Fitrat asarlarida sharq mumtoz adabiyoti namoyandalari talqini

O‘ZBEKISTON RESPUBLIKASI 
OLIY TA’LIM, FAN VA INNOVATSIYALAR VAZIRLIGI
MIRZO ULUG‘BEK NOMIDAGI 
O‘ZBEKISTON MILLIY UNIVERSITETI
_____________________________FAKULTETI
_____________________________YO‘NALISHI
_______________________________________ FANIDAN
BITIRUV MАLАKАVIY
ISHI
MAVZU: “FITRAT ASARLARIDA SHARQ MUMTOZ ADABIYOTI
NAMOYANDALARI TALQINI”
BAJARDI: ________________________
QABUL QILDI: ________________________
Toshkent 202 5
1                                                      MUNDARIJA
1. Kirish …………………………………………………………………….. 3
I. B OB .   Fitrat  “ Xayyomshunos ” …………………………………………. 8
I.1. Umar Xayyom qarashlari Fitrat   talqinida .………………………… 8
I.2. Umar Xayyom asarlari poetikasi  …………………………………. 13
II. BOB. Fitrat “Bedilshunos” …………………………………………….. 23
II.1. “ B e dil ”   qissa si ni ng yaratilishi va ahamiyati ……………………..... 23
II.2. “ Bedil ”   qissa sida obrazlar olami  ………………………………….. 27
2. Xulosa …………………………………………………………………..... 47
3. Foydalanilgan adabiyotlar ……………………………………………… 49
2 Kirish
Mavzuning   dolzarbligi.   “Bizning   o‘z   oldimizga   qo‘ygan   maqsadimiz
yurtimizda yashab ijod etgan ulug‘ zotlarning hayot yo‘li va qoldirgan merosini to‘liq
tasvirlash   emas,   balki   ularning   eng   buyuk   namoyandalari   timsolida   ma’rifat,   ilm-u
fan, madaniyat, din kabi sohalarning barchasini o‘zida uyg‘unlashtirgan xalqimizning
ma’naviy   olami   naqadar   boy   va   rang-barang   ekanini   isbotlab   berishdan   iboratdir.
Bunday   noyob   va   bebaho   boylikni   har   tomonlama   chuqur   o‘rganish,   uning   ma’no-
mazmunini   farzandlarimizga   yetkazish   masalasi   barchamiz,   birinchi   galda,
ziyolilarimiz,   butun   jamoatchiligimiz   uchun   ham   qarz,   ham   farz   bo‘lishi   shart,   deb
hisoblayman.   Nega   deganda,   o‘zimiz   –   bugun   shu   yurtda   yashayotgan   vatanparvar
insonlar bu vazifani o‘z zimmamizga olmasak, chetdan kelib hech kim bu ishni qilib
bermaydi” 1
Darhaqiqat,   Birinchi   Prezidentimiz   I.Karimov   aytganlaridek,   ona   vatanimizda
yashab   ijod   etgan   buyuk   bobokalonlarimizning   bebaho   merosini   o‘zimiz
o‘rganishimiz, kelajak avlodga munosib tarzda yetkazib bermog‘imiz lozim. O‘zbek
xalqi ma’naviy dunyosining shakllanishiga g‘oyat kuchli va samarali ta’sir ko‘rsatgan
shaxslardan   biri   –   bu   Fitratdir.   Biz   uning   ijodiy   merosining   boyligi,   badiiy   dahosi
zamon   va   makon   chegaralarini   bilmasligi   haqida   doimo   faxrlanib   so‘z   yuritamiz.
Fitrat   xalqimizning   ongi   va   tafakkuri,   adabiyoti,   ilm-fan,   madaniyati   tarixida   o’z
faoliyati bilan butun bir davrni tashkil etadigan buyuk shaxs, milliy adabiyotimizning
tengsiz   namoyandasi,   millatimizning   g‘ururi,   shon-u   sharafini   dunyoga   tarannum
qilgan   o‘lmas   so‘z   san’atkoridir.   Inson   qalbining   quvonch-u   qayg‘usini,   ezgulik   va
hayot mazmunini Fitrat kabi teran ifoda etgan shoir jahon adabiyoti tarixida kamdan
kam   topiladi.   Ona   tiliga   muhabbat,   uning   beqiyos   boyligi   va   buyukligini   anglash
tuyg‘usi   ham   bizning   ong-u   shuurimiz,   yuragimizga   Fitrat   asarlari   bilan   ham   kirib
keladi.
1
  Karimov.i.A. Yuksak ma’naviyat -yengilmas kuch..-T.:Ma’naviyat,2008. -B.21
3   Abdurauf   Fitratning   adabiyotshunoslikka   oid   qarashlari   adabiyot   tarixida
yashab,   ijod   etgan   shoirlar   ijodiyotiga   bag’ishlangan   ilmiy   maqolalarida,   ularning
manbalari   va   matniy   tadqiqiga   bag‘ishlangan   ilmiy   risola,   majmualarida   o‘z   aksini
topgan.   Aslida   Fitratning   har   bir   yo‘nalishdagi   ilmiy   ishlari   alohida   tadqiqot   uchun
material   bo‘la   oladi.   Fitratning   taxrir   va   tahlil   uslubi   alohida   o’rganilishni   taqozo
etadi. Olimning matnshunoslik va manbashunoslikdagi xizmatlari beqiyos, ularni bir
butunlikda taqdim qilish adabiyotshunosligimiz oldidagi asosiy vazifalardan biridir. 
Biz  ushbu  ishimizda  Fitrat   asarlarida Sharq mumtoz  adabiyoti  namoyondalari
talqinini ko'rib chiqamiz. Unda biz Fitratning o'zbek adabiyoti yirik namoyandalarini
ilk bor o'rganib, “Bedil“ (1923), „Navoiyning forsiy shoirligi va uning forsiy devoni
to g risida“,  „Qutadg u bilig“ (1925), „Ahmad Yasaviy“ (1927), „Yassaviy  maktabiʻ ʻ ʻ
shoirlari   to g risida   tekshirishlar“,   „Hibbat   ul-Haqoyiq“,   „O zbek   shoiri   Turdi“	
ʻ ʻ ʻ
(1928),  „XVI   asrdan   so ngra   o zbek   adabiyotiga  umumiy   bir   qarash“,   „Muhammad	
ʻ ʻ
Solih“,   „ Fors   shoiri   Umar   Xayyom “   (1929),   „Mashrab“,   „Farxodu   Shirin“   dostoni
to g risida"   (1930)   kabi   katta   ilmiy   qimmatga   ega   risola   va   maqolalari   misolida	
ʻ ʻ
ko’rib   chiqdik.   Fitrat   bu   tadqiqotlari   bilan   o zbek   adabiyotshunoslik   maktabiga	
ʻ
poydevor   qo ydi.	
ʻ   Fitratning   adabiy   merosi   boy   va   rang-barang.   U   yozuvchi   sifatida
badiiy   ijodning   barcha   turlarida   qalam   tebratibgina   qolmay,   o‘zbek   adabiyotining
yangi   tur   va   janrlar   bilan   boyishi,   she’r   tuzilishining   isloh   etilishi,   realizmning
teranlashishi,   davr,   jamiyat   va   xalq   hayoti   bilan   bog‘liq   muhim   ijtimoiy
muammolarning o‘zbek adabiyotida badiiy talqin etilishiga ulkan hissa qo‘shdi. Shu
sababli ham biz ushbu ishimizda Fitratning “Bedil” va “Fors shoiri Umar Xayyom”
risolalarida   sharq   mumtoz   adabiyoti   namoyondalari   talqini   masalasini   alohida
o’rgandik.
  Abdurauf   Fitrat   “Sharq   siyosati”,   “Munozara”   kabi   o‘sha   davr   voqeligi
haqqoniy   yoritilgan,   boshdan-oxir   jadidchilik   g‘oyalari   asosida   ijod   etilgan
publitsistik   maqola   va   qissalarida   Sharq   va   G‘arb   madaniyati   o‘rtasidagi
munosabatlar   tahliliga   alohida   e'tibor   beradi.   Biroq   ushbu   asarlar   ayni   shu   mavzu
yuzasidan   o‘rganilgan   emas.   Adib   “Chin   sevish”,   “Hind   ixtilolchilari”   singari
4 dramatik   asarlarida   ham   bu   masalaning   mohiyatini   o‘ziga   xos   tarzda   badiiy   talqin
etadi. Bu borada Fitrat masalaning asl ildizlariga e'tibor qaratganini alohida ta'kidlash
kerak.   Bugungi   globallashuv   va   sivilizatsiyalar   integratsiyasi   kuchaygan   bir   davrda
jadid   mutafakkirlari,   jumladan   Abdurauf   Fitratning   Sharq   va   G‘arb   madaniyati
talqiniga   bag‘ishlangan   asarlarini   o‘rganish,   ularga   milliy   va   umuminsoniy
qadriyatlar nuqtai nazaridan baho berish, bu asarlardagi hayotbaxsh g‘oyalarni o‘sib
kelayotgan yosh avlod ongiga singdirish alohida ahamiyat kasb etadi.
Mavzuning o‘rganilganlik darajasi.   Jadidchilik va jadid adabiyotini o‘rganish
bo‘yicha   yirik   asarlar   yaratgan   olim,   filologiya   fanlari   doktori,   professor   Begali
Qosimovning   “Maslakdoshlar”,   “Milliy   uyg‘onish:   ma'rifat,   jasorat,   fidoyilik” 2
  kabi
tadqiqotlarida va olim rahbarligidagi mualliflar guruhi tomonidan yaratilgan “Milliy
uyg‘onish   davri   o‘zbek   adabiyoti”   darsligida 3
  Fitratning   ilmiy   biografiyasi,   ijodiy-
ilmiy merosi, asarlarining jadid adabiyotida tutgan o‘rni kabi muhim masalalar tadqiq
qilingan.   Fitrat   biografiyasi   va   ijodiy   faoliyatiga   oid   juda   ko‘p   yangi   ma'lumotlar
aniqlanib, tahlil etilgan. 
Hamidulla   Boltaboevning   “Fitrat   va   jadidchilik”   monografiyasida 4
  buyuk
adibning   jadidchilik   harakatidagi   faol   ishtiroki,   madaniy-ma'rifiy   va   matbuot
sohasida   olib   borgan   ishlari   o‘rganilgan.   Uzoq   Jo‘raqulovning   “Fitratning
tadqiqotchilik   mahorati”,   “Hududsiz   jilva”,   “Nazariy   poetika   masalalari” 5
  singari
kitoblarida   Fitratning   adabiy-tanqidiy   maqolalari   tahlilga   tortilgan,   uning   ushbu
yo‘nalishdagi   ishlari   sohaning   keyingi   rivoji   uchun   ham   asos   vazifasini   bajargani
isbot   etilgan.   Professorlar   Naim   Karimov 6
  ,   Ilhom   G‘aniev 7
  ilmiy   asarlarida   ham
Fitratning o’zbek jadid adabiyoti rivojida tutgan o‘rni,  dramalari poetikasi va adabiy
merosining boshqa qirralarini o‘rganishga alohida e'tibor berilgan. 
2
  Қосимов   Б.   Маслакдошлар.   -   Т.:   “Шарқ”,   1994;   Ўша   муаллиф.   Миллий   уйғониш:   жасорат,   маърифат,   фидойилик.   –   Т.:
“Маънавият”, 2002.
3
  Қосимов Б., ЮсXов Ш., Долимов У. ва б. Миллий уйғониш даври ўзбек адабиёти. . – Т.: “Маънавият”, 2004.
4
  Болтабоев Ҳ. Фитрат ва жадидчилик. Т.: Ўзбекистон Миллий кутубхонаси нашриёти, 2007.
5
  Жўрақулов У. Фитратнинг тадқиқотчилик маҳорати. -Т.: “Университет”, 2000; Ўша муаллиф. Ҳудудсиз жилва. - Т.: “Фан”,
2006; Ўша  асар . Назарий поэтика масалалари. - Т.: Ғафур Ғулом номидаги НМИУ, 2015.
6
  Каримов Н. ХХ аср адабиёти манзаралари. - Т.: “Ўзбекистон”, 2008; ўша муаллиф. Т .: “ Мумтоз   сўз ”, 2013.
7
5 Bit iruv   ishining   ilmiy - t аdqiqot   ishlаri   rejаlаri   bilаn   bog‘liqligi .
Tаdqiqot   mаvzusi   Mirzo   Ulug‘bek   nomidаgi   O‘zbekiston   Milliy   universiteti   ilmiy
ishlаr rejаsigа muvofiq bo‘lib, O‘zbek аdаbiyotshunosligi kаfedrаsidа bаjаrilаyotgаn
ilmiy tаdqiqotlаr rejаsigа kiritilgаn.
Bitiruv malakaviy ishining maqsadi.   Jadid adabiyotining yirik namoyandasi
Abdurauf   Fitrat   asarlarida   Sharq   mumtoz   adabiyoti   namoyandalari   talqinining
yoritilishi   masalasini   qiyosiy   jihatdan   o‘rganish   bitiruv   malakaviy   ishining   asosiy
maqsadidir.
Ishning vazifalari  quyidagilardan iborat: 
– ijodkor adabiy-publitsistik merosi misolida Sharq madaniyatining ildizlariga
doir qarashlarni o‘rganish; 
–   Fitrat   asarlaridagi   Sharq   mumtoz   adabiyoti   namoyandalariga   doir   fikrlarni
qiyosiy tahil etish; 
–   “Bedil”   asarini   mavzu   yuzasidan   o‘rganib,   adib   qarashlarining   ahamiyatini
yoritish; 
–   shoir   qarashlarida   yosh   avlodni   milliy   ma'rifat   ruhida   tarbiyalashda   tutgan
o‘rnini aniqlash.
– “Fors shoiri Umar Xayyom” risolasini badiiy tahlil qilish;
–Umar Xayyom haqida Fitratning qarashlarini ko‘rib chiqish.
Bit iruv   ishining   oby ek t i   v а   predmet i.   Fitratning   “Bedil”   qissasi
hamda “Fors shoiri Umar Xayyom” risolasi tadqiqot obyektidir. Fitratning
“Bedil”   qissasi,   “Fors   shoiri   Umar   Xayyom”   risolasi,   “Bedil”   qissasida
obrazlar   olami,   asarning  yaratilish   tarixi,   Umar   Xayyom   poetikasi  bitiruv
malakaviy ishining predmetini tashkil etadi.
6 Tаdqiqotning ilmiy yаngiligi.   Shu vaqtgacha o‘rganilgan tadqiqotlarda Fitrat
ijdodida   Sharq   mumtoz   adabiyoti   namoyandalari   talqini   maxsus   o‘rganilmagan   edi.
“Fors shoiri Umar Xayyom” risolasi, “Bedil” qissasi  orqali Umar Xayyom  va Bedil
ijodi tahlili mahsus o‘rganilganligi va ularning adabiy portretlari Fitrat tamonidan qay
tarzda chizilganligini tadqiq etish ishning yangiligidir. 
Bitiruv ishining tuzilishi vа hаjmi.   Bitiruv mаlаkаviy ishi kirish, to‘rt fаslni
o‘z   ichigа   olgаn   ikki   аsosiy   bob,   xulosа   vа   foydаlаnilgаn   аdаbiyotlаr   ro‘yxаtidаn
iborаt.  
7 I. B OB .   Fitrat  “X ayyomshunos ”
I.1.  Xayyom qarashlari Fitrat talqinida
Fitrat   alohida   shoirlar   ijodi   haqida   ham   bir   qancha   maqolalar,   risolalar   e’lon
qilgan. “Fors shoiri Umar   X ayyom”, “Bedil”, “Mashrab”, “Yassaviy kim edi?” kabi
ishlarini shu lar qatoriga  kiritish mumkin. Ana shunday adabiy portretlardan biri “Fors
shoiri   Umar   X ayyom”   risolasidir.   O‘zining   boyligi   bilan   tanilgan,   tekshirilgan   fors
adabiyotining bizning adabiyotga har tomondan   judayam ko‘p ta’sir qilgani ma’l u m.
Biz   ushbu   ishni   yoritishda   Abdurauf   Fitrat   “Tanlangan   asarlar”   V   jild   ilmiy
risolasidan,   Najmiddin   Komilov   “Tafakkur   karvonlari”   hamda   “Umar   Xayyom
Nishopuriy-Sharqning   buyuk   mutafakkiri”   xalqaro   ilmiy   anjuman   materiallaridan
foydalandik. Unga ko‘ra Fitratning “Tanlangan asarlar” V jild ilmiy risolasida “Fors
shoiri Umar Xayyom” asarining yaratilish tarixi haqida quyidagilar aytib o‘tilgan: 
“Ushbu kitob 1929-yilda O‘zdavnashrning Samarqand bo‘limida nashr etilgan.
Asar   “Bir-ikki   so‘z”   deb   nomlangan   kirish   maqolachasi   bilan   ochiladi.   Unda
aytilishicha,   Fitrat   dastlab   Umar   Xayyom   haqida   kichik   bir   maqola   yozadi   va   uni
“Qizil   qalam”   majmuasida   e’lon   qiladi.   Unda   Xayyomning   tarjimai   holini
mukammallashtirishga   urinilgan.   Bunda   Fitrat   G‘arb   olimlari   tayangan   manbalarni
asos   qilib   olgan.   Fitratning   yozishicha,   maqola   terishga   berilgandan   so‘ng   uning
qo’liga  bir kitobcha  tushib qoladi. Bu Xorazmda arab tilida Imom Zahiriddin Abdul
Hasan   al-Bayhaqiy   tomonidan   yozilgan   “Tatimmatu-us - savvon   ul - hikma”
kitobchasidir.   Kitob   Xayyom   zamonida   yozilgani   bilan   qimmatli   edi.   Kitobcha
qo‘liga tushgach, Fitrat maqolada Xayyom haqida aytgan ayrim fikrlarini o‘zgartirish
maqsadida nashriyotga boradi. Ma’lum bo‘lishicha, bu 119 betli kitobcha Abu Salim
Muhammad   ibn   Bahrom   al-Sajziyning   “Savon   ul-hikma”   asarini   to‘ldirish   uchun
yozilgan.   Bu   kitobdagi   ma’lumotlar   G‘arb   Xayyomshunosligidagi   ayrim   fikrlarni
“churutishi” ni yaxshi his qilgan olim, dastlabki maqolani qaytarib olish uchun “qizil
8 qalam” uyushmasiga borgan. Baxtga qarshi maqola matbaada terib qo‘yilgani uchun
uni   qaytarib   olishning   iloji   bo‘lmaydi.   Shuning   uchun   ham   Fitrat   maqolani   qayta
ishlab   yangi   bir   risola   holiga   keltirgan.   Shunday   qilib,   olimning       1929-yilda   e’lon
qilingan   “Fors   shoiri   Umar   Xayyom”   risolasi   yaratildi.   Bu   asarning   yozilishidan
maqsad,   birinchidan,   xayyomshunoslikni   noto‘g‘ri   tasavvurlardan   saqlab   qolish
hamda   o‘zining   ayrim   noto‘g‘ri   talqinlarga   “sherik”   bo‘lib   qolmasligini   ta`minlash,
ikkinchidan, ilm ahlini yangi topilgan manbadan xabardor etishdan iborat” 8
.
Umar   Xayyom   haqida   ma’lumot   bergan   filologiya   fanlari   doktori,   professor
Hamidulla   Boltaboyevning   “Abdurauf   Fitrat   Umar   Xayyom   tadqiqotchisi”   nomli
maqolasida   ko’rsatilgan   Umar   Xayyomning   hayoti   va   ijodi,   ushbu   risola   qanday
qismdan iborat ekanligi haqidagi quyidagi tasnifni ko‘rib chiqamiz:
“Fors shoiri Umar Xayyom” risolasi quyidagi qismlardan tashkil topgan:
1. Fors adabiyotiga umumiy bir qarash.
2. Umar Xayyomning hayoti.
3. Xayyomning asarlari.
4. Xayyomning maslagi va xulosa qismlaridan iborat.
Hakim Abul Fath Umar ibni Ibrohim Xayyom ismi bilan mash‘hur bo‘lgan bu
Eron   shoiri   yolg‘iz   Sharqda   emas,   Ovropa   va   Amerikada   ham   buyuk   xurmat   bilan
tanilgan   hakim,   faylasuf   bir   san ’ atkordir.   Arabcha   asarlarda   ko‘proq   Umar   al-
Xayyomiy   unvoni   bilan   tanilganlari   bu   zotning   mufassal   tarjimayi   holi   haqida
yozilgan   biror   narsa   eski   manbalar   orasida   yo‘q.   Shunday   bo‘lsa   ham,   Ovro‘pa
olimlarining   doimiy   axtarish   bilan   Xayyom   haqida   har   manbadan   ikki   –   uch   jumla
topib olish natijasida uning haqida asosiy ma’lumotlar to‘plangan sanaladi. Mash‘hur
Shamsiddin Somiybek o‘zining “Qomus ul-a’lom” ida Umar Xayyom haqida “Shayx
ibni Muhammad” degan bo‘lsa ham mo‘tabar ma’hazlarning hammasi.  Uning shayx-
mutasavvif  bo‘lg‘ani haqida tubanda so‘z bo‘lgan 9
.
Xayyom   so‘zi   “arabcha”   bo‘lib,   haymachi,   chodirchi   demakdir.   Bundan
8
 Fitrat.Tanlangan asarlar .:B-.142.
9
.
9 Umarning   yoki   otasining   chodirchilik   kasbida   bo‘lganini   onglash   mumkin.   Zotan,
taxallusni o‘zining yo, otasining kasbidan olgan shoirlar fors adabiyoti dunyosida oz
bo‘lmagan.   Lekin,   arabcha   yozilgan   bazi   ma’hazlarda   ham   o‘zi   yozgan   “Jabr   va
muqobila”   kitobining   muqaddimasida   uning   laqabi   “Xayyom”   emas,   “Xayyomiy”
shaklida   yozilgan,   bundan   “Xayyom”   so‘zining   Umar   uchun   kasb   oti   emas
oti(familaya) bo‘lish ehtimoli ham yo‘q emas.
Xayyomni   nishopurli   ekani   mashhurdir.   Zikriyoyi   Qazvininiyning   “Osor   ul-
bilod va axbor ul-ibod” otli asarining “Nishopur” moddasida “Yansi - billayha minal
hukamoiy “Umar al-Xayyom...” deyilgani kabi Shamsiddin Shahrizoriyning “Nusxat
ul-arvox” ismli kitobida ham “Umar al-Xayyom Nishopuriy alosol val-milod” (Umar
Xayyomning asarlari ham tug‘ilishi nishopurda), deyilgan. Davlatshoh Samarqandiy
o‘zining   mashhur   tazkirasida   nishopurli   shoir   Shaxfuriy-ashhariy   tarjimayi   holini
yozganda “Va nisbat Shahfur ba hakim Umar Xayyom merasad”  ( Shohfurning nasabi
Umar   Xayyomga   boradir),   deydir.   Bundan   Umardan   so‘ngra   ham   uning   sulolasini
Nishopurda   qolgani   onglashiladir.   Shunday   bo‘lsa   ham,   Xayyomning,   albatta,
Nishopurda   tug‘ulgani   to‘g‘risida   olimlar   orasida   ittifoq   yo‘qdir.   Uning   Marv
shahrida yaqin Lo‘kar shaxrida tug‘ulg‘anin da`vo qilg‘anlar ham bor. 10
.
1925   yilda   Berlinda   bosilgan   “Ruboiyoti   hakim   Umar   Xayyom”   kitobining
muqaddimasida   Xoyyomning   tarjimayi   holini   yozgan   doktor   Fridrix   Rozan   shu
so‘nggi fikrni yoqlaydir. F. Rozanning tadqiqotiga ko‘ra, “Tuxfatu-sh-shomiya” ismli
bir hay’at kitobida(Qudbiddin Abulsano Mahmud ibni Mas’ud – Sheroziy tomonidan
hijriy 684 da yozilgan) shunday bir ibora bor ekan: “Ijtamaa fi hizratiy al-Hakim al-
Lo‘kariy”(Sulton   Malikshoh   Saljuqiyning   huzurida   bir   jamoa   hakimlar,   faylasuflar
yig‘indilar. Umar Xayyom hakim-Lo‘kariy shulardan edi). Lo‘kar shahri esa Marvga
yaqin bo‘lg‘an. Shuning uchun Umar Xayyomning Nishopurda emas, Marvda yaqin
Lo‘karda   tug‘ilgani   da`vo   qilinadilar.   Doktor   Fridrix   Rozan   yuqoridag‘i   fikrlarni
yozgandan   keyin   sahifa   osti(ga)   bir   no‘t   chiqarib,   shunday   deydi:   “Tuxfatu-sh-
shomiya” kitobidan uch nusxa bor.   Shulardan bittasida “Umar al-Xayyom va hakim
10
 O`sha kitob.:-B.143.
10 al-Lo‘kariy”   yozilg‘an.   Lekin,   burungi     ma`hazlarda   “Hakim   Lo‘koriy”   ismli   bir
kishiga uchramaganimiz uchun maskur nusxadagining   yanglish tushinganini gumon
qilamiz.
Ammo   Fitratning   tekshirishlari   doktor   F.   Rozanning   yanglishganini   va   uning
xato   deb   o‘ylaganini   “Tuxfatu-sh-shomiya”   nusxasining   to‘g‘rilig‘ini   ko‘rsatadi.
Fitrat   tomonimdan   yaqinda   topilgan   “Tatimat   us-savoi   al-hikma”   kitobida   faylasuf
Abul  Abbos  al-Lo‘kariy unvonli   bir   olimning  tarjimayi   holi  bor. Bu  odam   Faylasuf
Bahmanyor   ibni   Marzonning   shogirdi   bo‘lgan.   Bahmanyor   esa   mashhur   Abu   Ali
Sinoning   shogirdi   bo‘lib,   hijriy   458   da,   ustozidan   30   yil   so‘ngra   o‘lgan.   Fitrat
qo‘lidagi   mahazning   bayoniga   ko‘ra,   Abul   Abbosiy   Lo‘kariy   zamonning   eng
mashxur faylasuflaridan bo‘lgan . Xurosanda hikmat va falsafaning tarqalishiga ko‘p
xizmat   qilgan.   Hikmat   va   falsafaga   oid   ko‘p   asarlar   yozg‘an.   Bu   faylasuf   qarilikda
ko‘p   bo‘lgan.   Bunga   ko‘ra,   hakim   Lo‘kariy   shudir.   Shuning   uchun   “Tuhfat-sh-
shomiya” dagi arabcha iborada “Va minhul Umaril-Xayyom va-l-hakim al-Lo‘kariy”
shaklida tasxih qilib, Xayyomning Nishopurda Tug‘ulganiga to‘xtashimiz lozim deb
hisobladik. Umar Xayyomning Nishopurda tug‘ulgani Zikriyo Qazviniy, Shamsiddin
Sharhzoriy,   davlatshoh   Samarqandiy   va   boshqa   olimlarning   tazkiralarida   zikr
qilingan.
Umar   Xayyom   haqida   ma`lumot   bergan   filalogiya   fanlar   doktori,   professor
Hamidulla   Boltaboyevning   “Abdurauf   Fitrat   Umar   Xayyom   tadqiqtochisi”   nomli
maqolasida   Umar   Xayyom   haqida   quyidagilarni     ko‘rib   chiqamiz:   “manbalar   uni
tuxli   xil   tavsiflar   bilan   tafsiya   etadilar.   Masalan,”Tuxfatu-sh-shomiya”   muallifi
Xayyomni   bir   hay’at   olimi,   Nizomiy   Aruziy   bir   munajjim,   Shayx   Najmiddin   roziy
esa,   “Mirdod-l-ibod”   kitobida   bir   dahriy   faylasuf   deb   ko‘rsatgan.   Davlatshox
Samarqandiy   ham   “bir   hakim   va   munajjimlik   sifati”   bilan   tilga   olib,   uning
shoirligidan gapirmagan. “Nuxsat-l-arvoh” kitobida saljuqiy hukumdorlaridan Sulton
Sanjar bolalikda kasal bo‘lgan va Umar Xayyon tabobati bilan shifo topgani aytilgan.
Mana shunday kasbdagi “Umar Xayomlar”ga nisbatan uning bevosita shug‘ullangan
ilmlari haqida aniqlik kiritish vazifasi ham Fitratning zimmasiga tushgan: “Olimning
aniqlashicha,   “Umar   Xayyom   yolg‘iz   xay`atshunos   (astranom)   bo‘lib   qolmagan,   u
11 tabib ham bo‘lgan… tabiblikka oid turli risolalar ta’lif qilgan. Bundan tashqari Umar
Xayyom “lug‘atda, fiqhda, tarifda katta mahorat egasi bo‘lgan” 11
.
F ilalogiya   fanlari   doktori,   professori   Shoislom   Shomuhammedovning   “Umar
Xayyom”   maqolasida   shunda   ma‘lumot   keltirilgan:   “Rivoyatlarga   qaraganda,
Saljuqiylarning   ulug‘   vaziri   Nizomumulk   unga   Nishopur   hokimligini   taklif   etadi.
Ammo Xayyom   bunga  “Men  odamlar  ustida  hukmronlik  qilmayman”.–degan  javob
beradi 12
. Biz esa ikkala olimning ham qarashlari to‘g‘ri ekanligini ko‘rib chiqdik.
                Umar Xayyomni dunyoga mashhur qilgan uning ruboiylaridir. Umar Xayyom
shoir   bo’lmaganligini   ko’p   olimlar   e’tirof   etib   o‘tgan,   lekin   hayot   haqida   ba’zi
mulohazalarini   4   qatorlik   she’r   qilib   qog’ozga   tushirib   qo’yavergan.   XVIII   asrga
qadar uning ruboiylari haqida tadqiqotlar olib borilmagan. U haqda dastlab Oksford
universiteti   professori   Tomas   Gayd,   undan   so’ng   Fon   Gomer   Birgestel   va   Meme
Nikoloslar   tadqiqot   olib   borishgan.   1859   yili   ingliz   shoiri   va   tarjimoni   Edvard
Fitzjerald Umar Xayyomning 70ta ruboiysini tarjima qilib e’lon qilgandan so’ng, bu
she’rlar juda mashxur  bo’lib ketgan va ingliz tilidan jaxonning boshqa tillariga ham
tarjima qilingan. 
Xayyom   ruboiylarining   soni   turli   ma’lumotlarda   11   tadan   1200   tagacha
ekanligi  aytiladi.  Xayyomga  nisbat   beriladigan  ruboiylarni   u yozganligiga  ham  turli
shubhalar mavjud. Ayniqsa, zamondoshlari “katta ilm egasi, mutaffakir, taqvodor zot
edi”   deb   ulug’lagan   shoirning   mayxo’rlik,   yengil   hayot,   aysh-ishrat,   kufr,   dahriylik
mavzularidagi   ruboiylari   ishonchsizdir.   Bunday   ruboiylar   Islomga   qarshi   ba’zi
toifalar   tomonidan   ataylab   to’qib   chiqarilgan,   degan   ma’lumotlar   bor.   Hatto
Londonda   saqlanayotgan   Umar   Xayyom   ruboiyoti   qo’lyozmasi   ham   soxta   ekanligi
aniqlangan. 
Umar   Xayyom   ruboiylari   kirib   bormagan   o’zbek   xonadoni   bo’lmasa   kerak.
Uning falsafiy mazmuni teran va badiiy jihatdan pishiq ruboiylari atoqli mutarjim 
Sh. Shomuhamedov tarjimasida bir necha marta nashr etilgan. Keyinchalik J. Kamol
shoir ruboiylaridan bir qanchasini o’z aruziy vazni bilan o’zbek tiliga o’girdi. 
11
 Umar Xayyom Nshopuriy- Sharqning buyuk mutaffakiri.Texron-Toshkent 2004.: B.17
12
 Osha kitob.:B.17.
12 Avval   tafakkurda   tug’ilib,   keyin   qalb   qo’riga   yo’g’rilgan   Umar   Xayyom
ruboiylari, bir so’z bilan aytganda, Olam va Odam haqida. Shoir dunyo evrilishlariga
donishmandona   bosiqlik,   taassuf   aralash   loqaydlik   bilan   qaraydi:   dunyoni
o’zgartirish,   qo’lingdan   kelmas   ekan,   uni   deb   qayg’urish   behuda.   Uning   uchun
tug’ilish   va   o’lim,   yaxshilik   va   yomonlik,   halol   va   harom   —   bir   xil:   hammasi   o’z
tabiiy qonuniyatiga asoslanadi. 
Dunyoviy falsafa  vakili  sifatida Xayyom  dunyoni  aql  elagida elaydi  — Olam
va Odam muammosini umumfalsafa mezoni bilan o’lchaydi. Shu ma’noda, Xayyom
ijodida biz odamdan ham, olamdan ham ustun turadigan — dunyoni qamrab oladigan
shafqatsiz   falsafaga   duch   kelamiz.   Lekin   farang   faylasufi   Laroshfuko:   “Falsafa
o’tmish va kelajak kulfatlari ustidan tantana qiladi, lekin bugunning qayg’usi falsafa
ustidan   tantana   qiladi”,–degani   kabi   Umar   Xayyom   ruboiylari   ham   buyuk
mutafakkirning   falsafiy   mezonlariga   bo’ysunmagan,   ularni   yorib   chiqqan   zalvorli
fikrlar po’rtanasi, beorom qalbiga sig’magan otashin tuyg’ular silsilasidir. 
Umar  Xayyom   hayotining oxirgi  yillar, ayniqsa,  og‘ir   bo‘lgan.  U  Nishopurga
qaytib   kelib,   faqirlikda   umur   kechirgan   bo‘lsa-da,   ilmiy   ishlarini   davom   ettirgan   va
atrofiga shogirdlar yig‘ib bir guruh olimlar yetishtirgan. Agar shunday bo’lmaganda,
Xayyomning   isyonkor   she’riyati   ham   dunyoga   kelmas   edi.   Buyuk   olim,   astronom
Umar Xayyom 1123 yilda Nishopurda vafot etadi.
13 I.2. Umar Xayyom  ruboiylar  poetikasi  Fitrat talqinida
Umar     Xayyom   haqida   o‘ylar   ekanmiz   ,   ko‘z   o‘ngimizga   ikki   buyuk   siymo
gavdalanadi.   Biri   o‘rta   asrning   buyuk   riyoziyotchi,   faylasuf   va   munajjim   olimi,
ikkinchisi   esa   XIX-XX   asrlardan   boshlab   jaxon   sheriyatida     Umar   Xayyom   o‘z
asrlarida   ham   ilmiy-falsafiy   kitoblarida   bo‘lganidek   olam   sirlari,   hayot   haqiqatini
izlaydi,   bu   boradigi   fikr-u   o‘ylarini   ajoyib   she’riy   obrazlarga   o’rab,   mo‘jizakor
tartiblarda   ifodalab   beradi.   XIX-XX   asr   adabiyotida   yevropada   ham   osiyoda   ham
Umar Xayyom ijodiga qiziqish bir qancha kuchaydi. Umar Xayyom o‘zining she’riy
asarlari-ruboiyoti bilan butun olamni zabt etadi. U o‘z ruboiylarida ham ilmiy-falsafiy
kitoblarida   bo‘lganidek,   olam   sirlari,   hayot   haqiqatini   izlaydi,   bu   boradagi   fikr-
o‘ylarini ajayib she’riy obrazlariga o‘rab, mo‘jizakor to‘rtliklarda ifodalab beradi. Biz
buni  filalogiya fanlar doktori, professor  Hamidulla Boltaboyevning “Abdurauf Fitrat
Umar   Xayyom   tadqiqtchisi”   nomli   maqolasida   hamda   Shoislom
Shomuhammedovning   “Umar   Xayyom”   maqolasida   ko‘rib   chiqamiz.   Chunonch
ingliz   sharqshunos   proffessor   I.J.Braun   yozadi:   “Butun   Angliyada   va   Amerikada
nomi tarqalgan fors shoirlari orasida Xayyomchalik shuhrat qozongan va qadrlangan
daho yo‘q, u hammadan baland martabani egalladi. U shoirgina emas, zo‘r munajjim,
matematik   sifatida   taqdirlanmoqda.   Buning   hammasi   Fitzjarald   kabi   shoir-
mutarjimga ro‘baro‘ kelgani tufaylidir” 13
.
  Najmddin   Komilovning   “Tafakkur   karvonlari”   kitobida   quyidagilar   aytib
o‘tilgan:   “Aksariyat   tadqiqotchilarning   guvohlik   berishicha   Umar   Xayyomning
bizgacha yetib kelgan ruboiylari 300 tadan oshmaydi.Agar buni jamlasak 1200 misra
atrofida   she’r   hosil   bo‘ladi.   Bitta   o‘rtacha   dostonning   hajmiga   teng.   Biroq   ana   shu
kichik,mo‘jaz   to‘rtliklar   shoirning   nomini   olamga   yoydi,   ular   badiiyat   xazinasiga
noyob gavhar bo‘lib qo‘shildi” 14
.Biz shulardan ko‘rishimiz mumkinkiy Xayyomning
ruboiylar miqdori haqida haligacha aniq bir qarash yo‘q. 
                      Xayyomning   tarjimayi   holi   haqidagi   ma’lumotning   undan-bundan   ko‘blab
13
 O`sha kitob.:B.56
14
Najmiddin Komilov.Tafakkur karvonlari.-T.:”Ma’naviyat”,-1999.-B.160.
14 olinganini ko‘rduk.   Bu sharoit orasida uning asarlarining mukammal jadvalini tartib
qilmoq,   albatta,   mumkin   emas.   So'ngi   kunlarda   Berlinda   "hoviyoiy"   matbasida
bosilg'an   "Ruboiyoti   hakimi   Umar   Xayyom"ning   muqaddimasida   uning   asarlari
haqida quyidagi jadval taqdim etilgan:
1. Ruboiylar.
2. Risolai jabr va muqobala.
3. Risola fi sharhi mo ashqal min mudodirot kitob ilidas.
4. Zichi Malikshohiy. 
5. Tabiiyot haqida qisqacha bir risola.
6. Vujud falsafasi haqida forscha kitob. 
7. Qavn va taqvim haqida bir risola. 
8. Kumush bilan oltindan yasalg'an bir narsada qancha kumush, qancha oltin 
borlig'ini anglamoq haqida arabcha bir risola. 
9. Shaharlar va mamlakatlardag'i obi-havo o'zgarishi(ning) sharoiti haqida bir 
risola. 
10. Arabcha she'rlar.
11. “Ravzat ul-qulub” majmuasining bir qismi. 
Buning ham Umar Xayyom asarlari haqida mukammal bir jadval bo'lmaganini, 
undan-bundan olinib tartib etilgani ko‘rinib turadi. Xayyomning bizga hanuz ma’lum 
bo‘lmagan yana bir qancha asari borligi shubhasizdir. Har holda shu to‘la bo‘lmagan 
jadval ham uning ko‘b sohada ishlagan chuqur bir olim ekaniga shubha qoldirmaydir.
Bu   asarlar   orasida   Najmiddin   Komilov ning   “Tafakkur   karvonlari”   kitibida
quyidagilarni   ko‘rib   chiqishimiz   mumkin:   “Umar   Xayyomning   bu   kungi   jahon
shuhratiga sabab bo‘lgani uning ruboiylaridir. A.Arberri qo‘lga kiritgan manbalarini
ilgarigi   mavjud   qo‘lyozmalar   bilan   solishtirib,   Xayyom   qalamiga   mansub   ruboiylar
birma-bir   aniqlab   chiqadi,   shunda   ham   u   o‘z   ishidan   qanoatlanmasdan,
“ruboiylarining   bundan   ham   qadimiyroq   nusxasi   topilsa,   yana   ko‘p   muhim
masalalayrni hal qilish mumkin”, degan fikrni bildiradi.   Uning atishicha, juda ko‘p
nodir   yodgorliklar   qatori   Xayyom   ruboiylarining   bir   qismi   mog‘ul   istilosi   olovida
15 yonib,   nobud   bo‘lgan.   Buning   ustiga,   “ongli   var-varizm”   va   islom   fanatizmi   ham
bunga   ko‘maklashgan.   Xayyom   ruboiylarining   tavhidni   aql   bilan   idrok   etishga
chorlovchi  teran mazmunini  anglashdan  ojiz rasmiy din vakillari  uning qarashlariga
shubha bilan qarardilar. Xayyom fikrini yashirmas, uning makr va riyoga, jaholat va
hamoqatga   va   ular   orqasidagi   turadigan   manfaatparastlikka   isyon   beparda,   ochiq-
oydin edi. Oqibatda uni daxriylikda, “shakkoklik”da ayblaydigan bo‘ldilar. “Shunday
bir sharoitda Xayyom she’riyatining batamom yo‘qolib ketmay, bir qismi bo‘lsa ham
bizgacha yetib kelganiga shukur qilish kerak” 15
 (A.Arberri,21.b).     
               Xayyom o'zining ruboiylari bilan Ovro'pada, Amerikada juda katta shuhrat
olgan,  ulug‘  hurmat   ko‘rgan  bir   sharq  shoiridir.  Ovropada,  Amerikada  uni  tekshirib
kitoblar   yozilgan,   ruboiylari   tarjima   qilingan,   bu   tarjimalarining   eng   yaxshisi,   hatto
o‘z go‘zalligi bilan Ovropa, Amerikada Xayyomning shuhratiga sabab bo‘lgan.
 Sharqda tosh bosmada bosilgan ba’zi "Umar Xayyom" nushalarida mingdan ortiq
ruboiy bor. Holbuki, bularning hammasini Umar Xayyom ruboiylari deb qabul qilish
mumkin bo'lmaydi.   Umar Xayyomning ruboiylari uning asrdoshlari tomonidan esga
ham   olinmagani   holda,   bizning   davrimizga   kelib   jahonning   o‘nlab   tillariga   tarjima
qilindi va olamshumul shaxrat keltirdi. Hozirgi paytda Umar Xayyomning ruboiylari
soni   haqida   ham   har   xil   fikirlar   mavjud,   Umar   Xayyomga   nisbat   berilgan   ruboiylar
soni   mingtaga   yetib   qolgani   holda   eronlil   tadqiqotchi   Zakoul-Мulk  Muhammad   Аli
Furutiy   ulardan   faqat   48   tasi   Umar   Xayyomga   tegishli   hisoblaydi,   qolganlarini
keyinchalik qo'shilgan deb ta'kidlaydi.Biz Eronda chop etilgan аnа shu 48 ruboiyning
30 tilga tarjima qilingan nusxasini tadqiqotimiz manbayi sifatida tanlab оldik.
Мa'lumki,   Umar   Xayyom   ruboiylarining   аsosiy   mavzularidan   biri   “may”
timsolidir. Umar Xayyom аsarlarining talqin qilishdagi asosiy baxs-munozaralar ham
аynan   ana   shu   “may”ning   ma'nosini   qanday   tushunishdadir.   Ba'zilar   bu   “may”
tushunchasi   ramziy   ma'noga   ega,   desa   boshqalar   bu   tabiiy   may,   deb   ta'kidlashadi.
Ammo   shunisi   borki,   hech   bir   tadqiqotchi   o'z   fikrini   matnga   bog'lab   isbotlashga
urinib ko'rmagan. Bu holat “may”ning ma’nosi ming yil oldin qanday jumboq bo'lsa
hozirgacha ham  shundayligicha qolishiga sabab  bo'lib qolmoqda.Biz buni  akademik
15
 O`sha kitob.:B.181.
16 Alibek   Rustamovning   “Hakim   Umar   Xayyom   ijodining   ta’limiy   ahamiyati”
maqolasida   va   boshqa   olimlarning   fikrlarini   ko‘rib   chiqamiz.Bu   tadqiqotda
“may”ning   ma'nolar   tarkibini   aniqlash   uchun   hali   hech   bir   tadqiqotchi   tomonidan
qo'llanilmagan usuldan foydalanildi. Bu usulning mohiyati shundaki, Umar Xayyom
ruboiylaridagi   barcha   “may”   so'zi   ishlatilgan   birikmalar   aniqlandi   va   uni   matnga
bog'liq holda har tomonlama tahlil va ma’nolari tasnif qilindi. Unga ko‘ra akademik
Alibek   Rustamovning   “Hakim   Umar   Xayyom   ijodining   ta’limiy   ahamiyati”
maqolasida   quyidagilarni ko‘ramiz: 
“Birinchisi   ,   may     o'zining   asliy   o'rni   bo'lmish   xum   ichidan   o'zganing   ta'sirisiz
o'zidan   o'zi     qaynab,   o'zini   ko'rsatishga   harakat   qilganidan,   oshiqlar   ko'nglidagi
yashirin ishq  ham g'alayon qilib  zuhur etishga intiladi.
   Ikkinchisi,  may o'z zoti  haddida  muayyan  bir  shakilga  ega emas,  qaysi  idishga
tushsa, shu idishning ichki shaklini oladi. Huddi shuningdek, ishq aslan mutlaq bo'lib
uning   zuxuri   muhabbat   ahlining   qobiliyati   va   iste'dodiga   yarasha   sodir   bo'ladi.
Oshiqlar orasidagi tafovut ishqning zotiy xususiyatiga emas, ularning ko'ngul idishiga
bog'liqdir.
  Uchinchisi, mayning ham, ishqning ham siroyati yalpi jarayondan iboratdir. May
kishining   hamma   a'zosiga   ta'sir   qilganidek,   ishq   ham   oshiqning   qon-u   joniga   kirib
uning butun vujudini  egallab oladi.
    To'rtinchisi,   may   o'zining   ichkuchisini,   ishq   sevguchini   mardu   saxiy   qilib
qo'yadi.   Ammo   may   masti   pulni   ayamasa   ishq   masti   joni   jahonini,   bor-yo'g'ini
baxshida qiladi.
Beshinchisi,   may   ham,   ishq   ham   kishini   qo'rqmas   va   botir   qilib   qo'yadi.   Lekin
may   botirligi   oqibatni   ko'ruvchi   aqilning   mag'lub   bo'lishidan   bo'lsa,   ishq   shijoati
haqiqat   nurining   g'olibligidandir.   Birinchisi   shaxsni   falokat-u   halokatga   olib   boradi,
ikkinchisi abadiy hayot-u saodatga boshqaradi.
            Oltinchisi,   may   ham,   ishq   ham   kishi   boshidan   kibr-u   havoni   uchiradi   va
niyozu   tavozuga   tushiradi.   Biroq   ichkilikning   oqibati   horligu   razolatdur,   pok   ishq
natijasi izzatu sharofatdir.
17             Yettinchisi,   may   ham,   ishq   ham   sirni   fosh   qiladi.   Asrlar   davomida   ayon
bo'lgan haqiqatu ma'rifat sirlarini ishq yuzaga chiqargan.
            Sakkizinchisi,   may   ham,   ishq   ham   kishini   behush   qiladi.   Ammo   may
behushligi nodonlik va g'aflatning eng tuban darajasidir, ishq behushligi esa sezgirlik
va ogohlikning eng oliy martabasidir.
            To'qqizinchisi,   mayparast   mayni     ichgan   sari   yana   ko'proq   ichkisi   keladi,
ishqparast  ham  ishq dardiga mubtalo bo'lgan sari  yana ortiqroq berila boradi. Lekin
ichkuchi   borgan   sari   odamiylik   qiyofasini   yo'qota   boradi,   sevguchining   esa   insoniy
fazilatlari orta boradi.
     O'ninchisi, may ham, ishq ham nomusu xayo pardasini ko'taradi. Biroq,  ichgan
o'zidan   o'zgani   haqorat   qilib,   halqqa   ozor   berishdan   uyalmaydi,   sevgan   esa   o'zgalar
uchun   o'zini   xoru   zor   qilishdan   or   qilmaydi.Umar   Xayyom   o'zining   bir   ruboiysida
shunday deydi:
Qur'on kem mehin kalom xonand onro
Gah-goh na bar davom xonand onro.
Bar gerd-e piyole oyati:st muqim
K-anlar hama jo mudom xonand onro.
       Ya'ni: Buyuk kalom deganlari qur'onni doim emas, goh-goh o'qiydilar. Piyola
tegrasida bir oyat borki, uni mudom o'qiydilar. “Mudom” so'zining doim ichiladigan
may   degan   ma'nosi   ham   bor.   Bu   so'z   bu   ruboiyda   istiora   tarzida   haqiqiy   ishqni
bildiradi.   Bu   ishq   olamu   odamning   paydo   bo'lishiga   sabab   bo'lgan   va   u   butun
mavjudotni   o'z   qamroviga   olgan” 16
.   Endi   filalogiya   fanlar   doktori,   professor
Hamidulla   Boltaboyevning   “Abdurauf   Fitrat   Umar   Xayyom   tadqiqtchisi”   nomli
maqolasida     Fitrat   qarashlarini   ko‘rib   chiqamiz.   Ikkinchi   qo‘lyozmani   A.   Arberri
topib, bu ro‘boiylarning nasriy tajrimasi bilan 1949 yilda bosib chiqargan qo‘lyozma
1259   yilga   tegishli   bo‘lib,   unda   172   ruboiy   bor.   Bu   ikki   qo‘lyozmaga   yana   boshqa
manbalardan   39   ruboiy     qo‘shilib,   M.N.Osmonovning   nasriy   ruscha   tajrimasi   bilan
birga   bosilgan.   Fitrat   miqdoriy   izlanishlarga   qisqagina   to‘xtalib,   “Umar   Xayyomga
16
 O`sha kitob.:B.17.
18 nisbatan   berilgan   ruboiylarning   hammasini   ko‘rib   chiqqan   kishilar   u   haqida   turli
qarorlar   beradilar”   deyish   bilan   asosiy   e’tiborni   Umar   Xayyomga   nisbatan   berilgan
ruboiylarga   emas,   balki   mana   shu   ruboiylar   talqinidan   kelib   chiqadigan   noto‘g‘ri
baholashga qaratgan. Uning aniqlashicha, bunda xato talqinlar asosan uch ko‘rinishli
bo‘lib,   “Sharob,   may   majlislarini,   ichkilikni   maqtab   bu   qadar   ruboiylar   yozganini
ko‘rganlar, uning oddiy bir sarxush (piyonista) deb qaror chiqardilar” Bunday talqin
shoir ruboiylariga yuzaki qarash va uning ilmiy faoliyatidan behabarlik oqibatidirki,
sho‘ro   olimlari   A.A.   Bolotnikov,   M.I.   Zand   va   boshqalar   haqiqatdan   shoirning
nafaqat mayparast ekanini tasdiqlashda shoshilganlar, xatto, Umar Xayyom hayotiga
bag‘ishlangan   Y.Ilyosovning   qissasi   ham   “Sarmast   munajjim"   rukni   bilan
boshlangan.   Fittat   bunga   javoban;   “Xayyom   saroy   tabibi   bo‘lgan,   zamoninig   olimi,
hay’atshunosi,   faylasufi,   riyoziysi   bo‘lgan   taqvimni   eng   to‘g‘ri   isloh   qilgan,   ilmiy
hay’atda   juda   katta   nufuz   va   faoliyat   bilan   ishtirok   etgan.   Hukmdorlarning   ish
soatlarini   belgilovchi   munajjimi   sanalgan.   Bunday   bir   odamning   doimiy   mastlim
(piyonistalik)   bilan   mashg‘ul   bo‘lib   qolishi   haqiqatdan   albatta   uzoqdir”,   degan
fikrlarini   keltirib   otadi.‘   Biroq   olimning   may-sharob   bilan   oshno   bo‘lgani   va   uning
benazir     kuychisiga   aylanganini   qanday   tushinish   kerak?   Bu   savolga   esa   Umar
Xayyom   o‘rab   turgan   saroy   muhitining   tahlili   orqali   javob   berilgan:   “Saljuqiy
saroyida munajjim, tabib ham nadim sifatlari bilan turgan Xayyomning shul hususiy
bazmlarda, may-ma`shuqa kechalarida hech qolmasdan ishtirok qilganiga shubhamiz
yo‘q.  Va Xayyom ruboiylaridan ko‘pining shul kechalarda aytilganini qabul qilishga
hech   mone`   yo‘q...   Umar   Xayyomning   she`ri   saroydagi   xizmatlarning   tashviqot
qismini   (ya`ni,   qasidachilik)   emas,   kayf-safo   kechalarini,   may-ma`shuq   majlislarini
idora   qilishni   o‘z   ustiga   olgan.   Va   shu   yo‘lda   fors   adabiyotida   unutilmas,   o‘lmas
badialar   yaratgan...   Xayyom   saroydagi   bazm   kechalarida   ichgan.   Doimiy   sarxush,
piyanista   bo‘lmagan”.   Ikkinchi   bir   toifa   olimlar   Xayyomni   mutasavvif   bilib,   uning
she`rlaridagi   “may”,   “bazm”,   “qadah”   so‘zlarini   tasavvuf   nuqtai   nazaridan
izlamoqchi bo‘lganlar. Bunday taxminchilar Ovrupa ham, Sharq olimlari orasida ham
uchraydi.   Fitratning   nazarida,     “Xayyomni   so‘fiy   gumon   qilib,   Uning   mayini
“hudoning ishqi” deb izoh qilishi esa, birinchi fikrdan ham uzoqroq, yanglishroqdir.
19 Xayyomning   ruboiylari   orasida   shundaylari   borkiy,   tasavvuf   asoslarini   ular   bilan
kelishtirishning   imkoni   yo‘q.   Xayyom   hayot   yo‘lidan   habar   bergan   manbalar   ham
uning tasavvufdan yiroq ekanligini ko‘rsatgan .Masalan,  Najmiddin Roziy “Mirsod-
ul-ibod”   kitobida   Xayyomni   daxriy,   tabiiy,   falsafaning   moddiyunchilaridan   ekanini
yozadiki, mutasavvuv  kishi daxriy bo‘lishi  mumkin emas. Xatto, “Tatimatu-s-savon
al-hikma”da   Umar   Xayyomning   Imom   G‘azzoliy   bilan   uchrashuvidan   gapirilganda
Xayyoming   so‘fiy   emasligiga   ishora   bor.   Bu   haqda   Jamoliddin   Abulhasan   Kiftiy
shunday   izoh   beradi:   Ba’zi   so‘fiylar   ba’zi   she’rlarning   tashqi   tomoniga   qarab,   uni
o‘zlaridan sanaydilar, she’rlarini  majlislarga kirgazadilar. Lekin u she`rlarning ichki
tomonidan islom shariati uchun zaharli ilonlardir” 17
.-deb aytib o‘tgan. 
Bu tahlil natijasida “may”ning quyidagi nomlari aniqlandi: “may”-may, “sharob”-
sharob, “boda”-boda. “abeangur”-uzum suvi, “doxlare raz”-tok qizi, “kimyo”-kimyo.
Bu   nomlar   (kimyodan   tashqari)   hozirgacha   ham   mast   qiluvchi   ichimlik   deb
tushuniladi.   Faqat   “kimyo”   so'zi   birinchi   marta   Umar   Xayyom   ruboiysida   “may”
ma'nosida qo'llanilgan.
Мау xur kez del qellet-o kasrat beberad
Va andishe-ye hafad-o do mellat bebarad
Parhiz makon z kimiyayi ke az u
Yek jor'e xori hezar ellat bebarad.
Tarjimasi:
May ichgil kamu ko'p g'amin taratar,
Yetmish ikki millat o'yin taratar
Parxez tutma bu kimyodan o'zni kim,
Bir qultumi ming illatni birda taratar.
  Bundan   ko‘rishimiz   mumkinkiy   Umar   Xayyomga   nisbat(an)   berilgan
ruboiylarning hammasini ko'rib chiqqan kishilar uning haqida turli qarorlar beradilar.
Sharob, may, majlislarini, ichkilikni maxtab bu qadar ruboiylar yozg'anini ko'rganlar
uning bir sarhush (piyanista) deb qaror chiqaradilar.
17
 O`sha kitob.:B.56.
20       Xayyomning   uchinchi   hil   muhlislari   borki,   uni   o'zining   muhitidan   yashaga-ni
jamiyatning har turli ta’sirlaridan yuqori turgan bir dohiy deb biladilar. Uni milodiy
XI   asrdagi   Sharq   jamiyatlarining   kishisi   emas,   XX   asrdagi   Ovropa   jamiyatlarining
odami   kabi   qabul   qiladilar.   Bizning   fikrimizcha,   Xayyom   haqida   berilgan   shu   uch
turli qimmatda ham bir turli ifrot - tafrit borlig'i aniqdir. 
Umar   Xayyomning   may   zikri   qilingan   ruboiylariga   kelsak,   ularning   ko‘pi   unga
nisbatan   berilgan   o‘zgalarning   ruboiysidir.   Xayyomniki   deb   mingga   yaqin   ruboiy
nashr   etilgan   ammo   Xayyomshunos   tadqiqotchilar   aniqlagan,   Xayyomga   mansub
ruboiylarning soni 178 tadir. 
                                              I Bob bo‘yichа xulosаlаr
1. Fitrat   “Fors   shoiri   Umar   Xayyom”   risolasida   Umar   Xayyomning   hayoti   va
ijodini   muhim,   yangi   manbalar,   xususan,   Xorazmda   arab   tilida   Imom   Zahiriddin
Abdul   Hasan   al-Bayhaqiy   tomonidan   yozilgan   “Tatimmatu-us - savvon   ul - hikma”
asosida ochib berishga muvaffaq bo’lgani ko’rildi;
2. “Fors   shoiri   Umar   Xayyom”   risolasi   orqali   Fitrat   o’zbek   xayyomshnosligini
boshlab bergan adabiyotshunos ekanligi aniqlandi;
3. Mazkur   risolada   Umar   Xayyom   ruboiylari   misolida   ruboiy   janrining   kelib
chiqishi   va   xususiyatlari   kabi   mumtoz   poetikaning   nazariy   masalalariga   ham   javob
berilgani kuzatildi;
4. Umar Xayyom ruboiylari mazmuni, ularda qo’llangan obrazlar tabiati tarixiy
poetika   nuqtai   nazaridan   tahlilga   tortilib,   baholangani,   shuningdek,   Sharqda   u
falakiyot   va   riyoziyotshunos,   tabobat   ilmlaridan   xabardor   olim   sifatida   tanilib,
G’arbda esa asosan shoir sifatida tan olinib, kashf etilgani ko’rildi; 
5.   Fitrat   fors   adabiyotida   Umar   Xayyomning   ruboiy   janrining   yirik
namoyandasi ekanligini asoslab berish barobarida, turkiy adabiyotda ayni shu janrni
shaklan   va   mazmunan   Zahiriddin   Mhammad   Bobur   boyitib,   yetuk   namunalarini
yaratgani xulosasiga kelindi;
21 6.   Shuningdek,   Xayyomshunoslik   Fitrat   boshlab   bergan   jadid
adabyotshunosligidan   so’ng     sho’ro   va   istiqlol   davrida   qayta   baholanib,
SH.Shomuhamedov,  N.Komilov  va boshqa  qator   olimlar   ishlarida davom   ettirilgani
qiyosiy tadqiq etildi.
22 II. BOB.   Fitrat “Bedilshunos”
II.1  “Bedil” qissasining yaratilishi va ahamiyati
Fitratning ko’plab asarlari qatori uning “Bedil” asari ham o’rganiladigan muhim
material   sifatida   namoyon   bo’ladi.   “Bedil”   asarining   asosiy   qahramonlari   ikki
yo’nalish-ikki   xil   fikr   vakillari   o’rtasidagi   tahliliy   jarayon   bilan   bog’liq.   Asarga   bu
nom     berilishining sababi shundaki, muallifning badiiy konsepsiyasi   Bedil she’rlari
va   uning   qarashlari   orqali   ifoda   etiladi.   Bunda   asosiy   obraz   sifatida   Qutlug’
gavdalanadi.  Garchi asar ekspozitsiyasida Qutlug’ G’arb ta’limi asosida shakllangan
yigit   sifatida   gavdalansada,   asosiy   qismda   uning   dunyoqarashi   shakllanishida
Sharqning,   xususan,   Bedil   ijodining   o’rni   alohida   ko’rsatiladi.   Qutlug’da   ilm
olishdagi boshlang’ich davr va yoki o’z makonidagi vaziyatlar hamda   qarashlar bilan
konflikt ko’zga tashlanadi. Asarning asosiy mavzusi Bedil qarashlari   bo’lgani   holda
uning   o’z   zamoni   va   shaxsiyatiga   yondashuv   Qutlug’   ta’sirlangan   ilmiy     muhit ham
ko’zga   tashlanadi.   Fitrat   ijodining   bir   jihati   u   o’zi   haqida   ko’p   ma’lumot
qoldirmagan.   Tahlillar   shuni   ko’rsatadiki   asarga   ba’zi   tahlilchilar   asar   qahramoni
Qutlug’ga   Fitratning   avtobiografik   obrazi   sifatida   qaraydilar.
Ikkinchidan,   asarda   Bedil   falsafasi   takammul   deb   ta’riflanadi.   Takammul   bu
Charlz Darvinning nazariyasi bo’lib bu evolyutsion qarash demakdir. Bu nazariyaga
ko’ra inson maymundan tarqalgan ekani ta’kidlanadi. Fitrat Bedilni islom ta’limotiga
ko’ra   ta’kidlanadigan   Odam   Ato   va   Momo   Havvo   haqidagi   aqidaga   ishonmasligini
aytadi,   lekin   bu   yondashuv   ajratib   olinib   tahlil   qilingan   ma’lumot.   Bedil   o’zining
“Yaralmish” ruboiysida   quyidagilarni   yozadi:
Sabo to‘zg‘itgudek bir kaft tuproq
Qo‘shilgach   qon   ila, odam   yaralmish. 18
Agar   Bedil   takammul   g’oyasi   vakili   bo’lganda   inson   yaralgan   va   tuproqdan
vujudga   kelganini   qayd   etmagan   bo’lardi.   Faqat   bugina   emas, Bedil   yana   bir   asarida:
Kibr-u   hasad   bermas   kishiga   orom,
Odamni   mensimmay   quvildi   shayton,-deydi.
18
  Мирзо        Абдулқодир        Бедил        (1644-1721)        -       www.ziyouz.uz   
23 Albatta,   bu   misralar   Bedilning   bu   jihatdan   islom   e’tiqodidan   chiqmaganini
ko’rsatadi.   Chunki,   islomda   shaytonning   Dargohi   ilohiydan   quvilishi   odam
yaratilganidan   keyin   unga   sajda   qilishdan   bosh   tortgani   uchun   sodir   bo’lgan,
deb e’tibor   qilinadi.   Mana   shu   o’rinda   asar   yozilgan   vaqtni   aytishning   ayni   payti.
Asar   Nazir   To’raqulov   so’zboshisi   bilan   1923-yilda   Moskvada,   Millat   ishlari
komissarligi  qoshidagi,   “Sharq”   nashriyoti   tomonidan   arab   tilida   “Darvish”   imzosi
bilan   bosmadan   chiqadi.   Ana   endi   asarning   talqiniga   ta’sir   etgan   omillarga
to’xtalsak.   Bu   asar   Fitratning   Bedil   haqidagi   birinchi   asari   emas.   U   1910-yillarda
Bedil   ijodi   ustida   ishladi.   1920-yillarda   ham   Bedilga   bag’ishlab   “Tong”   jurnalida
“Mirzo   Bedil”   nomli   maqola   chop   ettirdi.   “Bedil”   asarini   yozish   ustida   esa
Moskvada   yurgan   kezlari   kirishdi.   Bunga   uning   Moskvada   tanishgan   asarlari
turtki   bo’ldi.   Bu   esa   o’z-o’zidan   asarga   o’sha   vaqtda   sotsiolizm   yuragi
hisoblangan   Moskvadagi   targ’ibotlar,   insonni   mehnatga bo’lgan   maylini   yanada
ko’tarish   uchun   bo’layotgan   urinishlar   muhrini   qo’ygani   va   hatto   Fitrat   ham   bu
qarashdan   nisbatan   ta’sirlanganligini   bildiradi.
Uchinchidan,   jamiyatning   shakllanishi   borasidagi   xulosalarda   mehnatkash
xalqning ezilgani, uning ustidan hamisha quvvat bilan ekspluatatorlik qilingani qayd
etadi.   U   buning   sababchisi   sifatida   Bedil   qalamga   olgan   fasod-podsholikni
ko’rsatadi.   Bu   o’sha   davrdagi   sovet   tuzumi   mafkurasiga   xizmat   qiladigan
yondashuv   edi.   Bilamizki,   sovet   tuzumi   o’zining   g’alabasini   shunday   tuzumga
barham   berish   bilan   qo’lga   kiritgan   edi.   Tarix   jadidlarni   dastlabki   yillarda   sovet
hukumatiga oz bo’lsada,   umid bilan qaralganligini bayon qiladi. Fitrat ham shunday
yondashdi, biroq natija   uning o’ziga   qarshi   qurol   bo’lib xizmat   qildi.
To’rtinchidan,   Sharqning   dunyoviy   masalalarda   ortda   qolishini   xalqning
beparvoligi,   buni   anglab   yetmasligi,   unga   bu   narsalarni   tushuntirishi   kerak
bo’lgan   hukumat  ham  g’aflatda ekanligini  ta’kidlab, Sharq xalqlarini  o’rinli  tanqid
qiladi. Bu   hol   Yevropa   davlatlari   o’rtasida   imperializm   maydoni   sifatida   Sharqni
nazarda   tutayotganligi   baholanadi.   Yevropada   ko’p   bor   urushlar   bo’lib
o’tganligining   sababi   ham   aynan   shu   mulklarni   taqsimlash   uchun   ekanligini
nazarda   tutadi.   Bunda   afkori   umumiyaning   e’tibor   markazi   ilm-fandan
24 uzoqlashgani   siyosiy   ong   xalqaro   munosabatlarni   ilg’aydigan   darajada   emasligi
ko’zda   tutilgan   edi.   Bu   holatni   Bedildagi   “tish   osti   (y)iringi   yaralaydir” 19
  iborasi
bilan   sharhlaydi.
Beshinchidan,   inqilobni   ruslar   tomonidan   amalga   oshirilgan   ko’rinishi   unga
juda ma’qul   kelgani   masalani   hal   qilish   usuli   sifatida   baholanadi. Bu   ham
yangi   shakllanayotgan   davlatga   g’oyaviy   xayrixohlik   edi.   Tarixdan   ma’lumki
tuzumlar   evalyutsion   va   revalyutsion   yo’l   bilan   isloh   qilinadi,   Fitrat   revalyutsion
qarash   tarafdori  bo’lganligi  esa  tarixdan  ma’lum.  Lekin  bu uning  birdaniga  kelgan
qarori emas. U   xalqni kuzatdi, islohot yo’llarini tahFlil qilib shu fikrni qabul qildi.
Asosiy yo’l sifatida   ta’limni   tanlaydi.   Ta’lim   – tarbiya   masalasi   islom   dinining   ham
asosini   tashkil   etadi.
Oltinchidan,   Bedilning   fikrlaridan   dindor   rahnamolar:   shayxlar,
domlalarga   qarata   aytilgan   fikrlarni   baholash.   Bu   tasavvuf   vakillari   bilan   ba’zida
dindan   o’z   nafsi   yo’lida   foydalanganlarning   o’rtasida   uchrab   turadigan   holatdir.
Chunonchi,   islom     ko’z bo’yamachilikni qoralaydi. Munofiqlikni og’ir illat va katta
gunoh   hisoblaydi.   Tasavvuf   vakilligini   da’vo   qilib   yo’ldan   adashgan   insonlar   ham
albatta   yo’q   emas.   Bedil   ana   shularga   nursiz   qarata   murojat   qila   deydi:   “Sen
shayxning   etagini   kirsiz   ko’rib   Xoja   Ahmad   Yassaviyning   bizgacha   yetib   kelgan
asari   “Devoni   hikmat”   bo‘lib,   unda   ham   shu   kabi   ma’nolar   mavjud. 20
  Ular   asarda
ustida   kul   (ya’ni   oq),   ichida   ko’mir   saqlaganga   mengzaladi.   Tasavvuf   vakillariga
xos   xususiyat   esa   gunoh   emas   xatto   shubhali   narsalarni   ham   tark   qilishdir.
Albatta,   Bedil   ham mutasavvuf   bo’lgani   holda   har   zamonda   bo’lishi   mumkin
bo’lgan   kurmaklarga   shunday   keskin   munosabatda   bo’lishi   tayin.   Fitratning
yondashuvidan   emas   juz’iy   emas   umumiy   xulosa   chiqarib   olmaslik   zarur.   U
riyokor   nafsiga   ergashganlarni qoralagi holda, dinida sobit turganlarni   ham o’ziga
do’st   deb bildi (masalan,  Munavvarqori   Abdurashidxonov).
Yettinchidan,   Bedilga   ko‘ra,   havosi   buzilganbu   qorong‘u   zindonni   buzib
tashqariga,   ochiq  havoga   chiqishimiz   kerakligini,  butun   tabiiy   kuchlarni   o‘zimizga
19
  Abdurauf   Fitrat.   Tanlangan   asarlar   5-jild.   T,   2010.   19b
20
  Bahromjon   o‘g‘li   O.   A.   Ahmad   Yassaviyning   “Devoni   hikmat”   asarida   axloqiy   tamoyillarning   namoyon   bo   ‘lishi   //Ustozlar  
uchun.   –   2023.   –   Т. 45.   –   №.   6.   –   С. 11-16.
25 tapindirguvchi   “hazrati   inson”   ekanligimizni   bilib,   unga   ko‘ra   harakat   qilishimiz
lozimligini   aytib   o‘tgan.   Unga   kim   bo‘lsa   bo‘lsin,   o‘z   zamonidagi   insonlik
jamiyatining   qurilishidan   rizo   bo‘lmagan   insonlarning   ko‘pchiligini   “saodat”dan
uzoq   ko‘rgan   hamda   shuning   uchun   qayg‘urgan   bir   faylasufdir.   Bedil   jahannam,
jannat   fikrlarini   pardasi   orqasida   turib,   el   noni   bilan   qorinlarini   to‘ydurib   turgan
shayxlar, zohidlarga uchraydir. Ularga-da jon acchig‘i  bilan xujum  qiladi. Shayxni
etagini kirsiz ko‘rib, nursiz iymoniga aldanma! Bu jonlar qiyguvchi  qilich yolg‘on
tonga o‘xshaydir. Bunga ishonib yo‘lga chiqqanlarni halok qiladir. Tili misvikiyning
tiliga   o‘xshab   ho‘l   bo‘lsada   bulg‘oqdir.   Yurishi   qo‘l   tayog‘ining   yurishi   kabi
quruqdir.   Sirtida   kul,   yuragida   esa   ko‘mir   saqlagan   olovga   o‘xshatadi.   Yana
shunday el ustuda yashaganlar, elni talab qorin to‘ydirganlar qatorida podshohlarni
ko‘radi.   O‘zlariga   ahmoq   bo‘la   turib   elning   butun   ishlarini   qo‘lga   olganlarini   bir
turli   onglayolmaydir.   Podshohlarning   boshodagi   “jig‘alarini”,   tojli   kulohlarini
fonusga o‘xshatadi. Ularning boshlaridagi aqlni “fonus ichra o‘chib qolgan chiroq”
deydi.   Podshohlarning   quyruqlari   bo‘lgan   beklar,   buyuk   mo‘rilarni   ko‘radi.
Zolimlar,   yilonlar,   chayonlar   deb   so‘kadi.   Bu   qahramon   faylasuf   bularning
hammasini   qatorlab   yozgandan   so‘ngra   qarshisida   xalqni   ko‘radi.   Xalq...   mana
shuncha   tartibsizliklar,   zulmlar,   aldanishlar,   baxtsizliklar   qarshisida   bir   harakat
qilmasdan,   yan   berib,   tavakkal   qilib,   chorasizlik   bilan   yotgan   xalq...  Bedil   bularga
qaraydida,   “ho‘kiz   bilan   eshshak   bir   oz   xabarlik   bo‘lmoq   bilan   inson   bo‘lmasalar-
da, inson bor oz xabarsizlik bilan eshshak bo‘ladir”, deydi.
Sakkizinchida,   Bedilga   ko‘ra   “xayot   bir   dengiz,   biz   uning   tolg‘alarimiz.
Tolg‘aning   tabiatidan   harakatni   chiqarib   bo‘lmaydi.   Xayot   bor   ekan,   bizning-da
harakatsiz,   tavakkal   etib   o‘tirishimiz   mumkin   emasdir”.   Bedilga   ko‘ra,   inson
jannatdan   yerga   tushmadi.   U   bukungu   holiga   kirmasdan   burun   hayvonlar   qatorida
xuddi shular kabi yurguvchi bir hayvon, maymun edi. Deb edil takidlab ketgan.
II.2  “ Bedil ”   qissasida  obrazlar olami
26 Fitratning “Bedil’ risilasida obrazlar olami keng ko‘lamlidir. Biz oldin “obraz”
tushunchasiga   to‘xtalib   o‘taylik.   Obraz,   badiiy   obraz-voqelikni   faqat   san’atga   xos
usulda   o‘zlashtiradigan   xarakterlovchi   estetik   kategoriya.   Estetika,   san’atshunoslik
va adabiyotshunoslik fanlaridagi o‘zak tushunchalaridan birini anglatuvchi terminga
rus  tilidagi  ko‘p ma’noii   “ obraz”  so'zining  “biror  nimaning ongdagi  aksi”  (keyingi
o'rinlarda   “biror   nimaning   tasviri”)   ma’nosi   asos   bo'lib   xizmat   qilgan.   Termin
sifatida   “obraz”   falsafa   va   psixologiyada   ham   faol   qo‘llanib,   bunda   voqelikning,
undagi   narsa-hodisaning   inson   ongidagi   aksi   tushuniladi.   Adabiyotshunoslikda
“badiiy   obraz”   atamasi   keng   va   tor   ma’nolarda   ishlatiladi.   Keng   ma’noda   “badiiy
obraz” deganda borliqning san’atkor ko‘zi biian ko'rilgan va ijodiy qayta ishlangan
har   qanday   aksi   (jonivorlar,   narsa-buyumlar,   hodisalar,   tabiat   obrazlari)   nazarda
tutilsa,  tor  ma’noda badiiy asardagi  inson obrazi  tushuniladi.  Borliqni  badiiy idrok
etishni   maqsad   qilgan   badiiy   adabiyotning   markazida   inson   obrazi   turadi.   Negaki,
borliqning   o'zida   inson   shu   xil   mavqeni   egallaydi.   Shunday   ekan,   badiiy
adabiyotning   borliqni   idrok   etishida   inson   obrazining   asosiy   vosita   bolishi   ham
tabiiy   va   qonuniydir.   Mazkur   fikrni   obrazlar   tizimidagi   darajalanish   aniq-ravshan
ko'rinadigan katta epik asarlar misolida tushunish va tushuntirish qulayroq. Sababi,
epik   asarlarda   boshqa   (tabiat,   narsa-buyumlar,   jonivorlar,   hodisalar   va   h.k.)
obrazlarning   hammasi   inson   obrazini   yorqin   tasvirlash,   atroflicha   ochib   berish
maqsadiga   xizmat   qilayotgani   yaqqol   ko'zga   tashlanadi.   Badiiy   adabiyotda   inson
obrazini   tolaqonli   yaratish,   uni   o'quvchi   ko‘z   oldida   konkret   jonlantirish   uchun
xizmat   qiladigan   qator   vositalar   mavjud.   Bularga   muallif   xarakteristikasi,   portret,
badiiy   psixologizm,   personaj   nutqi   kabi   badiiy   unsurlar   kiradi.   Obrazga   bevosita
yozuvchi tomonidan berilgan ta’rif “muallif xarakteristikasi” 21
 deb yuritiladi. 
Endi Fitratning “Bedil” risolasida obrazlar olamiga alohida to‘xtalaylik.
21
 D.Quronov.Adabiyotshunoslikka kirish.:T “Navoiy universiteti” 2018.B.66.
27Bedil          Fitrat “Bedil” risolasida bosh qahromonlardan biri qilib Qurlug‘ni oladi. Asarda
muallif   xarakteristikasida   obrazning   fe’l   atvoriga   xos   sxususiyatlar   umumiy   tarzda
28Inson o`zi bo`lgani kabi 
ko`rsatsin,yo ko`rsatgani 	
kabi bo`lsin	
Qutlug`	
Qutlug`ni eski maktabdoshi.	
Hamid	
Ovro`pada o`qigan ovro`pacha 	
kiyingan,sharqdan ko`ra 
ovro`pani ustun ko`radigan 	
obraz	
Qurbon	
Qutlug`ning eski maktab 
o`rtog`i bo`lib,bugunlarda 
Buxorada yangi maktab 	
o`qiyuvchilari.
Sharif va Egamberdi	
Salla-chopon kiyib 
yuradigan, 'Afkori 	
umumiyda" ishlaydigan 	
obraz.	
Rustam           bayon   qilinadi.Masalan,   “Maskovda   maktabning   so‘ng   sinf   imtixonlarini   yuqori
darajada   bitirib,   ta’til   paytini   Buxorada   o‘tkarmak   uchun   qaytgan   bu   yigit   Qutlug‘
deganimiz   bu   yigit:   Buxora   madrasalarida   o‘qigan   paytlarida   ham   sheriklarida
ko‘rilmagan   bir   erk,   bir   ozodlik   ko‘rsatib   yurar   edi”   Ko‘ryapmizki,birinchidan,
Qutlug’  haqiqiy o‘z fikriga ega bo‘lgan Ovro‘pacha ta’lim olgan Rustam  uning usti
boshi haqida gapirganda ham bunday kiyimlarni maskovda borib kiyaverishini hozir
esa salla chopon kiyishini takidlaganda ham Qutlug‘ ajayib tarzda javob beradi:
-Siz “…” janoblariga ayting: elning ixlosini o‘zlaridan qaytarmoq istamasalar,
unga   foyda   yetkazmoq   yo’llarini   topsinlar.   Elni   o‘zlaringizga   ishontirmoq   uchun
unga salla-chopon emas,  foyda ko‘rsatingiz.  Siz  ham  elni  salla-chopon bilan aldab
tutamiz   desangiz,   eski   hukumat   odamlari   bilan   orangizda   ayrma   qolmaydir.   Deb
javob   berishi   orqali   yozuvchu   Qutkug‘   orqali   o‘zini   gavdalantirgan.   Muallif
xarakteristikasida   umumiy   tarzda   zikr   qilingan   xususiyat   asar   davomida   Qutlug‘
obraz   xatti-harakatlari,   gap   so‘zlari   orqali   konkretlashtiriladi.   Yoki   bo‘lmasa
“Ko‘chalar   jimjit.   Kimsa   yo‘q.   Xufton   Nomozini   o‘qib,   uylariga   kirgan   “mo‘min”
bandalarining   hammalari   uxlagan,   ora-sira   buy   o‘lchilarning   oyoq   tovushlariga
qarshu   g‘urullab   it   tovushlarindan   boshqa   hech   bir   hodisaga   uchramagan   bu   ikki
o‘rtoq bir-birlariga gapirmasdan erksischa yurar edilar”  22
- Fitrat ushbu jumla orqali
tabiat obrazini yatgan.
-Tanbur   adabiy,   ishqiy   bir   ro‘mon   o‘qir   ekan   kabi   og‘ir   bir   muqaddimaga
kirishdi.   Uning   titrak   tovushi   yolg‘iz   havoni   emas,   singilarni-da,   yuraklarni-da,
titratib   oyning  sof,   tiniq   nuriga   aralshib   yo‘qolar   edi,  cholning   o‘ynoqi   barmoqlari
tanburning   avj   pardalariga   yaqinlashgach,   ro‘monning   fojiali   yonuq   bo‘limi
boshlandi.   Tanbur   o‘zini   butunlay   yo‘qotdi.   Qaynadi   ingradi,   talpindi   yalindi.
Ondan   so‘ng   yuqori   pardalarga   chiqdi-da,   o‘z-o‘zini   biroz   ovutdi,   so‘ngra   to‘xtab
qoldi. 23
 – narsa obrazi yaratilgan.
                Fitratning   “Bedil”   risolasida   fitrat   inson   obrazi   orqali   asar   mohiyatini   ochib
22
 O`sha kitob.-B.8.
23
 O`sha kitob.-B.9.
29 beradi.   “Bedil”   asarining   asosiy   qahramonlari   ikki   yo’nalish-ikki   xil   fikr   vakillari
o’rtasidagi   tahliliy   jarayon   bilan   bog’liq.   Asarga   bu   nom   berilishining sababi undagi
asasiy   munozara   Bedil   shaxsiyati   va   uning   asari   ustida   borayotgani   uchundir.   Asar
qahramonlari   Qutlug‘dan   o‘zga   hech   kim   bedil   ruboiylarini   tushunmaydi   uning
misralarini  o‘qib “voy-voy”lari, “ofarinlari”  Bedilning so‘zlari  uchun aytiladi  halos.
Uning   tub   fikrlarini   esa   hech   tushunmaydi   yo   tushinishni   istamaydi.Qutlug‘   esa
Bedilning   har   bir   qarashlarini   tushuntirishga   harakat   qiladi.   Ammo   Qutlug‘ning
so‘zlariga Qurbon qarshi fikr aytadi.
-Bedilning kitobi katta bir dengizdir. Har kim o‘z idishiga yarasha bundan suv
ko‘tardi. 24
  Biz   uning   so‘zlarini   to‘g‘irlab   o‘qiymiz.   Eshitguvchillarni   har   biri
anglaganidan kayflanadi. Har kimning nima anglaganini so‘rab o‘tirmoq biz uchun
og‘irdir degan javob qaytaradi Qurbon. Ammo majlisda o‘tirganlar Qurbonni emas
Qutlug‘ning   fikrini   maqullab   bedilning   qarashlarini   uning   baytlaridagi   tub   ma’no
nima   ekanligini   qanday   obrazlar   yaratganini   tushuntirishini   so‘raydi.   Bedil   ko‘b,
muhim   teran   masalarini   tushungan,   tugunlarini   yechmak   istagan   mutafffakkir   bir
adibdir. Uning so‘zlarida biz uchun unumli ko‘p fikrlar bor. Biroq Bedil bu fikrlarni
so‘zlaganda   so‘z   o‘yinlariga   beriladi.   Juda   ingichka   munosabatlar   topib   majozlar,
istioralar, jinoslar yasaydi.
Asarda   Bedil   har   bir   baytidagi   jumlalarida   insonlarni   nimagadir   chorlaydi
misol uchun:
Inkori g‘ayr bosh, tasdiq in ast.
Vo karb bad il dalili tavfiq in ast.
Tabiati xalq az haqam bodil qarb
Tarki taqlid gir tahdiq in ast.
Ushbu   baytda   Bedil   taqlidga,   yani   insonlarning   har   masalada   o‘zlaridan
yuqoriroqqa   ergashib   borganlariga   qarshidir.   Shunga   hujum   etmak   istaydir.
Aytadirkiy:   Yolg‘izgina   o‘z   yo‘linga   qayt.   Boshqa   hech   narsani   qabul   etma.
Hammasidan ton. Sening uchun tasdiq-da shul, taqiqda shuldir. Odamlarga ergasha
24
 O`sha kitob.-B.11.
30 ergasha   haqiqatdan   uzoqlashding.   Endi   boshqalarga   ergashmakni   qo‘y,   haqiqat
shuldir.
”Insonlarning   tabiatlariga   ergashib   qolgan   bir-birlariga   ergashmak   haqiqat
yo‘lining qaroqchisidir. Rasm-odatlarga bo‘ysinmoq esa tilaklarning to‘sig‘idir”.
 Bedil sharqning eng buyuk shoiri, ulug‘ faylasufidir. Bedil ko‘p muhim, teran
masalalarni   tushinib,   tugunlarini   yechish   istagan   mutaffakkir   bir   adibdir.   Bedil
insonni   ko'b   ko'taradir,   ko'b   yuqorilarga   chiqaradi.   Shaytonning   Odamga
topinmagani   uchun   mal'un   bo'lgani   to'g'risida   bir   hikoyat   bor:   hammamiz   bilamiz
Bedilga   ko'ra,   bu   hikoyat   insonning   martabasini   ko'rsatmak   uchun   bir   ramz,   bir
kinoyadir.   Buning   tub   ma'nosi   shudirki:   hazrati   insonga   topinmagan   kimsa,   kim
bo'lsada, mal'undir:
She'r:
Hushe ki ramuzfaxmi chandu chun ast,
Donad, k-iblis az chi rax mat'un ast?
Ya'ne, on kas, ki hazrati insonro
Masjud tasavvur nakunad, mal'un ast?
Bedil   kitobing   ko'b   yerida   insonning   o'z   kuchini   onglamayin   tubanliklarda
qolganini   so'ylab   qayg‘uradi.   Insonlar   o‘z   fikrida   ish   yuritolmasligini   o‘ylab
qayg‘uradi. Bu bayt ham shu ma'nodadir.
Hok shud fitrat bo pasti, lek mijgon barnadosht,
V-arna az mo to ba bomi osmon yak zina bud.
Bedilning   bu   so'zi,   undan   oldinroq   yana   Hindustonda   o'tgan   Fayziyning
"Ma'rifati nafs" otli qasidasidagi shu baytni esga keltiradir:
Bunyoni tust musta'di naqshi uluvvu sifl
Hoh osmonu hoh zamin shav, muhayyariy.
Bedilning   ham   Fayziyning   "Ma'rifati   nafs"   qasidasiga   o'hshatib   yozgan   bir
qasidasida:
Muhtari sad uruju nuzulast himmatat
31 To sar zi olami chi haqiqat barovari, -
deganlarkim,   fikrimcha,   Fayziyning   yuqoridag'i   so'zini   Fayziydan   kuchsizroq
qilib aytgan bo'ladi.
Bedilga   ko'ra   inson   mana   shunday   ulug'   bir   kuch   ekanini   bilmagani   uchun
ojizlikka   tan   beradir.   Ojiz   qolgach,   butun   balolar   uning   boshiga   yog'ishi   tabiydir.
"Tish har zamon ost iringni yaralaydir".
Bedil hozirgi maqolasida uch muhim nuqtani olib so‘ylaydir ular quyudagilar:
Insonni   o'z   kuchidan   habarsiz   saqlag'an,   uni   tabiiy   taraqqiyotlarinda   tuta
qolg'an   sabablarning   bittasi   taqliddir.   Shuning   uchun   Bedil   boya   o'quganimiz
maqolasinda   ikkinchi   nuqta   qilib   taqlidni   olgandir.   Bedil   taqlidning   yovidir.   O'z
vijdonindan   boshqasiga   ishonmaydir.   U   "Tushunish   bozorini   axtarmish,   toshi
vijdondan og'ir kelaturgan bir tarozi topa olmamishdir":
                  Ba chor suy taammul nayoftam Bedil,
                  Tarazu ki garontar buvad zi dili sangash.
"Rasm,   odatlariga   bo'yinsunib,   taqlid   bilan   yashamoq   o'lumdir.   Chindan
yashamoq istaganlar uchun bu sexrli, qorong'u zindonni buzib qutulmoq lozimdir":
                 Zindagi dar bandu qaydi rasmu odammurdan ast,
                 Dast dasti tust, bishkan in tilismi torro.
Bedilning   ko'ngli,   vijdoni   qaysi   yoqni   ko'rsatsa,   ul   shul   tarafga   qarab   yo'l,
manzil   demasdan   yuraveradir,   chunki   uni   shu   yoqqa   olib   borg'uvchi   "shavq"dir.
Taqlidchilar kabi boshqalardan kiralab olingan eshshagi yo'qdir:
                 Ba har taraf kashadam dil, yakest jodavu manzil,
                  Savori markabi shavqam, hari kiroya naboram.
"Ko'ngul, vijdon kitobidan onglaganing fikrlar, bir  nuqtagina ham bo'lsa, ko'z
qorasi   kabi   to'fonlar,   toshqinlar   bilan   siylanmaydir.   Tashqaridan   taqlid   bilan
to'plaganing   fikrlar,   kitoblar,   daftarlar   to'la   bo'lsa   ham,   ko'zung   ochilgach,   kipriklar
kabi tarqalib ketadir", deydi:
           On chi az nusxayi dil faxm kuni, agar hama nuqtaest
32            Chun mardumak to'fonish az jo name barad.
           Va har chi az horij jam' namoi, har chand daftar.
           Hast, dar chashm kushudane chun mija barham meho'rad.
Taqlidchilarni   insonlarning   tabiatida   buncha   berkitib   birlashtirgan   sabab   -
Bedilga  ko'ra,  dindir.  Shuning  uchun  o'quganimiz  maqolasinda   uchinchi   nuqta  qilib
dinni   olgan,   unga   ham   tegib   o'tgan.   Yolg'uz   bunda   emas,   Bedil   yozuvlarining   ko'b
yerida bu "fikr"ga uchramak mumkindir.
"Haq",   "botil"   so'zlarini   eshita   -   eshita   quloqlarim   kar   bo'ldi.   Sinsin   bu
cholg'ular, men ko'nglumdan bir narsa eshitmak istayman" deb qichqiradir:
           Kar shudam, to chand sho'ri haqqu botil bishnavam,
           Bishkanad in sozxo to chize az dil bishnavam.
"Minglarcha   Ka'ba   bilan   unda   o'qulg'usi   duolarni   o'z   ko'ngli   tegrasinda
aylangan kishiga qurbon" qilib - da yuboradir:
           Hazor Ka'bavu labbayk mahvu shavqparaste
           Ki girdi dil chu nafs yak - du bor gardadu nolod.
"Toshdan   yasalg'an   Ka'ba   bilan   butxonani   bir   -   biriga   urmoq,   ushatmoq,   bu
ikki toshning urilishindan haqiqat uchquni chiqarmoq" istaydir:
            Go': Ka'bavu dayr bar sari ham shikanand
            Az jangi du sang otasham matlub ast.
"Haqiqatni Ka'ba bilan butxonadan izlab, unga - bunga yugurib yurganlarni har
yoqdan tosh bilan urilmoqda bo'lgan devonalarga o'hshatadir:
            Gohe ba Ka'ba madavamu gah ba suyi dayr,
            Devonaam zi har tarafam sang mezanand.
"Bedil   kabi   vijdon   puchmoqlarini   kezib   "tavof"   qilg'uchi   kishilar   Ka'ba   bilan
butxonani o'z yo'llarini to'sib turgan toshlar" deb biladir:
Sanga rahi hud shumorad Ka'bavu buthonaro,
Har ki chun Bedil tavofi go'sham dilho kunad.
         Unga ko'ra, "Ka'basi  - da, buthonasi  -da haqiqat  uylari  emas, yo'lchilar qayerda
33 yo'ldin adashgan bo'lsalar, shunda bir manzil yasab" ketganlar:
Ka'bavu buthona naqshi markazi tahqiq nest,
Har kujo gum gasht rah sarmanzile orostand.
"Ka'ba   bilan   butxonaning   tomoshasi   meni   jamiyat   orasindan   qochtirib,
cho'llarga ovora qildi. Chunki bunlarning qismog'i (tazyiqi) bilan mening joyimning
(jamiyat orasining) havosi buzulgan edi" deb zorlanadir:
Sayri   dayru   Ka'ba   juz   ovoragi   hoyam   nahost,   Shud   havogir   az   fishori   in
makonho joyi man.
Bedilning bu so'zi ham qiziqdir:
Nayrangi Ka'bavu dayr mahmilkashi davas chand
3-on jo ki maskani ust u ham habar naborad,
"Tangriga erishmak uchun Ka'ba, buthona o'yunlariga berilib qachongacha har
tomonga   yuguramiz.   Joyining   qayerda   ekanini   uning   o'zi   ham   bilmaydi!"   demak
istaydir.   Qutlug'ning   siri   kutilmagan   buncha   ochuq,   uzun   so'zlari   hammani
shoshirtirgan edi. Mulla Qurbonning ko'zlari olaygan, o'zini zo'r bilan tutadir. Sharif
bilan Egamberdi qayonga borishini sezdirmay yo'lning o'rtasinda turg'an odashg'anlar
kabi   tong'ib   turalar.   Halimboy   bilan   Rustam   Qutlug'ning   so'zini   kesmak   uchun   yo'l
ohtaralar. Qutlug'ning bu so'zlarini quvonib tinglab turgan yolg'izg'ina Hamid edi. 
Xar gul, ki didam, obilai xun chakidan ast,
Yo rab, chi xar dan dili gulshan shukastaand?
Deb   ham   qayg'udadir,   xan   bu   xolning   sabablarini   izlaydir.   “Yoqlik
chegarasigacha butun borliq dunyosining alam, qayg'u tomonidan o'ralib olinganini”
ko'radir-da,shunda   turib   birgina   faryod   eshitmaganlarga   “Quloqsizlar!”     deb
qichqiradir: 
Xujumi dard pichidast, xasti to odam, Bedil,
Tu xam gar go'sh dari nolaye xoxi shunid in jo.
Bedil   dunyoning   bu   holiga   qayg'urgani   kabi   sabablarini-   da   oxtaradir.
Taqlidchilik,   rasm,   odatchilik,   din   taassublariga   uchraydir.   Bunlarg'a   yuqorida
ko'rganimiz kabi xujumlar qiladir. Xalqning ishga emas, xayolga berilganini, oxirat,
34 jannat, jaxannam hayollariga botib, xaqiqatdan uzoq tushganlarini ko'radir. Bunlarga-
da kop xukum qiladir:
“Ko'b   uzoqlarni   o'ylab   o'zimdan   yiroqqa   tushdim,   oxirat   fikrindan   qaytib,bir
ozda o'zimni tushunayin emdi”,- deydir. 
Magar az fikri iqbo boz garbam to ba xud oyam 
Ku az hud saxt bur aftodaam az durbinixo.
Bedilg'a   ko'ra,   “tiriklik,   hayot   ikkinchi   yo'la   qaytmaydi.   Bu   uchqunnung
ko'rinishi bir dafagina bo'ladir”:
Zindag'i maxrumi takror astu bas,
In shararro jilva yak barastu bas.
Bu jamiyatning nari tomonida mavhumotdan boshqa .
Mirza Bedil, har bir kishi ma lum hunarni, ma lum kasbni o’rgansin, deb talabʼ ʼ
qildi,   ishyoqmaslar   va   faqirlarni   tekinxo’rlar   deb   tanqid   qildi.   U   o’zining   “Chor
unsur” degan kitobida bunday deb yozdi: 
“To fazlu hunar oinapardoz nashud,
3-iqbol dare ba run kas boz nashud” 25
         Ma nosi: “Hunar egallanmaguncha, kishi yuziga iqbol eshigi ochilmadi”. Bedil	
ʼ
ko’p sayohat  qildi, Hindiston asl  hayotining xilma xil tomonlarini ko’zdan kechirdi.
O’z   davrining  olimlari,  shoirlari   va   rassomlari   bilan   yaqin   aloqada   bo’ldi.  Masalan,
ko’p yillar davomida do’st bo’lgan hind rassomi Itup Chatr to’g’risida xotira yozgan.
Bularning   hammasi   Mirza   Bedil   qarashlarida   sufizmdan,   mistitsizmdan   panteizmga
—"vaxdati-mavjud”ga  o’tish  evolyusiyasida   muhim   rol   o’ynadi. Mirza  Bedil   xalqni
jabrlovchilarga,   zolimlarga   nafrat   bilan   qaradi,   mustabid   hukmdorlarni   qoraladi.
Muhammad A zamshohning o’z sha niga 9bag’ishlab maqtovli she rlar yozib berish	
ʼ ʼ ʼ
to’g’risidagi taklifini rad qildi. Bedil bunday yozgan edi. 
“Bedil, moro xarzadaroi shon nest, 
Mazdi miru sitoishi sulton nest. 
3-in dast kalome, ki zi mo meshunavi, 
25
  Бедил. Куллиёт. «Чор унсур». Литогр. нашр., Бомбей, 1299 й. X., 101-бет.
35 G’ayr va isxori xizmati yoron nest” 26
.
Ma nosi: “Bedil, bemaza gapirishlik mening sha nimdan emas. Men sultonlarniʼ ʼ
maqtamayman,   shahzodalar   sharafiga   madh   aytmayman.   Mennng   she rlarimda	
ʼ
birovning   madhiga   aytilgan   misralar   bo’lsa,   do’stlar   va   maslakdoshlarim   sha niga	
ʼ
aytilgandir”. 
Mirza   Bedil   o’z   nazariy   ishlarini   davom   ettira   borib,   hind,   arab,   fors,   O’rta
osiyo   xalqlari   adabiyoti,   san ati,   falsafasining   katta   boyliklarini   o’rgandi;   o’z	
ʼ
davrining   madaniyatli   kishisi   bo’lib   yetishdi.   U   Jomiy,   Sa diy,   Attor,   Hofiz,	
ʼ
Navoiyga kabi va boshqa shoir-olimlarning asarlarini ehtiros va qunt bilan o’rgandi.
Sa diyning   oliyjanob   fikrlari   hamda   uning   o’tkirligi   Bedilga   o’z   ta sirini	
ʼ ʼ
o’tkazganligini   alohida   ko’rsatib   o’tish   kerak.   Sa diyning   ta siri   bilan   u   o’ziga	
ʼ ʼ
“Bedil”   (ya ni.   “dilsiz”)   degan   taxallus   qo’ydi,   haqiqatda   esa   Mirzo   Abdulqodir	
ʼ
ajoyib qalb egasi, aqlli, ziyrak fikrli kishi edi. Abdulqodirning “Bedil” taxallusi: ” o’z
qalbini   sevgan,   ko’nglini   o’z   ishiga   (fanga,   adabiyotga)   bergan”   degan   ma noni	
ʼ
bildiradi deb o’ylaymiz. Bedil falsafa tarixini o’rgandi. Ma lumki, hind, arab, Eron va	
ʼ
O’rta Osiyo madaniyatining rivojlanishiga faqat Pifagor, Aflotun, Aristotel (Arastu),
Gippokrat,   neoplatonchilar   ta limotlarigina   emas,   qadimgi   zamon   materialistik	
ʼ
falsafasi,   xususan   Demokrit   va   Epikur   qarashlari   ham   ta sir   ko’rsatdi.   Mirza   Bedil	
ʼ
Aristotelni yuksak darajada hurmat qilgan. O’zining “Irfon” nomli kitobida Aflotunni
bir-ikki   so’z   bilangina   eslagan   xolos,   ammo   shu   dostonning   bir   necha   sahifasini
Aristotelga   hamda   uning   qarashlarini   tahlil   qilishga   bag’ishladi.   Sharqning   barcha
mashhur mutafakkirlari kabi Bedil xam Aristotelni “donolikning birinchi muallimi”,
“butun inson tabiatining mukammallanish namunasi” 27
deb atadi. Bedil Aristotel nomi
bilan adolatni haqqoniyatni, bilim va ma rifatni, o’z vataniga nisbatan halol va sofdil	
ʼ
bo’lishlikni   kuylaydi.   Shundan   keyin   Bedil   Aristotelning   fizikasi,   borlik,   materiya,
shakl haqida to’xtab, Aristotel muvaffaq bo’lgan bilimlar bilan chegaralanib qolmoq
yaramaydi, deb ta kidlaydi. Borliq va inson muammolari Mirza Bedil ijodida asosiy	
ʼ
o’rin   tutdi.   Lekin   bu   masalalar   uning   ko’p   sonli   asarlarida   turlicha   ifoda   qilinadi.
26
  Бедил. Куллиёт. Суз боши.
27
  I.M.Muminov. Mirzo Bedilning falsafiy qarashlari – Toshkent, 1958
36 Bedilning   ijodiy   faoliyati   1670-yilda   boshlandi   va   XVIII   asrning   20-yillari
boshigacha,   ya ni   50   yildan   oshiq   davom   etdi.   Ana   shu   yarim   asr   davomida   uningʼ
qarashlari   murakkab   evolyusiya   yo’lini   o’tdi.   Buni   iqror   etgan   mutafakkirning   o’zi
quyidagicha yozadi: 
“She ram, ki ba sad zabon furud omadaast, 	
ʼ
Dar chandin vaqtu on furud omadaast. 
Tavrot nabud, to biguyam ki xama 
Yakbora zi osmon furud omadaast” 28
.
Ma nosi:   “Yuz   xil   tilda,   ya ni   mazmunda   aytgan   mening   she rlarim   turli	
ʼ ʼ ʼ
vaqtlarda   aytilgandir.   Mening   she rlarim   tavrot   emaski,   ularni   birdan   osmondan	
ʼ
tushgan desam”. Shu fikrni Bedil yana suyidagi satrlarda ifoda kildi: 
“Bedil, dar nusxai ramuzi ash or,	
ʼ
Aybam nakuni ba nuktahoi bekor, 
Hush dor, ki dar nazmi vujudi inson 
Chun noxunu must uzvi balans bisyor” 29
. 
Ma nosi: “Bedil, mening she rlarimdagi bekorchi gaplar uchun meni ayblama!	
ʼ ʼ
Inson tani nazmida tirnoq va junlarga o’xshash behis unsurlar borligini esda tut”. 
Bedilga   ko‘ra,   xayot   dengizining   tomchilari   bo‘lgan   insonlardan   har   biri   inju
kabi sof, qarasiz edi. Har kimning ko‘zi o‘z ulushi bilan to‘ygan edi. Oralaridaozlik-
ko‘plik janjallar yo‘q edi. Ishdan ojiz qolganlarning ham qo‘llari quruq qaytmas edi.
Xushachinoni kishti bekori
Mekashidan zahvati xori...
Har qadar sa’i notovon gardir,
Hirs g‘olib shudu hasad bolib.
Ishsizlik xirmonidan boshoq terib yurganlar, yani yalqovlikdan, dangasalikdan
talanib   yashaganlar,   albatda   xo‘rlik   chekadir.   Bular   tirishmakdan   kechgan,
28
  Бедил. Куллиёт. Рубоиёт...
29
  Бедил Куллиёт. Суз боши.
37 dangasalangan   sayin   hirslari   ortib,   hasadlari   o‘sa   borar   edi.   Bunday   shaxslar   o‘ziga
o‘xshagan  bo‘sh so‘zliklar  bir sar-sari  uyushdilar. Bu qo‘shchilar tilaklariga erishib,
xayotini   tekin   qilib   turadilar.   Qachongacha   bizning   qayg‘ularimiz,   yuraklarimizda
tugunlanib   qolar.   Bundan   so‘ngra   borliq   hayot   xirmoniga   ofat   olib   chiqamiz.
Bularning   tinchliklarini   buzamiz.   Foydalarini   biz   bilan   ulashsalar,   unimlaridan
bizning ham ulishimizni bersalar, bizdan qutuladi. Shunday qilib qo‘shchining bir yil
ter   to‘kib   to‘plagan   hosillarini   bir   daqiqalik   harakatlari   bilan   soliq   deb   ola
boshladilar. Shu bilan soliq yig‘uvchi uyushmalar paydo bo‘ldi.
Mirzo   Bedil   hayotning   mazmun-mohiyatini   inson   manfaatlari   uchun   xizmat
qilish   va   o’zidan   yodgorlik   qoldirish   belgilaydi,   degan   g’oyani   ilgari   suradi.
Mutafakkirning   tahkidlashicha,   bu   dunyo   go’zallik   va   ezgulik   namunalariga   to’la.  
Shuning   uchun   ham   unga   befarqlik   yotdir.   Bedil   insonning   hayotini   doimiy
harakatda,   izlanishda,   o’qish-o’rganish   va   ilm-hunarni   egallashda,   deb   biladi.   Inson
hayotining mahnosini axloqiy go’zallikda ko’radi. Axloqan go’zal insongina o’zidan
yaxshi nom qoldirib, mazmunli hayotga musharraf bo’la oladi.   Shu o’rinda tahkidlash
joizki, bugungi kunda “ommaviy madaniyat” degan niqob ostida axloqiy buzuqlik va
zo’ravonlik, individualizm, egotsenirizm  g’oyalarini tarqatish, kerak bo’lsa, shuning
hisobidan   boylik   orttirish,   boshqa   xalqlarning   necha   ming   yillik   an’ana   va
qadriyatlari,   turmush   tarzining  ma’naviy  negizlariga   bepisandlik,   ularni   qo’porishga
qaratilgan   xatarli   tahdidlar   odamni   tashvishga   solmay   qo’ymaydi.   Ularga   qarshi
kurashishda   ajdodlarimizning   boy   ma’naviy   merosi,   axloqiy   go’zallik   haqidagi
qarashlari   muhim   omildir.   Prezidentimiz   o’zining   “Yuksak   ma’naviyat   –   yengilmas
kuch”   asarida   bu   masalaga   alohida   to’xtalganligi   ham   fikrimizning   dalilidir.   Unda
tahkidlanishicha, hozirgi vaqtda ahloqsizlikni madaniyat deb bilish va   aksincha, asl
ma’naviy qadriyatlarni mensimasdan, eskilik sarqiti deb qarash bilan bog’liq holatlar
bugungi     taraqqiyotga,   inson   hayoti,   oila   muqaddasligi   va   yoshlar   tarbiyasiga   katta
xavf   solmoqda   va   ko’pchilik   butun   jahonda   bamisoli   balo-qazodek   tarqalib
borayotgan   bunday   xurujlarga   qarshi   kurashish   naqadar   muhim   ekanligini   anglab
olmoqda.   Bu   haqda   fikr   yuritganda,   bizning   ulug’   ajdodlarimiz   o’z   davrida   komil
38 inson   haqida   butun   bir   axloqiy   mezonlar   majmuini,   zamonaviy   tilda   aytganda,
sharqona axloq kodeksini  ishlab chiqqanliklarini eslash  o’rinli. Ota-bobolarimizning
ongu tafakkurida asrlar, ming yillar davomida shakllanib, sayqal topgan nomus, uyat
va andisha, sharmu hayo, ibo va iffat kabi yuksak axloqiy tuyg’u va tushunchalar bu
kodeksning asosiy mahno-mazmunini tashkil etadi. Bedil falsafasida ham, mutafakkir
idealidagi   insonlarning   axloqiy   go’zallligi   ham   yuqorida   qayd   etilgan   fazilatlar
muhim o’rin tutadi.
                Mirzo   Bedil   inson   hayotining   mahnosini   axloqiy   go’zallikda   deb   bilar   ekan,
o’zining hayotini ham shu asosda qurishga intilgan. Bu o’rinda mutafakkir-shoirning
quyidagi   bayti   diqqatga   sazovordir:   Bedil,   o’zni   qancha   tanlab   ko’rmadim,   Lek
kamol   afsuni   damin   urmadim.   Yuz   shukurki,   odob   iqboli   kulib,   Hech   kimdan
ortiqman,   deya   yurmadim1.   Faylasuf   o’z   qarashlarini   shehriy   misralarda   ifodalab,
barcha   kishilarni   go’zal   xulqqa   oshno   bo’lishga   chaqiradi.   Bunda   asosan   kamtarlik,
oliyjanoblik,   himmat   va   g’ayrat   kabi   axloqiy   fazilatlarni   madh   etishni   o’zining
maqsadi, deb biladi: 
                       Osmon bo’lsang yerga egilmoq yaxshi, 
                       Tuproq bo’lsang ko’kka intilmoq yaxshi. 
                        Notavon, bechora bo’lmagil zinhor, 
                        G’ayratda, himmatda bo’l porloq, yaxshi.
                Bedil   taxlimotidagi   hayo,   uyat,   andisha   kabi   axloqiy   qadriyatlarni   taxhlil
etganimizda, ularni O’rta Osiyo mutafakkirlari  ijodi  bilan hamohangligini  ko’ramiz.
Masalan,   Yusuf   Xos   Xojibda   ushbu   tushunchalar   haqida   shunday   deyiladi:   “Ikki
olamda   ham   odamga   kerakli   narsa   yaxshi   fehl   va   xushxulqdir.   Ikkinchidan   sharm-
hayo, andisha, uchinchidan rostlik-to’g’rilik ham zarur narsadir. Mana   shu fazilatlar
tufayli  odam  baxt  topadi. Uyat,  andisha kishini  yaramas  ishlardan tiyadi, hayosizlik
odam uchun o’xshashi yo’q illatdir. To’g’rilik, hayo va xushfehllik jam bo’lsa olam-
olam   sevinch   demakdir”.   Bu   kabi   fikrlar   Alisher   Navoiyning   axloqiy   qarashlarida
ham  mavjud.  Masalan,   “Vafosizda  hayo  yo’q;   hayosizda  vafo yo’q. Agar   kimda bu
39 ikki sifat bo’lmasa - unda imon ham yo’q” .   Bedil bu g’oyalarni davom ettirar ekan,
uyat, hayo kabi axloqiy tushunchalarning inson hayotidagi ahamiyatini ochib beradi.
Bu   tushunchalarning   mohiyatini   inson   ongiga   yetib   borishi   uchun   ularni   xolisona
tasvirlashga harakat qiladi:   Yo’lbars ila sherni yengan mard kishi, Bo’yin egib tursa,
bu   hayo   ishi.   SHarqda   mardlik   bu   faqatgina   jangda   qahramonlik   ko’rsatish,   o’zini
xavf-xatarga   solish   emas,   balki   oriyatli,   hayoli   bo’lish   bilan   belgilanishi   Bedil
satrlarida  ham   o’z   aksini   topgan.   Kimniki   rahbari   bo’libdi   hayo,  Uni   mahv  etolmas
ofat   va   balo...   Fitratingdan   judo   bo’lmasin   hayo   Oyoq   ostingga   boq,   bo’lma
beparvo...   Bo’lmasa sharmu hayodan ter, tarovatsiz husn, SHabnami yo’q toza guldin
yaxshidir qog’oz gul4. Yuqoridagi baytlardan ko’rinib turibdiki, hayo, uyat insonning
bezagi.   Inson   o’zining   axloqiy   fazilati   orqali   haqiqiy   o’zligini   anglaydi.   Hayoli
insonda   tarovat   va   go’zallik   mavjuddir.   Bedil   hayo   bilan   mardlikni   uyg’unlikda
ko’radi.   U   quyidagi   rubboiysida   shunday   deydi:   Hayo   tuxmin   qo’ldan   bersa   gar
odam,   G’ayrat   binosining   qaddi   bo’lur   xam.   Soqoldan   lof   ursa   ishonma   unga,
Nomus   qo’ldan   ketgach,   qolmas   mardlik   ham1.   Hayoli   kishi   diyonatli,   oriyatli,
samimiylikni   o’zida   mujassamlashtirgan   bo’lishini   Bedil   atroflicha   ifodalab   bergan.
Inson   hayosiz   bo’lsa,   u   qadr-qimmatini   yo’qotgan,   nafs   balosiga   duchor
bo’lgan   inson   qiyofasidagi   maxluqdir.   Or-nomusni   ardoqlash,   unga   amal   qilish
zaruratini   anglagan   Mirzo   Bedil   hayo   axloqiy   tushunchasi   orqali   sharqona   axloqiy
go’zallikni yana bir pog’ona yuqoriga ko’taradi.
         Shoir axloqiy qadriyatlar haqida fikr bildirganida, mardlik, sharmu-hayo, odob,
fidoyilik   bobida   o’rnak   bo’luvchi   insonlarni   qadrlaydi.   Bedilning   zamondoshi
bo’lgan Zebunniso ushbu sifatni o’zida jo etgan holda quyidagi baytni yozadi:
                      Layli zotidan esam-da, dilda Majnuncha havo, 
                      Tog’u-tosh kezgum kelur, lekin yo’lim to’sgay hayo. 
Ayniqsa, bugungi milliy qadriyatlarimizga e’tibor kuchaygan bir vaqtda, yoshlarimiz
ongiga   hayo   tushunchasini   chuqurroq   singdirish   nihoyatda   muhimdir,   chunki
mutafakkirlar takidlab o’tishganidek, hayo qo’ldan ketsa mardlik ham, ezgulik ham,
40 insoniy   hayot   go’zalligi   ham   yo’qoladi.   Axloqiy   go’zallikning   muhim   qirralaridan
biri,   hayo   ekanligi   Bedil   taxlimotida   o’zining   yorqin   ifodasini   topgan.   Bedil   go’zal
axloqqa   erishishning   yo’l-yo’riqlarini   ko’rsatish   bilan   bir   qatorda,   umuman   go’zal
axloqning   o’zi   nima?   -   degan   savolga   ham   javob   beradi.   Mutafakkir   ilgari   surgan
g’oyaga   ko’ra,   har   kim   engiltaklik   qilib   yomon   hislatlarni   oshkor   etsa,   u   xoh
bilimdon   bo’lsin,   xoh   nodon   bo’lsin   xalq   nafratiga   duchor   bo’ladi.   Olamni   zabt
etuvchi   yaxshi   va   ezgu   narsa   axloq   go’zalligi   sanalib,   buni   barcha   mahqul   ko’rishi
tahkidlanadi:   Olamni   zabt   etar   go’zallik   bilsang,   Axloqiy   husndir,   shuni   de   har   on.
Bedil   ilgari   surgan   axloqiy   qadriyatlar   orasida   “ karam ”   tushunchasi   muhim   o’rin
egallagan.   “Karam”   axloqiy   tushunchasi   mutafakkir   tomonidan   inson   kamolotida,
uning   mukammallikka   erishishda   ustuvor   qadriyatlardan   biri   sifatida   talqin   etiladi.
Mutafakkir “karam” tushunchasi haqida fikr bildirganda, o’zidan oldin yashab o’tgan
allomalarning   qarashlariga   tayanib,   ularni   yangi   mazmun   bilan   boyitadi.   Masalan,
mutafakkirlarning   asarlarida   ilgari   surilgan   “karam”   tushunchasi,   Bedil   taxlimotida
yanada   rivojlantirilganligini   ko’rishimiz   mumkin.   Jumladan,   Alisher   Navoiy
“Mahbub   ul-qulub”   asarida   karam   tushunchasiga   to’xtalib,   shunday   degan   edi:
“Karam   -  bir   jafokashning  og’ir  yukini  ko’tarmoq  va  o’sha   yukning  mashaqqatidan
uni   qutqarmoqdir.   Karam   -   birovning   tikanli   mashaqqat   yukini   ko’tarmoq   va   tikan
sanchilishidan   guldek   ochilmoq   va   shu   qilgan   ishi   haqida   og’iz   ochmaslik.   Hech
minnat   qilmaslik,   aslo   yuziga   solmaslikdir.   Karam   va   muruvvat   -   ota   -
onadirlar”2.  Mirzo  Bedil   esa,   yaxshilik  karamdan  iborat,  deb  hisoblaydi.  Ul  zot  o’z
fikrini   davom   ettirib,   shunday   deydi:   Karam   dasturxoni   yoyilgan   nafas,
Baxillik   dilingdan   yiroq   bo’lsa   bas.   Mutafakkir   ezgulik,   saxiylik,   ulug’vorlik,
yaratish, obodonlashtirish, dehqonchilik kabi barcha hislatlarni “karam” tushunchasi
orqali ifodalaydi. Bedil ilgari surgan “karam” tasavvuf ahli tavsifida ham “ulkanlik”,
“buzrugvorlik”, “mardlik”, “yaxshilik” mahnosida ishlatiladi:   Borliq o’zgarishi derlar
o’limni,   Yo’qolmasligimiz   asosi   Karam.   Bedilning   yuqorida   keltirilgan   fikridan
shunday   xulosa   chiqarish   mumkinki,   insonning   o’tkinchi   umrini   abadiylikka
aylantiradigan   vosita   karamdir.   Bedil   ilgari   surgan   axloqiy   qadriyatlar   orasida
mehnatsevarlik   ham   o’ziga   xos   tarzda   talqin   etilgan.   Uningcha,   Allohni   rozi
41 qilmoqchi  bo’lgan inson  xalq  farovonligi  yo’lida mehnat  qilishi   va zahmat  chekishi
zarur.   Mirzo   Bedil   kishilarning   qadr-qimmati   va   afzalligini   mehnatda,   deb   biladi.
Xalqqa   xizmat   ayla   uni   o’yla   doimo,   Bu   tomosha   olamida   o’zingga   qo’yma   bino.
Bedil   hunarsiz,   biror-bir   mehnat   bilan   shug’ullanmaydigan   kishilarni   qattiq
qoralagan.   O’zining   “Irfon”   asarida   ul   zot   “Ish   qilmasdan   mukofot   izlash
uyatsizlikdir.   Ey,   tadbir   ishi   izlashga,   istashga   eringanlar.   Bekordan   bekor   xohlash
uyatdir. Dangasalikni  tavakkul  deb  atab, xom  tasavvur   qilibsan” -  deydi. SHoirning
takidlashicha,   mehnat   qilish,   muayyan   kasb-hunar   bilan   mashg’ul   bo’lish   insonni
kamolot   sari   yetaklaydi,   uni   baxtli-saodatli   qiladi.   Bedil   dehqonchilik,
hunarmandchilik   va   ilmning   rivojlanishi   xalq   turmushini   yaxshilashini,   davlatning
mustahkamlashini   mahlum   darajada   anglab   yetgan.   Bedil   inson   qadr-qimmati,
axloqiy go’zalligi molu-dunyo bilan emas, balki mehnat, ilm-hunar bilan belgilanadi,
degan   fikrda   qathiy   turadi.   “Hunar   egallamaguncha   kishi   yuziga   iqbol   eshigi
ochilmaydi”.   Uningcha,   mehnat   bilan   band   bo’lmagan   odam   marvaridsiz
chig’anoqdek befoydadir. Bedilning tahkidlashicha, ipak yoki oddiy matodan tikilgan
ust-bosh   odamning   xulq-atvori,   haqiqiy   qiyofasini   belgilashda   asosiy   omil   bo’la
olmaydi,   balki   insonning   axloqiy   qiyofasi   mehnatda,   savobli   ishlarida   bilinadi.
Mutafakkir   mehnat   to’g’risida   gapirib   quyidagi   fikrni   aytadi:   Joma   xoh   atlas,   xoh
palos, Shaxs botil nameshavad zi libos.   Mahniash ravshanu taqaddusi rang, Az siyohi
xat   nadorad   nang.   Ma’nosi :   libos   xoh   atlasdan,   xoh   polos   matodan   bo’lsin,   bari-bir
kishi kiyimda yashirina olmaydi. Rangda mahno sof, ravshan bo’lganidek, inson o’z
xatti-harakatida   ko’rinadi.   Xat   qoraligi   bilan   yomon   ish   emas,   aksincha,   xat   inson
uchun juda muhim va favqulodda foydalidir. Faylasuf-shoir ilm-hunar egallashda har
bir inson axloqiy mezonlarni, jumladan insof, kamolotga intilishni o’ziga rahbar qilib
olishi   kerak,   degan   g’oyani   quyidagi   misra   orqali   ifoda
etadi: 
Zabt   etayin   desang   sen   ilmu   hunar,   Insof,   kamolni   et   o’zingga   rahbar.
Faylasuf   insonning   ilmli,   hunarli   bo’lishida   va   kamolot   sari   intilishida,   albatta,
ustozlar   ko’magi   zarurligini   takidlaydi.   Ustozning   zarurligiga   dalil   ko’pdir,   ustozga
42 ergashmasdan   ishining   mehnati   samara   bermaydi.   Zero,   ustozga,   ota-ona   hamda
kattalarga   hurmat,   xalqimizning   azaliy   axloqiy   qadriyatlaridan   sanaladi.   Bedil
shehriyatida   bu   yana   bir   bor   o’z   isbotini   topgan.   Ma’naviy   merosimiz,   axloqiy
qadriyatlarimiz   tiklanayotgan   bir   paytda   ushbu   ustoz-shogirdlik   odobi
muhim o’rin tutadi. 
           Bedil o’zining axloqiy qarashlarida  sabr-qanoat   tushunchasiga alohida e’tibor
qaratadi.   U   sabrqanoatga   taalluqli   ibratli   hikmatlarni   o’z   asarlarida   ko’plab   tilga
oladi. Bedil  sabr   axloqiy tushunchasining  ahamiyati   haqida “Irfon”  asarida  shunday
deydi:   “Sabr   qilding,   dam   ham   olding,   havodan   nafas   tortding.   Sabr   va   tirishish
dengiz   va   gavhar   singari   har   ikkisi   ham   kerakdir».   Sabr-qanoat,   bardosh   SHarq
xalqlarining   qadimiy   muqaddas   fazilatlaridan   biridir.   Shoir   sabrtoqat   haqida
yuqoridagi   fikri   bilan   cheklanib   qolmasdan,   bir   ruboiysida   quyidagilarni   yozadi:
Surgalmoq   bo’larkan   qay   ishga   yo’ldosh,   Tartibga   solajak   sabr   ila   bardosh.   Bino
qurish   fikri   gul   ochar   ekan,   Mehmor   qalbin   bosar   avvalgi   zil   tosh.   Darhaqiqat,
dunyoda katta ishlarni amalga oshirish, orzu-maqsadga, baxt-saodatga erishish uchun
insonga   sabr,   bardosh   kerak.   Mehmor   ham   biron   muhtasham   binoni   qurish   fikrida
bo’lsa, avvalo u o’z   ko’nglida sabr toshini tuyishi, faylasuf tomonidan chiroyli badiiy
iboralar bilan ifodalangan.
Axloqiy tamoyillardan bo’lgan “sabr”ning ahamiyatini tushunib yetish bugungi
kunda   yana   ham   dolzarbdir.   Chunki   baxtli   kelajak   qurishda,   demokratik   jamiyat
barpo   etishda,   islohotlarni   muvaffaqiyatli   amalga   oshirishda   yurtimizning   har   bir
fuqarosidan   sabrli   bo’lish   talab   etiladi.   Barchamizga   mahlumki,   inson   o’zligini
anglagani, nasl-nasabini chuqurroq bilgani sari yuragida Vatanga muhabbat tuyg’usi
ildiz   otib   ulg’aya   boradi.   Bu   ildiz   qancha   teran   bo’lsa,   tug’ilib   o’sgan   yurtga
muhabbat ham shu qadar yuksak bo’ladi. Tarix haqiqati shuni ko’rsatadiki, tomirida
milliy g’urur, Vatan ishqi jo’sh urgan odamgina buyuk ishlarga qodir bo’ladi. Bunday
olijanob   tuyg’u   Bedil   axloqiy   qarashlarida   ham   keng   o’rin   olgan.   Darhaqiqat,
vatanparvarlik   tuyg’usi   yurtning   ravnaqi   va   buyuk   kelajagiga   asos   bo’ladi.   Bedil
vatan   deganda   bir   parcha   tuproqni   tushunadi.   Bu   tuproq   onaning
43 mehriga   qiyoslanadi.   SHu   bilan   birga   ikki   dunyoning   mag’zi   ham   shu   tuproq,   deb
qaraladi. Tuproqqa mehr qo’yish aslida bu vatanga mehr-muhabbatli bo’lish ramzidir.
Vatan   nihoyatda   keng   tushuncha.   Ona   zamin,   yashayotgan   makonimiz,   tug’ilib
o’sgan   tuproq   -   bularning   barchasi   vatandir.   Faqat   shu   makon,
tug’ilib-o’sgan tuproqgina senga mehr beradi, azoblardan xalos etadi, deb tahriflaydi
Mirzo   Bedil.   Bedil   falsafasida   vatanni   sevish   insoniy   burch   sifatida   qaraladi.   U
insonni   har   qanday   vaziyatda   ham   vatanni   sevishga,   u   bilan   hamnafas   bo’lishga
chaqiradi. Vatan boshiga og’ir kunlar kelganda jonining huzurini o’ylab, vatanni tark
etuvchilarni   nihoyatda   qoralaydi.   Ularga   bo’lgan   nafratini   yashirmaydi,   vataniga
xiyonat   qilganlarni   go’yo   yonib   o’chgan   chiroqqa   o’xshatib   shunday   deydi:
Kimki   g’animat   deb   vatandan   ko’char,   Boshqaga   ham   ko’ngil   qo’yolmay   o’tar.
Uchqun   toshdan   ajrab   chiqqanidan   so’ng,   Qancha   ardoqlama,   bari   bir   o’char1.
Vatanni   sevish   azal-azaldan   chin   insoniy   fazilatlardan   biri   hisoblangan.   “Vatan
ravnaqi” bugungi milliy mafkuramizning asosiy g’oyalaridan biridir. SHu fazilatning
namunasi   bo’lgan   vatan   qahramonlari   yurtimizda   ko’plab   to’iladi.   Masalan,
vatanimiz o’tmishida qahramonlik ko’rsatgan To’maris, Shiroq, Spitamen, Najmiddin
Kubro, Temur Malik, Jaloliddin Manguberdi, pahlavon   Mahmud, Mahmud Tarobiy,
Amir Temur, Madali Eshon va boshqalar ajnabiy bosqinchilarga qarshi ozodlik uchun
kurash   olib   borib,   vatan’arvarlik   namunalarini   ko’rsatdilar.   SHayx   Najmiddin
Kubroning   mo’g’ul   bosqinchilariga   qarshi   kurashda   “Yo   hayot,   yo   mamot!”,”Yo
Vatan,   yo   sharafli   o’lim!”   deb   dushmanga   qarshi   kurashga   chorlagan   hayqirig’i
vatandoshlarimiz   qalbida   o’chmas   iz   qoldirgan.   Vatandoshimiz   Jaloliddin
Manguberdining   qahramonligiga   Chingizxonning   o’zi   tan   berib:   “Otadan   dunyoda
hali   bunday   o’g’il   tug’ilmagan,   u  sahroda   sher   kabi   g’olib  jangchi,   daryoda  nahang
kabi   botir”,  -   deya  hayratga   tushib   aytgan  ga’lari   tarixiy  manbalardan   mahlum.  XX
asr   o’rtalarida   vatan   mustaqilligi   uchun   qurbon   bo’lgan   Ch`o’lpon,   Fitrat,   Qodiriy
kabi   ulug’   vatandoshlarimiz   ham   o’zlarida   vatan’arvarlik   tuyg’usini   jo   etib,   to
bugunga qadar xalqimiz qalbida   abadiy yashamoqdalar. O’zbekiston prezidenti Islom
Karimov   “O’zbekistonning   o’z   istiqlol   va   taraqqiyot   yo’li”   risolasida
taraqqiyotimizning ijtimoiy-ma’naviy sohasidagi shart-sharoitlari haqida fikr bildirar
44 ekan,   vatan’arvarlikka   alohida   to’xtalib,   “Mustaqil   o’zbek   davlati   –   xalqimizning
tarixiy   yutug’idir.   O’z   davlati   bilan   faxrlanish   va   fuqarolarning   vatan’arvarligi
jahondagi   ko’pgina   mamlakatlarning   ilg’or   marralariga   chiqib   olishida   yordam
bergan. Mamlakatimiz   tu’rog’ida yashab turgan va o’zini vatan’arvar deb hisoblagan
har   bir   kishi   uning   yaxlitligi   va   birligini   asrab-avaylashi   shart”,   -   deb   tahkidlaydi.
Demak, vatan’arvarlik fazilati  doimo millatimiz yuragidan, iymon-ehtiqodidan keng
o’rin olgan muqaddas xislatdir. Mirzo Bedil axloqiy fazilatlarni kuylash bilan birga,
insondagi   nuqsonlar,   kamchiliklar   hamda   tuban   illatlarni   qoralaydi,   ularni   bartaraf
etish   yo’llarini   izlaydi.   Insondagi   nuqsonlarni   yo’qotish   chora-tadbirlarini   ijtimoiy
hayotdan,   kishilarning   o’zaro   munosabati,   xatti-harakati   va   xulqidan   qidiradi.
Bedilning “Irfon” nomli asarida kishilarni saxovat, bir marta beriluvchi umrdan o’zi
va boshqalar manfaatlari yo’lida unumli foydalanish, o’zini arzimagan narsalar uchun
o’tga-suvga   urib,   aziz   umrni   barbod   qilmaslik,   ilm   olish   kabi   yaxshi   insoniy
xislatlarga   chaqiriq   yangraydi.   Hatto,   Bedil   insonni   befarosatlik,   dag’allik   singari
ayrim   xususiyatlardan   ham   xoli   ko’rishni   istaydi.   “Bedil”   qissasi   yakunlanishida
aholining   bunchalik   qiynalishiga   ,   buncha   zulmning,   buncha   insofsizlikning   bosh
sababi “mazdur” (mehnatkash) qo‘shning yumshoqligi kuchsizligidir. Ammo bir kun
bir   o‘zgarish   bo‘lishini   bu   buzuq   tashkilotning   tutash   shu   shaklda   qolmasligini
so‘ylaydir   “Tutash   holimiz   mana   shunday   qorong‘ulik   ekan   deb   qayg‘urma,   sen
yashagan bu olamda inqilob to‘kilib turadir”- deydir.
                      Abas ba fikru kumoshi sabot joma madar,
                       Ba olame ki tui, inqilob mebofand.
Bir   kun   emas-bir   kun   bo‘ladigan   inqilobning   mazlumlar   foydasiga   bo‘lishini
habar beradi.                               
                                        II bob bo‘yichа xulosаlаr
1. Fitratning   “Bedil”   qissasi   sharq   mumtoz   adobiyotining   atoqli   namoyondasi
bo‘lmish Bedilning she’rlari mazmuni asosida adabiy portreti chizilgani   aniqlandi
45 2. “Bedil” qissasida Bedil to‘laqonli obraz sifatida namoyon bo‘lmasa-da, uning
qarashlaridan   kelib   chiqib,   Fitrat   o‘zining   ma’rifatchilik   g‘oyalarini   ifodalashga
uringan. 
3. Fitrat   jadidchilik   bilan   bog‘liq   qarashlarini   Sharq   taffakuri   bilan   oziqlangan
holda   joriy   etish   mumkinligini   asoslaydi.   Bu   Bedil   ijodini   tahlil   uchun   tanlab
olganidan ham ko‘rinadi.  
4. Qissada muallif nafaqat ma`rifatchilik g‘oyalarini yoritadi, ayni choqda, Bedil
she’rlarini   g‘oyaviy,   mazmuniy   tahlil   etishda   mohir   adbiyotshunos   sifatida   ham
gavdalanadi.
                                                 Xulosa
Yurtboshimiz   Shаvkаt   Mirziyoyev   “Dunyo   shiddаt   bilаn   oʻzgаrib,
bаrqаrorlik vа xаlqlаrning mustаhkаm rivojlаnishigа rаxnа solаdigаn turli
yаngi tаhdid  vа xаvflаr pаydo   boʻlаyotgаn  bugungi  kundа  mаʼnаviyаt   vа
mаʼrifаtgа,   аxloqiy   tаrbiyа,   yoshlаrning   bilim   olish,   kаmolgа   yetishgа
intilishigа eʼtibor qаrаtish  hаr qаchongidаn   hаm muhimdir.   Аynаn   tаʼlim
46 vа   mаʼrifаt   bаshаriyаt   fаrovonligining   аsosiy   omillаridаn   hisoblаnаdi,
insonlаrni   ezgulikkа   dаʼvаt   etаdi,   sаxovаtli,   sаbr-qаnoаtli   boʻlishgа
undаydi.   Bu   oʻzgаrishlаrni   hаmmаdаn   hаm   koʻproq   his   etаdigаn   kim   –
yoshlаr.   Mаyli,   yoshlаr   oʻz   dаvrining   tаlаblаri   bilаn   uygʻun   boʻlsin.   Lekin
аyni pаytdа oʻzligini hаm unutmаsin. Biz kimmiz, qаndаy ulugʻ zotlаrning
аvlodimiz, degаn dаʼvаt  ulаrning qаlbidа doimo  аks-sаdo  berib,  oʻzligigа
sodiq qolishgа undаb tursin 30
.  –  deydi o‘z nutqidа.
                    Xulosa   qilib   aytadigan   bo‘lsak   Abdurauf   Fitrat   ijodi   va   faoliyat   yaqin
tariximizning   eng   porloq   saxifalaridan   birini   tashkil   qiladi.   Uning   zamonida
adabiyotani jamiyatga xizmat qildirish bilan shug‘ullanmagan ijodkorni topish qiyin
bo‘lsada, so‘z va ish birligini hech kim u olib chiqqan maqomga ko‘tara olgan emas.
Biz   ushbu   ishimizda   uning   asarlarida   Sharq   mumtoz   adabiyoti   namoyondalari
talqinini   ko‘rib   chiqdib,   shoirning   “Bedil’   hamda   ‘Fors   shoiri   Umar   Xayyom”
risolalarini ko‘rib chiqib tahlil qildik. Tahlil davomida “Bedil”   asari   Abdurauf   Fitrat
ijodidagi   muhim   kritik   qarashlarni   ochib   beradi.   Undagi   syujetlar   insonni
o’ylashga   fikrlarni   aql   tarozisiga   qo’yishga   chorlaydi. Asardagi   ba’zi   elementlar
o’sha   davr   tuzumiga   moyil   bo’lsada,   bu   Fitratning   jamiyat   oldidagi   xizmatlaridan
ko’z   yumishga   asos   bo’lolmaydi.   Fitrat   tomonidan   berilgan yondashuvlar   bugungi
kunda   ham   o’z   aktivligini   yo’qotgani   yo’q.   Fitratning   ilmiy   merosi   uning   tarixiy
faktlarni   yoritishga   bo’lgan   urunish   va   intilishlari   har   doimgidan   ko’ra   bugungi
aralash   axborotlar   va   “sariq   matbuot”   davrida   chinni   yolg’ondan,   oqni   qoradan
ajratib   olishga   xizmat   qiladi.   Olim   o’z   tahlillarini   o’quvchiga   shunday
singdiradiki,   undan   keskinlik   va   qat’iylik   insonni   o’z   pozitsiyasini   aniqlash   uchun
savollar   berishga   majbur   qiladi.  Ushbu qissada Bedil insonning dastlab hayvondan
kelib   chiqqanini   aynan   dalillab   keltirib   o‘tadi.   Fitrat   asarlarini   tahlil   qilish
falsafadagi   asosiy maqsadlardan   bo’lmish   tanqidiy   nuqtayi   nazarni   shakllantirishda
o’z   hissasini   qo’sha oladi.   Bugungi   ta’lim   jarayoniga   aynan   Fitrat   asarlaridagi
30
  Мирзиёев Ш. Миллий тараққиёт йўлимизни қатъият билан давом эттириб, янги босқичга кўтарамиз. Т.: 
“Ўзбекистон”, 2017.  –  Б.27
47 tanqidiy   tafakkurni   senzurasiz   taqdim   etish   demokratik   jamiyatni   insonlar
tafakkurining   rivojlanashi   uchun   ko’prik   vazifasida   xizmat   qiladi.   Bundan   tashqari
uning   “Fors   shoiri   Umar   Xayyom”   risolada   ham   ko‘rishimiz   mumkinki   Umar
Xayyom kim bo‘lgan o‘zi? Uning ruboiylaring tub ma’nisida nimalar yotadi? degan
savollarga javob berishga harakat qildik. Birinchi va ikkinchi bob yuzasidan quyidagi
xulosaga kelishimiz mumkin:
1. Fitrat   “Fors   shoiri   Umar   Xayyom”   risolasida   Umar   Xayyomning   hayoti   va
ijodini   muhim,   yangi   manbalar,   xususan,   Xorazmda   arab   tilida   Imom   Zahiriddin
Abdul   Hasan   al-Bayhaqiy   tomonidan   yozilgan   “Tatimmatu-us - savvon   ul - hikma”
asosida ochib berishga muvaffaq bo’lgani ko’rildi;
2. “Fors shoiri Umar Xayyom” risolasi orqali Fitrat o’zbek xayyomshnosligini
boshlab bergan adabiyotshunos ekanligi aniqlandi;
3. Mazkur   risolada   Umar   Xayyom   ruboiylari   misolida   ruboiy   janrining
kelib   chiqishi   va   xususiyatlari   kabi   mumtoz   poetikaning   nazariy   masalalariga   ham
javob berilgani kuzatildi;
4. Fitratning   “Bedil”   qissasi   sharq   mumtoz   adobiyotining   atoqli   namoyondasi
bo‘lmish Bedilningshe’rlari mazmuni asosida adabiy portreti chizilgani   aniqlandi
5. “Bedil”   qissasida   Bedil   to‘laqonli   obraz   sifatida   namoyon   bo‘lmasa-da,
uning qarashlaridan kelib chiqib, Fitrat o‘zining ma’rifatchilik g‘oyalarini ifodalashga
uringan. 
6. Fitrat jadidchilik bilan bog‘liq qarashlarini Sharq taffakuri bilan oziqlangan
holda   joriy   etish   mumkinligini   asoslaydi.   Bu   Bedil   ijodini   tahlil   uchun   tanlab
olganidan ham ko‘rinadi. 
48 FOYDАLАNILGАN АDАBIYOTLАR  RO‘YXАTI
I. O‘zbekiston Respublikаsi Prezidentining fаrmonlаri vа qаrorlаri, 
Vаzirlаr Mаhkаmаsining qаrorlаri
1. Мирзиёев Ш. Миллий тараққиёт йўлимизни қатъият билан давом эттириб,
янги босқичга кўтарамиз. Т.: “Ўзбекистон”, 2017. – 592  б
2. Каримов И.А. Юксак маънавият  – енгилмас куч. – Т.:Маънавият,  2008. –
108  б
II. Аlohidа nаshrlаr, monogrаfiyаlаr, dаrsliklаr
4. Orzibekov   R.   O‘zbek   аdаbiyoti   tаrixi.   –   T.:   O‘zbekiston   yozuvchilаr
uyushmаsi Аdаbiyot jаmg‘аrmаsi nаshriyoti, 2006. – 271   b .
5. “Umar   Xayyom   Nishopuriy   –   Sharqning   buyuk   mutafakkuri”   xalqaro   ilmiy
anjumat materiallari. Tehron – Toshkent 2004.
4.   Quronov   D.   Аdаbiyot   nаzаriyаsi   аsoslаri.   –   Toshkent:   “Nаvoiy   universiteti”,
2018.  –  242  b.
5. Болтабоев Ҳ. Фитрат ва жадидчилик. Т.: Миллий кутубхона нашриёти.
2007. 
6.   Гаспринский   И.   Ҳаёт   ва   мамот   масаласи   (Таржимон,   тўпловчи,   нашрга
тайёрловчилар: Б.Қосимов, З.Абдирашидов). - Т.: “Маънавият”, 2006. 
7. Долимов У. Миллий уйғониш педагогикаси. - Т.: “Noshir”, 2012.
8. Дўстқораев   Б.   Ўзбекистон   журналистикаси   тарихи.   Т.:   Ғафур   Ғулом
номидаги НМИУ, 2009.
9. Жабборов Н. Маърифат надир. Т.: “Маънавият”, 2010.
10.  Каримов Н. ХХ аср адабиёти манзаралари. - Т.: “Шарқ”, 2009.
11. Каримов Ғ. Ўзбек адабиёти тарихи. Учинчи китоб. - Т.: “Ўқитувчи”, 1966.
12. Ризаев Ш. Жадид драмаси. - Т.: “Шарқ”, 1997. 
13. Фитрат. Танланган асарлар. Беш жилдлик. I-V жилдлар. - Т. 
“Маънавият”, 2001-2010.
13.  Шарафиддинов О. Ижодни англаш бахти.Тошкент, “Шарқ” НМАК, 2004.
14.   Шарафиддинов   О.   Довондаги   ўйлар.   Тошкент,   “Маънавият”   нашриёти,
49 2004.
15.   Ўзбек   адабиёти   тарихи.   Беш   жилдлик.   V   жилд,   Тошкент,   “Фан”
нашриёти, 1980.
16. Ўзбек миллий уйғониш адабиётига материаллар. (Нашрга тайёрловчилар:
Б.Қосимов, У.Долимов, Н.Жабборов). Тошкент, “Университет” нашриёти, 2004.
17.   Qosimov   B.   O’zbek   adabiyoti   va   adabiy   aloqalari   tarixi.   Tohskent,   “Fan   va
texnologiya” nashriyoti, 2008.
18.   Қосимов   Б.   Излай-излай   топганим.   -   Т.:   Адабиёт   ва   санъат,   1983;   шу
муаллиф. Миллий уйғониш: жасорат, маърифат, фидойилик. – Т.: “Маънавият”,
2002.
19. Қосимов Б. Маслакдошлар. - Т.: “Шарқ”, 1994.
20. Қосимов Б. Миллий уйғониш: жасорат, маърифат, фидойилик. Тошкент,
“Маънавият” нашриёти, 2002.
21.   Қосимов   Б.,   ЮсXов   Ш.,   Долимов   У.,   Аҳмедов   С.,   Ризаев   Ш.   Миллий
уйғониш   даври   ўзбек   адабиёти.   Олий   ўқув   юртлари   филология   факультетлари
учун дарслик. Тошкент, “Маънавият” нашриёти, 2004.
22. Қосимов Б. Уйғонган миллат маърифати. – Т.: “Маънавият”, 2011.
23. Ғаниев И. Фитрат драмалари поэтикаси. - Т.: “Фан”, 2005.
50

                                             Fitrat asarlarida sharq mumtoz adabiyoti namoyandalari talqini

  1. Kirish…………………………………………………………………….. 3
  2. BOB. Fitrat “Xayyomshunos”…………………………………………. 8
    1. Umar Xayyom qarashlari Fitrat talqinida.………………………… 8
    2. Umar Xayyom asarlari poetikasi …………………………………. 13
  3. BOB. Fitrat “Bedilshunos”…………………………………………….. 23
    1. “Bedil” qissasining yaratilishi va ahamiyati……………………..... 23
    2. “Bedil” qissasida obrazlar olami ………………………………….. 27
  4. Xulosa…………………………………………………………………..... 47
  5. Foydalanilgan adabiyotlar……………………………………………… 49