Войти Регистрация

Docx

  • Рефераты
  • Дипломные работы
  • Прочее
    • Презентации
    • Рефераты
    • Курсовые работы
    • Дипломные работы
    • Диссертациии
    • Образовательные программы
    • Инфографика
    • Книги
    • Тесты

Информация о документе

Цена 20000UZS
Размер 621.0KB
Покупки 1
Дата загрузки 11 Май 2024
Расширение docx
Раздел Книги
Предмет История

Продавец

Samandar Dehqonov

Дата регистрации 02 Апрель 2024

180 Продаж

Tarix fani metodologiyasi

Купить
TARIX FANI 
METODOLOGIYASI O‘ZBEKISTON RESPUBLIKASI
OLIY VA O‘RTA MAXSUS TA’LIM VAZIRLIGI TARIX FANI
METODOLOGIYASI
O‘zbekiston Respublikasi
Oliy va o‘rta maxsus
ta’lim vazirligi tomonidan
oliy o‘quv yurtlarining
Sal10601  —  Ijtimoiy-
gumanitarfanlarni o‘qitish
metodikasi (tarix)
yo‘nalishi talabalari
uchun
o‘quv qo‘llanma sifatida
tavsiya etilgan
O‘zbekiston faylasuflari
milliy jamiyati nashriyoti
TOSHKENT - 2018 UO‘K:  930.2 (075.8)
КВК :  t4.l  А  50
Alimova, D.A.
Tarix fani metodologiyasi  [MatnJ : o‘quv qo‘llanma  /  D.A.Alimo va, Z.A.
Ilxamov. — Toshkent: «O‘zbekiston faylasuflari milliy jamiya- ti» nashriyoti,
2018. — 324 b.
Mazkur   fanning   ma’ruzalari   tarix   fani   metodologiyasi   predmetiga   bag'ish-
langan   bo‘lib,   yigirmaga   yaqin   mavzularni   o‘z   ichiga   oladi.   Shuningdek,   ta rix
fanining   asosiy   xususiyatlari   ochib   beriladi,   tarixiy   bilishning   metodologik
kategoriyalari   ko‘rsatib   beriladi,   tarixiy   manba,   tarixiy   dalil,   tarixiy   davr   qo-
nuniyatlari tahlil etiladi. Tarix fanining tadqiqot uslublari va tamoyillari, fanlar- aro
yondashuv   tamoyillariga   alohida   e’tibor   qaratilgan.   Nazariy   bilimlar   so‘nggi-   da
tarixiy   tadqiqotlar   bosqichlari,   tushuntirish   muammolari   va   tarixiy   tavsiflash
masalalariga ham to‘xtalib o‘tiladi. O‘quv qo'llanmadan tarix mutaxassisligi bo‘yicha
ta’lim   olayotgan   bakalavriatura   va   magistratura   talabalari   «Tarix   fani
metodologiyasi»,   «Tarix   fanining   nazariy   masalalari»   kabi   fanlarni   o‘qishda,
shuningdek, tadqiqotchilar va tarixchi mutaxassislar foydalanishlari mumkin.
UO‘K: 930.2 (075.8)
KBK: 24.1
Tuzuvchilar:
D.A.Alimova — tarix fanlari doktori, professor, 
Z.A.Ilhomov — tarix fanlari nomzodi, dotsent.
Mas’ul muharrir:
N.Mustafoyeva — tarix fanlari doktori,
Taqrizchilar:
N.Mahkamova - tarix fanlari doktori, 
F.Ismatullayev — tarix fanlari nomzodi, dotsent.
1. Nizomiy   nomidagi   Toshkent   Davlat   pedagogika   universiteti   Ilmiy   kengashi-
ning 2017-yil 1-iyuldagi 12-sonli yig‘ilishi qarori bilan nashrga tavsiya etilgan.
2. O'zbekiston   Respublikasi   Fanlar   Akademiyasi   Tarix   instituti   Ilmiy   Ken-
gashining 2017-yil 16-iyun 8-sonli yig‘ilishi qarori bilan nashrga tavsiya etilgan.
rSBN 978-9943-54^8-3-1
, . ■ • J) © «tB'zbekiston faylasuflari milliy jamiyati» nashriyoti,  2018 .
v. , • * Tuzuvchilar tomonidan quyidagi asarlardan qilingan tarjima- lar
va   ularning   ilmiy-nazariy   xulosalaridan   tahliliy   ravishda   foy-
dalanib, qo‘llanmaga kiritilgan:
Афанасьев Ю.Н. История против эклектики. — М., 1980.
Барг   М.А.   «Историческое   время»:   методологический
аспект // Новая и новейшая история. 1990. № 1. С. 66 — 67.
Баринова   Е.П.,   Иполлитов   Г.М.,   Бобкова   Е.Ю.   Основы
теории и методологии исторической науки: Учебное пособие в
схемах. — М., 2010
Бибиков   Г.Н.,   Бибикова   Л.В.   Методология   современ ной
истории: историографический очерк. — М.: Фонд сов ременной
истории, Издательство Московского универси тета, 2011.
Бродель   Ф.   История   и   общественные   науки.   Историчес кая
деятельность   //   Философия   и   методология   истории.
Благовещенск, 2000. С. 133.
Гринин   Л.   Е.   Теория,   методология   и   философия   истории:
очерки   развития   исторической   мысли   от   древности   до
середины XIX века. Лекция 4. Философско-историческая мысль
в   Средние   века.   Византия,   Русь,   арабский   мир,   Китай   /
Философия   и   общество.   Выпуск   №2   (58)   /   2010.   http :// www .
socionauki . ru
Грязнов   В.М.   Методология   научного   творчества.   —   М.:
РУДН, 2000.
Иванов   Г.М.   и   др.   Методологические   проблемы
исторического познания. — М., 1981.
Ковальченко Д.И. Методы исторического исследования.
— М.: Наука. 2003.
Ковальченко И.Д. Методы исторического исследования.
— М.: Наука, 1987.
Коллингвуд   Р.Дж.   Идея   истории;   Автобиография.   —   М.,
1980.
з 4Лаптева М.П. Теория и методология истории: курс лек ций /
М.П. Лаптева; Перм. гос. ун-т. — Пермь, 2006. С.159- 160.
Мадраимов   А.,   Фузаилова   Г.   Тарихий   манбашунослик.   —
Т„ 2005.
Мелконян   Э.Л.   Проблемы   сравнительного   метода   в
историческом знании. Ереван. 1981.
Парфёнов   И.Д.   Методология   исторической   науки.   Саратов.
2001.
Перегудов   Л.   Методология   научных   исследований.   —
Ташкент, 2002
Репина   Л.П.   История   исторического   знания:   пособие   для
вузов   /   А.П.   Репина,   В.В.   Зверева,   М.Ю.   Парамонова.   —   2-е
изд., стереотип. — М.: Дрофа, 2006. 45-6.
Репина   Л.П.   «Новая   историческая   наука   и   социальная
история». — М., 1998.
Савельева И.М., Полетаев А.В. «История и время». 1997.
Смоленский   Н.И.   Теория   и   методология   истории.   -   М.:
«Академия». 2007.
Смоленский   Н.И.   Теория   и   методология   истории:   учеб,
пособие   для   студ.   высш.   учеб,   заведений.   2-е   изд.,   —   М.:
Издательский центр «Академия», 2008. С.16.
Сорокин П.А. Голод как фактор. - М., 2003. С. 4.
Сулаймонова Ф. Шарк ва Еарб. — Т.: «Узбекистан». 1997,
Топольский Е. Методология истории. Варшава. 1968.
Фролова   Е.А.   История   арабо-мусульманской   философии.
Средние в.а и современность: Учебное пособие. — М., 2006.
Ясперс К. Смысл и назначение истории. - М., 1991. 5SO ‘ ZBOSHI
Mazkur   fanning   ma ’ ruzalari   tarix   fani   metodologiyasi   pred -
metiga   bag ‘ ishlangan   bo ‘ lib ,  yigirmaga   yaqin   mavzularni   o ‘ z   ichiga
oladi . O‘ quv   qollanmada   tarix   fanining   asosiy   xususiyat -   lari   ochib
beriladi ,   tarixiy   bilishning   metodologik   kategoriyalari   ko ‘ rsatib
beriladi ,   tarixiy   manba ,   tarixiy   dalil ,   tarixiy   davr   qonu -   niyatlari
tahlil   etiladi .   Tarix   fanining   tadqiqot   uslublari   va   tamoyillari ,
fanlararo   yondashuv   tamoyillariga   alohida   e ’ tibor   qaratilgan .   Sharq
tarixnavisligi   va   tarixnavislik   tamoyillarining   o‘ziga   xosligi   haqida
so‘z   yuritiladi.   Nazariy   bilimlar   so‘nggida   tarixiy   tadqiqotlar
bosqichlari,   tushuntirish   muammolari   va   tari xiy   tavsiflash
masalalariga ham to‘xtalib o'tiladi. O‘quv qo‘llan- mada tarixiy ong,
tarixiy xotira masalalariga keng o‘rin berilgan.
Mazkur   o‘quv   qo'llanmani   tayyorlashda   mualliflik   tar-
jimasidan keng foydalanilgan. Mualliflik tarjimasi asosida bir qator
tarixchi   olimlarning   ilmiy   va   nazariy   xulosalaridan,   asar-   lari   va
monografiyalaridan   o‘rin   olgan   masalalar   tahliliy   ravishda   o‘quv
qo‘llanmaga jalb etilgan.
O‘zbekiston tarixining  tarixshunoslik masalalariga oid bir qa tor
tahlillar,   Sharq   tarixnavisligi   va   tarixnavislikning   bir   qator   o‘ziga
xosliklari,   zamonaviy   tarix   fani   va   sharq   tarixchilarining   tarix   fani
sohasidagi   nazariy   fikrlari   tahlili,   tarixiy   ong,   tarixiy   xotira   va
tarixiy   meros   masalalari,   qo‘llanmada   O‘zbekiston   tari-   xiga   oid
ko‘rsatib   o‘tilgan   bir   qator   masalalar,   tarix   fani   ilmiy   tadqiqot
ishlarini  tashkillashtirish  tamoyillari  va  vazifalari,  tad- qiqotlarning
ilmiy   metodologik   jihatlari   kabi   masalalar   mualliflar   tomonidan
mustaqil ravishda tayyorlangan.
O‘quv qo‘llanmada sharq tarixnavisligida tarix fanining naza riy
masalalari,   Abu   Rayhon   Beruniyning   tarixiy   ilmiy   merosi   va
zamonaviy tarix fanining nazariy masalalari va ularning zamo naviy
tarix   fanining   rivojidagi   o‘rni   haqidagi   masalalar   tarix   fani
metodologiyasi   sohasida   ilmiy   jihatdan   asoslab   berishga   harakat
qilindi.
Shuningdek,   dalil   interpretatsiyasida   mantiqiylik   nazariyasi
mustaqil   nazariya   sifatida   ilgari   surilib,   dalilning   ichki   va   tashqi 6xususiyatlari tushunchalari asoslab berilgan.
O‘quv   qo‘llanmada   tarix   fanining   asosiy   xususiyatlari   ochib
beriladi,   tarixiy   bilishning   metodologik   kategoriyalari   ko‘rsa-   tib
beriladi,   tarixiy   manba,   tarixiy   dalil,   tarixiy   davr   qonuniyat-   lari
tahlil   etiladi.   Tarix   fanining   tadqiqot   uslublari   va   tamoyil-   lari,
fanlararo   yondashuv   tamoyillariga   alohida   e’tibor   qaratilgan.
Nazariy   bilimlar   so‘nggida   tarixiy   tadqiqotlar   bosqichlari,   tushun-
tirish muammolari va tarixiy tavsiflash masalalariga ham to‘xta- lib
o‘tiladi.   O‘quv   qo‘llanma   tarix   mutaxassisligi   bo'yicha   ta’lim
olayotgan   bakalavriatura   va   magistratura   talabalari   «Tarix   fani
metodologiyasi», «Tarix fanining nazariy masalalari» kabi fan- larni
o‘qishda,   shuningdek,   tadqiqotchilar   va   barcha   tarix   faniga
qiziquvchilar uchun mo‘ljallangan.
N.Mustafoyeva tarix
fanlari doktori 7KIRISH
Mustaqillik   yillarida   O‘zbekiston   tarixini   har   tomonlama   xolis   va   ilmiy
jihatdan mukammal va tarixiy dalillarga asoslangan holda yoritishga katta e’tibor
berilmoqda.   Jahon   tarixining   ajralmas   tarkibiy   qismi   hisoblangan   Vatanimiz
tarixi   o‘zining   nafaqat   qadimiyligi,   balki   uzoq   davom   etgan   tarixiy
jarayonlarining   ja hon   tarixiy   taraqqiyoti   jarayonlariga   juda   katta   ta’sir   etganligi
bi lan   ham   jahon   ilm   ahli   e’tiborini   o‘ziga   tortib   kelmoqda.   Aytish   mumkinki,
O‘zbekiston   so‘zi   tilga   olinganda   jahonning   turli   iqlimlarida   yashovchi   har
qanday insonning ko‘z o‘ngida qadimiy tarix gavdalanadi. Bugungi kunda tarixni
nafaqat o‘rganish, balki uni ilmiy jihatdan asoslangan dalillarga tayangan holda,
tarixiy   jarayonlarning   mohiyatini   ochib   berishda   haqqoniylik   tamoyillariga
asoslangan   holda   chuqur   va   atroflicha   tadqiq   etish   hamda   eng   to‘g‘ri   ilmiy
xulosalarni   taqdim   etish   har   bir   tarix   tad-   qiqotchisi   oldida   turgan   eng   muhim
vazifalardan biridir.
O‘zbekiston   Respublikasi   Prezidenti   Sh.M.Mirziyoyev   tomo-   nidan
imzolangan   «Oliy   ta’lim   tizimini   yanada   rivojlantirish   chora-tadbirlari
to‘g‘risida»gi   Qarori   oliy   ta’lim   tizimini   tubdan   takomillashtirish,
mamlakatimizni   ijtimoiy-iqtisodiy   rivojlanti rish   borasidagi   ustuvor   vazifalarga
mos   holda,   kadrlar   tayyorlashning   ma’no-mazmunini   tubdan   qayta   ko‘rib
chiqish,   xalqaro   standartlar   darajasida   oliy   malakali   mutaxassislar   tayyorlash
uchun   zarur   sharoitlar   yaratishni   ko‘zda   tutish   bilan   birgalikda   bugungi   kunda
oliy ta’limning  sifati  va  samaradorligini  yuksaltirish  borasida  pedagoglar  oldida
katta mas’uliyat turganligini bel- gilab berdi.
Tarix, tarixiy haqiqat va uni ilmiy jihatdan xolislik asosida o‘rganish, ayniqsa
uni   yosh   avlodga   yetkazib   berish   bugungi   tarix   fani   oldida   turgan   eng   dolzarb
masalalardan   biridir.   O‘zbekiston   Respublikasi   Birinchi   Prezidenti   I.A.Karimov
ta’kidlab   o‘tgani-   dek,   «Millatimiz   tarixi   haqidagi   haqiqat   yurtimizning   fidoyi,
o‘z yo‘lidan, maslagidan, so‘zidan qaytmaydigan farzandlariga  1
 Karimov I.A. Bizdan ozod va obod Vatan qolsin. — T.: «0‘zbekiston», 1996.
92-b.
8 ochilishi   lozim.   Bilisbimiz   shart   bo‘lgan   sahifalarni   qunt   bilan
varaqlash hammamiz uchun ham qarz, ham farz» 1
.
Tarix  va tarixiy  jarayonlar,  siyosiy-tarixiy  vaziyat  ularning  ro‘y
berishidagi   asosiy   sabab   va   xususiyatlarini   ilmiy   jihatdan   tadqiq
etishda   har   tomonlama   tahlil   qilish   tarixiy   haqiqatning   yuzaga
chiqishida   katta   omil   sanaladi.   Ayniqsa,   turli   davrlarda   yaratilgan
tarixiy ilmiy asarlarda mualliflarning tadqiqot masalalariga tur- licha
yondashuvlari   va   fikrlari,   xulosalarning   turlichaligi,   ularni   ilmiy
jihatdan  chuqur tahlil  qilish va tarixiylik,  ilmiylik  hamda xolislikka
asoslanilgan eng to‘g‘ri xulosalarni chiqarish bugun- gi kun tarixchi
mutaxassislari oldida turgan muhim vazifalardan sanaladi.
Bugungi   kunda   tarix   fani   sohasida   ta’lim   olayotgan   tala-   balar
tarixga   oid   asarlardan   foydalanish,   ularni   tahlil   etish   kabi
o‘zlashtirish   uslublari,   ulardan   foydalanish   samaradorligini   bilish
haqidagi   tarixiy   tadqiqot   uslublari   va   ilmiy-tarixiy   haqiqatga   eri-
shish yo‘llarini anglashi lozim.
Hozirgi vaqtda tarixchi mutaxassislarni tayyorlashda va ular ning
ilmiy   tadqiqot   malakasini   shakllantirishda   tarix   fanining   turli
tadqiqot   uslublari   va  yondashuvlari  haqida  yetarli  bilim  be-  rish va
ularning tarixiy tadqiqotlar jarayonida to‘g‘ri va ilmiy, tari- xiylikka
asoslangan   xulosalarni   chiqarishga   yo‘naltirish   bugungi   kun   tarix
o‘qitishning   asosiy   vazifalaridan   biriga   aylandi.   Bu   bo-   rada
O‘zbekiston   Respublikasining   Birinchi   Prezidenti   LA.Ka-
rimovning quyidagi fikrlari alohida  ahamiyat  kasb etadi: «Yo- mon
tomoni   shundaki,   subyektiv   fikr   yuquvchan   bo‘ladi.   Chuqur   tahlil,
mantiqqa asoslanmagan biryoqlama fikr odamlarni, eng awalo, tarix
o‘qituvchilarini   chalgMtadi.   Ular   eshitganlarini   ha-   qiqat   shu   ekan,
deb   o'quvchilarga   ham   yetkazishadi.   Faqat   bahs,   munozara,   tahlil
mevasi bo‘lgan xulosalargina bizga to‘g‘ri yo‘l ko‘rsatishi mumkin.
Bu — birinchidan. Ikkinchi   masala   shundan   iboratki,   biz   komil   inson   tarbiyasi-   ni
davlat siyosatining ustuvor sohasi deb e’lon qilganmiz. Komil inson
deganda biz, avvalo, ongi yuksak, mustaqil fikrlay oladi- gan, xulq-
atvori bilan o‘zgalarga ibrat bo‘ladigan bilimli, ma’ri- fatli kishilarni
tushunamiz.   Ongli,   bilimli   odamni   oldi-qochdi   gaplar   bilan   aldab
bo‘lmaydi.   U   har   bir   narsani   aql,   mantiq   taro-   zisiga   solib   ko‘radi.
O‘z   fikr-o‘yi,  xulosasini   mantiq  asosida  qur-  gan   kishi  yetuk   odam
bo'ladi» 1
.
Mazkur qo‘llanmada  ko‘zda tutilgan  eng asosiy maqsad- lardan
biri   ham   talabalarda   tadqiqotchilik,   ilmiy   izlanuvchan-   lik
malakalarini   shakllantirishdan   va   kelajakda   mutaxassis   sifa-   tida
mukammal   tadqiqotlarni   amalga   oshirish   uchun   dastlabki
tushunchalarni berish etib belgilangan.
«Tarix fani metodologiyasi» fanini o‘qitishda talabalarni bugun-
gi  kungacha  shakllanib,   tarix  tadqiqoti  sharoitida   zarur  bo'ladi-   gan
ilmiy-bilish   nazariyasi,   tarixni   o‘rganish   va   anglash   tamoyillari
uslublari   bilan   tanishtirish   hamda   ularning   xususiyatlari   haqida
ma’lumot   berish   asosiy   maqsad   etib   belgilangan.   Shuningdek,   ta -
labalarni   jahon   tarixi   fanining   falsafiy   yondashuv   asosidagi   bilish
haqidagi nazariyalar, umumiy ilmiy uslublar, tarixiy bilish yo‘lla- ri,
ilmiy   tadqiqotlarni   amalga   oshirish   uslublari   va   tamoyillari   bi lan
tanishtirish,   tarixi   fani   tadqiqot   uslublari   bo‘yicha   xorijiy   mam-
lakatlar   tarixi   va   O‘zbekiston   tarixiga   oid   ilmiy   adabiyotlar   bilan
tanishtirish hamda tadqiqot jarayonida tarixchining aniq vazifasi- ni
ko‘rsatib berish fanning asosiy vazifalari sifatida namoyon bo‘la- di.
Jahon tarix fani metodologiyasining hamma tarixiy davrlar- da ham
bir maromda mavjud bo‘lib turmaganligini hisobga olgan holda tarix
fanining metodologiyasi va uning asosiy xususiyatlari tasnif etiladi.
Qo‘llanmada   Sharq   tarixnavisligi   va   tarix   falsafasi   va   metodo-
logik jihatlari haqida ham to‘xtalib o‘tish va uning ayrim o‘ziga xos
jihatlariga   e’tibor   qaratish   ko'zda   tutilgan.   Ma’lumki,   Sharq-   1
Karimov I.A. Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. — T.: Sharq, 1998. 6-b.
9 10da tarixni yaratishga bo‘lgan munosabat boshqa geografik hudud- lar
mamlakatlari   tarixini   yaratish   uslublaridan   ma’lum   darajada
farqlangan.   Bundan   Sharqda   yaratilgan   tarixiy   asarlarning   o‘zi-   ga
xos   xususiyatlari,   tarixiy   asarlar   mualliflarining   tarix   asarlarini
yaratish  yoki  tarixiy   jarayonlar   tavsifini  yoritishdagi  asosiy  falsafiy
qarashlari   va   yondashuvlari,   Sharq   tarixchilarining   tarixnavislik   ja-
rayonida   rioya   etgan   tamoyillari,   ilmiy   yondashuvlari   va   uslublari-
ni   o‘rganishni   ham   mazkur   fanning   asosiy   vazifalaridan   biri   sifa-
tida   e’tirof   etish   lozim.   Shundan   kelib   chiqqan   holda   qo‘llanmada
Sharq   tarix   falsafasining   ayrim   xususiyatlari   haqida   ham   so‘z   yu-
ritiladi.
Zamonaviy   ijtimoiy   fanlar   sohasida   tarixiy   xotira   tushuncha-   si
va tamoyiliga e’tibor kuchayib bormoqda. Zamonaviy tarix fa- nida
tarixiy   xotira   alohida   mavjud   tamoyil   emas,   balki   fanlar-   aro
yondashuv   asosida   shakllanib   borayotgan   alohida   maxsus   fan
sohasiga   aylanib   bormoqda.   Tarixiy   xotira   nazariyasi   faol   tarzda
rivojlanib   bormoqda.   Ayniqsa,   tarix   darslarining   o‘qitilishi   jara-
yonida   tarixiy   xotira   tushunchasining   amalda   qo‘llanilishiga   kat-   ta
urg‘u berilmoqda. Mazkur qo‘llanmada tarixiy xotira va tari xiy ong
tushunchalari haqida ham so‘z yuritiladi.
Qo‘llanmada   manbalar   va   ulardan   foydalanish   tamoyillari   xu-
susida   ham   so‘z   yuritiladi.   Tarix   fani   tadqiqotlarining   bu   sohasi da
tarixchi   olimlar   tomonidan   bildirilgan   fikrlar   va   nazariyalarni   tahlil
qilgan holda tarixiy  manbalar  va dalil interpretatsiyasi  masalalarida
manitiqiylik va mantiqiy izchillik masalasi haqida bir qator fikrlar va
farazlar   berib   o‘tiladi.   Shuningdek,   qo‘llan-   mada   talabalarning
o‘tilayotgan   mavzularni   teranroq   o‘zlashti-   rishlarini   osonlashtirish
maqsadida   fan   terminologiyasiga   oid   bir   qator   so‘zlar   va   ularning
tarix   fani   hamda   tarix   fani   tadqiqot-   lari   bilan   bog‘liq   vazifalari   va
izohli   tushunchalari   berib   o‘tilgan.   «Tarix   fani   metodologiyasi»
fanini   o‘qish   davomida   tarixiy   bilim-   lar   nazariyasi   haqidagi   turli
fikrlar   o‘rganiladi,   ularning   tarixiy   bilimlarga   xos   bo‘lgan   ustuvor
yo‘nalishlariga asosiy e’tibor qa- ratiladi.
Qollanma   mazkur   fan   yuzasidan   dastlabki   tajribalardan   sana-
ladi va uni tayyorlashda bugungi kungacha tarix fani hamda fan ning 11metodologiyasi   sohasida   turli   yillarda   yurtimizda   va   xorijda   nashr
etilgan   adabiyotlar,   fan   sohasida   tadqiqotlar   olib   borgan   bir   qator
mualliflarning ilmiy maqolalari materiallaridan foydalanil- di va o‘z
o‘rnida   mazkur   kitobning   tuzuvchilari   ularga   o‘z   min-
natdorchiligini   bildirib   qoladilar.   Qo‘llanma   va   unda   keltirilgan
materiallar   yuzasidan   soha   mutaxassislari   tomonidan   fan   xususi-
yatidan   kelib   chiqqan   holda   ayrim   e’tirozlar   va   bahs-munozara-   li
fikrlar   bildirilishi   tabiiy.   Bu   esa   albatta,   tarix   fani   va   uning
tadqiqotlari   borasida,   qolaversa   «Tarix   fani   metodologiyasi»   fani
o‘quv adabiyotlarining  yanada mukammallikka erishishiga xiz- mat
qilishi shubhasiz. 1
  Смоленский Н.И. Теория и методология истории. — М.: Академия,
2007. С. 3.«TARIX FANI METODOLOGIYASI» FANINING
PREDMETI, MAZMUNI YA VAZIFALARI
Tart c   fani   metodologiyasi   haqida   tushuncha.   Tarix   fani   metodo-   logiyasi
shakllanishining   bosqichlari.   Tarixchilarning   tarixiy   tad-   qiqotlar   haqidagi
fikrlari.
О ‘zbekistonda   tarix   fani   rivojlanishining   tarixiy   yo4i   haqida.   O‘zbekiston
tarixini o‘rganishning tarixshunoslik masalalari.
«Tarix   fani   metodologiyasi»   fanida   eng   asosiy   ko‘riladigan   masalalar
«nazariya»,   «metodologiya»,   «tarix   falsafasi»,   «metod»   (uslub)   kabi   bir   qator
tushunchalar va ilmiy qarashlar bilan bog‘liq holda ochib beriladi.
Tarix nazariyasi — tarix haqidagi va ayni vaqtda u yoki bu tari xiy voqealar,
hodisalar   va   jarayonlar   haqidagi   umumiy   tasavvur-   lar   majmuyidir.   Tarix
nazariyasi har qanday holatda ham faqat- gina tarixiy hodisalar haqidagi konkret
—   tarixiy   tasavvur   sifatida   cheklanib   qolmasdan,   balki   tarixiy   bilishning   eng
yuqori dara- jasi sanaladi. Tarix nazariyasida asosiy e’tibor tarixni real voqe- lik
sifatida   o‘rganuvchi   umumiy   muammolar   (ontologiya)   hamda   tarixni   bilish
sifatida o‘rganishga (gneseologiya) qaratiladi 1
.
Tarix fani metodologiyasi ilmiy bilish faoliyati bo‘lib, tarixiy tadqiqotlarning
amalga oshirilishi, tahlili va o‘rganilishiga qa- ratilgan faoliyatdir. Metodologiya
ilmiy   muammolarning   qo‘yi-   lishi   xarakterini   aniqlaydi,   ularning   yechilishidagi
eng maqbul prinsiplar va yo‘nalishlarni aniqlaydi, tadqiqot metodlarini tan- qidiy
baholaydi va tahlil qiladi.
Tarix   fani   metodologiyasi   (yunon.   metodos   —   usul,   bilish   yo‘li,   logos   —
so‘z) — mustaqil fan sohasi bo‘lib, tarixni bilish, anglash uslublari haqidagi tarix
fani   tarmoqlaridan   biri   hisoblanadi.   Bun-   da   uslub   (metod)   tarixiy   tadqiqot
vositasi sanaladi.
Uslub   (metod)lar   yordamida   tarixchi   yoki   tadqiqotchi   yangi   bilimlarni
o‘zlashtirishi   yoki   tarixiy   jarayonlar   haqida   amaldagi   qarashlarni   aniqlashi   va
ayni   vaqtda   ularga   aniqlik   kiritishi   mum-   kin.   Bu   qarashlar   tarix   fani
metodologiyasi tushunchasi haqidagi dastlabki qarashlar bo‘lsa, zamonaviy tarix
fani   sohasida   fanning   metodologiyasi   tushunchasini   tarixiy   bilishning   nazariy
asoslarini   to‘lig‘icha,   uning   nazariy   xususiyatga   ega   bo'lgan   muammoviy   ji- 131
  Смоленский Н.И. Теория и методология истории. — М.: Академия,
2007. С. 3.
hatlarini ko‘rsatib berish sifatida qo‘llaniladi.
Boshqa   ilmiy   adabiyotlarda   ko‘rsatib   o‘tilishicha,   tarix   (ta rix   fani)
metodologiyasi   —   maxsus   tarixiy   fan   sohasi   bo'lib,   ta rix   fanining   predmeti   va
obyektini   hamda   ilmiy   tarixiy   bilish ning   nazariyasini   aniqlab   beradi.   Tarix
fanining   ilmiy   va   ijtimoiy   mavqeyini,   tarixning   fan   sifatidagi   tuzilishini
o'rganadi.   Tari xiy   bilishning   nazariyasini   (umumfalsafiy,   gneseologik   va   epis-
temologik   asoslarini,   tamoyillari,   darajalari,   turlari,   bosqichlari,   tarixiy   bilish
uslublari,   tarixiy   bilish   natijalarining   namoyon   qilinishi,   shuningdek   tarixiy
bilimlar  shakllarini  o‘z  tarkibiga   ol-  gan  holda)  yaratadi.   Shuningdek,  tarix   fani
metodologiyasi ta rix fanidagi asosiy nazariy-metodologik yo‘nalishlar, turli ilmiy
maktablar   va   ularning   xususiyatlarini   o‘rganadi.   Umumiy   hol da   tarix   fani
metodologiyasi   konkret-tarixiy   tadqiqotlarni   amalga   oshirishning   ilmiy   bilish
asoslarini shakllantiradi I
.
Bir so‘z bilan aytganda tarix fani metodologiyasi uslublar, ta- moyillar, ilmiy
tarixiy   tushunchalar   kabilar   ko‘rinishidagi   konk ret-tarixiy   tadqiqotning   nazariy
aks ettirilishi deb hisoblash mumkin.
Metodologiyaga   oid   tushunchalarning   shakllantirilishi   va   yu-   zaga   kelishida
hamda bugungi kunda ma’lum bo'lgan ayrim muammolarining ishlab chiqilishida
Suqrot   (Sokrat),   Aflotun   (Platon),   Arastu   (Aristotel)larning   qarashlarini   alohida
ta’kidlab o‘tish lozim.
Suqrot   tarixiy   mushohadaning   dialektik   tabiatini   turli   tasav-   vurlarning,
tushunchalarning, ularning qiyosiy holatlarining 
I   Баринова Е.П., Иполлитов  Г.М., Бобкова  Е.Ю.  Основы  теории и методологии  исторической
науки: Учебное пособие в схемах. — М., 2010. hamda   tarkibiy   qismlarga   ajratilishining   taqqoslash   tahlili   ja-
rayonida   birinchi   o‘ringa   qo‘ydi.   Olim   mavhum   tasavvurlardan
tarkibiy   qismlarga   ajratilgan   aniq   va   tushunarli   tasavvurlarga
o‘tishni   mukammal   hayotning   yashash   san’ati   ko'rinishida   tas-
virlaydi.   Suqrotning   qarashlarida   mantiqiy   jarayonlar   axloqiy
maqsadlarga   bo‘ysundirilgan,   maqsadga   esa   fikrning   tashkiliy
faoliyatining vositasi sifatida qaralgan.
Aflotun   tushunchalar   dialektikasi   va   kategoriyalarning   maz-
munini har bir buyumdan (narsadan) qidirishga qaratdi.
Arastu   tamoyillar   tahlili,   xulosalash   va   isbotlash   qoidalarini,
terminlar   (atamalar,   iboralar)ni   aniqlashtirish   masalalarini,   ha-
qiqatga   erishishda   induksiya   va   deduksiyaning   mohiyatini   fikr-
lashga, mulohaza va mushohada qilishga yo‘naltirdi. Metodologi- ya
uchun   muhim   hisoblangan   kategoriyalar   haqidagi   bilimlar   va
ta’limning bilish shakllarining shakllantirilishi masalalari ham aynan
Arastuga   tegishlidir.   Arastu   shakllantirilgan   mantiqiy   tizimni
«organon»   —   haqiqiy   bilishning   asosiy   quroli,   vositasi   si fatida
ko‘rib chiqdi.
Tarix   falsafasi   tushunchasi   tarix   fani   metodologiyasining
tarkibiy   qismi   sifatida   tushuniladi.   Yangi   davrda   «tarix   falsafa si»
atamasi   ham   paydo   bo‘lgan.   Mazkur   ibora   ilk   bor   1765-yil-   da
tarixchi tarixiy voqealarni shunchaki tavsiflabgina qolmasdan, balki
tarixiy   jarayonni   falsafiy   jihatdan   anglab   yetishga   harakat   qilishi
lozim,   deb   hisoblagan   fransuz   ma’rifatchisi   Volter   (1694—   1778)
tomonidan qollanilgan I
.
Biroq   Volter   yashagan   davrgacha   ham   tarix   falsafasi   va   bu
tushuncha   atrofida   bir   qator   fikrlar   bildirilganki,   ularni   antik   davr
tarixchilari   va   faylasuflarining   qarashlarida   ko‘rish   mumkin.
Gerodot,   Gekatey,   Platon,   Fukidid,   Aristotel,   Plutarx   kabi   ta-
rixchilarning   va   faylasuflarning   asarlari   va   ularning   mazmunidan
ko‘rish   mumkinki,   ularda   o‘zlarigacha   yashab   o‘tgan   insonlar,
xalqlar, madaniyatlar kabilar haqida va ayni vaqtda o‘zlari ya- 
I   Смоленский Н.И. Теория и методология истории. С . 3.
14 15shab   turgan   zamon   kishilarining   faoliyati,   qilmishlari,   tabiat   va
inson   o‘rtasidagi   o‘zaro   munosabat   va   o‘zaro   ta’sir   haqida   ma’lu-
motlar   yig‘ganlar,   kuzatishlarini   umumlashtirganlar,   tarixiy   da-
lillarni   tavsiflaganlar   va   talqin   qilganlar.   Biroq   bunda   ular   tarixiy
jarayonlar va tarixiy dalillarni bugungi tarix fanidagi mavjud il- miy
va  nazariy  qarashlar   asosida  emas,   balki  o‘zlari   to‘g‘ri  va   foy-  dali
deb hisoblagan usullar bilan talqin qilganlar. Aynan ana shu jihatlari
bilan   ham   mazkur   tarixchilar   va   faylasuflarning   bugungi
kunlargacha   yetib   kelgan   ma’lumotlari   va   tarixiy   tavsiflari   hamda
talqinlari muhim ahamiyat kasb etadi.
O‘rta   asrlarda   (Avgustin   va   b.)   tarix   falsafasining   predmeti   si-
fatida   avvalo   Xudo   va   insonning   o‘zaro   aloqasi   muammosi,   ha-
rakatlantiruvchi   kuchi   ilohiy   vahiy   sanalgan   tarixiy   jarayonning
mazmunini   aniqlash,   tarixiy   asarlarning   mohiyati   va   vazifasini
o‘rganish amal qilgan I
.
Sharqda   tarix   falsafasining   (A.Beruniy,   Ibn   Xaldun,
A.B.Narxashiy,   R.Hamadoniy)   predmeti   sifatida   jahon   tarixi,
umumiy   tarixiy   taraqqiyot   qoidalari,   yo‘nalish   va   omillarini
belgilovchi   kishilik   jamiyatining   o‘ziga   xos   davriylik   nazariya-   si
alohida   o‘rin   tutadi.   «Odamlar   kabi   davlat   ham   o‘zining   ha-   yotiy
davriga ega».
Beruniy   tarixni   o‘rganishda   tahlil   qilish,   so‘ng   xulosalar   chiqa-
rish   zarurligini   tavsiya   qilar   ekan,   uni   davrlarga   bo‘lish,   har   bir
davrning   o‘ziga   xos   jihatlarini   aniqlash   va   ana   shu   usul   orqali   ij-
timoiy   hayotga,   kishilik   jamiyatiga   tegishli   va   asosli   baho   berish
mumkin deb hisoblaydi.
Uyg‘onish   davrida   va   Yangi   davrda   (Nikkolo   Makiavelli,   Jam-
battista   Viko,   Frensis   Bekon,   Tomas   Gobbs   va   b.)   tarixning   maq-
sadi,   yo‘nalishini,   shuningdek   tarixiy   jarayonda   insonning,   sinf-
larning   rolini   aniqlash   (Ogyusten   Tyerri,   Fransua   Gizo,   Ogyust
Minye) tarix falsafasining predmetiga aylangan.
XIX   asr   oxiri   —   XX   asr   boshida   tarix   falsafasining   ko‘pgina
yan- gi yo‘nalishlari  vujudga kelgan.  Ularning har biri o‘z tadqiqot
I   Jo‘rayev   N.   Tarix   falsafasining   nazariy   asoslari.   —   T.:   Ma’naviyat,   2008.   12-21-
bb . 16pred-   metiga   ega   bo‘lgan.   Masalan,   tarixning   aylanma   harakati
nazariya- si namoyandalari (Nikolay Danilevskiy, Osvald Shpengler,
Arnold Toynbi), o‘z o‘tmishdoshlari kabi, o‘z oldiga tarixiy jarayon
qo-   nuniyatlarini   aniqlash   vazifasini   qo‘ygan.   Xristian   tarix
falsafasi ning   ko‘p   sonli   yo‘nalishlari:   neotomizm   (Jak   Mariten,
Etyen   Anri   Jilson   va   boshq.),   neoavgustizm   (Moris   Blondel,
Gabriyel Mar sel, Jan Lakrua), teyyardizm (Pyer Teyyar de Sharden)
va   qisman   ekzistensializm   (Karl   Yaspers)   namoyandalari   tarixning
mazmu-   ni   muammosini   bosh   muammo   deb   hisoblaganlar.   Tarixiy
bilish-   ning   gnoseologik   nazariyasi   va   tanqidi   namoyandalari
(Vilgelm   Diltey,   Benedetto   Kroche)   esa   tarixshunoslik
(istoriografiya)   doira-   si   bilangina   cheklanib   qolmaganlar,   balki
so‘zning   keng   ma’nosida-   gi   tarixiy   ongni   ham   tahlil   qilganlar.
Neokantchilik   tarix   falsafasi   (Vilgelm   Vindelband,   Genrix   Rikkert)
va «analitik»  tarix falsafasi (Ernest Nagel, Karl Gempel va b.) ham
o‘zining   alohida   predmeti-   ga   ega.   XX   asr   tarix   falsafasi   aksariyat
hozirgi   yo‘naIishlarining   mu-   him   xususiyati   shundan   iboratki,
ularning   predmeti   sifatida   jahon   tarixi,   hozirgi   sivilizatsiyaning
global muammolari amal qiladi 1
.
Tarix fani metodologiyasi mustaqil fan sifatida XIX asr oxir- gi
choragi   —   XX   asr   boshlari   davomida   shakllandi.   Bu   davrda   tarix
fanining   metodologik   muammolari   boshqa   joylarga   nisba-   tan
Germaniyada jadallik bilan o‘rganila boshlandi va bu bora- da ikkita
o‘ziga   xos   «maktab»lar   shakllandi.   Baden   maktabining   yetakchi
vakillari nemis tarixchi va faylasuflari Windelband (1848—1915) va
G.Rikkert   (1863—1936)lar   edi.   Ular   o‘zlarining   fanning
metodologiyasi   borasidagi   qarashlarini   shakllantirib,   uni
quyidagicha   ifoda   qildilar:   «tabiiy   fanlarning   vazifasi   —   umumiy
qonunlarni   shakllantirsa,   tarix   fanining   vazifasi   —   alohida   dalil-
larni tavsiflashdir» I   II
.
I Смоленский Н.И. Теория и методология истории. С. 7.
II http :// helpiks . org 17Tarixiy   bilishning   rivojlanishi   ayni   vaqtda   uning   metodologik
asoslarining ham rivojlanishiga ta’sir ko‘rsatdi.
Tarix   fanida   metodologiyaning   qandaydir   aniq   birgina   ko‘ri-
nishi   mavjud   emas,   undagi   holatlarning   o‘zgarishlari   bilan   bir-   ga
metodologik   qarashlarning   ham   o‘zgarishlari   sodir   boMib   bo-
raveradi.   Tarixiy   bilishning   rivojlanib   borishi   shunga   olib   keldiki,
metodologiyaga bir yaxlitlik sifatida qarash yoki ayni vaqtda uning u
yoki   bu   jihatlariga   munosabat   bildirish   tobora   tushunarli   va   jonli
ravishda,   nazariy   jihatdan   mukammallashgan   holda   namo-   yon
bo‘lmoqda.
Tarixchi   N.I.Smolenskiyning   ta’kidlashicha,   har   qanday   fan
metodologiyadan   emas,   balki   bilishning   mukammallashib   borishi
bilan   uning   metodologik   muammolarini   aniqlab   beruvchi   faktik
materiallarning to‘planib borishidan boshlanadi 1
.
Zamonaviy   tarix   fanida   oxirgi   yillarda   tarixiy   tadqiqotlar   so-
halarida   hamda   ularning   nazariy   asoslari   sohalarida   yangicha
yondashuvlar   shakllanib   bormoqda.   Bunday   yo‘nalishlar   sifati da
postmodernizmni,   mikrotarixni,   kundalik   jarayonlar   tarixini,
mentalitet  tarixini, og‘zaki tarixni, gender tadqiqotlar  ini ko‘rsa- tib 18o‘tish mumkin I   II
.
Metod   —   tarixiy   tadqiqotlar   jarayonida   aniq   maqsadga   olib
boruvchi   tadqiqot   usullari   va   jarayonlar   yig‘indisidan   iborat,
metodning   o‘zi   nazariyadan,   tadqiqot   metodikasi   va   texnikasidan
tarkib topadi.
Har qanday  metod   nazariy  jihatdan  asoslangan  bo‘lib,  bir  vaqt-
ning   o‘zida   obyektiv   va   subyektiv   xususiyat   kasb   etsada,   obyektiv
asosga   ega.   Biroq   shunga   alohida   ahamiyat   berish   lozimki,   har
qanday metod  ham  obyektiv  xulosalarga  olib kelmasligi  mum-  kin.
Bunda   metodning   tanlanishi,   uning   to‘g‘ri   qo‘llanilishi   va   tanqidiy
xulosalarning   chiqarila   olinishi   tadqiqotchining   bevosita   o‘ziga
bog‘liq va uning o‘rni asosiy ahamiyat kasb.etadi^
I Смоленский Н.И. Теория и методология истории- С- А
II Теория и методология истории. С. 13. :
 : ч 19Karl   Yaspers   -   «Men   ilmiy   bilimga   faqat   metodni   anglaga-
nimdagina   ega   bo‘laman,   uning   vositasida   men   bu   bilimni
egallayman.   Ilmiy   bilimlarga   faqat   bilimning   asoslanganligiga
ishonch   hosil   qilganimdagina   ega   bo‘lishim   mumkin»,   —   deb   yo-
zadi I
.
Ma’lumki,   tarixchi-tadqiqotchi   metodlar   yig‘indisidan   ilmiy
muammoni hal etish va yechimini topishda foydalanadi.
Tarixiy   tadqiqotlar   metodlarining   to‘rtta   darajasi   va   yondashuv-
lari mavjud:
1. Falsafiy   (har   bir   falsafiy   yondashuv   tarixga   nisbatan   o £
z   qa-
rashlariga ega).
2. Umumfan (tabiiy va gumanitar fanlarda qo £
llaniladi).
3. Maxsus-tarixiy   (faqatgina   tarix   fani   tadqiqotlarida   qo £
lla-
niladi).
4. Aniq-muammoviy (tor doiradagi tadqiqotlar uchun).
Tadqiqot metodlarining yuqoridagi har to £
rtalasi o £
zaro bir-bi-
ri   bilan   bog £
langan   bo £
lib,   aniq-muammoviy   va   maxsus-tarixiy
uslublar umumfan va falsafiy uslublarga asoslanadi. Hozirgi vaqt- da
tarixchilar   fanlararo   yondashuv   —   boshqa   fanlar   metodlarini   ham
tarixiy tadqiqotlarda qo £
llamoqdalar.
Mazkur   fanni   o'qitish   davomida   tarix   fani   va   uning   nazariy
asoslari,   predmeti   va   tadqiqot   uslublari   hamda   tamoyillariga
bag £
ishlangan ma’ruzalar orqali tarix fanining asosiy xususiyat- lari
ochib   beriladi,   tarixiy   bilishning   metodologik   kategoriyalari
ko £
rsatib   beriladi,   tarixiy   manba,   tarixiy   dalil,   tarixiy   davr   qo-
nuniyatlar   tahlil   etiladi.   Tarix   fanining   metodlari   va   prinsiplari,
fanlararo   yondashuv   tamoyillariga   alohida   e’tibor   qaratilgan.   Na -
zariy bilimlar so £
nggida tarixiy tadqiqotlar bosqichlari, tushun- tirish
muammolari   va   tarixiy   tavsiflash   masalalariga   ham   to £
xta-   lib
o £
tiladi.
—   Metodologiya   bilishning   falsafiy   nazariyasi,   sotsiologiya   va
tarixshunoslik   asosida   shakllanadi.   Tabiiyki,   bilish   nazariya-   si
masalalari   bu   fanda   asosiy   o‘rin   tutadi,   biroq   bu   bilan   aso-   siy
e’tibor   shunga   qaratilishi   mumkin   emas,   baiki   nazariy   bi-   limlar
I  XXI asrda ijtimoiy-siyosiy jarayonlar.  0‘ zMU . 2008. 43- b . 20tarixiy   tadqiqotlar   amaliyoti   bilan   mukammallashtirilishi   lozim.
Bunday   tarixiy   tadqiqotlar   faylasuflar   tomonidan   amalga
oshirilmaydi,   shuning   uchun   ularning   tarix   fani   metodologiyasi
borasida bildirgan fikrlari ko‘p hollarda bahs va munozaraga sa- bab
bo‘ladi,   aksariyat   hollarda   esa   tarixchi-amaliyotchilar   ular ning
fikrlarini to‘g‘ridan to‘g‘ri inkor qiladilar.
Tarix fani metodologiyasi tarixiy jarayonning mohiyatini bi- lish
maqsadida   to‘plangan   ma’lumotlarni   tizimlashtirish,   talqin   qilish,
o‘tmish   to‘g‘risidagi   bilimlarni   o‘zlashtirish   vositalari   va
mezonlarini  ishlab chiqish  demakdir.  Tarix  fani metodologiya-  siga
yagona qarash mavjud emas. Chunki, tarixiy taraqqiyot ja- rayoniga,
jamiyat   va   tabiatga   qarashlarning   turlichaligi   tarix   fani
metodologiyasining ham turlicha talqin qilinishiga olib keladi.
Tarix   fani   metodologiyasi   kursini   o‘qish   davomida   tarixiy   bi-
limlar   nazariyasi   haqidagi   turli   fikrlar   o‘rganiladi,   ularning   tarixiy
bilimlarga   xos   bo‘lgan   ustuvor   yo‘nalishlariga   asosiy   e’tibor   qara-
tiladi.   Bunda   tarixchilarning   falsafiy   bilimlarni   hamda   tadqiqot-
larning   falsafiy   yondashuvlarining   mohiyatini   ham   chuqur   egal-
laganliklari muhim ahamiyatga ega, ayni vaqtda faylasuflarning ham
tarixiy   tadqiqotlarning   amaliy   ahamiyatini   chuqur   bilishlari
muhimdir.   Shu   holda   har   ikki   fan   sohalari   vakillari   nazariy   bi-
limlarning  mukammaliashuviga  erishishlari  mumkin.  Bu esa ta rixiy
tadqiqotlarning nazariy ahamiyati ortishiga olib keladi.
Tarix fani metodologiyasini  o‘rganish jarayonida  XIX asr- ning
ikkinchi   yarmidan   boshlab   yirik   faylasuf   olimlarning   ta rix   fanining
nazariy asoslari to‘g‘risida bildirgan  fikr-mulohazala-  ri va bugungi
kungacha   turli   darajada   amalda   bo‘lgan   qarashlari   —   pozitivizm,
neokantchilik,   strukturalizm,   postmodernizm   kabi   bir   qator
yo‘nalishlarning   tarix   fani   tadqiqotlariga   ta’siri   masala-   lariga
alohida to‘xtalib o’tiladi.
Tarix   fani   metodologiyasi   shakllanishi   jarayonida   bir   qancha
bosqichlarni bosib o'tgan.
«Klassik»   metodologiya.   Bunda   tarixiy   voqelik   obyektlarini
o'rganish,   o‘tmish   haqidagi   dalillarni   tiklash,   tarixiy   tadqiqot   ja-
rayonida tadqiqotchining o‘rnini yo‘q qilish yoki sezdirmagan holda 21tarixiy haqiqatni izlashga asosiy e’tibor qaratildi.
«Klassik   bo‘lmagan»   (noklassik)   metodologiya   avvalgi   tari xiy
tadqiqot   nazariyasi   yondashuvlari   izchilligidan   voz   kechgan   holda,
tarixiy   bilimlarning   qiyosiyligiga   asoslanadi,   tarixni   esa   «tarixchi
ongining   in’ikosi»   (tarixchi   tomonidan   voqeliklar   va   tarixiy
jarayonlarning   ketma-ketlikda   tuzib   chiqilgan   holati)   si-   fatida
ko‘rsatishga   harakat   qiladi.   Strukturalizm   (tizimlilik,   o‘z-   aro
bog'liqlik, sistemalilik)da tarix ijtimoiy-madaniy maydonda insonlar
tarixini   siqib   qo‘ydi   va   birinchi   o‘ringa   turli   tizimlar   (strukturalar)
qo‘yildi.
«Postnoklassik»   metodologiya   bilish   subyektining   qarashlari-
dan   kelib   chiqqan   holdagi   qadriyatlarga,   intellektual   ijod   jarayon-
larini (til shakllari, matnlar) o'rganishga asosiy e’tibor qaratadi. Shu
tariqa   postmodernistlar   tadqiqot   obyektini   subyektdan,   dalil larni
uydirmadan alohida ajratmaydilar va obyektiv haqiqatga eri- shishni
shubha ostiga qo‘yadilar.
Yuqoridagi   qarashlarning   alohida   xususiyati   shundaki,   ular
bugungi   kun   tarix   tadqiqotlarida   ham   amalda   mavjud   bo‘lib,   tur li
darajada qo‘llaniladi.
Zamonaviy tarix faniga XIX asrning oxiri — XX asr boshlari- da
asos   solindi.   Metodologiya   bo‘yicha   dastlabki   ishlar   asrlar   che-
garasida   paydo   bo‘ldi.   Shu   vaqtda   shakllangan   dastlabki   asosiy
qarashlar   tarixiy   tadqiqotlar   metodlarini   qo‘llash   borasidagi   tav-
siyalardan iborat bo‘ldi.
Klassik   pozitivizm   tushunchasi   Sh.Langlua   va   Sh.Senyo-
bosaning   «Tarixni   o'rganishga   kirish»   asarida   ko‘rsatib   berildi.
Pozitivistlar tarixni «pozitiv» bilimga aylantirishga harakat qil- dilar.
Bu   tushunchaning   mohiyati   shundaki,   pozitivistlar   hamma   haqiqiy,
pozitiv   bilimlar   konkret   fanlarning   mahsulidir,   falsafa   esa   bunday
bilimlarni   bera   olmaydi,   shuning   uchun   uning  kera-   gi   yo‘q,   degan
g‘oyaga asoslangan subyektiv qarashga ega edilar. iUlar   tarixiy   dalillar   bilan   qanday   ishlash,   manbalarni   tahlil   qilish
bo'yicha bir qancha metodlarni taklif qildilar.
Nemis   tarixchilari   va   neokantchilari   V.Vindelband   va   G.Rik-
kertlar   «pozitiv   tarix»   g‘oyasiga   qarshi   chiqib,   tarixni   jamiyatning
rivojlanib   boruvchi   qonuniyatlari   asosida   emas,   balki,   alohida   va
takrorlanmas holatlar, ko‘rinishlar asosida o‘rganishni tarixchi- ning
oldiga vazifa qilib qo‘ydilar.
Bu vaqtda Germaniya va boshqa bir qator davlatlarda yuqoridagi
har ikki qarashlarni tanqid qilib chiqqan va tarixni o‘rganishda ma-
terialistik yondashuvni ilgari surgan, keyinchalik, XX asr oxirlariga
kelib esa o‘z ahamiyatini yo‘qotgan marksistik yo‘nalish shakllandi.
XX   asr   boshlaridan   Rossiya   tarixchilari   ham   tarix   fani   meto-
dologiyasi   borasidagi   bahslarga   qo‘shildilar.   1913-yilda   N.I.Ka-
reyev   o‘zining   « История .   Теория   исторического   познания »
kitobini   nashr   qildi.   Bu   kitobda   muallif   pozitivistlar   qarashlari-   ni
ma’qullagan.   Neokantchilik   yo‘nalishini   ma’qullab   yozilgan
nashrlardan   biri   A.Lappo-Danilevskiy   qalamiga   mansub   bo‘lib,
uning   ikki   qismdan   iborat   « Методология   истории »   nomli   asari
1910   va   1913-yillarda   nashr   etilgan.   Rus   tarixshunoslari   ham   ta rix
fani   metodologiyasini   yevropalik   tarixchilar   nuqtayi   nazarla-   ridan
yondashgan holda talqin qilganlar.
XX asrning 30-yillarida bu sohaga bag‘ishlangan bir qa tor ishlar
amalga oshirildi. Shulardan biri R.Kollingvudning  « Идея   истории »
nomli   («Tarix   g‘oyasi»)   kitobi   bo‘lib,   1946-yil-   da,   muallifning
vafotidan   so‘ng   chop   etilgan.   Dastlab   unchalik   e’tiborni   tortmagan
bu   asar   keyinroq   tarix   fani   metodologiya-   si   sohasida   asosiy
adabiyotlardan   biriga   aylandi   va   bir   necha   bor   qayta   nashr   etildi.
Mazkur   kitobda   antik   davrlardan   boshlab   tarix   borasidagi   fikrlar
sharhlab berilgan 1
.
Tarix fani metodologiyasi sohasida chop etilgan kitoblardan ya -
na   biri   «Annallar   maktabi»ning   asoschisi   M.Blokning   « Апология
истории   или   ремесло   историка »  («Tarixning madhi yoki ta-
Qarang :  Коллинтвуд Р.Дж. Идея истории; Автобиография. — М., 1980.
21 22rixchining   hunari »)   kitobidir .   Muallif   o ‘ z   asarida   pozitivistlar   va
neokantchilar   qarashlariga   qarshi   chiqib ,   o ‘ zining   yangi   qarash -
larini   bayon   qiladi .   U   « voqeaviy »   va   tavsifiy   xususiyatga   asos -
lanilgan   tarixni   tanqid   qilib ,   ikkinchi   jahon   urushidan   keyin   keng
tarqalgan   tizimli - tahliliy   yondashuvni   taklif   qildi 1
.
Ikkinchi   jahon   urushidan   keyingi   yillarda   tarix   fani   meto -
dologiyasi   borasidagi   bahs   va   munozaralar   yana   avj   oldi .   Yangi
nazariy-falsafiy   qarashlar   shakllanib,   ijtimoiy   va   gumanitar   fan-
larda   fanlararo   yondashuv   qaror   topdi.   Avvaldan   mavjud   bo‘lib
kelgan   bahs   —   tarixning   fan   ekanligi   (stiyensistlar)   yoki   san’at   va
adabiyotning bir ko‘rinishi ekanligi (antistiyensistlar) borasida gi eng
yirik   olimlar   ishtirokidagi   bahslar   yana   avj   oldi.   1962-yil-   da
Londonda E.Karrning «What is  History?» I   II
  («Tarix  nima?») nomli
asari   nashr   etildi.   Bu   kitobda   R.Kollingvuddan   so‘ng   bi-   rinchi
marotaba   tarixiy   bilish   va   tarixiy   jarayonning   bir   tizimga   solingan
tahlili   berildi.   Asar   faqatgina   Buyuk   Britaniyada   emas,   boshqa
mamlakatlarda  ham keng tarqaldi.  Muallif pozitivistlar  qarashlariga
xos bo‘lgan manbalarga «topinish» (dalillarning ilo- hiylashtirilishi)
g‘oyasiga mutlaqo qarshi chiqdi. Har bir dalil (fakt) subyektiv holat
—   interpretatsiya   bilan   bog'liq.   Bunda   ta-   rixchining   shaxsiy
qarashlari   va   ijtimoiy   mansubligini   e’tibordan   chetda   qoldirmaslik
lozim, deb ko‘rsatadi. U L.Rankening ta rixni «qanday sodir bo‘lgan
bo‘lsa,   shundayligicha»   ko‘rsatish   ke-   rak   degan   fikrini   nostalgik
romantizm   (his-tuyg‘ularga   berilgan   holda   ideal   qahramonlarni
qo‘msash) deb hisobladi. Ayni vaqt- da u «dalil (faktjlar hech nima,
interpretatsiya   —   hamma   narsa»   deb   hisoblagan   prezentistlarning
fikriga ham qat’iy qarshi chiq di. Bu fikrning bir tomondan to‘g‘riligi
shundaki,   dalillar   (fakt-   lar)   tarixchisiz   hech   nima,   biroq   tarixchi
ham dalillar (faktlarjsiz hech kim. E.Karrning ta’kidlashicha, tarixga
qurama (aralash) dalillar (faktlar)ning yig‘indisi sifatida qarash yoki
tarixchining   subyektiv   aqliy   mahsuli   sifatida   qarash   maqsadga
muvofiq   emas.   Garchi   ayrim   xatoliklarga   yo‘l   qo‘yilsada,   obyektiv
I М.Блок. «Алология истории или ремесло историка». — М., 1973
II Carr  Е . Н .  What is History? 23interpretatsi-   ya   muhimdir.   E.Karr   tarixda   sababiylik   nazariyasi
hamda   o‘sha   vaqtlarda   turli   e’tirozlarga   sabab   bo‘lgan   rivojlanish
g‘oyasini il- gari surgan edi.
E. Karrning   rivojlanish   g‘oyasi   borasidagi   fikrlarini   keyincha-
lik   D.Plam   va   S.Polard   ham   qo‘llab-quvvatladilar.   Biroq   neo-
kantchilik   tarafdori   bo‘lgan   I.Berlin   E.Karr   fikrlari   bilan   bahsga
kirishib,   uning   tarixdagi   sababiylik   nazariyasini   tanqid   qildi.   U
Karrni «tarixni o‘z xususiyatiga ega bo‘lmagan tushunchaga ham da
insonni qo‘g‘irchoqqa aylantirayotganligi» haqida fikr bildirdi.
I. Berlinning fikrlari noto‘g‘ri bo‘lsada, keyinchalik «tarixning
ilmiy   asosga   ega   emasligi»   borasidagi   g‘oyani   quvvatlantirdi.   I960
yilda I. Berlin o‘zi tashkil qilgan «Tarix va nazariya»   (« История   и
теория »)   nomli   jurnalida   tarixning   san’atga   yaqinligi   borasida gi
asossiz   qarashlarini   ilgari   sura   boshladi.   I.Berlinning   fikri-   cha
tarixchining   vazifasi   tarixiy   jarayon   bo‘yicha   betakror   por-   tret
yaratish,   tushunchaga   oid   nazariya   yaratish   esa   shart   emas,   ilmiy
tarix   esa   amalga   oshmaydigan   xomxayoldir.   Harchand   keng   targ'ib
qilinsada,   uning   bu   mulohazalari   tarixchilar   tomonidan   qabul
qilinmadi.
XX   asrdagi   tarixiy   davrda   muhokama   va   munozaralarga   sabab
bo‘lgan   tu-   shunchalardan   biri   —   fanlararo   yondashuv   edi.   Tarix
fanining yangilanishi tarafdorlaridan biri sifatida London universiteti
pro- fessori J.Barraklou tanildi. U neokantchilarning tarixning ilmiy-
ligiga qarshi bildirgan fikrlariga qat’iy ravishda e’tirozlar bildirdi. U
tarixchilar tomonidan boshqa ijtimoiy va gumanitar fanlarning ilmiy
tadqiqot metodlaridan kam foydalanilayotganligini alohida ko‘rsatib
o‘tdi.   Bu   tarixiy   tadqiqot   ishlari   va   ularning   ilmiy-na-   zariy
darajasini   pasaytirib   yuboradi,   hamma   narsani   dalil   (fakt)   lar   bilan
bog‘lash   kerak   emas,   nazariya   ham   har   qanday   ilmiy   metodning
asosi hisoblanadi.
1978-yilda   uning   « Новые   тенденции   истории »   («Tarixning
yangi   qarashlari»)   kitobi   nashr   etildi.   Bu   kitobda   u   sodda   siyosiy
tarixchilikdan   voz   kechib,   tarix   fanining   ko'lamini   kengaytirish
flkrini   ilgari   surib   chiqdi.   Bunda   u   tarixchilar   va   tarixiy   tadqiqot- 24larning   individuallashgan   (alohida   yakka   jarayonni   yoki   holatni
tadqiqot jarayonida ustun qo‘yish) tarixdan generallashgan tarix- ga,
ya’ni jarayonlarni o‘rganishdan boshlab tizimlarni o‘rganish- gacha,
tavsiflashdan   tahlilga   o‘tishi   kerakligi   to‘g‘risidagi   fikrini   ilgari
surdi.   Ijtimoiy   tarixni   o‘rganish   birinchi   o‘ringa   ko‘tarilishi   va
alohida e’tibor qaratilishi va bu jarayonda tarix milliy afsona- lardan
xoli bo‘lishini ko‘rsatib o‘tadi.
Bu   davrda   traditsionalistlar   («an’anaviychilar»)   ham   bir   qa-   tor
fikrlarni   o‘rtaga   tashlaganlar.   1967-yilda   taniqli   mediyevist
D.Eltonning   matematik   metodlar,   fanlararo   yondashuv   hamda
sotsiologik   kategoriyalardan   foydalanishga   qarshi   yo‘naltirilgan
« Практика   истории »   («Tarix   amaliyoti»)   nomli   kitobi   chiqdi.   U
«avtonom»   tarixiy   yondashuv   tarafdori   bo‘lib,   zamonaviy   davrni
chiqarib tashlab, o‘tmish tarixini o‘tmishning o‘zi uchun o‘rga- nish
zarur,   tarix   qonuniyatlarni   kashf   etmasligi   kerak,   bu   unga   mumkin
ham   emas,   degan   g‘oyani   ilgari   suradi.   1970-yilda   shu   muallifning
« Политическая   история »   («Siyosiy   tarix»)   nomli   kitobi   nashr
qilindi.  Bunda u modellashtirishga qat’iy  ravishda qarshi ekanligini
bildirib,   empirizm   —   nazariyadan   ko‘ra   ko‘proq   amaliy
yondashuvni (tajribani) mutlaq (absolut) darajaga ko‘tar- di, tarixchi
jarayonlarning   mohiyatini   aniqlashi   va   sabablarini   o‘rganishi
mumkin emas, degan fikrni bildirib o‘tdi.
Yuqoridagilardan ko‘rinadiki, XX asrning 60-70-yillari- da tarix
fani   metodologiyasi   borasida   turli-tuman   fikrlar   ilgari   surilgan
bo‘lib,   ularning   barchasida   pozitivistlik,   neokantchi-   lik,
strukturalizm   va   boshqalar   o‘z   aksini   topgan.   Bu   faqatgi-   na
metodologiya   borasidagi   bahslar   avj   olgan   Buyuk   Britaniya,
Fransiya yoki Germaniyadagina emas, balki boshqa davlatlarda ham
keng yoyildi.
Fransiyada   «Annallar   maktabi»   («yilnomachilik   maktabi»   —
qadimgi   Misr,   Yunoniston,   Rimda   mavjud   bo‘lgan   yilnomachi lik)
qarashlari ta’sirida «yangi» tarix fani paydo bo‘ldi.
«Annallar»   harakatining   yuzaga   kelishi   1929-yilda   Strasburg
shahrida   Lyusen   Fevr   (1878—1956)   va   Mark   Bloklarning   «Iqti- 25sodiy   va   ijtimoiy   tarix   annallari»   (« Анналы   экономической   и
социально   истории »)   nomli   jurnalining   nashr   etilishi   bilan
boshlandi.
Fransuz tarixchisi F.Brodel mintaqaviy va global (umumja- hon)
tarixi bo‘yicha bir qator samarali fikrlar va metodlarni il- gari surdi.
Bular   orasida   fanlararo   yondashuv,   tizimli   tarix,   tari-   xiy   vaqtning
turli «tezliklari» va boshqalarni ko £
rish mumkin.
XX   asrning   70-yillariga   kelib,   «lingvistik   (tilshunoslik)   buri-
lish»   hamda   semiotik   «chaqiruvlar»   yuzaga   keldi.   Tarixchining
diqqat   markaziga   manbaning   matni   va   narrativ   matnni   qo‘ygan
postsrukturalizm   yondashuvi   shakllandi.   Bu   talqin   tarafdorlari
obyektiv   tarixiy   voqelik   mavjudligini   inkor   qiladilar.   Mantiqiy   bi-
lishga asoslangan matn mavjudligi bilan kifoyalanadilar. Ular- ning
fikricha,   subyekt   obyekt   bilan   qo'shiladi,   vaqt   esa   uydirma   bilan
uyg‘unlashadi.   Tarixchilarni   bilish   nazariyalaridan   voz   ke-   chib,
badiiy   mehnat   va   izlanish   bilan   shug‘ullanishga   undaydilar.   1973-
yilda   amerikalik   tadqiqotchi   X.Vaytning   « Метаистория »   nomli
kitobi   nashrdan   chiqib,   bunda   muallif   tomonidan   asosiy   metodlar
sifatida   ritorika   (notiqlik),   metafora   (kinoya)   va   boshqa-   Iar
ko‘rsatilgan.
X.Vaytning kitobiga javoban D.Elton qarshi fikr bildirib, bunday
metodlarning qabul qilinishi tarix uchun «fojiali» bo‘li- shi mumkin
deb hisobladi. XX asrda tarixni o £
rganishda bir yoqlamalik yetakchi
mavqeda   bo'lgan   sobiq   ittifoqda   ham   bir   qator   qarashlar   shakllanib
bordi  va  tarix  fani   metodologiyasi   borasida  ilmiy   adabiyotlar  nashr
qilindi.   Jumladan,   N.A.Yero-   feyevning   « Что   такое   история ?»
(«Tarix   nima?»),   M.A.Barg-   ning   « Категории   и   методы
исторической   науки »   («Tarix   fanining   kategoriyalari   va
metodlari»)   kitoblari   nashr   etilgan   boTsa,   I.Kovalchenko
dastlabkilardan   bo £
lib   matematik   metod larni   tarix   tadqiqotlarida
qo‘lladi.   1997-yilda   amerikalik   tarix-   chi   A.Menslouning
« Декорация   истории »   («Tarixning   buzili-   shi»)   nomli   kitobi   chop
etildi.   Bunda   an’anaviy   tarixshunoslik   tanqid   ostiga   olingan.   Ayni
vaqtda   tarixiy   tadqiqotlarda   yuqori-   da   ko‘rsatib   o‘tilgan   bir   qator 26metodlar tarixiy tadqiqotlarning asosiy metodlariga aylanib bordi.
Sobiq   ittifoq   tuzumi   davrida   tarixni   o‘rganishga   asosan   ma-
terialistik   oqim   asosida   yondashib   kelindi.   XX   asrning   60-yil-
larigacha   tarix   fanining   metodologiyasi   mavjud   emas,   tarixni
«tarixiy   materializm»   asosida   o‘rganish   lozim,   degan   tushuncha
rasmiy  ravishda   tarixiy  tadqiqotlarda  hukmronlik  qildi.  XX   asr ning
so‘nggi o‘n yilligi — XXI asrga kelib O‘zbekistonda ham tarix fani
va  fanning   metodologiyasiga   bo‘lgan  munosabat  tub-  dan   o‘zgardi,
tarix va tarixiy tadqiqotlarda jahon tarix fani ta- moyillari, tarixiylik,
ilmiylik,   obyektivlik   va   haqqoniylik   ustuvor   bo‘lgan   tadqiqotlar
amalga oshirila boshlandi va bugungi kunda u jadal rivojlanmoqda.
O‘zbekistonda tarix fani rivojlanishining
tarixiy yo‘li haqida
Tarix   fani   asrlar   davomida   qo‘lyozma   asarlarda   ifodalan-   gan
maishiy   hayot,   voqea-hodisalar,   tarixiy   personajlar   va   shaxs-   lar
haqida   hikoya   qilishdek   oddiy   bayonchilikdan,   muayyan-tari-   xiy
kontekstda   tarixiy   hayot   yo‘lining   shakllanishi,   bosqichlari   va
umumiy   qonuniyatlarini   aniqlash,   umumlashtirish,   tahlil   qilish   va
nazariy xulosalar chiqarish kabi murakkab ilmiy yo‘lni bosib o‘tdi.
O‘zbekistonning   eng   qadimgi   tarixi   haqida   moddiy   madaniyat
yodgorliklari   va   arxeologik   topilmalar   ma’lumot   beradi.   Miloddan
avvalgi   birinchi   ming   yillikka   oid   yozma   manbalar,   zardush-
tiylarning   muqaddas   «Avesto»   kitobida,   axmoniylar   davriga   oid
Behustun,   Naqshi   Rustam   qoyatoshlaridagi   bitiklarida,   Turon   va
Movarounnahrning tabiati, xalqlari haqida ma’lumotlar keltiril- gan.
O‘zbekistonning  qadimgi   tarixi   haqida  Gerodot,  Ksenofont,  Ktesiy,
Polibiy,   Diodor,   Strabon,   Kursiy   Ruf,   shuningdek,   xitoy,   arman,
arab   mualliflari   yaratgan   yozma   manbalarda   ma’lumot-   larni
uchratish   mumkin.   Asrlar   davomida   O‘zbekistonning   si-   yosiy,
iqtisodiy,   ijtimoiy,   ma’naviy   hayoti   tarixi   haqidagi   ma’lu-   motlar
saroy   yilnomachilari,   tarixchilar,   geograflar   tomonidan   yozilgan
asarlar   haqida,   xonlar,   podshohlar   va   boshqa   hukmdor-   lar
ko‘rsatmasiga binoan yozilgan rasmiy hujjatlarda manbalar shaklida 27jamlana bordi.
Xalqimizning   qadim   tarixga   ega   ekanligi   haqida   so‘z   yuritar
ekan,   O‘zbekiston   Respublikasi   Birinchi   Prezidenti   I.A.Karimov
quyidagilarni alohida ta’kidlab o‘tadi:
—   «Hozir   O‘zbekiston   deb   ataluvchi   hudud,   ya’ni   bizning
Vatanimiz   nafaqat   Sharq,   balki   umumjahon   sivilizatsiyasi   beshik-
laridan   biri   bo‘lganini   butun   jahon   tan   olmoqda.   Bu   qadimiy   va
tabarruk   tuproqdan   buyuk   allomalar,   fozilu   fuzalolar,   oli-   mu
ulamolar,   siyosatchilar,   sarkardalar   yetishib   chiqqan.   Diniy   va
dunyoviy   ilmlarning   asoslari   mana   shu   zaminda   yaratilgan,   sayqal
topgan.   Eramizgacha   va   undan   keyin   qurilgan   murakkab   suv
inshootlari, shu kungacha ko‘rku fayzini, mahobatini yo‘qot- magan
osori   atiqalarimiz   qadim-qadimdan   yurtimizda   dehqon-   chilik,
hunarmandchilik madaniyati, me’morchilik va shaharsoz- lik san’ati
yuksak bo‘lganidan dalolat beradi» I
.
O‘rta   asrlar   tarixnavisligida   sulolaviy   tarixga   bag‘ishlangan
Bayhaqiyning   «Tarixi   Bayhaqiy»,   Nasaviyning   «Siyrat   as-Sulton
Jalol  ad-Din  Mankburni»,  Nizomiddin  Shomiyning   «Zafarno-   ma»,
Sharafuddin   Ali   Yazdiyning   «Zafarnoma»,   Fazlulloh   ibn
Ro‘zbexonning   «Mehmonnomai   Buxoro»,   Hofiz   Tanish   Buxoriy-
ning   «Abdullanoma»,   Muhammad   Yusuf   Munshiyning   «Tarixi
Muqimxoniy»,  Muhammad  Amin   Buxoriyning  «Ubaydullano-  ma»
kabi asarlari yaratildi.
Ya’qubiyning   «Kitob   al-buldon»   («Mamlakatlar   haqida   kitob»),
Tabariyning   «Tarixi   Tabariy»,   Beruniyning   «Qadimgi   xalqlardan
qolgan yodgorliklar», ma’lum bir hudud tarixiga oid — mintaqa- viy
uslubdagi   Narshaxiyning   «Tarixi   Buxoro»,   Nasafiyning   «Kitob   al-
qand   fi   tarixi   Samarqand»   («Samarqand   tarixi   haqida   qand-   dek
kitob»)   kabi   nodir   qo‘lyozma   manbalarda   O‘rta   Osiyo   mam-
lakatlarining   geografik   holati,   yirik   shaharlari   va   aholisi,   lear ning
turmush   tarzi   va   mashg‘ulotlari,   karvon   yo‘llari,   urushlar,
g‘alayonlar,   ijtimoiy-iqtisodiy,   siyosiy   hayotiga   doir   turli   ma’lu-
motlar bayon etilgan.
I Karimov I.A. Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. — T.: «Sharq». 1998. 3—4-bb. 28O‘rta   asrlar   tarixshunosligida   Amir   Temur   va   temuriylar   davri
tarixi,   ayniqsa,   mufassal   yoritilgan.   O‘sha   davr   tarixiga   oid
yaratilgan   «Temur   tuzuklari»,   Nizomiddin   Shomiyning   «Za-
farnoma», Sharafuddin Ali Yazdiyning «Zafarnoma», Abduraz- zoq
Samarqandiyning «Matla’ us sa’dayn va majma’ ul-bahrayn» («Ikki
saodatli   yulduzning   chiqishi   va   ikki   dengizning   qo‘shilish   o‘rni»),
Mirxondning «Ravzat us-safo» asarlarida Amir Temur va temuriylar
saltanatining   tashkil   topishi,   ichki   va   tashqi   siyosati,   mamlakatning
ijtimoiy-iqtisodiy   va   madaniy   hayotiga   oid   muhim   ma’lumotlar
keltirilgan.
O‘rta asrlarda davlat ishlari, boshqaruv tizimi haqida ma’lu- mot
beruvchi Forobiyning «Fozil odamlar shahri», Yusuf Xos Hojibning
«Qutadg‘u bilig», Nizomulmulkning «Siyosatnoma», Xondamirning
«Dastur   al-vuzaro»,   Muhammad   Boqirxonning   «Muvazayi
Jahongiriy» asarlari yaratildi.
O‘rta  Osiyoda 3 ta mustaqil davlat — Buxoro, Xiva va Qo‘qon
xonliklarining  vujudga  kelishi   bilan,  XVII—XIX  asrlarda   maz-  kur
davlatlar tarixiga bag‘ishlab alohida-alohida asarlar yaratildi. O‘ziga
xos   uslub   va   an’analarga   ega   bo‘lgan   tarixnavislik   mak-   tablari
shakllandi.   Buxoro   va   Xiva   xonliklari   tarixi   Abulg‘ozi
Bahodirxonning   «Shajarayi   turk»   va   «Shajarayi   tarokima»,   Mu -
hammad   Amin   Buxoriy,   Muhammad   Sharif,   Mirzo   Shams   Bu-
xoriy, Munis, Ogahiy, Bayoniy asarlarida keng yoritilgan.
Muhammad   Solih   Toshkandiy,   Muhammad   Hakim,   Avaz
Muhammad   Attor,   Niyoz   Muhammad   Ho‘qandiy,   Mulla   Olim
Maxdumxoji   asarlarida   Qo‘qon   xonligining   tarixi   bayon   etildi.
Rossiya   imperiyasi   tomonidan   O‘rta   Osiyo   xonliklarining   bosib
olinishi   arafasidagi   voqealar,   janglar   tafsilotlari,   RosSiya   imperi-
yasining mustamlakachilik siyosati, XIX asrning ikkinchi yarmi 29—   XX   asr   boshlarida   Ahmad   Donish,   Mirzo
Abdulazim   Somiy   Bo‘stoniy,   Mirzo
Salimbeklarning   Buxoro   tarixiga   oid   asarlari-
da   keltiriladi.   Ushbu   asarlarda   o‘rta   asr
tarixnavisligi   an’analari-   ga   ko‘ra,   siyosiy,
ijtimoiy,   iqtisodiy,   ma’naviy   hayot,   tashqi
alo-   qalarga   oid   ma’lumotlar   garchi   muayyan
bir   tartibda   berilmagan   bo‘lsa-da,   jamiyat
hayotining   turli   yo'nalishlari   bo‘yicha
qimmat- li ma’lumotlarni ko'rish mumkin.
Shu   o‘rinda   O‘zbekiston   Respublikasi   Birinchi   Prezidenti
I.A.Karimovning   yana   bir   flkri   tarixchilarimiz   oldida   turgan   mu-
him vazifalardan biri sifatida katta ahamiyat kasb etadi:
«Beshafqat   davr   sinovlaridan   omon   qolgan,   eng   qadimgi
toshyozuvlar,   bitiklardan   tortib,   bugun   kutubxonalarimiz   xazi-
nasida   saqlanayotgan   20   mingdan   ortiq   qo‘lyozma,   ularda   mu-
jassamlashgan   tarix,   adabiyot,   san’at,   siyosat,   axloq,   falsafa,   tib-
biyot,   matematika,   fizika,   kimyo,   astronomiya,   me’morchilik,
dehqonchilikka   oid   o‘n   minglab   asarlar   bizning   beqiyos   ma’naviy
boyligimiz, iftixorimizdir. Bunchalik katta merosga ega bo‘lgan xalq
dunyoda   kam   topiladi.   Shuning   uchun   ham   bu   borada   ja-   honning
sanoqli   mamlakatlarigina   biz   bilan   bellasha   olishi   mum-   kin,   deb
dadil ayta olaman.
Ota-bobolarimizning   asrlar   davomida   to'plagan   hayotiy
tajribalari, diniy, axloqiy, ilmiy qarashlarini o‘zida mujassam et- gan
bu nodir qolyozmalarni jiddiy o‘rganish davri keldi» 1
.
O‘rta   Osiyo   xonliklarining   Rossiya   mustamlakasiga   aylantiri-
lishi   bilan   mustamlakachilik   tuzumi   tartibotlari   tarix   sohasida-   gi
ilmiy   tadqiqotlar   ko‘Iami   va   mavzusiga   o‘z   ta’sirini   ko‘rsatdi.   Rus
tarixchilarining   yuqorida   zikr   etilgan   O‘rta   Osiyo,   jumladan,
O‘zbekiston   tarixiga   oid   asarlarining   aksariyati   o‘zining   bir   yoq-
lamaligi,   metropoliya   manfaatlariga   xizmat   qilishga   mo'ljallan-
274-b. 30ganligi bilan ajralib turadi I   II
.
I Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 3—4-bb.
II «0‘zbekiston miLliy ensiklopediyasi» davlat ilmiy nashriyoti, 2004, 8-jild. 31XX   asrning   boshida   milliy   davriy   matbuot   «Sadoi   Farg‘ona»,
«Sadoi   Turkiston»,   « Оупа »,   «Najot»,   «Hurriyat»   sahifalarida
O‘zbekiston   tarixi   muammolariga   oid   ilk   maqolalar   e’lon   qilina
boshladi.   Bu   maqolalar   mualliflari   jadidchilik   harakati   namoyan-
dalari   bo‘lib,   ular   mamlakat   rivoji,   millatning   taraqqiysi,   o‘zlik-   ni
anglashda tarix fanining o‘rniga alohida e’tibor qaratdilar. Xususan,
Mahmudxo‘ja Behbudiy faoliyatida tarix muammolari- ni o‘rganish
muhim ahamiyat kasb etdi. Behbudiy komil inson bo‘lib yetishishda
va   jamiyatni   boshqarishda   tarix   fanining   o‘rni   beqiyosligini
ta’kidlaydi.  U «Tarix  va jug‘rofiya»,  «Turkiston  tari xi», «Sart so £
zi
majhuldir»   kabi   asarlarida   faqatgina   Vatan   tarixini   emas,   Yevropa
va jahon mamlakatlari tarixini bilish zarurligi ha- qida so‘z yuritadi.
Uning «Moziy istiqbolning tarozisidir», degan xitobi tarix tajribasida
o‘zining to‘g‘riligini isbotladi 1
.
Tarix fani rivojiga Abdurauf Fitrat salmoqli hissa qo‘shdi, uning
—   «Tarix   millatimizning,   o‘tmishimizning   taraqqiyoti-   ni   hamda
tanazzulining   sabablarini   o‘rganadigan   fandir»,   degan   so‘zlari   tarix
fani sohasida o‘ziga xos ahamiyat kasb etadi.
Sobiq   sovetlar   hokimiyati   davrida   tarixni   o‘rganishda   bir   yoq-
lamalikka   yo‘l   qo‘yildi.   Bu   davrda   ayniqsa   Rossiyaning   O‘rta
Osiyodagi mustamlakachiligi tarixini o‘rganishda Sovet mafkura- si
rasmiy   andozalaridan   chetga   chiqishga   yo £
l   berilmadi,   tarix   fani
nihoyatda   siyosiylashtirilib,   ilmiy-tarixiy   tafakkur   hukmron   maf-
kura   nazorati   ostida   bo £
lganligi   tufayli   juda   ko £
p   masalalarning   asl
mohiyatini   ko‘rsatib   berish   imkoni   bo £
lmadi,   natijada   tarixni
soxtalashtirish kuchayib ketdi I   II
.
Shu   o £
rinda   0 £
zbekiston   Respublikasi   Birinchi   Prezidenti
I.A.Karimovning  quyidagi  so £
zlari   muhim   ahamiyat   kasb  etadi:   «...
dunyo   xalqlari   va   xususan   yurtimiz   tarixiy   taraqqiyot   yo £
li ning
asosiy   qonuniyatlarini   mantiqiy   tahlil   qilsak,   shu   narsa   ayon
bo‘ladiki,   Aleksandr   ham   (uni   Sharqda   ko'proq   Iskandar   Zulqar-
nayn   degan   nom   bilan   bilishadi),   Qutayba   ham,   Chingizxon   ham,
I 0‘shajoyda.
II «0‘zbekiston milliy ensiklopediyasi» davlat ilmiy nashriyoti, 2004, 8-jild. 276-b. 32general   Chernyayev   ham,   umuman,   kim   bo‘lmasin,   yurtimizga   bir
necha o‘n ming yo bir necha yuz ming lashkari bilan kelgan, ishg‘ol
qilgan   va   bu   yerdagi   siyosiy   hokimiyatni   qo'lga   olgan.   Ya na
takrorlayman:   Siyosiy   hokimiyatni.   Tamom.   To‘g‘ri,   hukm-
ronliklari mobaynida ular mamlakatimizning iqtisodiy, savdo, ilmiy,
madaniy   imkoniyatlaridan   o‘z   manfaatlari   yo‘lida   foyda-   lanishga
zo‘r berganlar.  Biroq shu yerda  asrlar davomida  yashab kelayotgan
mahalliy   aholini,   uning   ko‘p   ming   yillik   madaniyati-   ni   yo‘q
qilolmaganlar, qilolmasdilar ham» 1
.
O'zbekiston Respublikasi davlat mustaqilligiga erishgach, ta- rix
fani   oldiga   o‘zbek   xalqining   haqqoniy   tarixini   yaratish,   taraq-
qiyotning   turli   bosqichlarida   jahon   hamjamiyatida   uning   o‘rni   va
rolini   aniqlash,   tarixiy   bilimlarni   ommalashtirish   va   targ‘ib   qilish
orqali   millatning   ma’naviy-axloqiy   qadriyatlari,   madaniyati,   qa-
dimiy an’analariga qaytish vazifalarini qo‘ydi I   II
.
Bu borada I.A.Karimovning tarixchi olimlar va jurnalistlar bi lan
uchrashuvida   bayon   etgan   «Tarixiy   xotirasiz   kelajak   yo‘q»   asari
muhim   rol   o‘ynadi.   Unda   prezidentimiz:   «...tarixchilarimiz   mil-
latga   uning   haqqoniy   tarixini   ko‘rsatib,   isbotlab   berishlari   kerak.
Zotan,   tarix   —   xalq   ma’naviyatining   asosidir;   ...   biz   haqqoniy   ta-
riximizni   tiklashimiz,   xalqimizni,   millatimizni   ana   shu   tarix   bi lan
qurollantirishimiz   zarur»,   —   deb   ta’kidlab,   tarixchilar   oldiga   aniq
vazifalarni qo‘ydi III
.
Mazkur   asarda   I.A.Karimov   tomonidan   tarixchi   olimlar,   ilmiy
muassasalar   oldiga   qo'yilgan   bir   necha   dolzarb   masalalar   ko‘rsatib
berilgan, jumladan: «Men qaysi xalq qayerdan kelib chiqqani, kim-
ning tarixi ko‘hnaligi xususida bahs yuritish, bu borada bir millatni
boshqa bir millatga qarama-qarshi qo‘yishga mutlaqo qarshiman. Bu
narsa   bizga   aslo   kerak   emas.   Faqat   bizning   davlatimiz   tarixini
yoritishda   o‘zga   g‘oya   hukmronlik   qilishiga   yo‘l   qo‘yib
bo‘lmasligini   ta’kidlamoqchiman.   Bu   masalada,   ya’ni   uzoq
I Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 18-b.
II «0‘zbekiston milliy ensiklopediyasi» davlat ilmiy nashriyoti, 2004, 8-jild. 276-b.
III O'sha joyda. 33o‘tmishimiz,   tarixiy   tomirlarimiz   bo‘yicha   o‘z   mustaqil   fikrimizga,
chuqur   ilmiy   asosga   ega   bo‘lishimiz   shart.   Tarixchi   olimlarimiz,
ilmiy   muassasalarimiz   oldida   turgan   dolzarb   vazifa   shundan
iborat» 1
.
Yuqorida   ko‘rsatib   o‘tilgan   vazifalar   va   tamoyillardan   kelib
chiqqan holda bugungi kunda O‘zbekiston tarixi va uning so- halari
yuzasidan   har   tomonlama,   ilmiylikka   va   tarixiylikka   asos-   lanilgan
holda ilmiy tadqiqot ishlari olib borilmoqda va bu bora- da bir qator
muvaffaqiyatlarga erishilmoqda.
«Endi biz muarrixlar oldida ham tadqiqotchilik, ham fuqaro- lik
burchi   turganini,   bir   yelkamizda   tarixga   xolislik,   ilmiy   ha-   qiqat
bilan qarash yuki, ikkinchi yelkamizda esa Vatan va Millat oldidagi
javobgarlik,   o‘tmishimizni   asrash,   ajdodlar   ruhini   e’zoz-   lash   va
kelgusi   avlod   oldidagi   qarzdorlik   yuki   borligini   butun   vu-   judimiz
bilan anglamog‘imiz kerak» 2
.
Bugungi kunda tarix fani metodologiyasi va tarixiy tadqiqot- lar
borasida   shunday   bosqich   yuzaga   keldiki,   bunda   tarixchi   tad-
qiqotchi   ilmiy   natijalarga   erishish   uchun   zamonaviy   tarix   fani   tad-
qiqotlari  talablaridan  kelib chiqqan holda  eng maqbul  uslublarni  va
metodlarni  tanlay  bila olishi va uni amalda  qo‘llay olishi, tadqiqot-
lar   jarayonida   u   yoki   bu   qoilanayotgan   tarixiy   tadqiqot   metodla-
rining me’yorlarini yaxshi tafakkur qila olishi talab etiladi.
O‘zbekiston tarixini o‘rganishning
tarixshunoslik masalalari
O‘zbekistonning   bir   necha   ming   yillarga   borib   taqaladigan
qadimiy   tarixi,   uning   davlatchilik   masalalari,   ajdodlarimizning
moddiy va ma’naviy merosi, o‘zbek xalqining shakllanishi va et-
_______________   /
1
Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 29-b.
2
Jo'rayev N. Tarix faslafasining nazariy asoslari. — T.: Ma’naviyat. 2008. 39-b.
nik jarayonlar va boshqa ko‘plab tariximizga taalluqli jihatlariga oid
minglab nodir qo‘lyozmalar va boshqa manbalar yaratilgan.
Keyingi   ikki   asr   mobaynida   o‘tmish   tarixni   tadqiq   etish   borasi- 34da ko‘plab tadqiqotlar amalga oshirilgan. Garchi bu tadqiqotlar- ning
natijalari, ilmiy xulosalari turlicha mazmunga ega bo‘lsada, ulardagi
mavjud holatlarni tadqiq qilish va tanqidiy tahlil qilish orqali tarixiy
tadqiqotlardagi   to‘g‘ri   va   noto‘g‘ri   yondashuvlarni   aniqlagan   holda
tarixiy   jarayonlar   va   ularning   asl   mohiyati   haqi-   da   haqqoniy
xulosalarga   kelish   mumkin.   Bu   borada   tarixshunos-   likning
ahamiyati beqiyosdir.
O‘zbekiston   tarixining   XVII—XIX   asrlar   —   o'zbek   xonliklari
davri   haqida   O‘zbekiston   Respublikasi   Birinchi   Prezidenti   I.A.Ka-
rimov quyidagilarni alohida ta’kidlaydi:
«Nega   jahonga   Ahmad   Farg‘oniy,   Muhammad   Xorazmiy,   Ibn
Sino, Abu Rayhon Beruniy, Imom Buxoriy, Amir Temur, Ulug‘bek,
Alisher Navoiy, Bobur kabi buyuk siymolarni bergan bu millat XVII
—XIX   asrlarga   kelib,   to   shu   choqqacha   erishgan   yuk-   salish
darajalaridan   tushib   ketdi?   Nega   so‘nggi   uch   asr   mobayni da
boshimiz   qoloqlikdan   chiqmay   qoldi?   Ajdodlarimizning   qat-   tiq
qarshiligiga   qaramay,   chor   Rossiyasining   o‘lkamizni   nisbatan   oson
zabt   etishida   ana   shu   qoloqlikning   ham   o‘rni   boMmaganmi-   kan?
Tarixiy   ildizini   izlagan   odam,   albatta,   bir   kun   mana   shun-   day
savollarga duch keladi va, aminmanki, to‘g‘ri xulosalar chiqa- radi.
Tarixiy  xotirasi   bor  inson  —  irodali  inson.  Takror   aytaman,  irodali
insondir.
Kim   bo‘lishidan   qat’i   nazar,   jamiyatning   har   bir   a’zosi   o‘z
o‘tmishini   yaxshi   bilsa,   bunday   odamlarni   yo‘ldan   urish,   har   xil
aqidalar   ta’siriga   olish   mumkin   emas.   Tarix   saboqlari   insonni
hushyorlikka o‘rgatadi, irodasini mustahkamlaydi» I
.
Shu   o‘rinda   o‘zbek   xonliklari   tarixining   o‘rganilishi   orqali
tarixshunoslikning ayrim jihatlariga e’tibor qaratishimiz mum kin.
O‘zbek   xonliklari   tarixini   o‘rganish   XIX   asrning   o'rtalari-   dan
boshlab   bugungi   kungacha   tarixchilar   e’tiboridagi   masala-   lalardan
biri   sifatida   tadqiqot   obyekti   hisoblanadi.   Hozirgi   kun gacha
xonliklar   tarixi   bo‘yicha   amalga   oshirilgan   va   yaratilgan   ilmiy
asarlar   hamda   ilmiy   tadqiqotlarning   salohiyati   juda   kat-   ta   bo‘lib,
I  Tarixiy xotirasiz kelajak yo'q. 10-b. 35keyingi   ikki   asr   mobaynida   xonlik   tarixini   o'rganish-   da   turlicha
yondashish   va   munosabatlar,   ayrim   vaqtlarda   tarixiy   jarayonlar   va
tarixiy voqelikni obyektiv baholamaslik holat- lariga yo‘l qo'yilgan.
Bu   esa   xonliklar   tarixini   tarixshunoslik   nuqtayi   nazaridan   chuqur
tahlil qilishni talab etadi. Shundan kelib chiqqan holda XIX asrning
dastlabki choragidan boshlab bugungi kungacha tarixchilar e’tiborini
o‘ziga   jalb   qilib   kela-   yotgan   o‘zbek   xonliklari   tarixining
o‘rganilishini   mavjud   ilmiy   tadqiqotlarning   yo‘nalishi,   davr   va
boshqa xususiyatlariga ko‘ra bir necha guruhga bo‘lib ko‘rib chiqish
talab etiladi.
O‘zbek   xonliklari   tarixini   tarixshunoslik   nuqtayi   nazaridan
davrlashtirishning quyidagicha an’anasini tarix tadqiqotlarida asosiy
qilib   olinganligini   deyarli   barcha   tadqiqotlarda   kuzatish   mumkin,
unga   ko‘ra   birinchi   davr   —   XIX   asrning   30-yillari-   dan   —   XX
asrning   boshlarigacha,   ikkinchi   davr   —   Sovet   davri   tarixshunosligi
(1917—1991-yy.),   uchinchi   davr   —   O‘zbekiston   Respublikasi
davlat mustaqilligini qo‘lga kiritganidan keyingi yillar (1991-yil 31-
avgustdan bugungi kunlargacha)ni o‘z ichi- ga oladi.
Tarixshunoslikning   bu   tarzdagi   davrlashtirilishi   natijasida   ak-
sariyat hollarda har bir davrga umumiy tarzda yondashilgan va ayni
vaqtda   tarixiy   asarlar   va   tarixiy   voqealarning   tahlili   amal ga
oshirilgan. Biroq tarixiy asarlar va ularda voqealarning yori- tilishiga
bo‘lgan   munosabatning   xususiyatlariga   qarab   bu   davr-   larning   har
birini  alohida   yana  kichik  davrlarga   yoki  guruhlarga  ajratib  chiqish
maqsadga   muvofiqdir.   Bunda   tarixiy   tadqiqotlar ning   masalaga
konseptual   —   metodologik   yondashuv   xususiyat lariga   ko‘ra
quyidagi davrlarga bo‘lib o‘rganishni tavsiya etish mumkin:
Birinchi   davr   XIX   asrning   30-yiIlaridan   —   XX   asrning   bosh-
larigacha   bo‘lgan   davrni   o‘z   ichiga   oladi   va   uni   quyidagi   xususi-
yatlariga ko‘ra ikki qismga ajratish mumkin:
Birinchi   qismi   XIX   asrning   30-50-yillarigacha   bo‘lgan   davrni
o‘z   ichiga   olib,   bu   vaqtda   o‘zbek   xonliklari   tarixi   masalalariga
bag‘ishlangan ishlarda asosan xonliklarning ichki siyosati, ijti- moiy
va   iqtisodiy   hayot   masalalari   yoritilgan   rna’lumotlarni   ko‘rish 36mumkin. Bu ma’lumotlar xonliklar hayotini aks ettirish bilan bir- ga
keyinchalik   uning   Rossiya   imperiyasi   tomonidan   bosib   olini-   shida
podsho   armiyasi   harbiylari   uchun   qo‘llanma-ma’lumotno-   ma
vazifalarini   ham   bajargan.   Bu   ma’lumotlar   va   asarlar   o‘zining
ma’lum daraja obyektivligi bilan xususiyatlanadi.
Ikkinchi   qismi   XIX   asrning   50-yillaridan   —   XX   asr   boshlari-
gacha   boMgan   vaqtni   o‘z   ichiga   oladi.   Bu   davrda   yaratilgan   asar-
larda   xonliklarning   Rossiya   imperiyasi   tomonidan   bosib   olinishi
masalalariga   keng   o‘rin   berilgan   va   ularning   aksariyatida   «buyuk
davlatchilik»   shovinizmi   xususiyatlari   yaqqol   sezilib   turadi.   Shu
bilan   birga   ayrim   rus   tarixchilari   masalani   obyektiv   yoritish   fikr-
larini   ham   ilgari   suradilar.   Ushbu   xususiyatlari   bilan   bu   davrda
yaratilgan asarlar Qo'qon xonligi tarixi va uning Rossiya imperi yasi
tomonidan bosib olinishi masalalarini o‘rganishda alohida ahamiyat
kasb etadi.
Ikkinchi   davrni   Sovet   davri   (1917—1991-yy.)   tarixshunosli-   gi
tashkil etadi. Bu davrni tarix faniga va tarixiy tadqiqotlarga bo‘lgan
yondashuv   xususiyatlariga   asoslangan   holda   uch   qismga   bo'lish
mumkin:
1. Sovet   davri   tarixshunosligining   birinchi   qismini   Sovet
hokimiyatining   dastlabki   yillaridan   —   XX   asrning   50-yillari
o‘rtalarigacha   bo‘lgan   davr   bilan   belgilash   mumkin.   Bu   davrda
yaratilgan   ilmiy   asarlar   va   tadqiqotlar   masalaga   qisman   obyektiv
yondashuvi bilan xususiyatlanadi.
2. Sovet davri tarixshunosligining ikkinchi qismi XX asr 50-yil -
laridan   —   80-yillarning   o‘rtalarigacha   bo‘lgan   davrni   o‘z   ichiga
oladi. Bu davrda amalga oshirilgan ilmiy tadqiqot ishlarida tarix- ni
o‘rganishga   kommunistik   mafkura   va   sotsialistik   tuzum   g‘oya-   lari
ta’sirida   bir   tomonlama,   O‘rta   Osiyo   xonliklarining   Rossiya
imperiyasi   tomonidan   mustamlakaga   aylantirilishiga   «progressiv»
jarayon   sifatida,   mahalliy   xalqlar   taraqqiyotida   buyuk   davlatchilik
shovinizmini bo‘rttirib ko‘rsatishga moyillik hukm suradi.
Bu   davr   tarix   fani   sohasiga   baho   berar   ekan,   O‘zbekiston   Res-
publikasi   Birinchi   Prezidenti   I.A.Karimov   quyidagi   fikrlarni 37bildiradi:
«Ahvol shu darajaga borgan ediki, o‘z tariximizni o‘zimiz yozish
huquqidan   mahrum   bo‘lib   qoldik.   Birovlar   tomonidan   yaratilgan
tarix   darsliklarini   o‘qir   edik.   «SSSR   tarixi»   deb   atal-   gan   darslikda
O‘zbekistonday   mamlakatga   bor-yo‘g‘i   3—4   sahi-   fa   o‘rin   berilib,
tarixiy   voqealar   va   shaxslar   haqida   noxolis   fikrlar   aytilar   yoki
umuman,   lom-mim   deyilmasdi.   Fandagi   bunday   sox-   takorlik,
ko‘zbo‘yamach  i 1 i kni bugun eng olis  qishloqlarda yasha- yotgan
oddiy   fuqaro   ham,   maktab   o‘quvchisi   ham   yaxshi   biladi.   Endi,
mustaqillik   tufayli   yaqqol   namoyon   bo‘layotgan   tarixiy   ha-   qiqatni
bilishga,   o‘zligini   anglashga   chanqoqlikning   tub   sabablari   mana
shunda, deb  O‘ ylayman» 1
.
Bu davrda O‘zbekiston tarixi yuzasidan va uning turli davr- larga
oid   amalga   oshirilgan   tarixiy   tadqiqotlar   va   ularda   yo‘l   qo‘yilgan
soxtakorlik,   g‘ayri   ilmiy   xulosalar   haqida   so‘z   yuritib,   Prezident
quyidagilarni alohida ta’kidlab o‘tadi:
«...Tan   olmaydi,   bilmaydi,   bilishni   xohlamaydi   ham.   O‘jarlik-
ning   sababi   esa   bitta:   basharti,   tan   olgudek   bo‘lishsa,   tarixiy   xu-
losalari   chippakka   chiqadi,   ilmda   soxta   yoT   bilan   borganlari   fosh
bo‘ladi» I   II
.
3. Sovet   davri   tarixshunosligining   uchinchi   qismi   XX   asrning
80-yillari   o‘rtalaridan   90-yillari   boshigacha   («qayta   qurish»   davri)
bo‘lgan   vaqtni   o‘z   ichiga   oladi.   Bu   davrda   asosan   o‘zbek   olimlari
tomonidan e’lon qilingan bir qator ilmiy ishlarda va maqolalarda
Rossiya   imperiyasi   tomonidan   O‘rta   Osiyo   xonliklarining   bosib
olinishi   va   mustamlakaga   aylantirishi   jarayonlarini   manbalar   va
arxiv   hujjatlari   asosida   haqqoniy   va   obyektiv   yoritishga   intilish
muhim o‘rin egallaydi.
Uchinchi   davr   O‘zbekiston   Respublikasi   mustaqillik   yil-   lari
tarixshunosligi   (1991-yil   31-avgust   -   bugungi   kunlargacha)   tashkil
etadi.   Bu   davrda   amalga   oshirilgan   va   bugungi   kun-   da   olib
borilayotgan   tadqiqotlar   o‘zining   xolisligi,   tarixiyligi,   ilmiyligi   va
I Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 3—4-bb.
II Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 10— 11-bb. 38masalaga obyektiv yondashuvi jihatlari bilan xu- susiyatlanadi.
Mustaqillik   davri   tarixshunosligini   yuqoridagilarni   inobatga
olgan holda ikki qismga ajratish mumkin:
Birinchi   qismi   —   1991-yil   31-avgust   —   1998-yil   28-iyun.
O‘zbekiston   Respublikasi   o‘z   davlat   mustaqilligini   qo‘lga   kirit-
gach,   barcha   sohalarda   bo‘lgani   kabi,   tarix   fani   sohasida   ham
yangilanishlar   amalga   oshirila   boshlandi.   Tarixiy   tadqiqotlarda
nafaqat   o‘zbek   xonliklari   tarixini,   balki   O‘zbekiston   tarixining
barcha   sohalarini   ilmiy   jihatdan   obyektiv   ravishda   o‘rganish,   tari-
xiylikka   va   xolislikka   rioya   etish   shakllanib   bordi.   Bunda   man-
balarga   va   tarixiy   hujjatlarga   asoslangan   holda   tarixni   yoritishga
bolgan e’tibor birinchi o‘ringa ko‘tarila boshlandi. Biroq, tarixni har
tomonlama mukammal ravishda tadqiq etish borasida kam- chiliklar
ko'zga tashlana boshlandi.
Mustaqillik   davri   tarixshunosligining   ikkinchi   qismi   —   ya’ni
1998-yil   28-iyundan   boshlanib,   bugungi   kunlarda   ham   davom   et-
moqda.   Bu   yillar   mobaynida   tarixni   o‘rganishga   bo‘lgan   munosa-
bat   mazmun   va   mohiyat   jihatdan   tubdan   yangilanish   bosqichiga
ko'tarildi. Bunda O‘zbekiston Respublikasi Birinchi Preziden- ti I.A.
Karimovning tarixchi olimlar bilan uchrashuvi ham- da O‘zbekiston
Respublikasi   Fanlar   Akademiyasi   Tarix   Instituti   faoliyatini
takomillashtirish to‘g‘risidagi Farmoni katta ahamiyat kasb etdi I
.
«Modomiki,   o‘z   tarixini   bilgan,   undan   ruhiy   quvvat   oladigan
xalqni   yengib   bo‘lmas   ekan,   biz   haqqoniy   tariximizni   tiklashimiz,
xalqimizni, millatimizni ana shu tarix bilan qurollantirishimiz zarur.
Tarix   bilan   qurollantirish,   yana   bir   bor   qurollantirish   zarur.   Agar
olimlarimizning ilmiy tadqiqot ishlari zamirida ana shu fikr, ana shu
maqsad   bo‘lmasa,   ularning   sariq   chaqalik   ahamiya-   ti   yo‘q»,   —
degan so‘zlari bilan Birinchi Prezidentimiz tarixchi- lar oldiga ilmiy
jihatdan  asoslangan  va haqqoniy  tarixni  yaratish  vazifasini  qo‘ygan
edi 1
.   Bu   bilan   tarixni   o £
rganishning   mazmun   jihatdan   yangi
bosqichga   ko‘tarilishiga   yo‘l   ochib   berildi.   Shu   nuqtayi   nazardan
1998-yildan   boshlab   bugungi   kungacha   yaratil-   gan   ilmiy   asarlar,
I  Xalq so‘zi. 1998-yil 28-iyun. 39risolalar   hamda   ilmiy   tadqiqot   ishlarida   tarix ni   o‘rganishning
yuqorida ko‘rsatib o‘tilgan jihatlariga katta e’ti- bor berilmoqda.
Shu o‘rinda O'zbekiston Respublikasi Birinchi Pezidenti
I. A. Karimovning quyidagi so £
zlari g £
oyat o £
rinlidir: «Maqsad
shuki,   fanda   bizning   tarixiy   tomirlarimizni   aniqlaydigan,   milliy
g £
ururimizni yuksaltiradigan yangi yo‘nalishlar paydo bo‘lishi kerak.
Bir   so‘z   bilan   aytganda,   davlatimiz,   millatimizning   haqqoniy
ilmiy tarixini yaratish keng jamoatchiligimiz uchun g £
oyat mu- him
va dolzarb masalaga aylanishi lozim» I   II
.
Tayanch tushunchalar:
«Annallar   maktabi»,   metod,   metodologiya,   modellashtirish,
tarix,   empirizm,   tarixiy   tadqiqotlar,   «klassik»   (mumtoz)   metodo -
logiya,   «klassik   bo'lmagan»   (noklassik)   metodologiya,   «post-
noklassik»   metodologiya,   narrativ   matn,   manbaning   matni,   tizimli-
tahliliy yondashuv, dalil.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Tarix fani metodologiyasi nimani o‘rganadi?
2. Metod va uning asosiy xususiyatlari nimalardan iborat?
3. Tarixiy   tadqiqotlar   metodlarining   darajalari   va   yondashuv-
lari?
4. «Klassik» (mumtoz) metodologiya tushunchasi.
5. «Klassik bo‘lmagan» (noklassik) metodologiya tushunchasi.
6. «Postnoklassik» metodologiya tushunchasi.
7. «Annallar maktabi» haqida tushuncha bering.
8. Tarixchilarning tarixiy tadqiqotlar haqidagi fikrlari.
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli Iug‘ati:
«Annallar   maktabi»   —   «Yilnomachilik   maktabi»,   qadimgi   Misr,
Yunoniston,   Rim,   davlatlarida   mavjud   bolgan   yilnomalar   asosi-   da
tarixni yoritish.
Tarixiy   tavsifning   eng   qadimiy   ko‘rinishlaridan   biri   qadimgi
I Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 24—25-bb.
II Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 30—31-bb. 40Rimdagi   annallar   (lot.   annus   —   yil)   —   ruhoniy   pontifiklar   tomo-
nidan yozib borilgan yilnomalar hisoblangan. Maxsus taqvim- larda
ma’lum   yil   davomida   sodir   bolgan   eng   asosiy   voqealar,   hodisalar,
hukmdorlar   va   ularning   faoliyatlari   qayd   etib   borilgan.   Bunday
qaydlarning   alohida   xususiyati   shundaki,   pontifiklar   so dir   bolgan
voqealar   va   hodisalarni   faqatgina   qayd   etganlar   va   ularga   o‘zlari
tomondan   hech   qanday   izohlar   va   tushuntirish-   lar   bermaganlar.
Keyingi   davrlarda   yillar   bo‘yicha   xronologik   tarzda   tuzilgan
qaydnomalar   (yilnomalar)   annallar   deb   yuriti-   la   boshlangan.
Miloddan   avvalgi   taxminan   123-yilda   shu   vaqt-   gacha   yigllgan
malumotlarni  o‘z  tarkibiga  olgan  «Buyuk an nallar»  deb nomlangan
va 80 ta kitobdan iborat katta to‘plam yaratilgan.
Yilnomalar bilan bir qatorda xususiy tarixnavislik an’analari ham
yuzaga kela boshlagan. Biroq ularning aksariyat yo‘qolib ketgan va
ayrimlari   keyingi   davr   tarixchilarining   asarlarida   iqti-   bos   tarzida
keltirib   o‘tilgan.   Qadimgi   Rimning   eng   qadimiy   ta-   rixlari   «katta
annalchilar»   tomonidan   yaratilgan   bolib,   miloddan   avvalgi   III-II
asrlarga old bo‘lib, qadimgi  yunon tilida  yozilgan.  Ulardan keying!
davrlarda   yaratilgan   asarlar   va   to'plamlar   «kichik   annalchilar»
tomonidan yozilgan deb hisoblanadi.
Metod   -   (yunoncha   methodos   —   nazariya,   bilim   va   tadqiqot
yo‘llari) — u yoki bu maqsadlarga erishish yollari, uslublari, aniq va
konkret vazifalarni hal etish usullari.
Metodologiya   —   (yunoncha   «metod»   va   «logos»   —   fan,   ilm)   —
fan   metodologiyasi   —   ilmiy   bilishning   shakllari,   uslublari   va   tu-
zilish tamoyillari haqidagi fan.
Modellashtirish   —   tarixiy   hodisalarning   andozasini,   shaklini,
holatini tuzish, shakllantirish.
Tarix   (yunoncha   «historia»   —   o‘tmishni   tavsiflash,   hikoya   qi-
lish)   —   ijtimoiy   fanlar   majmuasi   (tarix   fani)   bo‘lib,   insoniyatning
butun   o‘tmishi   davomidagi   iqtisodiy,   siyosiy,   ijtimoiy   va   madaniy
hayotidagi   jarayonlar   va   voqea-hodisalarni   aniq-konkret   holda   va
turli   uslublar   yordamida   davrlarga   boMingan   va   umumiy   hol da
o‘rganadi. Tarmoqlari: iqtisodiy tarix, siyosiy tarix, madaniyat tarixi, 41harbiy   tarix,   diplomatiya   tarixi,   tarixiy   geografiya   va   bosh-   qalar.
Tarkibiy   qismlari   maxsus   tarixiy   fanlar   hamda   arxeologiya   va
etnologiya. Fan va madaniyat tarixi, san’at tarixi shu sohalarni bilan
bog‘liq holda o‘rganiladi.
Empirizm   —   nazariy   umumlashtirishni   inkor   qilib,   hissiy
idrokni,   tajribani   bilishning   birdan   bir   manbayidir,   deb   biladigan
falsafiy   yo‘nalish,   nazariyadan   ko‘ra   amaliy   faoliyatga   ko‘proq
moyil bo‘lishlik, amaliy faoliyatga moyillik.
TARIX FANINING PREDMETI
Bilish   obyekti.   Tarix   fanini   bilish   obyekti.   Insoniyat   tarixi.   Ta-
rix   fanining   umumiy   tasnifi.   Tarix   fanida   fanlararo   yondashishdan
foydalanish.   Tadqiqot   predmeti.   Tadqiqot   masalalarining   qamrovi
va xususiyatlari.  Tarix  fani  haqidagi falsafiy  yo‘nalishlar.  Fanning
tadrijiy   rivojlanish   bosqichi.   Antropologik   yondashuv.   Tarix
fanining   tarmoqlari   va   tuzilmalari.   Siyosiy,   harbiy,   diniy   tarix.
Fanning   tari xi.   Ayollar   tarixi   va   gender   tadqiqoti.   San   ’at   tarixi.
Tntellektual ta rix. Madaniyat tarixi. Diplomatiya tarixi.
Tarix   fanining   bilish   obyekti   —   insoniyat   tarixining   barcha
davrlarida   sodir   bo‘lgan   voqealar,   jarayonlar,   voqeliklar   (ko‘ri-
nishlar)ning majmuasidir.
«Bilish obyekti» tushunchasi ostida obyektiv voqelik yotadi.
Tarix   fanining   obyekti   —  bu  insoniyatni   tashkil   etuvchi   barcha
jamiyatlar majmuyidir.
Tarix   fanining   predmeti   —   bu   vaqt   va   makondagi   shakllani-
shidan   to   tanazzulga   uchrab   tugagungacha   boMgan   jarayonlarni
boshdan kechirgan aniq va konkret jamiyat  bo‘lib, umumiy yax- lit
holda   hamda   uni   tashkil   qiluvchi   barcha   tarkibiy   tuzilmalari   va
qismlari,   shuningdek   bu   jamiyatning   boshqa   aniq   va   konkret
jamiyatlar bilan o‘zaro munosabatlaridir 1
.
Tarixiy bilishning asosiy maqsadi — obyektiv va xolis, tizim- li,
konkret jamiyatning taraqqiyotidagi tarixiy jarayon haqidagi konkret 42bilimga va ilmiy jihatdan asoslanilgan tarixiy haqiqat- ga erishish I   II
.
Tarixiy   bilish   nazariyasida   metodologiya   ma’lum   bir
faoliyatning aniq maqsadlari va yo‘nalishlarini belgilaydigan falsafiy
tamoyillar   va   umumiy   qoidalarning   majmuasi   sifatida   namoyon
boiadi.
Tarix   fanining   ijtimoiy   vazifalari   ham  mavjud  bo‘lib,   tarix   fani
quyidagi ijtimoiy vazifalarni bajaradi:
1. Ijtimoiy   xotira   vazifasi.   Ijtimoiy   xotira   -   bu   o‘tmishda-   gi
barcha   ajdodlar   hayot   tajribalarining   xotirada   jamlanishi   va
saqlanishidir.
Bunday xotira quyidagilardan tarkib topadi:
— jamoaviy xotiradan;
— tanlab olingan va alohida, uzuq-yuluq xotiradan;
— ijtimoiy yo‘naltirilgan xotiradan;
— murosaga keltiruvchi xotiradan;
— adolatli xotiradan.
2. Ilmiy bilish vazifasi.  '
3. Tarbiyaviy vazifa.
4. G‘oyaviy-siyosiy   vazifa.   Bu   vazifa   har   doim   ham   tan   oli-
navermaydi.
Tarix   fani   o‘zining   asosiy   maqsadiga   erishish   jarayonida   qu-
yidagilarga ilmiy zamin yaratadi:
— pozitiv ijtimoiy o‘z-o‘zini anglashni shakllantirishga;
— konkret jamiyatning taraqqiyotini oldindan taxmin qilishga;
— jamiyat   taraqqiyotini   va   uning   alohida   sohalari   va   jarayon-
larini boshqarishga.
Tarix fani alohida mustaqil fan sohasi sifatida dastlab qadim- gi
Yunonistonda shakllangan. Bizga bugungi kunda tushunarli bo‘lgan
«tarix»   so‘zi   qadimgi   yunon   tilida   «qidirish»,   «izlash»   kabi
ma’nolarni   anglatgan   va   bu   tushuncha   ostida   Gerodotning   o‘tmish
haqidagi yozma hikoyalari tushunilgan 1
.
I Баринова Е.П., Иполлитов Г.М., Бобкова Е.Ю. Основы теории и методологии
исторической науки: Учебное пособие в схемах. 2010.
II Ko ‘ rsatilgan   manba . 43Tarixiy   bilish   ikki   turga   bo‘linadi,   birinchisi   kundalik   tarixiy
bilish (kundalik hodisalar, jarayonlar, har kuni odatiy ravishda sodir
bo‘lib   turadigan,   o‘z-o‘zidan   (tartibsiz   ravishda)   yuz   berishi   (sodir
bo‘lishi)  rnumkin  bolgan   hodisalar   va  jarayonlar)  bo‘lsa,  ikkinchisi
ilmiy tarixiy bilishdir I   II
.
Kundalik tarixiy bilish sohasiga hayotiy voqealar va hodisalar- ni
tavsiflash,   sayohat   vaqtida   ko'rgan-kechirganlarini   tavsiflash,
qadimgi osori-atiqalarni yig‘ish va ular haqida ma’lum bir fikr- larni
bildirish kabilarni kiritish mumkin bo‘lsa, ilmiy tarixiy bi lish sohasi
professional tarixchilarga xosdir 1
.
Ko‘pincha   tarix   faniga   o‘tmishni   o‘rganuvchi   fan   sifatida   qa-
raladi.   Bu   fikr   yoki   qarash   unchalik   ham   to‘g‘ri   emas.   Tarix   fani
nafaqat o‘tmishni o‘rganadi, balki bugungi kunda, ayni vaqtda sodir
bo‘layotgan voqea-hodisalarni ham o‘rganadi.
Shu   o‘rinda   O‘zbekiston   Respublikasining   Birinchi   Prezidenti
I.A.Karimovning   «Tarixiy   xotirasiz   kelajak   yo‘q»   asaridagi   mulo-
hazalar juda katta ma’no anglatishini ko‘rish mumkin III   IV
.
Bunda  bir  jihatga   alohida  e’tibor   qaratish   lozimki,  bir   tar-  ixchi
yoki   bir   guruh   tarixchilar   o‘tmish   tarixiy   jarayonlarini   (yoki   ayni
zamonaviy   kunlardagi   hodisalar   va   jarayonlarni)   bor   ko‘lamicha
tadqiq etmaydi, balki uning ma’lum bir tarkibiy qis- mini, voqealarni
va hodisalarning biror-bir yo‘nalishi yoki qat- laminigina o‘rganadi.
Tarix   fani   tarmoqlari   sohalari   mutaxas-   sislari   bo‘lgan   professional
tarixchilar   tomonidan   amalga   oshirib   boriladigan   tadqiqotlarning
ilmiy   xulosalarini   va   natijalarini   umumlashtirish   orqali   o‘tmish   va
bugungi   tarixiy   jarayonlar,   hodisalarning   mazmuni   va   mohiyati
haqida umumiy tasavvur- ga ega bo‘lish mumkin.
Tadqiqot   predmetining   tushunchasi   va   mohiyatidan   kelib
chiqqan   holda   o‘tmishni   o‘rganishga   yo‘naltirilgan   sivilizatsion,
I Смоленский   Н.И.   Теория   и   методология   истории:   учеб,   пособие   для   студ.
высш. учеб, заведений. 2-е изд., — М.: Издательский центр «Академия», 2008. С.
16.
II Смоленский Н.И. Теория и методология истории. С.16.
III Смоленский Н.И. Теория и методология истории. С . 16.
IV Karimov LA. Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. — T.: Sharq.  1998. 44ijtimoiy-iqtisodiy,   ijtimoiy-psixologik,   demografik   kabi   bir   qator
yondashuvlar   mavjud.   Bu   shundan   dalolat   beradiki,   tarix   fanida
tadqiqot  predmetiga   va  uning  tadqiqiga   nisbatan   aniq  belgilan-   gan
yoki ayni bir o‘zgarmas andozaga solingan yagona yondashuv bilan
cheklanib   qolinmagan.   Aynan   ana   shu   holatdan   o‘tmish-   ga
aylangan   tarixiy   voqelikka   nisbatan   yoki   ayni   kunlardagi   jara-
yonlarni o‘rganishga nisbatan qo‘llaniladigan tadqiqot jarayoni- ning
tarkibiy   qismi   bo‘lgan   «obyekt»   tushunchasi   hamda   tadqiqot
obyektining tarkibiy qismi sanalgan tadqiqot «predmet»i tushun chasi
kelib chiqadi. Ayrim holatlarda ularning bir-biriga mos kel- masligi
tarixiy bilishning xususiyati bilan bog'liqdir 1
.
Jamiyatning   o‘tmishda   sodir   bo‘lgan   jarayonlarga   nisbatan
qiziqishi   va   uni   bilishga   hamda   anglashga   bo'lgan   intilishi,   tarix-
chilarning   bu   holatni   tadqiqotni   amalga   oshirishdagi   asosiy   omil-
lardan   biri   sifatida   qabul   qilishi   mavzuning   dolzarbligini   belgi-   lab
beradi.   To‘g‘ri,   tarixchi   tomonidan   tanlab   olingan   har   qanday
tadqiqot   mavzusida   boshqalariga   aynan   mos   bo‘lmagan   o‘ziga   xos
jihati   mavjud   bo‘ladi   va   u   ayni   vaqtda   mazkur   tadqiqotning   nati-
jalari atrof-muhit yoki jamiyatga ta’sir ko‘rsatmasligi mumkin.
Tadqiqot mavzusi dolzarbligining ikki xususiyati mavjud bo‘lib,
birinchidan,   mavzuning   dolzarbligi   faqatgina   ijtimoiy   —   amaliy
jihatnigina emas, balki tarixchi tadqiqotining metodo- logik asoslari
bilan   bog‘liq   ilmiy   ahamiyatiga   e’tibor   qaratishi   nazarda   tutiladi.
Ikkinchidan,   mavzuning   dolzarbligi   o‘zgarmas   va   mutlaq
ahamiyatga ega bo‘lishi mumkin emas, chunki bir ho- latda dolzarb
bo‘lgan mavzu  boshqa bir holatlarda  o‘z ahamiyati  va dolzarbligini
yo‘qotishi mumkin 2
.
Shu o‘rinda mavzuning  dolzarbligi  tushunchasini konyunktu- ra
tushunchasidan farqlab olish kerak bo‘ladi.
Dolzarblik   tushunchasining   konyuktura   tushunchasidan   farqi
shundaki, birinchi holatda o‘tmishga nisbatan faqat savol tariqa- sida
yoki uni o‘rganish jihatidan munosabatda bo‘linsa, ikkinchi holatda
o‘tmish   voqealari   yoki   jarayonlarining   mohiyati   mavjud   holat
talablari bilan bog‘langan holda avvaldan tayyorlab qo‘yil- gan yoki 45belgilab qo‘yilgan yoki aniqlangan tushunchaga mos- lashtiriladi. Bu
holatda tarixiy voqealarning ahamiyati o‘zining haqiqiy mohiyatidan
uzoqlashtiriladi va umumiy tarixiy jarayon-
----------------------   /
1
Смоленский Н.И. Теория и методология истории. С. 17.
2
Смоленский Н.И. Теория и методология истории. С. 18.
ga ta’sir ko‘rsatgan boshqa bir voqeaning ahamiyatini oshirilishi- ga
olib keladi 1
.
Masalan,   bunday   yondashuvni   O‘rta   Osiyo   xonliklarining
Rossiya   imperiyasi   tomonidan   bosib   olinishi   masalalariga   bag'ish-
langan   bir   qator   tadqiqotlarda   kuzatish   mumkin.   N . A . Xaffin   o ‘ zi -
ning   «Присоединение Средней Азии к России (60-80 гг. XIX в)»
nomli   monografiyasida I   II
  Turkiston   o ‘ lkasida   ta ’ lim   sohasidagi ,
ijtimoiy   qarashlar   borasidagi ,   iqtisodiy   sohadagi   o ‘ zgarishlarning
asosiy   omili   sifatida   Rossiya   imperiyasining   bu   yerdagi   hukmron -
ligini   va   uning   « progressiv »   ta ’ sirida ,   deb   ko ‘ rsatadi ,   biroq   ayni
vaqtda   shu   davrda   Turkiston   o ‘ lkasida   jadidchilikning   yuzaga   ke -
lishi ,   jadidlarning   milliy   maorif ,   milliy   matbuot ,   milliy   adabiyot   va
san ’ at   sohalaridagi   faoliyati   va   ayni   vaqtda   ijtimoiy   munosabat -   lar
va   xalq   siyosiy   qarashlarining   o ‘ zgarib   borishiga   ta ’ siri ,   iqti sodiy
sohada   esa   milliy   burjuaziyaning   shakllanib   borishi ,   nafaqat
Rossiya ,   balki   Yevropa   va   Osiyoning   boshqa   mamlakatlari   bilan
ham   iqtisodiy   munosabatlarning   avvaldan   mavjudligi   va   bu   davr da
yanada   kengayib   borishi   omillarini   e ’ tiborga   olmaydi .
Yuqoridagi   fikrlarga   umumiy   xulosa   sifatida   aytish   mumkin -   ki ,
tarixiy   bilishning   fundamental   asoslarining   shakllanishi   tad -   qiq
etilayotgan   mavzuning   ayni   zamonaviylikdagi   dolzarbligi   bi lan
bevosita   bog ‘ liqdir .
Ijtimoiy   fanlar   jamiyatning   u   yoki   bu   sohalarini ,   masalan ,   fay -
lasuflar ,   sotsiologlar ,   lingvistlar ,   iqtisodiy   fan   sohasi   vakillari ,   si -
yosatshunoslar   yoki   adabiyotshunoslar   alohida - alohida   tadqiqot
I Смоленский Н.И. Теория и методология истории. С. 18—19.
II Халфин Н.А. Присоединение Средней Азии к России (60-80 гг. XIX в). — М.:
Наука, 1965. 46sohasi   sifatida   o ‘ rgansalar ,  tarix   fani   jamiyat   hayotini   to ‘ lig ‘ icha ,  bor
ko ‘ lami   bilan   o ‘ rganadi   va   shu   jihati   bilan   jamiyat   hayotini
o ‘ rganuvchi   ijtimoiy   fanlar   qatorida   alohida   muhim   o ‘ rin   tutadi .
Tarixiy   bilishning   rivojlanib   borishi   tarix   fani   tarkibidagi   tad -
qiqot   yo ‘ nalishlaridagi   mustaqil   fan   sohalari  —  tarixiy   antropologi - ya ,   ijtimoiy   psixologiya ,   tarixiy   geografiya   kabi   bir   qator   boshqa
sohalarning   mohiyatiga   ko ‘ ra   differensiallashuviga   ( farqlanishi -   ga ,
darajalanishiga )   olib   keladi .   Keyingi   yillarda   zamonaviy   fran -   suz
tarixshunosligida   « davomli   tarix »   tushunchasi   yuzaga   keldi -   ki ,
bunda   tarixiy   jarayonlarni   umumiylik   va   yaxlitlikdan   ajratib   olgan
holda   alohida - alohida   o ‘ rganish   yuzaga   kelmoqda .   Bun -   day
tadqiqotlar   jamiyat   hayoti   yoki   kishilar   hayotining   turli   so -   halari
yuzasidan   alohida   mazmunga   ega   ma ’ lumotlarni   ko ‘ rsatib   berishi
mumkin ,   biroq   bu   alohidalik   tarixni   umumiy   tushunish -   ga   imkon
bermaydi I
.
Bu   o‘rinda   o‘xshatish   uchun   shunday   naql   keltirish   mumkin,
ya’ni «daraxtning ortida o‘rmon ko‘rinmaydi».
Tarix fanining predmetini belgilash tarixiy bilim nazariyasida- gi
eng muhim muammolardan biri hisoblanadi. Uning yechimini ilmiy
jihatdan   asoslangan   holda   belgilanishi   fanning   taraqqiyotini   ham
belgilab beradi. Ijtimoiy va gumanitar fanlar o‘z xususiyatidan kelib
chiqqan   holda   bilish   obyektlari   hamda   ilmiy   tadqiqot   uslub-   lari
yordamida   bugungi   jamiyat   hayotining   u   yoki   bu   sohalarini
o‘rganishga   yo‘naltirilgan   bo‘lsa,   tarix   fani   esa   o‘tmishni   o‘rganib,
kompleks   xususiyatlik   kasb   etadi   va   fanlarning   ilmiy   sohadagi   yu-
tuqlari   bilan   integrallashgan   holda   sintezlaydi   (bir-biriga   bog‘lagan
holda   umumlashtiradi).   Ayni   vaqtda   tarix   fani   ilmiy   xulosalarni
chiqarishda   tarixiy   tadqiqotlarning   natijasiga   asoslanadi.   Bu   aloqa-
lar bugungi fanlarning alohida  xususiyati  bo‘lib, ilmiy  natijalarning
chiqarilishiga imkon beruvchi fanlararo yondashuvdir.
Jamiyatda   sodir   bo‘lgan   voqealarning   tarkibi,   jarayonlarning
o‘zaro   bogTiqligi   va   ko‘lami   jihatdan   kengligi   bilish   obyektining
yaxlit holda tadqiq etilishi imkoniyatini cheklab qo‘yadi. Shun- dan
kelib   chiqqan   holda   tadqiqotchidan   tadqiqot   predmetini   ham
aniqlash   talab   etiladi.   Ayni   vaqtda   tadqiqotchi   tomonidan   tad-
qiqotning vazifalari, voqelikning alohida o‘ziga xosliklari, ko‘la- mi
va xususiyatlari aniqlanadi.
I Афанасьев Ю.Н. История против эклектики. — М., 1980.
46 47Tarix   fani   ijtimoiy-gumanitar   fanlar   (falsafa,   sotsiologiya,   iqti-   sod,
psixologiya,   san’atshunoslik   va   boshqalar)   tizimining   tarkibiy   qismi.   Tarix
fanining bu guruhdagi o‘rni uning tadqiqot predmeti va usullari bilan belgilanadi.
Turli   ijtimoiy   va   gumanitar   fanlar   jamiyat   hayotining   alohi-   da   jihatlarini
o‘rgansa,   tarix   fanining   tadqiqot   obyekti   —   aholi,   jamiyat,   mamlakat,   davlat
hayotining   o‘tmishi   va   buguni   haqida-   gi   faktlarni   yig‘ish,   tahlil   qilish,
to‘plangan   bilimlarni   ma’lum   bir   tizimga   solish   va   nazariy   jihatdan
umumlashtirishdir.   Tarix   fani   o‘tmishda   sodir   bo‘lgan   jarayon   va   hodisalar
orasidagi   o‘z-   aro   bog'liqlik,   ularning   ildizi,   tarixni   harakatlantiruvchi   sabablar,
uning   mantig‘i   va   ma’nosini   ko‘rish   imkonini   beradi.   Ijtimoiy   va   gumanitar
fanlar   tarixiy   tadqiqotlar   natijalariga   tayanadi.   Fan-   lararo   yondashuv   jamiyat
haqidagi   yaxlit   tasavvurni   shakllanti-   rib,   o‘tmishni   va   bugunni   anglash   orqali
jamiyat rivoji istiqbolini ko‘ra bilishdek muhim vazifani hal qiladi.
N.Jo‘rayevning fikricha, tarix - inson haqidagi, odam- lar haqidagi fan. Biroq
u bugunning odamlari, kechinmalari, his-tuyg‘ulari, faoliyatlari va munosabatlari
xususida   emas,   balki   o'tgan   ajdodlarimiz   turmush   tarzi,   ma’naviy-ruhiy
kechinma lari,   sodir   etgan   voqea-hodisalari,   maqsad   va   intilishlari   haqida gi
fandir I
.
Tarix   fanida,   boshqa   fanlarda   bo‘lganidek,   muqarrar   ixti-   soslashuv   amalga
oshmoqda.   Hozirgi   zamon   tarix   fani   alohida   bo'limlar   va   sohalardan   tashkil
topgan   bilimlar   mayjmuyidir.   Ix-   tisoslashish   darajasiga   koTa,   ularni   bir   necha
guruhga ajratish mumkin.
Birinchi   guruhni   jamiyatning   butun   va   alohida   tomonlarini   o‘rganuvchi
bo‘lim va sohalar tashkil qiladi.
- Insoniyat tarixining ayrim hodisalari alohida o‘rganiladi.
- Hududiy-geografik   tamoyilga   ko‘ra,   tarixan   bir-biri   bilan   bog‘liq   yirik
mintaqalar   -   Yevropa   va   dunyoning   boshqa   qism-   lari,   Qadimgi   Sharq,   O‘rta
Osiyo va boshqa alohida mamlakatlar hamda xalqlarga ajratiladi.
— Kompleks   muammolarni   tadqiq   qilish   bir   guruh   mamlakat   va   xalqlar
tarixida ro‘y bergan bosqichli davrlarni va o‘rganish zaruratidan kelib chiqadi.
— Jahon tarixida global yondashuv bilan bir qatorda mikro tarix (shahar va
qishloqlar, alohida shaxslar, kundalik maishiy turmush) ham o‘rganiladi.
— Tarixning alohida tomonlarini o‘rganish tarix fanining alohida sohalarini
I Tarix falsafasining nazariy asoslari. 24-b. 48ajratishni taqozo qildi (masalan, harbiy tarix, siyosiy, iqtisodiy, ijtimoiy, din, fan,
xotin-qizlar   tarixi   va   gender   tadqiqotlari,   san’at,   intellektual,   madaniyat,
diplomatiya tarixi va boshqalar).
Ikkinchi   guruhni   yordamchi   va   maxsus   tarix   fanlari   tashkil   qiladi.   Ularni
alohida   tarix   fanlariga   ajratilishi   va   rivojlanishi   ta rix   fanining   xususiy   tadqiqot
usullarini   ishlab   chiqish   zaruratidan   kelib   chiqadi.   Antropologiya,   arxeologiya,
etnografiya mustaqil o‘ringa ega. Yordamchi tarix fanlariga — manbashunoslik,
ar-   xeografiya,   paleografiya,   geraldika,   numizmatika   kiradi.   Maxsus   guruh   —
boshqa   fanlar   ehtiyojidan   kelib   chiqadi   (masalan,   tabiiy   fanlar   tarixi,   texnika
tarixi,   davlat   va   huquq   tarixi).   Tarix   fani ning   tarixini   tarixshunoslik   fani
O‘ rganadi I
.
Tadqiqotning   nazariy   jihatdan   koMami   ayni   vaqtda   predmet-   ning   ham
ko‘lami   jihatdan   kengayib   borishiga   ta’sir   ko‘rsatadi.   Biroq   tarix   fani   tadqiqot
usullari   va  tarix   fani  tushunchalarining  turlichaligi   bois,  tarix   fani  predmetining
belgilab olinishi ham murakkablik kasb etadi.
M.Veberning   fikricha,   tarix   fanining   obyektiv   predmeti   yo‘q.   Tarix
tarixchining   «layoqati   va   ixtiyori,   xohish-irodasi»dir.   Tarix-   chi   keng   ko‘lamli
obyekt ichidan o‘z idroki asosida anglagan qis- minigina yuzaga chiqarib, ajratib
ola   oladi.   Neokantchilarning   fikricha,   o‘rganish   obyekti   tadqiqotchiga   bogliq
bolmagan   hol-   da   o‘z   qonuniyatlariga   ega   bolgan   tabiiy   fanlarga   nisbatan   tarix
fanida   tarixchining   mushohada   yuritishiga   hamda   voqelikka   nis batan   baho   bera
olishiga bog‘liq holda alohida va takrorlanmas holat deb tushuniladi.
Marksistlar   esa   tarixning   xususiy   bo‘lishi   va   umumiy   taraq-   qiyot
qonuniyatlariga alohida yondashishi kerak deb ko‘rsatadi. Agar tarix fan bo‘lishi
kerak bo‘lsa, u ham (barcha fanlar kabi) qonuniyatlariga ega bolishi kerak.
Marksistlar   haqida   N.Jo‘rayev   quyidagi   fikrlarni   bildirib   o‘ta-   di:   —
«Marksistik mafkura insonning tarixiy tafakkuri va qarash- lari xolis hamda erkin
rivojlanishiga,   shaxsning   ozod   yashashi-   ga,   shakllanishiga   imkon   bermadi.
Tarixiy   taraqqiyot   qonunlariga   zid   bunday   g‘oyalar   esa   uzoq   yashamasligi
o‘tmishdan   ma’lum.   Chunki   bir   g‘oyani,   konsepsiyani   ilgari   surganlar   o‘z
maqsad-   lari,   dunyoqarashlari   doirasidangina   kelib   chiqib   tarixga   yonda-
shadilar,   xolos.   Ana   shu   tufayli   tarixga   noxolisona   qarash,   bir   yoqlamalik
tendensiyasi   vujudga   keladi.   Natijada   tarix   soxta-   lashtiriladi.   Buni   ko‘pincha
anglab-anglamaymiz, tushunib-tu- shunmaymiz» 1
.
I  «0‘zbekiston milliy ensiklopediyasi». Davlat ilmiy nashriyoti, 2004, 8-jild. 274-b 49Tarix   va   tarix   fani   yuzasidan   bir   qator   fikrlar   bildirib   o‘tilgan-   ki,   ular   biri
ikkinchisining mazmunini  toldirib  keladi. Adabiyot- larda qayd etilishicha,  tarix
so‘zi   beshta   ma’noni   ifodalash   uchun   qollanilmoqda,   jumladan,   ijtimoiy
taraqqiyot   jarayonida   yuzaga   kelgan   voqelik,   hayot;   olmishga   oid   dalil   va
hodisalar   majmuyi   —   o‘tmish,   kechmish;   biror   voqea-hodisaning   izchil
taraqqiyoti   haqidagi   fan;   jamiyat   taraqqiyoti   haqidagi   fan;   biror   ishning   ba-
jarilganligini, biron voqea-hodisaning qachon bolib o‘tganligini ko‘rsatuvchi aniq
vaqt, sana I   II
.
Tarix   tushunchasi   Yevropada   dastlab   insonni   o‘rab   turgan   olamni
tushunishning   har   qanday   koTinishiga   nisbatan   qolla-   nilgan   bo‘lsa,   bugungi
kunda   tadqiqotchilar   va   mutaxassislar   to-   monidan   uchta   asosiy   tushunchaga
urg‘u berilmoqda, ya’ni, bi- rinchidan, tabiat va jamiyatdagi har qanday jarayon
taraqqiyoti,   ikkinchidan,   insoniyatning   taraqqiyoti   jarayonlari   va   uchinchi-   dan,
insoniyat taraqqiyoti jarayonlarini o‘rganuvchi fan 1
.
Tarixchi M.P. Lapteva «tarix» («istoriya») atamasi rus tilida- gi tushunchalar
bilan   yondashilsa   sakkizta   ma’noni,   ingliz   tili-   ning   Oksford   lug‘atida   esa
to‘qqizta ma’noni bildirishini ta’kid- lab o‘tadi III   IV
.
Mazkur fanning izohi keltirilgan boshqa manbada qayd etili- shicha, tarix bu
—
1. Tabiat va jamiyatdagi har qanday rivojlanish jarayoni.
2. Insoniyat   va   uning   mahsuli   bo‘lgan   tamaddunlar   rivo-   ji,   jamiyat   va
davlatlar   o‘tmishi   taraqqiyoti   jarayonini   o‘rganuv-   chi   fan.   Tarix   fani
insoniyatning   butun   o‘tmishi   davomida   jami yat   hayotida   sodir   bo‘lgan   voqea-
hodisalar, jarayonlarni (jamiyat rivojini) yaxlit bir tarzda o‘rganadi V
.
Hozirgi   zamon   tarix   fani   alohida   bo‘Iimlar   va   sohalardan   tash-   kil   topgan
bilimlar majmuyidir.
O‘tmish   hamda   o‘tmish   haqida   yozma   va   og‘zaki   tarzda   ma’lu-   mot   berish
yoki   so‘zlash,   hikoya   qilish,   xabar   berish   tarix   fani-   ning   xususiyatini   aniqlab
beradigan asosiy metodologik muam- molardan biri sanaladi VI
.
I Tarix falsafasining nazariy asoslari. 15—16-bb.
II Ibrohimov A. Bizkim o‘zbeklar... — T.: «Sharq», 1999.  278—279- bb .
III Теория и методология истории: курс лекций / М.П. Лаптева; Перм. гос. ун-т. — Пермь, 2006.
С .4.
IV 0‘sha joyda.
V «O'zbekiston milliy ensiklopediyasi». Davlat ilmiy nashriyoti, 2004, 8-jiId.  274- b .
VI Могильницкий Б.Г. Введение в методологию истории. — М., 1989. 50Biroq, yaxshi bilamizki,  haqiqiy tarixiy  voqelik  bizning tu- shunchamizdagi
tasavvurdan  ko‘ra  birmuncha  kengligi,  ko‘pqir-  raliligi  bilan   tarix  fanini   «hayot
murabbiyi»   darajasiga   ko‘tara-   di.   Shu   o‘rinda   tarixchilardan   birining   quyidagi
so‘zlarini   keltirib   o‘tish  o‘rinlidir:   «Hayotni   tushunish  va   yo‘lga   qo‘yishni   tarix
o‘rgatmaydi,   balki   hayotning   o‘zi   tarixni   talqin   qilish,   izohlash-   ni   o‘rgatadi.
Tarix hayot murabbiyligidan uning o‘quvchisiga ay- landi» 1
.
Biroq   shu   o‘rinda   ta’kidlash   lozimki,   tarixiy   jarayonni   tu-   shuntirish   tarixiy
tadqiqotlarning   mantiqiy   mazmuni   va   tadqiqot-   larning   ilmiy   metodologik
yondashuvlariga bog‘liq bo‘ladi.
Tarixiy   tadqiqotlar   uzoq   vaqt   davomida   siyosiy   tarix   tadqiqot-   lari   bilan
cheklanib  kelgan  bo‘lib, tadqiqotlarning  asosiy e’tibo- ri hukmdorlar faoliyatiga
qaratilgan   bo‘lib,   xalq   ommasi   va   uning   tarixiy   jarayonlardagi   o‘rni   tadqiqotlar
e’tiboridan  chetda  qol- gan. Bu haqda mashhur adiblardan  biri F. Volter  kinoya
bilan: «Hamma tomonda faqat qirollar tarixini ko‘rmoqdaman, men esa odamlar
tarixini yozmoqchiman», — degan edi.
D. Yum   tarix   fani   predmeti   sifatida   buyuk   saltanatlarning   yu-   zaga   kelishi,
taraqqiy etishi hamda tanazzulga uchrashini ko‘rsat- gan edi I   II
.
E. Gibbon urushlar  tarixi  va  jamiyatni  boshqarish  deb ko‘rsat- gan bo‘lsa III
,
L. Ranke diplomatik aloqalar tarixini ko‘rsatgan edi IV
.
Nemis faylasufi K. Yaspers esa tarixni bir davrdan ikkinchi davrga o‘tish, deb
ko‘rsatadi.   K.   Yaspersning   fikricha,   ta rix   fanining   eng   muhim   savollaridan   biri
bu   —   «aslida   bu   qan-   day   sodir   bo‘lgan   edi?»   tarzida   emas,   balki,   «biz   aslida
qanday 
I Виппер Р.Ю. Состояния и события, массы и личности, интересы и идеи // Рубеж. 1995. № 5.
С. 69.
II Devid  ( David )  Yum  ( ing .  David   Hume ; 1711- yil  7- may  ( eski   hisobda  26- aprel ),   Edinburg  — 1776-
yil ,   25   —   avgust   )   —   shotland   faylasufi ,   iqtisodchi   va   tarixchi ,   publitsist ,   shotland   maorifi
arboblaridan   biri ,  empirizm   nazariyasi   vakili
III Edvard   Gibbon   (ing.   Edward   Gibbon;   1737-yil   27-aprel,   Patni,   Surrey   grafligi   —   1794-yil   16-
yanvar, London) — ingliz tarixchisi. «Rim imperiyasining inqirozi va yemirilishi» asari muallifi (1776
—1788).
IV Ranke (Ranke) Leopold fon (1795—1886) — nemis tarixchisi. Asosan G‘arbiy Yevropaning XVI—
XVII   asrlardagi   siyosiy   tarixi   bilan   shug‘ullangan.   D.RanJcening   ta’kidlashicha,   «tarixni   qanday
sodir bo‘lgan bo‘lsa, shundayligicha yozish  кегак ». 1
  Ясперс К. Смысл и назначение истории. — М., 1991.
51holatdamiz (yoki qayerdamiz)?» tarzida, ya’ni, boshqacha so'zlar
bilan aytganda, tarix bilimlarining maqsadi — bizning buguni- mizni
(aslimizni)   aniqlashdir.   Shundan   kelib   chiqqanda   tarix   —   bu
zamonaviy   muammolarni   hal   etishga   va   anglashga   yo‘naltiril-   gan
qator hodisalar va jarayonlardir 1
.
Yuqoridagi   tarixchilarning   fikrida   bir   umumiylik   borki,   bu   ham
bo‘lsa   ularning   barchasi   tarix   predmetini   siyosiy   tarix   va   uning
tadqiqidan kelib chiqqan holda ko‘rsatib bergan edilar.
XIX   asrda   statistik   tadqiqotlarning   yuzaga   kelishi   natijasi-   da
iqtisodiy   tarixga   qiziqish   paydo   bo‘ldi.   Shuningdek,   bu   vaqt-   da
madaniyat tarixiga ham e’tibor qaratila boshlandi. Qadimgi san’at va
madaniy   hayot   tarixi   va   ijtimoiy   hayot   sohasida   bir   qa tor   ilmiy
tadqiqotlar amalga oshirilib, adabiyotlar nashr qilindi.
Ikkinchi   jahon   urushidan   so‘ng   «Annallar   maktabi»   ta’siri-   da
«yangi   tarix   fani»,   ya’ni   tarixni   o‘rganishda   antropologik   yon-
dashuv paydo bo‘ldi. Endi tarixiy tadqiqotlarning diqqat markazi- da
inson   va   uning   faoliyati   hamda   ijtimoiy   va   madaniy   mansubligi
masalalari   ko‘rila   boshlandi.   Tarixiy   antropologiya,   tarixiy   psi-
xologiya,   tarixiy   sotsiologiya,   demografiya,   urbanizatsiya   sohalari
shakllandi,   ayollar   tarixini   o'rganish,   mahalliy   yoki   alohida   ta rixiy
jarayonlarni   o‘rganish   boshlandi.   Shu   vaqtlarda   u   yoki   bu
voqealarning   bevosita   ishtirokchilari   bo‘lgan   insonlar   xotirasiga
asoslangan «og‘zaki tarix» sohasi ham taraqqiy eta boshladi.
Ayrim   tarixchilar   hatto   ehtiyoj   yo‘qolishi   natijasida   tarix   pred-
metining   ham   yo'qolib   borishi   haqida   fikr   bildira   boshlagan
bo‘lsalar,   ayrim   tarixchilar   (E.   Xobsboum)   aksincha,   ijtimoiy   ta rix
asosida   va   ijtimoiy   psixologiyaga,   ya’ni   fikrlash   tizimi,   xulqlar
stereotiplari va odamlaming hayot tarziga alohida e’tibor qarat- gan
holda yaxlit tarix fani predmetini shakllantirish zarur, deb hisobladi.
N. Jo‘rayevning ta’kidlashicha, tarix fanining predmeti, tarix
fani va tarix tushunchasi va tadqiqot usullarining yondashuvlari
/
haqida   30   dan   ortiq   tushunchalar   mavjuddir.   Bunday   fikrlarning
xilma-xilligi,   yondashuvlarning   turlichaligi,   tarix   faniga   bo‘lgan
munosabatlarning har xilligi uning predmetini aniqlashda mu- 52rakkabliklarni yuzaga keltiradi 1
-
F. Brodel   esa   global   tarixni   yaratish   (ya’ni,   tarixchini   inson   va
jamiyatga   aloqador   barcha   omillar   va   jarayonlar   qiziqtirishini
hisobga olgan holda) g‘oyasini ilgari surdi I   II
.
M. Barg   esa   tarixni   «ikkinchi   darajali»   faktlar   va   dalillar   bi lan
«to‘ldirib» tashlamaslik fikrini ilgari surdi, biroq bu bilan xa- tolikka
yo‘l qo‘ydi III
.
B.G.   Mogilnitskiy   tomonidan   ilgari   surilgan   «konkret   tarixiy
qonuniyatlar» tushunchasi esa mavhumlik kasb etib, qonuniyat- larni
tarixiy   voqelikdan   faqatgina   abstraktlashgan   holda   aniqla-   nishi
ochib berilmadi IV
.
N. A.   Yerofeyev   esa   tarix   fani   predmetini   birmuncha   to‘laqon-
liroq   tushuntirib   berishga   erishdi,   uning   fikricha,   tarix   fani   in son
hamda   jamiyatni   hamda   ularning   taraqqiyoti   xususiyatlari,   ulardagi
o‘zgarishlar, ularning jamiyat taraqqiyotining turli qism- larida sodir
bo‘lishini, bu jarayonlarda inson va jamiyat  qan- day bosqichlardan
o‘tganligini,   qanday   taraqqiyot   darajasiga   erishganligini   va   shu
jarayonlardagi   ishtirokini   o‘rganadi.   Bunday   yondashuv   ijtimoiy
tarix   taraqqiyoti   an’analariga   yaqin   tushuncha   edi.   Tarixchining
diqqati   nafaqat   tarixiy   shaxslar   va   takrorlanmas   aniq   tarixiy
voqealarga   qaratilgan,   balki   o‘zaro   munosabatlarda-   gi   ijtimoiy
I Tarix falsafasining nazariy asoslari- 199-b.
II Fernan Brodel (fr. Fernand Braudel; 1902-yil 24-avgust - 1985-yil
27-noyabr)   -   taniqli   fransuz   tarixchisi,   tarixiy   jarayonlarning   tahlili   va   tadqiqida
iqtisodiy   va   geografik   omillarning   hisobga   olinishi   fikrini   ilgari   suigan.   Fransuz
tarixshunosligining   «Annallar   maktabi»   vakili,   ijtimoiy   fanlarda   tarixiy   omillarning
o‘rni   brasida   tadqiqotlar   olib   boigan,   «dunyoviy-tizimli   nazariya»   (mir-sistemnaya
teoriya) asoschisi.
III Mixail Abramovich Barg (1915-yil 1-may, Satanov, Proskurovsk
uezdi,   Podolsk   guberniyasi   -1991-yil   21-may,   Moskva)   -   rus   tarixchisi,   Buyuk
Britaniya   tarixi   va   tarix   fani   metodologiyasi   sohasida   yirik   mutaxassis,   tarix   fanlari
doktori   (1958),   professor   (1960),   Buyuk   Britaniya   qirollik   akademiyasi   a’zosi.   M.A.
Barg   tomonidan   fanga   tizimlat   (sistemalar)   va   tuzilishilar   (strukturalar),   tizimlar
tarkiblari (podsistema) haqidagi tushunchalar kiritildi.
IV Mogilnitskiy Boris Georgiyevich (1929-yil 18-aprel, Kiyev - 2014-yil 9-iyul) - tarix
fanlari   doktori   (1967),   tarix   fanining   nazariy   masalalariga   oid   bir   qator   darsliklar
(« История   истроической   мисли   XX   века »   ( Вип .   1.   Томск ,   2001.,   Вип .2.   Томск ,
2003  г .,  Вип . З . 2008)  muallifi. 53tizimlar va an’analarga ham qaratilgan. Yuqorida aytib o‘tilganidek,
tarix   tushunchasi   haqida   o'ttizga   yaqin   yondashuv   va   tadqiq   etish
usullari mavjud. Fikrlarning bunday xilma-xilligi o‘z o‘rnida tarixni
tushunish   va   uni   anglashda   o‘ziga   xos   murakkab-   liklarni   keltirib
chiqaradi. Tarixshunos N. Doroshenko tarix fani predmetini «tarixiy
ongda   o‘z   aksini   topgan,   turli   tarixiy   yo‘na-   lishlarga   asoslangan,
turli tarixiy vazifalarni bajaruvchi odam- larning tarixiy turmushidan
tarkib topgan real qonuniy, tarixiy jarayon muhim elementlardan biri
deb hisoblangan tizim» sifati- da tushuntiradi.
Fransuz   tarixchisi   Lyusyen   Fevr:   «Tarix   —   narsalar   va   hodisa-
lar   haqidagi   emas,   balki   inson   haqidagi,   insonning   o‘tmishi   ha-
qidagi fandir. Birgini tarix mavjuddir, u ham bo‘lsa Inson tarixi- dir
va   bu   tarix   keng   ma’nodagi   tarixdir»,   —   degan   fikrni   bildirgan
bo‘lsa',   antik   davr   donishmandlaridan   biri   Sitseron:   «Tarix   —
davrlarning   guvohi,   haqiqat   chirog‘i,   xotira   hayoti,   hayot   murab-
biyi, qadimiylik xabarchisi», — degan fikrini bayon qilgan I   II
.
V. Ivanov esa «Tarix ommaviy hayot qonuniyatlarining konk- ret
shakllarini   o‘rganishni   predmet»,   —   deb   hisoblaydi.   B.   Mogil-
nitskiy:   «Tarix   odamlar   faoliyati,   shuningdek   ushbu   faoliyat   oqi-
batlari   bilan   bog'liq   konkret   ommaviy   taraqqiyot   qonuniyatlarini
tadqiq qiladi», — deb tushuntirsa, tarix fani metodologiyasi  sohasi-
da   yirik   tadqiqotlarni   amalga   oshirgan   tarixchi   I.   Kovalchenko   esa,
«Tarixiy   taraqqiyot   o‘z   maqsadiga   ega   bo‘lgan   odam   faoliyati-   ni
o‘zida   aks   ettiradi,   bu   esa   ilg‘or   qonuniy   hamda   ichki   shart-   larga
ega bo‘lgan jarayondir. Bu jarayonning konkret yo'nalishida organik
ravishda   moddiylik   va   ma’naviylik,   obyektivlik   va   indivi-   duailik
I Lyusyen   Fevr   (fr.   Lucien   Febvre;   1878-yil   22-iyul   —   1956-yil   11-sentabr)   —
fransuz tarixchisi, asosiy tadqiqotlari XVI asr tarixiga bagishlangan. Mark Blok bilan
hamkorlikda   «Annallar»   («Annali»   (1929))   jurnaliga   asos   solgan.   «Annallar»
maktabining asoschilaridan biri.
II Mark   Tulliy   Sitseron   (lat.   Marcus   Tullius   Cicero;   mil.aw.   106-yil   3-yanvar,
Arpinum —  mil.aw. 43-yil  7-dekabr, Formiya) —  qadimgi  Rim siyosiy  arbobi,  notiq
va   faylasuf.   Sitseron   o'zidan   ko‘plab   adabiy   meros   qoldirgan   va   ularning   bir   qismi
bugungacha   yetib   kelgan.   Sitseron   «Tarix   —   davrlarning   guvohi,   haqiqat   chirog‘i,
xotira hayoti, hayot murabbiyi, qadimiylik xabarchisi»,   —
  degan fikrini bayon qilgan.
Sitseron tomonidan ilk bor Geradotga «tarixning otasi» deya nom berilgan. 54uyg‘unlashadi.   Bu   uyg‘unlikning   o‘zi   esa   tarkibiy   shakl   va   sifat
birligi holatida namoyon bo‘ladi», — degan fikrni bildiradi 1
.
Insoniyatning o‘tmishi cheksiz darajadagi turfalikdan iborat- dir,
undagi   hodisalar   cheksiz   ravishda   sodir   bo‘lgan   va   ularning
barchasini ta’riflab berish imkonsizdir.  I   II
Tarix   —   bu   insonlar,   ularning   faoliyati,   intitilishlari   haqida-   gi
fandir.   Tarixchining   ilmiy   izlanishlari   tarixiy   jarayonlarning
obyektiv   va   subyektiv   qirralarining   qo‘llanilishidagi   birlikning
aniqlanishi   bilan   bog‘liqdir.   Aynan   shu   holat   tarixiy   bilimning
sotsiologik bilim bilan yaqinlashtiradi.
Tarixdagi  takrorlanishlar  tarixiy  jarayonlarning  an’anaviyligi  va
ayni   vaqtda   tarixiy   jarayonlarning   o‘ziga   xosligi   va   individu-   alligi
bilan   ham   xususiyatlanadi.   Tarixiy   jarayonlarda   o‘xshash
hodisalarning takrorlanishi ularning kelib chiqishidagi, takror- lanish
ehtimolligi   va   sodir   bo‘lish   jarayonlaridagi   turlichaligi   bi lan   bir-
biridan farqlanadi III
.
Bunday   mazmundagi   fikrlar   boshqa   bir   qator   tarixchilar   to-
monidan   bildirilib,   ular   tarix   fani   va   tarix   fanining   predmetini
turlicha  holatda  tavsiflab  berdilar. Ingliz tarixchisi  R. Kolling- vud:
«Qandaydir tarixiy jarayon va uni anglashning aniq va yago- na yo‘li
mavjud emas, tarixiy jarayon o‘z-o‘zidan shakllanadigan 
I Tarix falsafasining nazariy asoslari. 199-b.
II Лаптева М.П. Теория и методология истории: курс лекций / М.ГТ. Лаптева;
Перм. гос. ун-т. — Пермь, 2006. С. 159—160.
III 0‘ sha   joyda . ong   mahsuli   hisoblanadi»,   —   degan   fikrni   ilgari   surgan   bo‘lsa,
yana   bir   ingliz   tarixchisi   M.   Oukshot:   «Tarix   fanining   predmeti   bu
shunchaki   tarixchining   tadqiqot   olamidir,   undagi   jarayonlar
tarixchining   tafakkuri   mahsuli   va   konstruksiyasidir.   Tarix   bu   -
tarixchi   g‘oyalarining   spetsifik   olamidir»,   —   degan   fikrni   o‘rtaga
tashlaydi.   Tarixchi   G.   Kommadjer   zamonaviy   tarix   faniga   ta’rif
berar ekan, uni quyidagicha sharhlab beradi: «Tarix amaldagi atom,
kimyoviy vositalar singari o‘zini namoyon eta olmaydi. Bu vositalar
tabiatda mavjud va inson ularni yo‘q qilgunga qadar mavjud bo‘ladi.
Tarix esa tabiatda  yashamaydi,  balki inson tasav- vurida, xotirasida
yashaydi» I
.
Tarix   fani   haqida   bir   qator   vatandoshlarimiz   ham   o‘z   qarash-
larini bayon qilganlar. Xususan, buyuk mutaffakkir shoir va al- loma
Alisher Navoiy tarix fani haqida shunday fikrlar bildirgan:
«Hukmdorlarning   qay   biri   zulm   otini   surdiyu,   qay   biri   ado-   lat
bilan   dong   taratdi   va   oxiri   bundan   nima   murod   hosil   bo‘lga-   nin
tarixdan   bilamiz.   O‘lkada   nima   obod   bo‘ldi,   mamlakat   ni-   madan
tinchlikka yuz tutdi? Har bir shaxsning sifatida nima-yu, nuqsonlari
nima, hamma-hammasi tarixda bitilgan».
Abulg‘oziy   Bahodirxon   o‘z   asarini   yaratar   ekan,   tarixiy   jara -
yonlar   va   voqealarni   obyektiv   ravishda   yoritishga   harakat   qilgan-
ligini   alohida   ta’kidlaydi:   «Emdi   ko‘nglingizga   kelmasunkim   faqir
taraf   tutub   yolg‘on   aytqon   bo‘lg‘ayman   va   yo   o‘zimni   g‘alat   ta’rif
etqon bo‘lg‘ayman».
U   «Shajarai   turk»   asarini   yozishga   kirishar   ekan,   Xorazm   xon-
lari tarixini yozishga harakat qilayotganligi va bunda nafaqat sa- roy
tarixi, balki shu hududlarda yashab o‘tgan xalqlar va ularning tarixi,
turkiy   xalqlarning   tarixi   kabi   sohalarni   ham   yoritish-   ni   maqsad
qilganligini,   biroq   ayni   vaqtda   bu   tarixlarni,   ayniq-   sa   Xorazm
xonlari tarixini yozishda betaraf bo‘lish, tarafkash- lik qilmaslik yoki
ilmiy   til   iborasi   bilan   aytganda   voqealarni   obyektiv   ravishda
yozishga amal qilmoqligini alohida ta’kidlab 
I   Tarix   falsafasining   nazariy   asoslari . 200- b .
56 57o‘tadi. Abulg‘oziyning tarixga bo‘lgan munosabatidan kelib chi-
qib anglash mumkinki, tarix bu mamlakatning  siyosiy mavjudli- gi,
uning   turli   vaqtlarda   turli   taraqqiyot   darajasiga   yetganligi   yoki
inqirozga   uchraganligi,   uning   siyosiy   va   iqtisodiy   hayoti   va   ayni
vaqtda xalqlar va ularning kelib chiqishi, millat sifatida shakl- lanib
borishi va qadriyatlarini yoritib berishi lozim bo‘lgan fan ekanligini
anglash mumkin.
O'rta   Osiyo   tarixchilarining   tarixni   yoritishdagi,   tavsiflash   va
talqin qilishdagi obyektivlik va xolislik an’analari keyingi asrlar- da
ham davom ettirildi. XIX asr ikkinchi yarmi — XX asr bosh- larida
yashab   ijod   qilgan   Muhammad   Yusuf   Bayoniy   «Shajarai
Xorazmshoxiy»   asarini   yozishda   tarix   va   uni   tavsiflashga   alohi-   da
e’tibor   qaratadi   va   tarixni   haqqoniy,   obyektiv   ravishda   yo-   zish
shartligini   uqtiradi:   «Tarix   kitobi   yozishning   bir   sharti   bor.   Tarixiy
voqealarni   yozuvchi   tarafdorlik   etmasdan,   bo‘lgan   vo-   qealarni
rostlik   bilan   bayon   etishi   kerak.   Agar   rostlik   bilan   ba-   yon   etmasa,
uning so‘zlari hech bir odamga ma’qul bo'lmaydi» 1
.
XIX asr ikkinchi yarmi — XX asr boshlarida yashab ijod qil gan
farg‘onalik   tarixchi   Is’hoqxon   Junaydulloxo‘ja   o‘g‘li   Ibrat
To‘raqo‘rg‘oniy insonlarni o‘z oTmishi va ajdodlari, yashab tur- gan
vatani va uning o‘tmishini bilishi zarurligini alohida ta’kidlab o‘tadi
va   tarixni   o‘rganishga   da’vat   etadi:   «....inson   ancha-mun-   cha
baqadri   ilmi   bashariyat   tavorixdan   bilmak   labudda   o‘lmoqi
ma’lumdir.   Loaqal   kishi   o‘z   muvattin   yerini   bilmak   zaruriyotdan-
dur. Bilmasa, tafosir va ahodislarda va tavorixlarda mubayyindur- ki,
ko‘rmak va bilmak ilmdandur» I   II
.
Ibrat  tarix  fani   sifatida  garchi   o‘zining   «Tarixi  Farg‘ona»  asari-
da   ko‘pgina   tarixiy   jarayonlarni   va   ularning   tavsifini,   shaxslar
faoliyati   va   ularning   tarixiy   jarayonlardagi   ishtiroki   va   boshqa   shu
kabi   bir   qator   holatlarni   bayon   etib   bergan   bo‘lsada,   inson   jamiyat
taraqqiyoti va uning tarixidan xabardor bo‘lishi, hech bo‘lmagan- da
o‘zi   yashab   turgan   vatani,   tug‘ilib   o‘sgan   zamini   tarixini   bilishi
lozimligini,   bu   hatto   tafsir   va   badislarda   ham   shart   etib   qo‘yilgan-
I Muhammad   Yusuf   Bayoniy  « Shajarai   Xorazmshohiy ». —  T .:  Meros .  1991.
II Ibrat. Tarixi Farg‘ona. — T.: Meros. 1991. 58ligi va bu ham ilm ekanligini alohida ta’kidlab o‘tadi.
Tarixchi   Mullo   Olim   Mahdumhoja   esa   «Tarixi   Turkiston»
asarida tarixga shunday ta’rif beradi:
«...Ilmi tavorix [tarix ilmi]ning foyidamandlig‘ig‘a tamomi firqa
muttafiq ur-roydurlar. Aksar tavoyifi umam, balki, tamomi ahli olam
bu ilmni amalga qo‘yub, gumoshtagonlarindin rivoyat va hikoyatlar
qilib, oning o‘zlarig‘a dalil qiladurlar» 1
.
Atoqli   o‘zbek   olimlaridan   biri   Abdurauf   Fitrat   esa   Yevropa
tarixchilari   tomonidan   tarix   fani   va   uning   predmetining   tur-   li
talqinlarini ilgari surish «avj» olgan XX asr boshlarida ta rix va tarix
fani   haqida   shunday   deydi:   «Tarix   millatimizning,   o‘tmishimizning
taraqqiyotini hamda tanazzulining sabablarini o‘rganadigan fandir».
Tarix va tarix fani yuzasidan bir qator fikrlar bildirib o‘tilgan- ki,
ular  biri  ikkinchisining   mazmunini  to‘ldirib   keladi.   Adabiyot-   larda
qayd   etilishicha,   tarix   so‘zi   beshta   ma’noni   ifodalash   uchun
qo‘llanilmoqda:
1. Ijtimoiy taraqqiyot jarayonida yuzaga kelgan voqelik, hayot.
2. O‘tmishga   oid   dalil   va   hodisalar   majmuyi   —   o‘tmish,   kech-
mish.
3. Biror voqea-hodisaning izchil taraqqiyoti haqidagi fan.
4. Jamiyat taraqqiyoti haqidagi fan.
5. Biror   ishning   bajarilganligini,   biron   voqea-hodisaning   qa-
chon bo‘lib o‘tganligini ko‘rsatuvchi aniq vaqt, sana 2
.
Mazkur   fanning   izohi   keltirilgan   boshqa   manbada   qayd   eti -
lishicha, tarix bu —
1. Tabiat va jamiyatdagi har qanday rivojlanish jarayoni.
2. Insoniyat   va   uning   mahsuli   bo‘lgan   tamaddunlar   rivo-   ji,
jamiyat va davlatlar o‘tmishi taraqqiyoti jarayonini o‘rganuv-
_______________   /
1
Mullo Olim Maxdumxoja. Tarixi Turkiston. — T., 2010.
2
Ibrohimov A. Bizkim o‘zbeklar... — T.: «Sharq», 1999. 278—279-bb.
chi fan. Tarix fani insoniyatning butun oTmishi davomida jami- yat
hayotida   sodir   bo‘lgan   voqea-hodisalar,   jarayonlarni   (jamiyat
rivojini) yaxlit bir tarzda  O‘ rganadi I
.
I  «0‘zbekiston milliy ensiklopediyasi». Davlat ilmiy nashriyoti, 2004, 8-jild. 274-b. 59Hozirgi   zamon   tarix   fani   alohida   bo‘limlar   va   sohalardan   tash-
kil topgan bilimlar majmuyidir.
Tarixiy   manbalar   va   mumtoz   adabiyotda   tarix   va   ta’rix   iborala-
rining turlicha mazmunda qo'llanilganligini kuzatish mumkin.
Ta’rix   (arab   tilida   —   yuz   bergan,   sodir   bo‘lgan)   —   mashhur
kishilarning tug‘ilishi va vafoti, turli bino-inshootlarning quri- lishi,
kitoblar ta’lifi va boshqa muhim voqea-hodisalar vaqtini anglatuvchi
uslub.   Ta’rix   ko‘pincha   u   yoki   bu   mashhur   shaxsning   vafoti
munosabati bilan, biror-bir tarixiy voqeaning sodir bo‘lgan sanasini
anglatish  yoki unga  ishora tarzida  she’riy tilda  yozil-  gan. Ta’rixda
qo'llangan   so‘z   va   iboralar,   ularni   tashkil   etgan   arab   harflarining
abjad   raqami   bilan   qo‘shib   hisoblanganda,   ma’lum   bir   sana   kelib
chiqadi.   Sanani   bildiradigan   so‘z   yoki   ibora   ta’rix   moddasi,   ularni
tashkil   etgan   harflarning   abjad   bo‘yicha   yig'in-   disi   jumal   deyiladi.
Ta’rix   faqat   mustaqil   yozilmay,   ba’zi   bir   asar-   larning   ichida   ham
keladi.
Ta’rixda  muallif   ko‘zda  tutgan  sana  so‘z  yoki  muammo   usulida
ifodalanadi.   Shunga   ko‘ra,   ta’rix   sarih   (ochiq,   ravshan)   va   ta’miya
(berkitilgan,   yashirilgan)   kabi   ikki   turga   bo‘linadi.   Ta’rixning   sa rih
turida   sana   ochiq   ifodalansa,   ta’miyada   avval   ta’rixning   mod dasi
topiladi.   Tarix   asarlarida   va   manbalarda   ta’rixlar   qo‘llanilgan
holatlar juda ko‘p uchraydi.
Masalan,   Alisher   Navoiy   O‘ zining   «Mahbub   ul-qulub»   asarini
yozgan vaqti haqida quyidagi to‘rtlikni bitgan:
Bu nomakim lisonim o‘ldi qoyil,
Kilkim tili har na’v el ishiga moil,
Tarixi «xush» lafzidin o‘ldi hosil,
Har kim o‘qusa ilohi bo‘lg‘ay xushdil.
Bu   to‘rtlikda   alohida   ta’kidlangan   «xush»   so‘zi   asarning   yozi-
lish   vaqtiga   ishora   bo‘lib,   uning   ta’rixi   sanaladi,   bundagi   harf-
larning   raqamlar   bo‘yicha   yig‘indisi   hijriy   906   sanani   (milodiy
1500-y.) anglatadi.
Alisher   Navoiyning   «Farhod   va   Shirin»   dostonining   yozilishi
sanasiga quyidagicha ishora qilingan: 60Chu ta’rixi yilin aylay desangiz tuz,
Sakkiz yuz sakson erdi, dog‘i to‘qquz.
Mazkur   ta’rixda   keltirilgan   ishoraga   ko‘ra   shoir   dostonining
yozilish yili hijriy 889 (milodiy 1484) yilni bildiradi.
Mirzo Ulug‘bekning o‘limi bilan bog‘liq sanaga ishora qilin- gan
ta’rixda esa quyidagi misralarni o‘qish mumkin:
Ulug‘bek, bahri ulumu xirad,
Ki dunyou dinro az o‘ bud pusht,
Zi Abbos shahdi shahodat chashid,
Shudash harfi tarix «Abbos kusht».
Ya’ni, Ulug‘bek aql va hunar dengizi, dunyo va dinning tayanchi
edi. Abbosning qo'lidan  shahidlik  sharobin  ichdi  va «Abbos  kusht»
(Abbos   halok   etdi)   so‘zi   uning   ta’rixi   bo‘lib   qoldi.   Tarixiy
manbalarga   ko‘ra   Mirzo   Ulug'bek   milodiy   1449-yilning   27-oktabr
kuni   ohdirilgan.   Yuqoridagi   ta’rixdagi   «Abbos   kusht»   so‘zidagi
harflarning abjad hisobi bo‘yicha yig‘indisi ham milo diy 1449-yilni
ifodalaydi I
.
Tarix   va   tarixga   aloqador   iboralar,   so‘zlar   va   tushuncha-   lar
bugungi   lug’atimizda   ham   ko‘pchilikni   tashkil   qiladi.   Umu-   miy
tushunchalarga   ko‘ra   tarix   o’tmish   va   unda   sodir   bohgan   voqea-
hodisalarni   anglatsa,   tarix   fani   ularni   o‘rganuvchi,   o‘rga-   tuvchi   va
tadqiq   etuvchi   fandir.   Shuningdek   tarixan   iborasi   orqa-   li   tarixga
aloqadorlik,  tarixga asoslanganlik,  tarixiy  tajribalarni  hisobga olgan
holda   kabi   tushunchalarni,   tarixiy   iborasi   orqa-   li   tarixda   qoluvchi,
tarixga   kirgan,   tarix   faniga   oid,   tarixga   doir,   qadimgi   kabi
tushunchalarni anglatadi.
Tarixiylik   iborasi   orqali   biron-bir   voqea   yoki   hodisaning   uni
yuzaga   keltirgan   mavjud   tarixiy   shart-sharoit   yoki   vaziyat   bilan
uzviy   bog‘lanishni   tekshirish   va   baholash   tamoyilini   tushunish
mumkin.   «Tarixiylik»   iborasi   ilk   bor   tarixshunoslik   tadqiqotlari
I   «Ta’rix»   tushunchasiga   oid   ma’lumotlar   A.Ibrohimovnifig   «Bizkim   o‘zbeklar...»
kitobidan olingan. Qarang: Ibrohimov A. Bizkim o‘zbeklar... — T.: «Sharq», 1999. 61doirasida   avstriyalik   tarixchi   Karl   Verner   tomonidan   1879-yilda
qo'llanilgan I
.
Tarixnavis   iborasi   orqali   tarixni   tavsiflash,   tarixni   yozish,   ta-
rixni   aks   ettirish,   manbalarni   yaratish   kabi   tushunchalarni,   ta-
rixshunos iborasi orqali tarix tadqiqotlarining muammolari va ularni
o‘rganuvchi   fanni   yoki   shu   soha   bilan   shug‘ulanuvchi   mu-
taxassisni,   tarixchi   iborasi   orqali   esa   o‘tmishdagi   yilnomachilar,
solnomachilar,   sulolalar   tarixlarini   yozuvchilar,   bugungi   kunda   esa
tarix   tadqiqotlari   va   tarix   fani,   uning   o‘qitilishi   bilan   shug'ullanuv-
chi   mutaxassislarni   tushunamiz.   Tarixiy   jarayonlarga   va   ularning
borishiga ta’sir ko‘rsatgan alohida mashhur kishilar tarixiy shaxs- lar
hisoblanadi.
Yuqoridagi   fikrlardan   ko‘rinadiki,   tarix   va   tarix   fani   predmeti
haqidagi   tushunchalar   ko‘p   va   turlichadir.   Yana   ulardan   anglash
mumkinki,  tarix uzluksiz doimiy  mavjud bo‘ladi.  Inson, insoni- yat
mavjud ekan, ularning shajarasi davom etar ekan, tarix xoti- ralarda
ma’lum   darajada   «yashayveradi»   va   avvalgi   jarayonlarni   ma’lum
darajada   saqlab   uni   davom   ettiradi.   Ana   shu   holatning   o‘zi   tarixiy
bilim   manbayi,   tarix   fani   predmeti   masalasiga   aniqlik   kiritadi.   N.
Jo‘rayevning   yozishicha:   «Tarix   fani   kishilik   jamiyati-   ning
o‘tmishini o‘rganar ekan, u tom ma’noda insonshunoslikdir.
I   Лаптева   М . П .   Теория   и   методология   истории :   курс   лекций   /   М . П .   Лаптева ;
Перм .  гос .  ун - т . —  Пермь , 2006.  С . 56. Ana   shu   xulosadan   kelib   chiqib   aytish   mumkinki,   tarix   fanining
predmeti — insondir» I
.
Yuqoridagilardan   ko‘rinadiki,   tarix   fani   predmeti   va   bu   tu-
shunchaning   tarixchilar   tomonidan   umumiy   va   yaxlit   qabul   qilin-
gan tushunchasini aniqlab olish mavjud emasdek tuyuladi.
Tarix fani predmetining o‘zi tarixiylik kasb etadi. Hamma vaqt-
da   yangi   ilmiy   sohalarning   shakllanishi   va   xususiylashuvi   sodir
bo‘lib boradi. Agarda fanning predmeti aniq va konkret holda qat’iy
ravishda ko‘rsatib berilsa, bunda ilmiy tadqiqotlar ham o‘z yakuniga
yetgan va to‘xtatilgan  bo‘lar edi. Biroq bu bilan, fanning  predmeti-
ni   aniqlash   muhim   emas,   degan   tushuncha   kelib   chiqmaydi,   balki
fanning   predmetini   aniqlashtirgan   va   uni   aniq   tushungan   holdagina
biz fan sohasida ko‘pgina natijalarga erishishimiz mumkin.
Ayrim   tarixchilar   tadqiqotlar   jarayonida   nazariyani   inkor   qil-
gan   holda   ko‘proq   faktlar   (dalillar)ni   sharhlashga   asosiy   e’tibor
qaratsalar,   ba’zilari   aksincha   tarixiy   voqelikni   inkor   qilgan   holda,
tarixni   haddan   tashqari   sotsiologiyalashtirish   va   psixologiyalash-
tirishga urinadilar. Bunday qarama-qarshilikdan ravshan bo‘ladi- ki,
tavsiflashlarsiz   tarix   bo‘lishi   mumkin   emas   va   ayni   vaqtda   nazariy
tushunchalar   va   metodologiyasiz   ham   tarixning   bo‘lishi   mumkin
emas.   Bundan   ko‘rinadiki,   tarixchilarda   yagona   aksio-   matik
nazariya   (izohlarga   muhtoj   bo‘lmagan   yagona   nazariy   qoi-   da   va
tushunchalar)   mavjud   emas,   balki   nazariyalar   va   interpre-
tatsiyaning   xilma-xilligi   mavjud   va   tarix   fani   predmetining   asosiy
xususiyati ham ana shunda.
Tarix fanining tarmoqlari
Tarix   fani   ko‘p   tarmoqli   fan   bo‘lib,   inson   va   jamiyat   taraq-
qiyoti   bilan   bog‘liq   bir   qator   sohalar   rivojlanishi   jarayonlarining
umumiyligi mahsulidir.
Harbiy tarix   — tarix fanining eng qadimiy tarmoqlaridan biridir.
Hatto «tarixning otasi» Gerodot va boshqa antik davr ta-
I  Tarix falsafasining nazariy asoslari. 199-b.
62 63rixchilari   ham   qadimda   sodir   bo‘lgan   urushlar   haqida   alohida   va
ko‘plab   ma’lumotlar   yozib   qoldirganlar.   XVIII   asrdan   boshlab   esa
harbiy tarix harbiy to‘qnashuvlar tarixi sifatida rivojlana boshladi.
XIX   asr   oxiri   —   XX   asr   boshlaridan   boshlab,   urushlar   xususi-
yatidagi   yuzaga   kelgan   o‘zgarishlar   ta’sirida   harbiy   tarix   sohasida
nafaqat   harbiy   sohaga   aloqador   masalalarning   o‘zinigina,   balki
jamiyat taraqqiyotiga aloqador masalalar o‘rganila boshlandi.
Ikkinchi   jahon   urushidan   so‘ng,   harbiy   tarix   fani   sohasi   tarki-
biga   urushayotgan   mamlakatlar   va   davlatlarning   ijtimoiy-iqtisodiy
tarixini o‘rganish sohalari ham qo‘shildi. Hozirgi vaqtda harbiy tarix
predmeti   birmuncha   kengroq   tusda,   ya’ni   «urush   va   jami yat»
tushunchasiga   ega   bo £
lib,   ayrim   vaqtlarda   harbiy   mutaxas-   sislar
harbiy harakatlarni o‘rganish uchun ham jalb etiladi.
Harbiy tarix fani — tarix faning tarkibiy qismi bo‘lib, urush lar,
harbiy   jang   san’ati,   qurolli   kuchlar,   harbiy   texnika   va   harbiy   bilim
berish,   harbiy   qo‘mondonlar,   qo‘shinlar,   davlatlarning   har biy
faoliyati tajribalarini o‘rganadi.
Harbiy   tarix   fanining   tarmoqlariga   urushlar   tarixi,   harbiy   jang
san’ati   tarixi,   qurolli   kuchlarning   shakllanishi   va   tuzilishi   tarixi,
harbiy   o‘q   otar   qurollar   va   harbiy   texnikaning   paydo   bo‘lishi   va
rivojlanishi   tarixi,   harbiy   qismlar   tarixi   va   harbiy   tafakkur   tarixi
kiradi.   Shuningdek,   harbiy   tarixshunoslik,   harbiy   arxeologiya,
harbiy arxivografiya,  harbiy statistika  sohalari harbiy tarix  fani ning
maxsus tarmoqlari sanaladi.
Harbiy soha va uning taraqqiy etib borish jarayoni haqida asosiy
tushunchalarni   berish   imkoniyatiga   ega   bo'lgan   urushlar   tarixi
hamda   harbiy   jang   san’ati   tarixi   harbiy   tarix   fanining   ye-   takchi
tarmoqlari hisoblanadi.
Harbiy   tarix   fani   ham   boshqa   fanlar   kabi   ma’lum   bilimlar   so-
hasiga   tayanadi   va   o £
ziga   xos   an’anaviylikka   ega.   Siyosiy   qarash-
lar,   metodologik   va   nazariy   yondashuvlar   ta’sirida   urushlarning
xususiyatlari,   mohiyati   va   o £
rniga   baho   berishda   turlicha   yoritilish
hollari   ham   mavjud.   Shundan   kelib   chiqqan   holda   XXI   asr   ta-
rixchilari oldidagi asosiy vazifalardan biri urushlar tarixiga, har- 64biy   harakatlar   tarixiga   qat’iy   obyektivlik,   sof   ilmiylik   va   tarixiylik
nuqtayi nazaridan yondashish sanaladi.
Siyosiy   tarix   —   tarix   fanining   eng   dastlabki   yuzaga   kelgan   tar-
moqlaridan   biri   bo‘lib,   bu   tarix   o‘z   tarkibiga   fuqarolik   jamiya-   ti
tarixini,   siyosiy   voqealar   tarixini,   siyosiy   tizimlarni   boshqarish   va
ijro   etuvchi   hokimiyat   tarixini   kiritgan   holda   tarix   fanining
o'rganilishini   ma’lum   darajada   o‘zgarib   borishiga   ta’sir   ko‘rsat-   di.
Ingliz   tarixchisi   D.Eltoning   fikricha,   siyosiy   tarix   jamiyat-   ning
tarkibi   bo‘lgan   inson   faoliyatini   o‘rganadi.   Bunda   asosiy   e’ti-   bor
inson   faoliyatini   faqatgina   tavsiflab   berishga   emas,   balki   uni
tushunish   va   idrok   etishga   yo‘naltirilgan   bolishi   kerak.   Mazkur
tarixchi   o‘z   fikrini   davom   ettirib,   siyosiy   tarix   statistikaga   but-   kul
bog‘liq   bo‘lib   qolmasdan,   abstraksiyadan   qochish   va   faqatgi na
ijtimoiy   tarixni   yozmasdan,   inson   faoliyati   va   insonlar   bilan
munosabatga kirishish kerak, deb ko'rsatadi. Biroq tarixni yo- zishda
sotsiologiyaga   ko‘proq   e’tibor   qaratuvchi   bir   qator   tarixchi-   lar
D.Eltoning   bu   fikrlarini   ma’qullamaydilar   va   asosiy   qimmat-   li
ma’lumotlarni ijtimoiy tarixdan olish kerak deb hisoblaydilar.
Ko‘p hollarda siyosiy tarixchilar o‘z diqqat-e’tiborlarini in sonlar
taqdiriga   ko‘proq   ta’sir   etuvchi   siyosiy   hokimiyat   faoliyati ni
o‘rganishga   qaratadilar.   Shunga   ko‘ra   tadqiqotlar   ko‘lami   ham
kengayib boradi, ya’ni aholining  harakatlari,  alohida muammo-  lar,
hattoki   ommaviy   madaniyat   ham   siyosiy   tarixchilar   diqqat
e’tiboridan   chetda   qolmaydi.   Tarix   fanining   bu   tarmog‘ini   rivoj-
lantirishda   tarixchi   E.Xobsboum   katta   o‘rin   tutadi.   U   tarixni
faqatgina   «oliy   siyosat»   sohasida   emas,   balki   nizolar   va   kelish-
movchiliklar,   iqtisod,   ijtimoiy   psixologiya   va   boshqa   bir   qancha
guruhlarga bo‘lib o‘rganishni taklif etadi.
Iqtisodiy   tarix   statistikaning   paydo   bolishi   bilan   faol   rivojla-   na
boshladi.   Bugungi   kunda   matematik   modellashtirishdan   keng
foydalaniladi.   Tarixchi   monetarizm,   lasseferizm,   D.   Keyns   naza-
riyasi   va   boshqa   bilimlarni   bilmasdan   turib   o‘z   tadqiqotlarini   olib
borishi   samara   bermaydi.   Tarixchi   bu   soha   tadqiqida   odamlarning
yashash   tarzi   haqida   to‘liq   ma’lumot   bera   olishi   mumkin   boTma- 65gan jon boshiga to‘g‘ri keluvchi iqtisodiy ishlab chiqarish haqida- gi
ma’lumotlar   kabi   faqatgina   iqtisodiy   tahlil   bilangina   cheklanib
qolmasdan, demografiya, sotsiologiya kabilarni ham iqtisodiy so- ha
tarixini o‘rganishga jalb eta olishi kerak.
Ijtimoiy tarix.   XIX asrdan boshlab tarixchilar tomonidan ta- rixiy
tadqiqotlarda   oddiy   odamlar   va   xalqning   ahvolini   o‘rga-   nishga
e’tibor   qaratish   boshlandi.   Marksizm   ta’limotida   ishchilar
tabaqalarini   o‘rganishga   asosiy   e’tibor   qaratildi.   XX   asrga   ke-   lib,
«annallar   maktabi»   ijtimoiy   tizim   va   jarayonlarni   o‘rganish-   ga
kirishdi.   XX   asrning   60-yillarida   E.   Tomson   tomonidan   ish chilar
tabaqasining   kelib   chiqish   tarixining   o‘rganilishi   tarixiy
tadqiqotlarda   fanlararo   yondashuvning   imkoniyatlarini   ko‘rsatib
berdi.   Oila   tarixi,   ayollar   tarixi   o'rganila   boshlandi,   odamlarning
kundalik faoliyati va shaxsiy hayotini o'rganishga e’tibor kuchay- di.
Biroq   XX   asrning   80-yillari   ikkinchi   yarmi   oxirlariga   jami-   yat
hayoti   tarixini   o‘rganish   jarayonida   ko‘pgina   sohalar   e’tibor-   dan
chetda   qoldirilib,   asosan   sinfiy   kurash   masalalariga   asosiy   urg‘u
berilib,   tarixning   bir   tomonlama   o‘rganilishiga   yo‘l   qo‘yildi.
Shuningdek,   bu   jarayonlardagi   bir   tizimlilik   ham   jamiyat   hayotini
har   tomonlama   va   atroflicha   tadqiq   qilishga   imkon   bermadi.   XX
asrning   90-yillaridan   boshlab   jamiyat   hayotini   o'rganishdagi   ta rixiy
tadqiqotlarda bunday yondashuvlar inkor qilinib, uni har to monlama
tadqiq etishga kirishildi.
Diniy   tarix.   Tarix   fani   sohalari   va   tarmoqlari   orasida   eng   dast-
labki   yuzaga   kelgan   tarmoqlardan   biri   diniy   tarix   sanaladi.   Diniy
soha va jamiyat hayotining bu soha bilan bog‘liq jihatlariga yetar- li
baho   berilmasligi   umumiy   holatning   noto‘g‘ri   talqiniga   sabab
bo‘ladi.   Ayni   vaqtda   bu   sohaning   ikki   muhim   jihati   borki,   buni
tarixchilar   teologiya   yo‘lidan   borish   (yoki   voqelikka   diniy   nuqtayi
nazardan   yondashuv)   yoki   aksincha   diniy   g‘oyalarni   butkul   inkor
qilish,   deb   ko‘rsatadilar.   Hattoki   Yevropa   tarixchilarida   biror-bir
dinga   e’tiqod   qiluvchi   tarixchi   tarixiy   jarayonlarni   yaxshi   tushu-
nadi,   degan   tushuncha   ham   shakllangan   edi.   Biroq   bu   tushun-   cha
o‘zini   oqlamadi   va   bugungi   kunda   diniy   tarixga   (din   tarixiga) 66intellektual   tarix   va   ijtimoiy   tarixning   ajralmas   bir   qismi   sifatida
yondashila   boshlandi   va   ayni   vaqtda   tarixchi   avvalgi   davrlar   tari-
xini   o‘rganish   jarayonida   bu   sohaga   oid   ma’lumotlarni   ham   e’ti-
borga olishi kerak bo‘ladi.
Fan   tarixi.   Tarix   fani   ilm-fanga   kashfiyotlar   ro‘yxati   sifatida
emas,   balki   inson   faoliyatining   mahsuli   va   ayni   vaqtda   jamiyat   va
madaniy hayotning ajralmas bir bo‘lagi sifatida qaraydi. Ilm- fan —
ijtimoiy   va   mafkuraviy   xususiyatga   ega.   Ayni   vaqtda   tarix-
chilardan   ilm-fanning   ilmiy   bo‘lmagan   tafakkur   mahsuli   bo‘lgan
(astrologiya,   alkimyo   va   boshq.)   fanlarni   ilmiy   fanlar   bilan   ara-
lashtirib yubormaslik talab etiladi. Bu sohaning tarixiy tadqiqot- lari
jarayonida   ilm-fan va  jamiyat   o‘rtasidagi  aloqalar  va  bog‘liq-  likka
alohida e’tibor qaratilishi kerak.
Ayollar   tarixi   va   gender   tadqiqotlari.   Tarixda   ayollar   haqida
ma’lumotlarning   paydo   bo‘la   boshlanishi   feminizmning   shakllani-
shi   bilan   bog‘liq   hisoblanadi.   Biroq   XX   asrning   60-yillari   oxirlari
70-yillari boshlariga kelib «ayollarga oid tadqiqotlar» sifatida pay do
bolgan bo‘lsa, 80-yillarga kelib bu sohada «gender tadqiqot lari» deb
nom   olgan   predmet   tarmogh   shakllandi   va   bunda   asosan   ayollar
tarixining   konseptual   apparatini   o‘rganishga   e’tibor   qara-   tila
boshlandi.   Bu   tadqiqotlarning   birinchi   bosqichidayoq   ayol   ta-
rixchilarning   tanqidiy   qarashlari   birinchi   o‘ringa   chiqdi.   Ularning
qat’iy   ravishda   ta’kidlashicha,   erkaklar   tarixshunosligi   ayollarni
tarixdan   «o‘chirib   yuborgan»   va   eng   avvalo   bu   bo‘shliqni   toldirish
lozim,   qolaversa   jinslar   orasida   «tobelik»   va   «hokimlik»   munosa-
batlarini   ham   ko‘rsatib   berish   kerak   deb   hisobladilar.   XX   asrning
80-yillarida   madaniy-tarixiy   taraqqiyotning   mahsuli   bo‘lgan   jinslar
orasidagi   notenglikning   ijtimoiy   xususiyatiga   urg‘u   bergan   holda
tadqiqotlarni   amalga   oshirish   yuzaga   keldi.   Gender   tadqiqotlari-
ning asosiy mavzulari oila va nikoh, uy xo‘jaligi va bozor, huquq va
siyosat, din va ta’lim, madaniyat sohalariga yo‘naltirilgan.
San’at   tarixi.   San’at   tarixi   haqida   tarixchilarning   o‘z   nuqtayi
nazarlari mavjud. Agar san’atshunoslar san’at asarining yarati- lishi
sanasi,   muallifligi   va   uslubi   kabi   jihatlarini   birinchi   o‘rin-   ga 67qo'ysalar,   tarixchilar   esa   mazkur   san’at   asarining   yaratilishi-   dagi
shart-sharoitlar, kompozitsiyalar, kontekstlar, intellektual va ijtimoiy
tarixi   jihatlarini   asosiy   o‘ringa   qo‘yadilar.   Tarixchi   asar   yaratilgan
davr   tadqiqi   jarayonida   o‘sha   davrning   estetik   qarash-   Iarini   ham
o'rganish bilan bir vaqtda o‘zi ham bu sohada ma’lum bilimlarga ega
bo‘lishi   lozim.   San’at   tarixini   chuqur   o'rganish   tad-   qiq   etilayotgan
davr   madaniy   hayoti   tarixini   kengroq   va   batafsil-   roq   tushunish   va
tadqiq   etishda   rnuhim   o‘rin   tutadi.   Shu   nuqtayi   nazardan
o'rganilayotgan   davr   tarixi   haqida   ma’lum   bilimlar ga   va
ma’lumotlarga   ega   bo‘lgan   tarixchi   tadqiqotchida   san’at-   shunos
tadqiqotchidan   farqli   o‘laroq   ma’lum   darajada   imkoniyat-   lar
ko‘proq bo‘ladi.
Intellektual   tarix.   Intellektual   tarix   dastlabki   vaqtlarda   yirik
mutafakkirlarning   g‘oyalari   tarixi   sifatida   rivojlanib   keldi.   Ke-
yinroq esa ko‘plab g‘oyalarning aksariyatini tashkil etuvchi va o‘zini
oqlamagan   va  hayotga   kirib   bormagan   bunday   g'oyalarni   o‘rganish
zaruriyati   bormi,   degan   savol   paydo   bo‘ldi.   Tarix   fani-   da
postmodernistlar   qarashlari   va   tadqiqotlardagi   yondashuvla-   rining
shakllanishi   va   taraqqiy   etib   borishi   bilan   intellektual   ta rix   ham
yangilanib bordi. Natijada intellektual tarix o‘z tadqiqot koTamlarini
kengaytirib borib, tadqiqotlar jarayonida tarixiy vo- qelikka diniy va
ayni   vaqtda   ilmiy   qarashlarni,   turli   vaqtlarda   sodir   boTgan
kasalliklar   va   ularning   kelib   chiqishi   va   oqibatlari   va   boshqa   shu
kabilarni o‘rganishga alohida e’tibor qaratmoqda. Ayni vaqtda yirik
mutafakkirlar   va   ularning   fikr   va   g‘oyalariga,   ulardan   qoldirilgan
matnlar,   turli   davrlarning   tilshunosligi   kabi   sohalarga   ham   qiziqish
ortib bormoqda.
Madaniyat   tarixi.   Madaniyat   tarixi   tarixiy   tadqiqotlarning
an’anaviy va asosiy tarmoqlaridan  biri sanaladi. Shu o'rinda ta’kid-
lab   o‘tish   lozimki,   madaniyat   tushunchasining   o‘zi   bir   necha   tal-
qinda mavjud boTib, keng koTamli tushuncha bo‘lganligi sabab- li,
faylasuflar   va   madaniyatshunoslar   tomonidan   bu   tushunchaga
aniqlik   kirituvchi   o‘nlab   ta’riflar   berib   o‘tilgan.   Tarixchilar   tomo -
nidan   madaniyat   tarixining   tadqiqotlari   jarayonida   bunday   tu- 68shunchalarning deyarli barchasidan foydalanib o‘tilganligini tar- ixiy
tadqiqotlarda kuzatish mumkin.
Bugungi kunda yangi madaniyat tarixi shakllangan bo‘lib, uning
asosini   til,   matnlar   va   narrativ   tizimlar   (semiotik   yon-   dashuv)
tashkil   etadi.   Yangi   madaniyat   tarixi   xalq   madaniyati   va   elitar
madaniyatning bir-biriga qarama-qarshiligini inkor qila- di. Bugungi
kunda   madaniyat   tarixi   bilan   shug‘ullanish   madani yat   falsafasi   va
madaniyatshunoslik   sohalarida   birmuncha   jiddiy   tayyorgarlik   va
bilimlarga ega bo'lishni talab etadi. Ayni vaqtda yangi yondashuvlar
esa   yangi-yangi   natijalarni   berishi   shubha-   sizdir.   Ko‘pgina
tarixchilarning   fikricha   aynan   madaniyat   tarixi   tarixiy   sintezning
asosi   bo‘lib   xizmat   qilishi   mumkin,   vaholanki   aynan   ana   shunday
sintez vositasini  shakllantirish va asoslab be- rishga ko‘pgina avlod
tarixchilari tomonidan urinishlar bo‘lgan.
Diplomatiya   tarixi.   Diplomatiya   tarixining   shakllanishi   va
mukammallashib   borishi   ham   tarixiy   tadqiqotlarning   ilk   ko‘ri-
nishlarida   uchraydi.   Bunda   asosan   tarixchilar   tomonidan   qirollar,
shohlar,   xonlar,   diplomatlar   va   elchilarning   o‘zaro   alohida   mu-
zokaralari tarixini yoritishga asosiy e’tibor qaratilgan. Keyincha- lik
diplomatiya tarixi sohasiga asta-sekin yangi tushunchalar ki- rib kela
boshladi va endi tadqiqot jarayonida iqtisodiy va ijtimoiy ahvolning
ham   holatiga   e’tibor   qaratila   boshlandi.   Xalqaro   mu-   nosabatlar
tarixi shakllangach esa davlatlar tizimiga va tuzilishi jihatlariga ham
alohida e’tibor qaratila boshlandi. XX asr oxir- lariga kelib u yoki bu
xalqlarning   o £
ziga   xosligi   muammolari   tad qiqot   jarayonlariga
aralasha   boshladi.   Bunda   xalqlarning   o‘ziga   xos   bebaho   tarixiy
merosini   yaxshi   anglash   maqsadida   ularning   mentalitetiga,
madaniyatshunosligiga   alohida   urg‘u   berila   bosh landi.   Xalqlarning
o £
zaro   bir-birini   yaxshi   tushunishi   va   anglashi-   ni   kuchaytirish
maqsadida   tarixchilarning   tadqiqotlar   jarayonida-   gi   o‘zaro
hamkorligi ham yo‘lga qo‘yilgan.
Yuqorida   tarix   fani   va   uning   tarmoqlari   haqida   so £
z   yuritilgan
bo £
lsada,   bunda   fanning   va   u   bilan   bog £
liq   barcha   tarmoqlarning
tavsifi to £
liq keltirilmaganligi o £
z-o‘zidan tushunarli. Yuqorida sanab o‘tilganlardan tashqari tarixni xronologik davrlashtirish, ya’ni
qadimgi   davrlar,   o‘rta   asrlar,   yangi   va   eng   yangi   davrlar   tarixiga
bo‘lib   o‘rganish,   shuningdek,   alohida   olingan   davlatlar,   mintaqalar
tarixiga va boshqalarga asoslangan holda o‘rganish mumkin. Jahon
tarixini  global  tarzda  keng va atroflicha  o‘rga- nish va tadqiq  etish
bilan   bir   qatorda   alohida   insonlar,   shaxslar,   voqealar,   qishloqlar,
shaharlar   tarixi   bilan   bog‘liq   kichik-kichik   tarixiy   tadqiqotlarni
(mikrotarix) ham amalga oshirish mum- kin.
Tayanch tushunchalar:
Bilish   obyekti,   tarix   fanining   bilish   obyekti,   fanlararo   yon-
dashish,   tadqiqot   predmeti,   falsafiy   yo‘nalishlar,   tadrijiy   rivojla-
nish,   antropologik   yondashuv,   tarix   fanining   tarmoqlari   va   tu-
zilmalari,   siyosiy   tarix,   harbiy   tarix,   diniy   tarix,   fan   tarixi,   gender
tadqiqoti,   san’at   tarixi,   intellektual   tarix,   madaniyat   tarixi,   diplo-
matiya tarixi, mikrotarix, narrativ, elitar.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Bilish obyekti nima?
2. Tarix fanini bilish obyektini tushuntirib bering.
3. Tarix fanining umumiy tasnifini aytib bering.
4. Tarix   fanida   fanlararo   yondashishdan   foydalanishning   mo-
hiyatini tushuntirib bering.
5. Tadqiqot predmeti nima?
6. Tarix fani haqidagi qanday falsafiy yo‘nalishlarni bilasiz?
7. Tarix fanining tarmoqlari va tuzilmalarini aytib bering.
8. Siyosiy tarix sohasining mazmunini aytib bering
9. Harbiy tarix sohasining mazmunini aytib bering.
10. Diniy tarix sohasining mazmunini aytib bering.
11. Fanning tarixi mazmunini aytib bering.
12. Ayollar tarixi va gender tadqiqotlarini tushuntirib bering.
13. San’at tarixi sohasining mazmunini aytib bering.
14. Intellektual tarix sohasining mazmunini aytib bering.
69 7015. Madaniyat tarixi sohasining mazmunini aytib bering.
16. Diplomatiya tarixi sohasining mazmunini aytib bering.
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Feminizm   -   yunon   mifologiyasidagi   adolat   ma’budasi   Femi-   da
nomi   bilan   ramziy   bog‘langan   bo‘lib,   XX   asrda   ayollarning   er-
kaklar bilan teng huquqli bo‘lishi g‘oyasi.
Sintez   —   hodisalarni   o‘zaro   bog‘langan,   bir   butun   holda   tek-
shirish, olingan natijalarni umumlashtirish, ulardan bir butun xulosa
chiqarish.
Abstraktlik  — mavhumlik, fikrning mavhumligi. 71SHARQ TARIXNAVISLIGI  УА   TARIX
FALSAFASINING NAZARIY MASALALARI
Sharq   tarixnavisligining   o‘ziga   xosligi,   «Avesto»,   O‘rxun-
Yenisey bitiktoshlari, Abu Rayhon Beruniy va Ibn Xaldunning tarix
haqida-   gi   qarashlari,   Abulg‘oziy   Bahodirxon,   Muhammad   Yusuf
Bayoniy,   Ibrat,   M.   Behbudiy,   A.   Fitratlarning   tarixiy   asarlarida
tarix   fani-   ning   talqini,   Sharq   tarix   falsafasi   va   undo   tarixiy
talqinning falsafiy yondashuvlari.
Metodologiya   —   bu   inson   va   insoniyatning   barcha   davrlardagi
nazariy   va   amaliy   faoliyatini   o‘rganishni   tashkil   etish   va   uni   tar-
tibga solish yo‘llari va uslublari haqidagi bilimlar majmuidir.
Metodologiyaning   umumiy   ijtimoiy-tarixiy   va   madaniy   asos-
lari   uning   shakllanishida   va   ayni   vaqtda   yangi   metodologik   omil-
larning   shakllantirilishi   va   tahlili   jarayonida   mukammallashish
nuqtayi nazaridan  namoyon bo‘ladi va mazmunan  turlilik  kasb etib
boradi.
Metodologiyaning  falsafiy  asoslarini   shakllantirish  va   uni  tahlil
qilish hamda asoslab berish borasida turli davrlarda Suqrot, Pla ton,
Aristotel,   F.   Bekon,   Dekart,   Kant,   Shelling,   Gegel,   A.Toynbi   va
boshqalar juda katta xizmat qilganlar.
Rossiyalik   tadqiqotchi   V.P.   Filatovning   tadqiqotlaridan   kuza-
tish   mumkinki,   «tarix»   tushunchasi   va   uning   mohiyati   borasida
ilgari   surgan   fikriga   asosan   tarix   falsafasining   ikki   turi   mavjud
bo‘lib,   birinchisini   g‘arb   tadqiqotchilari   «substansional»   (mate rial
(ashyoviy   daliliy),   istorosofiya)   falsafiy   yondashuv   sifatida,   ya’ni
o‘tmishda   sodir   bo‘lgan   hodisalardan   alohida   ayrim   umu miy
qonuniyatlarni   ajratib   olish   va   unga   asoslangan   holda   tarix-   ning
barcha   davrlari   va   hodisalari   uchun   «mohiyat»,   «rnaqsad»,
«vazifalar»   kabilarni   umumiylashtirgan   holda   belgilab   olishni
ko‘zda tutsa, ikkinchisi avvalgisidan tubdan farqlangan holda ta rixiy
jarayonlar   va   ularning   mazmuni   bilan   shug‘ullanmaydi,   ak-   sincha
tarix   ilmining   tahlili   bilan,   ya’ni   tarixiy   tadqiqotlarning   mazmuni,
yondashuvlar,   falsafiy   qarashlarni   o‘rganish   va   tadqiq   qilish   bilan
xususiyatlanadi.   Bunda   tarixiy   tadqiqotlarning   maz-   muni   bilan 72birga ularning konseptual-metodologik tuzilishi, ta rixiy tavsiflash va
tushuntirish   uslublari,   tarixshunoslikning   bosh-   qa   fanlarga
munosabatini   o'rganishga   intiladi.   Tarix   falsafasining   bu   tipi
bugungi fan olamida tarixning «tanqidiy» yoki «tahli- liy» falsafasi
sifatida talqin etiladi. Tarix falsafasining bu tipi yu- zasidan XIX asr
oxirlarida  nemis  nazariyotchilari  dastlabki  fikr- larni  shakllantirgan
bo‘lsalar,   ikkinchi   jahon   urushidan   keyingi   yillarda   bu   masala
Yevropaning   boshqa   davlatlariga   ham   tarqalib,   yetakchi
nazariyalardan biriga aylanib boradi.
Xuddi   shu   ma’nodagi   falsafiy   qarashlar   Ibn   Xaldunga   ham
xosdir.   U   tarix   va   tarix   faniga   tavsif   berib,   quyidagilarni   yoza-   di,
ya’ni, «Fanning ikki jihati bor. Birinchisi qadimgi mamlakat- lar va
davlatlar   haqida   hikoya   etuvchi   tashqi   tomoni   bo‘lsa,   ikkin-   chisi
tadqiqotlarning birining tarixi va yangi fikrlarni kashf etish bo‘lgan
ichki tomonidir».
Biz   ham   quyida   tarixiy   jarayonlar   emas,   balki   tarixiy   tadqiqot-
lar va nazariyalar haqida so‘z yuritishga harakat qilamiz.
Aslida   tarix   falsafasi   tushunchasi   Gerodot   va   Fukidid   asar-
laridagi   tadqiqotlardan   boshlangan.   Ular   asosan   insoniyat   ta-
raqqiyotida   tarixni   harakatlantiruvchi   kuch   sifatida   tavsiflagan
bo'lsalar,   Avgustin   dinga   e’tiqod   qiluvchilar   qarashlarini   aks   et-
tirgan holda ilohiy davlat tarixi falsafasini yaratdi. Gegel dunyo- viy
aql-zakovat,   umuminsoniy   tafakkur,   insoniyat   xatti-haraka-   ti   va
aql-idroki   uyg‘unligi   asosida   yuzaga   kelgan,   ong   va   tafakkur
hukmron   bo'lgan   yaxlit   borliqni   tarix   deb   tushuntiradi.   F.Bekon
tarixiy   haqiqatni   aniqlashda   eng   avvalo   tadqiqot   obyekti   o‘rga-
nilayotgan   predmet   yoki   hodisaning   aynan   o‘zi   emas,   balki,   uning
mohiyati   va   uni   yuzaga   chiqaruvchi   oddiy   tabiiy   omillar   bo‘lishi
shartligini ta’kidlasa, E.Kondilyak bilishni eng oddiy — his etish va
fikrlash   orqali   amalga   oshirish   kerak,   degan   fikrni   ilgari   sura-   di.
Aksariyat   nazariyotchilar   o‘zlari   taklif   qilgan   va   nazariy   ji-   hatdan
asoslab bergan uslublari haqiqatni anglash va bU borada har qanday
xatoliklardan   xoli   bo‘lishda   asosiy   ekanligini   ta’kidlab   o‘tganlar.
Eng   asosiysi   bu   g‘oyalar   va   yondashuvlar   aksariyat   hol-   larda   biri 73ikkinchisini   toldirib,   mukammallashtirib   kelsa,   boshqa   holatlarda
tarixiy haqiqatni anglashda eng maqbul yo‘l va uslubni tanlab olish
imkoniyatini ta’minlaydi.
Bunday   nazariyalar   va   tarixni   o‘rganishga   bo'lgan   turli   yon -
dashuvlar va uslublar ko‘pchilikni tashkil qilib, ular turli davrlar- da
shakllangan   va   bugungi   kunda   ham   yangi-yangi   yondashuvlar
shakllanmoqda.
Umuman   olganda,   tarixiy   tafakkur   va   tarix   falsafasini   shakl-
lantirish,   uni   o‘rganish   va   tadqiq   qilishida   turli-tuman,   bir-biri-   ni
inkor   qiluvchi,   rad   qiladigan   g‘oyalar   va   yondashuvlar   mavjud   va
bugungi   kunda   ham   yangi   shakllar,   g‘oyalar   va   oqimlar   paydo
bo‘lmoqda.   Yuqorida   aytilganidek,   tarix   faisafasi,   ya’ni   metodo-
logiyasining   inson   faoliyati   bilan   bog‘liqligini   nazarga   oladigan
bo‘lsak, bu jarayon, ya’ni tarixiy  tafakkurning  shakllanishi  va tarix
falsafasini   anglash   jarayoni   inson   faoliyati   bilan   bog‘langan   holda
hali yana uzoq vaqtlar davom etishi tabiiy holdir.
G‘arb   tarixchiligi   va   tarix   falsafasida   murakkab   jarayonlar   da -
vom   etmoqda   ekan,   sharq   tarixnavisligi   va   sharqona   tarix   fal-
safasining   mazmuni   ham   barchani   qiziqtirishi   tabiiy.   Sharq   ta -
rixnavisligi   yoki   sharq   tarixchilik   faisafasi   bugungi   kungacha
tarixchilar   tomonidan   maxsus   o‘rganilmagan   eng   muhim   il-   miy
muammolardan biri bo‘lib qolmoqda. Garchi tarixchilar va ularning
tarix   asarlari   manbashunoslik   nuqtayi   nazaridan   tad qiq   etilgan   va
tahlil   qilingan   bo‘lsada,   biroq   bu   tadqiqotlardan   sharq
tarixnavisligining falsafiy asoslari, tarixiy hodisalarni yori- tishdagi
biror-bir   yo‘nalish   yoki   yondashuvlarning   nazariy   asos lari
borasidagi   fikrlarni   uchratish   mushkul.   Bu   ma’lumotlarni   biz
faqatgina   manbalarni   mazmunan,   davriy,   ijtimoiy   va   bosh qa
xususiyatlariga asoslangan holda maxsus tadqiq qilish orqali qo‘lga
kiritishimiz mumkin.
Eng   avvalo   aytib   o‘tish   joizki,   Sharqda   tarix   faisafasi   yoki
metodologiyasi   va   uning   yo‘nalishlari   hamda   turlari   va   tiplari
g‘arbdagidek   tarzda   chuqur   va   turli   qarashlar   asosida   «shakllan-
tirilgan»   emas.   Aynan   ana   shu   holatning   o‘zi   ham   sharq   tarix- 74navisligining o‘ziga xosligini belgilab beradi.
Biroq   ayni   vaqtda   insoniyat   taraqqiyoti   jarayonlarini   umumiy
yaxlit   hodisa   sifatida   olganda   Sharq   va   G‘arb   va   uning   tarixnavis-
ligini  ham bir-biridan alohida  ko‘rsatib bo‘lmaydi. Bu holatda  ham
har   ikki   yo‘nalishdagi   tarixnavislik   bir-birini   to‘ldirib   keladi   va
tarixni mukammal anglashni ta’minlaydi.
Tarixdan   ma’lumki,   sharq   sivilizatsiyalari   boshqa   mintaqa-
lardan ancha avvalroq (Qadimgi Misrning sharqona xususiyatla- rini
hisobga olsak) shakllangan. Iqtisodiy, ijtimoiy, madaniy ta- raqqiyot
jarayonlari  ham avval  sharqda shakllanib,  o‘z  davriga xos  ravishda
mukammallashib,   boshqa   hududlarga,   eng   avvalo   g‘arb   —
Yevropaga tarqalgan yoki taraqqiyotga ta’sir o‘tkazgan. O‘z-o‘zidan
tarixnavislik   va   tarixiy   tafakkur   ham   aynan   sharqda   shakllangan.
Ayni vaqtda Sitseron tomonidan ilk bor «tarixning otasi» deya nom
berilgan Gerodotning tarix fani oldidagi xizmat- larini e’tirof etgan
holda   aytish   o‘rinliki,   tarixga   munosabat   va   tarixiy   jarayonlarni
yoritish,   tavsiflash   va   tushuntirib   berish   ham   aynan   Sharqda
shakllanganki,   bu   eng   avvalo   «Avesto»   kitobida   yaqqol   namoyon
bo‘ladi.
«Avesto» — jahon madaniyatining, jumladan, Markaziy Osi- yo
xalqlari   tarixining   qadimgi   noyob   yodgorligidir.   Zardushtiy-   lik
e’tiqodiga   amal   qiluvchilarning   muqaddas   kitobi   sifatida   Yagona
Tangriga   topinish   shu   ta’limotdan   boshlangan.   Bu   kitob   tarkibi,
ifoda   uslubi   va   timsollar   tizimi   bilan   adabiy   manbalar-   ga   yaqin
turadi. «Avesto»da tilga olingan joy nomlari (Varaxsha, Vaxshjdan
kelib   chiqib,   uning   Amudaryo   sohillarida   yaratilgani   aniqlangan.
Shu asosda uning vatani Xorazmdir, degan qarash mavjud.
«Eng   mo‘tabar,   qadimgi   qo‘lyozmamiz   «Avesto»ning   yaratil-
ganiga 3000 yil bo‘lyapti. Bu nodir kitob bundan XXX asr muqad-
dam   ikki   daryo   oralig‘ida,   mana   shu   zaminda   umrguzaronlik   qil-
gan   ajdodlarimizning   biz   avlodlariga   qoldirgan   ma’naviy,   tarixiy
merosidir. «Avesto» ayni zamonda bu qadim o‘lkada buyuk dav- lat,
buyuk ma’naviyat, buyuk madaniyat bo‘lganidan guvohlik beruvchi 75tarixiy hujjatdirki, uni hech kim inkor etolmaydi» I
.
«Avesto» oromiy va pahlaviy yozuvlari asosida yaratilgan max-
sus alifboda dastlab to‘qqiz ho‘kiz terisiga yozilgan. Ilk nusxa- lari
asosida   sosoniylar   davrida   21   kitob   holida   yig‘ilgan,   bizga-   cha
ularning   chorak   qismi   yetib   kelgan.   «Avesto»ga   sharhlar   ham
bitilgan bo‘lib, ular «Zand» nomi mashhur.
«Avesto»   insoniyat   sivilizatsiya   tarixining   ilk   sahifalarini   tash-
kil  etgani   uchun jahon  olimlarining  e’tiborini  tortgan.   «Avesto»  va
uning   talqini   yuzasidan   F.   Nitsshe,   F.   Shpigel,   A.   Mayllet,   V.
Bartold, Ye. Bertels, Yan Ripka, O. Makovelskiy, I. Braginskiy kabi
bir qator xorijiy olimlarning tadqiqotlari mavjud.
O‘zbekistonda «Avesto»ni o‘rganish qadimdan boshlangan. Abu
Rayhon  Beruniy,   Abu  Jafar  Tabariy,   Abu  Baxr   Narshaxiy   asarlari-
da «Avesto» ta’limotiga va unda tilga olingan timsollarga  murojaat
mavjud.   Bu   nodir   ilmiy   asarlarning   qo‘lyozma   va   bosma   nusxalari
O‘R   FA   SHI   jamg‘armasida   saqlanadi.   Hozirgi   o‘zbek   olimlari   A.
Qayumov, H. Homidov, M. Is’hoqov, N. Rahmonov kabi tarixchi va
adabiyot   vakillari   mazkur   manba   yuzasidan   ko‘plab   tadqiqotlar   va
ilmiy ishlarni amalga oshirganlar.
«Avesto»   va   uning   tarixiy   ahamiyati,   uni   o‘rganishga   bo‘lgan
e’tibor nafaqat Vatanimizda, balki xorij tarixchilari tomonidan ham
e’tirof   etilgan.   «Avesto»   haqida   fikr   bildirar   ekan,   O‘zbekis-   ton
Respublikasi   Birinchi   Prezidenti   I.A.Karimov   quyidagilarni
ta’kidlab   o‘tadi:   «Ota-bobolarimizning   asrlar   davomida   to‘plagan
hayotiy   tajribasi,   diniy,   axloqiy,   ilmiy,   adabiy   qarashlarini   ifoda
etadigan   bu   kabi   tarixiy   yodgorliklar   orasida   bundan   qariyb   uch
ming yil muqaddam Xorazm vohasi hududida yaratilgan, «Aves to»
deb   atalgan   bebaho   ma’naviy   obida   alohida   o‘rin   tutadi.   Av-
valambor,   shuni   aytish   joizki,   olis   ota-bobolarimizning   aql-zako-
vati,   qalb   qo‘ri   mahsuli   bo‘lmish   bu   noyob   yodgorlikning   zamon
to‘fonlaridan, qanchadan-qancha og‘ir sinovlardan o‘tib, bizning 
I  Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q- 10-b. 1
 Karimov I.A. Yuksak ma’naviyat — yengilmas kuch. — T.: «Ma’naviyat».
2009. 31-32-bb.
76davrimizgacha   yetib   kelganining   o‘zida   katta   ma’no   mujassam.
Bunday o‘lmas osori-atiqalar bu ko‘hna o‘lkada, bugun biz ya- shab
turgan   tuproqda   qadimdan   buyuk   madaniyat   mavjud   bo‘lga-   nidan
guvohlik beradi.
Ana   shunday   tarixiy   yodgorlik   namunalari   bilan   yaqindan
tanishar ekanmiz, ularda ifoda etilgan teran fikr va g‘oyalar, ha- yot
falsafasi bizni bugun ham hayratda qoldirishiga yana bir kar ra amin
bo‘lamiz.
Misol   uchun,   «Avesto»ning   tub   ma’no-mohiyatini   belgilab   be-
radigan   «Ezgu   fikr,   ezgu   so‘z,   ezgu   amal»   degan   tamoyilni   oladi-
gan   bo‘lsak,   unda   hozirgi   zamon   uchun   ham   behad   ibratli   bo'lgan
saboqlar borligini ko‘rish mumkin. Ana shunday fikrlar, ya’ni, ezgu
niyat,   so‘z   va   ish   birligini   jamiyat   hayotining   ustuvor   g‘oya-   si
sifatida   talqin   etish   bizning   bugungi   ma’naviy   ideallarimiz   bi lan
naqadar   uzviy   bog‘liq,   nechog‘liq   mustahkam   hayotiy   asosga   ega
ekani ayniqsa e’tiborlidir.
«Avesto»da   borliqning   yaxlitligi   va   bir   butunligi,   inson   hayo -
tining   tabiat   bilan   uyg‘unligi   masalasi   odamning   ruhiy   olamiga
chambarchas  bog‘liq holda ko‘rsatilgani  ko‘p narsani anglatadi. Bu
holat   insonning   ma’naviy   dunyosini   shakllantirishda   atrof-muhit
qadim zamonlardan buyon qanday kuchli ta’sir o‘tkazib kelgani- ga
yana bir bor e’tiborimizni jalb qiladi 1
».
«Avesto»   nafaqat   O‘rta   Osiyo,   balki   unga   tutash   hududlar   va
xalqlarning qadimgi tarixi, madaniyati, dini, ma’naviy merosini aks
ettiruvchi   bebaho   manba,   balki   insoniyat   sivilizatsiyasi   shakl-
lanishi   va   jamiyat   taraqqiyotining   jarayonlarini   o‘rganishda   ham
bebaho tarixiy manba sanaladi.
Bu   bilan   Sharqda   tarixni   yoritishga   dastlab   O‘rta   Osiyoda   qo‘l
urilgan,   degan   fikrni   bermoqchi   emasmiz,   zotan   bu   davrlarda
qadimgi  Xitoy, Hindiston, Ikki daryo oralig‘i,  Misrda ham  o‘zi- ga
xos   tarzda   tarixnavislik   va   tarixiy   voqea-hodisalarni   qog‘ozga
tushirish   ishlariga   alohida   e’tibor   berilgan   va   hatto   bu   voqealarni
qog‘ozga tushirib boruvchi maxsus kishilar ham shakllangan.
Ilk o‘rta asrlar tarixining muhim jihatlari va jamiyat hayoti- ning 77turli   jihatlarini   aks   ettiruvchi   yana   bir   muhim   manbalardan   biri
O'rxun-Yenisey   bitiktoshlari   V   asr   o‘rtalari   —   VIII   asr   bi-   rinchi
yarmida   Sharq,   xususan   Osiyoning   bepoyon   hududlari-   da
hukmronlik   qilgan   va   o‘z   davlatchiligini   shakllantirgan   turkiy
xalqlarning tarixiga oid manbalardir.
O‘rxun-Yenisey   bitiktoshlari   V—VIII   asrlarda   qadimgi   turk   ti-
lidagi   va   yozuvidagi   tarixiy   yodgorliklar   hisoblanadi.   Mo‘g‘ulis-
tondagi O'rxun va Janubiy Sibirdagi Yenisey daryolari sohillari- da
topilgani   uchun   ham   mazkur   yodgorliklar   umumiy   holda   shu   nom
ostida   yuritiladi.   Mo‘g‘ulistondan   Shimoliy   dengizgacha,   Uraldan
Saxalinga   qadar   davom   etgan   hududlarda   shu   yozuvdagi
yodnomalar   uchraydi.   Shimoliy   Kavkazda   XV   asrda   ham   O‘rxun
yozuvidan   foydalanilgan.   O‘zbekiston   hududlarida   (Farg'ona,
Surxondaryo),   Qozog'istonning   Talas   vodiylaridan   20   dan   ortiq
turkiy—run yozuvi yodgorliklari topilgan.
Qadimgi   turkiy   yozuvlardan   biri   hisoblangan   O'rxun-Yenisey
yozuvining ilk ko'rinishlari davlatning ma’naviy hayotida ham katta
ahamiyatga   ega   bo‘lgan.   Lekin   bular   turkiylarning   dastlab-   ki
yozuvlari   emas,   Sirdaryo   bo‘ylaridan   (miloddan   avvalgi   III—II
asrlar)   hamda   Qozog‘istonning   Issiq   qo‘rg‘onidan   (miloddan   av -
valgi   IV   asr)   topilgan   yozuvlar   ham   turkiylarga   xos   bitiklar   hi -
soblanadi.   Bu   bitiklar   orasida   albatta   O'rxun-Yenisey   bitiktoshlari
alohida   tarixiy   ahamiyatga   ega,   ayniqsa   Kultegin,   Bilga   xoqon,
To'nyuquq   yodnomalarida   turk   xoqonligi   va   uning   bir   qator   dav-
latchilik   masalalari,   boshqaruvi,   davlatning   tanazzuli,   siyosiy
tarqoqlik   kabi   holatlar   haqida   qimmatli   ma’lumotlar   mavjud.
Kultegin   bitiktoshi   732-yilda   Turk   xoqonligi   (551—745)ning   lash-
karboshisi sharafiga o'rnatilgan. Bitiktosh ikki qismdan — Kichik va
Ulug‘   bitikdan   (muallifi   Yo‘llig‘   takin)   iborat.   Bitikda   Tabg'ach,
Tibet,   So‘g‘d,   Turkash,   Qirg'iz   kabi   nomlar   tilga   olingan.   Bitik-
toshlar XIX asr oxirlarida topilib, U. Tomsen tomonidan o'qilgan va
ilmiy   muomalaga   kiritilgan.  Turk  —  run bitiklari   AQSH,  Pol- sha,
Vengriya,   Finlyandiya   va   Turkiyada   ham   o‘rganilgan.   Rossi-   yada
V.Radlov, S.Malov, LStebleva ishlari ma’lum. O‘zbekistonda Fitrat, 1
 Yuksak ma’naviyat — yengilmas kuch. 29-b.
78A.Qayumov,   N.Rahmonov   va   boshqalar   tadqiqot   ishlarini   chop
qildirganlar.
Tarixiy   tafakkur   va   tarix   falsafasi   ma’rifatli   jamiyat   qurishning
muhim   omili   bo‘lib   xizmat   qilar   ekan,   tarix   bunda   o‘tmishni
anglash,   uni   his   etish   va   tushunish   pirovardida   kishilar   ruhiyatida
ma’naviy   va   ruhiy   e’tiqodni   shakllantirish   va   bu   orqali   jamiyat-   ni
ma’naviy   jihatdan   isloh   qilish,   ayni   vaqtda   o‘zlikni   anglash   va
milliylikni saqlab qolishda eng muhim omil bo‘lib xizmat qiladi.
«Albatta,   har   qaysi   xalq   yoki   millatning   ma’naviyatini   uning
tarixi, o‘ziga xos urf-odat va an’analari, hayotiy qadriyatlaridan ayri
holda tasavvur etib bo‘lmaydi. Bu borada, tabiiyki, ma’naviy meros,
madaniy   boyliklar,   ko‘hna   tarixiy   yodgorliklar   eng   muhim
omillardan biri bo‘lib xizmat qiladi» 1
.
Sharqda,   xususan   hozirgi   O‘zbekiston   hududlarida   yashab   ijod
qilgan   fozil   kishilar   tomonidan   yaratilgan   tarix,   shuningdek   geo-
grafiya   va   falsafaga   oid   asarlarning   aksariyatida   tarixiy   jarayonlar
va   voqealarni   yoritib   berishga   katta   o‘rin  berilgan.   Qizig‘i   shunda-
ki,   XV   asrgacha   bolgan   davrdagi   bu   asarlar   mualliflari   orasidan
(Narshaxiy, Juvayniy kabilarni hisobga olmagan holda) bironta- sini
aynan tarixchi deb ko‘rsatish mushkul yoki ular sanoqligina, sababi
sharq   tarixnavisligining,   asosan   islom   olami   tarixnavisla-   rining
ko‘pchiligi   tarixdan   boshqa   sohalarda   ham   yetuk   olimlar   va   fozil
kishilar   hisoblangan.   Bu   esa   ularga   tarix   sohasidagi   bi-   limlarni
faqatgina   ro‘yi-rost   voqealarni   tavsiflash   (tarixiy   materi-   alizm)
orqali   emas,   balki   ularning   kelib   chiqish   sabablari,   maz-   muni   va
natijalari   hamda   oqibatlarini   ham   tahlil   qilgan   holda,   ularning
alohida   shaxs   yoki   insonga   va   ayni   vaqtda   mamlakatga,   jamiyatga
ta’sirini   falsafiy   mushohadalar   orqali   yoritib   berishla-   riga   imkon
bergan. Tarixni yoritishga bo‘lgan bunday yondashuv- ni   Abu   Nasr   Forobiy,   Nizomulmulk,   Abu   Rayhon   Beruniy   kabi
olimlarning turli vaqtlarda yozilgan asarlarida kuzatish mumkin.
«Ajdodlarimiz tafakkuri va dahosi bilan yaratilgan eng qa- dimgi
toshyozuv   va   bitiklar,   xalq   og‘zaki   ijodi   namunalaridan   tortib,
bugungi  kunda  kutubxonalarimiz   xazinasida  saqlana-   yotgan  ming-
minglab   qo‘lyozmalar,   ularda   mujassamlashgan   ta-   rix,   adabiyot,
san’at,   siyosat,   axloq,   falsafa,   tibbiyot,   matematika,   mineralogiya,
kimyo,   astronomiya,   me’morlik,   dehqonchilik   va   boshqa   sohalarga
oid   qimmatbaho   asarlar   bizning   buyuk   ma’naviy   boyligimizdir.
Bunchalik   katta   merosga   ega   bo‘lgan   xalq   dunyo-   da   karadan   kam
topiladi» I
.
Sharq  tarixchilari   orasida   Abu  Rayhon   Beruniy   (973—1048-y.)
alohida   o‘rin   tutadi.   U   turli   mazmunda,   jumladan   falsafiy,   ge-
ografik,   etnografik,   jumladan   tarix   sohalariga   oid   150   dan   or-   tiq
asarlar   yozib   qoldirgan.   Mutafakkirning   152   asaridan   15   ta-   si
bevosita   tarix   ilmiga   baghshlangan.   Ayniqsa   tarix   to‘g‘risidagi
chuqur bilimlarini o‘z ichiga olgan «Osor ul-boqiya an al-qurun al-
holiya»   («Qadimgi   xalqlardan   qolgan   yodgorliklar»)   hamda
«Hindiston»   yoki   «Kitab   tahqiq   molil-Hind   min   manqula   fi-1-aql
va-l-marzuma»   («Hindlarning   aqlga   sig‘adigan   va   sig‘maydigan
ta’limotlarini   tadqiq   etish»)   va   «Kitob   ul-musammara   fi   axbori
Xorazm»  («Xorazm  haqidagi axborotlar  haqida suhbatlar»)  nom- li
asarlari   bilan   jahon   tarix   fani   va   madaniyat   tarixiga   katta   hissa
qo‘shdi.
Beruniy   siymosi   haqida   so‘z   yuritar   ekan   O‘zbekiston   Respub-
likasi Birinchi Prezidenti I.A.Karimov quyidagi fikrlarni bildira- di:
«Milliy tariximizning yana bir yorqin yulduzi Abu Rayhon Beruniy
faoliyatiga   haqqoniy   baho   berar   ekan,   amerikalik   fan   tarixchisi
Sarton   XI   asrni   «Beruniy   asri»   deb   ta’riflaydi.   Bunday   yuksak   va
haqli   baho   avvalo   qomusiy   tafakkur   sohibi   bo‘lmish   buyuk
vatandoshimizning   ilm-fan   taraqqiyotiga   qo‘shgan   beqiyos   hissasi
bilan izohlanadi. Shu o‘rinda ta’kidlash joizki, Beruniy il-
I  Yuksak ma’naviyat — yengilmas kuch. 30—31-bb.
79 1
 Yuksak ma’naviyat — yengilmas kuch. 42—43-bb.
80miy   masalalarda   ham,   tarixiy   voqea-hodisalarga,   o‘z   zamondosh-   lariga   baho
berishda   ham   o‘ta   xolislik   va   haqqoniylik   bilan   fikr   yuritgan.   Shu   bois   ham   u
hayotda ko‘p aziyatlar chekkan, hatto umrining oxirida turmush qiyinchiliklariga
duchor   bo‘lgan,   am mo   har   qanday   og‘ir   sharoitga   qaramasdan,   e’tiqodidan
qaytma-   gani   uning   o‘z   ma’naviy   ideallariga   naqadar   sodiq   bolganidan   dalolat
beradi 1
.»
Abu Rayhon Beruniy asarlari orasida «Osor ul-boqiya» asa- ri alohida muhim
ahamiyat kasb etib, asarda qadimgi O‘rta Osi- yo, Yunon, Eron, Hind, nasroniy,
yahudiy   va   boshqa   xalqlar-   ning   islomiyatgacha   bo‘lgan   tarixi,   urf-odatlari,
bayramlari   va   asosan   vaqtni   hisoblash   taqvim-xronologiya   to‘g‘risida   mukam-
mal   ma’lumot   berilgan.   Beruniyning   Xorazm   tarixiga   oid   asa-   ri   yuqorida   zikr
etilgan   nomdan   tashqari,   yana   «Tarixi   Xorazm»   va   «Mashohiri   Xorazm»
(«Xorazmning   mashhur   kishilari»)   nom-   lari   bilan   ham   mashhur   bo‘lib,   uning
ayrim   lavhalari   —   parcha-   lari   Abulfazl   Bayhaqiyning   1056-yili   yozib
tamomlangan   «Tarixi   Bayhaq»   va   Yoqut   Hamaviyning   «Mo‘jam   ul-buldon»
asarlari-   da   saqlanib   qolgan.   Beruniyning   «Kitob   fi   axborot   al-mubayyizot   val-
karomita»   («Oq   kiyimlilar   va   karmatlarning   xabarlari   haqida   kitob»)   asari   ham
tarix   ilmi   uchun   alohida   qiymatga   ega.   Unda   o‘sha   zamonlarda   O‘rta   Osiyoda
keng   tarqalgan   ijtimoiy   harakat   —   karmatlar   harakati   haqida   diqqatga   sazovor
ma’lumotlar bor.
Shuni alohida aytib o‘tish kerakki, Sharqda tarixga qiziqish, insoniyat tarixiy
taraqqiyoti   bosqichlarini   o‘rganish   keng   taraq-   qiy   etgan.   Bu   borada   yuqorida
aytib o‘tilganidek nafaqat tari xiy mazmundagi, balki bir asarning o‘zida bir necha
sohalar   ha-   qidagi,   ya’ni   tarixiy,   falsafiy,   tarixiy-falsafiy   va   tarixiy-badiiy
mazmundagi   ko‘plab   fikrlarni   o‘z   ichiga   olgan,   ularning   tahli-   li,   tavsifi   va
sharhlari   berib   o‘tilgan   ko‘plab   nodir   asarlar   yaratil-   gan.   Ular   jumlasiga   Abu
Ja’far   Tabariyning   (839—923-yy.)   «Ta rixi   Tabariy»,   «Tarixi   ar-rusul   va   va-l-
muluk»   (Payg‘ambarlar   va   podshohlar   tarixi),   Abu   BakrMuhammad   Ja’far   an
Narshaxiy   to-   monidan   yozilgan   va   tarixi   asarlari   orasida   nodir   asar   sanalgan
«Tahqiq   al   viloyat»   (Viloyatlarning   tadqiqotlari),   «Tarixi   Buxoro»   (Buxoro
tarixi), «Axbor al-Buxoro» (Buxoro haqida xabarlar) ka bi asarlarni ham ko‘rsatib
o £
tish   mumkinki,   ularda   tarixiy   vo-   qealarning   tahlili,   sharhlari,   tavsifi,
hodisalarning falsafiy-man- tiqiy ifodalari o‘z aksini topgan. 81Abu Muhammad al Kufiyning (X asr) «Futuxi ibn A’sam», arab tarixchisi va
geografi, faylasufi Abu Ahmad ibn Muhammad ibn Mushkuya (X asr—1030-y.)
Abu   Ali   Miskovayxning   «Adab   al   arab   va-l-furs»   (Arab   va   forslarning   odob
qoidalari),   olti   kitob-   dan   iborat   bo‘lgan   «Tahsil   al   axloq»   kabi   asarlarida
insoniyat yax- lit oTmishining  taraqqiyot  omillari,  ayrim xalqlarning  an’analari,
turmush tarzi  va hayot tajribalari  aks  ettirilgan  bo‘lsa, olti jilddan  iborat  «Kitob
tajorib   ul-ulum»   («Xalqlarning   tajribalari   haqida»   nomli   asarida   musulmon
mamlakatlarining   qadim   zamonlardan   983-yilgacha   tarixi   yoritib   berilgan.
Muhammad   Muso   al-Xoraz-   miy   (VIII   asr   ikkinchi   yarmi—   IX   asr   o‘rtalari,
Xorazm) «Kitob at-tarix», («Tarix kitobi») O‘rta Osiyoda yozilgan dastlabki tarix
kitoblaridan   biri   bo‘lsa,   uning   «Kitob   al-surat   al-arz»   («Yer   tas-   viri   kitobi)
asarida   O‘rta   Osiyo   va   unga   yaqin   joylashgan   xalqlar,   Kaspiy   dengizi,   Xorazm
(Oral)   dengizi   va   shu   kabi   geografi   к   hududlar   va   joylarning   ta’rif   —   tavsifi
keltirib   o‘tilgan.   Abulhasan   Ali   ibn   Muhammad   Madoiniy   (IX   asr,
Arabiston)ning «Kitob al mag‘oziy» («Urushlar (tarixi) haqidagi kitob»), «Tarix
al-bul- don» («Mamlakatlar  tarixi»)  kabi ikki yuzdan ortiq asar yaratgan  bo‘lib,
bu   asarlarning   aksariyatida   ilk   o‘rta   asrlarda   musulmon   mamlakatlari   va   ularga
tutash hududlardagi asosan siyosiy, har- biy, diplomatik tarix masalalalariga katta
e’tibor   qaratilgan.   Yana   bir   arab   tarixchisi   Abulabbos   Ahmad   ibn   Abu  YA’qub
ibn   Ja’far   ibn   Vahb   ibn   Vadih   al-Kotib   al-Abbosiy   qalamiga   mansub   o‘ta
qimmatli   mazmunga   ega   manbalar   sanalgan   «Kitob   al-buldon»   («Mamlakatlar
haqida   kitob»)   hamda   «Tarix»   nomi   bilan   mash-   hur   bo‘lgan   asarlar   bo‘lib,
ularda   arab   xalifaligi   tarkibiga   kiritil-   gan   bir   qator   mamlakatlar   va   xalqlar
to‘g‘risidagi   ma’luraotlar,   bu   mamlakatlarning   geografik   holati,   yirik   shaharlar
va   qal’alari,   aholisi   va   uning   asosiy   mashg‘uloti,   urf-odatlari,   ulardan   olina-
digan xirojning umumiy miqdori haqida qimmatli ma’lumotlar keltiriladi.
Yuqorida ko‘rsatib o‘tilgan asarlar qatorida Abubakr Ahmad ibn Yaxyo Jabir
al-Balazuriyning   (IX   asr)   «Kitob   futuh   al-bul-   don»   («Mamlakatlarning   zabt
etilishi»),   Abu   Yusuf   Ya’qub   ibn   Ibrahim   Kuflyning   «Kitob   ul-xiroj»   («Xiroj
solig‘i   haqida   kitob»),   Abu   Abdulloh   Muammad   al-Xorazmiy   (X   asr,   Xorazm)
«Ma-   fotix   ul-ulum»   («Ilmlarning   kalitlari»),   Abu   Mansur   Abdulma-   lik   ibn
Muhammad ibn Ismoil as-Saolibiyning (961—1038-yy., Nishopur) «Yatimat ad-
dahr»   yoki   «Yatimat   ad-dahr   fi   mahosin   ahl   ul-asr»   («Asr   ahlining   fozillari
haqida   zamonining   durdo-   nasi»),   Abu   Nasr   Muhammad   ibn   Abdujabbor 82Utbiyning (961— 1036-yy. Eron) «Tarixi Yaminiy», Abulqosim ibn Havqal an-
Na-   sibiy   —   Ibn   Havqalning   (976-yilda   vafot   etgan)   «Kitob   ul-masolik   va-l-
mamolik» («Yo‘llar va mamlakatlar haqida kitob») yoki ik- kinchi qisqacha nomi
«Kitob   surat   al-arz»   («Yerning   surati»),   Abu   Said   Abulhay   ibn   Zahhok   ibn
Mahmud   Gardiziyning   (XI   asr)   «Zayn   ul-axbor»   («Tarixlar   ziynati»),   Abulfazl
Muhammad ibn al- Husayn al-kotib al-Bayhaqiyning (995—1077-yy., Nishopur)
«Ta rixi   Mas’udiy»   («Mas’ud   tarixi»),   shuningdek,   turli   mamlakat-   larda   va
turlicha davrlarda yashab ijod qilgan va keyingi asrlarda yaratilgan Shihobuddin
ibn   Ahmad   ibn   Ali   Muhammad   Nasa-   viyning   (XIII   asr,   Xorazm)   «Siyrat   as-
sulton   Jaloliddin   Menk-   burni»   («Sulton   Jaloluddin   Menkburnining   tarjimai
holi»),   A’loid-   din   Otamalik   ibn   Bahouddin   Muhammad   al-Juvayniyning   (XIII
asr, G‘arbiy Xuroson). «Tarixi jahonkushoy» («Jahongir (Chingiz- xon) tarixi»),
Rashididdin   Fazlulloh   ibn   Abulxayr   al-Xamadoniy-   ning   (1247—1318-yil   18-
iyul)   «Jome’   ut-tavorix»   («Tarixlar   maj-   muasi»),   Hamdulloh   ibn   Abubakr   ibn
Ahmad   ibn   Nasr   Mustavfiy   Qazviniyning   (1281—1350-y.,   Qazvin)   «Tavorixi
guzida»   («Saylan-   gan   tarix»),   Nizomuddin   Shomiyning   mashhur
«Zafarnoma»si,
Shahobuddin Abdulloh ibn Lutfulloh ibn Abdurashid al-Havofiy- ning (XIV asr
—1430-yil   Xirot,   Xamadon)   «Majma   at-tavorix»   asari,   Muhammad   Tarag‘ay
Mirzo   Ulug‘bekning   (1394-1449-yy.,   Samarqand)   «Tarixi   arba’   ulus»   («To‘rt
ulus   tarixi»),   Kamoluddin   Abdurazzoq   ibn   Jaloluddin   Ishoq   Samarqandiy   —
Abdurazzoq   Samarqandiyning   (1413—1482-yy.)   «Matla’   us-sa’dayn   va   maj-
ma’ ul-bahrayn» («Ikki saodatli yulduzning chiqish joyi va ik- ki azim daryoning
qo‘shilish   yeri»)   nomli   yirik   tarixiy   asari,   Mir   Muhammad   ibn   Sayyid
Burxoniddin   Xovandshoh   ibn   Kamolud din   Mahmud   al-Balxiy   —   Mirxondning
(1433—1497-yy.) «Rav- zat us-safo» («Sof jannat bog‘i») yoki «Ravzat us-safo
fi   siyrat   al-anbiyo   va-l-muluk   va-l-xulafo»   («Payg‘ambarlar,   podshohlar   va
halifalarning   tarjimayi   hob   haqidagi   sof   jannat   bog‘i»)   nomi   bilan   mashhur
bo‘lgan   umumiy   tarixga   oid   asari,   Abdulla   Nasrullohiy   yoki   Abdulla   ibn
Muhammad   ibn  Ali  Nasrullohning   (XV  asrning  ikkinchi   yarmi   —  XVI  asrning
birinchi   yarmi)   «Zubdat   ul-asar»   («Solnomalar   asari»)   asari,   Zahiriddin
Muhammad   Boburning   (1483—1530-yy.,   Andijon,   Agra)   «Vaqoye’»   —
«Boburnoma»   asa ri,   Abulg‘ozi   Bahodirxonning   «Shajarayi   tarokima»   va
«Shajarayi turk» kabi tarixchilar tomonidan yaratilgan yuzlab tarixiy, geo- grafik, 83etnografik,   madaniyat   va   san’at,   adabiyot   va   me’morchilik,   iqtisodiy   hayot   va
mamlakatlar   o‘rtasidagi   siyosiy   hamda   diplo mats   munosabatlar   haqidagi
qimmatli va turli-tuman mazmun- dagi ma’lumotlarni o‘zida jamlagan asarlardan
ham   ko‘rish   mum-   kinki,   ulardagi   manbalar   mualliflari   tomonidan   tarixiy
voqealar   va   jarayonlarning   yoritilishi,   tavsifi,   tahlili   va   ayrim   hollarda-   gi
tanqidiy xulosalari va mulohazalari tarix fani haqidagi keyin- gi asrlarda (asosan
XVIII   asrdan   boshlab)   Yevropada   yuzaga   kel-   gan   falsafiy   yondashuvlarning
ham   asosiy   elementlarini   kuzatish   mumkin.   Sharq   tarixchilari,   xususan   o‘zbek
xalqining   farzand-   lari   sanalgan   Abu   Rayhon   Beruniy,   Abu   Bakr   Muhammad
Ja’far an Narshaxiy, Abulg‘oziy  Bahodurxon, Ibrat,  Ogahiy,  Muham mad Yusuf
Bayoniy, Avaz Muhammad Attor Ho‘qandiy kabi bir qator tarixnavislar ham o‘z
asarlarini yaratish jarayonida tarix il- mi haqida qator qimmatli fikrlar va falsafly
yondashuvlarini ba- yon etganlar.
Abu   Rayhon   Beruniyning   tarix   bayonida   voqealarning   aniq   va   ishonarli
tarzda,   ixtiloflardan   xoli   hamda   haqqoniy   tavsiflanishi   va   talqin   qilinishiga
alohida e’tibor qaratiladi. Ayniqsa tarixning buzib ko‘rsatilishini ma’qullamaydi I
.
Abulg‘oziy   Bahodurxon   tarix   va   tarixchilar   haqida   quyidagi   flkrlarni
bildiradi:   «Muarrixlar   ...   onlarning   podshohlik   qilg‘on,   tug‘g‘on   va   o‘lg‘on
tarixlarini, yaxshi va yomon qilg‘on ishlarini yozib tururlar. Bir podshoh otina bir
donishman   kishi   bir   tarix   ay-   tib   turur.   Yana   bir   necha   yillardan   so‘ng   shul
podshohning   avlo-   didan   bir   podshoh   bo‘lg‘onda   taqi   bir   donishmand   muarrix
pay- do bo‘lub, man ul burungi muarrixdan yaxshi ayturman teb, bu
podshohning otina taqi bir tarix aytib turur. Shundoq qila-qila .........
podshohlarning   otlarig‘a   ba’zilariga   o‘n   tarix,   ba’zilariga   yigirma   tarix   va
ba’zilariga o‘ttuz tarix aytib tururlar». Abulg‘oziy Baho durxon o‘z asarini yaratar
ekan,   tarixiy   jarayonlar   va   voqealarni   obyektiv   ravishda   yoritishga   harakat
qilganligini   alohida   ta’kid-   laydi:   «Emdi   ko‘nglingizga   kelmasunkim   faqir   taraf
tutub   yolg‘on   aytqon   bo‘lg‘ayman   va   yo   o‘zimni   g‘alat   ta’rif   etqon
bo‘lg‘ayman». Sharq tarixnavisligida nafaqat adabiyot, she’riyat va boshqa kito-
batchilik   sohalarida,   balki   tarix   va   tarixnavislik   sohalarida   ham   til   omiliga
alohida   e’tibor   qaratilgan.   Xususan,   tarixiy   asarlar   mualli-   fi   Abulg‘ozi   o‘z
asarlarini   ona   tilida   yozayotganligini   ta’kidlab:   «...   bu   tarixni   yaxshi   va   yomon
barchalari   bilsin,   deb   turk   tili   bi lan   aytdim.   Bir   kalima   chig‘atoy,   turkiydan,
I  Tarix falsafasining nazariy asoslari. 79-b. 84forsiydan va arabiy- dan qo‘shmayman, ravshan bo‘lsin deb, turkiyni ham andoq
ay-   tibmanki   besh   yashar   o‘g‘lon   tushunar»,   —   deb   yozadi.   Abulg‘ozi   tarixiy
voqealarni badiiy lavha va she’rlar orqali tavsiflaydi.
XIX   asr   ikkinchi   yarmi   —   XX   asr   boshlarida   yashab   ijod   qil-   gan   tarixchi
Muhammad   Yusuf   Bayoniy   «Shajarayi   Xorazm-   shohiy»   asarini   yozar   ekan,
undagi   ayrim   voqealar   tafsilotlarini   o‘zidan   avval   Ogahiy   tomonidan   yozilgan
asarlardan  topma-   ganligi  va  endi  bevosita   o‘zi  tarixiy  jarayonlar  ishtirokchilari
va   shohidlarining   so‘zlaridan   yozishga   harakat   qilganligini   ta’kidlay-   di:   «....
yuqorida   zikr   etilgan   davr   tarixini   (Muhammad   Rahim-   xon   II   ning   (1865—
1910-yy.) 1872-yilgacha bo‘lgan xonlik davrini — mualliflar) o £
sha davrda ishga
aralashib   yurgan   bir   necha   keksa   odamlarni   topib,   ulardan   bo‘lgan   voqealarni
so‘rab,   diqqat   bilan   haqiqatlab   yozdim».   Muhammad   Yusuf   Bayoniy   «Xorazm
tarixi» asarini yozishda tarix va uni tavsiflashga aohida e’tibor qaratadi va tarixni
haqqoniy, obyektiv ravishda yozish shartligini uqtiradi: «Tarix kitobi yozishning
bir   sharti   bor.   Tarixiy   voqealarni   yozuv-   chi   tarafdorlik   etmasdan,   bo £
lgan
voqealarni   rostlik   bilan   bayon   etishi   kerak.   Agar   rostlik   bilan   bayon   etmasa,
uning   so‘zlari   hech   bir   odamga   ma’qul   bo‘lmaydi».   XIX   asr   ikkinchi   yarmi   —
XX   asr   boshlarida   yashab   ijod   qilgan   farg‘onalik   tarixchi   Is’hoqxon   Ju-
nayduloxo‘ja   o‘g‘li   Ibrat   To‘raqo‘rg £
oniy   insonlarni   o‘z   o‘tmishi   va   ajdodlari,
yashab   turgan   vatani   va   uning   oTmishini   bilishi   zarur-   ligini   alohida   ta’kidlab
o‘tadi   va   tarixni   o‘rganishga   da’vat   etadi:   «....inson   ancha-muncha   baqadri   ilmi
bashariyat   tavorixdan   bil-   mak   labudda   oTmoqi   ma’lumdir.   Loaqal   kishi   o‘z
muvattin  yeri- ni bilmak  zaruriyotdandur. Bilmasa,  tafosir va ahodislarda  va ta-
vorixlarda   mubayyindurki,   ko‘rmak   va   bilmak   ilmdandur».   XIX   asr   ikkinchi
yarmi   —   XX   asr   boshlarida   asosan   O‘rta   Osiyo   va   qo‘shni   turkiy   davlatlarda
keng   tarqalgan   va   ta’lim   sohasining   taraqqiy   etishiga   ma’lum   darajada   ta’sir
ko‘rsatgan  jadidchilik  harakati  va jadid  namoyandalari  ham  tarix  faniga alohida
e’ti bor   qaratganlar   va   uni   chuqur   o‘rganish   shartligi   haqidagi   fikr-   larini
bildirganlar.   Jumladan,   tarix   fanining   jamiyat   taraqqiyo-   ti,   millatning   o‘zligini
anglashdagi   nufuzli   o‘rniga   alohida   e’tibor   qaratib,   tarix   fanini   o‘rganishga
M.Behbudiy,   A.Fitrat   va   bosh-   qalar   atroflicha   e’tibor   qaratganlar.   Jumladan,
M.Behbudiy   shun-   day   deydi:   «Hozirgi   dunyoda   yashash,   ziyoli,   komil   va   odil
bolish   uchun   o‘z   vatani   va   o‘z   tarixini   o‘rganish   da’vati   bilan   chiqish   lozim».
Abdurauf   Fitrat   esa   tarix   ilmiga   avvalgi   mualliflarga   nis-   batan   aniqroq   ta’rif 85berib   shunday   deydi:   «Tarix   millatimizning,   o‘tmishimizning   taraqqiyotini
hamda tanazzulining sabablarini o‘rganadigan fandir».
Yuqorida   nomlari   keltirilgan   olimlar   va   tarixchilaming   tarix   va   tarix   fani,
tarix   ilmiy   haqida   keltirib   o‘tgan   fikrlaridan   ham   anglash   mumkinki,   Sharq,
xususan   O‘rta   Osiyoda   ham   qadim-   dan   tarix   fani   sohalariga   e’tibor   kuchli
bo‘lgan   va   ayni   vaqtda   tarixnavislar   faqatgina   tarixiy   jarayonlarni   tavsiflash,
manbalarni   tahlil   etish   kabilar   bilan   cheklanib   qolmasdan   tarix   va   tarix   fani
haqida, uni qanday yozish yoki tahlil qilish kerakligi kabi masala- lar yuzasidan
ham   o‘zlarining   falsafiy   fikrlarini   ko'rsatib   o‘tgan-   lar.   Shulardan   kelib   chiqqan
holda   aytish   mumkinki,   Sharq   ta-   rixnavisligi   bilan   kengroq   tanishar   ekanmiz,
unda   ham   tarixni   yoritishda   o‘ziga   xos   tarzda   shakllangan   falsafiy
yondashuvlarni yoki uslublarni kuzatishimiz mumkin.
Birinchidan,   tarixni   yoritishda   tarixiy   jarayonlarning   eng   av-   valo   butun
borliq bilan bog‘lagan holda yoritilishi. Ya’ni, ibtido — yaralish — voqelik. Bu
an’ananing   bugungi   metodologik   qa-   rashlar   nuqtayi   nazaridan   ikki   tomonlama
mazmunga egaligini payqash qiyin emas. Birinchi tomoni shundaki, bunda biror-
bir   tarixiy   voqea   yoki   asar   yaratilar   ekan,   avvalo   damning   paydo   boMishi,
insonning   yaralishi   va   yoritilayotgan   voqeagacha   bo‘lgan   davr   mobaynidagi
asosiy   ilohiy   voqealar   va   jarayonlarning   esla-   tib   o‘tilishiga   alohida   e’tibor
berilgan va aksariyat  tarixchilar  bu an’anaga  rioya qilganlar.  Bu yondashuvning
ikkinchi tomoni Av- gustin qarashlari asosidagi ilohiy tarix falsafasini eslatsada,
biroq   aynan   uni   aks   ettirmaydi.   Chunki   sharq   tarixnavisligida   tarixni   ilohiy
jarayonlarni   aks   ettirish   bilan   birga   unga   bog‘langan   holda   davom   ettirilsada,
biroq   tarixiy   jarayonlarning   o‘zi   aynan   diniy   nuqtayi   nazardan   emas,   balki   o‘z
holicha, ya’ni voqelikni yoritib beruvchi daliliy va manbaviy asoslarga tayangan
holda yaratilgan- ligi bilan Avgustin qarashlaridan keskin farqlanadi. Bunda din
tarixi  va diniy tarix masalalarining  alohida  yo‘nalish ekanligini  ham unutmaslik
lozim.   E’tiborli   tomoni   shundaki,   inson   va   ta-   biat,   odam   va   olam   o‘rtasidagi
munosabatlar   va o‘zaro  bog‘liqlik  ilk  marotaba  dunyoviy  fan  nuqtayi  nazaridan
aynan sharqda, Abu Rayhon Beruniy tomonidan tadqiq etilgan.
Ikkinchidan, sharq tarixnavisligida tarixiy voqealarni yori- tishda davriylikka
asoslangan   holda   yondashuv,   ya’ni   islomgacha,   arablargacha,   xalifaliklar,
amirliklar,  podsholiklar, xonliklar, sulolalar kabi alohida hodisalarga asoslangan
holda   tarixni   yori-   tish   ham   ustuvor   yo‘nalishlardan   biri   hisoblangan.   Bunda 86asosiy   voqelik   podsholarning   faoliyati   va   boshqaruvi   jarayonlari   atrofida
shakllantirilganligini   kuzatish   mumkin.   Bunda   podsholiklarning   vujudga   kelishi
va   siyosiy   tarixi,   diplomatik   aloqalar   jarayonlari   va   davlatlarning   inqirozlari
asosiy diqqat markazida tutilgan. O‘sha davrdagi ma’naviy va madaniy, iqtisodiy
taraqqiyot   yoki   inqiroz   holatlari   aynan   shu   davr   hukmdorlari   faoliyati   bilan
bog‘lana-   di.   Bunday   tarixiy   yondashuvda   tarixiy   voqelikning   aks   ettirilishi
asosan   davriy   yoki   hududiy   jihatdan   chegaralangan   va   voqealar-   ning   butun
mohiyati   va   ko‘lami   bilan   tasavvur   qilish   imkoniyati-   ni   cheklagan.   Bunday
yondashuv   D.   Yumning   «tarix   predmeti-   ni   buyuk   imperiyalarning   vujudga
kelishi, rivojlanishi va inqirozi tashkil etadi», E.Gibbonning «tarix urushlar tarixi
va   jamiyatni   boshqarish   ishlaridan   iborat»,   L.   Rankening   «tarix   bu   diplomatik
munosabatlardir»   kabi   fikrlariga   turli   darajada   mos   keladi.   Hatto   bu   borada
mashhur   yozuvchi   F.   Volter   kinoyali   ravishda   «har   to-   monda   faqat   qirollar
tarixini   ko‘rish   mumkin,   men   esa   odamlar   tarixini   yozmoqchiman»   degan
so‘zlarni aytib o‘tgan edi.
Uchinchidan, sharq tarixnavisligida axloqiy va ma’naviy me- zonlardan kelib
chiqqan   holda   tarixiy   voqelikni   haqqoniy   va   qan-   day   bo‘lsa   shundayligicha
talqin   qilish   ham   ustuvor   yondashuv-   lardan   biri   hisoblanadi.   Ayrim   tarixchilar
o‘zlaridan oldin sodir bo‘lgan voqealarni avval yozib qoldirilgan asarlar asosida
ko‘rsa-   tib   berayotganligini   va   bunda   o‘zlaridan   biror-bir   qo‘shimchalar
qo‘shishga   jur’at   etmaganliklarini,   ya’ni   o‘zlaridan   keyingi   avlod   uchun
isbotlanmagan   va   tasdiqlanmagan   ma’lumotlarni   o‘z   ki-   toblarida   qayd   etishga
jur’at   etmaganliklarini   alohida   qayd   etib   o'tganlar.   Bunday   qaydlar   hamma
tarixchilar tomonidan e’ti- rof etib qoldirilmagan bo‘lsada, biroq asarlarni o‘qish
jarayonida shunday ruhiyatni sezish mumkin.
To‘rtinchidan,   sharq   tarixnavisligida   tarixiy   voqealarni   yori-   tishda   ijtimoiy
mansublik   omili   ham   uchraydiki,   bu   ayrim   holat-   larda   tarixiy   voqelikni   bir
tomonlama   yoki   cheklangan   va   chega-   ralangan   holda   yoritilishiga   olib   kelgan.
Bunday   holatlar   aksariyat   hollarda   asarlar   mualliflarining   hukmdor   ta’sirida
bolganliklari   yoki   undan   jabrlanganliklari   bilan   xususiyatlanadi   va   ko‘p   holat-
larda  mubolag'ali  va haqiqatga  to‘g‘ri kelmaydigan  ma’lumotlar  bilan  voqelikni
tavsiflashga   urinish   ko‘zga   tashlanadi.   Bunday   holatlarni   tarixnavislik   bilan   bir
vaqtda  she’riyat  va  adabiyot   so- halarida   ham  kuzatish  mumkin.   Albatta   tarixni
yoritishga bun day yondashuv asl voqelikni tasavvur etishga imkon bermaydi yoki 87uni   cheklaydi   va   chalg‘itadi.   Tarix   tadqiqotiga   bunday   yondashuv-   ni   shartli
ravishda   tarixiy-badiiy   yo‘nalish   sifatida   baholab,   unda   tarixiy   dalillarga
asoslanilgan   badiiy   bayon   uslubini   yetakchi   deb   hisoblash   mumkin.   Bunday
yondashuvning   eng   e’tiborli   tomo-   ni   shundaki,   bunda   mualliflar   o‘zlariga
ma’qul bo‘lgan jarayonni yoki hodisani mutlaq haqiqat deb hisoblaydilar, aynan
ana shun day xulosa chiqarish tarixiylik va haqqoniylikka putur yetkazadi.
Beshinchidan,   sharq   tarixnavisligi   va   tarix   falsafasida   inson   hayotidagi,
turmushidagi   axloqiy   me’yorlar   va   ma’naviy   tamoyil-   larga   oliy   darajadagi
qadriyatlar   sifatida   yondashuv   ham   yetakchi   xususiyatlardan   biridir.   Bu
yo‘nalishning   asoschisi   Abu   Rayhon   Beruniy   hisoblanadi.   Bunda   tarixni
yoritishda   aniqlab   bo‘lmay-   digan   dalillarni   aynan   yuqorida   qayd   etilgan
xususiyatlarga bir- lamchi sifatida yondashib xulosalar chiqarishga da’vat etadi.
Oltinchidan, sharq tarix tafakkurida tarixni Olam asoslari sa- babiyatini aniq
izlaydigan   fan   sifatida   ham   yondashiladi   va   tarixga   voqealar   va   ularning
sabablari haqidagi chuqur ilm sifatida yon dashiladi. Bunday yondashuv asoschisi
Ibn   Xaldun   hisoblanib,   u   tarixiy   voqelikni   falsafiy   tafakkur   yordamida   idrok
qilish,   falsafiy   fikrlar,   xulosalar   chiqarishga   da’vat   qilib,   tarixni   falsafiy   fanlar
qatoriga   qo‘shadi.   Ibn   Xaldun   tarixning   mazmuni   haqida   mulo-   haza   yuritar
ekan, uni, inson hayotining mazmuni kabi, tarix tu- gaganidan keyingina aniqlash
mumkinligini   qayd   etadi.   Ammo,   shunga   qaramay,   tarixning   mazmuni   haqida
erkinlik, ijod tu- shunchalariga tayanib so‘z yuritish mumkin, deb hisoblaydi. Ta -
rixning   harakatida   Ibn   Xaldun   obyektivlashuvning   inson   ustidan   hukmini
kamaytiradigan,   uning   erkinligi   va   ijodining   tantanasini   qaror   toptiradigan
jarayonlarni aniqlashga harakat qiladi.
Yettinchidan, sharq tarixchiligida adolat ustuvorligi, tarix ha- qiqati hamisha
bosh   mezon   bo‘lishi,   har   qanday   voqea   va   hodi-   saning   tahlilida   to‘g‘ri
munosabat   (pozitsiya)   tanlash,   xulosalar   chiqarishga   odillik   bilan   yondashishni
ustuvor deb hisoblaydilar.  Bunday qarashlar Beruniy va Ibn Xaldun, Abulg‘ozi,
Bayoniy- larning qarashlarida yetakchi yondashuvlardan biridir.
Sharq tarixnavisligi namoyandalari va ularning asarlarining ayrim tafsilotlari
bilan tanishar ekanmiz, asosan yurtimiz zami- nida yashab ijod etgan va bebaho
tarix   asarlari   yaratgan   tarixchi-   larimizning   asarlarida   bugungi   jahon   tarix   fani
metodologiyasida-   gi   mavjud   bir   qator   falsafiy   maktablarining   tarix   fani
sohasidagi   yondashuvlari   va   qarashlari   turli   ko‘rinishda   va   turli   mazmunda 88bundan   bir   necha   asrlar   avvalroq   sharq   tarixnavisligida   amalda   bo‘lganligini
ko‘rish mumkin.  Sharq tarix  falsafasining shaklla-  nishi yuqoridagi  xususiyatlar
atrofida yuzaga kelgan va shakllanib borgan. Biroq yuqorida qayd etilgan fikrlar
sharq tarix falsafasi ning butun mohiyati va mazmunini ochib bera olmaydiki, bu
bo-   rada   hali   yana   ko‘plab   chuqur   ilmiy   izlanishlar   va   tadqiqotlar   olib   borilishi
kerak.
«Bizning   qadimiy   va   go‘zal   diyorimiz   nafaqat   Sharq,   balki   ja hon
sivilizatsiyasi beshiklaridan biri bo‘lganini xalqaro jamoatchi- lik tan olmoqda va
e’tirof   etmoqda.   Bu   tabarruk   zamindan   ne-ne   buyuk   zotlar,   olimu   ulamolar,
siyosatchi   va   sarkardalar   yetishib   chiqqani,   umumbashariy   sivilizatsiya   va
madaniyatning   uzviy   qismiga   aylanib   ketgan   dunyoviy   va   diniy   ilmlarning,
ayniqsa,   is-   lom   dini   bilan   bogTiq   bilimlarning   tarixan   eng   yuqori   bosqichga
ko‘tarilishida   ona   yurtimizda   tug‘ilib   kamolga   yetgan   ulug c
  allo-   malarning
xizmatlari beqiyos ekani bizga ulkan g‘urur va iftixor bagishlaydi» I
.
Tayanch   tushunchalar:   ong,   yaxlit   borliq,   haqiqatni   anglash,   sharq
tarixnavisligi,   falsafiy   yondashuv,   axloqiy   va   ma’naviy   me-   zonlar,   ijtimoiy
mansublik   omili,   adolat   ustuvorligi,   tarixiy-badiiy   yo‘nalish,   Olam   asoslari,
Sharq tarix falsafasi.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Sharq tarixnavisligining o‘ziga xosligini nimalarda ko‘rasiz?
2. Tarixiy   jarayonlarning   butun   borliq   bilan   bog‘lagan   holda   yoritilishi
tushunchasini izohlab bering.
3. Tarixiy voqelikni haqqoniy talqin qilish deganda nimani tushunsiz?
ABU RAYHON BERUNIYNING TARIXIY
ILMIY MEROSI
Abu Rayhon Beruniyning tarixiy  ilmiy merosi. Abu Rayhon Beruniy va tarix
fanida   axborotning   nazariy   masalalari.   Abu   Rayhon   Beruniy   va   tarix   fanida
tadqiqot uslublarining nazariy masalalari.
Sharq tarixchilari  orasida turli  davrlarda tarixni  o‘rga- nish va tarix fanining
rivojiga katta hissa qo‘shgan tarixchi- lardan Abu Rayhon Beruniy (973—1048-
yy.) alohida o‘rin tuta- di. Mutafakkirning yaratgan 152 asaridan 15 tasi bevosita
I Yuksak ma’naviyat — yengilmas kuch. 29—30-bb. 89tarix   ilmiga   bag‘ishlangan.   Ayniqsa   tarix   to‘g‘risidagi   chuqur   bilim-   larini   o‘z
ichiga   olgan   «Osor   ul-boqiya   an   al-qurun   al-holiya»   («Qadimgi   xalqlardan
qolgan   yodgorliklar»)   hamda   «Hindiston»   yoki   «Kitab   tahqiq   molil-Hind   min
manqula   fi-1-aql   va-l-mar-   zuma»   («Hindlarning   aqlga   sig‘adigan   va
sig‘maydigan ta’li- motlarining tadqiq etish») va «Kitob ul-musammara fi axbo-
ri Xorazm» («Xorazm haqidagi axborotlar haqida suhbatlar») nomli asarlari bilan
jahon tarix fani va madaniyat tarixiga kat ta hissa qo‘shdi.
O‘zbekiston  Respublikasi  Birinchi  Prezidenti   I.A.  Karimov  Beruniy   siymosi
haqida so‘z yuritar ekan, quyidagi fikrlarni bildiradi: «Milliy tariximizning yana
bir   yorqin   yulduzi   Abu   Ray hon   Beruniy   faoliyatiga   haqqoniy   baho   berar   ekan,
amerikalik  fan tarixchisi  Sarton XI asrni «Beruniy asri» deb ta’riflaydi. Bunday
yuksak   va   haqli   baho   avvalo   qomusiy   tafakkur   sohibi   bo‘lmish   buyuk
vatandoshimizning   ilm-fan   taraqqiyotiga   qo‘shgan   beqiyos   hissasi   bilan
izohlanadi. Shu o‘rinda ta’kidlash joizki, Beruniy il miy masalalarda ham, tarixiy
voqea-hodisalarga,   o‘z   zamondosh-   lariga   baho   berishda   ham   o‘ta   xolislik   va
haqqoniylik bilan fikr yuritgan. Shu bois ham u hayotda ko‘p aziyatlar chekkan,
hatto   umrining   oxirida   turmush   qiyinchiliklariga   duchor   boMgan,   am mo   har
qanday og‘ir sharoitga qaramasdan, e’tiqodidan qaytma- gani uning o‘z ma’naviy
ideallariga naqadar sodiq bo‘lganidan dalolat beradi 1
».
Abu   Rayhon   Beruniy   va   uning   tarixiy-ilmiy   merosi   haqida   so‘z   yuritib,
taniqli   olima   F.Sulaymonova   quyidagilarni   ta’kid-   lab   o‘tadi:   «Taqdir   taqozosi
bilan   Beruniy   nomi   va   asarlari   to   XIX   asrgacha   ovrupolik   olimlar   diqqatidan
deyarli  chetda  qolib  kelgan.   Faqat  1876—1878-yillarda   avstriyalik   olim  Eduard
Zaxau   Beruniyning   «Qadimgi   xalqlardan   qolgan   yodgorliklar»   asari-   ning
arabcha   matnini   chop   ettirdi,   1879-yilda   esa   ingliz   tiliga   tarjimasini
ommalashtirdi.  Natijada  ovrupoliklar  kechikib  bo‘lsa- da, Beruniy  asarlari  bilan
tanisha boshladilar» I   II
.
Darhaqiqat,   Yevropa   olimlari,   xususan   tarixchilari   antik   davr-   da   va   o‘rta
asrlarda yaratilgan tarix kitoblarini chuqur o‘rganish borasida juda katta ishlarni
amalga   oshirganliklarini   e’tirof   qilish   bilan   birga   aytib   o‘tish   kerakki,   nafaqat
Abu   Rayhon   Beruniyning,   balki   Sharqning   boshqa   tarixchilarining   barcha
asarlarini   ham   il-   miy   jihatdan   mukammal   tadqiq   qilmaganlar.   Buning   isboti
I Karimov I .A. Yuksak ma’naviyat — yengilmas kuch. — T.: «Ma’naviyat», 2008. 42-43-bb.
II Sulaymonova F. Sharq va G‘arb. — T.: 0‘zbekiston. 1997. 238-b. 90sifati- da zamonaviy  tarix fanining  nazariy masalalari,  metodologiyasiga  oid bir
qator   ilmiy   nazariy   qarashlar   va   yondashuvlar,   tadqiqot   uslublarining   turli
jihatlari   borasida   bildirilgan   fikrlarda   Beruniy   va   boshqa   tarixchilarning
qarashlari e’tibordan chetda qoldirilgan.
«Aynan   musulmon   sharqi   tarixchilari   bizga   o‘zlarining   an’anaviy
tarixnavisligiga   asoslangan   holda   Hindiston   tarixi-   ga   oid   qimmatli
ma’lumotlarni qoldirdilar. XI asrdayoq Beruniy o‘zining Hindiston haqidagi keng
ko‘lamdagi  asarini  yozdi.  Bu asar Sanskrit tilidagi  matnlarga  asoslangan  bo‘lib,
asar  muallif-   ning  o‘zga   xalqlar   e’tiqodi,   urf-odatlari   haqidagi   chuqur   bilim-   ga
ega ekanligi va qimmatli ma’lumotlari bilan e’tiborni tortadi.
Afsuski bu asardan Yevropada tarix fanining rivojlanishida ye- tarli darajada
foydalanilmadi, sharq tarixnavisligida esa buyuk
Xorazmiy   [Abu   Rayhon   Beruniy-Z.I.]   o‘zining   munosib   izdosh-   lariga   ega
bo'lmadi» 1
.
Boshqa   bir   muallif   esa   Beruniy   asarlarining   ilmiy   natijalari-   dan   turli
davrlarda   yetarli   daraja   foydalanilmaganligi   haqida   afsus   bilan   ko‘rsatib   o‘tadi:
«Afsuski,   zamondoshlari   Beruniy   tomo-   nidan   amalga   oshirilgan   ilmiy
mehnatning   qiymatini   va   ilmiy   ahamiyatini   anglamadilar,   «Hindiston»   asari   va
unda keltirilgan ma’lumotlardan foydalanishga arab va fors mualliflarining asar-
larida yetarli darajada e’tibor berilmadi» I   II
.
Garchi,   Beruniyning   tarix,   etnografiya,   ijtimoiy   tafakkur   ka-   bi   fanning   bir
qator   sohalari   haqida   ilmiy   asarlar   yaratganligi   kcfpgina   mualliflar   tomonidan
e’tirof   etilgan   bo‘lsada,   uning   ay-   nan   bugungi   kundagi   tarix   fanining   nazariy
masalalarida   asosiy   o‘rin   tutuvchi   bir   qator   tushunchalarning   sharqona   so‘zlar
bilan   tushuntirib   ketganligi   manbaviy   tahlil   masalalaridan   chetda   qol-   gan,
zamonaviy   tarix   fanining   metodologiyasiga   oid   nazariy   qa-   rashlar   va   falsafiy
yondashuvlarning ilgari surilishida Beruniyning ta’kidlari keltirib o‘tilmaydi. Bu
borada   olima   F.   Sulaymonova-   ning   Beruniy   va   uning   asarlariga   nisbatan
Yevropadagi   muno-   sabatning   kech   paydo   bo‘lganligini   ta’kidlash   bilan   birga
I Гринин   Л.Е.   Теория,   методология   и   философия   истории:   очерки   развития   исторической
мысли   от   древности   до   середины   XIX   века.   Лекция   4.   Философско-историческая   мысль   в
Средние века. Византия, Русь, арабский мир, Китай / Философия и общество. Выпуск №2 (58) /
2010.  http :// www . socionauki . ru
II Фролова   Е.А.   История   арабо-мусульманской   философии.   Средние   в.а   и   современность:
Учебное пособие. — М., 2006. С. 114. 91XIX  asr rus olimi  V.R. Rozenning Beruniyning tarixiy  asarlariga  bergan yuqori
bahosini   keltirib   o‘tish   o‘rinlidir:   «...   uning   fikrlari   hay-   ratomuz   keng,   bir  so‘z
bilan aytganda, unda zamonaviy tushun- chamizdagi haqiqiy ilm bor» I
.
Abu Rayhon Beruniy asarlari orasida «Osor ul-boqiya» asa- ri alohida muhim
ahamiyat   kasb   etib,   asarda   qadimgi   O‘rta   Osi-   yo,   yunon,   eron,   hind,   nasroniy,
yahudiy   va   boshqa   xalqlar-   ning   islomiyatgacha   bo‘lgan   tarixi,   urf-odatlari,
bayramlari   va   asosan   vaqtni   hisoblash   taqvim-xronologiya   to‘g‘risida   mukam-
mal   ma’lumot   berilgan.   Beruniyning   Xorazm   tarixiga   oid   asa-   ri   yuqorida   zikr
etilgan   nomdan   tashqari,   yana   «Tarixi   Xorazm»   va   «Mashohiri   Xorazm»
(«Xorazmning   mashhur   kishilari»)   nom-   lari   bilan   ham   mashhur   bo‘lib,   uning
ayrim   lavhalari   —   parcha-   lari   Abulfazl   Bayhaqiyning   1056-yili   yozib
tamomlangan   «Tarixi   Bayhaq»   va   Yoqut   Hamaviyning   «Mo‘jam   ul-buldon»
asarlarida saqlanib qolgan.
Sharqning ko‘pgina tarixchilari o‘z asarlarini yaratish vaqti- da Abu Rayhon
Beruniy   tomonidan   yaratilgan   asarlardan   foyda-   langanlar,   jumladan,   Abu   Said
Abulhay ibn Zahhok ibn Mahmud Gardiziy «Zayn al-axbor» («Tarixlar bezagi»),
Najmuddin   Ahmad   ibn   Umar   ibn   ali   Nizomiy   Aruziy   Samarqandiy   «Chor
maqola»,   Abulfazl   Muhammad   ibn   al-Husayn   al-kotib   al-Bayhaqiy   «Ta rixi
Mas’udiy»,   Mavlono   Sayyid   Muhammad   Tohir   «Ajoyib   at-ta-   baqot»
asarlarining yaratilishida shunday holatlar mavjudligi qayd etilgan II
.
Shubhasiz,   Abu   Rayhon   Beruniy   tomonidan   yaratilgan   asar-   lar   orasida
«Osor   ul-boqiya   an   al-qurun   al-holiya»   («Qadimgi   xalqlardan   qolgan
yodgorliklar»)   hamda   «Hindiston»   yoki   «Kitab   tahqiq   molil-Hind   min   manqula
fi-1-aql   va-l-marzuma»   («Hind-   larning   aqlga   sig‘adigan   va   sig‘maydigan
ta’limotlarini tadqiq etish») alohida ahamiyat kasb etadi.
«Ushbu   benazir   asar   ijodkori   qomusiy   olim   Abu   Rayhon   Beruniydir   (973-
1048). U tabiiy  va ijtimoiy  fanlar bo‘yicha 150 dan ortiq asarlar yaratib, asosan
tabiiy   fanlar   sohasida   ulkan   kashfi-   yotlarga   va   muvaffaqiyatlarga   erishgan
bo‘lsa-da,   o‘zining   ijtimoiy   fan,   ayniqsa   tarix   to‘g‘risidagi   chuqur   bilimlarini
«Osor   ul-boqi-   ya   an   al-qurun   al-holiya»   («Qadimgi   xalqlardan   qolgan   yodgor-
liklar») hamda «Hindiston» yoki «Kitab tahqiq molil-Hind min manqula fi-1-aql
I Шарк   ва   Гарб   245-6.   Qarang :   Розен   В.Р.   Рецензии   на   кн   Alberuni ’ s ,   India .   Записки
Восточного отделения импер. Русского Археологического общества. Спб. III, 1889. С.147.
II  Madraimov A., Fuzailova G. Tarixiy manbashunoslik. — T.: 2005. 85—191 - bb.
Tarixiy manbashunoslik. 68-b. 92va-l-marzuma»   («Hindlarning   aqlga   sig‘adigan   va   sig'maydigan   ta’limotlarini
tadqiq etish») va «Kitob ul-musam- mara fl axbori Xorazm» («Xorazm haqidagi
axborotlar haqida suhbatlar») nomli asarlari bilan tarix va madaniyat tarixiga kat-
ta hissa qo‘shdi» ]
 .
Mazkur   kitobda   sharq   tarixnavisligi   va   uning   asosiy   xusu-   siyatlari,   tarixiy
asarlarning   yaratilishi   va   tarixni   tadqiq   etish   masalalari,   Abu   Rayhon
Beruniyning   «Qadimgi   xalqlardan   qol gan   yodgorliklar»   hamda   «Hindiston»
asarlarida   tarix   fani   va   tarixiy   tadqiqotlarning   nazariy   jihatlari   haqida   bildirgan
fikr- lari va zamonaviy tarix fani metodologiyasida uning qanchalik ahamiyatga
ega   ekanligi   masalalari   tadqiq   etilgan.   Mazkur   qo‘l-   lanmada   keltirilgan
masalalar   yuzasidan   soha   mutaxassislari   to-   monidan   ayrim   e’tirozlar   va   bahs-
munozarali   fikrlar   bildirilishi   tabiiy.   Bu   esa   albatta,   tarix   fani   va   uning
tadqiqotlari borasida yanada mukammallikka erishishga xizmat qilishi shubhasiz.
ABU RAYHON BERUNIY VA TARIX FANIDA
TADQIQOT USLUBLARINING NAZARIY MASALALARI
Tarix   va   tarix   fani   ijtimoiy   fanlar   majmuasi   bo‘lib,   insoni-   yatning   butun
o‘tmishi davomidagi iqtisodiy, siyosiy, ijtimoiy va madaniy hayotidagi jarayonlar
va   voqea-hodisalarni   aniq-konkret   holda   va   turli   uslublar   yordamida   davrlarga
bo‘lingan   va   umumiy   holda   o‘rganadi.   Iqtisodiy   tarix,   siyosiy   tarix,   madaniyat
tarixi,   harbiy   tarix,   diplomatiya   tarixi,   tarixiy   geograflya   kabilar   tarix   fanining
tarmoqlari   hisoblanadi.   Tarix   fanining   tarkibiy   qismlari   maxsus   tarixiy   fanlar
hamda arxeologiya va etnologiya bo‘lib, fan va madaniyat tarixi, san’at tarixi shu
sohalar bilan bog‘liq holda o‘rganiladi.
Hozirgi   zamon   tarix   fani   alohida   bo‘limlar   va   sohalardan   tashkil   topgan
bilimlar   majmuyi   bo‘lib,   uning   tadqiqot   masalalari   ham   uslublarning
murakkabligi va ko‘lam jihatdan kengligi bois anchagina murakkablik kasb etadi.
Bugungi   kunda   zamonaviy   tarix   fani   va   uning   predmeti   si-   fatida   aniq
(konkret)   jamiyat   va   uning   shakllangandan   boshlab   tanazzuligacha   zamon   va
makondagi   taraqqiyoti   bir   butun   holat-   da   va   ayni   vaqtda   uning   ichki   tarkibiy
tuzilishlari,   shuningdek   boshqa   aniq   (konkret)   jamiyatlar   bilan   aloqadorligi   va
munosa-   batlari   tushuniladigan   bo‘lsa,   bu   borada   Abu   Rayhon   Beruniyning
fikrlari   ham   e’tiborga   molikdir,   uning   ta’kidlashicha,   «...   qadimgi   tarixlarning
eng   avvalgisi   va   eng   mashhuri   bashariyatning   bosh-   lanishidir»,   ya’ni,   Beruniy
tarixning   boshlanishini   kishilik   jami-   yatining   shakllanishi   bilan   bog‘liqligini 93ko‘rsatib beradi I
.
Beruniy   asarlarida   tarixni   o‘rganish   va   bu   jarayonda   man-   balardan   to‘g‘ri
foydalanish   haqidagi   fikrlarning   mavjudligi   va   ayniqsa   ularning   aksariyati
zamonaviy   tarix   fani   metodologiyasi-   da   turli   mualliflar   tomonidan   bildirilgan
qarashlar bilan mos ke- lishi e’tiborni tortadi.
Zamonaviy   tarix   darsliklarida   Beruniymng   tarixiy   tadqiqot-   lar   borasidagi
amaliy faoliyati haqida bir qator fikrlarni ko‘rish mumkin.
Jumladan,   «Ilmiy   bilish   va   anglash   tamoyiHarming   rivojlani-   shiga   o‘rta
asrlarning yirik olimi Abu Rayhon Beruniy juda kat- ta hissa qo'shdi.
Beruniy   tarixiy   qiyosiy   metoddan   juda   keng   foydalangan.   U   «Hindiston»
asarini   yozish   jarayonida   «men   hindlarning   qonuni-  yatlarini   qanday   bo‘lsa   shu
holicha   keltiraman   va   ayni   vaqtda   yunonlarda   qanday   bo‘lganligini   ham   misol
tariqasida keltirib, ularning o‘zaro o‘xshash va yaqinlik jihatlarini aniqlayman»,-
deb yozgan edi 1
.
Tarix   va   tarix   fani   yuzasidan   bir   qator   fikrlar   bildirib   o‘tilgan-   ki,   ular   biri
ikkinchisining mazmunini  toldirib  keladi. Adabi- yotlarda  qayd etilishicha,  tarix
so‘zi ijtimoiy taraqqiyot jarayoni da yuzaga kelgan voqelik, hayot, o‘tmishga oid
dalil  va hodisalar  majmuyi  — o‘tmish, kechmish,  biror  voqea-hodisaning  izchil
ta-   raqqiyoti   haqidagi   fan,   jamiyat   taraqqiyoti   haqidagi   fan,   biror   ishning
bajarilganligini,   biron   voqea-hodisaning   qachon   bo'lib   o‘tganligini   ko‘rsatuvchi
aniq vaqt, sanani anglatuvchi ma’no- larda qo‘llanilmoqda II   III
.
«Barcha   mamlakatlarga   tarqalgan   xalqlardan   har   birining   alohida   tarixi   bor,
uning   podshohlari,   payg‘ambarlari,   davlat-   lari   yoki   men   yuqorida   aytgan
hodisalarning biridan [o‘z tari- xining boshlanishini — Z.I.] hisoblaydi. Shu tarix
yordami   bi lan   muomala   ishlarida   hamda   vaqtlarni   bilish   xususida   kerakli
[muddatlarni] belgilaydi va bu tarix ularni boshqa xalqlardan ajratadi» IV
.
Bunda  Beruniyning  har  bir  xalqning  alohida   tarixi  borligi   va  bu tarix   ularni
I  Abu Rayhon Beruniy. Tanlangan asarlar. Qadimgi xalqlardan qolgan yodgorliklar. — T.: Fan. 1968.
50- b .
II Фролова   E . A .   История   арабо-мусульманской   философии.   Средние   в.а   и   современность:
Учебное пособие. — М., 2006. С . 112-114.
III Ibrohimov   A.   Bizkim   o‘zbeklar....:   Milliy   davlatchiligimiz   asoslari   haqida   mulohazalar.   —   T.:
«Sharq», 1999. 278—279-bb.
IV Abu   Rayhon   Beruniy.   Tanlangan   asarlar.   Qadimgi   xalqlardan   qolgan   yodgorliklar.   —   T.:   Fan.
1968. 50-b. 94boshqalardan   ajratib   turishi,   biroq   ayni   vaqtda   aynan   ana   shu   ajratib   turuvchi
farqlarning   yoki   tafovutlarning   o‘sha   xalqlarda   qanday   talqin   qilinishini
taqqoslash   orqali   tah-   lil   qilmoqchi   bo‘lganligi   zamonaviy   tarix   fani
metodologiyasidagi   sinxron   uslub   va   tarixiy   taqqoslash   uslublarini   bir   vaqtning
o‘zi-   da   qo‘llash   orqali   o‘z   oldiga   qo‘ygan   maqsadiga,   ya’ni   yozayotgan
kitobining   ilmiyligini   ta’minlashga   harakat   qilganligini   ko‘rish   mumkin.
Zamonaviy   tarix   fani   tadqiqotlarida   muhim   ahamiyat   kasb   etuvchi   tarixiy
taqqoslash uslubining Abu Rayhon Beruniy ilmiy ijodida tahlil qilib berilishi va
ayni vaqtda alloma tomo- nidan ilgari surilayotgan bunday nazariy qarashlarning
ilmiy ahamiyati X asrda ham yuqori bo‘lganligidan dalolat beradi.
Tarixda,   tarixiy   manbalarda   va   asarlarda,   ayniqsa   sharq   tarix-   navisligida
«ta’rix» talqini alohida muhim ahamiyat kasb etadi.
Mazkur fanning izohi keltirilgan boshqa manbada qayd etili- shicha, tarix bu
tabiat   va   jamiyatdagi   har   qanday   rivojlanish   ja-   rayoni   va   boshqa   talqinda
insoniyat   va   uning   mahsuli   bo‘lgan   tamaddunlar   rivoji,   jamiyat   va   davlatlar
ohmishi taraqqiyoti ja- rayonini o‘rganuvchi fan. Tarix fani insoniyatning  butun
o‘tmishi davomida jamiyat hayotida sodir bo‘lgan voqea-hodisalar, jara- yonlarni
(jamiyat rivojini) yaxlit bir tarzda  O‘ rganadi I
.
Tarixiy   manbalar   va   mumtoz   adabiyotda   tarix   va   ta’rix   iborala-   rining
turlicha mazmunda qo‘llanilganligini kuzatish mumkin.
Ta’rix   (arab   tilida   —   yuz   bergan,   sodir   bo'lgan)   —   mashhur   kishilarning
tug‘ilishi va vafoti, turli bino-inshootlarning quri- lishi, kitoblar ta’lifi va boshqa
muhim   voqea-hodisalar   vaqtini   anglatuvchi   ishora,   she’riy   uslub   yoki   ma’nosi
yashiringan   so‘z.   Ta’rix   ko‘pincha   u   yoki   bu   mashhur   shaxsning   vafoti
munosabati   bilan,   biror-bir   tarixiy   voqeaning   sodir   bo‘lgan   sanasini   anglatish
yoki   unga   ishora   tarzida   she’riy   tilda   yozilgan.   Ta’rixda   qoMlangan   so‘z   va
iboralar, ularni tashkil etgan arab harflarining abjad hiso- bidagi raqamlari bilan
qo‘shib   hisoblanganda,   ma’lum   bir   sanani   anglatuvchi   raqamlar,   son   kelib
chiqadi 1
.
Ta’rix   sharq   tarixnavisligining   asosiy   xususiyatlaridan   biri   hi-   soblanadi   va
«tarix»lar ham muhim manbaviy xususiyatlarga ega ekanligi aniqlandi. Ta’rixlar
mazmuniga ko‘ra manbalardagi ax- borotni ifodalaydi. Zamonaviy tarix fanining
nazariy   yondashuv-   larida   axborot   ochiq   ifodalangan   va   yashirin   holatda
I  «0‘zbekiston milliy ensiklopediyasi». Davlat ilmiy nashriyoti, 2004, 8-jild. 274-b. 95(keyingisi   ko‘p   uchraydi)   bo‘lishi   ta’kidlab   o‘tilgan   bo‘lsa I   II
,   sharq   tarixnavis-
ligidagi   ta’rixlarda   keltirilgan   axborot   yashirin   holatda   ko‘proq   uchraydi.   Shu
bois tarixchi yoki tadqiqotchidan mazkur axborot- ni matndan aniqlab va ajratib
olishi uchun arab alifbosidan va ayniqsa abjad hisobidan boxabar bolishi muhim
ahamiyat kasb etadi.
Sharq   tarixnavisligining   namunalarida   kuzatish   mumkinki,   tarix   asarlarini
yozish vaqtida muallif ko‘zda tutgan sana so‘z yoki muammo usulida ifodalanadi
va   ta’rix   tarzida   talqin   etiladi.   Shunga   ko‘ra,   ta’rix   sarih   (ochiq,   ravshan)   va
ta’miya (berkitilgan, yashirilgan) kabi ikki turga bo‘linadi. Ta’rixning sarih turida
Sa na   ochiq   ifodalansa,   ta’miyada   avval   ta’rixning   moddasi   topiladi.   Tarix
asarlarida va manbalarda ta’rixlar qo‘llanilgan holatlar ju- da ko‘p uchraydi.
Yuqoridagi   har   ikki   holatdan   ko'rish   mumkinki,   sharq   ta-   rixnavisligida   va
zamonaviy tarix fani metodologiyasi sohalarida manbalar va matndagi axborotni
talqin   qilish   vaqtida   axborot-   ning   aniq   va   ochiq   ifodalangan,   shuningdek,
yashirin   holatda   (so‘z   ichida   ma’no   jihatdan)   ham   mavjudligi   alohida   ta’kidlab
o‘tilmoqda.
«Adiblardan   biri   mendan   [turli]   xalqlar   haqidagi   tarixlar,   ular-   ning
boshlanishlari va shoxobchalari, ya’ni oylar va yillari usti- da u tarix egalarining
ixtiloflari va bu ixtiloflar sabablari ... ha- qida so'radi» 1
.
Beruniy   so‘zlariga   e’tibor   qaratiladigan   bo‘lsa,   ko‘rish   mum-   kinki,   asosiy
so‘ralayotgan   narsa   bu   tarixlar   va   ular   bilan   bog‘liq   holatlardir.   Beruniyning
«Hindiston» asari tarjimasining izohlar qismida «tarixlar» iborasiga quyidagicha
sharh   berilgan,   ya’ni,   «bu   yerda   tarix   so‘zi   yil   hisobi,   era   ma’nosida
ishlatilmoqda» III   IV
.   Bizningcha,   bu   o‘rinda   «tarix»   emas,   balki   «ta’rix»   tarzida
be-   rish   maqsadga   muvoflq   bo'lardi   va   bu   so‘z   yil   hisobi   yoki   era   ma’nosini
emas, balki tarixiy voqeaning sodir bo‘lgan sanasi- ni anglatuvchi so‘z ekanligiga
urg‘u   berilsa   maqsadga   muvofiq   bo‘lardi.   Bu   fikrimizni   Beruniyning   boshqa
so‘zlari tasdiqlay- di, ya’ni tarixiy jarayonlarning zamon va makon bilan bog‘liq-
lik   masalasida   Beruniy   quyidagi   so‘zlarni   keltirib   o‘tadi:   «Biror   o‘tib   ketgan
I Arab alifbosi tarkibidagi harflar birikmasi hech qanday ma’no anglatmaydigan «so’zlar» bo‘Lib,
ular sakkiztani tashkil etadi va har bir harf tegishli ravishda 1 dan 1000 gacha raqamlami ifodalaydi.
Birinchi so'zdagi harflar birikmasi «abjad» tarzida o’qilganligi sababli «abjad hisobi» deb yuritiladi.
II Ковальченко И.Д. Методы исторического исследования. — М.: «Наука», 1987.
III Abu Rayhon Beruniy. Tanlangan asarlar. Hindiston. — T.: Fan. 1968. 40-b.
IV Qarang: Abu Rayhon Beruniy. Tanlangan asarlar. Hindiston. T.: Fan. 1968. 214-b. 96yilning avvalidan hisobga olinadigan ma’lum bir muddatga tarix deyiladi. O‘sha
yilda   turli   alomatlar   va   dalillar   bilan   [qandaydir]   ...   biron   muhim   narsa   yuz
bergan  bo'lishi   ke-  rak,  bular   uzoq  asrlar  va   ko‘p  zamonlarsiz  paydo   bo‘lmaydi
(ta rix   makonda   va   zamonda   sodir   bo‘ladi,   degan   tushunchaning   dalili   —   Z.I.).
Bunday  hodisalar   orqali   ma’lum  vaqtlar,  tarix lar  aniqlanadi  (bu  yerda   hodisalar
jumlasini   tarixiy   jarayonlarni   aniqlovchi   yoki   isbotlovchi   dalillar   sifatida   ham
tushunish va qabul qilish mumkin — Z.I.)...» I
.
Beruniy   so‘zlariga   e’tibor   berib   qaralsa,   zamonaviy   tarix   fani
metodologiyasidagi mavjud asosiy maxsus tadqiqot uslublaridan  biri — diaxron
uslub haqida so‘z borayotganligini anglash mum- kin. Bu so‘zlarda diaxron uslub
bilan turli davrlar va ularning davr sifatida ajratilishi uchun asos bo‘lgan tarixiy
voqea   yoki   hodisa-   larni   aniqlashtirish,   u   yoki   bu   xalqlar   (yoki   hududlar)da   bu
davr-   larning   boshlanishida   ixtiloflar   mavjud   bo‘lsa,   ularning   bosh-   lanishidagi
asl   holati   qanday   ekanligini   mavjud   manbalar   orqali   dalillar   asosida   ko‘rsatib
berish lozimligi ta’kidlanmoqda.
Zamonaviy   tarix   fani   metodologiyasida   diaxron   uslub   borasida   quyidagi
jihatlar asosiy o‘rin tutadi. Ya’ni, tarixiy tadrijiylik asosi da tadqiqotning amalga
oshirilishi,   tarixiy   voqealarning   ketma-ket,   bosqichma-bosqich   rivojlanishi
bo‘yicha tadqiqot amalga oshiriladi.
Vaqtbo‘yichajarayonlarning   eng   ahamiyatli   xususiyatlari,   yan-   gi
bosqichlarning,   davrlarning   shakllanish   holatlari   aniqlanib,   ja-   rayonlarning
boshlanish   davridagi   va   yakuniy   davridagi   holatlari   solishtirilib,   taqqoslanadi,
taraqqiyot va rivojlanishning umumiy yo‘nalishlari aniqlanadi.
Beruniy   asarida   quyidagi   so‘zlarni   o‘qish   mumkin:   «Meni   imkon   boricha
ularni juda ravshan bayon etib, o'quvchi fahm- laydigan, [turli] kitoblarni axarish
va   u   kitob   egalarini   surishti-   rishga   ehtiyoj   qoldirmaydigan   [bir   asar   yozishga]
da’vat etdi. Bu ishning [yetishish] qiyin va olinadigan [manbai] uzoq ekanini va
uni   yaxshi   bilgan   odam   qalbida   shubha   qolmaydigan   aniq   fanlar   qatoriga
qo‘ymoqchi bo‘lgan kishiga bo‘ysunmasligini bildim» 1
.
Tarixni davrlashtirishdagi an’anaviy boMgan «davr», «asr», «yuz yillik» kabi
tushunchalar qadimgi Yunonistonda shakllangan.
Tarixni   davrlashtirishni   interpretatsiyalash   metodi   va   hattoki,   tarixiy
jarayonlar va voqealarni tushunish va anglash deb ham nomlash mumkin. Tarixni
I 0‘sha joyda. 97o‘lchash   —   bu   shunchaki   mexanik   tarzdagi   xatti-harakat   emas,   balki   tarixiy
hodisalarning tarkibiy qismlarini chuqur tarzda tushuntirib berishga olib boruvchi
o‘ziga xos tarzdagi ilmiy tadqiqot deb ham qarash mumkin I   II
.
Davrlaming   ahamiyatga   molik   jihatlarini   aniqlash   uchun   davr-   lashtirish
mezonlarini   aniq   va   ravshan   belgilab   olish   va   bunda   albatta   jarayonning   sodir
bo‘lishidagi   obyektiv   sharoitlar   va   jarayonning   o‘zini   inobatga   olish   zarur.
Davrlashtirishning   bir   mezonini   boshqa   bir   me-   zon   bilan   almashtirish   mumkin
emas.   Ayrim   hollarda   u   yoki   bu  voqea   va   jarayon   yoki   bosqichning   boshlanish
sanasini   aniq   ko‘rsatish   im-   konsiz   bo‘lib   qoladi,   chunki   jamiyatdagi   barcha
jarayonlaming   chega-   ralari   harakatlanuvchi   va   ayni   vaqtda   shartli   holda
belgilangandir.   Bu   tadqiqot   jarayonida   barcha   jarayonlar   va   voqealarning   turli
xususiyat-  larga egaligi,  bir taxlitda  sodir bo‘lmasligi  va vaqt nuqtayi  nazaridan
kelib chiqqan holda ularni aniq bir «qolip»ga solib chegaralab qo‘yish maqsadga
muvofiq emas va tarixchi tadqiqot jarayonida bu jihatlami albatta inobatga olishi
zarurdir. Qachonki bir nechta tizim va mezon- lar mavjud bo‘lib, ular tadqiqotga
jalb   etilsa,   tarixiy   bilish   jarayonining   ko‘lami   va   mazmunan   boyligi   ham   ortib
boradi.
«Meni imkon boricha ularni juda ravshan bayon etib, o‘quvchi fahmlaydigan,
[turli]   kitoblarni   axarish   va   u   kitob   egalarini   surish-   tirishga   ehtiyoj
qoldirmaydigan [bir asar yozishga] da’vat etdi...» III
.
Beruniy   o‘z   oldiga   qo‘yayotgan   maqsadining   qanchalik   mu-   rakkab
ekanligini juda yaxshi anglagan holda asosiy e’tiborni qi- yosiy taqqoslash uslubi
yordamida   yozilishi   kerak   bo‘lgan,   ya’ni   amalga   oshirilishi   lozim   bo‘lgan
tadqiqotning ilmiyligini  ta’min- lash va xulosalarning obyektiv ravishda asoslab
berilishiga   qarat-   moqda.   Bu   holat   zamonaviy   tarix   fani   ilmiy   tadqiqotlarida
tarixiy  jarayonlaming  obyektivlik,  ilmiy  va tarixiylik  tamoyillariga  asos- langan
holda   amalga   oshirilishiga   qo‘yilayotgan   talablar   bilan   ay-   nan   bir   xillik   ksb
etadi.
«...   [butun]   kuchimni   yig‘ib,   [bor]   imkoniyatimni   ishga   solib,   goh   eshitish,
goh   ko‘rish   va   qiyos   qilish   orqali   bilimim   yetgani-   cha,   u   narsalarni   bayon
I Abu Rayhon Beruniy. Tanlangan asarlar. Hindiston. — T.: Fan. 1968.  40- b .
II Лаптева М.П. Теория и методология истории: курс лекций / М.П. Лаптева; Перм. гос. ун-т.
— Пермь, 2006. С . 182-183
III Qarang: Ilhomov Z. Tarix fani metodologiyasi. Tadqiqot uslublari va terminiarining izohli lug'ati.
— T.: 2013. 98etishga bel bog‘ladim» I   II
.
YigMlgan   manbalarni   qiyoslash   va   solishtirish,   bir-biri   bilan   taqqoslash
orqali   tarixiy   jarayonni   va   tarixiy   hodisani   tavsiflab   berish   yoki   talqin
mumkinligini shu tariqa ko‘rsatmoqda. Zamo- naviy tarix fani metodologiyasida
tarixiy taqqoslash uslubi quyi- dagi sharhlanadi:
Tarixiy   jarayon   tafsilotlari   aniq   va   ravshan   bo‘lmaganda   uning   mohiyatini
ochishga, shuningdek, umumiylikni, qonuniylikni, takrorlanuvchanlikni aniqlash
hamda   umumlashtirishga   va   tari xiy   parallellikni   yuzaga   chiqarish   uchun
qo‘llaniladi'.
Taqqoslash   uslubi   dastlab   ma’rifatparvarlar   tornonidan   qo‘lla-   nilgan.
EVolter   birinchilardan   bo‘lib   o‘zi   tornonidan   yaratilgan   tarixiy   kitoblarida
taqqoslash   uslubini   qo‘llagan,   biroq   bunda   bu   uslub   tarixiy   uslubga   nisbatan
ko'proq   vosita   sifatida   qo'llanilgan.   XIX   asr   oxirlariga   kelib   bu   uslub   tarixiy
tadqiqotlarda,   ayniqsa   ijtimoiy-iqtisodiy   tarix   sohalarida   ancha   keng   o‘rin   tuta
boshla-   di.   Ikkinchi   jahon   urushidan   keyingi   yillarda   ayniqsa   komparativ   uslub
keng   qo‘llanila   boshlandi.   Amalda   bironta   ham   tadqiqot   bu   uslublarni
qo‘llamasdan amalga oshirilmaydigan bo‘ldi.
Bundan ko‘rish mumkinki, zamonaviy tarix fani tadqiqotlari- da muhim oTin
egallagan   tarixiy   taqqoslash   uslubining   fanda   keng   qo‘llanilishi   lozimligi
tushunchasi   XX   asrga   kelib   to‘laqonli   shakl-   landi.   Aslida   bu   uslubning
qo‘llanilishi   va   qo‘llashning   ahamiya-   ti,   shuningdek,   uslubning   amalda
qo‘llanganligini   yanada   chuqur-   roq   aniqlashtirishga   harakat   qiladigan   bo‘lsak,
uning   amaliyotini   X   asrda   Abu   Rayhon   Beruniy   tornonidan   «Hindiston»   va
«Qadimgi   xalqlardan   qolgan   yodgorliklar»   asarlarining   yaratilishi   jarayonida
qollanilganligini ko‘rishimiz mumkin. Shunday ekan, bugungi tarix fani tadqiqot
uslublarining shakllanishiga X asrdayoq ilmiy jihatdan asoslanib berilgan va ayni
vaqtda amalda ham qo‘llanilgan.
Aytish   kerakki,   tadqiqotchi   sifatida   Beruniy   olingan   bilimni   tajriba   bilan
tekshirib   ko‘rishni   ta’kidlab   o‘tgan:   tadqiqot   jarayo-   1
  nida   yuzaga   kelgan
shubhani   «tajriba   va   takroriy   sinov   bartaraf   etishi   mumkin»   («Minerologiya»),
boshqa asarida «kuzatuvchi- dan e’tiborli bolish talab etiladi, o‘z tadqiqotlarining
natijalarini   diqqat   bilan   qayta   ko‘rib   chiqishi   va   ayni   vaqtda   o‘zini   qayta   tek-
I Abu Rayhon Benmiy. Tanlangan asarlar. Hindiston. — T.: Fan. 1968. 40-b.
II Abu Rayhon Beruniy. Tanlangan asarlar. Hindiston. — T.: Fan. 1968.  40- b . 99shirishi» kerakligini ko‘rsatib o‘tadi («Geodeziya») 1
.
Daliliy   materiallarni,   ma’lumotlarni   yig‘ish,   dalillarni   tizim-   lashtirish   va
tahlil   qilish   jarayonida   tarixchi   ko‘pgina   jarayon-   larning   mazmunidagi
o'xshashlikni,   biroq   ayni   vaqtda   jarayon-   larning   zamon   va   makon   bo‘yicha
turliligi, bir-biridan farqlanishi omillari sababli turlilik kasb etishini va yana ayni
vaqtda   shak-   lan   umumiylikni   ko‘rishi   mumkin.   Mazkur   uslubning   bilish
jarayonidagi mohiyati uning tarixiy jarayonlarning mohiyati- ni tushuntirib berish
uchun   yo‘naltiradigan   imkoniyatlarida-   dir.   Jarayonning   mohiyatini   anglash   va
tushunish   uchun   uning   o‘xshashlik   va   farqlanuvchi   xususiyatlarini   tushunish
kerak. Bu uslubning mantiqiy asosini analogiya tashkil etib, tadqiqot obyektidagi
biror-bir o‘xshashlik asosida jarayonning boshqa ji- hatlari haqida ham xulosalar
chiqarilishi mumkin.
Tarixiy   taqqoslash   uslubi   tarixiy   jarayon   tafsilotlari   aniq   va   ravshan
bo‘lmaganda   uning   mohiyatini   ochishga,   shuningdek,   umumiylikni,
qonuniylikni, takrorlanuvchanlikni aniqlash ham- da umumlashtirishga va tarixiy
parallellikni   yuzaga   chiqarish   uchun   imkon   beradi.   Bunda   albatta   bir   qator
talablarga   rioya   et-   ishga   to‘g‘ri   keladi.   Jumladan,   avvalo   taqqoslash   tarixiy
jarayon ning   shaklan   o‘xshash   jihatlarini   emas,   balki   mohiyatini   aks   et-   tiruvchi
aniq   va   konkret   dalillar   (faktlar)   bilan   amalga   oshirilishi   lozim,   ikkinchidan,
hodisalar   va   jarayonlarning   tipologiyasi   va   davrini   yaxshi   bilish   va   tushunish
lozim. Taraqqiyotning bir bos- qichida yoki turli bosqichlarida bo‘lgan bir xil va
turli xil hodisa- larni taqqoslash mumkin. Bir holatda mohiyat o‘xshashlik asosi -
da ochiladigan bo‘lsa, boshqa holatda turlilik asosida aniqlanishi  I
I   Фролова   E . A .   История   арабо-мусульманской   философии.   Средние   в.а   и   современность:
Учебное пособие. — М., 2006. С . 114. mumkin. Biroq ayni vaqtda tarixchidan tarixiylik tamoyilini unu- tib
qo‘ymaslik talab etiladi.
Tarixiy   taqqoslash   uslubini   qo‘llashda   bir   qator   cheklanish-
larga   duch   kelish   mumkin.   Bu   uslub   real   voqelikning   turliligi-   ni
tushunishga imkon bersada, konkret shakldagi xususiyatini ko‘rsatib
berolmaydi.   Shuningdek,   tarixiy   taraqqiyot   sur’atining   tadqiqida
ham   tarixiy   taqqoslash   uslubidan   foydalanish   maqsad-   ga   muvofiq
emas.   Mazkur   uslubning   rasman   (shunchaki   qo‘llash,   qo‘llanishi
« кегак »   bo‘lganligi   uchun   qollash)   qoilanilishi   xa-   toliklarga   olib
kelishi,   ko‘pgina   tarixiy   hodisalar   mohiyatining   noto‘g‘ri   talqiniga
va   tavsiflanishiga   olib   kelishi   mumkin.   Tari xiy   taqqosldash
uslubidan   boshqa   tadqiqot   uslublari   bilan   birga-   likda   foydalanish
mumkin.   Afsuski,   tarixchilar   tomonidan   tarixiy   taqqoslash   uslubi
ko‘p   hollarda   analogiya   va   solishtirish   bilangi-   na   qo‘llaniladi,   u
tadqiqotlar   jarayonida   to‘liq   yuqoridagi   ko‘rsa-   tib   o‘tilgan
jihatlarini inobatga olgan holda kamdan kam qo‘lla- niladi.
«...so‘z va e’tiqodlarini bir-biriga solishtirish bilan bilinadi. Ana
shu aytib o‘tganim haqiqiy maqsadga yetkazuvchi eng yax- shi yo‘l
va bunga dog‘ tushuruvchi shak-shubhani yuvib tashlash uchun eng
kuchli yordamchidir» I
.
Bunda   Beruniy   mavjud   axborotni   yoki   dalillami   bir-biriga
solish tirish   orqali,   ya’ni   tarixiy   taqqoslash   usuli   yordamida   aniq
natijaga  erishi mumkinhgini,  bunda asosiy masala  turli  manbalarda
uchragan   axborotning   turlichaligi   va   ulaidagi   bir-biridan
farqlanuvchi   jihatlari,   ixtiloflami   imkon   qadar   kamaytirish   va
tadqiqot   oldiga   qo‘yilgan   aniq   maqsadga   yo‘naltirilgan   eng
ishonchli   ma’lumotlami   yoki   dalillami   ajratib   olish   lozimligigi
ko‘rsatib   o‘tmoqda.   Bu   so‘zlaidan   ko‘rish   mum-   kinki,   zamonaviy
tarix   fani   tadqiqotlarining   eng   asosiy   uslublaridan   bi-   ri   —   tarixiy
taqqoslash   uslubining   asosiy   mohiyati   X   asrdayoq   Abu   Ray-   hon
Beruniy tomonidan  ko‘rsatib  berilgan  va  keyingi  o‘n asr davomida
tarix tadqiqotlarida, tarixnavislikda qollanilib kehngan.
I  Abu Rayhon Beruniy. Tanlangan asarlar. Hindiston. — T.: Fan. 1968. 40-b.
105 106TARIXIY ONG, TARIXIY XOTIRA VA
TARIXIY MEROS
Xotira.   Tarixiy   xotira.   Tarixiy   ong   —   o‘tmish   haqidagi   xotira.
Tarixiy ong yoki jamiyatning umumiy xotirasi. Tarixiy ongni shakl-
lantiruvchi omillar. Xalq xotirasi.
Tarix   o‘tmish   haqida   ma’lumot   to £
plovchi   va   saqlovchi   xususi-
yatlarga ega bo‘lgan va uni anglash jarayoni bo‘lib, ajdodlar, in- son
va insoniyatning tarixiy tajribasi haqida mushohada yuritish- ni aks
ettiruvchi ijtimoiy xotiradir.
Zamonaviy ijtimoiy fanlar sohasida tarixiy xotira tushunchasi va
tamoyiliga   talab   kuchayib   bormoqda.   Tarixiy   xotira   masalasiga
nafaqat   tarixchilar,   balki   sotsiologlar,   madaniyatshunoslar,   yozuv-
chilar   va  boshqa  soha  vakillari   ham  katta   e’tibor   qaratmoqdalar   va
unga   murojaat   qilmoqdalar.   Zamonaviy   tarix   fanida   tarixiy   xotira
alohida   mavjud   tamoyil   emas,   balki   fanlararo   yondashuv   asosida
shakllanib   borayotgan   alohida   maxsus   fan   sohasiga   ay-   lanib
bormoqda.   Tarixiy   xotira   nazariyasi   faol   tarzda   rivojlanib
bormoqda.   Ayniqsa,   tarix   darslarining   o‘qitilishi   jarayonida   tari xiy
xotira   tushunchasining   amalda   qo‘llanilishiga   katta   urg‘u   be-
rilmoqda.
Tarixiy   xotira   nafaqat   o‘tmish   haqidagi   tushunchalardir,   balki
insonning o £
z-o‘zini anglashi jarayonidagi asosiy omildir.
Xotira   inson   uchun   xos   bo‘lgan   yuksak   xususiyatlardan   bi-   ri
bo‘lib,   o‘z   o‘tmishiga   (ajdodlar   o‘tmishiga)   mushohadaviy   yon-
dashish   va   xulosalar   chiqarish   orqali   o‘zlikni   anglash   va   aniqlash-
ning asosiy omilidir.
Xotirasidan   mahrum   bo‘lgan   inson   o‘zini   va   o‘zligini   anglash
imkoniyatidan ham mahrum bo‘ladi.
Xotira   abstrakt   bilishdan   farqlangan   holda,   bu   bilim   inson   to-
monidan   kechirilgan   va   his   qilingan   bilim   bo £
lib,   u   insonning
hayotiy tajribasi hisoblanadi I
.
Tarixiy   xotira   —   jamiyatning   tarixiy   tajribasini   saqlash   va
musho-   hada   qilish   bo £
lib,   u   umumiy   xotira   sifatida   namoyon
I   Репина Л.П. История исторического знания: пособие для вузов. 2-е изд., — М.:
Дрофа, 2006. С. 10—1. 107bo £
ladi.
Mavzuga   oid   ayrim   adabiyotlarda   tarixiy   ong   yoki   jamiyatning
umumiy  xotirasi   inson (insonlarning)   xotirasining  (xotiralari-   ning)
turli   va   bir-biridan   farqlangani   kabi   ular   ham   turlicha   bo £
li-   shi
ko £
rsatib   o £
tilib,   tarixiy   ongning   shakllantirilishi   uchun   qu-   yidagi
uch omil bo‘lishi kerakligi ta’kidlanadi:
— o‘tmishning unutib yuborilganligi;
— ayni   bir   voqea   (fakt,   jarayon,   hodisajning   turlicha   talqin
qilinishi va uslublarining mayjudligi;
— hozirgi   kunda   o £
tmishda   sodir   bo £
lgan   voqealarga   bo £
lgan
qiziqish va uni oTganishning bugungi kunda dolzarb ahamiyat kasb
etishi 1
.
Aksariyat   hollarda   tarix   va   tarixiy   xotira   tushunchalari   birdek
qabul   qilinadi   va   tushuniladi,   aslida   esa   bunday   emas   va   aksincha,
ayrim   hollarda   olimlar   tomonidan   bu   tushunchalar   bir-biridan
alohida o‘rganiladi.  Tarixni  o‘rganish o £
tmishni aks  ettirish xususi-
yatiga   ko £
ra   birmuncha   aniq   yo £
naltirilgan   holda   tadqiq   etiladigan
bo‘lsa, o‘tmish haqida og‘zaki axborotlarning  bugungi kunlargacha
yetib kelishi afsonalar va rivoyatlar mazmunida kelishi mumkin I   II
.
Tarix va tarixiy xotira o‘rtasidagi farqlardan yana biri o £
tmish- ni
anglash imkoniyatlarining interpretatsiyalash jarayonidir.
Intellektual   tarix   sohasidagi   eng   muhim   jarayonlardan   biri
sifatida   tarixiy   ong   tushunchasini   ta’kidlab   o £
tish   lozim.   Tari xiy
ongning   dinamik   holati   uning   professional-elitar   va   kunda-   lik-
ommaviy kabi ikki darajasida namoyon bo £
ladi III
.
Tarixiy  ong  ijtimoiy  ong  shakllaridan  biri  sifatida  tarixiy   voqe-
lik hodisalari, jarayonlarini aks ettiruvchi bilimlar yig £
indisidangina
iborat   deb   tushunish   ilmiy   haqiqatga   to‘la   mos   kelmaydi.   Tarixiy
ong   ana   shu   voqealar,   jarayonlar   o‘rtasidagi   o‘zaro   bog‘liqlikni
hamda   bu   bog‘liqlikning   hozirgi   tarix   va   kelajak   tarixga   ta’sirini
I История исторического знания. С. 10—11.
II Tarixiy   xotiraga   berilgan   ta ’ riflardan   biri   aynan   o ‘ tmish   haqidagi
ma ’ lumotlariiing   afsonalar   va   rivoyatlar   koTinishida   avloddan - avlodga   o ‘ tib   borishi ,
deb   ko ’ rsatiladi .   Tarixiy   xotira   masalasi   bilan   XX   asrda   fransuz   tadqiqotchilari
Moris Xalbvaks va Pyer Noralar shug‘ullanganlar.
III История исторического знания. С. 215. 108ham   aks   ettiradi.   Shu   nuqtayi   nazardan   tarixning   tub   burilish
pallalarida,  ayniqsa millat,  xalqning mustaqillik,  istiqlolga  erishgan
davrlarida tarixiy ongning yangilangan mazmun-mohiyatini anglash
va uni shu davr talablari asosida tarbiyalash ehtiyojlari oshadi.
Tarixiy   ong   moddiy   va   ma’naviy   madaniyat,   ularning   taraqqi-
yot qonunlarini, jumladan ma’naviy merosimizning vorislik, ta rixiy
davomiylik qonunini aks ettiruvchi ong shakllaridan biridir.
Tarixiy   ongning   nazariy   darajasi   tarixiy   taraqqiyotning   eng
umumiy   va   xususiy   qonuniyatlarini,   jumladan   madaniy,   ma’naviy
hayot   rivojlanishi   qonuniyatlarini,   xalqimizning   o‘tmish,   hozirgi
tarixga   taalluqli   ilmiy   tushunchalar,   kategoriyalar   bilan   tarixiy   vo-
qea, hodisa, jarayonlarning dialektik aloqadorliklarini aks ettiradi.
Tarixiy   ong   —   o‘tmish   haqidagi   xotira   va   ayni   vaqtda   unga
bo‘lgan   qiziqishni   anglatadi.   Ayni   vaqtda   o‘tmishga   bo‘lgan   mu-
nosabatning   o‘zi   va   unga   taalluqli   bo‘lgan   turli-tuman   axborot-
larning   o‘zlashtirilishi   tarixiy   ong   va   tarixni   tushunishning   turli
talqinlari   mavjudligini   ko‘rsatadi.   Ularni   bir-biridan   farqlashning
ikki omili mavjud:
— o‘tmishga   bo‘lgan   munosabatdagi   miqdoriy   va   emotsional
mutanosibliklikning turlichaligi;
— alohida   tarixiy   dalillar   asosida   tiklangan   tarixiy   tasavvur-
ning haqqoniyligi darajasi 1
.
Tarix   eng   avvalo   jamiyatning   o‘zligini   anglash   va   identifikat-
siyalash   omilidir.   Tarix   turli   shakllarda,   ya’ni   afsonalar,   rivoyatlar
tarzida namoyon bo‘lsada, hamma vaqt mavjud bo‘lgan.
Qadimgi   Rim   tarixshunosligida   tarixiy   xotira   va   tarixiy   bilish
«Historia   magistra   vitae»   —   tarix   hayot   murabbiyi,   ibrat   xazinasi
kabi tushunchalar bilan izohlangan edi I   II
.
Tatsit (55—120-yy.) esa — «Men annallarning eng asosiy vazi-
fasi   sifatida   eng   yaxshi   fazilatlarning   yuzaga   kelishi   va   ular   ha-
qidagi   xotiralarning   saqlanishi   hamda   ularning   avlodlarda   yuza ga
kelishi   mumkin   bo‘lgan   har   qanday   illatlarga   qarshi   qo‘yilishi   deb
hisoblayman»,  —  degan  so‘zlarni  yozib  qoldirgan   edi.  Tatsit-   ning
I История исторического знания. С. 18.
II Смоленский Н.И. Теория и методология истории. С. 33. 109fikricha   o‘tmish   haqidagi   haqiqat   kelajakdagi   yaxshi   fazilat-   larga
O‘ rgatadi 1
.
Tarix   fanining   ijtimoiy   funksiyalari   haqida   zamonaviy   qarash-
larning   mohiyati   qanday?   Tarix   saboqlari   nima   va   uni   qanday
anglash mumkin?
Eng   avvalo   aytish   kerakki,   tarix   «hayot   murabbiyi»   sifatida
o‘rgatadi,   biroq   bu   o‘rganuvchi   uchun   majburiy   xususiyatga   ega
emas   va   tarix   bunga   majburlamaydi   ham.   Biroq,   kimda-kim   ta-
rixdan o‘rganmasa va undan xulosa chiqarmasa, vaqti kelib u xa- to
qilganini anglashi mumkin.
Tarixdan   saboq   olish   o‘tmishga   bog‘liq   emas,   balki   konkret
tarixiy   vaziyat   va   tarixiy   sharoitning   ehtiyojlariga   boghiqdir.   Bun-
da   o‘tmishda   sodir   bo‘lgan   va   undan   tarixiy   saboq   sifatida   xu-
losalar   chiqarilishi   mumkin   bo‘lgan   va   ayni   vaqtdagi   tarixiy   holat-
dagi   voqelikning   umumiy   o‘xshash   xususiyatlari   katta   ahamiyatga
ega. G.V.Gegelning aytishicha, agar umumiy mutanosiblik mav- jud
boTmasa, o‘tmishga suyanish uchun asos bo‘lmaydi I   II
.
Insoniyatning   butun   o‘tmishi   xush-noxush   xotiralardan,   kela-
jak avlodlar  yo‘lini yorituvchi, adolatli  yo‘llarga boshlovchi saboq-
lardan   iborat.   Ular   yillar   o‘tgani   sari   mazmun-mohiyatiga   ko‘ra
ezgulik va taraqqiyotga, tinchlik-totuvlikka xizmat qiluvchi mu- him
xulosalarga   aylanadi.   Millatning   kelajagi,   jamiyatning   taraq qiyotga
yuz   burishi,   ma’naviy-axloqiy   darajasi,   xalq   turmush   tar-   zining
farovonlashuvi, orzu-umidlarning ro‘yobga chiqishi mana shu saboq
va xulosalarni anglash va ularga og‘ishmay amal qi- lishga bog‘liq.
I Тацит. Анналы.  —  Л.  1969. —  III , 65.
II Историческое познание сегодня,  http ://  istoriya - s - drevneyshih - vremyon .
110 i Xotira   faqat   insonlarga   xos   bo‘lib,   jamiyat   bar   bir   a’zosi-   ning
o‘tmishdan,   voqea-hodisalardan   xabardorligi,   o‘z   ajdodlari-   ning
yuksak insoniy fazilatlari, ezgu amallari, kelajak nasllarga qoldirgan
ma’naviy-ma’rifiy   merosidan   bahramandligi   alal-oqi-   bat   milliy
xotira   va   qadriyatga,   jamiyatning   ma’naviy   poydevoriga   aylanadi.
Xotiraning uyg‘oqligi deganda, eng avvalo, shu poyde- vorni, uning
nechogli mustahkamligini tushunmoq kerak.
Tarixiy   ongning   eng   asosiy   xususiyatlaridan   biri   —   shaxsda
moziy   sarvaraqlari   va   xalqning   ma’naviy   merosidagi   komil   inson
qiyofasini anglatadi, o‘z subyekti (tarixiy ong egasi)da komillik- ka
intilish   tuyg‘usini   uyg‘otadi.   Insondagi   barkamollik   mezonlari   u
yoki   bu   tarixiy   shaxs,   buyuk   allomalar,   mutafakkirlar   faoliyati-   ni,
ularning   aqliy,   axloqiy   jihatlarini   bilish   orqali   o'rganuvchining
dunyoqarashi,   ongida   yaxlit   holda   o‘z   aksini   topadi.   Bunday   me-
zonlar ilmiy-amaliy ta’lim-tarbiya jarayonida shakllanadi.
Ijtimoiy   taraqqiyot   jarayonida   tarixiy   ong   yaqqol   namoyon
bo‘la-  di.   Ijtimoiy  amaliyotni   o‘rganish  jarayonida  inson  o‘z-o‘zini
anglay-   di,   shunday   sifatda   o‘z   ijtimoiy   hayotining   xilma-xilligini,
uning   munosabat   va   aloqalarini   har   tomonlama   anglashga   harakat
qiladi.
«Tarix» tushunchasining turli ma’nolarda qo‘llaniladi. Tarix - bu
eng   avvalo   insoniyatning   real   o‘tmishi,   ajdodlar   tajribasidir.   Inson
tarixning   subyekti   bo‘lish   bilan   birga   uning   «ijodkori»dir.   Inson
jamiyatda   sodir   bo‘lib   o‘tgan   va   sodir   bo‘layotgan   barcha
jarayonlarning   faol   va   bevosita   ishtirokchisidir.   Inson   faoliyati
obyektiv tarixiy jarayonlarining mazmunini tashkil qiladi 1
.
Inson ijtimoiy mavjudot sifatida jamiyat to‘g‘risidagi o‘z bilim-
larida   faqatgina   obyektiv   hodisa,   voqea,   yakka   faoliyat   va   ijtimoiy
jarayonlarinigina   belgilab   qolmasdan,   balki   bu   hodisalarga   o‘zi-
ning bahosini beradi.
O‘zbekistonda   tarixiy   ong,   tarixiy   xotirani   shakllantirish   milliy
va   umuminsoniy   qadriyatlar   uyg'unligi,   umuminsoniy   qadriyat-   lar
ustuvorligi tamoyillarini hisobga olgan holda olib borilmoqda. IllMustaqillikning dastlabki qadamlaridan boshlaboq xal- qimizning
asrlar   davomida   bosib   o‘tgan   shonli   tarixini,   ozodlik   uchun   olib
borgan   tengsiz   kurashlarini,   milliy-ozodlik   harakat-   larini   adolat
tarozisiga   qo‘yib   o‘rganish,   ulug‘   bobokalonlarimiz   nomini   tiklash,
yosh   avlodni   ular   bilan   faxrlanish,   tomirlarida   oqayotgan   muqaddas
qonni   his   etish,   alloma   ajdodlarga   munosib   vorislar   bolish,   buyuk
yaratuvchanlik ishlarini davom ettirish ru- hida tarbiyalashga alohida
e’tibor berila boshlandi.
O‘zbekiston   Respublikasining   Birinchi   Prezidenti   I.A.   Ka rimov
o'zining   bir   qator   asarlarida   ularning   mohiyati   haqida   ko‘plab
marotaba   to‘xtalib   o‘tganki,   xalqimizning   qadimiy   tarixi,   boy
madaniy   merosi,   urf-odat   va   an’analarini   asrab-avaylash   va
rivojlantirish,   mustabid   tuzum   davrida   taqiqlab   qo‘yilgan   Navro'z
bayrami, Ramazon  va Qurbon hayitlarini  nishonlash, dinga hur- mat
bilan   munosabatda   bo‘lishni   qaror   toptirish,   Imom   Buxoriy,   Imom
Termiziy,   Bahouddin   Naqshband   va   boshqa   aziz-avliyola-   rimiz,
Amir   Temur,   Jaloliddin   Manguberdi,   Bobur   singari   ulug‘
ajdodlarimiz xotirasiga nisbatan tarixiy adolatni tiklash haqidagi fikr-
mulohazalar, qaror va farmonlar shular jumlasidandir 1
.
I.A.Karimovning o‘zbek xalqi tarixi va davlatchiligi, madani- yati
va   ma’naviyati,   ma’naviy   merosining   chuqur   bilimdoni   ekan-   ligini
mashhur adib Ch.Aytmatov  quyidagicha  ta’riflagan  edi:  «Bu zot o‘z
xalqining,   o‘z   davlatining   tarixini   teran   biladigan,   madaniyat   va
san’atning turli tarmoqlari bo‘yicha chuqur tasav- vurga ega bo‘lgan
tom ma’nodagi davlat arbobi ekan» I   II
.
I Qarang :   Karimov   I . A .   Tarixiy   xotirasiz   kelajak   yo ‘ q .  —   T .:   Sharq ,  1998;   Yuksak
ma ’ naviyat   —   yengilmas   kuch .   — T .:   Ma ’ naviyat ,   2008;   0‘ zbekiston   mustaqillikka
erishish   ostonasida . —  T .: 0‘ zbekiston , 2011.
II Aytmatov   Ch .,   Shoxonov   M .   Qoyada   qolgan   ko ‘ z   yoshlar .   /   Hokimiyat   va
ma ’ naviyat   yoki   podshohlar ,   xonlar ,   qirollar ,   prezidentlar   faoliyatiga   bir   nazar .   —
« Jahon   adabiyoti »   jurnali ,   1997- yil ,   №1.   7-56- bb .   Qarang :   0‘ zbekiston   Respublikasi
Birinchi   Prezidenti   Islom   Karimovning   «0‘ zbekiston   mustaqillikka   erishi   ostonasida »
kitobini   o ' rganish   bo ‘ yicha   o ‘ quv - uslubiy   qo ‘ llanma .   —   T .:   «0‘ qituvchi »   nashriyot -
matbaa   ijodiy   uyi . 2012. 105- b . 112«Mening   nazarimda,   avvalambor   Yaratganimizning   o‘zi   har   bir
mavjudotga jasorat ko‘rsatish imkonini beradi va ong-tafakkur sohibi
bo‘lgan insonlar bundan ibrat olib yashaydi» 1
.
Ijtimoiy   taraqqiyotda   tarixiy   ong   insonning   tarixiy   o‘rnini   is-
botlashga urinadi. Kishilarning ijtimoiy ongida o‘zlari yashab turgan
jamiyatning   milliy   iqtisodiy,   ijtimoiy,   siyosiy   va   huquqiy
munosabatlari   o‘z   aksini   topadi.   Shu   o'rinda   O‘zbekiston   Res-
publikasi   Birinchi   Prezidenti   I.Karimovning   quyidagi   so‘zlarini
keltirib o‘tish o‘rinlidir: «Hech shubhasiz, yurtimizda erkin, ado- latli
va   farovon   hayot   qurish   jarayonida   ijtimoiy-siyosiy   munosa-   batlar,
odamlarning   ongi   va   tafakkuri   ham   o‘ziga   xos,   shu   bilan   birga,
mutlaqo   yangicha   ma’no   kasb   etib   bormoqda.   Xususan,   shaxs   va
davlat,   inson   va   jamiyat   o‘rtasidagi   munosabatlar   yangi cha   mazmun
va   shakl   topib,   yangi   xususiyatlar,   yangi   tamoyillar   asosida
takomillashib   borayotganini   sezish,   anglash   qiyin   emas.   Binobarin,
bularning   barchasi   yangicha   qadriyatlar   va   demokratik   prinsiplar
mohiyatiga,   o‘z   turmush   va   tafakkur   tarzimizga   mos,   biz   barpo
etishga   intilayotgan   erkin   fuqarolik   jamiyati   talablariga   javob
beradigan   munosabatlar   sifatida   ijtimoiy   fanlarning   asosiy   tadqiqot
mavzulariga aylanishi darkor» I   II
.
Mamlakatimizning   Birinchi   Prezidenti   I.Karimovning   «tarix
millatning   haqiqiy   tarbiyachisiga   aylanib   bormoqda/»   degan   ibo-
rasidan,   hozirda,   shu   kunlarda   milliy   qadriyatlarni,   milliy   iftixorni,
milliy   o'zlikni   anglashda   tarixiy   ongning   vositachi   sifatidagi   o‘rni
naqadar   muhimligini   payqash   mumkin.   «Tarix   xotirasi,   xalqning,
jonajon o‘lkaning, davlatimiz hududining xolis va haqqoniy tari- xini
tiklash   milliy   o‘zlikni   anglash,   ta’bir   joiz   bo‘lsa   milliy   iftixorni
tiklash va o‘stirish jarayonida g‘oyat muhim o‘rin tutadi».
Milliy   ma’naviyat   va   tarixiy   ong   masalalarida   so‘z   yuritib,
O‘zbekiston   Respublikasining   Birinchi   Prezidenti   I.Karimov
quyidagilarni ta’kidlab o‘tadi:
«Agarki   mendan,   hozirgi   kunda   ma’naviyatimizni   asrash   uchun
I Yuksak   ma ’ naviyat  —  yengilmas   kuch . 75- b .
II Yuksak   ma ’ naviyat  —  yengilmas   kuch .  58—59-bb. 113nima qilish lozim  va unga tahdid soladigan xurujlarga nimani qarshi
qo‘yish kerak, deb so‘rasa, men avvalambor shu yurtda yashayotgan
har   qaysi   inson   o‘zligini   anglashi,   qadimiy   tariximiz   va   boy
madaniyatimiz,   ulug‘   ajdodlarimizning   merosi-   ni   chuqurroq
o‘zlashtirishi,   bugungi   tez   o‘zgarayotgan   hayot   vo-   qeligiga   ongli
qarab,   mustaqil   fikrlashi   va   diyorimizdagi   barcha   o‘zgarishlarga
daxldorlik tuyg‘usi bilan yashashi zarur, deb javob bergan bo‘lardim.
Ishonchim   komilki,   ana   shunday   noyob   insoniy   fazilatlarga,
yuksak ma’naviyatga ega bolgan xalq hech kimga hech qachon qaram
bo‘lmaydi, o‘zining ezgu maqsadlariga albatta yetadi» 1
.
Tarix   va   tarixiy   xotira   haqida   «Tarix   falsafasining   nazariy   asos-
lari» kitobidan quyidagi fikrni o‘qish mumkin:
«Aslini   olganda,   tarix   faqat   o‘tmish   haqidagi   ma’lumotlar   yoki
xotiralar   ham   emas.   Uning   buyuk   qudrati,   tarbiyaviy   kuchi,   mu-
rabbiylik mohiyati o‘tmishni o‘rganish, tadqiq etish orqali bugun- ni
baholash,   bugunni   anglash,   bugungi   odamlarni   tushunish   va   ularni
yo‘naltirish   borasidagi   fikrlarni,   g‘oyalarni   o‘zida   mujas-   sam
etganida!» I   II
Tarixiy   ong   tushunchasi   faqatgina   fanning   muammolaridan
birigina bo‘lib qolmasdan, har qanday jamiyat hayotidagi eng muhim
va   zarur   masalalardan   biri   hisoblanadi.   Har   qanday   jami yat
barqarorligining,   ayniqsa   ma’naviy   yuksakligining   eng   mu him
omillari   qatorida   mustahkam   ko‘rinishdagi   tarixiy   ong   tu shunchasi
ham turadi.
O‘zbekistonda   tarixiy   ong,   xotirani   shakllantirish   milliy   va
umuminsoniy   qadriyatlar   uyg‘unligi,   umuminsoniy   qadriyatlar
ustuvorligi   tamoyillarini   hisobga   olgan   holda   olib   borilmoqda.
Tarixiy   ongni   tarbiyalash   davlat   siyosati   darajasiga   ko‘tarilgan.
Dunyo tajribasida bu noyob hodisa.
Shu o‘rinda O‘zbekiston Respublikasining Birinchi Preziden- ti
I.A.Karimovning quyidagi so‘zlari muhim ahamiyat kasb etadi:
«Xo‘sh,   tarixning   ma’naviyatimizda   tutgan   o‘rni   qanday?   Ta-
I Yuksak ma’naviyat — yengilmas kuch 9-b.
II Tarix falsafasining nazariy asoslari. 24-b. 114rixni   yaxshi   bilmasdan   turib,   yuksak   ma’naviyatga   erishish   mum-
kinmi?   Albatta,   mumkin   emas!   Ma’naviyatini   tiklashi,   tug‘ilib
o‘sgan   yurtida   o‘zini   boshqalardan   kam   sezmay,   boshini   baland
ko‘tarib   yurishi   uchun   insonga,   albatta,   tarixiy   xotira   kerak.   Наг
qaysi inson men shu millat farzandi ekanman, mening ajdodla- rim
kimlar   bo‘lgan,   millatimning   ibtidosi   qayda,   uning   oyoqqa   turishi,
tiklanish,   shakllanish   jarayoni   qanday   kechgan,   degan   sa-   vollarni
o‘ziga berishi tabiiy» 1
.
Xotira   insonning   dunyoni   anglash,   turli   davrlar   va   sivilizat-
siyalar hayotining ko‘plab jihatlarini bilish va anglash, tushu- nishdan
tortib   o‘zi   tushishi   mumkin   bo‘lgan   turli   vaziyatlardagi   holatini
tushunish   va   ularga   nisbatan   munosabatini   aniqlashda,   axborotni
qabul   qilish   va   avvalgilarga   nisbatan   uni   tahlil   qilish-   da,   avvalgi
odamlarning   tajribasidan   xulosa   chiqarib   o‘zining,   kelajakdagi
faoliyatini izga solish kabi ko‘plab holatlarda va in son faoliyati bilan
bog'liq vaziyatlarda insonning ilmiy bilishini ta’minlashda katta o‘rin
tutadi.
«Movarounnahr   sarhadlariga   uzoq   tariximiz   davomida   ne-   ne
bosqinchilar   kirib   kelmagan,   ko‘p   yillar,   balki,   asrlar   davo mida
yurtimizda  ne-ne o‘zga  sulolalar  hukmronlik  qilmagan,  deysiz.  Bir
so‘z   bilan   aytganda,   ming   yillar   davomida   yurtimiz-   ga   kelib-
ketganlar   ozmi?   Erondan   Axmoniylar,   Yunonistondan   Aleksandr
keldi,   Arabistondan  Qutayba,   Mo‘g‘ulistondan  Chin-   gizxon  keldi,
rus istilochilari keldi. Lekin xalq qoldi-ku. Xo‘sh, bunda qanday sir-
sinoat   bor?   Xalq   qanday   ichki   kuch-qudratga   tayanib   o‘zligini
saqlab   qoldi?   Qadim-qadim   zamonlardan   o‘troq   yashagani,   ilm-
ma’rifatga   intilgani,   buyuk   madaniyatga   ega   bo‘lgani,   o‘z   urf-
odatlarini muqaddas bilgani uchun emasmi?» I   II
.
Наг   bir millat o‘ziga xos tarixiy taraqqiyot yo‘lini bosib o‘ta- di.
Bu   yo £
lda   turli   holat   va   hodisotlarga   duch   keladi,   ularni   tahlil   qilib,
sabab-oqibatini   anglab   olg £
a   intiladi,   xato-kamchiliklarni
takrormaslik   tadorigini   ko‘radi.   Binobarin,   ulug £
  ajdodlarni
I Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 8—9-bb.
II Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 16— 17-bb. 115unutmaslik,   ularning   ma’naviy-axloqiy   merosidan   bahramandlik   el-
yurtni balo-qazolardan asraydi, yo £
lini chiroq yanglig £
  yoritib turadi,
ezgu   amallar   sari   undaydi.   0 £
tmish   xotirasidan,   milliy   va   diniy
qadriyatlaridan,   necha   ming   yillar   davomida   shakllangan,
odamlarning qon-qoniga singib ketgan urf-odatlardan judo qilin- gan
xalq tanazzulga yuz tutadi, jamiyat rivojlanishdan to‘xtaydi.
Tarixiy   xotira   haqida   so £
z   yuritar   ekan,   O‘zbekiston   Respub-
likasi Birinchi Prezidenti LA.Karimov quyidagilarni ta’kidlaydi:
« Наг   qaysi xalq milliy qadriyatlarini o‘z maqsad muddaolari, shu
bilan birga, umumbashariy taraqqiyot yutuqlari asosida rivoj- lantirib,
ma’naviy   dunyosini   yuksaltirib   borishga   intilar   ekan,   bu   borada
tarixiy   xotira   masalasi   alohida   ahamiyat   kasb   etadi.   Ya’ni,   tarixiy
xotira   tuyg'usi   to‘laqonli   ravishda   tiklangan,   xalq   bosib   o £
tgan   yo £
l
o‘zining   barcha   muvaffaqiyat   va   zafarlari,   yo‘qotish   va   qurbonlari,
quvonch   va   iztiroblari   bilan   xolis   va   haqqoniy   o £
rga-   nilgan
taqdirdagina chinakam tarix bo'ladi» 1
.
Insoniyat   tarixi   bu   har   birimizga   bog £
liq   bo £
lgan,   o £
zligimizni
ko'rsatadigan,  bizning  olis  shajarimizni,  naslu nasabimizni,  in- soniy
qadru   qimmatimizni   belgilaydigan,   muqaddas   va   mo £
tabar   voqelik.
Biz uni  shunday  tushunishimiz  va shunday qabul  qi- lishimiz  kerak.
Agar   o £
tmishimizga   shunday   munosabatda   bo £
lsak,   ana   shu
yuksaklikdan   turib   unga   qarasakkina,   tarix   ayni   tafakkur   mahsuliga
aylangan   taqdirdagina   bizni   ma’naviy   jihatdan   boyitishi,
ruhiyatimizga qudrat baxsh etishi mum kin bo £
ladi I   II
.
Sobiq   tuzum   davrida   milliy   respublikalarning   tarixi   qasddan
soxtalashtirildi, dunyo tamadduni rivojiga ulkan hissa qo £
shgan
buyuk   ajdodlarimizning   nomi   qoralandi,   milliy   madaniyatlar,   urf-
odatlar, ma’naviy-axloqiy hamda diniy qadriyatlar oyoqosti qilindi.
«Bularning   barchasi   zamirida   sovet   mafkurasiga   xos   bolgan,
odamzotni   tarixiy   xotira,   Vatan   tuyg‘usidan   judo   qilishga   qaratil-
gan   g‘arazli   intilishlar   mujassam   ekanini   anglash,   tushunish   qiyin
emas» 1
.
I Yuksak ma’naviyat - yengilmas kuch. 45-b.
II Tarix falsafasining nazariy asoslari. 25-b. 116Vatan tarixidan bexabarlik va uni bilmaslik milliy urf-odat lar va
qadriyatlardan   uzoqlashish   oqibatida   jamiyatimizda   avlod-   ning
ayrim   vakillari   shakllandiki,   ularda   milliy   ong,   milliy   g‘urur
barham topa boshladi, istiqlol tafakkuri, milliy o‘zlik tushuncha- si
so‘na   boshladi.   Ulaming   ongida   Vatan   taqdiriga,   O‘zbek   mil-   lati
taqdiriga, ona tilimiz, dinimiz, madaniyatimiz va tariximiz taqdiriga
befarqlik munosabati qaror topdi.
«Marksistik nazariya metodologiyasiga asoslangan va kommu- 
nistik mafkura bilan tish-tirnog‘igacha qurollangan tarixnavislik 
metodologiyasi butun o‘tmishimizni soxtalashtirib yubor- di. Milliy 
o‘zligimizni unutishga, ajdodlarimizni xotiramizdan o‘chirishga 
majbur qildi. Faqat o‘z maqsadi va g‘oyalariga mos_ keladigan 
jihatlarnigina saqlab qolib, qariyb uch ming yillik ta- riximizni 
xaspo‘shlab keldi. Tarixiy xotiradan, tarixiy tafakkur- dan ayirib 
qo‘yish oqibatida insonni oliy mavjudot sifatidagi qad- riyatini 
poymol etdi» I   II
.
Mustaqillikning   dastlabki   qadamlaridan   boshlaboq   xal-
qimizning   asrlar   davomida   bosib   o‘tgan   shonli   tarixini,   ozodlik
uchun   olib   borgan   tengsiz   kurashlarini,   milliy-ozodlik   harakat-
larini   adolat   tarozisiga   qo‘yib   o‘rganish,   ulug‘   bobokalonlarimiz
nomini   tiklash,   yosh   avlodni   ular   bilan   faxrlanish,   tomirlarida
oqayotgan   muqaddas   qonni   his   etish,   alloma-ajdodlarga   munosib
vorislar   bo‘lish,   buyuk   yaratuvchanlik   ishlarini   davom   ettirish   ru-
hida tarbiyalashga alohida e’tibor berila boshlandi.
«Kimgadir   voris   bo‘lish   kerak   bo‘lsa,   biz   Beruniylarga,   Buxo-
riylarga,   Amir   Temur,   Mirzo   Ulug £
bek,   Mirzo   Boburlarga   voris
bo'lamiz.   O‘zbekning   fe’l-atvori   barchaga   ayon.   U   yerni,   tabiat-   ni
sevadi. Do‘ppisida suv tashib bo‘lsa ham, daraxt ko‘kartiradi. O‘zbek
tom ma’noda bunyodkordir» III
.
Bugungi   kunda   har   birimiz   yuksak   g‘urur   va   iftixor   bilan
anglashimiz  lozimki,  tarixan  qisqa davr davlatimiz  uchun ijti-  moiy-
I Yuksak ma’naviyat-yengilmas kuch. 43-b.
II Tarix falsafasining nazariy asoslari. 2008. 30-b.
III  Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 16-b. 117iqtisodiy,   siyosiy-huquqiy   sohalarda,   ayniqsa,   davlat   va   jamiyat
qurilishi   borasida   har   tomonlama   rivojlanish   va   yuksa-   lish   davri
bo‘ldi.
Xalq   xotirasi   deganda   kishi   ko‘z   o‘ngidan   Vatan   ibtidosidan
buguniga qadar shu yurt, shu xalq deb kurashgan, kuch-qudrati, aql-
zakovatini  ayamagan,  kerak bo‘lsa, shu yo‘lda jon fido qilgan ne-ne
buyuk zotlar bir-bir o £
tadi.
Xalqimiz   tarixiy   taraqqiyoti   jarayonlaridagi   eng   asosiy   jihat-
lardan   yana   biri   hamjihatlikda   yashash,   bir-biriga   mehr-oqibat
ko‘rsatish,   ma’naviy   va   ruhiy   jihatdan   qo‘llab-quvvatlash,   og‘ir
damlarida har tomonlama yelkadosh va madadkor bo‘lish, jamoa- ga,
uning   talablariga   hurmat   bilan   munosabatda   bo‘lishni   e’tirof   etib
o‘tish   mumkin.   Bu   jihatni   nafaqat   bir   jamoa   atrofida,   balki   tarixiy
taraqqiyotning   turli   davrlarida   turlicha   xo‘jalik   yuritgan   vodiy   va
vohalar aholisi, o‘troq va ko £
chmanchi aholi, qo‘ying- ki, bir xalq va
qardosh xalqlar ko‘lamida ham alohida ta’kidlab o‘tish mumkin.
«Bizning   ajdodlarimiz,   xalqimiz   qadim-qadimdan   o‘troq   ya-
shagan,   millatimizning   iligi   o £
troq   madaniyat   sharoitida   qotgan.
Xalqimizdagi   «iligi   to £
q,   baquvvat»   degan   tushuncha,   men,   hatto,
qonuniyat   degan   bo £
lardim,   bejiz   paydo   bo £
lmagan.   O‘zbek   xal-
qining   iligi   to‘q,   baquvvat   demoqchiman.   Yana   tilimizda   «tag-   И -
tugli»,   «palagi   toza»   degan   iboralar   ham   bor.   Bu   bir   joyda   muqim
yashagan, o £
z turmush tarziga, axloq-odob mezonlari- ga, aqidalari va
tafakkur  tarziga  ega  bo £
lgan xonadonlarga  nisba-  tan aytiladi.  Butun
ommani,   bir   necha   yuz   minglab,   millionlab   aholini   birlashtirgan
aqidalarga, mezon va qoidalarga ega bo‘lgan xalqni qanday izohlash,
ta’riflash   mumkin?!   Ana   shu   hayotiy   va   ijtimoiy   mantiqdan   kelib
chiqsak,   ta’rif   va   izoh   bitta   bo‘ladi   -   milliy   borlig‘imiz,
madaniyatimiz ildizi, tomiri o‘troq bo‘lgan.
Masalaga   boshqa   tomondan   yondashib   ko‘raylik.   Bugungi   boy
madaniyatimiz qaysi sivilizatsiyaning mahsuli? Shunday madani- yat
bor   ekan,   uni   shu   zaminda   yashagan   xalq   yaratganmi   yoki   u   bo‘m-
bo‘sh joyda paydo bolganmi?
Demoqchimanki,   tariximiz   kabi,   qadim   madaniyatimizning 118yaratilishida ham unga ko‘plab etnik guruhlar, el-elatlar o‘z ulu- shini
qo‘shgan.   Bu   —   tabiiy   hoi.   Chunki,   hech   qachon,   hech   qa-   yerda
faqat   bitta   millatga   mansub   madaniyat   bo‘lmaydi.   Наг   qanday
sivilizatsiya ko‘pdan ko‘p xalqlar, millatlar, elatlar faoli- yatining va
samarali   ta’sirining   mahsulidir.   Bir   so‘z   bilan   aytgan-   da,
ko‘chmanchilar,   bosqinchilar   kelib   ketaveradi,   lekin   xalq   bo-   qiy
qoladi, uning madaniyati abadiy yashaydi» I
.
Xotira   va   qadrlash   insonning   ezgu   va   muqaddas   fazilatidir.   Bu
fazilat hayotimizning ko‘rki hisoblanadi. Ulug‘ bobolarimiz, motabar
vatandoshlarimizni   xotirlash   bilan   birga,   ularning   ja-   soratli,   savobli
ishlarini   davom   ettirish,   ularga   munosib   vorislar   bo‘lish   inson
ma’naviyatining   yuksalishi   va   ayni   vaqtda   yosh   av-   lod   tarbiyasida
muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   E’tirof   etish   kerakki,   O‘zbekiston
o‘tganlar   yodi   va   xotirasiga   chuqur   hurmat   ko‘rsatib   xotira   va
qadrlash fazilatlarini umumxalq miqyosida «Xotira va qadrlash kuni»
sifatida nishonlaydigan dunyodagi kam sonli dav- latlardan biridir.
Hozir   mustaqil   yurtimiz   hayotining   barcha   sohalarida   tub   is-
lohotlar,   yangiliklar   jadal   ro‘y   bermoqda.   Tarixchi   tadqiqotchi   ham
tadqiqotlarga   yangicha   ko‘z   bilan   qarashi,   ularning   ortidan
ergashmasligi,   fikrni   isloh   qila   bilishi,   tadqiqotda   vatanimiz   ta-   rixi
muammolari   ko‘rilayotgan   bo‘lsa,   milliy   g‘oya   tamoyillari   nuqtayi
nazaridan   yondashib,   o‘zi   kashf   etgan   tarix   saboqlari-   ni   ko‘rsata
bilishi   kerak.   U   shunday   xolisona   ish   yozishi   ke-   rakki,   bu   jihatdan
uning   ilmiy   xulosalari   asrlar   davomida   ham   ahamiyatini
yo‘qotmasligi  kerak,  buning uchun esa  tarixiy  ja- rayonlar  haqqoniy
ko‘rsati!ishi   kerak.   Tadqiqotchilar   yosh   av-   lodni   vatanparvarlikka,
ularda   milliy   g‘urur   uyg‘otishga   xizmat   qilishi,   ajdodlarimizning
ishlarini   davom   ettirishga   undashi   ke rak.   Lekin   bundan   shovinizm,
millatchilik,   aqidaparastlik   kelib   chiqmasligi,   tadqiqotlar
umuminsoniy   qadriyatlarga   hurmat   ru-   hida   yozilgan   bo‘lishi   kerak,
tarixiy tadqiqotlar tom ma’noda is- tiqlol yalovbardori bo'lishi kerak.
Xolisona tadqiqot yoza bilish tadqiqotchining mukammal bilim egasi
ekanligi va ma’naviy komilligini ko‘rsatadi.
I Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q. 20—21-bb. 119Insoniyatning   ming   yillardagi   tarixi   va   tarixiy   taraqqiyoti   ja-
rayonlariga   hamda   madaniyati   va   ma’naviy,   ilmiy   hazinasiga   be-
baho   hissa   qo‘shgan   buyuk   ajdodlarimizga,   xalqimizning   ming-   lab
farzandlarining   yurt   mustaqilligi,   taraqqiyoti,   tinchligi   va
osoyishtaligi yo‘lidagi faoliyati va ular qoldirgan merosga mu- nosib
boMish   istagi   jamiyatimiz   a’zolari   orasida   tarixiy   xotira   va   tarixiy
ong   sifatida   keng   yoyilishi,   har   bir   fuqaroning   ongidan   mustahkam
joy   olishining   ta’minlanishi   zamonaviy   tarix   fanining   muhim
vazifalaridan   biridir.   Zero   O‘zbekiston   Respublikasi-   ning   Birinchi
Prezidenti   I.A.Karimov   ta’kidlaganidek:   «Xotira-   si   bo‘lmagan,
tarixini   unutgan,  o‘z  ajdodlarining  qadriga  yetmay-  digan  millatning
istiqboli yo‘q».
Tayanch   tushunchalar:   Xotira, tarixiy xotira, tarixiy ong, mod- diy
va  ma’naviy  madaniyat,   ma’naviy  meros,  miqdoriy  va   emot-   sional,
mutanosiblik, tarixiy ong egasi.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Xotira nima?
2. Tarixiy xotira nima?
3. Tarixiy ong qanday tushuncha?
4. Tarixiy   ong   yoki   jamiyatning   umumiy   xotirasi   ekanligini
tushuntirib bering.
5. Tarixiy ongni shakllantiruvchi omillarni sharhlab bering.
6. Xalq xotirasi tushunchasi haqidagi tushunchangiz?
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Tarixiy   ong   va   tarix   fani   tarixiy   ong   —  o‘tmish  haqidagi   xoti-  ra   va
ayni vaqtda unga bo‘lgan qiziqishni anglatadi. Ayni vaqtda o‘tmishga
bo‘lgan   munosabatning   o‘zi   va   unga   taalluqli   bo‘lgan   turli-tuman
axborotlarning   o‘zlashtirilishi   tarixiy   ong   va   tarix-   ni   tushunishning
turli talqinlari mavjudligini ko‘rsatadi. Ularni bir-biridan farqlashning
ikki omili mavjud:
— o‘tmishga   bo‘lgan   munosabatdagi   miqdoriy   va   emotsional 120mutanosibliklikning turliligi;
— alohida tarixiy  dallilar  asosida tiklangan  tarixiy  tasavvur- ning
haqqoniyligi darajasi.
Tarix   eng   avvalo   jamiyatning   o‘zligini   anglash   va   identifikat-
siyalash   omilidir.   Tarix   turli   shakllarda,   ya’ni   afsonalar,   rivoyatlar
tarzida namoyon bo‘lsada, hamma vaqt mavjud boMgan.
Tarixiy   xotira   —   jamiyatning   tarixiy   tajribasini   saqlash   va
mushohada qilish bo‘lib, u umumiy xotira sifatida namoyon bo‘ladi.
O‘tmish   haqidagi   ma’lumotlarning   afsonalar   va   rivoyatlar
ko‘rinishida avloddan-avlodga o‘tib borishi. 121TARIXIY BILISHNING Q‘ZIGA XOSLIGI
Tarix   fanmi   yoki   san   ’atmi?   Ijtimoiy   va   tabiiy   fanlar   uslublarining   o‘zaro
bog‘liqligi.   Tadqiqot   obyektining   o‘ziga   xosligi.   O‘tmish   haqi-   da   tasavvur.
O‘tmish va hozirgi   кип .   Bilishning retrospektiv xarak- teri. Tarixni o‘rganishda
mafkurani,   ijtimoiy-iqtisodiy,   siyosiy   vazi-   yatga   ta’sir   etgan   omillar.   Ikki   капа
subyektlangan bilim. Fikrlar xilma-xilligi. Tarix fanining kompleks xarakterliligi.
Tarixning fan yoki badiiy ijodning bir ko‘rinishi ekanligi borasida tarixchilar
va   faylasuflar   o‘rtasidagi   bahs   va   munozaralar   uzoq   vaqt   davom   etib   keldi.
Keyingi   fikrni   asoslashga   ko‘proq   postmodernistlar   moyillik   bildiradilar.
Tarixchilar   esa   ayrim   hol-   larda   ssiyentistlar   (tarixni   fan   deb   hisoblovchilar)
hamda   antissi-   yentistlar   (tarixning   ilmiy   emasligini   isbotlashga   harakat   qiluv-
chilar)   bilan   munozaraga   kirishgan   holda,   odatdagidek   tarixiy   tadqiqotlarni
amalga oshiradilar.
Har   ikki   qarashning   orasida   uchinchi   bir   qarash   mavjudki,   bunda   tarixning
fan  ekanligi,   biroq  boshqa  tabiiy  va  aniq   fan-  lardan   alohida  xususiyatlari  bilan
ajralib turishi ta’kidlanadi.
Pozitivistlar tabiiy fanlar va gumanitar fanlar metodlari o‘rtasi- da prinsipial
farqlar mavjud emas degan qarashdan kelib chiqqan holda o‘z qarashlarini ilgari
suradilar.   Bunda   ular   sotsiologi-   ya   fanini   jamiyat   qonuniyatlarining
muvofiqlashtiruvchi sifatiga alohida urg‘u berib, tarix fanini ham «pozitiv» bilim
berishga la ' yoqatli deb hisobladilar.
Neokantchilar   esa   pozitivistlarga   qarshi   fikr   bildirib,   tarixning   asosiy
vazifasi   qonuniyatlarni   ochish   emas,   balki   tarixni   tash-   kil   qiluvchi   alohida,
individual,  takrorlanmas  hodisalarni  o‘rga- nishni  taklif  qildilar.  Marksistlar  esa
jamiyatdagi   bilish   qonuni-   yatlari   g‘oyasini   ilgari   surib,   tarixni   o‘rganishga
bo‘lgan   boshqa   qarashlarni   soxtalashtirilgan   ijtimoiy   hodisalarni   o £
rganish   deb
hisobladilar.
XX   asr   oxirlarida   ham   tabiiy   fanlar   tadqiqot   usullarining   (matematik
modellashtirish,  tartibsizlik   nazariyasi   (xaos  nazari-   yasi —  biror-bir  narsa  yoki
voqeaning turli aralash unsurlardan yoki aralash voqealardan kelib chiqqanligini
asoslashga harakat qiluvchi nazariya va boshqalar) tarix fani tadqiqotlarida ham
qoMlanilishining   qanchalik   to‘g‘riligi   va   samara   berishi   haqida   bahs   va
munozaralar davom etib keldi. 122K.Yaspersning   fikricha,   tarix   fanining   eng   muhim   savollari-   dan   biri   bu   —
«aslida   bu   qanday   sodir   bo‘lgan   edi?»   tarzida   emas,   balki,   «biz   aslida   qanday
holatdamiz (yoki qayerdamiz)?» tarzida, ya’ni, boshqacha so‘zlar bilan aytganda,
tarix   bilimlarining   maq-   sadi   —   bizning   bugunimizni   (aslimizni)   aniqlashdir.
Shundan   ke lib   chiqqanda   tarix   —   bu   zamonaviy   muammolarni   hal   etishga   va
anglashga yo‘naltirilgan qator hodisalar va jarayonlardir 1
.
«Annallar   maktabi»ning   eng   yirik   yutug‘i   Brodelning   sivili-   zatsiyalar   va
iqtisodiy   jarayonlarga   bag‘ishlangan   uch   tomlik   ki-   tobi   bo‘lib,   muallif
tomonidan unda jamiyat hayotining barcha sohalari yuzasidan umumlashtirilgan
tadqiqot bajarilgan holda tarixiy sintez amalga oshirildi I   II
.
Brodel tarixiy  geografiyani  nazariy  jihatdan  asoslab berdi. Ge- ografiya  fani
tarix faniga nisbatan yordamchi fan sifatidagi faoli- yatini to‘xtatdi III
.
R.Aronning   fikricha,   tarixiy   bilish   —   bu   mavjud   bo‘lgan,   bo‘lib   o‘tgan
[voqea]laming rekonstruksiyasidir. Tarix — bu yagona va yaxlit jarayon bo‘lib, u
[tarix] insonni, uning fikrlashini tushuni- shi lozim. Tarixiy bilishning bir-biriga
mosligi yoki aynanligi bi lish subyektiga, uning tafakkuriga bogMiqdir IV
.
R.Aronning   tarixiy   bilish   haqidagi   fikrining   tarafdorlaridan   biri   tarixchi   Pol
Yen bo‘lib, u ham tarix va tarixiy bilish haqida bir qator fikrlarini bildirib o‘tgan.
P.Venning fikricha, tarix — bu real voqealarga asoslangan tushunish muammosi
bo‘lsa, metod- lar yoki uslublar — bu tajribadir. P.Venning yana ta’kidlashicha,
tarixiylik   metodi   mavjud   emas   va   bu   tushunchani   tanqidiy   yon-   dashuv   deb
ko‘rsatish   kerak,   nazariya   esa   -   bu   chalkashlik   mohi-   yatining   qisqacha   bayon
etilishidir V
.
Bugungi   kundagi   axborotlashtirish   jarayonlari   turli   fan   tar-   moqlarini   bir-
biriga   yaqinlashtira   boshladi.   Shuningdek,   bugungi   kunda   fanning   o £
ziga
qarashlar   va   fan   haqidagi   tasavvurlar   ham   o‘zgarib   bormoqda.   Ijtimoiy   va
gumanitar fanlarda boMgani kabi tabiiy fanlar qarshisida ham bugungi kunda eng
I Ясперс К. Смысл и назначение истории. — М., 1991.
II Лаптева М.П. Теория и методология истории: курс лекций / М.П. Лаптева; Перм. гос. ун-т.
— Пермь, 2006. С. 110.
III Бродель   Ф.   История   и   общественные   науки.   Историческая   деятельность   //   Философия   и
методология истории. Благовещенск, 2000. С. 133.
IV Лаптева М.П. Теория и методология истории: курс лекций / М.П. Лаптева; Перм. гос. ун-т.
— Пермь, 2006. С. 113.
V   Вен П. Как пишут историю: опыт эпистемологии. — М., 2003. 123dolzarb   muam-   mo   bo‘lib   turgan   masala   mutlaq,   obyektiv   haqiqatga   erishish
muammosidir.
Tarixga bo‘lgan munosabat va qarash fanga bo‘lgan munosa- bat va qarash
kabi bo‘lishi kerak va zarurdir. Biroq bunda har bir fan kabi tarix fanining ham
o‘ziga xos xususiyatlarini mav- judligini e’tibordan chetda qoldirmaslik lozimdir.
Uning   asosiy   xususiyati   tadqiqot   obyektidir,   ya’ni   u   o‘tmishda   sodir   bo‘lganli-
gidir.   Tarix   fani   vaqt   nuqtayi   nazaridan   olis   oTmishdagi   obyekt-   ni   harakatga
keltirishi kerak. Biroq bunda tadqiqotchi tadqiqot obyektini kuzatish va tajribalar
o‘tkazish   imkoniyatidan   mahrum   etilgan.   Tabiiy   fanlarda   ham   bunday
jarayonlarni   kuzatish   im-   koniyati   cheklangan   bo‘lishi   tabiiy,   tarixchida   esa
bunday   vaqt-   da   mantiqan,   fikrlash   va   tafakkuri   yordamida   voqealar   tizimini
shakllantirishi   va   modellashtirish   imkoniyati   mavjud.   Ayni   vaqt-   da   tarixchida
manbalar,   uslublar   hamda   tadqiqotlar   usullari   mav-   judki,   bu   uning   tadqiqot
sohasidagi   katta   ustunligidir.   Tarixiy   bi-   lishning   ikkinchi   xususiyati   shundaki,
tarixchi   hozirgi   zamonda   turgan   holda   o‘tmishni   tadqiq   etadi.   Hozirgi   zamon
o‘tmishning   bir   qancha   hodisalari   va   tarixiy   jarayonlarini   interpretatsiyalaydi.
Biroq   bunda   hozirgi   zamon   o‘tmishni   aynan   shakllantirmaydi,   balki   o‘tmish
bizning   tasavvurimizda   hosil   bo‘ladi.   Madaniyat,   mafkura,   ayni   jamiyatning
ma’naviy   boyliklari,   shuningdek,   iqti-   sodiy,   ijtimoiy   va   siyosiy   omillar   ham
bunda   o‘z   ta’sirini   ko‘rsa-   tadi.   Tarix   fani   madaniyatning   darajasi   va
xususiyatlarini   aks   et-   tirgan   holda   uning   bir   qismini   o‘zida   namoyon   etadi.
Tarixchi   ana   shu   madaniyat   maydonida   faoliyat   ko‘rsatib,   hozirgi   zamon-   da
turgan   holda   tadqiq   etilayotgan   o‘tmish   davr   madaniyati   bilan   muloqotga
kirishadi.   Hozirgi   zamon   omili   tadqiqotning   cho‘qqi-   si,   bilimning   darajasi   va
saviyasi, boshqa gumanitar fanlarning taraqqiyotini aniqlab beradi.
Zamonaviylik   va   zamon   talablariga   moslikning   tarixchiga   ta’siri   kuchlidir.
Totalitar tuzumlar hukmronligi vaqtida tarix fani hech qanday takalluflarsiz o‘sha
tuzum mafkurasiga va tartib- qoidalariga bo‘ysunishga majbur qilingan.
Ayrim  tarixchilar  o‘tmishning  bugungi   kunga  ta’sir  ko‘rsatgan   jarayonlarini
o‘rganish   kifoyadir,   degan   fikrni   ham   ilgari   surgan-   lar,   biroq   bugungi   kun
jarayonlarini   bilish   va   uni   tushunish,   teran   anglash   uchun   o‘tmish   tarixni
to‘laligicha o‘rganish talab etiladi.
«Prezentistlar»ning fikricha, tarix barcha davrlarda ayni o‘sha zamon nuqtayi
nazaridan yozilgan, ya’ni ayni o‘sha vaqt yozilgan tarix uchun zamonaviylik kasb 124etgan,   shu   sababli   turli   vaqtlarda   yozilgan   tarix   o‘tmish   haqida   hech   qanday
obyektiv tushuncha va tasavvur yoki ma’lumot bera olmaydi, deb hisoblaydilar.
O‘tmish va hozirgi zamon, moziy va kelajak bir-biri bilan bog‘liq va biri-bi- riga
mosdir.   Agar   o‘tmishda   sodir   bo‘lgan   voqea   yoki   tarixiy   ja-   rayon   bir   guruh
insonlar   manfaati   yoki   davlatlar   qarashlari   uchun   zarur   bo‘lsa   u   yana   qaytadan
faollashtiriladi.   Misol   uchun,   agar   urush   harakatlari   olib   borilayotgan   bo‘lsa,
urushlar tarixiga, sar- kardalar faoliyati tarixiga, shu sohalarga bog‘liq islohotlar
tarixi ga   qiziqish   ortadi.   Prezentizm   tarixni   modernizatsiyalashga,   ya’ni   o‘tmish
tarixiy voqealarining zamonaviylashtirilishiga olib keladi.
E.Xobsboumning fikricha, biz hozirgi kun nuqtayi nazaridan o‘tmish haqida
xulosa   chiqaramiz,   biroq   bu   bilan   cheklanib   qol-   sak,   o‘tmishni   ham,   kelajakni
ham to‘liq tasavvur qila olmaymiz. Bu bilan u juda to‘g‘ri fikrlagan edi.
Tarixiy   bilish   retrospektiv   xususiyat   kasb   etadi.   Bunda   tari-   xiy   tadqiqot
jarayonida   zamonaviylikdan   o‘tmishga   tomon,   ya’ni   oqibatlarning   sabablarini
izlashga asosiy e’tibor qaratiladi. Bunda tarixiy jarayonlar va hodisalarni awalgi
va   keyingi   holati   bo‘yi-   cha   butun   boricha   tasvirlash   imkoniyati   yuzaga   keladi.
To‘g‘ri   bunda   o‘tmishni   modernizatsiyalash,   ya’ni   tarixiy   voqelar-   ning
zamonaviy talablarga moslashtirilishi yoki arxaiklashtirish, ya’ni tarixni ayni eski
holatining   xususiyatlarini   ilgari   surishga   yo‘l   qo‘yilishi   mumkin.   Ayni   vaqtda
zamonaviy tarixchi uchun o‘tmish haqida va o‘tmishni tasavvur qilish va his etish
murak-   kablik   tug‘diradi,   chunki   o‘sha   davr   tarixchilarining   o‘zlari   ham   o‘z
zamonlari   va   o‘zlaridan   awalgi   davrlarni   tushunishda   va   tav-   siflashda   xuddi
shunday qiyinchiliklarga duch kelganlari tabiiy.
Tabiatdan   farq   qilgan   holda   jamiyatda   ongi   va   tafakkuri   ji-   hatdan   yuksak
iqtidorga  ega bo‘lgan hamda o‘z oldiga  aniq bir maqsad qo‘yib unga erishishga
harakat   qiladigan   insonlar   ha-   rakatda   bo‘ladi   va   faoliyat   yuritadi.   Bundan
tashqari   tabiiy   fan-   larda   obyekt   va   subyekt   bir-biriga   qarama-qarshi   turadigan
bo‘lsa,   tarix   fanida   o‘zaro   munosabatlar   birmuncha   murakkab   jarayondir.   Tarix
fanida   subyekt,   ya’ni   tadqiqotchining   o‘zi   ayni   vaqtda   tari xiy   jarayonlarning
ishtirokchisi   hamdir.   Bu   holatda   tarixchi,   ya’ni   subyekt   tarixiy   jarayonlarni
chetdan turib kuzata olmaydi va bun da insonning o‘z-o‘zini, o'zining faoliyatini
bilish   va   tahlil   qilish   jarayoni   kechadi.   Tarixchi   tadqiqotchi   tadqiqot   davomida
tari xiy   jarayonlarda   faoliyati   muhim   ahamiyat   kasb   etuvchi   insonlar   faoliyatini
tadqiq qilar ekan, uning tarixiy bilish darajasi qiyosiy xususiyatga ega bo‘ladi va 125bunda   tarixiy   jarayonlardagi   insonlar   faoliyati   turli   darajada   baholanib   boriladi.
Tarixchi   tarixiy   jara yonlar   va   voqealarning   ahamiyatini   aniqlagan   holda,   ayni
vaqt da insonlar faoliyatiga ham baho beradi. Bu tarix fanining o‘zi- ga xosligidir.
Tarix   fani   haqida   fikr   yurituvchilarning   ko‘pchiligi   odatda   qo‘lga   kiritilgan
natijalarning   subyektivligi   haqida   fikr   bildirib,   buni   mutlaq   haqiqatga
erishishdagi eng katta to‘siq deb hisoblaydilar.
Haqiqatan   ham,   I.Kovalchenkoning   fikr   bildirishicha,   ta-   rixiy   bilish   ikki
karra  subyektlangan  bo‘lib,   birinchidan   tarix-  chi  subyektiv  xarakterdagi  tarixiy
manbalar  bilan  ishlaydi  va ik-  kinchidan,  ayni vaqtda  manbalardagi  faktlarning,
ulardagi tarixiy voqealar va tarixiy jarayonlarning tavsiflari keltirilgan ma’lumot-
larning interpretatsiyasi  jarayonida  ham umumiy  xulosalarni be- rishda o‘zining
shaxsiy,   subyektiv   fikrlarini   berishga   majbur   bo‘la-   di.   Adabiyotlarda
tarixchining subyektivligini obyektiv haqiqatga erishishdagi asosiy to‘siq sifatida
ko‘rsatilsada,   bu   yerda   subyek-   tivlikning   sifati   aksincha,   uzoq   o‘tmishga   kirib
borish   imkonini   beradi.   Buning   o‘ziga   xosligi   va   isboti   shundaki,   Geradotdan
boshlab   barcha   buyuk   tarixchilarning   asarlari   va   ularning   tarixiy   ma’lumotlari
bugungi   kunda   ham   o‘z   ahamiyatini   yo‘qotmagan   va   barcha   tarixchilar   uchun
qimmatli   manbalar   bo‘lib   sanaladi,   ayni   vaqtda   ular   tarix   fanining   rivoji   va
taraqqiyoti uchun bugun gi kunda ham xizmat qilmoqda.
Plyuralizm   tarafdorlari   ayni   bir   tarixiy   voqea   yoki   jarayonning   turli   asoslari
va   qonuniyatlari   mavjud   deb   fikrlaydilar.   Bunday   turli-tumanlik   qarashlarining
mavjudligi   tarixiy   tadqiqot   obyek-   tining   murakkabligini,   ya’ni   tarixiy
voqelikning  yuz berishining  turli  holatlari  bilan izohlaydilar.  Tarixiy  reallikning
o‘zini   turli-   chadir,   uning   yuzaga   kelishi   va   turli   o‘zaro   aloqalarini   o‘rganish
kerak,   deb   hisoblab,   tarixiy   voqelik   yoki   tarixiy   reallikni   tarixiy   manbalar
yordamida   tiklanadigan   ayrim   ma’lumotlar   tarzida   tushuntirishga   harakat
qiladilar.   Plyuralizm   g‘oyasi   tarixchining   dunyoqarashidagi   turlichalik   va   uning
metodologik bilimlari bi lan bog'liqlikni ilgari suradi.
Tarixda   barcha   tarixchilar   tomonidan   birdek   isbotsiz   qa-   bul   qilinadigan
biror-bir nazariya, hattoki eng ahamiyatli va eng dolzarb tarixiy tushunchalar va
kategoriyalar   borasida   ham   ta rixchilar   o‘rtasida   yagona   kelishuv   mavjud   emas.
Shundan   tarix   fani   metodologiyasidagi   polisemantlilik   tushunchasi   kelib   chiqa-
di.   Buni   esa   ayni   bir   tarixiy   voqea   va   hodisa   yoki   jarayonning   tur-   licha
interpretatsiyalanishi   bilan   tushunish   mumkin.   Bu   esa   tarix   fanini   chuqurroq 126anglash va bilish imkoniyatini beradi. Barcha interpretatsiyalar o‘zaro umumiylik
kasb   etib,   o‘tmish   voqealari   va   jarayonlar   haqida   mukammal   tasavvurning
yaratilishiga im- kon beradi. Buning asosiy jihati shundaki, u keyingi tadqiqotlar
uchun   yo‘nalishlarni   aniqlab   beradi.   Tadqiqotlar   jarayonida   av-   valgi
tadqiqotlarning   xulosalariga  aniqlik   kiritiladi   va  xulosalar   mukammallashtiriladi
va   ilmiyligi   oshiriladi.   Bu   esa   bilish   jara-   yonining   tugallanmasligini   ko‘rsatadi
va   turli   flkrlar   to‘qnashuvi   natijasida   ishonchliroq   xulosalarning   chiqarilishiga
imkon beradi.
Tarixiy   bilishning   asosiy   maqsadi   —   obyektiv   va   xolis,   tizim-   li,   konkret
jamiyatning   taraqqiyotidagi   tarixiy   jarayon   haqidagi   konkret   bilimga   va   ilmiy
jihatdan asoslanilgan tarixiy haqiqatga erishish hisoblanadi I
.
Tarixchidan  o‘ziga  ortiqcha  ishonmaslik  va  ortiqcha   baho  ber- maslik,   balki
bilish jarayonida qiyinchiliklarni yengib o‘tish talab etiladi. Chunki tarix fanining
shunday   xususiyati   borki,   bu   bar cha   ijtimoiy   va   gumanitar   fanlarning   ilmiy
sohadagi yutuqlarini umumlashtirgan  holda integrallashtirish va ularni tarix fani
tad-   qiqotlarida   kompleks   qo‘llashdir.   Bu   tarixchi   uchun   g‘oyatda   mu-   rakkab
vazifadir.
Tayanch tushunchalar:
Determinizm,   indeterminizm,   (sababiylik)   tamoyili,   mark-   sizm,
postmodernistlar,   relyativizm,   subyektivlik,   tamoyillar,   bi lish   tamoyillari,
tizimlilik   (sistemalilik)   tamoyili,   sistema,   dial-   ektika,   tizimlilik   uslubi,   xolislik
(obyektivlik)   tamoyili,   tadqiqot   obyekti,   o‘tmish   haqida   tasavvur,   retrospektiv,
ikki   karra   subyek-   tlangan   bilim,   fikrlar   xilma-xilligi,   tarix   fanining   kompleks
xar-   akterliligi,   postmodernistlar,   ssiyentistlar,   antissiyentistlar,   pozi-   tivistlar,
neokantchilar, marksistlar, interpritatsiya, prezentistlar,
modernizatsiyalash,   arxaiklashtirish,   plyuralizm,   mutlaq   haqiqat,   qiyosiy
xususiyat, polisemantlilik.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Tarixiy bilish tamoyillarini sharhlab bering.
2. Bilish   tamoyillari   va   ularning   regulyativ   funksiyalari   tu-   shunchalarining
I   Баринова Е.П., Иполлитов  Г.М., Бобкова  Е.Ю.  Основы  теории и методологии  исторической
науки: Учебное пособие в схемах. 2010. 127mazmuni.
3. Bilishning subyekti nima?
4. Bilish subyektining faolligi nima?
5. Obyektivlik tamoyilini sharhlab bering.
6. XX asrda obyektivlik tamoyiliga xujum qanday tushuncha?
7. Sababiylik tamoyilini tushuntirib bering.
8. Tasodiflar,   tartibsizliklar,   tarixiy   voqealarning   sabablari   tush
unchalarining mazmuni.
9. Sabab va oqibat aloqalarini ochishning murakkabligi nima?
10. Tarixiylik tamoyilini tushuntirib bering.
11. Dialektik uslub qanday uslub?
12. Tarixni materialistik tushunishning mohiyati?
13. Tuzilish va jarayon tushunchalari.
14. Tarixning   fan   yoki   san’at   ekanligi   borasidagi   qarashlar   ha-   qidagi
fikringiz.
15. Ijtimoiy   va   tabiiy   fanlar   uslublarining   o‘zaro   bog‘liqligi   qanday
holatlarda ko‘rinadi?
16. Tadqiqot obyektining o‘ziga xosligi.
17. Bilishning retrospektiv xarakteri deganda nimani tushu- nasiz?
18. Ikki karra subyektlangan bilim nima?
19. Fikrlar xilma-xilligining ahamiyati.
20. Tarix fanining kompleks xarakterliligi nimalarda aks etadi?
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Volyuntarizm   —   falsafada   voqelikning   negizi   irodadadir   deb   biluvchi   va
obyektiv taraqqiyot  qonunlarini  rad etuvchi idealis-  tik yo‘nalish. Psixologiyada
irodani   psixik   hayotning   asosiy   omi-   li   deb   qarash.   Tarix   fanida   esa   tarixiy
taraqqiyotning  obyektiv  qonunlari bilan hisoblashmay,  o‘z bilganicha  ish tutish.
Volyun-   taristlarning   ta’kidlashicha,   inson   tarixni   ijod   qiluvchi,   uni   shakl-
lantiruvchi   omildir,   inson   tarixiy   jarayonda   o‘ziga   zarur   va   o‘zi   xohlagan
jamiyatni barpo eta olishi mumkin deb hisoblaydilar.
Determinizm   —   (lotin.   «aniqlayman»)   —   moddiy   va   ma’naviy   olam
hodisalarining   obyektiv   qonuniyatli   o‘zaro   aloqadorligi   va   bog‘liqligi,   narsa   va
hodisalarning sababiy bog‘lanishlari haqidagi falsafiy ta’limot. Determinizmning 128markaziy   o‘zagini   sababiyat-   ning,   ya’ni   hodisalar   o‘rtasida   bir   hodisa   (sabab)
muayyan   sha-   roitlarda   muqarrar   ravishda   boshqa   hodisani   (oqibatni)   keltirib
chiqaradigan   aloqadorlik   mavjudligi   haqidagi   qoida   tashkil   qila-   di.
Determinizmning aksi indeterminizm bo‘lib, u umuman sa- babiyatni yoki loaqal
uning   umumiy   xususiyatini   tan   olishni   rad   etadi.   Tarix   fanida   determinizm
(sababiylik) tamoyili fran- suz va nemis olimlari tomonidan ilgari surilgan. Ular
tarix   faqat   tasodiflardan   iborat   degan   g‘oyaga   qarshi   chiqqanlar.   Sababiylik
tamoyili tarixiy voqelikning o‘z sababiga egaligiga e’tibor bera- di. Determinizm
(sababiylik) tamoyili tadqiqotchining e’tiborini tarixiy hodisalar va voqealarning
shartli ravishda o‘zaro bir-bi- riga bog‘liq ravishda sodir bo‘lishiga qaratadi. Bu
tamoyilga ko‘ra barcha voqealar va hodisalar o‘zaro bir-biri bilan bog‘liq ravish -
da   sodir   bo'ladi   va   bir-biriga   ta’sir   ko‘rsatadi.   Ayrim   tarixchilar   sababiylik
tamoyilini tan olmaydilar, chunki tarixiy voqealarning sababini ochib berish juda
murakkabdir.
Dialektika   —   mavhumlik   keng   ma’noda   bilimning   «qashshoq-   ligi»,   bir
tomonlamaligi,   konkretlik   esa   uning   to‘liqligi,   maz-   mundorligi   sifatida
tushuniladi.   Shu   ma’noda   mavhumlikdan   konkretlikka   o‘tish   ilmiy   bilish
jarayonining   umuman   olganda   kam   mazmunli   bilimdan   ko‘proq   mazmunli
bilimga harakatini bildiradi.
Interpretatsiya   —   sharhlash,   izohlash,   tushuntirib   berish,   tal-   qin   qilish,
ochish.
Marksizm   -   tarixiy-falsafiy   yo‘nalish   sifatida   XIX   asrning   ikkinchi   yarmida
Yevropada   shakllandi.   Marksizm   yo‘nalishi-   ning   asoschilari   germaniyalik
K.Marks   (1818—1883)   va   F.Engels   (1820—1895)   hisoblanadi.   Ular   tarixiy
materializm   g‘oyasini   asos-   lab,   barcha   tarixiy   jarayonlarning   asosini   ishlab
chiqarish muno- sabatlari tashkil etadi mazmunidagi o‘z fikrlarini ilgari surdilar.
Marksistlar   (marksizm   tarafdorlari)ning   qarashlariga   ko‘ra   jahon-   ning   umumiy
tarixi bu iqtisodiy va siyosiy hokimiyat (hukmron lik) uchun kurash jarayonidan
iborat,   bunda   sinfiy   kurash   tari xiy   jarayonlarning   harakatlantiruvchi   kuchi   va
iqtisodiy   munosa-   batlar   jamiyat   taraqqiyotining   asosiy   omili   sifatida   birinchi
o‘rin-   ga   qo‘yiladi.   XX   asrning   80-yillari   oxirlariga   kelib   bu   qarashdan   voz
kechildi.
Pozitiv  — tajribaga, faktlarga asoslangan.
Polisemantizm  — ko‘p ma’nolilik. 129Postmodernistlar   —   tadqiqot   obyektini   subyektdan,   dalillarni   uydirmadan
alohida ajratmaydilar va obyektiv haqiqatga erishish- ni shubha ostiga qo‘yadilar.
Relyativizm   —   relyativistik   -   Relyativistik   yondashuv   (relyati-   vistlar)
voqelikni   obyektiv   ravishda   bilish   mumkinligini   inkor   etadigan   metodologik
g‘oya, unga nisbiylik asosida yondashish tarafdorlari.
Sistema   — muayyan tarzda o‘zaro bog‘langan va bir qadar yaxlitlikni tashkil
etadigan   elementlar   majmuyi.   Tarmoq,   sho-   xobcha,   birlik,   butunlik   tashkil
etuvchi   narsalar   majmuyi.   Ta-   rix   fanida   umumiy   yaxlit   tarixiy   jarayonlarning
tarkibini tashkil etuvchi tarixiy jarayonlar, voqealar, hodisalar majmuyi.
Subyektivlik  — falsafa fanida tashqi, moddiy dunyo mavjudli- gini inkor etib,
ular   faqat   odamlarning   ongidagina   mavjud   deb   qaraydigan   falsafiy   oqim;   tarix
fanida   esa   tarixiy   voqelik   va   ta rixiy   jarayonlarga,   ularning   tadqiqi   va   talqini
jarayonida xolis (obyektiv) bo‘lmagan, o‘z mansubligi va dunyoqarashi jihatidan
kelib chiqqan holdagi ilmiy bo‘lmagan yondashish.
Tamoyillar   —   tadqiqotchiga   nisbatan   qo'yilgan   talablar.   Bilish   tamoyillari
tadqiqotchiga   tadqiqot   jarayonidagi   vazifalarni   bir   maromda   ma’lurn   tartiblarga
asoslangan   holda   amalga   oshirishi-   da   zarur   boladigan   omillardir.   Ular
tadqiqotchining u yoki bu tarix maktablari, falsafiy yo‘nalishlarga mansubligi va
dunyoqa-   rashi,   fikrlashi   va   tafakkuridan   kelib   chiqqan   holda   aniqlanadi.
Tamoyillar   uslublar   bilan   mustahkam   o'zaro   bog‘liqlikda   bo‘lgan-   ligi   uchun
ayrim hollarda ularni bir-biri bilan adashtirish holat- lari ham uchraydi. Shundan
kelib   chiqqan   holda  aytish   o‘rinli-   ki,  tamoyillar  uslublarga  nisbatan   birmuncha
murakkab   va  keng  tushuncha   bo‘lib,  bir   tamoyil  o‘ziga  bog‘liq   holda  bir   necha
uslub-   larni   shakllantirishi   mumkin,   ayni   vaqtda   esa   bir   uslub   bir   necha
tamoyillarga xizmat qilishi mumkin.
Tizimlilik   (sistemalilik)   tamoyili   —   XIX   asrda   tarixchilar   ja-   miyatni,   tarixiy
voqealarni   tizimlilik   asosida   (sistemalashtirib)   o‘rgana   boshlagan   bo'lsalar,   XX
asrga kelib barcha fanlar tad- qiqotlarida tizimlilik  uslubidan foydalanish asosiy
o‘rin tutib bo ra boshladi, bunda tadqiqot obyektiga sababiylik va kelib chiqishi-
dagi   hamda   vazifaviy   aloqadorligi   xususiyatlaridan   kelib   chiqqan   holda
murakkab tuzilmali tizim sifatida qaraldi.
Xaos nazariyasi  — biror-bir narsa yoki voqeaning turli aralash unsurlardan yoki
aralash voqealardan kelib chiqqanligini asos- lashga harakat qiluvchi nazariya. 130TARIXIY MANBA. AXBOROT YA
UNING XUSUSIYATLARI
Axborotning nazariy manba sifatidagi o'rni. Manba axborot tashuvchi.
Axborot.   Yaqqol   va   yashirin   axborot.   Belgilangan   va   bel-   gilanmagan
axborot.   Axborotning   yetishish   va   yetishmaslik   muam-   mosi.   Ilk   manba.
Birinchi   axborot.   Manbaning   axborotli   tugullan-   masligi.   Manbalarning
mazmuniga sistemali yondashuv. Manbaning matni. Asosiy va qo ‘shimcha
manbalar. Tarixchining manbalardan tashqari bilimi.
Tarixchi   bugungi   kungacha   yetib   kelgan   manbalarga   asos-   langan
holda o‘tmishni tasvirlab, uning ayrim ko‘rinishlari- ni «tiklab» beradi.
Agar   tarixiy   manbashunoslik   kursida   man-   bashunoslikning   turlari,
klassifikatsiyasi, ularni tahlil qilishning tanqidiy usullari o'qitilsa, tarix
fani   metodologiyasi   kursida   esa   tarixiy   manbalarning   nazariy   asoslari
muammolari, uning tabia- ti, reprezentativ imkoniyatlari, manbalarning
tadqiqotlardagi bi- lish vazifalari o'rganiladi.
Tarixiy   manba   tushunchasi   tarix   fanlari   orasida   alohida,   mu-   him
ahamiyatga ega tushunchalardan sanaladi. Manba o‘tmish haqida xabar
(guvohlik)   berib,   o'tmish   tarixiy   jarayonlarni   o'rganishda   xoh   yozma
shaklda,   xoh   ashyoviy   (marosimlar,   surat-   lar,   belgilar,   urf-odatlar   va
boshqalar)   ko‘rinishda   eng   asosiy   va   muhim   omillardan   sanaladi.
Tarixchilarning  umumiy  e’tirof  eti-  shicha,  tarixiy  manbalarsiz  tarixiy
tadqiqotlarni amalga oshirish mumkin emas.
Manbalardagi axborotga asosan tarixchi o‘tmish qiyofasini (tarixiy
jarayonlarni,   hodisalarni,   voqealarni,   shaxslar   va   ular   bi lan   bog‘liq
jarayonlar   haqidagi   ma’lumotlar   kabilarni)   shakllanti-   radi.   Ko‘p
hollarda o‘tmish manzarasining aks ettirilishi tarixchi tomonidan tanlab
olingan   manbalarga,   ularning   ilmiy   va   axborot   salohiyatiga   bogMiq
bo'ladi.
Turli   davrlarda   tarixiy   manbalarga   turlicha   baho   berilganligini
kuzatish   mumkin.   Masalan,   XIX   asr   tarixchi   pozitivistlari   aso-   san
manbalarning   rasmiyligi   darajasiga   (qonuniy   aktlar,   diploma ts
mazmundagi   hujjatlar,   huquqiy   hujjatlar   kabilar)   asosiy   e’tibor
qaratganlar va bunday manbalar tarixiy jarayonlarni eng to‘laqon- li va 131ishonchli aks ettiradi deb hisoblaganlar I
.
XIX   asrning   birinchi   yarmidagi   «klassik   manbashunoslik»da
(B.Nibur,   L.Ranke)   manbalarga   o‘tmishning   haqiqiy   guvohi   si-   fatida
munosabatda   bo‘lingan.   Bunda   tarixchi   tomonidan   man-   balarda
keltirilgan   ma’lumotlarni   tavsiflash   bilangina   cheklan-   ganilgan   va
tarixchining   ijodiy   fikrlashi   va   tafakkuriga   e’tibor   qaratilmagan   yoki
yetarli   baho   berilmagan.   Tarixchilar   tor   doi-   radagi   manbalardagi
ma’lumotlar   bilan   cheklangan   holda   tad-   qiqotlarda   asosiy   urg‘uni
manbalardagi hujjatlarga qaratilgan.
Pozitivistlar   tarixni   «ijobiy»   fanlar   qatoriga   ko‘tarish   maqsa-   dida
harakat   qilib,   tarixchidan   hujjatlar   ichidagi   dalillarni   ajra-   tib   olishni
asosiy   vazifa   sifatida   ko‘rsatdilar.   Manbalarning   tahlili   metodlarini
yaratish dolzarb vazifalardan biriga aylanib, falsafiy masalalar «chetga
surib»   qo‘yildi.   «Manba»   iborasi   o‘rniga   in-   sonlarning   faoliyati   va
fikr-qarashlari   natijasida   yuzaga   kelgan   «iz»   iborasi   qo‘llanila
boshlandi.   Bunda   faoliyat   e’tibordan   chet-   da   qolib,   hissiyotlar   va
fikrlarning   aksi   haqida   gapirila   boshlandi,   natijada   tarixchi   tadqiqot
jarayonida manba muallifining fikrlari bilangina cheklanib qolib, uning
taassurotlarini   qaytadan   shakl-   lantira   boshladi.   Pozitivistlar
manbalarning   birlamchiligini   ta rixchining   tafakkuri   va   fikrlashidan
ustun qo‘ydilar, «hujjat yo‘q bo‘lsa, tarix ham mavjud emas» g‘oyasini
ilgari   sura   boshladilar.   Nazariyaga   yetarli   baho   berilmasligi
empirizmga   olib   keldi,   tarix-   chiga   faktlarning   qayd   etuvchisi   deb
qaraldi. Hujjatlar  esa o‘tmish haqida  real obyektiv ma’lumot  beruvchi
manba hisoblandi.
XIX   asrning   oxirlariga   kelib   fandagi   mavjud   vaziyat   o‘zgar-   di.
Manbalar va real voqelik o‘rtasidagi, tarixchining  manbalar ga bo‘lgan
munosabati avvalgi davrlarga qaraganda birmun- cha murakkablashdi.
Bu   vaqtga   kelib   tarixchilar   hech   qanday   fakt   yoki   dalil   manbalarda
tayyor   holda   uchramasligi   va   mavjud   bo‘lmasligini   tushunib   yetdilar.
«Dalilga   sig'inish»   va   «hujjatlar-   ga   sajda   qilish»ni   tanqid   qila
boshladilar.   Manbalar   va   dalillar-   ga   munosabatning   bu   tarzda
o‘zgarishi   esa   manbalarning   obyek-   tivligini   shubha   ostida   qoldira
I   История исторического знания. С. 32. 132boshladi.   Ko‘pgina   tarixchilar   va   hatto   faylasuflar   ham   manbalarning
tahlili   jarayonida   ijodiy   yon-   dashuv   zarurligini   tan   ola   boshladilar.
Manbalarni chuqurroq o‘rganish ko‘proq ma’lumot olish imkonini bera
boshladi.   Bi-   roq   endi   bu   holatda,   ya’ni   «dalillarning
ilohiylashtirilishi»ni   tan qid   qilish   jarayonida   tarixchilar   ikkinchi
boshqa   bir   muammoga,   ya’ni   endi   tarixchining   fikrlarini
«ilohiylashtirilishi»   va   aksincha   manbalardagi   obyektivlik
xususiyatining   inkor   qilinishiga   olib   keldi.   Manba   mazmunining
tarixchi tafakkuridan kelib chiqqan holdagi bogTiqlik haqida ta’kidlana
boshlandi.   Bu   yo'nalish   tarix   falsafasining   «tanqidiy»   yo‘nalishi
hisoblanadi.   B.Kroche   tarixiy   manbalar   tarixchining   tafakkuri   va
ongidan   tashqarida   mavjud   bo‘lmaydi,   deb   hisobladi.   Tarixchining
fikrlarisiz hujjatlar o‘lik- dir, amalda tarixiy manba tarixiy ong ichida,
uning tarkibiga ay- lanib ketadi. Biroq, B.Kroche fikrining tarafdorlari
tarixiy   man-   baning   obyektiv   mazmunini   inkor   qilgan   holda   uni
tarixchining fikriga va tafakkuriga bog‘liq qilib qo‘ydilar.
Angliyalik   tarixchi   A.Marru   pozitivistlarning   tarixchini   fakt-
larning qayd etuvchisi sifatida bergan bahosiga keskin qarshi chi- qib,
tarix   bilish   subyektining,   tarixchining   ijodiy   mehnati   mahsu-   li,   deb
baho   berdi.   Biroq   bu   fikri   bilan   u   ham   xatolikka   yo‘l   qo‘ydi,   ya’ni
tarixchi   manbani   yaratadi,   deb   aytgan   fikrini   ko‘pgi-   na   tarixchilar
inkor qildilar.
E.Karr   tadqiqotlarida   tarixchining   o‘rnini   bo'rttirishga   qarshi
chiqib,   bu   obyektiv   xulosalar   chiqarilishini   shubha   ostiga   qo‘ya-   di,
deb fikr bildirdi.
XX   asr   fransuz   tarixchisi   Lyusyen   Fevr   manbalar   haqida   so‘z
yuritib,   quyidagilarni   ta’kidlab   o‘tadi:   «Tarix,   shubhasiz   yozma
manbalar  asosida yaratiladi.  Qachonki ular mavjud bo‘lsa. Bi roq tarix
yozma manbalarsiz ham yaratilishi mumkin, qachonki
ular mavjud bo'lmasa. Qachonki kerakli gul bo‘lmasa, asal bosh- qa
mavjud   gullardan   ham   yig‘ilishi   mumkin.   Shu   kabi   tarixchi   ham
boshqa   manbalardan   ma’lumot   olishi   mumkinki,   bular   so‘z   yoki
belgilar,   manzara   yoki   tasvir,   Oy   tutilishi   yoki   bo‘yincha-   ning
shakli,   toshlar,   metall   yoki   geologik   tekshiruvlar,   qo‘ying-   ki, 133insonga   va   uning   faoliyatiga   taalluqli   bo'lgan   barcha   narsalar
bo‘lishi mumkin» 1
.
Tarixchining   manbadan   qanday   axborot   olishi   uning   mazkur
manba   yuzasidan   amalga   oshirayotgan   tadqiqoti   oldiga   qo‘ydgan
savollardan   kelib   chiqqan   holda   amalga   oshiriladi.   Manba   hech
qachon   «o‘zi   haqida   o‘zi   gapirmaydi»,   biroq   ayni   vaqtda   manba-
ning   o‘zi   haqidagi   ma’lumotlarni   aynan   o‘sha   manbaning   o'zidan
ham olinishi mumkin. Biroq bu ma’lumotlar aynan shu manba yoki
uning   muallifi   (mualliflari)ga   taalluqli   bo‘lgan   holda,   tad-   qiqot
muammosiga aloqador bo‘lmasligi mumkin.
Ingliz   tarixchisi   va   faylasufi   R.Kollingvudning   fikricha,
«dunyodagi   barcha   narsalar   u   yoki   bu   haqdagi   muayyan   ma’lu -
motlarni o‘zi aks ettiradi» I   II
. Biroq shu o‘rinda ta’kidlab o‘tish ke-
rakki,   bu   narsalar   qachonki   tarixchi   tomonidan   unga   aniq   bir
«savol» berilgan taqdirdagina «guvohga» aylana olishi mumkin.
Ayrim tarixchilar esa manbani ijtimoiy faoliyat mahsuli hamda
obyektiv tarixiy  voqelik aksining shakli  deb hisobladilar.  Ularning
fikricha,   manbalar   ijtimoiy   hodisa   bo‘lib,   ularda   ijtimoiy   muno-
sabatlar   aks   etadi,   manbaning   o‘zi   esa   obyektiv   voqelikning   sub-
yektiv   obraz  (siymosi,   qiyofasi,  shaklijdir.  Bu  nuqtayi  nazar  taraf-
dorlarining   e’tirof   etishicha,   manba   tarixchiga   bog‘liq   bo‘lmagan
holda   mavjud   bo‘ladi,   faqatgina   manbaning   bilish   jarayoniga   jalb
etilishi   tarixchiga   bog‘liqdir.   Tarixchi   manbani   yaratmaydi,   balki
undan ma’lumotlarni ajratib oladi.
N.Jo‘rayevning fikricha, tarixiy manbani o‘rganish, uning asosli
yoki asosli emasligini aniqlash tarixiy tadqiqot uchun
I Февр Л. Бои за историю. — М., 1991. С. 22.
II Коллингвуд Р. Идея истории. Автобиография. — М.: 1980. С. 235. alohida   mas’uliyatli   jarayondir.   Chunki   tarixiy   manbani   yarat-
ganlar,   turli   hujjatlarni   bitganlar   yoki   to‘pIaganlar   o‘z   manfaatlari
doirasida,   o‘z   maqsadlari   va   qiziqishlari   chegarasida   dalil   to‘play-
dilar.   Barcha   insonga   xos   bo‘lgan   bunday   illat,   jumladan   tarixchi-
larni ham istisno etmaydi I
.
Manbaning   axborot   nazariyasi   ekanligi.   Manba   tarixchiga   o‘ta
zarur   bo‘lgan   axborot   tashuvchidir.   Ko‘p   hollarda   manbalardan
olinayotgan   ma’lumotlar   tarixchini   qoniqtirmaydi.   Bunday   holat-
lar   tadqiqotchi   va   tarixnavis   yoki   manba   muallifining   maqsadlari
bir-biriga   mos   kelmaganda,   shuningdek   tadqiqotchi   uchun   zarur
ma’lumotlar manbada mavjud bo‘lmaganda yuzaga keladi. Bun day
holatda   tarixchi   yoki   tadqiqotchi   tomonidan   boshqa   man-   balar
tadqiqot   uchun   jalb   etilib,   ma’lumotlarning   yetarli,   asosli   va
ishonchli   boTishi   ta’minlanishiga   harakat   qilinadi.   Manbalar
ijtimoiy   ma’lumotlar   va   axborotlar   tashuvchisi   bo‘lganligi   uchun
bunda axborot haqidagi bilimlarni qo‘llash o‘rinlidir.
I. Kovalchenkoning fikricha axborot — dunyoda sodir bo‘lgan
turli   hodisalarning   tasviridir.   Axborotning   doimiy   almashinuvi
jamiyat   hayoti   va   inson   hayotini   izga   solib   turilishining   asosiy
shartlaridan biridir.
Axborot   ochiq   ifodalangan   va   yashirin   holatda   (keyingisi   ko‘p
uchraydi) bo'ladi. Axborot belgilar orqali, ko‘p hollarda til (yozuv)
tizimlari   orqali   ifoda   etilishi,   ayni   vaqtda   esa   saqlanishi   va   yetka-
zib   berilishi   mumkin.   Obyektiv   ma’lumotlarning   qo‘lga   kiritilishi
subyektning   bilish   xususiyatlari,   idrok   eta   olish   layoqatiga   bog‘liq
holda   hamda   qo‘llanilayotgan   tadqiqot   metodlarining   samarasiga
bog‘liq   ravishda   cheklanishi   mumkin.   Ayrim   hollarda   buzilgan,
noto‘g‘ri talqin etilgan va xato ma’lumotlarni ham olish mumkin.
Axborot   qayd   etilgan   va   qayd   etilmagan   (og‘zaki)   bo'lishi
mumkin. Turli narsalarga (tosh, charm (pergament), yog‘och, sopol,
qog‘oz   va   boshq.)   qayd   etilgan   ma’lumotlar   albatta   og‘za-   ki
ma’lumotlarga nisbatan ishonchliroq bo‘lishi tabiiy. Ma’lu-
I   Tarix   falsafasining   nazariy   asoslari .  81-b.
136 137mot qancha ko‘p bo‘lsa, shuncha yaxshi, biroq muhim bo'lmagan va
ahamiyati   kam   bo‘lgan   ma’lumotlar   tadqiqotchi   tomonidan
aniqlanib,   ularni   asosiy   ma’lumotlardan   ajratib   qo‘yish   maqsadga
muvofiqdir. Bundan axborotning yetarliligi masalasi kelib chiqa- di
va bularning hammasi manbalarning tahlili va tadqiqoti jara- yonida
e’tiborga olinishi lozim.
I.Kovalchenkoning   ta’kidlashicha,   manbaning   yuzaga   kelish
jarayonining   o‘zi   axborotlashish   va   axborotlashtirish   jarayonidir.
Manbaning   yaratuvchisi   yoki   tarixnavis   manbani   yozish   jarayoni-
da aniq maqsadni qo'yadi va bir qator vazifalarni amalga oshira- di.
Manba   muallifining   o‘zi   voqelikning   bir   qismidir.   Yaxshi   yoki
yomon   manbalar   bo‘lmaydi,   bular   tadqiqotchining   tahlilga   yon-
dashuvi   va   qo‘llayotgan   tadqiqot   metodlarining   samaradorligiga
bog'liqdir.
Har   qanday   manba   ikki   tomonlama   axborot   tashuvchi   xusu-
siyatiga ega hisoblanadi. Birinchidan, muallifning tafakkuri va ongi
mahsuli   sifatida   biz   tadqiqot   obyekti   haqida   ma’lumotga   ega
bo‘lamiz,   ikkinchidan,   manbalar   axborot   beruvchi   subyekti-   ni
belgilaydi.
Statistikaga   manba   sifatida   baho   berar   ekan,   I.Kovalchenko
manbalardan   statistikaga   oid   ajratib   olingan   har   qanday   ma’lumot
axborotning yo‘qotilishiga olib keladi.
Manbalarning   eng   qimmatlisi   dastlabki   ma’lumotlar   yoritib
berilgan manbalar, ya’ni birlamchi manbalardir.
Abu   Rayhon   Beruniyning   qayd   etishicha,   «xabar   xabarchilar
sababli rost va yolg'on tusini oladi» I
.
Har   qanday   manbada   o‘tmish   taassurotlari   va   voqealarning
tafsilotlari   saralangan   holda   qayd   etilishi   tabiiydir.   Bunda   vo -
qealarning   to‘laqonli   tafsilotlari   haqidagi   tasavvurlar   cheklanadi,
bunday   holatda   tarixchi   yoki   tadqiqotchi   umidsizlikka   tushmas-
dan,   manbalardagi   axborotlarning   tugallanmasligiga   e’tibor   qa-
ratishi   lozim.   Bunda   tadqiqotchi   tomonidan   manbalardagi   qayd
I  Qarang: Abu Rayhon Beruniy. 100 hikmat. — T.: «Fan». 1993. 15-b. Jo‘rayev N. Tarix 
falsafasining nazariy asoslari. — T.: «Ma’naviyat».  2008. 81- b . 138etilmagan   va   yashirin   axborotlarni   izlash   va   ularni   tadqiqotga   jalb
eta   olishi   layoqati   alohida   o‘ringa   ega.   Bu   o‘rinda   yozma
manbalardagi   asosiy   xususiyatlardan   biri   bo‘lgan   manbaning   tili
masalasi ham muhim ahamiyat kasb etadi.
I.Kovalchenko yashirin axborotlarni aniqlash imkonini beruvchi
manbalarni   tahlil   qilishning   tizimli   yondashuvi   metodini   ilgari   sur-
di.   (Mantiqiy   yondashuv  ham   yashirin   axborotni   aniqlash   imkonini
beradi—Z.I.)   Manbalarni   tizimli   tahlil   qilish   orqali   axborotlaming
ishonchli ekanligini ham tekshirish imkoniyati yuzaga keladi.
Postmodernistlarda   manbaning   matni.   Keyingi   yillarda   man-
baga   matn   sifatida   qarash   fikri   yuzaga   kelgan.   Matnlar   o‘tmishda
sodir   bo‘lgan   voqealarni   mantiqiy,   til,   notiqlik   qonuniyatlari   aso-
sida   «qaytadan   so‘zlab»   berishi   mumkin.   Natijada   tarixiy   voqelik
shakli, mazmuni hamda mohiyati jihatidan o‘zgarishga «uchray- di».
Y.Lotman tildagi mavhumlik yoki umumiylik va uning tav- sifga va
tavsiflanayotgan   obyektga   ta’siridan   kelib   chiqadigan   til
muammosiga e’tiborni qaratadi. Bu yerda manba tilining tad qiqotchi
tiliga tarjima qilish muammosi ham mavjud I
.
Biz   biladigan   o‘tmish   —   bu   tarixchining   konstruksiyasidir.
Bun da manbani o‘z ichida  barcha haqiqatni  yashirib turgan idishga
o'xshatish   mumkin.   Uning   og‘zini   ochib,   ichidan   ana   shu   tarixiy
haqiqatni, ya’ni tarixiy voqeliklar va ularning tafsilotlarini, sabab va
oqibatlarini   anglatuvchi   axborot   va   ma’lumotlarni   olish   mum kin.
Biroq   tarixiy   manbasiz   tarixiy   tadqiqotni   amalga   oshirish   mumkin
emas   yoki   manbaga   asoslanmagan   tadqiqot   tadqiqot   hi-
soblanmaydi. Manbalarga tayangan holda narrativ shakllantirila- di.
Biroq   bu   yerda   tarixiy   manba   narrativini   tarixiy   ijod   narrativi-   ga
aylantirish   asosiy   vazifa   emas.   Y.   Topolskiyning   ta’kidlashicha,
tarixchi   o‘tmish   bilan   muloqotga   kirisha   olmaydi   va   ular   o‘rtasida
aloqadorlik   mavjud   emas,   biroq   tarixchini   voqelik   bilan   juda   zaif
bo‘lgan «tola» bog‘lab turadiki, uni inkor qilish mumkin emas.
Ye.Topolskiy manbalarni  to‘g‘ri va egri manbalarga  ajrata-  di.
To‘g‘ri   manbalarni   tarixchi   o‘z   ko‘zi   bilan   kuzatish   imkoniga
I   Лотман Ю.М. Культура и взрыв. — М., 1992. 139egadir   (arxeologik   yodgorliklar,   binolar,   ashyolar   va   boshq.).   Egri
manbalar   esa   tarixchi   tomonidan   emas,   balki   boshqa   bir   shaxs   to-
monidan   kuzatilgan   holatlardir.   Bunday   manbalar   qatorida   xatlar,
kundaliklar,  yilnomalarni  keltirib  o‘tish mumkin.  Agar axborot  in-
terpritatsiyaga   ega   bolrnasa,   unda   bu   axborot   asosiy   tayanch   ax -
borot   hisoblanadi.   Tarixchi   adabiyotshunosdan   farqli   ravishda
dalillarni  o‘zicha  to‘qib  chiqara   olmaydi.   Dalillar   narrativni   shakl-
lantirish uchun xizmat qiladi, bunda tarixchi deduksiyaga murojaat
qiladi.   Bularning   barchasi   tarixchi   tomonidan   manbalarga   asos-
langan   bilimlari   va   manbalardan   tashqari   bilimlari   orqali   nazorat
qilinadi.
Ye.Topolskiy   tarixchining   manbalardan   tashqari   bilimlarini
asoslab   beradi.   Gap   shundaki,   tarixchi   tadqiqotga   kirishar   ekan,
tadqiq etilayotgan davr va tarixiy voqelik haqida ma’lumotlarga ega
bo‘ladi,   ya’ni   bu   davr   bo‘yicha   faktlarga,   nazariy   bilimlarga   ega
bo‘ladi.   Tadqiqot   mavzusini   tanlagan   vaqtdayoq   tarixchi   shu
bilimlaridan   foydalangan   holda   tadqiqot   oldiga   va   manbalardan
foydalanishdagi   vazifalarni   aniqlashda   foydalanadi.   Ayni   vaqtda   u
avvalgi   tarixchilar   mazkur   manbalardan   qanchalik   darajada   foy -
dalangan   liklarini   ham   aniqlaydi.   Bu   yerda   oxirgi   natijaning   asos-
langanligi muhimdir.
Manbaning  tanlanishi   va  uning tahlili   tarixchining  ayni  vaqt da
tadqiq   etilayotgan   muammo   yuzasidan   qanchalik   bilimga   va
ma’lumotlarga   ega   ekanligi   bilan   bog‘liq.   Bunda   tarixchining   tad -
qiqot   jarayonidagi   manbadan   tashqari   bilimlari   muhim   ahamiyat
kasb etadi.
Tayanch  tushunchalar:   axborot, manba, yaqqol va yashirin ax -
borot,   belgilangan   va   belgilanmagan   axborot,   axborotning   yeti-
shish   va   yetishmasligi,   ilk   manba,   birinchi   axborot,   asosiy   man -
balar,   qo‘shimcha   manbalar,   tarixchining   manbalardan   tashqari
bilimi.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Axborotning nazariy manba sifatidagi o‘rni. 1402. Manbaning axborot tashuvchi ekanligi.
3. Axborot nima?
4. Yaqqol va yashirin axborot nima?
5. Belgilangan va belgilanmagan axborot nima?
6. Axborotning yetishish va yetishmaslik muammosi nima?
7. Ilk manba qanday manba?
8. Birinchi axborot nima?
9. Manba axborotining tugallanmasligi.
10. Manbalar mazmuniga sistemali (tizimli) yondashuv.
11. Manbaning matni nima?
12. Asosiy manbalar qanday manbalar?
13. Qo‘shimcha manbalar qanday manbalar?
14. Tarixchining manbalardan tashqari bilimi.
Mavzuga aloqador so‘zIarning izohli lug‘ati:
Axborot   —   dunyoda   sodir   bo‘lgan   turli   hodisalarning   tasviri-
dir.   Axborotning   doimiy   almashinuvi   jamiyat   hayoti   va   inson
hayotini   izga   solib   turilishining   asosiy   shartlaridan   biridir.   Ax borot
ochiq   ifodalangan   va   yashirin   holatda   (keyingisi   ko‘p   uchraydi)
boMadi.
Manba   —   o‘tmish   haqida   axborot   tashuvchilar   manbalar   hi-
soblanadi.   Manbalar   bir   necha   turli   bolishi   mumkin:   yozma   (bel-
gili)   manbalar;   moddiy   manbalar;   etnografik   manbalar;   xalq   og‘za-
ki ijodiga oid manbalar; lingvistik (tilshunoslikka oid) manbalar.
Empirizm   —   nazariy   umumlashtirishni   inkor   qilib,   hissiy
idrokni,   tajribani   bilishning   birdan   bir   manbayidir   deb   biladigan
falsafiy   yo‘nalish,   nazariyadan   ko‘ra   amaliy   faoliyatga   ko'proq
moyil bo‘lishlik, amaliy faoliyatga moyillik.
TARIXIY DALIL YA UNING INTERPRETATSIYASI
Tarixiy   dalil   va   uning   interpretatsiyasi.   Dalil.   Tushuncha
to‘g‘risi-   dagi   bahslar.   XIX   asrda   dalilga   sig‘inish.   Dalil
tadqiqotlarining   nati-   jasi.   Interpritatsiyaning   «yumshoqligi»   va
dalilning   «mustahkamligi».   Dalilning   haqiqiyligi   va   uni   anglash.
Dalilning guruhlari va xususi- yati bo‘yicha mohiyati. Tarixiy borliq 141dalillarining turlari. Tarixiy dalil tizimi, tarixga ta ’sir etish omillari
va mohiyati.
Tarixiy   dalillarni   aniqlash   va   ularning   interpretatsiyasi   zamo-
naviy   tarix   tadqiqotlarining   asosiy   omillaridan   biri   sanaladi.   Ta-
rixchi nafaqat professional mahoratga ega bo‘lishi kerak, balki tarixiy
dalil   yuzasidan   o‘zining   ilmiy   qarashlariga   ham   ega   bo‘li-   shi   (qay
tarzda qo‘llanilishi, tahlili qilinishi va dalillarni inter- pretatsiyalashi)
talab   etiladi.   Tarix   fani   mavjud   bo‘lgan   barcha   davrlarda   «tarixiy
dalil»   tushunchasi   yuzasidan   bahs   va   muno-   zaralar   ham   doimiy
ravishda mavjud bo‘lgan. Bu haqda fikr- lar shunchalik ko‘pki, ularni
tarixiy   ijodni   shakllantirib   beradi-   gan   «g‘ishtchalar»dan   boshlab,
tafakkur   orqali   shakllantiriladigan   tasavvurlargacha   ko'rish   mumkin.
Biroq   bu   bahslar   va   muno-   zaralar   asoslanmagan   quruq   safsatalar
emas, balki umumiy ho- latda tarixiy tafakkurni mukammallashtirib,
yangi   yondashuv-   larning   yuzaga   kelishi   va   tarixiy   tadqiqotlarda
yangi uslublarning qo‘llanilishiga yo‘l ochib berdi.
Dalil   tushunchasi   tarixshunoslik   nuqtayi   nazaridan   alohida
maqomni, alohida ta’rifni, o‘ziga xos qoidani talab qiladi. Ta- rixchi
dalil va va uning o‘ziga xos jihatlariga jiddiy yondashishi lozim. Har
qanday   tadqiqot   jarayonida   tarix   tadqiqotchisi   shun-   day   holatlarga
duch keladiki, bunda tarixiy tadqiqot mavzusidan kelib chiqqan holda
amalga   oshirilayotgan   tadqiqotning   mohiya ti,   uning   ilmiy
asoslanganligi   dalillarga   bevosita   bog'liq   bo‘ladi.   Bunda   tadqiqotchi
ma’lum bir tarixiy  jarayon, voqelik yoki hodisa haqidagi xulosalarni
isbot  qilish,  yoki  aksincha  uni  inkor  qilish,  uchinchi  holatda  esa  o‘z
ilmiy xulosasini inkor qilib bo‘lmaydigan holatda ko‘rsata bila olishi
va isbotlay olishida bevosita dalilga
asoslanadi, o‘z-o‘zidan bu jarayonda dalil o‘ta muhim ahami- yat kasb
etadi. Shunday ekan, savol tug‘iladi, dalilning o‘zi ni- ma, tarixiy dalil
qanday bo‘ladi, dalilni qanday tushunish lozim?
Tarix  fani  o'zining  bir  necha  ming   yillik  taraqqiyot  yo‘lida   tarixiy
dalilga   bo‘lgan   munosabatni   aniqlashtirib   olish   uchun   birmuncha
murakkab,   ilmiy   tafakkur,   ilmiy   bilish   va   ilmiy   xu-   losalar   chiqarish
tajribalarini   o‘tadi.   Tarix   fanining   ibtidosida   tarixchining   vazifasi 142asosan   dalillarni   yig‘ish   bo‘lgan.   Og‘za-   ki   manbalar,   afsonalar,
rivoyatlar   dastlabki   vaqtlarda   o‘tmishni   tasvirlab   beruvchi   asosiy
omillar   boMgan   bo‘lsa,   tarix   fanining   taraqqiyoti   jarayonida   dalil   va
unga   boigan   munosabat,   dalilni   tarix   faniga   va   tarixiy   voqealarning
asoslab   berilishiga   jalb   etili-   shi   ham   jiddiylashib,   murakkablashib
bordi.   Aniq   va   muayyan   sodir   bo‘lgan   tarixiy   jarayon   yoki   hodisa
haqida   aniq   dalillarni   topish   tarixchi   oldidagi   asosiy   vazifalardan   va
muammolardan biriga aylandi.
Asosiy   muammolardan   yana   biri   dalilni   izohlab   berish   edi.   Asta-
sekinlik   bilan   dalil   va   uning   izohi   borasidagi   fikrlar,   qa-   rashlar,
yondashuvlar shakllana boshladi va ayni vaqtda ularning turli xilligi bu
tushunchalar  o‘rtasidagi  ziddiyatlarning   yuzaga  ke-  lishiga  ham  sabab
bo‘ldi.
XIX   asrda   dalilning   «ilohiylashtirilishi»,   dalilga   «sig‘inish»   ho-
latlari   ro‘y   berdi.   Dalillarning   aniqlanishi   va   qo‘llanilishi   vazifa si
manbalarning   tanqidiy   tekshiruvi   orqali   amalga   oshirildi.   Da lil
tushunchasi ostida  real tarixiy  voqelikni  aks ettirib,  tasvirlab  beruvchi
ishonchli  bilim  tushunildi.  Dalillarga  fanning ishonchli  obyektiv  asosi
sifatida   munosabatda   bo‘lindi,   dalillarni   tavsiflab   tarixiy   jarayonni
umumlashtirishga   e’tibor   qaratildi.   Nemis   tarix-   chisi   D.Rankening
ta’kidlashicha,   «tarixni   qanday   sodir   bo‘lgan   bo‘lsa,   shundayligicha
yozish kerak».
Pozitivistlar   dalillarni   umumlashtirishga   ishonchsizlik   va   shubha
bilan   qarab,   uni   tarixchining   subyektiv   qarashlari   mahsu-   li   deb
hisobladilar.   Natija   empirizmning   yuzaga   kelishi   va   da lillarning
mutlaqlashtirilishiga (absolyutlashtirilishiga) olib keldi.
Tarixchining   vazifasi   sabab   va   oqibat   orqali   bir-biri   bilan   bog‘liq
bo'lgan dalillarni bir tizimga solish, deb qaraldi.
G. Rikkert   bu   masalaga   neokantchilarning   tarixning   o‘ziga   xos
xususiyatlarini   asoslab   bergan   nuqtayi   nazaridan   kelib   chiqib   yon-
dashdi.   U   tarixchi   dalillarga   asoslangan   sof   haqiqatni   o‘z   fikr-mu-
lohazalariga   asoslangan   holda   bayon   qilishi   kerak   deb   hisobladi.
Tarixiy   dal   Шаг   bir   marta   sodir   bo‘ladigan   holat   bo‘lib,   u   indivi dual
xususiyatga ega va hech qachon takror sodir bo‘lmaydi. Da- lillarning 143saralab olinishi me’yorlari uning «nodir»ligini asoslaydi.
Biroq fanning rivojlanishi  shuni ko‘rsatdiki,  dalillar  tadqiqot-  ning
faqatgina   asosiga   emas,   balki   uning   natijasiga   ham   bevosi-   ta   ta’sir
ko‘rsatuvchi omildir. Dalillarsiz nafaqat umumlashtirish mumkin emas,
balki   ilmiy   dalillarning   o‘zi   ham   o‘zida   umu-   miylikni   ifodalaydi.
Ingliz   olimi   F.Pauikning   qarashicha,   fanning   dalillari   —   bu   fikr   va
mulohazalar   tizimi   bo‘lsa,   umumlashtirish   —   mulohazalar   haqidagi
mulohazalardir.
Tarixchi   Y.Topolskiy   esa   tarixiy   dalillarni   o‘zgaruvchan   yaxlit
tizim   sifatida   o‘rganib,   bu   tizim   doimiy   ravishda   o‘zgarib   va   yan-
gilanib   turadi,   dunyoqarashlar   kengayib   borgani   sayin   dalil   orqali
voqelik mohiyatining yangi qirralari ochilib borishi muqarrardir, degan
fikrlarni o‘rtaga tashlaydi.
Amerikalik olim K.Bekker 1955-yilda har qanday oddiy da lillar o‘z
tarkibida ko‘plab mayda va oddiy dalillarni ifodalay di, degan fikr bilan
chiqdi. Uning ta’kidlashicha, dalil — «bu aqliy shakllantirilgan, belgi,
minglab oddiy va sodda dalillarning yagona dalilga birlashtirilishi»dir.
Dalillarda   hech   qanday   obyek-   tiv   mazmun   mavjud   emas   va   u   real
tarixiy   voqelikka   mos   kelmay-   di.   Bularning   barchasi   tarixchining
ongida,   shuurida,   tasavvurida   to‘qnashadi.   K.Bekkerning   yaqqol
relyativistik   (voqelikni   obyek-   tiv   ravishda   bilish   mumkinligini   inkor
etadigan   metodologik   g‘oya)   qarashlarini   boshqa   faylasuflar   ham
quvvatladilar. Xusu- san, fransuz R.Aron: «dalillar o‘z holicha mavjud
bo‘lmaydi,   da lil   ong   va   tafakkur   orqali   shakllantiriladi   va   ong   hamda
tafakkur   uchun   bo‘ladi»,   —   deb   hisoblaydi.   Masalan,   tarixchi
tasvirlayot-   gan   tarixiy   jarayonlar   va   voqealar   uning   ongida,
tasavvurida   hosil   bo‘ladi,   ya’ni   tarixchining   ongidan   tashqari   tarixiy
reallik   mav-   jud   emas,   deb   hisoblaydi.   Uning   fikricha   dalil   (fakt)
ixtiyoriy er kin holatda tarixchi tomonidan shakllantiriladi, tarixiy bilish
esa   nisbiy   xususiyatga   egadir.   R.Aronning   bu   qarashlari   tarixchilarni
qoniqtirmadi   va   ular   bu   fikrlarni   inkor   qilib,   bu   uslubdagi   yon-
dashuvni asossiz deb hisobladilar.
Tarixchi   E.Karrning   ta’kidlashicha,   tarixda   bo‘lib   o‘tgan   har
qanday   voqealar   emas,   balki   tarixiy   ahamiyatga   ega   bo‘lganlari-   gina 144tarixiy   dalil   bo‘lishi   mumkin.   Uning   fikricha,   tarix   bu   izoh   berishdir,
tarixchi va dalil o‘zaro tenglik munosabatida boMishi va har ikkisi ham
o‘z   hukmiga   ega   bo‘lishi   kerakdir.   Tarixchi   xo-   lislikka,   dalil   esa
voqelikning  asosi sifatida  isbotlanganlikka  ega  bofiishi kerak.  Shunda
ularning tengligi va xolisligi ta’minlanadi, degan fikrlarni bildiradi.
Dalillar   haqida   o‘z   fikrini   bildirar   ekan,   E.Karr:   «dalil   —   in-
terpretatsiyaning   yumshoqligiga   nisbatan   qattiq   jism»,   —   deb
ko‘rsatadi. Dalillar bizga hech qachon sof holda yetib kelmay- di, ular
tarixchining   ongida   ta’sirga   uchrab,   dahlsiz   holatda   tarixchining
qarashlari   va   interpretatsiyasini   ifodalaydi.   Shu-   ning   uchun   dalillar
alohida   ma’lum   bir   interpretatsiyada   mav-   jud   bo‘ladi.   Dalillarning
saralanishi   esa   tarixchining   faktlarga   asoslanmagan   qarori   natijasidir.
E.Karr   ko‘rsatib   o‘tganidek,   ta rixchi   Ssillaning   dalillarning   obyektiv
ravishdagi   aralashligi   va   dalilning   interpretatsiyadan   ustunligi
to‘g‘risidagi   tarix   nazari-   yasi   hamda   Xaribdaning   tarix   tushunchasi
dalillarni aniqlash va ularni interpretatsiya jarayonida ularni o‘z izmiga
bo‘ysun- diradigan tarixchining subyektiv ijodi mahsuli sifatida qarash -
lari  o‘rtasida  sarson bo‘lib  qoladi.  Bu haqiqatan  ham  bir-biridan  uzoq
bo‘lgan   ikki   qarash   bo‘lib,   ular   o‘rtasidagi   mutanosiblikni   izlash
davom etmoqda.
G.M.Ivanov   dalil   tafakkur   mahsuli   bo‘lib,   obyektiv   reallikni   va
tarixiy voqelikni ifodalaydi, deb hisoblaydi. Tarixiy dalil tari xiy voqea
bilan aynan bir xilda emas, ular bir-birini aynan takror- lamaydi, biroq
ularni   bir-biriga   qarama-qarshi   qo'yish   maqsadga   muvoflq   emas   —
subyektivlikka   olib   keladi.   Dalillar   ijtimoiy   xu-   susiyatga   ega   bo‘lib,
bir vaqtning  o‘zida  obyektiv  va subyektiv  ho- latda  namoyon bo‘ladi.
Faktning   mazmuni   predmetning   maz-   muni   va   tadqiqot   jihati   va
xususiyatidan kelib chiqqan holda bir xillikka ega bolmaydi.
Voqelikdagi   faktlar   va   tarixiy   tafakkur   dalillarini   hamda
ma’lumotdagi   dalilni   voqelikdagi   dalildan   bir-biridan   farqlay   olish
tadqiqotlar   jarayonida   muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   Har   qanday   xabar
va  ma’lumotni   voqelikdagi   dalil   sifatida  qabul  qi-  lish  va  ayni  vaqtda
voqelikdagi   holatlarni   ma’lumotlar   tarkibiga   singdirish   maqsadga
muvofiq emas. 145Shundan   kelib   chiqqan   holda   M.Ivanov   dalillarni   guruhlar-   ga
ajratishni taklif etadi. Bunga ko‘ra eng avvalo ular mazmu- niga ko‘ra
iqtisodiy,   siyosiy,   mafkuraviy   bo‘lishi   mumkin,   ya’ni   bunday   dalillar
jamiyat   tuzilishi   va   vazifalaridagi   aloqadorlikni   o‘rganish   imkonini
bersa,   ikkinchi   guruh   tarixiy   hodisa   (vo-   qea)   ning   tarkibini   aniqlab
beruvchi   mazmunga   ega   bo‘lib   tuzi-   lishiga   ko‘ra   alohida   guruhni
tashkil etadi. Bunga ko‘ra dalillar oddiy va murakkab bo'lishi mumkin.
Oddiy   dalil   takrorlan-   mas   va   yagona   bo‘lib,   yanada   soddaroq
guruhlarga   va   qism-   larga   bo‘linmaydi.   Murakkab   dalillar   esa   butun-
butun   jaray-   onlar   bilan   bog‘liq   bo‘lib   yoki   ayni   vaqtda   ularni   aks
ettirib (masalan, xalqlarning kelib chiqishi va shakllanishi, dehqonchi-
likning kelib chiqish va shakllanishi, taraqqiy etib borish bos- qichlari
va   boshq.)   umumiylik   kasb   etadi.   Dalillarni   o‘rganish   tizimli
yondashuvni   talab   etadi.   Uchinchidan,   dalillarni   maz-   mun   va
mohiyatidan   kelib   chiqqan   holda   muhimlik   darajasiga   asosan,   ya’ni
tadqiqot   jarayonidagi   o‘ta   muhimligi   va   aksincha,   ahamiyatga   ega
emasligi   bilan   ham   guruhlarga   ajratish   mum kin.   Tarixchi   tadqiqot
jarayonida eng avvalo muhim ahamiyat ga ega mavzulardan birini yoki
tarixiy  jarayonning eng dolzarb sohalaridan  birining tadqiqini  tanlashi
mumkin.   Ayni   shu   jaray-   onda   dalilarning   muhimliligi   darajasidan
kelib chiqqan holdagi iyondashuv orqali tadqiqotning predmetini va jihatlarini tanlab olishi
yoki   aniqlashi   mumkin.   Biroq   bir   narsaga   e’tibor   qaratish   kerakki,
bunda   dalillarni   muhimligi   jihatlarini   yoki   darajalari-   ni   aniqlab
olish   nisbiydir,   ya’ni   ayni   bir   holatda   biror-bir   da-   lil   muhim
ahamiyat kasb etsa, ikkinchi bir holatda u e’tiborni tortmasligi yoki
ahamiyatsiz   bo‘lishi   mumkin.   Ya’ni,   biror-bir   tarixiy   shaxsning
hayoti   va   faoliyati   bilan   bog‘liq   dalillar   o‘sha   davlatning   siyosiy,
iqtisodiy,   ijtimoiy   yoki   madaniy   hayoti   ta-   rixi   jarayonlarini
yoritishda   muhim   ahamiyat   kasb   etmaydi,   bi roq   o‘sha   tarixiy
shaxsning faoliyati va hayotini o'rganishda be- bahodir.
I.Kovalchenko   dalillarni   uchta   darajaga   bo‘ladi:   tarixiy   vo-
qelikka   aloqador   dalillar,   tarixiy   manbalardagi   dalillar   (fakt-   lar),
tarixiy-ilmiy   dalillar   (faktlar).   Tarixchi   tadqiqotlar   jara-   yonida   bu
har uchala dalillar darajasini bir-biridan ajrata olishi kerak.
Voqea va fakt muhim tarixiy kategoriyalar hisoblanadi. Ko‘rini-
shidan   oddiy   mazmunga   egadek   ko‘rinsada,   bu   tushunchalarning
mohiyati   va   mazmuni   birmuncha   murakkabdir.   XIX   asrning   ik -
kinchi   yarmidan   bugungi   kunlarga   qadar   tarixchilarning   bu   tu -
shunchalarning   mohiyati   haqida   bahslari   davom   etib   kelayotgan-
ligi   ham   bu   ikki   tushunehaning   tarix   fani   va   uning   tadqiqotlari
jarayonida   alohida   muhim   ahamiyat   kasb   etishi   va   ayni   vaqtda
ularning murakkabligini ko‘rsatib beradi.
Voqea   -   qachondir   bo‘lib   o‘tgan,   sodir   bo‘lgan   holat.   Bu   holat
aksariyat   hollarda   tarixchining   tadqiqot   jarayonidagi   diqqat-e’ti-
borining   asosiy   markazida   turadi.   Aksariyat   hollarda   tarixni   vo qea
bilan bog‘liq munosabatda tushuniladi. Ingliz tarixchisi va faylasufi
Robin Jorj Kollingvud (1888—1943-yy.)ning ta’kidlashi- cha, antik
davrlardan   boshlab   tarix   «res   gestae»   (insonlarning   o‘tmishda
amalga   oshirilgan   faoliyati),   ya’ni   eng   mashhur   siyosiy   voqealar
haqida hikoya qilish sifatida tushunilgan 1
.
Коллингвуд  P .  Идея истории. Автобиография.  —  M .,  1980. С. 203.
146 147Zamonaviy   tarix   fanida   tarixchining   vazifasi   sifatida   o ‘ tmish
voqealarini   aniq   va   ilmiy   asoslangan ,   haqqoniy   va   xolis   yondash -
gan   holda   tavsiflash ,  tasvirlash ,  talqin   qilish   tushuniladi .
Tarixiy bilishda voqeaning turlicha  interpretatsiyalari  mav- jud.
Shartli   ravishda   ularni   real   va   konstruktiv   interpretatsiyalar-   ga
bo‘lish mumkin.
Nisbatan   keng   tarqalgan   real   interpretatsiyaga   ko‘ra   o‘tmishda
sodir   bo‘lgan   voqealarning   barchasi   o‘zining   tarkibiy   qismlari   va
tuzilishlariga   ega   bo‘lib,   turli   manbalarda   qayd   etilgan.   Shu   tariqa
voqealar  tarixchi  uchun  «xomashyo» vazifasini  o‘taydi.  Bu holatda
tadqiqotchining   faoliyati   haqqoniylik   nuqtayi   nazaridan   o‘tmish
voqealari   haqidagi   materiallarni   va   ma’lumotlarni   talqin   qilishda
teng munosabat yondashuviga amal qilishi bilan baholanadi.
Konstruktiv   interpretatsiya   tarafdorlarining   ta’kidlashicha,
voqea   tadqiqotchidan   alohida   va   unga   bog‘liq   bo‘lmagan   holda
mavjud bo‘lmaydi. Tarixchi turli manbalar bilan ishlash jarayo- nida
muayyan   bir   xulosaga   kelgan   holda   voqeaning   intellektual
konstruksiyasini   yaratadi.   Shu   tariqa   voqeani   tarixchining   aqliy
faoliyati natijasi sifatida tushunish mumkin.
XIX-XX   asr   tarixchilarining   fikrlariga   ko‘ra   «voqea»   tushun-
chasi aksariyat holatlarda «fakt» tushunchasi bilan to‘qnash ke- ladi.
Umumiy   holda   aytish   mumkinki,   faktga   voqeaning   tas-   diqlovchi
omili sifatida qaralgan.
Fakt   tushunchasi   (lotin   tilida   factum   —   bajarilgan,   amalga
oshirilgan, sodir bo‘lgan) eng kamida ikki mazmunni ifodalaydi:
— biror-bir ishning, faoliyatning bajarilganligi;
— sodir bo‘lgan holatning haqiqiyligi, uni tasdiqlovchi omil.
XIX—XX asrda tarix haqida shunday tushuncha yuzaga kel-
diki, bunga ko‘ra professional tarix o‘z talqinda faktlarga asoslan gan
asosiy   fan   sifatida   o‘tmish   haqida   boshqa   turdagi   hikoyalar,
afsonalardan farqlanishi ta’kidlana boshlandi.
XIX   asr   pozitivistlar   tarixshunosligida   o‘ziga   xos   faktlar ga
«sig‘inish»,   faktlarni   «ilohiylashtirish»   holatlari   yuzaga   kel-   di.
Tadqiqotchining   asosiy   vazifasi   manbalardagi   eng   zarur   fakt-   larni 148izlab  topish,  ularni   boshqa  zarur  bo‘lmagan   maTumotlardan   ajratib
olish   bo‘lib   qoldi   (arxeolog   topilgan   ko‘za   sinig‘iga   yopish-   gan
tuproqni tozalab tashlagani kabi...).
Biroq   shuni   alohida   ta’kidlash   kerakki,   faktlarsiz   tarix   o‘zining
tomiridan   mahrum   bo'ladi,   faktlar   tarixga   obyektivlik,   isbotlan-
ganlik,   ilmiylik   kabi   omillarni   ta’minlab   beradi.   O‘z   navbatida
tarixchining   faoliyatisiz   fakt   ham   hech   qanday   ahamiyatga   ega
bo‘lmasligi va o‘zining mohiyatini yo‘qotishi mumkin.
Ishonchli fakt tushunchasi XIX asrda professional tarix fa- nida
asosiy tushunchalardan biriga aylanib bordi. Nemis tarix- chi L. Fon
Rankening ta’kidlashicha, tarixning guvohligi (ta- rixiy fakt) Valter
Skott   kabi   yozuvchilarning   romanlaridan   ham   qiziqarliroqdir.
Rankening   fikricha,   eng   ahamiyatsiz   tuyulgan   tarixiy   fakt   ham   har
qanday   to‘qib   yozilgan   buyuk   romanlardan   ham   kattaroq
ahamiyatga egadir I
.
Pozitivizmning XX asrdagi birmuncha nufuzli tanqidchilari- dan
B.Kroche,   R.Kollingvudlar   G.Gegeldan   so‘ng   tarixiy   jara-   yonni
tarixiy ma’naviy rivojlanish jarayoni sifatida talqin qiladilar.
Ularning   ta’kidlashicha,   tarix   tabiatdan   farqli   o‘laroq   tad-
qiqotchining   ongida   obyektiv   tarzda   aks   etmaydi.   Tarixga   va   ta-
biatga   aloqador   faktlar   tushuncha   sifatida   aynan   bir   xil   ma’noni
anglatmaydi.
Tabiatga   aloqador   faktlar   shunday   faktlarki,   olim   yoki   tad-
qiqotchi  ularni  ayni  ko‘rinishida qabul  qilishi  yoki laboratoriya-  da
hosil qilishi mumkin.
Tarixiy   faktlar   esa   o‘tmishda   va   ma’lum   bir   vaziyatlarda   sodir
bo‘lgan   va   takrorlanmas   hodisalar   sifatida   namoyon   bo‘ladi.   Ular
bevosita   muomalaga   kiritilgandan   so‘nggina   tarixiy   mushohada
obyektlariga aylanadi. Bu holatda tarixchining ixtiyorida faqatgi- na
hujjatlar va boshqa qadimgi davrlar qoldig‘i sifatida saqlanib kelgan
narsalar   yoki   hodisalar   bo‘lib,   tarixchi   ularga   asoslangan   va
tayangan holda faktlarni qayta shakllantirishi lozim. Aynan
I   История исторического знания. С. 38. mana   shu   jarayonlarda   tarixiy   bilishning   o‘ziga   xosligi   namoyon
bo'ladi I
.
Tarixiy   voqelikka   aloqador   dalillar   (faktlar).   Pozitivistlar   tad-
qiqot   jarayonida   qo‘llanilishi   mumkin   bolgan   oddiy   va   alohida
dalillarni (faktlarni) haqiqatan mavjud va to‘g‘ri deb hisobla- ganlar.
Biroq   ayni   vaqtda   tarixchi   tomonidan   bunday   dalil lar   (faktlar)dan
tashqari   murakkab   jarayonlar,   tizimlar   ham   tadqiqot   jarayonida
o‘rganilishiga jiddiy e’tibor qaratmagan- lar. Tarixchi esa makon va
zamon   hamda   vaqt   chegaralarini   va   me’yorlarini   hisobga   olgan
holda murakkab dalillarning sifati- ni aniqlaydi.
Har   qanday   tarixiy   dalil   (fakt)   ayni   vaqtda   boshqa   dalillar
(faktlar)   tizimi   tarkibida   va   ayni   vaqtda   ular   bilan   o‘zaro   aloqa-
dorlikda   bo‘ladi.   Dalillar   (faktlar)   tizimi   ko‘p   ma’nolidir.   Shuning
uchun   ham   tarixchilar   ayni   bir   dalillar   (faktlar)dan   tarixiy   voqe-
likni   turlicha   tasavvur   qilishlari   mumkin.   Tarixchilar   tarixiy   vo-
qelikni   turlicha   tasavvur   qilsalarda,   biroq   dalil   (fakt)ning   haqiqiy
mazmuni   o‘z   obyektivligini   saqlab   qoladi.   Tarixiy   dalillar   (fakt lar)
alohida   tarixiy   voqelik   darajasida   takrorlanmasdir,   biroq   ja-   miyat
tizimi taraqqiyoti jarayonida mazmunan va mohiyatan tak- rorlanishi
mumkin.
Tarixiy   manbalar   dalillari   (faktlari,   ma’lumotlari).   Tarixiy   man-
balarning   tarixiy   voqelik   haqida   nechoglik   haqqoniy   va   obyektiv
ma’lumot bera olishi hamda bu tarixiy manbaning tarixiy voqe likka
nisbatan   ma’lumotlarining   imkoniyatlari   darajasini   tarix chi   aniqlab
berishi   mumkin.   Bunda   germenevtika,   ya’ni   man balar   va   dalillarni
(faktlarni)   tushuntirib   berish,   sharhlab   berish,   talqin   qilish   muhim
o‘rin   tutadi.   Manbalar   ma’lumotlaridagi   sub-   yektivlik   va   to‘qima
ma’lumotlarni   (xayoliy   ma’lumotlar)   aniqlash   va   ularni   tarixiy
tadqiqotlarda  asosiy o‘ringa qo‘ymaslik, ularga asoslanib qolmaslik
va   ularning   shunday   jihatlarini   aniqlab   berish   manbashunoslik
fanining vazifalaridan biridir.
I   История исторического знания. С. 208.
149 150Tarixiy-ilmiy   dalillar   (faktlar).   Bunday   dalillar   (faktlar)   tarix-
chining   o‘zi   tomonidan   shakllantiriladi.   Biroq   bu   dalillar   (faktlar)
tarixiy   manbadan   alohida   ajratib   olingan   dalil   (fakt)ning   o‘zigina
bo‘lib   qolmasdan,   M.Bargning   fikricha   ular   «mohiyatan   tizim-
lashtirilgan»,   ya’ni   tarixiy   nazariyaning   mahsuli   sifatida   shakl-
lantirilgan   dalillardir.   Aniqlangan   dalillar   (faktlar)ning   majmuyi
yoki   jamlanmasi   qo‘yilgan   muammoning   yechimini   topishda   va
aniqlashda   aniq   va   ravshan   ifodalangan   bo‘lishi   lozim.   Dalil lar
(faktlar)ning   aniqligini   ta’minlovchi   asosiy   tamoyillardan   bi-   ri
dalilar   (faktlar)ning   tizimliligidir.   Bunda   dalillar   (faktlar)ning
nafaqat   jamlanmasi,   balki   ularning   o‘zaro   bog‘liqligi   mazmunan
yaxlitligi   jihatidan   tizimliligi   muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   Tarixiy
manbalardagi   ma’lumotlarning   yetishmasligi   va   bo'shliqlarni   esa
mavhum ma’nodagi nazariy tahlil to £
ldirishi mumkin.
Shu o‘rinda taklif etilayotgan boshqa bir fikr ilgari suriladiki, bu
ham bo‘lsa tarixiy manbalar va dalil interpertatsiyasida manti- qiylik
nazariyasidir, quyida shu haqda so‘z yuritiladi I
.
Tarix va tarixiy  jarayonlar,  siyosiy-tarixiy vaziyat  ularning  ro‘y
berishidagi   asosiy   sabab   va   xususiyatlarini   ilmiy   jihatdan   tadqiq
etishda   har   tomonlama   tahlil   qilish   tarixiy   haqiqatning   yuzaga
chiqishida   katta   omil   sanaladi.   Turli   davrlarda   yaratilgan   tarixiy
ilmiy   asarlarda   mualliflarning   tadqiqot   masalalariga   turlicha   yon-
dashuvlari   fikrlar   va   xulosalarning   ham   turlicha   bo‘lishiga   olib
kelgan.   Ularni   ilmiy   jihatdan   chuqur   tahlil   qilish   va   tarixiylik,   il-
miylik   va   xolislikka   asoslanilgan   eng   to‘g‘ri   xulosalarni   chiqarish
tarixchi mutaxassislar oldida turgan muhim vazifalardan sanaladi.
Bugungi   kunda   tarix   fani   metodologiyasida   mavjud   bo £
lgan
tarixiy   dalil   va   uning   interpretatsiyasi   tushunchasi   tarixiy   dalillar,
yozma   va   moddiy   manbalardagi   ma’lumotlar   va   o‘ziga   xos   jihat-
larni tahlil qilgan holda tarixiy jarayon va voqelarni tahlil qilish, ular
yuzasidan   ilmiy   xulosalar   berishda   aniq   dallilarga   asoslani-   lishini
ko‘zda tutadi.
Tarixiy   faktlarni   aniqlash,   ularni   talqin   qilish   tarixga   oid   tad-
qiqotlarning   muhim   vazifasidir.   Tarixchi   nafaqat   professional
I  Qarang: Ilhomov Z.A. Tarix fani metodologiyasi. — T., 2013. 151mahoratga   ega   boiishi,   shu   bilan   birga   tarixiy   faktlarni   aniqlash,
tahlil   va   talqin   qilishda   o‘zining   obyektiv   qarashlariga   ham   ega
bo‘lishi kerak.
Tarixni   o‘rganishda   eng   birlamchi   manba   sifatida   tarix   yoki
tarixiy jarayonning o‘zini asosiy o‘ringa qo‘yish, yozma man- balar,
moddiy   manbalardan   foydalanish   jarayonida   uning   mohi-   yatini
ochib   berishda,   ularga   baho   berishda   yoki   talqin   qilishda   esa
ularning   o‘ziga   xos   subyektiv   xususiyatlarini   va   ayni   vaqtda
tadqiqotchi tomonidan subyektivlikka yo‘l qo‘yilishi mumkinli- gini
hisobga olish maqsadga muvofiqdir.
Manbalar   mualliflari   tomonidan   tarixiy   jarayonlarni   tavsif-
lashda ko‘proq umumiylik  asosiy o‘rin tutadi. Voqealarning  ke- lib
chiqishi,   jarayonlarning   sodir   bo‘lishi,   natijalari   va   oqibat-   lari
hamda   ular   bilan   bogliq   qator   ma’lumotlar   keltiriladi.   Bir   muallif
ma’lum   bir   tarixiy   jarayon,   voqea,   davlat   yoki   boshqa-   lar   haqida
ma’lumotlar   keltirgan   vaqtda   o‘z   qarashlari   va   tafak-   kuri,   tarixiy
jarayonni qay tarzda ko‘ra olishiga asoslangan holda tarixiy faktlarni
tizimlilik   asosida   shakllantiradi   va   tarixiy   man-   bani   yaratadi.
Shuning uchun  ayni  bir  davr,  davlat  yoki  voqealar   haqida  yozilgan
bir   qancha   manbalar   va   ularning   mualliflari   to monidan   yaratilgan
asarlarda   umumiylik   mavjud   bolsada,   ayni   vaqtda   voqealarning
turlicha talqinini kuzatish mumkin. Shu- ningdek, bir tarixiy jarayon
tavsifi   keltirilgan,   biroq   turli   davr-   larda   yaratilgan   tarixiy
manbalarda   ham   shunday   holatni   kuza tish   mumkin.   Biroq   keyingi
davrlarda yaratilgan manbalardagi ustunlik jihati ham mavjudki, ular
o‘zlaridan   avvalgi   mualliflar   tomonidan   yaratilgan   manbalardagi
ma’lumotlarni   tahlil   qilib,   umumlashtirib,   ma’lum   ma’noda
tadqiqotni   amalga   oshiradilar.   Shunday   ekan,   manbalarning   tarixni
o‘rganishda   eng   asosiy   o‘rin   tutishini   e’tirof   etgan   holda   aytish
mumkinki,   har   qanday   man-   bada   umumiy   tarixiy   jarayonning   u
yoki   bu   holatlari   e’tibordan   chetda   qoladi   va   har   qanday   manba
o‘ziga   xos   tarzda   subyektivlik   kasb   etadi.   Albatta   bunda
manbalardagi   ma’lumotlarning   bir-bi-   rini   to‘ldirib   kelishi   muhim
omildir.   Aytaylik,   qadimgi   Misr,   Xi-   toy   yoki   o‘rta   asrlar   Yevropa
davlatlaridagi hukmdorlar huzurida- gi yilnomachilar ko‘proq saroy 152bilan bog‘liq siyosiy jarayonlarni yoritish vaqtida xalqning umumiy
iqtisodiy,   madaniy,   ijtimoiy,   ma’naviy   hayoti   bilan   bog'liq
ma’lumotlarni   asosiy   e’tibordan   chetda   qoldirgan   bo‘lsalar,   turli
ijtimoiy toifaga mansub tarix- chilar tomonidan yaratilgan asarlarda
esa   saroy   hayotiga,   dav-   lat   tuzilishi   va   boshqaruvidagi   jihatlar
umumlashtirilgan.   Bun-   day   xilma-xillikni   ayniqsa   antik   davr
mualliflari   asarlarida   yaqqol   kuzatish   mumkin.   Demak,   manbalar
ma’lum   ma’noda   subyektiv-   lik   xususiyatida   bo'lib,   ular   orqali
tarixiy   jarayonlarni   to‘laqon-   li   tavsiflash   imkoniyati   ma’lum
ma’noda   cheklangan   yoki   bosh-   qacha   aytganda,   tarixchining
tadqiqot   jarayonidagi   imkoniyati   manbalardagi   ma’lumotlarga
bevosita   bog‘liq   ekan,   manbalar-   da   tavsiflangan   tarixiy   jarayonlar
va ularning  tavsiflanmagan  ji-  hatlarini  aniqlash  hamda  o'rganishda
tarixiylik va obyektivlik nuqtayi nazaridan kelib chiqqan holda ilmiy
jihatdan mantiqiy izchillik asosida yondashuv muhim o‘rin tutadi.
Tarixning   turli   davrlarida   yaratilgan   moddiy   manbalar   ham   ta -
rixiy davr va tarixiy jarayonlarning umumiy holatiga ko‘ra hududiy
va   davriy   jihatdan   ma’lum   darajada   subyektiv   xususiylikka   egadir.
Ma’lum bir moddiy manba umumiy holat va jarayonning ma’lum bir
qismini yoritish, sharhlash yoki tavsiflash imkonini beradi. Bu orqali
umumiy   tarixiy   jarayonlarning   ma’lum   bir   qismi,   misol   uchun
me’morchilik   ishlari   haqida,   yoki   sopol   parchasi   yoki   buyumlar   ij -
timoiy hayotning ma’lum bir qismi haqida tasavvur qilish imkonini
beradi.   Bunda   umumiy   tarixiy   jarayonlar   ma’lum   ma’noda   e’tibor -
dan   chetda   qolishi   yoki   boshqacha   aytganda,   ayni   bir   manba   bu
haqda to‘la tasavvur hosil qilish imkoniyatini bermasligi mumkin.
Tarixchi   uchun   ana   shu   davr   tarixiy   jarayonlari,   iqtisodiy   ja -
rayonlar, jamiyatning ma’naviy taraqqiyoti va madaniy holati ha qida
mantiqiy   fikr   yuritish   orqali   bilimlarini   kengaytirish   muhim
ahamiyat kasb etadi.
Наг   qanday tadqiqotning asosida eng avvalo birlamchi man- ba
bu tarixning o‘zi, ya’ni ana shu tarix jarayonlari sodir bo‘lgan vaqt,
jarayonlarni   yuzaga   keltirgan   tarixiy   sharoit   va   hududiy   omillar
bo'lishi   kerak.   Bunda   tarixiy   davrning   va   hududning   si-   yosiy   va
iqtisodiy   holati,   jamiyat   ma’naviy   hayotining   asosiy   ji-   hatlari 153muhim ahamiyat kasb etadi. Bu esa tarixchidan tegishli davr tarixiy
jarayonlarini chuqur bilishni, shu davrga oid man- balar va dalillarni
tadqiqotga jalb etish va ulardan foydalanishda va ayni vaqtda ularga
nisbatan mantiqiy fikrlay olishi mahoratiga ega bo‘lish talab etiladi.
To‘g‘ri,   bunda   ayrim   tarixchilar   tomonidan   tadqiqot   jarayonida
bunday   yo‘l   tutilishi   subyektivlikka   olib   keladi,   degan   fikr   bildiri-
lishi tabiiy. Biroq bundagi ustuvor mohiyat tarixchining subyek- tiv
jihatdan   o‘z   fikrini   va   xulosasini   tarixiy   jarayonga   yoki   uning
mazmun-mohiyatiga singdirishi emas, balki tarixiy jarayondan kelib
chiqqan   holda   mavjud   voqelikni   mantiqiy   fikrlab,   tarixiy
jarayonlarni   va   voqealarni   tasavvur   qilish   orqali   manbalardagi
ma’lumotlarga   tayanib,   ilmiylikka   asoslangan   mantiqiy   xulosani
bera olishdir.
Tarixchi   tomonidan   tadqiqot   davomida   manbalardagi   ma’lu-
motlarni   aniqlab,   ularni   umumiy   tarixiy   jarayonlarni   aniqlashda   va
tavsiflashda   faqatgina   faktlarning   o £
ziga   emas,   balki   shu   bilan   bir
qatorda tarixiy jarayonlarning  yuz berishidagi mantiqiy  izchillikdan
kelib chiqqan holdagi ilmiy yondashuv umumiy ilmiy xulosalarning
mantiqiy jihatdan to‘laqonli boTishidagi muhim omildir.
Tarixiy   jarayonlarning   tadqiqi   asnosida   manbalar   asosiy   o‘rin
tutsada,   ulardagi   ma’lumotlarni   aynan   qanday   bo‘lsa   shunday-
ligicha   emas,   balki   tarixiy   jarayonlarning   umumiy   holatidan
mantiqiylikka   asoslangan   holda   ilmiy   xulosalarni   tanlab   olish
maqsadga   muvofiqdir.   Ilmiy   adabiyotlarda   ta’kidlab   o £
tilganidek,
faktlarsiz,   dalillarsiz   tarix   yo £
q.   Tarixchi   tadqiqot   mazmuni   va
mohiyatidan   kelib   chiqqan   holda   yozma   va   moddiy   manbalarni,
ulardagi   ma’lumotlar,   ya’ni   faktlar   va   dalillarni   tanlash   asnosi da
ularni   saralaydi,   ularni   sharhlash   orqali   «jonlantiradi»,   o £
zi-   ning
ilmiy   nuqtayi   nazardan   tasavvuri,   tavsifi   va   sharhlari   orqa-   li   ilmiy
tizimga kiritadi va ma’lum bir tarixiy jarayonning bir qismini yorita
oladi.  Bunda birinchidan,  tarixiy  manbalarning  tahlili  orqali  undagi
ma’lumotlar,   faktlar   orqali   tarixiy   jarayon-   larning   tavsifi   va   tahlili
shakllantirilsa,   ikkinchidan   yozma   man-   balardagi   mavjud
ma’lumotlar   orasidagi   mavhumlik,   yozma   va   moddiy   manbalarni
solishtirish   va   mantiqiy   xulosalar   chiqarish   yordamida   esa   tarixiy 154jarayonlarning   tavsifi   va   tahlilidagi   uzilish-   lar   va   mavhumliklarni
to'ldirish imkoniyatini beradi.
Yuqoridagi   fikrlarga   xulosa   sifatida   quyidagi   fikrlarni   aytib
o‘tish o‘rinlidir.
Birinchidan,   tarixiy   tadqiqotlar   jarayonida   ko‘rinadiki,   barcha
manbalar   ham   tarixiy   jarayonlar   tafsilotlarini   o‘z   tarkibida   to‘liq
qamrab ololmagan.
Ikkinchidan,   tarixiy   jarayonlar,   voqealar,   hodisalarning   bar cha
xususiyatlarini   o‘zida   aks   ettirgan   va   ularning   barcha   mo-   hiyatini
aks ettira oladigan moddiy manbalarning ham, yozma manbalarning
ham mavjud bo‘lishi ham mantiqan, ham amalda mumkin emas.
Uchinchidan,   har   qanday   yozma   va   moddiy   manbalarning
yaratilishi   bilan   bog‘liq  aksariyat  holatlarda  subyektivlik  nisba-   tan
mavjud   va   bu   tarixiy   jarayonlarning   mazmun   jihatdan   butun
borligicha   aniq,   mohiyat   jihatdan   obyektiv   yoritilishini   aksari yat
hollarda   shubha   ostiga   qo‘yishi   mumkin   (rasmiy   hujjatlar   va
huquqiy mazmundagi hujjatlarni istisno qilgan holda).
To‘rtinchidan,   manbalarda   keltirilgan   ma’lumotlar,   dalillar   va
faktlar orqali tarixiy jarayonni o‘rganish chog‘ida o‘rganilayot-  gan
masalaning   ayrim   jihatlari   mualliflar   e’tiboridan   chetda   qo-   lishi
yoki   muallif   ongi   va   dunyoqarashiga   mos   kelmasligi   nati-   jasida
tarixiy   jarayonlar   tafsilotlarining   tavsifida   uzilish   va   ayni   vaqtda
mavhumlik yuzaga keladi. Bu esa manbalarda tarixiy jara yonlarning
to‘liq tavsiflab berila olmasligining yana bir sababidir.
Demak,   tarix   tadqiqotlarida   yozma   va   moddiy   manbalardan
foydalanish chog‘ida ularning o‘ziga xos subyektiv xususiyat- larini
hisobga   olish   maqsadga   muvofiqdir.   Bunda   shu   vaqtga-   cha
tadqiqotlar   jarayonida   manbalardan   foydalanish   uslublarini
to‘laqonli   qo‘llagan   holda,   tarixchi   nazariyachilarning   ta’kid-   lab
o‘tishicha,   unga   qo‘shimcha   ravishda   tarixiy   jarayonlarning   o‘zini
mantiqan   shakllantirish,   modellashtirish   va   bir   tizimga   so-   lish
muhim ahamiyat kasb etadi.
Eng   asosiysi   tarixiy   manbalar   va   dalil   interpretatsiyasida   man-
tiqiylik   asosidagi   yondashuv   manbalarda   aks   ettirilmagan   tarixiy
jarayonlar   tafsilotlaridagi   bo‘shliqlarni   to‘ldirish   va   tarixiy   jarayon 155haqidagi   to‘liq   va   yaxlit   umumiy   tasavvurga   ega   bo‘lish   imkoni-
yatini   yuzaga   keltiradi.   Bundagi   eng   murakkab   jarayon   esa   eng
birlamchi   manba   sifatida   tarix   yoki   tarixiy   jarayonning   o‘ziga
murojaat qilishdir, ya’ni umumiy tarixiy jarayonlarni aniqlash- da va
tavsiflashda   faqatgina   faktlarning   o‘ziga   emas,   balki   shu   bi lan   bir
qatorda tarixiy jarayonlarning  yuz berishidagi mantiqiy  izchillikdan
kelib   chiqqan   holdagi   ilmiy   yondashuv   umumiy   il-   miy
xulosalarning mantiqiy  jihatdan  to‘laqonli  bo‘lishidagi mu him omil
ekanligini inobatga olishdir.
Bunda   tarixchining   tadqiqot   jarayonidagi   professional!igi,
tarixiy   jarayonlarni   butun   mohiyati   bilan   chuqur   anglamog‘i,   da-
lillar   va   faktlarning   haqqoniyligini   ilmiy   jihatdan   va   ayni   vaqtda
mantiqan   qo‘llay   bila   olishi,   xulosalarni   chiqarishda   ilmiylikka   va
obyektivlikka amal qilishi eng asosiy omildir.
Agar   tarixchi   ixtiyorida   ko‘plab   manbalar   va   dalillar   (faktlar)
mavjud bo‘lsa, bunda tanlab olish uslubi qo‘llaniladi va tanlab olish
jarayoni reprezentativ bo‘lishi talab etiladi.
Tarixiy-ilmiy dalillar  (faktlar) fanning rivojlanishi  bilan bog‘liq
holda, yangi manbalarning aniqlanishi, yangicha yondashuvlar- ning
shakllanishi ta’sirida voqelikni to‘laqonli ravishda yoritib be- rilishi
uchun imkon yaratadi. Bu jarayonda uning interpretatsiyasi o‘zgarib
boradi.   Aynan   ana   shu   holat   manbalardagi   ma’lumotlarni   ilmiy
dalillar   (faktlar)ga   aylantiradi.   Biroq,   turli   tarixchilar   man balardagi
ma’lumotlarni   turlicha   talqin   qiladilar,   bu   esa   relyati-   vistlar
(nisbiylik   tarafdorlari)ga   dalillar   (faktlar)ning   obyektiv   maz-   muni
yuzasidan   buzilishi   borasidagi   bahslari   va   munozaralariga   sabab
bo‘ladi. Postmodernistlarning ta’kidlashicha, interpretatsi- yalarning
ko‘pligi   tarixiy   bilimning   obyektivligiga   putur   yetkazadi.   Biroq   bu
birmuncha   bo‘rttirib   yuborilgan   nuqtayi   nazardir.   Chun-   ki,
birinchidan   aynan   bir   hodisa   yoki   jarayonga   bog‘liq   ma’lumot-   lar
va   dalillar   (faktlar)ning   interpretatsiyasi   unchalik   ham   ko‘p   emas.
Tarixchi   har   qanday   tadqiqot   jarayonida   o‘zidan   avvalgi   ta-
rixchilarning   aynan   bir   voqeaga   aloqador   dalillarni   (faktlarni)   qan -
day   talqin   qilgani   yoki   sharhlagani   yoki   qo‘llaganligi,   o‘zi   esa   ni-
ma   uchun   uni   boshqa   mazmunda   talqin   etayotganligini   ko‘rsatib 156beradi   (sharhlab   beradi).   Aynan   mana   shu   holat   fanning   chega-   ra
bilmas   taraqqiyotini   belgilab   beruvchi   omillardan   biridir.   Ik-
kinchidan,   aniq,   konkret   obyektiv   mazmunga   ega   bo'lgan   dalillar
(faktlar)ning o‘zi interpretatorlar (manbalar, dalillar, ma’lumot- larni
o‘rganuvchilar   va   u   yoki   bu   nuqtayi   nazardan   sharhlovchilar   va
talqin etuvchilar, tarixchi tadqiqotchilar (tarixni buzib ko‘rsa- tuvchi
va   dalillarni   soxtalashtiruvchi   «tarixchi»lar   bunga   kirmaydi))   ning
sharhlash   va   talqin   qilish   jarayonidagi   imkoniyatlarini   chek-   lab
qo‘yadi. Manbalarni chuqur o‘rganish, dalillar (faktlar)ni atrof- licha
tahlil   qilish,   ularni   tarixiy   tadqiqotlarga   jalb   etish   jarayonida
tarixiylik,   ilmiylik,   obyektivlik   tamoyillariga   amal   qilish   tarix   fani
taraqqiyotining garovidir.
Tayanch   tushunchalar:   Tarixiy   dalil   va   uning   interpretatsiya si,
dalil,   interpritatsiyaning   «yumshoqligi»   va   dalilning   «mustah-
kamligi», oddiy dalil, murakkab dalillar,  tarixiy voqelikka aloqa dor
dalillar, tarixiy manbalar dalillari, tarixiy-ilmiy dalillar.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Tarixiy dalil nima?
2. Dalil interpretatsiyasi nima?
3. Dalilning «ilohiylashtirilishi»  va dalilga  «sig‘inish» holatlari-
ni tushuntirib bering.
4. F.Pauikning dalillar haqidagi fikrini tushuntirib bering.
5. Nima   uchun   R.Aronning   dalillar   haqidagi   yondashuvi   o‘zini
oqlamadi?
6. G.M.Ivanovning   dalillar   haqidagi   fikrlari   va   dalillarning
guruhlari haqida ma’lumot bering.
7. «Oddiy» va «murakkab» dalillar.
8. Dalillarni o‘rganishda tizimli yondashuvni nima?
9. I.Kovalchenko   tomonidan   taklif   etilgan   dalillarning   dara-
jalari haqida ma’lumot bering.
10. Tarixiy voqelikka aloqador dalillar qanday dalillar?
11. Tarixiy manbalardagi dalillar qanday dalillar?
12. Tarixiy-ilmiy dalillar qanday dalillar? 157Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Interpretatsiya   —   sharhlash,   izohlash,   tushuntirib   (izohlab)
berish, talqin qilish.
Mantiq   (mantiqiylik)   —   mantiq   ilmi,   mantiqiy   fikr   (fikrlash),
inkor qilib bo‘lmaydigan mantiq (mantiqan to‘g‘ri xulosa yoki fikr),
ichki   (mantiqiy)   qonuniyat   —   voqealarning   ichki   qonuni-   yatlar
asosida (mantiqiy bog‘lanishda) kechishi, mantiqiy xulo sa, mantiqiy
izchillik, mantiqan to‘g‘ri mulohaza qilmoq, manti qiy fikr yuritmoq.
Relyativistik   yondashuv   (relyativistlar)   —   voqelikni   obyektiv
ravishda   bilish   mumkinligini   inkor   etadigan   metodologik   g‘oya,
unga nisbiylik asosida yondashish tarafdorlari.
Tarixiy   manbalar   -   kishilik   jamiyati   o‘tmishini   hamda   tarixiy
jarayonlarni   o‘rganish   imkonini   beradigan   barcha   obyektlar,   ya’ni
inson qo‘li bilan yaratilgan narsalarning hammasi, shuningdek atrof-
muhit   bilan   munosabati   natijalari,   moddiy   madaniyat   na-   munalari,
yozma yodgorliklar, urf-odatlar, marosimlar va bosh- qalar. Tarixiy
manbalar   miqdori   chegarasiz,   biroq   turli   tarixiy   davrlarga   oid
bo‘lgan manbalar miqdori bir-biridan farqlanadi.
TARIXIY QONUNIYAT YA TARIXIY
ZAMON KATEGORIYALARI
Tarixiy   qonuniyat.   Tarixiy   rivojlanishda   muqobillik.   Tari-   xiy
zamon   kategoriyatari.   O‘tmishni   to   ‘Idirishning   xilma-xilligi   va
xronologik   jadvallarning   tuzilishi,   subyektivligi.  Tarixiy   rivojlanish
davrlari.
Tarix fani qonuniyatlarni shakllantiradimi yoki individual, yakka
holdagi,   takrorlanmas   tarixiy   jarayonlarni   tavsiflash   bilan
cheklanadimi?   Bu   tarixiy   bilishning   eng   asosiy   muammolari-   dan
biri   sifatida   tarixchilar   tomonidan   e’tirof   etilgan   masala-   lardan
biridir.
Agar tarix fan bo‘lsa, u holda jarayonlarning mohiyatiga  ki- rib
borgan   holda   ularning   obyektiv   qonuniyatlarga   asoslanganlik
o‘rtasidagi o‘zaro bog‘liqlikni ko‘rsatib bera olishi kerak. Ayni vaqt-
da   tarixiy   bilish   jarayonining   murakkabligini   hisobga   olgan   hol da
ko‘pgina faylasuflar tarixiy jarayonlarning tasodifiy ekanligiga urg‘u
beradilar va qonunlarni ochish vazifasini sotsiologlarga yuk- ladilar. 158Bu   vazifaning   hal   etilishi   va   o‘z   yechimini   topishi   tarixdagi
zaruriyatlar va tasodiflar haqidagi savollarga javob topishga im- kon
beradi.   Fatalistlarning   ta’kidlashicha,   tarix   o‘zining   avvaldan
ma’lum  yo‘lida davom etib kelaveradi,  unda hamma  narsa qonuniy
va zaruriy, inson esa shiddat bilan sodir bo‘layotgan bu jarayon- da
mayda va arzimas  payrahadir (ya’ni inson tarixiy jarayonning sodir
bo‘lishida   hech   qanday   rol   o‘ynamaydi   va   unga   ta’sir   koTsa-   ta
olmaydi)   deb   hisoblaydilar.   Volyuntaristlar   esa   aksincha,   inson
tarixni   ijod   qiluvchi,   uni   shakllantiruvchi   omil   deb   bilib,   inson   bu
jarayonda   o‘ziga   zarur   va   o‘zi   hohlagan   jamiyatni   barpo   eta   olishi
mumkin   deb   hisoblaydilar.   Bundan   ko‘rinadiki,   bu   masala   akade-
mik   fan   doirasidan   chetga   chiqib   ketmoqda   va   ayni   vaqtda   insoni-
yatni o‘ylantiradigan eng dolzarb savollarni o‘rtaga tashlamoqda.
Tarixiy   jarayonlarni   qonuniyatlashtirish   g‘oyasi   yangi
zamondagi   mushohadalarni   yuzaga   keltirib,   ma’rifatparvarlar
tomonidan   o‘rta   asrlardagi   ilohiyatchilik,   tarixning   yoki   inson
taqdirining   «avvaldan   belgilab   qo'yilishi»   g‘oyasini   inkor   qildi.   Bu
yondashuv natijasida tarixga dunyoviy xarakter berilib, ratsionalistik
yondashuv,   ya’ni   har   qanday   tarixiy   jarayonni   aql-idrok,
mulohazakorlik   va   ilmiylikka   asoslangan   holda   tushunish   va   talqin
qilish qaror toptirildi.
Pozitivistlar   jamiyatning   taraqqiyot   qonunini   turlicha   talqin
qildilar:   goh   ularni   tabiat   qonunlari   bilan   aynan   o‘xshash   deb   o‘z
fikrlarini   ilgari   sursalar,   goh   inson   axloqiy   taraqqiyotining   asosiy
qonuniyati deb tushuntirdilar.
XX   asr   boshlarida   nemis   tarixchisi   E.Meyer   shu   vaqtgacha
(ya’ni   XX   asr   boshlarigacha)   hech   bir   tarixchiga   tarix   sohasida
biron-bir   qonuniyatni   ochganligi   va   kashf   etganligi   nasib   etma-
ganligini qayd etib o‘tgan edi.
Marksistlar   esa   qonuniyatlar   g‘oyasida   qat’iy   turib   oldilar.   Bi-
roq   ularning   maqsadlari   bilan   inson   faoliyatining   natijalari   bir-bi-
riga   mos   kelmadi.   Jamiyatda   ko‘plab   qonuniyatlar   mavjud   va   ular
doimiy harakatda bo‘lib, natijada ular jamlanib bir maromda ish- lay
boshlaydi   va   obyektiv   qonuniyatlar   sifatida   namoyon   bo‘ladi.
Marksistlar   tomonidan   taklif   etilgan   ijtimoiy-iqtisodiy   formatsi- 159yalar   nazariyasi   jamiyat   tarixiy   taraqqiyotini   qonuniyatlar   asosida
ro‘y   berishi   haqida   umumiy   tasavvurlarni   berdi,   biroq   ko‘pgi-   na
tarixchilar   tomonidan   bu   g‘oya   qabul   qilinmadi,   shunga   qa-
ramasdan   XX   asrning   o‘rtalari   va   ikkinchi   yarmida   jahonning
ko‘pgina   davlatlarida   bu   nazariyaga   amal   qilish   keng   tus   olib,   XX
asrning 90-yillariga kelib bu nazariya o‘z ahamiyatini yo‘qotdi.
A.Toynbi,   O.Shpengler   kabi   ayrim   tarixchilar   va   faylasuflar
taraqqiyotning   «davriy»   nazariyasini   qabul   qildilar.   Har   qanday
madaniyat va sivilizatsiya shakllanish, taraqqiyot, inqiroz va but- kul
yo‘q   bo‘lib   ketish   davrini   boshdan   kechirgan.   Biroq   bu   ta-   moyil
ham   tarixchilar   o‘rtasida   birdek   qabul   qilingan   g‘oya   hi-
soblanmaydi. Ko‘pchilik rasmiy mantiq, psixologiya qonunlarini tan
olib,   hattoki   bilishning   o‘zini   ham   tan   oladilar,   biroq   tarixiy
taraqqiyot qonuniyatlarini birdek qabul qila olmaydilar.
XX asrning so‘nggi choragida rus tarixchilari pozitivistlar- ning
qonunlarni sotsiologiya ochadi (shakllantiradi, yuzaga
chiqaradi),   tarixchi   esa   ularni   tarixiy   materiallarda   aks   ettira-   di
xolos,   degan   fikriga   qarshi   bahsga   kirishdilar.   M.A.Barg   coi ning
« Категории   и   методы   исторической   науки »   (1984)   nom-   li
kitobida   tarixiy   qonuniyatlarni   sotsiologik   qonuniyatlardan   alohida
ajratib   ko‘rsatishga   harakat   qildi.   Ulardan   har   biri   bi-   lish
faoliyatining   tegishli   darjasidagina   ishlashi   mumkin.   Tari xiy
qonuniyatlar   o'zining   abstraktlik   darajasiga   ko‘ra   mazmun-   liroqdir
va   ayni   vaqtda   sotsiologik   qonuniyatlardagi   abstraktlik   darajasidan
bir   necha   barobar   pastroqdir.   Agar   sotsiologik   da-   raja   umumiy
holatda   namoyon   bo‘ladigan   bo‘lsa,   tarixiy   daraja   alohida   maxsus
holatda   aks   etadi.   Biroq   bu   tezislar   tarix   fanining   umumiy
qonuniyatlarni   qabul   qilish   va   bilish   darajasini   pasay-   tirishni
hohlamagan   tarixchilar   tomonidan   qabul   qilinmadi.   Bi roq   ayni
vaqtda   M.A.Bargning   mazkur   fikrlarining   o‘zi   tarix   fani   uchun
samarali   fikrlar   bo‘lib,   eng   avvalo   u   tarixiy   qonuni-   yatlarning
sotsiologik   qonuniyatlar   bilan   bir   emasligini,   qolaver-   sa   tarixiy
qonuniyatlarning aniq va konkretligi, turliligi va maz- mun jihatdan
boyligini   ko‘rsatib   berdi.   Tarixchiga   sotsiologik   qonuniyatlarni   va
qonunlarni   bilishning   o‘zi   yetarli   boMmaydi,   balki   tadqiqotlar 160mobaynida   tarixiy   jarayonlarning   o‘zaro   sodir   bo‘lishida   ta’sir
ko‘rsatgan   bir   qator   «xususiy»   qonuniyatlarni   ham   jalb   etish
maqsadga muvofiqdir.
Tarixiy   qonuniyat   (qonun)   —   bu   turli   ko‘rinishdagi   «xususiy-
tarixiy»   qonuniyatlarning   birlashgan   ko‘rinishi   bo‘lib,   ularning
o‘zaro   tenglikda   bir-biri   bilan   kesishish   nuqtasidir.   Jamiyat   hayo-
tida   sotsiologik   qonuniyatlarning   yuzaga   kelishidan   chekinish   yoki
tizimlarga   xos   bo‘lmagan   holatlar   ham   uchraydi.   Tarix   fani   tarixiy
jarayonlarni   «to‘g‘rilash   yoki   izga   solish»   uchun   sotsiologi-   yaga
imkon  bermaydi.   M.Barg  tarixiy   qonunlarni  vaqt  bo‘yicha,   faoliyat
ko‘lami,   yuzaga   kelish   yoki   sodir   bo‘lish   shakllari   va   sodir   bo‘lish
holatlariga   ko‘ra   turlarga   bo‘ladi.   Ular   an’analar   va   statis-   tik
qonunlar sifatida o‘zlarini namoyon qiladi.
1889-yilda   B.G.Mogilnitskiy   faqatgina   umumiy   qonunlar-   ga
asoslangan   holda   tarixiy   jarayonlarning   turlichaligini   ko‘rsa-   tib
boMmaydi   deb,   ta’kidlagan   edi.   Tarixiy   voqelik   har   qanday   eng
to‘g‘ri va eng mukammal qonundan ham mukammalroqdir.
Tarixiy   qonuniyat   (qonun)   —   bu   tarixiy   jarayonlarning   ich-   ki
o‘xshash   holatiarini   o‘zaro   bogTiqlikda   aks   ettiruvchi   zaruriy,
muhim   ahamiyatga   ega,   barqaror   holatda   takrorlanuvchi   aniq   va
konkret munosabatlardir.
Tarixiy   qonuniyatlar   (qonunlar)   aniq-umumiy,   individu-   al-
boshqaruvchi,   shartli   (ehtimoliy)   bo‘ladi.   Ular   tarixiy   jarayon-   ni
hodisalar   o‘rtasidagi   bog‘liqlik   mohiyatiga   asosan   tushuntirib
beradi.   B.Mogilnitskiyning   fikricha  faqatgina   sotsiologik  qonuni yat
(qonun)larning   mavjudliginigina   tan   olish   yoki   e’tirof   etish
fatalizmga   va   apologetika   (ko‘r-ko‘rona   himoya   qilish,   barcha-   si
oldindan   belgilangan   va   ma’lum   qonuniyatlarga   asoslanganjga   olib
keladi.
Tarixiy taraqqiyotda muqobillik masalasining qo‘yilishi ma’lum
bir ahamiyat kasb etdi. Dastlab XX asrning 50—80-yil- larida fanda
qonuniyatlarning   qo'llanilishi   bo'yicha   qat’iy   qa-   rashlar   mavjud
bo‘lgan   bo‘lsa,   80-yillarning   ikkinchi   yarmi   va   90-yillarga   kelib
jamiyat   taraqqiyotining   turli   ko‘rinishlari   haqi-   da   so‘z   yuritish
imkoniyati   paydo   bo‘ldi.   Bu   vaqtda   Yevropa   ta-   rixshunosligida 161jamiyat   taraqqiyotining   turli   muqobil   ko‘rinish-   lari   bor   va   ulardan
birining ustunligi  va jamiyatda qaror topishi faqat tasodifga bog‘liq
ekanligi e’tirof etilgan edi.
Biroq,   taraqqiyot   jarayonida   turli   g‘oyalar   va   an’analarni   o‘z-
o‘zidan   qo‘llash   mum   kin   emas.   BoMishi   mumkin   bo‘lgan   har   bir
muqobil holat obyektiv real voqelikda ma’lum darajada o‘z aso- siga
ega  bo‘ladi.  Tarixchi   ularni   o‘ylab  topmaydi,  to‘qib  chiqar-   maydi,
balki   haqiqiy,   real   voqelikdan   qidiradi.   Jamiyat   qara-   ma-
qarshiliklardan, xilma-xilliklardan iborat bo‘lib, unda turli g‘oyalar,
bir-biriga bilan raqobatlashuvchi va kurashuvchi si- yosiy partiyalar,
ijtimoiy   va   iqtisodiy   tizimlar   faoliyat   ko‘rsa-   tadi.   Tarixchi   o‘z
tadqiqotlari   jarayonida   qarama-qarshiliklar   va   muqobilliklardan
nima uchun aynan bitta muqobillik ustun- likka erishdi yoki g'alaba
qozondi,   degan   holatni   o‘rganishi   va   aniqlashi   kerak   bo‘ladi.
Qonuniyat  ana shu tarixiy imkoniyat-  dan foydalana olgan qarama-
qarshilik   natijasi   sifatida   namoyon   bo‘ladi.   Tarixchi   esa   ana   shu
imkoniyatlardan  qanday  foydala-  nilganligi  va  u qanday natijalarga
yoki   oqibatlarga   olib   kelgan-   ligini   o‘rganadi.   Aksariyat   hollarda
voqelik   sodir   bo‘layotgan   holatda   uning   natijalari   yoki   oqibatlarini
zamondoshlari   payqa-   masligi   mumkin,   tarixchi   esa   ana   shu
holatlarning   u   yoki   bu   jihatlarini   tarixiy   xulosalash   orqali   ma’lum
ma’noda oldindan «ko‘ra olishi» kerak.
Shuni alohida ta’kidlab o‘tish kerakki, biror-bir muqobil- likning
jamiyatdagi   ustunligi   qonuniyatlarning   amal   qilishini   inkor
qilmaydi,   chunki   subyektiv   omillarning   faoliyati   obyektiv   shart-
sharoitlar   bilan   cheklangan   bo‘ladi   yoki   boshqacha   aytgan-   da
muqobillik   har   doim   bo‘lishi   mumkin.   Biroq   bu   holatning   inkor
qilinishi   obyektiv   tarix   haqidagi   tasavvurlarni   kamaytira-   di   va
fatalizmga   hamda   mavhumlikka   olib   keladi.   Albatta   muqo-   billikni
yo‘q   joyda   ham   ma’lum   ma’noda   ko'rish   mumkin,   biroq   bu
tarixchining   tafakkuri,   tarixiy   jarayonlarga   obyektiv   ravishda
yondasha olishi va tarixiy bilimlariga bog‘liqdir.
Yuqorida ko‘rib chiqilgan  tarix fanining maxsus qonuni- yatlari
haqidagi   fikrlarga   xulosa   sifatida   aytib   o‘tish   kerakki,   ko'pgina
yevropalik  faylasuflar  tomonidan  bu masalaga  umu- man  muammo 162sifatida   munosabatda   bo‘linmagan,   chunki   ular   tarix   fanidagi
qonuniyatlar   (qonunlar)ning   mavjudligini   inkor   qilganlar   va   uning
bilish   imkoniyatlarini   yetarli   baholamagan-   lar.   Ularning   fikricha,
tarixchi sotsiologik qonuniyatlardan  foy- dalanyaptimi, demak tarix
ham   «sotsiologiyalashtirilmoqda»   (ijtimoiylashtirilmoqda),
o‘tmishdagi   tarixiy   jarayonlar   va   hodi-   salar   haqidagi   aniq   va
konkret tarixiy yondashuvlar esa yo‘qqa chiqariladi.
Umuman bu fikrlardan ko‘rinadiki, tarix fanining qonuniyat- lari
(qonunlari)   masalasi   hali   yana   yangi   fikrlar   va   ilmiy   xulosalar-   ga
ehtiyoj   sezmoqda   va   bu   boradagi   bahs-munozaralar   yana   da-   vom
etadi. 1
  И.М.Савельева,  A . B . Полетаев. «История и время». 1997.
163 Tarix   fanidagi   qonuniyatlar   bilan   uzviy   bog‘langan   yana   bir   ji-
hat   tarixni   davrlashtirish   va   tarixiy   zamon   kategoriyalari   masala-
laridir.
Tarixchilar  I.M.Savelyeva  va A.V.Poletayevning  ta’kidlashicha,
tarix   fanida   zamon   (vaqt)   kategoriyalari   metodologiya   fani   uchun
uning tarix  fani predmeti  va tarix  fani metodlari  kabi o‘ta mu- him
o‘rin tutadi 1
.
F.Brodelning   tarixiy   vaqt   masalalari   yuzasidan   bildirgan
o‘xshatishiga   ko‘ra   «Tarixda   vaqt   tarixchining   fikrlariga   bog‘bon-
ning belkuragiga yopishgan tuproq kabi yopishadi». Vaqt haqida- gi
tasavvurlar   asosida   farazlar   va   tadqiqotlarning   xulosalari   shakl-
lanadi.
Falsafiy mazmundagi ilmiy adabiyotlarni tahlil qilish nati- jasida
yuqoridagi   mualliflar   vaqtni   ikki   qismga   bo‘ladilar,   ya’ni   bunga
ko‘ra   birinchi   vaqt   guruhiga   statistik,   diskretik,   bir   xil   xususiyatli
(gomogen)   va   tasodifiy-ta’sirsiz   bo‘lsa,   ik-   kinchi   vaqt   guruhiga
o‘zgaruvchan,   kontinual,   har   xil   xusu siyatli   (geterogen),   tasodifiy-
samarali turlarga bo‘lingan. Bu yondashuv yevropa madaniyatida bir
necha yuz yillardan buyon amal qiladi.
Tarixchilarning   ta’kidlashicha,   tarixchi   vaqt   bo‘yicha   (vaqtga
asoslangan   holda   va   vaqt   omilini   hisobga   olgan   holda)   faoliyat
kohsatadi,   ayni   zamondan   xulosalar   chiqargan   holda   o‘tmish-   ni
to‘ldiradi.   O‘tmishni   to‘ldirishdagi   vaqt   bo‘yicha   xilma-xil-   lik   va
subyektivlik   tarixiy   bilishning   alohida   belgilari   (xususiyat-   lari)dan
biridir.   Masalan,   xronologik   jadvallar   turli   ko‘rinishda   (kunlar,
oylar, yillar,  asrlar, davrlar, bosqichlar va boshq.) shakl- lantiriladi.
Bunda ko‘rsatilgan  sanalar  oralig‘idagi  bo‘shliq  davr- larda  qanday
voqealar   sodir   bolgan,   bu   voqealar   yoki   jarayon-   lar   davrlarga   oid
voqealarga qanday ta’siri bor, bog‘liqligi bor — bu masalalar ochiq
qolishi   mumkin.   Shunga   ko‘ra   sanalarni   bir   tizimga   keltirish,
voqealarni   va   ularning   sanalarini   tanlash   va   xronologik   jadvalga
kiritish   ko‘p   hollarda   subyektiv   xususi-   yatga   ega   bo‘ladi.   Ayrim
hollarda   manbalarning   mavjud   emasligi   yoki   yetishmasligi   va
mustahkam   emasligi   sababli   vaqtni   dalillar   (faktlar)   bilan   boyitish
yoki   mustahkam   lashning   imkoni   bod   may   qoladi.   Ayrim   hollarda 164esa   vaqtni   tanlash   va   toddirish   holatlari   mafkuraviy   omillarga   ham
bogdiq bo‘lib qoladi. Ba’zan esa keng tarqalgan ijtimoiy nazariyalar
(sotsiologik   nazariyalar   —   ziddi-   yatlar,   modernizatsiyalar,
hokimiyat-hukmronlik)   ham  vaqtni  toddirish   va xronologik  tizimga
solishga   ta’sir   ko‘rsatadi.   Shu   tariqa   tarixchi   tarixiy   tadqiqotlar
jarayonida tarixiy voqealarni va hodisalarni vaqt bo‘yicha, qismlarga
bodgan   holda,   turli   nuqtayi   nazarlarni   tahlil   qilgan   holda   amalga
oshirishiga to‘g‘ri keladi. Turli tarixiy davrlar, geografik mintaqalar
va   hududlar   tarixini   o‘rganishdagi   tartibsizlik,   tarqoqlik,   tengsizlik,
xilma-xillik tari xiy vaqt tushunchasidagi «oq dogdar»ga aylanadi.
Yuqoridagi   mualliflarning   fikricha   tarixchi   «vaqt   bilan   ish-
laydi». Bunda u yashab turgan zamon (davr, vaqt)dan kelib chiqqan
holda,   tarixchining   qanday   ijtimoiy   guruhga   mansub-   ligi
(professional   yoki   siyosiy)   kabi   omillar   ta’sirida   «vaqt   bilan
ishlash»i,   qo‘ydadigan   vazifalar   —   ya’ni   haqiqatni   izlash,   yosh-
larni tarbiyalash, u yoki bu siyosiy tizim yoki siyosiy yo‘na- lishning
tarixiy asoslarini aniqlash va asoslab berish kabi jarayonlarda «vaqt
bilan   ishlash»i,   shuningdek   eng   asosiysi,   ta rixchining   o‘z   mehnati,
o‘z   tadqiqoti   va   uning   natijalariga   qan-   chalik   jiddiy   munosabatda
bodishi nuqtayi nazaridan «vaqt bi lan ishlash»i mumkin.
Tarixchilar tomonidan vaqt va uning jihatlari haqida bildiril- gan
fikrlar   unchalik   ham   ko‘p   emas.   Biroq   bular   orasida   fran-   suz
tarixchisi   F.Brodelning   «tarixiy   vaqtning   turli   odchamlari»
tushunchasi   alohida   e’tiborni   tortadi.   U   diqqat-e’tiborni   «tarixiy
jarayonlarning   arxitekturasi»   deb   nomlangan   tizimga   qaratadi.
Bunda   muallif   bu   tizimni   xayoliy,   o‘ylab   chiqarilgan   konstruk-
siyaga (tuzilishga), real (barqaror, sekin o‘zgaruvchan) voqelikni esa
mustahkam konstruksiya (tuzilish)ga qiyoslaydi. 1
  И.М.Савельева,  A . B .  Полетаев. «История и время». 1997.
165 F.Brodel   vaqtning   uchta   «qatlami»ni   ajratib   ko‘rsatdi.   Bu   qat-
lamlarning   eng   quyidagi   asosiy   elementlari   inson,   yer   va   koinot
bolgan ijtimoiy hayot qavatida barqaror tuzilish mavjudligi, bun- da
vaqt   «juda   sekin»   o‘tishi,   tabiat   va   jamiyat   o‘rtasidagi   munosa-
batlar yuz yillar davomida  asta-sekinlik bilan o‘zgarib borishi bi lan
xususiyatlanadi   va   «uzoq   vaqt»   hisoblanadi.   Ikkinchi   «qavat»
iqtisodiy   va   ijtimoiy   voqelik   bo‘lib,   davrlar   takrorlanuvchi   xususi-
yatga   ega   (siklik   xarakter),   ular   orasidagi   vaqt   masofasi   qisqadir.
Uchinchi   «qavat»   sifatida   muallif   siyosiy   voqealarning   xronologi-
ya bilan aniqlanishini ko‘rsatadi ]
.
F.Brodelning   «uzoq   davom   etuvchi   vaqt»   tushunchasi   tarixchi-
ga   «voqealar   ichidan»   chiqib,   jarayonlarga   boshqacha   ko‘z   bilan
qarash   imkonini   beradi.   Uning   bu   fikrlari   keyinchalik   Le   Rua
Ladyuri tomonidan ham davom ettirildi.
Yuqoridagilarga   xulosa   qilib   aytish   kerakki,   tarixchi   ham-   ma
vaqt   yangi   yondashuvlar   va   g'oyalarni   qo‘llashga   ehtiyot-   korlik
bilan   munosabatda   bo‘Iishi,   yangi   va   sog‘lom   fikrlarni   qo‘llab-
quvvatlashi,   biroq   ayni   vaqtda   ularning   imkoniyatlarini   obyektiv
ravishda aniqlab olishi va tadqiqotlar jarayonida eng samarali va eng
to‘g‘ri yondashuvlardan foydalanishi maqsad- ga muvofiqdir.
Tayanch   tushunchalar:   tarixiy   qonuniyat,   tarixiy   rivojlanishda
muqobillik,   tarixiy   zamon   kategoriyalari,   o‘tmishni   to‘ldirishning
xilma-xilligi   va   xronologik   jadvallarning   tuzilishi,   subyektivligi,
tarixiy rivojlanish davrlari.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Tarixiy   qonuniyat   va   tarixiy   qonun   tushunchalar   ini   izohlab
bering.
2. Tarixiy rivojlanishda muqobillik qanday tushuncha?
3. Tarixiy zamon kategoriyalari.
4. Tarixni davrlashtirish masalalariga izoh bering.
5. Tarixiy zamon kategoriyalari haqida tushuncha bering.
6. O‘tmishni to‘ldirishning xilma-xilligi.
7. Xronologik jadvallarning tuzilishi. 1668. Xronologik jadvallarning subyektivligi.
9. Tarixiy rivojlanish davrlari.
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Apologetika   —   diniy   ibora   bo‘lib,   ayrim   hollarda   tarix   fanida
ham   qo‘llaniladi   va   ko‘r-ko‘rona   himoya   qilish   ma’nosida   tarixiy
voqealarning   va   jarayonlarning   barchasi   oldindan   belgilangan   va
ma’lum   qonuniyatlarga   asoslangan   holda   sodir   bo‘ladi   degan   te-
ologik tushuncha.
Volyuntarizm   —   falsafada   voqelikning   negizi   irodadadir,   deb
biluvchi   va   obyektiv   taraqqiyot   qonunlarini   rad   etuvchi   idealistik
yo‘nalish. Psixologiyada irodani psixik hayotning asosiy omi- li deb
qarash.   Tarix   fanida   esa   tarixiy   taraqqiyotning   obyektiv   qonunlari
bilan   hisoblashmay,   o‘zboshimchalik   bilan   ish   tutish.
Volyuntaristlarning   ta’kidlashicha,   inson   tarixni   ijod   qiluvchi,   uni
shakllantiruvchi omildir, inson tarixiy jarayonda o‘ziga zarur va o‘zi
xohlagan jamiyatni barpo eta olishi mumkin deb hisoblaydilar.
Pozitivistlar   —   (pozitiv   —   tajribaga,   faktlarga   asoslanish).
Pozitivistlar  tarixni  «pozitiv»  bilimga  aylantirishga  harakat  qildilar.
Bu   tushunchaning   mohiyati   shundaki,   pozitivistlar   hamma   haqiqiy,
pozitiv   bilimlar   konkret   fanlarning   mahsulidir,   falsafa   esa   bunday
bilimlarni   bera   olmaydi,   shuning   uchun   uning   keragi   yo‘q,   degan
g‘oyaga   asoslangan   subyektiv   qarash-   ga   ega   edilar.   Ular   tarixiy
dalillar  bilan  qanday ishlash, man-  balarni  tahlil  qilish bo‘yicha  bir
qancha metodlarni ham tak- lif qilganlar.
Ratsionalist   —   hayotga   aql   ko‘zi   bilan   qarovchi,   mulohazakor,
aql-idrokka   asoslangan   hukm   (fikr).   Falsafada   ratsionalizm   —   ta-
fakkurni   hissiy   tajribadan   ajratib   qo‘yadigan   va   aqlni   bilishning
birdan-bir   manbayi   deb   hisoblaydigan   falsafiy   oqim.   Tarix   fanida
har   qanday   tarixiy   jarayonni   aql-idrok,   mulohazakorlik   va   ilmiy-
likka asoslangan holda tushunish va talqin qilish.
Fatalist   -   taqdirga   ishonuvchi,   taqdir,   peshanaga   yozilgani,
qismatga   bitilgani   sodir   bo‘ladi,   deb   hisoblaydi,   fatalistlar   (tarix
fanida)   —   voqealar   sodir   bo‘lishi   muqarrar,   uni   muhokama   qi lish
maqsadga muvofiq emas deb hisoblovchilar. Fatalistlarning fikricha, 167tarix o‘zining  avvaldan ma’lum  yo‘lida g‘ildirab  kela- veradi,  unda
hamma   narsa   qonuniy   va   zaruriy,   inson   esa   shid-   dat   bilan   sodir
bohayotgan   bu   jarayonda   mayda   va   arzimas   pay-   rahadir   (ya’ni
inson   tarixiy   jarayonning   sodir   bo‘lishida   hech   qanday   rol
o‘ynamaydi va unga ta’sir ko‘rsata olmaydi) deb hi- soblaydilar. 168TARIXIY BILISH TAMOYILLARI
Anglash.   Tarixiy   bilish   tamoyillari.   Bilish   tamoyillari   va
ularning   regulyativ   funksiyalari.   Bilishning   subyekti.   Bilish
subyektining   faolligi.   Haqiqatni   izlash.   Obyektivlik   tamoyili.   XX
asrda   obyek-   tivlik   tamoyiliga   xujum.   Sababiylik   tamoyili.
Tasodiflar,   tartibsiz-   liklar,   tarixiy   voqealarning   sabablari.   Sabab
va   oqibat   aloqalarini   ochish   murakkabligi.   Tarixiylik   tamoyili.
Dialektik   uslub.   Tarix-   ni   materialistik   tushunish,   voqealarning
genetik aloqasi. Tuzilish va jarayon.
Bilish   tamoyillari   tadqiqotchiga   tadqiqot   jarayonidagi   vazi-
falarni   bir   maromda   ma’lum   tartiblarga   asoslangan   holda   amal-   ga
oshirishida zarur boMadigan omillardir. Ular tadqiqotchining u yoki
bu   tarix   maktablari,   falsafiy   yo‘nalishlarga   mansubligi   va
dunyoqarashi,   fikrlashi   va   tafakkuridan   kelib   chiqqan   holda
aniqlanadi.   Tamoyillar   uslublar   bilan   mustahkam   o‘zaro   bog‘liq-
likda   bo‘lganligi   uchun   ayrim   hollarda   ularni   bir-biri   bilan   adash-
tirish   holatlari   ham   uchraydi.   Shundan   kelib   chiqqan   holda   aytish
o‘rinliki,   tamoyillar   uslublarga   nisbatan   birmuncha   murakkab   va
keng   tushuncha   bo‘lib,   bir   tamoyil   o‘ziga   bogMiq   holda   bir   necha
uslublarni   shakllantirishi   mumkin,   ayni   vaqtda   esa   bir   uslub   bir
necha tamoyillarga xizmat qilishi mumkin.
Tarixiy   bilish   tamoyillari   deganda   nimalarni   tushunish   yoki
tushuntirish   kerak,   degan   savol   tarixchilar   o‘rtasida   uzoq   vaqt
mobaynida   bahs-munozaraga   sabab   bo‘lib   keldi.   Mavjud   barcha
tamoyillardan   tarix   fanining   deyarli   hamma   yo‘nalishlari   va   tar-
moqlarida   ustuvor   tamoyillar   sifatida   foydalaniladi.   Quyida   ta -
rixchilar   tomonidan   tadqiqotlar   jarayonida   ko‘proq   qo‘llaniladigan
va  nisbatan  samaraliroq   bo‘lgan  tamoyillar   haqida  so‘z yuritila-  di.
Biroq   ularni   umumiy   qabul   qilingan   tamoyillar   deb   qat’iy   fikr
bildirish  mumkin   emas.  Har bir  tarixchi  o‘z  tadqiqotlari  jara yonida
tadqiqot  mazmunidan   va  mohiyatidan   kelib   chiqqan   hol da  tadqiqot
natijasi   uchun   samaraliroq   bo‘lgan   tamoyillardan   foy-   dalanishi
mumkin.
Xolislik   (obyektivlik)   tamoyili.   Mazkur   tamoyilga   ko‘ra   tarixiy 169voqelik obyektivdir, tarixiy faktlar (dalillar) va manbalar obyek- tiv
mazmunga   ega   bo £
lib,   tarixiy   tafakkur   yordamida   obyektiv
haqiqatga   erishish   mumkindir.   Agar   tarixchi   bu   tamoyilga   amal
qilmasa,  tarixiy  tadqiqotni  amalga  oshirishidan  samara   bo‘lmay-  di
va xatolikka yo‘l qo £
yishi mumkin. Bu masalada dastlab XIX asrda
nemis   tarixchisi   L.   Ranke   tarixchilarga   murojaat   qilib,   ta-   rixni
obyektiv   (xolislikka   amal   qilgan   holda,   xolisona   yondashib)
o'rganishga   chaqirdi.   Uning   fikricha,   «tarixchi   o £
tmishni   taf-   tish
qilib   (aynan   «sud   qilib»)   kelajak   foydasi   uchun   zamondosh-   larni
o'rgatish   emas»,   balki   faqatgina   tarixiy   jarayonlarni   tadqiqot
uslublaridan foydalangan holda va tarixchilarning tanqidlariga amal
qilgan holda qanday bo £
lsa shundayligicha ko £
rsatib beri- shi kerak.
Bu amalga oshishi murakkab bo'lgan ideal tadqiqot, biroq uni to £
liq
ravishda   amalga   oshirishga   harakat   qilish   tarix chi   uchun   zarurdir».
L.Rankening   Germaniyadagi   kasbdoshlari   uning   bu   fikrlariga
qo £
shilmadilar   va   tarixchi   siyosatdan   chetda   turishi   mumkin   emas,
degan   qarshi   fikr   bildirdilar.   G.Treychke-   ning   fikricha,   «tarixchi
«faqatgina   qabrda   yotganida»   siyosatdan   (yoki   siyosiy
mansublikdan) xoli bo'lishi mumkin».
Marksistlar   tarixchilarning   siyosatga   aloqadorligini   sinfiy   qara-
ma-qarshilik   (yoki   sinfiy   mansublik)   nuqtayi   nazaridan   ko‘rsatish-
ga harakat  qildilar.  Bunda ularning  aksariyat  ko'pchiligi  boshqa bir
marksist   G.Plexanovning   tarix   fani   biror-bir   partiya   yoki   siyosat ga
bog‘liq bo'lishi  mumkin  emas, faqatgina  tarixchining  o £
zi bun- day
holatga   mansub   bo £
lishi   mumkin,   degan   qarashlarini   ham   inkor
qildilar.   XX   asr dastlabki   choragida  bu  qarama-qarshilik  asta-sekin
so £
nib bordi va asosan sobiq sovet tarixchilaridan «so'nggi tarixiy ja-
rayonlar   haqida   tarix   faniga   o'zgartirishlar   kiritish»   va   tarixchilarni
«mafkuraviy   front   jangchilari»   sifatida   shakllantirilishi   talab   dara-
jasiga ko £
tarildi. Bunday vaziyatda bu tarixchilar tomonidan tarixiy
haqiqatni  izlash va xolisona tarixiy  tadqiqot olib  borish amalda  o £
z
ahamiyatini  yo £
qotdi. Sovet mafkurasi tarix fanini o £
z ta’siriga  olib
uning fan sifatidagi mavqeiga ham putur yetkaza boshladi.
XX   asr davomida yevropalik faylasuflar tomonidan ham obyek- 170tivlik (xolislik) tamoyilini inkor qilish va uni turlicha talqin qi- lish
holatlari   davom   etdi.   Subyektivlik   va   relyativizm   keng   tarqa-   lib,
ommalasha   boshladi.   Biroq   XX   asrning   70-yillaridan   boshlab
postmodernistlarning   tarix   fani   haqidagi   fikrlari   va   qarashlari,   bir
qator   ilmiy-nazariy   yondashuvlari   ilgari   surila   boshlagach   obyek-
tivlik  (xolislik) tamoyiliga  qarshi yana bir «hujum»  yuzaga kel- di,
ya’ni,   postmodernistlarning   «tarixchilar   hech   qachon   obyektiv
haqiqatga   erisha   olmaydilar   va   bu   boradagi   harakatlari   samarasiz
yakun topadi» deb ta’kidlaydilar.
Biroq   tarixchilar   postmodernistlarning   bu   fikrlarini   to‘liq   inkor
qiladilar va hech qachon tarixiy haqiqatning yuzaga chi- qishi va uni
amalga   oshirishdan   to‘xtamaydilar,   bu   asrlar   da vomida   tarixchilar
tomonidan   amalga   oshirilgan   tarix   asarlari-   ning   yaratilishi   va
ulardagi   tarixiy   jarayonlarning   yoritilishi   va   keyingi   davrlarda
amalga   oshirilayotgan   ilmiy   tadqiqot   ishlari   va   ularning   ilmiy
xulosalaridan ham anglash mumkin. Agar tanqid asosli bolsa, u har
doim   tarixchilar   tomonidan   inobatga   olina-   di   va   bunda   tarixchilar
albatta   tarixiy   haqiqatning   (tarixiy   xolis-   likning)   qaror   topishi   va
ilmiy   jihatdan   asoslanishi   hamda   tad qiqot   oldiga   qo‘yilgan
maqsadlarining   amalga   oshirilishi   uchun   yangi   uslublarni   izlab
topishga   (shakllantirishga)   va   ularni   ilmiy   jihatdan   asoslashga
harakat   qiladi.   Bunda   tarixchiga   ta’sir   etishi   mumkin   bo‘lgan   bir
qator   omillar   (siyosiy,   milliy,   diniy,   ijtimoiy   va   boshqalar)   ham
borki,   ular   ham   ba’zida   tarix   tadqiqotlarida   o‘z   ta’sirini   ko‘rsatishi
mumkin,   bunday   hollarda   bildiriladigan   tan-   qidlar   tarixchiga   eng
to‘g‘ri yo'nalishni tanlab olishi uchun turt- ki bo‘lishi shubhasizdir.
Tarixchi tadqiqot obyekti, tarixiy voqelik yoki jarayon va hodi-
salarni   har   tomonlama   o‘rganishi   lozim.   Bilish   obyekti   har   doim
tarixiy   jarayonning   bevosita   ishtirokchisi   bo‘ladi,   jarayonning   bu-
tun mohiyatini o‘zida aks ettiradi.
Tadqiqot   jarayonida   xolislikka   (obyektivlikka)   erishish   uchun
bilish   subyektining   faolligi   hamda   kuzatuvchanligi,   keng   rnusho-
hada   yurita   olishi,   tafakkuri   va   bilishga   intilishi,   tadqiqotlardagi
barcha   uslublarni,   ayniqsa   fanlararo   yondashuv   uslublarini   qo‘lla- 171shi katta yordam beradi.
Tarixchiga   zarur   bo‘ladigan   omillar   bu   —   yuqori   darajadagi
professionallik   (yuqori   darajadagi   kasbiy   mahorat   va   bilim),   keng
tafakkuri   va   chuqur   aql-zakovatga   egaligi,   tadqiq   etilayotgan   davr
(tadqiq   etilayotgan   tarixiy   davrlar)   insonlari   (insoniyat)   oldida-   gi
javobgarlik  hissining  yuqoriligi  va ayni  vaqtda  mas’uliyatni  his  eta
olishi,   ayni   vaqtda   kasbdoshlari   oldida   va   qolaversa,   zamon-   dosh
kishilar oldidagi javobgarlik hissining yuqoriligi va mas’uli yatni his
eta   olishi   hisoblanadi.   Shu   bilan   birga   tarixchining   faol-   ligi,
manbalardagi   ma’lumotlarni   ilmiy   muomalaga   jalb   qilinishi,
modellashtirish   va   boshqalar   jarayonida   o‘zboshimchalik   va   xato-
likka   yo‘l   qo‘ymaslik   ham   tarixchi   oldiga   qo‘yiladigan   muhim   ta-
lablardan sanaladi.
Tadqiqotchi agar tarixiy tadqiqot obyekti yoki tadqiq eti layotgan
material   bilan   yakkama-yakka   qolgandagina   (boshqa   ta’sirlarga
uchramagan   holda)   uning   tadqiqot   jarayonidagi   o‘rni   muhim
ahamiyatga   ega   bo‘ladi,   bunda   tarixchi   tadqiqotchi-   ning
haqqoniyligi va iste’dodidan tadqiqotning natijasi yuza- ga chiqadi.
B.Kroche,   R.Kollingvudlarning   ta’kidlashicha,   tarix   tabiatdan
farqli o‘laroq tadqiqotchining ongida obyektiv tarzda aks etmay- di.
Tarixga va tabiatga aloqador faktlar tushuncha sifatida aynan bir xil
ma’noni anglatmaydi.
Tabiatga   aloqador   faktlar   shunday   faktlarki,   olim   yoki   tad -
qiqotchi  ularni  ayni  ko‘rinishida qabul  qilishi  yoki laboratoriya-  da
hosil qilishi mumkin.
Tarixiy   faktlar   esa   o‘tmishda   va   ma’lum   bir   vaziyatlarda   sodir
bo‘lgan   va   takrorlanmas   hodisalar   sifatida   namoyon   bo'ladi.   Ular
bevosita   muomalaga   kiritilgandan   so‘nggina   tarixiy   mushohada
obyektlariga aylanadi. Bu holatda tarixchining ixtiyorida faqatgi- na
hujjatlar va boshqa qadimgi davrlar qoldigh sifatida saqlanib kelgan
narsalar yoki hodisalar bo‘lib, tarixchi ularga asoslangan va tayangan holda faktlarni qayta shakllantirishi lozim. Aynan mana
shu jarayonlarda tarixiy bilishning o‘ziga xosligi namoyon bo'ladi I
.
Determinizm   tamoyili.   Sababiylik   g‘oyasi   yangi   davrda   o‘rta
asrlardagi   Uyg‘onish   davriga   xos   bo'lgan   bashoratchilik   g‘oyasi   va
voqealarning   «tasodifiyligi»   g‘oyasi   o‘rniga   paydo   bo‘ldi.   Sa -
babiylik   tamoyili   fransuz   va   nemis   ma’rifatparvarlari   tomonidan
ilgari   surilgan.   Ular   tarix   —   tartibsiz   tasodiflardan   iborat   degan
g‘oyaga   qarshi   chiqdilar.   Ma’rifatparvarlarning   determinizm   ta -
moyili   qat’iy   mazmunga   ega   bo‘lib,   u   tarixda   tasodiflar   bo‘li-   shi
mumkin degan qarashlarni  butkul  inkor qilib  xatolikka  yo‘l qo‘ydi.
XIX  asrda shakllangan  evolyutsion  (tadrijiylik)  uslubi  (pozitivistlar
va   marksistlarning   qarashlarida)   sabab   va   oqibat-   larning   uzluksiz
ketma-ketligiga asoslangan edi.
Determinizm   tamoyili   tadqiqotchining   e’tiborini   tarixiy   hodi-
salar   va   voqealarning   shartli   ravislida   o‘zaro   bir-biriga   bog‘liq
ravishda   sodir   bo‘lishiga   qaratadi.   Bu   tamoyilga   ko‘ra   barcha   vo-
qealar   va   hodisalar   o‘zaro   bir-biri   bilan   bog‘liq   ravishda   sodir
bo‘ladi va bir-biriga ta’sir ko‘rsatadi. Tarixchi tadqiqot jarayoni- da
tarixiy   voqealar   va   hodisalarning   sababi   —   oqibatlariga   ko‘ra
aloqadorligini,   u   yoki   bu   hodisalarning   sodir   bo‘lishiga   turtki
bo‘lgan   omillarni   aniqlashga   e’tibor   qaratish   talab   etiladi.   Bunda
tizimli yondashuv yordamida tuzilishdagi aloqadorlik o‘rganiladi.
Ko‘pgina   tarixchilar   o‘z   tadqiqotlarida   tarixiy   voqelarning
sababini aniqlashga harakat qiladilar va bu tarixdagi zaruriyat- lar va
qonuniyatlar   aloqadorligi   mavjudligining   e’tirof   etilishi-   dir.   Biroq
bugungi kungacha tarixiy taraqqiyot qonuniyatlarining mavjudligini
inkor   etuvchilar   determinizm   tamoyilini   ham   inkor   qiladilar   va
tarixiy   voqealarning,   hodisalarning   tasodifiy   ekanli-   giga   urg‘u
berib, determinizm (sababiylik) tamoyili inson erkin- ligi omili bilan
mos kelmasligini ko‘rsatadilar. To‘g‘ri, tarixda tasodifiy va oldindan
aytib bo‘lmaydigan voqealar va hodisalar
I   История исторического знания. С. 208.
172 173ham ro‘y berishi mumkin, inson tanlash huquqiga ham ega, biroq u
o‘z oldiga qo‘ygan maqsadiga erishishi uchun imkon bermay- digan
yoki   murakkablashtiradigan   boshqa   insonlar   va   jamiyatdagi   turli
tizimlar  bilan to‘qnash kelishi  yoki munosabatga  kirishishi-  ni ham
e’tibordan chetda qoldirmaslik kerak.
Determinizm tamoyiliga ishonchsizlikning asosiy sabablari- dan
yana biri tarixdagi voqealarning sabab-oqibat aloqadorligi- ni ochib
berishning murakkabligidir. Kamdan kam hollarda ta- rixiy voqealar
bir yoki ikki sabab bilan bog‘liq bodishi mumkin va bunda bir qator
omillarni   ko‘rsatib   berish   va   aniqlash   talab   etiladi.   Shu   o‘rinda
aytish   kerakki,   pozitivistlar   «teng   huquqli»   omillar   (iqtisodiy,
siyosiy,   mafkuraviy   va   boshqalar)   nazariyasini   ilgari   surganlar.
Ularning   ta’kidlashicha,   bu   omillar   tarixchi   to-   monidan   birdek
o‘rganilishi   kerak   (ya’ni   tadqiqot   jarayonida   bu   omillarning
barchasiga birdek, teng va mutanosib munosabatda bo‘lish kerak) va
tadqiqot   jarayonida   u   yoki   bu   omilni   bir-biriga   nisbatan   darajasini
pasaytirishi yoki birontasi boshqasidan ustun bo‘lishi yoki asosiy va
hal   etuvchi   omil   sifatida   ko‘rsatilishi   mum kin   emas.   Amalda   esa
pozitivistlar tarixiy taraqqiyotning sodir bo‘lishini belgilab beruvchi
omillarga mukammal omillar sifati da yondashganlar.
Aslida   bu   tushunchalar   birmuncha   murakkabdir.   Sabablarning
bir   qancha   darajalari   mavjud.   Masalan,   ikki   davlat   o'rtasidagi   mu-
nosabatlar  bilan   bogMiq  (alohida)   konkret,  aniq  va  ravshan,  tushu-
narli   sabablar   (masalan,   XIX   asrning   60-yillarida   Rossiya   im-
periyasining   Qo‘qon   xonligiga   (keyinroq   Buxoro   amirligi   va   Xiva
xonligiga)  qarshi urush e’lon  qilishi  va uni bosib olishi)  bo‘lsa, ik-
kinchidan   alohida   maxsus   sabablar   ham   mavjud   (yuqoridagi   mi-
soldan  kelib   chiqqan   holda  aytish   mumkinki,  XIX   asrning  o‘rtalari
va ikkinchi yarmida Rossiya imperiyasi hududlarining kengayti- rib
borishi   siyosati)   bo‘lib,   shuningdek   umumiy   sabablar   (masalan,
Rossiya   imperiyasining   XIX   asrda   boshqa   mustamlakachi   mam-
lakatlar kabi dunyoni ta’sir doiralariga bo‘lib olish siyosati) mavjud-
dir. Albatta yuqorida aytib o‘tilganidek, iqtisodiy, siyosiy, strategik,
psixologik,   mafkuraviy   va  boshqa   sabablar   bu   jarayonlarning   sodir 174bo‘lishida   omil   (sabab)   bo‘lishi   mumkin.   Shundan   kelib   chiqqan
holda tarixchilar tarixiy jarayonlarning kelib chiqish va sodir bo‘lish
jarayonlarini   o‘rganar   ekanlar,   bir   omil   yoki   sababni   aso-   siy   omil
yoki sabab sifatida ko‘rsatmaydilar (yoki asoslanmaydilar), balki bir
qancha   omillar   (sabablar)   yoki   ayni   vaqtda   bir   guruh   sa bablar   va
omillarga   asoslanadilar,   shu   sababli   bir   tarixiy   voqea   va   jarayonlar
yuzasidan tadqiqot olib borgan tadqiqotchilarning fikr- lari tadqiqot
uchun omil bo‘lgan asosiy sabablardan kelib chiqqan holda turlicha
bo‘lishi   (birida   siyosiy   jarayonlarga   asosiy   e’tibor   qa-   ratilgan
kengroq   tahlil   etilgan   bo‘lsa,   boshqasida   iqtisodiy,   yaha   birida
ijtimoiy va madaniy va h.k.) mumkin.
Tarixiy jarayonlarning sabablarini aniqlash borasidagi davlat- lar
o‘rtasidagi munosabatlardan ham murakkabroq bo‘lgan holat- lar bu
eng   mashhur   davlat   va   jamoat   arboblarining   xatti-harakat-   lari   va
faoliyatlarining   sabablarini   aniqlash   jarayonidir.   Chunki   tarixning
borishidagi   ayrim   holatlarga   ma’lum   darajada   ta’sir   o‘tkazishi
mumkin   bo‘lgan   bunday   arboblarning   o‘zlariga   ham   u   yoki   bu
omillar   ta’sir   o‘tkazib   turadi.   Shu   sababli   ham   tarixda   biron-bir
tarixiy shaxsning faoliyatini o‘rganish eng murakkab ja- rayonlardan
biri   sanaladi.   Bunday   holatlarda   ham   tarixchilarning   fikrlari   bir-
biridan farqlanishi mumkin.
Yuqoridagilarga   xulosa   qilib   aytish   mumkinki,   tarixiy   voqelik-
ni aniqlashda uning sabablari va oqibatlari o‘rtasidagi bog‘liqlik- ni
aniqlash   tarixiy   jarayonlarni   tushuntirib   berishning   eng   aso siy
vositasi   sanalgan.   U   juda   murakkab   tushuncha   bo‘lib,   bugungi
kungacha   tarixiy   muammolarda   uning   mohiyatini   tugal   ma’no-   da
va   mukammal   darajada   ta’riflash   imkoni   bo‘lmagan.   Postmo-
dernistlar   determinizm  tamoyilini   qat’iy   ravishda  inkor  qiladilar  va
tarixga   uzuq-yuluq,   bir-biri   bilan   bog‘lanmagan   tarqoq   jara yonlar
sifatida   munosabatda   bo‘lib,   tarixchilar   bunday   tarzda   ke-   chuvchi
jarayonlar va ularning mohiyatini hech qachon anglay ol- maydilar,
degan   g‘oya   bilan   munosabatda   bo‘ladilar.   Biroq   bunday   qarashlar
tarixchilar tomonidan hech qachon ma’qullanmagan.
Tarixiylik tamoyili.  Tarixiylik tamoyilining shakllanishi va taraq- 175qiy etib borishiga bir qator mutafakkirlar o‘z hissalarini qo‘shganlar,
biroq   ulaming   orasida   asosiy   flkrlar   nemis   «huquq   tarixi   maktabi»
vakillari, fransuz restavratsiyasi davri tarixchilari va G.Gegel tomo-
nidan bildirilgan. G.Gegelning tarixiylik tamoyilining rivojlanishiga
qo‘shgan hissasi dialektik uslubni asoslab berganligida edi.
K.Marks tarixni materialistik tushunish g‘oyasini shakllanti- rib,
G.Gegelning   dialektik   uslubini   materialistik   asosga   yo‘naltir-   di,
nemis   «huquq   tarixi   maktabi»ning   tarixiylik   tamoyilini   «ken-
gaytirgan»   holda   jamiyatning   qayta   shakllanishi   (boshqa   shaklga
o‘tishi   —   formatsiya)   va   «kapitalizmning   tanazzuli»   haqidagi   fikr-
larni ilgari surdi.
Nemis   «huquq   tarixi   maktabi»   vakillari   bu   masalada   amaldagi
davlat   va   huquq   shakllari   siyosatchilarning   volyuntarizmi   (tarixiy
taraqqiyotning   obyektiv   qonunlari   bilan   hisoblashmay,   o‘z   bilga-
nicha  ish  tutish)  oqibatlari  emas,  balki   uzoq davom  etgan   «jon-  li»
(organik)   taraqqiyot   va   nemis   «ruhi»ning   paydo   bo‘lishidan   kelib
chiqib   yondashganlar.   Zamonaviy   davlatni   tushunish   va   uning
faoliyatini   anglash   uchun   eng   avvalo   uning   tarixini   o‘rga-   nish
lozim.   Aynan   ana   shu   tushuncha   tarixiylik   tamoyili   edi,   ya’ni   har
qanday   hodisani,   tarixiy   voqelikni,   davlat   muassasalari-   ning   ta’sis
etilishini  tushunish uchun eng avvalo  ularning tarixini  o‘rganish va
tarixiylikdan kelib chiqqan holdagina ularni anglash mumkin, degan
tushuncha shakllangan edi.
Tarixiylik   tamoyiliga   qo‘yiladigan   asosiy   talablar   haqida   so‘z
yuritganda quyidagilarni alohida ko‘rsatib o‘tish kerak:
— hodisalar   o‘rtasidagi   o‘zaro   aloqadorlik   va   ularning   kelib
chiqishi   hamda   ro‘y   berishidagi   umumiy   bog‘liqlik   va   kelib   chi-
qish sabablaridagi o‘zaro aloqadorlikni aniqlash;
— hodisalarning   sodir   bo‘lishi   bosqichlaridagi   o‘zaro   aloqa -
dorlik,   bir   hodisa   yoki   jarayonning   ikkinchi   hodisa   yoki   jarayon-
ning kelib chiqishidagi ta’sirini o‘rganish va aniqlash;
— barcha  hodisalar va  jarayonlarni  o‘rganishda  ularga  tarixiy lik
nuqtayi nazaridan kelib chiqqan holda yondashish;
—   hodisalar   o‘rtasidagi   aloqadorlikni   aniqlashda   jarayonlar- 176ning tarixiy ahamiyatini ko‘rsatib berish.
Bu   hozirgi   tarixiylik   tamoyili   va   uslublarining   asosiy   maz-
munini tashkil etadi.
Tizimlilik tamoyili.   XX asrga kelib barcha fanlar tadqiqotlari- da
tizimlilik   uslubidan   foydalanish   asosiy   o‘rin   tutib   bora   bosh-   ladi,
bunda   tadqiqot   obyektiga   sababiylik   va   vazifaviy   aloqa-   dorligi
xususiyatlaridan   kelib   chiqqan   holda   murakkab   tuzilmali   tizim
sifatida   qaraldi.   M.A.Barg   tomonidan   fanga   tizimlar   (sis-   temalar)
va   tuzilishlar   (strukturalar),   tizimlar   tarkiblari   (pod-   sistema)
haqidagi   tushunchalar   kiritildi.   Tuzilish   —   bir   tizimni   tashkil
etuvchi hodisalar aloqadorligi va ularni bir tartibga so- lish shakllari
bo‘lib,   u   tarixchi   e’tiboridan   yashirin   holda   bo‘la-   di.   Shu   o‘rinda
mazkur tarixchi tomonidan «tuzilishi va jara- yon» tushunchasi ham
ilgari suriladi, bunda tuzilish o‘zgarmas va barqarorlik holat sifatida,
jarayon esa o‘zgaruvchan va beqa- ror, doimiy harakatdagi holat va
ular bir-birini toldirib keladi, deb ko‘rsatiladi.
Tayanch   tushunchalar:   anglash,   tamoyillar,   bilish   tamoyillari,
regulyativ   funksiyalar,   bilishning   subyekti,   bilish   subyektining
faolligi,   obyektivlik   tamoyili,   sababiylik   tamoyili,   tasodiflar,   ta -
rixiylik   tamoyili,   dialektik   uslub,   tarixni   materialistik   tushunish,
voqealarning genetik aloqasi.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Xolislik (obyektivlik) tamoyilini tushuntirib bering.
2. Subyektivlik nima?
3. Relyativizm nima?
4. Tarixchiga zarur boladigan omillar qaysilar?
5. Determinizm tamoyilini tushuntirib bering.
6. Tarixiylik tamoyilini tushuntirib bering.
7. Tizimlilik tamoyilini tushuntirib bering.
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Xolislik   (obyektivlik)   tamoyili   —   tarixiy   voqelik   obyektivdir,   ta-
rixiy   faktlar   (dalillar)   va   manbalar   obyektiv   mazmunga   ega   bo‘lib, 177tarixiy tafakkur yordamida obyektiv haqiqatga erishish mum- kindir.
Agar tarixchi bu tamoyilga amal qilmasa, tarixiy tadqiqot- ni amalga
oshirishidan samara bo‘lmaydi va xatolikka yo‘l qo‘yi- shi mumkin.
Bu masalada dastlab XIX asrda nemis tarixchisi
L. Ranke tarixchilarga murojaat qilib, tarixni obyektiv (xolislik- ka
amal   qilgan   holda,   xolisona   yondashib)   o‘rganishga   chaqir-   di.
Uning fikricha, «tarixchi o‘tmishni taftish qilib (aynan «sud qilib»)
kelajak   foydasi   uchun   zamondoshlarni   o‘rgatish   emas»,   balki
faqatgina   tarixiy   jarayonlarni   tadqiqot   uslublaridan   foyda-   langan
holda   va   tarixchi   laming   tanqidlariga   amal   qilgan   holda   qanday
bo‘lsa   shundayligicha   kohsatib   berishi   kerak.   Bu   amal ga   oshishi
murakkab bo‘lgan ideal tadqiqot, biroq uni to‘liq ra- vishda amalga
oshirishga   harakat   qilish   tarixchi   uchun   zarurdir».   L.Rankening
Germaniyadagi kasbdoshlari uning bu fikrlari- ga qo‘shilmadilar va
tarixchi   siyosatdan   chetda   turishi   mumkin   emas,   degan   qarshi   fikr
bildirdilar.   G.Treychkening   fikricha   «ta rixchi   «faqatgina   qabrda
yotganida»   siyosatdan   (yoki   siyosiy   man-   sublikdan)   xoli   bo‘lishi
mumkin».
Marksistlar   —   tarixchilarning   siyosatga   aloqadorligini   sin-   fiy
qarama-qarshilik   (yoki   sinfiy   mansublik)   nuqtayi   nazaridan
ko‘rsatishga harakat qildilar.  Bunda ularning aksariyat ko‘pchili- gi
boshqa   bir   marksist   G.Plexanovning   tarix   fani   biror-bir   par-   tiya
yoki   siyosatga   bog‘liq   bolishi   mumkin   emas,   faqatgina   ta-
rixchining   o‘zi   bunday   holatga   mansub   bohishi   mumkin,   degan
qarashlarini   ham   inkor   qildilar.   XX   asf   dastlabki   choragida   bu
qarama-qarshilik   asta-sekin   so‘nib   bordi   va   asosan   sobiq   sovet
tarixchilaridan   «so‘nggi   tarixiy   jarayonlar   haqida   tarix   faniga
o‘zgartirishlar   kiritish»   va   tarixchilarni   «mafkuraviy   front   jang-
chilari» sifatida shakllantirilishi talab darajasiga ko‘tarildi. Bun- day
vaziyatda   bu   tarixchilartomonidan   tarixiy   haqiqatni   iziash   va
xolisona   tarixiy   tadqiqot   olib   borish   amalda   o‘z   ahamiyatini
yo‘qotdi.   Sovet   mafkurasi   tarix   fanini   o‘z   ta’siriga   olib   uning   fan
sifatidagi mavqeiga ham putur yetkaza boshladi. XX asr oxirlari- ga
kelib tarix fanida bu qarashlardan voz kechildi. 178Determinizm   tamoyili   -   sababiylik   g‘oyasi   yangi   davrda   o‘rta
asrlardagi Uyg‘onish davriga xos bo‘lgan bashoratchilik  g‘oyasi va
voqealarning   «tasodifiyligi»   g‘oyasi   o‘rniga   paydo   bo‘ldi.   Sa -
babiylik   tamoyili   fransuz   va   nemis   ma’rifatparvarlari   tomonidan
ilgari   surilgan.   Ular   tarix   —   tartibsiz   tasodiflardan   iborat   degan
g‘oyaga   qarshi   chiqdilar.   Ma’rifatparvarlarning   determinizm   ta -
moyili   qat’iy   mazmunga   ega   bo'lib,   u   tarixda   tasodiflar   bo‘lishi
mumkin degan qarashlarni butkul inkor qilib xatolikka  yo‘l qo‘ydi.
XIX   asrda   shakllangan   evolyutsion   (tadrijiylik)   uslubi   (pozitivist-
lar   va   marksistlaming   qarashlarida)   sabab   va   oqibatlarning   uzluk-
siz   ketma-ketligiga   asoslangan   edi.   Determinizm   tamoyili   tad-
qiqotchining   e’tiborini   tarixiy   hodisalar   va   voqealarning   shartli
ravishda   o‘zaro   bir-biriga   bog‘liq   ravishda   sodir   bo‘lishiga   qara-
tadi.   Bu   tamoyilga   ko‘ra   barcha   voqea   va   hodisalar   o‘zaro   bir-biri
bilan   bog‘liq   ravishda   sodir   bo‘ladi   va   bir-biriga   ta’sir   ko‘rsatadi.
Tarixchi   tadqiqot   jarayonida   tarixiy   voqea   va   hodisalarning   sababi
—   oqibatlariga   ko‘ra   aloqadorligini,   u   yoki   bu   hodisalarning   sodir
bo‘lishiga turtki bo‘lgan omillarni aniqlashga e’tibor qaratish ta- lab
etiladi.   Bunda   tizimli   yondashuv   yordamida   tuzilishdagi   alo-
qadorlik o‘rganiladi.
Tarixiylik   tamoyili   —   tarixiylik   tamoyilining   shakllanishi   va
taraqqiy   etib   borishiga   bir   qator   mutafakkirlar   o‘z   hissalarini
qo‘shganlar,   biroq   ularning   orasida   asosiy   fikrlar   nemis   «huquq
tarixi   maktabi»   vakillari,   fransuz   restavratsiyasi   davri   tarixchi-   lari
va   G.Gegel   tomonidan   bildirilgan.   G.Gegelning   tarixiylik
tamoyilining   rivojlanishiga   qo‘shgan   hissasi   dialektik   uslubni
asoslab   berganligida   edi.   Tarixiylik   tamoyiliga   qo‘yiladigan   aso siy
talablar   haqida   so‘z   yuritganda   quyidagilarni   alohida   ko‘rsa-   tib
o‘tish   kerak,   ya’ni   hodisalar   o‘rtasidagi   o‘zaro   aloqadorlik   va
ularning kelib chiqishi hamda ro‘y berishidagi  umumiy bog‘liq- lik
va   kelib   chiqish   sabablaridagi   o‘zaro   aloqadorlikni   aniqlash,
hodisalarning   sodir  boMishi  bosqichlaridagi   o‘zaro  aloqadorlik,   bir
hodisa   yoki   jarayonning   ikkinchi   hodisa   yoki   jarayonning   ke-   lib
chiqishidagi   ta’sirini   o‘rganish   va   aniqlash,   barcha   hodisalar   va 179jarayonlarni   o‘rganishda   ularga   tarixiylik   nuqtayi   nazaridan   ke-   lib
chiqqan   holda   yondashish,   hodisalar   o‘rtasidagi   aloqadorlik-   ni
aniqlashda   jarayonlarning   tarixiy   ahamiyatini   ko‘rsatib   berish
masalalarini   ko‘rsatib   o‘tish   mumkin.   Bu   hozirgi   tarixiylik   ta-
moyili va uslublarining asosiy mazmunini tashkil etadi.
Tizimlilik tamoyili   — XX asrga kelib barcha fanlar tadqiqotlari-
da tizimlilik uslubidan foydalanish asosiy o‘rin tutib bora bosh- ladi,
bunda   tadqiqot   obyektiga   sababiylik   va   kelib   chiqishidagi   hamda
vazifaviy   aloqadorligi   xususiyatlaridan   kelib   chiqqan   holda
murakkab   tuzilmali   tizim   sifatida   qaraldi.   M.A.Barg   tomonidan
fanga   tizimlar   (sistemalar)   va   tuzilishilar   (strukturalar),   tizimlar
tarkiblari   (podsistema)   haqidagi   tushunchalar   kiritildi.   Tuzilish   —
bir   tizimni   tashkil   etuvchi   hodisalar   aloqadorligi   va   ularni   bir
tartibga solish shakllari bo‘lib, u tarixchi e’tiboridan yashirin hol da
bo £
ladi.   Shu   o‘rinda   mazkur   tarixchi   tomonidan   «tuzilishi   va
jarayon» tushunchasi ham ilgari suriladi, bunda tuzilish o‘zgar- mas
va barqarorlik holat sifatida, jarayon esa o'zgaruvchan va be- qaror,
doimiy   harakatdagi   holat   va   ular   bir-birini   to‘ldirib   kela-   di,   deb
ko £
rsatiladi. 180TARIX   FANI   METODOLOGIYASIDA   ASOSIY   FALSAFIY
YONDASHUVLAR VA TARIXIY TADQIQOT USLUBLARI
Tarix   falsafasi   haqida   tushuncha.   Tarixni   bilishning   avtonom
xarakteri.   Falsafiy   maktablarning   va   yo‘nalishlarning   ta’siri.
Pozitivizm.   Tarixda   sabab   va   oqibatlarni   chuqur   anglashni   inkor
qilish.   Jamiyat   evolyutsiyasi.   Tarixni   materialistik   tushunish.   Tarix
—   bu   sinflar   kurashi.   Ishlab   chiqarish   va   ishlab   chiqa-   rish
munosabatlari   taraqqiyoti   dialektikasi.   Neokantchilik.   Ling-   vistik
burilish.   Matn   tahlili.   Tarixni   o‘rganishda   obyektiv   fikr   bo‘la
olmaslik   g'oyasi.   Tarixni   adabiyotga   almashtirishga   urinish.
Poststrukturalizm.   Dalillarga   bo‘lgan   munosabat.   Ichki   munosa-
batlar. Postmodernizm. Strukturalizm. Tizimli uslub va funksi- yaviy
tahlil.   Ekzistensionalizm.   Shaxsning   fojiasi.   Neopozitivizm.
Tarixning diniy falsafasi.
Tarixni ilmiy jihatdan tahlil qilish, uni idrok etish, yuz ber- gan
ijtimoiy-siyosiy   jarayonlar   orqali   muayyan   davrning   siyosiy   va
ma’naviy   muhitini   baholash,   har   bir   davr   kishilari   ruhiya-   ti,
ma’naviy   axloqiy   mezonlari,   voqea-hodisalarga   munosabatini
o‘rganish,   uni   falsafiy   idrok   etish   tarix   falsafasi   tushunchasining
mazmunini belgilaydi I
.
Tarix va uni tushunish, uni anglash, uni idrok etish, uni tushuna
olish   va   uni   tushuntirib   berish   turli   davrlarda   turlicha   nuqtayi-
nazarlar   va   yondashuvlar   asosida   amalga   oshirilganligi   bois,   turli
davrlarda   tarix   va   tarix   fani   hamda   unga   bo‘lgan   mu nosabat   ham
turlicha bo‘lgan.
Aslida   tarix   falsafasi   tushunchasi   Sitseron   (yunon   faylasufi,
miloddan   avvalgi   106—43-yy.)   tomonidan   «tarixning   otasi»   deb
ulug‘langan   qadimgi   yunon   tarixchisi   Gerodot   (lot.   Herodo tus,
yunon.   Irodotos,   miloddan   avvalgi   taxminan   484-yil,   Ki-   chik
Osiyo,   Galikarnas   —   miloddan   avvalgi   taxminan   426-yil,
Yunoniston, Furiya) hamda Fukidid asarlaridan boshlangan.
Shunday   tarixchilardan   yana   biri   antik   davrda   yashab   ijod   qil-   gan
yunon   tarixchisi   Diodor   (miloddan   avvalgi   90-21-yy.,   Sitsili-   yaga
I   Tarix   falsafasining   nazariy   asoslari .  35-b. 181qarashli Argiriya shahri) bo‘lib, yirik tarixchi olim sifatida «Tarixiy
kutubxona»   nomli   40   kitobdan   iborat   asar   yozib   qoldir-   gan.   Bu
tarixchilar   o £
z   qarashlarida   insoniyat   taraqqiyotida   aso-   san   tarixni
harakatlantiruvchi   kuch   sifatida   tavsiflagan   bo‘lsalar,   Avgustin
dinga e’tiqod qiluvchilar qarashlarini aks ettirgan holda ilohiy davlat
tarixi   falsafasini   yaratdi.   Avgustin   qarashlariga   ko‘ra   jamiyat   va
insoniyatning   taraqqiyoti   ilohiy   mazmunga   ega   bo‘lib,   u   xristian
cherkovi   va   uning   faoliyati   misolida   davlat   va   unda   so-   dir
bo‘layotgan   barcha   jarayonlar   avvaldan   belgilab   qo‘yilgan   ilo hiy
qonuniyatlar asosida amalga oshib boradi va boshqalar bu jarayonga
ta’sir etishi mumkin emas (ilojsiz), mazmunidagi ilohiy davlat tarix
falsafasini   ilgari   surgan   edi.   Keyinchalik   Avgustinning   izdoshlari
tarixni ilohiylashtirishga, tarixiy tafakkurni va tarixni ilohiy tafakkur
orqali   idrok   etish   va   tushunishga   chaqirdilar.   Bu   qarashlar   asosida
keyinchalik   apologetika   tushunchasi,   ya’ni   ta rixiy   voqealarning   va
jarayonlarning   barchasi   oldindan   belgilan-   gan   va   ma’lurn
qonuniyatlarga   asoslangan   holda   sodir   bo‘ladi   de-   gan   teologik
tushunchaning   paydo   bo‘lishiga   asos   bo‘ldi.   Tarixni   bu   tarzda
tushunish   va   anglash   XVIII   asrgacha   ham   o‘z   ahami-   yatini
yo‘qotmadi.   Bu   davrga   kelib   fan   sohalarida   va   ularni   il-   miy
tushunish   borasida   bir   qator   yangi   tushunchalar   va   qarash lar
shakllanib   bordi.   Ular   orasida   tarix   va   uni   tushunish   borasida   ham
bir qator maktablar yuzaga kela boshladi va bu jarayon XIX asrning
ikkinchi yarmi — XX asr o‘rtalarigacha davom etdi.
Tarixni   anglash   va   uni   bilish   nazariyasining   shakllani-   shi
borasida   rna’lum   ma’nodagi   jiddiy   qarashlarni   ilgari   surgan
nazariyachilardan   biri   nemis   faylasufi   va   «absolyut   idealizm»
tizimining   asoschisi   Georg   Vilgelm   Fridrix   Gegel   (1770-yil   27-av-
gust, Shtutgart — 1831-yil 14-noyabr, Berlin) edi. Gegel dunyo- viy
aql-zakovat,   umuminsoniy   tafakkur,   insoniyat   xatti-haraka-   ti   va
aql-idroki   uyg‘unligi   asosida   yuzaga   kelgan,   ong   va   tafakkur
hukmron bo‘lgan yaxlit borliqni tarix deb tushuntiradi.
Gegelning tarixni anglash va bilish borasidagi fikrlari bilan tarix
falsafasi   va   uni   bilish,   anglashga   yo‘naltirilgan   falsafiy   qa-   rashlar 182shakllanishining   yangi   bosqichini   boshlab   berdi.   Gegel   tarix
falsafasiga hayot qonuniyati, ma’naviy shakllanish jarayoni va inson
rivojlanishining   ma’naviy   ehtiyoji   sifatida   qaradi.   Uning   qarashlari
tarix   —   inson   tafakkurining,   ma’naviy-ruhiy   va   axlo-   qiy
kamolotining mahsuli degan xulosaga kelishga imkon berdi.
F.Bekon   tarixiy   haqiqatni   aniqlashda   eng   avvalo   tadqiqot
obyekti   o‘rganilayotgan   predmet   yoki   hodisaning   aynan   o‘zi   emas,
balki, uning mohiyati va uni yuzaga chiqaruvchi oddiy tabiiy omillar
bo‘lishi shartligini ta’kidlasa, E.Kondilyak bilishni eng oddiy — his
etish   va   fikrlash   orqali   amalga   oshirish   kerak,   degan   fikrni   ilgari
suradi.   Aksariyat   nazariyotchilar   o‘zlari   taklif   qilgan   va   nazariy
jihatdan asoslab bergan uslublari haqiqatni anglash va bu borada har
qanday   xatoliklardan   xoli   bo‘lishda   asosiy   ekanli-   gini   ta’kidlab
o‘tganlar.   Eng   asosiysi   bu   g‘oyalar   va   yondashuvlar   aksariyat
hollarda biri ikkinchisini to‘ldirib, mukammallashtirib kelsa, boshqa
holatlarda   tarixiy   haqiqatni   anglashda   eng   maqbul   yo‘l   va   uslubni
tanlab olish imkoniyatini ta’minlaydi.
N.Jo‘rayevning   fikricha,   «Tarix   -   tafakkur   mahsuli.
O‘tmishimizda   bo‘lgan   har   bir   hodisa,   ma’lum   ma’naviy-ruhiy,
ijtimoiy-siyosiy muhit ta’sirida yuz bergan. Unga nazar solgan- da,
voqealar   zamiridagi   mantiq,   falsafa,   ruhiyat,   siyosat,   iqti-   sod,
qo‘yingki,   har   bir   davrning   o‘ziga   xos   shukuhi-ji   tashvish-   lari,
sevinch-u   iztiroblari   ko‘zga   yaqqol   tashlansin.   Ongimiz   va
shuurimizga   mustahkamroq   o‘rnashsin.   Ana   shunda   kishini   fikr-
lashga,  o‘tmishni  idrok  qilib,   kelajakni   aql  yo‘rig‘i  bilan   belgilash-
ga   yordam   beradi.   Tarixning   tafakkur   mahsuli   va   ulug‘   murabbiy-
ligi, oliy qadriyat ekanligi ana shu bilan belgilanadi...
Tarixga   to‘g‘ri   yondashish,   uni   to‘g‘ri   tushunib,   to'g‘ri   tadqiq
etish   uchun   biz   o‘zimizni   tarixiy   taqdirga   qo‘shib   yuborishimiz,
uning   ichida   yashashimiz   kerak.   Ana   shunda   uning   tirikligini,
yaxlitligini   tushunamiz,   butun   ko‘lami   va   miqyosi   bilan   qamrab
olamiz, mohiyatini anglab yetamiz. Tarixiy taqdir bilan taqdir- doshlik,   tarixiy   taqdir   jarayonini   ongimiz,   qalbimiz   va   tafak-
kurimiz   orqali   o‘tkazib,   vorislik   hissini   tuyganimiz   sayin   konkret
shaxs   taqdiri,   zamon   va   makon   qiyofasi   ko‘zga   yorqinroq   tashla-
nadi. Inson, zamon va makonning yaxlit qiyofasi to‘laligicha bu- tun
salmogfi   bilan   gavdalanadi.   Inson   ma’naviyati,   uning   shak-   lu
shamoyili   orqali   qaysidir   darajadagi   tarixiy   voqelik   va   taqdirga
daxldorlik  aniqlanadi.  Tarixni   O‘ rganishda muarrixlarimiz  sana- lar
va   voqealarni   tahlil   etish   bilan   birga,   ularning   ortida   turgan
taqdirlar,   kechinmalar,   ruhiyatlar,   manfaatlar   va   hokazolar   gir-
dobida   ham   yashamog‘i   kerak.   Ana   shunda   tarixi   haqidagi   fikri-
miz,   xulosamiz   asosli,   so‘zimiz   ta’sirli,   g‘oyalarimiz   yashovchan
bo‘ladi»'.
Tarixiy   bilish   avtonom   xususiyatga   ega   bo‘lib,   falsafiy   mak-
tablar   va   falsafiy   yo‘nalishlarning   ta’sirini   bilvosita   va   shartli   ra-
vishda   (zaruriy   holatlarda)   qabul   qilishi   mumkin.   Falsafa   tarix
faniga bilishning uslublari va yondashuvlarinigina berishi mum- kin.
Tarixchilar   ko‘p   hollarda   falsafiy   yo‘nalishlar   va   ularning   mo-
hiyatini tarix fanida tadqiqotlarida keng ravishda qoMIamaydilar va
shu   sababli   ularning   uslublarni   tanlashi   ko‘p   hollarda   erkin-em-
pirik (tajribadan kelib chiqqan holdagi) xususiyatga ega bo‘ladi.
Ko‘pincha   tarixchilar   tadqiqot   uslublarini   tanlashda   eklektik
uslubda   ham   yondashadilar,   ya’ni   tanlangan   uslublarning   qanday
falsafiy   maktablar   va   yo‘nalishlarga   mansubligini   e’tiborga   olma-
gan  holda  tarixiy  tadqiqot  uchun  zarur  bo‘lgan  tadqiqot   uslubla rini
tanlab oladilar va tadqiqotlarga jalb etadilar va bunda asosiy maqsad
tadqiqot jarayonida erishiladigan natijaga qaratiladi. Bun- dan shuni
anglash   mumkinki,   tarixchilar   falsafaning   u   yoki   bu   yo‘nalishiga
qat’iy rioya etishga majburiyat  his etmaydilar. Shun- ga ko‘ra tarix
fani   kumulyativdir,   ya’ni   u   eskirgan   uslublarni   chet-   ga   surib
qo‘ymaydi va tadqiqot uslublarini doimiy ravishda yan- gilari bilan
to‘ldirib   boradi.  Tabiiyki,   agar  tarixchi   falsafa  fanidan  ham  chuqur
bilimga ega bo‘lsa, u tadqiqot yo‘nalishlari va uslub-  I
I  Tarix falsafasining nazariy asoslari. 37-b.
183 184larni   tanlash   va   tadqiqotga   jalb   etishda   ko‘proq   natijaga   erishish   mumkin,
shuning   uchun   bir   qator   yirik   tarixchilar   falsafa   sohasi-   da   ham   katta
muvaffaqiyatlarga   erishganlar.   Ayni   vaqtda   tarix-   chi   falsafaning   u   yoki   bu
tamoyillarining   eng   nozik   jihatlariga-   cha   e’tibor   qaratmaydi,   chunki   bu   falsafa
fanining   xususiyatlarini   o‘zida   aks   ettiradi   va   tarixchi   ulardan   faqat   tadqiqot
uchun va o‘z ilmiy tadqiqot mavzusining mazmunidan kelib chiqqan holda- gina
zarur   bo‘lganlari   va   samarali   hisoblanganlarini   olishi   mum-   kin.   Shundan   kelib
chiqqan  holda  quyida  tarix   fanining  rivojlani-  shi  uchun jiddiy   ta’sir  ko‘rsatgan
bir qator falsafiy yondashuvlar va falsafiy uslublar haqida so‘z yuritiladi.
Shu   o‘rinda   O‘zbekiston   Respublikasi   Birinchi   Prezidenti   I.A.Karimovning
«Yuksak   ma’naviyat   —   yengilmas   kuch»   asarida-   gi   quyidagi   fikrlari   alohida
e’tiborga molikdir:
— «Albatta, bunday falsafiy yondashuvlarning har biri o‘z davridagi mavjud
siyosiy-ijtimoiy   vaziyat,   hukmron   mafkura,   jamiyatning   huquqiy   va   madaniy
saviyasi,   turli   sotsial   guruh   va   toifalarning   qarashlarini   ifoda   etishga   xizmat
qiladi.
Ijtimoiy   taraqqiyotning   turli   davrlarida   bunday   bahslar   sof   nazariy   masala
doirasidan   chiqib,   ma’lum   bir   tuzum   yoki   dav-   latning   rasmiy   mafkurasi
maqomini   ham   olgan.   Buning   tas-   dig‘ini   uzoqqa   bormasdan   yaqin   tariximizda
—   sho‘ro   zamonida   materialistik   qarashni   ustun   qo‘yish   natijasida   materiya
birlam-   chi,   ong   esa   ikkilamchi,   degan   tamoyilning   hukmron   dunyoqa-   rash
darajasiga   ko‘tarilgani,   buning   oqibatida   insonning   ma’naviy   qadriyatlari,
ayniqsa,   uning   milliy   va   diniy   tuyg‘ulariga   bepisand   qarab   kelingani   misolida
ham ko‘rish mumkin.
Ushbu   masalaga   chuqurroq   va   atroflicha   nazar   tashlaydigan   bo‘lsak,   avvalo
shuni aytish kerakki, bu ko‘hna dunyo, biz yasha- yotgan hayot yagona, yaxlit bir
voqelikdir.   Shunday   ekan,   mod-   diy   ehtiyojlarni   insonning   ruhiy   olamiga
qarama-qarshi qo‘yish, ularning birini ustun deb bilgan holda, tiriklikning asosiy
maqsa- di sifatida qabul qilish qandaydir biryoqlama qarash ifodasi, deb aytsak,
xato bo‘lmaydi.
Qolaversa, bu masalaga bunday keskin yondashuv, xususan, odamning ruhiy
dunyosini   mensimaslik,   uni   ikkilamchi   o‘rin-   ga   qo'yish   oxir-oqibatda   jamiyat
hayotida inqirozga olib kelishi muqarrar ekanini tarix ko‘p marotaba isbotlagan» I
.
I  Yuksak ma’naviyat — yengilmas kuch.  66—67- bb . 185Pozitivizm.   XIX asrning ikkinchi yarmidan boshlab tarix- shunoslik sohasida
ingliz   olimi   O.Kontning   «pozitiv»   falsafasi   katta   ta’sirga   ega   bo‘la   boshladi.
Uning  izdoshlari   tarix  fanini   ham  «pozitiv»   fanga  aylantirishga   harakat  qildilar.
Tarixchi   turli  xil  «keragi   yo‘q, kulgili»  tizimlardan  voz  kechishi,  aniq  dalillarni
qaror   toptirish   va   ularni   tavsiflab   berish,   dalillarni   tekshirish   va   manbalarni
tanqidiy tahlil qilishga e’tibor qaratishi kerak, deb hisobladilar.
Pozitivistlar   tarixni   «pozitiv»   bilimga   aylantirishga   harakat   qildilar.   Bu
tushunchaning mohiyati shundaki, pozitivistlar ham- ma haqiqiy, pozitiv bilimlar
konkret   fanlarning   mahsulidir,   falsafa   esa   bunday   bilimlarni   bera   olmaydi,
shuning uchun uning kera gi yo‘q, degan g‘oyaga asoslangan subyektiv qarashga
ega   edilar.   Ular   tarixiy   dalillar   bilan   qanday   ishlash,   manbalarni   tahlil   qilish
bo‘yicha bir qancha metodlarni taklif qildilar.
«Pozitiv tarix» g'oyasiga nemis tarixchilari va neokantchilari Windelband va
G.Rikkertlar   darhol   qarshi   chiqib,   tarixni   jami-   yatning   rivojlanib   boruvchi
qonuniyatlari  asosida  emas,  balki,  alohida   va  takrorlanmas   holatlar,   ko‘rinishlar
asosida o‘rganishni tarixchi oldiga vazifa qilib qo‘ydilar.
Pozitivistlarning   fikricha,   jamiyatning   taraqqiyot   qonunlari   bu   tabiat
qonunlarining   davomidir.   O.Kont   sotsiologiyaning   asos-   chisi   sanalib,
evolyutsion   yondashuvni   (oddiylikdan   murakkab-   likka   qadar)   jamiyat
taraqqiyoti qonuniyatining asosi ekanligini himoya qildi.
Jamiyat   evolyutsiyasiga   bir   qator   omillar   ta’sir   o‘tkazadi,   ya’ni   siyosiy,
iqtisodiy,   ijtimoiy,   geografik,   mafkuraviy,   biologik,   psixo-   logik   va   boshqalar
bo‘lib, ular jamiyat taraqqiyoti jarayonida teng o'ringa va ahamiyatga ega bo‘lib,
bir   vaqtda   harakatda   bo'ladilar,   ya’ni   ularning   har   biri   jamiyat   hayotida   bir
vaqtning o‘zida sodir bo‘lib turadi. Tarixchilar esa bu omillarni alohida yoki bir
vaqtda   bir   nechasinigina   o‘rganib,   tadqiq   etganlar.   Hozirgacha   tarixchi-   larning
tadqiqotlarida bu holatni kuzatish mumkin.
Ijtimoiy-iqtisodiy jarayonlarga qiziqish va statistik uslublarni qo‘llash alohida
o‘rin   tuta   boshladi.   Bu   ham   o‘z   o'rnida   tarix   fani   tadqiqotlarida   ilgarilashga
intilish   bo‘lib,   ishlab   chiqarish   tarixi,   qishloq   xo‘jaligi   tarixi,   savdo-iqtisodiy
munosabatlar   tarixi   tarixiy   tadqiqotlarning   obyektiga   aylanib   bordi.   Asosiy
e’tibor intellek- tual taraqqiyot, aqliy rivojlanishga  qaratildi. Tarixchi pozitivist-
lar ilgari surgan uslublardan biri bu tarixiy taqqoslash uslubidir. Pozitivistlarning
asosiy   kamchiliklari   —   tarixda   hodisalarning   ichki   sabab-oqibat   aloqadorligi
imkoniyatlarini   inkor   qildilar   va   tarixchining   asosiy   vazifasi   tarixiy   hodisalar 186sodir bo‘lishining «nima uchun sodir bo‘ldi» degan savolga emas, balki «qanday
so dir bo‘ldi» degan savolga javob berishdan iborat deb hisobladilar.
Pozitivizm barcha tarixchilar tomonidan birdek qabul qilin- maganligi sababli
uni   turli   tarixchilar   turlicha   nuqtayi   nazardan   qo'llaganlar   va   tarixshunoslik
sohasida o‘ziga xos iz qoldirgan- lar.
Ulardan   biri   Buyuk   Britaniyalik   G.Bokl   jahon   sivilizatsiyalari   tarixini
yaratish   maqsadida   19   ta   tilni   o‘rganib,   20   mingdan   ortiq   kitobga   ega   bo‘lgan
kutubxona   tashkil   qildi,   biroq   u   faqatgina   ik-   ki   kitobdan   iborat   «Angliya
sivilizatsiyalari tarixi» nomli kitobi- ni yozishga ulgurdi. Bu kitobning ahamiyati
shundaki,   tarixchilar   G.Bokl   tomonidan   yozilgan   va   qo‘llangan   uslublar   va
tadqiqot-  dagi yondashuvlarni pozitivizm  yondashuvining etaloni  sifatida e’tirof
etdilar. U tarixga eng mardonavor hamda murakkab va qiyin mashg'ulot sifatida
ta’rif   bergan.   G.Bokl   aqliy   taraqqiyot   ja-   rayonining   asosiy   omili   sifatida
qonuniyatlarni   izlab,   ularni   ik-   kilanish   va   shubhalanish   aqliy   taraqqiyotning
harakatlantiruv- chi manbayi deb ko‘rsatadi. Tarixiy hodisalarni aqliy taraqqiyot
jarayonlariga ta’sir ko‘rsatish nuqtayi nazaridan baholadi.
XIX   asr   oxirlariga   kelib   pozitivizm   asta-sekin   o‘zining   ilg‘or   qarashlarini
yo‘qota   boshladi   va   tarixchilar   ko‘proq   empirizmga   e’tibor   qarata   boshladilar.
Shunga   qaramay   XIX   asrning   ikkinchi   yarmini   tarix   fanining   rivojlanishi   davri
sifatida baholanadi va bunda pozitivistlarning ham o‘ziga xos hissasi bolgan.
Marksizm.  Pozitivizm bilan bir qatorda bu davrda yangi qa- rash, ya’ni tarixni
materialistik   tushunish   g‘oyasi   shakllandi.   Bu   g‘oya   dastlab   K.   Marks   va
F.Engelsning   «Kommunistik   partiya   manifesti»   (1848)   nomli   kitobida,
keyinchalik «Kapital» asarida ko‘rsatib berildi.
Marksistlar va marksizm tarafdorlari tarixni falsafiy umum- lashtirish, uning
asosiy   qonuniyatlarini   o‘rganishga   bag‘ishlangan   o‘zlariga   xos   «ilmiy»   g‘oyani
ilgari surdilar.
Bu   g‘oyaning   mazmuniga   ko‘ra   kishilik   jamiyati   taraqqiyo-   tining   asosini
ishlab   chiqaruvchi   kuchlarning   va   ishlab   chiqa-   rish   munosabatlarining
dialektikasi   tashkil   etadi.   Bu   yerda   gap   pozitivistlar   kabi   faqatgina   iqtisodiy
omillar   haqida   emas,   balki   moddiy   ne’matlarning   yaratilishi   va   moddiy
farovonlik   haqi da   ham   bormoqda.   Marksizmga   ko‘ra   jamiyat   taraqqiyotining
asosida ishlab chiqarish shakllarining almashinuvi, ya’ni ibti- doiy jamoa shakli,
antik, feodal,  burjuacha va kommunistik  ish lab chiqarish shakllari  ketma-ketligi
yotadi.   Tarix   —   bu   sinf-   lar   o‘rtasidagi   kurashdan   iborat,   deb   ko‘rsatiladi. 187Tarixda   sodir   bo‘lgan   har   qanday   voqea   va   jarayonlardan   sinfiy   kurash   omilini
izlash kerakligi ko‘rsatilib, K.Marks bu g‘oyaning yuzaga kelishi o‘ziga tegishli
emasligini   ham   ta’kidlab   o‘tadi.   Haqiqatan   ham   bu   boradagi   dastlabki   fikrlar
O.Tyerrining   « Завоевание   Англии   норманнами »   («Angliyaning   normannlar
tomonidan   zabt   eti-   lishi»)   asarida   istilochilarni   (normannlarni)   hukmron   sinf,
mag‘lubiyatga uchraganlarni esa eziluvchi, jabrlanganlar sifatida ko‘rsatib o‘tadi.
Keyinchalik   F.Gizo   sinflarga   bo‘lishda   mulkiy   farqlanish   omilini   ham   ko‘rsatib
o‘tadi. K.Marks esa sinflarning ishlab chiqarish tizimidagi o‘rnini ko‘rsatib berdi.
Uning   sinfiy   bo‘linishga   barham   berishda   proletariat   (ishchilar   sinfi)   diktatu-
rasining   muqarrarligi   haqidagi   fikrlari   va   g‘oyalari   jamiyat   hayoti   uchun   o‘ta
darajada   keskinligi   (radikalligi)   sababli   o‘z   davrining   ko‘pgina   tarixchilari   va
mutafakkirlari tomonidan qat’iy ravish- da rad etildi.  Biroq ayrim hollarda xorij
tarixchilari   tomonidan   tarix   fanida   sinfiy   yondashuvning   qisman   o‘zgartirilgan
holatda-   gi   ko‘rinishlari   bo‘yicha,   ya’ni   mulkiy   daromadi   darajasiga   qarab
o‘rganish ham uchrab turdi.
F.Engels  K.Marksning  tarixni  materialistik  tushunish borasida- gi  qarashlari
haqida   fikr   bildirar   ekan,   bunda   xatoliklar   ham   mav-   judligini   ta’kidlab   o‘tgan.
Bu   vaqtda   ayrim   tarixchilar   tomonidan   iqtisodiy   omilga   tarixiy   jarayonlarni
belgilab   beruvchi   taraqqiyot-   ning   yagona   omili   sifatida   qaralgan,   bu   esa
«soxtalashtirilgan   ma-   terializm»   tushunchasining   shakllanishiga   olib   keldi.
Aslida esa, iqtisodiy omil taraqqiyotning yakuniy bosqichida muhim o‘rin tutgan
bo‘lsa, ayni vaqtda tarixiy jarayonlarni belgilab beruvchi va jamiyat taraqqiyotiga
ta’sir   o‘tkazuvchi   siyosiy,   huquqiy,   maf-   kuraviy,   falsafiy,   diniy,   adabiyot   va
san’at  kabi   asosiy   omillarning   mavjudligini   ham   e’tibordan   chetda   qoldirmaslik
kerak.
XX   asrning   90-yillariga   kelib   marksizm   qarashlari   asosida-   gi   «tarixni
materialistik tushunish» g‘oyasi tarixchilar tomonidan rad etildi va bu tamoyillar
asosida   amalga   oshirilayotgan   tari xiy   tadqiqotlar   ham   barham   topdi,   endi
tarixchilar tadqiqotlar ja- rayonida ilmiy ijodiy erkinlikka erishib, shu vaqtgacha
«yagona va to‘g‘ri» deb hisoblab kelingan tarixni materialistik tushunish g‘oyasi
va   tadqiqotlarni   ham   shu   qarashdan   kelib   chiqqan   holdagi   «ilmiy   xulosalarga
moslashtirish»dan   voz   kechib,   tarixni   umum-   fan   tadqiqotlari   tamoyillaridan
kelib chiqqan holda ilmiy va ta rixiy, obyektiv jihatdan tadqiq qilish imkoniyatiga
ega bo‘ldilar va bu jarayonlar hozirgi kunda ham takomillashtirib va mukammal-
lashtirib borilmoqda. 188Neokantchilik.   Neokantchilik   pozitivistlarning   qarashlariga   qarshi   tarzda
shakllanib, XIX asrning 80-yillarida V.Diltey to monidan ilgari surilgan. Ularning
qarashlaricha   ijtimoiy   hayotda   hech   qanday   qonuniyatlar   mavjud   emas,
tarixchining   subyektiv   xatti-harakatlari   (boshidan   kechirganlari,   ko‘rgan-
bilganlari) bi- lishning eng asosiy vositasidir, tarixiy dalillar — bilishning asosiy
dalillaridir  deb hisoblaydilar.  Fandagi (ilmdagi)  ong, aql, idrok haqidagi  (bunga
tarixni   ham   qo‘shadilar)   bilishning   eng   asosiy   vositasi   bu   —   tushunish   va
intuitsiya   (sezgirlik)dir   deb   ko‘rsata-   dilar.   Neokantchilarning   ta’kidlashicha,
tarix individual, alohida konkret holatlar bilan bog‘liq bo‘ladi, tarix poeziyaga va
san’at- ga yaqin bo‘lib, ko‘proq tavsifiy xususiyatga  egadir.  V.Dilteyning  «ong,
idrok   haqidagi   fan»ning   tabiiy   fanlarga   qarama-qarshi   qo‘yishi   tushunchasi
neokantchilarning   Baden   maktabida   V.Vin-   delband   va   G.Rikkertlar   tomonidan
yanada   rivojlantirildi.   G.Rik-   kertning   ta’kidlashicha   tabiiy   fanlar   uchun   asosiy
uslublar   yetak-   chi   mavqeda   (generallashgan)   bo‘lib,   umumlashtiruvchi   (ya’ni
jarayonlarni   o‘rganishdan   boshlab   tizimlarni   o‘rganishgacha,   tav-   siflashdan
tahlilga   o‘tishi   kerakligi   to‘g‘risidagi   fikr)   xususiyat ga   ega.   Tarix   uchun   esa
uslublar   individual   xususiyatga   (alohida   yakka   jarayonni   yoki   holatni   tadqiqot
jarayonida   ustun   qo‘yish)   egadir.   Neokantchilar   tomonidan   ilgari   surilgan   eng
asosiy   uslub   —   dalillarni   qadriyatlarga   tenglashtirishdir.   Bunda   qadriyatlar   si-
fatida hodisalar yoki dalillarning ahamiyati ko‘rsatib beriladi. Bu o‘rinda davlat,
san’at,   din   kabilar   tushunilgan.   Tarixning   pred-   meti   sifatida   esa   insoniyatning
madaniy   hayoti   ko‘rsatilib,   tarixni   individuallashtiruvchi   empirik   fan   deb
hisoblanadi.
Garchi bu qarashlar  barcha tarixchilar  tomonidan  birdek qa- bul qilinmagan
boTsada, ayrim hollarda ularning o‘zgargan va yangilangan holatdagi elementlari
tarixiy tadqiqotlarda uchrab turadi. Ko‘plab faylasuflar va tarixchilar tarix fanida
nazariya-   ning   muhimligini   inkor   qiladilar   va   garchi   tarixning   fan   sifatida-   gi
maqomini   asoslab   berishda   yetarli   bo‘lmasada   tarixdagi   tak-   rorlanmaslikka   va
individuallikka urg‘u beradilar hamda buni o‘z o‘rnida tarixni «soxtalashtirilgan
sotsiologiyalashtirish»dan ma’qul deb hisoblaydilar.
Strukturalizm.   Tarixiy   voqelikni   o‘rganish   va   tadqiq   etishda-   gi
individuallashtirish uslubiga qarama-qarshi ravishda struktura- listlar strukturali-
vazifaviy   va   strukturali-tizimli   tahlil   uslubini   taklif   qilib   chiqdilar.   Bu   uslub
borasida ish olib borgan fran- suz lingvisti  F. De Sossyur dastlabkilardan bo‘lib
«diaxron»   va   «sinxron»   atamalarini   tarix   fani   tadqiqot   uslublari   doirasiga   kirit- 189di.   1973-yil   tarixchilarning   xalqaro   kongressida   strukturalizm   va   uning   tarixiy
tadqiqotlardagi imkoniyatlari haqida ilk bor ma’ru- za qilindi.
Struktura   (tuzilish)   obyektning   muhim   xususiyatlari   va   jihat-   larini   aniqlab
beruvchi   ichki   mustahkam   va   barqaror   munosabat-   larining   tizimi   sifatida
tushuniladi. Shuningdek bu uslub tarix- da tarixiy voqelik, hodisa va jarayonlarni
ularning   ichki   tarkibiy   jarayonlari   va   hodisalari   tizimi,   ularning   o‘zaro
bog‘lanishi   va   munosabatlarni   tekshiruvchi   sifatida   qarashni   anglatadi.   Ichki
bog‘lanishlar   va   munosabatlardagi   buzilishlar   yoki   bo‘shliqlar   bu   tizimnining
mukammalligiga   putur   yetkazadi.   Jamiyatda   mak-   rostrukturalar   va
mikrostrukturalar   mavjud   bo‘ladi.   Tarixchi   na-   faqat   taraqqiyot   darajasini
o‘rganishi, balki,  sinxron ravishda  sa- bab-oqibatli  aloqadorlik  bilan  bir qatorda
vazifaviy   aloqadorlikni   ham   o‘rganishi   lozim.   Biroq   strukturalistlarning   barcha
qarash- lari ham tarixchilar tomonidan to‘liq qabul qilinmagan, ayrim tarixchilar
esa   strukturaviylik   tarixdan   shaxsni   siqib   chiqara-   di   va   tarixiy   jarayonlarning
tavsifi   shaxs   ishtirokisiz   aks   ettirili-   shi   mumkin,   degan   fikr   ham   bildirganlar.
Biroq   strukturaviylik   uslublari   orasidan   tarix   tadqiqotlari   uchun   qabul   qilingan
mate-   matik   uslublar   tarixni   ilmiy   o‘rganishda   ma’lum   muvaffaqiyatlar-   ga
erishdi va tadqiqotlarda qanday uslubdan kengroq foydalanish tarixchinig o‘ziga
bog‘liqdir.
Postmodernizm   (poststrukturalizni).   XX   asrning   70-yillariga   kelib   tarixiy
bilishning   bir   qator   nazariyalari   qayta   ko‘rib   chiqi-   la   boshlandi.   Natijada
nazariyalar   qatoriga   «lingvistik   burilish»   hamda   «semiotik   yondashish»
nazariyalari   (uslublari)   qo‘shildi.   Yangi   yondashuvga   ko‘ra   tarixiy   bilishning
obyekti   hisoblangan   tarixiy   voqelik   til   va   talaffuz   amaliyotiga   asosan
shakllantirili-   shi   ko‘zda   tutildi.   Til   omiliga   faqatgina   muloqot   vositasi   sifatida
emas,   balki   fikrlash,   ma’naviylikning   asosi   bo‘luvchi   omil,   fikr-   larni   o‘zaro
bog‘lovchi   omil   sifatida   ham   qaraldi.   Til   voqelikni   aks   ettirmaydi,   «aks
ettiruvchi» har doim ham «aks ettiriluvchi» bilan aynan bir xilda bo‘lmaydi. Bu
tushunchadan kelib chiqadi- gan fikr shuki, manbaning matni va tarixiy narrativ
(tarixiy   vo-  qelikka   (tarixiy   manbalar   va   fakt   (dalil)larga)   umumiy   yaxlitlik-   da
qarash   (qabul   qilish)ga   ishonchsizlik   paydo   boMadi.   Shundan   kelib   chiqqan
holda   matnlarning   ma’nolarini   ochib   berish   (o‘qiy   olish),   mazkur   matnlardagi
madaniy xususiyatlarni ko'rsatib be- ra olish, ayni vaqtda esa manba matnidagi til
xususiyatlarining o‘zgarib borishiga diqqatni qaratish talab etildi.
Tarixchi-postmodernistlar matnni obyektlashtirilgan belgi si fatida emas, balki 190narsaning shartli  ravishdagi  shakli boMgan va ayni vaqtda  ko‘plab izohlarga  va
ta’riflarga   asos   bo‘luvchi   bel-   gili   kod   (harflardan   tuzilgan   maxsus   belgi,
ishoralar)lar sifati da ta’kidlaydilar. Bundan esa matnlarni deshifrovka (noma’lum
harflar   bilan   yozilgan   narsani   o‘qish,   ochish)   va   axborotni   yet-   kazib   berilishi
masalasiga   e’tibor   kuchaytirildi.   Manbaning   ti-   li   o‘tmishni   va   o‘tmish
obrazlarini   gavdalantiradi.   Tarixchi   o‘z   taassurotlarini   so‘zlarga   aylantiradi,
tarixchi   tadqiqotchi   (man-   bani   o‘quvchi)   esa   uni   so‘zlar   vositasida   obrazlarga
aylantiradi,   biroq   ayni   shakllantirilgan   obrazlar   o‘rtasidagi   farq,   ya’ni   tarix chi
(manbani   yozuvchi)   va   tadqiqotchi   (manbani   o‘quvchi)larning   shakllantirgan
obrazlari bir-biridan keskin farqlanishi mumkin.
Matn   dekonstruksiyaga   moyildir,   matndan   tashqarida   hech   narsa   yo‘q   —
ya’ni,   empirik   materiallar   mavjud   emas   va   tari xiy   tajriba   ham   yo‘q.   Tarixchi
faqatgina   matnga   bog‘langan   hol da   va   undan   kelib   chiqib   voqealarga   nisbatan
o‘zining   tavsifini   keltirishi   va   munosabatini   bildirishi   mumkin.   Bunda   har   qan-
day tanqidiy tahlil va interpretatsiya tarixchining matnga alo- qador emasligidan
kelib   chiqib   inkor   qilinadi.   Amerikalik   olim   D.Lekarp   postmodernistlarning
yuqoridagi   fikrlari   va   qarashla-   rini   o‘zining   «matnning   o‘zida   ham   hech   narsa
mavjud emas» degan tushunchasi bilan «boyitdi». Shu o‘rinda I.M.Savelyev va
A.V.Poletayevlarning bir fikri o'rinlidir, ular kinoyali tarzda «bir narsa ko‘ngilni
xotirjam   qiladiki,   u   ham   bo‘lsa   ko‘pgina   tarixchi-   larning   o‘zlari   ham
postmodernistlar diskursini tushunmaydilar».
Postmodernistlarning   fikrlari   agar   yuqoridagi   qarashlar   bi lan   cheklanganda
ham tarixchilarning jiddiy qarshiligiga duch kelmagan bo‘lardi. Postmodernistlar
o‘z   qarashlarida   logotsen-   trizm   —   ratsionallik   g‘oyalarini,   maorif   va
taraqqiyotni,   «katta»   narrativlar   (tarixiy   voqelikka   (tarixiy   manbalar   va   fakt
(dalil)lar-   ga)   umumiy   yaxlitlikda   qarash   (qabul   qilish)ni   inkor   qilgan   hol-   da
g‘oyalarni ilgari surdilar. Shuningdek, fanning mavqeini ham qayta ko‘rib chiqib,
uni   «diskurs»   tushunchasi   bilan   almashtirish-   ga   harakat   qildilar.   Ular   tarixchi
mutaxassisligining   mutaxassislik   sifatidagi   mavqeini,   tarixiy   bilish
tamoyillarining   mavjudligini,   tarixiy   voqelikning   haqqoniy   (obyektiv)   bilish
imkoniyatlarini ham shubha ostiga oldilar. Biroq tarixchilar postmodernistlarning
bir  qator  fikrlarini   inkor  qildilar   va ularni   qollamadilar.   Ya’ni,  postmodernistlar
tomonidan ilgari surilgan «matndan tashqarida hech narsa mavjud emas», «tildan
tashqari»   reallik   mavjud   emas»   degan   qarashlar   qat’iy   ravishda   inkor   qilindi.
Biroq   ma’lum   davr   oralig‘ida   tarixchilar   bu   qarashlarni   «yumshatib»   bordilar, 191ayrim uslublarning samarali jihatlaridan, xususan tarixiy manbalarning tahlili va
narrativlardan   tadqiqotlarda   foydalana   boshladilar,   bi roq   ayni   vaqtda   yuqorida
inkor qilingan jihatlarni ham nazardan chetda qoldirmadilar.
Yuqoridagilarga   xulosa   sifatida   aytish   mumkinki,   mazkur   qismda   barcha
falsafiy   tamoyillar   haqida   ham   so‘z   yuritilma-   di.   Jumladan,   ekzistensializm   va
uning   jamiyatdagi   shaxs   fojeasi   masalalari,   shuningdek   tarixning   diniy   falsafasi
masalalari haqi da ham to‘xtalib o‘tilmadi. Bu va bu kabi bir qator yondashuvlar
turli-tuman  tarixchilarning  dunyoqarashiga  ta’sir  o‘tkazib  kelgan.  Agar  tarixchi,
ayniqsa yosh tadqiqotchi o‘z ilmiy tadqiqotlari ja- rayonida bu kabi masalalarga
duch   kelsa,   eng   avvalo   mazkur   yon dashuvlar   borasidagi   ilmiy   adabiyotlarga
murojaat   qilishi   va   ko‘ri-   layotgan   masala   yuzasidan   hamda   yuqoridagi
yondashuvlarning   tadqiqot   uchun   samara   berishi   mumkin   bo‘lgan   imkoniyatlari
yu- zasidan xulosa chiqara olishi, yetarlicha bilimga ega bo‘lishi ta- lab etiladi.
Tayanch tushunchalar   — «tarixning otasi», tarixni harakat- lantiruvchi kuch,
ilohiy davlat tarixi falsafasi, apologetika, «ab- solyut idealizm», ong va tafakkur
hukmron   bo‘]gan   yaxlit   borliq,   haqiqatni   anglash,   tarixiy   bilish,   empirik,
pozitivizm,   aniq   dalil-   larni   qaror   toptirish,   manbalarni   tanqidiy   tahlil   qilish,
«pozitiv   tarix»,   tarixiy   taqqoslash   uslubi,   marksizm,   neokantchilik,   indi vidual,
strukturalizm,   struktura,   postmodernizm,   poststruktura-   lizm,   «lingvistik
burilish», «semiotik yondashish», deshifrovka, logotsentrizm
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Tarixni bilishning avtonom xarakterini izohlab bering
2. Pozitivizm nima?
3. Tarixda sabab va oqibatlarni chuqur anglashni inkor qilish- ni tushuntirib
bering.
4. Tarixni materialistik tushunish nima?
5. Neokantchilik haqida tushuncha bering.
6. Lingvistik burilish qanday tushuncha?
7. Matn tahlili qanday amalga oshiriladi?
8. Poststrukturalizmni sharhlab bering.
9. Postmodernizmni sharhlab bering.
10. Strukturalizmning mohiyatini aytib bering. 192Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Diskurs (diskursiv)   — falsafada mantiqiy fikrlashga asoslanil- gan, diskursiv
bilish — mantiqiy fikrlash asosida shakllantirilgan bilish.
Narrativ   —   hikoya   qilish,   aytib   berish,   xabar   qilish.   Tarixiy   vo-   qelikka
(tarixiy manbalar va fakt (dalil)larga) umumiy yaxlitlikda qarash (qabul qilish).
Neokantchilik   —   neokantchilarning   qarashlaricha   ijtimoiy   hayotda   hech
qanday   qonuniyatlar   mavjud   emas,   tarixchining   subyektiv   xatti-harakatlari
(boshidan   kechirganlari,   ko‘rgan-bil-   ganlari)   bilishning   eng   asosiy   vositasidir,
tarixiy dalillar bilish- ning asosiy dalillaridir deb hisoblaydilar. Fandagi (ilmdagi)
ong,   aql,   idrok   haqidagi   (bunga   tarixni   ham   qo‘shadilar)   bilishning   eng   asosiy
vositasi   bu   —   tushunish   va   intuitsiya   (sezgirlik)dir   deb   ko‘rsatadilar.
Neokantchilarning ta’kidlashicha, tarix individual, alohida konkret holatlar bilan
bog‘liq   bo‘ladi,   tarix   poeziyaga   va   san’atga   yaqin   bo‘lib,   ko‘proq   tavsifiy
xususiyatiga egadir.
Pozitivizm   —   XIX   asrning   ikkinchi   yarmidan   boshlab   ingliz   olimi   O.Kont
tomonidan  ilgari  surilgan.   Pozitivistlar   hamma   haqiqiy,   pozitiv  bilimlar  konkret
fanlarning mahsulidir, falsafa esa bunday bilimlarni bera olmaydi, shuning uchun
uning   kera-   gi   yo‘q,   degan   g‘oyaga   asoslangan   subyektiv   qarashga   ega   edilar.
Pozitivistlar   aniq   dalillarni   qaror   toptirish   va   ularni   tavsiflab   be-   rish,   dalillarni
tekshirish   va   manbalarni   tanqidiy   tahlil   qilishga   e’tibor   qaratishi   kerak,   deb
hisobladilar.   Pozitivistlarning   fikri-   cha,   jamiyatning   taraqqiyot   qonunlari   bu
tabiat   qonunlarining   davomidir.   Tarixchi   pozitivistlar   ilgari   surgan   uslublardan
biri bu tarixiy  taqqoslash uslubidir. Asosiy kamchiliklari  — pozitivistlar  tarixda
hodisalarning   ichki   sabab-oqibat   aloqadorligi   imkoniyat-   larini   inkor   qildilar   va
tarixchining   asosiy   vazifasi   tarixiy   hodi-   salar   sodir   bo‘lishining   «nima   uchun
sodir   bo‘ldi»   degan   savolga   emas,   balki   «qanday   sodir   bo‘ldi»   degan   savolga
javob berishdan iborat deb hisobladilar.
Strukturalizm  — tarixda tarixiy voqelik, hodisa va jarayonlarni ularning ichki
tarkibiy   jarayonlari   va   hodisalari   tizimi,   ularning   o‘zaro   bog‘lanishi   va
munosabatlarni tekshiruvchi sifatida qarash.
/
TARIX FANI TADQIQOTLARIDA 193UMUMFAN USLUBLARI
Mantiqiy   va   tarixiy   uslub.   Tarixiy   uslub,   voqea   sabablarining   ochilishi.
Taxminlardan   aniqlikka   o‘tish.   Tizimli   yondashuv   va   tizimli   tahlil.   Induksiya,
deduksiya. Tahiti va sintez .  Modellashtirish. Matematik modellashtirish.
Tarixiy   tadqiqotlarning   amalga   oshirilishida   tadqiqotning   mazmuni   va
tadqiqot   obyektining   xususiyatlariga   bog‘liq   hol-   da   barcha   tadqiqot
uslublarining qo‘llanilishi muhim ahamiyat kasb etadi. Tadqiqot uslublari esa o‘z
o‘rnida   bir   necha   turlarga   bo‘linadi.   Bu   borada   bugungi   kungacha   ko'pgina
tarixchilar o‘z ftkrlarini bildirib o‘tganIar.
Pozitivistlarning   fikricha,   ilmiy   tadqiqot   uslublari   barcha   ijti-   moiy   va
gumanitar  fanlar  uchun  birdek   xos   bo'lishi   kerak.  Neo-  kantchilar  esa  tarix  fani
tadqiqot   uslublarini   tabiiy   fanlar   tadqiqot   uslublariga   qarama-qarshi   qo‘yganlar.
Biroq amalda bu holatning tushunilishi birmuncha murakkablik kasb etadi, ya’ni,
birinchidan   barcha   fanlar   tadqiqotlari   uchun   xos   bo‘lgan   umumfan   uslublari
mavjud   bo‘lsa,   ikkinchidan   u   yoki   bu   konkret   fanlarning   hamda   fanlar
komplekslarining tadqiqotlari uchungina xos bo‘lgan fan larning maxsus tadqiqot
uslublari   ham   mavjud.   Tarix   fani   metodo-   logiyasiga   oid   ilmiy   va   o‘quv
adabiyotlarida   (I.Kovalchenko)   maz-   kur   uslublarning   tadqiqotlar   jarayonida
qoMlanilishi   borasida   bir   qator   fikrlar   berib   o‘tilgan.   Quyida   ana   shu
uslublarning   qo'llanili-   shi   borasida   bildirilgan   ayrim   holatlar   haqida   so‘z
yuritiladi.
Mantiqiy   va   tarixiy   uslub.   Tarixda   tadqiqot   obyektining   ma-   kondagi
tizimliligi,   uning   tuzilishi   va   vazifalari   (mantiqiy   uslub)   hamda   tadqiqot
obyektining vaqt (zamon)dagi mavjudligi (di- axron — tarixiy uslub) birgalikda,
ya’ni   sinxron   holatda   o‘rgan-   iladi.   Tadqiqot   jarayonida   yuqoridagi   har   ikki
uslubdan   alohida   holda   hamda   har  ikkisini   umumlashtirgan   holda   ham   foydala-
nish   mumkin.   Natijada   fanning   makondagi   va   vaqt   (zamon)da-   gi   holatini   bir
vaqtning o‘zida o‘rganish imkoni yuzaga keladi.
Mantiqiy  uslub  tizimli  yondashuv asosida  obyektning  tuzilishi  va vazifalarining
tahlili nuqtayi nazaridan o‘rganish imkonini beradi.
Tarixiy   uslub   tarixiylik   tamoyillarini   aks   ettirib,   taraqqiyot   jarayonlari
tadqiqot obyektining turli vaqtlardagi holatini alohi- da-alohida tahlil etish orqali
o‘rganiladi. Bunda avval tadqiqot obyektining strukturasi va vazifalari o'rganilib,
so‘ngra   tarixiy   tah lil   amalga   oshiriladi.   Bu   ikki   uslubni   bir-biridan   ajratib
tashlash   maqsadga   muvofiq   emas.   Agar   faqatgina   tarixiy   uslubning   o‘zi-   ga 194asoslanib   xulosa   chiqariladigan   bo‘lsa,   o‘rganilayotgan   davrning   faqatgina
mavjud   tarixiy   holatini   anglash   mumkin,   biroq   bu   holat-   ni   mantiqiy   jihatdan,
ya’ni tizimli yondashuv asosida strukturaviy jihatdan tahlil etilsa, ohganilayotgan
tarixiy   davr   yoki   tarixiy   ja-   rayon   haqida   atroflicha   to‘liqroq   xulosalarga   ega
bo‘lish mumkin.
Konkretlikdan   abstraktlikka   (aniqlikdan   mavhumlikka)   o‘tish   va
abstraktlikdan   konkretlikka   (mavhumlikdan   aniqlikka)   o‘tish.   Bu   uslub
tadqiqotlar   jarayonida   tadqiqotning   yo‘nalishini   aniqlashtirish   xususiyati   bilan
ahamiyatlidir.
Konkretlik   bilish   obyektini   unga   xos   bo‘lgan   barcha   jihatlari   bilan   idrok
qilishdir.   Abstraklashtirish   esa   reallikning   u   yoki   bu   jihatlarini   fikrlash
yordamida tasavvur qilishdir.
Konkretlikdan   abstraktlikka   (aniqlikdan   mavhumlikka)   o‘tish   uch   usulda
amalga oshiriladi.
Birinchi   usul   —   e’tiborni   chetga   tortish,   chalg‘itish   vositasi-   da,   tadqiqot
obyektining u yoki bu tarkibiy jihatini boshqalardan alohida ajratgan holda yoki
obyektning   u   yoki   bu   belgilarini   jam-   lagan   holda,   mazmun-mohiyati   hamda
rasmiy-miqdoriy model- lariga asoslangan holda tadqiq etish.
Ikkinchi   usul   —   turli   hodisalarni   aynan   o‘xshash   hodisalar   si-   fatida
abstraktlashtirish   usuli   bo‘lib,   obyektga   o‘ziga   xos   va   taal-   luqli   bo‘lmagan
holatlar   orqali   baho   beriladi.   Bu   holat   turli   xilda-   gi   klassifikatsiyalash
(voqealarni   tasniflash)   va   tipologiyalashda   (jismlar   va   hodisalarni   umumiy
alomatlariga asoslanib guruhlar- ga, turkumlarga ajratish) qo‘llaniladi.
Uchinchi   usul   —   ideallashtirish   bo‘lib,   obyekt   ayrim   ideal   (mukammal)
xususiyatlariga   asoslanib   shakllantiriladi.   Ular   obyekt-   ning   o‘zigagina   xos
bo‘lib,   biroq   obyektda   yetarli   darajada   ifoda-   lanmagan   yoki   obyektda   yetarli
darajada   o‘z   aksini   topmagan.   Bu   uslub   deduktiv-integral   modellashtirish
imkonini   beradi.   Abstrakt-   lashtirish   obyekt   mohiyatini   chuqurroq   tushunishda
yordam beradi.
Biroq   alohida   konkret   hodisalarning   mohiyatini   tushunish   va   anglash   uchun
ikkinchi   uslub   —   abstraktlikdan   konkretlikka   (mavhumlikdan   aniqlikka)   o‘tish
uslubi   ham   katta   ahamiyat   kasb   etadi.   Bunda   konkret-nazariy   bilim   ilmiy
tushunchalar,   qonun-   lar   va   nazariyalar   sifatida   o‘zini   aks   ettiradi.   Bu   uslub
birmuncha murakkab bo‘lib, unchalik keng tarqalmagan.
Tizimli   yondashuv   va   tizimli   tahlil.   Tizim   —   real   voqelikda-   gi   alohida 195tarkibiy   jarayonlarning   umumiy   yaxlitligi   bo‘lib,   ular-   ning   o'zaro   birgalikdagi
faoliyati   va   mavjudligi   ularning   tarkibiy   qismlariga   xos   bo‘lmagan   yangi
umumiylashgan xususiyatlarning shakllanishiga olib keladi.
Har bir tizim o‘zining tartibi, tuzilishi va vazifalariga ega. Tizimning tarkibiy
qismlari   —   ichki   tizimlar   va   elementlardir.   Jami-   yatga   xos   bo‘lgan   ijtimoiy
tizimlar  birmuncha  murakkab  tuzilish-  ga  ega  bo‘lib,  ularni   o‘rganish va  tadqiq
etish   tarixchining   vazifa-   sidir.   Tizimli   yondashuv   uslubi   jamiyat   tizimlarini
tartibga   soluvchi   qonunlarni   tushunishga   yordam   beradi.   Bunda   tadqiqot
jarayonida yetakchi uslub tizimli-vazifaviy (strukturaviy-funksional) tahlildir.
Ayrim tarixchilar tomonidan tizimli tahlilda ko'pincha tizim ning muhit bilan
birgalikdagi   faoliyati   inkor   qilinadi.   Barcha   ij timoiy   tizimlarning   asosi   o‘ta
mustahkam   bo‘lgan   o‘ziga   xos-   lik   bo £
lib,   buning   natijasida   struktura   (tizim)
o‘zgarmas   bo‘ladi.   O‘zgarmas   holatlarni   sinxron   o‘rganishga   bo £
lgan   moyillik
ko £
p   hollarda   dinamik   diaxron   tahlil   (turli   o £
zgarishlarni   tadrijiylik,   bosqichlari
bo'yicha tahlil)dan voz kechishga olib keladi.
Induksiya-deduksiya.   Induksiya   —   alohida   holatlardan   umumiy   voqealarga
tomon   tahlil   etish.   Deduksiya   —   umumiy   holatlardan   alohida,   dastlabki
voqealarga tomon o‘rganish. Tarixchi   dalillarni   (faktlarni)   o‘rganish   natijasida   umumiy   tu-
shunchalarga   keladi,   yoki   aksincha,   dalillarni   (faktlarni)   tushun-
tirishda o‘ziga ma’lum tushunchalarni qo‘llaydi. Har bir dalil (fakt)
da   umumiy   holatning   ayrim   qismlari   mavjud   bo‘ladi.   Dastlab   u
alohida   dalillar   (faktlar)   sifatida   namoyon   bo‘lsa,   keyinchalik   ham
shundayligicha   namoyon   bo‘ladi.   F.Bekon   aynan   induksiyani   aso-
siy uslub deb hisoblaydi. Uning fikricha, deduksiyadagi muayyan bir
fikrga   kelish   va   to‘g‘ri   xulosa   chiqarish   ko‘p   hollarda   xatolik-   ka
uchraydi.   XIX   asr   tarixchilari   aksariyat   hollarda   induktiv   uslub-   ni
qo‘Ilaganlar.   Hozirgi   kunda   ham   deduktiv   uslubga   shubha   bilan
qarash   mavjud.   D.Elton   manbalardagi   empirik   materiallarga   xos
bo‘lmagan   nazariyalarni   qo‘llash   fan   uchun   zarar   keltirishi   mum-
kin,   deb   hisoblaydi.   Biroq   uning   bunday   keskin   nuqtayi   nazar
boshqa   tarixchilar   tomonidan   ma’qullanmadi.   Hodisalarning   tub
mohiyatiga   yetishish   va   uni   anglash   uchun   o‘zaro   yaqin   fanlardan
hamda   tushuncha   va   nazariyalardan   foydalanish   lozim.   Induksi-   ya
va deduksiya bir-biriga bog‘liq va ular bir-birini to‘ldirib keladi.
Analiz (tahlil) va sintez (hodisalami o‘zaro bog‘langan, bir butun
holda tekshirish, olingan natijalarni umumlashtirish, ulardan bir bu -
tun   xulosa   chiqarish)   uslublari.   Mazkur   tadqiqot   uslublari   ham   ta -
rixchilar   tomonidan   tadqiqotlar   jarayonida   keng   qo‘llaniladi.   Tahlil
obyektning   turli   tomonlarini   alohida   ajratib   olgan   holda,   bir   butun
hodisani alohida qismlarga ajratgan holda o‘rganadi. Tarixchi o‘rga-
nilayotgan   davr   yoki   tadqiqot   obyektini   tadqiqot   jarayonida   bir
butun, yaxlit holda jalb qila olmaydi  yoki tadqiqot ko'lami tadqiqot
obyekti ni   yaxlit   holida   qamrab   ololmaydi.   O‘rganilayotgan
obyektning  yoki  davrning  turli   omillarini  hamda   tadqiqot  obyektini
turli nuqtayi na- zarlardan tadqiq etayotgan  tarixchi tahlil  natijasida
qo‘lga   kiritilgan   ma’lumotlami   birlashtiradi   va   umumlashtirgan
holda bir butun, yaxlit tushunchaga yoki xulosaga keladi. Tarixda va
tarixiy   tadqiqotda   sintez   nisbatan   murakkab   uslub   bo‘lib,   tadqiqot
obyektini   tushunishda   sifat   jihatdan   jiddiy   ravishda   olg‘a   siljishga
imkon beradi.
«Tarixiy sintez» tushunchasi A.Berr tomonidan ishlab chiqil- 
gan. U XX asr boshlarida «Tarixiy sintez jurnali»ni va Xalqaro  / 198 199sintez   markazini   joriy   etib,   bir   qator   mamlakatlarda   faoliyat   olib
borayotgan   tarixchilar,   sotsiologlar   hamda   tabiiy   va   matemati-   ka
fanlari sohalari olimlarini birlashtirdi. A.Berr madaniy-tarixiy sintez
tushunchasini   ilgari   surib,   psixologiya   va   antropologiyaning
yutuqlaridan foydalanish hamda tarix va sotsiologiyani birlashti- rish
g‘oyasini yoqlab chiqdi.
Har   bir   falsafiy   yo‘nalish   sintez   uchun   o‘z   asoslarini   ko'rsata
bosh-   ladilar.   Ulardan   biri   postmodernistlar   tushunchasidan   kelib
chiqqan   holda   madaniy   omillarga   asoslangan   sintez   g‘oyasi   bo‘lib,
bugungi   kunda   ham   bu   borada   aniq   va   konkret   xulosalar   mavjud
emas.
Biroq  shu  narsa aniqki,   tahlil   (analiz)   va  sintez  o‘zaro  bogMiq-
dir.   Tahlil   jarayonida   erishilgan   muvaffaqiyat   sintezsiz   ahamiyat
kasb etmaydi. Sintez tadqiqot uchun tahlilga yangi bir turtkilar berib,
uning faolligini ta’minlasa, tahlil o‘z navbatida yangi sin- tezga yo‘l
ochib beradi. Sintez ham muvaffaqiyatlarga erishgan bo‘lsada, biroq
ular   qisqa   va   xususiy   xarakter   kasb   etadi.   Tarix chilar   tomonidan
sintezni aniqlovchi aniq bir omillarni ilgari su- rishda yakdillik yo‘q
va tadqiqot predmetining ko‘lami qanchalik katta bo‘lsa, sintez ham
shunchalik murakkab bo‘ladi.
Modellashtirish.  Modellashtirish ilmiy faoliyatning keng tarqalan
shakllaridan   biridir.   Barcha   fanlarda   modellashtirilayot-   gan
hodisalar   haqida   ma’lumot   olishda,   farazlar   va   nazariyalarni   ishlab
chiqishda modeldan foydalaniladi. Shu jumladan tarixchi lar ham bu
uslubdan   tadqiqotlar   jarayonida   keng   foydalanadilar.   Tarixiy
hodisalarni   modellashtirish   mantiqiy   shakllantirish   yor-   damida
amalga   oshiriladi,   ya’ni   fikran   mazmun-vazifaviy   re-   ja
shakllantiriladi.   Modellashtirish   soddalashtirish,   ideallashti-   rish   va
abstraktlashtirish   bilan   bog‘liq   holda   amalga   oshiriladi.   U
manbalardagi   ma’lumotlarning   reprezentativligini   tekshirish-   da,
dalillarning   ishonchliligini,   farazlar   va   nazariyalarning   ha-
qiqiyligini tekshirish imkonini beradi. Masalan, jamoaning ho- latini
o‘rganish   uchun   uni   modellashtiriladigan   bo‘lsak,   bunda
sotsiologiya,   huquq,   psixologiya   hamda   jamoaning   o‘ziga   xosli-   gi
omillarini   ham   e’tiborga   olish   talab   etiladi.   Bu   esa   o‘z   navbati-   da \ 200fanlararo   yondashuv   uslubining   qo‘llanilayotganligini   ham
anglatadi.   Bu   jarayonda   bir   holatni   hisobga  olish   kerakki,   bosh-   qa
bir fanning modelini to‘g‘ridan to‘g‘ri jalb etish maqsadga mu- vofiq
emas, uni fanning tuzilishi mohiyati nuqtayi nazaridan shakllantirish
lozim.
Matematik   modellashtirish   uslubi   ham   mavjud.   Bunda
matematik   tartibsizlik   nazariyasi,   ijtimoiy   halokatlar   nazariyala-
ridan foydalaniladi.
Intuitsiya.   Yaxshi   ma’lumki,   olimlar   ko‘pincha   ilmiy   muam-
molarni   hal   etish   jarayonida   intuitsiyadan   foydalanadilar.   Tad-
qiqotchining   bunday   kutilmaganda   yuzaga   keladigan   xulosasi
keyingi   jarayonda   ilmiy   uslublar   bilan   qaytadan   tekshiriladi.   Ta-
rixda XIX asr oxiridayoq V.Diltey tarixiy jarayonlarni tushunish va
ularni   anglashning   asosiy   uslubi   sifatida   intuitsiyani   ko‘rsat-   gan.
Biroq   uning   bu   nuqtayi   nazari   aksariyat   tarixchilar   tomo-   nidan
qabul   qilinmadi,   bunday   uslub   tarix   fani   tadqiqotlarini   in-   qirozga
olib   keladi   va   xulosalar   o‘ta   subyektiv   xususiyatda   bo‘ladi,   tarixiy
tadqiqotlarda obyektiv uslublar zarur deb hisoblandi.
Biroq   bu   bilan   intuitsiya   tarixiy   tadqiqotlarda   jiddiy   o‘rin
tutmaydi   deb   qaramaslik   kerak,   tarixchida   intuitsiya   o‘z   fanini
chuqur   bilishida   va   tarixchining   bilimdonligida,   u   yoki   bu   uslub-
larni   o‘z   o‘rnida   qo‘llay   bila   olish   malakasida   ko‘rinishi   mumkin.
Bilimsiz   hech   qanday   intuitsiya   mavjud   emas,   tarixiy   jarayonni
tasavvur qilish yoki his qilish uchun albatta  tarixchining iqtidori va
bilimi   zarurdir.   Bunday   xislatga   ega   tadqiqotchilar   esa   mazkur
uslubni qo‘llab ajoyib ilmiy ishni amalga oshirishlari mumkin.
Tayanch   tushunchalar:   mantiqiy   uslub,   tarixiy   uslub,   taxmin-
lardan aniqlikka o‘tish, tizimli yondashuv, tizimli tahlil, induk- siya,
deduksiya, tahlil, sintez, modellashtirish, matematik mo dellashtirish,
konkretlikdan   abstraktlikka   o‘tish,   abstraktlikdan   konkretlikka
o‘tish,   tizimli   yondashuv,   tizimli   tahlil,   analiz,   tahlil,   sintez,
modellashtirish, matematik modellashtirish, in- tuitsiy. 201Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Mantiqiy uslub qanday uslub va uning mohiyati?
2. Tarixiy uslub qanday uslub va uning mohiyati?
3. Taxminlardan aniqlikka o‘tish nima?
4. Sistemalik yondashuv va sistemalik tahlil va uning mohiyati.
5. Tarixiy tadqiqotlarda induksiy.
6. Tarixiy tadqiqotlarda deduksiy.
7. Tahlil va sintez hamda uning tadqiqotlardagi ahamiyati.
8. Tadqiqotlarda modellashtirish nima?
9. Matematik   modellashtirish   va   uning   tarix   tadqiqotlarida-   gi
o‘rni.
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Abstraktlik  — mavhumlik, fikrning mavhumligi.
Analiz  - tahlil, obyektiv voqelikni ilmiy bilish, o‘rganish uslubi.
Deduktiv-integral   modellashtirish   —   voqealarning   xususiyatlari
va   ko‘lamidan   hosil   bo‘lgan   umumiy   tushunchalar   va   xulosalar
yordamida   tadqiqotchi   tasavvurida   tarixiy   jarayonning   tarkibiy   ji-
hatdan shaklini shakllantirish.
Deduksiya   umumiy   holatdan   xususiy   xulosalarga   kelish   yoki
xususiy xulosalar chiqarish.
Ideal  — mukammal.
Integral   —   bu   yerda   kichik   tarixiy   jarayonlardan   yig‘indisidan
umumiy jarayonni shakllantirish va uni xulosalash.
Intuitsiya   — ichki his, sezgi, sezgirlik, tajriba yordamidan tash-
qari bevosita muroqaba yo‘li bilan haqiqatni bilish mumkin de- gan
tushuncha.
Klassifikatsiyalash  — turlarga ajratish, voqealarni tasniflash.
Konkretlik  — muayyan aniqlik, fikrning aniqligi.
Modellashtirish   —   tarixiy   hodisalarning   shartli   ravishdagi   an-
dozasini, shaklini, holatini tuzish, shakllantirish.
Sintez   —   hodisalarni   o‘zaro   bog‘langan,   bir   butun   holda   tek-
shirish, olingan natijalarni umumlashtirish, ulardan bir butun xulosa
chiqarish.
TARIX FANI TADQIQOTLARIDA MAXSUS-TARIXIY 202USLUBLAR
Tarixiy-genetik   uslub.   Genetik   uslub   —   o‘tmishdan   bugungi
kun-   gacha.   Retroprospektiv   uslub   —   bugundan   o‘tmishgacha.
Sinxron   uslub.   Xronologik   uslub   —   tarixiy   hodisalarning   ketma-
ketligini,   vaqtida   o‘rganish.   Diaxron   uslub.   Tarixiy   taqqoslash
uslubi. Tarixiy tipologik uslub. Tarixiy tizimli uslub.
Tarix   fanining   maxsus   tadqiqot   uslublari   falsafiy,   umumfan
tadqiqot   uslublariga   asoslangan   bo‘lib,   ular   aniq-muammoviy
uslublarning asosini tashkil etadi. Tarix fani tadqiqotlarida bun- day
uslublarning   bir   nechtasi   qo‘llaniladi,   ular   quyidagilardir:   tarixiy
genetik   uslub;   genetik   uslub;   retrospektiv   uslub;   sinxron   uslub;
xronologik   uslub;   diaxron   uslub;   tarixiy   taqqoslash   uslubi;   tarixiy
metodologik uslub; tarixiy tizimlilik uslubi.
Tarixiy-genetik   uslub.   Tarixiy   genetik   uslub   va   retrospektiv
uslublar   keng   tarqalgan   bo‘lib,   ular   tarixiy   voqealarning   tarki-   bi,
vazifalari   va   o‘zgarishlarni   ketma-ket   ochib   berishga   yo‘nal-
tirilgan.
Tarixiy-genetik metodning mohiyati shundaki, o‘rganilayot- gan
voqelikning   tarkibi,   tuzilishi,   vazifalari   va   undagi   o‘zgarish-   larni
tarixiy harakat jarayonlarida ketma-ketlikda tadqiq etishga qaratilgan
bo‘lib,   tadqiqot   obyektining   real   holatiga   imkon   qadar   ko‘proq
yaqinlashtirilishiga imkon beradi 1
.
Tarixchi   I.   Kovalchenkoning   ta’kidlashiga   ko‘ra   mazkur   uslub -
lar   «mantiqiy   tabiati   bo‘yicha   bu   analitik   va   induktiv,   axborotning
bayon etilishga ko‘ra esa tavsifiydir» I   II
.
U   sabab   va   oqibat   o‘rtasidagi   bog‘liqlikni   aniqlashga   yo‘nal-
tirilgan bo‘lib, u yoki bu tarixiy jarayonlarning kelib chiqishini tahlil
qilishga   asoslanadi.   Bunda   tarixiy   voqea   ham   individual,   ham
konkret holatda ko‘rinadi.
Bu   metoddan   absolyutlashtirilgan   (mutlaqlashtirilgan)   holatda
foydalanish   ayrim   xatoliklarga   olib   kelishi   mumkin.   Tarixiy   ja-
rayonlarni   o‘rganishga   asosiy   urg‘u   berilgan   holda   bu   jarayon-
I Ковальченко  Д.И.  Методы  исторического  исследования.   —   М.:  Наука.  2003.
С. 184.
II 0‘ sha   joyda . 203larning barqarorligini yetarlicha baholash ham mumkin emas.
Shuningdek   voqealarning   individualligi   va   takrorlanmasligini
ko‘rsatgan   holda   uning   umumiylik   kasb   etishini   ham   e’tibordan
chetda   qoldirmaslik   kerak.   Bunda   empirizmdan   saqlash   tavsiya
etiladi.
Genetik   uslub.   Bu   uslub   tarixiy   tadqiqotlarda   tarixiy   jarayon-
larning   kelib   chiqishini   tadqiq   etib,   tadqiqot   yo‘nalishini   o‘tmish-
dan   bugungi   kunga   tomon   yo‘naltiradi.   Bunda   genetik   uslub
o‘tmishdan bugungi kungacha sodir bo'lgan tarixiy  jarayonlar-  ning
kelib   chiqishi,   rivojlanib   borishi   va   keyingi   holatlariga   o‘ti-   shi
jarayonlarini   voqealarning   kelib   chiqishi   sabablarini   aniqlash-   ga
e’tiborni qaratgan holda amalga oshiradi.
Retrospektiv uslub esa bugungi kundan o‘tmishga yoki natija va
oqibatlardan   sabablarga   yo‘nalgan   bo‘ladi.   O‘tmishning   saqlanib
qolgan  elementlari  orqali   uni  rekonstruksiya   (qayta   tiklash)   qi-  lish
mumkin.   O‘tmish   bilan   tanishish   jarayonida   bugungi   mavjud
holatlarni   yuzaga   kelishi   bosqichlari   va   shakllanishini   aniqlash
mumkin.
Sinxron   uslub   —   bir   vaqtda   sodir   bo‘lgan   turli   tarixiy   vo-
qealarni   o‘rganishga   yo‘naltirilgan.   Jamiyatda   har   qanday   hodisa
o‘zaro   bog‘liqligi   sababli   bu   metoddan   tizimli   yondashishda   foy -
dalanish bu bogMiqlikni ochishga yordam beradi.
Bu   esa   u   yoki   bu   mintaqada   sodir   bo‘lgan   tarixiy   jarayonlarni
tushuntirishga   imkon   yaratadi,   shu   bilan   birgalikda   ularning   iqti-
sodiy,   siyosiy   harnda   turli   davlatlarning   xalqaro   aloqalariga   ta’si-
rini kuzatish imkonini beradi.
Xronologik   uslub   —   har   bir   tarixchi   tomonidan   qo'llanilib,
tarixiy   jarayonlarning   vaqt   bo‘yicha   (xronologik)   ketma-ketlikda
o‘rganish   imkonini   beradi.   Biroq   bunda   e’tiborga   molik   faktlarni
diqqatdan   chetda   qoldirmaslik   kerak.   Ayrim   hollarda,   ya’ni   tarix-
chilar   tomonidan   ayrim   dalillarning   (faktlarning)   mazkur   tizim-   ga
jalb   eta   olmagan   hollarda   tarixiy   jarayonning   tavsifidagi   no-
aniqlikka yo‘l qo'yilishi mumkin.
Bu   uslubning   bir   ko‘rinishi   muammoviy-xronologik   uslub
bo‘lib,   yirik   tadqiqot   mavzusini   tadqiqot   jarayonida   bir   necha 204qismga   bo‘lib,   ularning   har   biri   bo‘yicha   alohida   xronologik   ji-
hatdan ketma-ketlikda tadqiqot amalga oshiriladi.
Diaxron   uslub   (davrlashtirish   metodi).   Vaqt   muammosi   ko‘pgi-
na   fanlar,   jumladan   tarix   fani   nuqtayi   nazaridan   ham   eng   dolzarb
muammolardan   biri   sanalib,   ayrim   tarixchilarning   tushunchasi-   ga
ko‘ra   «umumiy   takrorlanmas   (zamon   va   makonda)   jarayon   ju-   da
ko‘plab   takrorlanuvchi   (zamon   va   makonda)   ichki   tarkibiy   ja-
rayonlardan tashkil topadi» 1
.
Vaqt bo‘yicha jarayonlarning eng ahamiyatli xususiyatlari, yangi
bosqichlarning,   davrlarning   shakllanish   holatlari   aniqlanib,
jarayonlarning   boshlanish   va   yakuniy   davridagi   holatlari   solishti-
rilib,   taqqoslanadi,   taraqqiyot   va   rivojlanishning   umumiy   yo‘na-
lishlari aniqlanadi.
1990-yilda Madridda bo‘lib o‘tgan tarixchilarning XVII xalqaro
kongressida   Yevropa   va   Osiyoda   yaratilgan   tarixiy   tad-   qiqotlarda
ko'tarilgan   tarixdagi  vaqt   masalasi  muammolari  mu-   hokama  etildi.
Mazkur   kongressda   M.Barg   tomonidan   vaqt   kate-   goriyalarining
tarixiy bilish tamoyillaridagi o‘rni haqida ma’ruza qilindi I   II
.
M.Bargning   qarashlariga   ko‘ra,   kalendar   yil   tarixiy   vaqt   tu-
shunchasiga  ko‘ra «tashqi»  vaqt, ijtimoiy-tarixiy vaqtni esa «ich ki»
vaqt   sifatida   talqin   qilish   mumkin.   Bunda   kalendar   yil   mutlaq
doimiy   va   davomiydir,   ijtimoiy-tarixiy   vaqt   esa   qiyosiy   va   tanaf-
fuslar   bilan   namoyon   bo‘ladi,   unda   davriylik   va   takrorlanuvchan-
lik, turg'unlik holatlarini kuzatish mumkin III
.
Davrlarning   ahamiyatga   molik   jihatlarini   aniqlash   uchun
davrlashtirish   mezonlarini   aniq   va   ravshan   belgilab   olish   va   bunda
albatta   jarayonning   sodir   bo‘lishidagi   obyektiv   sharoit-   lar   va
jarayonning   o‘zini   inobatga   olish   zarur.   Davrlashtirish-   ning   bir
mezonini boshqa bir mezon bilan almashtirish mumkin emas. Ayrim
hollarda u yoki bu voqea va jarayon yoki bosqich- ning boshlanish
sanasini  aniq   ko‘rsatish  imkonsiz  bo‘lib   qoladi,   chunki  jamiyatdagi
I Сорокин П.А. Голод как фактор. — М., 2003. С. 4.
II Лаптева М.П. Теория и методология истории: курс лекций / М.П.
Лаптева; Перм. гос. ун-т. — Пермь, 2006. С. 176. ,
III Барг   М.А.   «Историческое   время»:   методологический   аспект   //   Новая   и
новейшая история. 1990. № 1. С. 66—67. 205barcha   jarayonlarning   chegaralari   harakat-   lanuvchi   va   ayni   vaqtda
shartli   holda   belgilangandir.   Bu   tadqiqot   jarayonida   barcha
jarayonlar   va   voqealarning   turli   xususiyatlarga   egaligi,   bir   taxlitda
sodir   bo‘lmasligi   va   vaqt   nuqtayi   nazaridan   kelib   chiqqan   holda
ularni   aniq   bir   «qolip»ga   solib   chegaralab   qo'yish   maqsadga
muvofiq   emas   va   tarixchi   tadqiqot   jarayoni da   bu   jihatlarni   albatta
inobatga   olishi   zarurdir.   Qachonki   bir   nechta   tizim   va   mezonlar
mavjud bo‘lib, ular tadqiqotga jalb etilsa, tarixiy bilish jarayonining
ko‘lami va mazmunan boyligi ham ortib boradi.
Tarixiy taqqoslash uslubi.  Taqqoslash uslubi dastlab ma’rifatpar-
varlar   tomonidan   qollanilgan.   F.Volter   birinchilardan   bo‘lib   o‘zi
tomonidan   yaratilgan   tarixiy   kitoblarida   taqqoslash   uslubini   qo‘lla-
gan, biroq bunda bu uslub tarixiy uslubga nisbatan ko‘proq vo- sita
sifatida   qo‘llanilgan.   XIX   asr   oxirlariga   kelib   bu   uslub   tari xiy
tadqiqotlarda, ayniqsa ijtimoiy-iqtisodiy tarix sohalarida ancha keng
o‘rin   tuta   boshladi.   Ikkinchi   jahon   urushidan   keyingi   yillar-   da
ayniqsa   komparativ   uslub   keng   qoMlanila   boshlandi.   Amalda
bironta   ham   tadqiqot   bu   uslublarni   qollamasdan   amalga   oshiril-
maydigan bo‘ldi.
Aslida   bironta   ham   ilmiy   tadqiqot   taqqoslash   uslubini   qo‘lla-
masdan amalga oshirilmaydi. Taqqoslash metodi eng muhim va shu
bilan   birga   tarixiy   bilish   jarayonida   eng   ko‘p   qo‘llaniladigan
metoddir I
.
Daliliy   materiallarni,   ma’lumotlarni   yig'ish,   dalillarni   tizim-
lashtirish   va   tahlil   qilish   jarayonida   tarixchi   ko‘pgina   jarayonlar-
ning mazmunidagi o‘xshashlikni, biroq ayni vaqtda jarayonlar- ning
zamon   va   makon   bo‘yicha   turliligi,   bir-biridan   farqlanishi   omillari
sababli   xilma-xillik   kasb   etishini   va   yana   ayni   vaqtda   shaklan
umumiylikni ko‘rishi mumkin. Mazkur uslubning bilish jarayonidagi
mazmuni  uning  tarixiy  jarayonlarning  mohiyatini  tushuntirib  berish
uchun   yo‘naltiradigan   imkoniyatlaridadir.   Ja-   rayonning   mohiyatini
anglash   va   tushunish   uchun   uning   o‘xshash-   lik   va   farqlanuvchi
xususiyatlarini   tushunish   kerak.   Bu   uslubning   mantiqiy   asosini
I   Мелконян   Э.Л.   Проблемы   сравнительного   метода   в   историческом   знании.
Ереван. 1981. 206analogiya   tashkil   etib,   tadqiqot   obyektidagi   biror-   bir   o‘xshashlik
asosida   jarayonning   boshqa   jihatlari   haqida   ham   xulosalar
chiqarilishi mumkin.
Tarixiy   taqqoslash   uslubi   tarixiy   jarayon   tafsilotlari   aniq   va
ravshan   bo‘lmaganda   uning   mohiyatini   ochishga,   shuningdek,
umumiylikni,   qonuniylikni,   takrorlanuvchanlikni   aniqlash   ham-   da
umumlashtirishga   va   tarixiy   parallellikni   yuzaga   chiqarish   uchun
imkon beradi. Bunda albatta bir qator talablarga rioya etishga to‘g‘ri
keladi.   Jumladan,   avvalo   taqqoslash   tarixiy   jara yonning   shaklan
o‘xshash   jihatlarini   emas,   balki   mohiyatini   aks   ettiruvchi   aniq   va
konkret   dalillar   (faktlar)   bilan   amalga   oshiri-   lishi   lozim,
ikkinchidan,   hodisalar   va   jarayonlarning   tipologiya-   si   va   davrini
yaxshi bilish va tushunish lozim. Taraqqiyotning bir bosqichida yoki
turli bosqichlarida bo‘lgan bir xil va turli xil hodi- salarni taqqoslash
mumkin.   Bir   holatda   mohiyat   o‘xshashlik   aso sida   ochiladigan
bo‘lsa,   boshqa   holatda   turlilik   asosida   aniqlani-   shi   mumkin.   Biroq
ayni vaqtda tarixchidan tarixiylik tamoyilini unutib qo‘ymaslik talab
etiladi.
Funksional-tuzilishli   tahlil   tarix   fani   tadqiqotlarida   bosh qa
tadqiqot   metodlariga   nisbatan   birmuncha   samarali   hisobla-   nadi.
Funksional-tuzilishli  tahlilning  asosiy jihati  shundaki, u mavhumlik
(abstraktlik)dan aniqlik (konkretlik)ka o‘tish uchun asos bo‘la oladi,
bu   metodni   tadqiqot   jarayonida   qo‘llash   ilmiy   bilimlarning   eng
yuqori darajasi bo‘lgan aniq nazariy bilimga  1
  Ковальченко Д.И. Методы исторического исследования. — М.: Наука.
2003. С.204—205.
207yo‘naltirish   imkoniyatini   beradi 1
.   Biroq   bunda   o‘rganilayotgan
voqelik   yoki   tarixiy   tizimlarni   konsruksiyalashda   subyektiv   yon-
dashuv   hamda   haddan   tashqari   abstraktlashtirish   (mavhumlash-
tirish) maqbul emas.
Tarixiy   taqqoslash   uslubini   qo‘llashda   bir   qator   cheklanishlarga
duch   kelish   mumkin.   Bu   uslub   real   voqelikning   turliligini   tushu-
nishga   imkon   bersada,   konkret   shakldagi   xususiyatini   koTsatib
berolmaydi.   Shuningdek,   tarixiy   taraqqiyot   sur’atining   tadqiqida
ham   tarixiy   taqqoslash   uslubidan   foydalanish   maqsadga   muvofiq
emas.   Mazkur   uslubning   rasman   (shunchaki   qo‘llash,   qo‘llani-   shi
« кегак »   bo‘lganligi   uchun   qo'llash)   qollanilishi   xatoliklarga   olib
kelishi, ko‘pgina tarixiy hodisalar mohiyatining noto‘g‘ri tal- qiniga
va tavsiflanishiga olib kelishi mumkin. Tarixiy taqqoslash uslubidan
boshqa   tadqiqot   uslublari   bilan   birgalikda   foydalanish   mumkin.
Afsuski,   tarixchilar   tomonidan   tarixiy   taqqoslash   uslu-   bi   ko‘p
hollarda   analogiya   va   solishtirish   bilangina   qo‘llaniladi,   u
tadqiqotlar jarayonida to‘liq yuqoridagi koTsatib o‘tilgan jihatla- rini
inobatga olgan holda kamdan kam qo‘llaniladi.
Tarix fani tadqiqotlarida tipologik uslub.  Tipologiya tarix fani- da
tarixiy   hodisalar   va   jarayonlarni   umumiy   alomatlari,   jihatlari,
mohiyatiga   qarab   ilmiy   asosda   guruhlarga   ajratish,   tasnif   (klas-
sifikatsiya)   etishdir.   Tipologik   uslub   tarixiy   jarayonlarning   mo -
hiyatiga   asosan   tahlil   qilishdir   (I.Kovalchenko).   Pozitivistlarning
ta’kidlashicha,  rasman tavsifiy klassifikatsiyalash natija bermay- di.
Subyektiv   yondashuv   tarixchi   tafakkuridagina   tiplarni   shakl-
lantirishga   olib   keladi.   M.Veber   tomonidan   ilgari   surilgan   «ideal
tiplar»   nazariyasi   sotsiologlar   tomonidan   uzoq   vaqtgacha   qabul
qilinmadi   va   soddalashtirilgan   holda   talqin   qilindi.   Bunda   aso san
gap   bugungi   kunda   ma’lum   boTgan   modellashtirish   haqida   borib,
hozirgi vaqtda tarixchilar bu uslubdan samarali foydalan- moqdalar.
I. Kovalchenko   tomonidan   taklif   etilgan   guruhlar   (turlar)   de-
duktiv yondashuv va nazariy tahlil jihatlari bilan ajralib turadi. Sifat
xususiyati   bilan   aniqlashtirishning   belgilari   ajratib   ko‘rsa-   tilib,
tadqiqot obyektining u yoki bu tipga mansubligini aniqlash mumkin
ekanligi   ta’kidlanadi.   Bu   yondashuv   keyinchalik   un-   ga   matematik 208uslublarni   tadqiqot   jarayonida   qo‘llash   uchun   asos   bo‘lib   xizmat
qilgan edi.
Tarix   fani   tadqiqotlarida   tizimli   uslub.   Tarixiy-tizimli   uslub   ta-
rix   fani   tadqiqotlarida   matematik   uslublarni   va   modellashtirishni
qoMlash bilan bog‘liq holda qo'llanila boshlandi. Mazkur uslub turli
darajadagi ijtimoiy-tarixiy tizimlarning mavjudligidan kelib chiqqan
holda   ishlab   chiqilgan   bo‘lib,   voqelikning   asosiy   kompo-   nentlari
(tarkibiy qismlari) - individual va takrorlanmas hodisa- lar, voqealar,
tarixiy   vaziyatlar   va   jarayonlar   ijtimoiy   tizimlar   sifa-   tida   ko‘rib
chiqiladi. Ularning barchasi vazifalari va bir jarayonda sodir bo'lish
(namoyon bo'lish) ketma-ketligi jihatdan bir-biri bi lan chambarchas
bog‘Iiq   boladi.   Bu   uslubdan   foydalanishning   dastlabki   bosqichida
tadqiq   etilayotgan   tizimni   tizimlar   urnumiy-   ligidan   va   uning
tarkibidan   ajratib   olish   kerak.   Tadqiq   etilayot gan   tizim   ajratib
(belgilab)   olingandan   so‘ng   uni   tuzilish   jihatdan   tahlil   qilish   va
tizimlarning   tuzilishi   hamda   tarkibiy   qismlari-   ning   o‘zaro
bog'liqligini   aniqlab   olish   kerak   bo'ladi.   Bu   jarayon da   mantiqiy   va
matematik   uslublar   qo‘llaniladi.   Ikkinchi   bos-   qichda
o‘rganilayotgan   tizim   (tuzilish)ning   shu   tizim   (tuzilish)   ga   mansub
bo‘lgan   umumiy   tizim   (tuzilish)   bilan   bog‘liqligi   va   uning   tarkibiy
qismidagi o‘rni va vazifaviy mohiyati hamda aha- miyati aniqlanadi.
Mazkur   uslubni   tarixiy   tadqiqotlar   jarayonida   qo‘llashning
murakkabligi   shundaki,   ijtimoiy   tizimlarning   mu-   rakkab   tuzilishga
ega   ekanligi   va   oddiy   tizim   (tuzilish)dan   mu-   rakkab   tizim
(tuzilish)larga   (turar   joy   —   qishloq   —   viloyat   kabi)   o‘tib   borish
jarayonlaridir.   Tadqiqotlar   jarayonida   agar   hodisalar-   ning
mohiyatini yoritish yoki aniqlash imkoni bo'lmagan hol da umumfan
uslublari   va   maxsus   tarixiy   uslublardan   foydalanish   tavsiya   etiladi.
Sinxron   tahlilda   nisbatan   ko‘proq   samaraga   erishi-   shi   mumkin,
biroq   bu   holda   taraqqiyot   jarayoni   ochilmay   qoli-   shi   mumkin.
Tizimli   tuzilish   jihatdan   va   funksional   jihatdan   tah-   lil   esa   haddan
tashqari   abstraktlashtirishga   va   formallashtirishga   olib   kelishi
mumkin.
Yuqorida   tarixiy   tadqiqotlarning   eng   asosiy   ko‘p   hollarda
qo‘llaniladigan   uslublari   haqida   so‘z   yuritildi.   Shunga   alohida 209e’tibor   qaratish   kerakki,   ularning   birortasi   ham   tadqiqotlar   jara-
yonida   barcha   tadqiqotlar   uchun   xos   (universal)   va   mutlaq   uslub
bo‘lishi   mumkin   emas.   Ulardan   tadqiqotlar   jarayonida   umum-
lashtirilgan   holda   va   tadqiqotning   turli   mazmuni   hamda   qism-
laridan   kelib   chiqqan   holda   eng   samarali   hisoblanganlaridan   foy-
dalanish   maqsadga   muvofiqdir.   Ularning   falsafiy   va   umumfan
xususiyatlarini ham nazardan qochirmaslik kerak, bu esa tarix- chiga
tadqiqotlar   jarayonida   turli   xatoliklar   va   noaniqliklarga   yo‘l
qo‘ymaslik uchun asos bo‘ladi.
Tayanch   tushunchalar:   Tarixiy-genetik   uslub,   genetik   uslub,
retroprospektiv   uslub,   sinxron   uslub,   xronologik   uslub,   diaxron
uslub,   tarixiy   taqqoslash   uslubi,   tarixiy   tipologik   uslub,   tarixiy
tizimli uslub, muammoviy-xronologik uslub, davrlashtirish meto- di,
deduktiv   yondashuv,   nazariy   tahlil,   mantiqiy   uslub,   matema-   tik
uslub.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Uslub nima?
2. Tarixiy tadqiqotlar uslublari nima?
3. Tarixiy   tadqiqotlarda   qo‘llaniladigan   uslublar   haqida   tu-
shunchangizni asoslab bering.
4. Tarixiy-genetik uslub haqida tushunchangiz.
5. Genetik uslub haqida tushunchangiz.
6. Retroprospektiv uslub haqida tushunchangiz.
7. Sinxron uslub haqida tushunchangiz.
8. Xronologik uslub haqida tushunchangiz.
9. Diaxron uslub haqida tushunchangiz.
10. Xronologik uslub haqida tushunchangiz.
11. Tarixiy taqqoslash uslubi haqida tushunchangiz.
12. Tarixiy tipologik uslub haqida tushunchangiz.
13. Tarixiy tizimli uslub haqida tushunchangiz.
14. Tarixiy   tadqiqotlarda   tadqiqot   uslublaridan   foydalanishda
qanday jihatlarga e’tibor qaratish lozim? 210Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Analogiya   —   o‘xshashlik;   tarix   fanida   o‘xshashligi   asosi-   da
xulosa   chiqarish,   taqqoslab,   qiyoslab   xulosaga   kelish,   ho-   disa   va
jarayonlarning,   davrlar   va   bosqichlarning   biror   jihatdan
o‘xshashligiga   asosan   (yoki   farqlanishi)   fikrlash,   xulosa   chiqa rish,
tahlil   qilish,   tadqiqot   obyektidagi   biror-bir   o‘xshashlik   aso-   sida
jarayonning   boshqa   jihatlari   haqida   ham   xulosalar   chiqari-   lishi
mumkin.
Genetik   uslub   —   genezis   (kelib   chiqish)   bilan   bog‘liq   bo‘lgan,
kelib   chiqishini   (genezisini)   o‘rganadigan   uslub   bo‘lib,   tarixiy   ja -
rayonlarning   kelib   chiqishi,   voqealarning   shakllanishidagi   o‘za-   ro
bog‘liqlik   holatlarini   o‘rganish   nuqtayi   nazaridan   tarixiy   tad-
qiqotlarni amalga oshirishda qo'llaniladigan tadqiqot uslubi.
Diaxron uslub (davrlashtirish uslubi)  — tarixiy tadrijiylik asosida
tadqiqotning   amalga   oshirilishi,   tarixiy   voqealarni   ketma-ket,
bosqichma-bosqich rivojlanishi bo‘yicha tadqiqot amalga oshiriladi.
Modellashtirish   —   bilish   obyektlarini   (ko‘pincha   fizikada)
ularning modellari yordamida tadqiq qilish. Modellashtirish aso sida
tadqiqot   obyekti   bilan   uning   modeli   o‘rtasidagi   o‘xshash-   lik,
muvofiqlik   yotadi.   Hozir   bu   metod   ilmiy   tadqiqot   jarayonini
yengillashtiradi.
Retrospektiv   uslub   —   retrospektivlik,   o‘tmishga   qaratilganlik.
Tarixiy  tadqiqotlarda  bugungi kundan  o'tmishga  yoki  natija  va oqi-
batlardan sabablarga yo‘nalgan holda tarixni tadqiq etish uslubi.
Sinxron   uslub   —   sinxronlik   xususiyatiga   ega   bo‘lgan,   sinxron
ravishda   (bir   vaqtda,   baravar)   sodir   boMadigan.   Bir   vaqtda   sodir
bo'lgan   turli   tarixiy   voqealarni   o‘rganishga   yo‘naltirilgan   tadqiqot
uslubi.
Tarixiy-tizimli   uslub   —   turli   darajadagi   ijtimoiy-tarixiy   tizim-
larning   mavjudligidan   kelib   chiqqan   holda   ishlab   chiqilgan   bo‘lib,
voqelikning   asosiy   komponentlari   —   individual   va   takrorlanmas
hodisalar, voqealar tarixiy vaziyatlar va jarayonlar ijtimoiy tizim- lar
sifatida ko‘rib chiqiladi.
Tarixiy   taqqoslash   uslubi   —   tarixiy   jarayon   tafsilotlari   aniq   va
ravshan   boTmaganda   uning   mohiyatini   ochishga,   shuningdek, 211umumiylikni,   qonuniylikni,   takrorlanuvchanlikni   aniqlash   ham-   da
umumlashtirishga   va   tarixiy   parallellikni   yuzaga   chiqarish   uchun
qo‘llaniladi.
Tarixiy-tipologik uslub  — tipologiya tarix fanida tarixiy hodi salar
va   jarayonlarni   umumiy   alomatlari,   jihatlari,   mohiyatiga   qa-   rab
ilmiy   asosda   guruhlarga   ajratish,   tasnif   (klassifikatsiya)   qilish.
Tipologik   uslub   tarixiy   jarayonlarning   mohiyatiga   asosan   tahlil
qilishdir.
Tipologiya   —   tarix   fanida   tarixiy   hodisalar   va   jarayonlarni
umumiy   alomatlari,   jihatlari,   mohiyatiga   qarab   ilmiy   asosda   gu -
ruhlarga ajratish, tasnif (klassifikatsiya) qilish.
Xronologik   uslub   —   voqealarning   ketma-ket   sodir   bo‘lishiga
asoslangan,   voqea   va   hodisalarni   xronologik   tartibda   bayon   qi-
lishga yo‘naltirilgan tarixiy tadqiqot uslubi. 212TARIX FANI TADQIQOTLARIDA MATEMATIK
USLUBLARNING QO‘LLANILISHI
Matematik   uslublar.   Ommaviy   jarayonlarning   rivojlanishida
qo- nuniyatlarni va tendensiyalarni aniqlashda matematik uslublar.
Uslublaming   reprenzentativ   tanlanishi.   Matematik   modellashtirish.
Rasmiy   son   uslubi.   Ikki   turi:   imitatsion   modeli   va   ko‘rsatish-
o'rganish modeli.
Tarix   fanida   matematik   uslublardan   foydalanishning   boshla-
nishi XIX asr oxiri — XX asr boshlariga to‘g‘ri keladi. Tarixchi- lar
ijtimoiy-iqtisodiy   jarayonlarning   statistik   tahlili   bilan   shug'ul-   lana
boshladilar.
Matematik   uslublardan   foydalanishning   yangi   bosqichi   ik-
kinchi   jahon   urushidan   so‘ng,   XX   asrning   50—60-yillarida   EHM
lari   paydo   bo'lgandan   boshlandi.   1962-yilda   AQSH   dagi   bir   qator
universitetlar va kollejlar siyosiy tadqiqotlar konsorsiumini tash- kil
etdilar   va   bu   faoliyat   davomida   AQSH   tarixini   ham   o‘rga-   nib
ma’lumotlar   to‘plashni   boshladilar.   Yangi   tadqiqot   uslublari-   ga
asoslangan   holda   «yangi   iqtisodiy   tarix»,   «yangi   siyosiy   tarix»,
«yangi   ijtimoiy   tarix»   tushunchalari   shakllandi.   «Kliometriya»   deb
nom olgan yangi fan haqida fikrlar paydo bo‘la boshladi va dasturlar
hamda   ma’lumotlar   bazalari   yaratildi.   Bu   faoliyat   nati-   jasida   ikki
nafar   kliometrist   D.Nort   va   G.Fogel   Nobel   mukofoti   bilan
taqdirlandi.   Ulargacha   va   ulardan   keyin   ham   bunday   nufuz-   li
mukofotga  biron-bir tarixchi  musharraf  bo‘lmagan.  Bu  uslub-  larni
qoMlash   borasida   strukturalistlar   dastlabkilardan   boMdilar.   Ayni
vaqtda   «tavsifiy»   tarix   tarafdorlari   tarixiy   jarayonlarni   had-   dan
tashqari   abstraktlashtirishga   qarshi   chiqdilar   va   manbalar-   da
miqdoriy   ma’lumotlar   (dalillar,   faktlarjning   yetarli   emasligini   asos
sifatida   ko‘rsatib,   tarixning   fan   sifatida   o‘z   qiyofasini   yo‘qoti-   shi
mumkinligini ta’kidladilar.
Keyinchalik   bu   masaladagi   bahslar   to'xtadi,   kliometristlar   tarix
fanini   tarixiy   tavsiflashlarsiz   matematikalashtirish   va   unga   bog'liq
fan sifatida ko‘rsatish g‘oyasidan voz kechdilar. Biroq ayni vaqt- da
an’anaviy   tarix   tarafdorlari   va   mutaxassislar   esa   bu   masala-   ga 213boshqacha   yondashib,   matematik   uslublar   yordamida   tarix   fani
tadqiqotlaridagi   bir   qator   masalalarni   hal   etish   mumkinligini
ko'rsatib   berdilar.   Bu   esa   XX   asrning   60-yillarida   tarix   fani   tad-
qiqotlarida matematik uslublardan foydalanishni kuchaytirdi va ayni
vaqtda matematiklar  tarix fani tadqiqotlarida  bag'ishlangan ishlarga
o‘z takliflarini kirita boshladilar, matematik uslublarga berilayotgan
urg‘u   kuchayib   bordi.   Biroq   bu   jarayonlarda   tarixchi-   lar   tarixda
barcha narsani miqdor jihatdan asoslab berish mumkin emasligini va
tadqiqotlar  jarayonida  tarixiy uslublar hech qachon o‘z ahamiyatini
yo‘qotmasiigini   yaxshi   tushunib   turardilar.   Ayni   vaqtda   tarixchilar
tarix   fani   tadqiqotlari   sohasida   yaxshi   sama ra   berishi   mumkin
bo‘lgan   matematik   uslUblarni   ham   o‘zlashti-   rish   kerak   deb
hisobladilar.   Bundan   kelib   chiqadiki,   tadqiqotlar   jarayonida
matematik   uslublardan   zarur   hollarda   boshqa   maxsus   tarixiy   va
umumfan   uslublaridan   ham   foydalangan   holda   foyda-   lanish
maqsadga   muvofiqdir,   aks   holdagi   qoMlashlarda   esa   tarixiy
jarayonlarni tushunishda xatoliklarga olib kelishi mumkin.
Matematik   uslublar   umumiy   jarayonlarning   rivojlanishida-   gi
qonuniyatlar   va   an’analarni   aniqlab   berishi   mumkin.   Ko'plab
iqtisodiy, ijtimoiy, siyosiy jarayonlar matematik uslublar yordami da
o‘rganilmoqda.   Matematik   uslubsiz   tizimli   yondashuv   tad-   qiqot
yuzasidan   keng   va   atroflicha   tushuncha   bermasligi   mum kin.
Tipologik  klassifikatsiya   (tasniflash)  jarayonida   u  bir  xilda  bolmay
ko‘p   tomonlama   (turli   xil)   bo‘lishi   mumkin   va   bunda   shu   taxlitda
yondashuv va tahlil talab etiladi.
Oddiy   raqamlarni,   foizlarni   va   oddiy   hisobli   guruhlarni   tad-
qiqot   jarayonida   qo‘llash   bu   matematik   uslublardan   foydalanish
degani emas. Hozirgi vaqtda dispersion, korrelyatsion, faktor (omil,
muhitjli,   klasterli   tahlil,   axborot   nazariyasi   elementlari   va
differensial   (o‘zgaruvchan)   tenglashtirish,   matematik   modellash-
tirish uslublari tarix fani tadqiqotlarida qo‘llaniladi.
Matematik   uslublar   turli   holatlar   va   omillar,   u   yoki   bu   ho-
disalarning   sabablari,   asosiy   faktlar   (dalillarjni   aniqlash,   ular-   ning
qiyosiy ahamiyatini aniqlashda qo‘l keladi. Shuningdek, bu uslublar 214gneseologik   muammolar   —   manbalardagi   ma’lumotlar-   ning
haqqoniyligini   tekshirish,   manbadan   ko‘proq   axborotlarni   olish
darajasini oshirish kabilarni  hal etishda ham yordam be- radi. Ayni
vaqtda   mazkur   uslublardan   foydalanishning   me’yor-   lari   va
tadqiqotlardagi   o‘rnini   aniqlab   olish   muhim   ahamiyat   kasb   etadi,
chunki   uning   tadqiqot   obyektining   xususiyatlari,   ayni   vaqtda   tarix
fanining va matematika  fanining taraqqiyo- ti bilan  holatlarini  ham
diqqat-e’tibordan chetda qoldirmaslik lozim.
Matematik   uslublardan   tadqiqot   jarayonida   eng   zarur   holatlar-
da   va   qo‘llash   imkoniyati   mavjud   bo‘lgan   holatlarda   foydalanish
mumkin   va   qo‘lga   kiritilgan   natijalarni   va   xulosalarni   an’anaviy
uslublardan   foydalangan   holdagi   natijalar   bilan   taqqoslab   borish
maqsadga   muvofiqdir.   Bunda   tarixchining   matematika   fani   so-
hasidan ham yetarli  bilimga  ega bo‘lishi  muhim  o‘rin tutadi  va har
ikki   fan   yuzasidan   yuqori   darajadagi   bilimga   ega   tarixchi
mutaxassislar   tadqiqotlar   jarayonida   katta   natijalarga   erishishlari
mumkin.
Shaxsiy   kompyuterlarning   paydo   bo‘lishi   va   ilmiy   tadqiqotlar
jarayoniga   kirib   kelishi   bilan   matematik   uslublardan   foydalanish -
ning yangi bosqichi boshlandi.
Matematik   modellashtirish.   Modellashtirish   —   tarixiy   hodi-
salarning   shartli   ravishdagi   andozasini,   shaklini,   holatini   tuzish,
shakllantirishdir.   Har   qanday   model   (andoza,   shakl)   —   bu   tadqiq
etilayotgan   hodisalar   va   jarayonlar   mohiyatining   abstraktlashgan
ko‘rinishidr. Modellashtirish asosida o‘xshashlik nazariyasi yota- di,
bunda   model   (andoza,   shakl)   tadqiq   etilayotgan   hodisalar   va
jarayonlarning yaqinlashtirilgan o‘xshashligidir.
Modellashtirish   o‘z   tarkibiga   sifat   va   miqdor   jihatdan   tuzilgan
modellashtirishni   kiritadi   (ya’ni   mohiyat-mazmun   jihatdan   va   tu-
zilish-miqdoriy jihatdan).
Tuzilish   miqdoriy   modellashtirish   —   bu   mohiyat-mazmun-   li
shaklning   (andozaning)   tuzilish   shaklidir.   Uning   aniq-konkret
ma’lumotlar   bilan   to‘ldirilishi   va   bu   ma’lumotlarning   matema-   tik
uslublar   yordamida   tahlil   qilinishi   tadqiq   etilayotgan   hodisa-   lar 215haqida yangi ma’lumotlar berishi mumkin.
Qo‘lga   kiritilgan   bu   ma’lumotlarni   talqin   qilish   va   tushuntirib
berish mohiyat-mazmunli shakl orqali amalga oshiriladi va bun- da
tadqiq etilayotgan hodisaning mohiyati ochib beriladi.
Tuzilish   —   miqdoriy   model   (andoza,   shakl)   ikki   ko‘rinish-   da
bo‘ladi:   birinchisi   aks   ettiruvchi   —   (mezonli)   o‘lchamli   (tari-   xiy
hodisalarning   haqiqiy   tuzilishini   aks   ettiradi   va   uni   o‘lchov-   chi,
mezonini   aniqlab   beruvchi   sifatida   namoyon   bo‘ladi)   bo‘lib,
ikkinchi   turi   imitatsion   model   (andoza,   shakl)   bo‘lib,   tadqiqot
obyektining tuzilishini asliga taqlidan talqin qilishga imkon be- radi
va bunda u modellashtirishning muqobil ko'rinishi sifatida namoyon
bo‘ladi.
Aks   ettiruvchi   —   (mezonli)   o‘lchamli   model   (andoza,   shakl)
tadqiqot  jarayonida tadqiqotchi  uchun samarali  va zarur bo‘ladigan
muhim   uslublardan   biri   bo‘lib,   tarixiy   jarayonlarning   ichki   ro‘y
berish   hodisalarini   tushunish   imkoniyatini   beradi,   manbalardagi
ayrim   yetishmaydigan   ma’lumotlarning   o‘rnini   to‘ldirishda   duch
kelinadigan   qiyinchiliklarni   bartaraf   etishda   yordam   beradi.   Imi-
tatsion-muqobillik   modeli   tushunishni   chuqurlashtirishning   mu him
vositalaridan   biri   sanalib,   tushunishning   rivojlantirib   bori-   lishi
turlarini   va   qo‘llanilishi   mumkin   an’analarni   tushunishda   yordam
beradi.   Shuningdek   holatlar   va   jarayonlarni   muqobil   ho-   latda
imitatsiyalash ham mumkin.
Asosiysi,   tarixchi   model   (andoza,   shakl)ni   qanday   shakllanti-
rishni   o‘zi   o‘zlashtirib   olgan   bo‘lishi   talab   etiladi.   U   yoki   bu   so-
hadagi tayyor model (andoza, shakl)larni to‘g‘ridan to‘g‘ri qo‘llash
maqsadga   muvofiq   emas,   bunday   model   (andoza,   shakl)lar   tari xiy
tadqiqotlar   uchun   moslashtirilishi   kerak.   Bu   murakkab   jara-   yon
ma’lum   bilim   va   malaka   hamda   ko‘nikmalarga   ega   bo‘lishni   talab
etadi   va  tadqiqot  jarayonida   bundan  foydalana  olgan   tarix chi  ilmiy
jihatdan katta samaralarga erishishi mumkin.
Tayanch   tushunchalar:   modellashtirish,   matematik   modellash-
tirish,   imitatsion   model,   aks   ettiruvchi   model,   o‘lchamli   model,
matematik uslublar. 216Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Matematik uslublar haqida tushunchangizni sharhlab bering.
2. Matematik   uslublardan   ommaviy   jarayonlarning   rivojla-
nishida   qonuniyatlarni   va   an’analarni   aniqlashda   qanday   foyda-
lanish mumkin?
3. Matematik modellashtirish nima?
4. Modellashtirishning   aks   ettiruvchi   —   (mezonli)   o‘lcham-   li
shakli nima?
5. Modellashtirishning imitatsion shakli nima?
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Dispersiya   —   yoyilish,   ajralish,   bo‘linish,   parchalanish.   Tarix
fanida tarixiy jarayonlarning tarkibiy qismlarga ajratib o‘rganish.
Korrelyatsion   —   o‘zaro   bog‘liqlik,   bog‘langanlik,   munosabat-
dorlik;   tarix   fanida   voqealarning   o‘zaro   bog‘liqligi,   o‘zaro   muno-
sabatda bo‘lganligi.
Modellashtirish   —   tarixiy   hodisalarning   shartli   ravishdagi   an-
dozasini, shaklini, holatini tuzish, shakllantirish.
Tarixda   matematik   uslublar   —   matematikalashtirish   (matema-
tizatsiya)   va   kompyuterlashtirish   (kompyuterizatsiya)   ilmiy-tex-
nikaviy   taraqqiyotning   asosiy   yo‘nalishlaridir.   Matematik   uslub -
lardan   tarix   fani   tadqiqotlarida   foydalanish   haqida   maxsus   asarlar
ham   yozilgan   (M. Ковальченко .   Количественные   методы   в
историческом   исследовании .   —   М .,   1984;   Математические
модели   исторических   протестов .   —   М .,   1998).   Matematik
uslublar tarixiy jarayonlaridagi qonuniyat va an’analarni aniqlash va
o‘rganish   va   xulosalar   chiqarishga   yordam   beradi   (masalan,
iqtisodiy   taraqqiyot   darajasini   aniqlash,   aholini   ro‘yxatga   olish,
saylovlarning   natijalarini   tahlil   qilish).   XIX   asr   oxirf—XX   asr
boshida   fransuz   olimi   Seminon   fransuz   xalqining   oylik   statisti-
kasini hisoblab chiqib matematik uslublarga asos solgan. XX asr- da
bu   usul   rivojlanadi.   II   jahon   urushidan   keyin   AQSH   olimlari   bu
usuldan   foydalana   boshlaydilar.   Ular   matematik   uslublardan
elektron hisoblash mashinalari bilan bog‘liq holda foydalangan- lar. 217Yangi  fanlar  paydo  bo‘la  boshlagach,   tarix  yangi  uslublarda   ko‘rib
chiqila   boshlagan.   D.Nort   va   G.Fogel   matematik   uslub lardan
foydalangani   uchun   Nobel   mukofotiga   sazovor   bo'lishgan.   Ba’zi
olimlar   agar   hamma   jarayon   raqamlarga   aylantirib   yuboril-   sa,
tarixda   tirik   inson   qolmaydi,   boshqalari   matematik   uslublar-   siz
umumiy xulosaga kelib bo‘lmaydi degan fikrlarni bildirgan- lar. XX
asrning   60-yillaridan   boshlab   matematik   uslublar   tarix   fani
tadqiqotlarida   keng   ko‘lamda   qo‘llanila   boshlandi.   Matema tik
uslublardan   foydalanib,   tarixiy   jarayonlar,   voqealarni   matema tik
modellashtirish (tiklash) mumkin. 218TARIX FANI TADQIQOTLARIDA FANLARARO
YONDASHUV
Tarixning boshqa fanlar bilan o‘zaro munosabatlari — ijtimoiy va gumanitar fan
davriy jarayoni. Tarix va jamiyatshunoslik. Yangi ij timoiy tarix. Tarix va psixologiya.
Madaniy antropologiya. Tarix va adabiyot. Tilshunoslik. Semiotika va tarix. Tarix va
tabiiy fanlar. Sinergetika, tartibsizlik nazariyasi.
Tarix fani har doim boshqa fanlar bilan o‘zaro munosabat- da bo'lgan. Antik
davrlarda   va   o‘rta   asrlarda   —   mifologiya,   din-   shunoslik,   adabiyot   bilan,
Uyg‘onish davrida — geografiya, san’at, siyosiy nazariya, XVII-XIX asrlarda —
siyosat,   geografiya,   adabi yot   va   madaniyat   bilan   doimiy   ravishda   aloqadorlikda
bo‘lgan.   XIX   asrning   ikkinchi   yarmida   falsafa   fani   bilan   aloqaga   kirish-   gan
bo‘lsa,   keyingi   davrlarda   lingvistika   va   arxeologiya   fanlari   bi lan   aloqaga
kirishgan.   Hozirgi   vaqtda   tarix   fanining   boshqa   fan lar   aloqadorligi   —   fanlararo
yondashuv ko‘lami ancha kengaygan. Tarix fanining boshqa ijtimoiy fanlar bilan
aloqadorligi   fanning   va   fan   tadqiqotlari   uslublarining   aksariyat   hollarda
umumlashu-   viga   ta’sir   ko‘rsatdi.   Tarixchilar   va   jamiyatshunoslar   tomonidan
zamonaviy   tarix   tadqiq   etilayotgan   bo‘lsada,   tarixchi   o‘rganilayot-   gan   davr
xususiyatidan   kelib   chiqqan   holda   ularga   doimiy   ravish da   tuzatishlar   kiritib
boradi. Tadqiqot maqsadida shakllantirilgan modellar va nazariyalar o‘z-o‘zidan
(mexanik tarzda) tadqiqot uchun jalb etilishi mumkin emas, chunki bu holda ular
kutilgan   natijani   bermaydi,   shuning   uchun   tanlab   olingan   va   shakllantiril gan
bunday   nazariyalar   va   modellar   tarixchi   tomonidan   doimiy   ravishda   tarixiy
tadqiqotlarga moslashtirilishi lozim.
Tarix   va   sotsiologiya.   Tarix   va   sotsiologiya   fanlarining   o‘zaro
aloqadorligining   shakllanishi   murakkab   jarayonlar   orqali   amal-   ga   oshirilgan.
Sotsiologiya XIX  asrda shakllangan  bo‘lib,  uning asoschisi O.Kont hisoblanadi.
Pozitivistlar sotsiologiyani tarix faniga qarama-qarshi qo‘ymadilar va bu har ikki
fanning   pozitiv   bilimlar   berishini   ta’kidladilar.   Marksistlar   ham   sotsiologiya   va
tarix   fanlariga   nisbatan   xuddi   shunday   qarashda   bo‘lganlar.   Biroq   an’anaviy
nemis   tarixchiligi   va   neokantchilar   bu   har   ikki   fanni   bir-biriga   qarama-qarshi
qo‘ydilar,   ularning   ta’kidlashicha   tarix   alohida,   takrorlanmas   hodisalarni   va
jarayonlarni o‘rganadi, sot- siologiya esa abstrakt (mavhum) fandir.
XX asr boshlarida Fransiyada tarixshunoslikda «sotsiologik» yo‘nalish paydo
bo‘ldi (A.Berr va  uning «tarixiy  sintez»  nazari-  yasi). Ikki  jahon urushi oralig‘i 219yillarida   esa   «Annallar   makta-   bi»   tarix   va   sotsiologiya   fanlari   o‘rtasidagi
aloqadorlikni   ko‘rsa-   tish   borasida   faollik   ko‘rsata   boshladi.   Davlatchilik   tarixi
bilan   bog‘liq,   huquq,   siyosiy   tashkilotlar   va   muassasalar   tarixi   bilan   bogliq
an’anaviy mavzularni bu maktab vakillari tabiiy muhit- da, ishlab chiqarish, aholi
va   uning   joylashuvi,   ko‘chishi   va   bosh-   qa   jihatlari   bilan   bog‘lagan   holda
o‘rganishni   taklif   qildi.   Bu   ja-   rayonda   «Annallar   maktabi»   taqqoslash   va
qiyoslash   uslubidan   keng   foydalanish   g‘oyasini   ilgari   surdi.   F.Brodel   ijtimoiy
fanlar   sohalaridagi   aloqadorlikni   kuchaytirishni   taklif   qilib   chiqib,   o‘zi
sotsiologiya   va   tarix   fanlarining   o‘zaro   aloqadorligidagi   ilmiy   tad-   qiqotlarni
amalga oshirdi.
Ikkinchi   jahon   urushidan   so‘ng   tarix   va   sotsiologiya   fanlari   o‘rtasidagi
aloqadorlik   jarayonlari  kuchayib  borib,  AQSHda  sot-  siologlar   tarixchilarga  o‘z
fani   tadqiqot   uslublarini   taklif   qildilar.   Biroq   bu   jarayonda   shu   narsa
oydinlashdiki,  sotsiologiya   fani-   ning  barcha   tadqiqot   uslublarini  ham   tarix   fani
tadqiqotlari ja- rayonida qollab bo‘lmasligi, unga ehtiyotkorlik bilan munosabat-
da   bo‘lish   va   ularni   absolyutlashtirmaslik   (mutlaqlashtirmaslik)   haqida
mulohazalar   bildirildi.   Tarixchilar   tadqiqotlarda   empirik   sotsiologiyaning   eng
yangi yondashuvlarining o‘zlashtirgan holda sotsiologiyaning nazariyalarini ham
qo‘llay boshladilar.
Biroq   bu   vaqtda   an’anaviy   tarixchilik   yetakchi   bo‘lgan   va   uning   qatorida
yangi yuzaga kelgan «ijtimoiy tarix» mavjud bo‘lgan Ger- maniyada sotsiologiya
va   tarix   fanlarining   o‘zaro   yaqinlashuvi   va   aloqadorligining   kuchayib   borishiga
qarshi   qat’iy   fikrlar   bildirildi.   Bulardan   ko‘rish   mumkinki,   tarix   va   sotsiologiya
fanlarining alo- qadorligi hozirgi vaqtgacha turli munosabatlarga uchradi va bu-
gungi kunda ularning aloqadorligi kuchayib bormoqda.
Tarix va sotsiologiyaning o‘zaro aloqadorligi — bu konkret- lik va abstraktlik
o'rtasidagi,   tarixiylik   va   mantiqiylik   o‘rtasida-   gi   munosabatlardir.   Agar
tarixchiga  konkret, aniq dalillar  zarur bo‘ladigan bo‘lsa, sotsiologiyaga  umumiy
vaziyat, hodisalarning mantiqiy aloqadorligi zarur bo'ladi. Sotsiologik tamoyillar
va un- ga bog‘liq ayrim tushunchalarni o‘zlashtirmasdan turib tarixchi ga tizimlar
va   jarayonlarni   o‘rganish   murakkablik   tug‘diradi.   Umumiy   ijtimoiy-iqtisodiy
jarayonlarni   o‘rganishda,   murakkab   tizimlarni   tadqiq   etishda   sotsiologiyaning
ko'magi   zarur   bo‘la-   di.   O‘ylangan   eksperiment   va   deduktiv   mulohazalar
chiqarish,   manbalardagi   yashirin   axborotlarni   ajratib   olish   tarixchilar   uchun
bahslarga sabab bo‘ladi. Bu vaziyatda  sotsiologiya  tarixi  tadqiqot-  lariga tizimli 220tahlil,  ilmiy  izlanishning  dasturiy  shakllari  bilan  yordam berishi  mumkin.  Biroq
bir   narsani   yodda   tutish   lozimki,   ya’ni   sotsiologiyaning   zamonaviylikni   tadqiq
etishga   yo‘naltirilgan   bir   qator   tushunchalari   va   uslublarini   to‘g‘ridan   to‘g‘ri
o‘tmish-   ni   o‘rganishga   yo‘naltirilgan   tarixiy   tadqiqotlarga   jalb   etish   qo‘pol
xatolikka   olib   keladi.   Sotsiologiyaning   tadqiqot   uslublarini   tarixi   tadqiqotlariga
jalb etishning murakkabligi ham ana shunda.
Sotsiologik   yondashuv   tarixiy   yondashuvlarning   o‘rnini   bos-   maydi   yoki
ularni   almashtirmaydi,   balki   ularning   mohiyatini   va   samaradorligini
chuqurlashtirib,   mukammallashtiradi,   bunda   u   manbalardan   ajratib   olingan
faktlar (dalillar)ga asoslanadi.
Manbalardagi yashirin axborotni aniqlash va ajratib olish uchun kontent-tahlil
metodi   qo‘llaniladi.   Bunday   tahlil   meto-   di   katta   hajmli   matnli   axborotni,   ya’ni
maqollarning   mazmu-   ni,   topishmoqlar,   anketalar,   traktat   (biror-bir   mavzuga
bag‘ish- langan ilmiy asar) larni, gazeta va jurnallarni, alohida odamlar va guruh
laming   yozma   va   og'zaki   lug'atlari   kabilarni   miqdoriy   ko‘rsatkichlarga
aylantirishda yordam beradi.
Tahlil   standartlashtirilgan   jarayonlar   yordam   ida   amalga   oshiriladi,   bu
jarayonda   matnni   interpretatsiyalashdagi   subyektiv-   lik   ma’lum   darajada
kamayadi. Kontent — tahlil uch bosqichda amalga oshiriladi: birinchi bosqichda
matn   mazmuniga   ko‘ra   bir   necha   guruhlarga   (kichik   matnlarga)   ajratiladi,
ularning mohi- yati, ahamiyati va o‘zaro bog‘liqligi aniqlanadi va chuqur tarixiy
tahlil   amalga   oshiriladi.   Ikkinchi   bosqichda   ma’noviy   birliklar-   ning   matnda
qo‘llanilishi   va   takrorlanishlari   miqdori   o‘rganiladi   va   bu   bosqich   miqdoriy
bosqich   deb   ataladi.   Uchinchi   bosqichda   matn   tahlili   natijalarining
interpretatsiyalash   amalga   oshiriladi,   bu   bosqichda   ham   sifatli   tahlil   amalga
oshiriladi.   Manba   matni-   ning   mazmuni   bo‘yicha   tahlili   manbaning   yashirin
axborotlarini aniqlashga va ularni tushunishga ham imkon beradi.
Tarixchilar   sotsiologlar   tomonidan   ishlab   chiqilgan   va   tarixda   sodir   bo'lgan
jarayonlarni tushuntirishda yordam beradigan tur- li darajalar nazariyalarini ham
qo'llaydilar.   Sotsiologiyaning   tad-   qiqot   uslublaridagi   yangiliklar   tarixchilar
tomonidan   ham   diqqat   bilan   o'rganiladi,   shuning   uchun   nafaqat   amaliy,   balki
nazariy sotsiologiya ham tarixchi uchun foydali bo‘lishi mumkin.
Ikkinchi   jahon   urushidan   keyingi   yillarda   yetakchi   o‘ringa   chi-   qib   borgan
«yangi   ijtimoiy   tarix»ning   shakllanishi   tarix   va   sotsi ologiya   o‘rtasidagi
integratsiyaning   asosi   bo‘lib   xizmat   qildi.   Bu   tarix   fanining   kuchli   ko‘p   qirrali 221tarmog‘i   bo‘lib,   doimiy   ravish-   da   taraqqiy   etib   borib,   tarix   fani   predmetining
jihatlarini   aniqlab   berishi   va   doimiy   ravishda   tadqiqot   uslublarini   yangilab
borishi,   takomillashtirib   borishi   bilan   alohida   ahamiyatga   ega   bo‘ldi.   «Yan gi
ijtimoiy   tarix»ning   mazmuni   va   uning   muammolari   L.P.Repina   tomonidan
ko‘rsatib   berilgan   «Yangi   ijtimoiy   tarix»   tarixiy   o‘tmish-   ni,   jamiyatning   ichki
holatini   ko‘rsatib   beruvchi,   undagi   alohida   guruhlarning,   shaxslarning   va   ular
o‘rtasidagi   munosabatlarni   ijti moiy   terminlarda   interpretatsiyalash   vazifasini
ilgari surdi I
.
Bu   soha   fanlararo   yondashuvning   «oltin   asri»   va   fanlarning   in-   tegratsiyasi
boshlangan XX asrning 60-yillarida shakllangan edi.
Bu   davrda   shaharlar   tarixi   bo‘yicha,   urbanizatsiyaning   ijtimoiy-   iqtisodiy,
ijtimoiy-siyosiy,   ijtimoiy-madaniy   nuqtayi   nazardan   kompleks   xususiyat   kasb
etuvchi   mazmunda   amalga   oshirilgan   ilmiy   tadqiqotlar   paydo   bo‘ldi.   Tjtimoiy
tarix   o‘zining   predmeti   etib   quyidagi   mikrostrukturalarni   belgiladi,   ya’ni   oila,
jamoa,   tur-   li   ko‘rinishdagi   korporatsiyalar,   natijada   jamiyatni   murakkab   tizim
(sistema) sifatida ko‘rish va yaxlit holda tushunish yuzaga keldi.
Ijtimoiy   tarixdagi   yangi   yo‘nalishlar   XX   asrning   70—80-yil-   larida
antropologiya   va   ijtimoiy   psixologiyadan   kirib   kelgan   yondashuvlar   ta’sirida
shakllandi. Tarixchilarning qiziqishlari obyektiv jarayonlarni va tizimlarni tadqiq
etishdan   madaniyat   va   uning   antropologik   interpretatsiyasi   (mentalitet,   ramzlar
(sim- vollar), urf-odatlar va qadriyatlar va boshqalaijga ham qaratila boshlandi.
Ijtimoiy   tarixning   yangi   turi   sifatida   u   o‘z   predmeti   tarkibiga   inson
tafakkurini   ham   qo‘shdi.   Ijtimoiy   tarix   madaniy-antro-   pologik   tadqiqot
mazmunini   ham   o‘zlashtirib,   ijtimoiy   ta rix   mazmunini   inson   omili   bilan
«to £
ldirdi».   Tarixni  «quyidan»   o‘rganish,  ya’ni  ishchilar   tarixi,   dehqonlar   tarixi,
ayollar tarixi, mintaqalar va hududlar tarixi va boshqalar yuzaga keldi. 1971-yil-
da  E.Xobsboum  tizimlilik   va  ijtimoiy-madaniy  yondashuvni   ino-  batga   olish  va
ijtimoiy tarixni jamiyat tarixi sifatida tushunish, mentalitetni esa turmush tarziga
mos   keluvchi   turli   tafakkur   va   qarashlar   (fikrlar)   o‘rtasidagi   aloqadorlik   deb
tushunishni tak- lif qildi. J.Dyubi mentalitetni obyekti sharoitlar bilan moslashti-
rish   kerak   deb   hisobladi.   P.Berk   1980-yilda   jamiyatdagi   munosa-   batlarni,
ijtimoiy   tizimlar,   kundalik   turmush,   xususiy   (shaxsiy)   hayot,   ijtimoiy
umumiyliklar   va   ziddiyatlar   kabilarni   o‘rganish-   ni   taklif   qildi.   E.Briggs   esa
(1983) ijtimoiy tarix har tomonlama bo £
lishi kerak va u hokimiyat egalarni ham
I   Репина Л.П. «Новая историческая наука и социальная история». — М., 1998. 222nazardan   qochirma-   gan   holda   oddiy   odamlarning   hayotini   o £
rganishi   kerak,
degan tushunchani ilgari surdi.
Yuqoridagilardan   ko £
rinadiki,   turli   tarixchilar   ijtimoiy   ta rixni   turlicha
tushunganlar. Ayni vaqtda tarix faniga sotsiologi- ya fanining uslublari, modellari
va   tamoyillari   mexanik   ravish-   da   kirib   kelmoqda,   degan   tanqidiy   fikrlar   ham
ko‘plab   bildirila   boshlangan   edi.   XX   asrning   80-yillarida   mentalitetni
o‘rganishda tarixiylikni ham qo‘llash e’tirof etila boshlandi, shu vaqtda sin- tezni
amalga oshirish uchun ijtimoiy va madaniy antropologiyani birlashtirish g‘oyasi
ham   shakllandi.   Ayollar   tarixi   gender   tad-   qiqotlari   bilan   almashtirildi.
Shuningdek,   XX   asrning   ikkinchi   yarmida   lokal   tadqiqotlarni   (alohida   tarixiy
tadqiqotlar,   ya’ni   alohida   qishloqlar,   shaharlar,   hududlar   va   boshqalarni
o‘rganish)   milliy   tarixga   bog‘lash,   ya’ni   mikrotarixni   makrotarixga   sintez-   lash
muammosi   ko‘tarildi.   Yondashuvlar,   tamoyillar   yangilanib   mukammallashib
bordi.
Tarix va psixologiya.  Tarixchi tarixiy tadqiqotlarni amal ga oshirish jarayonida
tadqiqot  obyektining  turli  xususiyatlari  va  o‘ziga  xos  jihatlariga  to‘qnash keladi
va ularni turli uslublarni qo‘llash orqali mohiyatini anglashga harakat qiladi. Bu
uslublar   aksariyat   hollarda   tarix   faniga   bevosita   aloqador   bo‘lsa,   tadqiqot
obyektining holatiga ko‘ra ayrimlari turli boshqa fanlar tadqiqot uslublariga  xos
boMishi   mumkin.   Shunday   fanlar   yoki   sohalar   qa-   torida   psixologiya   fani   ham
bor.
Tarixchilar   o‘z   tadqiqotlarida   ko‘pincha   turli   mashhur   shaxs-   lar,   san’at
namoyandalari,   xalq   ommasi   va   boshqa   shu   kabilar-   ning   ruhiyatini   ham
o‘rganishga   harakat   qilganlar.   Bunday   ho-   latlar   ilk   tarix   asarlarida   ham   kam
bo‘lsada   uchraydi   va   XVIII   asrga   kelibgina   tarixchilar   insonning   ichki   dunyosi
va ruhiy hola- tini tushunishga harakat  qila  boshlaydilar.  XIX asr oxirlariga  ke-
lib psixologiya fan sifatida qaror topgandan so‘ng, eksperimental psixologiya va
psixiatriya   yuzaga   kelib,   XX   asrning   60-yillari-   da   esa   «psixotarix»   yuzaga
kelgan. Psixoanalizning klinik «tarix» lari tarixchilarga insonning ichki dunyosini
teranroq   anglash ga   yordam   berdi.   Shunday   tadqiqotlar   doirasida   M.Lyuterning,
M.Gandining tarjimayi hollarini o‘rgangan E.Erikson ularning hayoti faliyatidagi
motivlarini   aniqladi.   Uning   xulosasiga   ko‘ra   bolalarning   o‘z   otalarining
hayotlaridagi erisha olmagan narsa-
lariga   erishishga   harakat   qilganligi   bu   shaxslar   faoliyatining   aso-   siy   motivlari
bo‘lganligini   aniqlandi.   Shu   tariqa   tarixchilar   to-   monidan   alohida   shaxslarning 223faoliyatiga   xos   bo‘lgan   umumiy   holatlar   aniqlandi   va   psixologiyadagi   bunday
tipologiya tarixchi lar tomonidan fanga kiritildi.
Ayni   vaqtda   tarixchi   psixologiya   fanining   eng   so‘nggi   ilmiy   yangiliklari,
uning   tadqiqot   uslublarini   doimiy   ravishda   o‘zlashti-   rib   borishi   kerak   bo'ladi.
Tadqiqotlarda   psixologiyaning   qo‘llani-   lishi   ommaviy   harakatlar,   inqiloblar,
xalqaro   munosabatlar,   har-   biy   to‘qnashuvlar   va   boshqa   shu   kabi   tarixiy
jarayonlarning   ichki   ruhiy   holati   haqida   ham   to‘liqroq   tasavvur   hosil   qilishga
yordam   beradi.   O‘tmishni   tushunish   tobora   chuqurlashib   bormoqda   va   ayni
vaqtda tarixchi tadqiqot maqsadlaridan chetlashgan holda psixologiyaga «singib»
ketishi mumkin emas.
Tarix va madaniy antropologiya.  Madaniy antropologiyaning markazida inson
va   uning   madaniyatga   asoslangan   mental   iteti,   hayotiy   tajribalari,   xulqi-atvori
turadi.   Antropologiya   insonning   xulqini   aniqlab   beruvchi   turli   marosim
(ritual)lar, belgilarga alohida e’tibor qaratadi. Antropologlarning faoliyati tufayli
tur li   davrlarning   «notanish»   madaniyatlari,   \ularning   xususiyatlari   va   o‘ziga
xosliklari   o‘rganiladi.   Masalan,   turli   xalq   bayramlari,   ma-   rosimlari,   sayillarini
o‘rganish   orqali   xalqning   madaniyatini   tu shunish   mumkin.   Tarixchilar   esa
madaniyatning tarixiy jarayon- larga ta’siri va o‘zaro aloqadorligini o‘rganadilar.
Tarix   va   adabiyot.   Tarix   va   adabiyot   uzoq   vaqtlar   davomi-   da   bir-biridan
ajralmas   yaxlitlikda   mavjud   bo‘lib   kelgan.   Antik   davr   tarixchilarining   ayrimlari
ham   (Tatsit,   Livin)   adabiyotga   ya-   qin   ijod   qilganlar.   XIX   asrning   boshlariga
kelib   tarixni   adabiyot-   dan   alohida   tushunish   g‘oyalari   paydo   bo‘ldi   va   bu   ikki
sohaning   bir-biridan   alohida   sohalarga   ajralishi   jarayoni   shu   asrning   ik-   kinchi
yarmida   to‘la   amalga   oshirildi.   Shu   vaqtda   bir   qator   tari xiy   asarlar   (A.Dyuma,
V.Gyugo, V.Skott) yaratildi. Dastlab ta rixni tushunishning badiiy uslubi sifatida
bu   jarayon   tushunilgan   bo‘lsa,   keyinchalik   bunday   «tarixiy-badiiy   ijod»ning
ilmiy to-  monlari ham shakllana boshladi. XIX asrning ikkinchi yarrni- da
tarix   fan   sifatida   to‘liq   qaror   topdi.   Tarix   ilmiy   bilish   shakli   bo‘lib
e’tirof   etilgan   bo‘lsa,   adabiyot   madaniyatning   tarkibiy   qis-   miga
aylandi.
Fan olamida  XIX  asr  «tarix»  asri  hisoblanib,  avvalgi   afsonalar,
rivoyatlar,   tarixiy   jarayonlarning   badiiy,   diniy   talqinlari   o‘rnini
tarixning fan sifatida ilmiy xulosalari egallay boshladi. Bu davr- da
bir   qator   ilmiy   jamiyatlar   va   ilmiy   jurnallar   paydo   bo‘la   bosh ladi.
XX asrga kelib esa tarix va adabiyot to‘laligicha bir-biridan alohida
sohaga aylandi.
Tarix va adabiyot aloqadorligi haqida so‘z borganda eslab o‘tish
o‘rinliki,   qadimgi   yunon   donishmandlaridan   biri   Aris-   totelning
aytishicha, «tarixchi va shoir bir-biridan biri she’riy tarzda, boshqasi
nasriy   tarzda   yozganligi   uchun   emas,   balki   bi ri   sodir   bo‘lganlar
haqida   yozsa,   ikkinchisi   sodir   bolishi   mum-   kin   bo‘lganlar   haqida
yozganligi   bilan   farqlanadi.   Poeziya   umu-   miylik   haqida   ko‘proq
«gapirsa»,   tarix   esa   alohida   holatlar   haqida   «so‘zlaydi»   degan
so‘zlarni yozib qoldirgan edi I
.
XX   asrning  oxirlariga   kelib   postmodernistlar   tomonidan   tarixni
qaytadan adabiyotga yaqinlashtirish haqida fikrlar bildirila boshlan-
di. Adabiyotshunoslar va faylasuflarning fikricha, metafora (kinoya,
majoziy ma’noda) tarix va adabiyotni birlashtirish murnkin. X.Vayt
tomonidan   tor   ma’nodagi   tarixiy   va   «ko‘pchilikka   tushunarsiz»
bo‘lgan  fikrlarni   tarixiy   prozadagi   ommabop   tushunchalar   bilan   al-
mashtirish,   tarixchining   faoliyatini   adabiyot   sohasidagi   bir   yo‘na-
lish,   tarixiy   bilishni   esa   dunyoni   estetik   tushunish   shakliga   aylan-
tirish g‘oyasi ilgari surildi. Tarixchi o‘z fanidan, o‘tmishni «qanday
bo‘lsa   shundayligicha»   tavsiflashdan   voz   kechishi   va   bunda   eng
asosiy o‘ringa intonatsiya (so‘z ohangi)ni qo‘yish kerak, degan fikr -
lar   ilgari   surila   boshlandi.   Postmodernistlar   X.Borxesning:   «Jahon
tarixi   bu   —   ayrim   metaforalarni   talaflfuz   qilishdagi   intonatsiyalar
tarixidir», — degan so‘zlariga urg‘u berdilar.
I   Аристотель. Сочинения: В  4  т.  —  М., 1984. Т. 4. С. 655.
225 Biroq   tabiiyki   tarixchilar   bunday   postulatlarni   (isbotsiz   qa bul
qilinadigan   qoidalar)   qabul   qilmadilar   va   uni   jiddiy   fikr   hi-
soblamadilar.   Postmodernistlarning   yuqoridagi   qarashlari   faqat-
gina tarixiy romanlarda ishlatila boshlandi. Zamonaviy tarix fanida
tarixiy   o‘tmishning   va   tarixiy   jarayonlarning   estetik   ji-   hatlariga
ham   e’tibor   qaratilmoqda.   Biroq   shuni   alohida   ta’kid-   lab   o‘tish
lozimki, tarixchi  va yozuvchini bir jihat doimo ajratib turadi, ya’ni
yozuvchi   esa   o‘zining   xayoliy   fikrlaridan   va   to‘qima   obrazlaridan
foydalanishi   mumkin   bo‘lgan   holda,   tarixchi   faoli-   yati   jarayonida
to‘qima, uydirma, xayoliy fikrlarni berishga haq- qi yo‘q.
Tarix   va   semiotika.   Tarix   fanidagi   semiotik   yondashuvlar   XX
asrning 70-yillarida yuzaga keldi.
Semiotika   —   belgilar   haqidagi   fandir.   Semiotika   (yoki   semi-
ologiya)   qadimgi   yunon   tilida   belgi,   alomat,   nishona   ma’nolarini
bildirib,   belgilar   va   belgilar   tizimining   xususiyatlarini   (tabiiy   va
sun’iy tillarni) o‘rganadigan fanni anglatadi.
Y.M.Lotmanning   fikricha,   semiotika   tushunchasi   ostida   mu-
omala   va   muloqot   jarayonida   qo‘llaniladigan   kommunikativ
tizimlar va belgilar haqidagi fan tushuniladi I
.
Semiotika   belgilar   tizimida   belgilarni   o‘rganishning   uchta
nuqtayi nazarini ko‘rsatadi:
1. Sintaksis (sintaktika) — interpretatsiyadan qat’i nazar belgi lar
tizimining ichki xususiyatlarini o‘rganadi.
2. Semantika   —   belgilarning   munosabatlarini   alohida   belgilab
berish masalalarini o‘rganadi.
3. Pragmatika   —   belgilarning   «adresat»   bilan   o‘zaro   bog‘liqli-
gini,   ya’ni   belgilardan   foydalanish   jarayonida   interpretator   uchun
foydali bo‘lgan interpretatsiya masalalarini o‘rganadi.
Belgilarni   aynan   belgi   holicha   ham   qabul   qilish   mumkin,   ham
kommunikatsiya  (muomala  qilish, aloqaga kirishi, aloqa vosita- si)
tizimi sifatida ham qabul qilish mumkin. Bu yerda belgilar
I   Лотман Ю.М. Культура и взрыв. — М., 1992.
226 227tizimi   va   o‘zaro   kommunikatsiya   tizimining   vositasi   sifatida   til
ko'zda   tutiladi.   Semiotikada   ikki   yo‘nalish   mavjud   bo‘lib,   birin-
chisi mantiqiy yo‘nalish bo‘lsa, ikkinchisi lingvistik yo‘nalishdir.
Birinchi   yo‘nalishda   belgi   «muhofazalangan»   belgi   bo‘lib,   u
ramziy   ma’nodagi   belgi   sifatida   shakllanishi   va   belgiga   aylanish
jarayonini   bosib   o‘tadi.   O‘zining   mohiyatiga   nisbatan,   boshqa
belgilarga,   belgining   alomatlariga   va   uning   tizimiga   yo‘naltirilgan
bo‘ladi.   Keyingi   yo‘nalishda   esa   til   axborotni   yetkazuvchi,   beruv-
chi vosita sifatida yondashiladi.
Tarix   nima,   deb   qo‘yilgan   masalaning   turli   tushuntirishlari   va
yechimlari   orasida   madaniy-semiotik   yondashuv   ham   mav jud.
Masalaning   yechimini   topishdagi   va   tushunchalarning   turli-   chaligi
bir-birini   inkor   qilish   emas,   balki   bir-birini   to‘ldirib   keli-   shi   bilan
bir nuqtayi nazardan ikkinchisiga va xulosaga kelishda muhim o‘rin
tutadi.   Madaniy-semiotik   yondashuv   tarixiy   jara-   yonlar
ishtirokchilarining   ichki   nuqtayi   nazarlariga   va   xususiyat-   lariga
murojaat  qiladi.  Bunda jarayonlar  subyektiv jihatlarining  u yoki bu
harakatlari   ko‘zda   tutilmoqda.   Bunda   tarixchining   faoli-   yati
jarayonlar   va   ular   orasidagi   bog‘liqlikning   shartli   ravishdagi
tasavvurida   aks   etadi.   Shuning   uchun   tasavvurlar   tizimini   rekon-
struksiya   qilish   kerak.   Semiotik   istiqbolda   tarixiy   jarayon   kom -
munikatsiya jarayoni sifatida tasavvur etiladi.
Tarixiy   jarayon  — sotsium  va  individ  o‘rtasidagi  kommunikat -
siya, sotsium va tashqi omillar o‘rtasidagi kommunikatsiya. Tarix bu
— o‘tmishni semiotik qabul qilishdir.
Tarix   va   tabiiy   fanlar.   Sinergetika,   tartibsizlik   nazariyasi.   XX
asrning   70-yillariga   kelib   murakkab   tarkibli   tizimlarni   o‘rganish
boshlanishi   natijasida   fanda   yangicha   iboralar,   anglash   yangicha
bazaviy   modellari   shakllana   boshladi.   Shulardan   biri   o‘z-o‘zini
tashkil   qilish   haqidagi   fan   —   sinergetika   yangi   yo‘nalish   sifatida
paydo   bo‘ldi.   Sinergetika   fanlararo   yondashuvning   asosiy   vositasi
(quroli) sifatida ko‘riladi.
Sinergetika — fanning murakkab va o‘zaro nomutanosib bo'lgan
hodisalar   va   jarayonlarning   (ijtimoiy,   siyosiy,   iqtisodiy   va   boshq.) 228umumiy   qonuniyatlarini   o‘z-o‘zini   tashkil   qilishning   o‘ziga   xos
tamoyillari asosida o‘rganadigan fanlararo yo‘nalishi.
Sinergetika   dastlab   fanlararo   yo‘nalish   sifatida   yuzaga   keldi.
Ilmiy dunyoqarash nuqtayi nazaridan ayrim hollarda sinergeti- kani
«global   evolyutsionizm»   yoki   «evolyutsiyaning   universal   na-
zariyasi» sifatida talqin qilinadi.
Sinergetikaning asosiy tushunchalaridan biri tizimlarning hamda
ko‘p sohali muhitning ko‘p variantli va turlicha bo‘lgan ji- hatlarini
aniqlab beruvchi tizimlardir.
Bu   fenomen   sinergetikada   evolyutsiyaning   yo‘nalishidagi   o‘zi-
ga   xoslikni   kuzatish   sifatida   namoyon   bo'ladi,   ya’ni   oddiy   va   sod-
dalikdan murakkablikka va birmuncha mukammallikka yo‘na- lishni
anglatadi.
Xaosologiya sinergetikaning bir tarmog‘i bo‘lib, o‘z predmeti si -
fatida   tizimlarning   nomutanosibligi   yoki   tasodiflar,   jarayonlardagi
kuchli   «tebranishlar»   sohalarini   o‘rganadi.   XX   asrning   70—80-yil-
laridan bu yondashuv ijtimoiy-gumanitar bilimlarga ham kirib ke- la
boshladi. Bu nazariya tarixning bir tekisda bosqichma-bosqich sodir
boMadigan   jarayonlar   haqidagi   modellarini   qarshi   tarzda   tan-   lash
imkoni   kengroq   bo‘lgan   alternativlik   g £
oyasini   (qarama-qarshi,   zid
holatda) ilgari surdi. Shuni ta’kidlash kerakki, faylasuflar va fiziklar
xaos   nazariyasini   faol   tarzda   taraqqiy   ettirib   boradilar,   bi-   roq   bu
tarix   fani   sohasida   bir   qator   savollarga   sabab   bo‘ladi.   «Xaos»
tushunchasining o‘zi majoziy ma’noda va mavhumdir. Hozirga- cha
xaos   nazariyasi   tarixchiga   nima   berishi   yoki   tarix   tadqiqotlari-   da
qanday   samaraga   va   ilmiylikka   erishishi   mumkinligi   mavhum
qolmoqda.
Tayanch   tushunchalar:   tarix   va   jamiyatshunoslik,   tarix   va
psixologiya,   madaniy   antropologiya,   tarix   va   adabiyot,   til-
shunoslik,   semiotika   va   tarix,   tarix   va   tabiiy   fanlar,   sinerge tika,
tartibsizlik   nazariyasi,   kontent   —   tahlil,   «yangi   ijtimoiy   tarix»,
ijtimoiy-madaniy   yondashuv,   jamiyat   tarixi,   lOkal   tad-   qiqotlar,
intonatsiya,   mantiqiy   yo‘nalish,   lingvistik   yo‘nalish,   madaniy- 229semiotik, xaosologiya, alternativlik g‘oyasi, xaos, pos tulate
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Fanlararo yondashuv va uning mohiyatini tushuntirib be ring.
2. Tarix va jamiyatshunoslik fanlari o‘rtasidagi aloqadorlikni tus
huntirib bering.
3. Tarix   va   psixologiya   o‘rtasidagi   aloqadorlikni   tushuntirib
bering.
4. Madaniy antropologiya nima?
5. Sinergetika tushunchasini izohlang.
6. Tartibsizlik nazariyasi qanday nazariya?
7. Tarix   fanining   qaysi   fanlar   bilan   aloqadorligini   izohlab
bering.
8. Fanlararo yondashuv va uning tadqiqotlardagi o‘rni.
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Antropologiya   —   odamning   kelib   chiqishi   va   tadrijiy   rivojla-
nish   jarayoni,   jismoniy   tuzilishi   va   irqlarning   paydo   bo‘lishi   ha-
qidagi fan.
Mifologiya   — (mif — afsona) — afsonalar, miflarni, afsonalarni
oTganuvchi fan.
Postulat  — isbotsiz ham qabul qilinaveradigan dastlabki qoi- da,
faraz.
Semiotika   —   tibbiyot   fanlariga   oid   atama   bo‘lib,   kasallik   alo-
matlari   haqidagi   fandir.   Tarix   fanida   esa   tarixiy   jarayonlarni
ularning   ichki   belgilari,   alomatlari,   xususiyatlari,   o‘ziga   xos-
liklariga asosan qismlarga bo‘lib o‘rganish sohasi
Tarix   va   sotsiologiyaning   o‘zaro   aloqadorligi   —   bu   konkret-   lik
va   abstraktlik   o‘rtasidagi,   tarixiylik   va   mantiqiylik   o‘rtasidagi
munosabatlardir.   Sotsiologiya   tarix   fani   bilan   umumiy   aloqador-
likda   bo‘lib,   zamonaviy   jamiyatning   tuzilishi   va   vazifalari,   ja~
miyatdagi   ijtimoiy   guruhlar,   ijtimoiy   ong   mazmuni   va   o‘zgarish-
larini o‘rganadi.
Tarix fanining huquqiy fanlar bilan aloqadorligi   — umumiy alo- 230qadorlikda   bo‘lib,   davlat   taraqqiyoti   va   rivojlanishini   umumiy
(mukammal) holda o‘rganadi.
Tarix   va   iqtisodiyotning   o‘zaro   aloqadorligi   —   umumiy   aloqa-
dorlikda   bo‘lib,   zamonaviy   jamiyatning   iqtisodiy   hayoti   sohasini
o‘rganadi.
Tarix   va   siyosatshunoslikning   —   umumiy   aloqadorlikda   bo‘lib,
zamonaviy jamiyatning siyosiy hayoti sohasini o‘rganadi.
Tarix va madaniyatshunoslikning o‘zaro aloqadorligi   — umumiy
aloqadorlikda bo‘lib, madaniy hayot sohasidagi alohida va konk- ret
shakllanishi, tuzilishi va taraqqiy etishini o‘rganadi.
Tarix va falsafa va falsafiy fanlarning o‘zaro aloqadorligi   — aso-
siy  nazariy   —  metodologik  yo'nalishlar  bo‘yicha  falsafiy   dunyoqa-
rashni, tarix fanining gneseologik asoslarini shakllantiradi:
ontologiya —  kategoriyalar yordamida jahonning o‘zida umu miy
tuzilishini aks ettiruvchi falsafiy manzarasini, jumladan ja- miyat va
uning   aniq   va   konkret   tarixiy   taraqqiyoti   haqidagi   qa-   rashlarni
shakllantiradi;
gneseologiya   — dunyoni, jumladan tarixiy jarayonlarni anglash,
bilishning   chegaralari,   me’yorlari   va   imkoniyatlarini   asoslab   be-
radi;
mantiq  — ilmiy tarixiy bilish uchun zarur bo‘lgan fikrlash- ning
shakllari   amalga   oshirilishining   to‘g‘ri   qo‘llanilishini   ajra-   tib,
asoslab beradi;
epistemologiya —   ilmiy bilishdagi umumiylikni o'rganadi, il miy
bilish   nazariyasini   ishlab   chiqadi,   jumladan   ilmiy   tarixiy   bi lish
nazariyasini o‘rganadi;
ijtimoiy falsafa —  zamonaviy jamiyatning tuzilishi va vazi- faviy
xususiyatlaridagi   umumiylikni   o‘rganadi   va   ayni   vaqtda   yangi   va
eng tarixning nazariy asoslarini yaratishda asosiy o‘rin tutadi;
tarix   falsafasi   —   umumjahon   tarixiy   jarayonlaridagi   umumiy
mantiqiylikni   o‘rganadi,   tarixiy   jarayon   nazariyasi   uchun   ilmiy
dunyoqarash asoslarini yaratadi.
Fenomen   —   his-tuyg‘u   tajribasi   bilan   payqaladigan   hodisani
anglatuvchi tushuncha. 231Xaos   —   yunon   mifologiyasi   va   filosofiyasida   turli   elementlar-
ning  ibtidoiy  betartib  aralashmasi,  go‘yo  hamma  mavjudot  ana  shu
aralashmadan   kelib   chiqqan,   deb   hisoblanadi.   Xaos   tu-   shunchasi
o‘ta   tartibsizlik,   chalkashlik,   alg‘ov-dalg‘ovlik,   ara lash-quralashlik
ma’nolarini anglatadi.
Xaos   nazariyasi   —   biror-bir   narsa   yoki   voqeaning   turli   aralash
unsurlardan   yoki   aralash   voqealardan   kelib   chiqqanligini   asos-
lashga harakat qiluvchi nazariya. 232TARIX FANI TADQIQOTLARI VA ZAMONAVIY
TEXNOLOGIYALAR
Axborotlashtirish   jarayoni.   Tarixiy   informatika   rivoji.   Ska-   nerning
qo‘llanilishi. Elektron pochta. Kompyuter va uning tarixiy ta ’lim hamda fandagi
imkoniyatlari. «Tarixchi va kompyuter» xalqa- ro uyushma. Ma’lumotlar bazasi
va   kompyuter   texnologiyatari.   In-   ternetdagi   imkoniyatlar.   Kutubxonaning
elektron katalogi. Manbalar nashri. Elektron jurnal.
Bugungi   kunda   fan   sohasida,   ilmiy   tadqiqotlar   sohasida   amal-   ga
oshirilayotgan   jarayonlarni   kompyuter   va   axborot   texnologi-   yalarisiz   tasavvur
qilish mushkul.
Davr   talabiga   ko‘ra   bugunga   kelib   kompyuter   texnologiyasi   jadal
rivojlanmoqda.   Ma’lumotlarni   boshqarish,   ayniqsa,   hozir-   gi   kunda   muhim
ahamiyat kasb etib, unga bo‘lgan talab kun sa- yin ortib bormoqda.
Jamiyat   taraqqiyotida   yuz   berayotgan   jadal   o‘zgarishlar   uning   bir   qismi
bo‘lgan   informatika   sohasiga   ham   o‘z   ta’sirini   ko‘rsat-   moqda.   Bu   ta’sir
shunchalik   kuchliki,   axborot   texnologiyalari   so hasida   bo‘layotgan   o‘zgarishlar
juda   qisqa   vaqtlar   orasida   o‘zga-   rib   va   boyib   bormoqda.   Yangi   axborot
texnologiyalarining   yoki   kompyuter   texnologiyalarining   paydo   bo‘lishi   bu
sohadagi   xizmat   qilish   va   ulardan   foydalanish,   ta’lim   tizimida   qo‘llash
uslublarini sifat jihatdan tubdan o‘zgartirdi. Bu tizimda Internet, elektron pochta
(E-mail)   kabi   imkoniyatlarining   mavjudligi,   Windowsning   o‘rni   beqiyosligidan
dalolat beradi. Bu tizimning tarkibida xizmat qilishning yuzlab turlari mavjudki,
ularni   o‘rganish   va   foydala nish   jamiyatning   har   bir   a’zosi,   ayniqsa,   talabalar
uchun juda mu- himdir.
Axborot   texnologiyasi   —   bu   aniq   texnik   dasturlar   vositasining   majmuyi
bo‘lib,   ular   yordamida   ma’lumotlarni   qayta   ishlash   bilan   bog‘liq   bo‘lgan   turli-
tuman masalalarni hal etish mumkin.
Informatika   keng   ma’noda   fan,   texnika   va   ishlab   chiqarish,   ya’ni   inson
faoliyatining   barcha   sohalarida   axborotni   kompyuter   va   telekommunikatsiya
yordamida qayta ishlash, saqlash, uzatish bilan bog‘liq bo‘lgan yagona sohadir.
Kompyuter va u bilan bog‘liq texnik imkoniyatlardan bu- gungi kunda barcha
sohalar   qatorida   ilmiy   tadqiqotlar   va   ta’lim   sohalarida   ham   keng   va   unumli
foydalanilmoqda. Boshqacha aytganda kompyuter va kompyuter texnologiyalari, 233axborot   tex-   nologiyalari   va   ulardan   foydalanish   fan   va   ta’limning   ajralmas
tarkibiy qismlaridan  biriga aylanib  ulgurgan. Bu borada tarix fani tadqiqotlarida
ham   bugungi   kunda   kompyuter   imkoniyatlari,   In terNET   tarmoqlarida
joylashtirilgan juda katta hajmdagi axborot- lardan to‘g‘ri va unumli foydalanish
katta   ahamiyat   kasb   etmoq-   da.   Shunday   ekan   savol   tug‘iladi:   tarix   fani
tadqiqotlari   sohalari   va   tarix   fani   ta’limi   jarayonlariga   kompyuter   qachondan
kirib kela boshladi, tadqiqotlar va ta’lim jarayoni sohalarida uning imkoni yatlari
qanday,   qolaversa,   kompyuter   va   uning   texnologiyalari-   dan   foydalanish   tarix
fani va tadqiqotlari  uchun qanday samaralar  berishi mumkin va hokazo. Quyida
shu haqda so‘z yuritiladi.
XX   asrning   80—90-yillarida   keng   avj   olgan   axborotlashtirish   jarayoni   tarix
faniga   ham   ta’sir   ko‘rsatdi.   90-yillarga   kelib   tarix   fani   tadqiqotlarida
kompyuterlardan   asosan   ilmiy   ishlarni   terish   va   tahrirlash   ishlarida   foydalanila
boshlangan bo‘lsa, keyincha- lik manbalar bilan ishlashdagi yangicha uslublarda
ham   qo‘lla-   nila   boshlandi.   Manbalar   matnlari   va   boshqa   tasvirlar   skanerlar
yordamida   kompyuter   xotirasiga   kiritila   boshlandi,   ayni   vaqt-   da   optik
disklarning paydo boMishi bilan kompyuterlarning ju da katta hajmga ega bo‘lgan
ma’lumotlarni   saqlash   imkoniyatlari   oshib   bordi.   Arxivlarda   va   boshqa
hujjatgohlarda   tadqiqotchilar   noutbukdan   foydalangan   holda   o‘zlarining   juda
katta ma’lumot larni o‘z ichiga olgan shaxsiy ma’lumotlar bazalarini yarata bosh-
ladilar. 90-yillarning oxirlariga kelib esa turli mamlakatlarda ta- rixiy tadqiqotlar
sohasida 20 dan ortiq yirik ma’lumotlar banklari faoliyat ko‘rsata boshladilar.
Tarixiy   tadqiqotlar   sohasidagi   axborotlashtirilishning   tezkor   jarayonlariga
«elektron pochta»lar ham moslashib borib, «Inter-
NET» tarmoqlari va undagi juda keng hajmli axborotlar bilan tanishi va ulardan
foydalanish   imkoniyatlarining   yuzaga   kelishi   bilan   axborot   almashish   borasida
ham   keng   imkoniyatlar   yuzaga   keldi.   Keyingi   ilmiy   tadqiqot   ishlarida   endi
«InterNET» ham o‘zi- ga xos «axborot manbasi» vazifasini bajara boshladi.
1986-yilda «Tarixchi va kompyuter» nomli xalqaro assotsiatsi- ya tuzildi  va
1992-yilda uning tarkibiga bir qator MDH davlatlari tarixchilari ham kirdi.
Shu   davrda   tarixiy   tadqiqotlar   va   tarix   fani   tadqiqotlari   uslub-   laridan   biri
sifatida   paydo   boTgan   «tarixiy   informatika»   yuzaga   kelib,   kliometriya   fanlari
tarkibida   shakllana   boshladi.   Ma’lumot-   lar   bazasi   hamda   tarixiy   manbalar
tahlilining kompyuter tex- nologiyalariga boMgan qiziqish kuchayib bordi. 234InterNET   ning   90-yillardagi   rivojlanishiga   asosiy   sabab   World   Wide   Web
(Butun   Dunyo   Tarmog‘i)ning   tuzilishi   bo‘ldi.   Uning   birinchi   nusxasini   1990-
yilning   noyabrida   CERN   (Yev-   ropa   atomni   tekshirish   markazi)   xodimi   Tim
Berns-Li yaratdi, lekin 1992-yilgacha ishga tushirilmadi. 1993-yilda NCSA (Na -
tional  Center   for  Supercomputer  Applications  —  Superkompyu-   terli   Hisoblash
Milliy   Markazi)   tomonidan   Mosaic   programma-   si   ishlab   chiqildi   va   shu   yil
oxiriga 200 ta WWW server ishga tushirildi.
Internet   va   WWW   bir   xil   emas.   Internet   butun   dunyo   kompyu-   terlar
tarmoqlarining   to‘plamini   belgilaydi   va   turli   xil   kompyuter   xizmatlarini
ko‘rsatadi.
Bu   —   E-mail   elektron   pochta,   Usenet   telekonferensiyalari,   FTP   ma’lumot
fayllarini   uzatish   sistemasi,   Telenet   uzoqdan   ter-   minalga   kirish   sistemasi,
Gopher   sistemasi   va   Butun   Dunyo   Tar-   mog‘i   —   WWW.   Demak,   WWW
Internetning faqatgina bir qis- midir. Lekin u juda tez rivojlanmoqda. WWW —
Internetning   ommabop   xizmat   turidir.   Unga   ulanish   uchun   kompyuter   bilan
modem   yetarlidir.   Shuning   uchun   Butun   dunyo  tarmog‘i   butun   olam   axborotlar
ombori-kutubxonaga   aylanib   qoladi   va   u   dunyoga   yoyiladi.   WWW   da
ma’lumotlar sahifalarda joylashadi.
Ma’lumotlar,   manbalar,   axborot   kabilarning   kompyuter   tex-   nologiyalar
orqali   uning   tarkibiga   kiritish   va   unda   saqlanishining,   ma’lumotlardan
foydalanishning   o‘ziga   xos   texnik   jihatlari   ham   borki,   ular   odatdagi   kitob   yoki
boshqa   ma’lumotlar   manbalaridan   va   ayni   vaqtda   ulardan   foydalanishning
xususiyatlariga   ko‘ra   bir-   muncha   farqlanadi.   Agar   kompyuterga   kiritiladigan
ma’lumotlar tartiblangan boisa, kiritishni avtomatlashtirish mumkin. Ma’lu motlar
chiziqli, iyerarxik va jadval kolinishlarida tartiblangan bolishi kerak.
Bunda,   masalan,   kitobning   varaqlari   raqamlanmagan   va   ix-   tiyoriy   ravishda
aralashtirilib   yuborilgan   bo‘lsa,   bunday   kitob   varaqlari   tartiblanmagan   deyiladi
va undan kerakli ma’lumotlarni topish ancha murakkab boladi.
Agar   kitobning   hamma   varaqlari   raqamlanib,   ular   raqam   bo‘yicha
joylashtirilgan   boisa,   bunday   kitobning   varaqlari   va   un-   dan   olinishi   mumkin
bolgan ma’lumotlar chiziqli tartiblangan, axborot texnikalari fani tilida esa oddiy
strukturali ma’lumotlar deyiladi.
Kitobdan kerakli ma’lumotlarni tezroq topish uchun odatda u qismlar, boblar
va   paragraflarga   ajratiladi.   Ma’lumotlarni   bun day   ko‘rinishlardan   birida 235tartiblash,   ularni   iyerarxik   strukturada   tartiblash   deyiladi.   Iyerarxik   strukturada
tartiblangan   ma’lumot-   larning   aniqlik   darajasi   chiziqli   tartiblanganiga   nisbatan
pastroq,   lekin   so‘nggi   usulda   ma’lumotning   aynan   o‘zini   emas,   balki   bu
ma’lumotni kitobning qaysi qismida joylashganligini topish oson- roq boladi.
Kitobni   varaq   raqamlari   bilan   uning   qism,   bob   va   paragraflari   o‘zaro
boglangan   boladi,   ya’ni   kitobning   har   bir   varagl   uning   qaysi   qismi,   bobi   yoki
paragrafida   ekanligini   bilsa   boladi.   Demak   ma’lumotlarni   iyerarxik   va   chiziqli
strukturalarda   tartiblanish   qoi-   dalari   o‘zaro   bogliq   boladi.   Kitobni   qism,   bob,
paragraflari   (iye rarxik   tizimda   tartiblangan   ma’lumotlari)   bilan   betlarining
raqam lari   (chiziqli   usulda   tartiblangan   ma’lumotlari)   uning   mundarijasi   orqali
o‘zaro boglanadi. Ayni mundarija chiziqli usulda tartib- langan ma’lumotlar bilan
iyerarxik  tizimda   tartiblangan  ma’lu-   motlarni   boglovchi  jadval   deyiladi.   Jadval
(matritsa) elementlari tartiblangan (raqamlangan) ma’lumotlar hisoblanadi.
Chiziqli strukturalarga misol qilib biron-bir ro‘yxatni olish mumkin. Ro‘yxat
—   ma’lumotlarning   oddiy   strukturasi,   uning   ma’lumotlari   ro‘yxatdagi   tartib
raqami   bilan   bir-biridan   farq   qila-   di.   Chiziqli   strukturalangan   ma’lumotlar
to‘plamini matemati- ka va informatika fanlarida qabul qilingan tushunchalardan
kelib chiqqan holda massiv deyish mumkin.
Xulosa   qilib   aytganda,   ma’lumotlarning   chiziqli   strukturasi   bu   —
ma’lumotlarning   shunday   tartiblangan   strukturasiki,   unda   elementlarning   adresi
(qayerdaligi,   koordinatasi,   holati)ni   tartib   raqami   orqali   to‘la   aniqlasa,
informatsiya olsa bo‘ladi.
Tarixiy informatika maxsus fan sifatida shakllantirila borilib, uning jihatlariga
aniqlik   kiritila   boshlandi.   Unga   ko‘ra,   tarixiy   informatika   tarix   fani   va   ta’limi
jarayonlarini axborotlashtirish- ga yo‘naltirilgan ilmiy fan bo‘lib, uning tarkibiga
hamma   tur-   dagi   tarixiy   manbalarning   elektron   shakllarini   yaratish   va   shakl-
lantirish   borasidagi   barcha   nazariy   va   amaliy   bilimlar   kiritildi.   Bunda   uning
nazariy   asosi   sifatida   nazariy   manbashunoslik   va   axborotning   zamonaviy
tamoyillari,   amaliy   asosi   sifatida   esa   kompyuter   texnologiyalari   va   u   bilan
bog‘liq jihatlari  ko‘rsatil-  di. Tarixiy informatikaning fan sohasidagi qiziqishlari
sifati da   maxsuslashtirilgan   dasturlash   ta’minotlari,   ma’lumotlarning   banki   va
tarixiy bazalarining shakllantirilishi, tizimlashtiril- gan, matnli, tasviriy va boshqa
manbalar   va   ulardagi   axborotni   tasavvur   qilishda   axborot   texnologiyalarining
qoMlanilishi,   ta rixiy   jarayonlarning   kompyuterlashtirilgan   modellarini   yaratish, 236InterNETdan   foydalanish   va   tadqiqotlar   jarayonlarida   uning   qo‘llanilishi,
multimedia   vositalaridan   (Multimedia   vositalari   yordamida   axborotlarni   matnli,
tasvirli,   tovushli   va   animatsiya-   li   ko'rinishda   namoyish   etish   mumkin)
foydalanish   va   uni   rivoj-   lantirib   borish,   shuningdek   ta’limda   axborot
texnologiyalaridan foydalanish etib belgilandi.
Kompyuter   texnologiyalaridan   foydalanuvchi   tadqiqotchilarni   bir   necha
guruhlarga   bo‘lish   mumkin,   ulardan   birinchi   guruhi   manbalarning   tahlilini
amalga   oshirish   uchun   turli   algoritmlar,   dasturlar   va   texnologiyalarni   yaratish
bilan   ish   olib   borsa,   ikkinchi   guruhi   yangi   texnologiyalar   va   dasturlarning
malakali   foydalanuv-   chilari   bo‘lib,   ular   ana   shu   yangi   texnologiyalar   va
dasturlarni   tadqiqot  amaliyotiga   jalb   etadilar,  uchinchi  guruh  tadqiqotchilar   esa,
ular   yuqoridagi   ikki   guruhga   nisbatan   ko‘pchilikni   tashkil   etib,   yangi
texnologiyalardan   tadqiqot   jarayonida   foydalanishni   amalga   oshiradilar.   Bu
jarayon amalda  aksariyat  hollarda quyida- gi tartibda  amalga  oshiriladi.  Dastlab
tadqiqot   loyihasi   shakllan-   tiriladi,   o‘rganilishi   ko‘zda   tutilgan   manbalar
kompyuterga   kiri-   tiladi,   shundan   so‘ng   tarixiy   informatika   bo‘yicha
mutaxassislar   tomonidan   kompleks   tahlil   amalga   oshiriladi,   keyingi   bosqichda
tarixchi   mutaxassislar   ishtirokida   qo‘lga   kiritilgan   natijalarning   interpretatsiyasi
amalga   oshiriladi.   Yangi   yondashuvlarni   amal da   qo‘llash   uni   yaratishdan   ko £
ra
mushkulroq   va   murakkabroqdir.   Biroq   bu   soha   bo‘yicha   mutaxassislarning
tayyorlanishi   zarurdir,   chunki   hozirgi   vaqtda   tarixiy   informatika   tarix   fanining
ajral- mas bir bo‘lagi bo‘lib, u «tarixiy tadqiqotlarning yangi tili» si- fatida e’tirof
etilmoqda.   Shu   o‘rinda   ingliz   tarixchilaridan   biri   P.Denli   fikrini   keltirib   o‘tish
mumkin,   ya’ni   u:   «bizning   tez   va   sa-   marali   ravishda   tadqiqotni   amalga   oshira
olishimiz   muhim   emas,   balki   bizning   yangiliklar   qila   olishimiz   va   ayni   vaqtda
eskilarni  (ya’ni,   avvalgi  tadqiqot   yondashuvlarini   nazarda  tutmoqda)   yan-  gicha
amalga oshira olishimiz muhimroqdir)», — degan edi.
Tarixiy   informatika   sohasidagi   o‘zgarishlar   va   yangiliklarning   joriy   etilishi
22 davlat vakillaridan iborat 150 mutaxassis ishti- rokidagi 1996-yil bo‘lib o‘tgan
«Tarixchi   va   kompyuter»   xalqa-   ro   assotsiatsiyasida   qilingan   ma’ruzalar   bilan
yanada   keng   tus   ola   boshladi.   Ma’ruzalardan   biri   germaniyalik   tarixchi
V.Gettingem   tomonidan   amalga   oshirilgan   bo‘lib,   unda   mahalliy   arxivlardan
birida   saqlanayotgan   50   mingdan   ortiq   hujjatlarning   optik   disklar-   ga   elektron
tasvirlar   orqali   joylashtirilganligi,   ularning   yordami-   da   esa   o‘rta   asrlarga   xos 237manbalar   matnlari   va   ulardagi   yozuv-   larning   eng   nozik   jihatlarigacha   bemalol
o‘qiy   olish   mumkinligi   va   bu   jihatdan   imkoniyatlarning   oshganligi,   bu   esa
tadqiqotning   va   tadqiqot   natijalarining   yanada   aniq   va   ilmiy   jihatdan   asoslan-
ganligi darajasining oshishiga imkon yaratganligi haqida qilingan edi. Avstriyalik
ma’ruzachi   tomonidan   esa   o‘rta   asrlar   Yevropasi-   ning   kundalik   hayoti   aks
ettirilgan   tasviriy   materiallar   bo‘yicha   elektron   arxiv   yaratish   taklifi   ilgari
surilgan   edi.   Bunday   ma’ru-   zalar   bilan   bir   qatorda   asosiy   e’tibor   baribir   eng
muhim   jihatlarga,   ya’ni   elektron   matnlar   va   ma’lumotlar   bazasini   yaratish
rnasala-   lariga   qaratilgan   edi.   Bulardan   tashqari   iqtisodiy   va   ijtimoiy   ta-   rix
masalalarida,   tarixiy   demografiya   masalalari   kabi   bir   qator   so-   ha   yo‘nalishlari
tadqiqotlari   bo‘yicha   ham   yangi   yondashuvlar   va   kompyuter   texnologiyalari
namoyish   qilindi.   Bunda   asosiy   e’tibor   modellashtirishga   qaratildi   va   bunda
«manbani modellashtirish — tarixni modellashtirish» tushunchasi yuzaga keldi.
Umuman   olganda   bu   davrda   tarixiy   informatika   o'zining   shakllanish
bosqichidan qaror topish bosqichiga o‘tdi. Keyingi yillarda tarixiy informatikada
turli   maktablar   va   turlicha   yon-   dashuvlarning   differensiyasi   va   integratsiyasi
jarayonlari   amalga   oshirilmoqda.   Bu   sohada   dastlabki   vaqtlarda   Buyuk
Britaniyada,   Niderlandiyada,   Skandinaviya   mamlakatlarida   bir   qator   muvaffa-
qiyatlarga erishilgan.
Elektron   kutubxona   InterNETning   ajoyib   imkoniyatlaridan   biridir.   Bu
kutubxonaning   elektron   shaklidir.   Kutubxona   deganda   odatda   ko'z   oldimizga
kitoblar   turgan   uzundan   uzoq   kitob   javon-   li   katta   xonalar   keladi.   Elektron
kutubxonada   «javonlar»   vazifasini  jildlar,   kitoblar  vazifasini  InterNET  sahifalar
bajaradi.   Bu   kutubxo na   ma’Iumotlari   elektron   ko‘rinishda   bo‘ladi   va
kompyuterda   joyla-   shadi.   Bu   kutubxonadan   foydalanish   juda   qulay.   Bunda
dunyoning ixtiyoriy nuqtasidan elektron kutubxona ma’lumotlaridan foydala nish
va zarur ma’lumot nusxasini ko‘chirib olish olish mumkin.
Elektron   kutubxonadan   foydalanishingiz   uchun   kompyuter,   modem   va
InterNET   tarmog‘i   bo‘lishi   yetarli.   Kompyuter   va   In terNET   yordamida
ma’lumotni bir necha daqiqada topish mum- kin. Ma’lumot dunyoning ixtiyoriy
nuqtasidan   juda   qisqa   soni-   yalar   davomida   ekranda   tasvirlanadi.   Bu   virtuallik
deb ataiadi.  Unga faqat kompyuter va maxsus tarmoq orqali erishish mum- kin.
Elektron kutubxonalarni turlicha nomlar bilan nomlanadi.
Virtual kutubxona o‘zi nima? Oxirgi paytda virtual dunyo, virtual olam kabi 238so‘zlar   paydo   bo‘ldi.   Virtual   so‘zining   ma’no-   si   bu   tasavvur   qilishdir.   Virtual
kutubxona   bu   odatdagi   kutubxo-   naning   abstrakt   ko‘rinishidir.   Bu   kutubxona
kitoblari,   jurnallari   va   ro‘znomalari   kitob   javonlarda   emas,   balki   kompyuter
xotirasigajoy- langan bo‘ladi. Bu kompyuterda yoki kompyuter maxsus qurilma-
larida raqamli formatda saqlanadigan ma’lumotlarning — bosma, audio, video va
multimedia ma’lumotlarining to‘plamidir. Ma’lu- motlar hajmiga qarab serverlar
bitta   yoki   tarmoq   bilan   bog‘langan   bir   necha   kompyuterlardan   iborat   bo‘ladi.
Elektron   kutubxonada  kutubxonachi   bo‘lmaydi,  shuning  uchun  zarur  kitob  yoki
ma’lu motni kompyuter «javonlari»dan foydalanuvchining o‘zi qidiradi.
Elektron   kutubxona   odatdagi   kutubxonadan   bir   qancha   qulay-   liklarga   ega,
bular quyidagilardir:
— joyning   tejamlanishi,   ya’ni   kitoblarni   saqlash   uchun   maxsus   joyning
zaruratning yo‘qligi;
— nodir   asar   va   ma’lumotlarni   saqlash   va   ulardan   foydalana   olish
imkoniyatining mavjudligi;
— foydalanishning qulayligi va yengilligi;
— qidiruv tizimlarining mavjudligi;
— ma’lumotlar hajmining cheklanmaganligi;
— ma’lumotning   audio,   video   va   kompyuter   grafikasi   yordami da   sifatli   va
yaxshiroq   aks   ettirish   mumkinligi,   vaqtning   tejali-   shi   va   cheklanmaganligi,
shuningdek qo‘shimcha xizmatlarning mavjudligi.
Hozirgi   kunda   elektron   resurslardan   tashkil   topgan   elektron   kutubxonalar,
yig‘ma   elektron   kataloglar   yaratish   uchun   korpo-   rativ   kataloglashtirish
markazini yaratish ustida ishlar olib boril- moqda.
Axborot   kutubxona   markazlari   oldida   nafaqat   elektron   kata-   log,   balki   tola
matnli   ma’lumot   bazalari   yaratish,   yig‘ma   elekt ron   katalog   orqali   axborot
resurslarini birlashtirish kabi vazifalar turibdi.
O‘zbekiston   Respublikasida   ham   bu   borada   bir   qator   ijobiy   ish-   lar   amalga
oshirilmoqda.   Xususan,   keyingi   yillarda   axborot-ku-   tubxona   muassasalari
faoliyatini   axborotlashtirishni   rivojlanishi,   uchun   katta   imkoniyat   yaratib
berilmoqda. Shuningdek, mazkur soha yuzasidan bir qator huquqiy hujjatlarning
qabul   qilinishidan   ko‘zlangan   asosiy   maqsadlardan   biri   axborot-kutubxona
faoliyati ni   amalga   oshirish   va   rivojlantirish   sohasidagi   munosabatlarni   tartibga
solish,   fuqarolarning   axborot-kutubxona   va   muassasa-   larida   saqlanayotgan 239axborotlardan   erkin   foydalanishga   bolgan   xuquqlari   kafolatlarini   ta’minlashdan
iborat ekanligi bilan mam- lakatni modernizatsiya qilish, demokratik islohotlarni
yanada   chuqurlashtirish   va   fuqarolik   jamiyatini   rivojlantirish   konsepsi-   yasida
belgilangan ustuvor vazifalarni amalga oshirishda asosiy omillaridan biri sifatida
muhim ahamiyat kasb etadi.
Yangi   uslubdagi   kutubxonaning   birinchi   galdagi   vazifasi   o‘z   faoliyatida
axborot-kommunikatsiya   texnologiyalarini   joriy   etish,   axborot   texnologiyalari
bo‘yicha   malaka   oshirish,   kutubxona   ja-   rayonlarini   avtomatlashtirish,   nafaqat
doimiy   kitobxonlariga,   balki   axborot   iste’molchilarining   yangi   toifasi   —
ishbilarmonlar, biznesmenlar, fermerlar va potensial investorlarga ham xizmat qi-
luvchi va axborot yetkazib beruvchi virtual kutubxonalar tashkil etishdan iborat.
Axborot-kutubxona   markazlari   zimmasiga   qo‘yilgan   va-   zifalardan   biri   —
universal  axborot  resurlarni,   milliy   va xorijiy   nashrlarning  (bosma,  audiovizual,
elektron   va   boshqa)   fondini   shakllantirish,   saqlash   va   foydalanish   uchun
sharoitlar yaratishdir.
Bugungi kunda axborot-kutubxona markazlari fondi 5 million nusxaga yaqin
bo‘lib,   ularning   elektron   katalogi   200   mingdan   or-   tiq   yozuvni   tashkil   qiladi.
Barcha   axborot-kutubxona   va   yirik   ax borot   resurs   markazlari   ZiyonET   axborot
tarmog‘iga ulangan.
Hozirgi   kunda   elektron   resurslardan   tashkil   topgan   elektron   kutubxonalar,
yig‘ma   elektron   kataloglar   yaratish   uchun   korpo-   rativ   kataloglashtirish
markazini yaratish ustida ishlar olib boril- moqda.
Axborot   kutubxona   markazlari   oldida   nafaqat   elektron   kata-   log,   balki   to‘la
matnli   ma’lumot   bazalari   yaratish,   yig‘ma   ele ktron   katalog   orqali   axborot
resurslarini birlashtirish kabi vazi- falar turibdi.
Axborot-kutubxona   muassasalari   faoliyatidagi   ijobiy   natijalar,   sohadagi
muammolar va ularni hal etish yoMlari O‘zbekiston alo- qa va axborotlashtirish
agentligi   tomonidan   ta’sis   etilgan   «Ku tubxona.   Uz»   jurnalida   chop   etib
borilmoqda.
Yuqoridagilardan   ko'rinadiki,   elektron   kutubxona   bu   tur-   li   ma’lumotlar
jamlangan  InterNET sahifasidir.  Bu sahifani  ku- tubxonalardagi  maxsus markaz
mutaxassislari   ma’lumotlarni   muntazam   ravishda   kompyuterga   kiritadi   va
yig‘adi,   ya’ni   ma’lu motlar   doimo   yangilanib   turiladi   va   kutubxona   hajmi
kengayib boradi. 240Tarixchi   va   INTERNET.   Kompyuterning   InterNET   glo bal   tarmoqlarida
bugungi   kunda   turli   tarixiy   manbalar   va   arxiv   hujjatlarining   minglab   elektron
nusxalarini   topish   mumkin.   Un-   dan   shuningdek   tarixiy   mazmundagi   elektron
jurnallar,   dolzarb   ilmiy   muammolarga   bag‘ishlangan   «doira   stollari»   joy   olgan.
Bu- lardan tashqari jahon kutubxonalarining elektron kataloglari, ta- rix bo'yicha
yangi   adabiyotlar   yuzasidan   ma’lumotlar   kabilar   ham   o‘rin   olgan   bo‘Iib,   bu
InterNETning tarixchilar uchun o‘ziga xos axborot manbayi ekanligini ko‘rsatib
turibdi.   Xorijiy   mamlakat-   lar   tarixini   o‘rganayotgan   tadqiqotchilar   uchun   yana
bir   qulay-   ligi   shundaki,   ular   manbalarni   o‘rganish   uchun   o‘sha   davlatga
bormasdan   turib   InterNET   orqali   o‘z   tadqiqotlariga   oid   ko‘plab   ma’lumotlarni
olishlari   mumkin.   To‘g‘ri,   bu   ma’lumotlar   tad-   qiqotchi   uchun   yoki   tadqiqot
muammosining yechimini topish- da yetarli bo‘lmasligi yoki ishonarli bolmasligi
mumkin.   Buning   uchun   eng   birinchi   navbatda   tadqiqotchi   InterNETdan   to‘liq
foy-  dalana   olish  malakasini   egallashi  lozim,   chunki  bu  jarayonda  u  o‘zi   uchun
zarur   ma’lumotni   yo‘qligi   uchun   topolmasligi   emas,   balki   InterNET   tizimi
imkoniyatlaridan   to‘liq   foydalana   olma-   ganligi   uchun   topolmasligi   mumkin.
Bugungi   axborotlashtirish   imkoniyatlari   ko‘paygan   bir   davrda   InterNET
tarmoqlariga   tur-   li   ma’lumotlarning   joylashtirilishi   ko‘p   muammolarga
uchramay-   di.   Bu   esa   bu   tarmoqlarda   turli   mazmundagi   sanoqsiz   ma’lumot -
larning   o'rin   olishiga   yo‘l   ochib   beradi.   Ayrim   hollarda   InterNET   tarmog‘idagi
ma’lumotlarning   manbalari   ham   muhim   ahamiyat   kasb   etadiki,   bu   mavjud
axborotlar   yoki   ma’lumotlarning   obyek-   tiv   xususiyatga   ega   ekanligi   yoki
aksincha  ekanligi  bilan  bog‘liq.   InterNETdan  olinayotgan  har  qanday  ma’lumot
eng avvalo tan- qidiy tahlil orqali sinchiklab o‘rganilishi, boshqa manbalarda- gi
ma’lumotlar   bilan   solishtirilishi   va   taqqoslanishi,   bu   jarayon-   larning   so‘nggida
tadqiqot   muammosi   yechimini   topishdagi   eng   maqbul   va   eng   samarali,   eng
ishonchli sanalganlarinigina tad- qiqotga jalb etilishi maqsadga muvofiqdir.
InterN   ET   tarmoqlaridan   foydalanishning   bir   qator   qulayliklari   mavjud
bo‘lishi bilan bir qatorda tarixchi tadqiqotchilar uchun bir qator muammolar ham
mavjud.   Bu   borada   tarixchilar   o‘rtasida   o‘tkazilgan   yig‘ilishlardan   birida   bahs-
munozaraga   sabab   bo‘lgan   bir   nechta   muammolar   o‘rtaga   tashlangan   («Istorik.
Istochnik.   In ternet.»   /   «Novaya   i   noveyshaya   istoriya».   №2.   2001).   Qatnash-
chilar   InterNETdan   maksimal   darajada   foydalanishning   yago-   na   yondashuvini
shakllantirish   kerak   degan   xulosaga   keldilar   va   bunga   bog‘liq   bir   necha 241muammolarni   ko‘rsatib   o‘tdilar.   Bunga   ko‘ra   birinchi   muammo   —   tarixchilar
InterNETga   ulangan   ele-   ktron   kutubxonalar   kataloglaridan   hamma   vaqt   ham
zarur   ma’lu-   motlarni   yecha   olmaydilar.   Buning   bir   necha   sabablari   bor.   Bu-
lardan   biri   InterNETga   joylashtirilgan   kutubxonalar   kataloglari   va   ularda
ko‘rsatilgan  manbalarning barchasini elektron kutub- xonalarga to‘liq hajmlarda
joylashtirilmanligi,   ma’lumotlarni   qidi-   rish   vaqtidagi   «kalit   so‘zlar»ning
foydalanuvchilar   va   kataloglarni   tuzuvchilar   tomonidan   to‘liq
o‘zlashtirilmaganligi,  bu esa  oli- nayotgan  ma’lumotlarning  to‘liq  bo‘lmasligiga
sabab   bo‘ladi.   Ik-   kinchi   muammo   —   InterNETda   manbalarning   nashrlarini
topish   mumkin.   Biroq   ayrim   vaqtlarda   shunday   holatlar   ham   mavjud-   ki,   bu
manba   matnlari   qayerdan   olinganligi   haqidagi   ma’lumotlar   uchramaydi.   Ayrim
vaqtlarda esa manbalarning faksimile (o‘zga- rishlarsiz, aynan berilgan nusxalari)
nusxalari   ham   joylashtirila-   di.   Tarixchilar   tadqiqot   jarayoniga   manbalarni   jalb
qilish   vaqti-   da   odatda   asl   manbaga   yoki   uning   birinchi   nusxalariga   murojaat
qiladilar va tadqiqotda ham aynan ularga iqtibos beradilar. Agar bunday holatda
InterNETga   joylashtirilgan   manbaning   asl   nusxa   ekanligiga   shubha   uyg‘onsa,
unda   manbaning   odatiy   kutubxona-   lardagi   haqiqiy   nusxasiga   murojaat   qilish
maqsadga   muvofiqdir.   Shunday   holat   ham   uchraydiki,   InterNETga
joylashtirilgan   ay rim   elektron   adabiyotlarda   manbaning   sahifalari   koTsatilma-
gan  bo‘ladi,   bu  ham   manbaga   iqtibos  berishda   tadqiqotchi   uchun  muammolarni
keltirib  chiqaradi.  Ayrim  hollarda  esa InterNET  tarmog‘idagi  sayt o‘z manzilini
o‘zgartirish   mumkin   yoki   bu-   tunlay   o‘chib   ketishi   ham   mumkin.   Bu   esa
tadqiqotga   jalb   etil-   gan   ma’lumotlarning   keyinchalik   ma’lum   ma’noda   o‘z
ahami-   yatini   yo‘qotishiga   olib   keladi.   Uchinchi   muammo   —   InterNET
tarmoqlarida   bir   qator   tarixiy   mazmundagi   elektron   jurnallar   pay-   do   bo‘ldi.
Ularning   orasida   joylashtirilayotgan   ma’lumotlarga   jid-   diy   talabchanlik   bilan
yondashuvchilari   ham   bor,   yoki   aksincha,   berilayotgan   ma’lumotlarning
asoslanishi,   joylashtirilishidan   av-   val   mutaxassislarning   taqrizlarini   talab
qilmaydiganlari   ham   bor.   Shu   o‘rinda   savol   tug‘iladi,   bunday   holatda   tarmoqqa
joylashtiri layotgan har bir maqoladan ilmiy tadqiqot jarayonida foydalanish, unga
iqtibos berish, agar maqolaning yana avvalgi qismda ta’kid- langanidek, nuqsoni
—   sahifalarining   ko‘rsatilmasligi   muammo-   si   mavjud   bo‘lsa,   ulardan   tadqiqot
jarayonida   axborot   manbayi   si-   fatida   foydalanish   mumkinmi?   Yana   shunday
muammo   borki,   bu   jurnal   yoki   maqola   mazkur   saytda   yana   qancha   vaqt 242mobaynida   saqlanib   turilishi   mumkin?!   To‘g‘ri,   balki   bunday   holatda   tarmoq-
dan   topilgan   va   tanlab   olingan   ma’lumotlarni   tadqiqotchining   alohida
ma’lumotlar   bazasiga   kiritib   qo'yilishi   yoki   bu   ma’lumot-   larni   disklarga   yozib
olib,   saqlab   qo'yish   yoki   uning   boshqa   ye-   chimlarini   ham   yaratish   imkoniyati
bor bo‘lishi mumkin.
Bulardan tashqari InterNETdan  foydalanish jarayonida  yana bir qator texnik
omillarga   ham   duch   kelish   mumkinki,   ular   ham   tadqiqotlarning   samarali   olib
borilishiga texnik jihatdan ma’lum darajada salbiy ta’sir ko‘rsatadi.
Ma’lumki, InterNET tarmoqlararo informatsiyalar almashu- vini ta’minlovchi
magistraldir.   Uning   yordamida   dunyo   bilimlar   manbayiga   kirish,   qisqa   vaqt
ichida   ko‘plab   ma’lumotlarni   yig‘ish,   ishlab   chiqarishni   va   uning   texnik
vositalarini   masofadan   turib   boshqarish   mumkin.   Shu   jarayonda   quyidagilarga
ham alohida e’tibor qaratish lozim, ya’ni avvalo, InterNETda e’lon qilinayot- gan
har   qanday   ma’lumot   ham   jamiyat   uchun   foydali   bo‘lmasli-   gi   mumkin.   Ya’ni,
InterNET   orqali   ma’naviyatga,   madaniyatga   va   e’tiqodga   zid   bo‘lgan
informatsiyalarning   kirib   kelish   ehtimo-   li   ham   mavjud.   Ikkinchidan,   InterNET
tarmog‘idagi   axborotlarga   tashqaridan   aralashuv   va   boshqa   sabablarga   ko‘ra
undagi   axborot-   larning   to‘g‘riligiga   ishonsizlik   yuzaga   kelishi   mumkin.
Uchinchi-   dan,   mavjud   InterNET   tarmog'idan   axborotni   olish   va   uzatish   tezligi
ko‘pchilikni   qanoatlantirmaydi.   Ayniqsa,   axborotlarning   «virus»lanib   qolishi
ham texnik kamchiliklardan biri sanaladi.
Bu bilan  biz InterNET, uning axborotga boyligi  va imkoni- yatlarini  yo‘qqa
chiqarmoqchi   yoki   inkor   etmoqchi   emasmiz,   biroq   bularning   barchasi   tarixchi
tadqiqotchi   uchun   InterNET   tarmoqlaridan,   uning   saytlaridagi   axborotdan
foydalanish, tad- qiqotlarga jalb qilishda bir qator muammolar hali mavjudligini
ko‘rsatmoqda, vaqti kelib bu muammolar o‘z yechimini topi- shi mumkin. Ayni
vaqtda   ta’kidlab   o‘tish   lozimki,   tarixchi   tad qiqotchi   uchun   zamonaviy   axborot
texnologiyalarini   chuqur   o'zlashtirish   talab   etiladi,   bu   tarixchi   mehnatining
mahsuli   bolgan   tarixiy   tadqiqotlarning   manbaviy   va   axborot   ta’minotini
yaxshilashda   muhim   ahamiyat   kasb  etish   bilan   birga 7
tarixiy   nar-  rativ   shakli   va
mazmunining boyishida ham muhim o‘rin tutadi.
Ayni   vaqtda   foydalanuvchining   professional   mahorati   qanchalik   yuksak   bo‘lsa,
uning tadqiqotlari natijalari ham shunchalik sa- marali bo‘ladi. 243Tayanch   tushunchalar:   axborot,   skaner,   elektron   pochta,   kompyuter,
texnologiya, elektron katalog, elektron jurnal.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Axborotlashtirish jarayoni haqida tushunchangizni aytib bering.
2. Tarixiy   tadqiqotlar   jarayonida   skanerning   qo‘llanilishi   va   uning
ahamiyatini izohlab bering.
3. Kompyuter   va   uning   tarixiy   tadqiqotlar   hamda   fandagi   im-   koniyatlarini
bilasizmi?
4. Ma’lumotlar bazasi va kompyuter texnologiyalari haqida ma’lumot bering.
5. Kutubxonaning elektron katalogi nima?
6. Elektron jurnal va u haqdagi ftkringiz.
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Axborot   —   dunyoda   sodir   bo‘lgan   turli   hodisalarning   tasviri-   dir.   Axborot
keng qamrovli tushuncha bo‘lib, unga quyidagicha ta’riflar ham berish mumkin:
1. Dalil,   voqea,   hodisa,   predmet,   jarayon   kabi   obyektlar   ha-   qidagi   bilim
hamda tushunchalar yoki buyruqlar.
2. Ma’lum xos matnda aniq ma’noga ega tushunchalarni ichi- ga olgan dalil,
voqea,   hodisa,   predmet,   jarayon,   taqdimot   kabi   obyektlar   haqidagi   bilimlar
majmuyi.
3. Qiziqish  uyg‘otishi  mumkin   bo‘lgan,  saqlanishi  va  qayta  ishlanishi  lozim
bo‘lgan   jami   dalil   va   ma’lumotlar.   Kitob   mat-   ni,   ilmiy   formulalar,   bank   hisob
raqamidan foydalanish va to‘lov- lar, dars jadvali, oMchash majmualarining yer
va   fazo   stansiyasi   o‘rtasidagi   masofa   to‘g‘risidagi   ma’lumotlar   va   hokazolar
axborot boMishi mumkin.
Axborotning doimiy almashinuvi jamiyat hayoti va inson ha- yotini izga solib
turilishining   asosiy   shartlaridan   biridir.   Axborot   ochiq   ifodalangan   va   yashirin
holatda (keyingisi ko‘p uchraydi) bo‘ladi.
InterNET   tizimida   axborot   tushunchasi   xususiyatiga   ko‘ra   o‘z   mazmuniga
ega, ya’ni axborot manbalari va iste’molchilarning har xilligi axborot shaklining
quyidagicha ko‘rinishlarda bo‘lishi- ga olib keladi:
Belgili — turli ishoraviy belgilardan iborat axborotlar.
Matnli— harf, raqam va belgilar to‘plamidan tarkib topgan ax borot. 244Grafik — tasvirlardan iborat bo‘lgan tasavvur ko‘rinishidagi axborot.
Axborotning turlari: matn, tasvir, animatsiya, audio va video.
Internet   (InterNET)   tushunchasi   —   Internet   bu   yagona   stan-   dart   asosida
faoliyat ko‘rsatuvchi jahon global kompyuter tar- mog‘idir. Uning nomi ikki xil
talqin   qilinadi,   ya’ni   «International   Network»   —   xalqaro   tarmoq   va
«Interconnected   networks»   —   tar-   moqlararo   degan   ma’noni   anglatadi.   U
mahalliy   (lokal)   kompyu ter   tarmoqlarni   birlashtiruvchi   axborot   tizimi   bo‘lib,
o‘zining   alohida   axborot   maydoniga   ega   bo‘lgan   virtual   to‘plamdan   tash-   kil
topadi.
Internet   konferensiyalar   —   bu   muayyan   muammoni   hal   qilayot-   gan   guruh
ishtirokchilarining Internet tarmog‘i orqali konferens muloqoti yordamida o‘zaro
axborot almashinish jarayonidir.
Kompyuter   —   hisoblarni   bajarish,   shu   jumladan   elektron   shakl-   dagi
axborotni   oldindan   belgilangan   algoritm   bo‘yicha   qabul   qi-   lish,   qayta   ishlash,
saqlash va ishlov berish uchun mo‘ljallangan elektron mashina. Kompyuter so‘zi
ingliz   tilidagi   «to   compute»,   «computer»   so‘zlarining   hosilasi   bo‘lib,   ular
«hisoblash», «hisob- lagich» deb tarjima qilinadi.
Kompyuter tizimi   — ma’lumotlarga ishlov berish, kiritish va chiqarish tizimi
hamda xotira tizimi.
Kompyuter quyidagi asosiy bloklardan iborat:
asosiy xotira; protsessor; tashqi qurilmalar
Ma’lumot tashuvchi vositalar — Kompakt disk yurituvchilari- ning quyidagi
turlari mavjud:
CD-RW   —   kompakt   disklarni   o‘qish   va   ularga   ma’lumotlar   yo-   zish
qurilmasi.
DVD-RW — DVD disklarni o‘qish va ularga ma’lumotlar yo- zish qurilmasi.
Ma’lumot tashuvchi disklarning turlari:
CD — katta hajmdagi ma’lumotlarni saqlashga mo'ljallangan disk.
DVD   —   katta   hajmdagi   multimedia   ma’lumotlarni   saqlashga   mo‘ljallangan
disk.
Multimedia   vositalari   —   Multimedia   vositalari   yordamida   ax-   borotlarni
matnli, tasvirli, tovushli va animatsiyali ko'rinishda namoyish etish mumkin.
Multimedia vositalari bu:
nutqli   axborotni   kiritish-chiqarish   qurilmalari   (mikrofon,   kuchaytirgichlar, 245tovush kolonkalari).
Animatsion   va   video   ma’lumotlarni   kiritish   va   chiqarish   quril malari
(videokameralar, videoproyektor va ekranlar).
tovushli va videoma’lumotlarni saqlovchi optik disklar
Printer  — ma’lumotlarni qog‘ozga chiqaruvchi qurilma (ingl. printer — chop
qiluvchi)   ma’lumotlarni   qog‘ozga   chiqarish   quril masi.   Printerlarning   uch   xili
mavjud:   bosma,   purkovchi   va   lazerli.   Bosma   printer   ignalar   yordamida,
purkovchisi   naycha   yordami da,   lazerli   printer   esa   maxsus   baraban   yordamida
chop   qiladi.   Purkovchi   hamda   lazerli   printerlar   yordamida   rangli   ma’lumot larni
chop etish mumkin. Barcha printerlar matnli ma’lumot larni, ko‘pchiligi esa rasm
va grafik ma’lumotlarni rangli ko‘ri- nishda qog‘ozga chiqaradi.
Skaner   —   (ingl.   skaner   —   o‘qib   oluvchi)   qog'ozdagi   ma’lu motlarni   nurli
lampa   yordamida   rasmli   ko‘rinishda   kompyuter   xotirasiga   o‘qib   uzatuvchi
qurilma.   Axborot   kiritish   qurilmasi,   kompyuterga   matn,   rasm,   slayd,   fotosurat
ko'rinishida   ifodalan-   gan   tasvirlar   va   boshqa   grafik   axborotlarni   avtomatik
ravishda kiritishga mo'ljallangan qurilma.
Skanerlarning asosan ikki turi mavjud: stol usti skanerlari va qo‘l skanerlari.
Skanerlar   kompyuter   xotirasiga   ma’lumotlarni   tezkor   kiritish   imkoni   beradi   va
ish samaradorligini oshirishga xizmat qiladi.
Elektron   pochta   (E-mail   -   electronic   mail)   —   InterNETdan
foydalanuvchilarning InterNET tarmog‘idagi elektron manzillari, axborot berish,
axborotni   olish   va   saqlashda   foydalanish   mum-   kin.   Elektron   pochta   maxsus
programma   bo‘lib,   uning   yordamida   dunyoning   ixtiyoriy   joyidagi   elektron
adresga   xat,   hujjat   va   umu-   man   ixtiyoriy   faylni   jo‘natish   va   qabul   qilib   olish
mumkin.   Elek tron   pochtadan   foydalanish   uchun   maxsus   pochta   tarmog‘i   yoki
InterNET tarmog‘iga bog'lanish va elektron adresga ega bo‘lish kerak.
Elektron hujjat  — elektron shaklda qayd etilgan, elektron raqamli imzo bilan
tasdiqlangan   va   elektron   hujjatning   uni   iden-   tifikatsiya   qilish   (tanib   olish)
imkoniyatini   beradigan   boshqa   rekvizitlariga   (ma’lumotlarga)   ega   bo'lgan
axborot elektron hujjat- dir. 246TARIX FANIILMIY TADQIQOT ISHLARINI
TASHKILLASHTIRISH TAMOYILLARI YA VAZIFALARI.
TADQIQOTLARNING ILMIY METODOLOGIK JIHATLARI
Tadqiqot   obyektining   tanlanishi   va   tadqiqot   vazifalarining
qo‘yi- lishi. Tadqiqotning axborot-manbaviy  asoslarini aniqlash va
tadqiqot   uslublarini   tanlash.   Tarixiy   voqelikni   bilishning
rekonstruktiv   va   em-   pirik   darajasini   aniqlash.   Tushuntirish   va
nazariy   bilishning   daraja-   si.   Nazariyaning   tarixiy   tadqiqotlardagi
o‘rni.
Tadqiqot obyektining tanlanishi va tadqiqot
vazifalarining qo‘yilishi
Tarix   fani   ilmiy   tadqiqot   ishlarini   tashkillashtirish   bir   necha
bosqichda amalga oshiriladi.
1- bosqich.   Tadqiqot   obyektining   tanlanishi   va   tadqiqot   vazi -
falarining qo'yilishi.
2- bosqich.   Tadqiqotning   axborot-manbaviy   asoslarini   aniqlash
va tadqiqot uslublarini tanlash.
3- bosqich.   Tarixiy   voqelikni   bilishning   rekonstruktiv   va   em-
pirik darajasini aniqlash.
4- bosqich.  Tushuntirish va nazariy bilishning darajasi.
Har qanday tarixiy  tadqiqot  voqealar, jarayonlar,  insonlar faoli-
yati   kabilardan   iborat   o‘z   tadqiqot   obyektiga   ega   boMadi.   Tarixiy
voqelikni   to‘lig‘icha   bir   tarixchi   tomonidan   tadqiqot   obyekti   si-
fatida belgilab olinishi maqsadga muvofiq emas. Bu bir tarixchi yoki
bir necha tarixchilar tomonidan amalga oshirib bo‘lmaydigan ishdir.
Shuning   uchun   ilmiy   muammoning   yechimiga   yo‘naltiril-   gan
tadqiqot vazifalarining belgilab olinishi muhim ahamiyat- ga egadir.
Ilmiy muammo bilish obyektida savollar ko‘rinishida mavhumlikdan
iborat bo‘lib, tarixchi tadqiqot jarayonida bu sa- vollarning javobini
topishi lozim. Tadqiqot vazifalari nafaqat ja- rayonlarning ko‘lamini,
balki   tadqiqotning   maqsadi   va   nuqtayi   nazarlari   hamda   jihatlarini
ham   aniqlab   berishi   lozimdir.   Tad qiqot   jarayonida   tadqiqotchi
tomonidan   tadqiqotning   bu   jihatla-   riga   aniqliklar   kiritilib   borilishi 247mumkin.
U   yoki   bu   ilmiy   muammoning   dolzarbligi   fanning   mantiqiy
jihatlaridan   kelib   chiqib   aniqlanadi   va   belgilanadi,   shuningdek
mazkur muammoning zamonaviy jamiyat talablaridan kelib chiqqan
holdagi ahamiyati ham muhim o‘rin tutadi.
Tadqiqot   dolzarbligini   aniqlashda   ikki   holatga   alohida   e’ti-   bor
qaratish   lozim.   Birinchidan,   mavzuning   dolzarbligi   bizga   ya-   qin
bo‘lgan   davr   nuqtayi   nazaridan   belgilanmaydi,   balki   qadimgi   davr
yoki   o‘rta   asrlar   davri   tarixi   ham   zamonaviy   tarixiy   davrdan   kam
bo‘lmagan   dolzarblik   kasb   etishi   mumkin.   Ikkinchidan,   agar
tadqiqot uchun tanlangan mavzu avval tadqiqot obyekti bo‘lma- gan
bo‘lsa,   u   holda   shuning   o'ziyoq   tadqiqot   obyektining   dolzarb
ekanligi uchun yetarli bo‘la olmasligi va bu mavzuning o‘rgani- lishi
ham maqsadga muvofiq bolmasligi mumkin. Tadqiqotchi tomonidan
tanlangan   mavzuning   jiddiy   ilmiy   muammolarning   yechimida
yordam berishi mumkinligini isbotlab bera olish ta- lab etiladi.
Tadqiqotning   boshlanish   vaqtidagi   mazkur   masala   yuzasidan
tarix   fanida   erishilgan   va   qo‘lga   kiritilgan   yutuqlarni   aniqlash
tadqiqotning  alohida   muhim   jihatidir.  Bunda   gap  tadqiqotning   yoki
unga   aloqador   adabiyotlarning   tarixshunoslik   masalalari   ha-   qida
bo‘lib, ular tadqiqotning vazifalarini ochib berish bilan bir- galikda,
ilmiy   tadqiqot   muammosining   asosiy   yo‘nalishlari   va   bosqichlarini
aniqlab   berishi,   shuningdek,   tadqiqotning   man-   baviy   asoslarini
ochib   berishi   va   ularning   tadqiqot   jarayonida-   gi   ilmiy   ahamiyatini
ko‘rsatib   berish   uchun   xizmat   qilishi   kerak.   Bu   tarzdagi   tahlil
bungacha   hal   etilmagan   va   tadqiqot   doirasiga   kiritilmagan
muammolarni   aniqlab   berilishiga,   shuningdek   av val   amalga
oshirilgan   tadqiqotlar   uslublarining   qanchalik   sama ra   berganligi   va
tadqiqot  jarayonida ularni  tahlil  qilish orqali  eng maqbul  uslublarni
aniqlab berishga ham xizmat qiladi.
Shuningdek,   bu   tahlil   ilmiy   tadqiqot   ishining   maqsadi   va
vazifalarini ham aniqlab berishga xizmat qilib, tadqiqotning umumiy
tadqiqotlar   doirasidagi   o‘rnini   ham   belgilab   beradi.   Shu   nuqtayi
nazardan ham bu jarayon ishning muvaffaqiyatini  belgi- lab beradi. 248Shuningdek,   muammoning   tarixshunoslik   masalalari   yoritilishining
mukammalligiga   qarab,   ishga   aloqador   muam-   molar   yuzasidan
tadqiqotchining   qanchalik   bilimga   ega   ekan-   ligi   hamda
muammoning to‘g‘ri qo‘yilganligi darajasini ham aniqlash mumkin.
Bunda tadqiqotchilar tomonidan o‘zidan av- val yozilgan adabiyotlar
va   ular   mualliflarining   fikrlari   va   il-   miy   xulosalarining   obyektiv
tahlili   talab   etiladi.   Bunda   o‘tmish   tarixchilari   va   avvalgi   davrda
yaratilgan   adabiyotlar   va   ularning   mualliflariga   nisbatan   noto‘g‘ri
munosabatda bo‘lish, ularning fikrlarini (garchi ular ancha eskirgan
bo'lsa   ham)   mensimaslik   va   to‘g‘ridan   to‘g‘ri   inkor   etish   maqbul
emas.   Tadqiqotchi   to monidan   zamonaviy   fanga   qo‘yilgan
talablardan   kelib   chiqqan   holda   avvalgi   tarixchilarning   ishlarida
nima   bor-u,   nima   yo‘q,   qabilida   emas,   balki   ulardagi   fikrlar   va
xulosalarni   to‘g‘rilash   natijasida   tarix   fani   nimaga   erishadi,   qanday
yangi   qarashlar   va   yangi   ma’lumotlarga   ega   bo‘ladi,   degan   qarash
asosida   tarixiylik   tamoyiliga   rioya   etgan   yondashuv   maqsadga
muvofiqdir.   Ayni   vaqtda   esa   muammolarni   turli   holatlarda
qo‘yilishiga,   zamo naviy   fan   yutuqlaridan   foydalangan   holda
muammoning yechi- mini topishda yangi uslublardan foydalanish va
ularni   tadqiqot   jarayoniga   jalb   etish,   fanlararo   yondashuvdan   keng
foydalanish hamda yangi va yangi manbalarni ishga jalb etilishi ham
muhim ahamiyat kasb etadi.
Tadqiqotning axborot-manbaviy asoslarini aniqlash va
tadqiqot uslublarini tanlash
Har   qanday   tarixiy   muammo   bilish   obyekti   mazmuniga   oid
ma’lumotlarni o‘z tarkibiga olgan manbalardan foydalanmay tu- rib
o‘z   yechimini   topishi   mumkin   emas.   Tarixchi   o‘zidan   avval gi
tarixchilar   tomonidan   foydalanilgan   manbalarni   yangi   uslub lardan
foydalangan   holda   o‘z   tadqiqotiga   jalb   etishi   lozim,   bunda
tadqiqotchi   ilmiy   muammoning   maqsadi   va   mazmunidan   kelib
chiqqan   holda   yangi   axborotlarni   va   ma’lumotlarni   ham   ajratib
olishi   mumkin.   Odatda   tarixchilar   tomonidan   yangi-yangi   man-
balar   ilmiy   muomalaga   kiritilib,   tarix   fanining   manbashunos-   lik 249sohasi doimiy ravishda boyitib boriladi. Biroq buning uchun tarixchi
o‘rganilayotgan davr tarixiga oid mavjud tarixiy asar- lar va boshqa
manbalar haqida to‘liq ma’lumotga ega boMishi ta- lab etiladi.
Tadqiqotchi tomonidan manbashunoslik sohasidagi barcha bilim
doirasini,  ya’ni  manbalarni   qidirish,  izlash,  tanlab   olish,  haqiqiyligi
va   ishonchliligini   aniqlash   kabi   bilimlarini   tadqiqot   jarayoniga   jalb
etilishi   kerak.   Tadqiqotchi   tarixchilar   tomo nidan   to‘plangan
tajribalardan   keng   foydalangan   holda   man bashunoslik   sohasida
yaratilgan adabiyotlar bilan tanishib chi- qishi lozim.
Qo‘yilgan ilmiy muammoning hal etilishida qancha manba zarur
bo‘lsa   tadqiqot   uchun   shuncha   manbani   to‘plash   va   ular-   ning
ma’lumotlari bilan tanishib chiqish, aniq va konkret ma’lu- motlarni
sifat-mazmuni   jihatdan   va   miqdori   jihatdan   ta’minlash   zarurdir.
Bunda   manbalarning   rasmiy   miqdori   emas,   balki   ular-   ning
axborotga   boyligi   muhimdir.   ilmiy   jihatdan   katta   ahamiyat   kasb
etmaydigan   faktlar   va   dalillarni   tadqiqotga   keragidan   ortiq   jalb
etilishi   tavsiya   etilmaydi.   Keragidan   ortiq   manbalar   va   ular-   dagi
ma’lumotlar   keyingi   tadqiqotlarda   asqotishi   mumkin,   biroq   ayni
tadqiqot  jarayonida ular  muammoning  hal etilishi  hamda maqsadga
erishida ortiqchalik qilishi mumkin.
Ayni   vaqtda   manbalar   qo‘yilgan   muammoning   yechimini   hal
etish   uchun   yetarli   boTishi   kerak.   Tarixchining   ilmiy   tad qiqot
muammosi   yuzasidan   qanchalik   darajada   yetarli   va   atrof-   licha
tasavvurga   ega   bo‘lishi   tarixiy   jarayonlarning   va   jarayon-   lar
o‘rtasidagi bog‘liqlikning mohiyatini ko‘rsata bila olishida namoyon
boladi.
Tarixchi tadqiqot jarayonida bevosita tadqiqot obyekti yu zasidan
avvalgi   olgan   bilimlariga   tayanadi.   Manbalardan   foydala-   nish
jarayonida   agar   ulardagi   dalillar   va   tadqiqotning   manbaviy   asoslari
yetarli bo‘lmagan holatda tadqiqot vazifalarini tahrir qili shi va unga
o‘zgartirishlar kiritishi mumkin. Agar manbalar tad- qiqotni amalga
oshirish   uchun   yetarli   bo‘lmagan   holda   esa   tad-   qiqotni   davom
ettirish maqsadga muvofiq emas.
Zamonaviy   postmodernistlarning   ta’kidlashicha,   manbalar 250tarixiy   voqelik   haqida   to‘la   tasavvur   hosil   qilish   imkonini   ber-
maydi, ayni vaqtda ta’kidlab o‘tish ham lozimki, manbalarsiz il- miy
tadqiqotni ham amalga oshirib bo‘lmaydi, bu esa doimiy ra- vishda
manbalardan   foydalanish   va   ularni   ilmiy   tadqiqotga   jalb   etish
uslublarini takomillashtirib borishni talab etadi.
Tadqiqotning bu bosqichida tadqiqot jarayonida qo‘llaniladi- gan
uslublar   tizimini   shakllantirish   va   aniqlashtirib   olish   maqsad ga
muvofiqdir.   Yuqorida   aytib   o‘tilganidek,   tarixchining   man balardan
tashqari   bilimi,   metodologik   zaxirasi   tadqiqot   uchun   manbalarni
tanlashda,   ularni   saralab   olishda,   uslublarni   tanlash-   da   hal   etuvchi
omil hisoblanadi.
Umumfalsafiy,   umumfan   va   umumtarixiy   uslublar   asosida   ta-
rixchi   tadqiqotning   aniq-muammoviy   uslublarini   aniqlaydi.   Ular
ko £
pchilikni tashkil qilib, maqbullarini tanlab olish tadqiqot mavzusi
hamda qo‘yilgan muammoning xususiyatidan kelib chi- qib amalga
oshiriladi.   Ayni   vaqtda   fanlararo   yondashuv   uslublari   qo‘llaniladi,
sotsiologiya   va   boshqa   fanlarning   tadqiqotni   amal ga   oshirish
jarayoniga   mos  keluvchi   eng  zarur  uslublaridan  foyda-  laniladi.  Bu
jarayonda   eng   asosiysi   qo‘llaniladigan   maxsus   tari xiy   uslublar
hisoblanadi.   Ko‘p   hollarda   miqdoriy   uslublardan   ham   foydalanish
talab etiladi, biroq manbalarda va tadqiqot materi- allarida miqdoriy
ma’lumotlar   yetarli   bo‘lmasa,   u   holda   tavsifiy   uslublardan
foydalanish tavsiya etiladi.
Albatta,   bu  jarayon   tadqiqotning  eng   asosiy   va  eng  murak-   kab
holati  sanalib, bunda tarixchi  tomonidan tadqiqotni  amal ga oshirish
uchun eng maqbul bo‘lgan va samarali  uslublarni tanlab olish talab
etiladi.   Bunda   tarixchiga   faqatgina   uning   il miy   tadqiqot   ishlarini
amalga   oshira   olish   malakasi   va   tajriba-   si,   shuningdek   uning
bilimdonligi va aql-zakovatigina yordam beradi.
Tarixiy voqelikni bilishning rekonstruktiv va
empirik darajasini aniqlash
Yuqorida   ko‘rsatib   o‘tilgan   bosqichlardagi   tadqiqot   faoliyati
amalga oshirilgandan  so‘ng tadqiqotning asosiy bosqichlaridan biri,
ya’ni   tarixiy   voqelikni   voqealari   va   hodisalarini   tadqiq   etish 251boshlanadi.   I.Kovalchenko   bilishning   ikki   darajasini,   ya’ni   em pirik
bilish va nazariy bilishni alohida ajratib ko‘rsatadi.
Empirik   bilishda   tarixiy   hodisalarni   bilish   anglansa,   nazariy
bilishda   tarixiy   voqelikning   mohiyati   ochiladi   va   nazariy   bilim
shakllantiriladi.   Bilishni   bunday   tarzda   ajratilishi   shartli   ravish-   da
bodib, tarixchining tadqiqot amaliyotida ular aralashib ketadi, ya’ni
birinchi   holatda   tarixchi   nazariy   bilimlarsiz   tadqiqotga   yon-   dasha
olmasa,   ikkinchi   holatda  empirik  materiallarsiz  tadqiqot-  ni   amalga
oshira olmaydi. Biroq shu narsa aniqki, ikki holatga ham me’yordan
ortiq   moyillik   bildirish,   ya’ni   umumlashtirish-   ga   irnkon
bermaydigan   va   umumiy   xulosalarning   chiqarilishini   to‘laqonli
ta’minlay   olmaydigan   faktlar   hamda   dalillarni   yig'ish   va   ularni
tadqiqotga   jalb   qilish   sifatida   empirik   yo‘lni   tanlash   yoki   aksincha,
tarixiy   dalillardan   ajralib   qolgan   holda   sotsiologik   tahlil   yo‘li   bilan
tadqiqotga   yondashish   tarixiy   tadqiqotning   ahamiyati-   ni   pasaytirib
yuborishi mumkin.
Tadqiqotning maqsadidan hamda mavjud ilmiy farazlardan kelib
chiqqan   holda   empirik   darajada   tarixiy   voqelikning   hodi-   salar
kolami,   ilmiy   dalillarni   aniqlashtirish   va   tizimga   solish   aniqlanadi.
Bunda   tarixiy   tadqiqotdagi   faktlar   va   dalillar   o‘zi-   ga   xos
xususiyatga   va   mazmunga   ega   bo‘ladi,   biroq   keyingi   ja-   rayonlar
uchun   mos   kelmasligi   mumkin.   Tarixchi   o‘z   ixtiyori-   da   boMgan
ma’lumotlarni u yoki bu ilmiy kategoriyalarga yaqin keltirgan holda
tasniflab   chiqadi,   tarixiy   voqelik,   hodisalar   va   jarayonlarni   ifoda
etuvchi   dalillar   va   faktlarni   aniqlaydi.   Em pirik   dalilar   tizimga
solinadi,   taqqoslanadi,   qiyosiy   tahlil   etila-   di.   Bilish   obyektini
o £
rganish   uchun   dalillar   tizimi   zarur   bo‘ladi   va   bunda   dalillar
tizimining   taxminiy   ta’minotini,   manbalarini   shakllantirish   zarur
bo‘ladi. Bu jarayonda yashirin ma’lumotlarni mantiqiy ajratib olish,
intuitsiya,   tasavvur   qilish,   zakovat   hamda   tarixchining   mavjud
bilimlari muhim o‘rin tutadi va uni amal- ga oshirish uchun yordam
beradi. Shu holatda ham dalillar tad- qiqotni amalga oshirish uchun
yetarli   darajada   bo'lmasa,   u   hol-   da   tadqiqot   vazifalarini   qaytadan
tahrir   qilish   yoki   bu   tadqiqotni   amalga   oshirishdan   voz   kechish 252kerak.   Ayrim   hollarda   manbaviy   asoslari   yetarli   bo‘lmagan
tadqiqotlarni   amalga   oshirish   jarayoni-   da   nazariy   darajadagi
abstraktlangan mantiqiy tahlil ham yordam berishi mumkin.
Tushuntirish va nazariy bilishning darajasi
Tarix   fanida   tarixiy   tadqiqotlarning   yakuniy   maqsadi   haqidagi
bahslar mavjud bo‘lib, har qanday fanda bu maqsad — tushunti rish
deb   ko'rsatiladi.   Biroq,   V.Dilteyning   fikricha,   tarixchi   tarixni
tushuntirib bera olmaydi, uni faqat tushunishi mumkin.
XX   asrda   shunday   xulosa   shakllandiki,   unga   ko‘ra   tarixchi
tarixiy   voqealarni   tasvirlash   va   tavsiflash   bilangina   cheklanib
qolmasdan, balki uni tushuntirib berishi lozimdir. K.Gempel  tarixiy
voqelikni ilmiy tushuntirish uni qandaydir qonuniyatga bog‘liq qilib
qo‘yadi, degan  xulosa berdi.  Albatta,  bu aniq va  yax- lit  bir tarixiy
jarayonni   tushuntirib   berish   emas,   balki   uni   biror-   bir   nuqtayi
nazardan   yondashib   tushuntirishdir.   K.Gempel   bilan   bu   borada
munozaraga  kirishgan  U.Drey u yoki  bu odamlar  xat- ti-harakatlari
yoki   faoliyatlarining   maqsadga   muvoflqligini   dalil lar   asosida
tushuntirib berishni himoya qilib chiqadi.
Bulardan   tashqari   tushuntirishning   boshqa   shakllari   ham
mavjuddir.
1. Sabab-oqibatga   bog'liq   holda   (favqulodda   yuz   beradigan,
tasodifan   sodir   bo‘ladigan)   tushuntirish,   bunda   inson   faoliyati
natijasida   voqealar   sodir   bo'lishining   obyektiv   va   subyektiv   sa-
bablari ochib beriladi.
2. Genetik   tushuntirish,   bunda   tarixiy   jarayonlarning   mohi-   yati
ularning vaqtdagi ifodasida yoki vaqtga bog‘liq holda aks
etishi   orqali   tushuntirib   beriladi.   Genetik   tushuntirish   tarixiy
voqealar va tarixiy jarayonlarning sodir bo‘lishini tushuntirib beradi.
3. Tizimli   tushuntirish,   bunda   tarixiy   jarayonlarning   mohiya-   ti
ijtimoiy   tizimlar   tahlili   orqali   ochib   beriladi,   tizimli-tashkiliy
belgilar,   tizimning   elementlari   va   ular   orasidagi   o‘zaro   bog‘liqlik
aniqlanadi.
4. Vazifaviy   tushuntirish,   tizimli   tushuntirishning   boshqacha 253shakli   bo‘lib,   tizimning   vazifaviy   nuqtayi   nazardan   tushuntirish
imkonini beradi.
Tadqiqot   boshlanishida   tadqiqotning   farazi   (gipoteza   (na-   zariy
sxemasi))   ilgari   suriladi.   U   tarixchining   imkoniyati   doirasi-   da
mavjud   bo‘lgan   tushunchalar   va   nazariyalar   dalillari   yorda-   mida
tekshirib   chiqiladi.   Agar   bu   fikrlar   ilmiy   jihatdan   o‘z   asosini   topa
olmasa,   yangi   faraz   shakllantirilishi   va   yangi   g‘oyalar   pay-   do
bo'lishi   mumkin.   Tushuntirishning   tugallangan   shakli   tarixiy
nazariya bo‘ladi.
Nazariyaning tarixiy tadqiqotlardagi o‘rni
Tarixiy   voqealarni   tushuntirishda   tarixiy   nazariya   hal   qiluvchi
o‘rin   egallaydi.   Tarixda   nazariya   tushuncha   asosidagi   bogliqlikni,
g‘oyalar   va   qonunlarni   hamda   dalillar   (faktlar)ni   umumlashtirib,
ularni   tushuntirib   beradi.   Nazariyada   dalil   (fakt)lar   o‘z   holicha
mavjud   bolmasdan,   tushuncha   holida   mavjud   bo‘ladi.   Bunda   yu-
zaga   keltirilgan   g‘oya   dastlabki   umumlashtiruvchi   omil   sifatida
namoyon   bo‘ladi.   Nazariyalarning   tuzilishi   va   mukammalligi   ak-
sariyat   hollarda   tadqiqotchi   tomonidan   ishlab   chiqilgan   model-
larning  ishlanmasi  va ayni  vaqtda  uning ijodiy  barkamolligi  ham da
bilimining yuqori darajada ekinligiga bog‘liq bo‘ladi.
Nazariya tadqiqot vazifalarining qo‘yilishini aniqlashda, tad qiqot
jarayonini   amalga   oshirishga   yo‘naltirilgan   manbalar   va   da-   lillarni
tanlashda   qo‘llanilib,   muhim   metodologik   vazifalarni   ba-   jaradi.
Nazariyani   faqatgina   faktlarga   tayangan   holda   va   unga   asoslanib
shallantirish   mumkin   emas.   Deduktiv   yo‘l   bilan   naza-   riyani
faktlarga   bog‘lash   mumkin,   biroq   faktlar   yordamida   naza-   riyani
tahlil   qilishni   amalga   oshirish   mumkin   emas.   Mantiqchi-   larning
qarashicha,   nazariya   murakkab   tizim   bo‘lib,   uni   to‘liq   isbotlab
berish   va   ayni   vaqtda   uni   to‘liq   inkor   qilish   ham   mumkin   emas,
chunki   hamma   vaqt   nazariyani   qo'llab-quvvatlovchi   ham-   da   ayni
vaqtda   uni   inkor   qiluvchi   faktlar   mavjud   bo'ladi.   Har   qan-   day
nazariya   asosan   aniq   hodisalarga   bogliq   bo‘lib,   uni   boshqa
hodisalarga hamma vaqt ham qo‘llash maqsadga muvofiq emas. 254Tarix fani metodologiyasida barcha tarixchilar tomonidan birdek
qabul   qilinadigan   va   e’tirof   etiladigan   tarixiy   jarayon-   larning
yagona   aksiomatik   nazariyasi   mavjud   emas.   Tarixchilar   kamdan
kam   hollarda   o‘z   nazariyalarini   ishlab   chiqadilar,   tad-   qiqot
jarayonida   ayrim   hollarda   ular   sotsiologiya,   antropologiya   va
boshqalarga xos modellarni ham qo‘llaydilar.
Fundamental va xususiy nazariyalar
Fundamental   nazariyalar   bu   ijtimoiy-iqtisodiy   tuzumga   bog‘liq
nazariyalar,   sivilizatsiyalar   nazariyasi,   tarixiy   jarayonlarning   davriy
(siklik) nazariyalari, modernizatsiya nazariyasi va bosh- qalardir.
Xususiy   nazariyalar   esa   o‘rta   asrlar   shaharlari   nazariyasi,   im-
periyalar   nazariyalari   kabi   bo‘lib,   alohida   hodisalarga   yo‘naltiril-
gan   bo‘ladi.   Tadqiqotlar   jarayonida   aholi   mobilligining   sotsiologik
nazariyasi,   konfliktologiya   va   boshqa   bir   qancha   nazariyalar   ham
qoTlaniladi.  Nazariyada  uning  predmetga   bog‘liqligi,  toTiqli-  gi  va
mukammalligi,   aynan   bir   xillikka   moslik   va   tenglik   da-   rajasi
(adekvatnost),   interpretatsiyaga   moyilligining   darajasi   va   uning
tekshirilishi   imkoniyati   darajalari   kabilar   muhim   ahami-   yatga
egadir. K.Popperning ko'rsatib o‘tishicha, har qanday naza- riyaning
muallifi   eng   avvalo   o‘z   nazariyasini   o‘zi   inkor   qilish-   ga   urinib
ko‘rishi   lozim   (soxtalashtirish   prinsipi),   qachonki   u   o‘z
nazariyasining   qo‘llanilishi   uchun   yaroqliligini   aniqlay   olgandan
so‘nggina   uni   amalda   qoMlash   maqsadga   muvofiqdir.   Nazariya-
ning   aniq   qo‘yilishi   tadqiqotning   natijasiga   bevosita   bog‘liq   bo‘la-
di, shuningdek bunda yo‘l qo‘yilishi mumkin bo‘lgan xatoliklar ham
aynan   nazariyaning   mukammalligiga   bog‘liqdir.   Bunda   tad-   qiqot
jarayonida   aniqlangan   faktlar,   dalillar,   voqealar   o‘rtasidagi
bog‘liqliklar   va   boshqa   shu   kabi   omillardan   kelib   chiqqan   holda
amalda qo‘llanilayotgan nazariya boshqasi bilan almashtirilishi yoki
uni qaytadan takomillashtirish talab etiladi.
Tushuntirishda   tushuncha   va   kategoriyalarning   o‘rni.   Tushun-
cha   bilishning   nazariy   darajasida   shakllanadi.   Tarixchilarda   o‘ziga
tushuncha-kategoriya   apparati   mavjud   bo‘lib,   bu   tushun cha   doimiy 255ravishda   rivojlantirilib   boriladi.   Aniq   fanlardan   farqli   ravishda
tushuncha   kuchsiz   aniqlikda   bo‘lib,   uning   belgi-   lari   va   hajmi
tarixchining   o‘zi   tomonidan   aniqlanadi.   Shuning   uchun   tushuncha
ko‘p   ma’noli   bo‘lib,   har   bir   tarixchi   yoki   tad-   qiqotchi   tomonidan
doimiy   ravishda   takomillashtirilib   borila di.   G.Frege   har   qanday
bilishning uch birligini ko‘rsatib beradi, ya’ni bular nom, predmetlik
ahamiyati (denotat), ma’no, ilmiy qarashlar.
Tarixiy  tushuncha real voqelikning  bir qismi yoki parchasi yoki
o‘ylab   chiqilgan   yoki   to‘qima   tushuncha   emas,   balki   tarix chining
bilish   faoliyati   natijasi   bo‘lib,   bir   vaqtning   o‘zida   bilish   vositasi
sifatida   ham   tushuniladi.   U   tarixiy   tadqiqot   materiali-   ga
uyg'unlashgan   holda   bo‘lib,   mustaqil   mantiqiy   tahlil   predmeti
bo‘lishi   ham   mumkin,   biroq   bunda   bilimning   mazmun   jihati-   ga
ta’sir   etuvchi   mantiqiy   tahlilni   predmet   tahlilidan   ajratib   olish
maqsadga muvofiq emas.
Tarixiy   tushuncha   (tasavvur)   hech   qachon   haqiqiy   (real)   vo-
qelik bilan mos kelmaydi.  Tarixiy  tushunchada  hodisalar (vo qealar,
jarayonlar)ning   asosiy   va   ixchamlashgan   mohiyati   mavjud   bo‘ladi.
U o £
z tarkibida obyektning barcha xususiyatlarini emas, balki uning
faqatgina   eng   muhim   tomonlarini   qamrab   oladi.   Tushuncha
(tasavvur)ning haqiqiy (real) voqelik bilan mos kel- masligini tarixiy
voqealar   (hodisalar,   jarayonlar)ning   individu-   alligida   (aynan   shu
voqea   (hodisa,   jarayon)ning   o‘ziga   xosligida)   deb   tushuntirish
mumkin,   ular   kamdan   kam   hollarda   bir-biri-   dan   farqlanuvchi
shakllarda   takrorlanishi   mumkin,   biroq   hech   qachon   «aynan
o‘zi»dek   takrorlanmaydi.   Tarixiy   reallikning   tur-   lichaligi   va
mukammalligi   tushuncha  (tasavvur)da   to‘liq   aks   et-  maydi.  Tarixiy
jarayonlarning nosinxronligi (bir xilda, aynan o'xshash, baravar sodir
bo‘lmasligi)ni ham tushuncha (tasav- vur) va tarixiy reallikning bir-
biriga   mos   kelmasligida   anglash   mumkin.   Tushuncha   (tasavvur)
konkret-tarixiy   reallikka   nisba-   tan   ancha   zaif   boTib,   voqelikni
asosan   umumiy   mantiqiy   nuqtayi   nazardan   qamrab   oladi   va   tarixiy
voqelikni   bir   tizim   sifatida   o‘rganadi.   Tarixchi   (tadqiqotchi)
tushunchaning erishilgan bi lim darajasiga mos kelmasligiga ishonch 256hosil   qilsa,   tushunchani   aniqlashtirishga   va   konkretlashtirishga
harakat  qiladi.  Aynan  mana  shu harakat   tarixiy  tadqiqotlarning  eng
asosiy vazifala- ridan biridir.
Tarixchi   uchun   tushuncha   konkret   tarixiy   voqelikni   tushu-   nish
va   anglash   uchun   zarurdir.   Tarixchilar   uchun   «yagona   (ay nan   bir
qolipdagi   (andozadagi))   tushuncha»   tushunchasi   mavjud   emas.
Bunday   aniqlashtirish   yoki   tushunchaning   ta’rifmi   kelti-   rish   har
doim   ham   to‘liq   va  mukammal   bo‘lmagan.   Haqiqiy   tari xiy   voqelik
har   qanday   tushunchadan   kengroq   mazmunga   ega-   dir.   Tushuncha
polisemantik   bo‘lib,   agar   biz   unga   aniq   va   konkret   ta’rif   beradigan
va   ayni   vaqtda   shu   ta’rifga   bog‘liq   qilib   qo‘yadi-   gan   bo‘lsak,   u
holda tadqiqotning davom ettirilishini to‘xtatib, bi- lish jarayonining
o‘zida   to‘xtab   qolgan   bo‘lamiz.   Tushuncha   tad-   qiqot   jarayonidagi
keyingi   aniqlashtirishlar   va   uning   mazmunini   kengaytirib   borilishi
uchun   ochiq   va   rivojlanuvchi   boMishi   lozim.   Tushuncha   aniq   va
mustahkam   bo‘lishi   lozim,   lekin   ayni   vaqt da   har   qanday   tadqiqot
muammosini   «ochib   beruvchi»   universal   mazmunda   bo‘lmasligi
kerak.
Tushunchani   aniq   davr   va   haqiqiy   tarixiy   voqelikdan   alohi-   da
ajratish   mumkin   emas,   ya’ni   tarixiylik   tamoyiliga   (prinsipi-   ga)
qat’iy amal qilish talab etiladi, aks holda u mazmun kasb et- maydi.
Tayanch   tushunchalar:   tadqiqot   obyektining   tanlanishi,   tad-
qiqotning   axborot-manbaviy   asoslari,   tadqiqot   uslublari,   tushunti-
rish   va   nazariy   bilish,   tadqiqot   vazifalari,   ilmiy   muammoning
dolzarbligi,   mavzuning   dolzarbligi,   empirik   bilish,   nazariy   bilish,
tushuntirish,   sabab-oqibatga   bog‘liq   holda   tushuntirish,   gene-   tik
tushuntirish,   tizimli   tushuntirish,   vazifaviy   tushuntirish,   tari-   xiy
nazariya,   fundamental   va   xususiy   nazariyalar,   tushuntirishda
tushuncha   va   kategoriyalarning   oTni,   ilmiy   qarashlar,   tushunish   va
anglash.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Tadqiqot   obyektining   tanlanishi   va   uning   tadqiqotlar   jara-
yonidagi ahamiyatini tushuntirib bering. 2572. Tadqiqot   vazifalarining   qo‘yilishi   va   uning   tadqiqotlar   ja-
rayonidagi ahamiyatini tushuntirib bering.
3. Tadqiqotning   axborot-manbaviy   asoslarini   aniqlash   va   uning
tadqiqotlar jarayonidagi ahamiyatini tushuntirib bering.
4. Tadqiqot   uslublarini   tanlash,   uning   tadqiqotlar   jarayonidagi
ahamiyatini tushuntirib bering.
5. Tarixiy   voqelikni   bilishning   rekonstruktiv   darajasini
aniqlash,   uning   tadqiqotlar   jarayonidagi   ahamiyatini   tushuntirib
bering.
6. Tarixiy voqelikni bilishning empirik darajasini aniqlash, uning
tadqiqotlar jarayonidagi ahamiyatini tushuntirib bering.
7. Tushuntirish va nazariy bilishning darajasi nirna?
8. Nazariyaning tarixiy tadqiqotlardagi o‘rni.
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Empirizm   —   nazariy   umumlashtirishni   mkor   qilib,   hissiy
idrokni,   tajribani   bilishning   birdan   bir   manbayidir   deb   biladigan
falsafiy   yo‘nalish,   nazariyadan   ko‘ra   amaliy   faoliyatga   ko‘proq
moyil bo‘lishlik, amaliy faoliyatga moyillik.
TADQIQOTLARNI SAMARALI OLIB BORISH
MUAMMOLARI, ILMIY ISHLARNI YOZISH USULLARI
Mavzu   tanlashning   asosiy   tamoyillari,   vazifalari   va
xususiyatlari,   metodologik   tamoyillari.   Tadqiqotlarni   samarali   olib
borish muam- molari, ilmiy ishlarni yozish usullari.
Odatda,   ilmiy   ishlarni   tashkillashtirishda   muvofiqlashtirish
kengashi   faoliyati   muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   Kengashda   o‘rga-
nilmagan   va   o‘rganilayotgan   mavzular   ro‘yxati   tuziladi   hamda
keyingi   tadqiqotlarda   bu  asos   vazifasini   o‘taydi.   Shuningdek,   ilmiy
ish mavzusini tadqiqotchining o‘zi ham tanlashi mumkin. Tad- qiqot
mavzusini   to‘g‘ri   tanlay   bilish   ham   ilmiy   ishning   dastlab-   ki   katta
yutug‘idir.   Tadqiqotchi   avval   ishlanmagan   va   o‘rganilishi   dolzarb
bo‘lib   turgan   mavzuni   topa   bilishi   kerak.   Tanlanayotgan   mavzu
avvalgi ilmiy ishlarni takrorlamasligi kerak. Bunday holat- lar kelib
chiqmasligi   uchun   tanlanayotgan   mavzuning   o‘rganilish   darajasi, 258ya’ni   shu   muammoga   oid   ilmiy   ishlar   va   tarixshunoslik   nuqtayi
nazaridan   tadqiqotchi   tomonidan   sinchkovlik  bilan   ko‘rib chiqiladi.
O‘rganilgan   mavzuga   o‘xshash,   biroq   ulardan   farqlanib   turuvchi
mavzu  tanlanib,  unda  tarixning   yangi  bir  qirrasi  ochili-  shi  nazarda
tutiladi va ishda tanlangan mavzuning o‘rganilishi, ahamiyati hamda
avvalgi   tadqiqotlardan   farqi,   davriy   chegarasi,   ilmiy   qimmati   tahlil
etilib yangicha nazariy asosnoma beriladi.
Asosnomada   mavzuni   o‘rganish   dolzarb   masala   ekanligi   isbot
etiladi.   Bunda   eng   avvalo   dissertatsiyaning   asosiy   g‘oyasi,   mavzu -
ning   ilmiy   muammo   sifatida   qo‘yilishi   va   tanlanishi   ilmiy   tad-
qiqotlar umumiy natijasidan kelib chiqqan holda ko‘rsatib beri ladi.
Tadqiqot muammosidan kelib chiqib dissertatsiyaning mavzusini
aniq ko‘rsatiladi.
Tadqiqotning   aniq   mavzusi   va   g'oyasi   aniqlanib,   asoslab   be-
rilishi   bilan   birga   tadqiqotni   amalga   oshirishdan   ko‘zlangan   aniq
maqsadlar,  tadqiqot  muammolarini  hal etilishida  tadqiq  etiladi-  gan
asosiy   masalalar   yoki   muammolar   —   tadqiqotning   obyekti,
tadqiqotning   amalga   oshirilishidagi   asosiy   masalalar   va   ularning
mazmuni   va   mohiyati   —   tadqiqotning   predmeti,   tadqiqotning
amalga oshirilishi jarayonida va uning so‘nggida umumiy xu- losalar
sifatida   kutilayotgan   ilmiy   yangiliklar   va   ilmiy   natijalar-   ning   aniq
mazmuni,   ya’ni   tadqiqotchi   tadqiqotdan   kutilayotgan   natijani   aniq
ko‘ra bilishi talab etiladi, tadqiqot maqsadi va il miy farazidan kelib
chiqib   aniq   belgilangan   vazifalarning   qo'yili-   shi,   tanlangan   mavzu
bo‘yicha   rejalashtirilayotgan   ishlar,   tad qiqot   usullari   bo‘yicha
ma’lumotlar,   tadqiqotni   amalga   oshirish   bosqichlari   va   ayni   vaqtda
har bir belgilangan bosqichda amal ga oshirilishi ko‘zda tutilgan aniq
vazifalar   va   ularning   mazmuni,   tadqiqot   jarayonida   va   uning
yakuniy bosqichida ilmiy  tadqiqot ning natijasi  sifatida chop etilishi
yoki   nashr   qilinishi   mum-   kin   bo‘lgan   ishlar   haqidagi   ma’lumotlar
o‘rin olishi asosnomani tayyorlashning talablari etib belgilangan.
Maqsad   va   vazifalarni   belgilashda   tadqiqotchining   mavzu-   ni
tanlashdan   maqsadi,   shu   yo‘lda   uning   oldida   turgan   vazi falar   aniq
ko‘rsatiladi. Ilmiy ishning o‘rganilish darajasini to‘g‘ri izohlash ham 259ishning yutug‘ini oshiradi. Ishning o‘rganilish da- rajasida shu ishga
aloqador  tadqiqotlar  keltirilib,  izlanuvchining   ulardan  farqli   o‘laroq
qaysi   masalaga   e’tibor   qaratganligiga   izoh   beriladi.   Avvalgi
tadqiqotlarda   yechilmagan   qirralar   ko‘rsatiladi,   shuningdek,
masalan,   sovet   davrida   bir   mavzu   noxolis   o‘rganil-   ganligini
ta’kidlab   o'tilib,   aynan   shu   mavzu   xolisona   yangicha   yo-   zilishi
mumkin.   O‘rganilish   darajasini   dalillar   orqali   isbotlash   va   o‘zining
mustahkam   pozitsiyasini   ko‘rsata   bilish   tadqiqotchining   huquqiy
imkoniyatlarini ko‘rsatadi.
Tarix fani tadqiqotlarida davriy chegara albatta belgilanishi va bu
jihat   «kirish»da   aks   etib   turishi   kerak.   Chunki   agar   davr   bel-
gilanmasa   aniq   bir   xulosaga   ega   bo‘lish   va   tugal   dissertatsiya   yo-
zish qiyin. Davriy chegara kengaygan sari manbalar, adabiyotlar va
muammolar   ko‘lami   ham   kengayib,   ularni   yechish   bir   tad-
qiqotchiga   og‘irlik   qiladi.   Bir   muammoning   turli   davrlarni   bir   ne-
cha tadqiqot mavzui etib tanlash mumkin. Kichikroq doiradagi vaqt
ichida   jarayonlarni   ilmiy   tahlil   etish   va   xulosa   berish   ilmiy
tadqiqotlarning samaradorligini oshiradi.
Shuningdek   ishning   ushbu   qismida   tadqiqotda   tayanilgan
metodologik   asoslar   ham   aks   ettirilishi   kerak.   Shuningdek   ish-   da
uzviylik   va   davomiylik   tamoyillariga   tayanilgani   va   boshqa
metodologik asoslar ham ko‘rsatib o‘tilishi mumkin.
Adabiyotlarni   o‘rganishda,   ya’ni   mavzuning   tarixshunoslik
masalalarini   tadqiq   etishda   ham   mavzuning   nazariy   asoslariga
bag‘ishlangan   asarlarga   katta   e’tibor   beriladi.   Mavzuning   nazariy
asoslariga  bag‘ishlangan adabiyotlar bilan ishlanganda, shu ningdek,
boshqa   mualliflar   tadqiqotlari,   ilmiy   monografiyalar   va
avtoreferatlar   bilan   tanishganda   ularga   tanqidiy   yondashib   chuqur
mulohazalar yuritilmog‘i kerak. Adabiyot bilan ishlanganda av- valo
uning   muallifi,   nomi,   chiqqan   shahri,   chop   etgan   nashriyo-   ti,   yili
hamda   annotatsiyasi   bilan   yozilishi   kerak.   Bu   ma’lumotlar
olinganidan keyin uni alohida tayyorlangan maxsus qaydnomalar- ga
yoki   kartochkalarga   ma’lum   bir   qoida   asosida   yozib   qo‘yiladi.   Bu
qaydnoma   bilan   tadqiqotchi   o‘ziga   maxsus   adabiyotlar   ro‘yxa-   tini 260tuza   boshlaydi.   Shuningdek   tadqiqotchi   adabiyotlarni   maxsus
kartochkalarga   emas,   balki   daftarga   ham   yozib   olishi   mumkin.
Sohaning   nazariyasiga   bag‘ishlangan   adabiyotlarni   ko‘rish   uchun
alohida daftar tutib, uni o‘qigan kitobidagi shu soha faniga te- gishli
turg‘un   tushuncha,   qonuniyat   hamda   qonun   va   qoidalarni   yozib
boriladi. Keyinchalik ular guruhlarga ajratilib tartibga so- linganidan
keyin   tadqiqot   ishida   ba’zilardan   umumiy,   ba’zilardan   esa   xususiy
metodologik asos sifatida foydalaniladi.
O‘rganilayotgan   ilmiy   adabiyotni   tanishish   va   tahlil   qilish   ja-
rayonining   natijasi   sifatida   tegishli   ma’lumolar   ajratib   olinadi   va
yakunida   adabiyot   va   uning   muallifi,   adabiyotdagi   tadqiqot
obyektiga   aloqador   alohida   fikrlar   hamda   umumiy   fikr-mulohaza-
lar   qayd   qilib   qo‘yiladi.   Bu   ma’lumotlar   ilmiy   ishning   yozilishi   ja-
rayonida qo‘llaniladi.
Chop   etilgan   monografiya,   ilmiy   risola,   ilmiy   maqola   yoki   an-
jumanlarda   qilinadigan   ma’ruzalarning   qisqacha   mazmuni   (te-
zisi)ni,   shuningdek,   dissertatsiya   yoki   uning   avtoreferatini   o‘qish
tartibi nazariyaga atalgan kitoblarni o‘qishdan farq qiladi.
Ilmiy   tadqiqot   ishining   umumiy   yoki   bir   qismining   yakuniga
atalgan   adabiyotlar   bilan   ishlanganda,   nomi,   qachon   va   qayerda,
qaysi   muassasa   yoki   nashriyot   tomonidan   chop   qilinganini   kar-
totekaga mo‘ljallangan qog‘ozga tushiriladi. Shundan so‘ng stol- ga
bir yo‘la uch varaq qog‘oz tayyorlab qo £
yiladi. Bu varaqlarni bosh-
boshiga kartoteka qog £
oziga tushirilgan ma’lumotlar yozib qo‘yiladi
va qog‘ozlar tartib raqamlari bilan belgilab qo'yiladi I
.
Birinchi   raqamli   qog‘ozga,   ilmiy   nuqtayi   nazardan   to £
g £
ri   fikr-
lar   ko £
chirilib   yozib   boriladi.   Har   bir   fikrni   ko £
chirib   yozgandan
keyin,   qavs   ichida   adabiyotni   qaysi   betidan   olinganligi   qayd   qilib
I   Awalgi   mavzularda   tarixchining   zamonaviy   texnologiyalardan   foydalangan   holda
tadqiqotlarni   amalga   oshirish   jarayonida   ulardan   foydalanish   afzaUiklari   haqida
gapirib   o ‘ tildi .   Shu   o ‘ rinda   bu   yerda   keltirilayotgan   qog ‘ ozlar ,   jildlar   va   boshqalami
ayni   vazifalardan   kelib   chiqqan   holatda   elektron   shaklda   ham   shakllantirish   mumkin
va   bu   shakllaming   o ‘ z   o ' rnida   bir   qator   afzaUiklari   va   ishlash   jarayonidagi
qulayliklari   mavjud .   Qarang:   mavzu   —   «Tarix   fani   tadqiqotlari   va   zamonaviy
texnologiyalar». 261boriladi.   Bu   keyinchalik   dissertatsiya   yozish   jarayonida   foydala-
nilgan adabiyotga sahifa ostida izoh berishda kerak bo‘ladi.
Ikkinchi   raqamli   qog‘ozga   o £
qiyotgan   ilmiy   adabiyotdagi   sizga
to £
g £
ri   yoki   noto £
g‘ri   ko‘ringan   fikrlarga   muallif   bilan   munozara
yuritib,   unga   alternativ   (muqobil)   holatdagi   fikrlar   qayd   qilib   bo -
riladi.   Biroq   munozara   faqat   ilmiy   asoslangan   bo‘lib,   xolislik   da-
rajasiga   olib   borilishi   shart.   Shunday   qilib,   o‘qilayotgan   adabiyot
tahlil etiladi.
Uchinchi raqamli qog £
ozga, shu adabiyot bilan ishlash jarayoni -
da   yechimini   kutayotgan   masala   va   muammolar   to £
g £
risida   yangi
fikrlar tushirib boriladi. Shu yo £
sinda uch turdagi qog‘ozlarni uch xil
jildlarga   ajratib   yig £
iladi.   Jildlar   ham   qog £
ozlardagi   raqamlar-   ga
muvofiq   tartib   raqami   bilan   belgilab   qo £
yiladi.   Bir   necha   o £
n   ilmiy
adabiyotlar va ilmiy tadqiqot ishlari, ilmiy maqolalar bi lan tanishib,
ularning   tarixshunoslik   nuqtayi   nazaridan   tanqidiy   tahlili   amalga
oshirilgandan   so‘ng   tadqiqotchida   manbalar   va   il-   miy   tadqiqot
ishlari,   adabiyotlar   bilan   ishlash   ko‘nikmasi   paydo   bo‘ladi.
Adabiyotlarni   bir-biriga   solishtirib   ko'rish   va   taqqoslash,   qiyosiy
tahlil natijalariga ko‘ra ilmiy tadqiqot obyekti uchun ham- da tadqiq
etilayotgan   masalaning   yechimini   topishga   jalb   etilishi   mumkin
bo‘lgan   ilmiy   tadqiqot   ishlarining   eng   zarurlari   hamda   umumiy
xulosalar uchun kerak boMishi mumkin bo‘lgan holda tasniflash va
ajratib olish mumkin bo‘ladi.
Tahlil   etilgan   ilmiy   adabiyotlar   bilan   tanishish   asnosida   tad-
qiqotchi ilmiy tadqiqot mavzusi va uni amalga oshirishning re- javiy
vazifalaridan kelib chiqqan holda alohida adabiyotlarni (manbalarni)
yoki ayni vaqtda bir adabiyotda (manbada) mav- jud bo‘lgan va bir
vaqtning   o‘zida   turli   rejalarga   taalluqli   bo‘lgan   ma’lumotlarni
tasniflashi   va   rejalarga   asosan   tartibga   olish   im-   koniyati   yuzaga
keladi.
Manbalarda   yoki   ilmiy   adabiyotlarda   mavjud   bo‘lgan   ma’lu-
motlar,   axborot   va   manbalar   mualliflari   tomonidan   keltirilgan
dalillar  tadqiqotning  mavzusi,  uning muammosi  yechimini  to pishga
yo‘nalganlik   darajasiga   ko‘ra   tadqiqotchining   fikrlari   bi lan   mos 262kelishi   yoki   ayni   vaqtda   uni   inkor   etishi   ham   mumkin.   Bunday
holatda   tadqiqotchi   uchinchi   manbalarga   ham   muro-   jaat   qilishi
hamda   masalaning   mohiyatidan   kelib   chiqqan   hol da   eng   to‘g‘ri,
ilmiy   asoslangan   va   obyektiv   xulosalarga   kelishi   talab   etiladi.
Tadqiqotchining   mantiqiy   fikrlar   yechimi   ish-   ning   yutug'ini
oshiradi.   Tarixiy   manbalarda   qaysidir   mavzu-   lar   to‘liq   yoritilgan,
qaysisidir   kam   yoritilgan   yoki   umuman   u   haqda   ma’lumot   yo‘q.   U
shunda   boshqa   ma’lumotlarga   tayanib   fikrni   to‘ldirib   ketishi
mumkin.   Masalan,   Amir   Temurning   harbiy   qurollari   o‘z   davrining
mukammal   qurollari   edi,   bi-   roq   ularni   ishlab   chiqarish   xususida
manbalarda   ma’lumotlar   kam   yoki   yo‘q.   Shunda   tadqiqotchi   bu
davrdagi   qurolsozlikning   san’at   darajasiga   ko'tarilgani,   ayniqsa
poytaxt   qurolsozlik   mar-   kazi   bo‘lganligini   yoki   taxminlarni   ishda
aytib o‘tishi mumkin. Bo‘lim oxirida esa umumiy xulosa va takliflar
beriladi.   Odatda   asosiy   qism   yozib   bo‘lingach,   kirish   va   xulosa
yozish maqsad- ga muvofiqdir.
Ishning kirish qismida asosnomada ko‘rsatilgan holatlardan kelib
chiqiladigan   bo‘lsa,   ishning   rejalar   bo'yicha,   boblar   bo‘yicha   va
tadqiqotning umumiy natijalari va mazmunidan kelib chiqqan holda
ilmiy jihatdan xulosa qilinadi.
Tadqiqotning   xulosa   qismida   esa   tadqiqot   jarayonida   qoiga
kiritilgan   ilmiy   yangiliklar,   ularning   tadqiqot   obyekti   mazmu nidan
kelib chiqqan holda muammoning hal etilgani va ayni vaqtda qoMga
kiritilgan ilmiy natijalarning fan taraqqiyotidagi o‘rni, fan yuzasidan
yangi ilmiy tadqiqotlarning yo'lga qo‘yilishi uchun tavsiyalar, uning
ta’lim sohasidagi jihatlariga alohida e’ti- bor qaratiladi.
Tadqiqot   rejasini   tuzish   jarayonida   ishning   navbatdagisi   va
asosiylaridan   biri   —   maqsadga   yetilishi   uchun   qo‘llaniladigan
metodlar   majmuyi   hamda   ularni   qo‘llash   tartibi   belgilab   olina-   di.
Bu   ancha   murakkab   ish   bo‘lib,   izlanuvchidan   tadqiqot   jara-   yonini
ko‘z   oldiga   yaqqol   keltirishni   talab   etadi.   Shuning   uchun   referat,
kurs   ishi,   bitiruv   malakaviy   ishi   va   magistrlik   disser-   tatsiyasining
rejasini   tuzishda   va   yozishda   ilmiy   rahbarning   ko‘rsatmalari   katta
o‘ringa   ega.   Ish   rejasining   muvaffaqiyatli   tuzilishi   tadqiqotchining 263malakasi,   dunyoqarashi   va   adabiyot-   larni   nechog‘lik   chuqur
o‘rganganiga   bog‘liq.   Ish   rejasi   mavzu-   lar   asosida   mantiqiy   yoki
davriy   tartibda   ham   tuzilishi   mumkin.   Bunday   rejalar   asosan
dissertatsiyalar  dQirasida   shakllantirila-  di.   Shuningdek,  ish  rejalari
boshqacha usullarda ham tuzili shi mumkin. Maqolalar, referat, kurs
ishi,   bitiruv   ishi,   magistr lik,   nomzodlik   va   doktorlik
dissertatsiyalarida   rejalar   oldindan   murakkablashib   boradi   va   unda
qo‘yilgan   masalalar   ham   ko‘la-   mi   jihatdan   bir-biridan   farqlanadi.
Ish murakkablashib borgani sari ulardagi mavzu va muammolarning
nazariy   tomonlari-   ga   ko‘proq   e’tibor   beriladi.   Mavzu   bo‘yicha
adabiyotlar o £
rga- nib bo‘lingach, o‘rganilishi lozim deb topilgandan
so‘ng   ilmiy   konsepsiya   tuziladi   va   asosiy   masalalar   ish   rejasiga
kiritiladi. Umuman   adabiyotlar   bilan   tanishish   tadqiqot   ishining   boshidan
boshlab,   oxirgacha   davom   etadi.   Shuning   uchun   ilmiy   ish   reja-   si
ham   aniqlanib,   mukammallashtirib   boriladi.   Dastlab   manba   va
adabiyotlardan   yig'ilgan   dalillar   mavzuga   aloqador   natijalar-   ga
qo‘yib   boriladi.   Uzoq   muddatli   izlanish   natijasida   papka-   lar   ham
ancha to‘lib qoladi. Adabiyotlar bilan ishlash asnosida izlanuvchida
ma’lum   ishga   ilmiy   qarashlar   shakllanadi   va   u   bar   bir   papkadagi
dalilni   tizimlashtiradi.   Dalillar   davomiy   va   davriy   joylashtirilib,
ularni   tizimlashga   kirishiladi.   Biroq   mavzu   faqat-   gina   dalilning
o‘ziga   suyanib   qolmasligi   kerak,   ular   asosida   yan-   gicha   nazariy
xulosalar   kelib   chiqishi   va   bu  xulosalar   amaliyot-   ga   tatbiq   etilishi
zarur.   Ish   yangicha   tadqiqotlarga   takliflar   va   yo‘nalishlar   berishi
kerak boMadi. Tadqiqotchi  qaysi masala tad- qiqotchilar  nazaridan
chetda   qolgan   va   qaysi   masalalarni   chuqur   o‘rganish   kerakligini
farqlay   olishi   kerak.   Tadqiqotchi   izlanish-   lari   davomida   ilmiy   ish
rejasiga o‘zgartirish kiritishi ham mum- kin. Bu yig‘ilgan dalillar va
masalalarning nechogliq to‘g‘ri va noto‘g‘ri qo‘yilganligiga bog‘liq.
Tayanch   tushunchalar:   tadqiqot   mavzusi,   g‘oya,   maqsad,
obyekt,   tadqiqot,   tadqiqotning   predmeti,   ilmiy   natijalar,
rejalashtirila-   yotgan   ishlar,   tadqiqot   usullar,   tadqiqotni   amalga
oshirish bos- qichlari, vazifalar, asosnoma, reja, xulosa.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Mavzu tanlashning asosiy tamoyillari.
2. Mavzu tanlashning vazifalari.
3. Mavzu tanlashning xususiyatlari.
4. Mavzu tanlashning metodologik tamoyillari.
5. Tadqiqotlarni samarali olib borish muammolari.
6. Ilmiy ishlarni yozish usullari.
7. Tadqiqotning kirish qismidagi tarkibiy qismlarni tushunti- rib
bering.
8. Mavzuning dolzarbligini belgilab beruvchi asosiy omillar.
267 268Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati:
Tadqiqot   obyekti   —   o‘tmishga   aylangan   tarixiy   voqelikka   nis-
batan   yoki   ayni   kunlardagi   jarayonlarni   o‘rganishga   nisbatan
qo‘llaniladigan tadqiqot jarayonining tarkibiy qismi.
Tadqiqot   predmeti   -   tadqiqot   obyektining   tarkibiy   qismi
Tamoyillar   —   tadqiqotchiga   nisbatan   qo‘yilgan   talablar.   Bilish
tamoyillari   tadqiqotchiga   tadqiqot   jarayonidagi   vazifalarni   bir
maromda ma’lum tartiblarga asoslangan holda amalga oshirishi- da
zarur   bo‘ladigan   omillardir.   Uiar   tadqiqotchining   u   yoki   bu   tarix
maktablari,   falsafiy   yo'nalishlarga   mansubligi   va   dunyoqa-   rashi,
fikrlashi va tafakkuridan kelib chiqqan holda aniqlanadi. Tamoyillar
uslublar   bilan   mustahkam   o‘zaro   bog‘liqlikda   bo'lgan-   ligi   uchun
ayrim   hollarda   ularni   bir-biri   bilan   adashtirish   holat-   lari   ham
uchraydi. Shundan kelib chiqqan holda aytish o‘rinli- ki, tamoyillar
uslublarga nisbatan birmuncha murakkab va keng tushuncha bo‘lib,
bir tamoyil o‘ziga bog‘liq holda bir necha uslub- larni shakllantirishi
mumkin,   ayni   vaqtda   esa   bir   uslub   bir   necha   tamoyillarga   xizmat
qilishi mumkin. 269XULOSA
XX asr davomida dunyo avvalgi davrlarga nisbatan misli ko‘ril-
magan   darajada   shiddat   bilan   taraqqiy   etdi   va   bu   jarayonlarga   eng
ko‘p ta’sir ko‘rsatgan asosiy omil sifatida albatta ilmiy taraqqiyot- ni
e’tirof etish mumkin. So‘nggi o‘n yilliklarda zamonaviy profes sional
tarixshunoslik   va   ilmiy   tarixiy   madaniyatning   yangilanib   borishi
jarayoni sinfiylik determinizmidan voz kechilishi va aso siy umumiy
qonuniyatlarning rivojlanishi bilan amalga oshmoq- da. Ayni vaqtda
bu   o‘zgarishlar   fanning   o‘ziga   ham   bevosita   ta’sir   ko‘rsatdi,   ya’ni
fanning   shakllanishi   jarayonidagi   dastlabki   vaqt-   larga   nisbatan
o‘tgan   asrning   oxirgi   yillarigacha   vaqt   mobayni-   da   fanning   ichki
sohasidagi   va   fanga   nisbatan   yuzaga   kelgan   ko‘plab   ilmiy-falsafiy
qarashlar,   turli   maktablarning   shakllani shi   tarix   fani   va   Tarix   fani
metodologiyasi   sohalarida   ilmiy   mu-   rakkabliklarni   va   ayni   vaqtda
mukammalliklarning   ham   yuzaga   kelishiga   ta’sir   ko‘rsatdi.
Dunyoning o‘zgarib borishi va jamiyat hayotining yangilanib borishi
bilan   birga   fan   sohasida   ham   bir   qator   yangilanishlar   amalga   oshib
bormoqda.   Fan   sohasidagi   bir   qator   ilmiy-nazariy   qarashlarning
takomillashib va ayni vaqtda mukammallashib borishi o‘z navbatida
fan   sohasidagi   muammo-   larning   yangicha   tushunilishiga,
shuningdek,   fan   va   uning   ilmiy   tadqiqotlari   sohasida,   ayni   vaqtda
ilmiy   tadqiqotlarning   nazariy   va   metodologik   asoslarida   sifat
jihatdan   o‘zgarishlarning   yuzaga   kelishiga   ta’sir   ko‘rsatmoqda.   Bu
esa   tarix   fanining   ham   boshqa   fanlar   kabi   taraqqiy   etib   borishidan
dalolat beradi.
Tarixchi   mutaxassislarni   tayyorlashda   va   ularning   ilmiy   tad-
qiqot   malakasini   shakllantirishda   tarix   fanining   turli   tadqiqot
uslublari   va   yondashuvlari   haqida   yetarli   bilim   berish   bugungi   kun
tarix   o‘qitishning   asosiy   vazifalaridan   biriga   aylandi.   Maz-   kur
qo‘llanmada   e’tiboringizga   havola   etilgan   tarix   fani   tadqiqot
uslublari,   tadqiqotlar   jarayonidagi   falsafiy   yondashuvlar,   mak-
tablar,   ularning   vakillari   tomonidan   ilgari   surilgan   bir   qator   fikr-
larga   oid   va   umuman   tarix   faniga   oid   yuzdan   ortiq   terminlar   va
ularning qisqacha izohli sharhlari bilan tanishib chiqdingiz. Bun- da 270keltirilgan   ayrim   yondashuvlar   bugungi   kunda   o‘z   ahamiyati-   ni
yo‘qotgan   yoki   boshqa   samarali   tadqiqot   uslublariga   o‘z   o‘rnini
bo‘shatib   bergan   va   bunday   falsafiy   yondashuvlar   haqida   ham
umumiy   tushunchaga   ega   bo‘lish   maqsadga   muvofiqdir.   Mazkur
qo‘llanmada   keltirilgan   ma’lumotlardan   foydalangan   holda   har   bir
tadqiqotchi   yoki   tarix   mutaxassisligi   bo‘yicha   ta’lim   olayotgan
talabalar   tarixga   oid   asarlardan   foydalanish,   ularni   tahlil   etish-   ni,
o‘zlashtirish   uslublarini   bilish,   tarix   tadqiqoti   sharoitida   zarur
boMadigan   ilmiy-bilish   nazariyasi,   tarixni   o'rganish   va   anglash
tamoyillari   uslublari   bilan   tanishish   hamda   ularni   tadqiqot   ja-
rayonlarida   qo‘llash   haqida   ma’lum   tushunchalarga   ega   bo‘ldilar,
deb umid qilamiz.
Hozir   mustaqil   yurtimiz   hayotining   barcha   sohalarida   tub   islo-
hotlar,   yangiliklar   jadal   ro‘y   bermoqda.   Tarixchi   tadqiqotchi   ham
tadqiqotlarga   yangicha   ko‘z   bilan   qarashi,   ularning   ortidan   er-
gashmasligi,   fikrni   isloh   qila   bilishi,   tadqiqotda   vatanimiz   tarixi
muammolari   ko‘rilayotgan   bo‘lsa,   milliy   g‘oya   tamoyillari   nuqtayi
nazaridan   yondashib,   o‘zi   kashf   etgan   tarix   saboqlarini   ko‘rsata
bilishi   kerak.   U   shunday   xolisona   ish   yozishi   kerakki,   bu   jihatdan
uning   ilmiy   xulosalari   asrlar   davomida   ham   ahamiyatini   yo‘qot-
masligi, buning uchun esa tarixiy jarayonlar haqqoniy ko‘rsati- lishi
kerak.   Tadqiqotchilar   yosh   avlodni   vatanparvarlikka,   ularda   milliy
g‘urur uyg‘otishga xizmat qilishi, ajdodlarimizning ishla- rini davom
ettirishga undashi lozim.
Xolisona   tadqiqot   yoza   bilish   tadqiqotchining   mukammal   bi lim
egasi ekanligi va ma’naviy komilligini ko‘rsatadi.
GLOSSARIY
«Annallar  maktabi»   — «yilnomachilik  maktabi»,  qadimgi  Misr,
Yunoniston,   Rim,   Xitoy   va   boshqa   davlatlarda   mavjud   bo‘lgan
yilnomalar asosida tarixni yoritish.
Absolyut   (mutlaq)   —   (lotincha   «absolutus»   —   shak-shubhasiz,
cheklanmagan,   chegaralanmagan,   mutlaq)   falsafada:   butun   mav-
judotning   azaliy   va   abadiy   o‘zgarmas   birlamchi   asosi   yoki   har   qa-
nday mutlaq narsa, hodisa. 271Absolyut   (mutlaq)   haqiqat   —   voqelikdagi,   haqiqiy   bilimn-   ing
empirik   tajriba   va   nazariy   bilishning   haqqoniy   va   xo-   lis
mazmunining   mosligi.   Tarix   falsafasida   haqiqat   narsalar   ha-   qidagi
bilimlarning   mosligi   sifatida   tushunilgan   (Aristotel),   ideal
obyektlarning   mangu   va   o‘zgarmas   absolyut   xususiyatlari   (Platon,
Avgustin), subyekt tafakkurining his etishi (sezgirligi, sezishi) bi lan
mosligi   (D.Yum),   o‘z-o‘zi   bilan   tafakkur   va   fikrlashdagi   tek-
shirilmagan,   dalilsiz   shakllaridagi   (apriori)   mutanosiblik   (I.   Kant)
kabi tushunchalar va qarashlar mavjud.
Zamonaviy mantiq fanida va fan metodologiyasida haqiqat- ning
e’tirof   etilgan   tushunchasi   voqelikdagi,   haqiqiy   bilimning
haqqoniylik   tushunchasi   bilan   to‘ldirilishi   —   ya’ni,   haqqoniylik
darajasi   va   nazariyalar   hamda   farazlarning   ishonchsizlilik   dara-
jalarining mutanosibligi bilan to‘ldiriladi.
Abstraktlik  — mavhumlik, fikrning mavhumligi.
Abstraktlikdan   (mavhumlikdan)   konkretlikka   ko‘tarilish
(yo‘naltirish,   yo‘naltirilganlik)   —   obyektning   tadqiqot   meto-   di
(uslubi)   bo‘lib,   abstraktlik   (mavhumlik)dan   va   bir   yoqlama-   lik
bilimdan nisbatan konkretroq (aniq, to‘liq, mukammal) ilmiy aniqlik
tizimi   bo‘lgan   nazariy   fikrlash   (tafakkur)ga   tomon   bilim-   larni
rivojlantirib borish.
Ayollar   tarixi   va   gender   tadqiqotlari   —   tarixda   ayollar   haqida
ma’lumotlarning   paydo   bo‘la   boshlanishi   feminizmning   shaklla-
nishi bilan bog‘liq hisoblanadi. Biroq XX asrning 60-yillari oxir- lari
70-yillari   boshlariga   kelib   «ayollar   tadqiqotlari»   paydo   bo‘lgan
bolsa,   80-yillarga   kelib   bu   sohada   «gender   tadqiqotlari»   deb   nom
olgan   predmet   tarmog‘i   shakllandi   va   bunda   asosan   ayollar   tari-
xining konseptual apparatini o‘rganishga e’tibor qaratila boshlan- di.
Bu   tadqiqotlarning   birinchi   bosqichidayoq   ayol   tarixchilar-   ning
tanqidiy  qarashlari  birinchi  o £
ringa chiqdi.  Ularning  qat’iy  ravishda
ta’kidlashicha, erkaklar tarixshunosligi ayollarni tarix- dan «o‘chirib
yuborgan»   va   eng   avvalo   bu   bo‘shliqni   to‘ldirish   lozim,   qolaversa
jinslar   orasida   «tobelik»   va   «hokimlik»   muno-   sabatlarini   ham
ko‘rsatib   berish   kerak   deb   hisobladilar.   XX   asr-   ning   80-yillarida 272madaniy-tarixiy   taraqqiyotning   mahsuli   bo‘lgan   jinslar   orasidagi
notenglikning ijtimoiy xususiyatiga urg‘u ber- gan holda tadqiqotlar
amalga   oshirish   yuzaga   keldi.   Gender   tad-   qiqotlarining   asosiy
mavzulari oila va nikoh, uy xo‘jaligi va bozor, huquq va siyosat, din
va ta’lim, madaniyat sohalariga yo'naltiril- gan.
Analiz  — tahlil, obyektiv voqelikni ilmiy bilish, o‘rganish uslubi.
Analiz   (tahlil)   qilish   —   tarixiy   hodisalar   va   tarixiy   jarayonlar,
ularning   tarkibiy   qismlari,   jarayonlar   va   ularning   tarkibiy   qism-
larining   o £
zaro   munosabatlarini   fikran   qismlarga   ajratgan   holda
o‘rganish   jarayoni.   Analiz   (tahlil)ga   teskari   jarayon   sintez   bo‘lib,
bilish   jarayonida   bu   ikki   tushuncha   bir-biri   bilan   bog‘liq   bo‘ladi.
Tahliliy   (analiz)   jarayon   tarixiy   bilish   jarayoni   va   vazifalari   bilan
bog‘liqligi   bois   ilmiy   tafakkur   va   ilmiy   tadqiqot   faoliyatining   mu-
him omillaridan biri sanaladi.
Analogiya   —   o‘xshashlik,   tarix   fanida   o‘xshashlik   asosida   xu-
losa chiqarish.
Analogiya   (uslub   sifatida)   —  o‘xshashlik;  tarix  fanida  o £
xshash-
ligi   asosida   xulosa  chiqarish,  taqqoslab,   qiyoslab  xulosaga   kel-   ish,
hodisa va jarayonlarning,  davrlar  va bosqichlarning  biror  ji- hatdan
o £
xshashligiga   asosan   (yoki   farqlanishi)   fikrlash,   xulosa   chiqarish,
tahlil   qilish,   tadqiqot   obyektidagi   biror-bir   o £
xshashlik   asosida
jarayonning   boshqa   jihatlari   haqida   ham   xulosalar   chiqa-   rilishi
mumkin.   Tarixiy   jarayonlarning   alohida   belgilari   asosida   boshqa
tarixiy   jarayonlar   bilan   bog‘liqligi   va   o‘xshash   jarayonlar-   ini
aniqlab   va   qiyoslagan   holda   o‘rganilayotgan   tadqiqot   obyekti   bilan
bog‘liq   tarixiy   jarayonlar   haqida   ma’lum   xulosalarni   ko‘rsa-   tib
berish.
Anaxronizm   —   (yunon.   ana   —   teskari   va   chronos   —   vaqt)   bir
davrda   sodir   bo‘lgan   voqealar   yoki   hodisalarning   boshqa   davrga
taalluqli deb qarash.
Apologetika   —   diniy   ibora   bo‘lib,   ayrim   hollarda   tarix   fanida
ham   qo‘llaniladi   va   ko‘r-ko‘rona   himoya   qilish   ma’nosida   tarixiy
voqealarning   va   jarayonlaming   barchasi   oldindan   belgilangan   va
ma’lum   qonuniyatlarga   asoslangan   holda   sodir   bo'ladi   degan   te- 273ologik tushuncha.
Arxeografiya   — yozma manbalarni ilk tavsifga olish yoki ularni
qidirib   topib,   birinchi   marta   tavsiflash,   ilmiy   muomalaga   olib
kirishni nazarda tutadi.
Arxeologiya   — (yunon. archaios  — qadimgi va logos  — bilirn)
insoniyat   tarixini   moddiy   ashyolar   va   inson   faoliyati   izlari   o‘rqali
o‘rganadigan   fan.   Arxeologiya   alohida   qadimgi   ashyolar   va   butun
majmualarni arxeologik qazuvlar yordamida o‘rganadi.
Atributsiya   —   tadqiqot   obyektining   o‘ziga   xos   belgilarini
aniqlash,   metodologiyada   tarixshunoslikning   bir   qismi   bo‘lib,   turli
manbalarning   o‘ziga   xos   belgilari   va   tarkibi,   o‘ziga   xosli-   gini
(yaratish   davri,   mualliflari,   manba   va   undagi   ma’lumotlar-   ning
ishonarli   va   haqiqiyligi,   ijtimoiy   mansubligi,   boshqa   man-   balar
bilan o‘zaro bogliqligi va boshqalar) o'rganish va aniqlash, belgilash.
Bonistika   —   (fr.Bonistique)   yordamchi   tarix   fani   sohasi   bo‘lib,
qog‘oz pul belgilarini o‘rganadi, bonlar tarixiy hujjatlar hisob- lanib,
numizmatika bilan uzviy boglangan.
Gender   tahlili   —   genderni   o‘rganishga   yo‘naltirilgan   uslublar
majmuyi bo‘lib, u quyidagilarni o‘z ichiga oladi:
Muammoli guruhlarni aniqlash.
Aniqlangan   guruhlar   tarkibidan   muammoga   aloqadorligi   da-
rajasiga qarab kichik guruhlarni ajratish.
Turli   ijtimoiy   guruhlar   tajribalari   kesimida   muammoli   vaziyat-
larni boshqarish omillarini aniqlash va tahlil etish.
Muammoning   yechimi   topilishida   zarur   bo‘ladigan   strategi-
yalar, resurslar va institusional o‘zgarishlarni aniqlash.
Gender   tahlilini   amalga   oshirish   jarayonida   bir   qator   uslub   -
lardan   ham   foydalanilib,   ulardan   biri   kartografiyalashtirish   (tad-
qiqotchi   tomonidan   qo‘yilgan   muammoning   yechimini   topish-   da
tadqiqotning   keyingi   bosqichlarini   tahlil   qilish   uchun   tadqiqot
obyekti  atrofidagi  voqelikning  individual  kartasini  tarkibiy  tad qiqot
obyekti sifatida yaratish)dir.
Genealogiya  — (yunoncha genealogiya — shajara, geneos — av-
lod   va   logos   —   bilim)   yordamchi   tarix   fani   sohasi   bo‘lib,   avlod- 274ning (sulolaning) kelib chiqishi, urug‘ va oilalarning kelib chiqi- shi,
ayrim   shaxslar   tarixi   va   qarindoshlik   aloqalarini   o'rganadi.   Uning
amaliy sohasi shajaralar tuzishdir.
Genetik   uslub   —   genezis   (kelib   chiqish)   bilan   bog‘liq   bo‘lgan,
kelib   chiqishini   (genezisini)   o‘rganadigan   uslub   bo‘lib,   tarixiy   ja-
rayonlarning   kelib   chiqishi,   voqealarning   shakllanishidagi   o‘zaro
bog‘liqlik   holatlarini   o‘rganish   nuqtayi-nazaridan   tarixiy   tadqiqot-
larni   amalga   oshirishda   qo‘llaniladigan   tadqiqot   uslubi.   Bu   uslub
tarixiy   tadqiqotlarda   tarixiy   jarayonlarning   kelib   chiqishini   tadqiq
etib, tadqiqot yo'nalishini o‘tmishdan bugungi kunga tomon yo‘nal-
tiradi.   Bunda   genetik   uslub   tarixiy   jarayonlarning   kelib   chiqishini
tadqiq   etib,   tadqiqot   yo‘nalishini   o‘tmishdan   bugungi   kunga   tomon
yo‘naltiradi. Bunda genetik uslub o‘tmishdan bugungi kungacha so-
dir bo‘lgan tarixiy jarayonlarning kelib chiqishi, rivojlanib borishi va
keyingi   holatlariga   o‘tishi   jarayonlarini   voqelarning   kelib   chiqi shi
sabablarini aniqlashga e’tiborni qaratgan holda amalga oshiradi.
Geraldika   —   (Heraldry)   yordamchi   tarix   fani   sohasi   bo‘lib,
ramzlar, nishonlar, gerblar, kompozitsiyalarning alohida belgila- rini
o‘rganadi,   shuningdek,   ularning   o‘ziga   xos   tarixiy   manba   si fatida
o‘rganadi.
Geraldika   atamasi   lotincha   «heraldus»   —   jarchi   so‘zidan   kelib
chiqqan.   Polyakcha   «herb»,   nemischa   «erbo»   atamalari   meros   va
merosxo‘r   ma’nolarida   qo‘llanilgan.   Geraldika   gerblar   va   ular   ha-
qidagi   bilimlar   tizimidir.   Gerb   biron-bir   mamlakat   yoki   hududning
siyosiy  va tarixiy  xarakterdagi  g‘oyalari  majmuasini,  o‘ziga  xos  ta-
biiy va xo‘jalik xususiyatlari, tabaqaviy tavofutlarini, shaxs, urug‘ va
boshqalarning shajaralarini ifodalovchi alohida ramziy belgidir.
Geraldika   moddiy   madaniyat   yodgorliklarini:   gerb,   tamg‘a,
muhr,   nishonlarni   hamda   gerbli   va   ramzli   yozma   manbalarni
o‘rganadi,   milliy   an’analar,   ijtimoiy   xususiyatlar,   mamlakatlara-   ro
iqtisodiy va madaniy aloqalarni o‘rganishga yordam beradi. Gerblar
tarixiy   bilimlarning   ko‘plab   sohalari:   diplomatiya,   sfra-   gistika,
numizmatika   va   boshqalarda   o‘ziga   xos   manba   vazifasini   bajaradi.
Geraldika vujudga kelgan ittifoqlar, hududiy o‘zgarish- lar, sulolaviy 275nikohlarni aks ettirgan holda siyosiy tarix haqi- da, hukmron tabaqa
o‘rtasidagi   demografik   jarayon   va   boshqalar   to‘g‘risida   qimmatli
ma’lumotlar   bera   oladi.   Nafaqat   siyosiy   va   ij timoiy   tarix   sohasida,
balki   o‘rganilayotgan   davrning   psixologik   muhitini   qayta   tiklashda
ham   geraldik   materiallardan   samara-   li   foydalanish   mumkin.
Masalan, o‘rta asrlar xronikasi, siyosiy va badiiy adabiyotida gerblar
tavsifi ko‘p uchraydi. Ular umuman o‘sha davr mentaliteti yoki turli
toifalar   mentalitetiga   xos   bo‘lgan   xususiyatlarni   ham   o‘zida   aks
ettiradi.
Gipoteza   (faraz)   —   (yunon   tilida   hypothesis   —   asos,   taxmin,
mo‘ljal,   gumon,   «hypy»   —   tagida,   pastda,   ostida,   «thysis»   —   ho-
lat,   ya’ni   biron-bir   voqeaning   asosida   yotuvchi   —   sabab   yoki   mo-
hiyat).   Bilish   nazariyasida   u   yoki   bu   tarixiy   jarayon   yoki   voqea   va
hodisalar   haqida   taxminlarni   mulohaza   qilish   va   hukm   chiqarish
shaklida   ifodalash.   Ilmiy   faraz   —   tarixiy   jarayonlar   yoki   hodi-
salarning   qonuniyatlar   yoki   sababiyatlar   orqali   bog‘liqligini   tax min
qilish.   Har   qanday   ilmiy   faraz   bilishga   bo‘lgan   ehtiyojni   aks
ettiruvchi,   ya’ni   bilmaslikdan   bilishga   (bilimsizlikdan   bilimga)
yo‘naltirilgan   bilishga   oid   savoldan   boshlanadi.   Faraz   ilmiy   bo‘li-
shi uchun quyidagi talablarga javob berishi kerak:
Tekshirish   va   aniqlashtirish   imkoniyati   mavjud   boiishi   ke rak,
ya’ni   tadqiqot   jarayonida   deduksiya   yo‘li   bilan   ajratib   olin-   gan
tarixiy   hodisa   yoki   jarayon   oqibatini   tajribalar   natijasiga   ko‘ra,
kuzatishlarga asosan, mavjud faktik materiallarga asosan tek- shirish
imkoniyati mavjud bo‘lishi lozim. Oldindan ko‘ra bila olish kuchiga
ega   bo‘lgan   yetarli   darajadagi   umumiylik   kasb   etishi,   ya’ni
jarayonning   sodir   bo‘lishidagi   hodisalarni   tushuntirib   berishgina
emas, balki u bilan bog‘liq barcha hodisalarni tushuntirib bera olishi
va ayni vaqtda noma’lum  bo‘lgan hodisalar haqida ham  xu- losalar
chiqarish uchun asos vazifasini bajarib berishi kerak.
Mantiqiy jihatdan bir-biriga zid mazmunda bo‘lmasligi kerak.
Deduktiv-integral   modellashtirish   —   voqealarning   xususiyatlari
va   ko‘lamidan   hosil   bo‘lgan   umumiy   tushunchalar   va   xulosalar
yordamida tadqiqotchi tasavvurida tarixiy jarayonni tarkibiy ji hatdan 276shaklini shakllantirish.
Deduksiya   —   (lotin   tilida   «deduction»   —   ajratib   olish,   yuzaga
chiqarish)   mantiqiy   qonuniyatlar   asosida   bir   fikrdan   ikkinchi   bir
fikrni   ajratib   olish,   shakllantirish,   umumiy   holatdan   xususiy   xu-
losalarga   kelish,   xususiy   xulosalar   chiqarish.   Deduksiya   —   tarix
fanida   umumiy   voqelik   tarkibidan   alohida   xususiy   jihatlarni   (vo-
qeliklarni)   ajratib   olish.   Umumiy   holatdan   xususiy   xulosalarga
kelish yoki xususiy xulosalar chiqarish.
Determinizm   —   (lotin.   «aniqlayman»)   —   moddiy   va   ma’naviy
olam   hodisalarining   obyektiv   qonuniyatli   o‘zaro   aloqadorligi   va
bog‘liqligi, narsa va hodisalarning sababiy bogManishlari haqida- gi
falsafiy   ta’limot.   Narsa   va   hodisalarning   sababiy   bog‘lanish-   lari
haqidagi  materialistik  ta’limot.  Determinizmning  markaziy  o‘zagini
sababiyatning, ya’ni hodisalar o‘rtasida bir hodisa (sabab) muayyan
sharoitlarda  muqarrar  ravishda   boshqa  hodisani  (oqi-  batni)  keltirib
chiqaradigan  aloqadorlik  mavjudligi  haqidagi  qoi- da tashkil qiladi.
Determinizmning aksi indeterminizm bo‘lib, u umuman sababiyatni
yoki   loaqal   uning   umumiy   xususiyatini   tan   olishni   rad   etadi.   Tarix
fanida determinizm (sababiylik) tamoyi- li fransuz va nemis olimlari
tomonidan ilgari surilgan. Ular tarix faqat tasodiflardan iborat degan
g‘oyaga   qarshi   chiqqanlar.   Sa babiylik   tamoyili   tarixiy   voqelikning
o‘z   sababiga   egaligiga   e’tibor   beradi.   Determinizm   (sababiylik)
tamoyili   tadqiqotchining   e’ti-   borini   tarixiy   hodisalar   va
voqealarning shartli ravishda o‘zaro bir-biriga bog‘liq ravishda sodir
bo‘lishiga   qaratadi.   Bu   tamoyil-   ga   ko‘ra   barcha   voqealar   va
hodisalar  o‘zaro bir-biri  bilan  bogMiq ravishda  sodir  boladi va  bir-
biriga ta’sir ko‘rsatadi. Ayrim ta- rixchilar sababiylik tamoyilini tan
olmaydilar,   chunki   tarixiy   vo qealarning   sababini   ochib   berish   juda
murakkabdir.
Dialektika   (yunon tilidan «dialektike (techne)» — bahsla- shish,
suhbatlashish,   muloqot   san’ati).   Dialektikada   mavhum-   lik   keng
ma’noda   bilimning   «qashshoqligi»,   bir   tomonlamaligi,   konkretlik
esa   uning   to‘liqligi,   mazmundorligi   sifatida   tushuni-   ladi.   Shu
ma’noda mavhumlikdan  (abstraktlikdan)  konkretlik-  ka o‘tish ilmiy 277bilish   jarayonining   umuman   olganda   kam   maz-   munli   bilimdan
ko‘proq   mazmunli   bilimga   harakatini   bildiradi.   Tarix   falsafasida
dialektikaning   turli   talqinlari   ilgari   surilgan:   di alektika.
Turmushning   abadiy   shakllanib   borishi   va   o‘zgarib   turi-   shi,
beqarorligi   haqidagi   bilim   (Geraklit);   Muloqot   san’ati,   fikrlar
qarama-qarshiligi   orqali   haqiqatga   erishish   (Suqrot);   Narsalar-   ning
yuksak   mohiyatini   (idealligini)   anglash   maqsadida   tarkib-   larga
ajratish   va   tushunchalarning   aloqadorligi   hamda   ularning   o‘zaro
bog‘liqligini   shakllantirish   uslubi   (Platon);   Qarama-qar-
shiliklarning   bir-biriga   mos   kelishi,   o‘xshashligi   haqidagi   ilm
(N.Kuzanskiy, J.Bruno); Inson ongidagi to‘liq va absolyut (mut- laq)
haqiqatni   bilishga   intilish   jarayonidagi   ziddiyatlar   va   qara-   ma-
qarshiliklardan   qocha   olmagan   holdagi   chalkashliklarga   sa-   bab
boladigan   illyuziyalar   (borliqni,   voqelikni   noto‘g‘ri   idrok   qilishdan
hosil bo‘lgan soxta tushuncha, tasavvurlar)ni yo'q qilish (I.Kant) va
boshqalar.
Diaxron   uslub   (davrlashtirish   uslubi)   —   tarixiy   tadrijiylik   aso-
sida   tadqiqotning   amalga   oshirilishi,   tarixiy   voqelarni   ketma-ket,
bosqichma-bosqich   rivojlanishi   bo‘yicha   tadqiqot   amalga   oshiri-
ladi.
Vaqt bo‘yicha jarayonlarning eng ahamiyatli xususiyatlari, yangi
bosqichlarning,   davrlarning   shakllanish   holatlari   aniqlanib,
jarayonlarning boshlanish davridagi va yakuniy davridagi ho- latlari
solishtirilib,   taqqoslanadi,   taraqqiyot   va   rivojlanishning   umumiy
yo‘nalishlari   aniqlanadi.   Davrlarning   ahamiyatga   mo-   lik   jihatlarini
aniqlash   uchun   davrlashtirish   mezonlarini   aniq   va   ravshan   belgilab
olish   va   bunda   albatta   jarayonning   sodir   bo‘lishi-   dagi   obyektiv
sharoitlar   va   jarayonning   o‘zini   inobatga   olish   zarur.
Davrlashtirishning   bir   mezonini   boshqa   bir   mezon   bilan   almash-
tirish   mumkin   emas.   Ayrim   hollarda   u   yoki   bu   voqea   va   jarayon
yoki bosqichning boshlanish sanasini aniq ko‘rsatish imkonsiz bo‘lib
qoladi,   chunki   jamiyatdagi   barcha   jarayonlarning   chega-   ralari
harakatlanuvchi   va   ayni   vaqtda   shartli   holda   belgilangan-   dir.   Bu
tadqiqot   jarayonida   barcha   jarayonlar   va   voqealarning   turli 278xususiyatlarga egaligi, bir taxlitda sodir bo‘lmasligi va vaqt nuqtayi-
nazaridan   kelib   chiqqan   holda   ularni   aniq   bir   «qolip»ga   solib
chegaralab   qo‘yish   maqsadga   muvofiq   emas   va   tarixchi   tad qiqot
jarayonida  bu  jihatlarni  albatta  inobatga  olishi   zarurdir.   Qa-  chonki
bir   nechta   tizim   va   mezonlar   mavjud   bo‘lib,   ular   tadqiqot-   ga   jalb
etilsa, tarixiy bilish jarayonining ko‘lami va mazmunan boyligi ham
ortib boradi.
Diniy  tarix   — tarix  fani sohalari  va tarmoqlari  orasida  eng das-
tlabki   yuzaga   kelgan   tarmoqlardan   biri   diniy   tarix   sanaladi.   Diniy
soha va jamiyat hayotining bu soha bilan bog‘liq jihatlariga yetar- li
baho   berilmasligi   umumiy   holatning   noto‘g‘ri   talqiniga   sabab
bo‘ladi.   Ayni   vaqtda   bu   sohaning   ikki   muhim   jihati   borki,   buni
tarixchilar   teologiya   yoMidan   borish   (yoki   voqelikka   diniy   nuqtayi
nazardan   yondashuv)   yoki   aksincha   diniy   g‘oyalarni   butkul   inkor
qilish,   deb   ko‘rsatadilar.   Hattoki   Yevropa   tarixchilarida   biror-bir
dinga   e’tiqod   qiluvchi   tarixchi   tarixiy   jarayonlarni   yaxshi   tushu-
nadi,   degan   tushuncha   ham   shakllangan   edi.   Biroq   bu   tushun-   cha
o‘zini   oqlamadi   va   bugungi   kunda   diniy   tarixga   (din   tarixiga)
intellektual   tarix   va   ijtimoiy   tarixning   ajralmas   bir   qismi   sifatida
yondashila   boshlandi   va   ayni   vaqtda   tarixchi   avvalgi   davrlar   tari-
xini   o‘rganish   jarayonida   bu   sohaga   oid   ma’lumotlarni   ham   e’ti-
borga olishi kerak bo‘ladi.
Diplomatiya (diplomatika)   — (yunon. diploma — ikki buklan- gan
qog‘oz;   hujjat)   rasmiy   hujjatlarni   o‘rganuvchi   va   tahlil   qiluv-   chi
bilim   sohasi.   Diplomatika   tarix   fani   sohasi   bo‘lib,   huquqiy   aktlar,
hujjatlarning shakli va mazmunini o'rganadi
Diplomatiya   tarixi   -   diplomatiya   tarixining   shakllanishi   va
mukammallashib   borishi   ham   tarixiy   tadqiqotlarning   ilk   ko‘ri-
nishlarida   uchraydi.   Bunda   asosan   tarixchilar   tomonidan   qirollar,
shohlar,   xonlar,   diplomatlar   va   elchilarning   o‘zaro   alohida   mu-
zokaralari tarixini yoritishga asosiy e’tibor qaratilgan. Keyincha- lik
diplomatiya tarixi sohasiga asta-sekin yangi tushunchalar ki- rib kela
boshladi va endi tadqiqot jarayonida iqtisodiy va ijtimoiy ahvolning
ham   holatiga   e’tibor   qaratila   boshlandi.   Xalqaro   mu-   nosabatlar 279tarixi shakllangach esa davlatlar tizimiga va tuzilishi jihatlariga ham
alohida e’tibor qaratila boshlandi. XX asr oxir- lariga kelib u yoki bu
xalqlarning   o‘ziga   xosligi   muammolari   tad qiqot   jarayonlariga
aralasha   boshladi.   Bunda   xalqlarning   o‘ziga   xos   bebaho   tarixiy
merosini   yaxshi   anglash   maqsadida   ularning   mentalitetiga,
madaniyatshunosligiga   alohida   urg‘u   berila   bosh landi.   Xalqlarning
o‘zaro   bir-birini   yaxshi   tushunishi   va   anglashi-   ni   kuchaytirish
maqsadida   tarixchilarning   tadqiqotlar   jarayonida-   gi   o'zaro
hamkorligi ham yo‘lga qo‘yilgan.
Dispersiya   —   yoyilish,   ajralish,   bo'linish,   parchalanish.   Tarix
fanida   tarixiy   jarayonlarning   tarkibiy   qismlarga   ajratib   o‘rganish.
Yordamchi tarix — fanlari tarix faniga aloqador, tarix fanining aniq
bir   sohasini   o‘rganadigan,   aniq   mazmunga   ega   bir   qator   fanlarning
umumlashtirilgan   nomlanishi   bo‘lib,   ularning   orasi-   da   eng   yirigi
manbashunoslikdir.   Qolgan   yordamchi   tarix   fan lari   2   qismga
bo‘linadi:   Turli   manbalarni   o‘rganadigan,   biroq   ayni   vaqtda   tarix
fanida aniq bir soha bo‘yicha  o‘ziga  xos vazifani  bajaruvchi  fanlar,
ya’ni   arxeografiya,   arxivshunoslik,   geneologi-   ya   (shajara),
metrologiya   (o‘lchovlar   haqidagi   fan),   paleografiya   (qadimgi   qo‘l
yozmalarning   xati   va   tashqi   ko‘rinishlarini   o‘rga-   nuvchi   fan,
shuningdek,   uning   tarmoqlari   —   epigrafika   (qadimgi   yozuvlarni
o‘rganadigan   fan)   va   papirologiya   (papirus   qog‘oziga   yozilgan
qadimiy   qo‘l   yozmalarni   o‘rganuvchi   fan)),   tekstologi-   ya
(matnshunoslik), xronologiya ( muayyan bir vaqtdan boshlab tarixni
hisoblab   borish   haqidagi   fan,   voqealarning   tarixi,   vaqti   ketma-ket
ko'rsatib   tuzilgan   jadval   yoki   yozilgan   ro‘yxat).   Alohi-   da
manbalarni tadqiq etuvchi va ayni vaqtda ularning mazmu- ni, shakli
va xususiyatlarini har tomonlama o‘rganuvchi fanlar, ya’ni geraldika
(muhrlarni   va   nishonlarni   o‘rganuvchi   fan),   diplo-   matika,
numizmatika   (qadimgi   tanga   pullar   va   nishonlarni   o‘rga-   nuvchi
fan),  bonistika  (qog‘oz  pullarni  o‘rganuvchi   fan  sohasi),  faleristika,
sfragistika.
Ideal  — barkamol, mukammal.
Ijtimoiy   tarix   —   XIX   asrdan   boshlab   tarixchilar   tomonidan 280tarixiy   tadqiqotlarda   oddiy   odamlar   va   xalqning   ahvolini   o‘rga-
nishga   e’tibor   qaratish   boshlandi.   Marksizm   ta’limotida   ishchi-   lar
tabaqalarini   o‘rganishga   asosiy   e’tibor   qaratildi.   XX   asrga   ke-   lib,
«annallar   maktabi»   ijtimoiy   tizim   va   jarayonlarni   o'rganishga
kirishdi.   XX   asrning   60-yillarida   E.Tomson   tomonidan   ishchi-   lar
tabaqasining   kelib   chiqish   tarixining   o'rganilishi   tarixiy   tad -
qiqotlarda fanlararo yondashuvning imkoniyatlarini ko'rsatib ber- di.
Oila tarixi,  ayollar tarixi  o‘rganila  boshlandi, odamlarning  kundalik
faoliyati   va   shaxsiy   hayotini   o‘rganishga   e’tibor   kuchay-   di.   Biroq
XX   asrning   80-yillari   ikkinchi   yarmi   oxirlariga   jamiyat   hayoti
tarixini   o‘rganish   jarayonida   ko'pgina   sohalar   e’tibordan   chetda
qoldirilib, asosan sinfiy kurash masalalariga asosiy e’ti bor qaratilib,
tarixning bir tomonlama o‘rganilishiga yo‘l qo‘yddi. Shuningdek, bu
jarayonlardagi bir tizimlilik ham jamiyat hayo tini har tomonlama va
atroflicha   tadqiq  qilishga  imkon  bermadi.  XX   asrning   90-yillaridan
boshlab jami yat hayotini o‘rganishdagi tarixiy tadqiqotlarda bunday
yondashuvlar   inkor   qilinib,   uni   har   tomonlama   tadqiq   etishga
kirishildi.
Ijtimoiy fanlar  — (Social sciences) — insoniyat va jamiyat- ning
hayotini   turli   yo‘nalishlarda   (sohalarda)   o‘rganadigan   fanlar
majmuyi.   Jam iyat   hayoti   va   taraqqiyotining   iqtisodiy   soha   bilan
bog‘liq jihatlarini  o‘rganadi, statistikaning  paydo bo‘lishi  bilan faol
rivojlana boshlagan. Bugungi kunda matematik modellash- tirishdan
keng   foydalaniladi.   Tarixchi   monetarizm,   lasseferizm,   D.Keyns
nazariyasi  va  boshqa  bilimlarni   bilmasdan   turib  tad-   qiqotlarni   olib
borishi samara bermaydi. Tarixchi bu soha tadqi- qida odamlarning
yashash tarzi haqida to‘liq ma’lumot bera olishi mumkin bo‘lmagan
jon   boshiga   to‘g‘ri   keluvchi   iqtisodiy   ishlab   chiqarish   haqidagi
ma’lumotlar   kabi   faqatgina   iqtisodiy   tahlil   bi-   langina   cheklanib
qolmasdan,   demograflya,   sotsiologiya   kabilarni   ham   iqtisodiy   soha
tarixini o‘rganishga jalb eta olishi kerak.
Induksiya   —   (lotinchada   «inductio»   —   xulosa   chiqarish,
muayyan   bir   fikrga   kelish;   xulosa,   natija,   yakunlovchi   fikr);   da-
lillardan   (faktlardan)   ayrim   farazlarga   qadar   xulosalar   chiqarish, 281farazlarga   yo‘naltirilgan   xulosalarni   shakllantirish.   Induksiyani   ikki
jihati,   xususiyatiga   qarab   bir-biridan   farqlanadi.   Ya’ni   bi-   rinchisi
to‘liq   induksiya   bo‘lib,   umumlashtirish   yakuniy   xulosa-   ga   ega
bo‘lgan   dalilar   sohasi   bilan   umumlashtiriladi,   ikkinchisi   to‘liq
bo‘lmagan   induksiya   bo‘lib,   to‘liq   yakuniy   xulosalarga   ega
bo‘lmagan   yoki   oxiri   yo‘q   dalillar   sohasi   bilan   umumlashtirila di.
Induksiyaning ikki turi mavjud bo‘lib, birinchisi ommabop, umumiy
(enumerativ) bo‘lib, hisoblash, sanab o‘tish yo‘li bilan hosil qilinadi,
bunda   hodisalarning   sabab-oqibatlilik   bog‘liqligi   haqidagi
ma’lumotlar   mavjud   bo‘lmaydi;   ikkinchisi   ilmiy   induk siya
(eliminativ)   bo‘lib,   istisno   yo‘li   bilan   hosil   qilinadi,   hodisalar ning
sabab-oqibatlilik   bogMiqligi   haqidagi   ma’lumotlar   xulosalar
chiqarishga yo'naltirilgan mazmunda aks ettiriladi.
Integral   —   tarix   fanida   kichik   tarixiy   jarayonlardan,   ularning
yig‘indisidan umumiy jarayonni shakllantirish va uni xulosalash.
Intellektual tarix  — dastlabki vaqtlarda yirik mutafakkirlar- ning
g‘oyalari   tarixi   sifatida   rivojlanib   keldi.   Keyinroq   esa   ko‘plab
g‘oyalarning   aksariyatini   tashkil   etuvchi   va   o‘zini   oqlamagan   va
hayotga   kirib   bormagan   bunday   g‘oyalarni   o‘rganish   zaruriyati
bormi,   degan   savol   paydo   boMdi.   Tarix   fanida   postmodernistlar
qarashlari   va   tadqiqotlardagi   yondashuvlarining   shakllanishi   va
taraqqiy etib  borishi bilan intellektual  tarix  ham yangilanib  bor- di.
Natijada   intellektual   tarix   o‘z   tadqiqot   ko‘lamlarini   kengay-   tirib
borib, tadqiqotlar  jarayonida  tarixiy  voqelikka  diniy va  ayni vaqtda
ilmiy   qarashlarni,   turli   vaqtlarda   sodir   bo‘lgan,   kasalliklar   ularning
kelib   chiqishi,   oqibatlari   va   boshqa   shu   kabilarni   o‘rgan-   ishga
alohida   e’tibor   qaratmoqda.   Ayni   vaqtda   yirik   mutafakkir-   lar,
ularning   fikr   va   g‘oyalariga,   ulardan   qoldirilgan   matnlar,   turli
davrlarning   tilshunosligi   kabi   sohalarga   ham   qiziqish   ortib   bor-
moqda.
Interpretatsiya   —   (lotinchada   «interpretatio»)   sharhlash,
izohlash, tushuntirib (izohlab) berish, talqin qilish. Interpretatsi ya bir
necha ma’noda keltiriladi:
Keng   ma’noda   —   sharhlash,   tushuntirish,   nisbatan   tushunarli 282bo‘lgan tilga tarjima qilish.
Maxsus   ma’nosi   —   mantiqdagi   va   matematikadagi   abstrakt
(mavhum)   tizimlar   uchun   modellarni   tizimlashtirish.   Tarix   fani-   da
tadqiqotlar   jarayonida   hamda   manbashunoslik   sohasida   nis batan
ko‘proq   qo‘llaniladi   va   sharhlash,   izohlash,   tushuntirib   (izohlab)
berish,   talqin   qilish   vazifalarining   bajarilishini   anglata-   di.   Yana
qarang:   Manbani   interpetatsiyalash.   Man   baning   tan-   qidiy   tahlili
(manbashunoslik tahlili).
Intuitsiya   — ichki his, sezgi, sezgirlik, tajriba yordamidan tash-
qari bevosita muroqaba yo‘li bilan haqiqatni bilish mumkin de- gan
tushuncha.
Kvantativ tarix  — («quantity» — miqdor) tarixiy tadqiqotlar- da
miqdoriy   (matematik)   uslublarning   qo‘llanilishi   va   tarix   fani
tarmoqlari bo‘yicha xulosalarga ega boTish bilan bogTiq tu shuncha.
Klassifikatsiya-tasniflash   —   Tarixiy   jarayonlarni,   voqealarni,
hodisalarni,   ularning   borishi   va   tarkibiy   qismlarini   tasniflash.
Tadqiqot   obyektlarini   alohida   jihatlariga   asosan   (turi,   shakli,   davri
va boshqalar) hamda boshqalarining  mohiyatiga ta’sir et- maydigan
umumiy   belgilariga   asosan   guruhlarga   ajratish.   Klassi-
fikatsiyalashning yana bir shakli tipologiya hisoblanaai.
Konkretlik  — aniqlik, fikrning aniqligi.
Konkretlik (konkret)   — (lotinchadan «concretus» — zichlan- gan,
toliq)   falsafiy   kategoriya   bo‘lib,   ikki   ma’noda   qollaniladi:   ya’ni,
bevosita   ma’lumotning   o‘zi   sifatida,   ilmiy   aniqlashtirish-   larning
tizimi   sifatida,   narsalar   (buyumlar)   ning   mohiyatan   alo-   qadorligi
hamda   o‘zaro   bogMiqligi   hamda   hodisalar   rivojlanishi-   ning
qonuniyatlari   va   tamoyillarini   aniqlovchi   sifatida   tushuniladi.
Dialektikada   konkretlik   abstraktlikka   qarama-qarshi   ma’noda
bo £
ladi,   nazariy   bilish   ham   abstraktlikdan   konkretlikka   yo‘nal-
tirilgan (ko‘tarilgan) holda amalga oshiriladi.
Kontent-tahlil   —   matnli   ma’lumotlar   mazmunini   ijtimoiy
an’analarni   aniqlash   va   o‘lchash   maqsadlaridagi   jiddiy   tadqiqot
bo‘lib,   bu   uslub   bir   qancha   manbalarni   baravar   o‘rganish   vaqtida
qo'llaniladi. Ko‘p hollarda tadqiq etilayotgan axborotning dast- labki 283o‘rganish   bosqichida   qo‘laniladi.   Mazkur   uslubning   rivoj-   lanishi
sotsiologik   tadqiqotlar   bilan   bog‘liq,   biroq   kontent-tahlil   uslubi
matnlarni   chuqur   o‘rganish   lozim   bo‘lgan   barcha   jara-   yonlarda
qo‘llanilishi mumkin. Kontent-tahlil uslubining aso- siy maqsadi —
o'rganilayotgan   hujjatlardagi   axborotni   o‘rganib,   ma’lumotdagi
ijtimoiy   kontekstni   aniqlashga   yo‘naltirilgan.   Kon tent-tahlil
uslubining ustunlik jihati tadqiqotchining o‘rganila- yotgan obyektga
ta’sirini   cheklaydi,   olinayotgan   ma’lumotlarning   yuqori   darajadagi
ishonchliligi  (chunki hujjatlarni bir necha bor qayta tekshiruvlardan
o‘tkazish   mumkin   va   boshqa   hujjatlar   bi lan   solishtirib   ko‘rish
imkoniyati   bor),   ijtimoiy-psixologik   hodi-   salarni   o‘tmish
hujjatlariga   asoslangan   holda   tarixiy   nuqtayi   na-   zardan   o‘rganish
imkoniyatining mavjudligi.
Kontent-tahlil uslubining imkoniyatlari: ustuvor ijtimoiy 
yo‘nalishlarni aniqlash va tahlil qilish; manbaning eng nozik 
jihatlarigacha aniqlik kiritish imkoni yati;
turli tushunchalarning takrorlanish darajalarini aniqlash; matnda 
mavjud xususiyatlardan kelib chiqqan holda muallif- ning manbani 
yaratishdagi nuqtayi nazari, yondashuvi va pozitsi- yasiga 
tadqiqotchining e’tiborini qarata olish.
kontent-tahlil uslubining tadqiqot bosqichlari: hujjatlar tahlili 
uchun dasturlarni tayyorlash (vazifalar, tu- shunchalar, farazlar va 
boshq.); tanlovni shakllantirish;
muayyan aniq tahlilning usullarini ishlab chiqish; uslublani 
tekshiruvdan o‘tkazish, uning samarali ekanligiga ishonch hosil 
qilish;
dastlabki axborotlarni yig‘ish;
to‘plangan materiallarni miqdoriy tahlil qilish.
QoMga kiritilgan natijalar va xulosalarni interpretatsiyalash lo- 
tin tilida «conceptio» — tushunish, qarashlar
Konsepsiya   —  tizimi   (sistemasi))   —   tushunishning  aniq   bir   vo-
sitasi   bo‘lib,   biron-bir   narsaning   (predmetning),   hodisaning,   ja-
rayonning   mohiyatini   tushuntirib   berish,   izohlash,   talqin   qilish,
ularning tizimli yoritib berishning asosiy nuqtayi nazari. 284Korrelyatsion   —   o‘zaro   bog‘liqlik,   bog‘langanlik,   munosabat-
dorlik;   tarix   fanida   voqealarning   o‘zaro   bog‘liqligi,   o'zaro   muno-
sabatda boiganligi.
Madaniyat   tarixi   —   Madaniyatshunoslikning   bir   bo‘limi   bo‘lib,
aniq   zamon   va   makon   chegarasida   mavjud   bo‘lgan   jami-   yat
madaniyatini   o‘rganadi.   Madaniyat   tarixi   tarixiy   tadqiqotlar-   ning
an’anaviy   va   asosiy   tarmoqlaridan   biri   sanaladi.   Shu   o‘rin-   da
ta’kidlab   o‘tish   lozimki,   madaniyat   tushunchasining   o‘zi   bir   necha
talqinda   mavjud   bo‘lib,   keng   ko‘lamli   tushuncha   bo‘lgan-   ligi
sababli,   faylasuflar   va   madaniyatshunoslar   tomonidan   bu
tushunchaga   aniqlik   kirituvchi   o‘nlab   ta’riflar   berib   o‘tilgan.   Ta-
rixchilar   tomonidan   madaniyat   tarixining   tadqiqotlari   jarayoni-   da
bunday   tushunchalarning   deyarli   barchasidan   foydalanib   o‘tiI-
ganligini tarixiy tadqiqotlarda kuzatish mumkin.
Bugungi kunda yangi madaniyat tarixi shakllangan bo‘lib, uning
asosini   til,   matnlar   va   narrativ   tizimlar   (semiotik   yon-   dashuv)
tashkil   etadi.   Yangi   madaniyat   tarixi   xalq   madaniyati   va   elitar
madaniyatning bir-biriga qarama-qarshiligini inkor qila- di. Bugungi
kunda madaniyat  tarixi  bilan shug‘ullanish madani-  yat falsafasi va
madaniyatshunoslik   sohalarida   birmuncha   jiddiy   tayyorgarlik   va
bilimlarga ega bo'lishni talab etadi. Ayni vaqtda yangi yondashuvlar
esa   yangi-yangi   natijalarni   berishi   shubha-   sizdir.   Ko‘pgina
tarixchilarning fikricha aynan madaniyat tarixi tarixi sintezning asosi
bo‘lib   xizmat   qilishi   mumkin,   vaholanki   aynan   ana   shunday   sintez
vositasini   shakllantirish   va   asoslab   be-   rishga   ko‘pgina   avlod
tarixchilari tomonidan urinishlar bo‘lgan.
Manbalar   (manba)   —   o‘tmish   haqida   axborot   tashuvchilar.   In-
soniyat   o‘tmishi   va   jamiyat   taraqqiyoti   jarayonlari   haqida   ma’lu-
mot   beruvchi   va   ularni   bevosita   aks   ettiruvchi   barcha   moddiy   va
yozma   ma’lumot   beruvchilar.   Manbalar   bir   necha   turli   bo‘li-   shi
mumkin: Yozma (belgili) manbalar; Moddiy manbalar; Et- nografik
manbalar;   Xalq   og‘zaki   ijodiga   oid   manbalar;   Lingvis-   tik
(tilshunoslikka   oid)   manbalar.   Tarixiy   manbalar   —   har   qanday
tarixiy   tadqiqotlarning   asosini   tashkil   qiladi.   Manbalarsiz   va   ularni 285o‘rganmasdan   turib   jamiyat   taraqqiyoti   tarixini   ilmiy   bi-   lishni
amalga oshirib bo‘lmaydi. Manbalarning miqdori chega- ralanmagan
(cheksiz),   biroq   ularning   bugungi   kungacha   saqlanib   qolgan   turli
davrlarga   oid   qismlari   va   o‘sha   davr   haqida   ma’lumot   beruvchi
miqdori   bir   xilda   emas.   Davr   qanchalik   qadimiy   bo‘lsa,   manbalar
miqdori  shunchalik   kamayib  boradi.  Tarixiy  man balarning  barchasi
shartli   ravishda   6   turga   bo‘linadi:   1.   Yozma   manbalar.   2.   Moddiy
manbalar.   3.   Etnografik   manbalar.   4.   Ling-   vistik   manbalar.   5.
Og‘zaki manbalar. 6. Kino (tasvirli) — fono (ovozli) — foto (suratli)
manbalar.   Manbalarning   tasniflanishi,   kelib   chiqishini   va
yaratilishini   o‘rganish,   mualliflari,   haqiqiyligi   va   ishonarliligi,
to‘liqligi kabi bir qator jihatlarini manbashunos- lik fani o‘rganadi.
Manbani   interpetatsiyalash   —   bu   shunday   tushunchaki,   bu   ja-
rayonida manbadagi  konkret faktlar (dalillar)  haqida, hodisa- lar va
jarayonlar   haqida   aynan   nimalar   (yoki   qanday   ma’lumot-   lar   va
axborot)   xabar   qilinmoqda   ekanligini   aniqlash,   manbadagi   matn
tarkibidagi   to‘g‘ri   ma’nodagi   va   ko‘chma   ma’noda   keltiril-   gan
fikrlarni   (ma’lumotlarni)   to‘g‘ri   talqin   qilish,   maxsus   atama-   lar,
ishoralar,   o‘xshatishlarning   ma’nolarini   ochib   berish   jarayon-   lari
tushuniladi.
Qarang: manbaning tanqidiy tahlili (manbashunoslik tahlili).
Manbaning   tanqidiy   tahlili   (manbashunoslik   tahlili)   —   manba -
ning   tanqidiy   tahlili   (manbashunoslik   tahlili)   ikki   qismdan   ibo-   rat
bo‘ladi:
Manbaning   asl   nusxa   ekanligini   aniqlash   (tashqi   yoki   teks-
tologik   (matnshunoslik   xususiyatlariga   asosan)   tanqidiy   tahlil
(tanqidiy muhokama etish));
Manba   tarkibidagi   mavjud   ma’lumotlarning   (axborotning)
ishonchliligini aniqlashtirish (ichki yoki xususiy tarixiy tanqid).
Turli   manbalarning   manbashunoslik   tahlili   o‘ziga   xos   xususi -
yatlariga ega bo‘ladi (masalan, hujjatli manbalar, og‘zaki man- balar
yoki   rivoyat   va   afsonalarga   qaraganda   turlicha   uslublarda   tahlili
etiladi va boshqalar).
Manbaning   asl   nusxa   ekanligini   aniqlash   uchun   quyidagi   va- 286zifalarni bajarish ko‘zda tutiladi:
Matnni aniqlashtirish;
Manbani interpretatsiyalash;
Manbaning yaratilishi (kelib chiqishi)ni aniqlash.
Manbaning   matnini   aniqlashtirishda   quyidagilar   vazifalarni
bajarish ko‘zda tutiladi:
matnni o‘qib chiqish va uning mazmunini anglash;
manba   matni   yaratilgan   vaqtdan   keyingi   davrlarda   un-   ga
qo‘shimcha   qilingan   matnlarni   (qo‘shimchalarni,   izohlarni,
ma’lumotlarni) aniqlashtirish;
qo‘shimcha   matnlarning   asl   nusxadagi   matnlarga   bo‘lgan   mu-
tanosiblik darajasi va munosabatini aniqlash;
agar   matn   asl   nusxaga   tegishli   bo'Imasa,   mazkur   matnning
yaratilishi   tarixini   aniqlashtirish,   manba   matnining   dastlabki
nusxasini   (ko‘rinishini)   hamda   muallifga   tegishli   asl   nusxasini
tiklash   va   boshqa   shu   kabilarni   bajarish   maqsadga   muvofiqdir.
Manbani interpretatsiyalash: bu shunday tushunchaki, bujarayo- nida
manbadagi   konkret   faktlar   (dalillar)   haqida,   hodisalar   va   jarayonlar
haqida   aynan   nimalar   (yoki   qanday   ma’lumotlar   va   axborot)   xabar
qilinayotganligini   aniqlash,   manbadagi   matn   tarkibidagi   to‘g‘ri
ma’nodagi va ko‘chma ma’noda keltirilgan fikrlarni (ma’lumotlarni)
to‘g‘ri   talqin   qilish,   maxsus   atamalar,   ishoralar,   o‘xshatishlarning
ma’nolarini ochib berish jarayonlari tushuniladi.
Manbaning   yaratilishi   (kelib   chiqishi)   tarixini   o‘rganish
muallifning   nomini   (atributlarini   —   o‘ziga   xos   alohida   maxsus
belgilarini)   aniqlash,   manbaning   yaratilish   vaqti,   joyi   va   sharoit-
larini   o‘rganishdan   iborat.   Manbaning   yaratilish   vaqti   va   joyi   bil-
vosita   xususiyatlari,   paleografiya   uslublari,   metrologiya,   diploma-
tika   va   boshqa   yordamchi   tarix   fanlari   xususiyatlariga   asoslanib
xulosalar   (hukm)   chiqarilgan   holda   ma’lum   darajada   taxminiy   ham
bolishi mumkin. Taxmin qilingan barcha xususiyatlarning bir-biriga
mos   kelishi   esa   qo‘yilgan   vazifaning   bajarilganligini   bildiradi.
Atributlari   —  o‘ziga   xos   alohida   maxsus   belgilari   (maz-   muni,   tili,
bayon   etish   uslubi,   yozuvi,   husnixati)   ko‘p   hollarda   is-   honchli 287bo‘lmaydi va ular hujjatlarga asoslanilgan holda o‘z tas- dig‘ini yoki
isbotini   topguniga   qadar   vaqtinchalik   farazlar   deb   hisoblanishi
maqsadga muvofiqdir. Tadqiqotning birinchi bos- qichi yakunlariga
asosan   tadqiqotchi   manbaning   asl   nusxa   ekan-   ligi   (yoki   asl   nusxa
emasligi)  yuzasidan  o‘z  xulosalarini   berishi  mumkin  bo‘ladi.  Biroq
bunda   vazifaning   ma’lum   qismi   bajaril-   magan   bo‘ladi,   ya’ni   bu
manbaning   o‘ziga   xos   alohida   alomatlari-   ga   va   belgilariga   xos
unsurlarning to‘liq ravishda aniqlanmagan- ligidir.
Manbalar   tahlilining   keyingi   bosqichlarida   qollaniladigan
uslublar   manba   tarkibida   mavjud   bo‘lgan   axborotning   xususiyati
bilan   bog‘liq   bo‘ladi.   Hujjatli   manbalar   (siyosiy   va   huquqiy   maz-
mundagi   hujjatlar)   mazmun   jihatdan   isbotga   muhtoj   emas.   Bi roq
ayni   vaqtda   bunday   hujjatlarning   axborotga   ega   va   ma’lumot
mazmunidagi   ayrim   qismlari   (preambula   —   shartnomalar   yoki
xalqaro   bitimlarning   kirish   (izoh)   qismlari,   kirish   qismida   ay rim
tarixiy voqelalarga to‘xtalib o‘tishlar kabilar) ham bo‘ladiki,
ularni manbaning ichki tanqidiy  tahlil  uslubi yordamida o‘rga- nish
maqsadga   muvofiqdir.   Hujjatli   manbaning   asl   nusxa   ekanli-   gi
aniqlangach,   tadqiqotchi   uning   ijtimoiy-madaniy   mazmundagi
jihatlarini   ochib   berish   kerak.   Shuningdek   tadqiqotchi   manba ning
yaratilishidagi  aniq shart-sharoitlar,  yaratilishi  tarixi,  hujjat li manba
va   uning   jamiyat   hayotidagi   o‘rni   yoki   jarayonlarga   ta’si-   rini
o‘rganib, manba tarkibidan o‘ziga (tadqiqot obyektiga) zarur bo‘lgan
ma’lumotlarni (axborotni) ajratib oladi.
Hikoya,   bayon   mazmunidagi   manbalar   (yilnomalar,   memuar-
yodnomalar,   publitsistik   matnlar   va   boshqalar)ning   ishonchliligni
aniqlab olish uchta vazifaning bajarilishi bilan bel- gilanadi:
ma’lumotning   yuzaga   kelishidagi   shart-sharoitlar   va   vaziyat-   ni
aniqlash;
manba   muallifining   siyosiy   qarashlarini   (siyosiy   mansubligini)
aniqlash;
aniq bayon etilgan axborotni tekshirish.
Agar   manba   voqea   va   jarayonlarning   bevosita   ishtirokchisi   va
jonli   guvohi   tomonidan   bayon   etilgan   bo‘lsa,   tadqiqotchi   mazkur 288manba muallifining (axborot beruvchining) tarixiy jarayonning sodir
bo‘lishi   vaqtida   qanday   kuzatish   holatida   va   ishtirok   etish
imkoniyatiga ega bo‘lganligini aniqlashtirishi lozim.
Agar manba muallifi o £
zi guvoh bo £
lmagan va bevosita ishti rok
etmagan voqea va hodisa yoki jarayon haqida ma’lumot berayotgan
bo £
lsa   u   holda   axborot   (ma’lumot)   o £
zlashtiril-   gan   manbani
aniqlash,   ma’lumotlarning   (axborotning)   yetka-   zib   berilishidagi
aniqlik   va   mukammallik   (to'liq   bo £
lishi   dara-   jasi)   darajasini
ko £
rsatib   berish   talab   etiladi.   Bayon   etib   berish   va   hikoya   qilish
uslubida yaratilgan manbalarning barchasini o‘rganish vaqtida shuni
ko £
rish   mumkinki,   aksariyat   hollarda   bunday   manbalarning
ishonchlilik darajasi axborot (ma’lumot) beruvchining dunyoqarashi,
o £
ziga   xush   keluvchi   ma’lumotlar-   ga   urg £
u   bergan   holda
boshqalarini   cheklashi   yoki   thetlab   o £
ti-   shi   tufayli   manbaning
obyektivligi   —   xolisligi   darajasi   pasayib   ketadi   va   ishonarli
bo‘lmagan manbalar qatoriga kirib qolishi- ga sabab bo‘ladi.
Muayyan   bir   g‘oya   ta’sirida   yondashish   ochiq-oydin   holatda
yoki   biron-bir   vositalar   (umumiy   holatda   bayon   etish,   aniq   va
ravshan   ma’lumot   (axborot)lar   borasida   hech   narsa   demaslik   (qayd
etmaslik),   umumiy   xususiyatlar   orqali   ko‘rsatib   berish   va   boshqa-
lar)   bilan   niqoblangan   holatda   namoyon   bo‘lishi   mumkin.   Aniq
ma’lumotlarni   tekshirish   jarayonida   mantiqiy   tahlil   uslubidan   foy-
dalanish   maqsadga   muvofiqdir.   Shuningdek   tekshirish   jarayonida
yana   manbaning   tarkibidagi   ma’lumotlarning   ichki   qarama-qar-
shiligi   va   mazmunidagi   ziddiyatlari   hamda   boshqa   manbalardagi
ma’lumotlar  bilan  ham tafovutlari  borligini  aniqlash, agar  bun- day
holat   mavjud   boisa   ularning   sabablarini   aniqlash   ham   mu-   him
ahamiyat kasb etadi.
Bir-biriga   aloqador   bolmagan   va   yaratilishida   bog‘liq   bo‘lma-
gan   turli   manbalardagi   ma’lumotlarning   bir-biriga   mos   kelishi
manbalarning ishonchliligini tasdiqlaydi.
Shu   tariqa   manbalar   tahlilining   ikkinchi   bosqichida   amalga
oshirilgan   tadqiqotlar   natijasida   tadqiqotchi   manbalarning   ishon-
chliligi,   asl   nusxa   ekanligini   aniqlab,   ularni   tadqiqotga   jalb   eti-   shi 289yoki   aksincha,   ularning   ishonchli   emasligi   aniqlangan   ho latda
tadqiqot   obyekti   mazmunidan   kelib   chiqqan   holda   ularni   inkor
qilishi mumkin. Tadqiqotga aloqador barcha manbalarni tadqiq etib
bo‘lgach, tadqiqotchi endi ularning manbashunoslik sintezini amalga
oshirishi,   ya’ni   qo‘]ga   kiritilgan   ma’lumotlarni   umumlashtirishi
mumkin.   Manbalar   to‘liqligi   va   ishonchliligi   da-   rajasiga   ko‘ra
hamda yaratilishidagi o‘zaro aloqadorligi darajasi- ga asosan ketma-
ket bir tizimga keltiriladi. Tadqiqot mavzusi- ga oid qo‘lga kiritilgan
barcha   ma’lumotlarni   jamlagan   holda   esa   tadqiqotchi   tadqiqot
obyektini   o‘rganishda   manbalarning   yetar-   li   bo‘lmagan   qismini
aniqlaydi   va   boshqalariga   asoslangan   ilmiy   faraz   yordamida   ularni
to‘ldiradi.
Manbashunoslik   —   tadqiqot   manbasi   va   u   bilan   bog‘liq   tushun-
chalarni   o‘rganadigan   fan.   Tadqiqot   manbalarini   ilmiy   jihatdan
klassifikatsiyalash   (tasniflash)   tamoyillarini   shakllantiradi,   man-
balarning   ichki   va   tashqi   tanqidiy   tahlili   asoslarini,   alohida   gu-
ruhdagi,   alohida   xususiyatlarga   ega   hamda   alohida   mazmundagi
manbalar   bilan   ishlash   uslublarini   ishlab   chiqadi.   Manbalarn-   ing
tasniflanishi,   kelib   chiqishini   va   yaratilishini   o‘rganadi,   man-
balarning mualliflari, ularning haqiqiyligi va ishonarliligi, to‘liq- ligi
kabi bir qator jihatlarini ilmiy jihatdan o‘rganadi.
Mantiq   (mantiqiylik)   —   mantiq   ilmi,   mantiqiy   fikr   (fikrlash),
inkor qilib bo‘lmaydigan mantiq (mantiqan to‘g‘ri xulosa yoki fikr),
ichki   (mantiqiy)   qonuniyat   —   voqealarning   ichki   qonuni-   yatlar
asosida (mantiqiy bog‘lanishda) kechishi, mantiqiy xulo sa, mantiqiy
izchillik, mantiqan to‘g‘ri mulohaza qilmoq, manti qiy fikr yuritmoq.
Marksizm   —   tarixiy-falsafiy   yo‘nalish   sifatida   XIX   asrning   ik-
kinchi   yarmida   Yevropada   shakllandi.   Marksizm   yo‘nalishining
asoschilari germaniyalik K.Marks (1818—1883) va F. Engels (1820
—   1895)   hisoblanadi.   Ular   tarixiy   materializm   g‘oyasini   asoslab,
barcha   tarixiy   jarayonlarning   asosini   ishlab   chiqarish   munosa-
batlari   tashkil   etadi,   iqtisod   omili   jamiyat   taraqqiyotining   asosiy
omilidir,   mazmunidagi   o‘z   fikrlarini   ilgari   surdilar.   Marksistlar
(marksizm  tarafdorlari)ning  qarashlariga  ko‘ra  jahonning  umu- miy 290tarixi  bu iqtisodiy  va siyosiy hokimiyat  (hukmronlik) uchun kurash
jarayonidan   iborat,   bunda   sinfiy   kurash   tarixiy   jarayon larning
harakatlantiruvchi   kuchi   va   iqtisodiy   munosabatlar   jami yat
taraqqiyotining   asosiy   omili   sifatida   birinchi   o‘ringa   qo‘yiladi.   XX
asr   davomida   bu   qarashlar   asosida   tarixiy   tadqiqotlar   amal-   ga
oshirilgan   bo‘lsa,   asrning   oxiriga   kelib   marksizm   nazariyasi   bir
yoqlama bo‘lganligi uchun undan voz kechildi.
Metod   (yunoncha   methodos   —   nazariya,   bilim   va   tadqiqot
yo‘llari)   —  u   yoki  bu   maqsadlarga   erishish  yo‘llari,   uslublari,   aniq
va konkret vazifalarni hal etish usullari.
Metod   (yunoncha   methodos   —   nazariya,   bilim   va   tadqiqot
yo‘llari)   —  u   yoki  bu   maqsadlarga   erishish  yo‘llari,   uslublari,   aniq
va   konkret   vazifalarni   hal   etish   usullari.   Tarix   fanida   metod   —
tarixiy tadqiqotlar jarayonida aniq maqsadga olib boruvchi tad- qiqot
usullari   va   jarayonlar   yig‘indisidan   iborat,   metodning   o‘zi
nazariyadan, tadqiqot metodikasi va texnikasidan tarkib topadi.   Наг
qanday   metod   nazariy   jihatdan   asoslangan   bo‘lib,   bir   vaqt-   ning
o‘zida   obyektiv   va   subyektiv   xususiyat   kasb   etsada,   obyek-   tiv
asosga ega.
Bunda   metodning   tanlanishi,   uning   to‘g‘ri   qo'llanilishi   va
tanqidiy   xulosalarning   chiqarila   olinishi   tadqiqotchining   bevosita
o‘ziga bog‘liq va uning o‘rni asosiy ahamiyat kasb etadi.
Ma’lumki,   tarixchi   tadqiqotchi   metodlar   yig‘indisidan   ilmiy
muammoni hal etish va yechimini topishda foydalanadi.
Tarixiy  tadqiqotlar  metodlarining  to‘rtta  darajasi  va  yondashuv-
lari mavjud:
Falsafiy   (har   bir   falsafiy   yondashuv   tarixga   nisbatan   o‘z   qa-
rashlariga ega);
Umumfan (tabiiy va gumanitar fanlarda qo‘llaniladi);
Maxsus-tarixiy (faqatgina tarix fani tadqiqotlarida qo‘llanila- di);
Aniq-muammoviy (tor doiradagi tadqiqotlar uchun).
Tadqiqot metodlarining yuqoridagi har to'rtalasi o‘zaro bir-bi- ri
bilan   bog‘langan   bo‘lib,   aniq-muammoviy   va   maxsus-tarixiy
uslublar umumfan va falsafiy uslublarga asoslanadi. Hozirgi vaqt- da 291tarixchilar   fanlararo   yondashuv   —   boshqa   fanlar   metodlarini   ham
tarixiy tadqiqotlarda qo‘llamoqdalar.
Metodologiya   (yunoncha   «metod»   va   «logos»   —   fan,   ilm)   fan
metodologiyasi   —   ilmiy   bilishning   shakllari,   uslublari   va   tuzilish
tamoyillari   haqidagi   fan.   Metodologiya   bilishning   falsafiy   nazari-
yasi,   sotsiologiya   va   tarixshunoslik   asosida   shakllanadi.   Tabiiyki,
bilish   nazariyasi   masalalari   bu   fanda   asosiy   oTin   tutadi,   biroq   bu
bilan   asosiy   e’tibor   shunga   qaratilishi   mumkin   emas,   balki   naza riy
bilimlar   tarixiy   tadqiqotlar   amaliyoti   bilan   mukammallashti-   rilishi
lozim.   Bunday   tarixiy   tadqiqotlar   faylasuflar   tomonidan   amalga
oshirilmaydi,   shuning   uchun   ularning   tarix   fani   metodo logiyasi
borasida bildirgan fikrlari ko‘p hollarda bahs va muno- zaraga sabab
boMadi,   aksariyat   hollarda   esa   tarixchi-amaliyotchi-   lar   ularning
fikrlarini to‘g‘ridan to‘g‘ri inkor qiladilar.
Metrologiya   —   olchovlar   haqidagi   fan,   (yunon.   metron   —
o‘lchov,   logos   —   tushuncha,   bilim;   o‘lchovlar   haqida   tushuncha)
o‘tmishda   turli   mamlakat   va   xalqlar   orasida   amalda   bo‘lgan   og‘ir-
lik, masofa va sath o‘lchovlarini o‘rganadi.
Modellashtirish   —   tarixiy   hodisalarning   andozasini,   shak-   lini,
holatini   tuzish,   shakllantirish.   Bilish   obyektlarini   (ko‘pin-   cha
fizikada)   ularning   modellari   yordamida   tadqiq   qilish.   Model -
lashtirish   asosida   tadqiqot   obyekti   bilan   uning   modeli   o'rtasidagi
o‘xshashlik,   muvofiqlik   yotdi.   Hozir   bu   metod   ilmiy   tadqiqot   ja-
rayonini yengillashtiradi.
Mukammal tavsiflash uslubi   — (rus. Metod plotnix opisaniy) bir
tadqiqot   obyektining   o‘ziga   xos   jihatlarini   sinxron   tahlil   qi lish
uslubi.   Bunda   asosiy   vazifa   tadqiqot   obyektining   o‘ziga   xos
jihatlarini  (tarjimayi  holini)  maksimal   darajada  o‘ta   mukammal   aks
ettirish   (tavsiflash),   uning   «inqiroz   holatlarini»,   ya’ni   biror-   bir
favqulodda holatga (hodisalar, voqealar, jarayonlar  kabilar)  bo‘lgan
ta’sirini   va   bu   ta’sir   orqali   unda   sodir   boMgan   o‘zgarish-   larni
aniqlashdir.   Uslub   shaxsning   qarashlari   va   tarjimai   holida-   gi
sinxronlikdan   kelib   chiqadi,   ya’ni   tadqiqot   obyektining   qarash-
larida   (yoki   sodir   bo‘lish   jarayonida)   birdaniga   yoki   asta-sekinlik 292bilan   sodir   bo‘lgan   o‘zgarishlarni   nazariy   jihatdan   yoki   amaliy   ji-
hatdan savollar yordamida shakllantiriladi.
Nazariya (teoriya)   — (yunon tilidan «theoria» — ko‘rib chiqish,
tadqiq   etish)   ta’limot,   ilmiy   tamoyillar   (prinsiplar)   tizimi   (sis-
temasi),   qoidalar   majmuyi,   fikr,   mulohaza,   nuqtai   nazar,   naza riya.
Fanning u yoki bu sohalaridagi asosiy g‘oyalar tizimi, vo- qelikning
mohiyat   jihatdan   bogdiqligi   va   qonuniyatlari   haqida   tolaqonli
tasavvur qilish imkonini beruvchi ilmiy bilish shakli.
Neokantchilik   —   neokantchilaming   qarashlaricha   ijtimoiy
hayotda   hech   qanday   qonuniyatlar   mavjud   emas,   tarixchining
subyektiv   xatti-harakatlari   (boshidan   kechirganlari,   ko‘rgapn   bil-
ganlari)   bilishning   eng   asosiy   vositasidir,   tarixiy   dalillar   —   bilish-
ning asosiy dalillaridir deb hisoblaydilar. Fandagi (ilmdagi) ong, aql,
idrok haqidagi (bunga tarixni ham qo‘shadilar) bilishning eng asosiy
vositasi bu — tushunish va intuitsiya (sezgirlik)dir deb ko‘rsatadilar.
Neokantchilarning   ta’kidlashicha,   tarix   individual,   alohida   konkret
holatlar   bilan   bog‘liq   bo‘ladi,   tarix   poeziyaga   va   san’atga   yaqin
bo‘lib, ko‘proq tavsifiy xususiyatiga egadir.
Numizmatika   (numismatics.   Lotinchadan   numisma   —   mone-   ta,
tanga)   —   yordamchi   tarix   fani   sohasi   bo‘lib,   tangalar   va   tan-
galardan   iborat   xazinalarni   tarixiy,   iqtisodiy,   madaniy   yodgor-   lik
sifatida o‘rganadi. Numizmatika  shuningdek, Tangalarni  zarb qilish
ishlarini   ham   o‘rganadi.   tangalar   va   ularning   tarixini   o‘rga-   nuvchi
yordamchi   tarix   fani   sohasi,   tangashunoslik.   Qadimiy   pul-   larni,
ashyosi,   shakli,   vazni,   yozuvlari,   zarb   etilgan   joyi   va   vaqti-   ni
tekshiradi.
«Numizmatika»   termini   o‘rta   asrdan   e’tiboran   tanga   pullar
haqidagi   fanning   nomi   sifatida   ishlatila   boshlandi.   Tanga   —   bu
belgilangan   formadagi   metall   quymasi.   U   o‘zining   og‘irligiga,
qiymatiga, sifatiy tarkibiga ega boTadi va qonuniy muomala vosi tasi
hisoblanadi.
Pullar,   ular   qanday   ko‘rinishga   ega   bo‘lishdan   qat’i   nazar,   qiy-
mat   o‘lchovi,   muomala   vositasi,   xazina   to‘plash,   to‘lov   vositasi,
jahon puli funksiyalarini bajaradi. 293Numizmatika   tanga   va   qog‘oz   pullarning,   orden   va   medal-
larning   yuzaga   kelish   tarixini   o‘rganadi,   shu   asosda   fanning   tur-   li
sohalariga,   jumladan   tarix   va   arxeologiya,   siyosiy   iqtisod,   til-
shunoslik   va   san’atshunoslikka   oid   masalalarni   hal   etish   ishiga
yaqindan yordam beradi.
Birinchi tanga pullar er.avv. XII asrga oid bo‘lib, ular das- tavval
Xitoyda,   keyinchalik   Hindistonda   muomalaga   chiqarilgan.
Chunonchi, Gerodot va Ksenofotlarning ma’lumotiga ko‘ra, bi rinchi
oltin   hamda   kumush  tangalar  eramizdan   oldingi   VII  asr-  da   Kichik
Osiyoning Lidiya  davlatida  zarb qilingan.  Keyinchalik  Qora dengiz
bo‘yidagi   ko‘pgina   grek   mamlakatlari   va   davlatlari-   dagi   yirik
shaharlarda tanga pullar zarb etishgan. Demak, er.avv.
VII   asrda   tangalar   O‘rta   Yer   dengizi   rayonlarida   paydo   bo‘lgan.
Lidiya   (kichik   Osiyo   —   davlati)   va   Grek   oroli   Egina   bu   yerda
chiqarilgan tanga puliarning vatani hisoblanadi. Keyinchalik u butun
Elladaga   va   uning   koloniyasi   Eron,   Italiyaga   tarqaldi.   Rus-   cha
«moneta» so‘zi aslida lotincha bo‘lib, Pyotr I davrida keng ishlatila
boshlangan.
Qadimgi   Rimda   Yunna   Moneta   deb   ishlatilgan.   Xudo   Yuno na
sharafiga   shunday   deb   nomlangan.   Moneo   ogohlantiraman,
saqlayman, bashorat qilaman degan ma’nolarni bildiradi. Rim- liklar
Yunona   sharafiga   Kapitoliy   tepaligida   ibodatxona   qurdilar.   Xuddi
shu   ibodatxona   huzurida   er.avv.   IV   asrning   2-yarmida   Rimda
birinchi   marta   pul   chiqarish   ustaxonasi   ochilgan.   Bu   yer da   yalpoq,
mis   pullar   —   asslar   zarb   qilingan.   Rim   yozma   man-   balarida
«moneo»   termini   bilan   bir   qatorda   «numizma»   termini   ham
uchraydi.
Onomastika   —   ismlarni   o‘rganadi,   tarixiy   onomastika   esa
ularning kelib chiqish tarixini o £
rganadi
Paleografiya   —   (yunon.   paleos   —   qadimiy,   grapho   —   yoza-
man;   qadimiy   yozuv)   yordamchi   tarix   fani   sohalaridan   biri   bo‘lib,
yozuv, grafik shakllar tarixini o‘rganadi. Paleografiyaning  alohi- da
tarmoqlari mavjud bo‘lib, ular yozuv belgilarni, yozuv ash- yolarini,
yozuv   qurollarini,   filigran   (suvtamg‘a   —   qog‘ozga   od-   diy 294qaraganda   ko'rinmaydigan   qilib   tushirilgan,   yoruqqa   tutganda
ko‘rinadigan raqam, surat, belgi: ruschada —  водяные   знаки )  larni,
qog‘ozdagi ko‘rinadigan belgilarni  va tasvirlarni,  badiiy  bezaklarni,
muqovalarni   va   boshqa   shu   kabilarni   ularning   tarixiy   taraqqiyot
darajalarini o'rganadi.
Qadimiy   qo‘lyozma   asarlarning   qog‘ozi,   muqovasi,   siyohi,
yozuvi  va  yozish usullarini  tekshiradi.   Qadimgi  qo‘lyozmalar-  ning
xati   va   tashqi   ko‘rinishlarini   o £
rganuvchi   fan,   shuningdek   uning
tarmoqlari   ham   mavjud   bo £
lib,   ular   quyidagilardir:   epi-   grafika
(qadimgi   yozuvlarni   o‘rganadigan   fan)   va   papirologiya   (papirus
qog £
oziga yozilgan qadimiy qo £
l yozmalami o £
rganuv- chi fan).
Papirologiya   -   paleograflya   fanining   bir   tarmog‘i   bo‘lib,   papi-
rus qog‘oziga yozilgan qadimiy qo‘l yozmalarni o'rganuvchi fan.
Paraxronizm   —   (yunon.   parachronos,   para   —   qarama-qarshi,
xilof   ravishda,   chronos   —   vaqt)   —   xronologik   xatolik,   biror-bir
voqeaning   sanasini   aynan   sodir   bo'lgan   vaqtdan   keyingi   davrga
bog‘lab ko‘rsatish.
Plyuralizm   — borliqning yoki bilim asoslarining bir necha yoki
juda ko‘p mustaqil boshlang‘ichi mavjud deb da’vo qiluvchi sox- ta
falsafiy ta’limot.
Pozitiv  ~ tajribaga, faktlarga asoslangan.
Pozitivizm   —   XIX   asrning   ikkinchi   yarmidan   boshlab   ingliz
olimi   O.Kont   tomonidan   ilgari   surilgan.   Pozitivistlar   hamma
haqiqiy,   pozitiv   bilimlar   konkret   fanlarning   mahsulidir,   falsafa   esa
bunday bilimlarni bera olmaydi, shuning uchun uning kera- gi yo‘q,
degan   g‘oyaga   asoslangan   subyektiv   qarashga   ega   edilar.
Pozitivistlar aniq dalillarni qaror toptirish va ularni tavsiflab be- rish,
dalillarni   tekshirish   va   manbalarni   tanqidiy   tahlil   qilishga   e’tibor
qaratishi   kerak,   deb   hisobladilar.   Pozitivistlarning   fikri-   cha,
jamiyatning taraqqiyot qonunlari bu tabiat qonunlarining davomidir.
Tarixchi   pozitivistlar   ilgari   surgan   uslublardan   biri   bu   tarixiy
taqqoslash   uslubidir.   Asosiy   kamchiliklari   —   pozitivistlar   tarixda
hodisalarning ichki sabab-oqibat aloqadorligi imkoniyat- larini inkor
qildilar   va   tarixchining   asosiy   vazifasi   tarixiy   hodisa-   lar   sodir 295bo'lishining  «Nima uchun sodir bo‘ldi?»  degan savolga emas, balki
«Qanday   sodir   bo‘ldi?»   degan   savolga   javob   berishdan   iborat   deb
hisobladilar.
Pozitivistlar   — (pozitiv — tajribaga, faktlarga asoslanish). Pozi -
tivistlar   tarixni   «pozitiv»   bilimga   aylantirishga   harakat   qildilar.   Bu
tushunchaning   mohiyati   shundaki,   pozitivistlar   hamma   haqiqiy,
pozitiv   bilimlar   konkret   fanlarning   mahsulidir,   falsafa   esa   bunday
bilimlarni   bera   olmaydi,   shuning   uchun   uning   keragi   yo‘q,   degan
g‘oyaga   asoslangan   subyektiv   qarashga   ega   edilar.   Ular   tarixiy   da-
lillar   bilan   qanday   ishlash,   manbalarni   tahlil   qilish   bo‘yicha   bir
qancha metodlarni ham taklif qilganlar. ,
Polisemantizm  - ko‘pma’nolilik.
Postmodernistlar   —   tadqiqot   obyektini   subyektdan,   dalillarni
uydirmadan alohida ajratmaydilar va obyektiv haqiqatga erishish- ni
shubha ostiga qo‘yadilar.
Ratsionalist   —   hayotga   aql   ko'zi   bilan   qarovchi,   mulohazakor,
aql-idrokka   asoslangan   hukm   (fikr).   Falsafada   ratsionalizm   —   ta-
fakkurni   hissiy   tajribadan   ajratib   qo‘yadigan   va   aqlni   bilishning
birdan-bir   manbayi   deb   hisoblaydigan   falsafiy   oqim.   Tarix   fanida
har   qanday   tarixiy   jarayonni   aql-idrok,   mulohazakorlik   va   ilmiy-
likka asoslangan holda tushunish va talqin qilish.
Relyativizm-relyativistik   —   voqelikni   obyektiv   ravishda   bilish
mumkinligini   inkor   etadigan   metodologik   g‘oya,   unga   nisbiylik
asosida yondashish tarafdorlari.
Relyativistik   yondashuv   (relyativistlar)  —  Qarang:   Relyativizm-
relyativistik
Retrospektiv   uslub   —   retrospektivlik,   o‘tmishga   qaratilgan-   lik.
Tarixiy   tadqiqotlarda   bugungi   kundan   o‘tmishga   yoki   nati-   ja   va
oqibatlardan  sabablarga  yo‘nalgan holda  tarixni  tadqiq  etish  uslubi;
bugungi   kundan   o‘tmishga   yoki   natija   va   oqibatlardan   sa bablarga
yo'nalgan  bo‘ladi.  O‘tmishning  saqlanib  qolgan element-  lari  orqali
o £
sha   o £
tmishni   rekonstruksiya   (qayta   tiklash)   qilishi   mumkin.
0 £
tmish   bilan   tanishish   jarayonida   bugungi   mavjud   ho-   latlarning
yuzaga kelishi bosqichlari va shakllanishini aniqlash mumkin. 296San’at   tarixi   —   San’atshunoslikning   bo £
limi   bo £
lib,   san’atning
paydo   bo £
lishidan   boshlab   bugungi   kungacha   bo £
lgan   tarixiy   ja-
rayonlarini o £
rganadi.
San’at tarixi haqida tarixchilarning o £
z nuqtayi nazarlari mavjud.
Agar san’atshunoslar san’at asarining yaratilishi sana- si, muallifligi
va   uslubi   kabi   jihatlarini   birinchi   o £
ringa   qo‘ysalar,   tarixchilar   esa
mazkur   san’at   asarining   yaratilishidagi   shart-sha-   roitlar,
kompozitsiyalar, kontekstlar, intellektual va ijtimoiy tarixi jihatlarini
asosiy   o £
ringa   qo £
yadilar.   Tarixchi   asar   yafatilgan   davr   tadqiqi
jarayonida o £
sha davrning estetik qarashlarini ham o £
rga- nish bilan
bir vaqtda o‘zi ham bu sohada ma’lum bilimlarga ega bo‘lishi lozim.
San’at   tarixini   chuqur   o‘rganish   tadqiq   etilayotgan   davr   madaniy
hayoti   tarixini   kengroq   va   batafsilroq   tushunish   va   tadqiq   etishda
muhim   o‘rin   tutadi.   Shu   nuqtayi   nazardan   o‘rgani-   layotgan   davr
tarixi   haqida   ma’lum   bilimlarga   va   ma’lumotlar-   ga   ega   bo‘lgan
tarixchi   tadqiqotchida   san’atshunos   tadqiqotchi-   dan   farqli   o‘laroq
ma’lum darajada imkoniyatlar ko‘proq bo'ladi.
Semiotika   —  (yunon   tilidan   «semeion»   —   belgi,   nishon).   Kishi-
lik   jamiyatidagi,   tabiatdagi   yoki   kishining   o‘zidagi   axborotni
(ma’lumotni),   qonunlarning   mazmuni,   belgilar   tizimi   (aksariyat
hollarda tabiiy va sun’iy tillar, madaniy hayotning ayrim sohalari oid
ma’lumotlar, jumladan afsonalar, marosimlar va ularning ji- hatlari,
tizimlarini) berish yoMlarini tadqiq etuvchi fan sohasi.
Siyosiy   tarix   —   tarix   fanining   eng   dastlabki   yuzaga   kelgan   tar-
moqlaridan   biri   bo‘lib,   bu   tarix   o‘z   tarkibiga   fuqarolik   jamiya-   ti
tarixini,   siyosiy   voqealar   tarixini,   siyosiy   tizimlarni   boshqarish   va
ijro   etuvchi   hokimiyat   tarixini   kiritgan   holda   tarix   fanining
o‘rganilishini  ma’lum   darajada   o‘zgarib   borishiga  ta’sir   ko‘rsat-  di.
Ingliz   tarixchisi   D.Eltoning   fikricha,   siyosiy   tarix   jamiyat-   ning
tarkibi   bo‘lgan   inson   faoliyatini   o‘rganadi.   Bunda   asosiy   e’ti-   bor
inson   faoliyatini   faqatgina   tavsiflab   berishga   emas,   balki   uni
tushunish   va   idrok   etishga   yo‘naltirilgan   bo‘lishi   kerak.   Mazkur
tarixchi   o‘z   fikrini   davom   ettirib,   siyosiy   tarix   statistikaga   but-   kul
bog‘liq   bo‘lib   qolmasdan,   abstraksiyadan   qochish   va   faqatgi na 297ijtimoiy   tarixni   yozmasdan,   inson   faoliyati   va   insonlar   bilan
munosabatga kirishish kerak, deb ko‘rsatadi. Biroq tarixni yo- zishda
sotsiologiyaga   ko‘proq   e’tibor   qaratuvchi   bir   qator   tarixchi-   lar
D.Eltoning   bu   fikrlarini   ma’qullamaydilar   va   asosiy   qimmat-   li
ma’lumotlarni ijtimoiy tarixdan olish kerak deb hisoblaydilar.
Ko‘p   hollarda   siyosiy   tarixchilar   o‘z   diqqat   —   e’tiborlarini   in -
sonlar   taqdiriga   ko‘proq ta’sir  etuvchi   siyosiy  hokimiyat  faoli yatini
o‘rganishga   qaratadilar.   Shunga   ko‘ra   tadqiqotlar   ko‘la-   mi   ham
kengayib   boradi,   ya’ni   aholining   harakatlari,   alohida   muammolar,
hattoki   ommaviy   madaniyat   ham   siyosiy   tarixchilar   diqqat-
e’tiboridan   chetda   qolmaydi.   Tarix   fanining   bu   tarmog‘ini
rivojlantirishda   tarixchi   E.Xobsboum   katta   o‘rin   tutadi.   U   tarix-   ni
faqatgina   «oliy   siyosat»   sohasida   emas,   balki   nizolar   va   kelish-
movchiliklar,   iqtisod,   ijtimoiy   psixologiya   va   boshqa   bir   qancha
guruhlarga bo‘lib o‘rganishni taklif etadi.
Sintez   —   hodisalarni   o‘zaro   bog‘langan,   bir   butun   holda   tek-
shirish, olingan natijalarni umumlashtirish, ulardan bir butun xulosa
chiqarish.
Sinxron   uslub   —  sinxronlik  xususiyatiga  ega   bo‘lgan,  sinx-  ron
ravishda   (bir   vaqtda,   baravar)   sodir   bo‘ladigan.   Bir   vaqtda   sodir
bo‘lgan   turli   tarixiy   voqealarni   o'rganishga   yo'naltirilgan   tadqiqot
uslubi.   Bir  vaqtda   sodir   bo'lgan   turli   tarixiy   voqealarni   o‘rganishga
yo‘naltirilgan.   Jamiyatda   har   qanday   hodisa   o‘zaro   bog‘liqligi
sababli   bu   metoddan   tizimli   yondashishida   foydalanish   bu
bog‘liqlikni ochishga yordam beradi.
Bu   esa   u   yoki   bu   mintaqada   sodir   boMgan   tarixiy   jarayonlarni
tushuntirishga   imkon   yaratadi,   shu   bilan   birgalikda   ularning   iqti-
sodiy,   siyosiy   hamda   turli   davlatlarning   xalqaro   aloqalariga   ta’sir-
ini kuzatish imkonini beradi.
Strukturalizm   —  tarixda   tarixiy   voqelik,   hodisa   va   jarayon larni
ularning   ichki   tarkibiy   jarayonlari   va   hodisalari   tizimi,   ularning
o‘zaro bog‘lanishi va munosabatlarni tekshiruvchi si- fatida qarash.
Subyektivlik   — falsafa fanida tashqi, moddiy dunyo mavjudligi-
ni   inkor   etib,   ular   faqat   odamlarning   ongidagina   mavjud   deb   qa- 298raydigan   falsafiy   oqim;   tarix   fanida   esa   tarixiy   voqelik   va   tarixiy
jarayonlarga, ularning tadqiqi va talqini jarayonida xolis (obyek- tiv)
bo‘lmagan, o‘z mansubligi  va dunyoqarashi jihatidan  kelib chiqqan
holdagi ilmiy bo‘lmagan yondashish.
Sfragistika   - (yunoncha sphragis - muhr), sigillografiya (lotincha
sigillum   —   muhr   va   yunoncha   grafo   —   yozaman)   tarix   fanining
muhrlarni   o‘rganadigan   sohasi.   Muhr   deb   qattiq   mate-   rialdan
yasalgan   shtamp   —   matritsa   va   uning   hujjatdagi   izi,   tas-   viriga
aytiladi.
Sfragistika   XVIII   asrda   diplomatiyaning   bo'limi   sifatida   shakl-
langan   va   uning   vazifasi   hujjatning   vaqtini   aniqlash   va   undagi
muhrga   qarab   haqiqiyligini   tasdiqlashdangina   iborat   bolgan.   XIX
asrning   oxiridan   boshlab,   ilmiy   doiralarga   qazishmalar   chog‘ida
topilgan   va   hujjatdan   alohida   bo‘lgan   muhrlarning   (qadimgi   Misr,
Bobil,   Hind,   Parfiya,   Rus   muhrlari   va   h.k.)   ko‘plab   kirib   keli-   shi
bilan   sfragistika   alohida   fan   sifatida   yangi   davrni   boshladi.   Davlat
apparatining har qanday islohotlarini xronologik turkum- lash orqali
qadim   davlat   institutlarining   shakllanishini   o‘rganish-   da
sfragistikaning ahamiyati kuchaydi.
Sfragistika   fanining   asoschisi   sifatida   Mixail   Geyneksiy   (1709)
ning nomini keltirish mumkin. Iogann Geymann, F.Gerken, Gatterer,
Ledebur,   knyaz   Gogenloe-Valdenburg,   Zeyler   (sfragis-   tikaga   oid
«Abriss   der   Sphragistik»   (Vena,   1884)   va   «Geschichte   der   Siegel»
(Lits.,   1894)   asarlarining   muallifi)   kabi   olimlar   bu   fanning
rivojlanishiga   katta   hissa   qo‘shishgan.   Sfaragistikaning   o‘rganish
obyekti   haqidagi   fikrlar   fransuz   olimi   G.Shlyumberje,   rus   olimi   N.
P.   Lixachyovlarning   asarlarida   o‘z   ifodasini   topdi.   Sfragistikaning
vazifasi   hujjatlardagi   muhrlarni   o‘rganish   orqa li   ularning   aslini
aniqlash   va   tasdiqlashdan   iborat.   Ammo   uning   vazifasi   faqat   shu
bilangina   cheklanmaydi.   Davlat   va   davlat   or-   ganlari   o‘rtasidagi
o‘zaro   munosabatlar   va   davlatning   shaklla-   nish   bosqichlarini
o‘rganishda ham sfragistik ma’lumotlar mu- him ahamiyatga ega.
Sfragistika   materiallari   amaliy   san’at,   geraldika,   numizmatika,
onomastikani o‘rganishda, qadimgi arxivlar tarkibini aniqlashda ham 299muhim manba hisoblanadi.
Tadqiqotning   ilmiy-ma’lumotnoma   apparati   —   eslatma   va   izohlar
(ya’ni   tadqiqot   ishining   sahifasi   ostidagi   izohlar,   shu   sa-   hifada
keltirilgan   matnni  (ma’lumotni)  izohlar  bilan  ta’minlash   va  rnatnga
(yoki   uning   muallifiga   yoki   manbasiga)   izohlar   be-   rish),   iqtibos
yoki havola (ssilka) keltirish (ya’ni, tadqiqot ishi ning sahifasi ostida
shu   sahifada   keltirilgan   matnning   (ma’lumot ni)   to‘g‘ri   yoki
noto‘g‘riligi,   ishonarli   yoki   ishonarli   emasligi   kabi   xususiyatlarini
aks ettirishda, yoki tadqiqotchi o'zining fikrini boshqa manbalardagi
ma’lumotlar   va   dalillar   bilan   quvvatlantir-   moqchi   bo‘lganida   yoki
isbotlamoqchi   bo‘lganida   birlamchi   man-   balarga   tayanishi   va
birlamchi manbalardan dalillar keltirishi). Shuningdek, tadqiqotning
ilmiy ma’lumotnoma apparatiga tad- qiqotga jalb etilgan va tadqiqot
jarayonida   foydalanilgan   manbalar   hamda   adabiyotlar   ro‘yxati,
tadqiqot   obyektining   ayrim   alohida   o‘ziga   xos   xususiyatlari   va
jihatlarini   ko‘rsatib   beruvchi,   tadqiqot   matnida   keltirilgan
ma’lumotlarni   mustahkamlovchi,   tadqiqot ning   ilmiy   ahamiyatini
oshirishga   xizmat   qiluvchi   manbalarning   nusxalari,   hujjatlarning
nusxalari,   fotosuratlar,   jadvallar,   chizma-   lar,   lug'atlar,   izohlar,
so‘rovnomalar   natijalari   va   tadqiqot   maz-   munidan   kelib   chiqqan
holda boshqa ma’lumotlardan tarkib top- gan ilovalar ham kiradi.
Tamoyillar   —   tadqiqotchiga   nisbatan   qo £
yilgan   talablar.   Bilish
tamoyillari   tadqiqotchiga   tadqiqot   jarayonidagi   vazifalarni   bir
maromda  ma’lum  tartiblarga  asoslangan  holda amalga  oshirishi-  da
zarur   boladigan   omillardir.   Ular   tadqiqotchining   u   yoki   bu   tarix
maktablari,   falsafiy   yo‘nalishlarga   mansubligi   va   dunyoqa-   rashi,
fikrlashi va tafakkuridan kelib chiqqan holda aniqlanadi. Tamoyillar
uslublar   bilan   mustahkam   o‘zaro   bog‘liqlikda   bo‘lgan-   ligi   uchun
ayrim   hollarda   ularni   bir-biri   bilan   adashtirish   holat-   lari   ham
uchraydi. Shundan kelib chiqqan holda aytish o‘rinli- ki, tamoyillar
uslublarga  nisbatan birmuncha  murakkab va keng tushuncha bo £
lib,
bir tamoyil o'ziga bog'liq holda bir necha uslub- larni shakllantirishi
mumkin,   ayni   vaqtda   esa   bir   uslub   bir   necha   tamoyillarga   xizmat
qilishi mumkin. 300Tarix   —   (yunoncha   «historia»   —   o‘tmishni   tavsiflash,   hikoya
qilish).   Ijtimoiy   fanlar   majmuasi   (tarix   fani)   bo‘lib,   insoniyatning
butun   o‘tmishi   davomidagi   iqtisodiy,   siyosiy,   ijtimoiy   va   madaniy
hayotidagi   jarayonlar   va   voqea-hodisalarni   aniq-konkret   holda   va
turli   uslublar   yordamida   davrlarga   bo £
lingan   va   umumiy   hol da
o £
rganadi. Tarmoqlari: iqtisodiy tarix, siyosiy tarix, madaniyat tarixi,
harbiy   tarix,   diplomatiya   tarixi,   tarixiy   geografiya   va   bosh-   qalar.
Tarkibiy   qismlari   maxsus   tarixiy   fanlar   hamda   arxeologiya   va
etnologiya.   Fan   va   madaniyat   tarixi,   san’at   tarixi   shu   sohalar   bilan
bog‘liq holda o‘rganiladi.
Tarixiy informatika  — maxsus fan sifatida shakllantirila bo- rilib,
uning   jihatlariga   aniqlik   kiritila   boshlandi.   Unga   ko‘ra,   tari xiy
informatika   tarix   fani   va   ta’limi   jarayonlarini   axborotlashtirish-   ga
yo‘naltirilgan   ilmiy   fan   bo‘lib,   uning   tarkibiga   hamma   turdagi
tarixiy   manbalarning   elektron   shakllarini   yaratish   va   shakllantirish
borasidagi   barcha   nazariy   va   amaliy   bilimlar   kiritildi.   Bunda  uning
nazariy   asosi   sifatida   nazariy   manbashunoslik   va   axborotning   za-
monaviy tamoyillari, amaliy asosi sifatida esa kompyuter texnologi-
yalari va u bilan bog‘liq jihatlari ko‘rsatildi. Tarixiy informatikaning
fan   sohasidagi   qiziqishlari   sifatida   maxsuslashtirilgan   dasturlash
ta’minotlari,   ma’lumotlarning   banki   va   tarixiy   bazalarining   shakl-
lantirilishi, tizimlashtirilgan, matnli, tasviriy va boshqa manbalar va
ulardagi   axborotni   tasavvur   qilishda   axborot   texnologiyalarining
qo‘llanilishi,   tarixiy   jarayonlarning   kompyuterlashtirilgan   model-
larini yaratish, Internetdan foydalanish va tadqiqotlar jarayonlari- da
uning   qo‘llanilishi,   multimedia   vositalaridan   foydalanish   va   uni
rivojlantirib   borish,   shuningdek   ta’limda   axborot   texnologiyalari-
dan foydalanish etib belgilandi (L.LBorodkin).
Tarix   falsafasi   —   falsafa   fanining   bir   bo‘limi   bo‘lib,   tarixning
mazmuni,   uning   qonuniyatlari,   insoniyat   taraqqiyotining   asosiy
yo‘nalishlari va tarixiy bilish masalalari bilan shug‘ullanadi.
Tarix   falsafasining   namoyandalari   («tarix   falsafasi»   atama-   si
fanga Volter tomonidan kiritilgan) tarixni harakatlantiruvchi kuch bu
— ilohiydir (Avgustin), tarixni harakatlantiruvchi kuch bu — ilohiy 301ongdir   (I.G.Gerder),   tarixni   harakatlantiruvchi   kuch   bu   —   absolyut
(mutlaq)   ruhdir   (Gegel),   tarixni   harakatlantiruvchi   kuch   bu   —
insonning   o‘zgarmas   tabiati   va   uning   tabiiy   shart-sha-   roitlaridir
(ma’rifatparvarlar,   L.Feyerbax)   mazmunidagi   turli   fal-   safiy
yondashuvlarni ilgari surganlar.
Tarix   fani   —   1.   Bu   ilmiy   ijtimoiy   institutlar,   professional   tad-
qiqotchilar,   ilmiy   bilish   faoliyati  turlari,   aniq  (konkret)   ja-  miyatlar
va   ularning   o‘tmishdagi   va   bugungi   kundagi   taraqqi-   yoti
jarayonlari,   shuningdek   yordamchi   tarix   fanlari   hamda   aniq
(konkret)  tarixiy   va  haqqoniy  ilmiy   bilim  olishga   yo‘naltirilgan,   bu
orqali ilmiy  bilishga erishilgan  faoliyat  va uni qo‘llash uchun zarur
bo‘ladigan   faoliyatlar   tizimidir.   2.   Kishilik   jamiyatining   si-   yosiy,
ijtimoiy,   iqtisodiy   va   madaniy   hayotida   sodir   bo‘lgan   bar-   cha
voqea, hodisa, jarayonlarni o‘rganadigan fan.
Tarix   fani   va   tarixiy   bilimlarning   boshqa   shakllari   —   ilmiy   ta -
rixiy   bilim   —   bu   obyektiv   (xolisona),   tizimlashtirilgan,   tarixiy   ja-
rayonlar,   ulardagi   konkret   jamiyat   yoki   jamiyatlar   taraqqiyoti   ha-
qidagi ishonchli va konkret bilimlar.
Kundalik tarixiy bilim (ong) — ilmiy tarixiy bilimlardan keskin
ravishda   farqlanib,   uzuq-yuluq,   tizimlashtirilmagan   shakldagi,
ishonchli   bo‘lmagan,   subyektiv   qarashlarga   moyil   bo‘lgan,   tarixiy
jarayonlarni   faqatgina   hodisa   darajasida   baho-   laydigan,   jiddiy
sabab-oqibatli aloqadorlikni aks ettirmaydigan tarixiy bilim.
Tarix   fani   va   tarixiy   bilishning   asosiy   maqsadi   —   tarixiy   bi-
lishning   asosiy   maqsadi   —   aniq   (konkret)   jamiyat   taraqqiyoti   ha-
qida   ishonchli   tarixiy,   obyektiv   (xolis),   tizimli,   tarixiy   haqiqatga
erishish hisoblanadi.
Tarix fani  metodologiyasi   — ilmiy  bilish faoliyati  bo‘lib, ta rixiy
tadqiqotlarning   ishlanishi,   tahlili   va   o‘rganilishiga   qaratil-   gan
faoliyatdir.   Metodologiya   ilmiy   muammolarning   qo‘yilishi
xarakterini aniqlaydi, ularning yechilishidagi eng maqbul prin- siplar
va yo‘nalishlarni  aniqlaydi,  tadqiqot metodlarini  tanqidiy  baholaydi
va tahlil qiladi.
Tarix fani obyekti va predmeti  — tarix fani obyekti — bu insoni- 302yatni  tashkil  etuvchi  jamiyatlar  majmuyidir.  Tarix  fani  predmeti  —
bu   aniq   (konkret)   jamiyat   va   uning   shakllangandan   boshlab
tanazzuligacha  zamon va makondagi taraqqiyoti  bir butun holat- da
va ayni vaqtda uning ichki tarkibiy tuzilishlari, shuningdek, boshqa
aniq (konkret) jamiyatlar bilan aloqadorligi va munosa- batlaridir.
Tarix fanining boshqa fanlar bilan aloqadorligi   - ijtimoiy fan- lar
o‘rganish   predmetlariga   ko'ra   bir-birlaridan   farqlansalarda   umumiy
tadqiqot   obyektlariga   ega   bo‘ladilar.   Наг   qanday   ijti moiy   fan
jamiyatning   to‘lig‘icha,   ayni   vaqtda   u   yoki   bu   sohala-   rining
umumiy   holatda   va   ayni   vaqtda   o‘z   xususiyatlaridan   kelib   chiqqan
holda   o'rganadilar.   Bunda   tarix   fani   esa   aniq   va   konk-   ret
jamiyatning taraqqiy etishini (yoki tanazzulini) toiaqonli ravishda va
ayni   vaqtda   u   yoki   bu   holatiga   ko‘ra   jamiyat   tizimi-   ning   barcha
bosqichlarini,   shuningdek   aniq   bir   inson   hayotiga-   cha   bo‘lgan
sohalarni tadqiq etadi. Bunda quyidagi fanlar bilan sohalar bo‘yicha
aloqadorlik asosiy omillar hisoblanadi:
Iqtisod —  umumiy aloqadorlikda bo‘lib, zamonaviy jamiyat ning
iqtisodiy hayoti sohasini o‘rganadi.
Siyosatshunoslik   —   umumiy   aloqadorlikda   bo‘lib,   zamonaviy
jamiyatning siyosiy hayoti sohasini o‘rganadi.
Davlat   va   huquq   nazariyasi   —   umumiy   aloqadorlikda   bo‘lib,
davlat   taraqqiyoti   va   rivojlanishini   umumiy   (mukammal)   holda
o‘rganadi.
Madaniyatshunoslik   —   umumiy   aloqadorlikda   bo‘lib,   madaniy
hayot   sohasidagi   alohida   va   konkret   shakllanishi,   tuzilishi   va   ta -
raqqiy etishini o‘rganadi.
Fanshunoslik   —   umumiy   aloqadorlikda   bo‘lib,   fanning   alohi da
va   konkret   rivojlanishi,   shu   jumladan   tarix   fanining   rivojla nishini
o‘rganadi.
Sotsiologiya   —   umumiy   aloqadorlikda   bo‘lib,   zamonaviy   jami -
yatning tuzilishi va vazifalari, jamiyatdagi ijtimoiy guruhlar, ijti moiy
ong mazmuni va o‘zgarishlarini o‘rganadi.
Falsafa   va   falsafiy   fanlar   —   asosiy   nazariy   —   metodologik
yo‘nalishlar   bo‘yicha   falsafiy   dunyoqarashni,   tarix   fanining   gne- 303seologik asoslarini shakllantiradi:
ontologiya —  kategoriyalar yordamida jahonning o‘zida umu miy
tuzilishini   aks   ettiruvchi   falsafiy   manzarasini,   jumladan   jamiyat   va
uning aniq hamda konkret tarixiy  taraqqiyoti  haqida-  gi qarashlarni
shakllantiradi;
gneseologiya   — dunyoni, jumladan tarixiy jarayonlarni anglash,
bilishning   chegaralari,   me’yorlari   va   imkoniyatlarini   asoslab   be-
radi;
mantiq   — ilmiy tarixiy bilish uchun zarur bo'lgan fikrlash- ning
shakllari   amalga   oshirilishining   to‘g‘ri   qo‘llanilishini   ajra-   tib,
asoslab beradi;
epistemologiya —  ilmiy bilishdagi umumiylikni oYganadi, il miy
bilish   nazariyasini   ishlab   chiqadi,   jumladan   ilmiy   tarixiy   bi lish
nazariyasini o‘rganadi;
ijtimoiy falsafa  — zamonaviy jamiyatning tuzilishi va vazi- faviy
xususiyatlaridagi   umumiylikni   o‘rganadi   va   ayni   vaqtda   yangi   va
eng tarixning nazariy asoslarini yaratishda asosiy o‘rin tutadi;
tarix   falsafasi   —   umumjahon   tarixiy   jarayonlaridagi   umumiy
mantiqiylikni   o‘rganadi,   tarixiy   jarayon   nazariyasi   uchun   ilmiy
dunyoqarash asoslarini yaratadi.
Tarix   fanining   ijtimoiy   vazifaiari   —   tarix   fani   o'zining   aso siy
maqsadiga   erishish   jarayonida:   1.   Haqiqiy   ijtimoiy   o‘z-o‘zini
anglashni shakllantirish  2. Qaror topgan jamiyatning  taraqqiyoti-  ni
oldindan ko‘ra bilish. 3. Jamiyat taraqqiyoti va uning ichki so- halari
va   jarayonlarini   boshqarish   kabilar   uchun   ilmiy   shart-sha-   roitlar
yaratadi.
Tarix fanining sohalari  — tarix fani tarixiy bilishning shakli yoki
fanning predmetiga asoslangan holda ikki sohaga bo‘linadi:
Tarix fanining asosiy sohalari.
Yordamchi tarix fani sohalari.
Yordamchi tarix fani sohalari tarixiy jarayonlarni o‘rgan- maydi,
ular   tarix   fanining   asosiy   sohalarini   tadqiq   etish   jarayo-   ni   uchun
ilmiy-bilish xususiyatiga ega bo‘lgan shart-sharoitlarni yaratib berib,
umumiy   yordamchi   tarix   fani   sohalari   hamda   max-   sus   yordamchi 304tarix fani sohalariga bo‘linadi:
Umumiy yordamchi tarix fani sohalari:
tarix fani metodologiyasi.
tarixiy bibliografiya.
tarixshunoslik   (umumiy   va   muammoviy   tarixshunoslik   so-
halariga bo‘linadi:
umumiy - tarixi fanining tarixini o‘rganadi. muammoviy — 
tadqiq etilayotgan ilrniy muammoning o‘rgan- ilishi tarixini hamda 
uning o'rganilishi darajasini aniqlab beradi).
Manbashunoslik   —   umumiy   va   maxsus   manbashunoslik   tar-
moqlariga bolinadi:
Umumiy   manbashunoslik   —   tarixiy   manbalarning   shakllari,
mohiyati   va   tarixni   o‘rganishdagi   vazifalarini,   shuningdek,   ular-
ning o'rganish metodlarini o‘rganadi.
Maxsus manbashunoslik fanlari alohida xususiyatga ega bo‘lgan 
tarixiy manbalarni o‘rganadi va ularga quyidagilar kiradi: Sfragistika
— muhrlarni o‘rganuvchi yordamchi tarix fani so- hasi, 
muhrshunoslik.
Geraldika — gerblarni o‘rganuvchi yordamchi tarix fani soha- si,
gerbshunoslik. Qarang: Gerladika
Numizmatika   —   tangalar   va   ularning   tarixini   o‘rganuvchi   yor -
damchi tarix fani sohasi, tangashunoslik. Qarang: numizmatika.
Tarix fanining tarmoqlari   — tarix fani ko‘p tarmoqli fan bo‘lib,
inson   va   jamiyat   taraqqiyoti   bilan   bog‘liq   bir   qator   sohalar   rivoj-
lanishi   jarayonlarining   umumiyligi   mahsulidir.   Shundan   kelib
chiqqan   holda   quyidagilarni   tarix   fanining   asosiy   tarmoqlari   sifa-
tida ko'rsatib o‘tish mumkin:
Harbiy tarix 
Siyosiy tarix 
Iqtisodiy tarix 
Ijtimoiy tarix 
Diniy tarix Fan
tarixi
Ayollar tarixi va gender tadqiqotlari 305San’at tarixi
Intellektual tarix
Madaniyat tarixi
Diplomatiya tarixi va boshqalar.
Yuqorida   sanab   o'tilganlardan   tashqari   tarixni   xronologik
davrlashtirish, ya’ni qadimgi davrlar, o‘rta asrlar, yangi va eng yangi
davrlar   tarixiga   bo‘lib   o‘rganish,   shuningdek,   alohida   olin-   gan
davlatlar,   mintaqalar   tarixiga   va   boshqalarga   asoslangan   hol-   da
o'rganish   mumkin.   Jahon  tarixini  global  tarzda  keng  va   atrof-  licha
o'rganish va tadqiq etish bilan bir qatorda alohida insonlar, shaxslar,
voqealar,   qishloqlar,   shaharlar   tarixi   bilan   bog'liq   ki-   chik-kichik
tarixiy tadqiqotlarni (mikrotarix) ham amalga oshirish mumkin.
Tarixda   matematik   uslublar   —   matematikalashtirish   (mate-
matizatsiya)   va   kompyuterlashtirish   (kompyuterizatsiya)   ilmiy-
texnikaviy   taraqqiyotning   asosiy   yo'nalishlaridir.   Matematik
uslublardan   tarix   fani   tadqiqotlarida   foydalanish   haqida   max-   sus
asarlar ham yozilgan (M.  Ковальченко .  Количественные методы в
историческом исследовании. —М., 1984;
Математические модели исторических процессов. — М., 1998).
Matematik   uslublar   tarixiy   jarayonlaridagi   qonuniyat   va   an ’ analarni
aniqlash   va   o ' rganish   va   xulosalar   chiqarishga   yor -   dam   beradi
( masalan ,   iqtisodiy   taraqqiyot   darajasini   aniqlash ,   aholini   ro ' yxatga
olish ,  saylovlarning   natijalarini   tahlil   qilish ).  XIX asr oxiri—XX asr
boshida   fransuz   olimi   Seminon   fran-   suz   xalqining   oylik
statistikasini  hisoblab chiqib matematik uslublarga asos solgan. XX
asrda   bu   usul   rivojlanadi.   II   jahon   urushidan   keyin   AQSH   olimlari
bu   usuldan   foydalana   boshlay-   dilar.   Ular   matematik   uslublardan
elektron hisoblash mashi- nalari bilan bog'liq  holda foydalanganlar.
Yangi   fanlar   paydo   bo'la   boshlagach,   tarix   yangi   uslublarda   ko'rib
chiqila   boshla-   gan.   D.Nort   va   G.Fogel   matematik   uslublardan
foydalangani   uchun   Nobel   mukofotiga   sazovor   boiishgan.   Ba’zi
olimlar agar hamma jarayon raqamlarga aylantirib yuborilsa, tarixda
tirik inson qolmaydi,  boshqalari  matematik  uslublarsiz  umumiy  xu-
losaga kelib bo'lmaydi, degan fikrlarni bildirganlar. XX asrning 60- 306yillaridan  boshlab matematik uslublar t^rix fani tadqiqot larida keng
ko'lamda   qo'llanila   boshlandi.   Matematik   uslub-   larlardan
foydalanib, tarixiy jarayonlar, voqealarni matematik modellashtirish
(tiklash) mumkin.
Tarixiy   antropologiya   -   (Historical   anthropology)   -   tarixiy
antropologiya   fan   bo‘lib,   uning   asosiy   maqsadi   antropologik   tad-
qiqotlar   tarkibidan   tarixiy   axborotni   (ma’lumotlarni)   ajratib   olish,
tanlab olingan axborotni tarix fani ehtiyojlari uchun jalb etish, talqin
qilib berish.
Tarixiy   geograflya   —   (Historical   geography)   —   tarix   va   geo-
grafiya   fanlari   kesishuvidagi   bilim   sohasi   bo‘lib,   aniq   bir   hudud-
ning aniq bir taraqqiyot bosqichini o'rganadi.
Tarixiy sotsiologiya  — (Historical sociology) — sotsiologiyaning
bir yo‘nalishi bo‘lib, jamiyat taraqqiyotining, ijtimoiy tizimlar- ning,
institutlar   va   hodisalarning   tarixiy   jarayonlarini   o‘rganadi.   Tarixiy
sotsiologiya tarixiy taraqqiyotning sotsiologik nazariyalari va tarixiy
ma’lumotlarning sotsiologik tahlilini ishlab chiqadi.
Tarixiylik (tarixiylik tamoyiii)   — Historism — obyektiv voqelik-
ni ilmiy bilish tamoyiii bo‘lib, unga muvofiq obyektlar va hodisa- lar
tarixiy   taraqqiyot   qonuninyatlari   asosida,   ularning   konkret
vaziyatlardagi   mavjudligidan   kelib   chiqib   ko‘rib   chiqilishi   lozim.
Tarixiylik  tamoyiii shuningdek, tadqiq etilayotgan  obyektlarning  va
hodisalarning kelajak  taraqqiyoti  haqida ham ma’lum  bir fikr- larni
va xulosalarni bildirishi mumkin.
Tarixiy-tizimlilik   uslubi   —   turli   darajadagi   ijtimoiy-tarixiy
tizimlarning   mavjudligidan   kelib   chiqqan   holda   ishlab   chiqilgan
bo‘lib,   voqelikning   asosiy   komponentlari   -   individual   va   takror-
lanmas   hodisalar,   voqealar   tarixiy   vaziyatlar   va   jarayonlar   ijtimoiy
tizimlar sifatida ko‘rib chiqiladi.
Tarixiy-tizimli   uslub   tarix   fani   tadqiqotlarida   matematik   uslub-
larni   va   modellashtirishni   qo‘llash   bilan   bog‘liq   holda   qoTlanila
boshlandi.   Mazkur   uslub   turli   darajadagi   ijtimoiy-tarixiy   tizim -
larning   mavjudligidan   kelib   chiqqan   holda   ishlab   chiqilgan   bo‘lib,
voqelikning   asosiy   komponentlari   (tarkibiy   qismlari)   —   individual 307va   takrorlanmas   hodisalar,   voqealar   tarixiy   vaziyatlar   va   jarayon lar
ijtimoiy   tizimlar   sifatida   ko‘rib   chiqiladi.   Ularning   barcha-   si
vazifalari va bir jarayonda sodir bo‘lish (namoyon bo‘lish) ket- ma-
ketligi   jihatdan   bir-biri   bilan   chambarchas   bog‘liq   bo‘ladi.   Bu
uslubdan   foydalanishning   dastlabki   bosqichida   tadqiq   etilayot-   gan
tizimni   tizimlar   umumiyligidan   va   uning   tarkibidan   ajratib   olish
kerak.   Tadqiq   etilayotgan   tizim   ajratib   (belgilab)   olingandan   so‘ng
uni   tuzilish   jihatdan   tahlil   qilish   va   tizimlarning   tuzilishi   va   ular
tarkibiy qismlarining o‘zaro bog‘liqligini aniqlab olish kerak bo‘ladi.
Bu jarayonda mantiqiy va matematik uslublar qo‘llanila- di. Ikkinchi
bosqichda   o‘rganilayotgan   tizim   (tuzilish)ning   shu   tizim   (tuzilish)
mansub   bo‘lgan   umumiy   tizim   (tuzilish)   bilan   bogliqligi   va   uning
tarkibiy   qismidagi   o‘rni   va   vazifaviy   mohiyati   hamda   ahamiyati
aniqlanadi.   Mazkur   uslubni   tarixiy   tadqiqotlar   jarayonida
qo‘llashning murakkabligi shundaki, ijtimoiy tizim larning murakkab
tuzilishga ega ekanligi va oddiy tizim (tuzilish) dan murakkab tizim
(tuzilish)larga   (turar   joy   —   qishloq   —   viloyat   kabi)   o‘tib   borish
jarayonlaridir.   Tadqiqotlar   jarayonida   agar   ho-   disalarning
mohiyatini yoritish yoki aniqlash imkoni bo‘lmagan holda umumfan
uslublari va maxsus tarixiy uslublardan foydala- nish tavsiya etiladi.
Sinxron   tahlilda   nisbatan   ko‘proq   samara-   ga   erishishi   mumkin,
biroq   bu   holda   taraqqiyot   jarayoni   ochil-   may   qolishi   mumkin.
Tizimli — tuzilish jihatdan va funksional jihatdan tahlil esa haddan
tashqari   abstraktlashtirishga   va   formal-   lashtirishga   olib   kelishi
mumkin.
Tarixiy   manbalar   —   kishilik   jamiyati   o‘tmishini   hamda   tari xiy
jarayonlarni  o‘rganish imkonini  beradigan barcha obyekt-  lar, ya’ni
inson   qo‘li   bilan   yaratilgan   narsalarning   hammasi,   shuningdek,
atrof-muhit   bilan   munosabati   natijalari,   moddiy   madaniyat
namunalari,   yozma   yodgorliklar,   urf-odatlar,   maro-   simlar   va
boshqalar.   Tarixiy   manbalar   miqdori   chegarasiz,   bi roq   turli   tarixiy
davrlarga oid bo‘lgan manbalar miqdori bir-biri- dan farqlanadi.
Tarixiy   taqqoslash   uslubi   —   tarixiy   jarayon   tafsilotlari   aniq   va
ravshan   bo‘lmaganda   uning   mohiyatini   ochishga,   shuningdek, 308umumiylikni,   qonuniylikni,   takrorlanuvchanlikni   aniqlash   ham-   da
umumlashtirishga   va   tarixiy   parallellikni   yuzaga   chiqarish   uchun
qo‘llaniladi.
Taqqoslash   uslubi   dastlab   ma’rifatparvarlar   tomonidan   qo‘lla-
nilgan.   F.Volter   birinchilardan   bo‘lib   o‘zi   tomonidan   yaratilgan
tarixiy   kitoblarida   taqqoslash   uslubini   qo‘llagan,   biroq   bunda   bu
uslub   tarixiy   uslubga   nisbatan   ko'proq   vosita   sifatida   qo‘llanilgan.
XIX   asr   oxirlariga   kelib   bu   uslub   tarixiy   tadqiqotlarda,   ayniqsa
ijtimoiy-iqtisodiy   tarix   sohalarida   ancha   keng   o‘rin   tuta   boshla-   di.
Ikkinchi jahon urushidan keyingi yillarda  ayniqsa komparativ  uslub
keng   qo‘llanila   boshlandi.   Amalda   bironta   ham   tadqiqot   bu
uslublarni qo'llamasdan amalga oshirilmaydigan bo‘ldi.
Daliliy   materiallarni,   ma’lumotlarni   yig‘ish,   dalillarni   tizim-
lashtirish   va   tahlil   qilish   jarayonida   tarixchi   ko‘pgina   jarayon-
larning   mazmunidagi   o‘xshashlikni,   biroq   ayni   vaqtda   jarayon-
larning   zamon   va   makon   bo‘yicha   turliligi,   bir-biridan   farqlanishi
omillari   sababli   turlilik   kasb   etishini   va   yana   ayni   vaqtda   shaklan
umumiylikni ko‘rishi mumkin.
Mazkur   uslubning   bilish   jarayonidagi   mohiyati   uning   tari xiy
jarayonlarning mohiyatini tushuntirib berish uchun yo‘nalti- radigan
imkoniyatlaridadir.   Jarayonning   mohiyatini   anglash   va   tushunish
uchun uning o‘xshashlik va farqlanuvchi xususiyat- larini tushunish
kerak. Bu uslubning mantiqiy asosini analogiya tashkil etib, tadqiqot
obyektidagi   biror-bir   o‘xshashlik   asosida   jarayonning   boshqa
jihatlari haqida ham xulosalar chiqarilishi mumkin.
Tarixiy   taqqoslash   uslubi   tarixiy   jarayon   tafsilotlari   aniq   va
ravshan   bo‘lmaganda   uning   mohiyatini   ochishga,   shuningdek,
umumiylikni,   qonuniylikni,   takrorlanuvchanlikni   aniqlash   ham-   da
umumlashtirishga   va   tarixiy   parallellikni   yuzaga   chiqarish   uchun
imkon beradi. Bunda albatta bir qator talablarga rioya etishga to‘g‘ri
keladi.   Jumladan,   avvalo   taqqoslash   tarixiy   jara yonning   shaklan
o‘xshash   jihatlarini   emas,   balki   mohiyatini   aks   ettiruvchi   aniq   va
konkret   dalillar   (faktlar)   bilan   amalga   oshi-   rilishi   lozim,
ikkinchidan,   hodisalar   va   jarayonlarning   tipologi-   yasi   va   davrini 309yaxshi bilish va tushunish lozim. Taraqqiyotning bir bosqichida yoki
turli bosqichlarida  bo‘lgan bir xil va turli xil hodisalarni taqqoslash
mumkin.   Bir   holatda   mohiyat   o‘xshash-   lik   asosida   ochiladigan
bo‘lsa,   boshqa   holatda   turlilik   asosida   aniqlanishi   mumkin.   Biroq
ayni   vaqtda   tarixchidan   tarixiylik   ta-   moyilini   unutib   qo‘ymaslik
talab   etiladi.   Tarixiy   taqqoslash   uslu-   bini   qo‘llashda   bir   qator
cheklanishlarga   duch   kelish   mumkin.   Bu   uslub   real   voqelikning
turliligini tushunishga imkon bersada, konkret shakldagi xususiyatini
ko‘rsatib   berolmaydi.   Shuningdek,   tarixiy   taraqqiyot   sur’atining
tadqiqida   ham   tarixiy   taqqoslash   uslubidan   foydalanish   maqsadga
muvofiq   emas.   Mazkur   uslub-   ning   rasman   (shunchaki   qo‘llash,
qo‘llanishi   « кегак »   bo‘lganli-   gi   uchun   qo‘llash)   qoMlanilishi
xatoliklarga   olib   kelishi,   ko‘pgina   tarixiy   hodisalar   mohiyatining
noto‘g‘ri talqiniga  va tavsiflani-  shiga olib kelishi mumkin. Tarixiy
taqqoslash   uslubidan   boshqa   tadqiqot   uslublari   bilan   birgalikda
foydalanish   mumkin.   Afsuski,   tarixchilar   tomonidan   tarixiy
taqqoslash   uslubi   ko‘p   hollarda   analogiya   va   solishtirish   bilangina
qo‘llaniladi,   u   tadqiqotlar   ja-   rayonida   to‘liq   yuqoridagi   ko‘rsatib
o‘tilgan jihatlarini inobatga olgan holda kamdan kam qollaniladi.
Tarixiy   xaritalar   (kartalar)   —   tarixiy   voqealar   va   jarayonlar,
ularning   borishi,   sodir   bo‘lgan   joylari,   masalan,   qadimgi   sivi-
lizatsiyalar,   madaniy   markazlar,   davlatlar,   jang   va   to‘qnashuvlar
bo‘lgan joylar, savdo yo‘llari va chegaralar kabilarni aks ettiradi va
voqelikni tasavvur qilishda yordam beradi.
Tarixiy-genetik   uslub   —   tarixiy-genetik   uslub   va   retrospektiv
uslublar keng tarqalgan bo‘lib, ular tarixiy voqealarning tarkibi, va-
zifalari   va   o‘zgarishlami   ketma-ket   ochib   berishga   yo‘naltirilgan.
Tarixchi   I.   Kovalchenkoning   ta’kidlashiga   ko‘ra   mazkur   uslub lar
«mantiqiy   tabiati   bo‘yicha   bu   analitik   va   induktiv,   axborotning
bayon etilishga ko‘ra esa tavsifiydir». U sabab va oqibat o‘rtasidagi
bog‘liqlikni  aniqlashga   yo‘naltirilgan   bo‘lib,  u  yoki   bu  tarixiy   jara-
yonlarning   kelib   chiqishini   tahlil  qilishga  asoslanadi.  Bunda  tarixiy
voqea ham individual, ham konkret holatda ko‘rinadi.
Bu   metoddan   absolyutlashtirilgan   (mutlaqlashtirilgan)   holatda 310foydalanish   ayrim   xatoliklarga   olib   kelishi   mumkin.   Tarixiy   jara-
yonlarni   o‘rganishga   asosiy   urg‘u   berilgan   holda   bu   jarayonlarning
barqarorligini   yetarlicha   baholash   ham   mumkin   emas.   Shuningdek,
voqealarning   individualligi   va   takrorlanmasligini   ko‘rsatgan   holda
uning umumiylik kasb etishini ham e’tibordan chetda qoldirmas- lik
kerak. Bunda empirizmdan saqlash tavsiya etiladi.
Tarixiy-tipologik  uslub   — tipologiya  tarix  fanida  tarixiy  hodisa-
lar va jarayonlarni  umumiy alomatlari,  jihatlari,  mohiyatiga  qa- rab
ilmiy   asosda   guruhlarga   ajratish,   tasnif   (klassifikatsiya)   qilish.
Tipologik   uslub   tarixiy   jarayonlarning   mohiyatiga   asosan   tahlil
qilishdir   (I.Kovalchenko).   Pozitivistlarning   ta’kidlashicha,   ras-  man
tavsifiy   klassifikatsiyalash   natija   bermaydi.   Subyektiv   yon-   dashuv
tarixchi   tafakkuridagina   tiplarni   shakllantirishga   olib   ke-   ladi.
M.Veber   tomonidan   ilgari   surilgan   «ideal   tiplar»   nazariyasi
sotsiologlar   tomonidan   uzoq   vaqtgacha   qabul   qilinmadi   va   sodda-
lashtirilgan  holda talqin qilindi.  Bunda asosan gap bugungi kun- da
ma’lum   bo‘lgan   modellashtirish   haqida   borib,   hozirgi   vaqtda
tarixchilar bu uslubdan samarali foydalanmoqdalar.
I.Kovalchenko   tomonidan   taklif   etilgan   guruhlar   (turlar)   de-
duktiv yondashuv va nazariy tahlil jihatlari bilan ajralib turadi. Sifat
xususiyati   bilan   aniqlashtirishning   belgilari   ajratib   ko‘rsa-   tilib,
tadqiqot obyektining u yoki bu tipga mansubligini aniqlash mumkin
ekanligi   ta’kidlanadi.   Bu   yondashuv   keyinchalik   un-   ga   matematik
uslublarni   tadqiqot   jarayonida   qo‘llash   uchun   asos   bo‘lib   xizmat
qilgan edi.
Tarixshunoslik   — (yunon  tilida   «historia»  —  tarix  va  «grapho»
—   yozaman)   —   fanning   tarixini   o‘rganadigan   fan.   Aynan   ma’no-
dagi tushunchasi esa ilmiy tadqiqotning bir qismi bo‘lib, aniq ilmiy
mavzuning o‘rganilishi darajasini ochib beradi.
Tasniflash  - qarang: klassifikatsiya.
Tahlil  — qarang: analiz.
Tekstologiya   —   matnshunoslik.   Yordamchi   tarix,   filologiya,
madaniyatshunoslik   fanlari   sohasi   bo‘lib,   yozuv,   adabiyot,   folk-
lorning   yaratilishini   o‘rganadi,   ularning   tanqidiy   tahlil   qiladi   va 311«tekshiruv»dan ohkazadi, matnlarni keying: tadqiqotlar va nashr- lar
uchun tayyorlashni amalga oshiradi.
Tizimlilik   (sistemalilik)   tamoyili   —   sistema   —   muayyan   tarzda
o'zaro bog‘langan va bir qadar yaxlitlikni tashkil etadigan elementlar
majmuyi.   Tarmoq,   shoxobcha,   birlik,   butunlik   tashkil   etuvchi
narsalar   majmuyi.   Tarix   fanida   umumiy   yaxlit   tarixiy   ja-
rayonlarning   tarkibini   tashkil   etuvchi   tarixiy   jarayonlar,   voqealar,
hodisalar majmuyi.
XIX   asrda   tarixchilar   jamiyatni,   tarixiy   voqealarni   tizimli lik
asosida   (sistemalashtirib)   o‘rgana   boshlagan   bo‘lsalar,   XX   asr-   ga
kelib   barcha   fanlar   tadqiqotlarida   tizimlilik   uslubidan   foydala-   nish
asosiy o‘rin tutib bora boshladi, bunda tadqiqot obyektiga sababiylik
va   kelib   chiqishidagi   hamda   vazifaviy   aloqadorligi   xu-
susiyatlaridan   kelib   chiqqan   holda   murakkab   tuzilmali   tizim   sifa-
tida qaraldi.
Tipologiya   —   tarix   fanida   tarixiy   hodisalar   va   jarayonlarni
umumiy   alomatlari,   jihatlari,   mohiyatiga   qarab   ilmiy   asosda   gu-
ruhlarga   ajratish,   tasnif   (klassifikatsiya)   qilish.   Tipologik   uslub
tarixiy   jarayonlarning   mohiyatiga   asosan   tahlil   qilishdir   (I.Koval-
chenko). Yana qarang: klassifikatsiya.
Tipologiyalash   —   tarixiy   jarayonlar   va   hodisalarni   umumiy   alo-
matlariga   asoslanib   guruhlarga,   turkumlarga   ajratish.   Yana   qa rang:
klassifikatsiya, tipologiya.
Uslub  — qarang: metod
Fan  tarixi   — tarix  fani ilm-fanga kashfiyotlar ro‘yxati  sifati- da
emas,   balki   inson   faoliyatining   mahsuli   va   ayni   vaqtda   jamiyat   va
madaniy   hayotning   ajralmas   bir   bo‘lagi   sifatida   qaraydi.   Ilm-   fan
ijtimoiy va mafkuraviy xususiyatga ega. Ayni vaqtda tarix- chilardan
ilm-fanning ilmiy bo‘lmagan tafakkur mahsuli bo‘lgan (astrologiya,
alkimyo   va   boshq.)   fanlarni   ilmiy   fanlar   bilan   ara-   lashtirib
yubormaslik   talab   etiladi.   Bu   sohaning   tarixiy   tadqiqot-   lari
jarayonida   ilm-fan  va   jamiyat   o‘rtasidagi   aloqalar   ya   bog‘liq-   likka
alohida e’tibor qaratilishi kerak.
Fanlararo   yondashuv   —   qarang:   Tarix   fanining   boshqa   fanlar 312bilan aloqadorligi.
Fanning   metodologiyasi   —   fanning   ilmiy   tadqiqot   komponent-
lariga   —   tadqiqot   obyektiga,   tadqiqot   predmeti   va   predmet   tahlili-
ga,   tadqiqotning   (yoki   muammoning)   vazifalariga,   mazku г   qo‘yd-
gan   muammoning   yechimini   topish   yoki   tadqiqot   oldiga   qo‘yilgan
vazifalarning   hal   etilishida   muhim   o‘rin   tutuvchi   va   eng   samara-   li
hamda   maqbul   hisoblangan   tadqiqot   vositalari   (metodlari)ning
umumiy   xususiyatlariga,  tadqiqot  oldiga qo‘yiigan  vazifalarning  hal
etilishi jarayonida tadqiqotchi tomonidan amalga oshiriladigan ishlar
va   tadqiqotlar   bosqichlarining   ketma-ketligini   shakllantirish   kabi
omillarga   tavsif   beradi.   Fan   metodologiyasining   eng   muhim
vazifalaridan   biri   tadqiqot   muammosining   qo‘yilishi,   ilmiy   naza-
riyalar   va   tadqiqot   predmetining   tanlab   olinishi   va   tartibga   so-
linishi,   shuningdek,   qo‘lga   kiritilgan   ilmiy   natijalarning   ularning
haqqoniyligi   nuqtayi   nazaridan   tekshirilishi,   ya’ni   o‘rganilayotgan
obyektning o‘rganilishini amalga oshirish sanaladi.
Fatalist   —   taqdirga   ishonuvchi,   taqdir,   peshanaga   yozilgani,
qismatga   bitilgani   sodir   bo‘ladi,deb   hisoblaydi,   fatalistlar   (tarix
fanida)   voqealar   sodir   bo‘lishi   muqarrar,   uni   muhokama   qilish
maqsadga   muvofiq   emas,   deb   hisoblovchilar.   Fatalistlarning   fikri-
cha,   tarix   o‘zining   avvaldan   ma’lum   yo‘lida   g'ildirab   kelaveradi,
unda hamma narsa qonuniy va zaruriy, inson esa shiddat bilan so dir
bo‘layotgan bu jarayonda mayda va arzimas payrahadir (ya’ni inson
tarixiy jarayonning sodir bo‘lishida hech qanday rol o‘yna- maydi va
unga ta’sir ko‘rsata olmaydi) deb hisoblaydilar.
Feminizm  — yunon mifologiyasidagi adolat ma’budasi Femi- da
nomi   bilan   ramziy   bog‘langan   bo‘lib,   XX   asrda   ayollarning   er-
kaklar bilan teng huquqli bo‘lishi g‘oyasi.
Xronologik   uslub   —   voqealarning   ketma-ket   sodir   bo‘lishiga
asoslangan,   voqea   va   hodisalarni   xronologik   tartibda   bayon   qi-
lishga yo‘naltirilgan tarixiy tadqiqot uslubi.
Har   bir   tarixchi   tomonidan   qo‘llanilib,   tarixiy   jarayonlarning
vaqt   bo‘yicha   (xronologik)   ketma-ketlikda   o'rganish   imkonini
beradi.   Biroq   bunda   e’tiborga   molik   faktlarni   diqqatdan   chetda 313qoldirmaslik   kerak.   Ayrim   hollarda,   ya’ni   tarixchilar   tomonidan
ayrim   dalillarning   (faktlarning)   mazkur   tizimga   jalb   eta   olmagan
hollarida tarixiy jarayonning tavsifidagi noaniqlikka yo‘l qo‘yili- shi
mumkin. Bu uslubning bir ko‘rinishi muammoviy-xronologik uslub
bo‘lib,   yirik   tadqiqot   mavzusini   tadqiqot   jarayonida   bir   ne-   cha
qismga bo‘lib, ularning har biri bo‘yicha alohida xronologik jihatdan
ketma-ketlikda tadqiqot amalga oshiriladi.
Xronologiya   — (yunon. xronos — vaqt, logos-tushuncha, bi lim;
vaqt haqida  tushuncha) qadimgi xalqlar  orasida va mam- lakatlarda
amalda bo‘lgan yil hisobi va taqvimni o‘rganuvchi so- ha. Muayyan
bir   vaqtdan   boshlab   tarixni   hisoblab   borish   haqidagi   fan,
voqealarning   tarixi,   vaqti   ketma-ket   ko'rsatib   tuzilgan   jadval   yoki
yozilgan ro‘yxat.
Abu   Rayhon   Beruniyning   «Osor   ul-boqiya»   («Qadimgi
xalqlardan   qolgan   yodgorliklar»)   nomli   asari   turli   taqvimlarni
o‘rganishga   bag‘ishlangani   uchun   Yevropada   «Xronologiya»   nomi
bilan mashhur.
Harbiy   tarix   —   tarix   fanining   eng   qadimiy   tarmoqlaridan   biri-
dir.   Hatto   «tarixning   otasi»   Gerodot   va   boshqa   antik   davr   tarixchi-
lari   ham  qadimda  sodir  bo‘lgan  urushlar  haqida  alohida  va   ko‘plab
ma’lumotlar yozib qoldirganlar. XVIII asrdan boshlab esa harbiy ta -
rix   haibiy   to‘qnashuvlar   tarixi   sifatida   rivojlana   boshladi.   XIX   asr
oxiri — XX asr boshlaridan boshlab, urushlar xususiyatidagi yuzaga
kel-   gan   o‘zgarishlar   ta’sirida   harbiy   tarix   sohasida   nafaqat   harbiy
soha-   ga   aloqador   masalalarning   o‘zinigina,   balki   jamiyat
taraqqiyotiga   alo-   qador   masalalar   o‘rganila   boshlandi.   Ikkinchi
jahon   urushidan   so‘ng,   harbiy   tarix   fani   sohasi   tarkibiga
urushayotgan   mamlakatlar   va   dav-   latlaming   ijtimoiy-iqtisodiy
tarbdni o‘rganish sohalari ham qo‘shildi. Hozirgi vaqtda harbiy tarix
predmeti   birmuncha   kengroq   tusda,   ya’ni   «urush   va   jamiyat»
tushunchasiga   ega   bo‘lib,   ayrim   vaqtlarda   harbiy   mutaxassislar
harbiy harakatlarni o‘rganish uchun ham jalb etiladi.
Harbiy tarix fani   — tarix fanining tarkibiy qismi boMib, urush -
lar,   harbiy   jang   san’ati,   qurolli   kuchlar,   harbiy   texnika   va   harbiy 314bilim berish, harbiy qo‘mondonlar, qo‘shinlar, davlatlarning har- biy
faoliyati tajribalarini o‘rganadi.
Harbiy   tarix   fanining   tarmoqlariga   urushlar   tarixi,   harbiy   jang
san’ati   tarixi,   qurolli   kuchlarning   shakllanishi   va   tuzilishi   tarixi,
harbiy   o‘q   otar   qurollar   va   harbiy   texnikaning   paydo   bo‘lishi   va
rivojlanishi   tarixi,   harbiy   qismlar   tarixi   va   harbiy   tafakkur   tari xi
kiradi.   Shimingdek,   harbiy   tarixshunoslik,   harbiy   arxeologiya,
harbiy  arxivografiya,   harbiy  statistika   sohalari  harbiy  tarix   fani ning
maxsus tarmoqlari sanaladi.
Harbiy soha va uning taraqqiy etib borish jarayoni haqida asosiy
tushunchalarni   berish   imkoniyatiga   ega   bo‘lgan   urushlar   tarixi
hamda   harbiy   jang   san’ati   tarixi   harbiy   tarix   fanining   ye-   takchi
tarmoqlari hisoblanadi.
Harbiy   tarix   fani   ham   boshqa   fanlar   kabi   ma’lum   bil   imlar   so-
hasiga   tayanadi   va   o‘ziga   xos   an’anaviylikka   ega.   Siyosiy   qarash-
lar,   metodologik   va   nazariy   yondashuvlar   ta’sirida   urushlarning
xususiyatlari,   mohiyati   va   o'rniga   baho   berishda   turlicha   yoritilish
hollari   ham   mavjud.   Shundan   kelib   chiqqan   holda   XXI   asr   ta-
rixchilari   oldidagi   asosiy   vazifalardan   biri   urushlar   tarixiga,   har biy
harakatlar   tarixiga   qat’iy   obyektivlik,   sof   ilmiylik   va   tarixiylik
nuqtayi nazaridan yondashish sanaladi.
Empirizm   —   nazariy   umumlashtirishni   inkor   qilib,   hissiy
idrokni,   tajribani   bilishning   birdan   bir   manbaidir,   deb   biladigan
falsafiy   yo‘nalish,   nazariyadan   ko‘ra   amaliy   faoliyatga   ko‘proq
moyil bo‘lishlik, amaliy faoliyatga moyillik.
Epigrafika   — paleografiya fanining bir tarmog‘i bo‘lib, (yunon.
epi   —   ustida,   tepasida,   grapho   —   yozuv;   biron   narsa;   buyum   us-
tidagi   yozuv) tarix   fani  boMimi   bo‘lib,  yog‘ochga  (taxtaga),  daraxt
po‘stlog‘iga,   sopolga,   toshga,   charmga,   metallarga,   toshbaqa   ko-
salari va boshqalarga bitilgan alohida belgilar, so‘zlar va matn- larni
o‘rganadi.
ADABIYOTLAR
1. Karimov   I.A.   Bizdan   ozod   va   obod   Vatan   qolsin.   —   T.:
«O‘zbekiston», 1996. 3152. Karimov  I.A. Tarixiy   xotirasiz  kelajak  yo‘q.  — T.:   «Sharq».
1998.
3. Karimov LA. O‘zbekiston mustaqillikka erishish ostonasi- da.
— T.: «O‘zbekiston», 2011.
4. Karimov   I.A.   Yuksak   ma’naviyat   —   yengilmas   kuch.   —   T.:
«Ma’naviyat», 2008.
5. Mirziyoyev   Sh.M.   Buyuk   kelajagimizni   mard   va   olijanob
xalqimiz bilan birga quramiz. — T.: «O‘zbekiston», 2017, 488 bet.
6. Mirziyoyev   Sh.M.   Erkin   va   farovon,   demokratik   O‘zbekis-
ton davlatini birgalikda barpo etamiz. — T.: «O‘zbekiston», 2016, 5
6-bet.
7. Mirziyoyev   Sh.M.   Qonun   ustuvorligi   va   inson   manfaatlarini
ta’minlash — yurt taraqqiyoti  va xalq faravonligining garovi.— T.:
«O‘zbekiston», 2017, 48-bet.
8. Mirziyoyev   Sh.M.   Tanqidiy   tahlil,   qat’iy   tartib   intizom   va
shaxsiy javobgarlik — har bir rahbar faoliyatining kundalik qoida- si
bo‘lishi kerak. — T.: «O‘zbekiston», 2017, 104-bet.
9. «Pedagogik   kadrlar   tayyorlash:   tarixiylik,   zamonaviylik,
istiqbol» respublika ilmiy-amaliy konferensiyasi materiallari. — T.:
2015-yil.
10. «O‘zbekiston   milliy   ensiklopediyasi».   Davlat   ilmiy   nashri-
yoti, 2004, 8-jild. 274-b.
11. Abu Rayhon Beruniy. 100 hikmat. — T.: Fan. 1993.
12. Abu   Rayhon   Beruniy.   Tanlangan   asarlar.   Qadimgi
xalqlardan qolgan yodgorliklar. - T.: Fan. 1968.
13. Abu   Rayhon   Beruniy.   Tanlangan   asarlar.   Hindiston.   —   T.:
Fan. 1968.
14. Abulg‘ozi   Baxodirxon.   «Shajarai   turk».   —   T.:   «Cho‘lpon»
1992.
15. Aytmatov Ch., Shoxonov M. Qoyada qolgan ko‘z yosh- lar.  /
Hokimiyat   va   ma’naviyat   yoki   podshohlar,   xonlar,   qirol-   lar,
prezidentlar   faoliyatiga   bir   nazar.   -   «Jahon   adabiyoti»   jurna-   li,
1997-yil, №1. 7-56-bb.
16. Aliyev Z. Mahmudxo‘ja Behbudiy. — T., 1994. 31617. Алимова   Д.А.   История   как   история,   история   как   наука.
T . I .  Историческое сознание. — Т.: «Узбекистан». 2008.
18. Алимова   Д.А.   История   как   история,   история   как   наука.
Т.Н. Феномен джадидизма. — Т.: «Узбекистан». 2009.
19. Аристотель. Сочинения: В 4 т. — М., 1984. Т. 4.
20. Asqarov A.  O‘zbekiston  mustaqillik sharoitida tarix fanining
vazifalari. «O‘zbekistonda ijtimoiy fanlar», 1992-yil, 7—8-sonlar.
21. Atadjanov   Sh.,   Ilxomov   Z.,   Ishquvvatov   V.,   Allayeva   N.
O‘zbek xonliklari tarixshunosligi. — T.: Yangi asr avlodi. 2011.
22. Афанасьев Ю.Н. История против эклектики. М. 1980.
23. Барг   М.А.   «Историческое   время»:   методологический
аспект // Новая и новейшая история. 1990. № 1. С. 66—67.
24. Баринова   Е.П.,   Иполлитов   Г.М.,   Бобкова   Е.Ю.   Основы
теории  и методологии  исторической  науки:  Учебное  пособие  в
схемах. — М.б 2010
25. Бибиков  Г.Н., Бибикова  Л.В. Методология  современной
истории: историографический очерк. — М.: Фонд современной
истории, Издательство Московского университета, 2011. 208.
26. Блок М. «Апология истории или ремесло историка».
- М., 1973. ^
27. Бродель   Ф.   История   и   общественные   науки.
Историческая   деятельность   //   Философия   и   методология
истории. Благовещенск, 2000. С. 133.
28. Вен П. Как пишут историю: опыт эпистемологии. — М.,
2003.
29. Гринин   Л.   Е.   Теория,   методология   и   философия
истории: очерки развития исторической мысли от древности до
середины XIX века. Лекция 4. Философско-историческая мысль
в   Средние   века.   Византия,   Русь,   арабский   мир,   Китай   /
Философия   и   общество.   Выпуск   №2   (58)   /   2010.   http://www .
socionauki.ru
30. Грязнов  В.М. Методология   научного   творчества.  —  М.:
РУДН, 2000.
31. Davronov Z. Ilmiy ijod metodologiyasi. — T.: Iqtisod-Moli- 317ya, 2007.
32. Jadidchilik:   Islohot,   yangilanish,   mustaqillik,   taraqqiyot
uchun kurash. To‘plam. — T.: Universitet. 1999
33. Jo‘raev   N.   Tarix   falsafasining   nazariy   asoslari.   —   T.:
Ma’naviyat. 2008.
34. Ibrat. Tarixi Farg‘ona — T.: Meros. 1991.
35. Ibrohimov A. Bizkim o‘zbeklar.... - T.: «Sharq», 1999.
36. Иванов   Г.М.   и   др.   Методологические   проблемы
исторического познания. — М., 1981.
37. Ilhomov Z. Tarix fani metodologiyasi (tarixiy bilish, ta- rixiy
ong va tarixiy xotira). Nizomiy nomidagi TDPU, 2015.
38. Илхамов   3.   Теория  логичности   и интерпретации  фактов
в   историческом   познании.   IV   Международная   научно -
практическая конференция. г.Таганрог. Россия. 2016 г.
39. Ilhomov   Z.,   Ismatullayev   F.   Abu   Rayhon   Beruniy   va   ta rix
fani   tadqiqot   uslublarining   nazariy   masalalari.   Tarixiy   man-
bashunoslik,   tarixnavislik,   tarix   tadqiqoti   metodlari   va   meto-
dologiyasining   dolzarb   masalalari»   mavzusidagi   Respublika   ilmiy
nazariy konferensiyasi. — T., 2015.
40. Ilhomov   Z.   Sharq   tarix   falsafasi   haqida   mulohazalar.   Ilk
o‘zbek   davlatchiligi   tarixi.   Respublika   ilmiy   konferensiyasi.   —   T.,
2010 .
41. Ilhomov Z.A. Tarix fani metodologiyasi. — T, 2013.
42. Ilhomov Z.A. Tarix fani metodologiyasi (tadqiqot uslub- lari
va term in lari ning izohli lug‘ati). — T, 2013.
43. Историческое   познание   сегодня,   http ://   istori -   уа-   s   -
drevneyshih - vremyon .
44. Ковальченко Д.И. Методы исторического
исследования. - М.: Наука, 2003.
45. Ковальченко И.Д. Методы исторического
исследования. —М.: Наука, 1987.
46. Коллингвуд   Р.   Дж.   Идея   истории;   Автобиография.   —
М., 1980.
47. Лаптева   М.П.   Теория   и   методология   истории:   курс 318лекций / М.П. Лаптева; Перм. гос. ун-т. — Пермь, 2006. С.159-
160.
48. Лотман Ю.М. Культура и взрыв. — М., 1992.
49. Madraimov A., Fuzailova G. Tarixiy manbashunoslik.  —  Т .,
2005.
50. Математические модели исторических процессов. — М,
1996.
51. Мелконян   Э.Л.   Проблемы   сравнительного   метода   в
историческом знании. Ереван. 1981.
52. Mirzo Ulug‘bek. To‘rt ulus tarixi. — T.: «Cho‘lpon». 1993.
4-b.
53. Mullo Olim Mahdumhoja. Tarixi Turkiston. — T.: 2010.
54. Muhammad   Yusuf   Bayoniy   «Shajarai   Xorazmshoxiy».   —
T.: Meros. 1991.
55. Нормативны   материалы   по   оформлению   диссертации   и
автореферата.   Методические   указания.   Под   редакцией
Мухитдинова М. — Т, 2003.
56. Парфёнов   И.Д.   Методология   исторической   науки.
Саратов. 2001.
57. Перегудов   Л..   Методология   научных   исследований.   —
Ташкент, 2002.
58. Peregudov   L . V .,   Saidov   М.Х.,   Aliqulov   D . E .   llmiy   ijod
metodologiyasi . —  T : « Moliya »  nashriyoti , 2002.
59. Репина   Л.   П.   История   исторического   знания:   пособие
для вузов / А. П. Репина, В. В. Зверева, М. Ю. Парамонова. — 2-
е изд., стереотип. — М.: Дрофа, 2006. 45-6.
60. Репина   Л.П.   «Новая   историческая   наука   и   социальная
история». — М., 1998.
61. Розен   В.Р.   Рецензии   на   кн   Alberuni ’ s ,   India .   Записки
Восточного   отделения   импер.   Русского   Археологического
общества. Спб. III, 1889.
62. Савельева   И.М.,   Полетаев   А.В.   «История   и   время».
1997.
63. Саифназаров   И.,   Никитченко   Г.,   Касымов   Б.   Методо - 319логия научного творчества. — Т.: Янги аср авлоди, 2004.
64. Смоленский Н.И. Теория и методология истории. — М.:
«Академия». 2007.
65. Смоленский   Н.И.   Теория   и   методология   истории:   учеб,
пособие   для   студ.   высш.   учеб,   заведений.   2-е   изд.,   —   М.:
Издательский центр «Академия», 2008. С. 16.
66. Сорокин П.А. Голод как фактор. — М., 2003. С. 4.
67. Sulaymonova   F.   Sharq   va   G‘arb.   —   T:   «O‘zbekiston».
1997.
68. Tarix,   mustaqillik,   milliy   g‘oya.   Respublika   ilmiy-nazariy
anjumani materiallari. — T.: Akademiya, 2001.
69. Тацит. Анналы. —Л.,  1969. “Ill, 65.
70. Temur   va   Ulug'bek   davri   tarixi.   —   T:   Qomuslar   bosh
tahririyati. 1996.
71. Temur   tuzuklari.   —   Toshkent:   G‘.G‘ulom   nomidagi   adabi-
yot va san’at nashriyoti, 1997.
72. Tojiyev M. va boshq. Ta’lim jarayonida zamonaviy axborot
texnologiyalari. — T., 2001.
73. Топольский  E .  Методология истории. Варшава.  1968.
74. XXI asrda ijtimoiy-siyosiy jarayonlar. O‘zMU. 2008.
75. Xolbayev   S.   Tarix   fanining   metodologik   asoslari   va   ta-
moyillari masalasi (I.Karimovning asarlari misolida).  //  Ijtimoiy fikr.
Inson huquqlari, 2004, N1, 140-147 b.
76. O‘zbek   xalqi   va   davlatchiligi   tarixi   konsepsiyasi   //   O‘zbe-
kiston tarixi. 1999, 1-son.
77. O‘zbek   davlatchiligi   tarixi:   muammo   va   izlanishlar.   Res-
publika ilmiy amaliy konferensiya materiallari to‘plami. - T.,  2012 .
78. O‘zbekiston   milliy   ensiklopediyasi   davlat   ilmiy   nashriyoti,
2004, 8-jild. 274—279-bb.
79. O‘zbekiston   Respublikasi   Prezidenti   Islom   Karimovning
«O‘zbekiston mustaqillikka erishish ostonasida» kitobini o‘rga- nish
bo‘yicha   o‘quv-uslubiy   qo'llanma.   —   T.:   «O'qituvchi»   nashri-   yot-
matbaa ijodiy uyi. 2012.
80. O‘zbekiston   tarixining   dolzarb   muammolariga   yangi 320chizgilar. — T., 1999.
81. O‘zbekistonning yangi tarixi. Birinchi kitob. Turkiston chor
Rossiyasi mustamlakasi davrida. — T.: «Sharq». 2000.
82. O‘zbekistonning   yangi   tarixi.   Ikkinchi   kitob.   O‘zbekiston
Sovet mustamlakachiligi davrida. — T.: «Sharq». 2000.
83. O‘zbekistonning   yangi   tarixi.   Konsepsual   —   metodologik
muammolar. — T.: «Akademiya».
84. Февр Л. Бои за историю.  —  M .,  1991.
85. Фролова   Е.А.   История   арабо-мусульманской
философии. Средние в.а и современность: Учебное пособие. —
М., 2006.
86. Халфин   Н.А.   Присоединение   Средней   Азии   к   России
(60-80 гг. XIX в). - М.: Наука, 1965.
87. Sharaflddin Ali Yazdiy. Zafarnoma.  —  Т .: Kamalak,
1994.
88. Shoniyozov K.Sh. O‘zbek xalqining shakllanishi jarayoni. -
T.: «Sharq», 2001.
89. Ясперс К. Смысл и назначение истории. — М., 1991.
90. www.Ziyo.net .
91. www.uznet.net .
MUNDARIJA
TARIX FANI METODOLOGIYASI O‘zbekiston 
Respublikasi Oliy va o‘rta maxsus ta’lim 
vazirligi tomonidan oliy o‘quv yurtlarining 
Sal10601 — Ijtimoiy-gumanitarfanlarni o‘qitish
metodikasi (tarix) yo‘nalishi talabalari uchun
o‘quv qo‘llanma sifatida tavsiya etilgan 
O‘zbekiston faylasuflari milliy jamiyati 
nashriyoti TOSHKENT - 2018 ................... 3
SO‘ZBOSHI ....................................................................................... 5 321KIRISH ............................................................................................... 7
O‘zbekistonda tarix fani rivojlanishining tarixiy yo‘li haqida ......... 26
O‘zbekiston tarixini o‘rganishning tarixshunoslik masalalari .......... 33
Tayanch tushunchalar: ...................................................................... 39
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ......................................... 39
Tarix fanining tarmoqlari .................................................................. 63
Tayanch tushunchalar: ...................................................................... 70
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ......................................... 70
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................... 70
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ......................................... 88
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 119
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 119 322Tayanch tushunchalar: .................................................................... 126
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 126
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 127
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 139
Mavzuga aloqador so‘zIarning izohli lug‘ati: ................................ 140
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 156
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 157
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 166
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 176
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 176
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 191
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 192 323Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 201
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 201
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 209
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 210
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 216
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 216
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 229
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 229
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 243
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 243
Tadqiqotning   axborot-manbaviy   asoslarini   aniqlash   va   tadqiqot
uslublarini tanlash ........................................................................... 248 324Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 256
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 257
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar: ....................................... 268
Mavzuga aloqador so‘zlarning izohli lug‘ati: ................................. 268
XULOSA ........................................................................................ 269
GLOSSARIY .................................................................................. 270
ADABIYOTLAR ........................................................................... 314
TARIX FANI METODOLOGIYASI ................ 325 TARIX FANI METODOLOGIYASI
o‘quv qo'Uanma
Muharrir  M.Tursunova
Musahhih  H. Zakirova
Dizayner  A. Aubakirov
O‘zbekiston faylasuflari milliy jamiyati nashriyoti,
100029, Toshkent shahri, Matbuotchilar ko‘chasi, 32-uy.
Tel./faks: 239-88-61.
Nashriyot litsenziyasi: AI №216, 03.08.2012.
16.10.2018.   «Uz-Times»   garniturasi.   Ofset   usulida   chop   etildi.   Qog‘oz
bichimi 60x84 7
16 . Shartli bosma tabog‘i 20,25. Nashriyot bosma tabog'i 21,0.
Adadi 200 nusxa.
Buyurtma №10.
«FAYLASUFLAR» MCHJ bosmaxonasida chop etildi.
Manzil: Toshkent shahri, Matbuotchilar ko‘chasi, 32-uy. «O‘zbekiston fayiasuflari milliy jamiyati»
nashriyoti
2
Смоленский   Н.И.   Теория   и   методология
истории. С. 34. ISBN 978-9943-5488-3-
1

TARIX FANI METODOLOGIYASI KITOBI

Купить
  • Похожие документы

  • Sovet ittifoqida siyosiy mojarolar
  • O'rta asrlarda yer-suv munosabatlari
  • Koreya Choson XVIII- XIX asrlarda
  • Somoniylar davlati va oʻrta Osiyoda tutgan oʻrni
  • Abdullaxon II davrida Buxoro xonligi

Подтвердить покупку

Да Нет

© Copyright 2019-2025. Created by Foreach.Soft

  • Инструкция по снятию с баланса
  • Контакты
  • Инструкция использования сайта
  • Инструкция загрузки документов
  • O'zbekcha