Войти Регистрация

Docx

  • Рефераты
  • Дипломные работы
  • Прочее
    • Презентации
    • Рефераты
    • Курсовые работы
    • Дипломные работы
    • Диссертациии
    • Образовательные программы
    • Инфографика
    • Книги
    • Тесты

Информация о документе

Цена 25000UZS
Размер 59.5KB
Покупки 0
Дата загрузки 11 Январь 2025
Расширение docx
Раздел Курсовые работы
Предмет История

Продавец

Islombek

Дата регистрации 17 Февраль 2024

64 Продаж

Ilk o'rta asrlarda etno-siyosiy hayot

Купить
MUNDARIJA
KIRISH ………………………………………………………………………….2-3
I BOB. Ilk o’rta asrlarda yurtimizga arablar bosqini davrida etno - siyosiy va 
madaniy hayot.
1.1 VII asrda Arablar tomonidan Movarounnahrga kirib kelishi bosib olinishi…4-12
1.2 Movarounnahr va Xurosonda arablar hukmronligi о‘rnatilishining etnomadaniy 
hayotga ta’siri ……………………………………………………………………13-21
II BOB. IX – X asrlarda Markaziy Osiyo xududlarida etno - siyosiy va madaniy 
hayot.
2.1 IX-X asrlarda Markaziy Osiyo mintaqalarida siyosiy ahvol……………........22-29
2.2 IX - X asrlarda Movarounnahr va unga tutash mintaqalarda etno-madaniy 
jarayon……………………………………………………………………………30-36
Xulosa …………………………………………………………………………….37-39
Foydalanilgan adabiyotlar………………………………………………………40
1 KIRISH
Mаvzuning   dоlzаrbligi.   O’zbekiston   Respublikasi   prezidenti   Shavkat
Mirziyoyev “Odobli, bilimdon va aqlli, mehnatsevar, iymon-e’tiqodli farzand nafaqat
ota–onaning, balki butun jamiyatning eng katta boyligidir” 1
 deya ta’kidlaydi. Shuning
uchun yoshlarda ijtimoiy dunyoqarashni  shakillantirish,  ularda milliy g’ururni  tarkib
toptirish   davlat   ahamiyatiga   molik   masala.   Istiqlol   sharofati   bilan   milliy-tarbiyaviy
qadriyatlarni   tiklash   va   zamonaviylashtirish   umuminsoniy   ehtiyojga   aylandi.
Xususan, mamlakatimizdagi mustaqillik yillarida ro’y bergan muhim o’zgarishlardan
biri   ma’naviy   yangilanish,   kishilarning   ongi,   tafakkuri   va   dunyoqarashining   boyib,
kengayib   borayotganligi   hamda   erkinlik   kasb   etayotganligidir.   Jumladan,
yoshlarimizning el-u yurt, xalq, millat va Vatan manfaatlarini anglash, ularning shon-
shuxratini   yanada   oshirish,   ilm-u   fanni   va   madaniyatini   hamda   san’atini   gullab
yashnatish, mamlakat xavfsizligini ta’minlash, o’tmishini, ajdodlarimiz boy merosini,
tarixi,   dini   va   qadriyatlarini   o’rganish,   munosib   baholash   borasidagi   faoliyatlari
ayniqsa kishini quvontiradi. 
O’zbek   xalqi   azal   –   azaldan   o’ziga   xos   tarbiya   metodlariga   ega   bo’lgan,
xususan,   yoshlarga   nasixat   qilish,   yaxshi   insonlarni   na’muna   qilish,   kattalarga
hurmatda,   kichiklarga  izzatda   bo’lish,   ota-onaga   mehr-oqibatli   bo’lishni   va  shu  kabi
bir   qator   ezgu   fazilatlardan   foydalanilgan.   Muhtaram   Prezidentimizning   “O’zbek
xalqi   hech   qachon   hech   kimga   qaram   bo’lmaydi”   nomli   asarida   “Mehr-oqibat
tushunchasi   faqat   o’zbek   xalqida   bor,   desam,   balki   bu   bir   tomonlama   yondashuv
bo’lar,   biroq   aynan   mehr-oqibatning   boshqa   qadriyatlardan   ustun   turishini   men
boshqa millatlarda kamdan – kam uchratganman. 
Agar   hozirgi   kunda   hayotga   kirib   kelayotgan
yoshlarimiz   ana   shu   qadriyatlarimizni   asrab-avaylasa,   shu   orqali   o’zining   kimligini,
qanday buyuk zotlarning avlodi ekanini anglasagina chetdan juda katta xuruj sifatida
1
 Mirziyoev Sh.M. Erkin va farovon demokratik O‘zbekiston davlatini birgalikda barpo etamiz. -Toshkent.: O‘zbekiston,
2016. B.16.
2 hamla qilayotgan, farzandlarimizning qalbi  va ongini  egallashga  qaratilgan g’oyaviy
va   mafkuraviy   ta’sirlarga   ham   qarshi   tura   oladi”,   bu   fikrlar   bilan   yurtboshimiz   eng
avvalo   yoshlarni   oqibatli,   yurtiga   sadoqatli,   ona   tuprog’iga   mehrli   bo’lib   tarbiya
topishlari   uchun   barchani   birdek   sergaklikka   chorlagandeklar.   Xususan,   yosh   ota-
onalarga. ustoz va murabbiylarga, tarbiyachilarga katta mas’uliyatni yuklaydi.
Mavzuning   maqsad   va   vazifasi   kurs   ishining   maqsadi   O’rta
asrlarda   yurtimiz   tarixiy   etnologiyasiga   oid   bo’lgan   manbalarni   o’rganish   etib
bergilandi.  Vazifalari esa quyidagicha 
-   Ilk   o’rta   asrlarda   yurtimizga   arablar   bosqini   davrida   etno   -
siyosiy va madaniy hayotni tahlil qilish; 
- IX – X asrlarda Markaziy Osiyo mintaqalarida siyosiy va
madaniy hayotni o’rganish; 
-   IX   –   X   asrlarda   Markaziy   Osiyo   xududidagi   siyosiy
ahvolini yoritib berish; -   O’rta   asrlarda   Movarounahr   va   unga   tutash   mintaqalarda
etno – madaniy jarayon;  Mavzuning   obyekt   va   predmeti   O’rta   asrlarda
yurtimiz tarixi  haqida manbalarni  o’rganish etib bergilandi. Predmeti    etib etnologik
manbalarning tahlilidir. Kurs ishining tarkibiy tuzulishi.   Kirish, ikkita bob, to’rtta
paragraf, xulosa va foydalanilgan adabiyotlardan iborat.
3 I BOB. Ilk o’rta asrlarda yurtimizga arablar bosqini davrida etno - siyosiy
va madaniy hayot.
1.1 VII asrda Arablar tomonidan Movarounnahrga kirib kelishi bosib
olinishi
Arab xalifaligi (632 - 1258) VII-VIII asrlarda arab istilolari natijasida Arabiston
yarim   oroli,   Yaqin   va   О‘rta   Sharq,   Shimoliy   Afrika,   Ispaniya,   Markaziy   Osiyo   va
Kavkazortini   о‘z   ichiga   olgan   davlat   hisoblanadi.   Ibn   Xaldunning   yozishicha,   -
johiliya   arablari   faqat   diniy   sifatdagi   (payg‘ambarlik,   valiylik,   kohinlik   va‖
h.kо‘rinishidagi)   hokimiyatni   tan   olganlar.   Shuning   uchun   ham   hijrat(622   yil)   dan
sо‘ng Madinada barpo bо‘lgan va 630-632 yillarda butun Arabistoi yarim orolini о‘z
ichiga   olgan   tuzum   islom   diniga   asoslangan,   teokratik   davlat   shaklini   olgan.   Bu
davlatning   boshlig‘i   rasululloh   -   Allohning   elchisi   Muhammad(sav)   –
payg‘ambarimiz   hisoblanadi.   Bu   davlatni   kelajakda   boshqaradiganlar   siyosiy
usullardan foydalanishlari muqarrar edi, zero Muhammad (sav) — payg‘ambarlarniig
oxirgisi (xotam ul-anbiyo).  Birinchi   bо‘lib   bu   haqiqat   Payg‘ambar
(sav)   tomonidan   anglandi.   ―Xalifalik   mendan   keyin   ummatlarim   ichida   о‘ttiz   yil,
sо‘ngra amirlik (podsholik) dir  degan mazmundagi hadis aynan shu fikrni isbotlaydi.	
‖
Darhaqiqat   Allohning   nomidan   (vahiy   orqali)   ummatini   boshqargan   Muhammad
payg‘ambar   vafotidan   sо‘ngra   rahbarlikka   ilohiy   rahnamolik   sifatida   ega   bо‘lmagan
va   bunga   da’vo   ham   qilmagan   xalifalar   kelgan.   Sahobalar   bundan   keyin   dunyoviy
ishlarni   oddiy   inson   hukmdor   -   amir   boshqarishini   tushunganlar.   Makkalik   va
madinalik sahobalar - muhojirlar va ansorlar о‘rtasidagi bahs faqatgina ularning qaysi
biri   ana   shu   lavozimga   saylanishi   haqida   borar   edi.   Abu   Bakr   Siddiqning   Xalifatu
Rasululloh - Alloh elchisining о‘rinbosari bо‘lib saylanishi shundan dalolatdir. Aynan
shu   davrda  hokimiyat   vazifalarining   (sud,  moliya   va  hakozo)   bо‘linishi   va   ularning,
asosan,   muhojirlar   о‘rtasida   taqsimlanish   yuz   bergan 1
.   Bu   jarayon,   ya’ni   davlat
1
 Наршахий М. Бухоро тарихи. Т., Камалак. 1992.  B .49.
4 boshqaruv tizimi diniylik qiyofasini yо‘qotib, dunyoviy tus olishi tо‘rtta xalifa - Abu
Bakr Siddiq (632— 634), Umar ibn Xattob (634—644), Usmon ibn Affon (644- 656)
va   Ali   ibn   Abu   Tolib   (656—661)   davrida   uzil-kesil   amalga   oshgan.   Arab   xalifaligi
asoschisi payg‘ambar Muxammat(alayhus- salom)ning eng yaqin safdoshi xalifa Abu
Bakr Siddiq hisoblanadi. Arablar yuqorida zikr etilgan mamlakatlarni 633—715 y.lar
orasida bosib olganlar. Bu mamlakatlar asosan “Xulafo ar-roshidin” (Tо‘g‘ri yо‘ldan
boruvchi xalifalar) va ummaviylar zamonida fath etildi. 
Ali   ibn   Abu   Tolib   vafotidan   sо‘ng   davlatni
boshqargan   umaviy   xalifalar   (661—750)   arab   tarixiy   adabiyotida   diniy   tarbiyadan
umuman yiroq  shaxslar sifatida tavsiflanadilar. Miloddan burungi asrlardan e’tiboran‖
Turon deb atalgan mamlakatimiz hududi kо‘p bosqinlarni boshdan kechirgan. Jayhun
va   Sayhun   oralig‘idagi   Zamin   kо‘pincha   turli   о‘lkalarning   podshoxlari   tajovuzlari
oqibatida   talangan,   vayronalikka   yuz   tutgan.   Xorijdan   bо‘ladigan   yurishlar   mahalliy
ixshid, ixrid va xudotlarning о‘zaro birikmasligi, mudom  ixtilofda bо‘lishi  oqibatida
amalga   oshirilgan.   Shimoliy   Arabisgon   yarimorolida   VI   asr   о‘rtalarida   vujudga
kelgan   arab   halifaligi   islom   dini   mustahkam   о‘rnashuvi   oqibatida   kuchli   saltanatga
aylanadi. Islom bayrog‘i ostida о‘zga yurtlarni istilo qilish g‘oyasini amalga oshirish
muntazam tus oladi. Dastlab qо‘shni bо‘lgan Eron fath etiladi 1
. 
Amudaryo   ortidagi   о‘lklar-Movarounnahrni   islom   davlati
tarkibiga   kiritish   ham   asta-sekinlik   bilan   boshlanadi.   Arablar,   aftidan,   turkiylarning
harbiy   salohiyatidan   xabardor   bо‘lgan,   shu   sababli,   dastlab   bu   yurtga   sinov
chopqunlari-razvedka yо‘sinidaga yurishlarga ahamiyat berishadi. Har bir xalqning, u
kattadir-kichiqdir, Alloh Taolo muharrar etgan о‘z hududi, vatani bо‘ladi. Kindik qoni
tomgan  tuproq  muqaddas  va  tabarruk  sanaladi.  Biroq,  takdir   tahozosi   о‘laroq,  о‘zga
yurtlarga talab solishlar, bir qit’adan ikkinchisiga siljshnlar tarix sahnida g‘oyat kо‘p
takrorlangan.   Kо‘chuvlar   siyosiy,   harbiy   yohud   diniy   nuqtai   nazardan   amalga
1
 Маънавият юлдузлари (Марказий Оси	
ѐbлик машҳур сии-молар, алломалар, адиблар). Т.. Абдулла Қодирий 
номидаги нашрн	
ѐbти, 2001.  B .87.
5 oshirilmasin,   baribir,   ular   mohiyati   zamirida   manfaat   turadi.   Shu   boisdan   mahalliy
aholi   о‘z   ona   tuprog‘ini   jon-jaxdi   bilan   himoya   qilgan,   uni   osonlik   bilan   о‘zgalar
qо‘liga   topshirib   qо‘ymagan.   Markaziy   Osiyo   zaminida   necha   о‘nlab   xalq   va   millat
vaqillarining   aralash   yashab   kelishlari   sabablari   ham   aslida   qadim   davrlarda   yuz
bergan   buyuk   kо‘chuvlarga   borib   taqaladi.   Arab   halifalarining   Movarounnahrni
bо‘ysundirish uchun olib borgan kurashlari uch asr yuzini kо‘rgan, deyilsa mubolag‘a
bо‘lmaydi. Halifalik 53 (673)-  hijriy yildan to 191 (807)- hijriy sanaga  qadar  Turon
shahar   va   qishloqlariga   qarshi   40   ga   yaqin   harbiy   yurishni   amalga   oshiradi.   Jahon
bosqinlari kechmishida arablarning Movarounnahrga nisbatan olib borgan istilochilik
kurashlari   eng   uzoq   davom   etganligi   va   benihoya   chо‘zilib   kettanligi   bilan   alohida
ajralib   turadi.   Taniqli   muarrix   V.V.Bartold   dalolatiga   kо‘ra,   arablarning
Movarounnaxrga   qilgan   eng   sо‘nggi   bosqini   hijriy   207   /823/-yilda   Usrushanaga
nisbatan amalga oshirilgan.  Shundan   kelib   chiqiladigan
bо‘lsa,   halifalikning   Movarounnahrga   qilgan   dastlabki   sinov   chopqunlari   hijriyning
32 /654/- yilida yuz berganligini hisobga olib, arablar yurtimizni zabt etish uchun 169
yil   sarflagan,   deyish   mumkin   bо‘ladi.   Shu   dalilning   о‘ziyoq   mahalliy   aholining
istilochilarga   nisbatan   qanchalik   mardonavar,   shiddatli   kurash   olib   borganligini,
bosqinchilarga   uzluksiz   qattiq   qarshilik   kо‘rsatgaklitini   anglatib   turadi.   Arablarning
Turon   Zaminga   ilk   da’fa   qadam   qо‘yishi   «Buxoro   tarixi»da   shunday   bayon   etiladi:
«Ubaydulloh   ibn   Ziyod   Muoviya   tomonidan   Xurosonga   yuborilib,   u   Jayxun
daryosidan о‘tib, Buxoroga kelgan vavqtida Buxoro podshohi, о‘gli Tag‘gaoda kichiq
yoshda   bо‘lgani   tufayli,   bir   xotin   kishi   edi.   Ubaydulloh   ibn   Ziyod   Boykand   va
Romtinni olib, kо‘p kishilarni  asir  qildi. Tо‘rt ming buxorolnk asirni  shaxsan  о‘ziga
oldi. Bu voqea ellik uchinchi yilning oxiri va ellik turtinchi yilning boshida (noyabr-
dekabr 673 yil) bо‘lgan edi».  At-Tabariy   ham   aynan   shu
voqeani   tafsil   qilar   ekan,   Narshaxiydan   farkli   о‘laroq,   Arabistonda,   xalifalik
markazida   yuz   bergan   hodisalar,   noiblar,   lashkar   boshlikdari   atrofida   sodir   bо‘lgan
6 о‘zgarishlar haqida daliliy naqllar keltiradi. Uning shahodat etishicha, Xijriyning 53-
yilida Xuroson noibi bо‘lib turgan Ziyod al-Harisiy vafot etadi. U Xurosonda ikki yil
noib bо‘lib turgan edi. Otasi о‘rniga bu vazifata ugli Abdulloh kо‘tariladi. U ham ikki
oydan sо‘nt. hayotdaya kо‘z yumadi. Shunda Muoviya huzuriga Ziyodning birodari,
25   yoshli   Ubaydulloh   ibn   Ziyod   kiradi   va   Xuroson   noibligini   sо‘raydi.   Muoviya
hokimiyat   shashtida   yonib   turgan   Ubaydulloxga   katga   ishonch   bildiradi,   uni   о‘ziga
juda   yaqin   olib,   fotixlik   reja\arining   amalga   oshirilishida   eng   munosib   kishi   deb
biladi. U navqiron noibiga о‘gitlar berar ekan, «о‘tmas qilichni mahkam ushlashni»-
tavsiya   etadi.   Bu,   chamasi,   yangi   о‘lkalar   fathiga   kirishishda   sabr,   matonat   ishorasi
edi, chog‘i.  Shu   tariqa,
Ubaydulloh   53-yilning   oxirlarida   Suriyadan   chiqib,   Xuroson   sari   yо‘l   oladi.   At-
Tabariy vokealar davomini qikoya qilar ekan, Ubaydulloh ibn Ziyodning Xurosonga
yetib kelishi va «о‘tmas qilich»ni tezda qindan chiqarishi-Amudaryoni kechib, tuyalar
karvonida   Buxoro   sari   yurish   boshlagani   haqida   sо‘zlaydi.   Muoviya   о‘zining
Xurosondagi  noibi  Ubaydulloh ibn Ziyodga о‘tmas  qilichni  mahkam  ushlash  haqida
nasihat berganida, bilibmi-bilmay chinakamiga karomat qilgan edi. Zero, arablarning
Turon Zaminini-qadim O’zbekiston tuprog‘ini zabt etishi qariyib bir yarim asrga (169
yil)   chо‘zilib   ketadi.   Jahon   istilolari   tarixida   bu   yanglig‘   -   uch   asr   yuzini   kо‘rgan
talotuf   ortiq   uchramasa   kerak.   Narshaxiy   va   at-Tabariy   guvoxlik   berganlari   singari,
hijriy 32-(652 )va 34-(654) yilllarda hali sinov-razvedka tariqasida amalga oshirilgan
yurishlardan   boshlangan   istilo   (fotihlik   kurashlari   nihoyat,   xijriy   207   yilda   823   y.)
arablar   tomonidan   sо‘nggi   bor   Ustrushanaga   qо‘shin   tortsh   bnlan   xotima   topadi.
Muoviya davrida amalga oshirilgan dastlabki yurishlardan arablarning maqsadi nima
bо‘lgan,   aiiq   aytish   mushkulroq.   Har   ikkala   muarrixning   asaridan   ham   bu   savolga
aniq   javob   topib   bо‘lmaydi.   Akademik   V.V.Bartold   bu   xus.usda   fikr   yuritib,
«arablarning   Amudaryo   ortita   (Movarounnahrga)   birinchi   yurishlari   talonchilik
bosqinlari yо‘sinida edi», degan xulosaga keladi. 
7 At-Tabariyda   Ubaydullohning   Buxoro   mulklariga   qilgan
dastlabki   xarbiy   safarida   talonchilik   ishlarini   amalga   oshirganligi   zikr   etilmaydi.   U,
bu haqda quyidagi sо‘zlar bilan kifoyalanadi: «Ubaydulloh Xurosonga yetib keldi va
daryodan о‘tib, tuyalarda Buxoro tog‘lari tomon yо‘l oldi. U birinchi bо‘lib, qо‘shin
boshida   Buxoro   tog‘larini   oshib,   ularga   qarshi   borgan   kishi   edi.   U   Buxoroga   tobe
bо‘lgan   Romitan   va   Boykandning   yarmini   istilo   qildi.   Shu   yerdan   Buxoro
kamonchilarini   (al-buxariya)   kо‘lga   tushirdi».   At-Tabariy   arablar   о‘lja   qilgan
buyumlardan birgina turk podshohining xotini qoldirgan bir toqa boshmoq bahosi 200
ming   dirham   bо‘lganlipshi   aytib   о‘tadi   xolos.   Xalifa   Muoviya   (660—680)   buyrug‘i
bilan   Ubaydulloh   ibn   Ziyod   boshchiligidagi   arab   qо‘shinlari   674   y.   Poykent   va
Buxoroga hujum qiladilar. Bu shaharlarni talab, bir ming dirham pul, tо‘rt ming asir
va kо‘p miqdorda qimmatbaho о‘ljalar olib qaytadilar. 
Narshaxiy tarixida esa boshqacharoq manzara aks etadi. U,
jumladan,   bu   haqda:   «Ubaydulloh   ibn   Ziyod   Boykand   va   Romtinni   olib,   kо‘p
kishilarni   asir   qildi.   Tо‘rt   ming   buxorolik   asirni   shaxsan   о‘ziga   oldi.   U   Buxoro
shahriga   yetgach,   askarlarni   saf   qilib,   palahmonlarni   shaharga   tо‘g‘rilab   quydi.
Musulmonlar   qurol,   kiyim-kechak,   tilla   va   kumushdan   ishlangan   narsalar   va
asirlardan   iborat   kо‘p   о‘lja   qо‘lga   kiritdilar.   Ular   xotinnint   bir   poy   etigini   ham
paypog‘i  bilan topib oldilar. Etik va paypoq tilla (ishlatilib tiqilgan va)  qimmatbaho
toshlar  bilan  bezatilgan  edi. Uni   baho  qilganlarida  ikki  yuz  ming dirham  turadi. At-
Tabariy   Ubaydullohniig   Xurosonda   ikki   yil   noiblik   qilgaii,   uning   о‘rniga   Sa’nd   ibn
Usmon kelganini qayd etsa, Narshaxiy Ubaydullohning «ellik oltinchi yili (25 noyabr
675-13   noyabr   676)   Xuroson   amirligidan   tushirilgandan   keyin   Said   ibn   Usmon
Xuroson   amiri   bо‘ldi   va   Jayhun   daryosidan   о‘tib,   Buxoroga   keldi»,   degan   sо‘zlar
bilan fikrini xotimllaydi. Aniq   bо‘layotirki,
Ubaydulloh о‘zining Xurosondagi ikkp yillik hokimiyati davrida Buxoroga qarshi bir
bora   yurish   qilish   bilan   kifoyalangan.   VII   asrning   III   choragi   oxirlarida,   arablar
8 Amudaryoni   kechib,   Buxoro   mulklari   fathi   uchun   kelganlarida,   Movarounnahrda
siyosiy parokandalik hukm surmoqda edi. Aslida bu tarqoqlik, mayda hokimiyatchilik
illati   milodning   1V-V   asrlaridan   e’tiborai   kuchaygan   bо‘lib,   eftaliylar   hukm   surgan
yillarda   ayniqsa   avjiga   minadi.   Turk   xoqonligi   davrida   ham   siyosiy
boshboshdokdikka   barham   berilmadi.   Sо‘g‘d   nomigagina   Turk   xoqonligiga   tobe’
hisoblansa-da, b u vaqtda uning 13 har burjida о‘ziga mustaqil bо‘lgan mulk egalari
xukm surardi. Buni о‘sha davrlarga oid manbalardagi tarixiy atamalar ham kо‘rsatadi.
Samarqandni  ixshid,  Buxoro va Naxshabni  xudot, Keshni  ixrqa, idora qilgan bо‘lsa,
nisbatan kichiqroq mulklarni malik, sohib, dehqoni azim, mehtar, buzurg boshqargan.
Sо‘g‘d davlati arablar yurishidan bir qancha vaqt oldin turklar qо‘l ostiga о‘tgan edi.
Aytilgani   singari,  turklar   hokimiyati   nomiga  bо‘lib,  tobe’lik  yillik  о‘lpon  tо‘lashdan
nariga   о‘tmasdi.   Sо‘g‘d   tarkibiga   kiruvchi   Samarqand,   Dabusiya,   Kushan,   Kesh   va
Naxshab   mulklarida   о‘z   boshiga   idora   usuli   mavjud   edi.   Tashqi   dushmanga   qarshi
birgalikda   kurashish   g‘oyasi   ixshidu   xudshu   ixridlarning   yetga   uxlab   tushiga   ham
kirmas edi.  Arablar   kelishi   arafalaridagi   vaziyat   shuni   kо‘rsatadiki,   Sо‘g‘d
mulklarida   obrо‘-e’tiborli,   ta’siri   bо‘tun   mamlakatga.   о‘tadigan   davlat   boshlig‘i
bо‘lmagan,   hatgo,   Sо‘g‘dda   turk   xoqonining   noibi   ham   yо‘q   edi.   Ustiga   ustak,
Sо‘g‘dning   ikki   asosiy   qо‘tbi   bо‘lgan   Buxoro   va   Samarqandda   hokimiyat   egasiz,
birida о‘g‘li yoshligi sababli taxtni omonat boshqarib turgan xudotning xotini bо‘lsa,
ikkinchisida   esa,   nima   sababdandir   ixshid   о‘rni   bо‘sh   turgan   edi.   Harqalay,
Ubaydulloh ibn Ziyod Buxoro hamda turk xoqoni lashkarlarini tum-taraqay etib, kо‘p
о‘lja-yu о‘lpon bilan qaytib kettanidan ikki yil о‘tib, navbatdagi yurgap yuz berganda
ham   Samarqand   mulki   egasiz   edi.   Bu   haqda   quyiroqda   sо‘z   yuritiladi.   «Buxoro
tarixi»dagi  bir  chizgiga e’tibor  berish  lozim  kо‘rinadi. Ubaydulloh ibn Ziyod yurtga
qо‘shin   bilan   kelganda   Buxoro   Xudoti   vazifasini   ado   etayotgan   malika   arablardan
urishmoq   uchun   yetti   kun   muddat   sо‘rab,   homiy   turklarga   chopar   jо‘natadi.   Turk
xoqonining qarorgohi Sirdaryodan narida edi. 
9 Tabiiy  bir   savol  tug‘iladi,  nega  buxoroliklar  yordam   uchun
yon   qо‘shnilar,   nisbatan   yaqin   masofada   bо‘lgan   Naxshab   va   Keshga   odam
yubormagan?   Juda   og‘ir,   halokatli   vaziyatda   yordam   sо‘rashga   botinmaslik
qо‘shnichilik   munosabatlarining   ishkal   ekanligini   kо‘rsatmaydimi?   Shubhasiz,
muarrix   ildiziii   ochmagan   bu   chizgilarda   о‘sha   davrning   manzarasini   paykab   yetsa
bо‘ladi.   Yetgi   kunda   turk   lashkari   yordamga   ulgurib   kelolmagach,   Buxoroni
boshqarib   turgan   malika   arablardan   yana   yetti   kun   muhlat   sо‘raydi 1
.   U   ikkinchi
muddatda   ham   yana   turk   xoqoniga   murojaat   qiladi.   Nihoyat,   turkiylar   lashkari
yordamga   keladi,   ammo,   arablarning   qо‘li   baland   bо‘ladi.   Ubaydulloh   ibn   Ziyodii
Xuroson   noibi   etib   tayinlagan   Muoviya,   aftidan,   uning   fotihlik   ishlaridan
qoniqmagan.   Buxoro   yurishidan   bir   yil   о‘tar-о‘tmas   uni   ichki   Arabistonga   chaqirib
olishadi va Basra noibi qilib kо‘yishadi. Xurosonga esa Aslama ibn Zur’uni noib qilib
yuboradilar.   Aslama   ham   ishonchni   oqlay   olmaydi.   Uning   qisqa   fursatli   noiblik
davrida   istilo   ishlariga   umuman   harakat   qilinmaydi.   56-hijriyda   (676   m.)   Xuroson
hokimiyatiga   Sayd   ibn   Usmon   qо‘yiladi.   At-Tabariy   tarixida   bu   haqda   qiziqarli
ma’lumot beriladi. Jumladan,   hali
Ubaydulloh   ibn   Ziyod   Xuroson   noibi   bо‘lib   turgan   vaqtida   Sa’id   ibn   Usmon   halifa
Muoviya   oldiga   kelib   ochiqdan   ochiq   Xuroson   mulkini   talab   qiladi.   Bunda   u
Muoviyaga otasining bir vaqtlar qilgan xizmatini pesha etadi. Noiloj qolgan Muoviya,
unga «urushlar bilan Xurosondagi mavqeni mustahkamlash» shartini qо‘yib noiblikka
tayinlaydi.   Halifa   Muoviya   Sa’idga   Xurosondagi   urush   harakatlarini   kengaytirishni
vazifa qilib qо‘ygani  sababli,  u о‘z  atrofiga jangari, qaroqchilarni  tuplashga  intiladi.
At-Tabariy   bu   hakda   tubandagilarni   yozadi:   «badaviylar   qabilalaridan   biri   Batn   Felj
yо‘lida   ziyoratchilarni   talab,   qaroqchilik   bilan   shugullanib   kelar   edi.   Sa’idga,   «bu
joyda ziyoratchilarni tolon qilib, ularga qattiq xavf solayotgan odamlar bor, sen ularni
olib   kettaningda   bormidi»,   deyishadi.   Va   u   о‘zi   bilan   tamim   qabilasidan   kо‘p
odamlarni birga olib ketadi. Ular orasida о‘zining dovyurak kishilari bilan Malik ibn
1
 Аҳмѐдов. Б. Ўзб	ѐкистон тарихи халқлари манбалари. Тошк	ѐнт, 1991.  B .71.
10 ar-Rayb al- Maziniy ham bor edi». Sa’id   ibn
Usmon,   anglashiladiki,   Xuroson   noibi   vazifasiga   kо‘tarilgach,   Ubaydulloh   ibn
Ziyoddan kо‘ra keskirroq qilich hozirlashni afzal bilgan kо‘rinadi. Xurosonning yangi
noibi fatxlik ishlarida kо‘zi pishgan odamlar qurshovida hokimiyatda qaror topgach,
kо‘p   о‘gmay   Amudaryo   ortiga   qо‘shin   tortadi.   Bu   hakda   «Buxoro   tarixi»da
mufassalroq   xikoya   qilinadi:   «Sa’id   ibn   Usmon   Xuroson   amiri   bо‘ldi   va   Jayhun
daryosidan   о‘tib   Buxoroga   keldi.   Xotin   unga   odam   yuborib   «Ubaydulloh   ibn   Ziyod
bilan   tunan   sulhimda   barqarorman»   dedi   va   moldan   bir   ozini   yubordi.   Nogoh   shu
asnoda   Sо‘g‘d,   Kesh   (Shaxrisabz)   va   Naxshab   (Karshi)   lashkarlari   yetib   keldilar.
Ularning soni bir yuz yigarma ming edi. Xotin sulh tuzganligi va mol yuborgan-ligiga
pushaymonlik   bildirdi.   Sa’id:   «Men   ham   shunday   fikrdaman»,   dedi-da,   molni
kaytarib   yuborib,   «Bizning   oramizda   sulh   yо‘q»,   dedi.   Shundan   keyin   lashkarlar
yigilishib bir-birlariga qarama-qarshi turib, saf  tortdilar. Xudoy taolo kofirlar  (ya’ni,
mahalliy qо‘shinlar) diliga vahima solib, ularning hamma lashkarlari urushsiz orqaga
qaytdilar.   Xotin   yolg‘iz   qolib,   yana   odam   "yubordi   va   (Sa’iddan)   sulh   sо‘radi,   mol
(miqdorini)   kо‘paytirib,   hammasini   yubordi.   704   yil   Qо‘tayba   ibn   Muslim   Xuroson
amiri   etib   tayinlanadi.   Unga   О‘rta   Osiyoda   arab   xalifaligi   hukmronligini   о‘rnatish
vazifasi   topshiriladi.   Shu   davrdan   arablarning   Movaraunnahrni   bosib   olishining
ikkinchi bosqichi boshlanadi. 
706   yili   Qо‘tayba   Omul   (Chorjо‘y),   Zamma   (Karki)   va   Buxoro   shaharlarini
egallab, Poykentni qamal qiladi va uni oladi. 709 yil Qо‘tayba Zarafshon vodiysining
quyi   qismidaga   eng   kuchli   Vardanza   (Shopirkon)   hukmdori   Vardanxudot   ustiga
yurish  qiladi.  Vardanza  va Buxoro  ustidan  g‘alaba  qozondi.  710 yili   Qо‘tayba  Kesh
(Shahrisabz)   va   Nasaf   (Qarshi)   shaharlarini   bosib   oladi.   711   yili   Xorazmda
boshlangan ichki g‘alayonlardan foydalanib, Xorazmga yurish qiladi va u yerda arab
hukmronligani о‘rnatadi. Shu yili Qо‘tayba Xorazm va Buxoroda harbiy kuch tо‘plab,
Samarqandga   yurish   qiladi.   Shosh   (Toshkent),   Farg‘ona   va   turklarning   yordamiga
11 qaramay Samarqand taslim bо‘ladi. 
Qо‘tayba   bilan   Samarqand   hokimi   Gurek   о‘rtasida   bitim   tuzilib,   Samarqand
hukumati   arab   xalifaligi   uchun   har   yili   ikki   mln.   200   ming   dirham   boj   tо‘lash
majburiyatini   oladi.   713—715,   yillari   Qо‘tayba   Toshkent   va   Farg‘ona   viloyatlarini
bо‘ysundirib,   Qashqargacha   bо‘lgan   yerlarni   ishg‘ol   etdi.   Arab   istilosi   tufayli   О‘rta
Osiyo   xalqlarining   qadimgi   madaniyati   yо‘q   qilib   yuborildi.   Xorazm,   sо‘g‘d   va
boshqa   mahalliy   yozuvlarni   bilganlar   о‘ldirildi.   Kо‘p   ming   yillik   noyob   asarlar,
tarixiy   xujjatlar   yoqib   yuborildi   asori   atiqalar   yо‘q   qilindi.   96-   hijriyda   (715)
Qо‘tayba xalifa al-Valid ibn Abdulmalikning harbiy va ma’naviy kо‘llab-quvvatlashi
tufayli Qoshg‘ar va Xitoy sarhadlariga yurish qiladi Shu orada al-Valid hayotdan kо‘z
yumadi. Halifaning о‘limi Qо‘tayba uchun kо‘tilmagan noxushliklarga sabab bо‘ladi.
Zotan,   halifa   saroyida   uning   ikki   о‘g‘li   Abdulaziz   va   Sulaymon   о‘rtasida   vorislik
uchun   kurshn   qizg‘in   davom   etib   kelayotgan   edi 1
.   Vaqtida   al-Hajjoj   va   Qо‘tayba
halifaning   irodasiga   qarshi   bormay   (Halifa   Abdulazizni   taxt   vorisi   qilmoqchi   edi),
Sulaymonni vorislikdan mahrum  etish va Abdulazizni  yoqlash, qо‘llab-quvvatlashga
qasamyod   qilgan   edilar.   Itgifoqo,   halifa   taxti   Abdulazizga   emas,   Sulaymonga   nasib
etadi.   Sulaymon   halifalik   masnadiga   о‘tirar-о‘tirmas,   ashaddiy   yomon   kо‘rgani   al-
Hajjoj   va   unga   tobin   kishilarni   qatag‘on   qila   boshlaydi.   Bundan   mashhur   sarkarda,
halifalikning harbiy va iqtisodiy jihatdan mustahkamlanishiga bemisl hissa  qо‘shgan
Qо‘tayba va uning birodarlari ham chetda qolmaydi.
1
 Бѐляѐв В. А. Илк ўрта асрларда араблар, ислом, Араб халифалиги, М, 1965.  B.91.
12 1.2 Movarounnahr va Xurosonda arablar hukmronligi о‘rnatilishining
etnomadaniy hayotga ta’siri
Arab   madaniyati   deganda   biz   faqat   arablar   tomonidan   yaratilgan   madaniyatni
emas,   balki   arablar   bilan   birga   Yaqin   va   О‘rta   Sharq,   Shimoliy   Afrika   va   Janubiy-
G‘arbiy Ovrо‘po xalqiarining о‘rta asrlarda yaratgan madaniyati, moddiy va ma’naviy
boyliklari,   shu   xalqparning   arab   tilida   ijod   etgan   ilmiy   va   badiiy   asarlarini   ham
tushunishimiz   kerak.   Arab   xalifaligi   qо‘l   ostidagi   mamlakatlarda   ilm-fan   sohasida
juda   katta   о‘zgarishlar   yuz   berdi.   Fanning   turli   sohalarida   arab   tilida   jahon
ahamiyatiga ega bо‘lgan buyuk asarlar yaratildi, qadimgi yunon fanining durdonalari
arab tiliga tarjima qilindi. Arab va xorijiy mamlakatlar olimlari arab tilida yaratilgan
asarlarni   faqat   arab   olimlariga   nisbatan   beradilar.   Aslida   bunday   emas.   Bu   fan
taraqqiyotvda   Islomni   qabul   qilgan   arab   bо‘lmagan   xalqlar   vaqillarining   xissasi
baqiyosdir 1
.  Shuning   uchun   arab   fani   deganda   Islomni   qabul
qilgan   barcha   xalqlar,   shu   jumladan,   Markaziy   Osiyo   xalqlaridan   yetishib   chiqqan
buyuk   siymolar   yaratgan   fan   deb   tan   olinishi   kerak.   Yana   shuni   ham   ta’kidlash
kerakki,   istilo   qilingan   xalklar   ilm-fan   borasida   kо‘p   jihatdan   arablardan   yuqori
turgan.   О‘rta   asr   arab   fani   qadimga   Yunoniston,   Markaziy   Osiyo,   Kavkaz   orti,
Erondagi   ilm   fanlarining  zaminida  rivojlangan.  Hozirgacha  biz  befarq  qarab,   ba’zan
inkor   etib   kelganimiz   Islom   dini   va   u   tufayli   arab   tilida   vujudga   kelgan   juda   katta
diniy   adabiyot   Markaziy   Osiyo   xalqlari   fan   va   tarixi   taraqqiyotiga   ulkan   ta’sir
kо‘rsatdi.   Shuning   uchun   о‘rta   asr   arab   ilm-fani   yutuqlarini   о‘rganmay   turib,   bu
xalqlar  tarixi, madaniyati   va san’atini  tо‘liq  va  izchil  о‘rganish  mumkin  emas.  Arab
olimlari   Arastu   (Aristotel)ni   «Birinchi   muallim»   (Muallim-ul-avval)   deb   atagan
bо‘lsalar, buxorolik buyuk olim va faylasuf Abu Ali ibn Sinoni «Shayx-ur-rais» (rais-
shayx, olimlar boshlig‘i) deb ataganlar. Arab fani va madaniyati taraqqiyotiga о‘zbek
xalqining farzandlari Muhammad Xorazmiy, Abu Ali ibn Sino, Abu Rayhon Beruniy
1
 Сагдуллаѐв А. Ўзб	ѐкистон тарихи илк 	ѐbзма манбаларда Т.: Ўқитувчи 1994. B.164.
13 va   Ahmad   Farg‘oniy,   Maxmud   Qoshg‘ariylar   juda   katta   ta’sir   kо‘rsatdilar.   Ulug‘
munajjim va matematik al-Xorazmiy tuzgan astronomik jadvallardan - «Zij»dan arab
astronomlari foydalanganlar. Ibn Sinr va Xorazmiy asarlari arab tili va arablar orqali
О‘rta asr Ovrо‘posiga tarqalgan. Arab fani taraqqiyotidagi birinchi bosqich VII—VIII
asrga   tо‘g‘ri   keladi,   markazi   Iroqdagi   Basra   va   Kufa   shaharlari   bо‘lgan.   Islom
tarqalgan   turli   mamlakatlardan   juda   kо‘p   istedodli   olimlar   shu   shaxarlarga   kelib,
fanning turli sohalaridan ta’lim olganlar.  Arab tili davlat va hukmron
din tili, muqaddas (ya’ni Kur’on tushgan) til sifatida ham nazariy ham amaliy jihatdan
о‘rganilgan. Mashhur arab-fors tilshunosi Sibavayh (796 yil atrofida о‘lgan) birinchi
bо‘lib   arab   tili   grammatikasini   tuzdi.   Arab   fani   taraqqiyotida   ikkinchi   davr   VIII
asrdan,   xalifalik   markazi   Bag‘dodga   kо‘chirilgandan   sо‘ng   boshlanadi.   Bu   davrda
qadimgi   yunon   va   Sharq   xalqlari   yaratgan   asarlarni   yig‘ish   va   ularni   arab   tiliga
tarjima   qilishga   kirishildi.   773   yil   astronomiyaga   oid   hindcha   kitob   «Sidd   xanta»,
undan   keyin   pahla-viy,   suryoniy   va   yunon   tillarida   yozilgan   qator   asarlar   tarjima
qilindi.   830   yili   Bag‘dodda   tarjimon   va   olimlardan   iborat   «Xizonat   al-hikmat»
(Hikmat   xazinasi)   degan   uyushma   tuzildi.   Tarjimonlik   ishlari   yanada   avj   olib   ketdi.
Yuqorida   aytganimizdek,   Islomning   Markaziy   Osiyoga   tarqalishi   tufayli   bu   yerda
juda   kо‘p   mahalliy   Islom   olimlari-hadisshunos   (muhaddis),   Qur’on   taf-sirshunoslari
(mufassir) va Islom dini qonun-qoidalari, yо‘l-yо‘riqlari bilan shug‘ullanuvchi yuzlab
mashhur,   Islom   dunyosi   tan   olgan   olimlar   yetishib   chiqdilar.   Bular   Islom   dini
borasida jahon faniga о‘zlarining ulkan hissalarini qо‘shib ketdilar. Ularning asarlari
hozirgacha Islom dini hukmron yoki xalqi shu din-ni qabul qilgan davlatlardagi diniy
madrasa  va institutlarda asosiy qо‘llanma sifatida о‘qitilib kelmoqsa. Ular Markaziy
Osiyo shuhratini musulmon dunyosi miqyosiga kо‘targan mashhur olimlardir. 
Bu ulug‘ zot hijriy 194 (milodiy 810) yili Buxoroda tug‘ilganlar. 825 yili
otalari   va   birodarlari   bilan   haj   safariga   borib,   о‘sha   yerda   qolib   ketganlar.   U   yerda
ilmlarini   takomillashtirib,   payg‘ambar   (s.a.v.)hadislarini   tо‘plash,   tartibga   solish,
14 ulardan qaysi biri tо‘g‘ri qaysi biri payg‘ambarga (s.a.v.) taalluqli emasligini aniklash
maqsadida   Makka,   Madina,   Shom,   Misr,   Falastin,   Iroq   shaharlarini   kezib,   bir   necha
yil   badaviy   arablar   orasida   yurdilar.   Shu   tariqa   ranju   mashaqqatlar   bilan   jami   600
ming hadis tо‘plab, bulardan 100 ming «sahih» va 200 ming «g‘ayri sahih» hadislarni
yod olganlar. 600 ming hadisdan 7265 tasini  «Jome as-sahih» («Ishonchli tо‘plam»)
kitobiga kiritdilar 1
. 
Abu Mansur Muhammad ibn Muhammad al-Hanafiy as-Samarqandiy al-
Moturidiy   —   Islom   dinining   nazariy   (usul   ad-din),   fiqh   asoslari   va   manbalarini
о‘rganadigan   (ilm   usul   al-fiqh,)   sohasi   bо‘yicha   hanafiya   mazhabining   yirik   faqihi
(qonunshunosi),   kalom   ilmida   yangi   bir   yо‘nalish   —   maktab   yaratgan   yirik   alloma.
Samarqand yaqinidagi Moturid (bu sо‘z arabcha «Xohlagan narsang» ma’nosiga ega)
mahallasida 870 yilda tug‘ilgan. Samarqandda hanifiya mazhabi qonunshunoslaridan
fiqh ilmini о‘rgandi. Moturidiy Samarqandda yashagan olim Muhammad ibn Fazlning
shogirdi bо‘lgan. Keyinchalik о‘zi shu yerda fiqh va kalomdan dars bergan hijriy 333
yoki   335   (milodiy   946   yoki   947)   yili   Samarqandda   vafot   etgan.   Moturidiy   Qur’on
tafsiri, kalom, fiqh ilmi usullari sohasida bir qancha kitoblar yozib qoldirgan.Ulardan
«Kitob al-usul» («Fiqh, asoslari kitobi»), «Kitob ta’vilot al-Qur’on» («Qur’on tafsiri
kitobi»),   Sharh   Fiqh   al-akbar»   («Fiqh   al-akbar   sharhi»)   «at-Tavhid»   («Xudoning
yagonaligi haqida»), «Kitob al-maqolat» («Maqolalar kitobi»), «Ma’xuz ash-sha-roi’»
(«Qrnunshunoslikdagi   yetishmovchiliklar»)   asarlarini   kо‘rsatish   mumkin.   Allohga
shukronalar   bо‘lsinkim,   mustaqillik   tufayli   buyuk   allomalarimiz   nomi   tiklanmoqda,
tavallud   topgan   yillari   nishonlanmoqda,   maqbara,   masjid   va   madrasalari   ta’mir
eAtilib, muqaddas ziyoratgohga aylantirilmoqda. 
Xalqimiz   ikki   buyuk   siymo   Muhammad   Moturidiy   tavalludining   1130
yilligi   va   Burhonuddin   Marg‘inoniy   tavalludining   hijriy   hisobda   910   yilligini   2000
yilda   nishonladi.   Islom   dini   Markaziy   Osiyola   tez   tarqalib,   xalq   hayotining   hamma
sohalariga keskin ta’sir eta boshladi. Ibodat qiluvchilar soni kundan-kun kо‘payishi va
1
 Сагдуллаѐв А. Ўзб	ѐкистон тарихи илк 	ѐbзма манбаларда Т.: Ўқитувчи 1994. B.77.
15 Islomni   о‘rganish   uchun   qiznqish   ortib   borishi   bu   yerda   masjid   va   madrasalar
qurilishiki rivojlantirib yubordi. Islom yо‘lida jonbozlik qiltan va uning rivojlanishiga
yaissa qо‘shgan muhaddis, mufassirlar va ayrim hukmron shaxslar (shoh, amir, sulton
va xon-lar) qabriga maqbaralar qurish avj olib ketdi. Xalq me’morlari va ustalari IX—
X   asrdan   boshlab   yaratgan   buyuk   me’morchidik   va   san’at   obidalari   hazirgacha
xorijdan keladshan mehmonlarni ham hairatta solib, lol qolib quymokda. 
О‘rta   Osiyedagi   Islom   bilan   bog‘lnq   bо‘lgan   arxitektura   va   san’at
obidalari   XX   asrgacha   bunyod   etildi   va   xalq   ularni   imkon   boricha   avaylab,   ilm
dargohi,   ziyoratgoh,   muqaddas   joy   deb   saklab   keldi.   Masjid-larda   ibodat   qilingan
bо‘lsa. madrasalarda bir Yо‘la uch tilda (arabcha, forsiy va 56 о‘zbek) ta’lim olib, za-
monasining ilg‘or ziyolilari bо‘lib yetishdilar. Masjid, madrasa va maqbaralar xaqida
qiska   ma’lumot   bermoqchimiz.   Masjid   Arabcha   «sajada»   (egilish,   itoat   etish,   sajda
qilib   yuzini   yerga   tegazyash)   sо‘zidan   atingan   bо‘lib,   «sajda   qilinadigan,   ibodat
qilinaditan   joy   ma’nosini   bildiradi.   Mahallalardaga   myasjidlar   shu   yer   aholisi
kundalik   pamoz   о‘qish   uchun,   ja’moa   masjidlari   esa   kundadik   namoz   bilan   birga
juma   va   hayit   namozlari   uchun   mо‘ljallangan   va   ularga   shaharni   markazidan   eng
yaxshi   joylar   ajratib   berilgan.   Ba’zi   masjidlar   qoshi-da   boshlang‘ich   maktab   bulib,
bolalar   о‘qitilgan.   Mas-jidlar   diniy   targ‘ibot   vazifasini   о‘tagan   bо‘lsa   ham,   ularda
ooshqa   turli   masalalar   ham   hal   ztilgan:   oila-viy   mojaratarni   hal   etish,   urushganlarni
yarashtirib   qо‘yish,   ba’zi   nojо‘ya   ish   qilganlarni   tо‘gri   yо‘lga   solish   kabi.
Masjidlarning   salqin   joylarida   dam   olish,   ki-tobxonlik,   she’rxonlik   qilishgan,   ba’zi
musofirlar kelib tunab ham qolgan. Islom mamlakatlarida juda katta, hashamatli mas-
jidlar qurilgan, ular ming yillar davomida saqda-iib kelmoqda: Makkadagi Masjid ul-
haram,   Baytul-muqaddas   (Iyerusalim)dagi   Masjid   ul-aqso,   Madi-nadagi   Paytambar
masjidi   eng   yirik   masjidlardir.   Yirik,   hashamatli   masjidlar   Bag‘dod,   Damashq,   Is-
tanbul,   Qohira,   Isfaxon,   Tehron,   Buxoro,   Samar-qand,   Xiva,   Toshkent   kabi
shaharlarda kо‘plab quril-gan. Masjidlar yonida balanl minoralar bittadap tо‘rttagacha
16 qurilgan.   Bular   kо‘proq   masjidni   bezagi   uchun   bunyod   etilgan.   1899   Yili   Turkiston
о‘lkasida 11964 masjid, 11680 ta imom bо‘lgan.  Madrasalar   dastlab   VII—VIII
asrlarda   Islom   dini   ulamatari   musulmoi   ilohiyoti   masalalarini   sharxlab   berib
turadshan   markaz   sifatida   paydo   bо‘ldi-   Keyin-chalik,   masjidlar   qoshida   ilohiyat
markazlari tash-qil topdi, madrasa deb atala boshladi. IX—XIII asr-larda madrasalar
Islom   dini   tarqaltan   mamlakatlarda,   jumladan,   Markaziy   Osiyoda   paydo   bо‘lib,
madrasa   uchun   maxsus   binolar   qurila   boshladi.   Madrasalarni   shoh,   xon,   amir   va
sultonlar,   yirik   yer   egalari   va   davlat-mand   kishilar   о‘z   mablag‘lari   hisobidan
qurdirganlar. 
Madrasaga   diniy   maktabni   bitirgan   bolalar   qabul   qilingan.   Madrasalar   о‘quv
programmalari   X—XII   asr-da   ishlab   chiqilgan.   Madrasalarda   ta’lim   uch   bosqichda:
boshlang‘ich (adno), о‘rta (avsat) va yuqori (a’lo) bi-limlarda olib borilgan. Makaziy
Osiyo   madrasalarida   arab   va   fors   tilida   yozilgan   dttniy   kitoblar   о‘rgatilgan.   Dastlab
fors   tilida   yozilgan   «Avval   ilm»   kitobi,   ksyitg‘chalik   arab   grammatikasi   chuqur
о‘rgatilgan («Bidon», «Kofiya» kitoblari asosida), undan keyin «Hidoya», «Fiqh Kay-
doniy»,  «Muxtasar   viqoya»,   «Sharhi  viqoya»  kabi  ki-toblar  asosida   shariat   aqidalari
о‘qitilgan.   Malrasada   tibbiyot,   aruz   ilmi,   falsafa,   jug‘rofiyo   va   boshqa   fan-lar   ham
о‘rgatilgan.   Talabalar   darsni   о‘elashtirishla-riga   qarab   madrasalarda   15—   20   yillab
о‘qigashgar.   Madrasalar   о‘z   davrida   fan   va   madaniyat   markazi   hisoblattgan.   Ular
diniy ta’lim berish bshtan birga, dunyoviy bitimlar berilgan asosiy о‘quv yurglari va-
zifasini   о‘gagan.   Madrasalar   musulmon   olamnda   liniy   inshootlar   sifagida   X—XI
asrlardan paydo bо‘lgan. Ilk malrasalar bir qavatli, о‘rtasi hovli va hujralardan iborat
bо‘lgap. XIV—XVI asrlarda hashamatli madrasalar qurshd avj olib ketdi. Ular 2—3
qavatli   bо‘lib,   katta   va   gо‘zal   peshtokli,   atrofi   hujralar   bi-lan   о‘ralgan,   hovlisi,
darsxopasi   va   masjidi   bо‘lgan.   Keyinroq   katta   matsrasalar   yonida   minoralar   qurish
rasm bо‘ldi. Bazan madrasalarda hujralarni hovli to-moni tokli ayvonlar bilan о‘ralib,
hovli о‘rtasida hovuz qilingan. Markaziy Osiyoda qush madrasalar qurish ham pay-so
17 bо‘ldi:   Samarqandda   Ulug‘bek   va   Sherdor,   Buxorodagi   Modarixon   va   Abdullaxon
madrasalari   kabi.   Mad-rasalarni   ichki   va   tashqi   tomon   devorlari   va   peshtoqlariga
Qur’ondan oyatlar kо‘chirib yozilgan. Maqbara Qabr ustiga qurilgan sdgorlik binosi,
mavzoley.   Marqal,   turbat   deb   ham   ataladi.   Markaziy   Osiyodagi   majusiylar
(otashparastlar),   buddiylar;   nasroniylar   qabrdariga   qurilgan   arxitektura   sdgorliklari
oddiy   kо‘ritgitdgazta.   Lekin   Islom   dini   ta’sirida   vujudga   kelgan   maqbaralar
hashamatli, murakkab imoratlar si-fatida taraqqiy etdi. Islomda qabr ustiga yodgorlik
qо‘yish, unga sig‘inish man’ etilgan bо‘lsa ham, IX asrdap boshlab maqbaralar qurish
odat   tusipi   oldi.   Keyingi   asrlarda,   asosan,   podshohlar,   mashhur   Islom   dini   olimlari,
shayxlari  qabrlari  ustiga turli  maqbaralar qurildi. Oddiy maqbaralar tumbazli chor-si
xonadan iborat bulib, unga psshtokdi eshik orqali kiriladi (mas. Arabota maqbarasi) 1
. 
Ba’zan xonaning tо‘rt
tomoni   rovokdi-chordara   shaklida   bо‘ladi   (mas.   Is-moil   Somoniy   maqbarasi).
Maqbara   qurilishi   tobora   murakkablashib   borgan.   Unda   ziyeratxona,   gо‘rxona,   tag-
xona-sarsoba   kabi   maxsus   xonalar   paydo   bо‘lgan.   Hyatgo   maqbaralar   tufayli   ulkan
arxitektura   komttlekslari   ham   yaratilgan   (mas.   Ahmad   Yassaviy   matfarasi).   Ismoil
Somoniy maqbarastt, Sulton Sanjar maqbarasi, Amir Temur xtaqbarasi, Shohi Zinda
ansambli,   Tojmahal   kabi   ulug‘vor   makbaralar   me’morlik   san’atinint   yuksak
namunalaridir.   Ular   xalq   ustzlari,   me’morlari   yaratgan   nosb   arxitektura
durdonalaridir.   Qog‘oz,   sopol   va   shisha   buyumlar   ishlab   chiqarish   yо‘lga   qо‘yildi,
madanlar   qazib   olish   va   qayta   ishlash   taraqqiy   ettirildi.   Qishloq   xо‘jaligi   sohasida
xalifalikdagi rivojlangan mamlakatlar, ayniqsa, Markaziy Osiyo xalqlari yutug‘i suniy
sug‘orish,   gidrotexnik   inshoatlardan   foydalanish,   tо‘g‘onlar,   ariqlar,   suv   omborlari
qurish,   bog‘dorlik,   poliz,   texnik   (paxta,   shakarpoya)   о‘simliklar   ekish   kabilardan
boshqa   xalqlar   ham   baxramand   bо‘ldilar.   Xalifalikni   tashqil   etgan   mintaqalarda
xunarmandchilik, bozor uchun buyumlar ishlab chiqarish, ichki savdo aloqalari, tovar
almashtirishlar   keng   yо‘lga   qо‘yildi.   Bu   davrda   quruqlik   orqali   amalga   oshirilgan
1
 Адам Мѐц. Мусульманский Р	ѐнѐссанс. -М., 1973. C.47.
18 qit’alararo savdo yо‘li (Buyuk ipak yо‘li) bilan qanoatlanmay, dengiz, okean yо‘llari
ham   ochildi,   daryo,   suv   yо‘llaridan   xam   keng   foydalanildi.   Savdo   va
xunarmandchilik, jamiyat hayotidagi о‘zgarishlar turli muammolarni keltirib chiqardi.
Ularning yechimini topish ilm-fanning rivojiga extiyoj tо‘g‘dirdi. 
Jumladan,   matematika,   astranomiya,   tabiat   fanlari,   kemasozlik   va   katta
inshoatlar   qurish   kabilar   uchun   о‘ta   zarur   edi.   Aholining   kо‘payishi,   shaharlar
sonining   oshishi   va   umumiy   taraqqiyot   darajasi   tabobat   fani   rivojini   taqozo   qildi.
Sanoat,   xunarmandchilik   Besh   yuz   yil   hukm   surgan   arab   xalifalarining   abbosiylar
sulolasi   (bu   sulolaga   Muhammad   (s.a.v)   amakisi   avlodlaridan   Abulabbos   as-Saffoh
asos   solgan   hukmdorlik   davri   749—754).   hukmronligi   davrida   arablar   davlatni
boshqarishda   ikkinchi   о‘ringa   suriladilar,   ularning   xalifalikdagi   irqiy   va   harbiy
ustunligaga barham berildi. Davlatni boshqarishda ularning soni ham kamayib boradi.
Xalifa   al-Mansur   davrida   (754—773)   abbosiylar   xalifaligi   ancha   mustahkamlandi,
poytaxt Damashqdan Bag‘dodga kо‘chirildi. Bag‘dod bu davrda yirik savdo-sotiq va
madaniyat   markazi   bо‘lib,   G‘arb   bilan   Sharq   о‘rtasida   vositachilik   rolini   о‘ynagan,
xalifalikda   savdo   aloqalari   va   iqtisodiy   mu-nosabatlarni   rivojlantirishga,   madaniy
hayotning yuksalishiga ta’sir kо‘rsatgan. Shuning uchun abbosiylar hukmronligi davri
Bag‘dod xalifaligi deb ham yuritiladi.
IX   asr   ikkinchi   yarmidan   boshlab   abbosiylar   xalifaligining
markazlashgan   hokimiyati   zaiflasha   bo   rib,   uning   tarkibida   bir   necha   mustaqil
davlatlar   vujudga   kela   boshladi.   Mas.:   Afrikada   ag‘labiylar   davlati,   Xuroson   va
Movarounnahrda   somoniylar   davlati,   945   yili   Erondagi   buvayhiylar   Bag‘dodni
egallab,   abbosiylarni   siyosiy   hokimiyatdan   chetlatdilar,   fors   tilida   sо‘zlashuvchi
aholidan   iborat   katta   hudud   mustaqillikka   erishdi.   Bu   vaqtda   Shimoliy   Afrika   va
keyinchalik   Misrda   fotimiylar   xalifaligi   hukm   surdi   (909—1171).   Bular   о‘zlarini
Muhammadning   (s.a.v)   qizi   Fotima   avlodlaridan   deb   hisoblaydilar.   Fotima
musulmonlar,   ayniqsa,   shiy’alar   tomonidan   muqaddas   ayol   sifatida   sanalib,   unga
19 sig‘inadilar.   Shunday   qilib,   qudratli   abbosiylar   xalifaligi   parchalanib   keta   boshladi.
Eng sо‘nggi xalifa Mu’tasim mо‘g‘ullar xoni Xulogu tomonidan 1258 yili qatl etildi.
Mana   shunday   qilib   abbosiylar   xalifaligi   besh   asr   va   umuman   Muhammad   (s.a.v.)
payg‘ambardan   keyin   tashqil   topgan   arab   xalifaligi   626   yil   hukm   surdi.   Arab
xalifaligi   Arabiston   yarimoroli,   Yaqin   va   О‘rta   Sharq,   Shimoliy   Afrika,   Ispaniya,
Markaziy Osiyo va Kavkazortini о‘z ichiga olgan yirik feodal davlat edi. Abbosiylar
xalifaligi tugatilishi Islom dini taraqqiyotiga ta’sir etmadi. Bu din dunyodagi yirik din
sifatida   tobora   о‘z   doirasini   kengaytirib   bordi.   Abbosiylar   davrida   arab   davlati   juda
ham taraqqiy topdi. Bog‘dod xalifaligi VIII-IX asrlarda ayniqsa kuchli edi. Bu vaqtda
bog‘dodni   barpo   etgan   Mansur   (754-775)   Karl   Buyukga   zamondosh   bо‘lib   u   bilan
dо‘stona   aloqalar   qilgan   Xorun   al   Rashid   (786-809)   arab   ilm   faniga   zо‘r   berib
homiylik   qilgan   al-Ma’mun   (813-833)   kabi   qudratli   xalifalar   idora   qildi.
Abbosiylarning ―oltin davri  Mо‘tadid (892-902) zamonida tugadi. Xalifalik ana shu‖
vaqtdan boshlab tushkunlikka yuz tо‘tdi. Abbosiylar davlatida Eronning ta’siri kuchli
edi.   Bk   ta’sir   vazirlik   (buyuk   vazir   xalifaning   birinchi   ministri)   unvonining   joriy
qilinishda ham soliq solishda eron usullarining о‘zlashtirilishi ham (yer kadastlarining
eronlardagiga  о‘xshab   tuzilishida),  xalifalik  ma’muriy  jixatdan  viloyatlarga  bо‘linib,
ularga gubernator – amirlar boshliq qilib qо‘yilishida ham namoyon bо‘ldi. Eronning
feodallashgan   zadogonlari   xalifalikni   idora   qilishda   aktiv   qatnashdi.   Buyuk   vazirlik
lavozimiga odatda eroniylardan tayinlanar edi va bu lavozim nasldan-naslga о‘tar edi.
Xalifaning   juda   kо‘p  doimiy  qо‘shni   bо‘lib,  bu  qо‘shinning  kо‘pchiligi   turli  var-var
otryadlaridan   iborat   edi,   IX   asrning   ikkinchi   yarmidan   boshlab   esa   asosan
otryadlaridan iborat bо‘ldi. 
Xalifaning   gvardiyasi   katta   siyosiy   ahamiyatga   ega   edi,   bu   gvardiya
harbiy ishga yoshligidan boshlab о‘rgatilgan qullardan tuzilgan edi. Xalifalik xо‘jalik
ishlarining   turli   sohalariga   ham   katta   e’tibor   berdi,   bu   borada   ham   qisman   eron,
qisman   Mesopotamiya   traditsiyalaridan   foydalandi.   Chunonchi,   maxsus   pochta
20 mahkama   bо‘lib   bu   mahkama   pochta   ishlari,   katta   yо‘llarni   tartibga   solish   bilan
shug‘ullandi,   bu   yо‘llar   tekislandi,   suv   bilan   ta’min   qilindi,   unda   har   bir   muayyan
masofada   maxsus   musofirxona,   karvonsaroylar   taqil   qilindi.   Abbosiylar   zamonida
dalalarni   diniy   sug‘orish   sistemasi   g‘oyat   avj   oldi.   Buning   uchun   turli   katta
kichiklikdagi   yer   osti   va   yer   usti   kanallari   qurildi.   Irrigatsiya   qurilishlari   tо‘xtovsiz
davom etdi va bu ish bilan xukumatning maxsus mahkamasi shug‘ullandi. Abbosiylar
poytaxti   –   Bog‘dod   juda   katta   bir   shahar   bо‘lib   und   xalifaga   va   unng   yaqin
odamlariga qarashli juda kо‘p saroy va bog‘lar bor edi. Shahar doira shaklida bо‘lib,
uning   atrofi   ikki   qator   devor   bilan   о‘ralgan   edi.   Bu   shahar   zadogonlar   shhri,
xalifaning qarorgohi bо‘lish bilan birga juda katta savdo markazi ham edi. 
Bog‘dod   bozorlariga   uzoq-uzoq
mamlakatlardan   savdogorlar   kelar   edi.   Bu   yerda   Vizantiyaliklar,   Xitoylar,   Xindlar,
Malayyaliklr, Shimoliy, G‘arbiy va hatto Markaziy Afrikalik kishilarni ham uchratish
mumkin   edi.   Abbosiylar   davrida   old   va   О‘rta   Osiyoning   shuningdek   Shimoliy
Afrikaning   juda   keng   territoriyasida   ma’lum   vaqtgacha   tinchlik   qaror   topishi
natijasida   xalifalik   iqtisodiy   jihatdan   g‘oyat   taraqqiy   topdi.   Markaziy   hukumat
irregatsiya   sistemasiga   mо‘ttasil   e’tibor   berish   natijasida,   bu   davrda   dehqonchilik
sohasida   katta   yutuhlarga   erishildi.   Sholi,   paxta   va   shafron   keng   tarqalgan   qishloq
xо‘jalik ekinlari edi.
21 II BOB. IX – X asrlarda Markaziy Osiyo xududlarida etno - siyosiy va madaniy
hayot.
2.1 IX-X asrlarda Markaziy Osiyo mintaqalarida siyosiy ahvol
Turk xoqonligi davrida Yettisuv aholisi bilan Movarounnahr aholisi o‘rtasidagi
etnik, iqtisodiy va madaniy aloqalarda ma’lum o‘zgarishlar bo‘lgan. Ayrim jabhalarda
(tijorat,   madaniyat   va   ma’naviyatda)   o‘zaro   yaqinlashish   bir   muncha   rivojlangan.
Movarounnahrda   qatiylashib   borayotgan   islom   dini   Sirdaryoning   o‘rta   oqimlaridagi
shahar va qishloqlarga ham bir muncha ta’sir qilgan, ammo ayrim noiblar o‘rtasidagi
munosabatlar  keskinlashib Movarounnahr  bilan bo‘lshgan aloqalar bazan uzilib ham
qolgan. 
O‘zbek  elatining shakllanishida  Qarluq davlatining roli  benihoyat  katta. X  asr
o‘rtalaridan   boshlab   bu   davlat   tarixiy   manbalarda   qoraxoniylar   davlati   bilan   tilga
olinadi.   Qarluq   xoqonlarining   unvonlarida   Qora   (ulug‘,   buyuk   ma’nosida)   atamasi
mavjud bo‘lganligi sharqshunos olim V. V. Grigorev qarluq tomonidan tashkil etilgan
davlatni   Qoraxoniylar   davlati   deb   ilmiy   adabiyotlarga   kirg‘izgan.   Haqiqatda   esa
Qoraxoniylar davlati Qarluq davlatining o‘zi uning davomi bo‘lgan. Qarluqlarning IX
- X asrlarda egallab turgan hududda 20 dan oshiq katta shahar, juda ko‘p qishloqlar
bo‘lgan.  Qarluqlar,  “Hudud  al  -  olam”  qo‘lyozma  asarida  (X asrda)   qayd  etilishicha
ko‘p   sonlli,   nufuzli   xalq   bo‘lib   bir   qismi   chorvachilik,   bir   qismi   ovchilik   va   yana
boshqa   bir   qismi   esa   o‘troqlashib,   dehqonchilik   bilan   shug‘ullanganlar 1
.   Katta
hududda   qarluqlarning   faqat   bir   o‘alarigana   yashamay,   ular   bilan   birga   bir   qancha
boshqa   turkiy   qabilalar   ham   aralash   holda   yashab   kelgan.   Etnoslarning   ichida   eng
1
 Жабборов И. М. Ўзбѐк халқи этнографияси.-Т.: 1994.  B .67.
22 yirigi chigil, xalach va laban bo‘lib, bular aslida qarluq qabilalaridan hisoblanadi 1
. 
Yirik   qabilalardan   yana   biri   -   yag‘mo   bo‘lib,   bular   VIII
asrlarda   Teles   qabila   itgifoqidan   ajralib   chiqib,   qarluqlarga   qo‘shilgan.   Qarluqlar
egallab   turgan   hududda   yana   turk   va   turkesh   xoqonliklari   tanazzulidan   keyin   shu
yerlarda   qolib  yashagan   nushubi,   dilu,   arg‘u,   tuxsi,   az,  uz,   sariq   va  boshqa   guruhlar
ham   mavjud   bo‘lgan.   Qarluqlar   hududdagi   shahar   va   qishloqlarda   dehonchilik,
hunarmandchilik   va   savdo   -   sotiq   bilan   shug‘ullanib   kelgan   turg‘un   aholi   ham
salmoqli   o‘rin   egallagan.   Bu   aholining   asosiy   qismini   asrlar   davomida   o‘troqlashib
qolgan turkiyzabon aholi tashkil etgan. Buyuk Ilak yo‘lidagi shahar va qo‘rg‘onlarda
(Isfijob,   Taroz,   Bolasag‘un,   Suyob,   Qoshg‘ar,   Xo‘tan   va   boshq.)   Turkiyzabon   aholi
bilan   birgalikda   So‘g‘diylar   (so‘g‘dak)   va   boshaqa   elat   kishilari   ham   yashagan.
Bularning   ko‘pchiligi   asosan   xunarmandchilik   va   tijorat   ishlari   bilan   shug‘ullanib,
ayrim shahar va qishloqlarda alohida jamoa bo‘lib yashaganlar. 
Qarluq   davlati   hududida   yashovchi
ayrim   etnik   guruhlar,   masalan,   yobaku,   yoriq   (joriq)   va   boshqalar   o‘zbek   elatining
shakllanishida qatnashmagan bo‘lishi ham mumkin. Arg‘u, tuxsi, bijanak (pecheneg),
turkesh   qabilalarning   bir   qismi   yoki   ayrim   guruhlari   qarluq   xoqonlarining   itoatida
bo‘lsalar   hamki,   o‘z   qabila   tuzumini   saqlab   shakllanyaayotgan   elatga   qo‘shilmay
kelar   edilar.   Demak,   o‘zbek   elatining   shakllanib   borishida   bu   hududda   joylashgan
etnoslarning   barchasi   ham   bir   maromda   ishtirok   eta   olmaganlar;   elatga   aniq   bir
hududda   asrlar   davomida   yonma-yon   yashab   kelgan   (oldinlari   boshqa   tilda
so‘zlashgan bo‘lsalar ham), turmush tarzi, an-analari madaniyatlari bilan bir-birlariga
yaqin   bo‘lgan   etnoslar   yoki   ularning   ma’lum   qismi   qatnashishi   mumkin   bo‘lgan.
Etnosni   shakllanish   jarayoni   ma’lum   bir   davlat   hududida   o‘tishi   etnogenetik
shartlardan   biri   hisoblanadi.   Albatta   nazariy   tomondan   qaraganda   shunday   bo‘lishi
kerak. Ammo ilk o‘rta asrlarda Markaziy Osiyo shaharlari sharoitida qatnashgan etnik
elementlar   qo‘shni   davlatlar   hududida   ham   yashab,   malum   darajada   etnogenetik
1
  Doniyorov .  A .  O ’ zbek   etnografiyasi   tarixshunosligi   ocherki . –  T .:  B .34.
23 jarayonda ishtirok etganlar 1
.  Masalan,
shakllanayotgan   tojik   etnosi   nafaqat   Somoniylar   xukmronlik   qilayotgan   yerlarda,
balki   qarluq   va   uyg‘ur   davlatlari   hududida   ham   yashar   edalar;   bularning   ma’lum
qismi tojik xalqining etnogenezida qatnashganlar, ayrim qismlari esa qarluq va uygur
davlati   ichida   qolib,   bu   yerdagi   aholiga   aralashib   ketgan   edilar.   Shuni   ham   o‘qtirib
o‘tib   joizki,   Somoniylar   hududiga   kelib   o‘rnashgan   turkiyzabon   etnoslar   va   ayrim
kishilar, xo‘jaliklar, islom dinini qabul qilishlari kerak edi; bu Movarounnahrga kelib
o‘rnashishini   asosiy   sharti   edi.   Somoniylar   zz   hududlarini   yomon   niyat   bilan,
yovuzlik   qilib   bostirib   kiruvchi   ko‘chmanchi   qabilalardan   himoya   qilganlar.   Islom
dinini   qabul   qilib,   najot   so‘rab   utloq,   yaylov,   yer   so‘rab   kelganlar   hech   qanday
qarshiliksiz qabul qilingan. 
Keltirilgan ma’lumotlarga asoslanib aytish mumkinki, toji  va o‘zbek ajdodlari
qadimda, ilk o‘rta asrlarda va keyin ham doimo birga bir hududda aralash, yonma—
yon   yashab   kelganlar.   Bularni   bir-birisiz   tasavvur   qilib   bo‘lmagan.   Shuning   uchun
ham Mahmud Qoshg‘ariy, “totsiz turk bo‘lmas, boshsiz  burk bo‘lmas”, yani tojiksiz
turk bo‘lmagandek bosh qalpoqsiz (bosh kiyimsiz)  bo‘lmas degan maqolni keltirgan
edi.   Tot   atamasini   bu   yerda   Mahmud   Qoshg‘ariy   fors-tojiyak   tilli   aholiga   nisbatan
ko‘llagan. Tojik va o‘zbek ajdodlarning ilk o‘rta asrlarda elat bo‘lib shakllanishi ikki
davlat   —  Karluq  va  Somoniylar  hududi  o‘tganligi   tabiiy  holat  edi   albatia.  Bu  yakki
xalqning   bu   hududda   shakllanishi   tufayli   ularning   etnogenetik   tarixining   ko‘p
qirralarida   umumiylik   hosil   bo‘lgan.   Ma’lumki,   o‘zbek   va   tojik   elatlari   qadimgi
etnoslardan (sak, massagetlar,  baqtriyaliklar, yuechji toxarlar, so‘g‘diylar, qang‘arlar
va   boshqa   xalqlardan)   tomir   olganlar.   Shuning   uchun   ham   ularning   madaniyat   va
turmush   tarzlarida,   urfodatlarida   o‘xshashliklari   ko‘p   bo‘lgan.   Shu   bilan   birga,
ularning har biriga xos (bir elatni ikkinchisidan farqini bildiruvchi) xususiyatlari—tili,
o‘zligini anglashi, ruhiyati va boshqa ham mavjud edi. Bu xususiyatlari bilan bir elat
1
 Асқаров А. Ўзбѐк халқининг к	ѐлиб чиқиши тарихи. –Т.: Шарқ, 2014.  B .58.
24 ikkinchi elatdan ajralib turgan 1
. 
IX—X asrlarda Xorazm o‘lkasida turg‘un yashovchi turkiyzabon aholi (qang‘li,
bejanak,   o‘g‘uz)   ham   mavjud  bo‘lgan.  Ammo   bular   son   jihatidan  tub   yerli,   Xorazm
aholisidan   ham   edi.   So‘zsiz   turkiyzabon   etnoslarning   ta’sirida   Xorazm   aholisining
talay   qismi   (shaxsan   alanlar)   turkiylashib   qolgaya   edilar.   Lekin   Xorazm   hududida
yashovchi   ko‘chmanchi   va   yarim   ko‘chmanchi   turkiy   zabon   aholi   Xorazmning
turg‘un   aholisiga   iqtisodiy   hamda   madaniy   jihatdan   tasir   etishga   ojizlik   qilar   edilar.
Xorazmliklarning   iqtisodiy   va   madaniy   darajasi,   ong   sezimi   ularga   nisbatan   yuqoi
bo‘lgan.   Bu   o‘lkani   tarixiga   oid   barcha   tomonlarini   hiyasobga   olib,   Xorazm   aholisi
XII asrlar boshlarigacha (mo‘g‘ullar istilosigacha) alohida elat (Xorazm elati) bo‘lgan
desak   xato   bo‘lmas.   Ong   sezimi,   o‘zligini   anglash   (albatta   o‘z   davri   darajasida)
turkiylik   (til   jihatidan)   tushunchasiIX—X   asrlarda   o‘zbek   ajdodlarining   elat   bo‘lib
shakllangan   qismida   qattiylashibqolgan   edi   desak   xato   bo‘lmas,   ammo   iqtisodiy   va
madaniy   taraqqiyot   (o‘zbek   ajdodlarining   elat   bo‘lib   shakllangan   qismida)   hali
nihoyasiga   yetmagan   edi.   Shu   davrlarda   (IX—X)   etnogenetik   jarayonda   qatnashgan
etnik   guruhlarning   ayrmmlari   ko‘chmanchilikda   va   yarim   o‘troqlikda   kun   kechirib,
chorvachilik   bilan   birga   dehqonchilik   qilib   ham   kelganlar;   uchinchi   guruhlari
dehqonchilik,   xunarmandchilik   va   tijorat   ishlari   bilan   shutg‘llanib   kelganlar.   Bu
guruhlar o‘rtasida hali iqtisdiy aloqalar yetarli darajada emas edi. Bularning madaniy
darajasida ham tafovut katga edi. 
Qarluq   davlati   hududida   turli   diniy   e’tqodlar   (tangriga   sig‘inish
burxonlik,   budda,   xristian   va   boshq.)   mavjud   edi.   Ilmfan   taraqqiyoti   ham   yetarli
darajada   rivoj   topmagan.   Qarluq   -   chigil   lahjasi   ustivorlik   qilib   kelayotgan   bo‘lsa
ham,   ammo   bulahja   o‘zbek   elati   tarkibiga   kirgan   barcha   etnik   guruhlarga   singib,
umum elat tili darajasiga ko‘tarilish jarayoni nihoyasiga yetmagan edi. Etnik jarayon
oxirlashi   uchun   elatni   shakllanish   darajasini   aniqlovchi   ko‘rsatkichlar   shu   davlat
hududi   rivojlavib   elat   va   hudud   ichida   qat’iylashib   qolishi   lozim   edi.   Buning   uchun
1
 Ўзбѐкистон ҳудудида анъанавий этнослараро жараёнлар.-Т., Янги нашр, 2011.  B .79.
25 ma’lum   vaqt   kerak   bo‘lgan.   X   asrning   oxirlarida   ichki   ziddiyatlar   kuchayib
Somoniylar   davlati   kuchsizlanadi.   Bundan   Qoraxonlilar   foydalanadilar;   harbiy
yurishlar   qilib,   ular   998   —   1011   yillar   davomida   Movarounnahrni   katta   qismini
egallab o‘z hukmronliklarini o‘rnatadilar.  XI   asr   boshlarida   Qoraxonlilar   davlati
Amudaryodan   to   Torim   daryosigacha   bo‘lgan   katta   hududga   egalik   qiladilar
Amudaryo   Qoranonlilar   bilan   G‘aznaviydar   o‘rtasida   chegara   bo‘lib   koladilar.   Shu
vaqtdan o‘zbek ajdodlarining etnogenetik jarayoni taraqqiyoti ikkini bosqichga o‘tadi.
Movarounnaxr   Somoniylar   davrida,   sharqda   iqtisodiy   va   madaniy   jihatdan   eng
taraqqiy   etgan   hudud   edi.   Bu   hududning   shahar   va   qishloqlari   obod   bo‘lgan.
Jamiyatning   hamma   tomonlarida   islom   dini   va   shariat   qoidalari   xukm   surgav.
Movarounnahrga   kirib   kelgan   qoraxonlilar   shu   yetuk   madaniyatga   egalik   qilib,   uni
davom ettiradilar. Ko‘chib kelgan qabilalar yarim ko‘chmanchi va yarim o‘troq etnik
guruhlar   bo‘lib,   ular   chorvachilik   bilan   bir   vaqtda   dehqonchilik   bilan   ham
shug‘ullanadilar.   Keyinchalik   bularning   ko‘pchiligi   o‘troqlalashib,   shahar   va
qishloqlarda turg‘un aholi hayotiga moslashib boradilar. XI   asrning   birinchi
yarmilarida  qoraxonlilar  davlatida   ichki   kurashlar   kuchaya  boradi.  Xokimiyat   uchun
kurash   oxir-oqibat   davlatni   inqirozga   olib   keladi.   XI   asrning   ikkinchi   yarmida
Koraxonlilar   davlatida   ikki   mustaqil   davlatga   bo‘linib   ketadi.   Sharqiy   qismining
markazi Balasag‘un bo‘lib qoladi, g‘arbiy qismining markazi Samarqand bo‘ladi. Shu
sanadan   Qoraxonlilar   davlati   tarixining   uchinchi   bosqichi   boshlanadi.   G‘arbiy
Qoraxonlilar davlati XI—XII asrlar davomida iqtisodiy va madaniy jihatdan taraqqiy
etgan;   markazlashgan   davlat   darajasiga   ko‘tarilgan   edi.   Bu   davlat   XI   asr   oxirlarida
Saljuqiylar XII asr o‘rtalarida esa Qoraxoniylarga qaram bo‘lgan bo‘lsalar hamki o‘z
davlat tuzumining butunligini saqlab qolgan edilar. G‘arbiy Qraxonlilar davlati ichida
o‘zbek   ajdodlarining   enogenetik   jarayoni   davom   etadi.   Movarounnaxrga   kelib
o‘rnashgag   etnik   guruhlar   asrlar   davomida   bu   hududda   yashovchi   qardoshlari   bilan
birlashib,  ular  bilan  aralashib  boradilar.  Tub  yerli   aholi  ta’sirida  yarim   ko‘chmanchi
26 va   yarim   o‘trqlikda   yashab   kelgan   etnik   guruhlar   o‘troqlashib   dehqonchilik,
hunarmandchilik   va   savdo-sotiq   bilan   shug‘ullanadilar.   Ularning   faqat   oz   qismi
dehqonchilik bilan bir vaqtda an’anaviy chorvachiliklarini davom qilib kelganlar. 
Movarounnahr
hududidagi   turkiy   xalqlarning   o‘zaro   yaqinlashib,   qorishib   borishi   natijasida   hudud
aholisi   o‘rtasida   iqtisodiy   va   madaniy   umumiylik   qatiylashadi.   Umum   elat   tili   va
adabiy   til   shakllanadi.   Movarounnahr   va   unga   tutashgan   mintaqalarda   yashovchi
barcha   turkiyzabon   aholi   bir   xalq   (elat)   bo‘lganligi   ong   sezimida   butkul   o‘rnashib
qoladi.   Boshqacha   qilib   aytganda   elat   shakllanishidagi   barcha   etnik   alomatlar   o‘z
maromiga   yetib,   o‘zbek   ajdodlarining   elat   bo‘lib   shakllanish   jarayoni   oxirlashadi.
Ammo  bu  bilan  etnogenetik  jarayon  to‘xtab  qolmaydi.  Keyingi  bosqichlarda   u  yana
ham   takomillashib   boradi.   Yuqorida   aytganlarimizdan   xulosa   qilib   aytmoqchimizki,
o‘zbeklarning ilk ajdodlari Movarounnahr va unga tutash mintaqalarda madaniyatlari
bir-birlariga yaqin, ikki tilda so‘zlashuvchi qardosh o‘zbek va tojik xalqlari elat bo‘lib
shakllangan. Ularning ilk ajdodlari Movarounnahrda va unga chegaradosh xududlarda
qadim   zamonlarda   yashagan   so‘g‘diylar,   xorazmiyliklar,   baqtriylar,   saklar,   toxarlar,
qang‘arlar   va   boshqa   xalqlar   bo‘lgan.   Shimoliy   Xitoyda,   Sibir,   Yettisuv,   Sharqiy
Turkiston,   Sirdaryo   sohillarida   antik   davrlarda   va   ilk   o‘rta   asrlarda   mavjud   bo‘lgan
turkiy qabilalar  (xun, usun, dulu, turkash, qarluq, chig‘il, xalach, yag‘mo va boshq.)
ham o‘zbek ajdodlarining etnogenetik jarayonida muhim o‘rin egallagan. 
Tilga   olingan   xalqlar   va   qabilalarning   ko‘pchiligi   o‘rta   asrlar   davomida   elat
bo‘lib   shakllangan   turkman,   qozoq,   qirg‘iz   va   qorqalpoq   xalqlarning   ham   etnik
tarixida juda katta rol o‘ynagan. Demak, Markaziy Osiyoda yashovchi barcha xalqlar
asrlar davomida etnik jixatdan bir-birlari bilan yaqin aloqada, qavm qarindosh bo‘lib
kelgandar. Shunday qilib, IX-X asrlar davomida shakllangan o‘zbek elatining o‘zagi
turkiy   etnoslarning   fors   tojik   tilli   aholi   bilan   asrlar   davomida   aralashib,   qorishib
ketishidan   hosil   bo‘lgan.   XI   -   XII   asrdarda   o‘zbek   elatining   tarkibida   turkiy
27 komponentlar   ko‘payadi   va   uning   rivojlanishi   asosan   turkiy   komponentlar   asosida
o‘tadi.   Shu   asrlar   davomida   barcha   etnik   ko‘rsatkichlar   mujassamlashadi,   o‘zbek
ajdodlarning alohida jamoa (elat) bo‘lib shakllashishi nihoyasiga yetadi. Shakllangan
o‘zbek elatining taraqqyoti keyingi asrlarda ham davom etadi. 
IX-X   asrlarda   Markaziy   Osiyo   xududlarining   etnik   tarkibi   bir   tekisda
bo‘lmagan.   Tilga   olingan   viloyatlarning   asosiy   xalqi,   yuqorida   qayd   etib
o‘tganimizdek,   qadimdan   turg‘un   yashab,   dehqonchilik,   xunarmandchilik   va   savdo-
sotiq   bilan   shug‘ullanib   kelgan.   So‘zsiz   IX-X   asrlarda   bu   aholining   katta   kismi
turkiyzabon xalklar bo‘lgan. Vohalarda turkiy xalkdar bilan yonma-yon, ko‘p hollarda
aralashib tojik xalqi ham yashagan. Arab istilosidan keyin ayrim viloyatlarda turg‘un
bo‘lib,   arablar   va   etnik   guruxdar   ham   joylashib   qolgan.   Turkiyzabon   aholining
ma’lum   qismi   ilk   o‘rta   asrlarda   ko‘chmanchi,   yarim   ko‘chmanchi   va   yarim   o‘troq
hayot   kechirib,   xo‘jaligida   chorvachilik   muhim   ahamiyatga   ega   bo‘lgan.   Chorvador
va   o‘troq   xalklar   doimo   bir-birlari   bilan   iktisodiy   va   madaniy   aloqada   bo‘lib
kelganlar.  Farg‘ona   vodiysida   qishloqlarning   mo‘lligi   va
kattaligidan   bu   xududda   IX   -   X   asrlarda   o‘troq   aholining   birmuncha   zich
joylashganligidan dalolat beradi. So‘zsiz turg‘un aholining vodiyda bu qadar ko‘pligi
avvalo, mazkur hududning tabiiy va iqtisodiy jihatdan boyligi bo‘lsa  kerak. Arab va
fors tilida yozilgan tarixchi va geograflarning aytganlarini xisobga olib IX-X asrlarda
Farg‘ona vodiysida turg‘un yashovchi aholining 1,5 mln. deb taxmin qilish mumkin.
Bunga   tog‘oldi   yaylovlarida,   vodiyning   shimoli-sharqidagi   tog‘li   rayonlarida
yashovchi   ko‘chmanchi   va   yarim   ko‘chmanchi   aholi   kirmaydi.   Ko‘chmanchi   va
yarim ko‘chmanchi qavmlarning soni taxminan 0,5 mln. kishi bo‘lgan desak, shunda
Farg‘ona vodiysining aholisi 2 mln. kishi bo‘lib chiqadi 1
. 
Farg‘ona vodiysining g‘arbiy chegarasi «Sirdaryoning
o‘rta qismidagi viloyatlarga ulanib ketgan. Bu mintaqada (Sirdaryoning o‘rta qismida)
Xo‘jand,   Usurshona   (Sirdaryoning   chap   sohilida)   va   Shosh   vohasi   joylashgan.
1
 Ўзбѐкистон ҳудудида анъанавий этнослараро жараёнлар.-Т., Янги нашр, 2011.  B.81.
28 Farg‘onadan   Usrushonaga   o‘tishda   Movarounnaxrning   o‘rta   asrlardagi   yirik
shaharlaridan   biri   Xo‘jand   joylashgan   bo‘lib,   u   IX-X   asrlarda   arab   geograflarining
ma’lumotlarida   alohida   viloyat   (Xo‘jand   viloyatining)   markazi   xisoblangan.
Usrushonaning  poytaxt  shahri  Bunjiketdan tashqari  yana  boshqa shaharlar  ham  tilga
olinadi.   Shularning   ichida   eng   yiriklari   Zomin   va   Jizzax   shahari   hisoblangan.   Bu
shaharlar   Buyuk   Ipak   yo‘lida   joylashgan   bo‘lganligidan   o‘z   davrining   birmuncha
taraqqiy   etgan   shaharlaridan   hisoblangan.   Nomlari   keltirilgan   shaharlardan   tashqari
viloyatda yana bir qancha shaharlar bo‘lib, ularning har biri katta rustaqning markazi
hisoblangan. Turkiyzabon   xalkdarning   turg‘un   yashovchi   qismi   nafaqat   Usrushona
viloyatida,   Movarounnahrning   barcha   viloyatlarida   qadim   davrlardan   yashab
kelganligi   tarixdan   ayon.   Lekin   shular   qatorida   IX   –   X   asrlarda   Movarounnaxrda,
uning   cho‘l   zonalari   va   tog‘li   rayonlarida   ko‘chmanchi   va   yarim   ko‘chmanchi
turkiyzabon etnoslar ham oz bo‘lmagan.
29 2.2 IX - X asrlarda Movarounnahr va unga tutash mintaqalarda etno-madaniy
jarayon
Ilk   o‘rta   asrlarda   Markaziy   Osiyo   xalqlarining   etnik   va   madaniy   taraqqiyoti
uchun   katta   axamiyatga   molik   bo‘lgan   bir   necha   viloyatlar   mavjud   edi.   Farg‘ona,
Usrushona,   Shosh,   So‘g‘d,   Kesh,   Nasaf,   Toxariston,   Xorazm   shular   jumlasidan.
Markaziy   Osiyo   xalq-larining,   jumladan   o‘zbek   xalkining   shakllanish   jarayonida
Sharqiy   Turkiston,   Yettisuv,   Sirdaryoni   o‘rta   va   kuyi   oqimlarida,   unga   tutash
cho‘llarda   yashagan   etnoslarning   ham   roli   oz   bo‘lmagan   albatta.   Bu   xududlar   ko‘p
asrlik   tarixiy   davrlarni   o‘tib,   qanchadan-qancha   etnik   uyushmalarni,   davlatlarni,
qirg‘in   urushlarni,   bosqin   va   talonchilikni   kechirgan.   Uzoq   tarixiy   taraqqiyot
jarayonida   tabiiy   sharoitga   qarab,   har   bir   xududning   aholisi,   uning   etnik   tarkibi   va
o‘ziga   xos   iqtisodiy   va   madaniy   hayoti   shakllangan.   Shu   bilan   bir   vaktda   mazkur
o‘lkalar   iqtisodiy,   madaniy   va   etnik   jihatdan   bir-birlari   bilan   doimo   uzviy   bog‘liq
bo‘lib kelgan 1
.  Markaziy   Osiyo   xalkdarining   tarixiy
iqboli   ham   deyarli   bir   xilda   kechgan.   IX-X   asrlarda   Markaziy   Osiyo   xududlarining
etnik   tarkibi   bir   tekisda   bo‘lmagan.   Tilga   olingan   viloyatlarning   asosiy   xalqi,
yuqorida   qayd   etib   o‘tganimizdek,   qadimdan   turg‘un   yashab,   dehqonchilik,
xunarmandchilik va savdo-sotiq bilan shug‘ullanib kelgan. So‘zsiz IX-X asrlarda bu
aholining   katta   kismi   turkiyzabon   xalklar   bo‘lgan.   Vohalarda   turkiy   xalkdar   bilan
yonma-yon, ko‘p hollarda aralashib tojik xalqi ham yashagan. Arab istilosidan keyin
ayrim   viloyatlarda   turg‘un   bo‘lib,   arablar   va   etnik   guruxdar   ham   joylashib   qolgan.
Turkiyzabon   aholining   ma’lum   qismi   ilk   o‘rta   asrlarda   ko‘chmanchi,   yarim
ko‘chmanchi   va   yarim   o‘troq   hayot   kechirib,   xo‘jaligida   chorvachilik   muhim
ahamiyatga ega bo‘lgan.  Chorvador va o‘troq xalklar
1
 Ўзбѐкистон ҳудудида анъанавий этнослараро жараёнлар.-Т.: Янги нашр, 2011. B.94.
30 doimo bir-birlari bilan iktisodiy va madaniy aloqada bo‘lib kelganlar. Movarounnaxr
xududida mavjud bo‘lgan viloyatlarning barchasi IX-X asrlarda iktisodiy va madaniy
jihatdan   taraqqiy   etgan,   hosildor   yerlari,   mevalari   serob   bo‘lgan.   Al-Istaxriy   (IX
asrning   ikkinchi   yarmi   -   X   asrning   birinchi   yarmi)   o‘zining   «Masalik   al-mamalik»
ismli jug‘rofiy asarida «So‘g‘dda, Usrushonada, Farg‘onada va Shoshda (Choch) shu
darajada   serobgarchilikki,   ular   (viloyat   aholisi)   hayvonlarini   meva   berib   boqadilar»,
deb   yozgan   edi.   Istaxriy   bu   so‘zlar   Osiyoning   ko‘p   viloyatlarida   bo‘lib   ularning
geografiyasini   o‘rganish   bilan   bir   vaktda   tabiatining,   kishilarining   hayoti   bilan   ham
tanishgan,   hamda   Movarounnaxr   sharoitini   boshqa   xududlar   bilan   solishtirib   shu
xulosaga   kelgan   bo‘lishi   kerak.   Arab   va   fors   tilli   manbalarda   kayd   etilgan
ma’lumotlardan,   o‘sha   davrlardagi   Movarounnaxr   viloyatlarining   ichida   eng   ko‘p
nufuzli hudud Farg‘ona vodiysi bo‘lganligini tushunib olish qiyin emas. 
X  asr  Farg‘ona  viloyatida  40  ta   shahar   bo‘lgan.   Uning  poytaxti   shu  davrlarda
Axsikent   bo‘lib,   shaharning   kattaligi   (aylanmasiga)   3   farsang   masofaga   cho‘zilgan
bo‘lib,   uning   ichida   bog‘,   kanallari   va   bir   qancha   xrvuzlari   borligi   qayd   etilgan.
Axsikentning   atroflarida   (devordan   tashqarisida)   ham   bog‘lar,   daraxtzorlarning
mo‘lligi   va   ular   bir-birlaridan   uzilmasdan   2   farsang   masofagacha   cho‘zilib   ketgan,
deb   ta’riflanadi.   Farg‘onada   Axsikentdan   tashqari   yana   bir   kancha   shaharlarning
nomlari   qayd   etilgan.   Vodiydagi   shaharlarning   ichida   eng   yiriklari   sog‘lom   shaxar
Quba (hozirgi Quva), O‘sh, O‘zgan edi. Bu shaharlarning ichida va atroflarida bog‘-
rog‘lar   va   kanallar   mavjudligi   ta’kidlab   o‘tilgan.   Farg‘ona   vodiysida   qishloqlarning
mo‘lligi   va   kattaligidan   bu   xududda   IX-X   asrlarda   o‘troq   aholining   birmuncha   zich
joylashganligidan dalolat beradi. 
So‘zsiz turg‘un aholining vodiyda bu qadar ko‘pligi avvalo, mazkur hududning
tabiiy va iqtisodiy jihatdan boyligi bo‘lsa kerak. Arab va fors tilida yozilgan tarixchi
va geograflarning aytganlarini xisobga olib IX-X asrlarda Farg‘ona vodiysida turg‘un
yashovchi aholining 1,5 mln. deb taxmin qilish mumkin. Bunga tog‘oldi yaylovlarida,
31 vodiyning   shimoli-sharqidagi   tog‘li   rayonlarida   yashovchi   ko‘chmanchi   va   yarim
ko‘chmanchi   aholi   kirmaydi.  Ko‘chmanchi  va  yarim   ko‘chmanchi   qavmlarning  soni
taxminan   0,5   mln.   kishi   bo‘lgan   desak,   shunda   Farg‘ona   vodiysining   aholisi   2   mln.
kishi   bo‘lib   chiqadi.   Farg‘ona   vodiysining   g‘arbiy   chegarasi   «Sirdaryoning   o‘rta
qismidagi   viloyatlarga   ulanib   ketgan.   Bu   mintaqada   (Sirdaryoning   o‘rta   qismida)
Xo‘jand,   Usurshona   (Sirdaryoning   chap   sohilida)   va   Shosh   vohasi   joylashgan.
Farg‘onadan   Usrushonaga   o‘tishda   Movarounnaxrning   o‘rta   asrlardagi   yirik
shaharlaridan  biri   Xo‘jand   joylashgan   bo‘lib,   u  IX—X  asrlarda   arab  geograflarining
ma’lumotlarida   alohida   viloyat   (Xo‘jand   viloyatining)   markazi   xisoblangan.
Usrushonaning  poytaxt  shahri  Bunjiketdan tashqari  yana  boshqa shaharlar  ham  tilga
olinadi.   Shularning   ichida   eng   yiriklari   Zomin   va   Jizzax   shahari   hisoblangan.   Bu
shaharlar   Buyuk   Ipak   yo‘lida   joylashgan   bo‘lganligidan   o‘z   davrining   birmuncha
taraqqiy   etgan   shaharlaridan   hisoblangan.   Nomlari   keltirilgan   shaharlardan   tashqari
viloyatda yana bir qancha shaharlar bo‘lib, ularning har biri katta rustaqning markazi
hisoblangan 1
.
Turkiyzabon   xalkdarning   turg‘un   yashovchi   qismi   nafaqat   Usrushona
viloyatida,   Movarounnahrning   barcha   viloyatlarida   qadim   davrlardan   yashab
kelganligi   tarixdan   ayon.   Lekin   shular   qatorida   IX   –   X   asrlarda   Movarounnaxrda,
uning   cho‘l   zonalari   va   tog‘li   rayonlarida   ko‘chmanchi   va   yarim   ko‘chmanchi
turkiyzabon etnoslar  ham oz bo‘lmagan. Somoniylar xizmatida ham turkiy qullar oz
bo‘lmagan.   Bularning   ichidan   viloyat   hokimlari,   harbiy   sarkardalar,   hatto   davlat
boshlikdari   yetishib   chiqqan:   Samjuriy,   Alptegin,   Tosh,   Faiq   va   boshqalar   shular
jumlasidan. Alp-tegin, Somoniylarning sobiq quli, keyinchalik yirik harbiy sarkarda.
Xuroson   viloyatining   hokimi   va   yirik   feodal.   U  boyib   Xuroson   va  Movarounnahrda
joylashgan   500   qishloqni   sotib   olgan,   har   bir   shaharda   qasri,   hovli-joylari,
karvonsaroylari mavjud bo‘lgan. Alp-teginning Nishopur bozoridan sotib olgan Sabuk
1
 Қаюмов А.Р. XIX – XX аср бошларида Ўзбѐкистон ҳудудида этник жараёнларнинг баъзи хусусиятлари.-Т, 
2005. B .67.
32 (keyinchalik   Sabuk-tegin)   ko‘tarilib   yirik   harbiy   sarkarda   bo‘ladi   va   977   yilda
G‘aznani qo‘lga kiritib Xurosonda G‘aznaviylar sulolasiga asos soladi. 
Sabuq-tegin   vafotidan   keyin   (997   y.)
Qoraxoniylar   bilan   birgalikda   uning   katta   o‘g‘li   Maxmud   G‘aznaviy   Somoniylarga
qattiq   zarba   berib   Xurosonni   batamom   egallab,   uning   chegarasini   kengaytirib   yirik
davlatlar darajasiga ko‘taradi. Ayni shu yillar (999 y.) Qoraxoniylar Movarounnahrni
batamom   qo‘lga   kiritdilar.   Shunday   kilib   X   asr   oxirida   Osiyoning   markaziy
hududlarida ikki yirik davlat Qoraxoniylar va G‘aznaviylar davlati vujudga keldi. Har
ikkalasini   ham   turk   kishilari   boshqargan.   So‘g‘diyona   o‘lkasining   taraqqiy   etishida
uning geografik jihatdan qulay o‘rnashgan  joyi  ham  benihoyat  katta ahamiyatga ega
edi. Zarafshon vohasidagi yirik shahar va qishloqlar katta tijorat yo‘lida - Buyuk ipak
yo‘lida joylashganligidan  bu o‘lka  aholisi  bir  qancha mamlakatlar, xalklar  va elatlar
bilan   savdo-sotiq   va   madaniy   aloqalar   olib   borish   imkoniyatiga   ega   edi.   Bu   muhim
aloqa   yo‘li   orqali   Movarounnaxrga   turli   mamlakat   va   o‘lkalardan   xilma-xil   tovarlar
keltirilgan,   o‘lkadan   ham   chetga   dehqonchilik   va   hunarmandchilik   mahsulotlari
chiqarilgan.  So‘g‘diyonani   o‘troq   aholisining   (so‘g‘diylar)
ma’lum qismi tijorat bilan shug‘ullanib karvon bilan Afg‘oniston, Hindiston, Eron va
boshqa   old   Osiyo   mamlakatlariga,   Yettisuv   va   Sharqiy   Turkiston   orqali   sharqqa,   to
Xitoygacha borganlar. Mahalliy tijoratchilar o‘lkalarining taraqqiyoti yo‘lida bevosita
xizmat   qilib,   uning   iktisodiy   va   madaniy   jihatdan   rivojlanib   borishiga   katta   hissa
qo‘shganlar. So‘g‘diyonani shartli ravishda ikki viloyatga bo‘lish mumkin: 
1)   Zarafshon   vohasining   o‘rta   va   yuqori   qismlari   —   Samarkand
viloyati, manbalarda Samarkand So‘g‘di deyilgan. 
2) Shu laryoning quyi (Karmana va undan keyingi) oqimlari — Buxoro
viloyati   (yoki   Buxoro   vohasi),   Nurota   ham   shuning   tarkibida   bo‘lgan.   Albatta,   bu
shartli   bo‘linish.   So‘g‘diyonaning   markaziy   shaxri   Samarqand   bo‘lib,   Buyuk   Ipak
yo‘lining chorrahasida joylashgan  edi. Manbalarda qayd etilishicha shahar  bir  necha
33 dahalarga   va   mahallalarga   bo‘lingan.   Samarkand   o‘z   davrining   ko‘p   nufuzli
shaharlaridan   hisoblangan;   X   asrda   unda   taxminan   100-110   ming   kishi   yashagan.
Arab   geograflarining   Samarqand   So‘g‘di   rabotlari   va   shaharlari   haqidagi
ma’lumotlaridan,   yuqorida   ta’kidlaganimizdek,   kishloklar   zich,   aholi   tig‘iz
joylashganligini   inkor   qilib   bo‘lmasa   kerak.   Chunki   Istaxriy,   Ibn   Havqal   va
Muqaddasiy   (X   –   XI   asr   o‘rtalari)   Movarounnahrda   bo‘lib,   viloyatning   bir   qancha
shahar va qishloqlarida bo‘lib, o‘z ko‘zlari bilan ko‘rgan-bilganlarini asarlarida bayon
etganlar. Bular ham xatoga yo‘l qo‘ygan bo‘lishlari mumkin. Lekin ayrim rustaklarida
kishloklarning   ko‘p   bo‘lishi,   aholisining   tig‘izligi,   shaharlarining   iktisodiy   va
madaniy   jihatdan   taraqqiy   etganligi   haqidagi   axborotlarga   ishonmaslikka   hech   asos
yo‘q.  Zarafshon   daryosining   o‘rta   okimlarida
joylashgan   to‘rtta   yirikshaharlar   (Ishtixon,   Kushon,   Dabusiya   va   Robinjoi)
Samarqand va Panjikentdan keyingi, o‘rta darajadagi  shaharlar  bo‘lgandir. Yuqorida
Samarqand   shaxrida   100   –   110   ming   kishi   yashaganligi   haqida   gan   ketgan   edi.
Panjikent aholisi 40 ming hisoblangan edy. Ammo viloyatdagi boshqa shaharlar o‘rta
darajadagi   shaharlar   bo‘lgan.   O‘sha   asr   taraqkiyotini   hisobga   olib,   arab
geograflarining axborotlariga asoslanib, X asrda, eslatilgan 4 ta shaharning har birida
o‘rta   hisob   bilan   10   ming   kishidan   yashagan   desak,   to‘rt   shaharda   40   ming   kishi
yashagan bo‘lib chiqadi.  Viloyatdagi   qolgan   7
shahar  (13 tadan) kichik shaharlar bo‘lib, ularning aholisi  5-6 ming atrofida bo‘lgan
bo‘lishi   kerak;   unda   7   ta   shaharning   umumiy   aholisi   ham   40   mingga   yaqinlashadi;
shunda   Zarafshon   daryosi   o‘rta   oqimidagi   barcha   shaharlarida   yashovchi   aholining
soni 230 ming bo‘lgan bo‘ladi. Bunga qishloq aholisi kirmaydi. O‘rta Osiyo bo‘yicha
shahar   aholisi   umumiy   aholining   20   –   25   foizini   tashkil   qilganligini   hisobga   olib,
Samarqand viloyati qishloq aholisining sonini 850 ming mo‘ljallash mumkin. Shunda
bu hududda turg‘un yashovchi shahar va qishloq aholisining umumiy soni 1.080 ming
kishiga   yakinlashadi.   Samarqand   viloyatining   tog‘li   rayonlarida   va   cho‘l   zonalarida
34 ko‘chmanchi,   yarim   ko‘chmanchi   turkiyzabon   qabilalar   (qarluk,   chig‘il,   o‘g‘uz   va
boshq.)   yashaganliklari   haqida   yukorida   gapirilgan   edi.   Chorvador   turkiy   kabilalar
son   jihatidan   kamrok   bo‘lgan   bo‘lishi   mumkin.   Chunki,   Movarounnaxr   hududiga
arablar istilosidan keyin va Somoniylar davrida ko‘chmanchilardan faqat islom dinini
qabul kilgan qabilalar kelib, yaylovdan joy olib, yashashi mumkin bo‘lgan. Bularning
soni   200   ming   hisoblansa,   shahar   va   viloyatda   yashagan   aholining   soni   taxminan
1.280 ming kishi bo‘ladi. Bu taxminiy hisob albatta.  Buxoro   viloyati   asosan
Zarafshon   daryosining   kuyi   okimlarini   egallagan,   IX—X   asrlarda   iktisodiy   va
madaniy   jihatdan   taraqqiy   etgan   Movarounnahr   mintaqalaridan   biri   edi.   Bu
viloyatning   sharqiy   chegarasi   Karmana   shahridan   boshlab,   g‘arbda   Amudaryo
sohillarigacha   borgan.   Nurota   rayoni   ham   Buxoro   viloyati   tarkibida   bo‘lib   kelgan.
Buxoroda   «bir   korxona   bor   edi;   unda   paloslar,   darpardalar,   yozgi   kiyimlar,   yostiq
jildlari, funduqiy (jigarrang) joynomozlar va ust kiyimlarni xalifa uchun to‘qir edilar:
bitta darpardaga (butun) Buxoro xiroji sarf  bo‘lardi. Bag‘doddan har  yili  alohida bir
omil (amaldor, soliq yig‘uvchi) kelib Buxoro xirojining evaziga shu kiyimlardan olib
ketar   edi   deb   yozgan   edi,   Narshaxiy.   Hunarmandlarning   ishini   yuqori   baholab,
tarixchi   quyidagilarni   bayon   etadi:   «Buxoro   shaxrida   shunday   ishga   tayin   kilingan
ustalar   bo‘lar   edilar;   viloyatlardan   savdogarlar   kelib,   odamlar   zandoniychini
(Zandonachi   kishlog‘ida   to‘qiladigan   mato)   olib   ketganlaridek,   u   kiyimlardan   Shom
va Misrga, Rum shaharlariga olib ketar edilar 1
. 
Xurosonning   hech   bir   shaxrida   bunday   (mato)   to‘qiy   olmas   edilar».
Buxoro  IX—X   asrlardagi   rabot   (qishloqlarni)   o‘z   ichiga   olib  birmuncha   kengaygan,
aholisi   soni   ko‘paygan.   Shu   asrlardagi   Buxoroni   tilga   olib   Istaxriy   uni   (Buxoroni)
Movarounnaxr   va   Xurosonda   eng   ko‘p   aholi   yashaydigan   shahar,   deb   ta’riflaydi.
Afsuski,   axoli   sonini   aniq   belgilab   beradigan   boshqa   aniq   ma’lumotlarga   ega
emasmiz.  O. G. Bolshakovning  taxminiy hisobiga  ko‘ra, Buxoroda X  asrda 40 – 50
ming   kishi   bo‘lgan.   Uning   atroflarida   va   rabotlarida   yana   48   ming   kishi   yashagan.
1
 Асқаров А. Ўзбѐк халқининг этног	ѐнѐзи ва этник тарихи. – Т.:Унив	ѐрсит	ѐт, 2007.  B .83.
35 Demak,   Buxoro   va   uning   atroflarida   yashovchi   aholi   soni   100   ming   kishiga
yaqinlashgan.   Shaharning   etnik   tarkibi   ham   bir   xilda   bo‘lmagan.   Shaharning   asosiy
aholisini   so‘g‘diylar   va   turkiyzabon   xalklar   tashkil   kilgan.   Ma’lumki,   VIII   –   X
asrlarda   turkiy   xalklar   faqat   vohadagi   shahar   va   qishloqlarda   emas,   balki   voha
atroflaridagi cho‘llarda ham yashar edilar. Buni Narshaxiy asarlaridan tushunib olish
qiyin   emas.   Ma’lumki,   arablar   vohaga   bosib   kelgan   kezlarda   turklar   ular   bilan
raqiblashib,   kurashib   kelgan   edilar,   vohani   batamom   qo‘lga   kiritib   olgandan   so‘ng
ham   turkiy   qabilalar   arab   istilochilari   bilan   kelisha   olmasdan,   vohaga   tez-tez   xujum
qilib   turganlar   va   shuning   uchun   ham   Buxoroga   amir   bo‘lib   tayinlangan   kishining
buyrug‘i bilan voha atrofida devor ko‘tarilgan 1
.  Buxoro   shaxrida   va
umuman vohada tub yerli aholidan tashqari boshqa yerlardan tijorat yo‘li bilan kelib
o‘rnashib qolgan kishilar ham mavjud edi. Shulardan biri «kashkoshonlar» nomi bilan
atalgan.   «Buxoroda,   -   deb   ta’kidlanadi   Buxoro   tarixida,   -   bir   qavm   bor   ediki,   uni
kashkashon der edilar. Ular xurmatli, qadr-qiymatli va e’tiborli odamlar bulib, Buxoro
aholisi   o‘rtasida   zo‘r   e’tiborga   ega   edilar;   ular   dehqonlardan   bo‘lmasdan   (yirik
mahalliy yer egalaridan bo‘lmasdan demoqchi) chetdan kelgan kishilar bo‘lib, aslzoda
savdogar   va   boy   odamlar   edilar».   Qutayba   Buxoroni   batamom   egallagach,
kashkashonlarni   uyjoylarini,   undagi   anjomlarni   arablarga   qoldirib,   shahardan   chiqib
ketishga   majbur   qildi.   Kashkashonlar   Shaxristondan   chiqib,   undan   tashkari   yerlarda
700   ko‘shk   (hovli-joy)   bino   qiladilar.   Hovli-joylar,   bog‘-rog‘lar   barpo   qilib,   o‘z
xizmatchilarini   ko‘chirib   keltiradilar.   Narshaxiy   davrida   (X   asr   birinchi   yarmi)   bu
ko‘shklarning ba’zilari vayron bo‘lib, ko‘p qismi shaharga qo‘shilib ketgan.
1
 Ўзбѐкистон ҳудудида анъанавий этнослараро жараёнлар.-Т., Янги нашр, 2011.  B .113
36 Xulosa
Har   bir   elat   ma’lum   tarixiy   davrda   shakllangan.   Shu   davr   ichida   bir   hududda
yashovchi elatlar yoki ularning ayrim guruxlari bir - birlari bilan doimiy iqtisodiy va
madaniy jihatdan yaqinlashadilar. Ularning o‘zaro yaqinlashish jarayoni ko‘pincha bir
tilda   gapiruvchi   qavm   -   qarindosh,   yurtdoshlar   orasida   mavjud   bo‘lgan.   Etnik
jarayonga shu xududda qadimdan yashab kelgan yoki boshqa viloyat, mamlakatlardan
ko‘chib kelgan (migrantlar) etnoslar yoki ayrim etnik guruxlar ham faol qatnashishlari
mumkin bo‘lgan. Etnoslarning o‘zaro yaqinlashish jarayonida ma’lum bir etnik guruh
yoki   komponent   yetakchi   rol   o‘ynaydi;   boshqa   etnik   guruxlar   shu   yetakchi   guruh
atrofida   bo‘lib,   u   bilan   til   va   madaniyat   jihatidan   yaqinlashib,   jipslashib   boradi.
Ammo   etnoslarning   yaqinlashishi,   ularning   jipslashishi   hamma   vaqt   ham
muvaffaqiyatli bo‘lavermaydi. 
Mamlakatda sodir bo‘lgan siyosiy vaziyatlar, ichki nizolar, o‘zaro
kurashlar   etnoslarni   bir   -   birlari   bilan   yaqinlashishi,   jipslashish   (konsolidatsiya)
jarayonini   nihoyasiga   yetmasdan   tarqalib   ketish   hollari   ham   tarixda   oz   bo‘lmagan.
Movarounnahrga   ko‘chib   kelgan   etnoslar   bir   necha   yillar   davomida   (yarim
ko‘chmanchilik va yarim o‘troqlikka xos an’anaviy hayotlarini davom qilib) qabila va
urug‘larga   bo‘linishi   tartibini   saqlab   qoladilar.   Urug‘   o‘z   navbatida   bir   qancha   katta
va kichik oilalardan tashqil topgan. Qavm - qarindoshlik guruxlari bir yoki bir necha
ovulni tashqil qilgan. 
Qabila   urug‘chilik   tartibi   hamma   vaqt   ham   bir   xilda,   bir   tartibda   saqlanib
qolmagan.   Tartib   vaqt   -   vaqti   bilan   buzulib,   ayrim   etnik   guruxlar   qabila   va   urug‘
tarkibidan   chiqib   boshqa   qabila   va   urug‘larga   qo‘shilib   ketish   hollari   ham   oz
37 bo‘lmagan. Bu jarayon, o‘z navbatida, jamoa hayotida mavjud o‘zaro munosabatlarni
qavm   -   qarindoshchilik   asosida   emas,   qo‘ni   -   qo‘shnichilik   asosida   olib   borilishni
kuchaytirgan.   Ko‘chib   kelgan   qabilalar   bilan   Movarounnahrning   turg‘un   aholisi
o‘rtasidagi farq sezilarli darajada saqlanib qolgan edi. Qabilalarning moddiy hayotida,
xo‘jaligida   va   turmush   tarzlarida   o‘tmishdagi   ko‘chmanchilik   asoratlari   sezilarli
darajada   bo‘lgan.   Ular   islom   dinini   qabul   qilgan   bo‘lsalar   ham,   lekin   islomgacha
bo‘lgan   diniy   e’tiqod   izlari   hanuzgacha   sezilarli   darajada   saqlanib   qolgan   edi.
Olimlarning   fikricha,   faqat   vohalardan   uzoqda,   cho‘llarda   yashovchi   chorvador
qabilalarning   tilida   o‘zga   so‘zlar   (so‘g‘d   -   tojik,   arab   va   boshqa)   aralashmagan
bo‘lishi   mumkin.   Vohalarda   va   qishloqlarda   yashovchi   barcha   etnoslarning   tilida
o‘zgarish katta bo‘lgan. 
Mazkur   ishda,   asosan   Movarounnahrda   va   Xorazmda   taraqqiy   etgan
madaniyatning   ko‘chmanchi   va   yarim   ko‘chmanchi   aholiga   bo‘lgan   ta’sir   doirasini
aniqlash,   ularning   madaniy   darajasi   o‘sib,   o‘troq   aholining   taraqqiy   etgan
madaniyatiga   yaqinlashib   borishi   va   nihoyat   har   ikkala   etnik   komponentlarning
turg‘un   turkiyzabon   aholi   va   ko‘chmanchi,   yarim   ko‘chmanchi,   yarim   o‘troq
chorvadorlarni   birlashishi   tufayli   elat   bo‘lib   shakllanish   jarayonini   tezlashishi   va
boshqa masalalar yoritildi. Ma’lumki, ilk o‘rta asrning oxirlarida Movarounnahrda va
Xorazmda shahar va qishloq madaniyati oldingi asrlarga nisbatan birmuncha taraqqiy
etgan.   Voha   atroflaridagi   cho‘llarda   yashovchi   ko‘chmanchi   va   yarim   ko‘chmanchi
qabilalarga turg‘un aholining ta’siri madaniy jihatdan kuchli bo‘lgan. 
Turg‘un   aholining   ta’siri   natijasida   IX—X   asrlarda
chorvador   qabilalarning   salmoqli   qismi   o‘troqlashgan   edi.   Shahar   aholisining   ta’siri
bilan   ko‘chmanchi   va   yarim   ko‘chmanchi   aholida   ham   ilm   fanga   intilish   ishtiyoqi
tug‘iladi;   yuqori   tabaqadagi   oilalarda   o‘g‘illarni   o‘qitish,   savodli   qilish   tuyg‘usi
kuchaygan edi. Movarounnahr va Xorazm turg‘un aholining madaniy ta’siri Sirdaryo
sohillarida, Yettisuvda va Sharqiy Turkistonda yashovchi turkiy aholiga ham sezilarli
38 darajada   bo‘lgan.   Bularning   ta’sirida   Sirdaryo   sohillaridan   Yettisuvda,   Sharqiy
Turkistonda   yashovchi   axolini   salmoqdi   qismi   o‘troqlashgan.   Islom   dinini   qabul
qilgan, madaniy taraqqiyotga erishgan. Xullas Markaziy Osiyo xududlarida yashovchi
o‘troq   aholi   bilan   ko‘chmanchi   qabilalar   o‘rtasidagi   madaniy   va   ijtimoiy   aloqalar
natijasida etnik jarayon bir muncha jadallashib kolgan edi. Natijada IX—XII asrlarda
chorvador   ko‘chmanchilarning   qabilaviy   tuzumida,   turmush   tarzida   jiddiy
o‘zgarishlar   ro‘y   bergan.   Ko‘chmanchi   etnoslarda   turg‘un   hayot   kechirishga   intilish
kuchayadi.   Bu   jarayon   o‘z   navbatida   ko‘chmanchilarning   tabaqalanishini
jadallashtiradi; oldingi kabila uyushmalari va qabila ittifoqlari buziladi. Etnomadaniy
jarayon jadallashuvi o‘zbek elatini xalq sifatida shakillanishiga  olib keldi va keyingi
davrlarda esa uni yanada jipslashuviga ta’sir ko‘rsatadi.
39 Foydalailgan adabiyotlar
1. Mirziyoev Sh.M. Erkin va farovon demokratik O‘zbekiston davlatini birgalikda
barpo etamiz. -Toshkent.: O‘zbekiston, 2016.
2. Қудратуллаѐв Ҳ. Бобур армони. – Т.: “Шарқ” нашриёти, 2009.
3. Заҳириддин   Муҳаммад   Бобур.   Бобурнома.   –   Т.:   “Ўқитувчи”   нашриёти.
2017.
4. Бобоб	
ѐков   Х,   Каримов   Ш.   Ўзб	ѐкистон   тарихи.   –Т.:   “Шарқ”   Нашриёт   –
матбаа акциядорлик компанияси Бош таҳририяти. 2000.
5. Нуритдинов М. Бобурийлар сулоласи. – Т.: “Фан” нашриёти, 1994.
6. Асқаров   А.   Ўзб	
ѐк   халқининг   этног	ѐнѐзи   ва   этник   тарихи.   –
Т.:Унив	
ѐрсит	ѐт, 2007. 
7. Асқаров А. Ўзб
ѐк халқининг к	ѐлиб чиқиши тарихи. –Т.: Шарқ, 2014.
8. Қаюмов   А.Р.   XIX   –   XX   аср   бошларида   Ўзб	
ѐкистон   ҳудудида   этник
жараёнларнинг баъзи хусусиятлари.-Т, 2005. 
9. Ўзб	
ѐкистон   ҳудудида   анъанавий   этнослараро   жараёнлар.-Т.,   Янги   нашр,
2011. 
10. Жабборов И. М. Ўзб	
ѐк халқи этнографияси.-Т., 1994. 
11. Шониёзов   К.   Ўзб	
ѐк   халқининг   шаклланиш   жараёни.   –Тошк	ѐнт:   Шарқ,
2001.
12. Ахм	
ѐдов Б. Тарихдан сабоқлар.- Т., 1994. 
13. Насриддинов Қ. Ўзб	
ѐк дафн ва тазия маросимлари.  Т., 1996 
14. Махмуд Саттор. Ўзб
ѐк удумлари. Т., 1993 
15. Содиқова Н. Ўзб	
ѐк миллий кийимлари  XIX – XX  асрлар.  Т.,2003 
40 16. Бўриѐв   О.,   Усмонов   М.   Ўзб	ѐклар:   этник   тарихи   ва   этномаданий
жараёнлар. - С. 2008.
41
Купить
  • Похожие документы

  • Sovet ittifoqida siyosiy mojarolar
  • O'rta asrlarda yer-suv munosabatlari
  • Koreya Choson XVIII- XIX asrlarda
  • Somoniylar davlati va oʻrta Osiyoda tutgan oʻrni
  • Abdullaxon II davrida Buxoro xonligi

Подтвердить покупку

Да Нет

© Copyright 2019-2025. Created by Foreach.Soft

  • Инструкция по снятию с баланса
  • Контакты
  • Инструкция использования сайта
  • Инструкция загрузки документов
  • O'zbekcha