Информация о документе

Цена 10000UZS
Размер 44.6KB
Покупки 1
Дата загрузки 24 Январь 2024
Расширение docx
Раздел Курсовые работы
Предмет Искусство

Продавец

Bohodir Jalolov

Mustaqillik yillarida o’zbek xalq amaliy bezak san ' atining rivojlanishi

Mustaqillik yillarida o’zbek xalq amaliy bezak san’atining rivojlanishi Reja: Kirish 1.O’zbekistonning eng qadimgi tasviriy va amaliy san’ati. 2.XX asr O’zbekiston tasviriy san’atida xalq amaliy bezak san’atining o’rni. 3.Xalq amaliy san’atining rivojlanishidagi muhim omillar. 4.Naqqoshlik va yog’och o’ymakorligi san’atining rivojlanishi. 5. Badiiy kulolchilik san’ati va kandakorlik. 6.Ganchkorlik. Xalq amaliy san’tining boshqa turlari. Kirish. 1991 yilda e’lon qilingan Mustaqillik О ’zbekiston tarixida yangi sahifa ochdi. Qisqa tarixiy davr ichida mamlakatimizda davlat va jamiyat qurilishining mutlaqo yangi siyosiy asoslari yaratilishi bilan birgalikda ijtimoiy-iqtisodiy va ma’naviy sohalar rivojlanishining ustuvor y о ’nalishlari belgilab berildi. Ana shunday milliy uyg’onish davrida О ’zbekiston Prezidenta I. Karimov Mustaqillik bilan bog’lik barcha ijtimoiy-siyosiy va iqtisodiy masalalar qatorida inson, ayniqsa yosh avlod ma’naviyati, erkin, ozod shaxs ma’rifatiga, madaniyat va san’atning rivojiga alohida e’tibor berdi. Zotan, takomil ma’naviy madaniyat va san’atsiz, milliy qadriyatlarni yanada yuqori bosqichga k о ’tarmasdan turib, yangi jamiyatni, yangi ijtimoiy-tarixiy munosabatlarni va yangi dunyoqarashni barpo etish mumkin emasligi ayon b о ’ldi. "Mustaqilligimizning dastlabki kunlaridayoq, — deb yozadi Prezident I. Karimov — ajdodlarimiz tomonidan k о ’p asrlar mobaynida yaratib kelingan g’oyat ulkan, bebaho ma’naviy va madaniy merosni tiklash davlat siyosati darajasiga k о ’tarilgan nihoyatda muhim vazifa b о ’lib qoldi. Biz ma’naviy qadriyatlarni tiklashni milliy о ’zlikni anglashni о ’sishidan, xalqning ma’naviy sarchashmalariga, uning ildizlariga qaytishdan iborat uzviy, tabiiy jarayon deb hisoblaymiz”. О ’zbekistonda yangi ma’naviy g’oyaviy y о ’nalishlarning shakllanishi о ’z navbatida, zamonaviy san’atning barcha sohalariga samarali ta’sir etib, ijodiy izlanishlar doirasini kengaytirib, badiiy tafakkur rivojini yanada jadallashtirdi. Tarixiy, madaniy va ma’naviy-axloqiy qadriyatlarning keng qatlamlarini qayta idrok etish g’oyalari, yangilanish tamoyillari me’morlik, tasviriy va amaliy bezak sohalarida, va san’atning boshqa turlarida yaqqol namoyon bo’lmoqda. Shu maqsadda respublikamiz hukumatining qator hujjatlari Vatanimizning har tomonlama jahon andozalari asosida rivojlanishiga qaratilmoqda. Jumladan, yoshlarga ta’lim-tarbiya berishda madaniyatimiz, qadriyatlarimiz, milliy san’atimiz namunalaridan, ota-bobolarimiz tomonidan yaratilgan va butun jahonga mashhur b о ’lgan ajoyib san’at namunalaridan keng foydalanishga katta ahamiyat berilmoqda. Respublikamiz hukumati tomonidan xalq ta’limi tnzimini tubdan isloh qilish maqsadida 1997 yili «Ta’lim t о ’g’risida» Qonun va «Kadrlar tayyorlash b о ’yicha Milliy dastur»i qabul qilindi. Unda « О ’zbekiston Respublikasining ta’lim sohasidagi siyosatini, umuminsoniy qadriyatlar, xalqning tarixiy tajribasi, madaniyat va fan bobidagi k о ’p asrlik an’analar, jamiyatning istiqboldagi rivojlamishini hisobga olgan holda yurgiziladi» deyilgan. Shu jihatdan olib qaralganda tasviriy san’atimiz, jumladan xalq amaliy bezak san’atimiz tarixi, uning rivojlanish bosqichlari va bugungi kundagi erishgan yutuqlarini o’rganish nihoyatda dolzarb vazifalardan hisoblanadi. 1. O’zbekistonning eng qadimgi tasviriy va amaliy san’ati. O’zbek xalqining k о ’p asrlik tarixida xalq amaliy bezak san’ati boy va rang- barang madaniy merosimizning eng ajoyib va ommaviy qismini tashkil etadi. O’zbek diyorida vujudga kelib gullab-yashnagan san’at turlari bemisl va betakrorligi bilan dunyoga mashhur. Bunday kamolot va taraqqiyot bosqichlari haqida fikr yuritadigan b о ’lsak, o’zbek amaliy bezak san’ati turlarining shox ildizlari insoniyatning bolaligi, ya’ni ibtidoiy jamiyatga borib taqalishining guvohi b о ’lamiz. О ’lkamiz zaminidagi tarix qatlamlarini qazishlar natijasida topilgan yodgorliklarning guvohlik berishicha, insonning jismga badiiy ishlov berish usulida buyum yaratish faoliyati tosh asridayoq boshlangan b о ’lib, asrlar osha hozirgacha uzluksiz davom etib kelmoqda. Inson ongli faoliyatining ajralmas qismi b о ’lmish badiiy tafakkur va shunga muvofiq badiiyijodiy faoliyat insoniyatning tarixiy taraqqiyoti jarayonida juda katta ahamiyatga ega b о ’ldi. Bunday faoliyat natijasida kelib chiqadigan estetik- badiiy idrok qobiliyati kishilarda olamni, undagi mavjudotlar, narsalar va voqea- hodisalarni, atrof-muhitdagi shakllar va ranglarni turfa shakl-shamoilda qaytadan aks ettirishga havas uyg’otadi. Shakl va ranglar-ning real hamda stillashtirilgan tasvirlarini yaratish shu tariqa kelib chiqdi va u о ’z navbatida, odamlarning kundalik turmushlaridan о ’rin ola boshladi. Natijada badiiy bezaklarning xilma-xil shakllari va turlari paydo b о ’ldi. Boshqa san’atlarga nisbatan bunday naqshli bezaklar k о ’pligining va takomil topganligining muayyan tarixiy sabablari bor. Ma’lumki, Islom mamlakatlarida mavjudotlar tasvirini ishlash keng odat tusiga kirmagan, zero, mavjudotni yarata olish faqatgina qodir Tangriga hosdir, insonlar esa bunday ishni bajarishga ojizdirlar, inchunin, bordiyu biror ishni yuqori takomil darajasida ijro etish imkoni y о ’qligi avvaldan ma’lum ekan, bunday ishga kirishmoqlikning о ’zi aqldan emasdur. Boshqacha aytganda, hech bir tasvir unda ifodalangan mavjudot darajasiga k о ’tarila olmaydi, shu bois tasvir soxta b о ’ladi. Tasviriy san’atga bu qadar chuqur, falsafiy yondoshish natijasida shartlilik, stillashtirish, ramziylikka asoslangan badiiy bezak asarlari yaratish kuchaygan. Ushbu tarixiy omil o’zbek milliy bezak san’atining gurkirab rivojlanishiga turtki b о ’lganki, xozirda jahonga mashhur me’morchilik yodgorliklarimiz ulardagi ganchkorlik, koshinkorlik, naqqoshlik, hattotlik, toshtaroshlik va boshqa turdagi san’atlarning ajoyib darajada uyg’unlashgan mujassamligidan iboratdir. Samarqand, Buxoro, Xiva, Shahrisabz, Termiz, Toshkent, Q о ’qon va boshqa shaharlardagi me’morchilik va xalq amaliy bezak san’ati yodgorliklari о ’tmish avlodlarimiz yaratgan barkamol, takrorlanmas va tarixan bebaho san’at asarlarining namunalari b о ’lib, xalqimizning va shu bilan birga jahon madaniyati durdonalaridan b о ’lgan badiiy va madaniy merosni tashkil etadi. Xalq amaliy bezak san’ati kishilarning man’aviy olamini boyitadi, badiiy didini shakllantiradi, ruhiyatini tarbiyalaydi. Shuning uchun ham o’zbek xalq amaliy san’ati kishilarni axloqiy, umuminsoniy tarbiyalab, ularilmiy dunyoqarashlarini shakllantirishda hamda madaniy darajasini yuksaltirishda eng zarur manbalardan biri hisoblanadi. Diyorimizning qadimy tarixida bezak san’atining xilma-xil turlari mavjud bo’lib, shulardan biri ganchkorlik san’atridir. Ganchkorlik qadimiy san’at turlaridan biri b о ’lib, о ’z aksi husn-jamolini dunyo me’morchiligida, shu jumladan О ’rta Osiyo, Eron, Turkiya, Arabiston, Afg’oniston va boshqa Sharq mamla-katlari me’morchiligida namoyon etib kelmoqda. Ayniqsa, О ’rta Osiyoda yaratilgan asarlar о ’ziga xos badiiyligi kompozitsiyasi va ishlanish uslubi bilan farq qiladi. Ganchkorlik -sanatimiz faxri, beqiyos va bebaho xazina. Hech shubhasizki, uni chuqur о ’rganish ilmiy va amaliy ahamiyatga egadir. Ganch о ’ymakorligi san’ati asrlar davomida о ’ziga xos uslub bilan rivojlanib keldi. Bu san’atning eng qadimgi, о ’rta asrlardagi va XX asrdagi rivojlanishini k о ’zdan kechirib, о ’rganib chiqsak bu davrlardagi ganch о ’ymakorligi bir-biridan mutlaqo farq qiladi. Qadimgi ganch о ’ymakorligi hajmiy b о ’lib, realistik tasvirlar asosida ishlangan. Ularda k о ’pincha odamlar, hayvonlar, qushlar tasviri ishlatilgan. Eramizning birinchi asrlaridayoq kishilar ganchni ajoyib xususiyatga ega ekanligini bilib, qal’alar, karvonsaroy va boshqa joylarni bezay boshlaganlar. B о ’lib о ’tgan janglar oqibatida ular vayronaga aylanib, faqat qoldiqlari saqlanib qolgan. III asrda Tuproqqal’aning serhasham saroy mehmonxonalari о ’yma ganch bilan bezatilgan. Varaxsha shaharchasida juda katta ahamiyatga ega b о ’lgan va eramizdan avvalgi III — IV asrlarda ishlangan ganch о ’ymakorligi namunasi topilgan. Unda о ’simliksimon naqshlar, geometrik shaklli naqshlar ganchdan ishlangan. Varaxshadagi topilmalardan VII—VIII asrlardagi Buxoro saroyi qoldiqlaridan namunalar topilgan. Bu topilmalarda qushlar, hayvonlar, baliqlarni, о ’simliksimon va geometrik shakllarning о ’yma namunalarini k о ’rish mumkin. О ’rta Osiyoni arablar bosib olgandan keyin islom dini hukmron b о ’lib qoldi, u tirik mavjudotni tasvirlashni ta’qiqladi. Buni О ’rta Osiyodagi arxitektura yodgorliklaridan k о ’rish mumkin. Xususan VII—VIII asrlardagi hukmdorlarning Varaxshadagi saroylarida bu san’atning xilma-xil namunalari saqlangan. Buxorodagi Ismoil Somoniylar maqbarasida ganch о ’ymakorligi namunalarida t о ’lqinsimon ishlangan naqshlar topilgan. Unda о ’simliksimon naqshning islimi turi k о ’p ishlatilgan. X—XI arslarda naqqoshlik, yog’och, tosh va ganch о ’ymakorligi yanada rivojlandi. Murakkab abstrakt tasvirni aks ettiradigan naqshlar paydo b о ’ldi. Ganch о ’ymakorligi ishlari uyning ichki va namgarchilik tegmaydigan tashqi qismiga ham q о ’llanilgan. Har xil geometrik shaklli qilib ishlangan bezaklar nihoyatda jozibador bo’lgan. Xalq ustalari hayotdan olingan har-xil narsalar, gillar shakllarini stillashtirib, ganch о ’ymakorligida ishlatganlar. Shu devorlarda о ’ymaning chuqurligi 7 mm dan oshmagan. Uylarning tashqi qismiga namoyem, ustun va peshtoqlariga ganch uyma ishlatnlgan. Farg’ona vodiysida XII asrda bezak sifatida har-xil plitkasimon о ’yma ganch namunalari ishlatnlgan. Bu binolarni ganch plitalari bilan bezatish keng avj olganligini k о ’rsatadi. Termiz maqbaralaridagi ganch о ’ymanorlik san’atini о ’sha davrning yuqori ch о ’qqisi desa b о ’ladi. XII asrda muqarnaslar ■ (stalaktitg.ar) hosil b о ’ladi va k о ’pgina binolarda q о ’llannla boshlanadi. Muqarnaslar oddiy ganch о ’ymakorli- gidan farq qilib, ancha murakkabdir. U taxmon va boshqa joylarda bezak sifatida q о ’llanmla boshlandi. Binolarning ichki qismlariga ishlangan muqarnaslar ayniqsa ajralib turadi. XIII asrda ganchkorlik san’ati yanada yuksaldi. Bunga Afrosiyobdv topilgan ajoyib ganch о ’ymakorligi ishlari misol b о ’la oladi. XIV—XVIII asrlarda ham binolarning ichki tomonlarini bezatishda ganchkorlik san’atidan foydalanilgan. Bu davrlarda yangiyangi naqshlar yaratildi. Binolarda ganch о ’ymvkorlign, uzviy boglaigan koshinlar va toshdan yasalgan bezaklar keng ishlatila boshlandi. Uning tashqari qismida esa juda kam q о ’llanildi. Ganch о ’ymakorligida mashhur b о ’lgan XVIII asr ustasi Usta Mulla Obid, uning farzandi Muhammad Muso otasining kasbini qunt bilan egallab, о ’sha vaqtda xalqqa tanilganlardan. Muqammad Muso о ’g’illari Madusmon, Isoxon va Yusufalilar ganchkorlikda bir qancha vaqt ishlashgan, g’isht terishda ham obr о ’ qozonishgan. Afrosiyobda arxeo-LOGik qazishmalar natijasida X—XI asrlarda ISHLANGAN saroylarning qoldiqlori topilgan (6-rasm). Ayniqsa izora (panel) gachchi topilgan b о ’lib, unda geometrik va о ’simliksimon naqshning chuqur о ’ymalari ishlatilgan. О ’yma chuqurligi 2— 3 sm gacha borgan, naqshdagi qoramtir soya hisobiga u aniq oppoq b о ’lib k о ’rinib turibdi. О ’rta Osiyo naqqoshlik san’ati ham qadimdan dunyoga mashhur. О ’tmishda ota-bobolarimiz qurgan muhtasham binolar hozirgi kungacha maftunkor jilvasini y о ’qotmagan. Yuksak did bilan ishlangan naqshlar bizny hayratga solib kelmoqda. Naqsh — arabcha tasvir, gul degan ma’noni anglatadi. Qush, hayvon, о ’silllik, geometrik va boshqa elementlarni ma’lum tartibda takror-lanishidan hosil qilingan bezakdir. Ganchkorlik, kandakorlik, kashtad о ’zlikda, zar-d о ’zlik, kulolchilik, zargarlik, gilam t о ’qish, t о ’qimachilik, inkurustatsiya', panjaralar va hokazolarda har xil y о ’llar bilan naqshlar ishlanadi. О ’zbekiston territoriyasidagi arxeologik qa-zilmalardan Xorazm, S о ’g’d, Baqtriya va boshqa viloyatlarda naqsh san’atining rivojlanganligi ma’lum. Olimlarimiz Surxondaryo viloyatidagi Fayoztepa (I-II asr), Dalvarzintepa (I asr) budda ibodatxonalari qazilmalaridan topilgan rasm, naqsh qoldiqlari orqali isbotlab berganlar. Xorazmdagi Tuproqqal’a zallari monumenttal naqshlar bilan bezatilganligi bizga ma’lum. VI—VII asrlarda ibodatxonalar, qasrlar va boylarning uylari о ’yma naqshlar hamda tasvirlar bilan bezatilgan. Tantanali marosimlarga m о ’ljallangan xonalardagi dabdabali ajoyib naqsh, rasmlarni k о ’rib hayron b о ’ladi kishi. IX—X asrlarda О ’rta Osiyoda naqqoshlik san’ati avj olib rivojlandi. Arxitekturada g’isht qalab naqsh solish yuksak darajada rivojlandi, binolarning ichki tomoniga ganch, yog’och о ’ymakorligini q о ’llash yuksak rivoj topdi. Ayniqsa maqbaralarning peshtoqlari devor va ravoqlar ganch-naqshlar bilan juda nafis bezatiladi. Naqshlar murakkablashib bordi. Ularning yangi nusxalarida ramz, tasvirlar, timsol, duo-af- sunlar, tasbih va boshqalar naqadar m о ’lligini k о ’ramiz. Ramziy naqshlar dunyoda sodir b о ’layot-gan voqeliklar, tilaklarni aks ettirgan. Har bir chizilgan naqshda о ’ziga xos ma’no b о ’lgan. Chunonchi, о ’simliksimon naqsh gulsapsarni olaylik, u osoyishtalik va umr uzoqlik timsoli, «pechak islimiy» naqshi boylik va farovonlikni, novda va yaproqlar esa t о ’kinchilik hamda bahor chog’ida uyg’onishni bildiradi. Musavvirning tasvirlari bu uning ona tabiatga b о ’lgan muhabbatini bildiradi. Uning ranglari о ’ziga xos ma’no va xarakterga ega. Har bir naqsh negizida ma’lum ramziy ma’no singdirilgan. XI—XII asrlarda О ’zbekiston territoriyasida arxeologik topilmalar shuni k о ’rsatadiki, naqshlar ichida geometrik naqsh k о ’p ishlatilgan. XIV—XV asrlarda koshinkorlik rivojlandi, qurilgan binolarni koshin va parchinlar bilan bezatish avj oldi. Yog’och о ’ymakorligi ham o’zbek xalq amaliy bezak san’atining keng tarqalgan bir turi. Bunda biror naqsh yoki tasvir taxta yoki yog’och buyumlarga chizib, kesib, о ’yib, ishlanadi. Badiiy san’atning bu turi deyarli barcha xalqlarda b о ’lib, qadimgi Sharqda antik dunyo mamlakatlari arxitekturasida keng ishlatilgan. Asrlar davomida Yevropa va Osiyo mamlakatlarida yog’och о ’ymakorligining rivojlanib о ’ziga xos badiiy uslublari kelib chiqqan. Shu singari О ’rta Osiyoda ham yog’och о ’ymakorligi qadimdan rivojlanib kishilarning uyr о ’zg’or buyumlarida va arxitekturasida juda keng q о ’llanilgan. Bu о ’ymakorlik qadimiy arxitekturaning eshik, dar-voza, ustunlar, har xil t о ’sin, stol, xontaxta, quticha, ramka, qalamdon va boshqa buyumlarni bezashda ishlatilib kelingan. Arxeolog olimlarimizning izlanishlaridan О ’rta Osiyoda gorelyefli, ya’ni juda burtik (1 mm dan 20 mm gacha) relyeflar bilan har xil narsalarni yog’ochdan о ’yib ish-langanligi ma’lum b о ’ldi. Xalq yaratgan asar-lar о ’zining nafosati, murakkabligi, tabiiyligi bilan kishi aqlini lol qoldiradi. Afsuski, yog’ochdan ishlangan ajoyib yog’och о ’ymakorligiga har qancha sifatli ishlov berilishiga qaramay asrlar о ’tishi bilan ular namga dosh beraolmay deyarli k о ’pchiligi chirib, y о ’q b о ’lib ketgan. Bularni arxeologik qazilmalarda topilgan va topilayotgan namunalar isbotlab bermoqda. V—VI asrlarda yog’och о ’ymakorligi namunalari Surxondaryo vohasidagi Yumaloq tepa tubidan topilgan. Olimlarimizning aniqlashicha bundan 1—1,5 ming yil muqaddam mazkur joyda naqsh о ’ymakorligi san’ati b о ’lib, u juda yaxshi rivoj- langanligi isbotlangan. Bunday noyob topilmalar Samarqand, Buxoro, Xiva, Shahrisabz va boshqa shaharlardagi arxeologik qazilmalardan topilmoqda. VII asrning oxirigacha mahalliy uzbek xalqi ichida yog’och о ’ymakorlik juda tez sur’atlar bilan rivojlangan edi. IX—X asrlarda О ’rta Osiyoda, shuningdek jumhuriyatimiz territoriyasida madaniyat о ’sa boshlaydi. IX asrda Samarqand mustaqil davlat b о ’lib qoldi. Xalq madaniyatida yangi burilish b о ’ladi. Shu asrlarda buyuk olimlar, faylasuflar, yozuvchilar yetishib chiqdilar. Ular Abu Ali ibn Sino, R о ’daki, Firdovsi, Beruniy va boshqalardir. Ajoyib arxitektura yodgor-liklari yaratildi. Masalan, jahonga mashhur Ismoil Somoxiy maqbarasidir. Madaniyatning rivojlanishi yog’och о ’ymakorligining yanada rivojlanishiga olib keldi. Yog’och о ’ymakorligi bilan eshiklar, binolar, ustun, ravoq har xil xontax-talar bezatildi. О ’ymakor ustalar о ’zi yaratgan san’at asarlarida timsol va duo-afsunlar, tasbih va tanosiblarning naqadar k о ’pligini k о ’rish mumkin. Har bir о ’yma naqsh zaminida qandaydir ramziy ma’no yashiringan b о ’ladi. Ular bu murakkab naqshlar orqali voqe’lik-dagi eng g о ’zal tilaklarni aks ettirib kelganlar. XI—XII asrlarda xalq amaliy san’ati yanada gurkirab rivojlandi. Murakkab naqsh turi b о ’lgan geometrik naqsh, ya’ni girih naqshi bezakda yetakchi о ’rinni egalladi. Arxitektura uy r о ’zg’or buyumlari yanada badiiy, nafis qilib bezatildi. Girih naqshi yanada rivojlandi. Masalan, XII asrga oid yog’och о ’ymakorligi namunasi Samar-qanddagi Shohi-Zinda devorining orasidan topilgan b о ’lib, u о ’zining badiiy nafis va tabiiy ishlanganligi bilan kishini lol qoldiradi. XIII asrda Chingizxon bosqinchiligi tufayli madaniy hayot izdan chiqdi. 1219—1221 yillarda mug’ul hukmdorligi ostida О ’rta Osiyodagi Buxoro, Samarqand, Urganch, Balx, Mavr shaharlari ostin-ustun qilib tashlandi. XIV asrning ikkinchi yarmida О ’rta Osiyo Temur boshchiligida biriktirildi. Temur va temuriy-lar davrida san’atning barcha turlari qatori xalq amaliy san’ati juda tez sur’atlar bilan rivojlandi. Ayniqsa yog’och о ’ymakorligi ham yuqori ch о ’qqiga k о ’tarildi. Amir Temur О ’rta Osiyo madaniyati va san’atini rivojlantirish-da katta hissa q о ’shdi. «Amir Temur о ’z poytaxti (Samarqand)ning qurilish va obodonligi uchun harakat qilish bilan bir qatorda Xuroson (Afg’oniston), Eron, Movarounnahr singari о ’lkalardan eng mashhur hunarmandlarni, san’atkorlarni poy-taxtga t о ’pladi, nafis tasviriy san’atning naqqoshlik, me’morchilik, arxitektura, hattot-lik kabi san’at turlarini rivojlantirishda ulardan unumli foydalandi. 2. XX asr O’zbekiston tasviriy san’atida xalq amaliy bezak san’atining o’rni. Shubhasis, XX asr O’zbek tasviriy san’ati uning an’anaviy amaliy bezatuvchilik san’ati bilan uyg’un holda rivojlandi. Xalq ustalari asrlar davomida asrab-avaylanib kelingan milliy san’atimiznga qaytadan hayot baxsh etishib, uni yangidan-yangi jilolar bilan rivojlantirdilar. XX asrniig boshlarida diplomat amaldor A. Polovsev Toshkentda yashardi. U sharq madaniyatiga juda qiziqar edi. Shuning uchuy u о ’ziga yevropacha uy qurdirdi. Bino baland aydon, mehmonxona, yotoqxona va boshqa xonalardan iborat edi. A. Polovsev o’zbek xalqi san’atini yaxshi biladigan etnograf M. S. Andreyevni bezak ishlariga boshliq qilib tayinlaydi. U o’zbek xalqi san’ati namunalarini yig’ib, ularni о ’rganishga hayotini baxshida etgan ajoyib etnograf olim edi. Bu binoni bezashga Toshkentdan tashqari Q о ’qon, Buxoro, Farg’ona va boshqa shaharlrdan ganch о ’ymakorlar, yog’och о ’ymakorlari va naqqoshlar taklif qilindi. Shular jumlasidan Usta Shirin Murodov, Usta Arslochqul Nazarov, Usta Usmon Ikromov, Toshp о ’lat Arslonqulov va boshqa ganch о ’ymakorlar ham bor edi. M. S. Andreyev ganchkorlik ishlarini ustalarga taqsimlab berdi, chunonchi Torshkent ustalariga ayvon, mexmonxonaning sharqiy va shimoliy devorlari, tokcha, g’arbiy va janubiy devorlarni bezatish Buxoro ustalariga topshirildi. 1902 — 1903 yillarda yevropacha qurilgan uy uzbek millim bezagida pardoz qilindi. Binoning ayvon, katta zali va yotoqxonasi juda jimjimador qilib bezatilgan. Aynnqsa, Toshkent ganchkorlarining ishlari о ’ziga xos xarakterda b о ’lib, о ’yma naqsh kompozitsiyasida katta shohbarg va t о ’pbarglar yirik jimjimador qilib bezatilgan. Bu yerda pardozning hamma turlari q о ’llanilgan. Devorlarga о ’yilgan ganch о ’ymakor namoyonlar vertikal hamda gorizontal joylashtirilgan, atrofi geometrik, mayda ensiz zanjira, islimi hoshiya naqshlar bilan bezatilgan. Namoyenlar xuddi yuqoriga qarab о ’sayotgan tabiat о ’simliklarini eslatadi. Pardoz turlari xonaga tushayotgan yorug’lik hisobiga juda о ’rinli tanlangan. Derazadan tushgan yorug’lik о ’ymani yanada badiiylashtirgan. Namoyonga nazar tashlab turgan kishi xox, uzoqdan, xoh yaqindan qaramasin, u о ’ziga xos jozibaga ega ekanligini k о ’radi. Albatta, ustalar bularni avvaldan hisobga olganlar. Namoyenlar xuddi g о ’zal tabiat manzarasining nafis tasvirini eslatadi. O’yma ganch zaminlari ajoyib ranglarda berilgan. Bu bino XX asrniig boshlaridagi eng k о ’zga k о ’ringan arxitektura yodgorligi b о ’lib qoldi. 1913—1914 yillarda Buxoroda amir Ahadxon tomonidan Sitorai Moxi-Xosa qurildi. U ganch о ’ymakorligi bilan bezatildi. Ayniqsa oq uy mehmonxona bezaklari о ’sha davrdagi ganch о ’ymakorligining ajoyib namunasi desa b о ’ladi. Bunda oyna zaminida ganch о ’ymakorligi bajarilgan. U о ’zining nozikligi, jimjimador qilib bezatilishi bilan ajralib turadi. Mazkur saroyning bezak ishlarini Usta Shirin bajargan. U о ’sha davrda eng k о ’zga k о ’ringan ganchkor ustalardan edi. О ’zbekistonda osori otiqalarni saqlash muassasalari Samkomstaris, Turkkomstaris, Sredazkomstaris, Uzkomstaris yodgorliklarni hisobga olish, о ’rganish ta’mirlash b о ’yicha katta ishlarni boshlab yubordi. Toshkentda 1947 yilda g’alabaga bag’ishlab me’mor A. Muxamedshin boshchiligida Kurant binosi qurildi. Bu qurilishni bezashda Usta Shirin Murodov qatnashdi. U naqsh kompozitsiyalarini yuqori badiiylik bilan о ’yib bajardi. Ganch о ’ymakorlik ishlari butun bino arxitekturasiga juda moye tanlangan. Kurant binosining sharafa, ustunlari, panjaralari о ’yma ganch bilan bezaldi. Sharafaning «Muqarnas» va «Iroqi» turlari bajarildi. teatrga mutaffakkirning nomi berildi. Teatr binosini zamonaviy estetik talablarga asos-lanib uzbek milliy an’analarini saqlagan holda xalq hunarmand-ustalari bunyod etdilar. Teatrning bezak ishlariga barcha shaharlardan ustalar, naqqoshlar, rassomlar, ganchkorlar, toshtaroshlar va boshqalar kelishdi. ] Naqqoshlik maktablari. Xiva, Q о ’qon, Buxoro xonliklari davrida xalq amaliy san’ati ustalari shu shaharlarga yig’ila boshladilar. XIX_asr arxitektura yodgorliklarni kuzatsak, ular bir xil uslubda yaratilganligini k о ’ramiz. Chunki о ’sha vaqtlari naqqoshlar ish axtarib boshqa shaharlarga borar edilar yoki buyurtma b о ’yicha boshqa shaharlarga borib binolarni bezatar edilar. K о ’pincha Farg’ona va Buxoro naqqoshlari Samarqand, Q о ’qon, Marg’ilon ustalari Toshkentga kelib k о ’pgina binolarni bezar edilar. Bu esa naqqoshlik maktablarining yanada rivojlanishiga о ’ziga xos kompozitsiyalarning yaratilishiga, ranglar majmuasini yanada boyitishda juda katta rol о ’ynadi. Lekin bu naqshlar bir-biriga о ’xshasada har bir shahar va har bir ustaning о ’ziga xos rang majmuasi, koloriti, uslubi, kompozitsiyasi jihatidan farq qiladi. Farg’ona naqqoshlik maktabi. Farg’ona naqshi X о ’jand, Marg’ilon, Q о ’qon, Farg’ona, Andijon, Namangan, Chust, Quva, Oltiariq va Rishton shaharlarida vujudga kelgan uslublardan iborat. XIX asr va XX asr boshlariga mansub b о ’lgan naqshlar k о ’plab osori atiqalarda saqlanib qolgan. Q о ’qondagi Madalixon dahasi va Dahai Shohon, Xudoyorxon о ’rdasidagi va boshqa naqshlar о ’ziga xos k о ’rinishga ega b о ’lsada, Farg’ona naqshlarida k о ’proq Buxoro, Xiva naqshlarining ta’siri bor. Hattoki rus naqqoshlarining uslubi ham undamunda uchrab turadi. Chunki о ’sha vaqtlarda usta naqqoshlar ish axtarib boshqa shaharlarga borar edilar yoki buyurtma b о ’yicha boshqa shaharlarga borib, naqsh bilan binolarni bezatar edilar. Lekin Farg’ona vodiysida о ’ziga xos naqqoshlik maktabi rivoj toptan edi. Farg’ona naqqoshlari girix, о ’simliksimon (islimiy) va gulli girix naqshlarini bezaklarda q о ’llaganlar. Kompozitsiyalarning simmetriyali b о ’lish prinsipiga amal qilganlar. U boshqa naqqoshlik maktablaridan naqshlarining tabiatga juda yaqinligi, erkin ishlanishi, ranglarining kontrastligi bilan farqlangan. Bulardan tashqari Farg’ona naqshlarida tabiatdagi gul, barg, g’uncha va boshqalardan t о ’g’ridan-t о ’g’ri foydalanilgan. Chunonchi Farg’ona naqshlariga qarasak, pista gul, anor, atirgul, majnuntol, bodomgul va boshqalarni k о ’rishimiz mumkin. Farg’ona vodiylaridagi naqsh kompozitsiyalarning tabiatga juda yaqinligi Toshkent, Xiva va Samarqand naqshlaridan ajralib turadi. Farg’onada naqqoshlar chetlari chiroyli qilib, ichiga islimiy shakl tushurilgan qizil, yashil b о ’yoqlar bilam turunjni afzal k о ’radi. Farg’ona maqqoshlik maktabining na-moyandalaridan biri Saidmahmud Norq о ’ziyevdir. Toshkent naqqoshlik maktabi. Toshkent naqshlari о ’zining nafisligi va rang- larning birbiriga asta-sekin о ’tishi, aniq bir koloritga qat’iy rioya qilinishi, geometrik va о ’simliksimon naqshlarning k о ’p ishlatilishi bilan ajralib turadi. Naqshlar k о ’pincha yashil gammada ishlanadi. О ’simliksimon naqshlardan oygul, paxta, bofta, uch barg, shukufta, bargli gul va boshqa elementlar aniq stillashtirilgan. Murakkab geometrik naqshlar ishlanadi. Naqqosh ustalardan Jalil Hakimov, Toyir T о ’xtax о ’jayev, Olimjon Qosimjonov, Yoqubjon Raufov, Anvar Ilhomov, Komil Karimov va boshqalar Toshkent naqqoshlik maktabining assoschilaridirlar. Xiva naqshlari umuman madoxili naqshlar asosida tuziladi. Keyin esa islimiy naqsh spiralsimon mayda qilib ishlanadi. Xiva naqqoshchilik mak-tabining namoyandalari Abdulla Boltayev, R о ’-zimat Masharipov, Odamboy Yoqubov, Eshmurod Sapayev va boshqalar. Buxoro naqqoshlik maktabi. Buxoro naqshi hamma naqshlardan naqsh kompozitsiyalarining murakkabligi, mukammalligi va jozibadorligi bilan ajralib turadi. Buxoro naqshlarida murakkab girihlar aniq, puxta о ’lchamda ishla-tilishi о ’simliksimon naqshlarning о ’ziga xos san’at bilan ishlangani naqshlarning yaproq, meva, gul barglar ritmiga alohida e’tibor berilishi bilan farqlanadi. Samarqand naqqoshlik maktabi . Samarkand naqshlari Toshkent, Farg’ona naqshlariga о ’x-shab ketadi. Samarqand naqshlari о ’ta guldor-ligi barg va gullarining badiiy harakatchanligi, jonliligi bilan farq qiladi. Unda murakkab girihlar, Farg’ona naqshlariga о ’simliksimon naqshlari bilan aniq bir ritmik tak- rorlanuvchan naqshlar kompozitsiyasi bilan Toshkent naqshlariga о ’xshash. Avval zangori rang gammasida k о ’p naqsh bajarilgan b о ’lsa, hozir esa yashil rang gammasida k о ’proq naqshlar bajariladi. Samarqand naqqoshlik maktabini yaratishda «Usta Rahmonxol, usta Jamoliddin (Mirjamol), usta Mahmud, usta Abdujabbor, usta Abduzohid, usta Sharif, usta Aminjonlar katta xizmatlar qilganlar. 3. Xalq amaliy san’atining rivojlanishidagi muhim omillar. 1991 yilda e’lon qilingan Mustaqillik О ’zbekiston tarixida yangi sahifa ochdi. Qis-qa tarixiy davr ichida mamlakatimizda dav-lat va jamiyat kurilishining mutlako yangi siyosiy asoslari yaratilishi bilan birgalik-da ijtimoiy-iktisodiy va ma’navii sohalar rivojlanishining ustuvor y о ’nalishlari belgilab berildi. Ushbu tarixiy yillarda tasviriy san’atimiz, shuningdek, xalq amaliy san’atimizning rivojlanishi uchun muhim omil bo’lgan Prezidentimizning ko’plab farmon va qarorlari e’lon qilindi. Bulardan, “O’zbekiston Badiiy Akademiyasini tashkil etish haqida”gi O’zbekiston Respublikasi Prezidentining 1997 yil 23 yanvarlagi farmoni, “Xalq badiiy hunarmandchiliklari va amaliy san’atini yanada rivojlantirishni davlat yo’li bilan qo’llabquvvatlash chora-tadbirlari to’g’risida”gi O’zbekiston Respublikasi Prezidentining 1997 yil 31martdagi farmonlari shular jumlasidandir. Bundan tashqari, ana shu kabi farmon va qarorlardan kelib chiqqan xalq ustalari va hunarmabdlari mehnat sharoitlarini yaxshilash, ularning ijodiy ishlari uchun to’lanadigan soliqlardan ozod qilinishi, ko’plab xalq uustalari ijodining respublikamiz va chet ellada namoyish etilishlari uchun imkoniyatlarning kengaytirilishi, ularni rag’batlantirish kabi ko’plab tadbirlar, shubhasiz milliy san’atimiz rivojida benihoya o’rin tutadi. Ana shunday milliy uyg’onish davrida О ’zbekiston Prezidenta I. Karimov Mustakillik bilan bog’lik barcha ijtimoiy-siyosiy va iqtisodiy masalalar qatorida inson, ayniqsa yosh avlod ma’naviyati, erkin, ozod shaxe ma’rifatiga, madaniyat va san’atning rivojiga alo-hida e’tibor berdi. Zotan, takomil ma’navii madaniyat va san’atsiz, milliy qadriyat-larni yanada yukori boskichga k о ’tarmasdan tu-rib, yangi jamiyatni, yangi ijtimoiy-tarixiy munosabatlarni va yangi dunyoqarashni barpo etish mumkin emasligi ayon b о ’ldi. "Mustaqilligimizning dastlabki kunlaridayoq, — deb yozadi Prezident I. Karimov, ajdodlarimiz tomonidan k о ’p asrlar mobay-nida yaratib kelingan g’oyat ulkan, bebaho ma’navii va madaniy merosni tiklash davlat siyo-sati darajasiga k о ’tarilgan nihoyatda muhim vazifa b о ’lib koldi. Biz ma’navii kadriyat-larni tiklashni milliy о ’zlikni anglashni о ’sishidan, xalqning ma’navii sarchashmalari- ga, uning ildizlariga kaytishdan iborat uzviy, tabiiy jarayon deb xisoblaymiz. О ’zbekistonda yangi ma’naviy-g’oyaviy y о ’na-lishlarning shakllanishi о ’z navbatida, zamonaviy san’atning barcha sohalariga samarali ta’sir etib, ijodiy izlanishlar doirasini kengaytirib, badiiy tafakkur rivojini yanada jadallashtirdi. Tarixiy, madaniy va ma’naviy-axloqiy qadriyatlarning keng qatlamlarini qayta idrok etish g’oyalari, yangilanish tamoyillari me’morlik, tasviriy va amaliy bezak sohalarida ham yaqqol namoyon b о ’lmoqda. Milliy tafakkurdagi tub yangilanishlar san’atimizni qayta idrok etish va uni ijti-moiy ongning bugungi darajasiga muvofiq san’atshunoslik ilmining talablari asosida baholash zaruriyatini takozo etadi. 4. Naqqoshlik va yog’och o’ymakorligi san’atining rivojlanishi. 1990 yillar О ’zbekiston yog’och о ’ymakorligi va naqqoshlik san’ati tarixida yangi bosqich b о ’ldi. О ’zbekiston yog’och о ’ymakorlik va naqqoshlik maktablarini asosan Toshkent, Farg’ona, Buxoro, Samarkand va Xiva maktablari tash-kil etmoqda. Ushbu maktablarning texnik, us-lubiy va kompozitsion tomonlarida k о ’pgina о ’xshashliklar bilan birga, farqli tomonla-ri ham mavjud. Masalan, Toshkent yog’och о ’yma-korligida, "pargori" uslubi keng tarkalgan b о ’lib, "pargor" yoki "pargol" s о ’zlarining о ’zi uslubga qaraganda k о ’proq naqshlar r о ’yxati-ga mos ibora hisoblanadi. U sirkulda chi-zilgan degan ma’noni anglatadi. Shu sabab-li, yog’och о ’ymakorligi va naqqoshlik kompo-zitsiyalarida keng tarqalgan doyra yoki ayla-na k о ’rinishidagi nakshin gullarni "pargoriy" deb nomlashadi. Bu uslub deyarli hamma ustalarning asarlarida uchraydi. Lekin asrimizning boshlarida Toshkentlik usta S.X о ’jayev ijodida u о ’zining yuqori ch о ’qqilariga erishgan. Farg’onalik ustalarning naqqoshlik asarlarida "buta", "guldastalar"ga keng о ’rin be-riladi. Lekin ular ushbu maktabda birmun-cha yaxlit, naqshlarning orasi ochiq, yirik-yaxlit k о ’rinishlarda ishlanadi. Bundan tash-kari, Farg’ona naqqoshligida Rishton kulol-chiligiga xos moviy b о ’yoqlar k о ’p ishlanib, unda asosan о ’simlik dunyosi naqshlari yetak-chilik qiladi. Chunki, aynan ularda mahal- liy aholining "jannat bog’i" va kosmogonik, diniy falsafa haqidagi tushunchalari о ’zining ifodasini topgan. Samarqand va Buxoro yog’och о ’ymakorligi ham k о ’p tomonlardan Xiva maktabining an’analariga yaqin b о ’lsada, ushbu viloyatlarning naqqoshligi о ’zidagi kompozitsiya va ranglar majmuasi bilan Farg’ona — Toshkent maktabiga yaqindir. Chunki, naqqoshlik san’atidagi maktablar bir-biridan asosan naqshlar tizimi va har bir kompozitsiyaning tasvir-lanishi bilan farqlanadi. Masalan, Tosh- kentda о ’yiladigan gullarning orasi ochiq, tas-virlar birmuncha erkin b о ’lib k о ’rinsa, Xorazmda birmuncha zich, novdalarning orasida-gi b о ’sh joy koldirilmasligiga katta ahamiyat qaratiladi. U l ar da ishlatiladigan ranglar deyarli barcha viloyatlar uchun о ’ziga xos. Xiva maktabida k о ’p hollarda me’morchilik koshinlarida keng tarqalgan mayda gul va novdalardan iborat islimiy naqshlar k о ’p uch-raydi (islimiy-morgula, islimiy-zanjira, islimiyshobuta va boshqalar). О ’tmishda xalq san’atining boshqa turlari kabi yog’och о ’ymakorligi va naqqoshligi san’atlarida ustalar asosan "usta-shogird" an’anasi orqali taiyorlanadi. Bu an’ana hozirgi davrgacha saklangan b о ’lib, shu bilan birga san’atning ushbu turlariga sezilayotgan ehti-yojdan kelib chiqib, sohaga moslashtirilgan qator kollejlar ham professional ustalar tayyorlashga kirishdilar. (O’zbekistan Badiiy Akademiyasining Toshkent shahri va viloyatlardagi tasviriy va amaliy san’at bilim yurtlari). 90-yillarga kelib, mustaqil ijod bilan shug’ullanayotgan "professional" xalq ustalarining aksariyati, markaz va uyushmalar tar-kibiga a’zo b о ’lgan holda ijod qilmokdalar. Respublika maxsus ijodiy-ishlab chikarish "Usto" birlashmasiga a’zo b о ’lgan ustalar Davlat ahamiyatiga molik yirik obyekt va qurilishlarda qatnashsalar, "Musavvir" va "Xunarmand" ilmiy-ishlab chiqarish markaz-lariga a’zolari uyda ijod qiladilar va mah-sulotlarini mana shu markazlar orkali tar- qatadilar. Markaz esa ularga metodik yordam k о ’rsatadi, ustalar ijodini keng omma ora-sida, respublika va xorijdagi yirik k о ’rgaz-malarda targ’ib kiladi va hokazo. Hozirda yog’och о ’ymakorligi va naqqoshlik san’ati о ’zining avvalgi davrlardagi mavqeini qayta tiklamokda. Toshkent shahri va res-publikaning boshqa yirik shaharlarida qurib, foydalanishga topshirilayotgan yoki qayta ta’-mirdan chiqarilayotgan qator diniy va dunyo-viy xarakterdagi qurilishlarda unga b о ’lgan talab kun sayin ortib bormokda. "Usto" bir-lashmasining Toshkent shahri va viloyatlar-dagi b о ’linmalarida ishlayotgan ustalar, oxir-gi о ’n yil orasida k о ’plab yirik obyektlarda muvaffaqiyatli qatnashdilar: O’zbekiston Prezidentining "Oq saroy" qarorgohi (1998 — 99), Oliy Majlisning yangi binosi (1997), Temuriylar tarixi Davlat muzeyi (1996), "Turkiston" konsert zali (1994), Toshkent shahar hokimligining yangi binosi (1996 — 98), O’zbekiston Respublikasi Ichki ishlar vazirligi binosi (1995), Bekobod shahridagi metallurgiya kombinatining oromgohi (1993), "Algoritm" zavodi (1994), Rossiya-ning Voronej va Moskva shaharlaridagi "O’zbekiston" va "Namangan" magazinlari (1989 — 92), Uzbekiston Banklar Assotsiatsiya-si (2000), O’zbekiston Tashki ishlar vazir-ligining qabul l ar uyi (1993), O’zbekiston Prezidenti Apparatining Matbuot markazi (1998), "Yunusobod" tennis korti (1994), "Gu-liston" sport majmuasi (1997), Davlat "Sirk"i binosi (1999), "Sheraton — Toshkent" mehmonxonasi (1999), "Xotira maydo-ni" (1999), Uzbekiston Respublikasining Hindiston (2000), Germaniya (2000), Malayziya (1993) davlatlaridagi elchixonalarining binolari, Toshkent shahridagi Sayilgoh k о ’cha-sidagi choyxona ayvoni, Samarqand viloyati-dagi Imom al-Buxoriy, Farg’ona viloyatida-gi Ahmad al-Farg’oniy majmualari (1998) va boshqalar. M.Ibrohimovaning Oliy Majlis binosi uchun ishlagan eshiklari Malayziyadan kelti-rilgan palma daraxtidan (subtropik zona) tayyorlangani sabab, faqatgina an’anaviy be-zak vazifasini bajarib qolmay, zamonaviy boshqa talablarga xam javob berdi. Ular 2,5x8,2 m., qalinligi 40,5 sm. о ’lchamda b о ’lib, sirtiga asosan " о ’simlik-islimiy", "gajak-simon" va "zanjira" naqshlarining turlari о ’yilgan. Oliy Majlis binosining markaziy Maj-lislar zalida, Toshkent naqqoshlik maktabi-ga xos b о ’lgan "kundal"ning xuddi Temuriylar tarixi Davlat muzeyi gumbazidagi vari-anti uchraydi. Keyingi yillarda gumbaz l arii bezashda moviy rangdan umumiy fon tari-qasida foydalanish ommalashib ketdi. Asli-da, ushbu holat zamonaviy jarayonda yangilik emas. XV —XVI asrlardagi Temuriylar davri qurilishlaridagi gumbazlarda boshqa ranglar qatorida moviy rang yetakchilik kilgan. Shu bilan birga, "kundal" XIX asrning oxiri — XX asrning boshidagi qurilishlarda asosan tillaqalda bajarilardi. Hozir esa ustalar-ning texnik imkoniyatlarining kengayishi oqibatida tilla suvidan foydalanmoqdalar. Farg’ona naqqoshligida ham xuddi Tosh-kentda b о ’lgani kabi, k о ’p uchraydigan elementlarni "mehrob", "madohil", "bodom" va "buta" naqshlari tashkil etadi. Undagi asosiy naqshlarning atrofida yordamchilari — "chorgul", "shobarg", "oygul", "zanjira" naqshlari tur-lari hamkorlik qiladi. Naqqoshlik san’a- tida ijod qilayotgan har bir usta, amaliyot davomida, mavjud an’analarni о ’zlashtirib, ish jarayonida klassik naqshning juda k о ’p k о ’rinishlariga muvaffaq b о ’ladi. Naqshdagi bir arzimagan chiziq ham naqshning shakl-shamoyilini yoki tasvirdagi mazmun-mohiyat-ni tubdan о ’zgartirib yuborishi mumkin. 90-yillardan boshlab qurilayotgan bir qancha madaniy-maishiy xizmat k о ’rsatish binolarida va maishiy xarakterdagi buyumlardagi naq-qoshlikda ushbu vaziyat namoyon b о ’lmoqda. Ikkinchi jahon urushi kezlari halok b о ’lgan hamyurtlarimiz uchun qurilgan "Xoti-ra maydoni" xam yirik obyektlar qatoriga kiradi. Obyektning g’oyaviy mazmuni b о ’yicha, unda Qoraqalpog’iston Respublikasi va Uzbe-kistonning hamma viloyatlari uchun maxsus pavilyonlar ajratilgan b о ’lib, ularning har birida urushga ketib, qaytmagan kishilarning ismshariflari k о ’rsatilgan. Maydonning ikki tomonida usti yopiq, har bir tomoni 17 yog’och ustundan iborat ayvon-lar mavjud. Undagi yog’och о ’ymakorligi naqshlari turli maktablarga taalluqli. "Xotira maydoni" Mustakillik maydonidagi ochiq maydonda joylashgan. Obyektning atrofidagi tabiat manzarasi bilan bog’lik-ligini saqlab qolish maksadida, undagi "qosh", "havoza", "vassa" va boshka qismlar uchun о ’simlik- islimiy naqshining bir kancha turlari tanlab olingan. Shu orqali mual-liflar tabiat bilan obyekt orasidagi о ’zaro uyg’unlashuvni saqlab qolishga muvaffaq b о ’lganlar. Bundan farqli о ’laroq, Samarkand viloya-tining Chelak tumanida kad roslagan Imom alBuxoriy majmuasida boshqacharok manzara uchraydi. Majmua butkul me’morlik san’a-tining namunasi b о ’lib, u о ’z navbatida naq-qoshlik, ganchkorlik va toshtaroshlik san’at-larining uyg’unlashuvidir. Masjit majmuadagi yog’och о ’ymakorligi asarlarini yuqoridagi "Xotira maydoni "da b о ’lgani kabi, ustun- peshtoqlar, hamda 3,60x5,5 metrdan iborat katta darvoza tashkil etadi. Darvoza M. Ab-rorov boshliq guruhning mahsuli b о ’lib, u yog’och о ’ymakorligining "choka pardoz" va "l о ’la pardoz" uslublarida bajarilgan. Zamonaviy sayyohlikning rivojlanishi oqibatida, sovg’abop buyumlar ishlab chiqarish ham kun sayin ommalashmokda. Bunda "Musavvir" ilmiy-ijodiy-ishlab chiqarish markazi a’zolari - O. Fayzullayev, A. Azlarov, E. Aliyev, A. Saydaliyev, Z. Alimboyev, S. Rahmatullayev, M. Jalolov, H. G’aniyevlarning, naqqoshlardan - M. T о ’rayev, A. Ilhomov, S. Mah-mudov, Q. Shoislomov, A. Asqarov asarlarini eslab о ’tish maqsadga muvofiqdir. Bu ustalar nafakat respublika balki xorij k о ’rgazmalarining ham faol katnashchilari (Germaniya, Yaponiya, Shveysariya, Turkiya, AQSH, Buyuk Britaniya, Belgiya, Hindiston, Yaponiya va boshqalar). O. Fayzullayevning asarlarida an’anaviy о ’simlik naqshlari bilan birgalikda geometrik naqshlarga ham keng о ’rin beriladi. Us-taga 1995 yil 26 oktabrda Toshkent shahrida о ’tkazilgan birinchi respublika xalq amaliy san’ati yarmarkasida "Xalq ustasi" sertifikata berildi. Shu bilan birga, 1994 yili Pokistondagi 46 musulmon mamlakatlari qat-nashgan amaliy san’at ustalari festivalida O. Fayzullayev t о ’rtinchi faxriy о ’rinni egallab qaytdilar. A. Asqarovning naqqoshlik asarlarida nafaqat vodiy, balki О ’zbekiston naqqoshligi-ning yetuk ustalari O. Qosimjonov, T.T о ’xta-x о ’jayev, J.'Hakimov, Z.Qodirovlarning eng yaxshi an’analari davom etmoqda. Ushbu manzaradan k о ’rinib turganidek, oxirgi о ’n yil mobaynida yog’och о ’ymakorligi va naqqoshlik san’ati haqiqatan ham rivojlanib, unutilib borayotgan ba’zi uslublarini qayta tiklayotgani, naqshlarning r о ’yxati yil sayin kengayayotgani va islimiyning bir necha turlari uyg’unlashayotganining guvohi b о ’lmoqdamiz. Birgina yuqorida keltirib о ’tilgan "pargori" uslubini olsak, u XIX — XX asrning boshlaridagi Toshkent maktabida ayniqsa mashhur b о ’lib, s о ’nggi paytlarda esa deyarli q о ’llanilmayotgandi. Hozir esa u qayta tiklandi. Xom ashyolardan mahalliylariga b о ’lgan talab katta: yong’oq, chinor, qayra-g’och, nok, о ’rik. Chetdan keltiriladiganlari orasida Ruminiya buki, dub kabi yog’och sortlari ham k о ’p ishlatilmoqda. Ustalar yuqoridagilar bilan birga, buyurtma b о ’lgan taqdirda, asosiy y о ’nalishla-ridan tashqari, iste’molchining talabidan kelib chiqqan holda, xohlangan о ’lcham va uslubdagi buyurtmalar ustida ham ishlamoq-dalar. Yevropa andozalaridagi bufet, tryumo, servant, stol va stullarning t о ’plamlari fik-rimizning dalilidir. Ularda о ’yiladigan naqshlar an’anaviy yoki buyurtmachi tomonidan takdim etilgan chizmalar asosida, yevro-paliklarning amaliy san’atiga xos naqshlar ham b о ’lishi mumkin. Shular bilan birgaliqda, О ’zbekiston hukumati xalq san’ati va hunarmandchiligi an’analarini asrab-avaylash borasida ham k о ’pgina xayrli ishlarni amalga oshirdi. Ustalarning daromad solig’i va boshqa boj-xona t о ’lovlaridan besh yilga ozod qilinishlari xalq hunarmandlari qatorida yog’och о ’ymakorligi bilan shug’ullanadigan ustalarga qator qulayliklarni yaratmoqda. 5. Badiiy kulolchilik san’ati va ganchkorlik. O’zbekiston amaliy san’atining qadimiy, shuningdek, bizning davrimizgacha о ’zining anik chegaralangan maktab hamda an’analarini saqlab kelayotgan turlaridan biri badiiy kulolchilik hisoblanadi. Zamonaviy kulolchilik san’ati XIX asrda tarixan shakllan-gan maktablarning an’anasi asosida rivojlanib kelmokda. Ma’lumki, o’zbek kulolchilik san’ati kadimiy davrlardan shu kungacha keng tarqalgan va aholi ehtiyojlarini qanoatlantirib kel-gan, muhim kasb-hunar sohasidir. О ’zbekis-ton jabhasida qadimdan har vohaning hunar-mandchilik markazlari vujudga kelib shakl-langan. Bu markazlarda xalk ehtiyoji uchun eng kerakli sopol buyumlar ishlab chiqaril-gan va sotilgan. Hozirgi vaqtda badiiy bezatish uslubi, plastik va texnologik xususiyatlari b о ’yicha uchta asosiy kulolchilik maktablariga b о ’lish mumkin: Farg’ona badiiy kulolchilik maktabi (asosiy markazlari - Rishton, G’urumsa-roy); Buxoro — Samarkand badiiy kulolchilik maktabi (asosiy markazlari - Samarkand, Urgut, G’ijduvon, Uba, Shahrisabz); Xorazm badiiy kulolchilik maktabi (asosiy markazlari Madir va Kattabog’ kishloqlari). Har bir maktab о ’zining rivojlanish va ijo-diy tamoyillari, yetakchi markaz va ustalari, boshqa maktablardan farklovchi xususiyatlari bilan belgilanadi. Ular о ’z qonuniyatla-ri doirasida faoliyat k о ’rsatadi va asosiy badiiy tamoyillari umumiyligini saklab keladi. Farg’ona badiiy kulolchilik maktabining asosiy xususiyatlari uning aholi etnik tarkibi, joylanishi va tarixiylik tamoyillari bilan bevosita bog’likdir. Rishton - Farg’ona maktabining an’anala-rini о ’zida mujassamlashtirgan eng yorqin kulollik markazidir. Keyingi 30-40 yil ichida (1970 yillardan boshlab) Rishton sopoli an’-anaviy badiiy va texnologik usullar asosida qayta tiklandi. XIX asr oxiri — XX asr boshlarida Rishton — Uzbekistondagi sirlangan sopol buyumlari ishlanadigan eng mashhur va qadimgi markazlardan biri edi). Ishqorli sir tayyorlash xam y о ’lga q о ’yildi. Xozirgi vaktda bu yer da sopol idishlar-ning yapalok (kosalar, laganlar) va uzun b о ’yli (k о ’zalar, xumlar) turlari ishlab chikaril-mokda. Ilgari ishlar ixtisoslashgan tarzda bajarilardi - yapaloq buyumlarni, ya’ni yapa-loq va qiska b о ’yli shakllar yasovchi usta-lar - kosagar; baland, b о ’yi ch о ’zilgan buyumlarni yasovchi ustalarni - k о ’zagar deyishgan. Hozir bunday tasniflash ilgarigi mohiyati-ni y о ’kotgan; ayrim ustalar (I. Komilov, U. Ashurov, X. Sattorov, K. Qosimov, M. Azi-zov, A. va M. Tojaliyevlar va boshqalar) ham yapalok, xam ch о ’zinchok shaklli idishlarni yasashadi. Ayni paytda bir qator kulol-lar, asosan, о ’rta va yosh avlod vakillari (SH. Yusupov, A. Nazirov, A. Isokrv, A. Usmo-nov, M. Saidov, R. Usmonov va boshqalar) k о ’prok yapalok idishlar - laganlar yasash bilan shug’ullanishadi. Rishton maktabida bu- yumlar shakllarining nihoyatda rang-barang-ligi k о ’zga tashlanadi. Bu yerda laganlarning xar xil turlari uchraydi, kosalarning turli variantlari - kosa, shokosa, k о ’shquloq, don mahsulotlari uchun katta xumlar ishlab chi-qariladi. Bunday buyumlarning ishlab chiqa-rilishi keyingi 25 — 30 yil davomida kayta tiklandi va yanada nafis k о ’rinishlarga ega b о ’ldi. Rishton sopolchiligining mahalliy badiiy xususiyatlari k о ’p jihatdan buyumlarga naksh berilishida k о ’zga tashlanadi. Uning naqshlar majmui boy va rang-barangdir. О ’zbekiston kulolchiligida ishlatiladigan naqshli bezak-lar majmuini - handasaviy va о ’simliksi-mon bezaklar, ramziy belgilar, buyumlar tas- virlari, hayvonlar va antropomorfik mav-zular tashki l qiladi. Bir qator ustalar (A. Nazirov, A. Usmonov) yapaloq buyumlarga chirmashib ketgan arab yozuvlari orqali bezak bera boshladilar. 1990 yillardagi girih bezaklar orasida t о ’rsimon naksh ("chetan"), rombsimon naksh ("t о ’rsimon"), uchburchakli shakllarning bir maromda joylashtirilishi ("uchburchak"), doirasimon shakllarning zan-jir shaklida bir tekis berilishi ("zanjir", "jingalak zanjir"), nuqtali naqsh ("n о ’xot"), qora va oq kvadratlarning navbat bilan о ’rin almashishi shaklidagi naqsh, egri va t о ’g’ri chiziqlar shaklidagi, doiracha va tupbarggul shaklidagi mavhumiy-handasaviy bezaklar k о ’p tarkaldi. О ’simliksimon naqshlar ayniqsa turli-tu-man va sermazmundir. Rishton kulolchiligida «chorbarg", uslub berilgan bodom guli - "bo-domgul", "anorgul", "barg", "anor", "sarv", о ’simlik shoxlari - "islimiy" kabi mavzu-lar k о ’proq ommalashgan. О ’simlik dunyosiga oid mavzularni talkin qilishda, ayniqsa an’anaviy belgilar bilan bu mavzularning yangicha talqinlari nisbatan yaqqol k о ’zga tashlanadi. Rishton lik ustal ar ilgarigi mavzular k о ’rinishini xiyol о ’zgar-tirish usuli bilan yangicha tuzilma yaratish y о ’lidan borib, bezakning yangi obraz l ar tim-solida sayqallashishiga erishmokdalar. Bun-day uslub SH. Yusupov ijodida, shuningdek ku-lollar A. Usmonov, A.Nazirov, A.Isanov, I. Komi lov va boshqalar asarlarida, ayniqsa yorqin namoyon b о ’lmokda. "Bodomgul" va "anor" kabi mavzularning talkin qilinishi-da tez-tez о ’zgarishlar kilib turiladi, ular bir tekisda zich qilib joylashtirilishi tu-fayli k о ’pincha idishlarga bezak berishda yetak-chi о ’rin tutadi. Buyumlarning tasvirlanish usuli orasida Rishton, shuningdek G’urumsaroy kulolchiligi uchun "qumg’on" mavzui eng k о ’p tarkalgan va о ’ziga xos xususiyatga ega. Bunday bezak bir necha о ’n yillik davomida, XIX asr oxiridan boshlab yapaloq idishlarning tubiga ishlan-gan. Rishtonlik ustalar qumg’on bilan bir qatorda Farg’ona pichoqlarini k о ’pincha qumg’on bilan uyg’unlikda tasvirlaydilar. 1990 yillarning ikkinchi yarmidan boshlab rishtonlik ustalar ayrim buyumlarning bezakla-ri sifatida an’anaviy me’morchilik maj-mualari - minoralar, masjidlar, madrasa-larning ma’lum bir k о ’rinishidan ham foy-dalanmokdalar. Hayvonot olamiga oid va antropomorfik mavzular Rishton kulolchiligida "parchasi yax-lit uchun" tamoyiliga k о ’ra takdim etilgan, unda inson yoki hayvonlar va parrandalar gavdasining ayrim unsurlari yordamida yax-litlik g’oyasi aks ettiriladi. Masalan, "chash-mi bulbul", "parpashsha", "ilon izi", "h о ’kiz shoxi" kabi bezaklar ana shunday ishlangan. Ba’zan bunday nakgdli mavzular bir-biri bi- lan uyg’unlashib, rishtonlik ustalar buyum-lariga betakror timsol baxsh etadi. An’anaviy shakllar va naqshlarni izchillik bilan t о ’lakonli kilib qayta tiklash, an’analarga s о ’zsiz rioya qilish о ’rnini yakka tartibdagi ijodiy tashabbu skor lik, yangicha usul va naqshin bezaklar turlarini kengay-tirish egallab bormoqsa. Xozirgi paytda Rishtonda 1000 dan ortiq kulollar ijod qilmokdalar. 1990 yillarning о ’rtalarida ustalar Toshkent, Moskva va Sankt-Peterburg shaharlarida qator k о ’rgazmalarda qatnashdilar. Shulardan 130 tasi "Hunarmand" xalq ustalari Assotsiatsi-yasining a’zolaridir. 1995 yilda Uzbekistan san’at muzeyi qoshida Rishton ustalarining "Moviy afsona" mavzuidagi katta retrospektiv k о ’rgazmasi b о ’lib о ’tdi. Shu bilan birga, Yaponiyaning О ’zbekistondagi elchixonasi ta- shabbusi bilan 1994 — 1996 yillarda bir qator rishtonlik kulollar ishlab chiqarish markazlari bilan tanishib keldilar. Koma-su shahridagi "Kutani" kulollik markazida b о ’lib, Asakura-san kulolchilik muzeyida Rishton kulolchilik maktabi namunalaridan ibo-rat doimiy ekspozitsiya tashkil etildi. A. Nazirov an’anaviy "Tashabbus -2001" tanlovi-da "Iilning eng yaxshi hunarmandi" nomina-siyasi b о ’yicha 1- о ’rinni egalladi. О ’zining g’aroyib havorang sopoli bilan mashxur b о ’lgan Farg’ona maktabining yana bir markazida — G’urumsaroyda ilgarilari ming-lab ustalar ishlagan. 1990 yillarning bo-shida bu yerda faqatgina bir usta - Maqsud-ali Turopov qolgan edi. G’urumsaroy kulollik markazida Farg’ona maktabining qadimiy kulollik an’analari k о ’p darajada saqlanib qolgan. Bu sopol buyumlarning ishlanish texnologiyasidan badiiy bezatish jarayonigacha namoyon b о ’ladi. G’urumsaroy bezaklari Rishton kulollik markazi bezaklaridan ishlanish uslubining alohida-ligi bilan ajralib turadi. G’urumsaroy sopol buyumlarida bezakning mahobatli oydin- ligi va soddalik hosdir. Yana bir о ’ziga xos xususiyati bu bezaklarning uzoq о ’tmishga taalluqli (arxaik)ligidadir. Odatda bu naqshlar k о ’p emas, asosan uch- t о ’rt xil quyidagi y о ’sin о ’zgarishlarni uchratish mumkin ("qumg’on", "chorbarg", "butsimon bezak", "k о ’p burchakli yulduzsimon bezaklar"). Buyumlarning shakli va turlari xam о ’ziga xos - diametri yarim metrga yetadigan yirik laganlar, о ’rtacha hajmdagi kosa va yuzali idishlar, q о ’shquloqlar (keng b о ’g’izli va ikki quloqli kosalar). G’urumsaroy sopol buyumlaridagi k о ’kmoviy, lojuvard, zangori hamda jigarrang b о ’yoqlar gammasi — G’urumsaroy ustalarining an’anaviy ishqorli sirdan foydalanganligidadir. M.Turopov ishkorli sir buyok olish uchun zarur "gulak" о ’tini yig’ishtirishdan tortib, q о ’lda qoliplash va naqsh chizishgacha barcha ishlarni faqat an’anaviy usulda bajargan. Ana shunday universallik G’urumsaroy kulollarining ijodini belgilovchi qadimiy xususiyatdir. 6. Ganchkorlik. Xalq amaliy san’tining boshqa turlar. О ’zbekiston ganchkorlik san’atidagi asosiy maktablar XIX asrga kelib, shakllana boshladi: Toshkent, Farg’ona, Xorazm va Bu-xoro. Ma’lumki, ganchkorlik san’ati xalq ama-liy-bezak san’atining boshqa turlariga Karaganda, me’morlik san’ati bilan uzviy bog’liq. Uning azaliy xomashyosi, ishlov berilgan alebastr b о ’lib, ish jarayoni (katta obyektlarda) k о ’p kishilarning mehnatini talab qiladi. Dastlab, qurilishlarda mahalliy maktablarga xos, an’analar bilan bog’lanish kuch li b о ’lgan. Toshkent maktabida keng tarqalgan kompozitsiyalar ( о ’simlik- islimiy) farg’onalik ustalarning ishlariga yaqin b о ’lib, k о ’pincha " о ’simlik-zanjira" turkumidagi naqshlarni tashkil etadi. Ularning о ’yilishi ham bir-muncha chuqur b о ’lib, ba’zi hollarda ganchning umumiy foni b о ’yaladi (hozirgi kunda ayniq-sa ommalashib bormoqda). Buxoro maktabi ganchkorligining texnik jarayoni birmuncha murakkab. Unda usta Shirin Murodov tomonidan kashf etilgan — oyna ustiga ganch ishlash keng tarqalgan. Toshkent maktabidan farqli о ’laroq, Buxoroda о ’simlik naqshlari bilan birgalikda geometrik shakllar (aylana, k о ’pburchak, kirrali shakl-lar va hokazolar) ham k о ’p ishlatiladi. Xivada q о ’llaniladigan kompozitsiyalar mayda gulli naqshlardan iborat b о ’lgani sabab, ular tekislikda chuqur о ’yilmaydi. 1990 yillardan boshlab, foydalanishga topshirilayotgan obyektlarda asosan "Usto" birlashmasining ustalari faoliyat k о ’rsatmoqdalar. Birlashmada hozir M. Murodov, H. A6dullayev, A. Sultonov, A. P о ’latov, M.Rahma-tov, A.Muxtorov, H.Azizov va boshqa yirik ustal ar boshliq guruhlar ishlamoqdalar. Ularning ijodiy namunalarini О ’zbekiston Prezidentining "Oq saroy" qarorgohi (1998 — 99), Temuriylar tarixi Davlat mu-zeyi (1996), "Turkiston" konsert zali (1994), "Yunusobod" tennis korti (1994), Davlat "Sirk" binosi (1999), Toshkent shahar hokimligining yangi binosi (1996 — 98), Rossiyaning Voronej va Moskva shaharlaridagi " О ’zbekiston" va "Namangan" magazinlari (1989 — 92), О ’zbekiston Banklar Assosiatsiyasi (2000), О ’zbekiston Prezidenta Apparatining Matbuot markazi (1998), "Guliston" sport majmuasi (1997), О ’zbekiston Respublikasi-ning Hindiston (2000), Malayziya (1993) davlatlaridagi elchixonalarining binolari, qolaversa, Samarkand viloyatidagi Imom-al-Buxoriy, Farg’ona viloyatidagi Axmad al-Far-g’oniy majmualari (1998) va boshqa yirik obyektlarda uchratish mumkin. Shu bilan bir-ga, ustalar qayta ta’mirlanayotgan binolar-ni ham tiklash jarayenida qatnashmokdalar (Sayilgoh k о ’chasidagi choyxona, Markaziy univermag, Toshkent metropoliteni bekatlari, О ’zbekiston Respublikasi Ichki ishlar vazirligi binosi, О ’zbekiston Tashqi ishlar vazirligining qabullar uyi va hokazo-lar). "Usto" birlashmasi ustalari nafaqat respublika hududida balki Yaqin va Uzoq xorijning qator mamlakatlaridagi restoranlarni, choyxona va shaxsiy uylarni bezashda qatnashishlari, ularning ijodiy namunalariga b о ’lgan talab Xalqaro miqyosda ekanligini k о ’rsatadi (Germaniya, Shveysariya, Turkiya, Rossiya, Malayziya, AQSH va 6.). 1990 yillardan boshlab, jahon andozalariga javob beradigan binolarni qurish ommalashib bormoqda (Bank, supermarket, mehmonxona, shasiy uy, dala hovlilari, kottedj va hokazolar). Ammo, ganchkorlik namunalari faqat milliy uslubdagi mehmonxonalarni butkul bezashda, qolgan paytlarda esa faqat interyerlarning ba’zi b о ’laklarini bezashda q о ’llanilmoqda (friz, devordagi na-moyonlar, hoshiyalar va b.). Me’morlik bilan birgaliqda turli kattalikdagi ( о ’lchovdagi) namoyonlar ham ishlanib kelinmokda. Lekin ularning aksariyati k о ’rgazmalar yoki maxsus buyurtmalar uchun xizmat qiladi. Shu bilan birga, ganchdan qolip yasash asosida ham katta kompozitsiyalar uchun b о ’laklar quyilmoqda. Bu uslub katta obyektlar ustida ish olib borilayotganda ayniqsa q о ’l keladi. Ushbu y о ’nalishda ijod qilayot- gan ustalarning aksariyati "Musavvir" ilmiy-ishlab chiqarish markazi qoshida faoliyat k о ’rsatmoqdalar: I. Ahrorov, B. Ismatullayev, Y. Odilov, O. Zokirov, M. Usmonov va boshqalar. Ustalar orasida M. Usmonovning asarlari ayniqsa diqqatga molik. Toshkent ganchkorlik san’atining eng yaxshi an’analari uning asarlarida о ’z aksini topgan. Usta ishlagan namoyonlardagi naqsh chizmalarining aniq va l о ’ndaligi, о ’yish ishlarini mukam-mal-tozaligi M. Usmonov san’atini badiiy tomondan yuqori ekanligini k о ’rsatadi. 1991—2010 yillarda О ’zbekiston ganchkorlik san’ati azaliy an’analariga suyangan holda rivojlanmoqda. Hozirda ijod qilayotgan u stalar, mahalliy maktablardagi mavjud an’analarni asrab-avaylagan holda ijod qilayotganliklarini alohida ta’kidlab о ’tish joizdir. Ganchkorlik san’atidagi mahalliy maktablarda keng tarqalgan unsurlarni amaliy san’atning boshqa turlaridagi naqshlar tizimi bilan aralashib ketmasligi, mavjud texnik jarayonlarni asl holicha saqlanib qolinganligi haqida dalolat beradi. 1997 yilda M. Usmonov О ’zBA Faxriy a’zosi etib saylandi. A. Umarov esa ganchkorlik san’atidagi ijodiy yutuqlari tufayli 1999 yilda О ’zbekiston Badiiy Akademiyasining haqiqiy a’zosi etib saylandi. Ma’lumki, XIX —XX ayerlarda О ’zbekiston pichoqchilik san’atida bir qator maktablar vujudga kelgan. 1990 yillarda hunarmandchilikning ushbu pri Chust, Xiva, Andijon, Shahrixon, Qorasuv, Q о ’qon, Samarkand kabi shaharlarda rivojlanib kelmokda. Zamonaviy ustalar ma-xalliy maktab xususiyatlarini о ’z asarlarida gula aks ettirishga erishmoqdalar. An’anaviy b о ’lgan guldon pichoqlar, qadama ma’dan-lar, naqshlar bilan bezatilgan charm qinga solingan b о ’lib, ustalarning mahoratidan, no-zik dididan dalo lat beradi. Pichoqsozliqda ishlatiladigan asosiy xom ashyolar - temir va p о ’lat; pichoq qinini tayyorlashda esa teri, yog’och, gaz lama; pichoq bandi uchun yog’och, mol shoxi, fil suyagi q о ’llanilmoqda. Ushbu qadim-gi san’at turi yirik va mashhur pichoqchilik markazlaridan biri b о ’lgan Chuet shahrida rivojlanib kelmokda. A. Abdurahimov, N. Da-minjonov, M. Olimjonov, R. Rahimov, R. Qun-duzov, E. Mahmudov, K. Maxmudov kabi ustalar Chuet pichoqchiligiga xos b о ’lgan badiiy uslubni saqlagan holda rivojlantirmoqda-lar. Ularning pichoqlari turli shaklda qilingan: tig’lari ingichka va uzunroq, k о ’pincha tig’ining uchi teskariga qayrilgan b о ’lib, sopi yog’och va suyak, qadama naqsh bilan boshqa maktab l ar dan farq qiladi. Q о ’qon lik O. Umarov, O. Qobilov, K. Ahro-rov kabi ustalarning pichoqlari badiiy an’anaga k о ’ra tig’i qalin, dastasi sarbastali b о ’lib, mahalliy maktabning о ’ziga xos jihatlarini namoyon qiladi. Andijonlik A. va T. Muhiddinovlar, T. Boirov kabi ustalarning pichoqlari suqma sopli, о ’tkir dastali, siyrak gulliligi bilan ajralib turadi. Kashtachilik - О ’zbekiston amaliy bezak san’ati turlari orasida о ’zining qadimiy an’analariga ega b о ’lgan san’at turi hisob-lanib, О ’rta Osiyoning yirik savdo-hunarmandchilik markazlari va qishloqlarida keng tarqalgan. Kulolchilik, badiiy kandakorlik san’ati bilan erkaklar mashg’ul b о ’lgan b о ’lsalar, kashtachilik bilan asosan ayollar shug’ullanishgan. Shuning uchundir, san’atning ushbu turi о ’zining poetik xususiyatlarini saqlab qolish bilan birga, xalq orasida hozirgacha qadrlanib, о ’z mohiyati-ni y о ’qotgani y о ’q. Kashtachilik asarlari mahalliy halqning bayramlari, t о ’y marosimlarining ajralmas qismi sanalib, turmushga chiqayotgan qizlar uchun beriladigan "sep"ni о ’zlari tayyorlashgan. Bu orqali ular mehnatga b о ’lgan munosabatlarini k о ’rsatib, estetik g о ’zallikka b о ’lgan moneliklarini ifodalaganlar. Foydalanilgan adabiyotlar: 1. A. Karimov. O’zbekiston XXI asr bo’sag’asida: xavfsizlikka taxdid, barqarorlik shartlari va taraqqiyot kafolatlari. T., “O’zbekiston”, 1997. 2. S. Bo’latov. O’zbek xalq amaliy bezak san’ati. Toshkent, Mehnat, 1994 yil. 3. Abdullayev N.U. San’at tarixi 1-tom. Toshkent. O’qituvchi, 1986 yil. 4. Abdullayev N.U. San’at tarixi 2-tom. Toshkent. San’at, 2001 yil. 5. Oydinov N. “O’zbekiston tasviriy san’atidan lavhalar” Toshkent, O’qituvchi. 1997 yil. 6. M. Mirzahmedov. Boshlang’ich badiiy naqsh ishlash uslubiyati. Toshkent, ”Узбекистон,, 2002 yil. 7. Hasanov Rahim. Amaliy bezak san’ati mashg’ulotlari metodikasi. Toshkent, 2003 yil. 8. S. Abdurasulov, N. Tolipov. Tasviriy san’at o’qitish metodikasi. Toshkent,2007 yil. 9. S . Bo ’ latov , N . Tolipov . Go ’ zallik falsafasi . Toshkent, 2008 yil. 10. S. Abdurasulov, B. Boymetov. Tasviriy san’at. Toshkent, 2006 yil.

Mustaqillik yillarida o’zbek xalq amaliy bezak san ' atining rivojlanishi

Купить