Информация о документе

Цена 30000UZS
Размер 86.0KB
Покупки 1
Дата загрузки 12 Март 2025
Расширение docx
Раздел Курсовые работы
Предмет История

Продавец

G'ayrat Ziyayev

Дата регистрации 14 Февраль 2025

81 Продаж

Rossiya va Buxoro amirligi o’rtasida diplomatik va iqtisodiy aloqalar

Купить
ROSSIYA VA BUXORO AMIRLIGI O‘RTASIDA DIPLOMATIK VA IQTISODIY ALOQALAR MUNDARIJA: KIRISH.................................................................................................................2 – 3 I BOB. XVIII ASRLARDA ROSSIYA DAVLATINING BUXORO AMIRLIGI BILAN DIPLOMATIK MUNOSABATLARINING O‘ZIGA XOS XUSUSIYATLARI I.1. ХIХ asrda Buxoro amirligi va Rossiya davlati o‘rtasidagi madaniysavdo aloqalarining xususiyatlari........................................................................ 4 – 14 I.2. Buxoro amirligi va Rossiya davlati o‘rtasidagi elchiliklar ..............14 – 27 II BOB. BUXORO AMIRLIGI TASHQI IQTISODIY ALOQALARIDA ROSSIYA DAVLATINING O‘RNI VA BOJ TIZIMI II.1. Rossiya davlati iqtisodiy manfaatlarining O‘rta Osiyo xonliklari hisobiga kengaytirish urininshlari...........................................................................27 – 33 II.2. Buxoro-Rossiya o‘rtasidagi savdo-iqtisodiy aloqalar va bojxonalar faoliyati....................................................................................................33 – 44 XULOSA...........................................................................................................45 – 47 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI ...................................48 – 49 \ KIRISH Mavzuning dolzarbligi. Mustaqillik O zbekiston xayotida yangi sahifaʻ ochdi. O zbek xalqi o zining ko p ming yillik tarixida birinchi marta o z mustaqil ʻ ʻ ʻ ʻ milliy davlatini yuzaga keltirdi. Mustaqillikning ahamiyati shundan iboratki, u millat oldida yangi imkoniyatlar ochadi, uning rivojlanishini tezlashtiradi. Ana shu sababli har bir xalq, har bir millat mustaqillikni orzu qiladi. O zbek xalqi ana shu orzusiga ʻ erishdi. Mustaqillik yillarida rivojlanish yo lidan odimlayotgan mamlakatimiz tarixida ʻ har tomonlama teng huquqli aloqalar o rnatayotgan har bir mintaqa, har bir davlat ʻ muhim o rin egallaydi. ʻ Bugungi kunda O zbekistonning horijiy mamlakatlar bilan olib borayotgan ʻ diplomatik aloqalar tarixi ham tadqiq etish uchun zarur bo lgan mavzulardan biridir. ʻ Prezidentimiz Sh.M.Mirziyoyev: “O zbekiston Respublikasi mustaqillikka ʻ erishgan dastlabki kunlardan boshlab puxta o ylangan tashqi siyosatni amalga ʻ oshirib kelmoqda.Uning zamirida o zbek xalqining ko p asrlik tarixi va madaniyati, ʻ ʻ an ana va qadriyatlari, ezgu orzu-intilish va manfaatlari mujassamdir” ʼ 1 — deb fikr bildirganlarida tariximiz kelajakdagi qilinishi lozim bo lgan ishlarimiz uchun ʻ poydevor bo lish kerakligini tushunish mumkin. ʻ Tadqiqotning maqsad va vazifalari. Kurs ishining asosiy maqsadi Buxoro amirligining Rossiya imperiyasi bilan diplomatik aloqalari mavzusini aniq ilmiy asosga keltirish, umumlashtirish, shuningdek kelajak avlodga ilmiy va holis ma lumot yetkazishdan iborat. ʼ Qo yilgan maqsaddan kelib chiqib, quyidagi aniq vazifalar aniqlab olindi: ʻ  XVIII asrlarda Rossiya davlatining Buxoro amirligi bilan diplomatik munosabatlarining o‘ziga xos xususiyatlari 1 Mirziyoyev Sh.M. Buyuk kelajagimizni mard va olijanob xalqimiz bilan quramiz. – T.: O‘zbekiston, 2017.  Buxoro amirligi tashqi iqtisodiy aloqalarida Rossiya davlatining o‘rni va boj tizimi Mavzuni tadqiq etishda ilmiy asarlar, ilmiy maqolalar, arxiv hujjatlari, davriy matbuot materiallari asosiy manba bo lib xizmat qildi.ʻ Kurs ishining ilmiy yangiligi. Tadqiqotning ilmiy yangiligi eng avvalo shundan iboratki, Buxoro amirligining Rossiya imperiyasi bilan diplomatik aloqalari mavzusi ko plab ilmiy asarlar, maqolalar, ilmiy ishlardan foydalangan holda ʻ tayyorlandi va manbalar asosida yangi, ilmiy asoslangan ma lumotlar keltirib o tildi. ʼ ʻ Kurs ishida keltirlgan ma lumotlardan darslar jarayonida foydalanish mumkin. ʼ Kurs ishining tarkibi. Tadqiqot ishi kirish, ikki bob, to‘rt paragraf, xulosa, foydalanilgan manba va adabiyotlar ro yxatidan iborat. ʻ I BOB. XVII-XVIII ASRLARDA ROSSIYA DAVLATI VA BUXORO AMIRLIGI O‘RTASIDAGI DIPLOMATIK MUNOSABATLARNING O‘ZIGA XOS XUSUSIYATLARI I.1. ХVII-ХVIII asrlarda Buxoro amirligi va Rossiya davlati o‘rtasidagi madaniy-savdo aloqalarining tarixshunosligi Rossiya va O‘rta Osiyo xalqlari o‘rtasidagi ijtimoiy-iqtisodiy, siyosiy va madaniy aloqlari uzoq tarixga borib taqaladi. Bunday aloqalarning rivoj topishi ikki xalqning bir biriga yaqinlashtirgan jihatlardan biri bo‘lib hisoblanadi. XVIXVII asrda O‘rta Osiyo xonliklari hayotida ijtimoiy va iqtisodiy inqiroz yuzaga keldi. So‘nggi o‘rta asrlarda O‘rta osiyo va Rossiya o‘rtasidagi aloqalarga jonlanish kuzatilib mayda hunarmandchilik rivojlanib bordi. Tashqi savdo aloqalarini olib borishga ko‘plab to‘siqlar mavjud bo‘lib, ulardan biri ko‘chmanchi qabilalar edi. Fazlulloh ibn Ruzbixon ma’lumotiga ko‘ra (XVI asr) ko‘chmanchi qabilalar savdo yo‘llarida ko‘plab talonchiliklarni amalga oshirardi. Shayboniylar hukmronligiga qadar Samarqand yerlarida hech bir savdogar erkin tarzda savdo aloqalarini olib borolmasi edi. bunga mo‘g‘ul qaroqchilar o‘z tasirlarini ko‘rsatardi 2 . XVI asrning 60 yillaridan iqtisodiyotning rivojlanishiga turtki bo‘lgan bir qancha islohotlar amalga oshirildi. Suv yo‘llarining qurilishi, yo‘llarning kengaytirilishi, ko‘priklar sifatining yaxshilanishi, karvon va sardobalarning bunyod etilishi hamda qaroqchilar qarorgohlarining vayron etilishi ijobiy natija berdi. XVI asr birinchi yarmidan XIX asr oxiriga qadar ikki o‘rtadagi munosabatlar 3 yo‘lda: Volga bo‘yi (Astraxan va Nijegorod yarmarkasi), Uraloldi (Orenburg va Troitsk) va G‘arbiy Sibir 3 . Mayda hunarmandchilikning ravnaq topishi Moskva Rusi shaharlariga ijobiy ta’sir ko‘rsatdi. XVI asrda bu hududlardagi bozorlarning markazlashuviga sababchi 2 Фазлаллах ибн Рузбехон Исфахани. Михманнамейи Бухара... – С.80. 3 Зияев Х.З. Экономические связи Средней Азии с Сибирью в XVI– XIXвв. – Ташкент: Фан, 1983. – С.3. bo‘ldi. Moskvaning o‘zi bir qancha antiqa tovarlar bilan savdo aloqalarini jonlantirib turardi. Savdogarlar tez-tez yarmarkalar uyushtirib, iqtisodiy jihatdan boshqa viloyat savdogarlarini birlashtirishga harakat qildi. Ikki o‘rtadagi savdo aloqalarining yuksak darajada rivoj topgani haqidagi ma’lumotlar saqlanib qolgan 4 . Ulardan biri 1566/67 yillarda Toshkent, Samarqand va Urganch savdogarlari tomonidan iltimos bilan Moskvaga yuborgan iltimosnomasi buning yaqqol dalilidir. Unda O‘rta Osiyolik savdogarlar Astraxan, Qozon va Rossiyaning boshqa shaharlarida erkin savdoni amalga oshirishga ruxsat so‘ralgandi.G‘arbiy Sibir va O‘rta Osiyo o‘rtasidagi savdo aloqalari Buxoro yo‘li deb nom olgandi 5 . Buxorolik savdogarlar nafaqat O‘rta Osiyo va Moskva o‘rtasida balki Sibir, Tyumen, Ufa va Tobolsk hududlariga qadar dallolik ishlarini amalga oshirdi.G‘arbiy Sibirning markaziy savdo rastasi hisoblangan Tobolskda buxorolik savdogarlar o‘z mollarini 10000 rublga pullaganlar 6 . XVI-XIX asrda Samarqandlik savdogarlar Buxoro amirligi qaramog‘ida Rossiya bilan savdo aloqalarini olib bordi. XVI asrga kelib Buxoro va boshqa o‘zbek xonliklari uchun Rossiya bilan savdo aloqalari muhim ahamiyat kasb eta boshladi. Bu holat Moskva va Peterburgda tashkil etilgan Buxoro va Xiva elchixonalarining yozishmalarida nomoyon bo‘ladi. Rossiya hukumati Buxoro bilan orqali Hindisoton, Xitoy va Afg‘oniston davlatlari bilan savdo aloqasini olib borishini juda yaxshi tushunardi. Savdoni kengaytirish ishlari Orenburg harbiy gubernatori zimmasiga yuklandi. Gubernatorning shaxsan o‘zi Buxoro amiri bilan muloqotda bo‘lish huquqi berildi. O‘rta osiyodan Rossiyaga chiqarilgan tovarlardan eng qimmatbahosi bu ipak va paxta matolari edi. Moskva savdogarlari esa O‘rta Osiyo xonliklariga teri, yog‘ochli uy jihozlari, oltin, kumush bolta, pichoq va boshqalarni olib kelardi. 4 Юлдашев М.П. К истории торговых и посольских связей Средней Азии с Россией в XVI– XVII вв. – Ташкент: Наука, 1964. – С. 22. 5 Зияев Х.З. Урта Осиё ва Сибирь: XVI– XIX асрлар. – Тошкент: АН УзССР. 1963. – С. 130. 6 Кабо P.M. Города Западной Сибири: Очерки экономической географии (XVII– первая половина ХIХ вв.) – М., 1949. – С.118. Buni evaziga bu hududdan qammatbaho mollarni olib ketishgan. Xonlik hamda rus mollariga soliqlar o‘ta past miqdorda solingan. Samarqandlik savdogarlar tashqi savdoda muhim rol o‘ynagan. 1557 – yilda Buxorodan Moskvaga yo‘l olgan savdo karvonida samarqandlik Xo‘ja To‘ra ham bor edi. Moskvada bo‘lib o‘tgan muzokaralar ijobiy hal qilindi. Rossiyadan eksport qilinadigan tovarlar qatoriga qimmatbaho kiyimlar va sovuq qurollar joy oldi 7 . XVI asrning ikkinchi yarmiga qadar Moskvaga Buxorodan 13 marta va Xivadan 5 marta elchilar tashrif buyurdi. Ularning asosiy maqsadi Astraxan, Qozon va boshqa hududlarda savdo qilish huquqini qo‘lga kiritish edi. Boris Godunov taxtga kelgach sharq bilan bo‘layotgan savdoga katta e’tibor qaratilib, uning o‘zi sharq savdogarlarning homiysi sifatida tanildi. 1596 – yil 31 avgustda Moskva tomonidan chiqarilgan qarorni mahalliy hukmdorlar ta’minlab berdi. Unda buxoro va no‘g‘aylik savdogarlarga Rossiya shaharlarida soliqlarsiz savdo qilish, mahsulotlarini sotib bo‘lmagunga qadar shaharni tark etmaslik huquqi berildi. Boris Godunov buyrug‘iga ko‘ra sharq savdogarlarini barcha hududlarda asal va vino bilan kutib olishgan 8 . XVI-XVII asrlarda Moskva Rusida shoyi matolar orasida buxoro shoyisi juda mashhur edi. U dorogi yoki daragi nomlari bilan mashhur edi. toza shoyidan turli xildagi rang-barang dastro‘mollar tikishgan. Bu kabi dastro‘mollar o‘zining ingichka (misri) va yirik chiziqli (beqasam) ligi bilan ajralib turardi. Adras yoki poshshoi (to‘lqinli chiziqlar bilan yoritilgan) kabi matolar Moskva Rusida sharillab oqayotgan daryo yoki chirmashib o‘sayotgan o‘simliklarni eslatardi 55 . Rus savdogarlari Markaziy Osiyoga teri, charm, movut, yog‘ochli mahsulotlar, oyna va noyob mahsulotlarni pullashga olib borishgan. XVII asrda Markaziy Osiyoda sakkizta rus elchiligi, Rossiyada esa qirq marta xonliklar elchilari bo‘lib qaytdi. Markaziy Osiyolik savdogarlar Sibir va Volga hududlariga 7 Большаков О .Г. Город в конце VIII – начале XIII вв. // Средневековый город Средней Азии. – Л.: Наука. 1973. – С. 292. 8 Чехович А.Д. К истории Узбекистана в XVIII в. //Труды ИВ АН УзССР. Вып. 3. – Ташкент. 1954. – С. 50. 55 Зияев Х.З. Развитие экономических, политических и культурных связей Узбекистана с Россией: Конец XVI – начало XIX вв. // Общественные науки в Узбекистане. 1984. – № 1. – С.30. paxtali qog‘oz, shoyi matolar, kamon, gilam, qog‘oz kabi mahsulotlarni olib borishgan. Chunki bu mahsulotlar mahalliy aholi o‘rtasida haridorgir edi. shu bilan birga noz-nematlar, qovun, ranglar va qimmatbaho toshlarni olib borishgan. Bu davrda yetti marta buxoroliklardan, beshta elchilar Buxoroga tashrif buyurishgan. Masalan, 1620 – yil Imomqulixon (1611-1642) Odambiyni rus podshosi Mixail Fyodorovich yoniga yuboradi 9 . Javob xatida ikki tomon o‘rtasida qaror topgan azaliy do‘stlik, madaniy va savdo aloqalari gurkirab rivojlanishiga astoyidil harakat qilishi aytib o‘tilgan. Buxoroga uyushtirilgan diplomatik safar (1620-1623) ga Ivan Danilovich Xoxlov boshchilik qildi. 1621 – yilda u Samarqanda bo‘lib, Imomqulixon bilan uchrashdi hamda Xoxlovning xoxishiga ko‘ra 27 asirni asirlikdan ozod etdi. Xo‘ja Ibrohim ikki marotaba (1638 va 1642) Rossiya safarida bo‘lib ikki o‘rtada o‘rnatilgan do‘stlik va savdo munosabatlarini mustahkamlashga hissa qo‘shdi 10 . Bunday muzokaralar siyosiy qarashlarga ham bog‘liq bo‘lib, ikki hukumat vakillari qalmiqlarga qarshi birga kurashishga kelishib oldi. Samarqand haqidagi ma’lumotlar Buxoroning tashqi aloqa hujjatlarida ko‘plab uchraydi. Masalan Nodir Muhammadning taxtga o‘tirishi (1642-1645) munosabati bilan 1643 – yil martda sar Mixail Federovichga yo‘llagan xatida bundan keyin ham ikki davlat o‘rtasida savdo va asirlar o‘rtasida almashinuv amalga oshirilishi aytib o‘tilgan. Bu xat davomida elchini Onisima Gribova kutib olgani va javob tariqasida No‘g‘oy yuzini yuborganligi aytiladi 11 . O‘rta Osiyo xonliklarining Rossiya bilan savdo aloqalari xalqlarning iqtisodiy va madaniy rivojlanishida muhim rol o‘ynadi. O‘rta Osiyodan tashrif buyurgan karvon tarkibida mayda hunarmandlar, jarrohlar va me’morlar tashrif buyurgan. Dmitriy Donskiy saroyida mashhur samarqandlik arxitektor ustalar 9 Федчина В.Н. Развитие картографических представлений о Средней Азии с древнейших времен до XVIII в. Научн.зап. ТИНХ. – Вып. 31. – Ташкент, 1964. – С. 107. 10 Чимимдоржиев Ш.Б. Взаимоотношения Монголии и Средней Азии с Россией в XVII– XVIII вв. – М.: Наука, 1979. – С. 27. 11 Джамалов К. Торгово – дипломатические отношения Бухарского ханства с Россией в XVII в. – Душанбе., 1965. – С. 8– 10. yashab ijod qilgani manbalarda qayd qilib o‘tilgan. Buxoro, Xiva va Samarqanda rus savdogarlari va mayda hunarmandlarini aynan shu holatda uchratish mumkin. Ba’zi rus savdogarlari xonliklarda o‘z savdo uyushmasiga ega bo‘lib ikki o‘rtada elchilik vazifasini ham bajarib bergan. XVI asr birinchi yarmidan XIX asrga qadar Rossiya va O‘rta Osiyo xonliklari o‘rtasida sovg‘alar, tuxfalar va qimmatbaho buyumlar berish urfga kirgan edi. bu kabi sovg‘alarni berishda xususiy savdogarlar xizmatidan foydalanishga to‘g‘ri kelardi. Bu esa o‘z navbatida biroz xatarli ham edi 12 . O‘rta Osiyolik savdogarlar Qozog‘iston, Jung‘orlar, Qashg‘ar, Xitoy va Hindiston bilan savdo munosabatlarini yo‘lga qo‘ygan bo‘lib Rossiyaning bu davlatlar bilan olib borgan savdo aloqalari ham aynan O‘rta Osiyolik savdogarlar tomonidan amalga oshirilgan. E. Meyendorf xabariga ko‘ra 1775-1819 yillar oralig‘ida Buxorodan Rossiyaga 11 ta elchi yuborilgan bo‘lib, ularning 7 tasi bu hududda qolib savdo aloqalariga o‘rgangan va Rossiya bilan savdo qilish huquqini qo‘lga kiritgan 13 . Rossiyada qolgan xonlik savdogarlari rus yerlarida qaysi mol haridorgirligi va yana qanday yangi molar keltirish zarurligini o‘rganib qaytishgan. Aynan shu davr oralig‘ida savdoda paxta, qog‘oz va boshqa mahsulotlar Rossiya yerlarida ko‘plaab miqdorda sotildi. Rossiyadan Buxoroga keltirilgan tovarlarga 10 %, Buxorodan Rossiyaga olib ketilgan tovarlarga esa 5 % miqdorda soliq solindi. Rus hukumati buxorolik elchi Ernazar Maqsudov (1774-1776: 1779-1780) xizmatlarini yuksak baholab unga savdo munosabatlarini rivojlantirish uchun Kaspiy dengizidagi bir Kemani hadya etdi. Undan tashqari rus xazinasidan 15 ming pud temir, 5 ming pud po‘lat va 3 ming pud asalni hech qanday soliqlarsiz Buxoroga yuborishga ruxsat oldi 14 . Rus harbiylari Buranshev T. S. va Beznosikov A.S. 1794-1795 yillarda Turkistonga sayohat uyushtirdilar. Ular sayahatlari bo‘yicha bergan hisobotda 12 Веселовский Н.И. Иван Данилович Хохлов – русский посланник в Персию и Бухару в XVII в. – СП(б)., 1891. – С. 12. 13 Веселовский Н.И. ...... – С. 16. 14 Вызго Т.С. К вопросу о взаимосвязи узбекской и русской музыкальной культур в дореволюционный период. Общественные науки в Узбекистане. 1961, – № 4. – С. 42. Buxoroning qog‘ozi, paxtasi va otlari dunyoning boshqa hududidagidan ancha farqlanishi hamda oliy sifatga egaligi aytiladi 15 . XIX asr birinchi yarmida ikki o‘rtadagi savdoni Orenburgga keltirilgan qo‘lga o‘rnatilgan hayvonlardan ham bilishimiz mumkin. 1806 – yili Buxorodan tashrif buyurgan karvon saflarida 606 tuyada 1200 ga yaqin paxta toylari bor edi. 1811 – yilgi Karvonda esa 1066 ta tuyada 3,3 mln rublga teng tovarlar keltirildi. Savdo muzokaralari kredit bilan hal qilindi. XIX asrning 30-40 yillarida 28-29 ming pudga yaqin ip gazlama va yigirilgan ip Rossiyaga eksport qilindi. 40 – yillarda Rossiyaga paxta importi 180200 ming rubl kumushga teng edi 16 . 30-40 yillarda Buxoroga rus olimlari, sar qon-qarindoshlari va boshqa rus vakillari ko‘chib kela boshladi. Amir Nasrullo (1826-1860) rus vakillariga o‘zgacha hurmat bilan qarashini ma’lum qiladi. Amir Nasrullo Rossiya naznida kuchli ittifoqchi, do‘st, va ishonchli savdo hamkorini ko‘rayotganini ma’lum qilgan. 1841 – yil 20 mayda Buxorodan yo‘lga chiqqan Butenev missiyasi 1841 – yil 5 – iyunda Buxoroda bo‘lib, iyun o‘rtalari Orenburga qaytgani aytiladi 17 . Iqtisodiy aloqalar tarixini o‘rganishimiz davomida bizga ma’lum bo‘ldiki: XVIII asrning ikkinchi yarmidan O‘rta Osiyo paxtasi bu hududlardan yigirilgan ip va ip gazlama ko‘rinishida olib ketilgan. G‘arbiy Yevropa va Rossiya zavod va fabrikalarida tayyor mahsulot holiga keltirilib O‘rta Osiyo hududiga sotilgan 18 . Buxorodan ko‘ra Rossiya hukmdor doiralari Samarqand hududida savdo aloqalarini olib borishni afzal ko‘rishardi. Savdoning rivoj topishi Samarqand bozorlarning o‘zgacha ko‘rinishga kelishiga olib keldi. XVIII asr oxiri va XIX asr birinchi yarmida rus tovarlari xonlik bozorlarida monopol huquqida sotila boshlanadi 19 . 1558 – yilda Xorazm va Buxoroda bo‘lgan Ivan IV elchisi tashrif 15 Кастельская З.Д. Из истории Туркестанского края: 1865 – 1917 гг. – М.: Наука, 1980. – С. 4-5. 16 Зияев Х.З. Экономические связи Средней Азии с Сибирью в XVI– XIX вв..... – С.147. 17 БайковаН.Б. К вопросу о русско – индийских торговых отношениях в XVI– XVIIвв. //Труды ИВ АН УзССР. Вып. 4. – Ташкент: АН УзССР, 1956, – С.92, 94; Гольдберг Н.М. Русско – индийские отношения в XVII в. //Учен.зап. Тихоокеанского института. Т. 2. – М. – Л: АН ССР, 1949, – С. 135, 147. 18 Путешествие барона К.Мейендорфа в Бухарию)... – Московский телеграф, 1836. С. XI. – С.176. 19 Пулатов Х.Г. Посольские связи Бухарского ханства с Россией в XVIII в. – Ташкент, 1984. – С. 26. buyurdi. 1559 – yilda u bilan birga Moskvaga Buxoro va Balxdan elchilar yuborildi. Bu kabi tashriflarning asosida turli xildagi savdo muammolari yotardi. Buxoro xoni Abdullaxon Ivan IV dan buxorolik savdogarlarga Qozon, Astraxan kabi shaharlarda erkin savdo qilish huquqini so‘radi. 1559 – yil kuzida Moskvaga ikki buxorolik elchilar tashrif buyurdi. Bu elchilarga savdo huquqi berilib, o‘z savdogarlari bilan Astraxanga tashrif buyurish huquqi berildi. Ivan IV tomonidan taqdim etilgan Grammotalar butun Rossiya bo‘ylab savdo qilish huquqini berardi. 1563, 1566, 1583 yillarda Buxoro va Samarqandan elchilar tashrif buyurdi. Ular zimmasiga savdo munosabatlarini tartibga solish yuklandi 20 . 1585 – yil Buxoro xoni Abdulla Fyodr Ivanovich yoniga elchisi Muhammad Alini yubordi. O‘rta Osiyo ularni shoyi mato bilan savdo qilishni monopoliya huquqi sifatida qo‘lga kiritshda qiziqtirdi. Ular shoyi matolarni G‘arbiy Yevropaga qadar sotishni mo‘ljallagan edi. 1589 – yilda Rus hukumati buxorolik elchi Do‘stim va Izyurlik elchi Kadishga yurtlariga qaytishda harid qilgan mollariga soliq solinmasligini malum qildi 21 . 1634 – yil bahorida Imomqulixonning elchisi Xo‘ja Otaquli sar Mixail Federovichga xon sovg‘a salomlarini yetqazdi. Buning evaziga u soliqlarsiz savdo qilish huquqiga ega bo‘ldi. 1644 – yilda rus hukumati mahalliy boshliqlarga bergan ko‘rsatmasida o‘zbeklarni izzat-ikrom bilan kutib olish hamda ularni Sibirga qiziqtirish ishi yuklandi. XVII asrning ikkinchi yarmiga kelib ko‘pgina o‘zbek qabilalari rus sari xizmatiga o‘tgan edi. Tobolsklik Saidqul 1653, 1658, 1668-1672 yillarda Xitoyga jo‘nagan rus elchilari qatorida bo‘ldi. Uning mamlakatga ko‘rsatgan xizmatlari yuksak baholandi. Qosimov Muhammad Yusuf 1675 – yilda Hindiston va Afgonistonga yuborildi.1688 – yilda Yoqub Mulla Astraxanda arab tilida yozilgan barcha hujjatlarni rus tiliga ogirish bilan shug‘ullandi. Yodgor Alimov bir necha marotaba O‘rta Osiyoga boradigan karvonlarni kuzatib bordi. 20 Сырова Н. Новое в посольстве Бурнашева и Безносикова //Звезда Востока, 1964. – № 4, – С.153. 21 Михайлова Г.А. Торговые и дипломатические связи России с Бухарским ханством через Оренбург в конце XVIII – начало XIX вв. – Ташкент: АН УзССР, 1963. – С. 11. Rus elchilarning Pekindagi tarjimoni xitoy, mongol va ko‘plab turk tillarini bilgan Erka Mulla bo‘ldi 22 . 1685-1687 yillarda Irkutskda 4 ta buxoroliklar karvoni bo‘lib o‘tdi. 1658 – yilda Irkutskka 15 ga yaqin buxoroliklar oilalari 130 yaqin tuya bilan tashrif buyurdi. 1686 – yilda ikkinchi karvon tashrif buyurdi. Uning tarkibi 11 savdogar oilasi172 ta tuyada 2000 rublga yaqin xomashyo bilan kelgan edi. undan keyingi yana ikki karvon juda yirikligi bilan boshqalaridan ajralib turardi 23 . 1804 yilda Amir Haydarning elchisi Abdulkarim Rossiyaga tashrif buyurdi. 1806 – yilda chop etilgan rus jurnallaridan birida Rossiyada yashayotgan o‘zbek shajarasi o‘zining ishbilarmonligi, so‘zamonligi va o‘z ishini yaxshi bilishi bilan ajralib turishi aytib o‘tilgan edi 24 . Alohida Sibir korpusi ofitseri F. Nazarov o‘z yozishmalarida 1812 –yilda Rossiyaga Qo‘qondan tashrif buyurgan Umarxon elchilari haqida aytib o‘tadi. Bu vaqtda xivalik elchi Otaniyoz Muhammedov Aleksandr I huzuriga shoshilib Xiva va Rossiya munosabatlarini iliqlashtirishga urindi. 1815 va 1819 yillarda Amir Haydar elchisi Mo‘minjonov Azimjon rus hukmdoridan o‘z elchilarini savdo shartnomasi tuzish uchun Buxoroga yuborishini iltimos qildi 25 . 1857, 1869 va 1874 yillarda Nasrullohonning elchilari bilan birga Ahmad Donish Rossiya safarida bo‘ldi. Safardan ilhomlanib Buxorodan Peterburgga sayohat asarini yozadi. XIX asrda Rossiya yerlarida yashab ko‘zga ko‘ringan savdo vakillari qo‘qonlik Ohunjonov Ibrohimjon, buxorolik Abdulkarimboy Safarov, 22 Умняков И.И. О хлопководстве в Средней Азии с древнейших времен до присоединения края к России/Материалы третьей объединенной научн. конф. ученых Самарканда. Серия гуманит. и естественных наук. – Самарканд: СамГУ, 1961. – С.99. 23 Раджабов С.А. Роль великого русского народа в исторических судьбах народов Средней Азии. – Ташкент: Госиздат УзССР, 1955. – С. 23– 24. 24 Абрамов М.М. Из истории Самарканда конца XVIII– начала XIX в. //Тезисы докл. объед. научн. сессии.... Ташкент, 1869, – С.33. 25 Мухаммеджанова Л.П., Мирзакулов Б.Т., Мухаммеджанова С.Ж. Дипломатические и торговые связи Бухары с Россией XVI – XVIII вв.// «Горный вестник Узбекистана» (№ 25) 2006. http://miaiiig– bulletia.geotech.u2/ru/archive/2006/25/64 Xoshalovlar oilasi, mulla Solih Do‘stmametov, mullar Mirg‘ulom Naqshbandi va boshqalarni keltirishimiz mumkin 26 . Rossiyadagi o‘zbek shajarasi orasida sibirlik buxoroliklar muhim o‘rin tutadi. Ular G‘arbiy Sibir hududiga XV-XVII asrlarga qadar kelib joylashganlar. Buxoroliklar tarkibiga o‘zbeklar, uyg‘urlar, tojiklar, qozoqlar va qoraqolpoqlar kirardi. Ularning ko‘pchiligi bir nom bilan yuritilsada Markaziy Osiyoning Buxoro, Samarqand, Toshkent, Xorazm, Qo‘qon va boshqa shaharlaridan kelib joylashgand 27 . Aholi qatlami ham farqlanardi. Ular tarkibida tadbirkorlar, savdogarlar, din vakillari, dehqonlar, mayda hunarmandlar va ishchilarni tashkil etardi. Buxoroliklar ko‘pchilikni tashkil etgani bois buxoro tili jahjasining tatarcha ko‘rinishida so‘zlashardi. Sibir hududiga kelib joylashgan buxoroliklar hukumat tomonidan chet ellik maqomi ostida qabul qilingan. Shu sababdan ham ular hukumat tomonidan taqdim etilgan imtiyozlardan foydalangan holda savdo aloqalarini olib borgan. Hukmdor tomonidan chiqarilgan qarorlarni so‘zsiz bajarib kelgan. Sibirga ko‘chirish siyosati XIV asrdayoq amalga oshirildi. Bu hududlarda vujudga kelgan Bahovuddin Naqshband (1318-1389) tariqati islomni yoyish maqsadida kirib kelgan edi. bir qancha vaqt davomida buxoroliklar o‘z hududiy birliklariga ega bo‘ldilar. Ular o‘zlarini buxoroliklar, sartlar, o‘zbeklar deb atashardi. Ularning asosiy yashash hududi Tyumensk, Omsk, Tomsk viloyatlari bo‘ldi. Ular bu hududlarda buxorocha yashash joylarini bunyod etishdi 76 . Buxoroliklarning Sibirga ko‘chirilishi ko‘plab hududlarning ular tomonidan egallanishi va qayta o‘zlashitirilishiga sabab bo‘lganini takidlaydi. Baxurin S.V. ning takidlashicha dastlabki koloniyalar Sibir hududida bo‘lganligi aytiladi. 26 Перечень товаров, доставленных из Бухары в Ярославль купцом Хаджи Ата кули (1634)// История Узбекистана в источниках. Сост. Б.В. Лунин. – Ташкент: Фан, 1988. – С. 65. 27 Ахмад Дониш. Путешествие из Бухары в Петербург. – Душанбе Ирфон, 1960; Вахидов Х.П. Просветительство в Туркестане в XIX начале XX веков// Основы философии. Ташкент, 1908. – С. 165-171. 76 Хайретдинов Д. Узбеки, узбекская община в Москве и Подмосковье// Ислам в Москве. – H. Новгород, 2008. – С. 274-276. XVI asr oxirlaridan boshlab ruslar va buxoroliklar savdo munosabatlarida iliqlik kuzatildi. Buxoro karvonlari Tar, Tobolsk, Tyumen, Tomsk, Krasnoyarsk, Irkutskga qadar yetib boradigan bo‘ldi. Chet ellik sayohatchilarning takidlashicha, har bir rus har yili Tatarlar yurti Tyumenga tuyalarda keladigan buxoroliklar karvoni bilan savdo qiladi 28 . 1718 – yilda o‘zbek I. Usmonov Tobolskda Qozoq xonining elchilik varaqasini tarjima qildi. Tarlik tatarlar hududida buxoroliklarnind o‘z volosti bo‘lganligi va aynan buxoroliklarga qarashliligi aytiladi. XVIII-XIX asr aholini ro‘yxatga olish kitobida aytilishicha buxoroliklarning shajarasini Rossiyaning har bir hududidan topishganligi aytiladi. XVIII asrda Tar hududi uch qismga Paxarsk (buxoroliklar), Ayalinsk (sibirlik tatarlar), Porushna (mahalliy tatarlar-davlat dehqonlari) ga bo‘lingan edi. Tomilova N.A ning ma’lumotiga ko‘ra G‘arbiy Sibirda qayd etilgan ro‘yxatga olishda 1370 tatar, 1218 ta buxoroliklar va boshqa millat vakillari mavudligi qayd etilgan. Undan tashqari sibirlik tatarlar orasida shunday qabilalar borki ularning ildizlari sartlar yoki buxarlar ga borib taqalishi qayd etilgan 29 . Sibirga ko‘chirilgan buxoroliklar o‘zlari uchun yangi bo‘lgan mahalliy sharoitlarga ko‘nikish hamda savdodan tashqari yer bilan shug‘ullanishni yo‘lga qo‘yinshni amalga oshirishardi. Yirik yer egaligining ko‘rinishlari asosan Tyumenda kuzatildi. 1701 – yilda 126 desyatina yerning narxi qoramolga hamda 77 desyatina bug‘doy narxiga teng edi. Tarada esa farqlanib 50 desyatina lalmikor va 75 desyatina sholikor yerlar edi. Bazida izlanuvchilar tomonidan ba’zi xatolarga yo‘l qoyilar edi. Yaponlar ma’lumotnomasida SSSR tarkibidagi Sibir xalqlari tarkibi xato ko‘rsatilib unda 28 Гаспринский И. Точный перевод дневника его светлости эмира Бухарского., – Казань, 1894; Искандаров Б.И., Бухара (1918– 1920), – Душанбе, 1970. – С. 62-63; Назаров P.P. Сеид Мир– Мансур // Ислам в Санкт– Петербурге. Серия «Ислам в Российской Федерации». Вып. 3. М. – Н. Новгород; И.Д. Медина, 2009. – С. 209-210. 29 Назаров P.P. Махмудов Абиджан Абдухалик–оглы// Ислам в Санкт– Петербурге. Серия «Ислам в Российской Федерации». Вып. 3. М. – H. Новгород– ИД Медина, 2009. – С. 126. barabin-tatarlar, g‘arbiy sibirlar, sibirlik tatarlar (tobol tatarlari va sibirlik buxoroliklar) va boshqalar 30 . Sibir tatarlari bilan boshqa xalqlarning etnomadaniy aloqalari asosan ularning kiyimlari va taqinchoqlarida ko‘zga tashlanadi. Buxoro komponenti erkaklar kiyimi bo‘lgan xalat va chalmada namoyon bo‘ladi. Sibir tatarlaridagi ushbu xalatlarning kelib chiqishi Markaziy Osiyodan hisoblanib, chopon (Markaziy Osiyodagi singari) deb nomlanadi 31 . Sifatli erkaklar qishki kiyimlari bo‘lgan shuba va mo‘ynali shapkalardan foydalanishadi. Sibir tatarlarining yuqori kiyimi belbog‘li mato pilbau bo‘lib (o‘zbekcha belbog‘)ayollar belbog‘i kur deb nomlangan. Erkaklarning asosiy bosh kiyimi hisoblangan turli xil qalpoqlar esa, tamburli yoki tillo rangdagi chiziqli bezaklar bilan bezatilgan yoki rasmli matolardan foydalanishgan. Sibir buxoroliklari bir-necha yuz yil davomida tatarlar bilan iqtisodiy, madaniy va oilaviy nikoh aloqalarini qo‘llab-quvvatlab kelishgan. Natijadagi yagona komponentlardan biri zamonaviy sibir tatarlari vujudga kelganligidir 32 . Rus buxoro savdogarlari kelguniga qadar, Sibirda Markaziy Osiyo tovarlari savdosi qizg‘in olib borilgan. Aynan ular Tyumen, Tobolsk,Tarda teri ishlab chiqarish va gilamchilik ishini yo‘lga qo‘yishganlar. Buxoroliklar hisobidan yirik Sibir tadbirkorlik oilalari kelib chiqqan (Aykinlar, Mirsalimovlar, Saydukovlar, Chenbayevlar va boshqalar). Inqilobga qadar ular yirik ichki va tashqi savdo bilan shug‘ullanishgan. Ko‘pchilik oddiy buxoroliklar dehqonchilik, chorvachilik va turli xil hunarmandchilik bilan shug‘ullanishgan. I.2. Buxoro amirligi va Rossiya o‘rtasidagi elchilik aloqalari Abdullaxon II tomonidan 1585- yilda Muhammad Ali boshchiligida, 1589- yilda Do‘stum boshchiligida Moskvaga yuborilgan. Elchilar Moskva hukmdori 30 Зияев Х.З. Средняя Азия и Сибирь (2 пол. XVI – XIX вв.). – Ташкент, 1964. – С. 76. 31 Усманова Л. Тюрко–татарская эмиграция в Северо– Восточной Азии начала XX в.// Гасырлар авазы – Эхо веков. 2005. – № 1. – С.16. 32 Валеев Ф.Т. Сибирские татары: культура и быт. – Казань, 1992.– С.95. tomonidan iliq kutib olingan. Bu ikki elchilik oldiga o‘rtadagi savdo-sotiq munosabatlarini tartibga solish vazifasi yuklatilgan edi. Elchilar Rossiya podshosi Fyodor Ivanovichga Abdullaxon II ning buxorolik savdogarlar uchun Moskva davlatidagi barcha shaharlarda erkin savdo qilish imkoniyatini yaratish, Qozon va Astraxanda doimiy bozorlar ajratish iltimos qilingan xatini keltirgan. Rus podshosi bu iltimoslarni to‘liq bajarganligi o‘sha davr hujjatlarida o‘z aksini topgan. Buxoro va Rossiya o‘rtasidagi do‘stona aloqalar XVI asr oxirida, xususan Sibir amirligining ruslar tomonidan bosib olinishi tufayli biroz buzilgan bo‘lsada, amalda butunlay to‘xtab qolmadi. 1589- yili Moskvada bo‘lgan Buxoro elchisi Do‘stum orqali Abdullaxon II ruslarning Sibir amirligidagi tajovuzini qoralagan va o‘z noroziligini bildirgan edi. 1589- yildayoq Buxoroga tatar millatiga mansub Boybo‘ri Toychiev boshchiligidagi Moskva elchilari keladi va buxorolik savdogarlarga Sibir shaharlarida katta imtiyozlar yaratishga rus hukumati tayyor ekanini bildirib, ikki o‘rtadagi siyosiy kelishmovchiliklarni biroz yumshatishga erishdi. XVII asrda Buxoro va Moskva davlati o‘rtasidagi elchilik aloqalari yanada rivojlandi. Mazkur davrda Buxoro va Xiva elchilari 26 marta Moskvaga tashrif buyurgan bo‘lsalar, rus elchilari 9 marta Buxoro va Xivaga kelganlar. Masalan, 1619- yilda Imomqulixonning Odambiy boshchiligidagi elchilari Moskvada, Rossiya podshosi, Romanovlar sulolasining birinchi vakili Mixail Fyodorovich huzurida bo‘ldi. Bu elchilik missiyasiga javoban podsho Mixail Fyodorovich tomonidan Ivan Danilovich Xoxlov boshchiligida elchilar Buxoroga jo‘natiladi. Lekin bu elchi Buxoroda ushlanib qolganligi va quruq qo‘l bilan qaytarilganligi uchun Sibir (Tyumen shahri) orqali 1622- yilda Tobolskka kelgan va Moskvaga borishni mo‘ljallagan Buxoro elchisi Balik Chobakov sovuq kutib olinib, rus podshosining Imomqulixonga yozgan xati bilan Buxoroga qaytarib yuborilgan. Bu xatda rus podshosi o‘rtadagi aloqalarni davom ettirish taklif etib, elchilarni Moskvaga uzoq Sibir orqali emas, Astraxan orqali yuborishni taklif qilgan. 1716- yil fevralda Buxoro amirligi elchisi Xonquli to‘pchiboshi Astraxanga keldi. U bilan birga savdogar Asan bobo, ikki yasovul, xotini va bolalari ham kelgan edi. Buxoro xoni Abulfayzxon Rossiya podshosi Pyotr I ga 36 nafar rus asirlarini ham ozod qilib yuborgan edi. Buxoro xoni Astraxan ober-komendanti Chirikov nomiga yozilgan yorliqda o‘zaro yaxshi qo‘shnichilik aloqalari va savdosotiq aloqalarini davom ettirish maqsadida elchi yuborayotgani bildiradi. Shuningdek, ushbu elchilik orqali Rossiyaning Kaspiy dengizi sharqiy qirg‘oqlarida shahar-qal’alar qurish rejasini qo‘llab-quvvatlashini ham bildiradi. Demak, Buxoroda Pyotr I tomonidan Kaspiy dengizi qirg‘oqlarida qal’aistehkomlar qurilayotgani haqida xabardor bo‘lganlar. 1716- yil 16- martda Pyotr I tomonidan Abulfayzxon nomiga yozilgan yorliqda A.Bekovich-Chyerkasskiy ekspeditsiyasi Rossiya davlati va Buxoro amirligi uchun umumiy manfaatlarga asoslangan zarurat tufayli yuborilganligi va shuning uchun ham A.Bekovich-Chyerkasskiy hurmatini joyiga qo‘yishni so‘ragan. Ushbu yorliqni A.Bekovich-Chyerkasskiy Xiva missiyasini yakunlagach, Buxoro xoniga yetkazishi ko‘zda tutilgan edi. 1716- yil aprelda A.Bekovich-Chyerkasskiy ekspeditsiya tayyorgarligini ko‘rish jarayonida Astraxanda Buxoro elchisi Xonquli to‘pchiboshi bilan uchrashgan va bu to‘g‘rida Pyotr I ga xat yozgan. Unda Xonquli to‘pchiboshining iltimosiga ko‘ra, Rossiyaga dushmanlikda, Turkiya bilan aloqada deya gumon qilinayotgan buxorolik va xivalik asirlarni ozod qilishni so‘ragan. Bu paytda Pyotr I Sharqiy Prussiyada edi. Xatni olgan Pyotr I uning iltimosini qondirmagan. Biroq A.Bekovich-Chyerkasskiy Xonquli to‘pchiboshiga buxorolik va xivalik asirlarni ekspeditsiya yakunlangandan so‘ng ozod qilishga va’da bergan. Buxoro elchisini Rossiya poytaxtida kutib olish va qabul marosimlari ham o‘ziga xos tarzda amalga oshirilgan. Buxoro elchisi Peterburgga oz masofa qolganda tashrif bo‘yicha ruxsat berilishini kutib to‘xtashi lozim edi. Belgilangan kunda elchi va uning hamrohlari uchun uchta kareta yuborilgan. Rossiya devonxonasi vakili elchi va uning hamrohlarini sog‘-salomat etib kelganlari bilan qutlagandan keyin o‘zini senatorlar tomonidan kutib olishga yuborilganini hamda mehmonlarni ajratilgan joyga qadar kuzatib qo‘yishini bildirgan. Qabul qilingan tartibga ko‘ra, kelgan elchi va uning hamrohlari Rossiya devonxonasi vakilini tik turgan holda eshitishlari, unga minnatdorchilik bildirishlari, shoh va vazirlar salomatligini so‘rashlari kerak edi. Bir ozdan keyin elchi Rossiya devonxonasi vakili bilan birinchi karetaga, Buxoro savdogari va rus amaldori ikkinchi karetaga, oxun va tilmoch uchinchi karetaga o‘tirishgan. Elchilik sekinlik bilan yura boshlagan, chunki birinchi kareta yonida tilmoch ham yurib, elchi Rossiya devonxonasi vakili bilan suhbatlashib ketgan. Elchini poytaxtga kirib kelishi bilan uni yo‘lning ikki tomonida juda ko‘p miqdordagi olamon, piyoda askarlar polki to‘plar yonida saf tortib kutib olganlar. Buxoro elchisi Xonquli to‘pchiboshi 1717- yil 26- iyunda Peterburgga yetib kelgan bo‘lsa-da, uni qabul qilish 3- iyulga belgilangan. Senatorlar tomonidan qabul qilingan Xonquli to‘pchiboshiga Buxoro xonining maktubini topshirishi so‘ralganida u qat’iylik bilan Yorliqni xonning xohish-irodasiga ko‘ra, shaxsan podshoh Pyotr I ga topshiriladi, degan. Shu boisdan ham Xonquli to‘pchiboshini Pyotr I poytaxtga qaytganidan so‘ng 1717- yil 20- oktabrda qabul qilgan. Pyotr I bilan uchrashuv uchun elchiga Rossiya devonxonasi o‘rinbosari Shafirov karetasi, savdogar Asan boboga esa senat kotibi karetasini yuborilgan. Buxoro elchisi sovg‘a-salomlarini 12 nafar askarlar ko‘tarib borgan. Bu tantanali jarayonni kuzatishga chiqqan aholi ko‘chalarni to‘dirib yuborgan. Abulfayzxonning sovg‘asidan tashqari qabul tartib-qoidasiga ko‘ra elchi va savdogarning ham alohida sovg‘alari topshirilgan. Sovg‘alar ichida eng qimmatbahosi sifatida Buxorodan ozod qilib yuborilgan rus qullari e’tirof etilgan. Qabul Senatning yuqori palatasida bo‘lib, eshik ro‘parasidagi baland joyda Pyotr I tik turgan holda elchini qabul qilgan. Elchi eshikdan kirib, tiz cho‘kkan va xon nomidan egilib salom bergan. Xonquli to‘pchiboshi Pyotr I ni shvedlar ustidan qozongan g‘alabasi bilan qutlagan hamda sovg‘alarni topshirgan. Shundan so‘ng Xonquli to‘pchiboshi Ishonch yorlig‘ini topshirgan. Ishonch yorlig‘ini Pyotr I ning ishorasi bilan devonxona o‘rinbosari Shafirov qabul qilgan. Ishonch yorlig‘ida Abulfayzxon Xonquli to‘pchiboshi elchi sifatida yuborilgani, u Rossiya urf-odatlarini yaxshi bilishi.Buxoro hukumati o‘zaro yaxshi qo‘shnichilik munosabatlari hamda savdo- sotiqni rivojlantirishdan manfaatdor ekanligi ta’kidlangan. Yorliqdan tashqari podsho nomiga yozilgan xat ham bitilgan bo‘lib, unda Astraxanda buxoroliklar asirda ekanligi, Buxorodan ozod qilib yuborilgan 36 nafar rus qullari evaziga ularni ozod qilish so‘ralgan edi. Bu paytda Rossiya poytaxtida Xivaga yuborilgan A.Bekovich-Chyerkasskiy ekspeditsiyasining halokatidan xabardor edilar. Shu boisdan ham Xonquli to‘pchiboshi graf Gavril Ivanovichga xat yozib, mazkur qirg‘inbarotga Buxoro davlatining hech qanday aloqasi yo‘qligini, aksincha Abulfayzxondan maktub olgan bo‘lib, unda xon Xivaga rus asirlarini ozod qilish bo‘yicha sa’y-harakatlar qilayotgani, Agarda Xiva xoni asirlarni ozod qilmasa, Buxoro davlati urush qilishga ham tayyor ekanligi yozilganini qayd etgan. Xonquli to‘pchiboshi elchiligi Buxoro amirligi va Rossiya davlati o‘rtasida savdo-sotiqni rivojlantirish borasida ham yutuqqa erishgan. Jumladan, Pyotr I shu yili Buxoro amirligi tovarlaridan rus shaharlarida boj olmaslik haqida farmon bergan. Xonquli to‘pchiboshi elchiligi 1718- yil martga qadar Peterburgda bo‘lgan. Elchilik ortga qaytishida Astraxanda ma’lum muddat ushlab turilgan. Chunki Pyotr I asli kelib chiqishi italiyalik bo‘lgan Florio Benevenini elchi qilib tayinlab, Buxoroga birgalikda borishiga qaror qilgan edi. Rus elchiligini Buxoro amirligiga yuborishga sabablardan biri Abulfayzxonning ushbu masalada o‘z elchisi Xonquli to‘pchiboshi orqali murojaati edi. Pyotr I dastlab o‘z javob xati-yorlig‘ida, 1718- yil 18- martida Buxoroga elchini Astraxandan Buxoroga bemalol borish imkoniyati bo‘lganda yuborishini qayd etgan edi. Ammo Xonquli to‘pchiboshi elchiligini Astraxanga qaytishiga qadar, ya’ni 1718- yil 5- iyuliga qadar Rossiya hukumati rejalari o‘zgarib, Rossiya elchisini Buxoroga Xonquli to‘pchiboshi bilan birga yuborishga qaror qilgan. Shu maqsadda fors va turk tillarini biladigan F.Benevenini Buxoroga elchi qilib jo‘natishga qaror qilingan. Ushbu elchilik bilan shaxsan Pyotr I va uning yaqin yordamchilarini shug‘ullangani podsho hukumatining bu elchilikka alohida e’tibordan dalolat beradi. 1718- yil 9- iyulda Pyotr I imzosi bilan tasdiqlangan Ishonch yorlig‘ida F. Beneveni elchi tariqasida yuborilayotgani, do‘stlik va umumiy manfaatlar yo‘lidagi sa’y-harakat ekanligi tasdiqlangan. F. Beneveni elchiligining asosiy tarkibi 8 nafar bo‘lib, shuningdek xizmatkorlar hamda ko‘pgina harbiy qo‘riqchilar kuzatuvida edi. Mazkur elchilikdan ko‘zlangan maqsad va vazifalar 1718- yil 13- iyulda G. Golovkin va P. Shafirovlar tomonidan imzolangan, 7 banddan iborat quyidagi maxfiy yo‘riqnomada o‘z aksini topgan edi: 1. Elchi etib tayinlandi. Astraxanda Buxoro elchisiga qo‘shilib, tayinlangan mamlakatga birgalikda jo‘nash. 2. Yo‘lda, ayniqsa Buxoro amirligi hududida, hamma iqtisodiy va geografik o‘ziga xosliklarni eslab qolish. Buxoroliklarga sezdirmagan holda Kaspiy dengizi ulardan qaysi tomonda joylashgani, qanaqa kemalarga egaligi, shaharlar va ularning mudofaa qobiliyatini aniqlash. 3. Diplomatik qoidalarga rioya etilishini qat’iy ta’minlash. Pyotr I shonsharafiga ziyon yetkazmaslik. Elchini qabul qilish odatlarini so‘rab- surishtirish va Buxoro amirligi Eron elchiligiga qanday izzat-ikrom ko‘rsatsa, Rossiya elchiligiga ham undan kam bo‘lmagan hurmat ko‘rsatilishi talab qilish hamda unga erishish. 4. Buxoro amirligi harbiy-siyosiy strategiyasiga jiddiy e’tibor qaratish. Qal’alar, undagi qo‘shinlar miqdori, harbiy qo‘shinlar tarkibi va ularning holatini aniqlash. 5. Buxoro amirligining ichki va tashqi holatini aniqlash. Xonning kuchqudratini, xalq ustidan nazorati qay darajada ekanligi, aholisi qo‘zg‘olon va isyonlarga moyil yoki moyil emasligi, boshqaruv shakli, Eron, Xiva va Turkiya bilan o‘zaro munosabatlarini hamda qaysi tomondan harbiy tahdid borligi, qaysi davlat bilan do‘stona munosabatda ekanligini aniqlash. Elchi mumkin qadar ko‘proq Buxoro amirligi tashqi siyosatiga ta’sir o‘tkazishi zarur. 6. Rus – Buxoro savdo munosabatlarini rivojlantirish imkoniyatlarini o‘rganish zarur. Buning uchun buxoroliklar qanaqa tovarga ega va ularni qayerga sotishini, Buxoro bozorlarida Rossiyaning qaysi mahsulotlariga ehtiyoj borligini aniqlash, ko‘chmanchilar hujumi xavfi bor-yo‘qligini o‘rganish. 7. O‘rta Osiyoda oltin qazib olish haqidagi ma’lumot to‘g‘ri yoki noto‘g‘riligini aniqlash. Qaysi daryolarda oltin borligi, qancha miqdorda oltin olish imkoniyati borligi, kon yoniga borish mumkinligini aniqlash. Shuningdek, maxfiy tarzda Buxoro xoniga qo‘riqlash uchun bir necha yuz yoki undan-da ko‘proq miqdordagi rus kishilaridan iborat gvardiya taklif qilish. Maqsadlarni amalga oshirish yo‘lida Xonquli to‘pchiboshi va uning odamlari bilan do‘stona aloqada bo‘lish. Umuman olganda, F.Beneveni elchiligiga yuklatilgan vazifa Rossiyaning O‘rta Osiyodagi siyosatini, xususan A.Bekovich-Chyerkasskiy ekspeditsiyasi zimmasidagi vazifani davomi edi. Elchilik Buxoroga 1721- yili etib keldi. F.Beneveni zimmasiga Turkistonga oid harbiy va diplomatik ma’lumotlar yig‘ish, ayniqsa Xivaga qarshi Rossiya – Buxoro ittifoqini tashkil etish, bu xonliklar bilan urush bo‘lgan taqdirda qancha askar va to‘plarni ishga solish mumkinligi, ularning joylashgan yerlarini aniqlash vazifasi yuklatilgan edi. Shuningdek, u Buxoro xoni Abulfayzxonga maxsus rus otryadini taklif etishi hamda Turkiston o‘lkasida oltin zahiralari mavjud joylarni o‘rganishi lozim edi. F.Beneveni Buxoroda 1721-1724- yillari faoliyat ko‘rsatib, Buxoro xonini Xiva amirligini qo‘llab-quvvatlamaslikka ko‘ndiradi. F.Beneveni elchiligi xodimi N.Miner savdogar niqobi ostida bir necha bor Hirot, Balx va Badaxshonga borib keladi. U amalda elchi F.Benevenining topshirig‘ini bajarib, to‘plagan ma’lumotlarini Peterburgga yetkazish ishlari bilan ham shug‘ullangan. Mazkur davrda Buxoro amirligi va Rossiya o‘rtasidagi elchilik aloqalarida buxorolik Ernazar Maqsudov alohida o‘rin tutadi. 1761- yilda savdo karvoni orqali kelgan E.Maqsudovga elchilik talablariga rioya qilinmagani bois Orenburgdan Peterburgga borishga ruxsat berilmagan. 1774- yilda yana u elchi sifatida kelganida Peterburgga qadar borishga muvaffaq bo‘lgan va Rossiya imperatritsasi Ekaterina II qabulida bo‘lgan. Manbalarda qayd etilishicha, E.Maqsudovning mohir diplomatligi tufayli Rossiya imperatritsasining hurmat-e’tiboriga sazavor bo‘lgan. Uning 1780- yilgi elchi sifatidagi tashrifi chog‘ida Peterburgda yuqori darajadagi e’tibor bilan qabul qilingan. 1780- yil 18- avgustida Rossiya imperatori Buxoro amiriga yozgan xatida Rossiya ilgarigidek Buxoro bilan o‘zaro munosabatlarni tinch-totuvlikka asoslangan hollarda olib borish hamda savdo aloqalaridan har ikki tomon foydalanishi hamda so‘ralgan metall bilan ta’minlanish qayd etilgan edi. Ammo yana Buxoro savdogarlariga nafaqat Orenburgda, balki Rossiyaning boshqa shaharlarida ham savdo qilish bo‘yicha so‘rovi qondirilmaydi. Chunki Buxoro savdogarlarining Rossiyaning markaziy shaharlarida erkin savdo qilishlari rus savdosi uchun zarar keltirishi qayd etilardi. 1780- yili rus savdogarlari istak va talablariga muvofiq Buxoroda savdo vakolatxonasini ochish maqsadga muvofiq deb topildi. Shu munosabat bilan Orenburgdan Buxoroga (yuqori darajadagi rahbariyat ruxsati bilan – mualliflar) 1780- yili Rossiya davlati va umumiy manfaatlaridan kelib chiqib, Buxoroda savdo vakolatxonasini ochish uchun M. Bikchurin boshchiligidagi maxsus elchilikni Orenburgdan Buxoroga yubordi. M. Bikchuringa yuklatilgan vazifalar qatorida Orenburg va Buxoro oralig‘idagi yo‘lni har tomonlama o‘rganish ham bor edi. M.Bikchurin ko‘zda tutilgan hamma vazifalarni bajargani holda, Buxoro amirining Rossiya savdo vakolatxonasini ochishga roziligini ololmay qaytdi. Rossiya imperiyasi va Xiva amirligi o‘rtasidagi diplomatik aloqalar Buxoro amirligiga nisbatan sustroq ahvolda edi. Xiva amirligi Rus davlatiga o‘z elchiligini kamroq jo‘natgan. 1750- yili Xiva xoni nomidan elchi bo‘lib kelgan Ashurbek Orenburgda o‘zini Peterburgga yuborishlarini so‘ragan. Ammo tashqi ishlar davlat kollegiyasi 1750- yil 13- avgustida bergan topshirig‘ida elchini Orenburgdan Xivaga qaytarish, yorlig‘i va sovg‘alarini tashqi ishlar davlat kollegiyasi ixtiyoriga topshirish buyurilgan edi. Chunki rus hukumati Orenburg general-gubernatorlarining Turkiston xonliklari va Rossiya o‘rtasidagi o‘zaro munosabatlardan xabardorligini hisobga olib, ularga turkistonlik elchilarni Peterburgga yuborish yoki yubormaslik masalasini mustaqil hal qilish huquqini berilgan bo‘lib, ular ayrim elchilar masalasini Orenburgning o‘zidayoq hal qilar edilar. 1761- yili Temirg‘ozi Is’hoq Tangriberdiyev Xivadan Orenburgga elchi sifatida etib keladi. U bilan birga elchilik tarkibida yana 5 kishi bor edi. Elchi Tangriberdiyev boshchiligidagi elchilar bilan savdo karvonida 40 ta tuya yuk bo‘lib, bu Orenburgdagi yarmarkaga mo‘ljallangan edi. Xiva elchisi 1761- yil sentabrda Orenburgga kelib, Peterburgda imperator bilan uchrashish xohishi borligini bildiradi. Uchrashuvdan maqsad tegishli yorliqni topshirish va o‘zaro karvon savdosini rivojlantirish edi. Ammo elchiga Peterburgga yuborish bo‘yicha ruxsat berilmaydi. Shu bilan birga Xiva savdogarlarini hech qanday to‘siqlarsiz Orenburgga kelishlariga ruxsat berilgan. XIX asr boshlaridan Rossiya hukumati O‘rta Osiyo xonliklariga nafaqat diplomatik, balki maxsus ilmiy ekspeditsiyalarni ham yubora boshladi. Rossiya elchiliklari tarkibida, endilikda arxeologlar, tarixchilar, vrachlar va boshqa mutaxassislar ham bor edi. Ularga nafaqat ilmiy vazifalarni bajarish, balki O‘rta Osiyo to‘g‘risida u yoki bu ma’lumotlarni to‘plash ham yuklatilgan edi. Ammo ayni paytda Buxoro, Xiva, Qo‘qondan Rossiyaga nisbatan e’tibor faqatgina savdo munosabatlariga qaratilishi davom etardi. Ayni paytda Rossiya hukumati savdo qatori O‘rta Osiyoni tubdan o‘rganishga kirishgan edi. O‘zaro munosabatlar tahlili shuni ko‘rsatadiki, Buxoro va Rossiya, Xiva va Rossiya, Qo‘qon va Rossiya o‘rtasidagi munosabatlarda tenglik, sherikchilik alomatlari to‘laqonli ishga tushmagan edi. Masalan, 1793- yili Orenburgga Buxoro amirligidan elchi bo‘lib kelgan Shohmurod Fayzullabek Maqsudovni Peterburgga borib, imperator qabuliga yorlig‘ini topshirishga ruxsat berilmadi. Bunga sabab qilib, elchiga berilgan yorliq diplomatik yozishmalar qoidasiga rioya qilinmaganligida deb ko‘rsatildi. Ammo aslida gap boshqa yoqda edi... Buxorolik savdogar Do‘stmuhammad Boykishev elchi Shohmurod Fayzullabek Maqsudovni Buxoro amirining josusi deb ma’lumot yetkazgan edi. 1795- yili Shohmurod Fayzullabek Maqsudovni Orenburgdan chiqarib yubordilar, chunki Buxorodan Eshmuhammad Boykishev elchi bo‘lib kelgan edi. U imperatorga fil va yorliq keltirib, Buxoro amirining 600 pud mis sotib olish haqidagi iltimosini ham yetkazdi. Oradan bir yil o‘tib, Orenburgga Buxorodan yangi elchi ya’ni Maxsum Doniyolov yorliq bilan kelgan. Ushbu elchi Buxoro amirining imperatordan harbiy yordam berish bo‘yicha iltimosini keltirib, xususan Buxoroga 10 ming qo‘shin va 50 ta to‘p berishlarini so‘ragan. Ammo bu elchilik ham Orenburgdan Peterburgga o‘tkazilmagan va Buxoroga qaytib ketishiga to‘g‘ri kelgan. Ammo shuni qayd etish lozimki, M. Doniyolovdan avvalgi elchi Eshmuhammad Boykishev Xo‘ja Nazarboyev bilan Peterburgga borishga, imperator huzurida bo‘lishga muvaffaq bo‘lgan. Rossiya imperatori Buxoro amiri so‘ragan 600 pud misni berishga qaror qilgan va shuningdek, amirga bir sandiq kumushdan yasalgan oshxona anjomlari, otaliq va elchiga bir sandiqda kumushdan yasalgan choy idishlari hadya etilgan. Eshmuhammad Boykishev Orenburgda nafaqat elchilik, balki savdo ishlari bilan ham shug‘ullangan. Bu yo‘nalishdagi xizmatlari uchun Orenburg general- gubernatori G.S. Volkonskiy tomonidan oltin medalga tavsiya etilgan edi. Rossiya hukumati O‘rta Osiyo xonliklari bilan diplomatik aloqalarda o‘z elchilarini musulmonlardan tayinlashga e’tibor qaratgan. Bunday holat o‘zaro munosabatlarda muhim ahamiyat kasb etgan. 1799- yili Orenburgga birdaniga Buxorodan ikkita elchi - Ma’sumxon Mirza Abdurasul va mulla Miraloviddinlar kelishgan. Ularga Peterburgga borishga ruxsat berilgan. Elchilar Buxoro amiri Shohmurodning yorlig‘ini impertorga topshirganlar. Unda Buxoro savdogarlariga taqiqlar ko‘payib ketgani, xususan savdo karvonlarini Rossiyaning markaziy shaharlariga borishiga ruxsat berilmayotgani qayd etilgan. Ammo bu shikoyat imperator tomonidan yana qoniqtirilmagan. 1801- yili Buxoro amiri Haydar E. Boykishevni Orenburgga yuborib, elchi tariqasida Peterburgda imperator qabuliga jo‘natgan. Unga Peterburgga borishga ruxsat berilgan. Elchi tomonidan amirning Aleksandr I ni taxtga o‘tirishi munosabati bilan yuborgan sovg‘asi – beshta tulpor va tabrik maktubi keltirilgan. Amir Haydar yana Rossiya imperatoridan harbiy yordam berishlarini so‘rab, ko‘chmanchilardan himoya qilishga hamda Xivaga hujum qilish uchun kerakligi ta’kidlangan. Amir Haydar o‘z maktubida Orenburgda savdo qiluvchi buxorolik savdogarlar uchun hayvon boqishga yer ajratishni, buxorolik fuqarolarga Makkaga hajga borishda imkoniyat berishni, buxoroliklarning Orenburgdagi uylarini harbiy qo‘riqchilardan ozod qilishni so‘ragan. Imperator huzurida bo‘lgan elchi E. Boykishev ham o‘z shaxsiy iltimosini izhor etib, o‘g‘li Xo‘ja Nazarboyga maslahatchi mansabini berishini, qarindoshi Ashur Muhammadga kollej ro‘yxatga oluvchisi mansabini berishlarini so‘ragan. Aleksandr I amir Haydar iltimosini qondirish bo‘yicha 1803- yil 3- martida Orenburg general-gubernatoriga buxoroliklarni Makkaga borishlariga monelik qilmaslik, ularga pasport berish, buxoroliklar hayvon boqishi uchun Ural bo‘ylaridan qulay yaylov ajratish, savdogarlarni qo‘llab-quvvatlash bo‘yicha ko‘rsatma bergan. Shuningdek, Buxoro amiriga qimmatbaho toshlar bilan bezatilgan oltin soat va ikki to‘p, uning vazirlariga chinni choy idishlari, 20 arshin parcha, 10 arshin movut va 5 arshin atlas bergan. Berilgan yorliqda Buxoro amiri Haydarga o‘zaro do‘stlikni rivojlantirishni taklif qilgan holda, harbiy yordam masalasini javobsiz qoldirgan. 1803- yili Rossiyaga Buxorodan navbatdagi Mirgalauddin Mirmuhammad Aminov boshchiligida 25 kishidan iborat elchilik kelgan. Buxoro elchisiga Peterburgga borishga ruxsat berilgan. Orenburg general-gubernatori G.S.Volkonskiy Buxoro elchisini Peterburgga kuzatib borish uchun 16 kishini ajratgan. Imperatorga tortiq qilingan arg‘umoqlar uchun ham 10 kishi jalb qilingan. Peterburgda elchi vitse kansler A.Chartoriyskiy tomonidan qabul qilingan. M. Aminov Orenburgdan 15 pud po‘latni xarid qilishga hamda Buxoroga o‘zi va boshqa amaldorlar Astraxanda uylangan tatar xotinlarini olib ketishga ruxsat so‘ragan. Elchining bu iltimoslari qondirilgan. Buxoroga qaytgan elchi M. Aminovni amir buyrug‘iga asosan hibsga olingan va uni sotqinlikda ayblangan. Ma’lum tekshiruvlardan so‘ng M. Aminov aybdor emasligi aniqlanib, ozod qilingan. Buxoro amirining bunday harakatidan M. Aminov o‘zini haqoratlangan hisoblab, ishonchli odamlari orqali rus imperatoriga Rossiya fuqaroligini qabul qilishini so‘ragan va Rossiya uchun foydali ma’lumotlar berishini qayd etgan. 1810- yil 14- mayida Rossiya hukumati farmoniga binoan M. Aminov Simferapolda otliq tatar polkiga xizmatga qabul qilingan. Bunday holatlar ko‘p marta sodir bo‘lgan. Masalan, mansabdor maslahatchi Do‘stmuhammad Boykishevning o‘g‘li Yoqub chegara komissiyasida tilmoch bo‘lib, ruslarga xizmat qilgan. O‘zaro munosabatlarda o‘ziga xos nozikliklar ham bor edi. Masalan, Orenburg general-gubernatori G.S.Volkonskiy 1807- yili Buxoroga yangi savdo, diplomatik ekspeditsiya yuborgan. Ushbu ekspeditsiyaga savdogar tatarlar - Ahmad Munasipov va Abdulnosir Subxonqulovlar boshchilik qilganlar. Ushbu elchilik ekspeditsiyasi bilan Buxoro amiriga sovg‘alar qatori maktub ham bor edi. Orenburg general-gubernatori Buxoro amiridan qaysi tartibdagi yozishmalar orqali elchilarni qabul qilish bo‘yicha o‘zaro shartnoma tuzish zarurligini taklif qilgan. Bundan maqsad o‘zaro elchilar almashuviga, vakolatiga ishonch bo‘lishi ko‘zda tutilgan edi. Elchi tatarlar zimmasida yana Buxoro qo‘shinlari ahvolini ham aniqlash ham yuklatilgan edi. Orenburgdan yuborilgan elchilar keltirgan maktub bilan tanishgan amir, elchilarni qabul qilishdan bosh tortgan. Chunki generalgubernatorni davlat boshlig‘iga murojaati tenglikka asoslanmagan edi. Buxoro amirining fikricha, qadim zamondan hukmdor hukmdorga xat yozadi, vazir esa vazirga aqidasiga amal qilinishi lozim edi. Shunday hollar ham uchrardiki, Rossiyaga Buxorodan keladigan elchilar amirning vakolatisiz, soxta yorliqlar bilan ham kelganlar. Masalan, G.Navro‘zjonov va M. Muhammad Shariflar 1807- yili Orenburgga Buxoro amiri yorlig‘i bilan elchi sifatida kelganlar. Ammo G.Navro‘zjonov va M. Allayorovlarning yorliqlari soxta bo‘lib chiqqan. Shundan keyin M. Allayorov tezda Buxoroga qaytgan. Ammo G. Navro‘zjonov Buxorodagi qarindoshlariga xat yozib, unga haqiqatan ham Buxoro elchisi degan yorliq yuborishlarini so‘raydi. 1807-1809- yillar davomida G. Navro‘zjonov savdo ishlari bilan shug‘ullanib turgan. 1809- yil boshlarida Orenburgga buxorolik savdogar S. O‘zbekxo‘jayev G. Navro‘zjonovga yorliq olib kelgan. Ammo baribir G. Navro‘zjonov elchi sifatida tan olinmay, 1811- yili Buxoroga qaytgan. 1809- yil 17- oktabrda Orenburgdan A.Subxonqulov va uning yordamchisi B. Rahmonqulov boshchiligida Rossiya elchiligi Buxoroga yo‘l olgan. Ushbu elchilik zimmasiga kimlar va qaysi muddatga savdo uchun Buxoroga kelayotganini, amaldorlardan Amudaryo va Sirdaryoda kema qatnovini yo‘lga qo‘yishga xohish bor-yo‘qligini aniqlash hamda Buxoro amiriga Rossiya imperatorining elchilar nomiga bergan yorlig‘ini, tashqi ishlar vaziri N.P.Rumyansev va G.S.Volkonskiyning ikkita maktubini topshirishlari kerak edi. Shuningdek, A.Subxonqulov zimmasiga Buxoroga boradigan yo‘l masofasi, dam olish joylari, turli xalqlar, xususan qoraqalpoqlarning Rossiyaga munosabatini aniqlash vazifasi ham topshirilgan edi. 1810- yil 28- yanvarda A.Subxonqulov Buxoro amiri Haydar tomonidan qabul qilingan. Amir Haydar Rossiya imperatori tashqi ishlar vaziri N.P.Rumyansevni, Orenburg general-gubernatori G.S.Volkonskiylarning tegishli tarzdagi yorliq va xatlari bilan tanishib chiqib, faqat imperatorga javob xati yozgan hamda qolgan xatlarga ham javob ushbu maktubda ekanligini ta’kidlagan. Buxorodan qaytgan A.Subxonqulov tomonidan yig‘ilgan materiallar Davlat kengashi a’zolarida qiziqish uyg‘otib, uni Peterburgga hisobot uchun chaqirilgan. II BOB. BUXORO AMIRLIGI TASHQI IQTISODIY ALOQALARIDA ROSSIYA DAVLATINING O‘RNI VA BOJ TIZIMI II.1. Rossiya davlati iqtisodiy manfaatlarining O‘rta Osiyo xonliklari hisobiga kengaytirish urininshlari Rus hukumati savdoni rivojlantirish va mahalliy savdogarlarni rag‘batlantirish uchun tadbirlar ko‘rdi. Natijada Rossiyaning ichki savdosi bilan bir qatorda, uning chet davlatlar bilan aloqasi kuchaydi. Masalan, XVIII asrning 60yillarida Rossiya tashqi savdosining yillik miqdori 21,3 million so‘mga yetgan bo‘lsa, 90-yillarida 109,6 million so‘mni tashkil etdi. Bu bilan bir qatorda, Rossiyaga keltiriladigan mollarga nisbatan u yerdan olib ketiladigan mollar miqdori ko‘p bo‘lgan. Bu vaqtlarda Rossiyadan G‘arbiy Yevropaga, asosan, qishloq xo‘jalik mahsulotlari hamda zig‘irpoya gazlamasi, charm va yog‘och chiqarilgan.Rossiyaga G‘arbiy Yevropadan esa, asosan, yuqori tabaqa kishilari ehtiyoji uchun ketadigan movut, jun va ip gazlamalar, metall asboblar va ipak mollar keltirilardi. Ayni vaqtda O‘rta Osiyodan Rossiyaga keng mehnatkash ommaga zarur bo‘lgan turli mollar olib ketilardi. Bu mollarning evaziga esa Rossiyadan O‘rta Osiyoga tayyor mahsulotlar olib kelinardi. Bu davrda rus davlati savdo va elchilik munosabatlarini kuchaytirish yo‘li bilan O‘rta Osiyoning ichkarisiga yaqinlashib borish siyosatini asta-sekin amalga oshira bordi. Shu nuqtai nazardan Qozog‘iston yerlarida bir qator harbiy qal’alar barpo etildi. Rus davlati ayni vaqtda O‘rta Osiyodagi tabiiy boyliklardan foydalanishga harakat qildi. Bunga Rossiyaning chet mamlakatlar bilan uzluksiz urush olib borishi natijasida harajatlarning nihoyatda oshib ketishi sabab bo‘lgan edi. Shuning uchun ham Pyotr I senatga: «Pulni imkon boricha ko‘p yig‘ish kerak, hozir pul urushning qon tomiridir»,— deb ko‘rsatma bergan edi. Davlat xarajatlarini oltin va kumush konlarini qidirib topish bilan qoplash maqsadida mamlakatkatda ekspeditsiyalar uyushtirildi. Bu bilan chegaralanmay O‘rta Osiyodagi oltin va kumushdan foydalanish uchun maxsus ekspeditsiyalar tashkil etildi. Shaxsan Pyotr I ning farmoniga muvofiq, 1715 yilda podpolkovnik Ivan Buxgolts boshchiligida katta harbiy otryad oltin qidirib topish uchu1 Tobolskdan Yorkentga jo‘nadi. Bu otryad Yamishev ko‘liga kelib, tayanch punkti sifatida harbiy qal’a qura boshladi. Ko‘p o‘tmay, rus otryadiga jung‘orlar hujum qildi. Uch oylik qamaldan so‘ng rus askarlari chekinishga majbur bo‘ldi 33 . Shundan so‘ng Ivan Buxgolts Ob daryosining Irtish daryosiga quyiladigan joyida 1716 yilda Omsk qal’asini barpo etdi. Ivan Buxgoltsga oltin qidirishdan tashqari, Yamishev orqali savdoni rivojlantirish imkoniyatlarini aniqlash vazifasi yuklatilgan edi. Ammo bu harakat jung‘orlar qarshiligi natijasida amalga oshmadi. Pyotr I Bekovich-Cherkyasskiy boshchiligida ikkinchi ekspeditsiya tashkil etdi. Ekspeditsiyaning tashkil qilinishiga Amudaryoning eski yo‘lida oltin mavjudligi haqida turkman Hoji Nafasni bergan ma’lumoti sabab bo‘lgan edi. Ammo Bekovich-Cherkasskiy boshchiligidagi ekspeditsiyaning maqsadi oltin qidirishdan tashqari, Xiva va Buxoro xonliklarini Rossiya tasarrufiga o‘tishga ko‘ndirish, Kaspiy dengizi sharqiy qirg‘og‘ida qal’a qurish va Amudaryoni Kaspiy dengiziga quyiladigan eski yo‘liga burish choralarini ko‘rish edi. Bundan maqsad Kaspiy dengizi orqali O‘rta Osiyoga suv yo‘lini ochish edi. Bekovich-Cherkasskiyning ekspeditsiyasi Kaspiy dengizidan Xiva tomon bordi. Bundan xabardor bo‘lgan Xiva xoni o‘z qo‘shini bilan uning qarshisiga chiqib urush boshladi. Dastavval, xivaliklar mag‘lubiyatga uchragan, lekin keyin hiyla ishlatib ekspeditsiya askarlarining deyarli hammasini qirib tashlagan. 33 Зиёев Ҳ. Туркистонда Россия тажовузи ва ҳукмронлигига қарши кураш. – Т.: Шарқ, 1998. – Б. 121. O‘zaro munosabatlarda Rossiyadan Xivaga yuborilgan Bekovich-Cherkasskiy boshchiligidagi ekspeditsiya ham muhim o‘rin tutadi. Pyotr I tomonidan 1714 yili Bekovich-Cherkasskiy boshchiligidagi Xivaga qarshi harbiy yurish uyushtirish haqida farmon chiqarilgan. Hukumat senati tomonidan, Pyotr I farmoniga asosan, Bekovich-Cherkasskiyga 6240 kishidan iborat qo‘shin biriktirish haqida ko‘rsatma berilgan. Ushbu ekspeditsiya oldida 13 banddan iborat vazifalar belgilangan edi. Bunga ko‘ra Bekovich-Cherkasskiy Volga-Kaspiy yo‘li orqali Xiva tomon yurish qilib, Amudaryo qirg‘og‘ida harbiy qal'a qurish, Amudaryoni Kaspiy dengizi tomon burish va Xiva amirligini bosib olishi lozim edi. Xiva amirligi egallangandan keyin Bekovich-Cherkasskiy xonlik kishilari bilan birga ikki rus kishisini Yorkentga oltin borligini aniqlash uchun yuborishi ko‘zda tutilgan edi. Bundan tashqari Bekovich-Cherkasskiy zimmasiga Buxoro amirligining rus davlati tobeligiga o‘tish masalasini aniqlash vazifasi yuklatilgan edi. Ekspeditsiyani to‘laqonli tashkil etishga uch yil davomida tayyorgarlik ishlarini amalga oshirgandan so‘ng, 1717 yil 9 iyunda Bekovich-Cherkasskiy 3727 piyoda, 617 otliq dragun, 2 ming kazak, 230 dengizchi va 22 to‘p bilan Gurev shahridan Xiva amirligi tomon yo‘lga chiqdi. Ayni paytda rus qo‘shinlarini kelayotgani haqidagi xabarga muvofiq Xiva amirligida tayyorgarlik ko‘rilayotgan edi. Xiva amirligiga uch kunlik yo‘l qolgandi, ya'ni Porsu degan joyda Xiva qo‘shini rus askarlarini qurshab oldi. Ikki o‘rtadagi jang to‘g‘risida keng ma'lumotlar mahalliy va rus ma'lumotlarida saqlanib qolmagan. Ammo ma'lumki, Xiva xoni Sherg‘ozixon (1714-1728) Bekovich-Cherkasskiy huzuriga elchilar yuborib, masalani tinch yo‘l bilan hal qilishni taklif qilgan. Taklif asosida rus qo‘shinlari beshga bo‘linib, xonliklarning turli shaharlariga taqsimlash va so‘ngra muzokara yuritish ko‘zda tutilgan. Xon kishilari ko‘pligi uchun bir yerda oziq-ovqat va joy bilan ta'minlashning iloji yo‘qligini ma'lum qilgan. Rus manbalarining ko‘rsatishicha, Bekovich-Cherkasskiy soddalik qilib, bu taklifga rozi bo‘lgan. O‘z navbatida Xiva xoni rus qo‘shinlarining bo‘linishidan foydalanib, ularni birin-ketik qirib tashlagan. Bekovich-Cherkasskiy va uning o‘rinbosari Zamanovning kesilgan boshlari Xiva bozorida osib qo‘yilgan. Shunday qilib, Bekovich-Cherkasskiy qo‘shinining ancha qismi qirib tashlangan. Qolgan ma'lum qismi asirga olinib ishlatilgan. Ayrim rus kishilarigina Astraxanga qochishga muvaffaq bo‘lgan. Shunday qilib Pyotr I ning harbiy kuch bilan Xiva amirligini bosib olish harakati muvaffaqiyatsizlik bilan tugagan. Bekovich-Cherkasskiy boshchiligidagi harbiy yurishdan Buxoro amirligi xabardor bo‘lsa-da, biroq unga qarshi biror chora ko‘rmay xolis turdi. Chunki Buxoro amirligi rus davlati bilan aloqaning yomonlashuviga yo‘l qo‘ymaslikni ko‘zlagan edi. Xiva amirligi g‘alabasi namoyishi sifatida Bekovich-Cherkasskiy kallasini Buxoroga yuboradi. Ammo, amir uni olmay qaytarib yubordi. Sherg‘ozixon rus hukumati tomonidan o‘ch olinishini sezib, Rossiya bilan diplomatik va savdo aloqalarini tiklashni maqsadga muvofiq deb topgan. Shu maqsadda Vaysmamat (Uvays Muhammad)ni elchi sifatida Peterburgga yuborgan. Elchi orqali Pyotr I ga xonlikni bosib olmoqchi bo‘lganligi uchun BekovichCherkasskiy askarlariga zarba berilganligi ma'lum qilingan. Ammo o‘z paytida Xiva amirligi tomonidan Bekovich-Cherkasskiy harbiylarini qirib tashlanishi Pyotr I g‘azabini keltirgan, Rossiyaning xalqaro obro‘siga putur yetkazgan edi. Uning uchun ham Pyotr I elchilik qoidalarini buzib, elchi Vaysmamat (Uvayms Muhammad) boshchiligidagi yana 4 ta hamrohini Astraxandan soqchilar nazoratida Peterburgga keltirib, Petropavlovsk qamoqxonasiga tashlangan. Keyin elchi tashqi ishlar hay'atiga chaqirilib, suhbat o‘tkazilgan. Xiva xoni elchisini Bekovich-Cherkasskiyning va rus askarlarining xuni uchun osib o‘ldirilishi lozim deyilganda, elchi bu sizlarning ishingaz deb javob bergan. Xiva xoni elchisi 1721 yil 10 martida qamoqxonada vafot etgan va ehtimolki, u qasddan o‘ldirilgan. Elchi hamrohlaridan Kuchek (Kichik) nomlisi rus hukumatining rus asirlarini ozod qilishi haqidagi maktubi bilan Xivaga jo‘natilgan, qolgan 3 kishi qamoq va katorgaga hukm qilingan. Xiva amirligidan yengilish Rossiyaning izzat-nafsiga tekkan. A.S. Pushkinning yozishicha, Pyotr I Xiva amirligidan o‘chini ololmay, armonda ketgan. 1725 yilda Buxoro amirligiga kelgan Beneveni orqali Pyotr I nomiga xat yuborgan. Maktubda o‘zaro savdo munosabatlarini samarali davom ettirish taklifi olg‘a surilgan bo‘lib, Xiva xoni Sherg‘ozixonning Bekovich-Cherkasskiyga nisbatan bo‘lgan munosabati qoralangan. Hatto maktubda Xiva amirligiga qarshi Buxoro askarlari yuborilganligi ma'lum qilingan. Bu holat Buxoro va Xiva o‘rtasidagi o‘zaro munosabatlardagi jiddiy kelishmovchilikdan dalolat beradi. Xullas, Buxoro amiri Abulfayzxon o‘zining rus davlati tomonida ekanligini ko‘rsatishga harakat qiladi 34 . Bekovich-Cherkasskiyning mag‘lubiyati Pyotr I ning Kaspiy dengizining sharqiy qirg‘oqlarini egallashga qaratilgan harakatlariga ham zarba berdi. Arxiv hujjatlariga ko‘ra, Tyurqaragan va Krasnovodskdagi harbiy istehkomlarda sharoitning og‘irligi sababli Bekovich-Cherkasskiy qoldirgan askarlarning ko‘pchiligi dardga chalinib o‘lgan. Turkman qabilalari qal'alarga hujum qilib, o‘nlab rus askarlarini asirlikka olganlar. Ular orasida o‘ldirilganlar ham bo‘lgan. Pyotr I o‘limidan keyin qal'alarga e'tibor pasayib ketgan. 1717 yil oxirida qolgan oz sonli rus askarlari qal'alarni tashlab Astraxanga qaytishga majbur bo‘ldilar. Turkiston o‘lkasini Rus davlatining tarkibiga kiritishga qattiq bel bog‘lagan Pyotr I Bekovich-Cherkasskiyning tor-mor etilishidan shu darajada alamga to‘lganki, hatto o‘lim to‘shagida yotganida ham Xiva amirligidan «qonga – qon» tarzida xun olinishini vasiyat qilgan. Rus shoiri A.S. Pushkin so‘zicha, «Pyotr I ikki armon bilan ketdi: biri – Prut sohilidagi mag‘lubiyat uchun Turkiyadan, ikkinchisi – Bekovichning qatli uchun Xivadan o‘ch ololmagani edi». 34 Зиёев Ҳ. Тарих – ўтмиш ва келажак кўзгуси. – Т., Ғафур Ғулом номидаги Адабиёт ва санъат нашриёти, 2000. – Б. 63. Pyotr I Kaspiy qirg‘oqlarini Erondan urushib olgandan keyin «ulug‘ davlatchilik» tuyg‘ulari yanada jo‘sh urib, shunday degan ekan: «Astroboddan Balxga va Badaxshonga faqat 12 kunlik yo‘ldir. Buxoro barcha Sharq savdosining markazidir. U tomonlarga boradigan yo‘llarga hech kim to‘siq bo‘la olmaydi». Binobarin, u Eron orqali ham Turkistonni o‘z ta'sir doirasiga olishni rejalashtirgan. Pyotr I ning eng yaqin odamlaridan biri Volinskiyning esdaligiga ko‘ra, Pyotr I faqat Eronni emas, balki to Hindiston va Xitoygacha bo‘lgan yerlarni ham o‘z qo‘liga kiritish niyatida bo‘lgan. Uning ta'kidlashicha, Pyotr I tirik bo‘lganda bu ishlarning amalga oshirilishi turgan gap edi. Xullas, Xiva amirligi tomonidan Bekovich-Cherkasskiyning tor-mor etilishi Rus davlatining bosqinchilik siyosatiga qattiq zarba bo‘ldi. Ana shu ulug‘ voqeadan keyin rus hukumati uzoq vaqtlargacha Turkiston o‘lkasiga harbiy yurish uyushtirishni lozim ko‘rmadi. Biroq unga zimdan va asta-sekin tayyorgarlik ishlarini amalga oshirib bordi. Pyotr I o‘limidan keyin ham O‘rta Osiyo bilan iqtisodiy-siyosiy aloqalarni kuchaytirish va hududiy jihatidan unga yaqinlashib borish harakati to‘xtamadn. Bu sohada, ayniqsa, 1731 yilda Kichik Juz va 1731 – 1740 yillarda O‘rta Juz qozoqlarining Rossiya tasarrufiga qabul qilinishi muhim ahamiyatga ega bo‘ldi. Endilikda rus hukumati unga qo‘shilgan qozoq yerlaridan o‘tadigan karvon yo‘llari xavfsizligini ta’minlash imkoniga ega bo‘ldi. Bu xol O‘rta Osiyo va Rossiya o‘rtasidagi savdo aloqalarini kuchaytirdi. Ayniqsa, Orenburg (1736), Troitsk, Petropavlovsk (1752) va Buxtarminsk (1763) singari bir qator harbiy qal’alarning barpo etilishi va bularning muhim savdo markazlariga aylanib borishi Rossiyaning O‘rta Osiyodagi ta’sirining kuchayishi va savdo aloqalarining o‘sishida muhim rol o‘ynadi. Rus hukumati XVIII asrda ham O‘rta Osiyo va Sharqiy Turkistondan keltiriladigan rovoch savdosini o‘z qo‘lida ushlab turdi. Sibirda rovoch faqat davlat vakillariga, ya’ni hukumat xazinasiga sotilardi. XVIII asr boshlariga kelib, rovoch savdosi davlat ixtiyoriga to‘la o‘tgan bo‘lsa kerak, chunki rovoch bilan xususiy savdo qiluvchi kishilarga o‘lim jazosi berish haqida 1657 yilda e’lon qilingan farmon 1706 yilda «ishga surgun» qilish bilan almashtirilgan. Ammo bu farmon chiqqandan so‘ng kishilar rovoch bilan xususiy savdo qilgan. Shuning uchun rus hukumati 1735 yilda Sibir ma’muriyatiga maxsus farmon yubordi, unda bunday hollarga mutlaqo yo‘l qo‘ymaslik ko‘rsatib o‘tildi. II.2. Buxoro-Rossiya o‘rtasidagi savdo-iqtisodiy aloqalar va bojxonalar faoliyati O‘rta Osiyo davlatlarining Rossiya bilan savdo-diplomatik sohadagi aloqalari Qozon va Astraxan xonliklarini tugatilishi bilan yangi bosqichga ko‘tarilgan. Akademik V.V.Bartoldning fikricha, Moskva savdo kompaniyasining vakili Jenkinsonning O‘rta Osiyoga savdo elchiligi, Rossiyaning O‘rta Osiyo xonliklari bilan munosabatlar o‘rnatishdagi dadil tashabbusi bo‘lgan 35 . Bu tashabbusga ijobiy javob bergan Buxoro, Balx, Urganch hukmdorlari A. Jenkinson bilan birgalikda o‘z elchilarini 600 tuya savdo mollari bilan Moskvaga jo‘natgan edilar. Rossiya bilan O‘rta Osiyo aloqalarini kamtarinlik bilan sifatlash mumkinki, yevropaning Osiyo bilan Rossiya orqali o‘zaro munosabatlarni o‘rnatish fikrining tug‘ilishi buyuk harakatlarning debochasi edi 36 . Savdo-iqtisodiy aloqalarni rivojlantirish yo‘lida Moskva va O‘rta Osiyo davlatlari 1557 yildan Pyotr I taxt tepasiga kelguniga qadar (1682 yil) savdoiqtisodiy va diplomatik munosabatlarni mustahkamlash maqsadida o‘zaro 36 marta elchilar almashgan 37 . O‘rta Osiyodan Volgabo‘yi, Boltiq dengizi qirg‘oqlarigacha olib boruvchi savdo yo‘lining Rossiya hududidan o‘tuvchi qismi IX–X asrlarda eng serqatnov yo‘llaridan biri bo‘lgan. Buni Boltiq dengizi va Volga bo‘yi hududidan arxeologik tadqiqotlar natijasida topilgan O‘rta Osiyoga turli ashyoviy manbalar, tanga pullar tasdiqlaydi 38 . XVI asrga kelib, markazlashgan Rossiya davlatining tashkil topishi bilan uning hududiy-geografik imkoniyatlari kengaydi. Shu sababdan, janubiy o‘lkalarga olib boradigan savdo yo‘llarida o‘zgarishlar yuz berib, ularning faoliyati 35 Бартольд В.В. История изучение Востока в России и Европе. – Л., 1925. – С.176. 36 Сближение Средней Азии с Европою. – Тифлис. 1858. – С.3. 37 Азатьян А.А. О географической изученности Средней Азии до второй половины XIX столетия // Известия Узбекистанского филиала географического общества СССР. Т.4. 1962. – С. 124. 38 Qarang: Вилинбахов В.Б. Волжьско – Балтийский путь./ Советская археология. 1963. №3. – С. 126 – 133. takomillashdi. Savdo yo‘llari orqali tutashadigan chegara va yirik savdo shaharlarida bojxona maskanlari foliyat olib borgan. Rossiya hududida karvonlar rus hukumatining farmoni bilan tashkil etilgan bojxona maskanlari karvon yo‘llari bo‘ylab joylashgan bo‘lib, ular Astraxan, Orenburg, Orsk, Troitsk, Semipalatinsk, Petropavlovsk, shuningdek, Rossiyaning deyarli barcha shaharlarida mavjud edi 39 . Rossiya davlati Yevropalik savdogarlarning e'tiborlarini jalb etish maqsadida XVII asrning birinchi yarmida bojsiz savdo olib borishni tashkil etgan. Bu esa o‘z navbatida hududida tranzit savdo olib boriladigan Rossiya iqtisodiyoti uchu katta foyda keltirgan. Rossiya hududida xorijiy savdoning rivojlanishi bilan savdo maskanlari va yo‘llari, bojxona va savdo transporti xizmatida o‘zgarishlar sodir bo‘lgan. Savdo yo‘llarining faoliyati yaxshilanib, ularning butun mamlakat bo‘yicha xavfsizligi ta'minlangan. Katta hajmdagi savdo mahsulotlarining mamlakatga olib kelinishi bilan savdo transporti xizmati shakllangan. Bojxona tartibining qonuniy asoslari ishlab chiqilib, Rossiya iqtisodiy aloqalarida muhim ahamiyatga ega qismiga aylangan. 1646 yilda chet ellik savdogarlar uchun Rossiya hududida bojsiz savdo qilishning ma'n etilishi natijasida davlat xazinasiga xorijiy davlatlarning oltin va kumush pullari ko‘plab tusha boshlagan. Bu esa o‘sha davrda qimmatbaho metallar ishlab chiqaradigan konlari yo‘q bo‘lgan Rossiyaga qo‘l kelgan. Boj sifatida olingan xorijiy oltin va kumush tangalarning qayta zarb qilinishi oqibatida davlat xazinasi 25 % gacha daromad ko‘rgan 40 . Yevropalik savdogarlar 17 asr boshlariga qadar Rossiya hududiga savdo qilish uchun olib kelgan oltin tanga pullaridan va shu pullarga sotib olgan mollaridan boj to‘lamaganlar. Keyinchalik, 1677 yildan boshlab ruslarning chet mamlakatlardan turli ichimliklar sotib olishni boshlaganliklari sababli xorijliklarning oltin tanga pullardan ham boj olina boshlangan. 39 Хаников Н. Описание Бухарского ханства. – Спб., 1843. 40 СССР тарихи. Энг қадимги замонлардан 1861 йилгача. 1 том. Иккинчи нашри. – Т.: Ўқитувчи., 1996. – Б.375. 1653 yilda yangi Boj ustavi qabul qilinib, unga muvofiq juda ko‘p mayda bojlar bekor qilingan. Xaridor va sotuvchi uchun belgilangan yagona boj solig‘iga muvofiq, mol sotuvchilar 5% va xaridorlar esa 2,5% miqdorida boj to‘lanishi belgilangan. Ammo, Rossiyada ishlab chiqarilmaydigan yoki Rossiya sanoati uchun xom ashyo sifatida zarur bo‘lgan mollarni (jun, bo‘yoq, shakar va ipak) bojsiz Rossiyaga olib kelishga ruxsat berilgan. Bunday imtiyozli bojlarning joriy qilinishi Rossiya sanoatini rivojlantirishi, Yevropaga xom ashyo emas, balki tayyor mahsulot chiqarishni ta'minlashi kerak edi. Ushbu bojxona ustaviga binoan Rossiya hududida xorij savdogari molning umumiy qiymatining 6% i miqdorida, olib kelingan va olib ketilayotgan mol narxining 2%i miqdorida boj to‘lagan 41 . 1667 yil 22 aprelda podsho Aleksey Mixaylovich Yangi savdo ustavini joriy qildi. Ushbu ustav Rossiyadagi rus va xorijiy savdogarlarning savdo huquqlarini, tashqi va ichki savdo mollaridan olinadigan bojxona bojlarini tartibini belgilab berdi. Rus savdogarlarining manfaatlarini himoya qilish maqsadida xorijiy savdogarlarga quyidagilar ta'qiqlangan: Chakana savdo olib borish; Xorijlik savdogarlar o‘z olib kelgan mollarini shu shaharlik rus savdogarlaridan boshqa mamlakat savdogarlariga sotishlik; Ikki xorijlik savdogarning o‘zaro savdo-sotiq qilishi va mol ayirboshlashi; Ushbu qoidalarga amal qilmagan xorijlik savdogarlarning mollari davlat foydasiga musodara qilingan. Rossiya davlati Sharq mamlakatlari bilan olib borgan savdo aloqalaridagi bojxona tizimini, uni G‘arb mamlakatlari bilan olib borgan savdo aloqalari boj tizimiga solishtirganda birmuncha yumshoq siyosat olib borgan. Rossiya davlati hududiga mol olib kelgan xorijiy savdogar millatidan qat'iy nazar bir xil boj to‘lagan. Ammo, ular olib kelgan mollar Arxangelsk, Novgorod va Pskov kabi 41 Тихонов Ю.А. Таможенная аолтика Русского государства / Исторические записки. – Москва.: Изд АНСССР. 1955. Т.53. – С.283. chegara shaharlarda sotiladigan bo‘lsa 6 %, agarda Moskvada sotiladigan bo‘lsa, 1667 yil 21 mayda e'tiboran, chegara shaharlarda 10 %, Moskvada esa 6% boj to‘lashlari belgilab qo‘yilgan 42 . 18 asrning birinchi yarmida Sharq, shuningdek, O‘rta Osiyo savdo mollariga 5% li bojxona solig‘i joriy etilgan. Shu asrning ikkinchi yarmidan esa, bojxona to‘lovi 10%gacha ko‘tarilgan. Rus hukumati O‘rta Osiyo savdogarlari tomonidan Rossiya hududiga olib kelinayotgan savdo mollarini Yevropaliklar qo‘liga yetib borishidagi vositachilikdan keladigan daromadni qo‘ldan bermaslik maqsadida sharq savdogarlarini Rossiyaning ichki hududlarida savdo qilish ta'qiqlagan. O‘rta Osiyolik savdogarlarning Rossiyaning ichki hududlarida savdo qilishini ta'qiqlovchi Podsho manifesti 1 yanvar 1807 yilda qabul qilindi. Unga ko‘ra agar xorijlik savdogarning mamlakat hududiga (Rossiyaga-E.A.) olib kirgan savdo mollari fabrika va zavod mahsulotlari bo‘lmasa, u ularni shaharda birja orqali sotishga majbur qilinadi. Shuningdek, boshqa shahar yoki qishloqlarda bu mahsulotlarni ulgurji sotishga ruxsat berilmaydi. 43 (Bu bilan O‘rta Osiyolik savdogarlarning erkin savdosiga putur yetdi. Yevropaliklar ruslardan O‘rta Osiyo savdo mollarini ikkinchi qo‘l sifatida olishga majbur etildi.) Savdo transportining takomillashuvi tufayli karvon va suv yo‘li orqali Moskva, Qozon, Nijniy Novgorod shaharlaridan Astraxanga olib kelinadigan mollar uchun 2 rub 50 k.dan 3 rub 50 k.gacha, Saratovdan olib kelinadigan mollardan 1 rub 30 k. dan – 1 rub 50 k. gacha atrofida, Sankt-Peterburgdan olib kelinadigan mollardan esa 5 rubdan 7 rubgacha yo‘l haqi to‘langan 44 . Savdo transportidan foydalanishda belgilanadigan xizmat haqi yo‘l masofasi, savdo mollarining hajmi va eng asosiysi savdo yo‘llarining xavfsizligi muhim o‘rin tutgan. 42 Курц Б.Г. Сочинение Кильбургера о русской торговле в царствование Алексея Михайловича. – Киев. 1915. – С.157. 43 Исмаилова Б. Политическая история Бухарского эмирата при Эмире Хайдаре. – Душанбе.: Изд. Қонуният, 1999. – С. 64. 44 Библиотека коммерческих знаний. Т.1. А– Б. – С.Петербург., 1839. – С.29. Rossiya davlatining ravnaqi yo‘lida faol ichki va tashqi siyosat olib borgan Pyotr I Yevropa-Sharq savdo aloqalarining Rossiya hududida amalga oshirilishiga alohi e'tibor qaratgan. Petr I hukumati Rossiya hududiga xorijiy savdogarlar jalb etish maqsadida xorijiy yirik savdogarlarga imtiyozli yorliqlar bergan. Masalan, 1698 yilda ingliz fon Karmartenga Rossiya hududida tamaki va tamaki mahsulotlarini sotishga, 1701 yilda ajnabiy Gotfridga Rossiya hududida har qanday dori-darmonni erkin sotishga va 1703 yilda Xiva xoniga Xiva savdogarlarining Rossiya hududiga bemalol kelishlari, erkin savdo olib borishlari uchun imtiyoz yorliqlari bergan 45 . Bunday yorliqlar berilishi natijasida Rossiya hududida xorijlik savdogarlarning o‘zaro tovar ayirboshlashi kuchaygan, bu esa o‘z navbatida savdodan olinadigan boj tufayli mamlakat xazinasi boyishiga xizmat qilgan. XVIII asrga kelib, Yevropa va Sharq savdosini o‘z qo‘liga olgan julfa savdogarlari Yevropaning barcha mamlakatlarida Sharq bilan savdo ishlarida vositachilikni to‘la o‘z qo‘liga olgan. Shu sababdan, Ammo, Rossiyada julfalik arman savdogarlariga keng imtiyozlar berilgan. Ingliz Ost-Indiya kompaniyasi ham Yevropadagi raqobatchilarini sindirish maqsadida ham arman savdogarlaridan foydalangan. 1688 yil 22 iyunda Julfa savdogarlari va Ost-Indiya kompaniyasi o‘rtasida tuzilgan shartnomaga ko‘ra, endilikda sharq mollari Yevropaga arman savdogarlari orqali faqat ingliz yo‘lidan, ya'ni Afrikani aylanib o‘tuvchi okean yo‘lidan olib borilishi kerak edi. Savdo faoliyati yo‘nalishidagi o‘zgarishlar Rossiya hukumatini Sharq savdogarlari masalasiga e'tiborliroq bo‘lishga majbur etdi. Buning oqibatida Rossiya savdo va elchilik missiyalari orqali bu hududda o‘z ta'sirini yoyishga harakat qildi. O‘rta Osiyo savdogarlarining Astraxandan tashqari Moskva davlati hududlaridagi savdo faoliyatlari ham O‘rta Osiyo haqida Yevropaliklar tomonidan ma'lumotlar to‘planishida muhim rol o‘ynagan. Yevropalik savdogarlar bilan bevosita savdo olib borilishi va ularga taklif etilgan O‘rta Osiyo savdo mollari 45 Спиридонова Е.В. Экономическая политика и экономические взгляды Петра 1. – М., 1952 . – С.224. ularning O‘rta Osiyo haqidagi dunyoqarashlarini boyitgan. Shu sababdan O‘rta Osiyodan olib kelinadigan savdo mollariga alohida e'tibor bilan qaraganlar. Tatariyadan Moskvaga ko‘pgina otlar va kigiz olib keladilar. Tatarlar xalqlariga mansub qalmiq va chig‘atoy tatarlari, shuningdek, no‘g‘ay tatarlaridan sharqda, Kaspiy dengizi ortida yashovchi yashil qalpoqli tatarlar ko‘p miqdorda faqat ipak matolar olib keladilar. Bu xalqlar esa bu yerdan tuz, otning qayish yugani, teri va kiyimlar sotib oladilar 46 . XVI asrda A.Jenkinson va R.Jonsonlar tomonidan Anliyaga yetkazilgan ma'lumotga ko‘ra, Astraxan va Moskvaga Buxorodan mushk, rovoch, kulrang anbar, paxta matosi, ipak, bo‘yoqlar olib kelingan. XVII asrda esa ipak, paxta matolari, gilamlar, kimxob, turli rangdagi ipak mahsulotlaridan tashqari Baqtriyaning qimmatbaho toshlari va mashhur qilichlari olib kelingan. Yevropada O‘rta Osiyoning iqtisodiy imkoniyatlari haqidagi ma'lumotlar ko‘payib borgan sari, O‘rta Osiyolik savdogarlar tomonidan Rossiya orqali Yevropa mamlakatlariga chiqaradigan mahsulotlarining turlari ko‘payib borgan. 1593 yilning iyun-dekabr oylarida Moskvada bo‘lgan Avstriya iimperatori Rudolf II ning elchisi Stefan Geysning so‘zlariga qaraganda Bu ulug‘vor shaharga ko‘p sonli mahalliy va chet ellik savdogarlar kelib ketadilar. Ular uzoq Turkiya, Tatariya, Eron, Turkman va Qabardin o‘lkalaridan turli savdo mollarini olib keladilar 47 . Buxorolik savdogarlarning Rossiyaning turli shaharlaridagi savdo-sotiq ishlaridagi mohirliklarini bu shaharga tashrif buyurgan Yevropalik sayyohlar o‘z kundaliklarida ularni eslab o‘tadilar. 1526 yilda Moskvada bo‘lgan german imperatorining elchisi, Moskva ishlari haqida axborot asarining muallifi Sigizmund Gerbershteyn Tatariyadan Moskvaga egar-jabduq, kiyim-kechak, teri, yashirincha tarzda qurol-aslaha va temir olib kelinishi haqida ma'lumot beradi 48 . Nemis 46 Иностранцы о древней Москве (Москва XV– XVII веков) – М.: Изд. Столица. 1991. – С. 61. 47 Иностранцы о древней Москве (Москва XV– XVII веков) – М.: Изд. Столица. 1991. – С. 136. 48 Панков А.В. К истории торговли Средней Азии с Россией. В.В. Бартольду. Туркестанские друзья и ученики и почитатели. – Т.:1927 – С. 25. sayohatchisi Lerberg XVII asrda buxoroliklarning Tara, Tomsk va Toblskdagi savdo faoliyatlari va ular keltirgan mollar haqida eslab o‘tsa, Sigizmund Gerbershteyn buxorolik savdogarlarni Moskvada ko‘rganligi qayd etadi 49 . XVIII asrda Rossiyada faoliyat olib borgan nemis savdogari Ioan fon Shvedenning ma'lumotlariga ko‘ra, Kaspiy dengizining narigi tomonida joylashgan Tatariyada Eron yungiga o‘xshagan yuqori sifatli yung tayyorlaydigan mamlakat joylashgan 50 . O‘rta Osiyo ipagining Rossiya bozorlaridagi shuhrati tufayli unga Yevropa bozorlarida ham talab yuqori bo‘lgan. O‘rta Osiyo ipagi asosan Kavkazorti tranzit savdo yo‘li orqali Yevropaga chiqarilgan. Shuningdek, No‘g‘aylar ortida Kaspiy dengizi bo‘ylarida yashovchi qalmiq va chig‘atoy tatarlaridan, shuningdek, yashil qalpoqlilardan, ipak matolar, yupqa gazlamalar Rossiya orqali Germaniya bozorlariga olib kelingan. XVII asr o‘rtalarida Sibirda bo‘lgan xorvat sayyohi Krijanich, Yamishev ko‘li yarmarkasining ahamiyatini Rossiya uchun benihoya yuksakligini aniqlab, Jung‘oriya va Buxoro bilan savdoni rivojlantirish va Hindistonga Buxoro orqali savdo yo‘lini ochish rejasini o‘rtaga tashlagan 51 . Bu reja asosida shimoli-sharqiy yo‘lda ham dengiz savdosiga alohida e'tibor berilgan edi. Ammo, reja VolgaKaspiy suv yo‘li faoliyatiga salbiy ta'sir etishi mumkin edi. Shuningdek, Rumin sayyohi Nikola Spafariyning ma'lumotiga ko‘ra, Irtish dayosidan 5 vyorst masofada joylashgan Yamishev yarmarkasida qalmiqlar, buxoroliklar va tatarlar rus savdogarlari bilan otlar, ko‘p miqdorda xitoy mollari bilan savdo-sotiq olib borganlar 52 . Rossiya davlati o‘zining iqtisodiy manfaatlarini O‘rta Osiyoning boy iqtisodiy imkoniyatlari hisobiga kengaytrish niyatida o‘lkaga ko‘plab savdogarlar va sayyohlarni jo‘natib turgan. Bunday vakillarga birinchi navbatda O‘rta 49 Мейендорф Е.К. Путешествие из Оренбурга в Бухару. – М. Наука, 1975. – С.9. 50 Курц Б.Г. Сочинение Кильбургера о русской торговле в царствование Алексея Михайловича. – Киев. 1915. – С.171. 51 Путешествия Спафария. Зап РГО по отдель этнография. Т.10. –СПб. 1882– 1883. – С. 43. 52 ЗРГО. Отдель этнография. Т.10. – СПб. 1882– 1883 г. Osiyodagi siyosiy va iqtisodiy holatni o‘rganish muhim vazifa sifatida belgilangan. 1750 yilda Orenburgdan Buxoro va Xivaga savdo ishi bilan kelgan Sharip Bekmentev xonliklarda savdo munosabatlarini ahvoli haqida ma'lumot bergan. Sh.Bekmentev Buxoro va Xivaga kelgan davrda har ikki mamlakat endigina Nodirshoh zulmidan ozod bo‘lgan davr bo‘lib, Movarounnahr Eronga qaram bo‘lgan davrda Nodirshoh tomonidan ko‘p yillik soliqlarni yuki aholi hayotini qiyinlashtirib qo‘ygan edi. Shu sababdan mamlakatlarning savdo va hunarmandchilik ishlab chiqarish munosabatlari tanazzulga yuz tutgan edi. Savdogar Sh.Bekmentev Xivada faqat juma kuni bozor bo‘lganligi va aholini uning savdo mollariga ehtiyoji bo‘lmaganligi sababli Xivada hech narsa sota olmagan. Buxoroda esa, o‘zaro taxt uchun kurashlar tufayli mamlakat iqtisodiyotiga bu davrda hukumat tomonidan bee'tiborsizlik mavjud edi. Ammo, Sh.Bekmentev Buxoroda bozor kunlarining ko‘pligi va bozorlarning xaridorlar bilan gavjumligi sababali savdo mollarini qarzga va ziyoniga bo‘lsada sota olgan 53 . Rossiya davlati sanoatining yuksalishi natijasida ishlab chiqarilgan mollarni sotish uchun bozorlar talab qilgan. Yevropa bozorlarida sifat jihatidan Yevropa savdo mahsulotlari bilan raqobatlasha olmaydigan rus mahsulotlarini sotish uchun eng qulay bozorlar O‘rta Osiyo bozorlari edi. Shu sababdan rus hukumati O‘rta Osiyoni o‘rganish ishlariga jidiy e'tibor bera boshlagan. F.Negri missiyasiga (1820-1822) instruksiya bo‘yicha O‘rta Osiyoning tabiiy resurslari, ularni boshqarayotgan xonlari, ularning o‘zaro munosabatlari, shuningdek, Afg‘oniston, Eron, Usmoniylar isperiyasi bilan munosabatlari, bu o‘lkalar va shimoliy Hindistondagi siyosiy holat, Sirdaryo va Amudaryoda savdo kemalarini suzish imkoniyatlarini o‘rganish, eng asosiysi bu o‘lkalarda Yevropaning qanday savdo mahsulotlari bor va ular qaysi yo‘l bilan bu yergan olib kelinishini aniqlash yuklatilgan edi 54 . Missiya o‘z ishini yaxshi uddalab, O‘rta 53 Панков А.В. К истории торговли Средней Азии с Россией. В.В. Бартольду. Туркестанские друзья и ученики и почитатели. – Т., 1927. – С. 45. 54 Исмаилова Б. Политическая история Бухарского эмирата при Эмире Хайдаре. – Душанбе.: Изд. Қонуният. 1999. – С. 67. Osiyo haqidagi mukammal ma'lumotlar to‘play olgan. Missiya tarkibida bo‘lgan fransuz olimi ye.K. Meyendorf Buxoro mamlakatining aholisi, mashg‘uloti, tashqi va ichki savdosi haqida ma'lumotlar to‘plab, mukammal va qimmatli asar yozgan. Moskva davlati tomonidan Volga-Kaspiy suv yo‘lini egallanishi natijasida Yevropa davlatlari Sharq mamlakatlariga borish va sharq xalqlari haqida mukammal ma'lumotlarni qo‘lga kiritish imkoniyatiga ega bo‘ldi. Qozon (1552) va Astraxan (1556) xonliklarining tugatilishi shu davrga qadar Yevropada Sharq xalqlari haqida to‘plangan afsonaviy hikoyalarning o‘rnini aniq, asosli ma'lumotlar egallashiga xizmat qilgan. Volga-Kaspiy suv yo‘lining markazida joylashgan Astraxan shahrining Yevropa-Sharq savdo aloqalari va Sharq xalqlari haqida ma'lumotlar to‘planishidagi ahamiyati juda muhim bo‘lgan. Yevropa va Sharqning o‘zaro savdo aloqalarida qariyb 7 asr mobaynida o‘z ahamiyatini yo‘qotmay kelgan Astraxan shahri 1394 yilda Amir Temurning To‘xtamishxon qo‘shining tor-mor etishi natijasida tanazzulga yuz tutgan edi. Ammo, Buyuk geografik kashfiyotlar natijasida shimoli-sharqiy yo‘ldan Rossiya orqali Hindiston yerlariga borish rejasining tug‘ilishi Yevropa mamlakatlari e'tiborini yana Astraxanga qaratishiga majbur etgan. Shu sababdan, bu shahar Sharq darvozasiga aylanib, sharq va g‘arb mollari o‘zaro ayirboshlanadigan yirik savdo markaziga aylangan. Savdo markazi sifatidagi ahamiyatining oshib borishi bilan bu shahar Yevropaliklarning Sharq mamlakatlari haqida mukammal ma'lumotlar to‘playdigan asosiy markaziga aylangan. Rossiya davlatiga Sharq mamlakatlari haqida ma'lumot to‘plash maqsadida kelgan sayyoh va savdogarlar, albatta, Astraxanga kelganlar va bu yerda oz muddat yashab, qimmatli ma'lumotlar to‘plaganlar. Astraxan shahriga Osiyoning turli mamlakatlaridan savdogarlarning savdo ishi bilan borganliklari tufayli shahar Yevropa-Sharq savdo mollarining qizg‘in ayirboshlash markaziga aylangan. Astraxanda Buxoro, Qrim va No‘g‘ay tatarlari, shuningdek, armanlar turli savdo mollari, hunarmandchilik mahsulotlari bilan qizg‘in savdo olib boradilar. Ma'lumotlarga ko‘ra, bu shahar Rossiya xazinasiga bir yilda faqat boj to‘lovlaridan 12 ming rubl va 24 ming reyxstaler daromad keltirgan 55 . 1702 yilda Astraxan orqali Eronga sayohat qilgan Korneliy de Bruin ham bu yerda ruslar bilan bir qatorda arman, tatar, fors, hind va buxorlik savdogarlarni qizg‘in savdo olib borishlari haqida ma'lumot bergan 56 . Osiyo mamlakatlari, jumladan, O‘rta Osiyoning iqtisodiy holati va imkoniyatlarini o‘rganish niyatida bo‘lgan Yevropalik sayyohlar Astraxanda O‘rta Osiyolik savdogarlar orqali muhim ma'lumotlarga ega bo‘lgan. Shuningdek, O‘rta Osiyodan Astraxanga olib borilgan savdo mollari Yevropalik savdogarlarni doimo qiziqtirib kelgan va yuqori baholangan. Sayyoh Belevining guvohlik berishicha, Astraxanda Buxoro qorako‘li yuqori baholangan. Astraxanda bir Buxoro qorako‘li 25-30 rub baholangan paytda, qalmiq qorako‘li 50 koop. qiymatida baholangan 108 . Astraxan shahri mo‘g‘ullar hukmronligi davrida Yevropa va Osiyoning o‘zaro savdo aloqlarida qanday muhim ahamiyatga ega bo‘lsa, XVI-XVII asrlarda Yevropaliklar uchun Osiyo qit'asining ichki hududlari haqida ma'lumotlar to‘plash jarayonida shunday muhim ahamiyatga ega bo‘lgan. Yevropaliklarning Buyuk ipak yo‘li o‘z ahamiyatini yo‘qotganidan so‘ng Sharq mamlakatlari bilan Astraxan orqali transkontinental savdo aloqalarini tiklash jarayonida bu shaharda savdo olib boruvchi sharq savdogarlari orqali qimmatli ma'lumotlar to‘plangan. Rossiya davlati tomonidan Volga-Kaspiy suv yo‘lining egallanishi ham bu borada muhim o‘rin tutgan. XULOSA XVI asrga kelib, Buyuk Ipak yo‘li savdo yo‘llaridagi mahalliy tarmoqlar ahamiyatining ortishi yoxud ushbu qadimiy savdo yo‘lining sharq-g‘arb 55 Олеарий А. Описание путешествия в Московию и через Московию в Персию и обратно. Пер. А.М. Ловягина. – С– Петербург., 1906. – С.402. 56 Бакланова Н.А. Привозные товары в Московском государстве во второй половине XVII века / Очерки по истории торговли и промышленности в России в XVII и в начале XVIII столетия. – Москва., 1928. – С. 30. 108 Белеви. Путешествие через Россию и разные азиатские земли, а именно в Сапаган, Пекин, Дербент, Константинополь. Часть.1 – Спб.1766. – С.39. yo‘nalishida shimol-janub yo‘nalishining vujudga kelishi O‘rta Osiyo uchun yangi siyosiy-iqtisodiy hamkorning paydo bo‘lishiga sabab bo‘ldi. Bu iqtisodiy hamkor endigina markazlashgan va o‘z siyosiy qudratini Yevropa va Osiyoga yoyishga intilayotgan Moskva davlati edi. O‘rta Osiyo xonliklarining Moskva davlati bilan dastlabki aloqalari faqatgina iqtisodiy manfaatlar doirasida amalga oshirilgan bo‘lsa-da, tadqiqot tahlili amalga oshirilgan davrdagi aloqalarning asosiy mazmuni diplomatiya qoidalari hamda siyosiy hamkorlikning o‘ziga xos jihatlarini ko‘rsatib berishdan iborat bo‘lgan. Istiqlol yillarida Vatanimiz tarixini o‘rganish, unda hukm surgan ijtimoiysiyosiy voqyelikni ilmiy jihatdan asoslangan xulosalarini ilmiy jamoatchilikka taqdim qilish borasida sa'y-harakatlar amalga oshirilmoqda. Bu borada O‘zbekistonning tashqi diplomatik va iqtisodiy aloqalari tarixini o‘rganishi bugungi kundagi teng huquqli aloqalarning asosi bo‘lib xizmat qiladi. Markaziy Osiyo hududida joylashgan mamlakatlar bir-birlari bilan nafaqat geografik yaqinligi bilan, balki, umumiy ko‘p asrlik tarixi, milliy til qarindoshliligi, xalqlarning umumiy kelib chiqishi, urf-odatlari, dini bilan ham uzviy bog‘liq. Va bugun, asrlar davomida birlashtirilgan narsalarni ajratib bo‘lmaydi. Sovet Ittifoqi tarkibida bo‘lgan vaqtda Markaziy Osiyo respublikalari ma’muriy chegaralarga bo‘lindi. O‘sha vaqtda bu chegaralar yagona katta davlat tarkibida bo‘lganligi sabab ancha qulay edi. Biroq, Rossiyada Oktyabr to‘ntarilishiga qadar ham bizning barcha hududimiz Turkiston chegaralarida birlashgan edi. tarixga yanada chuqurroq nazar tashlasak ham, biz butun Markaziy Osiyo xalqlariga meros bir butunlikni ko‘ramiz. Biz buyuk ajdodlarimizning ijodiy merosi va Markaziy Osiyolik keyingi avlod olimlarining ishlari bilan faxrlanamiz, ularning mehnatlari o‘z ko‘lami bilan odamlarni lol qoldiradi va zamonaviy jamiyat ilm-fanining barcha sohalarini o‘ziga qamrab olgan. SSSRning parchalanishidan so‘ng O‘zbekiston prezidenti Islom Karimov birinchilardan bo‘lib Markaziy Osiyo mamlakatlarining yaqinligi va qarindoshligi to‘g‘risida gapiradi. Uning tashabbusi bilan Toshkentda Turkiston – bizning umumiy uyumiz shiori ostida konferensiya bo‘lib o‘tadi. Beshta respublikalar – Qozog‘iston, O‘zbekiston, Qirg‘iziston, Tojikiston va Turkmanistonni anglatuvchi besh ildizli chinor konferensiya ramzi bo‘ldi. Bugungi kunda Markaziy Osiyo hududi ichidagi integratsiya mavzusi o‘z ahamiyatini yo‘qotmaydi. Aminmizki, yaxshi qo‘shnichilik munosabati, iqtisodiy, siyosiy umumiylik bizga faqat ijobiy natijalar keltirishi mumkin. Shuningdek, Rossiya ham bizning yaqin qo‘shnilarimizdan biri, jahonning yirik davlati – dunyo hamjamiyatida hududimizning yaxlit holatga kelishiga ko‘mak bermoqda. Bu masalani birgina til nuqtai nazaridan ham ko‘rib chiqish mumkin. Aynan rus tili tufayli O‘ljas Sulaymonov, Muxtor Avazov, Oybek, G‘afur G‘ulom, Abdullo Oripov, Chingiz Aytmatov singari mashxur yozuvchilar dunyoga mashxur bo‘lishadi. Rus sharqshunoslari orqali bizning chuqur tarixiy merosimiz ham olamga mashxur bo‘ldi. V.V.Bartold, A.A.Semyonov, Y.E.Bertels, I.P.Petrushevskiy, V.Struve kabi va boshqa mashhur sharqshunos-tarixchi olimlarning izlanishlari va harakatlari tufayli aynan rus sharqshunosligi juda ilg‘or bo‘lgan. Rus sharqshunoslari bu yerda qadimgi qo‘yozmalarning birinchi ro‘yxatini tuzishgan. Albatta, bugungi kunda Rossiya tomonidan bizning hududga nisbatan munosabatda kolonial siyosatning biror bir shakli borasida gap ham bo‘lishi mumkin emas. Bizning umumiy vazifamiz – yaxshi qo‘shnichilik munosabatlarini tug‘dirish, garchi har qaysi alohida davlat o‘zaro ta’sirdan o‘z foydasini ko‘radi va oladi. Rossiyaning Markaziy Osiyo bilan munosabatlarni turli yillarda qanday yo‘lga qo‘yganligini tarix har xil misollarda biladi. Kalonial istilochilik davri ham, yaxshilikcha qo‘shilgan davri ham bo‘ldi. Bugun biz yagona iqtisodiy makon yaratish, SHHT, YEVROSES kabi xalqaro tashkilotlar kabi o‘zaro harakatlar haqida gapiramiz. Aynan shunday hamkorlik biz uchun o‘zaro foydali va istiqbolli bo‘lib ko‘rinmoqda. FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI 1. Мирзиёев Ш.М. Янги Ўзбекистон стратегияси. – Тошкент: O‘zbekiston, 2021. – 464 б. – kitob. 2. Mirziyoyev Sh.M. Buyuk kelajagimizni mard va olijanob xalqimiz bilan quramiz. – T.: O‘zbekiston, 2017. 3. Абрамов М.М. Из истории Самарканда конца XVIII– начала XIX в. //Тезисы докл. объед. научн. сессии.... Ташкент, 1869. 4. Азамат Зиё. Узбек давлатчилиги тарихи. – T.: «Шaрқ», 2000. 5. Азаренко Ю.А Русско – ойратская торговля XVII – первой половины XVIII вв. (как пример евразийских связей)// Евразия: культурное наследие древних цивилизаций. 6. Культурный космос Евразии. Новосибирск, 1999. 7. Азатьян А. А. О географической изученности Средней Азии до второй половины XIX столетия // Известия Узбекистанского филиала географического общества СССР. –Т., 1962. 8. Аннинский С.А. Рассуждение о Московии Ф. Тьеполо // Исторический архив. Т.3. Изд. АН СССР. 9. Андреев А.Л. Экономический механизм и историческая жизнь нации // Философия хозяйства. Альманах Центра общественных наук и экономического факультета МГУ. 1999. 10. Ахмеджанов Г.А. Советская историография присоединения Средней Азии к России. – Ташкент, 1989. 11. Ахмеджанов Г.А. Российская империя в Центральной Азии (История и историография колониальной политики царизма в Туркестане). – Ташкент, 1995. 12. Ахмеджанов Г.А. Россия и Центральная Азия. Взаимосвязь в историческом развитии. – Т, 2008. 13. Байкова Н. Б. Роль Средней Азии о русско – индийских торговых связях: Первая половина XVI– вторая половина XVIII вв. – Ташкент,1957. 14. Байкова Н.Б. К вопросу о русско– индийских торговых отношениях в XVI– XVII вв. //Труды ИВ АН УзССР. Вып. 4. – Ташкент: АН УзССР, 1956. 15. Бакланова Н.А. Привозные товары в Московском государстве во второй половине XVII века // Очерки по истории торговли и промышленности в России в XVII и в начале XVIII столетия. – Москва., 1928. 16. Бахрушин С. В. Сибирь и Средняя Азия в XVI и XVII вв. // Науч. тр. Т. М.: Наука, 1959. 17. Библиотека коммерческих знаний. Т.1. А– Б. – С.Петербург., 1839. 18. Большаков О. Г. Город в конце VIII– начале XIII вв.//Средневековый город Средней Азии. – Л.: Наука. 1973. 19. Боханов А.Н., Горинов М.М., Дмитренко В.П. История России. XX век.в 3– х книгах. Книга III. – М.,2001. 20. Бржостовская Н.В. Вопросы архивного дела на археологических съездах в России (1869– 1911 гг.) //Археографический ежегодник за 1971 год. M., 1972. 21. Буниятов З. М. Государство Хорезмшахов – Ануштегинидов. 1097– 1231. – М.: Наука 22. Валеев Ф.Т. К вопросу о материальной культуре сибирских бухарцев и

Rossiya va Buxoro amirligi o’rtasida diplomatik va iqtisodiy aloqalar

Купить