Войти Регистрация

Docx

  • Рефераты
  • Дипломные работы
  • Прочее
    • Презентации
    • Рефераты
    • Курсовые работы
    • Дипломные работы
    • Диссертациии
    • Образовательные программы
    • Инфографика
    • Книги
    • Тесты

Информация о документе

Цена 30000UZS
Размер 510.6KB
Покупки 0
Дата загрузки 05 Март 2025
Расширение docx
Раздел Образовательные программы
Предмет История

Продавец

G'ayrat Ziyayev

Дата регистрации 14 Февраль 2025

96 Продаж

1917-yil siyosiy jarayonlarida Turkiston

Купить
MUNDARIJA
KIRISH……………………………...……………………………….………...….2
I   BOB.   TURKISTON   O‘LKASI   1917   –   YIL   FEVRAL-OKTYABR
ORALIG‘IDA……………………………………………………………………..5
II   BOB.   TURKISTONDA   SOVET   HOKIMIYATINING   MAJBURIY
TARZDA O‘RNATILISHI HAMDA BOLSHEVIKLAR DIKTATURASI…13
III   BOB.   TURKISTON   MUXTORIYATINING   TASHKIL   TOPISHI   VA
FAOLIYATI……………………………………………………………………..17
XULOSA…………………………………………………………………………24
FOYDALANILGAN MANBA VA ADABIYOTLAR RO‘YXATI……..........26
ILOVALAR………………………………………..……………………………..28
1 KIRISH
O‘zbekiston     mustaqillikka     erishgach,     o‘zbek   davlatchiligi   tarixiga   katta
e'tibor   qaratila   boshlandi.     “O‘zbekiston     Respublikasi   Vazirlar   Mahkamasining
1998-yil   27-iyuldagi   “O‘zbekiston     Respublikasi   Fanlar   Akademiyasi     Tarix
instituti     faoliyatini     takomillashtirish   to‘g‘risida”gi     qarori   o‘zbek     davlatchiligi
tarixida   muhim   iz   qoldirdi.   O‘zbekiston   respublikasining   birinchi   Prezidenti   I.A.
Karimovning  bir  guruh  tarixchi  olimlar bilan  uchrashuvidagi tarix fani borasida
bildirgan   fikrlari   o‘zbek   xalqi   va   uning   davlatchiligi     tarixi     konsepsiyasining
yaratilishiga     g‘oyaviy   asos   bo‘lib   xizmat   qildi.   Unda   “ilmiy     nuqtai     nazarga
tayangan     davlatchilik     tarixini     yaratish”   asosiy     maqsad   sifatida     belgilangan.
O‘zbekiston  Respublikasining birinchi Prezidenti  I.A.  Karimov “o‘zlikni anglash
tarixni   bilishdan   boshlanadi.   Isbot   talab   bo‘lmagan   ushbu   haqiqat   davlat   siyosati
darajasiga ko‘tarilishi zarur. Tarixni yoritishda biryoqlamalikka, sub е ktiv fikrlarga
yo‘l   qo‘ymaslik   zarur,   faqat   bahs,   munozara,   tahlil   m е vasi   bo‘lgan   xulosalargina
bizga   to‘g‘ri   yo‘l   ko‘rsatadi” 1
  -   deb   takidlaydi.   O‘zbekiston   Respublikasi
Prezidenti   I.A.   Karimov   Respublikamiz   mustaqil   taraqqiyot   yo‘lining   ijodkori   va
rahnamosi sifatida tarix fani, uning bugungi ahvoli va istiqbolini chuqur tahlil etib,
bu   yo‘nalishda   tarixchi   olimlar   oldiga   qator   vazifalarni   qo‘ydilar.   Ushbu
vazifalardan  eng muhimi-yangi  jamiyatimizni  isloh qilish  va yangilash jarayonini
boshqaradigan va ta’minlaydigan, hozirgi davr talabi asosida yangicha fikrlaydigan
yoshlami   tarbiyalash,   muhimi,   ular   ongiga   milliy   istiqlol,   Vatanga   sadoqat   va
yurtparvarlik   g‘oyalarini   yanada   chuqurroq   singdirish   va   teran   anglatishdan
iboratdir.   Olimlar   e’tirof   etganlaridek,   O‘zbekiston   tarixi   nihoyatda   boy   va   rang-
barangdir.   O‘lkamiz   hududlari   eng   qadimgi   davrlardan   boshlab   jahon
sivilizatsiyasi   o‘choqlaridan   biri   hisoblanib,   bu   yerda   dunyo   sivilizatsiyasidagi
mahalliy   xalqlarga   xos   tarixiy-madaniy   jarayonlar   bo‘lib   o‘tgan.   O‘lkamiz
hududlaridan dunyo sivilizatsiyasi tarixiy taraqqiyotida o‘chmas iz qoldirgan olimu
fuzalolar,   davlat   arbobiyu,   sarkardalar   yetishib   chiqqanlarki,   biz   ular   bilan   xaqli
ravishda   faxrlansak   arziydi. Hukumat   tashabbusi   bilan   vatanimiz   tarixi   chuqur
1
 Karimov I. А . Tarixiy xotirasiz kelajak yo q. T.: O zbekiston, 1998. B.136ʼ ʼ
2 o‘rganila   boshlandi.   Shu   jumladan   vatanimiz   davlatchiligi   tarixidagi   XIX   asr
boshlari davri ya`ni 1917-yil voqealarida Turkiston o‘lkasi haqida ham izlanishlar
olib   borildi.   Lekin   afsuski   bu   davrning   vatanimiz   tarixidagi   o‘rni   tog‘risida
ma’lumotlar   kam   uchraydi.   Bolsheviklar   hokimiyatga   kelgandan   keyin
Turkistonda   yuritgan   siyosati   ko‘plab   noroziliklarga  sabab   bo‘ldi.   1917-yil   fevral
oyida   Nikolay   II   ag‘darilib,   hokimiyat   muvaqqat   hukumat   ixtiyoriga   o‘tganidan
so‘ng Turkiston o‘lkasida turli siyosiy tuzilma va harakatlar faollashdi. Shulardan
ta’sir   doirasi   eng   kattalari   1917-yil   bahorida   tuzilgan   “Sho‘roi   islomiya”   va
“Sho‘roi ulamo” harakatlari edi.
Oktabr   oyida   bolsheviklar   muvaqqat   hukumatni   ag‘darganidan   keyin
Turkistonning   turli   shaharlarida,   ayniqsa   Toshkentda   ijtimoiy-siyosiy   harakatlar
kuchaydi.   Yuqoridagi   ikki   harakat   Turkistonda   milliy   davlatchilikni   tashkil   etish
uchun yig‘inlar uyushtira boshladi. 1917-yil 26-28-noyabr kunlari Qo‘qon shahrida
Umumturkiston   o‘lka   musulmonlarining   favqulodda   IV   qurultoyi   bo‘lib   o‘tdi.
Qurultoyda   ko‘pchilik   musulmon   ziyolilarning   xohish-istagi   bilan   Turkiston
o‘lkasida yashovchi Yevropa millatiga mansub delegatlar ham qatnashdi. Qurultoy
ishida   muhim   bir   masala   –   Turkistonni   mustaqil   davlat   yoki   Rossiya   tarkibidagi
muxtor respublika deb e’lon qilish ko‘rib chiqildi. Ko‘pchilik vakillar ovozi bilan
Turkiston   o‘lkasini   Rossiya   tarkibida   muxtor   respublika   deb   e’lon   qilishga
kelishildi. 
Qizil   askarlar   Qo‘qonda   amalga   oshirgan   xunrezliklarini   ko‘rgan   mahalliy
aholi   muxtoriyat   yiqitilganidan   so‘ng   bolsheviklarga   qarshi   ozodlik   urushiga
otlandi.   Milliy   istiqlol   uchun   bo‘lib   o‘tgan   bu   kurash   qahramonlari   bolsheviklar
tomonidan   “bosmachilik   harakati”   deb   ataldi.   Ozodlik   urushi   Turkistonning   turli
hududlarida   turli   yillargacha   davom   etdi.   Turkiston   muxtoriyati   mag‘lubiyatga
uchragach,   o‘lka   batamom   Rossiya   qo‘l   ostida   qoldi.   Bolsheviklar   Turkiston
ASSRni   tuzgan   bo‘lsa-da,   u   qo‘g‘irchoq   respublika   edi   va   amalda   hech   qanday
muxtor huquqlari yo‘q edi. TASSR 1924-yilda O‘zbekiston SSR tuzilguniga qadar
yashadi.
3 Kurs   ishi   mavzusi   bo‘yicha   adabiyotlar   sharhi   (tahlili).   Kurs   ishi
mavzuning   tarixshunoslik   masalalariga   bag‘ishlangan   tadqiqotlarni   uch   guruhga:
1) sovet hukumati davridagi adabiyotlar, 2) Mustaqillik yillarida amalga oshirilgan
tadqiqotlar,   3)   xorijiy   mualliflar   tomonidan   yaratilgan   tadqiqotlarga   ajratilib
o‘rganildi.
Birinchi   guruhga   oid   sovet   davrida   chop   etilgan   adabiyotlarda   sinfiylik
mafkurasining ustunligi yaqqol ko‘zga tashlanadi. Biroq, tadqiq etilayotgan mavzu
mohiyatini  ochib  berishda  bu  adabiyotlar  muhim   ahamiyat  kasb  etadi.  Bu  davrda
chop   etilgan   qatoriga   quydagi   mualliflar:   V.V.Bartold,   A.A.Semyonov   va
P.P.Ivanov, YE.E. Bertels, A.M.Belenitskiy, G.A.Pugachenkova, R.G.Muqminova,
B.A.Ahmedov,   H.Z.Ziyayev   va   boshqalar   asarlarini   kiritish   mumkin.   Ikkinchi
guruhni   O‘zbekistonda   mustaqillik   yillarida   chop   etilgan   adabiyotlar   tashkil   etib,
o‘zbek   davlatchiligi   tarixida   alohida   ahamiyat   kasb   etadi.     1917-yilda   Turkiston
tarixi   nisbatan   kamroq   tadqiq   etildi.   Shunday   bo‘lsada,   bu   davr   davlatchilik,
ijtimoiy-iqtisodiy tizimi ayrim tarixchi olimlar tomonidan imkon qadar o‘rganildi.
Bu   olimlar   qatoriga:   B.Ahmedov,   G.Sultonova,   A.Zamonov,   A.Ziyo,
G.Agzamova,   A.Qandaharov,   S.Inoyatov,   O.Hayitova,   Q.Rajabov,   E.Ochilov,
R.Muqminova,   B.Eshov,   Z.Muqimov,   K.Tuxtabekov   va   boshqalar   ilmiy
izlanishlarini   kiritildi.   Uchinchi   guruhga:   Xorijiy   tadqiqotlar   tashkil   etib,   ularda
Turkiston   o‘lkasida   1917-yil   voqralarining   ta’siri   va   keltirib   chiqargan
muommolar, Turkiston tarixini yoritishga oid bir qator ma’lumotlarni berib o‘tgan.
Ularni   H.Vamberi   (Vengriya),   Karter   Van   Findliy   (AQSH),   Mustafo   Budak,
Remzi Kilich (Turkiya), V.V.Poxlebkin (Rossiya), S.S.Xoseynishirazi (Tojikiston)
va boshqa xorijlik tadqiqotchilar ilmiy ishlari tashkil etadi. 
Shuni   ta’kidlash   joizki,   1917-yil   voqealaridagi   Turkistonning   siyosiy,
ijtimoiy-iqtisodiy tarixi xususida yozilgan manbalar yetarlicha. Ushbu Kurs ishini
yaratishda,   asosan,   Turkiston   muxtoriyatida   tuzilgan   turli   hujjatlar   asosida
yaratilgan   xrestomatiyalar,   Turkistonga   tashrif   buyurgan   sayyohlar   va
savdogarlarning   kundaliklari,   hisobotlari   hamda   mahalliy   tarixchilarning
4 asarlaridan,   sovet   va   mustaqillik   yillarida   mavzuga   doir   amalga   oshirilgan   ilmiy
tadqiqot natijalaridan keng foydalanildi.
Kurs   ishi   mavzusining   obekti:   Markaziy   Osiyoning   1917-yillardagi
voqealar   tarixi   kontekstida   Turkistonda   bo‘lib   o‘tgan   siyosiy   voqealar   va
Rossiyada   Bolsheviklar   hokimiyatga   kelgandan   keyin   ushbu   o‘lkada   yuritgan
siyosatini tahlil qilish hisoblanadi. 
Kurs ishi mavzusining predmeti:   1917-yillarda Rossiyada bo‘lgan siyosiy
jarayonlarning Turkiston o‘lkasiga ta’siri va ushbu hududga Sovet hokimiyatining
majburiy   tarzda   o‘rnatilishi   hamda   Bolsheviklar   diktaturasi,   Turkiston
muxtoriyatining   tuzilishi   tub   yerli   xalqlar   tarixidagi   ahamiyatini,   o‘sha   davrdagi
Turkistonning ijtimoiy-iqtisodiy hayotini ochib berishdan iborat etib belgilandi. 
Kurs ishi tadqiqotining  maqsadi:   Ushbu kurs ishining maqsadi 1917-yilda
Rossiyada   bo‘lib   o‘tgan   hokimiyat   almashinuvi   natijasida   Turkistonda   bo‘lib
o‘tgan   siyosiy   voqealarga   doir   ma`lumotlar   bazasini   kengaytirish   va   uni   ilmiy
nuqtai nazardan o‘rganib mohiyatini yanada oydinlashtirish; mavzuga oid mavjud
ma`lumotlardagi noaniqlik va xatolarga oydinlik kiritish;   1917-yilda ushbu o‘lkada
Turkiston   muxtoriyatining   tuzilishi   siyosiy   voqealarni   dunyo   siyosiy   hayotiga
ta`sirini o‘rganib tahlil qilishdan iborat.
Kurs   ishi   mavzusining   vazifalari:   Turkistonning   1917-yildagi   siyosiy
voqealarini   O‘zbek   davlatchiligi   tarixida   tutgan   o‘rnini   turli   ilmiy   tadqiqot
metodlari asosida o‘rganish maqsadida quyidagi vazifalar belgilab olindi: 
-   Turkistonning   1917-yildagi   ijtimoiy-iqtisodiy   tarixining   o‘rganilishi   natijalarini
tahlil   qilib,   umumlashtirish   va   ularning   O‘zbekiston   tarixi   va   madaniyatini
o‘rganishdagi ahamiyatini ochib berish; 
-   Turkistonning   1917-yildagi   siyosiy,   ijtimoiy-iqtisodiy   siyosati   tarixi   va
madaniyatiga   oid   to‘plangan   ma’lumotlarni   o‘zbek   xalqi   davlatchiligi   tarixining
yangi sahifalarini yoritishda muhim manba sifatida tahlil etish; 
5 -   1917-yildagi   Turkistondagi   siyosiy   voqealar   tarixi   O‘zbekiston   va   Markaziy
Osiyoning   siyosiy   va   iqtisodiy   va   davlatning   sud-huquq   tizimini   jarayonlarini
qamrab olgan holda tadqiq etish; 
-   mavjud   ma’lumotlarni   qiyoslagan   holda   1917-yildagi   voqealarda   Turkistonning
siyosiy   faoliyatini   o‘rganish   hamda   siyosiy   masalalariga   yangidan   baho   berish,
manbalar   va   so‘nggi   tadqiqotlar   asosida   ushbu   masalalarni   oydinlashtirish,
munozarali masalalarga aniqlik kiritish; 
-   manba   va   adabiyotlarni   tahliliy   o‘rganib,   1917-yildagi   Turkistonning   siyosiy
faoliyatidagi   ilmiy   muammolarni,   ularning   o‘rganilishi   natijalari,   tadqiqotchilar
xulosalarini qiyoslab, yangi asoslarda tadqiq etish; 
-   o‘zbek   xalqining   yangi   davr   davlatchiligi   tarixida   Turkiston   muxtoriyatining
tutgan   o‘rnini   va   uning   siyosiy-tarixiy   jarayonlarda   tutgan   mavqeyini   yoritib
berish.
Ishning   hajmi:   Ushbu     kurs   ishi     kirish,   3   ta   bob ,   xulosa,   foydalanilgan
adabiyotlar ro‘yxat i va ilovalar bilan 3 0   varaqdan iborat.
6 I BOB. TURKISTON O‘LKASI 1917 - YIL FEVRAL  –  OKTYABR
ORALIG‘IDA
Tarixiy   tajriba   shuni   ko‘rsatadiki,   bizning   ota-bobolarimiz   asrlar   davomida
o‘z   oilalari,   muqaddas   tuproqlari,   diniy   e’tiqodlari,   urf-odatlari   va   an’analariga
sodiq qolishni ulug‘ ish deb hisoblashgan. Bu daxlsiz urf-odatlarning buzilmasligi
uchun   o‘zbek   xalqining   ming-minglab   sodiq   o‘g‘lonlari   o‘z   hayotlarini   qurbon
qilganlar,   yurt   mustaqilligi   uchun   bo‘lgan   janglarda   shahid   ketganlar.   Turkiston
mintaqasi   Rossiya   imperiyasi   tomonidan   bosib   olingan   vaqtdan   beri   to‘xtamagan
milliy   ozodlik   harakati   xalqning   milliy   o‘zligini   anglashida,   o‘z   Vatani   va
millatining   ozodligi   va   mustaqilligi   uchun   uning   vatanparvarlik   intilishlarini
mustahkamlashda ulkan ta’sir ko‘rsatdi. 2
Ma’lumki,   Turkiston   jadidlari   islohotlarni   bosqichma-bosqich   amalga
oshirishni,   taraqqiyot   va   rivojlanishga   faqat   tinchlik   yo‘li   bilan,   parlament   orqali
erishishni   mo‘ljallagan   edilar.   Biroq   1917-yildagi   voqealar   jarayoni,   jadidchilik
harakatining   yirik   nazariyotchisi   Abdurauf   Fitrat   o‘sha   paytda   yozganidek,
“Rusiyada   bosh   ko‘targan   yangi   bir   balo   –   bolshevik   balosi”   kuchlar   nisbatini
butunlay   o‘zgartirib   yubordi.   O‘zbek   xalqining   boshqa   bir   fidoyi   farzandi
Mahmudxo‘ja   Behbudiy   tomonidan   o‘rtaga   tashlangan   “Haq   olinur,   berilmas!”
shiori   butun   millatning   jangovar   chaqirig‘iga   aylandi.   Mustaqillik   va   ozodlik
uchun,   Turkistonda   muxtoriyat   o‘rnatish   uchun   parlament   yo‘li   orqali   kurashgan
Turkiston taraqqiyparvarlari va jadidlarining faoliyati oradan 100 yildan ortiq vaqt
o‘tgan bugungi kunda ham diqqatga sazovor hodisa sanaladi.
Insoniyat tarixida shunday voqealar bo‘ladiki, ular butun-butun davlatlar va
mamlakatlarda yashovchi yuzlab xalqlarning keyingi taqdirini butunlay o‘zgartirib
yuboradi.   Ana   shunday   voqealardan   biri   1917-yil   27-fevralda   (yangi   hisob   bilan
12-martda) bo‘lgan Rossiyadagi Fevral inqilobidir.
Turkistonda milodiy sananing o‘zida yangi va eski yil hisobi mavjud bo‘lib,
darslikda   tarixiy   sanalar   1918-yil   31-yanvargacha   eski   hisob   bilan,   1918-yil   14-
fevraldan   boshlab   yangi   hisob   bilan   beriladi.   Chunki   RSFSR   (Rossiya)   Xalq
2
  Azamat Ziyo. O`zbek davlatchiligi tarixi. T.,―(Sharq), 2000. B.128
7 Komissarlari Soveti raisining 1918-yil 26-yanvardagi maxsus dekreti bilan Rossiya
hududida grigorian kalendari joriy qilinib, amalda mavjud bo‘lgan 13 kunlik farq
tuzatildi.  Xullas,   1918-yil   31-yanvardan  keyin   1-fevralga   emas,   balki   14-fevralga
o‘tildi. Bu kalendar Turkiston o‘lkasiga ham tatbiq etildi.
Rossiya imperiyasi poytaxti Petrogradda bu paytda mitinglar va qo‘zg‘olonlar
boshlanib,   u   Fevral   inqilobi   g‘alabasi   bilan   yakunlandi.   Fevral   inqilobi   Rossiya
imperiyasi   hududida   samoderjaviyega   barham   berdi,   imperator   (podsho)   ning
cheksiz hukmronligi tugadi. Rossiya imperatori Nikolay II o‘z ixtiyori bilan 2-mart
kuni taxtdan voz kechdi.
Petrogradda   Davlat   dumasining   Muvaqqat   komiteti   tuzildi.   Ishchi   va   soldat
deputatlari Soveti saylandi. 1-mart kuni Moskvada, mart oyida butun mamlakatda
yangi   hokimiyat   o‘rnatildi.   Rossiyadagi   Muvaqqat   hukumatga   Georgiy   Lvov
(1917-yil mart – iyul) va Aleksandr Kerenskiy (1917-yil iyul – oktyabr) boshchilik
qilishdi.
Fevral   inqilobi   Turkiston   o‘lkasi   musulmon   aholisini   siyosiy   jihatdan
uyg‘otishda,   demokratik   o‘zgarishlarga   boshchilik   qilmoqchi   bo‘lgan   yangi
kuchlarning   siyosat   maydoniga   chiqishida   muhim   ahamiyat   kasb   etdi.   Jadidlar
vujudga kelayotgan milliy demokratik kuchlarning o‘zagi  bo‘lishdi. Ular  mintaqa
tub   xalqlarining   taraqqiyot   va   mustaqillik   to‘g‘risidagi   o‘z   g‘oyalarini   Fevral
inqilobi g‘oyalari bilan bog‘lab, o‘zlari e’lon qilgan tamoyillarni amalga oshirishga
faol kirishdilar.
Rossiya   Muvaqqat   hukumatining   Turkiston   komiteti   faoliyati:   Toshkentda
1917-yil   2-mart   kuni   ishchi   deputatlari   Soveti   (Toshkent   Soveti)   tuzilgan   edi.
Muvaqqat   hukumat   o‘rnatilgach,   Turkiston   o‘lkasi   general-gubernatori   va
Turkiston   harbiy   okrugi   qo‘mondoni   general   A.N.Kuropatkin   va   uning
yordamchilari   lavozimlaridan   chetlashtirilib,   31-martda   uy   qamog‘iga   tashlangan
edi.   Muvaqqat   hukumat   tomonidan   1917-yil   7-aprelda   Turkiston   o‘lkasini
boshqarish   uchun   9   kishidan   iborat   Turkiston   komiteti   tuzildi   va   Toshkentda
faoliyat ko‘rsatdi.
8 Turkiston   komitetiga   kadetlar   partiyasi   vakili   Nikolay   Shchepkin   va   eserlar
partiyasidan   Vladimir   Nakivkin   raislik   qilishdi.   Uning   tarkibiga   yevropaliklardan
tashqari   turkiy   xalqlar   vakillaridan   Muhammadjon   Tinishboyev,   Alixon
Bukeyxonov,   Sadri   Maqsudiy,   Abdul   Aziz   Davletshin   ham   kirgan   edi.   Biroq
ularning   deyarli   barchasi   Turkistondagi   mahalliy   sharoitni   yaxshi   bilmas,   buning
ustiga kuchsiz siyosatchi edilar. 3
Aslini olganda, Muvaqqat hukumat Turkiston o‘lkasi general-gubernatorligini
Turkiston   komitetiga   almashtirish   bilan   mustamlakachilikdan   iborat   o‘lka
boshqaruvini   mohiyat   e’tibori   bilan   avvalgicha   qoldirdi,   faqat   uning   nomini
o‘zgartirdi, xolos. Bu holat, albatta, sezilmasdan qolmadi va turli holatlarni keltirib
chiqardi.   Tez   orada   Turkiston   komiteti   bilan   mahalliy,   siyosiy   va   jamoat
tashkilotlari hamda sovetlar (Toshsovet) o‘rtasida turli qarama-qarshiliklar vujudga
kelishiga sabab bo‘ldi.
Turkision   o‘lika   musulmonlar   sho‘rosi.   ‘‘Sho‘roi   Islomiya’’   Tashkiloti
tashabbusi bilan 1917-yil 16-aprelda Umumturkiston musulinonlarining I qurultoyi
chaqirildi.   Qurultoy   ancha   vakolatli   anjuman   bo‘lib,   unda   Turkistonning   ko‘plab
atoqli kishilari qatnashadilar. Ularorasida M. Cho‘qayev, M. Abdurashidxonov, M.
Behbudiy,   U.   Asadullaxo‘jayev,   Sh.   Lapin,   T.   Norbo‘tabekov,   A.   Z.   Validiy,   S.
Yusupov, I. Shoahmedov va boshqalar bor edi. Qurultoy kun tartibiga 16 ta masala
qo‘yilishining   o‘zi   ham   uning   katta   ahamiyatidan   darak   berardi.   Qurultoyda
o‘lkaning   bo‘lajak   davlat   qurilishiga   alohida   to‘xtalinib,   Turkistonga   keng
muxtoriyat   huquqini   beradigan   demokratik   Rossiya   federatsiyasi   tuzilishi   g‘oyasi
ilgari   surildi.   Qurultoyda   -   Turkiston   oika   musulmonlari   sho‘rosini   tuzish
to‘g‘risida qaror qabul qilindi. Turkiston o‘lka musulmonlar Sho‘rosining birinchi
yig‘ilishida uning markaziy organi - Markaziy sho‘ro tuzildi. Mustafo Cho‘qayev
Markaz   raisi,   Munavvar   qori   rais   muovini,   Ahmad   Zakiy   Validiy   kotib,   M.
Behbudiy,   U.Asadullaxo‘jayev   va   boshqalar   a'zolar   etib   saylandilar.   Markaziy
sho‘ro zimmasiga o‘lkadagi barcha tarqoq, o‘z holicha ish yuritayotgan, nizom va
dasturlariga   ega   bo‘lmagan   uyushma   va   tashkilotlarni   birlashlirish,   faoiiyatini
3
  O`zbekiston tarixi. R.G.Muqminova, N.N. Habibullayev, G.A.Azamova, 2006. B.68
9 muvofiqlashtirish   vazifasi   yuklandi.   Buni   uddalashda   Markaziy   sho‘roning
joyiarda tashkil etilgan sho‘ba (bo‘lim)lari muhim rol o‘ynadi. Jumladan, Toshkent
sho‘basini   M.   Abdurashidxonov,   Samarqand   sho‘basini   M.   Behbudiy,   Farg‘ona
sho‘basini   esa   Nosirxon   To‘ra   Kamolxon   To‘ra   o‘g‘li   boshqardi.   Shu   tariqa,
Turkistonda uchta hokimiyat organi vujudga keldi:
-     Rossiya Muvaqqat hukumatining Turkiston Qo‘mitasi;
-     Ishchi, askar deputatlari soveti;
-   Turkiston o‘lka musulmonlari sho‘rosi, uning markaziy organi - Markaziy sho‘ro.
1917-yil   16–23-aprelda   Toshkent   shahrida   tashkilot   tashabbusi   bilan
Butunturkiston   musulmonlarining   I   qurultoyi   bo‘lib   o‘tdi.     Tarixda   ilk   marta
Butunturkiston miqyosida musulmonlar  qurultoyi  chaqirilib, unda tub xalqlarning
muxtoriyat   tomon   qat’iy   intilishi,   o‘z   an’analari,   urf-odatlari   va   turmush   tarzini
izchil  himoya qilishi  aytildi. Unda Turkiston  musulmonlarining Milliy Markazi  –
Turkiston   o‘lka   musulmonlar   kengashi   (Kraymussovet)   tashkil   qilindi.   Mustafo
Cho‘qay   unga   rais,   Munavvarqori   Abdurashidxonov   va   Ahmad   Zaki   Validiy
kotiblar   bo‘lishdi.   Qurultoyda   qabul   qilingan   tashkilot   dasturida   o‘lka
musulmonlari orasida islohotlar o‘tkazish g‘oyalarini tarqatish, mintaqadagi barcha
musulmonlarni yagona maslak va fikr asosida birlashtirib, Turkistonga muxtoriyat
maqomini berish uchun kurash vazifasi qo‘yilgan.
1917-yil   aprel   oyidayoq   tashkilotning   Samarqand,   Qo‘qon,   Namangan,
Andijon, Marg‘ilon, Skobelev (Farg‘ona), Marv, Turkiston, Oqmachit (Qizilo‘rda),
O‘sh va boshqa shaharlarda shu’balari tuzilgan. Toshkentda “Sho‘roi islom” nomli
gazeta ham chiqarilgan.
Biroq   taraqqiyparvar   ziyolilar   (jadidlar)   bilan   eskilik   tarafdorlari   bo‘lgan
ayrim   ulamolar   (qadimchilar)   o‘rtasidagi   kelishmovchiliklar   “Sho‘roi   Islomiya”
tashkiloti safida bo‘linish yuz berishiga olib keldi. 1917-yil iyunda tashkilotdan bir
guruh   ulamolar   ajralib   chiqib,   Qo‘qon   va   Toshkentda   yangi   jamiyat   –   “Sho‘roi
Ulamo”ga   asos   solishdi.   Jamiyatning   Toshkent,   Qo‘qon,   Samarqand,   Namangan
shaharlaridagi shu’balari faol ish olib borgan.   Toshkent shu’basiga Sherali Lapin
rahbarlik   qilgan.   Jamiyatning   eng   yirik   Qo‘qon   shu’basiga   Mulla   Muhiddinxon,
10 Mulla Ulug‘xon To‘rayev rais bo‘lishgan. Jamiyat dasturi va nizomiga ko‘ra, ichki
siyosiy tuzilmada shariat qonunlariga qat’iy rioya qilish, milliy-diniy qadriyatlarni
yuksaltirishga   da’vat   etilgan   va   madrasalarni   iqtisodiy   qo‘llab-quvvatlash
aytilgan 4
.
Yurt   istiqboli   va   istiqloli   uchun   qayg‘uruvchi   vatanparvar,   hurri-yatparvar
kuchlar   harakat   qila   boshladi   va   tashkiliy   jihatdan   uyusha   bordi.   Bu   jarayonda
ozod   va   mustaqil   Turkiston   uchun   ko‘p   yillar   fidoyilik   bilan   kurashib   kelgan
jadidlar   harakatining   rahnamolari   alohida   o‘rin   tutdi.   Ular   mahalliy   aholining
siyosiy   ongini   o‘stirish,   hal   qiluvchi   kurashlarga   yetaklab   borish   maqsadida
o‘ikaning   ko‘plab   shaharlarida   vaqtli   matbuot   nashrlari   -   gazeta   va   jurnallar
chiqara boshladilar. Masalan, Toshkentda ‘‘Xurshid’’, ‘‘Sadoi Turkiston’’, ‘‘Turk
eli” ‘‘Najot’’, ‘‘Kengash’’, ‘‘Sho‘roi islom’’, Samarqandda ‘‘Oyna’’, ‘‘Hurriyat’’,
Buxoroda ‘‘Turon’’, ‘‘Buxoroi sharif, Qo‘qonda ‘‘Sadoi Farg‘ona’’, ‘‘Tirik so‘z’’
nomli   matbuot   nashrlari   o‘z   sahifalarida   markazdagi   siyosiy   vaziyatni,  joylardagi
ahvolni,   o‘tkir   ijtimoiy-siyosiy   masalalarni   yoritishda,   mahalliy   aholi   ommasini
siyosiy - g;oyaviy jihatdan tayyorlab borishda muhim rol o‘ynadi.
Abdulla   Avloniy   tomonidan   Toshkentda   1917 - yil   aprelidan   chiqarila
boshlagan   ‘‘Turon’’   gazetasining   ilk   sonida   ‘‘Yashasin   xalq   jumhuriyati’’   shiori
birinchi   bor   yangragan   edi.   Unda   aniq   maqsad-maslak:   ‘‘Musulmonlar   orasida
ko‘p   yillardan   buyon   davom   etgan   umumga   zo‘rlik,   bid'at   odatlarni   bitirmak,
kelajakda bo‘ladigan jumhuriy idoraga xalqni tayyorlamoq’’ g‘oyasi ilgari surilgan
edi.
Shuningdek,   Munavvar   qorining   o‘sha   yili   ‘‘Najot’’   gazetasining   26-mart
sonida   bosilgan   ‘‘Xurriyat   berilmas,   olinur’’,   degan   xitobi   ham   jadidlarning   xalq
ozodligi va istiqloli yo‘lida jiddiy kurashga bel bog‘laganliklaridan dalolat berardi.
O‘lkaning turli joylarida ‘‘Sho‘roi Islomiya’’ning quyi sho‘balari tuzilib, ular
aholi orasida qizg‘in faoliyat yuritdilar. Shuningdek, ‘‘Sho‘roi Islomiya’’ ta'sirida
joylarda   turli   nomda   tashkilotlar   tuzildi.   Toshkentda   ‘‘Turon’’,   ‘‘Ittihodi
taraqqiy’’,   Andijonda   ‘‘Ozod   xalq’’,   ‘‘Hurriyat’’,   ‘‘Ma'rifat’’,   Samarqandda
4
  Mirzo Olim, Maxdum Roji. Tarixi Turkiston. T. ―Yangi asr avlodi , 2008. B.86‖
11 ‘‘Mirvaj-ul   Islom’’,   ‘‘Klub   Islomiya’’,   Kattaqo‘rg‘onda   ‘‘Ravnaqul   Islom’’,
‘‘Guliston’’   va   boshqalar   shular   jumlasidandir.   M.Behbudiyning   ‘‘Xaq   olinur,
berilmas’’,   Munavvar   Qorining   ‘‘Hurriyat   berilmas,   olinur’’   shiorlari   ularning
chinakam kurash bayrog‘iga aylangan edi.
“Sho‘roi Ulamo” tomonidan “al-Izoh” va “al-Isloh” jurnallari nashr qilingan.
Ulamochilar   tashabbusi   bilan   1917-yil   sentyabrda   Toshkentda   Turkiston   va
Qozog‘iston   musulmonlari   qurultoyi   o‘tkazilgan.   Unda   ulamochilar   va   sho‘roi
islomchilar o‘zaro birlashib, “Ittifoqi muslimin” siyosiy partiyasini tuzdilar (1918-
yil   may   oyida   bolsheviklar   tomonidan   “Sho‘roi   Islomiya”   va   “Sho‘roi   Ulamo”
tashkilotlari tugatildi). 5
Shunday qilib, Turkistonning ilg‘or ziyolilari milliy istiqlolga erishish yo‘lida
o‘lkadagi   barcha   sog‘lom,   vatanparvar   kuchlarni   birlashib,   jipslashib   harakat
qilishga da'vat etgandilar. Biroq, afsuski, Turkistonda ayricha faotiyat yuritgan, o‘z
nafsiga   berilgan   hamda   muxolifatchilik   ustivor   bo‘lgan   ayrim   mahalliy,   milliy
tashkilotlar mana shu yuzaga kelgan imkoniyatiardan foydalana olmadilar. Bu esa,
shubhasiz,   vaziyatni   ustamonlik   bilan   o‘z   izmiga   burib   yuborishga   intilayotgan
bolsheviklarga qo‘l keldi.
5
  A.Nabiyev Mustaqillik uchun kurash Yoxud parchalangan Turkiston   tarixi. T., ―Yozuvchi. 1998. B.58
12 II BOB. TURKISTONDA SOVET HOKIMIYATINING MAJBURIY
TARZDA O‘RNATILISHI HAMDA BOLSHEVIKLAR DIKTATURASI
1917-yil avgust oxiri – sentyabr boshlarida bolsheviklar Petrograd va Moskva
Sovetlarida   ko‘pchilikni   egalladi   hamda   hokimiyatni   bosib   olish   uchun   qurolli
to‘ntarishga   tayyorgarlik   ko‘rdi.   24-oktyabrdan   25-oktyabrga   o‘tar   kechasi
qurollangan   ishchilar,   Petrograd   garnizonining   soldatlari   va   Boltiq   flotining
matroslari   Qishki   saroyga   bostirib   kirdi   va   majlis   o‘tkazayotgan   Muvaqqat
hukumat   a’zolarini   qamoqqa   oldi.   Petrogradda   ochilgan   Butunrossiya
Sovetlarining   II   syezdida   bolsheviklar   dastlab   so‘l   eserlar   bilan   hamkorlikda
Muvaqqat hukumat ag‘darilganligini qo‘llab-quvvatlab, Tinchlik va yer to‘g‘risida
dekretlar e’lon qildilar. 6
Vladimir Ilich Ulyanov (Lenin) boshchiligidagi hukumat – Xalq Komissarlari
Soveti   (XKS)ni   tuzdilar.   Bolsheviklar   Petrograd   va   Moskvada   Muvaqqat
hukumatga sodiq kuchlarning qarshiligini shafqatsiz bostirib, Rossiyaning muhim
markaziy sanoat shaharlarida tezlik bilan o‘z hokimiyatlarini o‘rnatishdi.
1917-yil   kuzida   Turkistonda   hokimiyatning   bolsheviklar   ta’siridagi   Sovetlar
qo‘liga   o‘tishi   uchun   ob’yektiv   shart-sharoit   yo‘q   edi,   bolsheviklarning   omma
o‘rtasida ta’siri ham oz bo‘lgan. Bu yerda asosiy siyosiy kuchlar eserlar va milliy
partiyalar   edi.   Biroq   mana   shunday   murakkab   siyosiy   sharoitda   Turkistondagi
milliy siyosiy kuchlar va ularning yetakchilari bolsheviklarning kuchini yetarlicha
baholamadi hamda unga qarshi kurashga birlasha olmadi.
Toshkentda   sovet   hokimiyatining   o‘rnatilishi   hamda   Turkiston   o‘lka   Xalq
Komissarlari   Sovetining   tashkil   qilinishi.   Oktyabr   to‘ntarishi   haqidagi   xabar   27-
oktyabrda   Toshkentga   yetib   kelgach,   bolsheviklar   va   so‘l   eserlar   hokimiyatni
zo‘ravonlik   yo‘li   bilan   egallash   uchun   kurash   boshladilar.   Bolsheviklar   rahbarlik
qilgan   Toshkent   Soveti   ishchi   va   soldatlarni   qo‘zg‘olon   ko‘tarishga   da’vat   qildi.
Lekin   Muvaqqat   hukumat   tomonidan   Turkiston   o‘lkasining   bosh   komissari   qilib
tayinlangan   general   P.Korovichenkoga   sodiq   qolgan   qismlar   bunga   qarshilik
ko‘rsatdilar.   28-oktyabrdan   boshlab   Toshkentning   yangi   shaharida   qurolli
6
  Alimova D., Golovanov A., O zbekiston mustabid sovet tuzumi davrida: siyosiy va mafkuraviy tazyiq oqibatlari, ʻ
T., 2000. B.206
13 to‘qnashuvlar   avj   oldi.   To‘rt   kunlik   janglardan   so‘ng   Toshkentning   yangi   shahar
qismida   zo‘ravonlik   bilan   sovet   hokimiyati   o‘rnatildi.   Biroq  qurolli   to‘qnashuvda
mahalliy aholi deyarli ishtirok etmadi. 1917-yil noyabrda Samarqand, Skobelev va
boshqa shaharlarda ham sovet hokimiyati o‘rnatildi. 7
Toshkentda   1917-yil   15   –   22-noyabrda   bo‘lgan   Turkiston   ishchi   va   soldat
deputatlari   Sovetlarining   III   o‘lka   syezdida   so‘l   eserlar,   bolsheviklar   va
maksimalistlardan   iborat   sovet   hukumati   –   Turkiston   o‘lka   Xalq   Komissarlari
Soveti   tuzildi.   Hukumatda   8   o‘rin   so‘l   eserlarga,   7   o‘rin   bolsheviklar   bilan
maksimalistlarga   berildi   hamda   u   faqat   yevropaliklardan   iborat   qilib   tuzildi.
Turkiston o‘lkasi XKS raisi lavozimini kasbi chizmachi bo‘lgan bolshevik Fyodor
Kolesov egalladi, harbiy komissar qilib izvoshchi Ye.Perfilev, boshqa komissarlik
lavozimlariga   ham   o‘rtamiyona   ma’lumot   olgan   kishilar   tayinlandi.   Hukumat
tarkibiga mahalliy xalqlar vakillaridan biror kishi ham kiritilmadi. Bu tasodifiy hol
emas edi.
Xullas,   Turkistonda   ham   bolsheviklar   tomonidan   zo‘ravonlik   bilan   sovet
hokimiyati   o‘rnatildi.   Bolsheviklar   hukumati   yevropalik   ishchilar,   qizil
gvardiyachilar   va   boshqa   harbiy   qismlarga   tayanib,   mintaqada   o‘z   diktaturasini
o‘rnatdi.
Bolsheviklar   va   so‘l   eserlarning   Turkiston   jadidlariga   qarshi   kurashi.
Turkistonning   kelgusi   taqdiri   hal   qilinayotgan   ana   shu   murakkab   paytda
bolsheviklar   va   sovet   hokimiyatiga   munosabat   masalasida   musulmon   aholining
asosiy vakillari bo‘lgan “Sho‘roi Ulamo” hamda taraqqiyparvarlardan iborat Milliy
Markaz   (Kraymussovet)   o‘rtasida   kurash   avjiga   chiqib   ketdi.   “Sho‘roi   Ulamo”
tashkilotining   Toshkent   shu’basi   yetakchilari   (Sherali   Lapin   va   b.)   hokimiyatni
zo‘ravonlik   bilan   egallagan   bolsheviklarni   qo‘llab-quvvatlashdi.   Turkiston   o‘lka
musulmonlari   Markaziy   Kengashi   (Milliy   Markaz)   bolsheviklar   bilan   hamkorlik
qilishga   qarshi   chiqdilar   va   noyabr   oyi   boshlarida   Toshkentdan   Qo‘qon   shahriga
ko‘chib   o‘tib,   Farg‘ona   vodiysida   o‘z   faoliyatlarini   kuchaytirdilar.   “Sho‘roi
Islomiya” tashkiloti ham bu paytda o‘z qarorgohini Qo‘qonga ko‘chirgan edi.
7
  Mirzo Olim, Maxdum Roji. Tarixi Turkiston. T. ―Yangi asr avlodi , 2008. B.86‖
14 Toshkent shahrida “Sho‘roi Ulamo” tashkilotining tashabbusi bilan 1917- yil
12 –  15-noyabrda  “turli   musulmon  guruhlarining birlashgan  kengashi”  o‘tkazilib,
unda   Sirdaryo   va   Samarqand   viloyatlaridan   kelgan   vakillar   qatnashdi.   Kengash
kun tartibida “Turkistonda hokimiyatni  tashkil  etish”  masalasi  turar  edi.  Kengash
o‘rinlarining   yarmi   musulmon   aholisi   vakillariga   beriladigan   koalitsion   hukumat
tuzishni yoqlab chiqdi. Biroq bolsheviklar o‘zlari bilan koalitsion hukumat tuzishni
orzu qilgan Sherali Lapin boshchiligidagi ulamochilarning fikrlarini qat’iy suratda
rad   etishdi.   Ulamochilarning   bu   talabini   milliy   demokratik   kuchlar   ham   qo‘llab-
quvvatlamadi.
Jadidlar va ularning “Sho‘roi Islomiya” hamda Turkiston o‘lka musulmonlari
Markaziy Kengashi (Milliy Markaz)dagi safdoshlari Butunturkiston musulmonlari
qurultoyini chaqirish va unda Turkistonga muxtoriyat maqomini berish taklifi bilan
maydonga   chiqdilar.   Bolsheviklar   eng   avvalo   Turkiston   taraqqiyparvarlari   va
jadidlariga qarshi shafqatsiz kurash olib bordi.  8
Biroq   bu   haqqoniy   talab   va   ogohlantirishlar   Turkistonda   sovet   hokimiyati
mutasaddilari   sifatida   ish   yuritayotgan,   joylarda   esa   bu   hokimiyatni   zo‘rlik   yo‘li
bilan   qaror   toptirayotgan   bolsheviklar   va   ularning   muvaqqat   ittifoqchilariga
zarracha   ham   ta’sir   etmadi.   Ular   o‘z   muddaolariga   erishish   maqsadida   Turkiston
ishchi,  askar   va dehqon  deputatlari  sovetlarining  III  o‘lka qurultoyini  chaqirdilar.
Mazkur   qurultoy   1917-   yilning   15—22-noyabr   kunlari   Toshkentda   bo‘lib   o‘tadi.
Biroq uning  ishida  Turkiston  musulmonlari   vakillari   teng  huquqli   asosda   ishtirok
eta   olmadilar.   Bu   hol   qurultoyning   butun   faoliyatida,   xususan,   u   tashkil   qilgan
hukumat   tarkibida   aniq-ravshan   namoyon   bo‘ladi.   Bolshevik   (kommunist)   F.I.
Kolesov   raisligida   tuzilgan   7   bolshevik   va   8   so‘l   eser   komissarlardan   iborat
Turkiston   Xalq   Komissarlari   Soveti   tuzildi.   Uning   tarkibiga   butun   o‘lka
aholisining   qariyb   95   foizini   tashkil   etgan   yerli   mahalliy   xalqlarning   birorta   ham
vakili kiritilmadi. Bu endi sovet hokimiyati hukmdorlariga xos shovinistik va ulug‘
davlatchilik   siyosatining   tipik   namunasi   sifatida   mahalliy   aholini   mensimaslik,
uning manfaatlarini sariq chaqaga arzitmaslikni bildirardi.
8
  Иноятов Х. Ш. Октябрская революция в Узбекистане.– Москва, Госполиздат. 1958. – Ст.264.
15 Shu   xildagi   nuqtayi   nazarni   ular   ochiq-oshkora   tarzda   bayon   etishdan   ham
o‘zlarini tiyolmadilar. Masalan, o‘lka sovetlarining IV qurultoyida so‘zga chiqqan
xalq   komissari,   shovinist   Uspenskiy:   ‘‘O‘rtoq   musulmonlar,   shuni   bilingki,   biz
sizlarning katta og‘alaringmiz. Siz kichiksiz va tushunarliki, bizga bo‘ysunishingiz
kerak!’’,   deb   dag‘dag‘a   qilgandi.   Yana   bir   sovet   yetakchilaridan   A.   Kazakov   bu
xususda o‘z qarashlarini shunday bayon etgandi: ‘‘Turkiston jumhuriyatida 95 foiz
musulmonlar   va   faqat   5   foiz   ruslar   yashaydi   va   shu   5   foiz   butun   hokimiyatni
deyarli   o‘z   qo‘lida   ushlab   turibdi.   Shunday   qilib,   ozchilik   hukmronligi   davom
etmoqda.   Lekin   bu   vaqtinchalik   hol.   Musulmonlar   dunyosi   tayyor   bo‘lgach,   biz
jumhuriyatni boshqarish ishini unga topshiramiz. Biz ularga yordam beramiz’’.
Yuqorida   aytilganlardan   mantiqiy   xulosa   shuki,   turkistonliklar   hali   o‘z
yurtlarini   mustaqil   idora   qilish,   boshqarish   darajasiga   ‘‘o‘sib   chiqmaganlar’’.
Shuning uchun uning jilovi hozircha yevropalik ‘‘katta og‘alar’’ qo‘lida bo‘lmog‘i
kerak   emish!   Bu   o‘zining   buyuk,   betakror   tarixini   yaratgan,   milliy   davlatchilik
tarixi   esa   ming   yilliklar   qa’riga   borib   tutashadigan,   yurt   kelajagi,   istiqbolini
belgilashga qodir, yuksak ezgu maqsadlarga o‘zini tikkan qanchalab o‘ta zakovatli,
salohiyatli o‘g‘lonlari muhayyo xalqqa nisbatan bepisandlik, takabburlik edi.
Shu   bois   ham   Turkiston   yerli   aholisining   mutlaq   ko‘pchiligi   bunday
shovinistik   siyosatini   yuritishga   mukkasidan   ketgan   yangi   sovet   hokimiyatidan
hafsalasi pir bo‘lib, unga nisbatan g‘azab-nafrati oshib bordi.
III BOB. TURKISTON MUXTORIYATINING TASHKIL TOPISHI VA
FAOLIYATI
16 Sovetlar hokimiyati o‘rnatilgandan keyin Turkistonda kechayotgan va tobora
chigallashib   borayotgan   o‘ta   murakkab   vaziyat   o‘lkaning   yurtparvar   va
taraqqiyparvar   kuchlarini   faol   harakatga   keltirdi.   Ular   tashabbusni   qo‘lga   olib,
bolsheviklar   bosh   bo‘lgan   sovet   hokimiyatiga   qarshi   tura   oladigan,   demokratik
asoslarga   tayangan,   chinakam   xalq   hokimiyatchiligini   o‘zida   ifodalagan   milliy
davlatchilikni tashkil etish tomon yo‘l tutdilar. 
Bu borada joylarda jiddiy tayyorgarlik ishlari  olib borildi. Nihoyat, 1917-yil
26-noyabrida   Qo‘qonda   o‘lka   musulmonlarining   IV   favqulodda   qurultoyi
chaqirildi.   Unda   o‘lkaning   5   viloyatidan   200   nafardan   ziyodroq   vakillar   ishtirok
etdi.   Qurultoy   ishida   ‘‘Sho‘royi   Islomiya’’,   ‘‘Sho‘royi   Ulamo’’,   Musulmon
harbiylari   sho‘rosi,   O‘lka   yahudiylar   jamiyati   namoyandalari   qatnashdilar.
Qurultoy   hay’atiga   o‘lka   xalqlarining   taniqli   kishilari   —   Mustafo   Cho‘qay,
U.Asadullaxo‘jayev, Yurali Agayev, S.Akayev, Obidjon Mahmudov, Abdurahmon
O‘razayev,   Islom   Shoahmedov,   Kamol   qozi,   Karimboyev   va   boshqalar,   jami   13
kishi   saylandi.   Mazkur   qurultoyning   3   kun   to‘xtovsiz   davom   etgan   faoliyatining
yakuni o‘laroq Turkiston Muxtoriyatini tuzishga muvaffaq bo‘lindi. 
Yangidan   tarkib   topayotgan   davlat   Turkiston   Muxtoriyati   deb   ataladigan
bo‘ldi.   Ta’sis   majlisi   chaqirilgunga   qadar   hokimiyat   to‘lig‘icha   Turkiston
Muvaqqat Kengashi va Turkiston Xalq (Milliy) Majlisi (54 kishidan iborat) qo‘lida
bo‘lishligi ta’kidlandi. 
[Turkiston   Muxtoriyatini   qabul   qilish   haqidagi   qarorda   shunday   deyiladi:
‘‘Turkistonda   yashab   turgan   turli   millatga   mansub   aholi   Rossiya   inqilobi   da’vat
etgan   xalqlarning   o‘z   huquqlarini   o‘zlari   belgilash   xususidagi   irodasini   namoyon
etib, Turkistonni Federativ Rossiya respublikasi tarkibida hududiy jihatdan muxtor
deb   e’lon   qiladi,   shu   bilan   birga   muxtoriyatning   qaror   topish   shakllarini   Ta’sis
majlisiga   havola   etadi’’.   Qurultoy   ‘‘Turkistonda   yashab   turgan   milliy   ozchilik
aholi huquqlarining muttasil himoya qilinishini tantanali ravishda e’lon qiladi’’.]
Qurultoyda   Turkiston   Muxtoriyati   Muvaqqat   Kengashi   —   hukumati   tuzildi.
Uning tarkibiga 12 kishidan iborat a’zolar saylandi: 
1. Muhammadjon Tinishpayev — Bosh vazir, Ichki ishlar vaziri. 
17 2. Islom Shoahmedov — Bosh vazir o‘rinbosari. 
3. Mustafo Cho‘qayev — Tashqi ishlar vaziri (keyinroq Bosh vazir). 
4. Ubaydulla Xo‘jayev — Harbiy vazir. 
5. Yurali Agayev — Yer va suv boyliklari vaziri. 
6. Obidjon Mahmudov — Oziq-ovqat vaziri. 
7. Abdurahmon O‘razayev — Ichki ishlar vazirining o‘rinbosari. 
8. Solomon Gersfeld — Moliya vaziri.
Hukumat   tarkibiga   yana   to‘rt   kishi   —   yevropalik   aholi   vakillari   orasidan
nomzodlar   ko‘rsatilgach,   keyinchalik   kiritilishi   belgilandi.   Shuningdek,   bu
hukumatda Saidnosir Mirjalol o‘g‘li xazinachi lavozimini egalladi.  9
[Qurultoyning   yana   bir   katta   xizmati,   bu   uning   tomonidan   Turkiston   Xalq
Majlisi   (parlamenti)   tarkibining   tuzilganligi   bo‘ldi.   Milliy   majlis   tarkibiga
saylanganlar orasida Muvaqqat Kengash a’zolaridan tashqari o‘sha davrning atoqli
arboblari   T.   Norbo‘tabekov,   S.   Sharifxo‘jayev,   Nosirxonto‘ra   Kamolxonto‘ra
o‘g‘li, M.Behbudiy, T.Musaboyev, Sobirjon Yusupov, Odiljon Umarov va boshqa
yurt peshvolari bor edi.]
Shunday   qilib,   o‘lkaning   mo‘tabar,   millatparvar   zotlaridan   iborat   milliy
hokimiyat   tashkil   etilib,   uning   zimmasiga   ulug‘vor   vazifalar   yuklandi.   Eng
muhimi,   qaddi   bukilgan,   qadr-qimmati,   g‘ururi   o‘zgalar   tomonidan   kamsitilgan
Turkistonni   ro‘yobga   chiqarish,   uning   erki,   mustaqilligini   asta-sekin   tiklash,
yuksakka   ko‘tarish   —   bu   xalqchil   hukumatning   bosh   vazifasi,   maqsad-muddaosi
edi. Shu boisdan ham o‘lkaning millionlab fuqarolari Turkiston Muxtoriyati e’lon
qilinganligini   katta   qoniqish,   ko‘tarinki   ruh   bilan   qarshi   oldilar.   1917-yil   dekabr
oyi   boshlarida   Toshkent,   Namangan,   Jalolobod,   Qo‘qon,   Samarqand   shaharlarida
va   boshqa   hududlarda   ming-minglab   yurt   odamlari   mitinglar,   namoyishlar
uyushtirib,   muxtoriyatni   qizg‘in   qo‘llab-quvvatlab   chiqdilar,   bu   to‘g‘rida   maxsus
qarorlar   qabul   qilindi.   Masalan,   6-dekabr   Toshkentning   eski   shahar   qismida
Turkiston   Muxtoriyati   tuzilganligiga   bag‘ishlab   ko‘p   ming   kishilik   katta   miting
o‘tkazildi. 
9
  Абдуллаев Р.   Туркестан в 1917 году: национальное движение и военный вопрос //   Ўзбекистон тарихи, 2002
йил, 1-сон. –С.41.
18 Unda taniqli yurt arboblari: Munavvarqori, Mullo Odil mufti, Said G‘anixon,
Pirmuhammad   A’lam   va   boshqalar   so‘zga   chiqib,   yig‘ilganlarni   chinakam   xalq
hokimiyati   —   Turkiston   Muxtoriyati   tashkil   etilganligi   bilan   qutladilar.   Miting
ishtirokchilari o‘lka Muvaqqat hukumatini to‘la qo‘llab-quvvatlashlarini izhor etib,
qaror   qabul   qildilar.   O‘sha   davr   milliy   matbuoti   sahifalarida   Turkiston   ulug‘lari
tomonidan muxtor hokimiyatni qo‘llab-quvvatlash, uning istiqboli uchun fidoyilik
bilan kurash olib borish kerakligi xususida ko‘plab maqolalar bitildi. 10
 
[Jumladan, Fitratning ‘‘Muxtoriyat’’ maqolasida ‘‘...Qurultoy o‘z ishini qildi.
Qolganlari butun millatning vazifasidur. Muxtoriyatni saqlamoq uchun kuch lozim.
Muxtoriyatni   bajarmoq   uchun   aqcha   kerakdir.   Bularni   millat   hozir   qilsun’’,   deb
xitob qilingan edi. ‘‘Hurriyat’’ gazetasi, 1917-yil 5-dekabr.]
Turkiston   mehnatkashlari   o‘z   milliy   hukumati   tuzilishini   qanchalik   qo‘llab-
quvvatlab, unga ishonch va umidlari ortib bormasin, biroq o‘lkada o‘rnashib olgan
va   asosiy   boshqaruv   jilovini   qo‘lda   ushlab   turgan   Turkiston   sovet   hukumati   va
uning joylardagi hokimiyat mahkamalari voqealarning bu tarzda rivojlanishiga izn
bermay, muxtoriyat va uning tarafdorlarini yo‘q qilish yo‘lini butun choralar bilan
o‘tkazib bordi. 
1917-yil   13-dekabrda   Toshkentda   muxtoriyatni   yoqlab   o‘tkazilgan   katta
mitingning   zo‘rlik   bilan   tarqatib   yuborilishi,   bugina   emas,   unda   sovet   kuchlari
otgan   miltiq   va   pulemyotlar   sadosi   ostida   ko‘plab   qurbonlar   berilishi   —   bu
Turkiston   Muxtoriyatiga   nisbatan   uyushtirilgan   dastlabki   suiqasd   edi.   Turkiston
Muxtoriyati   og‘ir,   mashaqqatli   sinovlar   jarayonini   boshdan   o‘tkazayotgan   bir
kezda,  ya’ni   1917-yil  25-dekabr   kuni   Qo‘qonda   o‘lka  musulmon   ishchi,  askar  va
dehqonlarining   I   favqulodda   qurultoyi   ish   boshladi.   Unda   200   ga   yaqin   vakillar
ishtirok   etdi.   Qurultoy   muxtoriyatni   har   tomonlama   quvvatlash,   unga   moddiy   va
ma’naviy  madad ko‘rsatish  shiori  ostida o‘tdi. Unda o‘lkaning qonuniy hukumati
tarkibini musulmon ishchi, askar va dehqon deputatlari qurultoyi vakillari hisobiga
to‘ldirish to‘g‘risida qaror qilindi. 
10
  Azamat Ziyo. O`zbek davlatchiligi tarixi. T.,―(Sharq), 2000. B.128
19 Qurultoy   o‘zining   so‘nggi   ish   kuni   —   27-dekabrda   Petrogradga,   Xalq
Komissarlari   Soveti   Raisiga   telegramma   yo‘lladi.   Unda   Turkiston   Muxtoriyatini
e’tirof   etish,   uning   to‘laqonli   faoliyat   ko‘rsatishiga   izn   berish   so‘ralgan   edi.
Xususan, telegrammada shunday deyilgandi: 
[‘‘...Bugun   Turkiston   xalqi   ikkala   qurultoyda   Turkiston   Muxtoriyatini   bir
ovozdan e’lon qildi va Turkiston Ta’sis Majlisiga  o‘lkani  boshqarishning so‘nggi
shaklini   ishlab   chiqish   taklif   etildi...   Saylangan   Xalq   Kengashida   ruslar   va
yevropaliklar   shahar   va   qishloqlar   aholisining   2   foizini   tashkii   etsada,   biz
tomonimizdan   33   foiz   o‘rin   ajratilgan...   Turkiston   musulmon   ishchi,   askar   va
dehqon deputatlarining birinchi favqulodda qurultoyida qabul etilgan qaror haqida
ma’lumot   berib,   sizlardan...   Toshkent   Xalq   Komissarlari   Sovetiga   hokimiyatni
Turkiston   Muvaqqat   hukumatiga   topshirish   to‘g‘risida   farmoyish   berishingizni
so‘raymiz. Bu bilan siz Turkistonni juda katta falokatga olib keluvchi anarxiya va
qo‘sh hokimiyatchilikdan qutqargan bo‘lardingiz’’.] 11
Biroq,   ming   afsuski,   butun   bir   o‘lka   xalqlarining   xohish-irodasi,   orzu-
maqsadlarini   ifodalab,   nufuzli   xalq   qurultoyi   tomonidan   bolsheviklar   va   sovetlar
yo‘lboshchisi   nomiga   yo‘llangan   bu   telegramma   talablari   qondirilmadi.   Buning
aksicha, ochiq va yashirin tarzda foaliyat yuritayotgan Turkiston Muxtoriyatini tez
orada tugatish haqida ko‘rsatma berdilar.
Hukmron   Markaz   va   uning   Turkistondagi   vakolatli   hukmdorlari   o‘lka
xalqlarining   xohish-intilishi   samarasi   sifatida   tashkil   topgan   qonuniy   muxtoriyat
hokimiyatini zo‘ravonlik bilan ag‘darib tashlashga qasd qildilar. Bu razil maqsadni
amalga oshirish uchun sovetlar hokimiyati tasarrufida bo‘lgan hamma zarur narsa,
vositalar   ishga   solindi.   Kerakli   jangovar   harbiy   qismlar,   qurol-anjomlar   shunga
yo‘naltirildi.
Turkiston   Muxtoriyati   ko‘plab   ob’yektiv   va   subyektiv   sabablar   orqasida
o‘zini   o‘zi   yetarli   darajada   himoya   qilish   imkoniyatiga   ega   bo‘lolmadi.   Buning
boisi, avvalo, uning tarixan g‘oyatda qisqa umr  ko‘rgani  (u atigi  72 kun yashadi,
xolos),   shu   sababdan   ko‘p   narsalarni   bajarishga   ulgurolmaganligi   bo‘ldi.
11
  O`zbekiston tarixi. R.G.Muqminova, N.N. Habibullayev, G.A.Azamova, 2006. B.68
20 Qolaversa,   muxtoriyatchilar   orasida   ko‘pgina   muhim   hayotiy   masalalarda   birlik,
hamjihatlik,   jipslik   mavjud   emasdi.   1918-yil   18-fevral   kuni   ‘‘Sho‘royi   Ulamo’’
jamiyati   tashabbusi   bilan   muxtoriyatda   to‘ntarish   qilinib,   Mustafo   Cho‘qay
muxtoruyat   hokimiyatining   ag‘darilishi   va   uning   boshqaruvi   jilovining   Qo‘qon
mirshablari   boshlig‘i   Kichik   Ergashga   berilishi   bunga   guvohdir.   Moddiy,   harbiy,
moliyaviy   madad   ko‘rsata   oladigan   yetarli   real   kuchlar   va   imkoniyatlarning
bo‘lmaganligi ham bunga sabab bo‘ldi.
Muxtoriyat tashqi vaziyat nuqtayi nazaridan ham o‘z qobig‘iga o‘ralib, tashqi
olamdan   ajralib   qoldi.   Uni   har   tomonlama   quvvatlab,   harbiy,   moddiy   va   ma’-
naviy   jihatdan   amaliy   yordam   ko‘rsatuvchi   biror-bir   xorijiy   davlat   bilan   bevosita
aloqa   o‘rnatishga   ulgurolmadi.   Bu   omillar   Turkiston   Muxtoriyati   ahvolini
tanglashtirib, uni pirovard oqibatda faoliyatsizlikka mahkum etdi. 12
Vaziyat   sovet   amaldorlariga   qo‘l   kelib,   ular   bundan   milliy   muxtoriyat
hukumatini   har   jihatdan   iskanjaga   olish,   uni   qanday   qilib   bo‘lsa-da   mahv   etish
uchun   ustamonlik   bilan   foydalandilar.   Turkiston   sovet   hukumati   1918-yil   14-
fevralda   Farg‘ona   viloyati   hududida   favqulodda   harbiy   holat   joriy   etdi.   Uning
Qo‘qondagi   mahalliy   hokimiyati—ishchi   va   askar   deputatlari   soveti   17-fevralda
muxtoriyat   vakillarini   taslim   bo‘lishga   da’vat   qildi.   Ayni   vaqtda   Toshkentdan
Perfilev   boshchiligida   qurollangan   qizil   qo‘shin   olib   kelindi   va   ular   darhol   ishga
solindi.   Qo‘qondagi   millatchi   arman   dashnoqlari   ham   bu   g‘ayriqonuniy   bosqinga
jalb qilindi. Ayniqsa 19—21-fevral kunlari Qo‘qon xalqi ustiga balo-qazo yog‘ildi.
Shahar   o‘t   ichida   qolib,   kunpayakun   bo‘ldi.   Sovet   hokimiyati   Turkiston
Muxtoriyati hukumatini shafqatsizlarcha tor-mor etdi.
Eng   dahshatlisi   shuki,   bu   beayov   xunrezlik   chog‘ida   hech   bir   aybi,   gunohi
bo‘lmagan   mingminglab   oddiy,   bechorahol   Qo‘qon   fuqarosi   mislsiz   jabr   tortdi,
bor-budidan mahrum bo‘ldi, behisob qurbonlar berdi. Sovet hukumati quzg‘unlari
muxtoriyatchilarni   yo‘q   qilish   bahonasi   bilan   o‘zlarining   butun   qahri-zahrini
musulmon   ahliga   sochdi,   undan   o‘ch   oldi.   Qo‘qonda   sovetlar   sodir   etgan   qonli
fojiani   sovet   davlati   arboblaridan   biri   D.   Manjara   ham   keyinroq   rostmanasiga
12
  https://uz.wikipedia.org/wiki/Turkiston_muxtoriyati
21 e’tirof   etgandi:   ‘‘Milliy   siyosatda   yo‘l   qo‘yilgan   xatolarimiz   tufayli   Qo‘qon
Muxtoriyati   vujudga   keldi.   Uni   yo‘qotish   paytida   yana   bir   xatoga   yo‘l   qo‘ydik.
Qurol-yarog‘i deyarli bo‘lmagan muxtoriyatchilar joylashgan eski shaharni qamal
qilish o‘rniga, biz to‘plardan o‘qqa tutdik, keyin dashnoqlarning qurolli to‘dalarini
ishga   soldik.   Natijada   talontaroj,   nomusga   tegish,   qirg‘in   boshlandi.   Bundan
muxtoriyatchilarga aloqasi bo‘lmagan tinch aholi katta zarar ko‘rdi’’.
Xuddi   shuningdek,   sovet   Turkistoni   nashri   —   ‘‘Ozodlik   bayrog‘i’’   gazetasi
o‘zining   1918-yil   yanvar   oyi   sonlaridan   birida:   ‘‘Rus   bolsheviklar   hech   qanday
muxtoriyatni   tan   olmadi   va   mazlum   xalqlar   o‘z   huquqlari   va   taqdirlarini
haqiqatdan o‘zlari belgilamoqchi bo‘lganlarida bunga yo‘l qo‘ymadi’’, deb yozgan
edi. Bu xil xolis fikrlarga izohning hojati bo‘lmasa kerak.
Turkiston Muxtoriyati mag‘lubiyatga uchrab, halokatga yuz tutgan bo‘lsa-da,
biroq   u   o‘lka   xalqlarining   hayoti   va   tarixiy   taqdirida   o‘chmas   iz   qoldirdi.   Eng
muhimi, u endigina mustaqillik sari yuz burgan, o‘z erki, ozodligi va baxtini qurish
yo‘lida   ilk   qadamlar   qo‘ygan   jafokash   xalqning   ko‘zini   ochdi,   ongi,   shuurini
istiqlol   nuri   bilan   yoritdi.   Muxtoriyat   tajribasi   Turkiston   xalqlarining   milliy
o‘zligini   anglashiga,   do‘st-u   dushmanning   farqini   chuqur   bilib   olishiga,
mustaqillikka   erishish   jarayoni   murakkab   ziddiyatli   kurashlar   orqali,   bu   yo‘lda
murosa-yu   madoralarga   o‘rin   bo‘lmasligiga,   kerak   bo‘lganda   behisob   qurbonlar
berishga to‘g‘ri kelishini tushunib yetishiga yordam berdi. 13
Muxtoriyat fojiasi ayni chog‘da sovetlar hokimiyatining mazlum xalqlarning
huquqiy tengligi, o‘z milliy davlatchiligini barpo etishga haqli-huquqliligi haqidagi
shiorlarining   soxtakorligini   afkor   omma   nigohida   ochiq-ravshan   ko‘rsatib   berdi.
Bu  esa  erk va  ozodlikka  intilib  yashab  kelgan  turkistonliklar   uchun katta  hayotiy
saboq bo‘ldi.
Turkiston   aholisi   endilikda   o‘z   erki,   mustaqilligini   birovlar,   yot   ajnabiy
kuchlar,   ularning   ‘‘dohiylari’’   yordami   bilan   emas,   balki   faqat   o‘z   kuchlari,   o‘z
qadoq   qo‘llari   bilan,   o‘z   milliy   rahnamolari   yetakchiligida   birgalikda   kurashib,
qo‘lga kiritishlari mumkinligiga qat’iy ishonch hosil qildi. 
13
  Mirzo Olim, Maxdum Roji. Tarixi Turkiston. T. ―Yangi asr avlodi , 2008. B.86‖
22 XULOSA
1917-yili   ma’rifatparvar,   taraqqiyparvar   kuchlar   sifatida   tanilgan   jadidlar,
Vatan fidoyilari tinchlik yo‘li bilan, huquqiy asosda  Turkiston Muxtoriyati uchun
kurashdilar. Buxoro amirligi va Xiva xonligi hududida Yosh buxoroliklar va Yosh
xivaliklar   demokratik   islohotlar   o‘tkazish   talablarini   ko‘tarib   chiqdilar.   Biroq
bolsheviklar   tomonidan   o‘lkada   o‘tkazilgan   siyosiy   to‘ntarishlar   oqibatida
23 zo‘ravonlarcha o‘rnatilgan mustabid sovet  hokimiyati tub yerli aholining erkinlik,
ozodlik, mustaqillik yo‘lidagi harakatlarini shafqatsizlarcha bostirdi. 
Tarixiy   tajriba   shuni   ko‘rsatadiki,   bizning   ota-bobolarimiz   asrlar   davomida
o‘z   oilalari,   muqaddas   tuproqlari,   diniy   e’tiqodlari,   urf-odatlari   va   an’analariga
sodiq qolishni ulug‘ ish deb hisoblashgan. Bu daxlsiz urf-odatlarning buzilmasligi
uchun   o‘zbek   xalqining   ming-minglab   sodiq   o‘g‘lonlari   o‘z   hayotlarini   qurbon
qilganlar,   yurt   mustaqilligi   uchun   bo‘lgan   janglarda   shahid   ketganlar.   Turkiston
mintaqasi   Rossiya   imperiyasi   tomonidan   bosib   olingan   vaqtdan   beri   to‘xtamagan
milliy   ozodlik   harakati   xalqning   milliy   o‘zligini   anglashida,   o‘z   Vatani   va
millatining   ozodligi   va   mustaqilligi   uchun   uning   vatanparvarlik   intilishlarini
mustahkamlashda ulkan ta’sir ko‘rsatdi.
Ma’lumki,   Turkiston   jadidlari   islohotlarni   bosqichma-bosqich   amalga
oshirishni,   taraqqiyot   va   rivojlanishga   faqat   tinchlik   yo‘li   bilan,   parlament   orqali
erishishni   mo‘ljallagan   edilar.   Turkiston   Muxtoriyati   hukumati   ham   atigi   72   kun
mavjud   bo‘lgan   bo‘lsa   ham,   u   erksevar   xalqimizni   milliy   mustaqillik   va   istiqlol
uchun kurashga da’vat etdi. Vatan tuyg‘usidek muqaddas tuyg‘u qalbining to‘ridan
joy   olgan   Turkiston   ziyolilarining   muxtoriyat   uchun   olib   borgan   kurashlari   izsiz
ketmadi.
Biroq   1917-yildagi   voqealar   jarayoni,   jadidchilik   harakatining   yirik
nazariyotchisi Abdurauf Fitrat o‘sha paytda yozganidek, “Rusiyada bosh ko‘targan
yangi   bir   balo   –  bolshevik   balosi”   kuchlar   nisbatini   butunlay  o‘zgartirib   yubordi.
O‘zbek   xalqining   boshqa   bir   fidoyi   farzandi   Mahmudxo‘ja   Behbudiy   tomonidan
o‘rtaga   tashlangan   “Haq   olinur,   berilmas!”   shiori   butun   millatning   jangovar
chaqirig‘iga   aylandi.   Mustaqillik   va   ozodlik   uchun,   Turkistonda   muxtoriyat
o‘rnatish   uchun   parlament   yo‘li   orqali   kurashgan   Turkiston   taraqqiyparvarlari   va
jadidlarining   faoliyati   oradan   100   yildan   ortiq   vaqt   o‘tgan   bugungi   kunda   ham
diqqatga sazovor hodisa sanaladi.
24 FOYDALANILGAN MANBA VA ADABIYOTLAR RO‘YXATI
Rahbariy adabiyotlar:
1. Karimov I.A. Tarixiy xotirasiz – kelajak yo‘q. T., 1998.
2. Karimov I.A. Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch. T., 2008.
25 3.   Mirziyoyev   Sh.M.   Milliy   taraqqiyot   yo‘limizni   qat'iyat   bilan   davom   ettirib,
yangi bosqichga ko‘taramiz. –Toshkent: O‘ zbekiston, 2017. – B. 12
Umumiy va maxsus adabiyotlar:
1. A.Nabiyev Mustaqillik  uchun kurash Yoxud parchalangan  Turkiston   tarixi. T.,
―Yozuvchi. 1998. B.58
2. Azamat Ziyo. O‘zbek davlatchiligi tarixi. T.,―(Sharq), 2000. B.128
3.  Alimova D., Golovanov A., O zbekiston mustabid sovet tuzumi davrida: siyosiyʻ
va mafkuraviy tazyiq oqibatlari, T., 2000. B.206
4. G.Xoliyev. X.g‘ulomov. O‘zbekiston tarixi. T.,―Universitet 1997. B.108
5. Mirzo Olim, Maxdum Roji. Tarixi Turkiston. T. ―Yangi asr avlodi , 2008. B.86	
‖
6. M.G. Ahmedov. O‘rta Osiyo me`morchiligi tarixi. T. ―O‘zbekiston.1995. B.54
7 .Muhammad Aziz Marg‘iloniy.Tarixi Aziziy. T: ―Ma`naviyat , 1999. B.147	
‖
8. N.Norqulov, U.Jo‘rayev. O‘zbekiston tarixi. T., Sharq  2010. B	
‖ ‖ .278
9. R.Nobiye v . из историм Кокондского хантва T., Fan , 1973. 	
‖ ‖ B.311
10.   R.Shamsiddinov,   Sh.Karimov,   O‘.Ubaydullayev.Vatan   tarixi.   T.   Sharq.
2003.B.91
11 .O‘zbekiston tarixi. R.G.Muqminova, N.N. Habibullayev, G.A.Azamova, 2006.
B .68
12.   Абдуллаев Р.   Туркестан в 1917 году:  национальное движение и военный
вопрос //   Ўзбекистон тарихи, 2002 йил, 1-сон. –С.41.
13.   Иноятов   Х.   Ш.   Октябрская   революция   в   Узбекистане.–   Москва,
Госполиздат. 1958. – Ст.264.
14.  Алексеенков П. Кокандская автономия. – Ташкент, Узгиз. 1931. – Ст.44.
15.   Воскобойников   Э.А.,   Серий   Я.М.   Ефим   Адрианович   Бабушкин.   –
Тошкент, Ўзбекистон. 1962. –Б.38.
16.   Победа Советской власти в Средней Азии и Казахстане.   – Т а шкент, Фан.
1967.   – Б.591.
Internet resurslari:
1. http://www.eu.Spb.ru/history/index.htm.
26 2. http://www.ucr.edu/h-gig/horuslinks.html
3. http://www.ziyonet.uz.
4. http://www.history.kemsu.ru
5. http://www.kulichki.com
6. http://www.world.history.ru
7. http:// www.history.ru
8.  https://uz.wikipedia.org/wiki/Turkiston_muxtoriyati
ILOVALAR
27 1-Ilova
28 2-Ilova
29 3-Ilova
30

1917-yil siyosiy jarayonlarida Turkiston

Купить
  • Похожие документы

  • Jadidchilikning marifatparvarlikdan siyosiy harakatga aylanishi
  • Oliver Kromvelning siyosiy faoliyati tarixi
  • Fransuz burjua inqilobi siymolari
  • Qo'qon xonligi kurs ishi
  • Oliver Kromvelning siyosiy faoliyati tarixi

Подтвердить покупку

Да Нет

© Copyright 2019-2025. Created by Foreach.Soft

  • Инструкция по снятию с баланса
  • Контакты
  • Инструкция использования сайта
  • Инструкция загрузки документов
  • O'zbekcha