Войти Регистрация

Docx

  • Рефераты
  • Дипломные работы
  • Прочее
    • Презентации
    • Рефераты
    • Курсовые работы
    • Дипломные работы
    • Диссертациии
    • Образовательные программы
    • Инфографика
    • Книги
    • Тесты

Информация о документе

Цена 30000UZS
Размер 464.5KB
Покупки 0
Дата загрузки 17 Март 2025
Расширение doc
Раздел Курсовые работы
Предмет Алгебра

Продавец

G'ayrat Ziyayev

Дата регистрации 14 Февраль 2025

80 Продаж

Ba’zi uzluksiz tasodifiy miqdorlarning taqsimot qonunlari

Купить
Mundarija
Kirish........................................................................................................................
I- Bob. Barik maydon
1.1. Atmosfera bosimi...........................................................................................
1.2. Barik   minimum   va   maksimumlarning   iqlim   shakllanishidagi
ahamiyati...................................................................................................................
1.3.Er   yuzasida   issiqlikni   notekis   taqsimlanishi   va   u   bilan     bog’liq   bo’lgan
jarayonlar
II-Bob. Gorizontal barik gradient. Shamol......................................................
2.1.  Havo massalarining geografik tiplari va havo frontlari………….
2.2.Atmosfera bosimining dengiz sathida zonal-regional taqsimlanishi va quyi
troposferadagi shamollar........................................
Xulosa .......................................................................................................................
Foydalanilgan adabiyotlar.................................................................................                                         
Kirish
Planetamizning   geografik   qobig’i   uchun   shamolning   ahamiyati   g’oyat
kattadir.   Shamol   bo’lmasa,   bulut   qaysi   erda   vujudga   kelsa,   o’sha   joyga   yog’in
yog’ar edi. Natijada okean va dengizlar ustiga uzluksiz yog’in yog’ib, quruqlikka
umuman   yog’in   tushmagan   bo’lar   edi.   Agar   shamol   bo’lmaganda   edi,
avtomobillar,   zavod   va   fabrikalar   chiqaradigan   har   xil   gazlar,   xususan   ,   karbonat
angdrid ma’lum hududlarda to’planib, havoni juda ham buzib yuborgan bo’lar edi.
Demak, shamol iflos havoni haydab, uning o’rniga toza havo olib kelib turadi.  
O’rta Osiyo va O’zbekistonda esadigan shamol turlari, hozirgi kunda noan’anaviy
energiya   turi   sifatida   shamoldan   foydalanishning   amaliy   ahamiyati   to’g’risida
ma’lumot berishga harakat qilaman.
      Atmosferadagi   harakatlarning   asosiy   manbai   er   yuzasida   issiqlikni,
namlikni   va   bosimni   notekis   taqsimlanishi   xisoblanadi.   Buning     oqibatida
atmosferada turli xil harakatlar (jarayonlar) sodir bo’ladi va ular geografik qobiqni
rivojlanishida muxim  o’rin to’tadi. I- Bob. Barik maydon.
1.1. Atmosfera bosimi
  Havo   molekulalarining  harakati  va   ularning  o’z  og’irligi,   ya’ni  qattiq
Erga   tortilishi   atmosfera   bosimini   vujudga   keltiradi.   Havo   tinch
turganda   bosimning   maydon   birligiga   bo’lgan   kattaligi   shu   maydon
ustidagi   havo   ustunining   og’irligiga   teng   bo’ladi.   Bu   havo   ustunidagi
havo   massasining   kamayishi   bosimning   kamayishiga,   ko’payishi   esa
uning ortishiga olib keladi.
Og’irlik   kuchi   turli   kengliklarda   turlicha   ekanligi,   havo   ustuni;ning
vazni dengiz sathidan balandlikka va temperaturaga bog’liq bo’lganligi
sababli   normal   havo   bosimi   deb   45°   kenglikdagi   dengiz   sathida
temperatura 0°S ga teng bo’lgandagi atmosfera bosimi qabul qilingan.
Bunday   holatda   havo   ustunining   og’irligi   760   mm   li   simob   ustunining
og’irligiga   teng   bo’ladi.   0 s
S   temperaturada   simobning   zichligi   13,595
bo’ladi,   shu   sababli   ko’ndalang   kesimi   1   sm   bo’lgan   760   mm   simob
ustunining   massasi   1033,   2   g   ga   tengdir.   Binobarin,   atmosfera   er
yuzasining   har   1   sm 2
  yuzasiga   1   kg   33   g   kuch   bilan   bosib   turadi.
Bosimning   birligi   deb   dinani   qabul   qilib,   bu   bosimni   absolyut   o’lchov
sistemasida   ifodalash   mumkin.   Bu   birlikda   ifodalangan   normal   bosim
1013250   dina G’ sm 2
  ga teng; 1000000   dina G’ sm 2
  bosim   bar   deb ataladi
va 750,1  mm  li simob ustuniga teng bo’ladi. Barning mingdan bir ulushi
millibar (mb)  deb ataladi, u 0,75  mm  ga teng bo’ladi 1  mm  simob ustuni
1,33  mb  ga teng. Normal bosim 1013,2  mb  ga tengdir.
Berilgan   nuqta   dengiz   sathidan   qancha   balandda   (tog’larda)   bo’lsa, bu nuqta ustidagi havo ustuni shuncha kichik va, binobarin, atmosfera
bosimi   shuncha   kam   bo’ladi.   Havo   qisilish   xususiyatiga   ega
bo’lganligidan   yuqoriga   ko’tarilgan   sari   bosim   bir   xilda   kamayib
bormay,   geometrik   progressiya   bo’yicha   kamayadi,   ya’ni   bosim   pastki
qatlamlarda tezroq, yuqori qatlamlarda sekinroq pasaya boradi.
Yuqoriga   ko’tarilgan   sari   bosimning   o’zgarishi   barik   bosqich   bilan
ifodalanadi.  Atmosfera   bosimi  yuqoriga  ko’tarilganda  1   mm   yoki 1   mb
ga   kamayadigan   yoki  pastga   tushganda   shuncha   miqdorga   ortadigan
vertikal   masofa   (m   hisobida)   barik   boskich   deyiladi.   Dengiz   sathida   bir
barik   bosqich   8   m G’ mb   yoki   10,5   m G’ mm   ga,   5   km   balandlikda   15
m G’ mb   ga, 18   km   da esa qariyb 70   m G’ mb   ga teng. Bir xil balandlikda
barik   bosqichning   katta-kichikligi   havo   temperaturasiga   bog’liq:   u   iliq
havoda katta, salqin havoda kichik bo’ladi.
Atmosfera   bosimining   o’zgarishi   meteorologiya   stantsiyalarida
kuzatib   boriladi.   Meteorologiya   stantsiyalari   turli   balandliklarda
joylashganligidan   ulardagi   atmosfera   bosimiga   doir   ma’lumotlarni
qiyoslab bo’lmaydi, shu sababli barometr ko’rsatkichlarini bir xil sathga
—   ko’pincha   dengiz   sathiga,   kamroq   er   yuzasining   o’rtacha   sathiga
keltirib, so’ngra ular taqqoslanadi.
Atmosferaning   er   yuzasiga   bo’lgan   bosimi   va   uning   taqsimlanishi
barik maydon   deyiladi. Barik maydon vaqt davomida to’xtovsiz o’zgarib
turadi, har bir joyda bir ortib-bir kamayib turadi, turli geografik zonalar
va o’lkalarda bir xilda bo’lmaydi   yuqori bosim oblastlari va past bosim
oblastlari mavjud.
Yuqori va past bosim oblastlari (barik maydon hamma vaqt shunday oblastlardan   iborat   bo’ladi)   barik   sistemalar   deb   ataladi.   Barik
maydonni   ta’riflash   uchun   ikki   xil   karta   qo’llaniladi:   a)   izobaralar
kartalari va b) barik topografiya kartalari.
Atmosfera   bosimining   er   yuzasi   yaqinida   taqsimlanishi   izobaralar
bilan   ko’rsatiladi.   Izobara —bosim   bir   xil   bo’lgan   nuqtalarni
tutashtiruvchi chiziq.
Ob-havo   xizmati   kartalarida   izobaralar   ma’lum   bir   Soat   uchuge
chiziladi.   Iqlimshunoslikda   ko’p   yillik   o’rtacha   iyul,   yanvar   va   yillik
ko’rsatkichlardan   foydalaniladi;   boshqa   oylar   izobaralari   kartalaridan
kamroq foydalaniladi.
1.2.  Barik  minimum v a mak simumlarning iqlim shak llanishidagi 
ahamiy at i.
Past   bosimli   oblastlar   kartalarda   oval   shakldagi   yopiq   izobaralar
sistemasi   bilan   ko’rsatiladi,   markaziy   qismiga   eng   kam   bosim   yozib
qo’yiladi.   Past   bosimli   oblastlar   barik   minimumlar,   depressiyalar   yoki
tsiklonlar  deb ataladi. Yanvar izobaralari kartasida Atlantika okeanining
shimoliy   qismida   (markazi   Islandiyada)   juda   katta   barik   minimum   —
Islandiya   minimumi,   ya’ni   tsikloni   va   Tinch   okeanning   shimoliy   qismida
Aleut minimumi,  ya’ni  tsikloni  ko’zga yaqqol tashlanib turadi.
Tsiklondan   biror   tomonga   cho’zilib   ketadigan   past   bosimli   polosa
bosim   soyligi   deyiladi.   Islandiya   tsikloni   Shpitsbergen   tomonga
yo’nalgan bosim soyligini hosil qiladi.
Tsiklon   markazida   atmosfera   bosimining   pasayish   darajasi   «tsiklon
chuqurligi»  termini bilan ifodalanadi, bosimi juda past tsiklon — chuqur
tsiklon   deyiladi.   Havo   bosimi   tsiklonlarning   markazida   odatda   970—
980   mb   gacha,   eng   chuqur   tsiklonlarda   esa   925   mb   gacha,   tropik tayfunlarda hatto 900  mb  gacha pasayadi.
Yuqori   bosi!m   oblastlari   barik   maksimumlar,   ya’ni   antitsiklonlar   deb
ataladi. Ular ham kartalarda tutash (yopiq) izobaralar bilan ko’rsatiladi,
lekin ular markazida bosim eng yuqori bo’ladi. Unda bosim 1070  mb  ga
etishi mumkin. Barik maksimum  tarmog’i barik yol  deb, kambar va uzun
polosa esa  yuqori bosim o’qi  deb ataladi.
Yanvar   izobaralari   kartasida   Osiyoda   markazi   Mongoliyada   bo’lgan
juda   katta   antitsiklon   mavjud,   iyul   izobaralari   kartasida   ha,m,   yanvar
izobaralari   kartasida   ham   ikki   qator   subtropik   barik   maksimumlar—
shimoliy   yarim   shar   subtropiklarida   Azor   va   Gavayi   antitsiklonlari,
janubiy yarim sharda Janubiy Atlantika, Janubiy Tinch okean va Janubiy
Hind okean antitsiklonlari ko’zga yaqqol tashlanib turadi.
Azor maksimumi hamma faslda ham O’rta dengiz tomonda tarmoq,
hosil   qiladi,   qishda   esa   Voeykov   Katta   kontinental   o’ki   orqali   Sibir
antitsikloni  bilan qo’shilib ketadi.
Butun   troposfera   yuqori   va   past   atmosfera   bosimi   oblastlaridan
iborat.   Lekin   bir   xil   sathdagi   —   dengiz   sathidagi   yoki   er   yuzasidagi
bosimning   taqsimlanishi   yuqori   qatlamlarni   ham   o’z   ichiga   oladigan
havo   massalari   dinamikasi   (harakati)   sharoitini   to’liq   tushuntirib
bermaydi.   Barcha   balandlik   bosqichlaridagi   havo   bosimi   haqidagi
ma’lumotlar zarurdir.
Troposferaning   butun   qatlamida   atmosfera   bosimining
taqsimlanishi   izobarik   yuzalar   bilan,   ya’ni   atmosfera   bosimi   bir   xil
bo’lgan   yuzalar   bilan   ifodalanadi.   Izobarik   yuzalar   havo   massasining
og’irlik   kuchi   maydonida   joylashgan   o’rniga   bog’lits   bo’lgan   potentsial energiyasining   (geopotentsialining)   qanday   taqsimlanganligini
ko’rsatadi.   Shunday   qilib   izobarik   yuzalar   atmosfera   dinamikasining
(harakatining)   uning   asosiy   harakatlantiruvchi   kuchi   bo’lgan   havo
temperaturasiga bog’liq ekanligini ochib beradi.
Er yuzasida isigan havo yuqoriga ko’tariladi. Lekin shuning o’zi bilan
bosim   kamaymaydi,   chunki   ko’tarilayotgan   oqimdagi   havo   ustunining
umumiy   vazni   kamaymaydi.   Biror   maydon   ustida   havo   bosimining
kamayishi   uchun   uning  ustidaga  havoning  bir  qismi  boshqa   tomonga
oqib   ketishi   lozim.   Bunday   hodisa   izobarik   yuzalarning   holati
o’zgarganda ro’y beradi.
Suv   yuzasi  ham,   quruqlik   yuzasi  ham   dastlab  bir  xil   temperaturaga,
binobarin, bir xil bosimga, masalan, 1013  mb  bosimga ega bo’lgan, deb
faraz   qilaylik   (1-rasm).   Quyosh   chiqqandan   keyin   quruqlik   yuzasi   suv
yuzasiga   qaraganda   qattiqroq   isiydi   va   uning   ustida   yuqorilama   havo
oqimlari   vujudga   kelib,   izobarik   yuza   ko’tariladi.   Quruqlik   ustida
yuqorida   havo   zichligi   (bosimi)   ortadi   va   yuqorida   havo   dengiz
tomonga   oqa   boshlaydi.   Shu   paytdan   boshlab   quruqlikda   bosim
pasaya boshlaydi va dengizda esa havo oqib kelib turganligi natijasida
bosim   ortadi.   Issiqlik   sababli   havo   bosimidagi   buzilgan   muvozanatni
tiklash uchun pastda dengizdan quruqlikka tomon havo oqa boshlaydi. 1-rasm.  Havo bosimining er yuzasi temperaturasiga bog’liqligi.
Kunduzgi bria sxemasi Uch o’lchamli troposferada atmosfera bosimining taqsimlanishi  barik
topografik   kartalarida   ko’rsatiladi.   Bunday   kartalarga   izobarik   yuzalar
balandliklari   (aniqrog’i   geopotentsiallari)   tushiriladi.   Barik   topografik
sinoptik   kartalar   har   kuni   tuziladi.   Absolyut   barik   topografiya
kartalariga   ma’lum   vaqtdagi   muayyan   izobarik   yuzalar   balandliklari
tushiriladi (2-rasm). Bir xil balandliklarni ko’rsatuvchi chiziqlar  izogipslar
deb   ataladi.   Nisbiy   barik   topografiya   kartalarida   bir   yuzaning   ikkinchi
yuzadan balandligi tasvirlanadi.
1013   mb   bosimli   izobarik   yuza   dengiz   sathi   yaqinidan,   ba’zan   unga
tegib,   ba’zan   undan   salgina   balanddan   o’tadi.   Undan   yuqorida   1000,
900, 700   mb   li yuzalar joylashadi, lekin ular hamma vaqt ham 1013   mb
yuzaga   parallel   bo’la   bermaydi.   700   mb   yuza   3000   m   ga   yaqin
balandda,   500   mb   yuZa   5000   m   balandda   joylashadi.   Troposferaning
yuqorigi chegarasi yaqinida 300 va 200  mb  yuzalar bo’ladi.
Har bir izobarik yuza erning bir qismi ustida boshqa qismi ustidagiga
nisbatan balandroqda yoki pastroqda joylashgan bo’ladi. Balandroqda
joylashgaki   pastroqda   joylashganiga   nisbatan   kattaroq
geopotentsialga   ega   bo’ladi.   Balandda   geopotentsial   katta   joydan
kichik joyga tomon havo oqadi, bu esa o’sha vaqtning o’zidayoq dengiz
sathi balandligidagi havo bosimida aks ztadi.     2- rasm.  1965 yil 10 iyul soat 6 da 500  mb  li izobara yuzasi
(geopotentsial metrlar o’nliklarida) balandliklari kartasi 3- rasm.  Atmosferaning Er aylanishining o’zgartiruvchi ta’siri hisobga
olinmagan tsirkulyatsiyasi sxemasi
Barik   may donning   bir   xil   bo’lmasligiga   v a   hav o   massalari
t sirk uly at siy alariga   t a’sir   k o’rsat uv chi   sabablar.   Troposferada
yuqori   bosim   va   past   bosim   oblastlari   vujudga   kelishining   va   havo massalari tsirkulyatsiyasining asosiy sababi Er termik maydonining bir
xil   emasligidir.   Atmosfera   tsirkulyatsiyasining   termik   sababi   birinchi
navbatda   ekvator   bilan   qutblar   orasidagi   issiqlik   tafovutidan   kelib
chiqadi. V. V. Shuleykin (4962) ta’biri bilan aytganda, ekvatorda isitgich,
qutblarda   esa   sovuqxonalar   joylashgan;   bular   shunday   issiqlik
mashinasini   hosil   qiladiki,   atmosfera   tsirkulyatsiyasi   asosan   ana   shu
mashina ishiga bog’liqdir.
Agar   planeta     a y l a n i b   t u r m a g a n d a   ancha   oddiy   havo
tsirkulyatsinsi qaror topar edi (3-rasm). Ekvatorda isigan havo yuqoriga
ko’tariladi, ko’tarilma oqimlar er yuzasi ustida  ekvatorial barik minimum,
ya’ni   ekvatorial barik depressiya   deb ataladigan past bosim hosil qiladi.
Troposferaning   yuqori   qismida   izobarik   yuzalar   ham   ko’tarilib,   havo
qutblarga   tomon   oqadi.   Qutbiy   kengliklarda   sovuq.havo   pastga   tusha
boradi,   izobarik   yuzalar   pasayadi,   dengiz   sathi   ustida   bosim   ortadi   va
er yuzasi bo’ylab havo ekvator tomonga qaytadi.
Er aylanib turganligi, materik va okeanlar o’ziga xos taqsimlanganligi
sababli atmosferaning haqiqiy tsirkulyatsiyasi yuqorida bayon qilingan
sxemadan   ancha   murakkabdir.   Lekin   oddiy   bo’lsa   ham   bu   sxema
kengliklar   o’rtasidagi   termik   tafovut   atmosferaning   meridian
yo’nalishidagi tsirkulyatsiyasida qanday rol o’ynashini ko’rsatadi. 
Okean va materiklar turlicha isishi natijasida Er termik maydonining
fasliy   o’zgarishi   quruqlik   va   suv   ustidagi   havo   bosimining   o’zgarishiga
ham   olib   keladi.   Qishda   havo   quruqlik   ustida   okean     ustidagiga
qaraganda   sovuq   bo’ladi.   Izobarik   yuzalar   okeanlar   ustida   quruqlik
ustidagiga   qaraganda   yuqori   bo’ladi.   Balandda   havo   okeanlardan materiklarga   tomon   oqadi.   Quruqliklar   ustidagi   havo   ustunining
umumiy   og’irligi   ortadi,   barik   maksimumlar   (masalan,   1040   mb
bosimga ega bo’lgan Sibir maksimumi) vujudga keladi, suv ustida havo
ustuni   og’irligi   kamayadi,   depressiyalar   hosil   bo’ladi.   Maksimumlar
ham,   depressiyalar   ham   yanvar   izobaralari   kartalarida   aniq   ko’rinib
turadi.
Yozda   quruqlik   bilan   dengiz   o’rtasidagi   issiqlik   farqlari   kamayadi,
minimum va maksimumlar yo’qoladi, bosim tenglashadi yoki aksincha
dengizda   ortib,   quruqlikda   kamayadi.   Sibirda   bosim   1006   mb   gacha
tushadi.   Iyul   izobaralari   deyarli   kenglik   bo’ylab   o’tadi.   Janubiy
materiklarda,   ular   uchun   yoz   fasli   bo’lgan   yanvar   oyida,   yopiq
izobaralar bilan ifodalangan barik minimumlar vujudga keladi.
Quruqlik   va   dengizlar   ustida   atmosfera   bosimining   fasliy   o’zgarishi
musson   omilini   hosil   qiladi,   lekin   mussonlarning   hosil   bo’lishiga   faqat
shulargina sabab bo’lib qolmaydi (quyiroqqa qarang).
Quruqliklar   okeanlarga   qaraganda   yil   bo’yi   issiqroq   bo’lib   turadigan
tropik kengliklarda okeanlar ustida barqaror yuqori bosim oblastlari—
Azor, Gavayi va boshqa maksimumlar mavjuddir.
Nihoyat,   shimoliy   va   janubiy   yarim   sharlarda   temperaturaning
fasldan-faslga   o’zgarib   turishi   Er   butun   barik   maydonining   yoz   bo’lib
turgan yarim sharga tomon (bir shimolga, bir janubga) siljishiga sabab
bo’ladi.   Ekvatorial   minimum   yanvar   oyida   eqvatordan   janubroqda
bo’ladi,   iyulda   esa   shimolga   tomon   surilib,   janubiy   Osiyoda   shimoliy
tropikkacha   etib   boradi.   Bu   erda   Eron   bilan   Tar   cho’li   ustida   Janubiy
Osiyo,   ya’ni   Eron-Txar   ezgi   minimumi   vujudga   keladi.   Bu   minimum ekvatorial   minimumning   shimolga   surilgan   va   juda   katta   Evrosiyo
materigining   qattiq   qizishi   natijasida   kuchayib   ketgan   qismidir.   Unda
bosim 994  mb  gacha pasayib ketadi.
Atmosfera   tsirkulyatsiyasining   dinamik   sababi   planetaning   (Erning)
aylanishidan   kelib   chiqadi.   Havoning   ekvatorial   va   qutbiy   kengliklar
orasidagi yuqorida qayd qilib o’tilgan tsirkulyatsiyasi aylanib turadigan
planetada   bo’lishi   mumkin   emas.   Harakatdagi   havo   Erning   aylanish
kuchi   ta’sirida   o’z   yo’nalishidan   shimoliy   yarim   sharda   o’ngga,   janubiy
yarim   sharda   chapga   buriladi.   Buning   natijasida   atmosferaking,
masalan,   g’arbdan   sharqqa   yo’nalgan   zonal   tsirkulyatsiyalari   vujudga
keladi.   Uz   o’qi   atrofida   aylanib   turadigan   planetada   atmosfera
tsirkulyatsiyasining asosiy xili  havoning g’arbdan sharqqa oqishi  bo’lib, u
qisqacha  g’arbiy oqim  deb ataladi. 
Havo   massalarining   ko’p   aralashuvi   sabablaridan   biri   bug’   hosil
bo’lishining   yashirin   issiqligidir.   Suv   yuzasidan   ko’tariladigan   bug’
havoga   qo’shilib,   havo   ham   yuqoriga   ko’tariladi.   Ko’tarilaetgan
oqimdagi   havo   adiabatik   soviydi,   suv   bug’i   kondensatsiyalashadi   va
suvning   bug’lanishi   uchun   sarf   bo’lgan   issiqlik   havoga   o’tadi.   Buning
natijasida   havo   yanada   ko’proq   isiydi   va   tobora   ko’tariladi.   Atmosfera
harakati kuchayadi.
Er   yuzasidagi   yoki   yuqoriroqdagi   ikki   nuqtaning   atmosfera
bosimidagi   farq   havo   massalarining   gorizontal   harakatiga—
shamollarga   sabab   bo’ladi.   Bosimdagi   farq   havo   qarshiligini   enga
oladigan   va   uni   harakatga   keltira   oladigan   darajada   katta
bo’lgandagina   shamol   hosil   bo’ladi.   Albatta,   bosim   farqi   ma’lum   bir masofaga   nisbatan   olinishi   lozim.   Bosimning   past   bosim   tomonga
qarab   har   100   km   da   mb   hisobida   kamayishi   gorizontal   barik   gradient
deb ataladi.
Shunday qilib, barik gradient bosim farqining o’lchovi va havo oqimi
kuchining   ko’rsatkichidir.   Shamolning   tezligi   barik   gradientga   to’g’ri
proportsional   bo’ladi.   Shamol   tezligi   m G’ sek   hisobida,   ba’zan   esa,
masalan,   aviatsiyada   km G’ soat   hisobida   o’lchanadi.   Er   yuzasi   yaqinida
shamolning tezligi 0   m G’ sek   dan 12—15   m G’ sek   gacha, ko’pincha 4—8
m G’ sek   bo’ladi,   bo’ron   turgan   ayrim   paytlarda   100   m G’ sek   ga   ham
etishq mumkin. Shamolni 12 ballga bo’lish qabul qilingan. 
1- j a d v a l 
ShA MOLNI NG O’N I K KI  BA LLI K  ShK A LA SI Ballar Tezligi,  m G’ sek Shamolning nomi Shkala uchun
umumlashtirilgan nomi
0 0-0,5 Shtil Shtil
1, 2, 3 0,6-5,2 Engil shabada Kuchsiz
4, 5 5,3-9,8 Mo’’tadil shabada Mo’’tadil
6, 7, 8 9,9-18,2 Qattiq, kuchli, juda qattiq 
shamol Kuchli
9, 10, 11 18,3-29,0 Dovul, kuchli dovul, qattiq 
dovul Dovul
12 29,0 dan ortiq Bo’ron Bo’ron
Shamoldagi havo oqimi turbulent xarakterga ega, turbulent oqimda
shamolning tezligi va yo’nalishi tez o’zgarib turadi.
Havo er yuzasiga ishqalanishi natijasida shamolning tezligi kamayadi
Er   yuzasi   qancha   notekis   bo’lsa,   shamol   kuchi   shuncha   sezilarli
kamayadi.   Shamol   tezligi   ishqalanishga   teskari   proportsionaldir.   Barik
gradient   bir   xil   bo’lgan   sharoitda   dengiz   ustida,   dasht   va   cho’ldagi
tekisliklarda shamol past-baland joydagiga qaraganda kuchliroq esadi.
Flyuger   o’rnatiladigan   balandlikda   shamol   erkin   troposferadagiga
qaraganda   o’rta   hisobda   ikki   hissa   kuchsiz   bo’ladi.   Erga   ishqalanish
shamolning   tezligiga   ishqalanish   qatlami   deb   ataladigan   1000   m
qalinlikdagi quyi qatlamda ta’sir ko’rsatadi.
To’siqqa duch kelgan havo oqimy (shamol) yo to’siqni aylanib o’tadi,
yoki   uning   ustidan   oshib   o’tadi.   Har   ikkala   holda   ham   to’siq   orqasida
shamolsiz joy  bo’ladi.
Shamolning   yo’nalishi   gorizontning   shamol   esayotgan   tomoni   nomi
bilan   belgilanadi.   Shamol   yo’nalishini   belgilash   uchun   16   tomonli shamol guli qabul qilingan: Sh, ShShG’, ShG’, G’ShG’, G’, G’JG’, JG’, JJG’, J,
JJShq, JShq, ShqJShq, Shq, ShqShShq; ShShq; ShShShq.
Ba’zan   shamol   yo’nalishi   bilan   meridian   orasidagi   burchak   (rumb)
aniqlanadi, bunda shimol (Sh), 0 yoki 360° deb, sharq (Shq) 90°; janub
(J) 180°, g’arb (G’) 270° deb qabul qilinadi.
Shamollarni  vaqt  davomidagi  barqarorligiga  qarab,  oyning,   faslning
yoki   yilning   hamma   kunlarida   bir   tomonga   esuvchi   doimiy
shamollarga;   oy,   fasl   va   yilning   ko’p   kunlarida   esuvchi,   ya’ni   boshqa
shamollarga;   olingan   vaqtning   choragidan   ko’proq   qismida   esuvchi,
ya’ni tomonlardan  esuvchi barcha  shamollardan   ko’ra   ko’proq  esuvchi
hukmron   har   bir   tomondan   esuvchi   shamollarga   nisbatan   ko’proq
esuvchi   ustun   shamollarga;   biror   tomondan   keluvchi   shamolning
ustunligi sezilmaydigan o’zgaruvchan shamollarga ajratish mumkin.
Shamol   qanchalik   kuchli   bo’lsa,   u   Erning   aylanishi   ta’sirida   o’z
yo’nalishidan   shuncha   ko’p   og’adi.   Kenglik   kattalashishi   bilan   og’ish
ortib   boradi.   Quruqlik   ustida   barik   gradient   yo’nalishi   bilan   shamol
yo’nalishi   orasidagi   burchak   45—50°   ga,   dengizlar   ustida   hatto   70—
80° ga etadi, o’rtacha og’ish burchagi esa 60° ga teng.
1.3.Er   yuzasida   issiqlikni   notekis   taqsimlanishi   va   u   bilan     bog’liq   bo’lgan
jarayonlar
Atmosferadagi   havo   bevosita   quyosh   nurlari   ta’sirida   emas,   balki   Er
yuzasidan   ko’tarilayotgan   issiqlik   ta’sirida   isiydi.   Er   yuzasidan   atmosferaga
issiqlik havoning turbulent almashinishi va ko’tarilayotgan havodan yashirin bug’
hosil  bo’lish issiqligini  ajralib chiqishi  tufayli  keladi. Buning natijasida qo’yidagi
jarayonlar   sodir   bo’ladi:   termik   turbulentlik   yoki   termik   konvektsiya;   adiabatik
jarayonlar;  harorat inversiyasi va h.q. Termik   turbulentlik   yoki   termik   konvektsiya     notekis   qizigan   er   yuzasidan
havo   zarralarini   tartibsiz   harakati   natijasida   sodir   bo’ladi.   Agar   kichik-kichik
tartibsiz havo harakatlarini o’rniga kuchli ko’tarilma va pastlama oqimlar harakati
sodir bo’lsa, ular xavoning tartibli oqimi deb ataladi. Er yuzasidan ko’tarilayotgan
issiqlik   tufayli     qizigan     havo   tepaga   ko’tarila   boshlaydi   va   mazkur   qatlamlarga
issiqlik   olib   chiqadi.   Termik   konvektsiya   ko’tarilayotgan   havo   harorati   mazkur
balandlikdagi   xavo   haroratidan   yuqori   bo’lguncha   davom   etadi   (atmosferaning
beqaror   holati).   Agar   ko’tarilayotgan     havoning   harorati   mazkur   balandlikdagi
xavo   harorati   bilan   tenglashib     qolsa   xavoning     ko’tarilishi   to’xtaydi,
(atmosferaning   befarq   holati),   agar   ko’tarilayotgan   xavo   harorati   mazkur
balandlikdagi xavo haroratidan  past bo’lsa  xavo massasi pastga tusha boshlaydi.
Yuqoriga   issiqlik   bug’langan   nam   sifatida   ham   chiqadi.   Kondensatsiya
jarayonida mazkur bulutdan katta miqdorda issiqlik ajralib  chiqadi. Suv bug’ining
har bir gramm  600 kall. yashirin  bug’ hosil qilish issiqligiga ega. 
Haroratni   atrof   muhit     bilan   issiqlik   almashinuvisiz   o’zgarishiga   adiabatik
jarayon   deb   ataladi.   Bunda   gazlarning   ichki   energiyasi   kuchga   aylanadi   va   kuch
i chki   energiyag a   aylanadi.   Gazlarning   ichki   energiyasi   mutloq   haroratga   teng,
natijada haroratni o’zgarishi sodir bo’ladi.
Yuqoriga   ko’tarilayotgan   havo   kengayadi   va   ma’lum   bir   ishni   bajaradi,
mazkur   ishni   bajarish   uchun   esa   ichki   energiya   sarflanadi,   natijada   havoning
harorati   pasayadi.   Pastga   tushayotgan   xavo   esa   zichligi   ortishi   munosabati   bilan
siqiladi,   havoning   kengayishi   uchun   sarflangan   energiya   ajralib   chiqadi   va   havo
harorati ko’tariladi.
Xavo haroratining balandlik bo’yicha ortib borishiga inversiya (inversio (lot)
teskari) deb ataladi. B alandlik   ortgan sari harorati ko’tariladigan qatlam inversiya
q a tlami deb ataladi.
Atmosferadagi namlar va ularni  er  yuzasida   taqsimlanishi    bilan   quyidagi
harakatlar  (jarayonlar) vujudga keladi: bug’lanish, kondensatsiya va sublimatsiya,
tuman, bulut, chaqmoq, yog’inlar va h.k. Er   yuzasidan   (quruqlik,   suv,   muz,   qor   yuzasidan)   ko’tarilayotgan   namning
bug’ holatiga o’tishi bug’lanish deb ataladi. Suv bug’lari atmosferaga Er yuzasini
bug’lanishi   (fizik   bug’lanish)   va   transpiratsiya   natijasida   o’tadi.   Fizik   bug’lanish
deganda   suv   molekulalarini   bug’lanish   kuchini   engib,   Er   yuzasidan   ko’tarilib
atmosferaga   o’tishiga   aytiladi.   Bug’lanadigan   yuza   harorati   qancha   yuqori   bo’lsa
molekulalarni   harakati   shuncha   tez   sodir   bo’ladi   atmosferaga   shuncha     ko’p   suv
o’tadi.   Havo   suv   bug’lariga   tuyinishi   bilanoq   bug’lanish   to’xtaydi.   Bug’lanish
uchun  ma’lum   bir   miqdorda   issiqlik   sarflanadi.   1   g.  suvni   bug’lanishi   uchun  597
kall. issiqlik sarflanadi. Okean yuzasidan quruqlikka nisbatan ko’p suv bug’lanadi.
Har   qanday   yuza   birligidan   (1   sm 2
)   bug’lanishi   mumkin     bo’lgan   namlik
bug’lanuvchanlik  deb ataladi. Quruqlikda har qanday joyda ham bug’lanuvchanlik
ko’rsatkichi   bilan   bug’lanish   miqdori   bir-biriga   mos   kelavermaydi.   Okean
yuzasidan esa bug’lanuvchanlik va bug’lanish miqdori bir-biriga teng.
Havodagi namning bug’ holatdan suyuq holatga o’tishiga  kondensatsiya  deb
ataladi.   Tuyingan   havoda   shudring   nuqtasigacha   havo   haroratini   pasayishi
natijasida kondensatsiya jarayoni sodir bo’lib suv ajralib chiqadi.
Er   yuzasini   issiqlik   taratishi   natijasida   havo   harorati   pasayadi,   oqibatda   Er
yuzasida   va   turli   xil   narsalar   yuzasida   hamda   o’simliklar   barglarida   nam   hosil
bo’ladi.
Havodagi namni bug’ holatdan qattiq holatga o’tishi  sublimatsiya  deb atladi.
Kechasi havo harorati 0 0
 dan past bo’lsa, suv bug’lari qattiq holatga o’tadi va qirov
hosil bo’ladi.
Tumanlar turli sharoitlarda hosil bo’ladi: nurlanish, havoni kuchishi, havoni
siljishi, havoni bug’lanishi natijasida.
Erni   nur   taratishi   natijasida   uning   harorati   pasayadi,   oqibatda   er   yuzasi
atrofidagi   havodan   nam   ajralib   chiqadi   va   tumanga   aylanadi.   Buni   radiatsion
tuman   deb   ataladi.   Iliq   xavoni   sovuq   havo   tomon   ko’chishi   na tijasida   advektiv
tuman   hosil   buladi.   To’yinish   holatiga   yaqin   turli   haroratga   ega   bo’lgan   xavo
massalalar i ni   siljishi   natijasida   siljish   tumani   hosil   bo’ladi.   Kech   kuzda   iliq   suv havzalari   yuzasidan   namning   bug’lanishi   natijasida   bug’lanish   tumanlari   hosil
bo’ladi.
Agar   xavoning   kondensatsiyasi   Er   yuzasidan   ma’lum   bir   balandlikda   hosil
bo’lsa   bulutlar   vujudga   keladi.   To’p-to’p    va   yomg’irli   bulutlarning   yuqori   qismi
manfiy   zaryadlangan   bo’ladi.   Natijada   ular   o’rtasida   chaqmoq   hosil   bo’ladi,
chaqmoqlar juda katta shovqin bilan bo’lsa  momoqaldiroq deb ataladi.
Atmosferada   yorug’lik   nurlarini   bulutlarning   tomchilari   va   muz   zarralari
tomonidan qaytarilishi, sinishi va difraktsiyasi natijasida galo, tojlar va kamalaklar
hosil bo’ladi.
Yuqorida   joylashgan   patsimon-qat-qat   sovuq   bulutlarda   rangsiz   va   rangli
yorug’ dog’lari, doiralar va yoylarga  galo  deb ataladi.
Bulutlarini Q uyosh tomonidan yoritilishi natijasida kamalaklar hosil bo’ladi.
Atmosferadagi   eng   muhim   jarayonlardan   biri   yog’inlardir.   Yog’in   deb
atmosferadan Er  yuzasiga  tushadigan  qattiq yoki  suyuq  holdagi  suvlarga aytiladi.
Ularga qor, yomg’ir va do’l kiradi.
II-Bob. Gorizontal barik gradient. Shamol
2.1   Hav o   massalarining   geografi k   t iplari   v a   hav o   front lari.
Atmosfera,   yuqorida   aytib   o’tilganlardan   ham   ko’rinib   turibdiki,   bir   xil
xususiyatdagi   havodan   iborat   emas.   Radiatsiya   va   tsirkulyatsiya
protsesslari   uni   alohida-alohida   havo   massalariga   bo’lib   yuborgan.
Havo   massalari   o’lchami   katta   bo’lib,   materik   va   okeanlarning   katta-
katta qismlariga to’g’ri keladi.
Havo  massalari muayyan  radiatsiya  sharoitida   va   bir holatdagi yuza
ustida  uzoq turib  qolishi  natijasida  muayyan  barqaror fizik  xossalarga
—temperatura,   namlik,   tiniqlik   va   boshqa   xususiyatlarga   ega   bo’lib
qoladi.   Bu   xususiyatlar   bir   havo   massasi   doirasida   katta   masofada
asta-sekin   o’zgaradi,   lekin   bir   xil   havo   massasidan   ikkinchi   xiliga o’tganda tez o’zgaradi.
Havo   massalari   quyidagi   asosiy   geografik   tiplarga   va   ular   dengiz
hamda kontinental turlarga ajratiladi.
1.   Arktika   havosi   (AH).   Unda   quyidagi   havo   massalari   ajratiladi:   a)
Arktika   muzlari   ustida,   shuningdek,   qish   vaqtida   Taymir,   Kolima
havzasi,   Chukotka,   Shimoliy   Qanada   ustida   tarkib   topadigan
kontinental   arktika   havosi   (kAH);   u   temperaturasining   pastligi,
namligining   kamligi   va   juda   tiniqligi   bilan   ajralib   turadi;   kAH   o’rta
kengliklarga  kirib  kelganda   havo   ancha  va  keskin  sovib ketadi,  qishda
qattiq   sovuq,   bahor   va   kuzda   ushiqlar   bo’ladi,   hamma   hollarda   ham
havo   bulutsiz   va   juda   tiniq   bo’ladi;   kAH   barqaror   bo’lib,   uzoq   turib
qoladi; janubiy yarim sharda unga o’xshagan havo   antarktika havosidir;
b)   dengiz arktika havosi   (dAH), Evropa Arktikasida okeanning muz bilan
qoplanmagan qismi ustida tarKib topadi; kAH dan namning ko’pligi va
temperaturasining   bir   oz   yuqoriligi   bilan   farq   qiladi,   dAH   materikka
kirib kelganda havo qisqa vaqt ilishi mumkin.
2.   O’rtacha   geografik   kengliklar   havosi   (MH).   Bunda   quyidagi   havo
massalari ajratiladi: a)  o’rtacha kengliklarning kontinental havosi  (kMH); u
o’rtacha   kengliklardagi   juda   katta   quruqli^lar   ustida   tarkib   topadi;
qishda   juda   sovib   ketadi   va   barqaror   bo’ladi;   ko’pincha   havo   ochiq,
juda   sovuq   bo’ladi;   yozda   u   qattiq   isiydi,   ko’tarilma   oqimlar   vujudga
keladi,   ular   ko’pincha   momaqaldiroqlarga   sabab   bo’ladi;   v)   o’rtacha
kengliklarning   dengiz   havosi   (DMH)   o’rta   kengliklarda   okeanlar   ustida
tarkib   topadi;   ularni   g’arbiy   shamollar   va   tsiklonlar   materiklarga   blib
keladi;   juda   sernam,   temperaturasi  mo’’tadil  bo’ladi;  qishda   iliq,  yozda salqin, har doim rutubatll (serbulut) ob-havo keltiradi.
3.   Tropik   havo   (TH);   a)   kontinental   tropik   havo   (KTH),   tropik
kengliklarda   materiklar   ustida   va   tropik   barometrik   )maksimumlar   —
Sahroi  Kabir,   Arabiston,  Txar,   Kalaxari ustida,   yozda   subtropiklarda   va
hatto   o’rtacha   kengliklarda   —   Evropaning   janubi,   O’rta   Osiyo   va
Qozog’iston,   Mongoliya,   Shimoliy   Xitoy   ustida   tarkib   topadi;   issiq,
quruq,   serchang   bo’ladi;   b)   dengiz   tropik   havosi   (DTH)   tropik
kengliklardagi   okeanlar   ustida   —   Azor   va   Gavayi   maksimumlarida
tarkib topadi; issiq hamda sernam bo’ladi.
Tropik   havo   o’rtacha   kengliklarga   ham,   passatlar   bilan   ekvatorial
kengliklarga ham kirib turadi.
4.  Ekvatorial havo  (EH) ekvatorial zonada tarkib topadi. Temperaturasi
yuqori   va   juda   sernam   bo’ladi.   EHning   bu   xususiyatlari   dengiz   ustida
ham,   quruqlik   ustida   ham   saqlanadi,   shuning   uchun   ekvatorial   havo
kontinental va dengiz havolariga bo’linmaydi.
Havo massalarini bir-biridan ajratib turadigan shartli yuza   atmosfera
fronti   deb   ataladi   (4-rasm).   Atmosfera   frontining   er   yuzasi   bilan
kesishgan   qismi   front   chizig’i   deyiladi.   Atmosfera   frontida   havo
massasining barcha xususiyatlari — temperaturasi, shamollar, namligi,
bulutlilik, yog’inlar keskin o’zgaradi.
Front   temperaturasi   har   xil   bo’lgan   ikkita   havo   massasini   ajratib
turganligidan, u har doim gorizont tekisligiga nisbatan qiya bo’ladi iliq
havo   yuqoriga   ko’tarilib,   sovuq   havo   usti   tomonga   oqadi,   sovuq   havo
esa   er   yuzasi   bo’ylab   harakat   qilib,   iliq   havo   ostiga   kirib   boradi.
Frontning qiyaligi katta bo’lmaydi: 1  km  masofaga 1  m  dan 10  m  gacha bsfadi.   Shunday   qilib,   frontda   havo   massalari   faqat   yonma-yon
joylashib qolmasdan, biri ikkinchisining ustida ham joylashadi va surilib
turadi.   Iliq   havoning   sovuq   havo   ustida   ha,m   atrofga,   ham   yuqoriga
siljishi   ko’tarilma   sirg’anish   deyiladi.   Qo’tarilma   sirg’anish
boshlanadigan joyda barik minimum vujudga keladi. 4- rasm.  Iliq (L) va sovuq  (B)  frontlarning tuzilishi hamda ulardagi
bulutlar: CS — sirrostratus; As — altosratus; Ns — nimbostratus; Cb —
Cumulonimbus; Ci — Cirrus; As — altocumulus
Quyi   troposferada   havo   temperaturalari   keskin   farq   qiladigan   zona
va   o’lkalarda   (regionlarda)   front   protsesslari   ayniqsa   jo’shqin   ro’y
beradi. Har bir yarim sharda ikkitadan planetar front zonalari mavjud;
bular—65°  shim.   hamda   jan.   kenglikdar   yaqinida  joylashgan   qutbyoni
va   ikkala   yarim   sharning   40°   kengligi   yaqinida   joylashgan   mo’’tadil
frontlar zonalari (45-rasm). Qutbyoni  fronti   zonasida   sovuq   arktika   havo   massalari   nisbatan   iliq
mo’’tadil   havo   massalari   bilan   uchrashadi,   natijada   Arktika   fronti   hosil
bo’ladi.   Janubiy   qutbyoni   kengliklarida   esa   Antarktika   fronti   vujudga
keladi.
Mo’’tadil front zonasida mo’’tadil havo tropik havo bilan to’qnashadi.
Mo’’tadil  frontlar   — biri shimoliy yarim sharda,  ikkinchisi janubiy yarim
sharda vujudga keladi.
Materiklar  ko’p  bo’lgan   shimoliy   yarim  sharda   quruqlik   va   dengizlar
ustida temperaturaning fasliy farqlari barik maydonni, shu bilan birga
front   zonalarini   anchagina   o’zgartiradi.   Janubiy   yarim   shar   mo’’tadil
mintaqasining bir xil suv yuzasi ustida frontlar Erni tutash belbog’ kabi
to’liq o’rab oladi,
Shimoliy va  janubiy  yarim  sharlarda  qish  bilan  yozning almashinishi
frontlarning   har   yarim   yilda   anchagina   o’zgarishiga   sabab   bo’ladi.
Yozda   mo’’tadil   front   50°   shimoliy   kenglikkacha,   qishda   esa   30°
shimoliy kenglikkacha surilib boradi.
2.2.   A t mosfera   bosimining   dengiz   sat hida   zonal-regional
t aqsimlanishi   v a   quy i   t roposferadagi   shamollar.   Ekvatorial   zonada
kengligi   taxminan   10°   ga   teng   bo’lgan   past,   1000—1008   mb   bosimli
oblast—ekvatorial depressiya yil bo’yi saqlanib turadi. U doimo issiq er
yuzasidan   qizigan   havoning   ko’tarilib   turishidan   hosil   bo’lgan.   Bu
zonada   shamol   kamdan-kam   va   qisqa   vaqt   bo’ladi,   ko’pincha
shamolsizlik   hukm   suradi   hamda   bu   zona   shtil   zonasi   deyiladi   (46-
rasm). Yilning   yanvar   tomonidagi   yarmida   depressiya   va   tropik   front
janubga   suriladi   hamda   materiklarning   qattiq   qizishi   natijasida   ular
kuchayib ketadi, bu materiklar ustida   Janubiy Amerika, Janubiy Afrika   va
Avstraliya   minimumlari   tarkib   topadi.   yilning   iyul   tomonidagi   yarmida
minimum   shimolga   tomon   suriladi   va   qattiq   qizigan   Janubiy   Osiyo
ustida   bosimi   1000   mb   dan   kam   bo’lgan   Janubiy   Osiyo   yoki   Eron-Txar
minimumi  qaror topadi. 5- rasm.  Iyul  (a)  va yanvardagi  (b)  atmosfera frontlari (S.P. Xromovdan):
1 — arktika fronti,  2  — mo’’tadil front,  3  — uning passat zonasidagi
davomi — passat fronti,  4  — tropik front
Ikkinchi   zona   o’rta   hisobda   30°   shim.   kenglik   yaqinida   joylashgan
subtropik   barik   maksimumlar,   ya’ni   antitsiklonlardir.   Ular   okeanlar
ustida   aniq   ifodalangan,   chunki   tropiklarda   materiklar   juda   isigan
bo’ladi. Bu zona shimoliy yarim sharda yuqoriroqda qayd qilingan   Azor
va   Gavayi   maksimumlaridan,   janubiy   yarim   sharda   —   Janubiy   Hind,
Janubiy   Atlantika,   Janubiy   Tinch   okean,   maksimumlaridan   iborat.
Subtropik kengliklarda materiklar ustida ham barik maksimum mavjud
bo’ladi, ular er yuzasi temperturasining o’zgarishi bilan bog’liq ravishda
fasllarga qarab bir oz o’zgarib turadi.  6- rasm.  Bir xil er yuzasida atmosfera bosimi va shamollarning zonal
taqsimlanishi. Atmosfera tsirkulyatsiyasi sxemasi Berknesdan olingan
Subtropik   maksimumlardan   havo   ekvatorial   barik   minimumlarga
tomon oqib, passatlar vujudga keladi.
Atmosfera   bosimining   uchinchi   zonasi   o’rtacha   kengliklarning   barik
minimumi   va   maksimumlaridir.   Bularga   mo’’tadil   va   Arktika   frontlari,
Islandiya   va   Aleut   minimumlari   hamda   Antarktika   past   bosim   mintaqasi kiradi.   Shimoliy   yarim   sharning   barik   maydoni   fasllarga   qarab
anchagina o’zgarib turadi. Bu erda «ikkinchi darajali issiqlik mashinasi»
ishlaydi   (Shuleykin,   1962),   ya’ni   materiklar   bilan   okeanlardagi
temperaturalar   farqi   fasliy   o’zgarganligidan   barik   maydon   ham   fasliy
o’zgarib turadi.
Qishda, ya’ni quruqlik sovib ketib, okean yozgi issiqni saqlab turgan
va   okean   oqimlari   advektiv   issiqlik   keltirib   turgan   vaqtda   Islandiya   va
Aleut minimumlari  ayniqsa aniq ifodalanadi, bu joylarda bosim 1000  mb
dan   pastga   tushib   ketadi.   Bu   vaqtda   materiklarda   termik   sabablarga
ko’ra barik maksimumlar — bosim 1036   mb  ga teng bo’lgan juda katta
Osiyo   va   kichikroq,   bosimi   1021   mb   gacha   boradigan   Shimoliy   Amerika
antitsiklonlari vujudga keladi.
Yozda materiklar isib, atmosfera uchun issiqlik manbai bo’ladi, barik
maksimumlar yo’qoladi. Islandiya va Aleut minimumlari juda kichrayib
qoladi.
O’rtacha   kengliklarda   g’arbiy   shamollar   hukmronlik   qiladi   (quyidagi
g’arbiy havo oqimiga qarang). O’rtacha kengliklarga xos bo’lgan tsiklon
harakatlari turli yo’nalishdagi shamollarning esishiga sabab bo’ladi.
Atmosfera bosimining to’rtinchi zonasi har bir yarim shardagi yuqor i
kengliklar barik maksimumidir.   Ular qutbiy rayonlarda temperaturaning
pastligi   natijasida   vujudga   keladi.   Arktikada   barqaror   antitsiklon   yo’q,
bu   joyga   dengiz   ustidan   tez-tez   tsiklonlar   kelib   turadi,   shu   sababli
Arktika barik  maksimumi faqat ko’p yillik  kartalarda ko’zga  tashlanadi,
shunda   ham   juda   aniq   ifodalanmagan   bo’ladi.   Antarktidada   quruqlik
mavjudligi va uning qattiq sovib ketishi boisidan barik maksimum aniq ifodalangan. Bu erdagi atmosfera bosimi haqidagi ma’lumotlarga baho
berganda   muz   qalqonining   absolyut   balandligini   nazarda   tutmoq
lozim.
At mosfera   harak at lari   mark azlari.   Yuqorida   qayd   qilib   o’tilgan
yuqori   va   past   bosim   oblastlari   havo   massalari   tarkib   topadigan
makonlardir,   binobarin,   ular   atmosfera   harakatlari   markazlari   rolini
o’ynaydi.   Ular   muayyan   xususiyatlarga   ega   bo’lgan   havoni   vujudga
keltirib,   Erning   katta-katta   o’lkalari   iqlimiga   ta’sir   ko’rsatishi   sababli
atmosfera harakatlari markazlari deb ataladi.
Atmosfera   harakatlarining   asosiy   markazlari   quyidagilar:   1)
Ekvatorial  depressiya   (shu   jumladan,   Eron-Txar   minimumi),   2)  Azor,   3)
Gavayi,   4)   Janubiy   Atlantika,   5)   Janubiy   Tinch   okean,   6)   Janubiy   Hind
okean   maksimumlari,   7)   Islandiya,   8)   Aleut   minimumlari,   9)   Janubiy
o’rtacha   kengliklar   minimumlari,   10)   Osiyo   maksimumi,   11)   Arktika
yuqori bosim oblasti, 12) Antarktika maksimumi.
Havo   massalari   o’zi   tarkib   topgan   oblastlardan   geografik   sharoiti
boshqacha   bo’lgan   oblastlarga   kirib   borganda   transformatsiya   ro’y
beradi,   ya’ni   ularning   xususiyatlari,   dastavval,   temperatura   va   namligi
o’zgaradi.
Passatlarning   tropik   havosi   ekvatorga   yaqinlashganda   o’zgarib,
ekvatorial   havoga,   o’rtacha   kengliklarga   borganda,   mo’’tadil   havoga
aylanadi.
Mo’’tadil  dengiz havosi quruqliklarning ichki  qismiga  kirib borganda
qishda   soviydi,   yozda   isiydi   va   hamma   vaqt   ham   quruqlashadi,
shunday qilib, mo’’tadil kontinental havoga aylanadi. O’rtacha   kengliklarga   kirib   kelgan   Arktika   havosi   vaqt   o’tishi   bilan
iliydi va mo’’tadil havoga aylanib qoladi.
Frontlarning   fasliy,   nisbatan   sekin   surilishdan   tashqari   tez   va   qisqa
vaqtli surilishlari ham bo’ladi, bular— yorib o’tish  deyiladi. Arktika havosi
arktika   frontini   janubga   yorib   o’tganda   o’rtacha   kengliklarga   Qora   va
O’rta   dengizlar   qirg’oqlarigacha   etib   borib,   havoning   birdan   sovib
ketishiga   sabab   bo’ladi.   Tropik   havo   janubdan   mo’’tadil   frontni   yorib
o’tganda   shimolda   yoyilib,   bu   kengliklar   uchun   xos   bo’lmagan   iliq   ob-
havo keltiradi.
                                                Xulosa
    Shamol- energiya manbaidir. Kishilar qadim zamonlardan beri shamol kuchidan
foydalanib,   elkanli   kemalarda   dengizda   suzganlar,   shamol   tegirmonlari   qurganlar
va   endilikda   shamol   kuchini   elektr   energiyaga   aylantirmoqdalar.   Dunyoning
qurg’oqchil rayonlarida shamol kuchi asosida ishlaydigan agregatlar yordamida er
osti suvlari nasos orqali tortib olinmoqda.
Shunday qilib issiq hududlarning Er yuzasida past, sovuq joylarda esa yuqori
bosim markazlari vujudga keladi. Yuqorida esa buni aksi kuzatiladi. Shunday qilib
berk vertikal aylanma harakat vujudga keladi, ya’ni eng sodda issiqlik mashinalari
paydo bo’ladi.
Yirik masshtabdagi  havoning vertikal aylanma harakatlari ekvator atrofida yaqqol
ko’zga   tashlanadi.   Ekvatorial   mintakada   havo     yuqoriga   ko’tariladi.   Troposferani
yuqori   qismida   havo   massalari   tropiklar   tomon   antipassat   sifatida   harakat   qila
boshlaydi.   30-35 0
  kengliklarda   havo   yuqoridan   pastga   tushadi   va   passat   sifatida
ekvator tomon harakat qila boshlaydi. Foydalanilgan adabiyotlar.
   
1. Baratov P. “ Er bilimi va o’lkashunoslik” Toshkent o’qituvchi 1980
yil 16 bet.
2. Barotov   P.   ,   G’afurov   A.,   Abduraxmonov   A.   “Tabiatshunoslik
asoslari” Toshkent “O’qituvchi” 1982 yil 13 bet.
3. Karimov   I.A.   “O’zbekiston   buyuk   kelajak   sari”   Toshkent
“O’zbekiston” 1998 yil 682 bet.
4. Mixaylov A.A. “Qo’shaloq planeta” 18 bet
5. Masudov X., Abdug’aniev L., Xisamov A., “ Umumiy er bilimidan
laboratoriya   mashg’ulotlari   “   Toshkent   “O’qituvchi”   1988-yil     19
bet
6. Neklyukova   N   “Ob h ee   zemlevedenie”   Moskva   “Prosve henie ”
1997-yil  56 bet
7. Kalesnik  S.V. “Umumiy er  bilimi  qisqa kursi”  O’zbekiston  davlat
o’quv pedagogika nashriyoti  Toshkent  1959-yil 28 bet
8. Schastnev T.N va Gerexov T.G “Ob hee zemlevedenie ”  Uchpedgiz
1959-yil  61 bet
9. Polovinkin   A.A.   “Umumiy   tabiiy   geografiya”   Toshkent.
O’qituvchi. 1978 y. 344 b.
10. O’zbekiston   Milliy   entsiklopediyasi     5jild   Davlat   ilmiy   nashriyoti
Toshkent 2002-yil 128 bet
11. O’zbekiston Milliy entsiklopediyasi 3 jild Toshkent
2002-yil  122 bet
          12.          Shubaev L.P “Umumiy er bilimi” “O’qituvchi” nashriyoti  
                          Toshkent  1975-yil 74 bet.
Купить
  • Похожие документы

  • Funksiya tushunchasi
  • Boshlang`ich funksiya va aniqmas integral
  • Makroiqtisodiyot test savollari
  • Iqtisodiy siyosatga kirish test savollari
  • Biznes test savollari

Подтвердить покупку

Да Нет

© Copyright 2019-2025. Created by Foreach.Soft

  • Инструкция по снятию с баланса
  • Контакты
  • Инструкция использования сайта
  • Инструкция загрузки документов
  • O'zbekcha