Войти Регистрация

Docx

  • Рефераты
  • Дипломные работы
  • Прочее
    • Презентации
    • Рефераты
    • Курсовые работы
    • Дипломные работы
    • Диссертациии
    • Образовательные программы
    • Инфографика
    • Книги
    • Тесты

Информация о документе

Цена 15000UZS
Размер 67.1KB
Покупки 0
Дата загрузки 24 Май 2024
Расширение docx
Раздел Курсовые работы
Предмет История

Продавец

Samandar Dehqonov

Дата регистрации 02 Апрель 2024

170 Продаж

Xorazmshoxlar va Chingizxon davlati o‘rtasidagi munosabat

Купить
 
MUNDARIJA 
KIRISH ………………………………………………………………………………………….…………….. 2-5
I BOB.   XORAZMSHOHLAR DAVLATINING TASHKIL TOPISHI ……... 6-16
1.1.   Anushteginiylarning   hokimyat   tepasiga   kelishi ………………………….…………….. 6-
12 
1.2.   Xorazmshoxlar   davlatining   olib   borgan   diplomatik   aloqlari …………………..... 13-
16
II   BOB.   MO‘G‘ULLAR   ISTILOSI   ARAFASIDA   XORAZMSHOHLAR
DAVLATIDAGI   VAZIYAT.   CHINGIZXON   VA   MUHAMMAD
XORAZMSHOH   O‘RTASIDAGI   MUNOSABAT …………………………………... 17-
30
2.1.   Chingizxon   va   Sulton   Xorazmshox   munosabatlari   tarixi ………………………… 17-
25
2.2. Xorazmshoxlar va Chingizxon davlati o‘rtasidagi munosabatning buzilishi va
yakuni ……………………………………………………………………………………………………….. 26-30
XULOSA ………………………………………………………………………………….………………. 31-32
FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI ……………………………….. 33-35
1  
KIRISH
Kurs   ishi   mavzusining   dolzarbligi.   O‘zbekiston   Respublikasining
mustaqilligi yillarida xalqimizning manaviy merosining asosi bo‘lgan o‘tmish tarix
e‘tibor   kuchayib,   uning   har   tomonlama,   chuqur   va   haqqoniy   yoritilishiga   e‘tibor
kuchaydi.   Yurtboshimiz   ta‘kidlagandek,   tarix   millatning   haqiqiy   tarbiyasiga
aylanib bormoqda, buyuk ajdodlarimizning ishlari va jasoratlari tarixiy xotiramizni
jonlantirib yangi fuqorolik ongini shakillantirmoqda. 
O‘zbekiston   Respublikasi   prezidenti   Shavkat   Mirziyoyev   tariximiz   haqida
quyidagilarni   aytadi   -   “Hamma   o z   tarixini   ulug laydi.   Lekin   bizningʻ ʻ
mamlakatimizdagidek   boy   tarix,   bobolarimizdek   buyuk   allomalar   hech   qayerda
yo q.   Bu   merosni   chuqur   o rganishimiz,   xalqimizga,   dunyoga   еtkaza   bilishimiz	
ʻ ʻ
kerak.   Bu   markazga   kelgan   odam   tariximiz   haqida   to la   tasavvurga   ega   bo lishi,	
ʻ ʻ
katta ma naviyat olib ketishi zarur”	
ʼ 1
. XII asrning so‘nggi choragi va XIII asrning
birinchi   yarmida   Xorazmshohlar   sulolasi   Markaziy   Osiyo   tarixiy   jarayonlariga
katta ta‘sir ko‘rsatgan siyosiy kuchga aylanib, o‘zining yirik davlatini shakllantira
oldi.
Shuningdek,   qoraxitoylarning   Markaziy   Osiyoga   kirib   kelishi   natijasida
qoraxoniylar   va   saljuqiylarning   tarix   sahnasidan   ketishlari   Xorazmning   mustaqil
davlatga   aylanish   uchun   zamin   yaratilgan.   Bu   davrda   Xorazmda   hukronlik
qilayotgan   Anushteginlar   Xorazmshohlar   davlatiga   asos   soldilar.   Anushteginlar
davrida   (1097-1231)   Markaziy   Osiyoda   iqtisodiy-ciyosiy   va   madaniy   yuksalish
davri bo‘ldi. O‘ziga xos davlat boshqaruv tizimi, ma‘muriy-hududiy tuzilmaga ega
mazkur   saltanat,   bu   borada,   o‘zidan   oldingi   barcha   musulmon   davlatlarining
tajribasiga   suyandi.   IX   asrda   boshlangan   Renessans,   ya‘ni   Uyg‘onish   davrida
Xorazmshohlar sulolasi o‘zining yuksalishiga erishdi.  
Tadqiqotning   mavzusining   obyekti.   Ushbu   kurs   ishining   ob’ekti
Xorazmshohlar   va   Chingizxon   davlati   o‘rtasidagi   munosabatlar   va   ularning
diplomatik aloqalarini o‘rganish hisoblanadi.
1
  Mirziyoev   Sh.M.   Erkin   va   farovon   demokratik   O‘zbekiston   davlatini   birgalikda   barpo   etamiz.   -   Toshkent:
O‘zbekiston. 2016.  -  B.13. 
2  
Tadqiqotning   mavzusining   predmeti.   Kurs   ishining   predmeti
Xorazmshohlar   va   Chingizxon   davlati   o‘rtasidagi   diplomatik   aloqalarning   o‘ziga
xos xususiyatlari hisoblanadi.
Davriy   (xronologik)   tuzulishi:   Mazkur   kurs   ishining   xronologik   davri   XII-
XIII asrlarni qamrab oladi.
Tadqiqotning   usullari:   tarixiylik,   tizimlashtirish,   qiyosiy,
muammoviyxronologik   hamda   fanlararo   yondashuv   kabi   ilmiy   tadqiqot   usullari
hamda xolislik tamoyillaridan foydalanildi.
Kurs   ishining   maqsadi   va   vazifasi.   Markaziy   Osiyoning   Anushtegin   –
Xorazmshohlarning   Chingizxon   davlati   bilan   olib   brogan   siyosiy   va   diplomatik
aloqalarni yoritish va taxlil etish asosiy maqsad qilib belgilangan.
Mazkur   kurs   ishi   tariximizning   ochilmagan   yoki   qayta-qayta   tahlillarga
muhtoj   bo‘lgan   sahifalaridan   hisoblangan   Chingizxon   bilan   Muhammad
Xorazmshoh   o‘rtasidagi   tarixga,   diplomatik   jarayonlarga   va   Chingizxonning
Markaziy Osiyoga  qilgan bosqinchilik yurishlarining asl  maqsadlariga  qaratilgan.
Unda   o‘z   davrining   ikki   buyuk   hukmdorlari   to‘qnashuvining   vujudga   kelishi
sabablari,   omillari   va   natijalari   sharq   manbalari   va   zamonaviy   tadqiqot   natijalari
asosidagi tahlillardan iborat.
Kurs   ishi   mavzusi   bo‘yicha   adabiyotlar   sharhi   (tahlili).   Mazkur   mavzu
bo‘yicha   yaratilgan   manba   va   adabiyotlarni   quyidagi   guruhlarga   bo‘lib   o‘rganish
maqsadga muvofiqdir:
- XX asr 20-yillarigacha olib borilgan tadqiqotlar.
- Sovet hukmronligi davrida olib borilgan tadqiqotlar.
-   Mustaqillik   yillarida   olib   borilgan   hamda   davom   ettirilayotgan   izlanishlar,
tadqiqotlar va chop etilgan adabiyotlar.
XIX asrning ikkinchi yarmi va XX asr boshlarida ushbu davlat tarixiga V.V.
Grigoryev, H. Vamberi, V.V. Radlov 2
  kabi juda ko‘p tadqiqotchilar katta qiziqish
bilan qarab, uni ilmiy jihatdan o‘rganishga o‘z xissalarini qo‘shishgan.
2
  Григорьев B.B. Караханиды в Мавераннахре по Тарихи Мунаджимбаши в османском тексте // ТВОРАО. - СПб.,
1874. Ч. XVIII.-С. 189. 
Вамбери Г. История Бохары или Трансоксании с древнейших времен до настоящего. Т.1. - СПб.. 1873. - С. 226.
Раддов В.В. Опыт словаря тюркских наречий. Т.1. 4.2. - СПб., 1893. - С.66.  
3  
Sovet   hukumronligi   yillarida   Anushteginilar   sulolasi   tarixini   va   olib   borgan
ichki   va   tashqi   siyosatini   o‘rgangan   olimlardan   V.   V.   Bartold,   S.P.   Tolstov,
A.Yu.Yakubovskiy,   N.N.Vakturskaya,   Ya.G‘.   G‘ulomov,   O.A.Vishnevskaya,
Ye.E.   Nerazik,   A.M.   Belenitskiy   kabi   bir   qancha   olimlar   tomonidan   tadqiqot
ishlari olib borilgan 3
.
Jumladan,   rossiyalik   tadqiqotchilardan   V.V.Bartold   “Туркестан   в   эпоху
монголского   нашествия”,   “К   вопросу   о   Чингизидах   христианах”,   “История
културной   жизни   Туркестана”   kabi   asarlarida   ilk   bor   Xorazmshohlar   -
anushteginiylar sulolasi tarixini manbalar asosida, ijtimoiy va maishiy sharoitlarga
e’tibor berilgan holda yoritadi.
Xorazm   yozma   manbalarida   o‘zbek   davlatchiligi   tarixini   yoritar   ekanmiz,
mavzuimiz   doirasida,   V.V.   Bartoldning   quyidagi   xulosalari   muhimdir:
Xorazmshohlarning   yuksalishiga   ularning   qulay   tabiiy   sharoitlari,   ya’ni   mustaqil
yagona   jug‘rofiy   va   etnik   muhit   sabab   bo‘lgan.   Xorazmshohlar   o‘z   raqiblaridan
o‘zlarining doimiylik va siyosiy san’atlari bilan ustun bo‘lib, asta-sekin musulmon
olamining sharqida birinchi bo‘lib oldilar.
Xorazmshox Anushteginilar sulolasi tarixini yoritishda katta ishga qo‘l urgan
tarixchi   olimimiz   Iso   Jabborovdir.   Iso   Jabborovning   “Buyuk   Xorazmshohlar
davlati” risolasida bir necha ming yillar davomida o‘z qudrati va tarixiy voqealarga
boyligi   tarix   sahifalarini   to‘ldirib   kelgan   xorazmliklarning   uzoq   o‘tmishidan
Buyuk   Xorazmshohlar   davrigacha   rivojlanib   kelgan   qadimiy   davlat   va   uning
3
 Бартольд В.В. К вопросу о Чингизидах-христианах. Соч.., Т. II.4. 2. 1964. - C. 417. 
Толстов С.П. Древний Хорезм. -М. -Л., 1948. 
Якубовский  А.Ю. Феодальное общество  Средней  Азии  и  его торговля с Восточной  Европой  в X-XV вв.  //
Материалы по истории Узбекской, Таджикской и Туркменской ССР. Ч. I. - Л.: 1932, с. 1-60; 
Городище Миздахкан // «Записки коллегии востоковедов», т. V. - Л., 1930; с. 551-591; 
Развалины Ургенча // ИГАИМК, вып. 2, т. VI. - Л., 1930. 
Fуломов Я. Хоразмнинг сугорилиш тарихи. - Т., 1959. - 324. 
Вактурская Н.Н. О средневековых городах Хорезма // МХЭ, вып. 7, 1963; Вактурская Н.Н, Вишневская О.А.
Памятники Хорезма эпохи Великих Хорезмшахов (XII - начало XIII вв.) // МХЭ, вып.1. - М.: Изд. АН СССР,
1959, с. 150-167. 
Вишневская О.А. Археологические разведки на средневековых поселениях левобережного Хорезма // МХЭ,
вып.   7.   -   М.,   1963.   Неразик   Е.Е.   К   проблеме   развития   городов   Хорезма   //   В   кн.:   Культура   и   искусство
древнего Хорезма. - М.: «Наука», 1981, с. 219-227; 
Раскопки   Якка-Парсана   //   МХЭ,   вып.   7.   -   М.:   1963,   с.   3-40;   Сельское   жилище   в   Хорезме   (I-XIV   вв.).   Из
истории жилища и семи. Археологоэтнографические очерки // ТХАЭЭ, т. 9. - М.: «Наука», 1976. - 256 с. 
4  
madaniyati   tarixi   to‘g‘risida   hikoya   qilinadi.   Asar   ko‘psonli   tarixiy,   arxeologik,
etnografik adabiyot va manbalar asosida yozilgan.
T.   Saidqulov   tomonidan   “O‘rta   Osiyo   xalqlari   tarixining   tarixshunosligidan
lavhalar” kitobida Xorazmshohlar davlati tarixiga oid masalalarni o‘z ichiga oladi. 
Unda   mavzuga   oid   O‘rta   Osiyoning   tarixshunosligi   masalasi,   tarixiy
adabiyotlarni,   jumladan,   arab,   fors,   turk   tillarida   yozilgan   manbalarni   tahlil   etish
asosida bayon etilgan.
Kurs ishining tuzilishi.  Kirish, 2 ta bob, 4 ta bo‘lim, xulosa va foydalanilgan
adabiyotlar qismidan tashkil topgan.
5  
I BOB. XORAZMSHOHLAR DAVLATINING TASHKIL TOPISHI. 
1.1. Anushteginiylarning hokimyat tepasiga kelishi.
Anushteginlar   sulolasi   vakillari,   sobitqadamlik   bilan,   uzoqni   o‘ylab   qilingan
diplomatik   ustomonlik,   mavjud   siyosiy   shart-sharoitdan   kelib   chiqqan   holda
amalga   oshirilgan   oqilona   faoliyat   olib   borganlari   natijasida   ulkan   imperiyani
yarata olganlar. Bunda ular, Saljuqiylar sulolasining zaif tomonlaridan ustalik bilan
foydalandilar,   Qoraxitoylar,   Qoraxoniylar,   G‘uriylar,   Abbosiy   xalifalar   bilan   goh
nozik diplomatik usul, goh kuch ishlatish oqibatida buyuk saltanatga asos soldilar. 
Sulola asoschisi Anushtegin, o‘g‘uzlarning bekduli urug‘idan bo‘lib, saljuqiy
hukmdor   Sulton   Malikshoh   (1072-1092)   saroyida   tashtdorlik   lavozimidan   1077-
yili Xorazm shihnasi (boshqaruvchisi) lavozimiga tayinlanadi 4
.
Anushtegin   (1077-1097)   o‘z   faoliyati   davomida   Saljuqiylarning   ishonchiga
sazovar bo‘ldi. Bu ishonch tufayli, uning avlodlari Xorazmda hukmronlik qilishni
qonuniy   meros   sifatida   qabul   qilib   oldilar.   Anushteginlar   ma‘lum   bir   davrgacha
vaziyat  taqozosi   bilan  saljuqiylarga  xizmatda  sadoqat  ko‘rsatdilar.  Chunki   XI  asr
boshlaridan   XII   asr   o‘rtalariga   qadar   butun   SHarqda,   musulmon   dunyosida
saljuqiylardan   qudratli   bironta   sulola   va   davlat   bo‘lgan   emas.   Hatto   xalifalik
poytaxti   Bag‘dod   ham,   ular   tasarrufida   bo‘lib,   xalifa   dunyoviy   hokimiyatdan
chetlashtirildi, amalda esa faqat diniy hokimiyatnigina ifodalardi xolos. Saljuqiylar
G‘arbda   O‘rta   еr   dengizi   va   Yevropagacha   cho‘zilgan   hududlarni   egallab
shonshavkatda buyuklik darajasiga ko‘tarilgan edilar 5
.
Xorazmshohlar-Anushteginlar sulolasi asoschilarining tarixiy xizmati shunda
ediki,   ular   rasman   saljuqiylarga   qaram   bo‘lgan   holda,   amalda   bo‘lajak   mustaqil
Xorazm   davlatining   poydevorini   yaratishga   muvaffaq   bo‘ldilar.   Sulola   asoschisi
Anushtegindan   keyin   hokimiyat   tepasiga   kelgan   Qutbiddin   Muhammad   (1097-
1127) mavjud vaziyatdan ustalik bilan foydalanib, hatto saljuqiylarning eng buyuk
mavqeini   xalqaro   miqyosda   va   shuningdek,   ichki   tomonidan   ham
mustahkamlashga   xizmat   kildi.   Saljuqiy   hukmdorlarining   ishonchiga   sazovor
4
 Жалолиддин Мангуберди. Тарихий манбалар. Тошкент ,  1999.  -  Б .  45. 
5
  Саидов   Ш.   Ўрганилае?тган   мамлакатлар   тарихи   (Хоразмшоҳлар   ануштакинлар   давлатининг   юксалиши   ва
ҳалокати). Тошкент, 2006. -Б. 59.
6  
bo‘lgan   Qutbiddin   Muhammad   Xorazmshoh   amalda   mustaqil   Xorazm   davlatiga
asos   soldi.   Uning   saljuqiylarga   qaramligi   nomigagina,   ya‘ni   har   yili   muayyan
o‘lpon   to‘lab   turish   tarzida   bo‘lgan.   Mazkur   hukmdor   to‘g‘risida   “Tarixiy
yodgorliklarda  Xorazmshohning  unvoni”  ‘Podsho  qutb  ad-Dunyo  va  ad-Din  Abu
al-Fath   Mu‘an   Amir   al-mo‘minin”   “Dunyo   va   din   qutbi,   g‘alabalar   otasi,
mo‘minlar   amiri   –   xalifaning   yordamchisi”   so‘zlari   ham   Xorazmshohning   obro‘i
baland ekanidan shohidlik beradi” deb yozgan Ziyo Bunyodov 6
. 
“Qutbiddin   Marvda   ta‘lim   olib,   yaxshi   ma‘rifat   olgan,   adab   va   din   ilmlarini
o‘rgangan edi. U har tomonlama iste‘dodli odam edi, olimlar va din arboblari uni
yaxshi ko‘rishar, u ham ularni izzat-hurmat qilardi. Fuqarolariga adolatli, ular ham
uni   yaxshi   ko‘rib,   uning   nomini   aziz   tutar   edilar”.   Qutbiddin   Muhammad
boshlagan xayrli ishlarni, uning o‘g‘li Al-Malik Abu Muzaffar Alouddin Jaloliddin
Otsiz   davom   ettirdi.   Xorazmshoh   Otsiz   (1127-1156)   hukmronlik   davrini,   asosan,
ikki   bosqichga   bo‘lish   mumkin:   1127-1138-yillar   1138-1156   yillar   Agar
Xorazmshoh Otsiz hukmronligining birinchi davrida (1127-1138) Sulton Sanjarga
sadoqat bilan xizmat qilgan bo‘lsa, hukmronligining ikkinchi davrida (1138- 1156
y.y)   mustaqil   Xorazm   davlatiga   asos   soldi.   Xorazmshoh   Otsiz   har   bir   qulay
vaziyatdan   foydalanib,   birinchi   marta   xorazmshohlar   davlatining   hududlarini
kengaytirish siyosatini boshlab berdi. 
Xorazmshoh,   Sulton  Sanjar  farmonini   buzib, saljuqiylarga  tobelikda  bo‘lgan
ko‘pgina еrlarni bosib oldi. Sulton Sanjar ham Xorazmshoh Otsizning qudratini tan
olishga majbur bo‘ldi. Natijada siyosat maydonida kuchli davlat – Xorazmshohlar
davlati paydo bo‘ldi va mustahkamlandi. Strategik siyosiy maqsadlarni ko‘zlagan
Xorazmshoh   Otsiz   qo‘shni   davlatlar   bilan   samarali   diplomatik   munosabatlarni
o‘rnatishga   intildi.   V.V.   Bartold   uning   qo‘shni   davlat   hukmdorlariga   yozgan
maktublarini   “SHarqona   diplomatiya   namunasi”   deb   baholagan.   Bunday
harakatlarning natijasida kuchli, amalda mustaqil davlatga asos solgan. Bu albatta,
Xorazmshoh Jaloliddin Otsizning o‘z davridagi siyosiy vaziyatni chuqur anglagan
mohir   diplomat   siyosiy   arbob   bo‘lganligidan   dalolat   beradi.   Xorazmshoh   Otsiz
6
 Машарипов О. Хоразм тарихидан саҳифалар. Тошкент, 1994. - Б. 87. 
7  
ham barcha xorazmshohlar kabi yuksak madaniyatli hukmdor edi. “Alouddin Otsiz
otasiga o‘xshab, Marvda yaxshi ma‘lumot oldi. Otsiz musulmonlar podshohiga xos
islom   diniga   va   ilohiyot   olimlariga   homiylik   qilishdan   tashqari,   turli   fanlar   va
san‘at ahlini qadrlar, o‘zi ham forscha qasida va ruboiylar yozar, juda ko‘p buyuk
shoirlarning   bayotlarini   yoddan   bilardi.   U   Xorazm   aholisiga   g‘amxo‘r,   adolatli
podshohlik   qildi.   Fuqarolar   Xorazmshoh   Otsizni   yaxshi   ko‘rar,   uning   zamonida
xalq xavf-xatardan mutlaqo holi, tinchlik va osoyishtalikda, adolatda yashadi. 
Jaloliddin Otsiz vafot etgach, o‘g‘li El-Arslon 1156-yil 22-avgust kuni taxtga
chiqdi   (1156-1172).   U   ham   o‘z   sulolasi   an‘analarini   sodiqlik   va   sobitqadamlik
bilan   rivojlantirib,   mamlakat   sarhadlarini   kengaytirish   siyosatini   davom   ettirdi.
ElArslon   1167-yilga   kelib   Balx   va   Sabzavor   shaharlarini,   shuningdek,   eng   yirik
shaharlardan biri bo‘lgan Nishopurni egalladi. Natijada, “Toj ud-Dunyo va ad-Din
molik   ut-Turk   va   al-Ajam”   (Ajam   va   turklar   podshosi)   nomini   oldi.   El-Arslon
1172-yil   17-mart   kuni   vafot   etdi.   El-Arslon   o‘limi   oldidan   kenja   o‘g‘li
Sultonshohni valiahd qilib tayinladi. Ammo davlat va harbiy ishlarga uning onasi
Turkon Xotun qo‘lida bo‘lgan. Ammo Alouddin Takash, ya‘ni El-Arslonning katta
o‘g‘li Xorazm xalqi va qo‘shinlarining madadi bilan rasman 1172-yil 11-dekabrda
Xorazm   taxtiga   o‘tirdi.   Oqibatda   saltanatda   aka-ukalar   o‘rtasida   toju-taxt   uchun
yigirma   yil   davom   etgan   o‘zaro   urushlar   boshlandi.   Sulton   Takash   ukasiga
kurashish   bilan   birgalikda,   saltanatni   mustahkamlash   va   sarhadlarini   kengaytirish
siyosatini davom ettirdi.
Takash   davrida   Dehiston   qo‘shib   olindi.   Sultonshoh   ancha   vaqtgacha
Xurosonda hukmdorlik qilib, taxt uchun akasiga qarshi shiddatli kurash olib bordi.
SHuni   alohida   qayd   qilib   o‘tish   kerakki,   Sultonshoh   ham   ancha   qobiliyatli   va
ma‘rifatli   hukmdor   edi.   Ammo,   hokimiyatga   intilish   hissi   uning   aqlidan   ustun
keldi.
Uzoq   kurashlardan   keyin,   ya‘ni   1188-yil   bahoriga   kelibgina   vositachilar
ishtirokida   aka-ukalar   o‘rtasida   sulh   tuzilib,   Sultonshoh   akasi   Takash
hukmdorligini tan oldi. Shundan keyingina, 1189-yil  4-iyulda Rodekon (Rodgon)
shahrida   Takashning   sultonlik   taxtiga   chiqish   marosimi   o‘tkazildi.   Ammo
8  
Sultonshoh   buzg‘unchilik   ishlarini   davom   ettirib,   akasiga   qarshi   kurashda
g‘uriylardan   madad   so‘rab   bordi.   Biroq,   u   o‘z   maqsadiga   erisha   olmadi.   Faqat
1193-yilda   Sultonshohning   vafoti   bu   ayovsiz   kurashga   xotima   yasadi.   Endi
Xorazmshoh   Takash   hech   qanday   xavotirsiz   o‘z   davlatini   mustahkamlash   va
sarhadlarni   kengaytirish   siyosatini   yanada   kuchaytirish   imkoniyatiga   ega   bo‘ldi.
1194-yili   Marvni   qo‘shib   oldi.   Hatto   qoraxitoylar   yurti   Bolasog‘ungacha   bo‘lgan
hududlarni qo‘shib olish siyosatini olib bordi. 
1194-yil 4-mart kuni SHimoliy Eron hududida bo‘lgan jangda saljuqiylarning
so‘nggi   hukmdori   Tug‘rul   III   tor-mor   keltirildi   va   Eron   hududlarida   saljuqiylar
hukmronligi   tugadi,   Xamadon   va   Iroq   Ajami   (SHarqiy   Eron   hududlari)   еrlarini
bo‘ysundirdi.   Xalifa   An-Nosir   (1180-1225)   qo‘shinlarini   bir   necha   marta   еngib,
juda   katta   hududlarda   o‘z   hukmronligini   o‘rnatishga   muvaffaq   bo‘ldi.   Takash
1200yil   3-iyulda   SHahriston   shahrida   vafot   etdi.   Takash   Xorazmshohlar
saltanatining   (imperiyasining)   asoschisi   edi.   SHunday   ulkan   saltanat   hukmdori
bo‘lishi   bilan   birgalikda   u   adolatni   yaxshi   ko‘rardi.   «Xorazmshoh   Takash   o‘z
fuqarolariga   nisbatan   adolatli   bo‘lgan,   odatdan   tashqari   qobiliyatga   ega,   buyuk
diplomat va lashkarboshi edi», – deb ma‘lumot beriladi tarixiy manbalarda. Sulton
Takash   o‘z   o‘g‘li   Alouddin   Muhammadga   mustahkam   va   ulkan   saltanatni   meros
qilib   qoldirdi.   Sulton   Alouddin   Muhammad   ham   o‘z   sulolasining   ichki   va   tashqi
siyosat   bilan   bog‘liq   an‘analarini   muvaffaqiyat   bilan   davom   ettirib,   saltanat
sarhadlarini yanada kengaytirdi. 
Sulton   Muhammad   davrida   (1200-1220)   saltanat   tarkibiga   sharqda   Yettisuv,
Qoshg‘ar,   SHimoliy   Hindistongacha   bo‘lgan   hududlar,   g‘arbda   Iroq   (xalifalik),
Kavkaz   еrlarigacha,   shimolda   Dashti   Qipchoq   kengliklaridan,   janubda   to   Hind
okeani va Fors ko‘rfazigacha bo‘lgan hududlar kirardi 7
. Hatto eng cheka Ummon
(Arabiston yarim oroli) еrlarida ham Muhammad nomiga xutba o‘qilardi.
Anushteginiylar davrida davlat boshqaruvi ikki tizimdan: dargoh va devonlar
majmuidan   iborat   bo‘lgan.   Dargohda   hojib,   ulug‘   hojib   tutgan   mavqe   yuqori
bo‘lgan.   Hojiblik   xizmati   xorazmshohlar   davrida   ham   o‘z   ahamiyatini   saqlab
7
 Машарипов О. Хоразм тарихидан саҳифалар. Тошкент., 1994. - Б. 89. 
9  
qoldi.   Ulug‘   hojib   hukmdorning   eng   yaqin   kishilaridan   biri   hisoblangan.
Hojiblarga   g‘oyatda   muhim   vazifalar,   masalan,   maxsus   muzokaralar   olib   borish
va,   hatto,   vazirlar   faoliyatini   taftish   etish   kabilar   topshirilgan.   Shuningdek   hojib
lavozimidagi   amaldorga   butun   bir   viloyat   noibligi   topshirilgani   ham   ma‘lum.
Dargohdagi   barcha   xo‘jalik   xizmatlari   faoliyatini   boshqarish   ustozdorga
yuklatilgan.   Sulton   chaqirganda   birinchi   hozir   bo‘ladigan   shaxs   ham   ustozdor
hisoblangan.
Oliy farmon olgan ustozdor shunga ko‘ra tegishli xizmatlarga buyruq bergan
va   uning   gapini   ikki   qilish   bo‘lmagan.   U   dargohning   barcha   masalalari   bilan
shug‘ullangan  va bundan  tashqari   bosh  xazina  mablag‘laridan  ham  istifoda  etgan
holda   nonvoyxona,   oshxona,   otxona,   saroy   xizmatchilarining   xarajatlarini   qoplar
edi.   Shuningdek,   u   ushbu   mablag‘dan   maosh   berish   va   boshqa   xarajatlar   uchun
ham   foydalangan.   Nisaviyning   yozishicha,   bunda   ustozdor   ulardan   tilxat   olgan.
Tilxatga vazir, mustavfiy, mushrif, nozirning muhrlari bosilgan bo‘lishi kerak edi.
A‘yonlar   xarajatiga   ketgan   mablag‘   haqidagi   tilxat   ariz   muhri   bilan   tasdiqlanishi
kerak   bo‘lgan.   Amiri   oxur   mansabi   ham   mas‘uliyatli   hisoblanib,   uncha-muncha
kishi  bu lavozimga tayinlanmagan.  Chunki  uning bo‘yniga  sultonga tegishli  otlar
parvarishi yuklatilgan. Otlarning soni esa 30 minggacha bo‘lgani ma‘lum 8
.
Podshohona   ovlarni   o‘rniga   qo‘yish   tadbirlarini   amiri   shikor   uyushtirgan.
Saroydagi muhim xizmatlardan yana biri bu tashtdordir. Garchi tashtdor yuvinish
anjomlarini   saqpovchi   ma‘nosini   bersa-da,   ammo   aslida   bu   mansabni   egallagan
kishi   sultonning   eng   yaqin   kishilaridan   biriga   aylangan.   Hukmdor   unga   o‘zining
eng   maxfiy   fikrlarini   ham   izhor   qilishi   mumkin   edi.   Yuqorida   tilga   olganimiz
Anushtegin saljuqiy Sulton Malik saroyida xuddi mana shunday tashtdor mavqeiga
erishganda, unga mazkur mansabga viloyatda mutanosib keluvchi shihnalik, ya‘ni
Xorazm shihnaligi lavozimi beriladi 9
. Chunki tashtdor xizmati bilan bog‘liq barcha
xarajatlar Xorazm viloyatidan tushadigan soliqlar bilan qoplanardi.
8
  Буниёдов   З.   Ануштагин   -   Хоразмшоҳлар   давлати   (1097-1231).   (Аҳмад   Ашраф   ва   Маҳкам   Маҳмуд
таржимаси) Т.:. - Б. 47.
9
 Машарипов О. Хоразм тарихидан саҳифалар. Тошкент., 1994.  -  Б. 87. 
10  
Yana bir muhim lavozim bu qissadordir. U hafta davomida sultonga tushgan
arzlar,   shikoyatlarni   yig‘ib,   juma   kuni   kechasi   hukmdorga   topshirardi.   Keyin   esa
har   bir   arzchi   yo   shikoyatchiga   tegishli   javobini   berardi.   Bu   mansabga   ham   har
kim tayinlana berilmasdi. Zero, hukmdor bilan oddiy xalq o‘rtasida aloqa bog‘lab,
raiyyat   ahvoli   va   zoridan   xabardor   qilib   turish   savobli   ishini   hamma   ham   halol
bajara   olmasligi   tabiiy.   Dargohda   shuningdek   chashnigir   -   sultonga   beriladigan
ovqat,   ichimliklarni   tekshirib   ko‘ruvchi,   jomador,   sultonning   kotibi   (davatdor),
sharobdor,   farrosh,   bayroqdor   (amiri   alam),   xos   xizmatkorlar   boshlig‘i   (maliki
xavas)  kabi  xizmat  va vazifalar  ham  bo‘lgani ma‘lum 10
. Ijroiya ishlarini devonlar
(vazirliklar) olib borib, bu tizim tepasida vazir (bosh vazir) turgan.
Vazir   ham   hukmdorning   eng   yaqin   kishilaridan,   birinchi   maslahatchisi
sifatida   gavdalanadi.   O‘z   faoliyatida   u   faqat   sulton   oldidagina   javobgar   bo‘lgan.
Rasmiy   tadbirlar,   turli   maqsaddagi   muzokaralarda   hukmdor   nomidan   ish   tutgan.
Unga   barcha   amaldorlar,   noiblar,   harbiylar   bo‘ysungan.   Ishdan   olish,   ishga
tayinlash, maosh, nafaqa tayinlash, xazina va soliq tizimini nazorat etish, mahalliy
vazirlar   hisobotini   olish   kabi   qator   vazifalar   uning   vakolatida   bo‘lgan.
Xorazmshohlar   davlatida   markaziy   boshqarish   apparati   al-majlis   al-faxri   deb
atalib, uni oliy darajadagi mansabdor vazir boshqargan. Vazir devon mansabdorlari
(asxabul-davovin)   boshlig‘i   ham   edi.   Ularga   nafaqa   (arzak),   ish   haqi   (mavojib)
to‘lash,   soliq   boshqarmasini,   davlat   hazinasini   nazorat   qilish   ham   uning   vazifasi
hisoblangan. Vazirlik mansabi  davlatda juda katta ehtirom  bilan hurmat  qilingan.
Chunki   mamlakatning   moddiy   ahvoli,   aholining   tartib-intizomga   rioya   etishi,
amaldorlarning haqqoniy xizmat qilishi, qolaversa davlat boshlig‘ining siyosiy va
ma‘naviy   mavqei   ana   shu   vazirning   ishbilarmonligi,   mamlakatni   boshqarish
qoidalarini bilishi va unga amal qilishi, hayot tajribasiga ega bo‘lishi bilan bog‘liq
edi.   SHariat   qoidalarini   yaxshi   biladigan,   katta   hayot   tajribasiga   ega   bo‘lgan,
sadoqat bilan xizmat qilaoladigan shaxslarning vazirlik mansabiga tayinlanganlar.
Vazirlarning   sadr,   dastur   yoki   xoja‘i   buzrug   unvonlari   bo‘lib,   ular   mansabining
belgisi   siyoxdon   (davlat)   va   maxsus   matodan   to‘qilgan   salla   edi.   Vazirlik
10
 Бўриев О.Б., Н.Т.Тошев. Жалолиддин Мангуберди. Тошкент, 1999, - Б. 97. 
11  
mansabiga   odatda   ajdodlari   mansabdor   bo‘lgan   arab   yoki   fors   millatiga   mansub
bo‘lgan   shaxs   tayinlangan.   Turkiy   xalq   vakillari   bu   mansabga   tayinlanmagan.
Vazir   arab   yoki   fors   tilini   bilishi,   ma‘muiy   ishlarga   qobiliyatli   bo‘lishi,   saroy
axloq-odob   qoidalarini   bilishi   zarur   edi.   Vazirlar   qabul   paytida   shohning   o‘ng
tomoniga   qo‘yilgan   mahsus   kursida   o‘tirgan.   Xorazmshohlar   davlatida   vazir
mansabi   birinchi   marta   sulton   Otsiz   davrida   joriy   etilgan.   Xorazmshohlar   davlati
tarixida o‘z vazifasini vijdonan bajargan, mamlakatda sadoqat bilan xizmat qilgan
va tarixda yaxshi nom qoldirgan vazirlar ko‘p bo‘lib, ulardan eng mashhuri sulton
Takash   hukmronligi   davrida   vazirlik   qilgan   Nizomalmulk   Shams-ad-din   Mas‘ud
ibn   Ali   ad-Xaraviy   edi.   Uning   davrida   Marv,   Urganch   kabi   shaharlarda   machit,
madrasa va qo‘lyozmalar saqlanadigan joy qurdirganligi tarixda ma‘lum. 
Hojiblar shohning shaxsiy xizmatida bo‘lib, saroy tantanalari tartibini nazorat
qilishgan, shaxsan shohga aloqador masalalar yuzasidan unga axborot berib turgan,
uning   maxsus   topshiriqlarini   bajargan   va   unga   doimiy   hamrohlik   qilgan.   Shoh
ixtiyoridagi   maxsus   topshiriqlarni   bajaruvchi   hojiblar   ustidan   nazorat   ishlarini
amalga   oshirish   kotib-al-kabir   (buyuk   xojib)ga   yuklatilgan.   Masalan,   Sulton
Jaloliddin   Manguberdi   Hojib-al-xoss   Xonberdini   qo‘zg‘olonchilar   boshlig‘i
Bandar,   Hojib   alxosa   Badriddin   Tutakchi   Sulton   Jaloliddin   nomidan   ismoiliylar
bilan muzokaralar olib borish uchun yuborgan 11
.
11
 Машарипов О. - Хоразм тарихидан саҳифалар. Тошкент, 1994. - Б. 95. 
12  
1.2. Xorazmshoxlar davlatining olib borgan diplomatik aloqlari.
Elarslon otasi davrida Xorazmning bo‘ysundirilgan ko‘chmanchi turkman va
qipchoq   qabilalari   yordamida   Movarounnahrning   ichki   ishlariga   ham   tez-tez
aralasha boshladi. 1158-yilda u katta qo‘shin bilan Movarounnahrga bostirib kirdi.
Bu   vaqtda   qoraxitoylarga   vassal   bo‘lgan   qoraxoniylar   ko‘chmanchi   qarluq
qabilalari   bilan   jang   olib   borishayotgan   edi.   Elarslon   qarluqlarga   Buxoro   va
Samarqand   uchun   olib   borgan   janglarda   yordam   berdi.   Lekin   qoraxitoylar
qo‘shinlari   yordamga   yetib   kelishi   bilan   Elarslon   Xorazmga   qaytishga   majbur
bo‘ldi.   U   bir   necha   marta   Xurosonga   yurish   qilgan   bo‘lsa-da,   muvaffaqiyatga
erisha olmadi 12
.
1171-1172 yillarda qoraxitoylarning katta qo‘shini Xorazmshohning o‘lponini
o‘z   vaqtida   to‘lamayotganligini   bahona   qilib   Xorazm   ustiga   yurish   qildi.
Elarslonning   buyrug‘i   bilan   Sirdaryodagi   katta   to‘g‘on   buzib   tashlandi   va   katta
maydon   suvga   bostiriladi.   Bu   qoraxoniylar   qo‘shini   yurishini   qiyinlashtirdi   va
Xorazmning   poytaxti   Gurganch   (Urganch)   ni   talon-taroj   qilishdan   saqlab   qoldi.
Lekin   qoraxoniylarning   bu   bosqini   davrida   Elarslon   vafot   etdi.   Undan   keyin
Xorazm taxtini uning kichik o‘g‘li Sultonshoh egallaydi. Elarslonning katta o‘g‘li
Alouddin   Takash   qoraxitoylar   yordami   bilan   ukasi   Sultonshohdan   taxtni   tortib
olishga erishdi. 
Sultonshoh   Xurosonga   qochishga   majbur   bo‘ldi.   SHundan   so‘ng   Alouddin
Takash   (1172-1201)   Xorazmda   mahkam   o‘rnashib,   qoraxitoylarga   va‘da   bergan
o‘lponni to‘lashdan bosh tortadi. Unga javoban qoraxitoylar Xorazmga yana yurish
qiladilar,   lekin   muvaffaqiyatsizlikka   uchrab,   Sultonshoh   ixtiyoriga   bir   kichik
qo‘shin qoldirib o‘zlari orqaga qaytadilar 13
.
Sultonshoh   esa   qo‘shin   bilan   Marv   shahrini,   Seraxs   va   Tusni   egalladi.
Qoraxitoylarning muvaffaqiyatsiz yurishlaridan keyin, Takash o‘z davlatini yanada
mustahkamladi.   Movarounnahrga,   Xurosonga   bir   necha   bor   harbiy   yurishlar
uyushtirdi.   U   Movarounnahrni   egallay   olmagan   bo‘lsa-da,   lekin   Xurosonni   bir
necha   tumanlarini   bosib   oldi.   Lekin   Xorazshoh   Takashning   Xurosonda   kuchli   va
12
 Жабборов И.М. Буюк Хоразмшоҳлар давлати. -Т., 1999, - B. 56. 
13
 Сабурова С. Хоразмшоҳлар-Ануштегинлар даврида Хоразм. - Т., 2008, - B. 25. 
13  
xavfli   raqibi   bor   edi.   Bu   tobora   kuchayib   borayotgan   g‘uriylar   davlati   edi.   G‘ur
viloyati   hozirgi   Afg‘onistondagi   Gerirud   daryosi   bo‘yida,   Hirotdan   Balxgacha,
Qobuldan g‘aznagacha cho‘zilgan viloyat bo‘lib, bu yerda asosan  forsiy qabilalar
yashagan.
So‘nggi   Saljuqiylar   davrida   G‘ur   viloyati   o‘z   mustaqilligini   ancha
mustahkamladi.  1150-1151 yillarda g‘uriylar hokimi Alouddin g‘aznaviy sulosasi
sultoni   Bahromshoh   ustidan   g‘alaba   qozonib,   G‘azna   shahrini   vayron   qilgan   edi.
G‘aznaviylarga   so‘nggi   zarbani   1186-1187   yillarda   g‘uriylar   hokimi   g‘iyosiddin
Muhammad   berdi.   SHundan   so‘ng   g‘uriylar   hozirgi   Afg‘onistonni   hamda
Tojikiston   va   O‘zbekistonning   janubiy   hududlarini   ham   ma‘lum   vaqt   egallab
turdilar 14
.
Xurosonda   Saljuqiylarning   kuchsizlanganidan   foydalanib,   g‘uriylar   sultoni
g‘iyosiddin   Muhammad   1175-yilda   Hirotni   egalladi   va   Xurosonning   markaziy
hududlariga   hujumlar   uyushtirib   turdi.   Qoraxitoylarning   vassali   hisoblangan
Xorazmshoh   Takash   esa   Xorazmni   qoraxitoylar   qo‘lidan   qutqarish   uchun   katta
kuch sarflashga majbur bo‘ldi. Faqat XII asrning 80-yillarida u Xurosonni ba‘zi bir
hududlarini   qo‘lga   kiritdi.   1187-yilda   u   Nishopurni,   1192-yilda   Ray   shahrini,
1193-yilda Marv shahrini egalladi. 
Bag‘dod   xalifasi   Nasr   (1180-1225)   va   g‘arbiy   Saljuqiylar   sultoni   Tug‘rul   II
o‘rtasidagi   nizodan   foydalanib,   Takash   qo‘shinlari   1194-yilning   mart   oyida
Tug‘rul II ga qarshi urush ochdi va uni yengib Hamadon shahrini egalladi. Tug‘rul
II   esa   jangda   o‘ldirildi.   Xorazmshohning   tobora   kuchayib   borayotganidan
xavfsiragan   Xalifa   Nasr   qo‘shinlari   Takashga   qarshi   chiqdilar.   1196   yilning   iyul
oyida xorazmliklar xalifa qo‘shinlarini yengdilar. SHu tariqa Eronning katta qismi
Xorazmshohlar   qo‘liga   o‘tdi   va   davlati,   hududi   birdaniga   ikki   baravar   kengaydi.
Xorazm   davlati   endi   Bag‘dod   xalifasiga   tegishli   joylar   va   g‘uriylar   bilan
chegaradosh bo‘lib qoldi. 
1200-yilda   Takash   vafot   etdi   va   shundan   keyin   Iroqda   xalq   qo‘zg‘oloni
ko‘tarildi.   Bu   yerdagi   Xorazm   qo‘shinlarining   katta   qismi   qirib   tashlandi,
14
 Машарипов О., Хоразмнома. - Т., 2007. - B. 145. 
14  
qolganlari   Xurosongacha   kelishga   majbur   bo‘ldi.   Xorazmshohlar   ichida   Takash
eng   talantli   lashkarboshi   va   hukmdor   edi.   U   juda   og‘ir   vaziyatda   Old   Osiyo   va
O‘rta Osiyoning katta qismini birlashtirib qudratli davlat tuzishga muvaffaq bo‘ldi.
Lekin   Takashning   katta   xatosi   shunda   ediki,   u   o‘zining   xotini   Turkonxotun
mansub bo‘lgan qipchoqlar qabilasiga katta erkinliklar berdi. Ularni doimo qo‘llab
quvvatladi. 
Turkonxotunning   davlat   ishlariga   aralashuvi   Xorazmdagi   ichki   nizolarini
kuchayishiga olib keldi. Takashning o‘limidan keyin Xorazm taxtiga uning o‘g‘li
Alouddin   Muhammad   o‘tirdi   (1200-1220).   1203-yilda   Muhammad
qoraxitoylarning   yordami   bilan   Xurosonni   butunlay   bosib   oldi.   Hirotni   va   yaqin
atroflarini   egalladi,   1207-yilda   u   o‘z   poytaxtiga   qaytib,   Movarounnahrni   bosib
olish   uchun   tayyorgarlik   ko‘ra   boshladi.   Shu   yilning   o‘zidayoq   Muhammad
Movarounnahrga katta kuch bilan harbiy yurish boshladi. Buning sababi Buxoroda
ko‘tarilgan xalq qo‘zg‘oloni edi. Bu qo‘zg‘olon 1206-yilda Buxoro sadri (hokimi)
Muhammad   ibn   Abdulazizga   qarshi   qaratilgan   edi.   Buxoro   sadrlariga   xos   barcha
yomon   xislatlar   bu   odamda   mujassam   edi.   U   xalqdan   katta   soliqlar   olib   ularni
shafqatsizlarcha ezar edi. U diniy rahbar bo‘lishiga qaramasdan ayt-ishratga, ovga
mukkasidan   ketgan   edi.   Buxoroda   uning   zulmiga   qarshi   xalq   harakatining   asosiy
kuchlari shahar hunarmandlari edi, qishloq aholisi-dehqonlar bu harakatni qo‘llab-
quvvatladi.   Bu   qo‘zg‘olonning   boshlig‘i   qalqon   yasovchi   ustaning   o‘g‘li   Malik
Sanjar ismli shaxs edi.
Qo‘zg‘olonchilar   sadr   Muhammadni   quvib   chiqardilar.   U   qoraxitoylardan
yordam so‘radi. Lekin Xorazmshoh Muhammad qoraxitoylardan oldinroq harakat
qilib, Buxoroni bosib oldi va shu tariqa Movarounnahrni Xorazm tarkibiga qo‘shib
olish   boshlandi.   Qo‘zg‘olonchilarning   boshlig‘i   Malik   Sanjar   Urganchga   olib
ketildi.   Movarounnahr   xalqi   Xorazmshohni   qoraxitoylar   zulmidan   qutqaruvchi
kuch   sifatida   qarshi   oldi.   Muhammad   Xorazmshoh   Qoraxitoylarning   vassali
bo‘lgan   Samarqand   hokimi   (qoraxoniylar   sulolasidan)   Usmon   bilan   do‘stona
munosabat   o‘rnatdi.   Bu   esa   qoraxitoylarning   Samarqandga   yurish   qilishiga   olib
keldi va ular shaharni bosib oldilar. Bu vaqtda mo‘g‘ul qabilalaridan biri bo‘lgan
15  
naymanlar qoraxitoylarning Yettisuvdagi yerlariga bostirib kirdilar. Shuning uchun
qoraxitoylar   shoshilinch   ravishda   orqaga   qaytishga   majbur   bo‘ldilar.
Qoraxitoylarning   qiyin   ahvolga   tushib   qolganidan   foydalangan   Xorazmshoh
Samarqandni egallab qoraxitoylar ustiga yurish qildi va Talas vodiysida 1210-yilda
qoraxitoylar   qo‘shini   ustidan   g‘alaba   qozondi.   Bu   g‘alaba   tufayli   Muhammad
Xorazmshohning   ahvoli   ancha   mustahkamlandi.   Samarqand   hokimi   Usmon
Xorazmshohning   to‘liq   vassaliga   aylandi   va   uning   kuyovi   bo‘ldi.   Muhammad
Xorazmshohning   qoraxitoylar   bilan   birinchi   janggi   1207   yili   muvaffaqiyatsiz
yakun   topgan   edi.   Sulton   1209   yili   navbatdagi   o‘lpon   yig‘ish   uchun   kelgan
qoraxitoylar elchisi Tushi olib kelgan yorliqni namoyishkorona yirtib tashlab, uni
o‘limga mahkum etadi. 
1210-yili sentabr oyida Sirdaryo bo‘yidagi Ilamish dashtida qoraxitoylar bilan
bo‘lgan hal qiluvchi jangda esa qoraxitoylar to‘liq mag‘lubiyatga uchrab, ularning
lashkarboshchisi   Tayangu   o‘ldiriladi.   Movarounnahr   butkul   Xorazmshoh   qo‘liga
o‘tib,   hamma   joylarda   sadoqatli   kishilar   hokim   etib   tayinlandilar.   Qoraxoniylar
xoni   Usmonxon   xorazmshohlar   vassaliga   aylanib,   Sultonning   qizi   Xon-Sultonga
uylanadi. Qoraxitoylar ustidan qozonilgan g‘alaba musulmonlarning “g‘ayridinlar”
ustidan   “buyuk   g‘alabasi”   deb   ta‘riflanib,   sulton   farmoniga   ko‘ra   musulmon
olamining hamma o‘lkalariga bu xususda maxsus xitobnomalar tarqatildi. Mazkur
g‘alabadan   o‘ta   ruhlangan   Sulton   Muhammad   Xorazmshoh   o‘ziga   “Iskandari
Soniy (ikkinchi Iskandar)” va saljuqiylarning buyuk sultoniga taqlid qilib “Sulton
Sanjar”   unvonlarini   oladi.   Davlat   muhriga   esa   “zil   Allohi   fil   ard”   (Ollohning
yerdagi soyasi) deb “kamtarona” yozdirishni buyuradi.
16  
II BOB. MO‘G‘ULLAR ISTILOSI ARAFASIDA XORAZMSHOHLAR
DAVLATIDAGI VAZIYAT. CHINGIZXON VA MUHAMMAD
XORAZMSHOH O‘RTASIDAGI MUNOSABAT.
2.1. Chingizxon va Sulton Xorazmshox munosabatlari tarixi.
Ma’lumki,   Vatanimiz   tarixi   boy,   o‘tmishi   shonli.   Moziy   hikoyanavislari   –
qadimiy   qo‘lyozmalar,   san’at   asarlari,   osori-atiqalari   ham   shu   haqda   so‘zlaydi.
Bunday   noyob   ashyolarda   tariximiz   va   madaniyatimizning   bizga   noma’lum
qirralari,   ochilmagan   sahifalari   bisyor.   Shuning   uchun   ham   ularni   asrash,   tadqiq
etish bugunni o‘tmishga yanada yaqinlashtiradi.  
Markaziy   Osiyo   xalqlari   uch   ming   yildan  ortiqroq   davrni   o‘z  ichiga   qamrab
olgan hamda uzoq vaqt  davomida boshqa elatlar  va davlatlar  bilan uzviy aloqada
bo‘lib kelgan xalqlardir. Shular jumlasidan, O‘zbek davlatchiligi tarixi ham chuqur
o‘tmishga ega va bosqinchilik yurishlariga guvoh bo‘lgan xalqlardan hisoblanadi.
Xususan,   XIII   asrda   yuz   bergan   Mo‘g‘ullar   xoni   Chingizxon   tomonidan
Anushtegin Xorazmshohlar davlatining istilo qilinishi O‘zbek davlatchiligi tarixida
hayot darajasini tubdan o‘zgartirib yubordi. Bu bosqinchilik yurishlarining asorati
XIX   asrgacha   xususan,   Movarounnahr   hududida   tashkil   topgan   davlatlarning
ijtimoiy   va   sulolaviy   boshqaruv   tizimiga   o‘z   tasirini   ko‘rsatib   keldi.   Qolaversa,
Mo‘g‘ullarning   Markaziy   Osiyoga   bosqinchilik   yurishlarini   nima   maqsadda
amalga   oshirganligi   haqida   G‘arb   va   Sharq   tadqiqotchilari   tomonidan   berilgan
yondashuvlar   turlicha.   Aynan   mazkur   davr   tarixi   mahalliy   tadqiqotchilarimiz
tomonidan   yetarlicha   o‘rganilmayotganligi   bilan   ham   farqlanadi.   Shu   boisdan,
ushbu maqolada Chingizxon bilan Qutbiddin Muhammad Xorazmshoh o‘rtasidagi
diplomatik jarayonlarga va Chingizxonning Markaziy Osiyoga qilgan bosqinchilik
yurishlarining   asl   maqsadlariga   yana   bir   bor   tadqiqotimizning   dolzarb   masalasi
sifatida qaraldi. 
XIII   asr   boshlarida   Xorazmshohlar   davlati   o‘z   davrida   Markaziy   Osiyodagi
Islom   olamining   eng   qudratli   davlatlaridan   biri   hisoblangan.   Bu   yuksalish   aynan
Qutbiddin   Muhammad   Xorazmshohning   (1200-1220)   hukmronlik   davriga   to‘g‘ri
17  
keldi 15
. Bu orada Sharqda Mo‘g‘ul urug‘lari orasidagi ichki kurashlarda Temuchin
(1155-1227)   g‘olib   chiqib,   1206-yilda   Onon   daryosi 16
  bo‘yida   chaqirilgan
qurultoyda   Ulug‘   Xon   (Xoqon)   deb   e’lon   qilindi 17
.   Unga   qurultoy   tomonidan
“Chingiz” nomi berildi, Mo‘g‘ullar davlatiga asos solindi.  
Savol   tug‘iladiki,   1218-1219-yil   Markaziy   Osiyoga 18
  kirib   kelgunga   qadar
davlat   bo‘lib   shakllanganiga   13   yilgina   bo‘lgan,   Mo‘g‘ullar   xoqoni
Chingizxonning   qudratli   Xorazmshohlar   davlatiga   istilochilik   yurishlarini   amalga
oshirishga   nima   undadi?   Bu   vaqtda   Mo‘g‘ullarga   hudud   jihatdan   qo‘shni   bo‘lib
qolgan,   chetdan   qaraganda   juda   mustaxkam,   ammo   ich-ichidan   yemirilib
borayotgan  hali   ham  halifalik tarkibida qaralgan  Xorazmshohlarni  batamom  yo‘q
qilishmi?   Davlat   boshqaruvida   Turkon   xotun   o‘g‘lining   davlatni   ichki   va   tashqi
boshqaruviga   nisbatan   qarama   qarshi   siyosatmi?   Yoki,   ushbu   saltanat   hududini
kesib   o‘tgan   Buyuk   Karvon   yo‘limi?   Bu   kabi   savollar   talaygina.   Xitoy
manbalarida xususan, 1221-yil Chingizxon bilan Xorazmga kelgan Elyuy Chu-Jay
o‘zining   “G‘arbga   sayohat   tavsifi” 19
  asarida   Chingizxonning   maqsadi   faqatgina
O‘tror   voqeasi   uchun   Sulton   Xorazmshohdan   va   uning   yurtidan   o‘ch   olish
bo‘lganligi haqidagi ma’lumotlar ham bor.  
Tarixdan   ma’lumki,   ikki   davlat   o‘rtasidagi   harbiy   urushlar   diplomatik
jarayonlarning   natijasi   o‘laroq   shakllanadi 7
.   Chingizxon   va   Xorazmshoh
o‘rtasidagi   siyosiy   jarayonlarda   ham   diplomatiyaning   ahamiyati   va   tasiri   katta
bo‘ldi 8
.   Shu   bois,   bu   ikki   hukmdor   o‘rtasida   bo‘lgan   diplomatik   jarayonlarda
Chingizxonning   qo‘li   baland   keldi.   Muhammad   Xorazmshohning   Chingizxonga
15
  Жабборов   И.   Буюк   Хоразмшохлар   давлати:   (Қадимий   тарих   саҳифалари).   //   Масъул   муҳаррир:
С.К.Камолов. - Тошкент: “Шарқ”, 1999. - Б 108-109. 
16
  Абу   Абдуллох   аш-Шоший.   Мўғул   босқини   ёҳуд   мусулмонларнинг   қонли   кечмиши.   -   Рабвах:   Islamic
Propagation office. - Б. 27. 
17
 Шарафуддин Али Яздий. “Зафарнома”. Муқаддима. 1-китоб. // Форс тилидан таржима, сўз боши ва илмий
изоҳларо   муаллифи   Омонулло   Бўриев.   Шахс   исмлари,   жой   номлари,   этник   номлар   ва   атамалар
кўрсаткичини тузувчи Азизжон Шарипов. - Тошкент: Ўзбекистон Республикаси Фанлар академияси “Фан”
нашриёти давлат корхонаси, 2020. - Б. 128. 
4
 O‘sha yerda. 
18
 Шоший. Мўғул босқини. - Б. 36. 
19
  Буниётов   З.М.   Ануштегин-Хоразимшохлар   давлати   (1097-1231).   Рус   тилидан   Ашраф   Аҳмад   ва   Маҳкам
Маҳмуд таржимаси. - Тошкент: Ғофур Ғулом номидаги Адабиёт ва санъат нашриёти, 1998. - Б. 172. 
7
 Erqo‘ziyev A.A. Xalqaro munosabatlar va diplomatiya tarixi. - Namangan, 2019. - B. 27. 
8
  Зиё   А .   Ўзбек   давлатчилиги   тарихи :   ( Энг   қадимги   даврдан   Россия   босқинига   қадар ).   -   Тошкент :   “ Шарқ ”,
2000. -  Б . 138. 
18  
nisbatan   har   jabhada   imkoniyatlari   keng   edi.   Ammo   diplomatiyada   saltanati   va
xalqini   qo‘ldan   boy   berishiga,   o‘z   yurtini   Mo‘g‘ullar   qo‘liga   topshirib   qochib
ketishiga qaysi omillar majbur qildi? Bu jarayonlar haqida shu davrning eng asosiy
manbalaridan   xususan,   Sharofiddin   ali   Yazdiy,   Juvayniy,   Ibn   al-Asir 20
,   Abu
Abdulloh   ash-Shoshiy 21
,   Nasaviy 22
  kabilarning   asarlari   guvohlik   beradi   va
zamonaviy   tadqiqotlardan   V.V.Bartold 23
,   Ahmet   Temir 24
,   John   Andrew   Boyle 25
asarlari ushbu davr haqida qimmatli ma’lumotlarni beradi.
Chingizxonning   Xitoyda   kiritilgan   yutuqlari   va   1211-1215-yilda   Pekinni
egallashi   bilan   yakunlangan   g‘alabalari   uning   nomini   Mo‘g‘ul   qabilalarining
birlashuvidan   ham   ulug‘ladi 26
.   Manbalarning   guvohlik   berishicha,   Muhammad
Xorazmshohda   ham   Chingizxon   kabi   Xitoyni   zabt   etish   rejasi   bo‘lgani   va   harbiy
tayorgarlik   ko‘rganligi   bayon   etiladi 27
.   Vaholangki,   Gurxon   ustidan   qozonilgan
g‘alaba   Qutbiddin   Muhammadni   Chingizxonning   ittifoqchisi   Kushluxon   (ba’zi
manbalarda Kuchlukxon) bilan yuzlashtirdi. Sababi, Gurxon siyosiy jihatdan uning
ta’siriga   tushib   qolgan   edi.   Chingizxon   va   Muhammad   Xorazmshoh   o‘rtasidagi
hududiy,  siyosiy   va  diplomatik  jarayonlarda  Kushluxon,   xalifa  An-Nosir,  Turkon
xotun va Mahmud Yalavochning ham ta’siri katta bo‘ldi. Bu siyosiy vaziyatlarda
Kushluxonning ham tasirini kuzatamiz.
20
  Ибн   ал-Асир.   Ал-Камил   фи-т-Тарих.   Полный   свод.   Пер.   с   арабского   языка,   примечания   и   комментарии
П.К.Булгакова,   доплнения   к   переводу,   примечаниям   и   коментариям,   введение   и   указатели
Ш.С.Камолиддина. - Ташкент: УЗБЕКИСТАН, 2006. -  C . 560. 
21
  Абу   Абдуллох   аш-Шоший.   Мўғул   босқини   ёҳуд   мусулмонларнинг   қонли   кечмиши.   -   Рабвах:   Islamic
Propagation office.  -  Б. 369;  Абу Абдуллох аш-Шоший. Мўғул татар  қиссаси.  1-китоб. - Рабвах:  Islamhouse
2112-1433. - Б .  628. 
22
  Шиҳобиддин   Мухаммад   ан-Насавий.   Султон   Жалолиддин   Мангуберди   ҳаёти.   -   Тошкент:   Ўзбекистон;
Ёзувчи, 1999. - Б. 432. 
23
  Бартольд   В.В.   Образование   империи   Чингиз-хана   //   Записки   Восточного   Отделения   Императорского
Русского   Археологического   Общества.   Т.   X.   1896.   -   СПб.:   Типография   Императорской   Академии   Наук,
1897.  -  С.  105-119.;   Бартольд   В.В.  Туркестан  в  эпоху  монгольского  нашествия.  Сочинения.  Т.  I.  -  Москва:
Издательство восточной литературы, 1963. - 760 с.; Бартольд В.В. Работы по истории и филологии тюркских
и монгольских народов. Сочинения. Т. IX. - Москва: Наука, 1968. -  C.  759. 
24
 Ahmed Temir.  Moğolların gizli tarihi. - Ankara: Turk tarih Kurumu Basimevi, 1986. - S. 351. 
25
  Boyle  A. John.  The  Seccessors   of Genghis  Khan.  -  New   York,  London, Columbia  University  Press,  1971. -  P.
372. 
26
 Бартольд В.В. Работы по истории и Филологии. - С. 460.  
27
  Xayrullaev   M. М .   O‘zbek   diplomatiyasi   tarixidan.   Tarixiy   ocherklar   va   lavhalar.   -   Toshkent,   2003.   -   B.   28.   12
Кушлухон   -   Чингизхон   замондоши ,   найманлар   хукмдори .   Унинг   номи   манбаларда   хар   хил   учрайди .   Ибн
анасир   -   Кашли ,   Рашидиддин   -   Лушлу ,   Мукаддас   битикларда   -   қишлиқ ,   Раверти   -   Кожлак   деб   ёзишади .   13
Насавий. - Б. 33. 
19  
1210-yilning   avgust   sentyabr   oylarida 28
  Gurxonning   Xorazmshoh   bilan
bo‘lgan   jangdagi   mag‘lubiyati   uni   Kushluxonning   ta’siriga   tushirib   qo‘ydi.
Xorazmshoh  Kushluxonga   chopar   orqali  xat  jo‘natib  shunday   dedi:   “Xonlar   xoni
mening ilkimdan, to‘rimdan xalos bo‘ldi. Men uni har qanday talonchi uchun o‘lja,
har qanday bosqinchi  uchun qurbonlik sifatida qo‘yib yubormadim deya Gurxon,
uning   qizi   Tugaz   xotunni,   atrofidagi   odamlari,   mol-mulki,   xazinasini   qaytarishni
qat’iy   talab   qildi.   Bunga   javoban   Kushluxon   Gurxonni   uning   huzuriga   olib   bora
olmasligini bildirib uzr so‘radi. Fikrimizcha, Kushluxon Gurxonni Xorazmshohga
berishi  turkiylar  ko‘z o‘ngida bir  umrga  uyatga qolishidan va yuzidagi  bu dog‘ni
hech qachon o‘chira olmasligidan havfsirardi” 29
.  
Fikrimizcha,   Sultonning   mag‘lub   Gurxonni   qo‘yib   yuborishidan   maqsadi
Xitoy uchun rejalashtirayotgan yurishida o‘ziga ittifoqdosh qilish edi. Xorazmshoh
tomonidan   Kushluxon   huzuriga   bu   ish   yuzasidan   yuborilgan   so‘ngi   elchi   amir
Muhammad   ibn   Qora   Qosim   an-Nasaviy   edi.   Asta   sekin   Qashg‘ar   va   Xo‘tanni
bosib   olib   musulmon   olamiga   soya   solayotgan   Kushluxonning   maqsadi
Chingizxonning   rejalariga   zid   edi 30
.   Bu   vaqtga   kelib   Chingizxon   Kushluxonning
Qashg‘ar va Bolaso‘g‘unni bosib olganligini eshitgach, Xorazmshohlar yurti uchun
qilingan   rejalarini   barbod   qilishidan   qo‘rqib   Kushluxonni   ham   yo‘ldan   olib
tashladi 4
. Chunki Chingizxon Xorazmshohlar davlatidagi ichki vaziyatlarni yaxshi
bilgan   holda,   bosqinga   bardosh   bera   olmasligini   hufyona   ayg‘oqchilari   va   bu
saltanatdagi ikkinchi hukmdor, Turkon xotun vositachiligida juda yaxshi habardor
edi.   Shu   o‘rinda,   Turkon   xotunning   davlat   boshqaruvidagi   nufuzi   haqida
Nasafiyning   bergan   ma’lumotlari   quyidagicha:   “Turkon   xotun   o‘g‘liga   shu
darajada   o‘z   ta’sirini   o‘tkazganki,   natijada   Muhammad   Xorazmshoh   davlat
ichkarisidagina   emas,   balki   tashqi   siyosatda   ham   Xorazmning   yagona   hukmdori
sifatidagi ro‘lini boy berdi” 31
.  
Turkon xotunning saltanatdagi  yakka hukmronlik uchun intilishi Chingizxon
uchun   ayni   muddao   edi.   Ikkinchidan,   Sultonning   harbiy   strategik   harakatlarining
28
 Насавий. - Б. 31.  
29
 Насавий. - Б. 34. 
30
 Буниёдов З.М. Ануштагин Хоразмшохлар давлати. - Б. 162. 
31
 Насавий. - Б. 91.  
20  
natijasi   o‘laroq,   dastavval   Xitoyga   emas   balki,   Arab   halifaligiga   lashkar   tortishi
halifa an-Nosir bilan dushmanlik kayfiyati uning Chingizxon 32
  bilan ittifoqdoshga
aylanishiga   sabab   bo‘ldi.   An-Nosirning   Chingizxon 33
  va   Kushluxonga 34
  o‘z
elchilarini yuborganligi haqida manbalar guvohlik beradi. 
Vaziyat  jiddiy tus olayotgan bir  vaqtda g‘arbda Muhammad Xorazmshoh va
Chingizxon   o‘rtasidagi   siyosiy   jarayonlar   quyidagicha   edi.   Sulton   Sharqda
Chingizxonning   1215-yil   Xitoydagi   g‘alabalari   xabarini   olgach,   Pekinga   uning
huzuriga   o‘z   elchilarini   yuborishga   qaror   qildi.   Xorazmshoh   davlat   arboblaridan
biri   Sayyid   Ajall,   Bahouddin   Roziy   boshchiligida   Xitoyga   elchi   jo‘natadi 35
.
Boshqa   bir   manbada   esa,   1216-yilda   Chingizxon   Xitoyda   bo‘lganligi   va
Xorazmshohning   elchilarini   kutib   olish   uchun   Mo‘g‘ulistonga   qaytib   kelganligi
aytiladi 36
.   Bu   elchilikning   maqsadi,   Mo‘g‘ullar   davlatini   atroflicha   o‘rganishdan
iborat   edi 37
.   Zero,   bu   elchilarning   yuborilishi   Xorazmshohning   diplomatiyadagi
xatosi   edi   nazarimizda.   Boisi,   Chingizxon   o‘z   huzuriga   kelgan   Xorazmshoh
elchilarini iliq kutib oldi, elchilarga izzat ikrom ko‘rsatib, ikki mamlakat o‘rtasida
do‘stona   munosabatlar   hamda   elchilar   Xorazmga   qaytayotganlarida   Chingizxon
Xorazmshohga   atab   ko‘plab   nodir   hadyalar   va   tuhfalar   berib   Chingizxon   tijorat
ishlarini   yo‘lga   qo‘yish   niyatida   ekanligini   bildirib   u   elchilarga   shunday   hitob
qildi:   “Muhammad   Xorazmshohga   ayting!   Men   kun   chiqar   tomon   podshosi
bo‘lsam,   u   kun   botar   tomon   podshosidur.   Bizning   o‘rtamizda   ahdu   vafo,   mehru
muhabbat va do‘stlik mustahkam bo‘lsin va o‘zaro tijorat hamda karvonlar bordi-
keldisi   yo‘lga   qo‘yilsin” 38
.   Chingizxonning   davlat   sarxadlarini   kengaytirish
siyosatidan   ko‘zlagan   maqsadi   aniq   edi.   Xoqon   Bahouddin   ar-Roziy   bilan
32
  Xayrullaev   M .М.  O ‘ zbek   diplomatiyasi   tarixidan . -  B . 27. 
33
 Гарольд Лэмб. Чингисхан. Властелин мира // Перевод Л.А.Игоревского. - Москва: Центрполиграф, 2007. -
С. 91. 
34
 Бартольд В.В. Образование империи Чингиз-хана. - С. 110.  
35
 Xayrullaev M. М . O‘zbek diplomatiyasi tarixidan. - B. 28. 
36
 Бартольд В.В. Работы по истории и Филологии. - С. 461. 
37
 Буниётов З.М. Ануштегин-Хоразимшохлар давлати. - Б. 164. 
38
  Tabakat-i-Nasiri:   A   General   History   of   the   Muhammadan   Dynasties   of   Asia.   By   the   Maulana,   Minhaj-ud-din,
Abu’Umar-i-’Usman / Transl. by H.G.Raverty. V. I-II. - London, 1881. -  Р . 102. 
21  
birgalikda   500   tuyalik   karvonlarini   qo‘shib   o‘z   elchilarini   yuboradi,   Xorazmshoh
bu elchilar va savdo karvonini Buxoroda kutib oldi 39
.  
Shiddatli siyosiy jarayonlar va raqobatning natijasida bu ikki davlat sarhadlari
ham   kengayib   bordi,   xususan   Mo‘g‘ullar   hududlarini   Oltoy   tog‘   tizmalarining
g‘arbiy etaklari, Tyan-Shan, Balxash ko‘li havzasi va Issiq-Ko‘lgacha kengaytirib
keldi. Sulton Xorazmshoh  ham   o‘z chegarasini  Qipchoq  Cho‘llarigacha  yetkazdi.
Natijada   Xorazm   savdogarlari   Oltoy   dovoni   orqali   Mo‘g‘uliston   va   Xitoy   bilan
savdo-sotiq   olib   borish   imkoniga   ega   bo‘ldilar.   Juvayniyning   yozishicha,
Chingizxon davri oxirida havfsizlik taminlanib yurtida xalqning daromadi foydasi
va boyligi eng yuqori darajaga chiqqan, yo‘llarda qaroqchilarning faoliyatiga chek
qo‘yilib,   savdogarlar   daromad   hidi   kelgan   har   qanday   joyga   tortinmasdan   keta
olgan 40
.   Mo‘g‘ullarning   doimiy   yashash   joyi   aniq   bo‘lmaganligi   uchun   savdoda
ularga tujjorlar ko‘p ham uchrayvermagan. 
Ular   bilan   savdo-sotiq   qilishning   foydali   taraflari   ko‘pligi   hamma   tarafga
tarqalgan   edi.   Shu   boisdan   Muhammad   Xorazmshoh   yurtidan   1218-yil   bahorida
Chingizxonning qarorgohiga karvon bilan savdogarlardan Axmad Xo‘jandiy, Amir
Xusayn   va   uning   o‘g‘li   Axmad   Balhiylar,   Mo‘g‘ullar   yurtiga   savdo-sotiq   uchun
borganligi   ma’lum   qilinadi.  Boshqa   manbada   bu  savdogarlar   o‘zlari   kelishib  olib
Chingizxon   yurtiga   savdo-sotiq   qilish   uchun   borganligi   aytiladi 41
  nazarimizda   bu
savdogarlar   Xorazmshoh   buyrug‘iga   muvofiq   Mo‘g‘ular   yurtiga   borgan   bo‘lishi
kerak. Ular  sharqiy Turkistonni aylanib o‘tib, shimoliy yo‘l  bilan Mo‘g‘ulistonga
kirib   borgan 42
.   Aksariyat   man’balarda,   Chingizxon   Xorazmshohning   elchilari   va
savdogarlarini iliq kutib olganligi bayon etiladi 43
. Chingizxon Sulton mamlakatiga
tijorat qila oladigan 450 kishini to‘pladi 44
. Ularga nodir gazlamalarni keltirishlarini
amr   qildi.   Shundan   keyin   Chingizxon   sultonga   quyidagi   maktubni   yo‘lladi:
“Sizning   mamlakatingizdan   bu   yerga   tujjorlar   keldi.   Ularni   mamnun   qilib,   sog‘-
39
 Буниётов З.М. Ануштегин-Хоразимшохлар давлати. - Б. 164.
40
 Жувайний. - Б. 131. 
41
 Жувайний. - Б. 132. 
42
 Бартольд В.В. Работы по истории и Филологии. - С. 462.  
43
 Насавий. - Б. 35.; Жувайний. - Б. 132.; Яздий. - Б. 128.; Бартольд В.В. Работы по истории и Филологии. - С.
464.; Зиё А. Ўзбек давлатчилиги тарихи. - Б. 137. 
44
  Жувайний . -  Б . 133. 
22  
salomat yuborar ekanmiz, ular bilan birgalikda mamlakatingizda savdo-sotiq, oldi-
sotdi   qilib   go‘zal   va   nodir   gazlamalar   bilan   qaytib   kelsinlar   deb   odamlarimizni
yuborayapmiz. Mana shunday savdo munosabatlari oramizdagi tushunmovchilikka
dushmanliklarni   yo‘qotib,   uning   o‘rniga   sevgi   va   do‘stlik   keltirishiga   kin   va
husumatning davom etishiga yo‘l bermasligiga sabab bo‘lajak” 45
.  
Ayni   vaqtda   Chingizxonga   Xorazmshohlar   davlatini   fath   etish   uchun   sabab
kerak   edi.   O‘trorga   qarab   yo‘lga   otlangan   bu   karvonning   talon   taroj   qilinishi
Mo‘g‘ullar   Xoqonining   Xorazmshohlar   davlatiga   yurish   qilishi   uchun   diplomatik
o‘yini   edi.   Manbalarga   ko‘ra,   1218-yil   bu   karvon   bilan   Mahmud   al-Xorazmiy
boshchiligidagi   elchilar   hay’ati   Mo‘g‘ulistonni   bir   vaqtda   tark   etganligi   haqidagi
ma’lumotlar bor. Shu yil Xorazmshoh huzuriga Chingizxondan elchilar keldi, ular
Mahmud   al-Xorazmiy   (Mahmud   Yalavoch) 46
,   Alixo‘ja   al-Buxoriy   va   Yusuf
O‘troriylardan iborat edi.  
Chingizxon   Movarounnahrlik   savdogarlarni   Xorazmshoh   huzuriga   elchi
sifatida   yuborishi   ham   bejizga   emas   edi.   Ularning   kelishidan   maqsad   o‘rtada
tinchlik,   do‘stlik,   yaxshi   qo‘shnichilik   munosabatlari   haqidagi   kelishuv   bitimini
imzolatishdan   iborat   edi 8
.   Maktub   shunday   bitilgan   ediki,   unda   dastavval
Xorazmshohning   kuch   qudrati   bayon   etilib   so‘ngra   Chingizxonning   Xitoyni,
qo‘shni   Turkiy   mamlakatlarni   bosib   olganligi   va   uning   vatanida   behisob
qo‘shinlar,   Kumush   konlar   borligi,   boylik   shu   darajada   ko‘pligidan   uni   yana
boshqa   joylardan   izlash   ortiqcha   ekanligi   bildirilib,   savdogarlarning   ikkala
tomonga borib kelishlari uchun yo‘l ochilishi kerakligi yozilgan edi. Shu boisdan,
Chingizxon   Sulton   Muhammad   Xorazmshohga   “o‘g‘lim”   deb   murojat   qildi.
Diplomatiya tilida bu “Qarolim” degan bilan barobar bo‘lib, aslida Sultonni janga
undash   edi.   Elchilar   zimmalariga   yuklatilgan   vazifani   a’lo   darajada   bajarib
Muhammad   Xorazmshoh   bilan   tinchlik   shartnomasini   imzoladi   va   ortga   qaytib
ketdi.  
45
 O‘sha yerda. 
46
  Mahmud Yalavoch, Mahmud Xorazmiy-Chingizxon xizmatida bo‘lgan turkiylarning Yalavoch urug‘iga mansub
Xorazmlik   savdogar.   Chingizxon   tomonidan   Muhammad   Xorazmshoh   huzuriga   elchi   bo‘lib   kelganligi   uchun
Yalavoch ismi bilan mashhur, Mahmud Yalavoch Qoraxitoylar xizmatida ham bo‘lgan.
23  
Afsuski, bu kelishuv uzoqqa cho‘zilmadi, Chingizxon mamlakatidan O‘trorga
Umar Xo‘ja al-O‘troriy, al-Jamol al-Marog‘iy, Faxr ad-Din al-Jizzaxiy al-Buxoriy,
Amin   ad-Din   al-Xaraviy 47
  kabi   savdogarlar   kelgunga   qadar   davom   etdi.
Chingizxon   va   uning   odamlari   tomonidan   tanlangan   tujjorlar   O‘trorga   borgan
paytlarida   u   yerning   boshqaruvchisi   Inoljuq 48
  edi.   Sulton   Qutbiddin   Muhammad
Xorazmshoh   tog‘asining   o‘g‘li   hisoblangan   Inoljuq   (yoki   G‘ayirxon 49
)   yigirma
ming otliq lashkarlari bilan sulton noibi 50
 sifatida boshqarardi.  
Manbalarda   450-500   kishidan   iborat   bu   karvon   haqida   Ingliz   olimi   Herold
Lemb shunday yozadi: “Muhammad Horazmshohga zudlik bilan chopar jo‘natildi
va   Sultonga   maktub   yo‘llanib,   unda   mo‘g‘ul   karvonida   ko‘pgina   josuslar
mavjudligi aytilib, ular hibsga olingandan so‘ng o‘z ayblariga iqror bo‘lganliklari
bildirildi.   Shu   bilan   birga,   maktubda   bu   voqea   munosabati   bilan   qat’iy   chora
ko‘rish   maqsadida   Sultondan   amri-farmon   kutmoqdamiz   deyilgandi”   51
.   Ammo
farmoga javob kelishini kutmasdan 500 kishi tig‘dan o‘tkazildi. E’tiborlisi shuku,
ulardan faqat bir mo‘g‘ul omon qolgan xolos. Bir so‘z bilan aytganda har qanday
savdo karvonida josuslarning bo‘lishi tabiiy hol, albatta. Zero, Sulton Xorazmshoh
Chingizxonga   yuborgan   Savdo   karvonlarining   ichida   ham   josuslar   bor   edi.
Xorazmshohlar   yurtidagi   bu   savdo   karvoni   bilan   bo‘lgan   voqeaga   to‘xtalsak,
O‘tror hokimi bevosita Turkon xotunning tasirida bo‘lib, bu ish unning siyosiy va
47
 Chingizxon Xorazmga yuqorida nomlari sanalgan to‘rtta savdogar boshchiligida katta savdo karvonini hozirlaydi.
Bazi   ma’lumotlarga   qaraganda,   karvonda   450   odam   bo‘lgan,   ularning   hammasini   musulmonlar   tashkil   etgan.   -
qarang:   Tabakat-i-Nasiri.   -   P.   1201.;   Abul   Farajning   ma’lumotlariga   ko‘ra,   karvonda   400   savdogar   bo‘lgan.   Shu
bilan   birga   Xorazmshoh   huzuriga   yo‘llangan   elchi   unga   Chingizxon   nomidan   “Biz   endilikda   zamindagi   barcha
mamlakatlar   o‘rtasida   osoyishtalik   bo‘lishini   talab   qilamiz.   Savdogarlar   qo‘quv   bilmasdan   barcha   o‘lkalarga   bora
olsinlar.   Boylar   va   faqirlar   yaratganga   shukronalar   aytib   hamkorlikda   yashasinlar”   degan   mazmunda   noma
topshirilgan.   -   qarang:   The   Chronography   of   Gregory   Abû’l   Faraj,   the   Son   of   Aaron,   the   Hebrew   Physician,
Commonly Known as Bar Hebraeus, 
Being the First Part of his Political History of the World: in 2 vol. / Ed., trans. E. A. W. Budge. London: Oxford
University Press, 1932 [Repr.: Amsterdam: APA - Philo Press, 1976]. Vol. I: English Translation. - P. 103.; Boshqa
ma’lumotlarda   esa   karvonda   Chingizxon   elchisi   Uxun   boshchiligida   100   odam   bo‘lgan.   Juzjoniy   karvonda   oltin,
kumush,   ipak   va   boshqa   maxsulotlar   ortilgan   500   tuya   bor   edi,   deb   yozadi.   Bu   karvon   haqida   Ibn   al-Asir,   Ibn
Xoldun  va   boshqalar   ham   turli   ma’lumotlar   beradilar.   -   Boyle   A.   John.  The   Seccessors   of   Genghis   Khan.   -   New
York, London, Columbia University Press, 1971. - P. 95. 
48
 Inoljuq - chig‘atoy turkchasida Inol - “Shaxzoda” ma’nosini bildiradi. Bu so‘z unvon bo‘la olishi bilan birga ism
ham bo‘lishi mumkin. 
49
 G‘ayir - turkmancha bo‘lgan bu so‘z “qudratli” ma’nosini bildiradi.  
50
 Noib - Mo‘g‘ul tilidagi darug‘achi (dorug‘a) va forscha shihna turkiylarning bosqoq atamasi bilan bog‘liq bo‘lib,
u bilan bir hil ma’noda qo‘llanilgan. 
51
 Гарольд Лэмб. Чингисхан. Властелин мира // Перевод Л.А.Игоревского. - Москва: Центрполиграф, 2007. -
С. 87. 
24  
diplomatiyadagi   islohotlarining   bir   ko‘rinishi   edi.   Aslida   Sultonga   yuborilgan
maktub bir rasmiyatchilik bo‘lgan deb o‘ylaymiz 52
. 
O‘trordagi   tarixiy   mudhish   voqea   Chingizxonga   Xorazmshohlar   yurtini   fath
etishi  uchun bir sabab  bo‘ldi. Mo‘g‘ullar yurtidan kelgan karvon haqiqatdan ham
tijoratchilar   bo‘lganmi   yoki   josuslar?   Sharq   va   G‘arb   tadqiqotchilari   o‘rtasida   bu
masalaga   doir   qarashlar   farqliligicha   qolmoqda.   Bu   voqea   yuzasidan   Chingizxon
Sultonga   elchi   yuborib   aybdorlarni   unga   berishni   talab   qildi.   Arosatda   qolgan
Xorazmshoh   aybdorlarni   ham   bera   olmas   edi,   shu   bois   ichki   va   tashqi   siyosatda
o‘z   xalqi   hamda   davlatini   qo‘ldan   boy   berdi.   O‘tror   voqeasi   Chingizxonga
maqsadlarini   amalga   oshirishi   uchun   diplomatik   o‘yini   bo‘ldi,   Chingizxon
boshchiligidagi mo‘g‘ul bo‘roni Markaziy, Janubiy va G‘arbiy Osiyoga qarab esa
boshladi. 
52
 Xayrullaev M. М . O‘zbek diplomatiyasi tarixidan. Toshkent. - B. 29.  
25  
2.2. Xorazmshoxlar va Chingizxon davlati o‘rtasidagi munosabatning
buzilishi va yakuni.
Sulton Qutbiddin Muhammad Oloviddin Xorazmshoh (Xorazmshoh) (1200-
1220) davriga kelib mamlakatning hududlari behad  kengaya boshladi.
Sulton   o‘z   onasi   bo‘lmish   “Xudovandayi-jahon,   dunyo   va   din
saxovatpeshvosi  Ulug‘  Turkon-  ikki  dunyo ayollari  malikasi  (Ismat  ad-dunyo va
ad-din   Ulug‘   Turkon)”   unvonini   olgan   qipchoq   xoni   Jonkishining   qizi
Turkonxotun   harbiy   ko‘magi   hamda   qo‘llab-quvvatlashi   natijasida   o‘z
hokimyatini   mustahkamlab   olishga,   zafarli   yurishlar   qilishga   muvaffaq   bo‘ldi.
Mazkur   g‘alabadan   o‘ta   ruhlangan   Sulton   Muhammad   Xorazmshoh   o‘ziga
“Iskandari   Soniy”   (ikkinchi   Iskandar   va   saljuqiylarning   buyuk   sultoniga   taqlid
qilib)   “Sulton   Sanjar”   unvonlarini   oladi.   Davlat   muhriga   esa   “zil-Allohi-fil-ard”
(Ollohning   yerdagi   soyasi)   deb   “kamtarona”   yozdirishni   buyuradi.     Jurjoniyning
yozishicha,   sultonni   har   vaqt   undan     Sharqda   joylashgan   davlatlar   qiziqtirar   va
uning Xitoy tomoniga harbiy yurish qilish niyati ham bo‘lganligi aniq edi. Lekin
Xitoy   Chingizxon   tomonidan   o‘sha   yili   olinganligini   eshitgan   sulton   bu   holni
tasdiqlatish   va   qolaversa   Chingizxon   davlati   xususida   aniq   ma’lumot   olib   kelish
maqsadida sayidlar avlodidan bo‘lmish taniqli zot Bahovuddin Roziyni o‘z elchisi
sifatida   xon   huzuriga   jo‘natadi.   Bahovuddin   Roziy   boshchiligidagi   elchilik
guruhini   Chingizxon   Pekinda   qabul   qilib,   ularga   ijobiy   munosabatda   bo‘ladi.
Xorazm   davlati   elchilariga   Chingizxon   o‘zaro   ikki   davlat   o‘rtasida   tinchlik   va
do‘stlik   hukmronlilk   qilishi   lozimligini   uqtirib,   o‘zini   “Sharq   hukmdori”
Xorazmshoh   Muhammadni   “G‘arb   elatlarining   egasi”   deb   ta’kidlaydi.   Xitoy
yerlariga   endilikda   yurish   qilish   nojoiz   ekanligini   anglagan   Xorazmshoh   o‘z
diqqat-e’tiborini yana janub hamda g‘arb hududlarga qaratadi. 1217-ylli Bag‘dod
xalifasi   an-Nosir   (1180-1225)   sultonning   Bag‘dodni   unga   topshirishi   va   uning
nomini xutbaga qo‘shib o‘qishini qat’iy rad etgach, Muhammad Xorazmshoh 100
000   kishilik   qo‘shin   bilan   abbosiylar   xalifaligiga   yurishni   boshlab   yuboradi.
Bag‘dod   yurishi   tabiiy   ofatlar   tufayli   muvaffaqiyatsiz   yakun   topadi.   O‘sha   yili
Muhammad   Xorazmshoh   Chingizxon   huzuriga   yana   o‘z   elchilarini   yuboradi.
26  
Bunga   javoban   Chingizxon   kechiktirmasdan   qimmatbaho   sovg‘alar   va   mollar
ortilgan   katta   karvon   bilan   o‘z   elchilarini   xorazmshohlar   sultoni   huzuriga
yuboradi.  Sultonga  mo‘ljallangan  qimmatbaho  sovg‘alar   ichida  Chingizxon  o‘lja
olgan  tuya  o‘rkachidek   keluvchi   oltin  bo‘lagi  ham  bor   edi.  Elchilarga  xorazmlik
taniqli savdogar  Mahmud Yalavoch (Mahmud al-Aromiy) rahbar etib tayinlanib,
yana 2 ta odam, buxorolik savdogar Alixo‘ja va o‘trorlik Yusuf qanqalar elchilik
rutbasiga   ega   edilar.   Sulton   Muhammad   bu   elchilarni   1218-yil   bahorida   Buxoro
shahrida   qabul   qiladi.   Elchilar   Chingizxon   sultonning   zafarli   yurishlaridan
xabardor  ekanliklari, uni qudratli  podshoh sifatida tan olib “o‘zining eng ardoqli
o‘g‘illari   qatorida”   ko‘rishini   bayon   etishadi.   Chingizxon   o‘z   nomasida   kuch-
qudrati zafarini ko‘rsatish ma’nosida Xitoy va qo‘shni mamlakatlarni qanday kuch
bilan egallaganligini ham aytib o‘tadi. Elchilar nomasi shubhasiz sultonga ma’qul
bo‘lmaydi.   Ayniqsa,   davlatining   xonini,   uni   o‘zining   “o‘g‘li”   qatorida   ko‘rishi,
sharq   ustamonligida   qaram   qilish   yoki   o‘z   homiyligiga   olish   degan   ma’noni
anglatishini   sulton   yaxshi   tushunadi.   Otror   shaxrida   Chingizxon   tomonidan
yuborilgan karvonni talanishi uni befarq qoldirmadi.  Bu urushning boshlanishiga
bir   sabab   boldi.   Albatta   Xorazmshoh   ham   katta   xatoga   yo‘l   qo‘ygan   edi,   lekin
urushning sababchisi va boshlovchisi u emas edi 53
. 
Mo‘g‘ullar   Xorazmshoh   ustiga   harbiy   yurish   qilishdan   avval,   xonning
buyrug‘iga ko‘ra harbiy sarkarda Jebe 1218 yilda Ettisuv va Qashg‘ar ustiga harbiy
yurishlar qilib, Kuchluk davlatini tor-mor keltirdi. Shunday qilib, mo‘g‘ullar O‘rta
Osiyoga   harbiy   yurish   qilishdan   avval   zahira   kuchlarini   mustahkamlab,   Talas
vodiysigacha   bo‘lgan  yerlarni   o‘z  imperiyalari   tarkibiga  qo‘shib   oldilar.   Shunday
qilib ular bevosita Xorazmshohlar bilan chegaradosh bo‘lib qoldilar. 
XIII   asr   boshlaridan   Xorazmshoh   Anushteginiylar   davlati   yuqorida
ta’kidlanganidek,   o‘z   hududining   kengligi,   saltanat   egasining   nufuzi,   xalqning
salohiyatligi, madaniyatliligi, xo‘jalik hayotining yuqori saviyaligi bilan musulmon
olamida   buyuk   davlat   sanalar   edi.   O‘zining   ko‘proq   qang‘li-qipchoq   hamda
turkmanlardan   iborat   muntazam   qo‘shiniga   ega   edi.     (Ma’lumotlarga   ko‘ra
53
 Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf “Islom tarixi” -T.: Hilol Nashr, 2022. 173-174 b.
27  
umumiy   qo‘shinning   soni   400   000   ga   qadar   yetib,   bu   mo‘g‘ullar   qo‘   shiniga
nisbatan     barobar   ortiq   edi)     Davlat   musulmon   olamida   qabul   qilingan   qonun
chiqaruvchi-dargoh   hamda   ijroiya-devonlar   tizimida   boshqarilar,   davlat   boshlig‘i
sulton hokimiyatining huquqlari hech bir qonun-qoida bilan chegaralanmagan edi.
Saltanatni   hokimlar,   noiblar,   vazirlar,   lashkar   boshliqlaridan   iborat   kuchli   harbiy
aslzoda   guruhlar,   mustavfiy   (daftardor   hisobchilar),   qozilar,   sadrlar   va   boshqa
ko‘plab  saroy  mansablaridan  iborat   ulkan arkoni   davlat  doirasi   qurshab   turar  edi.
Hokimlar   ko‘p   holda   o‘z   bilganicha   ish   tutishar,   soliqlar   to‘lashning   ham   aniq
tizimi   yo‘q   edi.   Hashar   yo‘li   bilan   bironbir   yo‘l,   ko‘prik,   qal’a   va   boshqa
inshootlarni   qurish   keng   targalgan   edi.   Davlat   ahvoli   tang   bo‘lganda   ko‘p   holda
iqtodorlarga   ishonch   qolmas   edi.   Ayrim   viloyat   hokimlari   shaxsan   Turkon.
xotunga   bo‘ysunib,   o‘z   bilganlaricha   ish   tutar   edilar.   Sulton   Muhammadning
volidasi Turkon xotun qo‘shin oliy sarkardalari bo‘lmish qipchoq sarkardalari bilan
aloqasi   mustahkam,   o‘zi   shu   qabilaga   mansub   bo‘lganligi   uchun   ularni   hamisha
qo‘ llab-quvvatlab turar edi 54
. 
Sarkardalar, qo‘shin boshliqlari, vazirlar, hokimlar ko‘p holda uning ijozati va
ko‘rsatmasi   ila   tayin   etilar,   ular   ham   o‘z   navbatida,   Turkon   xotunga   bo‘ysunar
edilar. Turkon xotun boshqa turkiy qabiladan bo‘lmish kelini Oychechak va uning
o‘g‘li, nabirasi Jaloliddinni yoqtirmas, bu ikki ayol o‘rtasida davlatda ichki siyosiy
ixtilof   kuchli   edi.   Xorazmshoh   “farzandlik   mehri   va   hokimiyatga   olib   kelgan
shaxs”   sifatida   onasini   so‘zini   ikki   qilmas,   hamisha   uning   fikrlariga   xohlasa-
xohlamasa   qo‘shilar   edi.   Xorazmshohning   onasi   Turkon   xotun   aslida   davlatdagi
birinchi   darajali   shaxs   hisoblanar,   uning   shiori   “e’tasamtu   Billohi   Vahda”   (ya’ni,
yolg‘iz Ollohdan panoh so‘rayman) muhriga yozilgan bo‘ lib, hukmdor farmoniga
shu muhri bilan u birinchi imzo qo‘ysa, uning farmoni vojib hisoblanar edi. Turkon
xotun amri bilan taxt vorisi etib o‘z qavmidan bo‘lgan   nevarasi O‘zloqshoh tayin
etilgan edi. 
  Muhammad   Xorazmshoh   o‘zining   yon-atrofdagi   (G‘ur,   Xuroson,
Movarounnahr,   Mozandaron,   Ozarbayjon   va   boshqalar)   uncha   kuchli   bo‘lmagan
54
 R.E. Xoliqova “O‘zbekiston tarixi” -T.: Turon Iqbol, 2020. 150 b.
28  
yerlarni   tezlik   bilan   o‘z   qo‘l   ostida   birlashtirib,   o‘z   g‘alabalariga   juda   berilib
ketgan   edi.   Qoraxitoylar   ustidan   qozonilgan   g‘alabadan   (1210)   so‘ng   esa   o‘zini
mutloq yengilmas deb hisoblab, islom olamiga egaligini ham da’vo qila boshladi.
Uning   armiyasi   soni   garchi   son   jihatdan   ko‘pchilikni   tashkil   etsada,   bu   qo‘shin
harbiy   intizomi   uncha   mustahkam   bo‘lmagan,   salohiyati   ancha   past,   ko‘proq
janubliklardan   olingan   yo‘llanma   qo‘shin   edi.   O‘z   navbatida   bu   qo‘shin   vatan
mudofaasi   uchun   emas,   balki   ko‘proq   istilo,   talon-taroj,   o‘lja   olish   uchun
mo‘ljallangan qo‘shin edi. Haqiqatda Xorazmshoh kuchli, o‘ziga munosib keluvchi
raqib bilan kurash olib borgani yo‘q hisobi, bu esa yuqorida qayd etilganidek, o‘z
harbiy   mahoratiga   ulkan   ahamiyat   berishiga   olib   kelgan   edi.   Joylarda   noib   va
hokimlar,   amaldorlar   oddiy   xalqqa   nisbatan   ko‘pincha   zo‘ravonlik,   tazyiq   ila
munosabatda   bo‘lar,   bu   esa   Xorazmshohlar   davlatiga   nisbatan   aholining
noroziligiga   sabab   bo‘lar   edi.   Soliqlar   miqdori   bir   me’yorda   turmas,   mehnatkash
ommaning ahvoli ancha og‘ir edi. Masalan, 1219-yili Xorazmshoh   xiroj solig‘ini
bir   yo‘la   uch   marotabagacha   undirib   olishga   buyruq     bergan   edi.1206,   1212-
yillarda  Buxoro va  Samarqanddagi   xalq g‘alayonlar  zo‘ravonlik  va  soliqlar  oshib
ketishiga qarshi qaratilgan edi. Soliqlar va zo‘ravonlikdan ezilgan xalqning Sulton
Muhammadga e’tiqodi va ishonchi mo‘g‘ullar bosqini arafasida susayib ketdi 55
. 
Chingizxon   o‘zining   yaxshi   tizimga   asoslangan   ayg‘oqchilar   tarmog‘i   orqali
Xorazmshohlar   davlatidagi   ushbu   ahvolidan   bohabar   edi.   Shuningdek,   u   ushbu
qadimiy   madaniyat   va   yuqori   salohiyatga   ega   Movarounnahr   ahlini   osonlikcha
bo‘ysundirib   bo‘lmasligini   ham   yaxshi   bilib,   bo‘lajak   mahorabaga   jiddiy
tayyorgarlik   ko‘rdi.   O‘tror   voqeasidan   avvalroq   Chingizxon   qo‘shinlarining
Ettisuvga   qilgan   harbiy   yurishlari   sulton   Muhammadni   tashvishga   solib   qo‘ygan
edi.   Garchi   Xorazmshoh   katta   qo‘shinga   ega   bo‘lsa-da,   o‘zaro   ixtiloflar,
sarkardalarga   ishonchsizlik,   o‘z   hokimiyatidan   havfsirash   Xorazmshoh
qo‘shinining   zaiflashuvi,   intizomning   pasayishiga   olib   kelgan   edi.
Muhammad.Xorazmshoh   mo‘g‘ullarga   zarba   berish   xususida   Urganchdan   harbiy
55
 R.E. Xoliqova “O‘zbekiston tarixi” -T.: Turon Iqbol, 2020. 153-154 b.
29  
kengash   chaqiradi.   Unda   ko‘zga   ko‘ringan   davlat   arboblari,   aslzodalar,   harbiy
sarkardalar ishtirok etadilar.  
Asli   xivalik   mashhur   fiqhshunos   hamda   davlat   arbobi,   shayh   Ahmad   ibn
Umar Xivaqiy bor qo‘shinni Sirdaryo bo‘yiga to‘plab, uzoq yo‘l bosib kelayotgan
mo‘g‘ul   qo‘shiniga   chegara   bo‘yidayoq   hal   qiluvchi   zarba   berish   to‘g‘risida
yagona va harbiy jihatdan haq fikrni bildirdi. Shahzoda Jaloliddin ham aslida shu
fikrga   qo‘shilgan   edi.   Lekin   Xorazmshoh   sarkardalariga,   ayniqsa   qipchoq
harbiylariga   ishonchsizlik   bilan   qarar,   katta   qo‘shinni   bir   joyga   to‘plashdan,
qo‘shin   yig‘ilganda   esa   o‘zini   taxtdan   ag‘darib   tashlashlari   mumkin   ekanligidan
cho‘chir edi. Shuning uchun sulton va uning onasi tazyiqi bilan Kengash mudofaa
usuliga   o‘tishni   ma’qul   deb   topdi.   Jami   450   taga   yaqin   shahar   (qal’a)   va
viloyatlardan   iborat   bo‘lmish   davlatda,   qo‘shin   katta   jangga   kirib   vatan   sharafini
himoya   qilish   o‘rniga   shahar   va   qal’alarga   bo‘lib   tashlandi.   Ba’zi   markaziy
shaharlar, jumladan Buxoro va Samarqand mudofasini mustahkamlash zarur degan
fikrga kelindi, xolos. Ammo bu mudofaa ham yaxshi tashkil etilmadi 56
. 
 
 
56
 R.E. Xoliqova “O‘zbekiston tarixi” -T.: Turon Iqbol, 2020.151-152 b.
30  
XULOSA
Xorazm   yozma   merosida   o‘zbek   xalqining   davlatchiligi   tarixi   masalalari
keng   yoritilgani   barcha   mutaxassislarga   ma’lum.   Uch   ming   yillik   davlatchilik
an’analariga  ega bo‘lgan  xalqimiz  o‘tmishini  turli  til  va  davrlarda bitilgan yozma
manbalar orqali o‘rganilishi manbashunos olimlar va tarixchilarning muhim ilmiy
yo‘nalishlarini   tashkil   qiladi.   XIII   asr   boshlarida   Xorazmshoh   -   Anushteginiylar
davlati   Markaziy   Osiyoda   kuchli,   mustaqil   va   madaniy   jihatdan   taraqqiy   etgan
davlat   bo‘lgan.   Xorazm   1040-yilda   Saljuqiylar   davlatiga   qaram   bo‘lib   qoladi.
Saljuqiylar hukmdori Malikshoh o‘z ma‘murlaridan Anushteginni  Xorazmga noib
qilib   tayinlaydi.   Anushtegin   vafotidan   so‘ng   Xorazmda   uning   vorisi   Qutbiddin
Muhammad (1097–1127) noiblik qiladi. 
Qutbiddin   Muhammadning   o‘g‘li   Otsiz   (1127–1156)   davrida   Xorazm
mustaqil   davlat   sifatida   ish   yuritadi.   Otsiz   davrida   Kaspiy   dengizi   sohillaridan   to
Sirdaryoning o‘rta oqimiga qadar bo‘lgan еrlar Xorazmshohlar davlatining xududi
bo‘lgan.   Otsizning   siyosatini   uning   vorislari   Elarslon   (1156–1172),   Sultonshoh
Mahmud   (1172)   va   Takash   (1172–1200)   davom   ettiradilar.   XII   asrning   ikkinchi
yarmida   Saljuqiylar   davlati   zaiflashadi,   bu   esa   Xorazmshohlarga   o‘z   xududidini
yanada   kengaytirishga   imkon   beradi.   Otsizning   nabirasi   Takash   davrida,   1187–
1193-yillarda   Nishopur,   Ray   va   Marv   shaharlarini,   1194-yilda   esa   Eronni
Xorazmga   bo‘ysundiradi.   U   Old   Osiyo   va   Markaziy   Osiyoning   katta   qismini
yagona davlat qilib birlashtirishga muvaffaq bo‘lgan. Takashning o‘g‘li Alovuddin
Muhammad   (1200–1220)   davrida   Xorazm   eng   katta   hududni   egallagan   edi.   U
1206-yilda   Movarounnahda   hukmronli k   qilayotgan   qoraxitoylar   mag‘lubiyatga
uchratadi.
Yettisuvgacha   bo‘lgan   yеrlar   Xorazmshohlar   davlati   tasarrufiga   o‘tadi.
Muhammad  Xorazmshoh  davrida Xorazm   Yaqin Sharqdagi  eng  qudratli  davlatga
aylanadi.
Mavzu   yuzasidan   xulosa   qilib   aytganda,   Chingizxon   va   Muhammad
Xorazmshoh   o‘rtasidagi   siyosiy   vaziyatni   manbalardagi   tahlili   shuni   ko‘rsatadiki,
ikki hukmdorning ham hududlarni kengaytirish borasidagi maqsadi bitta edi. Yani,
31  
Buyuk Ipak Yo‘liga  hukmronlik qilish. Bunda  Chingizxonning qo‘li  baland kelib
diplomatiyada   Xorazmshohning   nuqsonlaridan   foydalandi.   Aksariyat
tadqiqotchilar   tomonidan   Anushtegin   Xorazmshohlar   davlatining   inqirozga   yuz
tutishida   Muhammad   Xorazmshohni   aybdor   deb   hisoblashadi.   Aslida   bu,   davlat
ichidagi ikkinchi davlat hukmdori Turkon xotunning islohotlari natijasi edi.
32  
FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI
I. O’zbekiston Respublikasi Prezidenti asarlari.
1. Mirziyoev   Sh.M.   Erkin   va   farovon   demokratik   O‘zbekiston   davlatini
birgalikda barpo etamiz. – Toshkent.: O‘zbekiston, 2016. 
II. Manbalar.
1. Ahmed  Temir.  Moğolların   gizli   tarihi.   –  Ankara:   Turk  tarih   Kurumu
Basimevi, 1986. – S. 351. 
2. Bekmuradov   S.T.   “Al-Mulhakat   Bi-S-Surah”   and   Translations   with
Notes of the Chapter about History of Mongols // International Journal of Central
Asian Studies Volume 22.  2018. – P. 171-192. 
3. Bekmuradov S.T. Chig‘atoy ulusi  boshqaruvi legitimligida islomning
ahamiyati   //   Oriental   Renaissance:   Innovative,   educational,   natural   and   social
sciences.  Volume 9, issue 5. – 2021. – P. 708-720. 
4. Bekmuradov   S.T.   Chig‘atoy   ulusida   ilk   boshqaruv   shakli   //   Oriental
Renaissance:  Innovative, educational, natural and social sciences.   Special issue 5.
– 2021. – P. 249265. 
5. Boyle   A.   John.   The   Seccessors   of   Genghis   Khan.   –   New   York,
London, Columbia University Press, 1971. – P. 372. 
6. Djurakulova   D.M.   Chingizxon   va   uning   vorislari   davri   tarixi.   –
Samarqand, 2019. – B 15. 
7. Erqo‘ziyev   A.A.   Xalqaro   munosabatlar   va   diplomatiya   tarixi.   –
Namangan, 2019. – B. 240. 
8. Odilqoriyev   X.T.,   Razzoqov   D.X.   Siyosatshunoslik.   –   Toshkent,
2012. – B. 289. 
9. Shamsimuxammedov   I.   Diplomatik   terminlar   izohli   lug‘ati   /   Izohli
lug‘at, – Toshkent: “Donishmand ziyosi”, 2021. – B. 224.  
10. Tabakat-i-Nasiri:   A   General   History   of   the   Muhammadan   Dynasties
of   Asia.   By   the   Maulana,   Minhaj-ud-din,   Abu-’Umar-i-’Usman   /   Transl.   by
H.G.Raverty. V. I-II. – London, 1881. – P. 296. 
33  
11. The   Chronography   of   Gregory   Abû’l   Faraj,   the   Son   of   Aaron,   the
Hebrew Physician, Commonly Known as Bar Hebraeus, Being the First Part of his
Political   History   of   the   World:   in   2   vol.   /   Ed.,   trans.   E.   A.   W.   Budge.   London:
Oxford University Press, 1932 [Repr.: Amsterdam: APA - Philo Press, 1976]. Vol.
I: English Translation. – P. 660. 
12. Togan   Z.V.   Çengiz   Han   (1155-1227).   –   Türkiye:   Kış   Sömestresi,
1969-1979. – S. 67. 
13. Xayrullaev M. М . O‘zbek diplomatiyasi tarixidan. Tarixiy ocherklar va
lavhalar. – Toshkent, 2003. – B. 178. 
14. Абу   Абдуллох   аш - Шоший .   Мўғул   босқини   ёҳуд
мусулмонларнинг   қонли   кечмиши .   –   Рабвах :   Islamic   Propagation   office.   –   Б .
369. 
15. Абу   Абдуллох   аш-Шоший.   Мўғул   татар   қиссаси.   1-китоб.   –
Рабвах: Islamhouse 2112-1433. – Б. 628. 
16. Алоуддин   Атомалик   Жувайний.   Тарихи   жаҳонгушо   (Жаҳон
фотиҳи   тарихи)/   Алоуддин   Атомалик   Жувайний;   масъул   муҳаррирлар
Ҳ.Болтабоев, М.Маҳмудов. – Тошкент: “MUMTOZ SO‘Z”, 2015. – Б. 504.
17. Бартольд   В.В.   Образование   империи   Чингиз-хана   //   Записки
Восточного   Отделения   Императорского   Русского   Археологического
Общества.   Т.   X.   1896.   –   СПб.:   Типография   Императорской   Академии   Наук,
1897. – С. 105-119. 
18. Бартольд   В.В.   Работы   по   истории   и   филологии   тюркских   и
монгольских народов. Сочинения. Т. IX. – Москва: Наука, 1968. –  C . 759. 
19. Бартольд   В.В.   Туркестан   в   эпоху   монгольского   нашествия.
Сочинения.   Т.   I.   –   Москва:   Издательство   восточной   литературы,   1963.   –   C.
760. 
20. Буниётов   З.М.   Ануштегин-Хоразимшохлар   давлати   (1097-1231).
Рус тилидан Ашраф Аҳмад ва Маҳкам Маҳмуд таржимаси. – Тошкент: Ғофур
Ғулом номидаги Адабиёт ва санъат нашриёти, 1998. – Б. 256. 
34  
21. Гарольд   Лэмб.   Чингисхан.   Властелин   мира   //   Перевод
Л.А.Игоревского. – Москва: Центрполиграф, 2007. –  C . 168. 
22. Жабборов   И.   Буюк   Хоразмшохлар   давлати:   (Қадимий   тарих
саҳифалари). // Масъул муҳаррир: С.К.Камолов. – Тошкент: “Шарқ”, 1999. –
Б. 144. 
23. Зиё А. Ўзбек давлатчилиги тарихи: (Энг қадимги даврдан Россия
босқинига қадар). – Тошкент: “Шарқ”, 2000. – Б. 368. 
24. Ибн   ал-Асир.   Ал-Камил   фи-т-Тарих.   Полный   свод.   Пер.   с
арабского   языка,   примечания   и   комментарии   П.К.Булгакова,   доплнения   к
переводу,   примечаниям   и   коментариям,   введение   и   указатели
Ш.С.Камолиддина. – Ташкент: УЗБЕКИСТАН, 2006. –  C . 560. 
25. Мирзо   Улуғбек.   Тўрт   улус   тарихи   (Британия   музейи   (Англия)
қўлёзмаси.   инв.   №   АDD   26190:   Тарих-и   арбаъ   улус).   –   Тошкент:   Чўлпон,
1994. – Б. 352. 
26. Ражабов   Қ.   Ўзбекистон   тарихи   ёш   тадқиқотчилар   нигохида.   –
Тошкент: “Ўзбекистон”, 2010. – Б. 120. 
27. Шарафуддин   Али   Яздий.   “Зафарнома”.   Муқаддима.   1-китоб.   //
Форс   тилидан   таржима,   сўз   боши   ва   илмий   изоҳларо   муаллифи   Омонулло
Бўриев.   Шахс   исмлари,   жой   номлари,   этник   номлар   ва   атамалар
кўрсаткичини   тузувчи   Азизжон   Шарипов.   –   Тошкент:   Ўзбекистон
Республикаси Фанлар академияси “Фан” нашриёти давлат корхонаси, 2020. –
Б. 352. 
28. Шиҳобиддин   Мухаммад   ан-Насавий.   Султон   Жалолиддин
Мангуберди ҳаёти. – Тошкент: Ўзбекистон; Ёзувчи, 1999. – Б. 432. 
35

Xorazmshoxlar va Chingizxon davlati o‘rtasidagi munosabat

Купить
  • Похожие документы

  • Shaxs tarbiyasida jismoniy tarbiyaning ahamiyati
  • Yuechi-Kushon va Kushon davlati
  • Yangi davrda Shimoliy Afrika mamlakatlaridagi milliy ozodlik urushlari
  • Xorazmshohlar davlati
  • XIX asr oxiri XX asr boshlarida Turkiyadagi ijtimoiy iqtisodiy va siyosiy jarayonlar

Подтвердить покупку

Да Нет

© Copyright 2019-2025. Created by Foreach.Soft

  • Инструкция по снятию с баланса
  • Контакты
  • Инструкция использования сайта
  • Инструкция загрузки документов
  • O'zbekcha