Войти Регистрация

Docx

  • Рефераты
  • Дипломные работы
  • Прочее
    • Презентации
    • Рефераты
    • Курсовые работы
    • Дипломные работы
    • Диссертациии
    • Образовательные программы
    • Инфографика
    • Книги
    • Тесты

Информация о документе

Цена 9000UZS
Размер 152.0KB
Покупки 0
Дата загрузки 31 Август 2023
Расширение docx
Раздел Дипломные работы
Предмет Психология

Продавец

Bohodir Jalolov

Psixologik tahlilning dramaturgik usuli

Купить
                                                                                                                     
M U N D A R I J A 
Bitituv malaka ish boblari va paragraflari Beti
Kirish   5
1 - b o b .   Psixologik tahlilning dramaturgik usuli 7
1.1. Dramatik asarlarda kommunikatsiya turlari.
7
1.2. Yozuvchining psixologik imkoniyatlari va qahramon ruhiyati.
11
1.3. Psixologik kontrast.
15
1.4. Adabiyotga vulgar sotsiologik yondashish.
1.5. Dinamik prinsip asosiga qurilgan xarakterlar ruhiyati
2 - b o b .   Psixologik   stress — alomatlari, turlari, sabablari, davolash va oldini
olish 17
2 . 1 . Psixologik  stress alomatlari va turlari
17
2 . 2 . Stress sabablari.Stressni davolash va oldini olish 
21
Xulosa va takliflar  30
Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati
Ilovalar
1                                                                                                                      
ANNOTATSIYA
  Mazkur bitiruv malakaviy ish :   Malaka oshirish jarayonida olingan bilim
va ko’nikmalar hamda ularni amaliyotda joriy etish deb nomlangan bo’lib, u
2   ta   bob,   6 .   ta   paragraf,   xulosa,   takliflar   va   foydalanilgan   adabiyotlar
ro’yxatidan iborat.
Bitiruv   malakaviy   ishning   kirish   qismida   Malaka   oshirish   jarayonida
olingan bilim  va  ko’nikmalarni   amaliyotda joriy etish  usullari   ochib berilgan,
m a v z u n i n g   d o l z a r b l i g i   y o r i t i l g a n ,   maqsadi,   vazifalari   b a y o n   e t i l g a n ,
amaliy ahamiyati kelitirlgan. 
Mazkur  ishning birinchi  bobi  3 ta paragradan iborat bo’lib, unda   M a l a k a
o s h i r i s h   j a r a y o n i d a   o l i n g a n   b i l i m   v a   k o ’ n i k m a l a r ning   ilmiy-nazariy
asoslari   yoritib   berilgan.   Uning   ikkinchi   bobi   ham   3   ta   paragrafdan   iborat
bo’lib,   bu   bobda   esa   M a l a k a   o s h i r i s h   j a r a y o n i d a   o l i n g a n   b i l i m   v a
k o ’ n i k m a l a r n i   a m a l i y o t d a   j o r i y   e t i s h  yo’llari
yoritib berilgan.
  Bitiruv   malakaviy   ishning   xulosa   qismida   Malaka   oshirish   jarayonida
olingan   bilim   va   ko’nikmalarni   amaliyotda   joriy   etish   ishlari   mazmuni   va
mohiyatidan   kelib   chiqqan   tarzda   umumlashtirilgan.   Mazkur   masala   bo’yicha
aniqlangan   muammolarni   bartaraf   etish   va   rivojlantirish   bo’yicha   takliflar
berilgan.
Bitiruv   malakaviy   ishni   tayyorlashda   rahbariy   adabiyotlar,   normativ-
huquqiy hujjatlar, ilmiy va ommaviy adabiyotlardan foydalanilgan.
2                                                                                                                      
Kirish
   O’zbekiston Respublikasida iqtisodiy rivojlanishning globallashuvi sharoitida
davlatning raqobatbardoshligi uning mavjud ilmiy-ma’rifiy va ilmiy-texnikaviy
salohiyatidan   to’laqonli   foydalanish,   innovatsiyalarni   iqtisodiyotgagina   emas,
balki   ta’lim   sohasiga   ham   samarali   joriy   etish   imkoniyatlari   bilan   bevosita
bog’liq.   Shu   sababli   Prezidentimiz   tomonidan   sohada   tub   islohotlarni   amalga
oshirish va zamonaviy professional  ta’lim tizimini barpo etishning maqsad va
ustuvor vazifalari belgilab berildi.
Bugungi   kunda   Malaka   oshirish   jarayonida   olgan   bilim   va
ko’nikmalarimizni   amaliyotda   joriy   etish   orqali   professional   ta’limda   qisqa
muddatda   barcha   professional   standartlar   va   ish   beruvchilar   talablariga   mos
keladigan malakali kadrlar tayyorlash oldimizda turgan   dolzarb vazifalardan
biri ekanligini hayotning o’zi ko’rsatib turibdi
Bitiruv malakaviy ishning  maqsadi:  Malaka oshirish jarayonida olingan
bilim   va   ko’nikmalarni   amaliyotda   joriy   etish   orqali   yangi   sifat   va   formatda
inson   resurlarini   rivojlantirish,   yoshlarda   ichki   va   tashqi   mehnat   bozori   talab
qilayotgan   amaliy   kvalifikatsiyalarni   shakllantirish,   ularning   Vatanga
muhabbatini, xalqiga sadoqatini yuksaltirishdan iboratdir.
      Ushbu   maqsadga   erishmoq   uchun   bitiruv   malakaviy   ish   oldiga   quyidagi
vazifalar  qo’yildi:
      -   Ish   beruvchilarning   talab   va   takliflariga   asosan   kadrlarga   bo’lgan   real
ehtiyojni   inobatga   olgan   holda   iqtisodiyot   soha   va   tarmoqlari   uchun   zarur
bo’lgan malakali mutaxassislarni tayyorlash;
      -Mehnat   faoliyatida   zamonaviy   axborat-kommunikatsiya   texnologiyalarini
tatbiq qilish bo’yicha amaliy ko’nikmalarga ega bo’lgan kadrlarni tayyorlash;
      -Ta’lim   olish   bilan   birgalikda   o’quvchilarga   tadbirkorlik   faoliyatini   yo’lga
qo’yish   bo’yicha   zarur   bilimlarni   berish   va   ularni   kelgusida   o’z   biznesini
tashkil etishga yo’naltirish;
3                                                                                                                      
    -   Professional   ta’lim   bitiruvchilarining   malakali   mehnati   orqali   o’z   hayot
farovonligini ta’minlashga o’rgatish;
  - Simulyasion markazlar faoliyati modellarini ishlab chiqish;
    -Professional   ta’lim   o’quvchilarning   o’z   mehnat   faoliyatiga   innovatsion   va
kreativ yondashish, yaratuvchanlik, intellektual, madaniy, ma’naviy potensialni
rivojlantirish kabi kompetensiyalarni shakllantirish.
Bitiruv   malakaviy   ishning   amaliy   ahamiyati:   Ushbu   vazifalarning
amalga   oshirilishi   esa   iqtisodiyotni   taraqqiy   ettirish,   kambag’allikni
qisqartirish, yoshlar va xotin-qizlarning hayotda munosib o’rin topishi, natijada
xalqimiz   turmush   farovonligini   oshirish   masalalarining   ijobiy   hal   etilishida
yordam beradi.
4                                                                                                                      
1  BOB  Psixologik tahlilning dramaturgik usuli
1.1. Dramatik asarlarda kommunikatsiya turlari.
Badiiy   asarni   qabul   qilish   jarayoni   kommunikatsiya   turi   sifatida
o’quvchidan   muayyan   faollikni,   ijodiy   tasavvurini   ishga   solib,   yozuvchiga
hammuallif   bo’lishlikni   taqozo   qiladi.   Ayniqsa,   dinamik   prinsip   asosiga
qurilgan xarakterlar psixikasini, xatti-harakatlarining ruhiy asoslarini anglashda
bu   narsa   muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   Gap   shundaki,   bu   xildagi   qahramonlar
ruhiyasi   ularning   muayyan   hayotiy   situatsiyalarda   o’zini   tutishlari,   xatti-
harakatlari   va   gap-so’zlari   orqali   ochiladi.   Muallifning   qahramon   ruhiy   holati
haqidagi ma’lumotlari o’ta siqiq, asosan, mimik-pantomimik harakatlar, tashqi
psixofiziologik   belgilarni   qayd   etish   bilan   cheklangan   bo’ladi.   Boshqacha
aytganda,   o’quvchi   qahramon   xatti-harakatlarini,   yuz-ko’z   ifodalarini
«ko’rish»,   gap-so’zlarini   «eshitish»   imkoniyatiga   ega.   YA ’ ni ,   bu   tipdagi
qahramonlar   ko ’ proq   dramatik   asar   personajlari   ( deystvuyuhee   litso )   ga   yaqin
turadi .   Ayrim   adabiyotshunoslarning   buni   psixologik   tahlilning   dramaturgik
usuli   deb   atashlari   bejiz   emas.   O’quvchi   saviyasi   va   badiiy   tasavvur
imkoniyatiga   qarab   bunday   obrazni   qabul   qilishda   bir   aktyorday   obrazga
kirishi,   rejissyorday   talqin   qilishi   yoxud   oddiy   tomoshabin   darajasida   qolishi
mumkin.   Ulug’   rus   adibi   L.N.   Tolstoy:   «Har   birimizda   mavjudligi   mumkin
bo’lgan   barcha   xarakterlarning   imkoniyatlari   mavjud,   shuning   uchungina
san’at   ifodalagan   xarakterlar   bizga   ta’sir   qiladi»,   -   deb   yozgan   edi.   Shundan
kelib chiqsak, obrazni qabul qilish darajasi o’sha mavjud imkoniyatlardan qay
darajada   foydalana   bilishga   bog’liq   ekani   anglashiladi.   O’z-o’zidan   ayonki,
kitobxon   ongida   aks   etgan   obraz   uning   statik   holati   (yozuvdagi   ifodasi)   ga
nisbatan   ancha   keng.   Bu   narsa   tabiiy   ham,   chunki   yozuvchi   qahramon
ruhiyatiga   kirib   asar   to’qimasida   harakat   qiladi.   Aniqrog’i,   qahramonga
«evrilgan»   (perevoplohenie,   vjivanie)   yozuvchi   uni   o’zida   mavjud   psixologik
imkoniyatlar doirasida yaratadi , tirik odamni kuzatgandek kuzatadi-da, sirtdan
5                                                                                                                      
tasvirlaydi.   O’zi   yaratgan   qahramon   ruhiyatini   juda   yaxshi   bilgan   yozuvchi,
tabiiyki,   asarni   yozayotganida   (yoki   o’z   asarini   o’qiyotganida)   beixtiyor
obrazga kiradi va qahramonini  g’oyat keng tushunganidan  har qanday tafsilotni
ortiqcha hisoblaydi. Bu, bir tarafdan, ijodiy aktning g’ayrishuuriy tomoni bilan
izohlansa,   ikkinchi   tarafdan,   anglangan   ijodiy   priyom   sifatida   ham   bo’y
ko’rsatadi.   Masalan,   A.P.   CHexov:   «Men   yozayotgan   vaqtimda   o’quvchi
hikoyada   etishmayotgan   sub’ektiv   unsurlarni   o’zi   qo’shib   olishiga   umid
qilaman», - deb yozadi. 
«Kecha»ning   eng   dilbar   qahramoni   —   Zebi   obrazini   yaratishda
CHo’lpon «evrilish san’ati»ning beqiyos namunasini namoyon qiladi. Albatta,
Zebining   ruhiyatini   anglashda   u   yashayotgan   mikromuhitni   nazarda   tutish
lozim,   lekin   bu   narsa   avvalgi   bobda   ko’rilganidek   etakchi   ahamiyat   kasb
etmaydi.   Zero,   A.   Qodiriy   Ra’no   haqida   «tabiat   xasis   emas:   tikandan   gul,
aridan bol yarataveradi» degani kabi, Zebi ham Razzoq so’fi xonadonida o’sha
sahovatli   tabiat   mo’’jizasidek   ajralib   turadi.   Romanning   boshlanishida
qo’llangan   psixologik   parallelizm   usuli   o’quvchini   qahramon   olamiga   olib
kiradi.   Lirik   peyzaj   lavhasida   ko’rganimiz   tabiatdagi   jonlanish,   hayot   va
erkinlik   nash’asi   qiz   ko’nglidagi   hislar   bilan   uyg’unlik   kasb   etadi:
«Zebi(Zebinisa)ning   qish   ichi   siqilib,   zanglab   chiqqan   ko’ngli   bahorning   iliq
hovuri bilan ochila tushgan;  endi ustiga poxol to’shalgan aravada bo’lsa ham,
allaqaylarga,   dala-qirlarga   chiqib   yayrashni   tusay   boshlagan   edi».   Lekin
qizning   tuyg’ulari,   istagu   intilishlari   ko’nglining   eng   chuqur   qatlamida   botin,
ularning   yuzaga   chiqish   jarayonini   adib   zo’r   mahorat   bilan   ko’rsatadi.
O’quvchi   Zebini   ilk   bor   quyidagi   holatda   ko’radi:   «Otasi   bomdoddan
kirmagan, onasi  sigir sog’ish bilan ovora, o’zi kichkina sahnni  supurib turgan
vaqtida   tashqari   eshikning   besaranjom   ochilishi   Zebining   ko’nglini   bir   qur
seskantirib oldi . Bir qo’lida supurgisi, bir qo’li tizzasida — erga egilgan kuyi
eshik   tomonga   tikilib   qoldi».   Ko’ramizki,   qahramoni   ruhiga   kirib   olgan   adib
borliqni uning sezgilari bilan qabul qiladi («eshikning  besaranjom  ochilishi»),
6                                                                                                                      
ya’ni,   introspeksiya   usulidan   foydalanadi.   Yozuvchi   qahramonidagi
psixofiziologik o’zgarishni (ko’ngilning seskanishi) qayd etadi-yu, uning dilida
nelar   kechganini   aytmaydi.   O’quvchi   qarshisida   tabiiy   savol   ko’ndalang
bo’ladi:   sovchilardan   bezgan   qiz   eshikning   «besaranjom   ochilishi»dan
seskanib,   turgan  joyida qotib  qolgan  dam   dilida  nelar  kechdi?  O’zida  mavjud
psixologik   imkoniyatlarga   tayangan   va   konkret   hayotiy   situatsiyadan   kelib
chiqqan kitobxon avvaliga qiz dilida shirin tashvish, qo’rqinchli umid hukmron
deb   o’ylashi   tabiiy.   Lekin   Zebining   eshikdan   kirib   kelgan   dugonasi   bilan
muloqoti bu fikrni tez yo’qqa chiqaradi. «Salti endi gap ochdi:
— Erta saharlab chopganim bekor emas... 
— Men ham sezganman... YUragim bir qur seskanib ham oldi...
— Nimaga, o’rtoqjon?
— O’zingiz bilgan  sovchilar balosi-da ... Qish ichi keti uzilmadi.
— Menam bezganman, jonim qaqa... Shuning uchun bir qishloqqa chiqib
kelsakmikan deb edim...
— Nimasini aytasiz... Ariqdagi suv ham muzning tagidan chiqadi-ku. 
Zebining   yuzini,   shu   topda   butun   qish   ichi   to’planib   qolgan
horg’inlik   asarlari   egallagan   edi.   Uning   ikkala   yuzi,   ayniqsa,   ko’rpaning
katta-katta   qovig’iga   tikilgan   andishalik   ko’zlari   hovur   bosgan   oynakning
beti ga   o’xshardi.   Aksincha,   Saltining   yuzlari   charaqlagan   yulduzday ,
sernash’a, quvnoq va har qanday  andishadan yiroq  bo’lib, ko’nglining chuqur
burchaklaridan   chiqib   kelgan   sevinch   to’lqunlarini   aks   ettirardi.   Shu   uchun   u
Zebining so’ng so’zlaridagi og’ir va ma’yuslikni payqay olmadi». Ko’ramizki,
CHo’lpon   bu   o’rinda   psixologik   kontrast   yordamida   qahramoni   ruhiyasini
ochishga harakat qiladi. E’tibor qilinsa, Zebini chinakamiga tashvishga solgan
sovchilar   balosi   Saltini   uncha   tashvishlantirmayotgani   seziladi.   Uning:
«Menam   bezganman,   jonim   qaqa»   degani   allaqanday   bir   ichki   qoniqish   hissi
bilan aytilmoqda. Ma’lumki, har ikki qiz ham endigina o’n beshdan o’n oltiga
qadam   qo’ygan,   o’sha   davr   sharoiti   uchun   bu   yosh   ayni   turmushga
7                                                                                                                      
chiqariladigan vaqt, ya’ni, qizlar bunga ruhan tayyorlar. Saltining ko’ngli, ayni
situatsiyadagi   aksariyat   qizlarda   bo’lgani   kabi,   shirin   tashvishga   yo’g’rilgan:
bo’lg’usi  turmushi  haqida  ayrim   shirin  xayollar   suradi,  ayni   paytda,  yangicha
turmushning  o’zi  uchun mavhum  jihatlari  diliga tashvish  soladi. Zebidan farq
qilaroq,   Saltida   zo’r   tashvish   uchun   zohiriy   sabab   yo’q,   shu   bois   ham
dugonasining   «so’zlaridagi   og’ir   va   ma’yuslikni»   payqay   olmadi.   Aksincha,
Zebida   «sovchilar   balosi»dan   astoydil   tashvishlanish   uchun   etarli   asos   bor:
avvalo,   qiz   ota-onasi   orasidagi   munosabatlarni   ko’raverganidan   oilaviy
turmushdan   bezillab   qolgan;   ikkinchidan,   o’zi   bilan   zarracha
hisoblashmaydigan   otasining   fe’lini   o’ylab   ham   qo’rqadi.   Shu   tashvishlardan
umidsizlangan   qiz   dilidagi   ma’yuslik   uning   tabiatiga   xos   bo’lgan
hayotsevarlik, serzavq-sernash’alikka soya soladi. YA’ni, oila muhitida o’zini
qafasdagidek his qilgan Zebi hislarini jilovlashga, ruhini jism qafasida tutishga
majbur.   Lekin   botindagi   narsa   zohirga   chiqmay   qolishi   mumkin   emas,   zero,
insonning   his-tuyg’ulari   nechog’lik   o’zgaruvchan   bo’lmasin,   uning   tabiatini
belgilovchi   ichki   «yadro»   muqim   xarakterga   ega.   Shuning   uchun   ham,
adabiyotshunos   M.Baxtin   aytmoqchi,  «shaxs  ekstensiv  ochib  berishlikni  talab
qilmaydi, u yolg’iz bir tovushda namoyon bo’lishi, birgina so’z orqali ochilishi
mumkin». Xuddi shu narsa Zebining dugonasi bilan suhbatida ham kuzatiladi:
«—   Teng-to’shlarimiz   bilan   bir   borib   (qishloqqa-D.Q.)
kelmoqchiman. Sizni ham olib boraman...
—  Qachon?
Zebining   bu   kalta   savolidan   Salti   ko’p   narsani   angladi.   Bu   savol
Zebining   iloji   bo’lsa   hozir   paranjisini   qo’lga   olib   (yopib   ham   o’tirmasdan!).
shu erdan uzoqlashmoq uchun talpinganini ko’rsatardi». 
Zebining   shu   erdan   uzoqlashmoq   uchun   talpingani,   ayonki,   o’z
stixiyasida yashash istagidan tug’ilgan. Qiz ko’nglidagi hislarga erk bergach, u
bilan   Salti   orasidagi   psixologik   kontrast   yo’qoladi,   «ikki   yosh   bola   nihoyasiz
quvonchlar   ichida»   qoladi.   Yozuvchi   qahramonining   bir   ruhiy   holatdan
8                                                                                                                      
ikkinchisiga   o’tishini   ishonarli   va   jonli   ko’rsatadi.   Dugonasining   taklifidanoq
hursandligi   ichiga   sig’may   qolgan   Zebi   otasidan   ruhsat   olish   kerakligini
o’ylaganida,   « ko’zlari   andisha   bilan   kengayib   ochilgan i   holda   indamasdan
joylarni  yig’a  boshladi».  Quvonch   pardalarini  pastroq  olishga   majbur  bo’lgan
qiz endi ishonib-ishonmay otasini  kutadi, sabrsizlikdan «otamdan darak yo’q-
ku ?» deya onasidan so’rab qo’yadi. Xayoli faqat otasida bo’lgan, butun vujudi
umidga aylangan qizning ruhiy zo’riqishdan  qo’li ishga bormay di, «dasturxon
boshida choy kelishini kutib o’tirgan»  mehmonini unutadi . Ko’ramizki, tashqi
belgilar   dinamikasi   qahramonda   kechayotgan   ruhiy   jarayon   —   his-tuyg’ular,
fikrlar   dinamikasini   tasavvur   qilishimizga   imkon   beradi.   O’zining   o’y-
tashvishlari bilan bo’lib mehmonini unutgan Zebi «uni uzr aytib qarshi oldi: 
— O’rtoqjon, - dedi.  - otam  avrodda o’tirib qoldi, shekilli, shunaqa
odati bor. Endiyoq kirib kelsa kerak. Xafa bo’lmang-a?
Bu   so’nggi   jumlaning   aytilishidagi   samimiyat   bir-biri   bilan   qalin
o’rtoq tutishgan yosh qizlardagina bo’ladi.   «Xafa bo’lmang-a? » deb turgan
vaqtida   Zebining   yuzini   ko’rish   kerak   edi!   Bir   qo’lida   supurgi,   bir   qo’li
tizzasida, supurgi ham erdan uzib olingan emas, faqat bosh yuqori ko’tarilganu
butun   vujud   Saltining   ixtiyorida!   Ko’ngil,   orzu,   sevgi,   sevinch...   —   bular
hammasi   Saltiga   tomon   uchadi,   unga   tomon   otiladi,   uni   o’rab,   uni   aylantirib,
uni   quchadi!   Zebining  yuzlaridagi   —   oyday  tiniq   va  quyoshday   yoruq  bu
holat   moddiy   haqiqatlar   qadar   ochiq   ko’rinardi ».   Zebining   uzr   aytishi,
aslida,   o’zining   mehmonini   unutib   qo’ygani   uchun.   «Xafa   bo’lmang-a?   »
deganida   u   otasidan   emas,   o’zidan   xafa   bo’lmaslikni   o’tinadi,   otasi   haqidagi
gaplar esa go’yo qilgan «gunohi»ning sababini izohlaydi. Mazkur ko’chirmada
boshqa   bir   narsaga   diqqatni   jalb   qilmoqchimiz:   e’tibor   berilsa,   CHo’lpon
qahramonini   qabul   qilish   yo’lini   ko’rsatayotgani   anglashiladi   —   «Zebini
ko’rish kerak!  ». Muhimi  shundaki,  bu narsa  sezdirmasdan  amalga  oshiriladi:
adib   o’zining   maftunligini   o’quvchiga   «yuqtiradi»,   natijada   u   «Zebining
yuzlaridagi oyday tiniq va quyoshday yorug’ holatni» o’z ko’zi bilan ko’rishga
9                                                                                                                      
harakat   qila   boshlaganini   o’zi   ham   sezmay   qoladi.   Zebining   yuz-ko’zlaridagi
ifodani  ko’z  oldimizga  keltirsakkina,  Saltining  unga  nisbatan   ajabtovur   mehri
iyib ketgani, ikkala qizchaning butun tashvishlarini unutib, bolalik ruhiga kirib
qolgani   tabiiy   va   psixologik   jihatdan   asosli   ekani   ko’rinadi.   Umuman,   Zebi
obrazini  yaratishda CHo’lpon qahramonidagi psixofiziognomik (mimika, yuz-
ko’z ifodasi) o’zgarishlarni ko’pincha qayd etmaydi. Ma’lumki, «barcha hislar
o’ziga   maxsus   tovush   ohangi,   yuz   ifodasi   va   ishoralarga   ega»   Shunga   ko’ra,
ruhiy   tahlilning   dinamik   prinsipida   psixofiziognomik   parallelizmlar
qahramonning   muayyan   vaqtdagi   ruhiy   holatini   moddiylashtiruvchi
unsurlardan   biri   sifatida   tushuniladi.   CHo’lpon   bu   narsaga   etarli   e’tibor
bermasa-da, uning o’rnini qahramoniga nisbatan o’quvchida uyg’otgan badiiy
simpatiya   hisobiga   to’ldiradi.   Gap   shundaki,   kitobxon   kundalik   turmushida
yuz-ko’z   ifodalarini   ko’p   kuzatgan,   ular   haqida   muayyan   tasavvurga   ega.
Badiiy   simpatiya   mavjudligi   uchun   ham   Zebining   gap   so’zlari   orqali   uning
ruhiga  kirolgan  o’quvchi   psixofiziognomik  holatni  xayolida   osongina  tiklaydi
(sxematik   tarzda   ifodalamoqchi   bo’lsak,   bu   jarayon   quyidagicha   kechadi:
Zebining   muayyan   paytdagi   xatti-harakatlari   va   gaplari   —   ruhiy   holat   —
shunga mos yuz-ko’z ifodasi). 
1.2. Yozuvchining psixologik imkoniyatlari va qahramon ruhiyati.
Psixologiyada   kuchli,   o’rta,   mo’’tadil   hislar   ajratiladiki,   ularning
hosil   bo’lishi   va   kechishi   turlichadir.   Masalan,   kuchli   hislar   (affekt)   aniq
sabablarga   ko’ra   juda   tez   paydo   bo’lib,   qisqa   vaqt   davom   qiladi.   Bunday
holatda kishining tafakkuri xiralashadi, irodasi falajlanadi 1
. Zebida bu kabi hol
qiy-chuv   to’polon   ustiga   otasi   kelib   qolgan   vaqtda   kuzatiladi.   So’fining
eshikdan   «kirar-kirmas   ovozining   boricha:   «Bu   nima   qiyomat!!!»   -   deb
shovqin   solishi   ikkala   yosh   qizni   chaqmoq   tekkan   daraxtday   turgan   joylarida
qotirib   qo’ydi».   Ko’ramizki,   Zebidagi   qo’rquv   hissi   ayni   lahzada   o’ta   kuchli,
shu bois ham uning irodasi falajlanib, «turgan joyida qotib» qoldi. Ayni paytda
u   sodir   bo’lgan   ishning   oqibatini   (deylik,   otasining   yubormaslik   ehtimoli
1
10                                                                                                                      
ortganini)   xayoliga   ham   keltirgan   emas,   chunki   ma’lum   muddat   o’ylash
layoqatidan   ham   ayrilgan.   Affekt   holatidan   chiqish   barobari   qizning   fikri
tiniqlashadi, shundagina u bo’lib o’tgan ishning oqibatini o’ylay boshlaydi:
«So’fining   bu   avzoyini   ko’rgandan   keyin   ikki   qizning   bor   qadar
umidi ham uzilib bo’ldi. Zebi bu umidsizlikni yashirolmadi:
—  O’ynashmay  o’laylik, endi otam hech qaerga chiqarmaydi...
Salti ham o’z tashvishini anglatdi:
—   Nima   qilamiz   endi?   Siz   bormasangiz,   men   ham   bormayman.
Enaxon toza koyiydi-da. 
—   Tek   o’tirgan   bo’lsak   ko’ngli   yumsharmidikan?   -   dedi   Zebi»
Garchi   yozuvchi   Zebining   umidsilikka   tushganini   aytish   bilan   cheklansa-da,
uning   ruhiyasida   kechayotgan   jarayon   birmuncha   kengroq   tushuniladi.   Qiz
dilida   milt   etgan   umidni   bosib   kelayotgan   umidsizlik   hurujlaridan   omon
saqlashga   intiladi.   Shu   bois   ham   uning   gaplarida   tuyg’ulariga   erk   berganidan
pushaymonlik va shundan kelib chiqqan o’zidan ham dugonasidan xafalik hissi
yaqqol ko’riladi. Uning ikki martalab pushaymonini anglatishi ham bejiz emas:
butun   vujudi   milt   etgan   umidga   aylangan   qiz   goh   o’zlarini   ayblash,   goh
otasining   ko’ngli   toshligidan   nolish   bilan   umidsizlikka   tushmaslikka   harakat
qiladi.   Salti   uchun   «qishloqqa   chiqib   kelish»   —   dugonasi   Enaxonning
ko’nglini   ovlash,   Zebi   uchun   —   zarurat.   Bu   farq   Zebi   tilida   otasidan   nolib,
dilida  unga   yolvorib   turgan   choq   Saltining   o’rtog’i   aytgan   gapga  nash’a   qilib
kulib yuborganida ko’rinadi: «Zebining munga chinakam achchig’i kelgan edi,
qo’lini uzatib o’rtog’ining og’zini to’sdi:
— Voy, anavi qizni! YAna beshbattar qilasiz ishni! - dedi. 
Salti   zo’r   bilan   o’zini   bosib   oldi».   Zebining   harakatiyu   gap
ohangidagi   keskinlikni,   yo   yuzlaridagi   hadik   aralash   hayajon   ifodasini,
ko’zlaridagi   o’rtog’idan   koyish,   «nahotki   shuniyam   tushunmasangiz!»   degan
ifodalarni   sezish   va   tasavvur   qilish   qiyin   emas.   Ko’ramizki,   Zebi   uchun
otasining   roziligini   olish   hayot-mamot   masalasiday   muhim.   Shu   bois   ham
11                                                                                                                      
uning   otasi   rozilik   bergach,   quvonishi,   garchi   adib   ikkala   qiz   holatini   birday
tasvirlasa-da, Saltining quvonishidan on chandon ortiq. Bu o’rinda ham affekt
holati kuzatiladi: Zebi ruhsat berilgani uchunoq o’zini unutar darajada hursand.
U   hali   otasining   «Ovozim   bor   deb   ashulaga   zo’r   bermasin.   Nomahramga
ovozini eshittirsa   rozi emasman !» deganini, jismi qafasdan bo’shalgani holda
ruh   qafasiga   qulf   urilganini   o’ylaganicha   yo’q.   Bu   narsani   u   keyinroq,   affekt
holatidan   chiqqach,   idrok   qiladi.   Yozuvchi   aravada   ketayotgan   Zebining
yo’ldoshlari   ashula   aytishga   qistagan   choqdagi   ruhiy   holatini   quyidagicha
tasvirlaydi: «Zebi «churq» etmasdan o’tirardi. Uning  munday qilishi ham shu
xil   taklifdan   qo’rqqanidan   edi.   Albatta,   yosh   narsaning   ko’nglida   o’ynash,
kulish, xushvaqtlik qilish mayllari boshqa har narsadan kuchlik kelardi. Lekin
Zebi shunday bir otaning qizikim, uning qo’lida  har qanday kuchli mayllarni
ham   yuganlab   tutmoq qa,   ko’nglining   har   bir   havas   va   tilagini   ko’ringan
joyida   bo’g’ib   tashlamoqqa   to’g’ri   keladi   ham.   Zebi   shunday   qilishga
o’rganib   qolgan   ...   <...>   qizlar   tomonidan   aytilgan   so’zlar   uni   iztirobga
tushirdi. Nima deyishini bilmas edi. O’ylabroq javob berish uchun ko’ngilning
talvasaga   tushmasligi   darkor.   Holbuki,   ko’ngil   tashvishda   va   shu   sababli
talvasada ...»   Zebi   yo’ldoshlarining   qistashlarini   rad   qilishga   jo’yaliroq   gap
topolmaydi,   uning   «yaxshi   emas,   shunday   zim-ziyo   qorong’ida....   Gaplashib
ketaylik...»   degan   iltijosini   esa   yo’ldoshlari   tushunmaydilar.   Qizning   dilidagi
iztirob   shu   bois   ham   kuchliki,   u   ko’nmasligining   sababini   aytsa,   yo’ldoshlari
tushunmasliklarini,   kulgi   qilishlari   mumkinligini   ich-ichidan   his   qiladi.
CHo’lpon   turli   sharoitda   shakllangan   kishilar   ruhiyatidagi   tafovutni
ko’rsatarkan,   Zebining   tengdoshlari   orasida   nechog’li   ajralib   turishi   yaqqol
namoyon   bo’ladi.   Otasining   gapini   xayolidan   nari   qilmagan   qiz   o’zi   istagani
holda   umumiy   xushvaqtlikka   qo’shilmaydi,   ayni   paytda   o’zining   hammadan
ajralib   turganini   o’ylab   eziladi.   O’z   yog’tga   o’zi   qovrilib   o’tirganida   «Salti
yalindi:
— O’rtoqjon, bir narsa desangiz-chi. Hamma yuaravar tashna ekan...
12                                                                                                                      
Zebi o’rtog’ini  astoydil  koyib berdi:
—   Sizdan   kelgan   gap   shumi,   hali?   Otamning   aytganlarini   o’z
qulog’ingiz   bilan   eshitgan   edingiz-ku !   Eshitib-netib   qolsa   nima   bo’ladi?
Bilib turib ...» Zebining nazarida Salti — yo’ldoshlari orasida eng yaqin kishisi
— uni tushunishi, yordam berishi lozim edi. Jonajon o’rtog’ining aksincha ish
tutganini   ko’rgan   Zebi   undan   xafa,   bunga   o’zicha   haqli   edi.   Lekin   dugonalar
orasidagi suhbatni psixologik kontrast asosiga qurgan CHo’lpon Saltining ham
o’zicha   haqligini   ko’rsatadi:   «Bilaman,   o’rtoqjon,   bilaman!   Otangizning   bir
emas,   ikki   qulog’im   bilan   eshitdim.   Odamlar   ichida,   ko’pchilik   orasida
qistasam ,   mendan   xafa   bo’ling.   Bu   er   dala   joy   bo’lsa,   odam   asari   bo’lmasa,
kechasi — qorong’i bo’lsa, bir-ikki juft aytib bermaysizmi? » Ko’ramizki, Salti
Zebi   bilan   qanchalik   yaqin   bo’lmasin,   o’rtog’ining   tabiatini   yaxshi   anglagan
emas. Uning o’ylashicha, Zebi otasidan qo’rqqani uchungina ashula aytmaydi.
Shu bois ham Salti «bu er dala joy bo’lsa (1), odam asari bo’lmasa (2), kechasi
— qorong’i bo’lsa (3)» deya qayta-qayta ta’kidlaydiki, go’yo bu bilan «ashula
aytganingizni   otangiz   bilmaydi»   demoqchi   bo’ladi.   Zohiran,   uning   bu   tarzda
o’ylashiga   asos   ham   yo’q   emasdek,   zero,   Zebining   «eshitib-netib   qolsa   nima
bo’ladi?   »   degani   Saltining   bir   tarafi   haqligini   ko’rsatadi.   Lekin   Salti
o’rtog’ining   Razzoq   so’fi   xonadonida   tarbiya   topganini,   baski,   otasidan
qo’rqishdan   boshqa   sabablari   ham   borligini,   xususan,   otaning   «rozi
bo’lmasligi» uning uchun nechog’ltk og’ir ekanini hisobga olmaydi. Zebining
o’rtog’i  ta’kidla-ta’kidlab aytgan  gapga javoban «Nomahramga eshittirib-a? »
deyishi   (otasining   «Nomahramga   ovozini   eshittirsa   rozi   emasman!»   deganini
nazarda   tutib)   yuqoridagi   fikrimizni   dalillay   oladi.   Shu   o’rinda   CHo’lpon
psixologik   kontrast   doirasini   kengaytiradi:   «Zebi   bu   so’zni   chin   ko’ngildan
chiqarib   va   jerkib   turib   aytgan   bo’lsa   ham,   qizlar   hammasi   birdan   kulishib
yubordilar. YAna har xil ovozlar ko’tarildi.
—  Shu ham  nomahram bo’libdimi? 
— Shu O’lmasjon- a ?
13                                                                                                                      
—   Nomahram o’la qolsin ...» Bu erda, avvalo, ikki xil dunyoqarash
to’qnashuvi   kuzatiladi.   Zebi   uchun   kap-katta   yigit   bo’lib   qolgan   O’lmasjon,
albatta,   nomahram   sanaladi.   Salti   va   boshqa   qizlarga   esa   O’lmasjon
mahalladosh,   kechagina   birga-birga   quvlashmachoq   o’ynab   yurgan   bo’lishsa
mumkin. Tabiiyki, kuni-kecha paranjiga o’rangan qizlar uchun bu yigitcha hali
nomahram   bo’lib   ulgurmagan   (ularning   nazdida).   Boz   ustiga,   Zebidan   farq
qilaroq,   uning   yo’ldoshlari   «nomahram»   degan   so’zga   yuzakiroq   qarashadi,
ya’ni   xolini   xoliga   to’g’rilab   o’tirishmaydi,   ular   uchun   begona   bo’lmagan
erkak   nomahram   sanalmaydi.   Ko’nglidagi   «mayllarni   yuganlab   tutmoqqa
majbur» bo’lgan Zebi endi bunga kuchi etmay qolayotganini sezadi, otasining
gapini   esalab   iztirobga   tushadi.   Qiz   dilidagi   iztirob   shunchalar   kuchliki,
ma’lum muddat ko’ngliga safarga otlanganidan pushaymonlik oralaydi. Uning
Saltiga   «Munaqa   -ilishingizni   bilsam   kelmas   edim...»   degan   gapida   xafalikka
qo’shimcha   o’laroq   pushaymonlik   hissi   ham   seziladi.   YUqorida   ko’rib
o’tganimiz   gap-so’zlar   Zebi   ruhiyatida   kechgan   kurashda   hayot   zavqining
g’olib kelishiga zamin hozirlaydi. Qafasdagi  ruh qizlarning sho’x yallalaridan
quvvatlanib,   tamomila   erkinlikka   chiqadi.   CHo’lpon   Zebi   bilan   O’lmasjon
munosabatlarini sirli-romantik ruhga chulg’aydi. Shu bois ham boshdanoq Zebi
ruhiga kirmagan kitobxon uchun qiz dilida muhabbat  paydo bo’lishi  ishonarli
ko’rinmasligi mumkin. Zero, yozuvchi dilni dilga payvandlagan lahza tasvirida
so’zga   xasislik   qiladi.   Poyloqchi   kampirning   qilig’ini   ko’rib   «Zebi   kamoli
hayron   bo’lganidan   aaravakashning   nomahram   ekanligini   ham   unutib,   haligi
tang’irqash   nazari   bilan   unga   qaradi.   Aravakash   yumshoqqina   kulimsiradi.
Yosh yigitning bu yosh va shirin tabassumini oy yorug’ida alayno ko’ra olgan
yosh   qiz   butun   badanlaridan   muloyimgina   durkirash   kechganini   payqadi
va qizarib teskari qaradi. U qarash aravakash yigitchaga ham boshqacha ta’sir
qilgan   bo’lsa   kerak,   kampirni   turtib   uyg’otmoq   uchun   qo’lini   yuqori   uzatdi.
Shunda  kampirning  boshidagi   qo’l  boshqa   bir  qo’lning  o’ziga   kelib  tekkanini
boyagidan   kuchliroq   durkirash   bilan   sezdi.   Erkak   zoti   bilan   birinchi   marta
14                                                                                                                      
bu xilda uchrashgan yosh qiz shu paytda bir oz gangiragan edi. Shuning uchun
qo’lini   darrov   tortib   olmasdan,   o’ziga   kelganidan   keyin   birdaniga   jerkib
tortdi». O’z vaqtida adibni «Kecha va kunduz»da xotin-qizlar juda lavashang,
bo’sh,   ko’ngilchan,   tez   yig’layturg’on,   jinsiy   zavqqa   intilaturg’on   qilib
ko’rsatiladi (masalan, Zebi, Sultonxon, Poshshaxon, Enaxon). CHo’lpon xotin-
qizlardan   kuladi...»   deya   ayblagan   edilar.   YUqoridagi   ko’chirmada   shu
ayblovni   quvvatlaydigan   o’rinlar   yo’q   emasday:   agar   parchani   asar
kontekstidan uzb olinsa, unda balog’atga etgan ikki jins vakillarining bir-biriga
talpinishidan   boshqa   narsa   qolmaydi.   Lekin   shu   lahzagacha   o’tgan   ishlarni
xayolda   tiklab,   O’lmasjonning   xatti-harakatlariga   razm   solinsa,   o’zgacha
manzara   kuzatiladi.:   «Qizlar   jim   edilar.   Aravakash   zerikdi,   shekilli,   astsgina
ashula   boshladi.   Uning   ashulasi   hom   hirgoyidan   nariga   o’tmaganidan   keyin
Salti ko’tarildi:
— O’lmasjon, bormisiz? Durustroq aytsangizchi!
Saltining yana bir o’rtog’i—Qumri uning so’zini quvvatladi:
—Ha,   rost,   shunday   yahshi   ovozingiz   bor   ekan,   Sho’x-sho’x
aytmaysizmi? Keng dalada qancha cho’zsangiz, shuncha ketadi jaranglab… 
Yigitcha kuldi. U qorong’ida sekingina orqasiga qayrilgan edi. Orqa
safdagi   qizlar   chimmatini   ko’tarib   o’tirganlaridan   ularning   yuzlarini   sal-pal
ko’rsa bo’lardi. Kulimsirab turib qizlarga bir lz qaragach:
—Orangizda   dang’i   ketgan   ashulachingiz   bor   turib   menga
osilganingiz   qiziq!»   Seziladiki,   O’lmasjon   Zebining   ta’rifini,   ehtimolki
qo’shig’ini   ham   eshitgan   va   unga   ertaklardagidek   g’oyibona   oshiqbo’lgan.
CHo’lpon   buni   ochiq   aytmaydi,   qahramonining   xatti-harakatlarini   jonli
tasvirlaydi-da,   uning   ruhiyasini   tushunishga   imkoniyat   yaratadi:   O’lmasjonga
«sho’x-sho’x   ayting»   deyishmoqda,   demak,   u   mungli   kuylayapti.   Aytish
mumkinki,   bu   mung   ma’shuqasining   shunchalar   yaqin   va   uzoqligidan
tug’ilgan.   Uning   «sekingina   orqasiga   qayrilib»   (birovni   hurkitib   yuborishdan
qo’rqqganday!»,   chimmatini   ko’tarib   o’tirgan   orqa   safdagi   qizlarga   qarab
15                                                                                                                      
qolishi   (birovning   diydoriga   to’ymoqchiday!),   «dang’i   ketgan   ashulachi»
Haqida yurak yutib gapirishi  ham shundan dalolat  beradi. Aravakash umumiy
xushvaqtlik   fonida   hazillashganday   Zebiga   dilini   yoradi:   «Ta’rifingizni
eshitibjigarlarimiz   laxta-lahta   qon   bo’lib   ketgan,   opa…»   o’zi   bilan   tegishgan
qizlarga   qarata:   «Qon   bo’lgan   yuraklarni   bir   nafasda   yozish   sizlarning
(«Sizning,   Zebixon!-   D.Q.)   qo’lingizda   opalar!»   -   deyishi   avvalgi   gapini
kuchlab   tushadi.   Qizlar   yalla   qilganlarida   «indamasdan   otini   asta-asta
qamchilab   ketayotgan»   O’lmasjonning   Zebi   qo’shilishi   bilan   «og’ir   bir   «uh»
tortishi»,»qo’lidagi   qamchisi   daraxtdagi   kuzgi   yaproq   singari   zo’rg’a-zo’rg’a
barmoqlariga   osilib   qolgani»   ham   uning   hazil   tariqasida   aytgan   gapijiddiy
asosga   ega   ekanini   ko’rsatadi.   Albatta,   Zebi   yigitning   o’zini   tutishida,   gap-
so’zlarida yuqoridagi ma’nolarni payqamay qolmagan. Qizlarning «O’lmasjon
nomahramligini   ham   unutib»   unga   «tang’irqash   nazari   bilan»   (go’yo   ular
eskitdan   tanishu,   nigoh   orqali   bir-birini   tushunadigondek)   qarashi   ham   bejiz
emas, bu ikki yosh orasida ko’rinmas rishtalar ilgariroq topilgan. Demak, asar
koteksidan   kelib   chiqsak,   Zebining   O’lmasjonga   ko’ngil   qo’yishi   mehrga
tashna   qalbning   shaydo   yurak   chaqirig’iga   «labbay»   deyishi   sifatida
tushunilishi mumkin.
1.3. Ppsixologik kontrast.
Tuyqus paydo bo’lgan his shunchalar kuchliki, u tezda tashna qalbni
butkul   ishg’ol   qiladi:   «Zebi   sekingina   bo’ynini   cho’zib,  gapga   quloq   soldi.   U
faqat   Qumrining   so ’ zini   —   « bittasi   o ’ zimizning   aravakash ...»   degan   so ’ nggi
so ’ zini   eshitib   oldi .   YUragi   o ’ ynadi ...   va   darhol   burilib   tashqariga   qaradi .
Boshqa   hech   narsa   ko ’ rinmasdi .  YUrak   o ’ ynashi   bosilmadi .  Lablari   titramoqqa
boshlagan   edi ...  Birdaniga   o ’ rnidan   turdi ,  qizlar   yo ’ l   bo ’ shatdilar ,  ularni   oralab
o ’ tdi ...»   Ko’ramizki,   CHo’lpon   qahramonining   ruhiy   holatini   tashqi
psixofiziologik belgilar orqali ochadi. Shu bilan birga qahramon ruhiyati statik
16                                                                                                                      
holatda   emas,   dinamikada   ko’rsatiladi,   ya’ni,   ruhiy   hayajon   aks   ettiriladi.
Aravakash nomini eshitgan Zebi uning o’zini deb kelganini o’ylaganida, yuragi
o’ynaydi,   darhol   burilib   uni   ko’rishni   istaydi.   Qiz   dilidagi   istak   shunchalar
kuchliki,   u   birdaniga   (g’ayrishuuriy   tarzda)   o’rnidan   turadi,   qizlar   gap   qilishi
mumkinligini   ham   o’ylab   o’tirmasdan   boqcha   tomon   yuradi.   Yozuvchi
Zebining ayni paytdagi ruhiy holatiga quyidagicha ta’rif beradi: «Yosh qiz o’z
ko’nglining   birinchi   marta   o’ziga   begonalashganini,   o’zidan   boshqa   bir
kuchning   ko’ngliga   egalik   qilganini   sezardi...»   Seziladiki,   ayni   lahzada   Zebi
kuchli   his   domida   qolgan:   yorqin   ifodalangan   psixofiziologik   va
psixofiziognomik   o’zgarishlar,   fikrlash   qobiliyatining   susaygani,   irodasining
falajlangani qahramonning affekt holatida ekanligidan dalolat beradi. Zebining
O’lmasjon   bilan   uchrashganida   aytgan   gaplari   ham   faqat   qahramonning
umumiy psixologik kontekstida tushunilishi mumkin:
«— Bugun sahar... aravani qo’shamanmi?
— Nimaga?» 
Qizning   tuyqus   aytib   yuborgan   gapi   dilidagini   oshkor   qiladi:   u
erkinlik nash’asidan, O’lmasjonning diydorini ko’rib turish baxtidan osongina
kechib   ketolmaydi   endi,   bu   damlarning   uzoqroq   cho’zilishini   istaydi.   Qiz
affekt   holatidan   chiqqan   bo’lsa-da,   hamon   sarhush   —   karaxtday   turadi,
O’lmasjonning   gaplarini   eshitmaydi   go’yo:   «Zebi   tutga   suyangan,   o’zining
qayda turganini unutayozgan, shuncha gapga bir og’iz javob bermasdan, og’ir
o’ylarga tolgan edi». Bu o’rinda qahramonning tana holati (poza) uning ruhiy
sholatini   ifodalashga   xizmat   qiladi.   Zebining   mazkur   holatini   kitobxon   ko’z
oldiga   keltirib   qo’ygan   adib   sevgisining   intihosini   nurli   ko’rolmagan   va   ham
undan   kechib   ketolmagan   qiz   dilidagi   iztirobni   o’z   tilidan   —   psixologik
hikoyalash   tarzida   beradi.   «U   shu   tobda   hzining   yaqin   kelajakdagi   qora
kunlarini, qay rangda ko’rinishini ma’lum bo’lgan baxti, toleini o’ylardi. Uning
butun baxti   Razzoq  so’fining johil  vujudiga  bog’liq  emasmi?  Uning  bir   og’iz
«ha»   yoki   «yo’q»   qiz   bechoraning   behad   quvnab   yayrashiga   yoxud   xazon
17                                                                                                                      
yaprog’iday bir nafasda so’lib nobud bo’lishiga yaramaydimi?» Albatta, bu xil
o’ylar Zebi uchun yangilik emas, «faqat shirin bir umid, ko’zda ko’rilib, qo’lda
tutilgan -  naqd bir umid bilan birga kelgan qora o’ylar  qiz bechorani yomon
ezib   tashlaydi!   Bir-   ikki   kundan   beri   ashula,   o’yin   deganda   o’zini   bilmas
darajada   berilib   ketishi,   shu   iztiroblarning   hordig’ini   chiqarish   uchun
emasmi?»   Yozuvchi   qo’llagan   psixologik   xikoyalash   stilistik   jihatdan   lirik
chekinishga   yaqin   turadi:   bu   o’rinda   qahramon   ruhiy   holati   tasvir   etilibgina
qolmasdan,   muallif   munosabati   bevosita   beriladi   ham.   Qahramonga   ruhan
yaqin yaqin bo’lgan adib muayyan ma’noda unga qo’shilib ketadi. Muallifning
o’quvchiga   qaratilgan   ritorik   savollari   maqsadiga   ko’ra   o’quvchi   uchun   Zebi
qalbiga   solingan   ko’prik   vazifasini   o’tashi,   uning   ruhiga   chuqurroq   kirish
imkoniyatini   berishi   kerak.   Zebining   psixologik   hikoyalashga   qay   holatda
qolgan bo’lsa, uning nihoyasida ham o’shanday holatda. Ko’rilishi (ya’ni, asar
syujetida   uzilish   bo’lgani   kabi)   ham   lirik   chekinishga   xos.   Aytmoqchimizki,
mazkur   o’rinda   psixologik   hikoyalash   va   lirik   chekinish   uygunlashib   ketadi.
Shunday bo’lsa-da, biz buni lirik chekinish deyishdan tiyilamiz, chunki maqsad
-   mohiyatiga   ko’ra   u   qahramon   ruyasida   kechayotgan   jarayonni   ko’rsatuvchi
psixologik hikoyalashdir.
1.4. Adabiyotga vulgar sotsiologik yondashish.
«O’z   orqasida   o’ynalayotgan   o’yinlardan   bexabar»   Zebining
qishloqdan qaytgandan keyingi ruhiy holati ko’p jihatdan yuqoridagi holatning
tadrijiy   davomidir.   Garchi   «uylari   sovchilarning   qatnov   yo’llariga
aylanganidan   beri   u   sho’rlikning   qora   o’ylarga   botmagan   kuni»   bo’lmasa-da,
endi   ular   qizni   ko’proq   iztirobgo   soladi.   Shuning   uchun   ham   hovlida   kashta
tikib o’tirgan qizning qulog’iga otasinng o’zi haqida gapirgani chalinganida, u
«...ko’ngli   bezota   bo’lib   darhol   o’rnidan   turdi.   U   bu   yoqqa   chiqqan   vaqida
chol-kanpir  uyda  edilar,  shuning  uchun   u  astagina  so’riga  bori   o’tirdi   va   ikki
18                                                                                                                      
ko’zi   uyning   eshigida ,   bilinmagan   bir   ko’ngil   qoraligi   bilan   onasining
chiqishini   kuta   boshladi…»   Qiz   ko’nglidagi   bezovtalik   shunchalar   kuchliki,
onasining   chiqishini   kutishiga-   da   chidamaydi,   o’zi   haqida   qanday   gaplar
bo’layotganini bilish uchun: «…uy darpardalaridan birining takkinasiga o’tirdi.
Endi   uyda   o’tayotgan   gaplarning   har   birini   uning   quloqlari   bitta-bitta   ovlab
borardi»   CHo’lpon   chol-kampir   orasidagi   gaplar   va   Zebining   ruhiy   holatini
paralel   ravishda   tasvirlaydi.   Intuitiv   tarzda   yomon   bir   narsa   sezganidan
ko’ngliga   «qoralik»   ingan   Zebi   ruhiyasida   ichkaridagi   gaplarning   ohangi   va
mazmuniga   xos   o’zgarishlar   kuzatiladi.   Bu   usul   qizning   bezovtaligini
o’quvchiga yuqtiradi, natijada qahramonni ko’rib, dilidagi har bir to’lqinni his
qilib   turadi.   Ichkaridagilar   pichirlashib   gapirayotganlaridan   durust
anglamayotgan   Zebi   onasining   «Mingboshi   bo’lsa   xotini   bordir?   Xudo   urib
kundosh   ustigami?»   deganini   aniq   eshitadi:   «U   ikkala   qo’lining   qanday   qilib
ko’kragiga   borib   qolganini   o’zi   payqayolmadi...   Endi   uning   yuragi   notob
bo’lgan   kabi   juda   sust   urmoqda,   rangi   oqargan ,   butun   vujudi   latta   kabi
bo’shashgan   edi...   Devorga   suyanganicha   behol   o’tirib   qoldi».   Keltirilgan
parchaga   diqqat   qilinsa,   CHo’lponning   inson   ruhiyatini   juda   yaxshi
o’rganganiga,   ruhiy   holatni   psixologiya   ilmi   nuqtai   nazaridan   ham   to’g’ri   va
aniq   aks   ettirganiga   shohid   bo’lish   mumkin.   Gap   shundaki,   birdan   hosil
bo’lgan   kuchli   his   inson   organizmida   turli   fiziologik   jarayonlarning
o’zgarishiga,   xususan,   qon   aylanishining   (yurak   urishining   tezlashishi   yoki
sustlashishi),   sekretor   funksiyalarining   (oqarish,   qizarish,   terlash)   buzilishiga,
titroq-qaltiroq   holatiga   olib   kelishi   mumkin.   Zebining,   ozroq   o’ziga   kelgach,
miyasida   «uch-to’rt   kun   burun   o’tgan   voqealar   jonlangani»   ham   psixologik
jihatdan   ishonarli.   Zero,   u   qishloqda   ekanida   o’yin-kulguga   «o’zini   unutar
darajada   berilgani»dan   atrofida   yuz   berayotgan   voqealarni   informatsiya
shaklida   qabul   qilgan-u,   idrok   qilmagan.   Endi   esa,   xayolida   o’sha   voqealarni
bir-bir tiklagach, ularning tub mohiyatiga etadi. Otasining so’nggi so’zlari uni
birmuncha   tinchlantirgandek   bo’lsa-da,   qiz   bu   vaqt   ichida   bir   o’lib-bir
19                                                                                                                      
tirilganki,   «kampir   tashqariga   chiqqanida   Zebi   holsiz   va   darmonsiz   darparda
yoniga cho’zilgan, uning hali juda yosh va jonli ko’zlarida  ko’p yillik mehnat
va qiynalishlarning og’ir horg’inligi ko’rinadi ». 
Zebining ko’ngli birmuncha tinchlangan bo’lsa-da, hali tamom taskin
topgan emas. Qiz ruhiyatidagi umid bilan «qora o’ylar» kurashida hali ularning
hech   biri   baland   kelolmagan,   g’ayrishuuriy   tarzda   hosil   bo’lgan   xavfsirash
«qora o’ylar»ga ittifoqchi bo’lib yuragini o’rtaydi. Shu bois ham « allaqanday
belgisiz bir tashvish va hadiksirash bilan jizlab yotgan ko’ksi ni shabadaga
berib kashta tikarkan, uning   g’amli ovozi g’amli kuylar ni shabadaga qo’shib
olislarga uzatadi». Shu bois ham ko’nglini yozish bahona Saltilarnikiga borgan
qiz   O’lmasjon   haqida   shirin   xayollar   suradi,   lekin   ular   «birgina   «mingboshi»
so’zi   kelib   chiqishi   bilan   bir   varaqasiga   parishon   bo’lib   sochiladi,   to’kilgan
tariq   kabi   har   tomonga   tirqirab   ketadi.   Haligi   shirin   xayollar   bilan   kulib,
to’lib, cho’g’day qizarib   turgan yuzlari garmsel tekkan ekin kabi bir nafasda
so’lib, o’lib, uchuqdek bo’zarib qoladi ...» O’lmasjonni bir ko’rish uchungina
kelgan   Zebi   atrofga   shaydo   nigoh   bilan   qaraydi:   Saltining,   uning   onasiyu
buvisining yaxshi muomalalarini o’z xayriyatiga yo’yib («Saltanat o’zining bu
sevimli   qarindoshiga   bu   sevimli   o’rtog’ini   olib   bermoq   istamaydimi?»   )
quvonadi; yigitning onasiga nisbatan ajabtovur mehri iyadi. Bular qiz dilidagi
umid   asta-sekin   baland   kela   boshlaganidan   darak   beradi.   Keyinroq,   «Razzoq
so’fining   uyidagilar   «mingboshi»   degan   so’zni   unutayozgan   bo’lganlarida,
Zebi   dilidagi   umid   butkul   ustun   kelgani   kuzatiladi.   Bu   vaqtga   kelib:
«O’lmasjon   har   o’tganida   deyarlik   so’fining   baland   devoriga   osilib,   hipchin
sindiradigan   bo’ldi...   Endi   kashtachi   qiz   «voy   o’laqolay!»   deb   ichkariga
qochmas, faqat betiga ro’molini parda qilib, ikki beti cho’g’day yongani holda,
kulumsiragan   ko’zlari   ila   haligi   pardaning   yonidan   mo’ralardi...»   Zebining
dilida   muqimlashgan   umidvorlik   hissi   uni   yana   serzavq,   sernash’a   qizchaga
aylantiradi.   Shu   bois   ham   u   «birgina   qizil   olma   uchun   devor   oshib   boshqa
boqqa   tushgan   yigitcha   to’g’risidagi   ashulani   lang   qo’yadi»,   hatto,   onasi   gap
20                                                                                                                      
so’raganida   «ashulaning   bo’linishini   istamagan   qiz   javobni   kalta   qilib,   yana
sernash’a qo’shig’ini boshlaydi». Zebining o’rtoqlarini chaqirtirmoq istagi ham
shundan,   ular   bilan   yayrab   o’ynagisi,   quvonchini   ulashgisi   keladi,   o’zini
bezovta qilgan «qora o’ylar» shirin xayollar ostida ko’milib ketganidan u endi
«nihoyat   darajada   totli   tushlar   bilan   ko’p   rohat   uxlaydi».   Mana   shu   xayoliy
baxtiyorlik   fonida   Zebi   onasining   iztiroblarini,   qizining   taqdiriga   kuyib
to’kilgan yoshlarining chin mohiyatini anglamaydi. Qiz onasining yig’laganini
bilib   avvaliga   tashvishlansa-da,   ko’nglidagi   hadik   ilgarigi   kuchini   yo’qotgani
uchun   ham   onasining   soddagina   vajhiga   ishonadi,   ko’ngli   tinchiydi   qoladi.
Zebining   mazkur   ruhiy   holati   quyidagicha   ko’rsatiladi:   «otasini   nonushtaga
chaqirmoq uchun Zebiga Razzoq so’fi nimagadir:
— CHoyingni hovliga chiqib ich!- deb buyurdi. 
Bu buyruqqa na ona e’tiroz qildi va na qiz. Ayniqsa, Zebi butun bu
narsalarni   otasining   fe’li   ayniganidan   ko’rardi.   Onasining   ko’zlarida   shuncha
iztiroblar qaynab toshgani holda, yosh qizning sodda ko’ngli ularni ko’rolmas
edi. Onaning ko’ngli sir berkitish orqasida g’ashdan yorilay deganida,   qizning
ko’ngli   dam   O’lmasjonni,   dam   Saltixonni   erkalatib   o’ynar di.   Hovuz
bo’yida   yana   o’sha   qo’shiq,   yana   o’sha   yoqimli   ovoz   suvlarning   jimjimasi
ustida   yo’rg’alardi...   YAna   o’sha   devordan,   yana   o’sha   aravakash   bola
mo’ralab   yosh   qizning   mungli   qo’shig’ini   bo’lardi...»   Mazkur   emotsional-
psixologik   fon   Zebining   keyingi   iztiroblarini   psixologik   jihatdan   asoslashda
muhimdir. Avvalo, qiz balog’at yoshiga etganidan beri hadikda kutgan «balo»
kutilmaganda keladiki, bu kutilmaganlik effektini beradi. Yozuvchi buni «yosh
qizning   ko’ngil   shishasiga   bir   tosh   kelib   tekkan   kabi   bo’ldi»   deya   lo’ndagina
izohlaydi. CHo’lpon qahramonining ayni kunlardagi ruhiy holatini tasvirlashda
chinakam   realist   san’atkorga   xos   ish   tutadi:   Zebiga   zo’raki   yo’l-yo’riq
ko’rsatmasdan,   xarakter   mantiqidan   kelib   chiqishga   intiladi.   Albatta,   Zebi
uchun bu katta fojea, lekin «hislarini yuganlab tutmoqqa o’rganib qolgan», ota
amrini   xudoning   buyrug’i   deb   tushunadigan,   qat’iy   harakat   qilishga   tabiatan
21                                                                                                                      
ojiz   qizning   taqdirga   tan   berishi   muqarrar   edi.   Unashilganidan   keyingi
dastlabki kunlar Zebi yig’iga zo’r beradi. Tabiiyki, u kabi ojiz narsa uchun o’z
hislarini,   noroziligini   ifodalashning   yolg’iz   yo’li   ham   —   shu.   O’sha   kunlar
uning   «ko’z   yoshlari   sira   tinmadilar»,   lekin   qiz   qat’iy   harakat   qilishga   ojiz
ekan, bu hol uzoq davom qilolmaydi: «Bora-bora Zebining ko’z yoshlari ham
quridi.   U   ham   xuddi   suratday   jonsizgina   sudralib   yura   boshladi...   Zebining
og’zidan   na   bir   og’iz   so’z   chiqar,   na   bir   bayt   qo’shiq,   na   bir   oh-voh».
Sezamizki,   qiz   so’nggi   kunlarda   o’ziga   serzavqlik,   xayolparastlik,   jonlilik
baxsh etib turgan umidvorlik hissini o’ldirgan. Shu bois ham u «jonsiz surat»ga
aylanib qoladiki, endi unga hammasi baribirday ko’rinadi. Modomiki, qizning
ruhishunga   ko’na   boshlagan   ekan,   tanada   ko’rilgan   yuqoridagicha   holat   ham
uzoq davom etishi dushvor. Shu bois ham CHo’lpon Zebining «to’yga yaqin va
to’y   kunlari   o’rtoqlari   bilan   kulib   gaplashgani»ni   aytadi.   Anglash   mumkinki,
baribir   qo’lidan   hech   narsa   kelmasligini   bilgan   qiz   iztiroblardan   kelgan
karaxtlikdan   so’ng   kechgan   keskin   ichki   kurash   oqibatida   muayyan   ruhiy
muvozanatga   erishgan.   Bu   muvozanatni   tutib   turgan   omillardan   biri
ushalmaydiga   orzu   sifatida   O’lmasjonni   unutishga   o’zini   majbur   qilolgani
bo’lsa,   ikkinchisi   —   mingboshi   haqida   qishloqda   eshitgan   gaplarini   xayoliga
keltirmaslikka   tirishgani.   Shu   holatda   Umrinisaning   «kichkina   mitti»si   qizga
mingboshini «shunday tasvir qildiki, endi uning o’rniga — kuyov roliga — bir
dev kirib kelsa Zebi «jon!» derdi!» Bu narsa qiz dilidagi muvozanatni buzadiki,
u   «birdaniga   burungi   quruq   surat   shakliga   kiribyu   qoladi».   Boz   ustiga,
Umrinisabibi   tayin   qilgan   xotinlarning   atayin   eshittirib   qurgan   suhbati   qizni
birato’la yiqitadi: «Zebi ko’zlarini mo’ltiratib, qo’li ko’ksida bedarmon yotardi.
Og’zini   ochib   bir   so’z   demas,   savollarga   javob   bermas,   yoniga   kirgan
Enaxonni   ham   tanimasdi.   Rangi   paxtadek   oqargan,   qovoqlari   birushta   uchib
tushardi».   Ko’ramizki,   Zebi   mingboshi   sovchilari   haqida   ilk   bor   eshitganda
boshidan   kechirgan   ruhiy   holatga   tushdi.   Buning   boisi   shundaki,   ruhiy
muvozanatga   erishish   uchun   qiz   ko’proq   mavhum   fikr   yuritgan,   ya’ni,   o’zini
22                                                                                                                      
minglab   baxtsizlarning   biri   sifatida   tushunib,   konkret   o’zi   va   bo’lajak   kuyovi
haqida  o’ylashdan  imkon  qadar  qochgan.  Endi   esa   sharoit   uni   shunga  majbur
qildiki,   qiz   dilida   jimib   ketgan   iztiroblar   kuchayib,   uni   yana   psixiy   shok
holatiga soldi.
Adabiyotga   vulgar   sotsiologik   yondashish,   uni   monomafkura   quroli
sifatidagina   tushunish   hukm   surgan   davrda   Zebi   tipidagi   «taqdirga   tan
beradigan»   qahramonlar   rag’bat   topmas   edi.   Zero,   adabiyotdan   kurashchan,
ommaga   «ibrat   bo’larlik»   qahramonlar   yaratishni   talab   qilishlik   aksariyat
kitobxonlaru   adabiyotshunoslarga   xos   edi.   Yozuvchi   bo’lg’uvsi
opponentlarining   malomatlarini   his   qilgani   uchundirki,   kitobxonni   ham,
qahramonini   ham   ko’nishga   obdon   tayyorlaydi:   otasining   oppoq   soqoli   bilan
ko’z   yoshlarini   to’kib   qarg’ashlari,   «munday   qarg’ishlarning   ortiq   darajada
qo’rqinch   ekanini   har   og’izdan   eshita-eshita   o’sgan»   qizga   ta’sir   etmasligi
mumkin   emas;   o’zi   tufayli   onasining,   shundog’am   umri   azobda   o’tayotgan
ayolning,   chekkan   sitamlari   yuragini   ezishi   tabiiy;   kundoshlarining   sa’y-
harakatlari,   negadir   atrofdagilarning   bari   «shu»ni   istashi   Zebiday   «ojiz,
irodasiz, ayanch va yakkabosh» qizni sindirishi aniq edi. Avvaliga ashula aytib
o’tirishgagina   ko’nib   yon   bergan   Zebi   shart-sharoitlarni   obdon   o’ylagach:
«Yolg’iz   jonim   bilan   hech   narsa   qilolmaydiganga   o’xshayman,   taqdirga   tan
beraman, shekilli... Voy, xudoyim,   o’zing tashlagandan keyin   boshqa chora
bormi ?»   degan   qarorga   keladi.   CHo’lpon   shu   qarorni   bergan   qizning   ruhiy
holatini, dilida kechgan aql va his kurashini zo’r mahorat bilan tasvirlaydi: «...
qiz   bechora   taqdirga   tan   berishga   jazm   qilganidan   keyin   omonsiz   taqdirning
sunib turgan jomidan  o’zini mast bo’lganday xayol qilib , o’zi xohlamagan va
o’zi qo’rqqan zaqqa toldi. O’sha shumlik kunda to kechgacha Zebi necha marta
tishini tishiga bosib g’ijindi , oyog’i bilan   er depsib o’zini zo’rladi , oqshom
chog’i   ko’nglidagi   iztiroblarni   dutor   qillariga   va   Netayxon   yallalariga
topshirdi.   Ortiqcha   qiynalmaslik   uchun   butun   oqshom   ichi   fonar   yoqmadi ,
tashqaridan   tushga   zaif   yorug’da   —   mingboshiga   qayrilib   qaramasdan   —
23                                                                                                                      
dutorini   chalib   yallasini   qila   berdi...»   Ko’ramizki,   Zebining   mazkur   holati
tabiiy qo’rquvdan ancha keng. Har jihatini o’ylab taslim bo’lishga jazm qilgan
qiz ko’ngli osongina ko’nadigan emas, zero, allaqachon hosil bo’lgan jirkanish
hissi,   antipatiya   hali   ham   kuchli.   Shu   bois   ham   Zebi   qarshisidagi   aynan
mingboshi   ekanligini   xayolidan   chiqarishga,   «o’zini   mast   bo’lganday   xayol
qilishga» urinadi. Aqli shunday qilishi kerakligini aytib turgani holda, ko’ngli
bunga unamaydi. Yozuvchi Zebining «tashqarida hamma uxlagach,   birdaniga
dutorni   irg’itgani »   va   mingboshining   «ochilgan   quchoqlariga   bir   qulday
e’tirozsiz   kirib   ketgani»ni   yozish   bilan   kifoyalanadi.   Lekin   sal   ilgariroq   ayni
shu lahza ayvonda hammaning uxlashini  kutib o’tirgan Sultonxon ruhiyatidan
o’tkazib   berilganki,   ziyrak   kitobxon   buni   ilg’amasdan   qolmaydi:   «Nihoyat,
hamma uxlab ketdi. Shundan keyin Zebining ashulasi tindi. YAna biroz keyin
dutor tovushi ham allanechuk   birdaniga   uzilib qoldi. Bu uzilishda allaqanday
bir  zarda qilish ,  birdaniga dutorni irg’itib tashlash  boridi...» Zebi, tushunish
mumkinki,   «va’dasini   buzmagan»   mingboshiga   zarda   qiladi,   zero,   u   kuch
ishlatganida   qizga   osonroq   bo’lur   edi.   Yozuvchining   «birdaniga»   so’zini
ta’kidlab   ishlatishi   ham   bejiz   emas:   ko’nglini   bo’ysundirolmagan   qiz   bir
lahzagina   unga   quloq   solmadi,   ko’zini   chippa   yumib   o’zini   taqdir   to’lqiniga
otdi-da, iztiroblardan birakay qutuldi. Zebining keyingi xatti-harakatlari haqida
adib:   «Ertasi   kuni   uncha   ijirg’anmadi.   Undan   keyin   tabiat   o’z   ishini   qildi.
Mamlakatning   qizg’in   quyoshida   tez   etilgan   tan   bechora   qizning   ma’yus
ko’nglini   o’z   quchog’iga   oldi »,-   deydi-da,   gapni   muxtasar   qiladi.   Zebining
keyingi   xatti-harakatlaridan   taqdiriga   butkul   ko’nib   ketishi   yaqqol   sezilib
turadi.   Ko’ramizki,   CHo’lpon   talqinida   Zebining   tabiiy   fazilatlaridan
muhitning   emiruvchi   kuchi   ustun   keladi.   Suyukli   qahramonini   kundoshlar
orasiga   singdirib   yuborish   bilan   adib   katta   badiiy   umumlashmaga   erishadi,
zebilarni   poshshaxonu   sultonxonlarga   aylantirgan   muhitga   munosabatini
ifodalaydi.
24                                                                                                                      
Mingboshining   zaharlanishi   epizodini   tasvirlar   ekan,   CHo’lpon
Zebini har qanday gumondan holi qilishga intiladi. Zero, zohiran gumon uchun
asos   yo’q   emasday:   Poshshaxon   kuchalani   Zebi   uchun   «dam   solingan»
choynakka   solgan,   bilganki,kundoshi   bu   suvni   birovga   tutmaydi.   Yozuvchi
fojia   tafsilotini   tasvirlar   ekan,   Zebining   ayni   shunday   harakat   qilishi   lozim
bo’lganini  psixologik jihatdan asoslay bilgan: «Orada qancha uxlagandir, o’zi
ham bilmaydi, besaranjom bir qichqiriq bilan uyg’ondi:
— Suv! Suv! - deb qichqirardi mingboshi.
Zebi   uyqusirab   kelib   yana   fonarni   balandlatdi.   Ungacha
mingboshining qo’rqinch ovozi ham ko’tarila tushdi:
—   Sintaloqdi   qizi,   suv   deyman!   Suv!   (Zebi   haligacha   tushunib
etmaganidan   mingboshi   g’azabga   minmoqda   -   D.Q.)   YUragim   kuyib   ketdi!..
Yonib ketdi!.. Suv! Suv!..
1.5. Dinamik prinsip asosiga qurilgan xarakterlar ruhiyati
Zebi   shoshib   qoldi ,   tez   borib   choynakdagi   tabarruk   suvni   qo’liga
oldi — hech narsa o’ylashga fursat  yo’q — derhol mingboshiga uzatdi...» Bu
o’rinda,   avvalo,   Zebining   juda   qattiq   uxlaganini   nazarda   tutmoq   lozim,   zero,
yarim   kechada   molday   ichib   kelgan   erining   cho’chqaga   xos   qiliqlarini   ko’rib
ko’ngli   alag’da   bo’lganidan   «tashqarida   ancha   shamollab   va   engillab
kirgach»gina   uxlagan.   Qattiq   uyqudagi   odamga   xos   karaxt   shuuriga   erining
nima   degani   etib   bormaydi,   uni   baqiriq   kuchigina   o’rnidan   qo’zg’atgan.   Shu
bois   ham   u   uyqusirab   fonarni   balandlatadi   —   nima   gapligini   bilishni   istaydi.
Shu holatda erining so’kish aralash o’kirishi Zebini yana karaxt qilib (qo’rquv
affekti)   qo’yadiki,   uning   talmovsirab   turganini   ko’rgan   mingboshi   gapini
qayta-qayta   takrorlaydi.   Shuuri   tiniqlashishi   bilanoq   shoshib   qolgan   Zebi
tokchadagi «tabarruk suv»ni olib uzatadi, ayni paytda u suvning tabarrukligini
o’ylaydigan   alpozda   emas,   tezroq   erini   tinchitishni,   uning   g’azabiga
25                                                                                                                      
qolmaslikni   tilaydi,   xolos.   Sudda   «Nimaga   u   suvni   mingboshiga   berdingiz?»
degan   savolga   Zebining   «Juda   tashna   bo’lib   so’ragan   edi,   shundoqqina
tokchadan olib uzatdim» deya javob berishi ham shundan.
Qahramonning   ko’z   oldida   yuz   bergan   dahshatli   voqeadan   keyingi
ruhiy holati haqida adib «Zebi o’sha zaharlanish hodisasidan beri doim karaxt
bir   holda   bo’lardi,   uning   miyasi   falajga   yo’liqqan   kabi   edi»   deb   yozadi.   Qiz
atrofida   yuz   berayotgan   voqealarga   o’ta   loqayd,   «o’zini   nechik   mudofaa
qilishni   o’ylamaydi»,   karaxt   shuurida   «Men   o’ldirganim   yo’q....   Bu   aniq...
Meni qo’yib yuboradilar...» degan qat’iy ishonch muqimlashgan. Zebi o’zining
taqdiri   qay   yo’sin   hal   qilinayotganini   bilmaydi,   sababki,   «sud   majlisida   faqat
aybdorga berilgan savollar, so’ngra tergov protokoli bilan hukmnomaning eng
kerak   joylari   tarjima   qilinar,   boshqa   so’zlar   o’ruscha   ketardi».   Qizning   o’zini
tutishidagi   xotirjamlik,   qo’rquv   hissining   yo’qligi   yuqoridagicha   ishonch   va
anglamaslikdan   kelib   chiqadi.   Shu   bois   ham   u   sudning   savollariga   jiddiy
javob berish kerakligini o’ylamaydi ham:
«— CHoynakda zahar borligini bilarmidingiz?
Zebi  kuldi.
— Qiziq ekansan (o’rusni sizlab bo’lmaydi), men qaerdan bilay?
— Demak, eringizni o’zingiz o’ldirdingiz?
Zebi  qattiqroq va cho’zibroq  javob berdi:
— Yo’-o’-o’q!.. O’libmanmi o’z erimni o’ldirib».
Zebining o’pka aralash  aytilgan  oxirgi  gapida «oppa-ochiq narsani»
ko’rmasdan   o’smoqchilab   so’raganlarga   achchiq   bilan   birga   uning
psixologiyasi,   o’ylash   tarzi   ham   ochiq   seziladi:   «U   ortiq   taqdirga   tan   bergan,
Akbaralini   o’zining   shar’iy   eri   deb   biladi,   binobarin,   u   Zebining   haqiqiy
xo’jasi. Uning bir so’zigina emas, har qanday xohishi ham Zebi uchun qonun.
Xotin esa erini o’ldirishni xayoliga keltirishi u yoqda tursin, uning har qanday
istagini bajo keltirmog’i, uning ko’nglini olmog’i kerak. Bu xotin kishi uchun
ham farz, ham qarz. Shariatning yo’rig’i shunday» Zebi taqdiri avvaldanoq hal
26                                                                                                                      
qilinganini   fahmlamaydi,   zero,   bunchalik   adolatsizlik   bo’lishi   mumkinligini
tasavvuriga sig’maydi uning: «O’rus-musulmon bo’lib shuncha odam o’tiribdi,
axir   mingboshini   o’ldirgan   Zebi   emasligini   hammasi   biladi.   Bilib   turib   yana
qaytalab   so’raybergani   qiziq!»-   deya   o’ylashi   ham   shundan.   Albatta   ozod
qilinishiga qattiq ishonganidan Zebini sudning natijasi  emas, «uyimga qanday
etib olaman» degan o’y ko’proq tashvishlantiradi. Qizning sud hukmi o’qilgan
choqdagi   reaksiyasi   ko’rsatilgan   emas,   faqat   uning   «chimmat   ostida   ho’ngur-
ho’ngur   yig’layotgani»   kuzatiladi.   Shu   o’rinda   uning   «Ariza   yozib   beraymi?
deb so’ragan advokat  bilan suhbatini  kuzatish joiz. Advokat  ariza yozilsa,  ish
qayta ko’rilishi mumkinligini aytadi, Zebi:
«— Kim ko’radi? Shular... ko’radimi?
— Boshqa sud ko’radi.
—   Bari   bir...   op-ochiq   turgan   narsani...   bular   tushunmaydi-yu,   ular
tushunarmidi?
— Ariza bermaymi?
— Qo’yaqol! Men uchun... ovora bo’lib o’tirma...»
Bir qarashda Zebining gaplari uning «ko’zi ochilani»dan, «bula»ning
tili   birligini   anglaganidan   dalolat   berayotgandek.   Lekin,   bizningcha,   qizning
yig’lab   aytgan   gaplari   uning   noroziligidan   ko’ra   ko’proq   o’z   taqdiridan
xafalanganini,   «op-ochiq   turgan   narsani   tushunmagan»larga   nisbatan   arazli
achchiqni   ifodalaydi.   Zebining   oxirgi   gapida   esa   ruhiy   tushkunlikdan   kelgan
o’z taqdiriga befarqlik ohanglari yaqqol ko’rinadi.
Albatta,   romanning   ikkinchi   qismida,   O.Sharafiddinov   aytmoqchi,
Zebi taqdirining davomi qalamga olinishi ehtimoldan holi emas. Dilogiyaning
nomlanishi,   yozuvchining   «Novvoy   qiz»   hikoyasida   «inqilobgacha   —
inqilobdan so’ng» sxemasining sinab ko’rilgani ham bu fikrni ma’lum ma’noda
quvvatlaydi. Lekin Zebi keyingi romanda xarakter mantiqiga muvofiq harakat
qiladimi   yoki...   YAxshisi,   bu   savolni   ochiq   qoldirgan   ma’qulroq   ko’rinadi,
zero, ming yillik tariximizning ayni shu parchasidan mantiq izlash... qiyin.
27                                                                                                                      
Zebining   tevaragida   harakat   qiluvchi   personajlar   ruhiyatini   ham
CHo’lpon, asosan, dinamik prinsip vositasida ochib beradi. Ularning ayrimlari,
xususan,   Salti   bilan   O’lmasjon   to’g’risida   yuqorida   qisman   to’xtaldik.
Bizningcha,   bu   prinsip   asosiga   qurilgan   xarakterlar   ruhiyatini   to’laroq
tushunish uchun ularni  qadam-baqadam  kuzatish lozimdirki, Zebi  haqida so’z
yuritganda   biz   shunga   amal   qildik.   Lekin   epizodik   personajlar   haqida
gapirganda   bu   narsa   zarur   emas,   chunki   badiiy   asarda   ularning   xarakteri   va
ruhiyatini   atroflicha   ochish   maqsad   qilinmaydi,   balki   ayrim   qirralarigina
beriladi. 
Masalan,   CHo’lpon   Zebining   kundoshlari   talqinida   ularning   barisi
uchun xos bo’lgan xudbinlikka alohida e’tiborni qaratadi. Avvalo shuni aytish
kerakki,   ularning   xudbinligi   o’zlari   yashagan   mikromuhit   shart-sharoitlaridan
kelib   chiqadi.   To’rttagacha   xotin   olishga   ruhsat   bergan   shariat   ularning
hammasiga   bir   ko’z   bilan   qarashni,   har   jihatdan   bir   xil   ta’minlashni   ham
talab  qiladi.  Biroq  bu  narsa,  tabiiyki,  kamdan-kam   odamning  qo’lidan   keladi,
natijada   o’z-o’zidan   kundoshlar   orasida   raqobat   kelib   chiqadi.   Kundoshlar
raqobatining ichki dvigateli — «menga!» hissi ularning tabiatiga singib ketadi
va   ko’p   jihatdan   xatti-harakatlarini   belgilaydi.   «Menga!»   hissining   poymol
qilingani   Poshshaxonni   kuydirsa,   Xadichaxon   uning   kuyganidan   xursand
bo’lgani   holda   yayrab   yurgan   Sultonxonni   kuydirish,   buni   o’z   ko’zi   bilan
ko’rish   istagi   oldida   ojizlik   qiladi.   Aslida-ku,   Xadichaxon   eridan   tamom
umidini uzgan, taqdirga tan berib, faqat mol-dunyodan ko’prog’iga ega bo’lish
umidida   yashaydi,   xolos.   Lekin   yuqoridagi   kabi   mayda   intilishlar   bot-bot
vujudini kemiradi, zero, kundoshlar kelmaganida er ham, mol-davlat ham faqat
uniki   bo’lur   edi.   CHo’lpon   kundoshlar   orasidagi   munosabatlarni   nihoyatda
jonli   va   ishonarli   tasvirlaydi.   Misol   tariqasida   to’y   arafasida   uyiga   otlangan
Sultonxonning Xadichaxon bilan muloqotini kuzatamiz:
«—   Men   oyimlarnikiga   ketyapman.   Uch-to’rt   kun   aylanib,
ko’nglimni yozib kelay...
28                                                                                                                      
Xadichaxon   «Ha,   mayli»   deb   qo’ya   qolsa   nima   bo’lardi?   Juda
chidamay   ketsa   —   indamasinidi,   bunga   qarab   miyig’ida   bir   kulsinidi   —   shu
ham   etib   ortardi.   Yo’q!   Poshsho   afsunchining   bu   o’rgatma   iloni   bir   marta
nishini botirib olmasa bo’ladimi?
— Voy,bu nima qilganingiz, Sultonxon? 
Shunday yaxshi to’ylar  bo’lyapti...
Tili zo’rg’a-zo’rg’a qaldirab:
— To’ygacha... kelaman... - deya oldi Sultonxon».
Xadichaxon   kundoshining   ayni   shu   holatini   ko’rish   uchun   to’yga
sarkorlik   qiladiki,   lahzalik   xudbinona   «lazzat»   uchun   bir   qiz   baxtiga   zomin
bo’layotganini   o’ylamaydi   ham,   sababki,   shu   topda   unda   rashk-alam   o’ti
kuchli. Lekin, e’tibor qilinsa, Xadichaxon shuning o’zi  bilanoq qoniqish hosil
qilgani   seziladi.   Poshshaxonning   to’ydan   keyin   birdan   o’zgarib   qolgan
Sultonxon   haqida   «Muning   bu   kulishidan   qo’rqaman!   Zebixon   bilan   apoq-
chapoq   bo’lishi   bekor   deysizmi?»   deganiga   javoban   aytgan   gapida   bu   narsa
yaqqol ko’rinadi: «... Nima qilsin? Qo’lidan nima keladi? Kuyovingizda chiqib
boshqa   erga   tegaman,   deb   edi,   kuyovingiz   ko’nmadi.   Otasi   qizini   har   qancha
yaxshi   ko’rsa   ham,   mingboshi   bilan   o’chakishuvdan   qo’rqadi.   Mingboshi
bo’lsa   qayrilib   ham   qaramaydi...   Nima   qilsin?   Qaerga   borsin?   Nochor-noiloj
o’zini   xursand   qilib   yuradi-da».   Ko’ramizki,   Xadichaxon   dilidagi   xudbinlik
o’rnini insof  hissi  egallay boshlagan. Endi u Sultonxonni  o’zicha tushunishga
harakat   qiladi,   o’zining   qismatdoshi   sifatida   rahmi   keladi   unga.   Albatta,
kundoshlar orasida yagona bolalik ayol (bu narsa unga alohida mavqe beradi),
boz   ustiga,   yoshi   bir   joyga   borib   qolgan   odamning   bu   tarzda   o’ylashi   tabiiy.
Aksincha,   oilaviy   turmush   baxtidan   mahrum,   davlat   uchungina   mingboshi
bilan yashab turgan Poshshaxon qoniqolmaydi, o’zining kesatig’u qochirimlari
ta’sir   qilmayotganini,   sa’y-harakatlari   zoe   ketganini   o’ylab   kuyadi.
Poshshaxonga ta’rif berarkan, CHo’lpon uni «mingboshi  xotinlari orasida eng
jonli   va   eng   esligi»   deb   aytadi.   Haqiqatan   ham   u   —   harakatchan,qat’iyatli,
29                                                                                                                      
maqsadi   yo’lida   og’ishmay   harakat   qila   oladigan   ayol.   Biroq   uning   butun
iqtidori   o’zi   yashayotgan   muhit   qolipiga   tushgan,   natijada   uning   dilidagi
shaxsiyatparastlik kurtaklari barg yozgan. Poshshaxon o’z maqsadlari, o’zining
huzur-halovati   yo’lida   hech   narsadan   qaytmaydi,   boshqalarni   tepalab-yanchib
bo’lsa-da,   maqsadiga   intiladi.   Qilgan   ishining   natijasidan   norozi
Poshshaxonning   o’ylarini,   uni   mash’um   qotillikka   boshlagan   ruhiy   jarayonni
CHo’lpon   mohirona   tasvirlaydi.   Tirishib-tarmashib   qilgan   ishi   Sultonxonga
zarracha   ta’sir   qilmagani   etmagandek,   endi   uning   o’rnini   Zebi   egalladi.
Albatta,   Sultonxonning   beparvoligi   Zebiga   «kundoshlik»   qilishni
Poshshaxonning   o’ziga   yuklagan,   shuning   uchun   ham   Poshshaxonning
o’ylarida   mubolag’a   yo’q   emas.   Zebining   chindanam   baxtli   ekaniga   o’zini
ishontirish   (bu   holda   unga   dushmanlik   qilishi   o’z   nazdida   oqlangan   bo’ladi)
uchun   Poshshaxon   asos   izlaydi,   bu   yo’lda   hatto   eri   haqidagi   fikrini   ham
o’zgartiradi:   «Mingboshi   o’zi   qari   bo’lsa   ham,   quvvati   joyida:   u   o’zi   bir
xotinga qanoat qilsa, xotin kishi, albatta, qanoat qiladi... Xo’sh, mingboshining
o’zi   odamlar   aytganday   juda   xunuk   va   badbashara   odammi?   Albatta,   ko’p
erkaklardan   xunukroq...   O’lgudek   qo’pol...   Ammo-lekin   undan   ham   xunuk,
undan   ham   qo’pol   erkaklar   bor-ku!»   Poshshaxoning   «Zebi   —   baxtli»   deya
o’zini ishontirishga urinishi, bu yo’lda o’z-o’zini aldashgacha borishi nimadan?
Bizningcha,   u   Zebini   maqsadi   (merosga   ega   bo’lib,   Miryoqib   bilan   birga
bo’lish)   yo’lidagi   g’ov   sifatida   oradan   ko’tarish   lozimligi   haqidagi   fikrga
ilgariroq kelgan. Poshshaxonning katta kundoshiga «Muning (Sultonxonning -
D.Q.)  bu kulishidan qo’rqaman ! Zebixon bilan muncha apoq-chapoq bo’lishi
bekor deysizmi ?» deya gap uchirgani ham bejiz emas: o’shandayoq Zebining
o’limi uchun ayb Sultonxonga yuklanishi haqida qayg’urgan, bir o’q bilan ikki
quyonni   urishni   ko’zlagan.   Lekin   fikr   hali   qaror   shakliga   shakliga   kirib
ulgurmagan,   nedir   halaqit   berayotirki,   Poshshaxon   o’zini   shunga   tayyorlash
zaruratini   sezadi.   O’zining   xarakter   mantiqiga   ko’ra   Poshshaxon   «O’tgan
kunlar»dagi   Xushro’ybibi,   «Qutlug’   qon»dagi   Nuri   obrazlariga   yaqin.   Biroq
30                                                                                                                      
ulardan   farq   qilaroq,   CHo’lponning   qahramonida   ikkiga   ajralish   kuzatiladi,
Tolstoy   aytmoqchi,   uning.vujudida   ikkita   odam   yashaydi.   Qahramon   ongida
shu   ikki   «odam»   o’rtasida   keskin   kurash   boradi-yu,   hech   biri   g’olib
kelolmaydi.   Nihoyat,   maqsadga   etish   uchun   shunday   qilish   kerak,   deb
hisoblagan   Poshshaxon   ko’zini   chirt   yumib   ishga   kirishadi.   Qarorini   «tez   va
oson»   bajarib   —   choynakdagi   suvni   zaharlab   chiqqach,   Poshshaxonning
azobga   tushishi   yuqoridagi   fikrimizni   dalillaydi:   «Qahqahalar   bilan   dunyoni
boshiga   ko’targan   vaqtlarida   ham   o’z   qo’lining   beixtiyor   ko’kragiga   borib
qolganini payqar, allaqanday sovuq bir tuman parchasining ko’kragida ivirsib,
u   er-bu   erga   qadalib   yurganini   sezardi.   Shu   qadalgan   narsani   chiqarib
yubormoq   uchun   qattiq-qattiq   yo’taldi».   Shu   asnoda   Zebining   «Nima   bo’ldi,
jonim, sizga?» deya ajib samimiyat, mehr bilan so’rash Poshshaxonni yiqitadi:
«Shundan   keyin   haligi   tuman   parchasi   ko’krak   tegrasiga   ot   qo’yib   chopqilay
boshladi.   Butun   a’zoi   badanida   yalmog’iz   kampirning   muzdek   sovuq   qo’llari
o’rmalaganday   bo’ldi.   Yosh   juvonning   rangi   o’chdi...»   Ko’ramizki,
Poshshaxon  o’zi  sodir  etgan  jinoyat  yukini  ko’tarolmaydi, sababki, u tabiatan
yovuz   emasdi.   Poshshaxon   o’zi   yashagan   siqiq   muhit   hayotidan   qoniqmadi,
«esli   va   jonli»   odam   sifatida   uni   yorib   chiqishga   intildi,   biroq   xudbinlik
og’usidan   to’yib   ichgan   aqliyu   iqtidori   yovuzlikni   o’ziga   ittifoqchi   qildi.
CHo’lpon «maqsad vositani oqlaydi» degan aqidaga qo’shilolmaydi, yovuzlik,
inson   hayoti   badaliga   erishilgan   ozodligu   baxtni   tan   olmaydi.   Muhimi
shundaki,   yozuvchi   Poshshaxon   obrazi   talqinida   «nish   urmoq   erur   kasbi
chayonning»   qabilidagi   primitiv   yo’ldan   bormaydi,   aksincha,   uni   jinoyatga
etaklagan   tub   sabablarni   ochishga   intiladi.   CHo’lpon   qahramonida   avvalo
insonni   ko’rishga   intilganki,   natijada   Poshshaxon   taqdiri   o’quvchini   befarq
qoldirmaydi, uni o’ylashga majbur qiladi.
Romandagi   epizodik  personajlar  ruhiyati, asosan,   dialoglar  hisobiga
(albatta,   bu   o’rinda   muallif   sharhlari,   psixofiziologik   va   psixofiziognomik
parallelizmlarning   to’ldiruvchi   vositaligi   ham   nazarda   tutiladi)   ochiladi.
31                                                                                                                      
Epizodik personajlar bilan bevosita bog’liq voqealar silsilasi bo’lmagani uchun
ham   ularning   ruhiyatini   ochishda   dialoglar   etakchi   ahamiyatga   egadir.   Bunda
psixologik   tahlilning   dramatik   usuli   yaqqol   ko’zga   tashlanadi.   Zero,   jonli
gavdalantirilgan   hayotiy   situatsiya(deylik,   «sahna»)ni   ko’rish,   «eshitish»
hisobigagina   qahramonlar   ruhiyatini   tushunishimiz   mumkin.   Shu   jahatdan   bir
epizodni   —   safarga   otlangan   Miryoqub   bilan   xotini   orasidagi   muloqotni
kuzatamiz.   Miryoqub   uyiga   kelganida,   «Ichkarida   xotini   yig’lab   o’tirardi.
Tovoqdagi   oshning   ko’pi   eyilmay   qolganligi   ko’rinardi.   Dasturxon   ustida
guruch   donalari   ko’p   edi.   Demak,   oshni   bolalar   o’zlarigina   eganlar...   onalari
emagan... 
— Nimaga yig’laysan?- dedi Miryoqub.
—   Shahardan   bugun   keldingiz.   Endi   ikki   oyga   ketaman   deysiz...
Yosh-yosh bolalaringiz bo’lmasa ham mayliydi ...
—   Bolalarimga   etarli   pul   qoldirdim.   Baqqolga   tayinlab   qo’ydim,
nima desang berib turadi. Ikki oy uzoqmi? Lahzada o’tib ketadi. Ish bo’lmasa
yurmas   edim,   ish   bor,   nochor-noiloj   yuraman.   «Ish   qilma,   pul   topma»»   de;
ishni sen qil, pulni sen top, men uyda o’tiray, jon deyman...
Xotini  jim bo’ldi , faqat  yig’idan tiyilmagan  edi.»
Miryoqubning   xotini   o’z   qadriga   yig’laydi,   zero,   yosh   juvon   uchun
erining   ko’chadan   beri   kelmasligi   —   haqoratday   gap.   O’z   taqdiridan   noligan
ayolning   Miryoqub   aytgan   gaplardan   so’ng   jim   bo’lgani   holda   yoig’idan
tiyilmagani   ham   bejiz   emas.   Shu   o’rinda   Xadichaxonning   kundoshi   bilan
suhbat  orasi:  «Non   bilan   qiyom   har  kimnikida  yo’q .  Bu  ham  bornikida  bor.
Shukr   qilsak   bo’ladi...»   deganini   eslash   joiz.   Albatta,   Miryoqubning   xotini
ham   och-nahor   yurgan   odamlar   ko’pligini   biladi,   erining   oilani   bekamu   ko’st
ta’minlay   olishini   qadrlaydi,   shuning   uchun   uning   gaplaridan   so’ng   «jim
bo’ldi». Ko’rinadiki, ayol eri pisanda qilib aytgan gaplar zamiridagi haqiqatni,
usiz   o’ziyu   bolalari   och-yupun   qolishlarini   tan   oladi   —   tili   qisiq.   Biroq,
tabiiyki,   moddiy   ta’minlanganlikning   o’zi   baxtli   bo’lish   uchun   kifoya   emas:
32                                                                                                                      
ayolning   «Ketadigan   kuningiz   bolalaringiz   bilan   birga   yoting   endi»   degan
zorida mehrga tashnako’ngilning ojizona talabi, norozilik tug’yonlari  seziladi.
Miryoqub   jufti   halolining   dilidagi   tug’yonlarni   anglashdan   ojiz,   shu   bois
bolalari bilan qolishga ko’nmaydi, «eshikni zanjirlab olish»ni buyuradi: «Xotin
indamasdan  o’rnidan turdi va uzun engi bilan ko’z yoshlarini arta-arta erining
orqasidan darvozagacha keldi.
—   Qachon   uyg’otay?   Yo’lga   nimalarni   tugib   qo’yay?-   deb   so’radi
xotin  xo’rlikdan ovozi tutilgan i holda.
— Hech narsa kerak emas. O’zim turaman.
O’rta   eshik   juda   ohista lik   bilan   yopildi.   So’ngra   yana   o’shanday
ohistalik   bilan   zanjir   solindi.   Undan   keyin,   ayvonchaga   etib   qolgan
Miryoqubning quloqlariga yana o’sha tomondan  ho’ngrab yig’lagan bir ovoz
eshitildi...»
Ayol har qancha kuymasin, Sultonxonu Poshshaxondan farq qilaroq,
taqdiriga   tan   bergan.   Ayol   erini   o’zining   haqiqiy   xo’jasi   deb   biladi,   shu   bois
ham umid bilan bir yostiqqa bosh qo’ygan odamidan xo’rlik ko’rsa-da, dilidagi
og’riqni   engib,   yana   uning   tashvishini   qiladi;   zarda   bo’lib   tuyulmasin,   degan
andishada   eshikni   ohista   yopib,   ohista   zanjir   soladi.   Uning   qismati
Poshshaxonu   Sultonxon   qismatidan   engil   emas,   shunday   bo’lsa-da,   hiyonat
ko’chasiga   kirmagan.   Zero,   tabiatiga   nomus   hissi   shunchalar   singib   ketganki,
halovatini   o’ylab   xiyonat   qilishni   xayoliga   sig’dirolmaydi.   U   bolalari   va   eri
uchun har qanday og’irlikni elkasiga olishga qodir, bu yo’lda o’zidan-da kecha
oladigan fidoyi, «qanoat  va mehr ma’budasi» (Z.Ro’zieva) deyishga arzigulik
chinakam o’zbek ayoli.
Epizodik personajlar  ruhiyati haqida gapirganda konkret epizodning
o’zidangina   kelib   chiqish   yaramaydi,   aksincha,   alohida   sahna   asar   voqeligi
kontekstida   olinishi   lozimdir.   Aks   holda,   qahramonning   ayni   paytdagi   ruhiy
holatini,   uning   o’yidagini   anglash   dushvor.   Misol   tariqasida   mingboshining
mirzasi   Hakimjonni   olaylik.   Hakimjon   ayollarga   taalluqli   gaplarni   ikir-
33                                                                                                                      
chikirigacha   bilishidan   achchiqlangan   Miryoqub   «Men   Hakimjonning
mingboshi dodhoga beshinchi xotin bo’lib tegmaganiga hayronman» deya uzib
oladi.   Hakimjon   o’zini   oqlamoq   uchun:   «...ish   bo’lsa   ham   shu   erdaman,   ish
bo’lmasa ham. Bo’sh vaqtim ko’p... zerikaman. O’tgan-ketgan xotin-xalaj, qiz
bolalarni   to’xtatib   gapga   solaman»,-   deydi.   Aytish   mumkinki,   bu   narsa
Hakimjon   xarakteriga   ozmi-ko’pmi   ta’sir   qilgan.   Uning   Sultonxon   bilan   ilk
uchrashuvda   o’zini   tutishi   ham   shundan   dalolat   berib   turadi.   Keyinroq,
Sultonxonni   o’z   hujrasida   qoldirib   chiqqan   Hakimjonning   mingboshiga:
«CHakki   qilib   qo’yibsiz,   xo’jayin!   Btlmadim,   bu   ishning   oqibati   nima
bo’larkin?..   Munday   nozik   vaqtda   xizmatga   qaramaydi,   xo’jayin»,-   deya
nasihatomuz, o’zini balanddan olib gapirishida endi o’ziga, o’z kuchi va aqliga
ishongan,   yosh   bolani   koyiyotgan   odam   siyog’i   bor.   Gap   shundaki,
Sultonxonning   xiyonati,   hujrada   shivirlab   aytilgan   gap-so’zlar   (albatta,
Sultonxon   erini   yomonlab,   Hakimjonni   maqtagan:   bu,   bir   tarafdan,
minnatdorlik   izhori,   ikkinchi   tomondan,   maylni   kuchaytirish   vositasi   sifatida
zaruratdir)   uning   o’ziga   bahosini   nechog’il   oshirgan   bo’lsa,   mingboshiga
bergan   bahosini   shunchalik   tushirgan.   Psixologlarning   ta’kidlashicha,   hali
intim munosabatlarda bo’lmagan yigitga nisbatan tajribali erkakda mardonalik
hissi kuchliroq keladi. Hakimjoning hujrasiga qaytib, qo’rqib-qaltirab o’tirgan
Sultonxonga   qarata   «Qo’rqmang,  siz   o’z   uyingizda  o’tiribsiz...»   deya   qat’iyat
va   ishoch   bilan   gapirishi   buning   yorqin   dalilidir,   zero,   birmuncha   ilgari   u
bunga mutlaqo qodir emas edi.
YUqorida   aytib   o’tganimizdek,   romandagi   dinamik   prinsip   asosiga
qurilgan   xarakterlar   ruhiyati   ko’proq   dramaturgik   usul   yordamida   ochiladi.
Yozuvchi o’z psixologik imkoniyatlaridan kelib chiqib yaratgan (yaratish esa,
tabiiyki,   hayotdagi   odamlarni   kuzatishdan   boshlangan)   qahramonlarini
kitobxon   ko’z   oldida   tirikday   gavdalantiradi.   CHo’lponning   tasvir   va   ifoda
yo’sini   o’quvchiga   asar   voqeligiga   kirish,   qahramonlarning   xatti-harakatlarini
«ko’rish»,   gap-so’zlarini   «eshitish»   imkonini   yaratadiki,   ularning   ruhiyatini
34                                                                                                                      
tushunish   o’quvchining   shu   imkoniyatdan   qay   darajada   foydalana   olishiga
bog’liq bo’lib qoladi. Mashhur adib E.Xeminguey «CHol va dengiz»ga yozgan
epigrafida:   «Men   haqiqiy   chol   va   haqiqiy   bolani,   haqiqiy   dengiz   va   haqiqiy
baliqni,   haqiqiy   akulalarni   tasvirlashga   harakat   qildim.   Agar   buni   etarlicha
yaxshi uddalagan bo’lsam, ular turlicha talqin qilinishi mumkin»,- deb yozgan
edi.   CHo’lpon   ham,   nazarimizda,   shunga   intilgan,   u   yaratgan   obrazlar   haqida
ham shunday gapni bemalol aytsa bo’ladiki, ushbu bobda biz o’z talqinimizni
berishga harakat qildik.
35                                                                                                                      
2 - b o b .   Psixologik   stress — alomatlari, turlari, sabablari,
davolash va oldini olish
2.1.  Psixologik stress alomatlari va turlari
Stress   —   inson   organizmining   haddan   tashqari   zo’riqish,   salbiy
emotsiyalar   yoki   oddiygina   zerikishga   bo’lgan   javob   reaktsiyasidir.   Stress
chog’ida   inson   organizmi   yechim   izlashga   undaydigan   adrenalin   gormoni
ishlab   chiqaradi.   Kichik   miqdordagi   stress   hamma   uchun   kerak,   chunki   bu
kishini   fikrlashga,   muammodan   chiqish   yo’lini   topishga   undaydi,   stresssiz
hayot zerikarli bo’lar edi. Boshqa tomondan, agar stress juda ko’p bo’lsa, tana
zaiflashadi, kuchsizlanadi va muammolarni hal qilish qobiliyatini yo’qotadi.
Ushbu   muammoga   bir   qancha   ilmiy   tadiqotlar   bag’ishlangan.
Stressning   paydo   bo’lish   mexanizmlari   batafsil   o’rganilib   chiqilgan   va   juda
murakkabdir:   ular   bizning   gormonal,   asab   va   qon   tomir   tizimlarimiz   bilan
bog’liq.
36                                                                                                                      
Shuni   ta’kidlash   kerakki,   og’ir   stresslar   sog’liqqa   ta’sir   qiladi.   Stress
immunitetni   pasaytiradi   va   ko’plab   kasalliklarga   sabab   bo’ladi   (yurak-qon
tomir,   oshqozon-ichak   va  boshqalar).   Shuning   uchun   stressli   vaziyatga   qarshi
tura olish va hayotga ijobiy qaray olishni o’rganishga to’g’ri keladi.
Stress alomatlari
Amaliy  nuqtai   nazardan  stress  nima?  Buni   tushunish   uchun  stressning
asosiy alomatlarini ko’rib chiqamiz:
 Doimiy   bezovtalik,   tushkun   holatda   yurish,   ba’zida   bu   holatlar
hech qanday sabablarsiz yuzaga keladi.
 Yomon, notinch uyqu.
 Depressiya,   jismoniy  zaiflik,  bosh  og’rig’i,  charchoq,  biron  narsa
qilish yoqmasligi.
 Diqqatni   kamayishi,   bu   o’qish   yoki   ishlashni   qiyinlashtiradi.
Xotiradagi muammolar va fikrlash jarayonining sekinlashishi.
 Dam   olish,   ish   va   muammolarni   bir   chetga   chetga   surib   qo’ya
olmaslik.
 Boshqalarga, hatto eng yaxshi do’stlarga, oila va yaqin kishilarga
qiziqishning yo’qligi.
 Doimiy   paydo   bo’ladigan   yig’lash,   ko’z   yosh   to’kish,
xafagarchilik, umidsizlik, o’z-o’ziga achinish hissi.
 Ishtahaning   pasayishi   —   ba’zida   esa   aksincha:   oziq-ovqatni
ortiqcha yeb yuborish.
 Ko’pincha   asabiy   odatlar   rivojlanadi:   kishi   labini   tishlaydi,
tirnoqlarini   tishlaydi   va   hokazo.   Kishida   befarqlik,   odamlarga   ishonchsizlik
paydo bo’ladi.
37                                                                                                                      
Agar   siz   stress   holatda   bo’lsangiz,   bu   bir   narsa   demakdir:   sizning
organizmingiz qandaydir tashqi ta’sirga javob reaktsiyasini qaytardi.
Stress turlari
Ba’zi   holatlarda   «stress»   ning   ta’rifi   qo’zg’atuvchining   o’ziga
tegishlidir.   Masalan,   jismoniy   —   bu   kuchli   sovuq   yoki   chidab   bo’lmaydigan
issiqlik, atmosfera bosimining pasayishi yoki oshishi.
Kimyoviy stress  tushunchasi  ostida barcha  toksik  moddalarning ta’siri
tushuniladi.
Ruhiy   stress   o’ta   salbiy   yoki   ijobiy   his-tuyg’ular   natijasi   bo’lishi
mumkin.
Jarohatlar,   virusli   kasalliklar,   mushaklarning   ortiqcha   yuklanishi   —
biologik stressdir.
Natijasiga   qarab   psixologiyada   quyidagi   turdagi   stresslar
ajratiladi:
Eustresslar   («foydali»   stresslar).   Muvaffaqiyatli   yashash   uchun   har
birimiz stressning biroz miqdoriga muhtojmiz. Bu bizning rivojlanishimizning
asosiy   omili.   Bu   holatni   «uyg’onish   reaktsiyasi»   deb   atash   mumkin.   Bu
uyqudan   uyg’onish   kabidir.   Ertalab   ishlashga   borish   uchun   avvalo   yotoqdan
turish   va   uyg’onishingiz   kerak.   Ish   faolligiga   erishish   uchun   sizga   turtki   —
kichik dozada adrenalin kerak. Eustress aynan shu vazifalarni bajaradi.
Distresslar   (zararli   stresslar)   keskin   zo’riqishlarda   yuzaga   keladi.
Stressning   aynan   shu   turi   barcha   tushunadigan   stressni   ifodalaydi.   Stress
oqibatlari:
38                                                                                                                      
Subyektiv Bezovtalik va aybdorlik hissi
Tez charchash
Hatti-harakatlardagi «Yomon» so’zlashuv
Janjal chiqarish ehtimoli
Fiziologik Qon bosimining ko’tarilishi
Yarali kasalliklar va hokazo
Kognitiv Oldiga   qo’yilgan   masalalarni   yecha
olmaslik
Tarqoqlik
Ijtimoiy Dars va ish qoldirishlar
Mehnat ununmining pasayishi
2.2.  Stress sabablari.Stressni davolash va oldini olish
Stressning   sababi   aslida   insonni   ta’sirlaydigan,   bezovta   qiladigan   har
qanday   narsa   bo’lishi   mumkin.   Misol   uchun,   tashqi   sabablarga   biron   nima
tufayli   payo   bo’lgan   bezovtalikni   kiritsa   bo’ladi   (ish   joyini   o’zgartirish,
qarindoshning o’limi).
39                                                                                                                      
Stressning ichki sabablari hayotiy qadriyatlar va e’tiqodlarni o’z ichiga
oladi. Bunga shaxsiy baholashi ham kiradi
Stress   va   depressiya   ayol   va   erkaklarda   taxminan   teng   darajada
uchrashi   mumkin.   Biroq,   har   bir   organizm   o’z   xususiyatlariga   ega.   Agar   siz
o’zingizda   stress   haqida   so’zlashi   mumkin   bo’lgan   alomatlarni   sezsangiz,
birinchi  navbatda holat sababchilarini  aniqlash kerak. Stressning   oqibatlaridan
ko’ra   sabablarini   bartaraf   etish   ancha   osonroq.   «Barcha   kasalliklar   asabdan»
degani yolg’on emas.
Klinik kuzatuvlar shuni ko’rsatdiki, kichik stresslar tanaga zararli emas,
hatto   foydali.   Ular   odamni   hozirgi   ahvoldan   chiqish   yo’lini   topish   uchun
rag’batlantiradilar.   Depressiya   og’irroq,   uzoq   muddatli   shaklga   o’tmasligi
uchun   har   birimiz   o’zimizni   tarbiyalashimiz,   irodamizni   rivojlantirishimiz
kerak.
40                                                                                                                      
Ko’p   odamlar   stressga   qarshi   antidepressantlar,   spirtli   ichimliklar
yordamida   kurashishga   odatlanishgan.   Biroq   bunday   yo’lni   tanlash   ularga
o’rganib   qolish   va   mutaxxasis   yordamsiz   ulardan   voz   kecha   olmaslikka   olib
keladi.
STRESSNI DAVOLASH VA OLDINI OLISH
Barchaga   ma’lumki,   yaxshi   uyqudan   ko’ra   yaxshiroq   dori   yo’q.
Shunday   ekan,   siz   qanday   uxlashingiz   haqida   o’ylab   ko’rishingiz   kerak.
Quyida uyquni yaxshilashga yordam beradigan ba’zi tavsiyalar keltirilgan.
 Muntazam   mashqlar   normal   uyqu   uchun   katta   yordam   beradi.
Ularni yotishdan ikki soat   oldin, ochiq havoda bajarish tavsiya etiladi.
 Uxlashdan   oldin   issiq   vanna   qabul   qilib,   sokin   musiqa
tinglashingiz mumkin.  Har kuni buni qilishga harakat qiling.
 Uyqu   normal   va   sog’lom   bo’lishi   uchun   organizmga   melatonin
deb ataladigan gormon kerak. U gormon B guruhi vitaminlari qabulidan keyin
ortadi,   bu   vitamin   esa   guruch,   bug’doy,   arpa,   pista   urug’i,   quritilgan   o’rikda
ko’p bo’ladi.
 Yotoqxona   shovqinli   va   yorug’   bo’lmasligi   kerak,   bular   tinch
uxlashga xalaqit beradi.
Stressli vaziyatni yengishda bir tekis va soki nafas olish yordam beradi.
Nafasni burun orqali chuqurroq olish kerak, chiqarishda esa sekin, og’iz orqali
chiqarish kerak.
Stressda   to’g’ri   ovqatlanish   ham   muhim   ahamiyatga   ega.   Oziq-ovqat
oson va yaxshi  hazm  bo’lishi  kerak. Shoshmasdan,  kam-kamdan ovqatlaning.
Ovqatlangandan keyin bir oz dam olish kerak.
41                                                                                                                      
Stress bilan kurashishda xalq tabobati usullari bor. Moychechak yaxshi
ta’sirga   ega.   Uning   damlamasi   bosh   og’rig’i,   uyqusizlik   bilan   kurashadi   va
tinchlantiruvchi   ta’sirga   ega.   Samarali   yordam   beruvchi   xususiyatga
shuningdek, oregano o’ti va mavrak moyi ega. Charchoqqa qarshi ajoyib vosita
melissadir. Bu zo’riqishni, tashvishlarni yengillashtirish uchun ishlatiladi, hatto
og’ir stressda ham yordam beradi. Melissadan tayyorlangan choy uyqusizlik va
depressiya uchun yaxshidir.
STRESSDAN QUTULISH UCHUN
Stressga olib keluvchi omilga tog’ridan-tog’ri ta’sir o’tkazish:
 Stressli vaziyatning asl sababi nimada ekanligini aniqlang;
 Ushbu vaziyatni o’zgartira olishingizni baholang;
 Oqibatlarini baholang.
Vaziyatga bo’lgan qarashingizni o’zgartirish:
 Vaziyatni   o’zgartirish   sizning   qo’lingizdan   kelish-kelmasligini
baholang;
 Agar   boshqalar   hatti-harakatini   o’zgartirib   bo’lmasa,   ularga
bo’lgan munosabatingizni o’zgartiring.
Stressni oldini olish — erishilsa bo’ladigan maqsadlar qo’ying:
 «Men   ideal   bo’lishim   kerak»,   «Dunyo   menga   nisbatan   doimo
adolatli bo’lishi kerak» degan fikrlardan yiroq bo’ling;
 «Agar   reja   tuzib   chiqsam,   men   hammasini   uddalayman»,   «Men
buni bosqichma-bosqich amalga oshiraman», «Agar uddasidan chiqa olmasam,
barchasini boshqatdan boshlayman» degan fikrga yaqinroq bo’ling.
42                                                                                                                      
FOYDALANILGAN ADABIYoTLAR RO’YXATI
Rahbariy adabiyotlar
1. Mirziyoev   Sh.M.   Prezidentning   parlamentga   qilgan   murojaatnomasi
“Iqtisodiyotdagi tarkibiy   o’zgarishlarni amalga oshirishda.... ” “Xalq so’zi” 29
dekabr 2020y. 
2. Mirziyoev Sh.M.  O’zbekiston yoshlari forumida so’zlagan nutqi “ Har
bir tadbirkor yoshlarga madadkor”  “Xalq so’zi” 26 dekabr 2020 y. 
Normativ-huquqiy hujjatlar
3. O’zbekiston   Respublikasi   Konstitutsiyasi.   Toshkent.   O’zbekiston
nashriyoti. 2017 yil. 
4. O’zbekiston   Respublikasining   “Ta’lim   to’g’risida   qonuni”  
T   -   2020   y.   Vazirlar   Mahkamasining   2020   yil   7   avgustdagi   466-sonli
“O’zbekiston   Respublikasida   uzliksiz   boshlang’ich   ,   o’rta   va   o’rta   maxsus
professional ta’lim to’g’risida” nizomining
5. O’zbekiston   Respublikasi   Prezidentining   2017   yil   7   evraldagi
“O’zbekiston   Respublikasini   yanada   rivojlantirish   bo’yicha   Harakatlar
strategiyasi to’g’risida”gi PF-4947-sonli Farmoni.
6. O’zbekiston   Respublikasi   Prezidentining   2019   yil   6   sentyabrdagi
“Professional   ta’lim   tizimini   yanada   takomillashtirishga   doir   qo’shimcha
chora-tadbirlar to’g’risida”gi PF-5812-son  Farmon.
7. O’zbekiston   Respublikasi   Vazirlar   Mahkamasining   2017   yil
4   oktyabr dagi   “Xizmatchilarning   asosiy   lavozimlari   va   ishchilar   kasblari
klassifikatorini yanada takomillashtirish to’g’risida”gi  795-sonli qarori
Ilmiy va o’quv adabiyotlar
43                                                                                                                      
9.   Pedagogik   innovatsiyalar,   kasb-hunar   ta’limi   boshqaruv   hamda   kadrlarni
qayta tayyorlash  va ularning malakasini oshirish     Instituti “ Ta’lim muassasasi
o’quvchilarining   Worldskills   standartlari   asosida   kompetensiyalarini
shakllantirish”  B.Xaydarov 
INTERNET SAYTLAR
1. www.ziyo.net
2. www.lex.uz   
3. https://classroom.google.com/w/MzI5MDU4MjM0NTUw/t/all?hl=ru   
4. www.edu.uz   
5. https://nationalteam.worldskills.ru/skills
6. https://worldskills2019.com/ru/event/skills   
7. https://classroom.google.com/w/MzI5MDU4MjM0NTUw
8. 1  Obuchenie orientirovannoe na rezultat .  https://infourok.ru/obuchenie-
orientirovannoe-na-rezultat-2011410.html. 
44

Psixologik tahlilning dramaturgik usuli

Купить
  • Похожие документы

  • Dizartriyali bolalar bilan olib boriladigan psixokorreksion ish metodikalari
  • Dizartriyali bolalar bilan olib boriladigan psixokorreksion ish metodikalari
  • Dislaliyali bolalar shaxs va shaxslararo munosabati xususiyatlari
  • Konfliktli vaziyatda qahr va g’azab
  • Diqqatning neyrofiziologik mexanizmi

Подтвердить покупку

Да Нет

© Copyright 2019-2025. Created by Foreach.Soft

  • Инструкция по снятию с баланса
  • Контакты
  • Инструкция использования сайта
  • Инструкция загрузки документов
  • O'zbekcha