Войти Регистрация

Docx

  • Рефераты
  • Дипломные работы
  • Прочее
    • Презентации
    • Рефераты
    • Курсовые работы
    • Дипломные работы
    • Диссертациии
    • Образовательные программы
    • Инфографика
    • Книги
    • Тесты

Информация о документе

Цена 12000UZS
Размер 208.5KB
Покупки 7
Дата загрузки 14 Февраль 2024
Расширение doc
Раздел Курсовые работы
Предмет История

Продавец

Kenjayev Kenja

Дата регистрации 27 Январь 2024

737 Продаж

Temuriylar davri tarixiy manbalari

Купить
Temuriylar davri tarixiy manbalari
Mundarija:
Kirish ........................................................................................................................................................... 2
I.Bob.Temuriylar davri tarixiy manbalari .................................................................................................... 4
1.1.Amir Temur tomonidan markazlashgan davlatning barpo etilishiga doir yozma manbalar. .................. 4
1.2.Amir Temur va Temuriylar davrida madaniy obodonchilik manbalari ................................................ 17
1.3. Xulosa ................................................................................................................................................. 23
II.Bob.G’iyosiddin Naqqoshning “Xitoy safarnomasi” manbasidagi Temuriylar tarixini yorituvchi 
ma’lumotlar tahlili ..................................................................................................................................... 24
2.1.Amir Temurning jahon tarixshunosligi va manbashunosligida ............................................................ 24
tutgan o’rni ................................................................................................................................................ 24
2.2.G’iyosiddin Naqqoshning “Xitoy safarnomasi” manbasidagi Temuriylar tarixini yorituvchi 
ma’lumotlar tahlili ..................................................................................................................................... 29
2.3.Xulosa .................................................................................................................................................. 39
Xulosa ........................................................................................................................................................ 40
Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati ............................................................................................................ 42
1 Kirish
Mavzuning dolzarbligi : O`zbekiston Respublikasi birinchi Prezidenti Islom
Karimovning “Yuksak ma’naviyat - yengilmas kuch “ nomli sermazmun kitobida
xalqimizning toptalib kelgan milliy g`ururini yuksaltirish, Sohibqiron bobomizning
muborak   nomi,   tarixiy   siymosi,   boy   merosi   va   xotirasini   tiklash   yo`lida
mamlakatimizda   qo`yilgan   qutlug`   qadamlar   to`g`risida   batafsil   hikoya   qilingan.
Ha,   buyuk   bobomiz   haqidagi   haqiqat   tiklandi,   adolat   qaror   topdi.   1996-yil
O`zbekistonda  "Amir  Temur  yili" deb ataldi.   YUNESKO qarori  bilan Sohibqiron
tavalludining   660   yilligi   nishonlandi1.   Toshkent,   Samarkand   va   Shaxrisabizda
Amir Temurning muxtasham haykallari o`rnatildi. 
“AMIR   TEMUR”   ORDENI-O’zbekiston   Respubliksining   davlat
mukofotlaridan   biri.   Bu   orden   bilan   davlatchilikni   mustahkamlashdagi   ulkan
xizmatlari,   me’morchilikni,   ilm-fan,   adabiyot   va   san’atni,   shu   jumladan,   harbiy
mahoratni   rivojlantirishga   qo’shgan   ulkan   hissalari   uchun   O’zbekiston
Respublikasi   fuqarolari   mukofotlanadilar.   Ushbu   orden   bilan   davlatlararo
hamkorlikni,   tinchlikni   hamda   xalqlar   o’rtasida   do’stlikni   mustahkamlash   ishiga
alohida   hissa   qo’shganlik   uchun   O’zbekiston   Respublikasi   fuqarosi   bo’lmagan
shaxslar   ham   mukofotlanishi   mumkin.   1996   yil   26   aprelda   ta’sis   etilgan   (shu
ordenni   ta’sis   etish   haqidagi   Qonun   bilan   O’zbekiston   Respublikasining   1995   yil
22   dekabrda   qabul   qilingan   “Davlat   mukofotlari   to’g’risida”gi   Qonunning   11-
moddasiga   tegishli   tuzatishlar   kiritilgan).   Orden   tilla   qoplangan   925   darajali
kumush   qotishmadan   tayyorlanib,   sakkiz   qirrali   bo’rtma   yulduz   ko’rinishida
bo’lib,   Amir   Temurning   ulug’vor   qiyofasi   kumush   rangda   tasvirlangan.   Muallifi
—   O’zbekiston   Respubikasining   birinchi   Prezidenti   Islom   Karimov.   Vatanimiz
tarixida   tutgan   beqiyos   o’rni,   samarqandliklarning   asrlar   davomida   milliy   fan   va
madaniyatimizni   rivojlantirishga   qo’shgan   buyuk   hissasining   e’tirofi   sifatida   —
Samarqand shahri, Temuriylar davri ulkan madaniy va ma’naviy merosini, noyob
tarixiy   yodgorliklarini   asrab-avaylash,   yosh   avlodni   buyuk   ajdodlarimizning
munosib   vorislari,   ozod   mamlakatimiz   buyuk   istiqbolini   yaratishga   qodir   kishilar
2 qilib tarbiyalash ishiga qo’shgan alohida xizmatlarini e’tiborga olib — Shahrisabz
shahri   ana   shu   orden   bilan   taqdirlandi   (1996   yil   18   oktabr)   O’zbekiston
davlatchiligini   barpo   etish   va   jahon   hamjamiyatida   millatimiz   obro’sini
yuksaltirish,   fuqarolar   tinchligini   va   umummilliy   totuvlikni   mustahkamlash,
madaniy   qadriyatlarni   asrab   qolish   va   rivojlantirish   borasida   buyuk   xizmatlari
uchun   hamda   tug’ilgan   kuniga   60   yil   to’lishi   munosabati   bilan   O’zbekiston
Respublikasi   Prezidenti   Islom   Abdug’aniyevich   Karimov   shu   orden   bilan
mukofotlandi (1997 yil 26 dekabr).  
Davlatimiz   rahbari   Shavkat   Mirziyoyevning   2019-yil   28-iyundagi   qarorida
o‘smirlarni   harbiy-vatanparvarlik   ruhida   tarbiyalash,   mamlakatimiz   Qurolli
Kuchlari   va   davlat   xizmati   uchun   kadrlar   tayyorlash   bo‘yicha   yangi   tizim
belgilangan edi. Unga muvofiq, O‘zbekiston Respublikasi Mudofaa vazirligi, Ichki
ishlar vazirligi, Favqulodda vaziyatlar vazirligi, Davlat xavfsizlik xizmati va Milliy
gvardiya tarkibida “Temurbeklar maktabi” harbiy-akademik litseylari tashkil etildi.
Kurs ishining maqsadi : A.Temur o’rta Osiyo jahon tarixida evropa tarixida
ulkan   ishlarni   amalga   oshirosh   davri   haqida.   A.Temur   nomini   jahon   darajasiga
ko’tarish va tushuntirish va tarixiy asarlarda talqin qilishdan iborat.
Kurs ishining vazifasi : Nohaq tanqid qilinib halisona o’rganilmay qolganini
tarixiy tahlil qilish
Kurs   ishining   ob'ekti :   Amir   Temurning   jahon   tarixshunosligi   va
manbashunosligida tutgan o’rni
Kurs   ishining   predmeti :   G’iyosiddin   Naqqoshning   “Xitoy   safarnomasi”
manbasidagi   Temuriylar tarixini yorituvchi ma’lumotlar tahlili
Kurs  ishining  tuzilishi :   Kurs   ishi  kiris  qismi,  2  ta  bob,  4  ta   reja,  xulosa   va
foydalanilgan adabiyotlardan iborat.
3 I.Bob. Temuriylar davri tarixiy manbalari
1.1. Amir Temur tomonidan markazlashgan davlatning barpo etilishiga
doir yozma manbalar.
 “Temur tuzuklari”, “Tuzukoti Temuriy”, “Malfuzoti Temuriy” yoki “Voqeoti
Temuriy”   nomlari   bilan   atalgan   asar   Amir   Temurning   yetti   yoshligidan   boshlab
hayot yo‘li haqida hikoya qiladi.
“Temur tuzuklari” muhim tarixiy manba bo‘lib, unda Amir Temur davlatining
tuzilishi   va   boshqarish   xususiyatlari   bayon   etilgan.   Asar   dastlab   turkiy-o‘zbek
tilida   bitilgan.   Uning   bir   qo‘lyozmasi   Yaman   mamlakati   oliy   hukmdori   Ja’far
podshoh kutubxonasida saqlangan.
“Temur   tuzuklari”ning     fors   tiliga   tarjimoni   Mir   Abu   Tolib   Husayniy   at-
Turbatiy   tarjima   muqaddimasida,   Arabistonning   muqaddas   joylarini   haj   qilib
qaytishda, Yamanda bo‘lgan chog‘ida Ja’far podshoh kutubxonasida turkiy tildagi
mazkur   asarni   topgani   va   u   Amir   Temurning   hayot   yo‘li   haqidagi   o‘zi   yozgan
ekanligini ta’kidlaydi. Mir Abu Tolib Arabistondan qaytib kelgandan keyin, asarni
fors   tiliga   tarjima   qilgan.   Lekin   Arabistondan   olib   kelingan   asliyatdan   yoki
Hindistonda bo‘lgan biron qo‘lyozma nusxadan o‘girilgani aytilmagan.
Mir Abu Tolib 1637 yilda “Temur tuzuklari” asari forscha tarjimasini buyuk
boburiylardan   Shohijahonga   tortiq   qiladi.   Keyin   bu   tarjima   Muhammad   Afzal
Buxoriy (vaf. 1652 y.) tomonidan jiddiy tahrir qilingan.
“Temur tuzuklari” ikki maqoladan iborat:
Birinchi   maqola   Amir   Temurning   davlatni   barpo   etish   va   mustahkamlash,
qo‘shinni tashkil etish yuzasidan  tuzuklari, rejalaridan tarkib topgan.
Ikkinchi   maqolada   13   kengash   va   uning   qismlarida   Amir   Temurning
hokimiyat tepasiga kelishi va harbiy yurishlari tafsilotlari beriladi.
“Temur   tuzuklari”   XV-XVI   asrlarda   nafaqat   hukmdorlar   va   ma’lumotli
kishilar   orasida,   balki   jahon   ilm   ahli   o‘rtasida   shuhrat   topti.   Asarning   ko‘lyozma
shaklida   ham,   toshbosma   shaklida   ham,   shuningdek   jahonning   ko‘p   tillariga
4 qilingan tarjima shaklida ham (inglizcha, fransuzcha, urdu, rus va o‘zbek tillarida)
nashr etilishi so‘zimizga isbot –dalildir.
Ikki   fozil   shaxslar   Mir   Abu   Tolib   va   Muhammad   Afzal   Buxoriy   xizmatlari
tufayli   “Temur   tuzuklari”   fors   tilida   bizgacha   yetib   kelgan.   Bu   tarjimaning
mo‘tabar   qo‘lyozmalari   Rossiya,   Hindiston,   Eron,   Turkiya,   Misr,   Angliya,
Fransiya va boshqa mamlakatlar xazinalarida mavjud. 
“Temur tuzuklari”ning forsiy matni 1783, 1785, 1890 va 1963 yillari ovrupo
va sharq tillaridagi tarjimalari bilan birga nashr etilgan.
“Temur   tuzuklari”ni   to‘liq   1857   yili   Xivada   Muhammad   Yusuf   Rojiy
tomonidan   va   1858   yili   Pahlavon   Niyoz   devon   tarafidan   turkiy-o‘zbek   tiliga
tarjima   qilingan.   Ularning   birinchisi   “Tuzuki   Temuriy”,   ikkinchisi   “Malfuzot”
nomi   bilan   ma’lum.   Yana   bir   tarjima   Xo‘jand   qozisi   Nabijon   mahdum   tarafidan,
Qo‘qon xoni Muhammad Alixon (1821-1858 yy.)ning topshirig‘iga binoan amalga
oshirilgan.
  “Temur   tuzuklari”   asarini   Alixon   To‘ra   Sog‘uniy   1967   yili   Mir   Abu   Tolib
tarjimasini   o‘zbekchaga   tarjima   qilgan   edi.   1990   yili   Alixon   To‘ra   tarjimasini
“Temur tuzuklari”ni Bombay nashri  matni asosida  Habibullo Karamatov yana bir
tarjimani amalga oshirib, nashr ettirdi.
“Temur   tuzuklari”ning   manba   sifatidagi   tarixiy   ahamiyati   buyuk   ekanligi
mutaxassislarning unga bo‘lgan katta e’tiboridan bilish mumkin. Asarning sakkizta
mo‘tabar qo‘lyozmasi Toshkentda, Sharqshunoslik instituti xazinasida mavjud.
“Vaqoyi’”
“Vaqoyi’”-   voqealar   Zahiriddin   Muhammad   Boburning   jahonga
“Boburnoma”   nomi   bilan   mashhur   bo‘lgan   shoh   asarining   asl   nomidir.   Muallif
asarda   o‘zining   o‘n   ikki   yoshida   Farg‘ona   viloyati   podshohi,   deb   ko‘tarilgan
vaqtidan   boshlab,   hayotining   oxiriga   qadar   bo‘lib   o‘tgan   voqealarni   yilma-yil
bayon   qilgan.   Dunyoda   mavjud   asarning   barcha   qo‘lyozmalarida   bir   necha   yil,
xususan 1509-1518, 1521-1524 yil voqealari bayoni tushib qolgan.
5 Bobur Farg‘ona viloyati hokimi Temuriy Umar Shayx Mirzoning (1461-1494
yy.) to‘ng‘ich o‘g‘li, 1483 yilning 14 fevralida Andijon shahrida tug‘ilgan. U 1494
yilning   5   iyunida,   hijriy   isobda   o‘n   ikki   yoshida   halok   bo‘lgan   otasi   o‘rniga
Farg‘ona taxtiga o‘tqaziladi. Lekin oradan ko‘p vaqt o‘tmay, mamlakatda avj olgan
o‘zaro   kurash   natijasida   mag‘lubiyatga   uchrab,   Farg‘onani   tashlab   chiqishga
majbur bo‘ladi.
Uning   1497-1500   yillari   Samarqand   taxti   uchun   olib   borgan   kurashi   ham
muvaffaqiyatsizlikka uchraydi.
Bobur   1504   yilga   qadar   Farg‘ona   va   Samarqand   uchun   kurashdi,   ammo
Temuniylar   o‘zaro   birlasha   olmadilar.   Natijada,   u   tajribali   Shayboniyxon   bilan
bo‘lgan janglarda mag‘luyuiyatga uchrab, o‘z yurtini tark etib, omad va baxt izlab
Kobulga   yo‘l   oldi.   Kobulni   egallagan   Bobur   o‘z   mavqeini   asta-sekin
mustahkamlab bordi.
1511   yilning   kuzida   Bobur   Ozarbayjon   va   Eron   podshohi   Shoh   Ismoil
Safaviyning (1502-1524 yy.) harbiy yordamiga tayanib, Samarqandni uchinchi bor
egallashga   muvaffaq   bo‘ldi.   Ammo   uning   o‘z   xalqi   e’tiqodi   –   sunniy   mazhabni
inkor   etib,   kishilarga   shialar   kiyimida   ko‘rinishi,   aholini   undan   ixlosini   qaytardi.
Bu   safargi   Boburning   bobo   meros   poytaxt   Samarqanddagi   hukmronligi   bir   yilga
ham yetmadi.
1512   yilning   bahorida   Ko‘li   Malik   (Xayrobod   bilan   Qorako‘l   orasida
joylashgan   mavze’)   degan   joyda   bo‘lib   o‘tgan   jangda   Shayboniylardan
Ubaydullaxon,   Muhammad   Temur   Sulton,   Jonibek   Sulton   va   boshqalarning
birlashgan kuchlari uning qo‘shinlarini tor-mor keltirdi.
Bobur Hisori shodmon tomonga chekindi va qariyb ikki yil mobaynida o‘sha
viloyatda kun kechirdi va 1514 yili yana Kobulga qaytdi.
U   1514-1525   yillar   orasida   Shimoliy   Hindistonga,   uni   bo‘ysundirish
maqsadida   besh   marta   qo‘shin   tortadi,   lekin   faqat   so‘nggi   yurishi   (1525   y.)
natijasida  boy va  ulkan  mamlakatni  egalladi.  Bobur   tarixda  yangi  saltanatga   asos
6 soldi. Uning davlati g‘arbda yanglish Buyuk mo‘g‘ullar nomi bilan mashhur bo‘lib
ketgan, aslida esa bu Hindistondagi Temuriylar yoki Boburiylar davlatidir.
Bobur 1530 yilning 26 dekabrida Hindistondagi poytaxti Agra shahrida vafot
etdi.   Ammo   uning   vasiyatiga   ko‘ra,   keyincha   uning   xoki   Kobul   shahridagi   o‘zi
asos   solib   obod   qilgan   bog‘ga   ko‘mildi.   Uning   qabr   toshi   keyincha   chevarasi
Nuriddin Muhammad Jahongir (1605-1627 yy.) tomonidan o‘rnatilgan.
Bobur   iste’dodli   qalam   sohibi   sifatida   ikki   devon-she’rlar   majmuasi,   aruz
ilmiga   oid   risola,   islom   qonunshunosligi   masalalariga   bag‘ishlangan   “Mubayyin”
nomli   masnaviysi,   Ubaydulla   Xoja   Ahrorning   “Volidiya”   risolasining   turkiy
tarjimasi, musiqa va harbiy ishga oid risolalari muallifi, maxsus yangi alifbo “Xatti
Boburiy” ixtirochisi hamda “Vaqoyi’” asarining ijodkoridir. 
“Vaqoyi’”  memuar   –  xotira  tipidagi  asar  bo‘lib,  o‘zining  bayon   uslubi   bilan
“Temur   tuzuklari”ni   eslatadi.   Kitobda   Farg‘ona,   Toshkent,   Samarqand,   Hisori
shodmon,   Chag‘oniyon,   Kobul,   Xuroson   poytaxti   Hirot   hamda   Shimoliy
Hindistonning   XU   asr   ikkinchi   yarmi   va   XU1   asr   birinchi   o‘ttiz   yilligidagi
ijtimoiy-siyosiy ahvoli batafsil yoritilgan.  1
Asar mazmunini shartli uch qismga bo‘lish mumkin:
1. Farg‘ona va Movarounnahr voqealari davri (1494-1504 yy.);
2. Kobul va Xuroson voqealari davri (1504-1525 yy.);
3. Hindiston voqealari davri (1525-1530 yy.).
Siyosiy   voqealar   bayonidan   tashqari,   asar   geografik   hamda   etnografik
ma’lumotlarga   boy.   Undan   Farg‘onaning   turk-mo‘g‘ul   qabilalari,   ko‘chmanchi
o‘zbeklar qo‘shini tuzilishi, Movarounnahr, Xuroson va Hindiston xalqlarining urf-
odatlari,   hayvonoti,   nabototi,   parrandalari   va   boshqalar   to‘g‘risida   tafsilotlar   ham
o‘rin olgan.
“Vaqoyi’”   asari   asl   matni   uch   marta,   birinchi   marta   1857   yili   Qozonda
N.I.Ilminskiy   tomonidan   Buxoro   qo‘lyozmasi   va   ikki   marta   1905   va   1970   yillari
Angliyaning   poytaxti   London   shahrida   A.Beverij   xonim   tomonidan   Haydarobod
qo‘lyozmasi asosida chop qilingan edi.
1
  Prezident Shavkat Mirziyoyevning O‘zbekiston ijodkor ziyolilari vakillari bilan   uchrashuvdagi ma’ruzasidan // Xalq so‘zi 2017-yil 4-avgust).
7 1995-1996   yillari   yapon   olimi   Eyji   Manu   “Vaqoyi’”   asari   matnini   to‘rtta
turkiy   va   uchta   forsiy   qo‘lyozmalari   asosida   tuzib,   unga   mukammal
ko‘rsatkichlarni   alohida   jild   sifatida   ilova   qildi.   Bu   tadqiqotchi   keyincha   yapon
tilida tarjima va ko‘rsatkichlarni ikki jildda chop etdi.
Kirill-rus alifbosida 1948-1949 yillari ikki jildda S.Mirzayev va P.Shamsiyev
tomonidan birinchi bor va 1960 yili bir jild sifatida chop qilingan edi.
2002   yili   S.Hasanov   tomonidan   P.Shamsiyev,   S.Mirzayev   va   Eyji   Manu
nashrlari   asosida   “Vaqoyi’”   asar   matnini   chop   etdi.   Ammo   bular   va   boshqa
nashrlar   ushbu   jahonga   mashhur   asarning   asl   nusxasining   ilmiy   akademik   nashri
emas.  
Garchi   “Vaqoyi’”   asl   nusxa   matni   ilmiy   asosda   tiklanmagan   bo‘lsa-da,   uni
tarjima qilish, o‘rganish hali asar to‘la tugamasdan oldin boshlangan edi.
Ilk   marti   “Vaqoyi’”   asarini   fors   tiliga   tarjima   qila   boshlagan   va   bir   qismini
tarjima   qilgan   shaxs   Boburning   safdoshi   va   sadri   Shayx   Zayn   Xavrfiy   (vaf.1534
y.) edi.
Asar   butunlay   tugamasdan   turib,   undan   bir   nusxani   Bobur   ko‘chirtirib
Movarounnahrga jo‘natgan edi.
“Vaqoyi’”   bilan   tasodifan   tanishgan   Boburning   chevarasi   Sulton   Salim,
bo‘lg‘usi   Jahongir   otalig‘i,   ma’naviy   ustozi   Qutbiddin   Muhammad   Beklarbegi
o‘g‘li   Behruzxon   Navrangxondir.   U   Mirzo   Poyanda   Hasan   G‘aznaviydan   asarni
fors tiliga tarjima qildira boshlaydi. Ammo tarjimon vafot etgach, Muhammad Quli
Hisoriyni bu ishga jalb etib, 1586 yili tarjima nihoyasiga yetadi.
Uchinchi marta “Vaqoyi’”ni fors tiliga tarjima qilish tashabbuskori Boburning
nabirasi   Jaloliddin   Muhammad   Akbar   (1556-1605   yy.)   edi.   U   asarni   Bayramxon
o‘g‘li   Abdurahimxonga   tarjima   qildirib,   uning   ko‘plab   nusxalarini   nafis   mo‘jaz
rasmlar   bilan   bezattirgan.   Forsiy   tildagi   ushbu   uchchala   tarjima   asl   matnni
tiklashda katta ilmiy ahamiyatga ega.
“Vaqoyi’”   asari   g‘arb   olimlari   ichida   mashhur   va   juda   katta   obro‘-e’tiborga
molik.  Asar ingliz tiliga uch marta 1826, 1921 va 1990 yillari to‘la tarjima qilingan
8 bo‘lsa,   uning   ixcham   va   qisqartirilgan   nashrlari   o‘n   beshdan   ziyoddir.   Aytish
mumkinki, so‘nggi ikki yuz yil davomida ingliz sharqshunoslari “Vaqoyi’” asarini
juda   jiddiy   o‘rganmoqdalar   va   maxsus   Boburshunoslik   ilmiy   yo‘nalishiga   asos
solganlar.
Asarning forsiy toshbosma matni ham mavjud. Kitob yana ikki marta fransuz
tiliga, nemis, turk, yapon, hind, urdu, turk, qozoq tillariga tarjima qilingan.
Umuman,   sharq   tarixiga   oid   asarlar   ichida   “Vaqoyi’”   bksak   mavqega   ega.
Shunday   tarixiy   obida   to‘g‘risida   uch   marta   akademik   S.Azimjonova   tomonidan
rus   tilida   kitoblar   chop   etilgan   bo‘lsa-da,   o‘zbek   tilidagi   tadqiqotlar   asosan
filologik yo‘yealishda amalga oshirilgan.
“Vaqoyi’”   birinchi   galda   tarixiy   manba   va   u   boshqa   soha   mutaxassislari
uchun ham bebaho obida va ibratli namunadir.
Shomiyning “Zafarnoma” asari
Mavlono   Nizomuddin   Shomiy   yoki   mavlono   Nizomuddin   Shanbiy,   Shanbi
G‘ozoniy   asli   Tabrizning   shimoli-g‘arbiy   tarafida,   undan   ikki   mil   masofada
joylashgan   joyda   tug‘ilgan   tarixchi   “Zafarnoma”   asari   bilan   mashhur   bo‘lgan.   U
1393   yili   Amir   Temur   xizmatiga   qabul   qilingan,   1404   yilgacha   u   bilan   bo‘lib,
sohibqironning harbiy yurishlarida voqeanavis va voiz mansabida ishtirok qilgan.
1402   yili   Amir   Temur   unga   o‘zining   tarixini   aniq   va   sodda   tilda   yozib
berishni  buyurgan. Nizomuddin Shomiy bu asarni  1402-1404 yillar orasida  yozib
tamomlagan. Asar jahongirning hokimiyat tepasiga kelishi  (1370 yil.)dan to 1404
yilgacha   bo‘lgan   voqealarni   o‘z   ichiga   oladi.   “Zafarnoma”   asari   haqiqatan   ham
sodda tilda, ravon uslubda yozilgan, daliliy ma’lumotlarga boy. Lekin Amir Temur
hayoti mazkur asarda birmuncha, Sharafuddin Aliga nisbatan kam, idealashtirilgan.
Asar O‘zbekiston, Qozog‘iston, Yaqin va O‘rta Sharq mamlakatlarining XIV
asr   II-   yarmi   va   XV  asr   boshlaridagi   ijtimoiy-siyosiy   tarixini   o‘rganishda   muhim
va ishonchli manbalardan biri hisoblanadi.
9 Nizomuddin   Shomiy   o‘z   asarini   yozishda   G‘iyosidin   Ali   Yazdiyning
“Ro‘znomayi   g‘azavoti   Hinduston”,   Amir   Temurning   uyg‘ur   kotiblari   tomonidan
yaratilgan “Tarixi xoniy” va boshqa saroyda bitilgan kundaliklardan foydalangan.
“Zafarnoma”yi   Nizomuddin   Shomiyning   ikkita   tarhriri   mavjud:   1)   1404   yili
Amir   Temur   Ozarbayjon   yurishidan   qaytganda   unga   taqdim   etilgan   nusxa.   2)
Mironshohning   o‘g‘li   Мирзо   Umarga   (1404   yid   26   martda   Amir   Temur
“Halokuxon   taxti”ni   ,   ya’ni   G‘arbiy   Eron   hamda   Ozarbayjonni   in’om   qilgan)
paytida   taqdim   qilingan.   U   yuqorida   qayd   etib   o‘tilgan   birinchi   nusxadan   deyarli
farq   qilmaydi.   Asar   “Zafarnoma”   deb   ataladi.   Unga   ayrim   uslubiy   tuzatishlar
kiritilgan  va  debocha   hamda  Mirzo  Umarga  bag‘ishlangan   kichik   bir  ilova  (zayl)
qo‘shilgan.   Shunga   qaraganda,   Nizomuddin   Shomiy   umrining   so‘nggi   yillarini
Mirzo Umar xizmatida bo‘lgan va ona yurti Tabrizda istiqomat qilgan. 
“Zafarnoma”ning   qo‘lyozma   nusxalari   Armaniston,   Angliya,   Fransiya,   Iroq
va   Turkiya   kutubxlnalarida   saqlanmoqda.   Asarning   tanqidiy   matni   F.Tauer
tomonidan 1937 va 1956 yillari Pragada chop etildi.
1996   yili   Nizomuddin   Shomiy   “Zafarnoma”   asarini   Y.   Hakimjonov
tomonidan   amalga   oshirilgan   forscha   tarjimasi   A.O‘rinboyev   tomonidan   tahrir
qilinib nashr etildi.  2
“Muntahab ut-tavorixi Mu’iniy”
“Muntahab   ut-tavorixi   Mu’iniy”   nomli   Temuriylar   davriga   oid   asar   muallifi
Mu’niddin Natanziydir. U Isfahon shahriga qarashli, undan qariyb yigirma farsah
masofada   joylashgan   Natanz   shahrida   tug‘ilgan.   Ch.A.Storining   ma’lumotiga
qaraganda   asli   seistonlik   bo‘lgan.   Fors   viloyatining   hokimi   Temuriy   Iskandar
Mirzo   (Amir   Temurning   nabirasi,   Umarshayxning   o‘g‘li,   1415   yili   inisi   Boyqaro
Mirzo   tomonidan   o‘ldirilgan)   saroyida   xizmat   qilgan.   Davlatshoh
Samarqandiyning   so‘zlariga   qaraganda,   “Mu’iniddin   Natanziy   Sulton   Iskandar
davrida   Iroqi   Ajam   va   Forsda   shuhrat   topgan   olimlar   va   shoirlar   jumlasidagn
bo‘lib..., ilmda o‘z zamonasining yetakchisi edi va Mirzo Iskandarning maqoma va
holati hamda tarixini yozgan”.
2
  Karimov I. “Yuksak ma’naviyat - yengilmas kuch”.  T.: “Ma’naviyat”. 2008-yil, 28-bet.
10 Mu’niddin   Natanziy   qalamiga   mansub   bo‘lgan   va   bizning   zamonamizgacha
yetib   kelgan   bu   asarning   aniq   nomi   ma’lum   emas.   U   ilmiy   jamoatchilik   orasida
“Anonim   Iskandera”   nomi   bilan   mashhur.   Asar   1413   yili   yozib   tamomlangan.
Uning ikkinchi tahriri ham bo‘lib, “Muntaxab ut-tavorixi Mu’iniy” (“Mu’niniyning
saylangan tarixi”) deb ataladi va Temurning o‘g‘li Shohruh Mirzoga bag‘ishlanadi.
  “Muntaxab   ut-tavorix”   umumiy   tarix   tipida   yozilgan   asar   bo‘lib,   olamning
yaratilishidan   to   Amir   Temur   vafotigacha,   1405   yil   18   fevralgacha   musulmon
mamlakatlarida yuz bergan voqealar haqida baxs yuritadi. asar muqaddima va uch
bobdan iborat.
Muqaddima diniy mazmunda bo‘lib, unda olamning yaratilishi, Odam Ato va
uning farzandlari, Nuh payg‘ambar va uning avlodi haqida umumiy gap boradi.
Birinchi   bobda   qadimiy   Eron   va   Yunoniston   podshohlari,   Rim   va   Vizantiya
imperatorlari,   Rim   papalari,   qadimiy   arab   hamda   Efiopiya   podshohlarining
qisqacha tarixi bayon etilgan.
Ikkinchi   bobda   Muhammad   payg‘ambar   va   uning   avlodi,   xalifayi   Roshidin,
Umaviya   va   Abbosiya   xalifalari,   Arabiston   hamda   Misrda   podshohlik   qilgan   Ali
va   Fotima   avlodi,   shuningdek,   Abbosiylar   bilan   zamondosh   bo‘lgan   Eron   va
Movarounnahr hukmdorlari tarixi talqin etilgan.
Asarning noyob va qimmatli qismi uning uchinchi bobi hisoblanadi. U turk-
mo‘g‘ul   qabilalari   va   ularning   kelib   chiqishi,   Chingizxon   va   uning   avlodi,
Shimoliy Xitoyda ukmronlik qilgan mo‘g‘ul xonlari, Chig‘atoy ulusi hukmdorlari,
Elxoniylar, Jaloiriylar, Cho‘poniylar, Muzaffariylar, Oq O‘rda xonlari, 1346-1370
yillar orasida Movarounnahrda hukmronlik qilgan amirlartarixini o‘z ichiga oladi.
Asarning   uchinchi   qismini   yozishda   muallif   Tabariy,   Juvayniy,   Rashiduddin
hamda turkiy tilda yozilgan ”Tarixi xoniy” kabi asarlardan keng foydalangan.    
“Muntaxab   ut-tavorixi   Mu’iniy”   asarining   matni   1957   yili   Eronda   Jak   Oben
tarafidan   chop   etilgan.   Uning   ko‘lyozma   nusxalari   Sankt-Peterburg,   Angliya,
Fransiya   va   Eron   kutubxonalarida   mavjud.   Bu   asar   to‘g‘risida   va   undagi   ayrim
lavhalar   G‘.Karimov   tomonidan   “Amir   Temur   va   Ulug‘bek   zamondoshlari
11 xotirasida”(T.:   1996)   va   “Temuriylar   bunyodkorligi   davr   manbalari”(T.:   1997)
nomli to‘plamlarda chop etgan.                            
. “Zafarnomayi Temuriy”
“Zafarnomayi   Temuriy”,   “Fathnomayi   sohibqironiy”,   “Tarixi   jahonkushoyi
Temuriy” yoki “Zafarnoma” nomi bilan mashhur bo‘lgan asarni o‘z davrining yirik
tarixchisi   Sharafuddin   Ali   Yazdiydir.   U   asli   Eronning   Yazd   viloyatidagi   Taft
qishlog‘idan bo‘lib, turli fan sohalarini egallangan edi. Shuning uchun ham Alisher
Navoiy uni “Sharaf davla va din”, ya’ni din va davlat sharafi deb ta’riflagan.
Sharafuddin   Ali   Yazdiy   Fors   viloyatining   hokimi   Temuriy   Ibrohim   Sulton
(1415-1435   yy.)   saroyida   xizmat   qilgan.   U   ilm-fan   homiysi   bo‘lmish   mazkur
shahzodaniina emas, balki Shohruhning ham zo‘r hurmat-e’tiborini qozongan edi.
Sharafuddin Ali Yazdiy 1442 yili Shohruhning nabirasi va Sultoniya, Qazvin,
Ray   hamda   Qum   hokimi   Sulton   Muhammad   (1442-1446   yy.)ning   taklifi   bilan
Qumga   keldi   va   shahzodaning   xizmatiga   kirdi.   Sulton   Muhammad   1446   yili
Shohruhning   og‘ir   kasalligidan   foydalanib,   isyon   ko‘tardi,   Hamadon   hamda
Isfahonni   bosib   oldi,   SHerozni   qamal   qildi.   Shohruh   unga   qarshi   qo‘shin   tortti.
Culton   Muhammad   Shohruh   bilan   ochiq   jang   qilishdan   qo‘rqib   toqqa   qochdi.
Shohruh   Sulton   Muhammad   bilan   yaqin   bo‘lgan   kishilarni,   shuningdek,   mahalliy
sayyidlardan   birmunchasini   isyonda   ishtirok   etishda   ayblab   hibsga   oldi   va
ko‘plarini o‘limga mahkum qildi. O‘shanda hibsga olinganlar orasida Sharafuddin
Ali   Yazdiy   ham   bor   edi.   Faqat   Mirzo   Abdullatifning   (Ulug‘bekning   to‘ng‘ich
o‘g‘li)   aralashuvi   bilan   Sharafuddin   Ali   Yazdiy   jazodan   qutulib   qoldi.   Shahzoda
uni   Samarqandga,   otasi   huzuriga   jo‘yeatib   yubordi.   Sharafuddin   Ali   Yazdiy
Samarqandda   bir   yil   chamasi   istiqomat   qildi   va   fikrimizcha,   Ulug‘bekning   ilmiy
izlanishlarida   ishtirok   etgan   bo‘lishi   kerak.   Shohruh   vafotidan   (1447   y.)   keyin
1449   yilda   Sharafuddin   Ali   Yazdiy   Xurosonga   qaytdi   va   Sulton   Muhammadning
ruxsati   bilan   yana   o‘z   vatani   Taftga   qaytib   bordi   va   umrining   oxirgi   qismini
uzlatda kechirdi. Sharafuddin Ali Yazdiy 1454 yili vafot etdi.
12 “Zafarnoma”   asosan   Nizomuddin   Shomiyning   shunday   nomli   asari   asosida
zo‘r   badiiy   mahorat   bilan   yozilgan.   Lekin   Sharafuddin   Ali   Yazdiy   Nizomuddin
Shomiy   asarida   bayon   etilgan   voqealarning   ba’zilariga   yangi   tarixiy   manbalar
asosida aniqliklar kiritdi, uni yangi isbot va dalillar bilan boyitdi. Amir Temurning
shaxsiyati   va   uning   faoliyatidagi   qarama-qarshiliklar,   ya’ni   bir   tomondan
qattiqqo‘l  ekanligi,  ikkinchi  tomonlan  esa   Movarounnahrdagi  tarqoqlikka  barham
berib,   markazlashgan   davlatga   asos   solganligi   birmuncha   to‘g‘ri   va   haqqoniy
yoritilgan.  
Sharafuddin   Ali   Yazdiy   asarining   zo‘r   qimmati   shundaki,   unda   Mo‘g‘ul
imperiyasining tarkibida tashkil topgan Oltin O‘rda, Elxoniylar davlati, Chig‘atoy
ulusi, shuningdek Movarounnahrning Chingizxon zamonidan to Temur davlatining
paydo bo‘lishigacha bo‘lgan ijtimoiy-siyosiy tarixi qisqa tarzda yoritib yuyerilgan.
Asarning bu qismi “Tarixi jahongir”, yoki “Muqaddimayi Zafarnoma” nomi bilan
ataladi va 1419 yili yozib tamomlangan. 
“Zafarnoma”   asarining   asosiy   qismi,   muallifning   dastlabki   redalariga   ko‘ra,
uch   qism   –   maqoladan   iborat   bo‘lmog‘i,   birinchi   qismda   Amir   Temur   tarixi,
ikkinchi   qismda   Shohruh   Mirzo   va   nihoyat,   uchinchi   qismda   ushbu   asar
yozishning   tashabbuskori   Ibrohim   Sultonning   davrida   o‘tgan   voqealar   bayon
etilishi  mo‘ljallangan   edi.  Lekin,  biz  hozir  asarning  birinchi   qismigagina  egamix,
xalos.   Uning   ikkinchi   va   uchinchi   qismlari   saqlanmagan.   Ehtimol,   ikkinchi   va
uchinchi   qismlari   yozilmay   qolgan   bo‘lsa   kerak.   “Zafarnoma”   asarining   asosiy
qismi 1425 yili yozib tamomlangan.
Asarning qo‘lyozma nusxalari ko‘p, xorijiy mamlakat kutubxonalari, xususan
Toshkentda O‘zR FA Sharqshunoslik institutida uning yigirma to‘rt nusxasi bo‘lib,
ularning   ikkitasiga   (Inv.   №   3440   va   №   4472)   XV   va   XVII   asrlarda   rasmlar
ishlangan. “Zafarnoma” asari matni Hindiston (1885-1888 yy.), Eron (1957 y.) va
1972 yili A.O‘.O‘rinboyev  tomonidan Toshkentda  chop qilingan. Asar ikki marta
o‘zbek   tiliga,   ingliz,   fransuz   va   turk   tillariga   tarjima   qilingan.   Undan   ayrim
parchalar ingliz hamda rus tillarida bosilgan.
13 “Zafarnoma”   asarining   muqaddimasi   terma   tarjimasi   va   10   yilgi
Movarounnahr   voqealari   bayoni   O.Bo‘riyev   tomonidan   tarjima   qilinib,   1996   yili
nashr   qilindi.   Kitob   O‘zbekiston   va   Markaziy   Osiyo   mamlakatlari   tarixini
o‘rganishdagi ilmiy ahamiyati juda katta. Keyincha yaratilgan tarixiy asarlarga bu
kitobning ta’siri yaqqol seziladi.
“Ulusi arba’-yi Chingiziy”
“Ulusi   arba’-yi   Chingiziy”   (“Chingiziylar   to‘rt   ulusi”   (tarixi)   yoki   “Tarixi
arba’   ulus”   (“To‘rt   ulus   tarixi”)   nomli   asar   asosiy   mualliflaridan   biri,   uning
yaratilish tashabbuskori XU asrda o‘tgan buyuk olim, yirik davlat arbobi, Shohruh
Mirzoning o‘g‘li Muhammad Tarag‘ay Mirzo Ulug‘bekdir.   U 1394 yil 22 martida
Amir   Temurning   Iroq   va   Ozarbayjonga   qilgan   navbatdagi   besh   yillik   harbiy
yurishi   vaqtida   Sultoniya   shahrida,   Eron   Ozarbayjonida   tug‘ilgan.   Amir   Temur
saroyida   hukm   surgan   an’anaga   ko‘ra,   shahzoda   sohibqironning   katta   xotini
Saroymulk xonim, Bibi xonimning tarbiyasiga topshiriladi. Oradan bir yil chamasi
vaqt   o‘tgach,   1395   yili   Amir   Temur   Saroymulk   xonim   va   nabirasini   Shohruhga
qo‘gib Samarqandga jo‘natadi.
1398   yili   Ulug‘bekka   mashhur   qissaxon,   shoir   va   olim,   shayx   Orif   Ozariy
(1382-1462   yy.)   muallif   etib   tayinlandi   va   u   dastlabki   asosiy   ta’limni   ana   shu
ajoyib   shaxsdan   oldi.   Shahzoda   Amir   Temurning   bar   qator   harbiy   harakatlarida,
1399-1404 yillari Turkiya va Suriyaga qarshi o‘tkazilgan yurishda, 1404-1405 yili
Xitoyga qarshi uyushtirilayotgan yurishda qatnashdi.
Amir Temur 1405 yil 18 fevralda vafot etgach, Movarounnahr taxtini nabirasi
Xalil   Sulton   zo‘rlik   bilan   egallab   oldi.   Bu   vaqtda   Ulug‘bek   otasi   Shohruh
xizmatida   bo‘ldi.   1409   yili   Xalil   Sulton   o‘z   amirlari   tomonidan   asir   olingach,
Shohruh   Xurosondan   Movarunnahrga   kelib,   Mirzo   Ulug‘bekni   Movarounnahr   va
Turkiston   hokimi   etib   tayinlandi.   U   1449   yil   25   oktabrigacha   bu   mamlakatni
boshqardi.
14 Mirzo Ulug‘bek yirik davlat arbobi, sarkarda edi. Lekin u buyuk olim va ilm-
fan   hamda   madaniyat   homiysi   sifatida   tengi   yo‘q   edi.   Samarqand   uning   davrida
Sharqning yirik ilm-fan va madaniyat markazlaridan biriga aylandi.
Mirzo   Ulug‘bek   ikki   yirik   asar   yaratdi.   Biri   “Ziji   jadidi   ko‘ragoniy”
(“Ko‘ragoniyning   yangi   astronomik   jadvali”)   bo‘lib,   1437   yili   yaratilgan   kitobda
ilmi nujumning nazariy va amaliy masalalari qamrab olingan, o‘sha davrdagi eng
yuksak ilmiy jasorat hisoblangan.
Olimning   ikkinchi   asari   “Ulusi   arba’-yi   Chingiziy”   bo‘lib,   unda   XIII-XIV
asrlarda   Mo‘g‘ul   imperiyasi   tarkibiga   kirgan   mamlakatlarning   ijtimoiy-siyosiy
tarixi qisqa tarzda bayon etilgan. Kitob 1425 yildan keyin tugallangan.  
“Tarixi   arba’   ulus”   muqaddima   va   to‘rt   qismdan   iborat.   Muqaddimada   o‘rta
asrlarda   tarixchilar   o‘rtasida   hukm   surgan   an’anaga   ko‘ra,   islomiyatdan   avval
o‘tgan   payg‘ambarlar,   turklarning   afsonaviy   ota-bobolari   hisoblangan   Yofas   ibn
Nuh   va   uning   farzandi   Turkxon,   shuningdek,   turk   mo‘g‘ul   qabilalari   va
Chingizxon tarixi bayon etilgan.
Birinchi   qism   Ulug‘   yurt,   ya’ni   Mo‘g‘uliston   va   Shimoliy   Xitoy   tarixi,
O‘gadayxon   (1227-1241   yy.),   Chingizxonning   uchinchi   o‘g‘li   davridan   to   Ariq
Bug‘o avlodi O‘rdoy qoon zamonigacha yuz bergan voqealarni o‘z ichiga oladi.
Ikkinchi qismda Jo‘ji ulusi, ya’ni Oltin O‘rda tarixi, Jo‘jixondan davridan to
Shohruhning zamondoshi bo‘lmish Muhammadxon zamonigacha, XIII-XV asrning
birinchi choragi tarixi bayon etilgan.
Uchinchi   qismda   Elxoniylar,   ya’ni   Eron   hamda   Ozarbayjonning   XIII-XIV
asrlardagi tarixidan baxs yuritiladi.
To‘rtinchi   qismda   Chig‘atoy   ulusining,   Koshg‘ar,   Yettisur,   Movarounnahr,
Shimoliy   Afg‘oniston   hududidagi   XIII-XIV   asrlardagi   tarixi   talqin   etilgan.   Shuni
ham aytish kerakki, muallif mazkur ulusda hukmronlik qilgan har bir hukmdor xon
ustida   qisqa   va   alohida-alohida   to‘xtalib,   ularning   davrida   sodir   bo‘lgan
voqealardan eng muhimlarini yuayon etgan.
15 “Tarixi  arba’ ulus”  asarining ayrim qismlari, xususan  uning to‘rtinchi qismi,
ko‘p jihatdan Sharafuddin Ali Yazdiyning “Muqaddimayi Zafarnoma”siga o‘xshab
ketadi. Lekin Ulug‘bek asari birmuncha mukammaldir. Bundan tashqari, unda to‘rt
ulus   o‘rtasidagi   siyosiy   munosabatlar,   “o‘zbek”   etnonimining   kelib   chiqish   vaqti
xususida ham qimmatli ma’lumotlarni uchratamiz.
Ushbu   kitobning   faqat   qisqartirilgan   tahririning   to‘rt   mo‘tabar   qo‘lyozmasi
yuizgacha   yetib   kelgan.   Ularning   ikkitasi   Angliyada,   bittasi   Hindistonda   va
to‘rtinchi nusxasi AQShda saqlanmoqda.
Mirzo   Ulug‘bek   tarixiy   asarining   inglizcha   tarjimasi   1838   yili   Mayls
tomonidan   Angliyada   chop   etilgan.   O‘zbekcha   tarjimasi   B.Ahmedov,   M.Hasaniy
va N.Norqulovlar bajarilib, 1994 yili Toshkentda chop etildi.
“Tarixi   arba’   ulus”   Markaziy   Osiyo,   O‘zbekiston   va   Qozog‘istonning   XIII-
XIV   asrlardagi   tarixini,   ayniqsa   Chig‘atoy   ulusi   tarixini   o‘rganishda   muhim
manbalardan biri vazifasini o‘tashi mumkin.
“Ravzat us-safo”
“Ravzat us-safo” (“Cof jannat bog‘i”) yoki “Ravzat us-safo fi siyrat al-anbiyo
va-l-muluk va-l-xulafo” (“Payg‘ambarlar, podshohlar va xalifalarning tarjimai holi
haqidagi   sof   jannat   bog‘i”)   nomi   bilan   mashhur   bo‘lgan   asar   umumiy   tarixga
oiddir.   Uning   muallifi   Mir   Muhammad   ibn   Sayyid   Burxoniddin   Xovandshoh   ibn
Kamoluddin   Mahmud   al-Balxiy   bo‘lib,   asosan   Mirxond   (1433-1497   yy.)   nomi
bilan mashhur. 
Muarrixning   ota-bobolari   asli   Buxorodandir.   Mirxondning   otasi   sayyid
Burxoniddin   Xovandshoh   ham   o‘qimishli   va   keng   ma’lumotli   kishi   bo‘lib,
Temuriylar hukmronligi davrida Balxga ketib qolgan va o‘sha yerda vafot etgan. 
Mirxond   Balxda   tug‘ilgan,   lekin   umrining   ko‘p   qismini   Hirotda   o‘tkazgan.
Uning nabirasi Xondamirning guvohlik berishicha, Mirxond Alisher Navoiy bilan
uchrashguncha  turli   ilmlar   bilan shug‘ullangan,  ammo  birontasida  muta’yin emas
edi.   Tarixchi   Alisher   Navoiy   bilan   uchrashgach,   shoir   o‘zining   “Ixlosiya”
xonaqohidan   unga   alohida   xona   ajratib,   shaxsiy   kutubxonasidagi   kitoblardan
16 foydalanishga ijozat berib, olimni umumiy tarixga oid katta asar yozishga undagan,
uni   bu   sohada   doimo   moddiy   qo‘llab   turgan.   Ammo   Mirxond   ulkan   asarini
mukammal   tugata   olmiy,   ya’ni   yettinchi   jildi   va   jug‘rofiy   ilova   materiallari
yig‘ilgan   musavvada   holida   qolganida   vafot   etadi.   Uning   asarini   nabirasi
G‘iyosiddin Xondamir yakuniga yetkazadi.
“Ravzat   us-safo”   asarini   yaratishda   Mirxond  qirqta   muallif,  ya’ni   arab   tilida
ijod   qilgan   o‘n   sakkizta   va   fors   tilida   ijod   qilgan   yigirma   ikkita   olim   ijodiga
murojaat qilgan. Shak-shubhasiz, bu asar zamonaviy tadqiqot darajasida yaratilgan
tarixiy yodgorlikdir. 3
1.2. Amir Temur va Temuriylar davrida madaniy obodonchilik
manbalari
Yaqin yillarda mamlakatimizda xalqimizning jonli kechmishini, o’lkamizning
siyosiy-ijtimoiy   tarixi,   madaniyati   va   san ati   taraqqiyoti   masalalarini   o’rganish‟
shaxsan davlatimiz rahbarining nazorati va g’amho’rligi ostida, hukumatimizning
bu   boradagi   keng   qamrovli   dasturi   asosida   olib   borilmoqda.   Mazkur   maqolada
uyg’onish   davrining   ikkinchi   bosqichi   bo’lgan   Markaziy   Osiyodagi   XIV-XV
asrlar davri madaniyati tarixi tadqiq qilindi.
Maqola umum qabul qilingan tarixiy metodlar-tarixiylik, obyektiv, qiyosiy-
mantiqiy   tahlil,   ketma-ketlik,   tamoyillari   asosida   yoritilgan   bo lib,   unda   Amir	
ʼ
Temur   va   Temuriylar   davri   manbalari   asosida   adabiy   muhit   va   tasviriy   san at	
‟
qiyosiy taxlil va ketma – ketli asosida taxlil qilingan.
Amir Temur hayoti va faoliyati hamda bu masalani yorituvchi asosiy tarixiy
manbalar     xilma-xil   bo’lib,   bu   Amir   Temurning   jahon   tarixidagi   roli   buyuk
ekanligidan   va   uning   nomi   g’oyat   mashhurligidan   dalolat   beradi.   Mazkur
manbalar jamiyat tarixini o’rganuvchi olimlarimizning asarlarida, ayniqsa, o’zbek,
rus va ingliz tillarida nashr etilgan. Jumladan “Amir Temur jahon tarixida” nomli
fundamental   tadqiqotda   batafsil   tahlil   etib   berilgan.   Ushbu   tadqiqotda   mavzu
bo’yicha   jahonning   turli   tillarida   nashr   etilgan   adabiyotlar   ro’yhati   ham
3
  Собрание восточных рукопией Академии наук Узбекистана. Т. I–XI. – Ташкент, 1952-1987; Собрание восточных рукопией Академии 
наук Узбекистана. История. Составители: Д.Ю.Юсупова, Р.П.Жалилова. – Ташкент, Фан, 1998. – 536
17 keltirilgan.
Temuriylar   saltanati   hukmronligi   davrida   Movarounnahr   va   Xurosonda
badiiy   adabiyot   ham   yangi   bosqichda   ko’tarildi.   Shu   davrda   fors-tojik   adabiyoti
o’zining   yangi   rivojlanish   pog’onasiga   erishgan   bo’lsa,   o’zbek   adabiyoti   Alisher
Navoiy,   Mavlono   Lutfiy,   Durbek,   Hofiz   Xorazmiy,   Atoiy,   Sakkokiy,   Gadoiy,
Sayyid   Qosimiy,   Yaqiniy   ijodlari   misolida   o’z   taraqqiyotining   eng   yuksak
bosqichiga ko’tarildi.
Abdurahmon Jomiyning “Haft avrang”, A.Navoiyning “Xamsa”,  “Hazoyin
ul   maoniy”   asarlari   shu   davr   adabiyotining   shoh   asarlari   edi.   Jomiy   yetti
dostondan   iborat   to’plamiga   “Haft   avrang”   (Yetti   taxt)   deb   nom   qo’yar   ekan,
Temuriylar   sulolasidan   yetti   (Amir   Temur,   Xalil   Sulton,   Shohrux,   Ulug’bek,
Abulqosim   Bobur,   Abu   Said,   Mirzo   Husayn   Boyqaro)   ni   ko’zda   tutgan   bo’lsa,
Navoiy o’z “Xamsa”sini yaxlit holda Husayn Boyqaroga bag’ishlagan va bu bilan
har   ikki   muallif   ham   shu   davr   hukumdorlariga   o’zlarining   ma lum   ma noda‟ ‟
minnatdorchiliklarini namoyon etgan.
Temuriylar davridagi adabiy hayotning o’ziga xos xususiyatlaridan biri adabiy
jarayonning yagonaligi, unda turkiy tilda ijod qiluvchilarning ham, forsiyda qalam
tebratuvchilarning   ham   barobar   va   faol   qatnasha   olgani   edi.   Buni   biz   Alisher
Navoiynitng “Majolis un-nafois” tazkirasida yaqqol ko’ramiz.
XV asrning ikkinchi yarmidagi ijtimoiy-siyosiy, ilmiy-madaniy va adabiy hayotda
yuz bergan ibratli xodisalardan biri Navoiy-Jomiy munosabatlaridir. Bu ikki
buyuk zot ijod sohasida xalqparvarlik va insonparvarlik mavqeida turish bilan 
birga xalq, davlat ishlarida insof va adolatni yoqlar edilar.
Abdurahmon   Jomiy   g’oyat   sermahsul   ijodkor   bo’lib,   undan   bizga
adabiyotning   turli   janrlariga   fan   va   san atining   rang-barang   sohalariga   oid   boy	
‟
meros   qolgan.   Jomiy   asarlari   o’z   davridayoq   Xuroson   va   Movarounnahr
doirasidagina   emas,   boshqa   mamlakatlarga   ham   keng   tarqalgan   edi.   Ba zan	
‟
qo’shni   mamlakat   podshohlari,   masalan,   Sulton   Ya qub   uning   asarlarini   so’rab	
‟
maxsus   elchilar   yuborgan.   Uning   asarlari   o’z   davrida   va   undan   keyin   ham   ko’p
18 qo’lyozma   nusxalarda   ko’chirilgan.   Masalan,   O’zbekiston   Respublikasi   Fanlar
Akademiyasining Abu Rayxon Beruniy nomidagi Sharqshunoslik instituti fondida
Jomiy asarlarining XV-XVI asrlarda ko’chirilgan o’nlab qo’lyozmalarini uchratish
mumkin.   Bunday   qo’lyozmalar   Rossiya,   Afg’oniston,   Eron   va   Yevropa
mamlakatlaridagi   boshqa   qo’lyozma   fondlarida   ham   uchraydi.   Taniqli
sharqshunos   Y.E.Bertels   “Jomiy   monografiyasi”da   shoir   asarlarining   Toshkent
kulliyoti asosida shoirning nomini keltiradi. 
Abduraxmon Jomiy Temuriylar davri ilm fani va adabiyotining faxri, Sharq
she riyatini   yuksaklikka   ko’targan   so’z   san atkorlaridan   biridir.   U   bir   necha‟ ‟
asrdirki,   Navoiy   bilan   yonma-yon   o’zbek   shoir   va   adiblariga   ham   ustozlik   qilib
kelmoqda va har doim shunday bo’lib qoladi.
XV asr jahon ma naviyatining buyuk siymosi Nizomiddin Mir Alisher 	
‟
Navoiy bo’lib uning asarlari turkiy tilning boyishiga yuksak hissa qo’shdi.
Bundan tashqari Alisher Navoiy Husayn Boyqaro tomonidan muxrdor qilib
tayinlangan   paytda   el   xizmatida   bo’ldi.   Keyinchalik   uni   vazir   lavozimiga
tayinlashdi.   Navoiy   el-ulus   manfaati,   shahar   va   mamlakat   obodonchiligi,
madaniyat   ravnaqi,   adolat   tantanasi   uchun   foydalanadiki,   bularning   barchasi
pirovard natijada Sulton Husayn davlatining barqarorligi va nufuzini ta minlaydi.	
‟
Hirot   bu   davrda   nihoyatda   ko’rkamlashdi,   xalq   turmushi   yaxshilandi,
she riyat, nafis san at  rivoj oldi talabalar uchun “Ixlosiya” madrasasi, darveshlar	
‟ ‟
uchun   “Xalosiya”   xonaqohi,   bemorlar   uchun   “Shifoiya”   shifoxonasi,   masjidi
Jome  yoniga Qorixona (“Dor ul xuffoz”) qurildi. Ulug’ amirning kutubxonasida	
‟
70  dan   ortiq   xattot   va   musavvirlar   qo’lyozmalarni   oqqa   ko’chirish,   ularni   badiiy
bezash   bilan   band   edilar.   Hirotda   yana   “Nizomiya”,   Marvda   “Xusraviya”   va
boshqa madrasalar barpo etildi.
Fors   tilida   birinchi   “Xamsa”   yozganini   qayd   etmaydi.   Nizomiy   vafotidan
100   yil   o’tib   Hindistonda   tug’ilib   o’sgan   forsiyzabon   turk   o’g’loni   Xusrav
Dehlaviy Nizomiy “Xamsa”siga  birinchi bo’lib tatabbu yozadi va “Xamsachilik”
an anasini boshlab beradi. Dehlaviy “Xamsa”si Nizomiyga ajoyib sharh va undagi	
‟
19 mazmunlarning yangicha talqini sifatida o’zining ham falsafaning ham shuhratini
olamga   yoydi.   Keyingi   XIV-XV   asrlar   mintaqa   ma naviyati   “Xamsa”   an anasi‟ ‟
ta sirida   rivoj   oldi,   shoirning   salohiyati   va   iqtidori   hech   bo’lmaganda	
‟
“Xamsa”ning bir dostoniga javob yoza bilish bilan o’lchanadigan bo’ldi. Bu jahon
ma naviyati   tarixida   betakror   hodisadir.   Turkiy   adabiyotda   Qutb   va   Xaydar
‟
Xorazmiylar boshlab bergan “Xamsachilik” an anasi o’zining kamolini A.Navoiy	
‟
ijodida topdi.
XV   asrning   ko’zga   ko’ringan   adabiyotshunos   olimlarning   biri   Davlatshoh
ibn   Abouddaula   Baxtish   al-G’oziy   as-Samarqandiydir.   Uning   tarjimai   holiga   oid
ma lumotlar   juda   kam   bo’lib,   “Tazkirot   un-shuaro”   (Shoirlar   tazkirasi)   asarida	
‟
keltirilgan ba zi bir ma lumotlarga qaraganda, u yirik harbiy xizmatchi va davlat	
‟ ‟
rabobi oilasida tug’ilgan. Uni taxminan yashagan yillari 1435-1495 yillarga to’g’ri
keladi.
Uning   “Tazkirat   un-shuaro”   asarida   VII-XV   asarlarda   yashab   ijod   qilgan
155 shoir haqida qisqacha, lekin nihoyatda qimmatli ma lumotlar  keltirilgan. Bu	
‟
asar juda katta davr qariyb sakkiz yuz yil mobaynida Eron va Markaziy Osiyoda
yashab ijod etgan shoir va adiblar faoliyatini tadqiq qabzasiga olgan.
“Tazkirat ush-shuaro” yoki “Tazkirai Davlatshohiy” muqaddima, xotima va 
yetti qismdan iborat.
Davlatshoh   Samarqandiyning   mazkur   tazkirasi   jamoatchilik   e tiborini	
‟
ko’pdan   beri   tortib   kelmoqda.   1819-yildan   bayon   asarning   ayrim   parchalari
Rossiya   (V.A.Jukovskiy   va   F.Erdman),   Fransiyada   (Silvers   de   Sasi),   Angliyada
(E.Broun   va   A.Falkoner),   Turkiyada   (Fahim   Sulaymon   afandi),   Germaniyada
(Hammer)   hamda   Gollandiyada   chop   etilgan.   Uning   to’la   matni   1887-yili
Bombayda   Mirza   Muhammad,   1901-yili   Londonda   E.Broun   va   1958-yili
Tehronda Xoja Muhammad Ramazoniy tomonidan nashr etilgan.
1900-yili birinchi bor Xivada Muhammad Rafe tomonidan eski o’zbek tiliga
(Xorazm   shevasida)   o’girildi.   1967-yili   B.Ahmedov   “Tazkirat   ush-shuaro”
tazkirasidan   Mavrkaziy   Osiyo   va   Xurosonlik   32   va   1981-yili   50   dan   ortiq   shoir
20 hayoti   hamda   ijodiga   oid   ayrim   parchalarni   o’zbek   tiliga   tarjima   qilib,
“Davlatshoh Samarqandiy” nomli kitobiga ilova qilgan.[3]
Davlatshoh Samarqandiy bilan umrguzaronlik qilgan olimu, davlat arboblaridan 
bo’lgan Husayn Boyqaro (1438-1506), Husayn Voiz Koshifiy (1440-1505) bo’lib 
bular XV asrda Xuroson va Movarounnahr madaniyatining madaniyatining 
rivojiga katta hissa qo’shgan hamda o’z asarlari bilan so’nggi avlodlarga katta 
ta sir ko’rsatgan mashxur allomalardan bo’lib tarixda qoldi.[4] Ular qomusiy ijodi ‟
bilan o’z davri ma naviy yuksalishi yo’lida faol xizmat qildi va nafaqat	
‟   O’rta 
Osiyo, balki butun Sharq umuminsoniy, madaniy boyliklarini kuchaytirishga 
sezilarli ta sir ko’rsatdi.	
‟
Bu   davrda   Movarounnahr   va   Xurosonda   XV   asrdagi   Renessans   ya ni	
‟
uyg’onish   davri   vakillaridan   biri,   Navoiyning   shogirdi,   “Sharq   Rafayeli”,   ulug’
musavvir va miniatyurasoz Kamoliddin Behzoddir.
Nafaqat   musulmon   sharqi   xalqlari   balki   butun   dunyo   xalqlari   san ati
‟
tarixida   sezilarli   iz   qoldirgan,   uning   taraqqiyotiga   o’zining   barakali   hissasini
qo’shgan   zabardast   musavvir   Kamoliddin   Behzod   1455-yilda   Hirotda  kambag’al
hunarmand   oilasida   dunyoga   kelgan.   Behzod   ota-onasidan   juda   erta   ajraldi.   Uni
bolaligidayoq   Hirotning   mashxur   musavviri   Amir   Ruhillo   (Mirak   naqqosh)   o’z
tarbiyasiga olib, tutingan otasi bo’ldi va Kamoliddinga tuz-non berib, kiyim bosh
bilan   ta minlab,   hartomonlama   ilmli   qilib   voyaga   yetkazadi.   Yosh   Kamoliddin	
‟
Mirak Naqqosh tarbiyasida, uning Hirotdagi Nigoristonda (san at akademiyasida)	
‟
naqqoshlik va miniatyurasozlik hunarining sir-asrorlarini o’rgandi.
Behzod   miniatyura   san ati   tarixida   maxsus   maktab   “Behzod   maktabi”ni	
‟
yaratdi.[5]   Behzod   miniatyuralari   uning   tirikligidayoq   va   ayniqsa   undan   so’ng
musulmon sharqida va g’arbida ham bu san atning eng oliy yutug’i deb tan olindi	
‟
hamda eng qimmatli san at asarlari sifatida mashxur bo’lib ketdi.	
‟
Behzodning   ijodiy   merosini   o’rganuvchi   mutaxassislar   fikricha,   uning
hozirgacha ma lum bo’lgan asarlari taxminan o’ttizta rasm va rasmlar turkumidan	
‟
iborat, ulardan eng mashxurlari quyidagilardir:
21 1. Sharofiddin Ali Yazdiyning “Zafarnoma”siga ishlangan miniatyuralar.
2. Husayn Boyqaroning majlislari tasvirlangan muraqqadagi 40 dan ortiq
go’zal miniatyuralar.
3. Abduraxmon Jomiyning “Solomon va Ibsol” asariga ishlangan rasmlar.
4. Amir Xusrav Dehlaviyning “Xamsa”siga ishlangan 33 ta ajoyib 
miniatyuralar.
5. Sa diyning “Bo’ston” asariga ishlangan go’zal rasmlar.‟
6. Nizomiy Ganjaviyning “Xamsa” asariga chizilgan noyob va benazir
miniatyuralar.
7. Abdulloh Xotifiyning “Temurnoma” asariga chizilgan rasmlar.
8. Sa diyning “Guliston” asarlariga ishlangan nafis miniatyuralar. 
‟
9. Abduraxmon Jomiy tasviri.
10. Husayn Boyqaro tasviri
11. Shayboniyxon tasviri
12. Shoh Taxmasp tasviri
13. Shoir Abdulloh Xotifiy tasviri
14. Tuyalar jangi
15. Raqsi darvish (darvishlar raqsi)
16. Samarqandda madrasa qurilishi va hokazolar.[6]
Behzod   maktabining   hozirgi   zamondagi   davomchilarini   Afg’onistonda   (Ustod
Muhammad   Said   Mash al),   Eronda   (Karim   Tohirzoda   Behzod),   O’zbekistonda	
‟
(marhum   ustod   Chingiz   Ahmarov)   va   boshqa   sharq   o’lkalarida   ham   ko’rish
mumkin. Hozirda Sharq va Yevropa mamlakatlarida san at, rassomchilik tarixini	
‟
o’rganishda   miniatyura   chizish   tarixi,   xususan,   Behzod   miniatyura   maktabi
alohida o’rganiladi va tadqiq etiladi hamda maxsus maktablarda o’qitilardi.
22 1.3. Xulosa
O’zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasining qarori bilan 2000-yilda 
Kamoliddin Behzodning 545 yillik tavallud kuni keng nishonlandi.
Markaziy   Osiyoning   XIV-XV   asr,   ya ni   Temur   va   Temuriylar   davrida‟
yashab   ijod   etgan   mohir   tarixnavis,   yozma   yodgorliklaridan   biri   Amir   Temur
topshirig’i bilan yozilgan. “Zafarnoma” asarining muallifi Nizomiddin Shomiydir.
“Zafarnoma”ning   yozilish   tarixi   haqida   shuni   ta kidlash   lavozimki,	
‟
Mavlono  Shomiyning  o’zi  bergan  ma lumotga ko’ra  hijriy  804 yili   Amir   Temur	
‟
uni   huzuriga   chorlab,   o’z   yurishlari   bitilgan   yirik   bir   asar   yaratishga   undagan.
Sohibqiron o’sha davrga qadar munshiy va kotiblari tarafidan tuzilgan bitiklar uni
qoniqtirmaganligini aytgan. Yozilajak asar bir tomondan avom xalqqa tushunarli,
sodda,   ravon   tilda   va   ayni   paytda   ma rifatli   kishilar   e tiboriga   ham   loyiq   tarzda
‟ ‟
yozilishini o qtirgan Mavlono Nizomiddin bu ma suliyatni o’z bo’yniga olgan.[7]	
‟ ‟
“Zafarnoma”   tarixiy   asar   sifatida   XIV-XV   asrlarda   Temur   va   Temuriylar
hukumronligi  davridagi   Markaziy  Osiyo,   Oltin  O’rda  xonligi,  Ozarbayjon,  Eron,
Afg’oniston,   Iroq,   Suriya,   Misr,   Turkiya   va   boshqa   mamlakatlar   tarixiga   oid
voqealarni   o’z   ichiga   olgan.   Asar   muqaddimasida   Amir   Temur   tarix   sahnasiga
chiqqan   1360-yilga   qadar   Markaziy   Osiyoda   hukmronlmk   qilgan   Chingiziy
hukmdorlar   haqida   qisqacha   ma lumot   berildi.   So’ngra   Amir   Temurning   XIV	
‟
asrning   ikkinchi   yarmi   va   XV   asrning   boshida   qilgan   yurishlarining   batafsil
bayoni keltirilgan
Xullas, XIV-XV asrlarda O’rta Osiyoda sodir bo’lgan o’zaro nizolar, taxt uchun
kurashlar bo’layotgan bir davrda ham ilm-fan, san at, adabiyot sohalari o’tgan	
‟
asrlarga nisbatan ancha rivojlandi va bu davr keyinchalik “Musulmon Renessensi” 
degan atamaning paydo qilib keldi.
23 II.Bob.G’iyosiddin Naqqoshning “Xitoy safarnomasi” manbasidagi
Temuriylar tarixini yorituvchi ma’lumotlar tahlili
2.1.Amir Temurning jahon tarixshunosligi va manbashunosligida  
tutgan o’rni
O’zbekiston   Respublikasi   taraqqiyotining   yangi   bosqichida   davlat   va
jamiyatning   har   bir   sohasida   tubdan   yangilanishlar,   rivojlanish   bilan   bir   qatorda
milliy   davlatchilikni   mustahkamlash,   yurtimizning   ijtimoiy-iqtisodiy   va   siyosiy
hayotini   barqaror   izga   solish   va   rivojlantirish   bo’yicha   keng   qamrovli   chora-
tadbirlar   amalga   oshirilmoqda.   Jumladan,   yangilanayotgan   O’zbekistonda   tarix
fanida ham ajdodlarimiz tarixini o’rganish, ularga to’g’ri va xolis baho berish, shu
asosida   milliy   qadriyatlarimizni   tiklash   o’zining   yangicha   bosqichiga   ko’tarildi.
Zero,   Prezidentimiz   Shavkat   Mirziyoyev   ta’kidlaganidek:   “Bizning   havas   qilsa
arziydigan ulug‘ tariximiz bor. Havas qilsa arziydigan ulug‘ ajdodlarimiz bor”[1].
O’z   davrida   buyuk   saltanat   barpo   etgan,   o’zbek   davlatchiligi   va   jahon   tarixida
munosib o’rin egallagan, buyuk sarkarda, ilm-fan homiysi  Amir  Temurdir. Amir
Temur va temuriylar davri tarixi nafaqat o’lkamizning, balki jahon sivilizatsiyasi
taraqqiyotida   umume’tirof   etilgan   davr   sifatida   ko’plab   tatqiqotchilar   e’tiborini
o’ziga jalb qiladi.
XIV   а sr   ikkinchi   y а rmid а ,   M о v а r о unn а hrd а   siyosiy   t а rq о qlik   y а n а d а
kuch а ydi.   Bunday   og’ir   vaziyatda   f ео d а l   t а rq о qlikd а n   b а rl о s   а mirz о d а l а rid а n
А mir   T е mur   ust а lik   bil а n   f о yd а lanib   qoldi   va   1370-yili   о liy   h о kimiy а tni   qo’lg а
о ldi.   U   1370-1379   yillar   davomoida   m а ml а k а td а gi   t а rq о qlikni   tug а tib,
M о v а r о unn а hr v а   Хо r а zmni o’zig а  bo’ysundirdi. 1381-1402 yill а rd а   А mir T е mur
qo’shni m а ml а k а tl а r ustig а   uyrish kilib, Er о n, K а vk а z о rti, Ir о q, Kichik   О siyo v а
Hindist о nni   istil о   kildi.   О ltin   O’rd а   хо ni   To’ х t а mishg а   q а xsh а tqich   z а rb а   b е rib,
uni p о yt ах ti S а r о y Berk а ni eg а ll а di. S о hibqir о n
nafaqat   O’zbekiston   tarixida,   balki,   j а h о n   ха lql а ri   t а ri х id а   k а tt а   iz   q о ldirg а n
buyuk   siym о dir.   Amir   Temur   va   Temuriylar   tarixshunosligi   va   manbashunosligi
tarix  fanining  nafaqat  hozirgi   davrdagi   dolzarb masalasi,   balki, o’rta asrlardayoq
24 o’rganilishi  boshlangan  muhim jarayon hisoblanadi. Bu boradagi  jumboqli, qiziq
va   qimmatli   bo’lgan   ma’lumotlar   hozirgi   kunda   ham   O’zbekiston   va   jahon
tarixshunosligida   o’zining   o’rganilish   ahamiyatini   yo’qotmagan   dolzarb
mavzulardan biri hisoblandi.
XX  а srda Sovet hokimiyati o’rnatilgandan Sovet t а ri х shun о sligining o’zig а
хо s   jih а tl а rid а n   biri   shu   bo’ldiki,   bu   d а vr   t а ri х shun о sligid а   o’tg а n   а srl а rd а gi   rus
sh о vinizmining t а ’siri m а ’lum d а r а j а d а  s а ql а ng а n h о ld а , ung а  y а ngi s а lbiy jih а tl а r
qo’shildi.   Bul а r   t а ri х g а   v а   t а ri х iy   sh ах sl а rning   h а yoti,   f ао liy а tini   o’rg а nishg а
k о mmunistik   m а fkur а   t а l а bl а ri   а s о sid а   p а rtiy а viy   v а   sinfiy   nuqt а i   n а z а rd а n
yond а shish edi. N а tij а d а   А mir T е mur sh ах sini q о r а l а sh, uni f а q а t s а lbiy jihatlarini
yoritish  а vj  о ldi. Bu h о l,  а yniqs а , XX  а srning 70-yill а rid а  y а qq о l n а m о yon bo’ldi.
А .P.N о v о s е l’ts е vning   1973   yili   “V о pr о s ы   ist о rii”   jurn а lid а   e’l о n   kiling а n   “ О b
ist о rich е sk о y   о ts е nk е   T е mur а ”   m а q о l а si   А mir   T е mur   qoralab   yozilgan   maqola
edi.   Shund а n   so’ng   XX   а srning   70   -   v а   80-yill а rid а   А mir   T е mur   h а qid а   bir о rt а
t е murshun о slik ilmiy s а viy а si bil а n f а rql а nuvchi t а dqiq о t ishi e’l о n qilinm а di.
O’zbekiston   mustaqillikka   erishgandan   so’ng   Amir   Temur   shaxsi   sovet
mafkurasidan   xizmat   qilgan   tarixiy   adolatsizlikdan   to’liq   ozod   etildi.   1995   yil
d е k а brd а   Birinchi Pr е zid е ntimiz Islom K а rim о v 1996 yilni   А mir  T е mur  yili  d е b
e’l о n   qildi.   “T е mur   tuzukl а ri”   bir   n е ch а   till а rd а   ch о p   etildi.   O’sh а   d а vr   t а ri х iy,
m а d а niy   yodg о rlikl а rini   tikl а b,   yozm а   а d а biyotl а r   ilmiy   mu о m а l а g а   kiritildi.
Muq а dd а s   q а d а mj о   -   А mir   T е mur   m а qb а r а si   t а ’mirl а ndi.   Jud а   qisq а   furs а td а ,
b о b о k а l о nimizning   dunyoviy   sh а ’ni   v а   sh а vk а tig а   m о s   k е l а dig а n   T е muriyl а r
d а vri t а ri х i muz е yi qurildi. 1999-yilda esa akademik E.V.Rtveladze va akademik
A.X.Saidovlar   tomonidan   tayyorlangan   “Amir   Temur   dunyo   fani   ko‘zgusida”
nomli bibliografik nashrda xorijiy tillarda chop etilgan adabiyotlar tizimga solindi.
Mualliflar   jahon   tarixshunosligida   mustaqil   “temurshunoslik”   ilmiy   yo‘nalishi
shakllanganini   e’tirof   etishdi.   Shuningdek,   “Amir   Temur   jahon   tarixida”   nomli
nashrining “Amir Temur davri tarixnavisligi” bobidagi “Ilmiy izlanishlar” qismida
O‘zbekiston   va   xorij   tadqiqotchilarining   ishlari   tahlil   qilindi.   Nashrda   “Amir
25 Temur   shaxsini   biryoqlama,   tor   va   bir   xil   tarzda   talqin   etishdan   iborat   dastlabki
ko‘nikmalardan   uni   chuqur,   keng   va   har   yoqlama   idrok   etishga   asta-sekin   o‘tish
tadriji sodir bo‘ldi”- degan xulosaga kelinishi tarixshunoslikdagi ilmiy burilishdir.
2003-yilda   akademik   B.Ahmedov,   B.Qosimov,   I.Niyazov,   B.Bannopov,
M.Zikrullayev,   Ya.Muhammedov   tomonidan   ham   temurshunoslik   sohasida   bir
qancha   tadqiqot   ishlari   olib   borilib,   “Amir   Temur   bibliografiyasi”   nashrdan
chiqdi.   Bundan   tashqari   Amir   Temur   shaxsi   va   davriga   oid   birmuncha   manbalar
tarjimasi, ilmiy, ilmiy-ommabop,
badiiy   adabiyotlar   yaratildi.   O‘zR   FA   Temuriylar   tarixi   davlat   muzeyida
bajarilgan   “Amir   Temur.   Bibliografiya.   Birinchi   kitob”   mavzuyidagi   maqsadli
amaliy grant doirasida bajarilgan loyihada O‘zbekiston va jahon miqyosida Amir
Temurning   hayoti   va   faoliyatiga   bag‘ishlab   nashr   qilingan   turli   adabiyotlar
jamlanib izohlar bilan ta’minlandi.
  Amir Temurning ibratli hayoti, saltanati tarixi, undagi ilm-fan, madaniyatni
o‘rganish   tarixshunoslikning   yirik   ilmiy   yo‘nalishlaridan   biri   sifatida   doimo
olimlar   diqqat-e’tiborida   bo‘lib   kelgan.   .   “ А mir   T е mur   tuzukl а rini   o’qis а m,”   -
d е g а n edi Birinchi Pr е zid е ntimiz Islom K а rim о v- х uddi bugungi z а m о nning k а tt а -
k а tt а  mu а mm о l а rig а  j а v о b t о pg а nd е k bo’l а m а n”[2].
Temuriylar tarixiga tegishli  manbalar jahon miqyosida turli tillarga tarjima
qilingan   hamda   ilmiy   tadqiqotlar   amalga   oshirilgan.   Shu   o‘rinda   temurshunoslik
rivojiga   tamal   toshini   qo‘ygan   G.A.Pugachenkova,   I.Mo‘minov,   R.Mukminova,
B.V.Lunin,   E.V.Rtveladze,   P.Zohidov,   L.I.Rempel,   A.O‘rinboyev,   B.Ahmedov,
D.   Yusupova,   O‘.Alimov,   T.Fayziyev,   O.Bo‘riyev   kabi   qator   fidoiy   olimlarning
tadqiqotlari   Amir   Temur   saltanati   tarixini   yoritishga   xizmat   qildi.   Zero,   aynan
ularning mustaqillik yillarida chop etilgan yirik nashrlarda Amir Temur hayoti va
faoliyati tarixini mukammal yoritishdagi xizmatlarini e’tirof etish zarur. Birlamchi
yozma   manbalar,   ya’ni   qo‘lyozma   kitoblar   maxsus   kataloglarda   yoritilgan[3].
Dunyo   tarixshunosligida   Amir   Temur   davri   tadqiqiga   oid   nashrlar,
“Temurshunoslik”   ilmiy   yo‘nalishining   shakllanishi,   badiiy   adabiyotda   Amir
26 Temur obrazining yaratilishi ancha ilgari boshlangan. Bu jarayon S о hibqir о nning
tirikligid а yoq   b о shl а ng а n   desak   xato   bo’lmaydi.   Yevropa   Uyg’ о niy   d а vri
ij о dk о rl а ri   uning   sh ах sig а   k а tt а   qiziqish   bil а n   q а r а g а nl а r.   “ Хо rijning   m а shhur
t а ri х chil а rid а n   E.Gibb о n,   F.SHl о ss е r,   G.V е b е r,   J а n-P о l’   Ru   v а   b о shk а l а r   o’z
а s а rl а rid а   А mir T е mur f ао liy а ti h а qid а  m а ’lum о tl а r b е rg а nl а r”[4].
Amir   Temur   qudratli   davlat   barpo   etgach   G’arbiy   Yevropa   hukumdorlari
Usmonli turk imeriyasi hujumidan tashvishga tushib undan yordam so’raydi. “Shu
m а qs а dni   ko’zl а g а n   Viz а ntiy а   imp е r а t о ri   M а nuil   II   P а l ео l о gning   d о jl а ri
(imp е r а t о rning   o’zi   o’sh а   k е zl а rd а   G’ а rbiy   Е vr о p а   qir о ll а ri   huzurid а   bo’lg а n)
Yildirim   B о y а zid   t а zyiqid а n   ха l о s   etishni   so’r а b,   А mir   T е murg а   mur о j аа t
qilish а di   v а   shu   p а ytg а ch а   turk   sult о nig а   to’l а b   k е lg а n   b о jl а rini   bund а y   buyon
S о hibqir о ng а  b е r а j а kl а rini  а yt а dil а r. K а stiliy а  qir о li G е nri х  III v а  Fr а ntsiy а  qir о li
K а rl VI o’z elchil а rini, Rim p а p а si B о nif а kiy IX bo’ls а  o’z k а t о lik missi о n е rl а rini
sh о shilinch   А mir   T е mur   huzurig а   yo’ll а dil а r[5].   Bu   yozishmalar   jahon
tarixshunosligi  va manbashunosligida muhim o’rin egallaydi. “…bu n о m а l а rning
а sl nus ха  v а  t а rjim а  v а ri а ntl а ri h о zird а  P а rij, M а drid v а  L о nd о n
kutub хо n а l а rid а  s а ql а nib k е lin а di. Bu h а qd а  biz quyid а gi t а ri х iy  а s а rl а rd а n bilib 
о ls а k bo’l а di” . 4
Ushbu m а ’lum о tl а r Keren L.  А mir T е mur s а lt а n а ti , Fr а nsuz tilid а n t а rj. V а
iz о hl а r mu а llifi: B.Erm а t о v, M ах sus muh а rrir:  Х .Sult о n; So’z b о shi Lui B а z е n. –
T.: “M а `n а viy а t”, 1999, -224 b е t. kit о bl а ri h а m b о r.
  B а rch а   t а fsil о tl а rning to’liq t а ri х shun о sligi: J а h о n   а d а biyoti №1 (104) 2006-yil,
y а nv а r   s о nid а   to’liq   k е ltirilg а n;   Muh а mm а dj о n   Хо lb е k о v   “ А mir   T е murning
Yevr о p а  qir о ll а ri bil а n yozishm а l а r”. –S а m а rk а nd, 1996, -38 b е t.
Ist о riy а  S а m а rq а nd а . T о m 1: -T а shk е nt, Izd. «F а n», 1969, -482 s. 
  Umny а k о v I.N. M е jdun а r о dn ые   о tn о t е ni е  Sr е dn е y  А zii v n а ch а l е  XV v е k а .
Sn о t е niy а   T е mur а   s  Viz а nti е y  i   Fr а ntsi е y,  Trud а   Uzb е ksk о g о   g о sud а rstv е nn о g о
univ е rsit е t а  im. N.N а v о n. N о v а y а  s е riy а . №61. –S а m а rk а nd: izd. UzGU., 1956. –
4
  Gibbon Eduard. Istoriya upadka I razrusheneniya Rimskoy Imperii // Perevod s angliykogo V.N.Nevedomskogo. Chast VII. – M., izd. 
K.T.Soldatenkova, 1983: Shloser F. Vsemirnaya istoriya. Tom III, - SPb.,1876: Veber G Vseobshaya istoriya.  Tom VII. – M., 1887.
27 s.179-197.
  Aslida,   Yevropa   olimlarining   Amir   Temur   shaxsi   va   uning   faoliyatiga   qiziqishi
XVI   asrdan   boshlangan   edi.   Jumladan,   1553-yili   Italiyaning   Florensiya   shahrida
italiyalik olim Perondinoning “Skifiyalik Tamerlanningf ulug’vorligi” asari bosib
chiqilgan.   Shuningdek   bu   davtda   Pero   Meksikaning   “Buyuk   Temur   tarixi”   asari
chop   etildi.   1582-yilda   esa   Seviliyada   mashhur   Ispaniya   elchisi   Klavixoning
“Esdaliklar” kitobi nashrdan chiqdi. Aynan shu davrdan Amir Temur haqida turli
tatqiqot   asarlari,   monografiyalar,   Amir   Temur   bilan   zamondosh   bo’lgan   elchilar
kundaliklari   va   yozuvchilarning   asarlari   tarixshunoslikda   muhim   ma’lumotlar
hisoblanib,   to   hozirgi   kunga   qadar   Amir   Temur   haqida   yoziladigan   asarlarning
keti uzilmaydi. Bugungi kunda Amir Temur va Temuriylar haqida 33 mamlakatda
500 dan ziyod chet ellik tadqiqotchilarning asarlari chop etildi.
2006-yilda,   Parijda   Temuriylar   davri   tarixi   va   san’atini   o’rganish   bo’yicha
assotsiatsiyaning   asoschisi   va   prezidenti,   professor   Lyus’en   Keren   qalamiga
mansub “Samarqandga, Temur davrida sayohat” kitob albomining uchinchi nashri
bosmadan  chiqdi. Bu kitob YUNESKOning “Ipak yo’li-muloqot  yo’li” dasturiga
muvofiq   yozildi   va   nashrga   tayyorlandi.   Kitobning   uchinchi   nashri   uning
kitobxonlar   orasida   keng   ommalashganidan   dalolat   beradi   va   u   Yevropa
kitobxonlarida ulug’ bobokalonimiz, buyuk sarkarda va davlat arbobi Amir Temur
shaxsiyatiga katta qiziqish uyg’otishi shubhasiz[7].
  Xulosa   qilib   shuni   ta’kidlash   kerakki,   Sohibqiron   Amir   Temur   mashhur   davlat
arbobi, mohir sarkarda sifatida O’zbekiston davlatchiligining yuksalishida muhim
o’rin   tutadi.   Tarixiy   manbalarda   Amir   Temur   Sohibqiron   nomi   bilan   bir   qatorda
“Sohibi   jahon”   hamda   “Sohibi   adl”   -   “Adolat   sohibi”   nomlari   bilan   ulug’lanishi
tarixiy manbalar va tarixshunoslarning tatqiqot ishlarida namoyon bo’lishu bejizga
emas. Bugun t а ri х iy
biliml а rning   b о sqichl а rini   o’rg а n а r   ek а nmiz,   Mo’gullarning   150   yildan   ortiq
hukmronligidan   so’ng   Amir   T е mur   buyuk   sarkarda,   davlat   arbobi,   adolatli
hukmdor sifatida o’sha d а vrid а   yuks а k cho’qqil а rig а   erishg а n m а d а niy s о h а l а rg а
28 e’tib о r   b е rg а n,   m а ml а k а tl а rd а   sh а h а rs о zlik,   m е ’m о rchilik,   t а sviriy   s а n’ а t,
n а qq о shlik,   m е t а llg а   b а diiy   ishl о v   b е rish,   h а tt о tlik,   ilmu   f а n,   а d а biyot,
hun а rm а ndchilik, xullas, barcha sohalarning riv о jl а nishiga asosiy sababchilaridan
biri   bo’lgan   shaxs   ekanligining     guv о hi   bo’l а miz.   O’zbekiston   va   jahon
tarixshunosligida   hozirgi   kunga   qadar   o’zining   dolzarb   mavzuga   ega   ekanligini
ko’rishimiz mumkin. Temur tuzgan buyuk davlatda Ikkinchi uyg’onish davrining
vujudga   kelganligi   va   bu   r е n е s а ns   Tur о n,   Х ur о s о n   v а   Hindist о nd а   uz о q   а srl а r
m о b а ynid а   shu’l а   s о chib  turganligi  yuqoridagi   gaplarimizning   isboti   bo’la  oladi.
А mir   T е mur   buyuk   s а rk а rd а ,   kur а gi   е rg а   t е gm а g а n,   е ngilm а s   f о tihdir.   А mir
T е mur – ins о niy а t t а ri х id а  eng n о dir h о dis а  – r е n е s а nsni yuz а g а  chiq а rib,  а m а lg а
о shirg а n ulug’ z о tdir!
2.2.G’iyosiddin Naqqoshning “Xitoy safarnomasi” manbasidagi   Temuriylar
tarixini yorituvchi ma’lumotlar tahlili
XV asrda O’rta Osiyo bilan Xitoy o’rtasida jonli elchilik munosabatlari o’tganligi
haqida   bizga   ma’lumot   beruvchi   G‘iyosiddin   Naqqosh   “Safarnoma”si   temuriylar
diplomatiyasi   bo’yicha   asosiy   manbalardan   hisoblanadi.   “Safarnoma”   ning
yozilishi bevosita XIV-XV asrlarda Markaziy Osiyo bilan Xitoy o‘rtasida elchilik
munosabatlarining   rivoji   asosida   amalga   oshgan.     Bu   shaxsning   ismi   o‘z   davri
manbalarida   xoja   G‘iyosiddin   Naqqosh   deb   yozilgan,   hayoti   va   ijodi   haqida
ma’lumot   juda   kam   saqlangan.   Shamsiddin   Somining   “Qomus   al-a’lom”   asarida
uning  kelib  chiqishi  Yazd   shahridan  ekanligi,  naqqoshlik  bilan  shug‘ullanishi   va
o‘z   davrining   ziyoli   tabaqasiga   mansubligi   qayd   etilgan(2:30-31).   Xoja
G‘iyosiddin   Naqqosh   keyinchalik,   Hirot   shahrida   Mirzo   Boysung‘ur   ilm-fan
vakillariga   homiylik   qilib,   ularning   ijod   qilishi   uchun   shart-sharoitlar   yaratish
haqida   eshitadi   va   bu   shaharga   kelib   yashay   boshlaydi.Mirzo   Boysung‘urning
e’tiborini qozonadi. U tez orada shahzodaning vakili sifatida Xitoyga borayotgan
elchilar   tarkibiga   kiritiladi.   G‘iyosiddin   Naqqosh   Xitoyga   safari   chog‘ida
shahzoda   Boysung‘ur   Mirzo   topshirig‘i   bilan   barcha   ko‘rgan-kechirganlarini
kundalik   shaklida   yozib   borgan   va   safardan   qaytgach,   uni   shahzodaga   taqdim
29 etganligi   Abdurazzoq   Samarqandiy   asarida   keltiriladi(1:422).   “Kundalik”   ning
aniq   tafsilotlarga   boyligi   ham   G‘iyosiddin   Naqqoshning   har   tomonlama   bilim
doirasi yuqori ekanligini  bildiradi.
  “Kundalik”   safar   davomida   kechgan   tarixiy   kechinmalar,   Mo‘g‘uliston
hududida   karvonlar   xavfsizligiga   tahdid   qiluvchi   jarayonlar,   Xitoy   hududidagi
tartiblar,   elchilar   tashrifi   sharafiga   tashkil   etilgan   bazmlar,   imperator   saroyining
tasviri   va   undagi   tantanali   qabul   marosimi,   Xitoy   xalqining   urf-odatlari   xaqida
muhim   ma’lumotlarni   o‘z   ichiga   oladi.   Mazkur   manbaning   tarixiy-geografik
ma’lumotlari   ham   qimmatga   ega.   Unda   Buyuk   Ipak   yo‘li   bo’ylab   karvonlar
qatnovi,   uning   tarmoqlari,   karvon   yo‘llari   o‘tgan   joylarning   yer   yuzasi,   iqlimi,
o‘simlik   va   hayvonot   dunyosi,   aholisi   haqida   ma’lumotlar   bayon   etilgan.   Ushbu
maqolada biz ushbu kundalikning bugungi kundagi tadqiqotlarda foydalanishning
naqadar   muhim   ekanligi   bir   necha   fikrlar   bilan   izohlangan.   Bundan   tashqari
maqolada   biz   Naqqoshning   safarnomasini   kengroq   o’rganish   undagi   nafaqat
Markaziy   Osiyo   tarixiga   tegishli   ma’lumotlarni     balki   Xitoy   tarixiga   taalluqli
joylarini ham qiyosiy o’rganish muhimligi yoritishga harakat qilganmiz.
Mavzuga doir adabiyotlar tahlili:   G‘iyosiddin  Naqqoshning Xitoy safarnomasi
Temuriylar   davlati   elchilik   va   savdo   aloqalaridan   so‘zlovchi   qimmatli   yozma
manba   va   musulmon   Sharq   mamlakatlarida   Xitoy   haqida   anchagina   to‘la
ma’lumotlar   qayd   etilgan   yagona   yozma   yodgorlik   sifatida   tarixdan   o‘rin   oldi;
tarixiy  asarlarga  kiritildi, nashrlari, boshqa   tillarga  tarjimalari  mavjud(1:44 -49.).
Ilmiy   tadqiqotlarda   keng   yoritilgan   va   turli   yillarda   tarixshunoslik   nuqtai
nazaridan   tahlil   qilingan   G‘iyosiddin   Naqqoshning   “Kundalik”   xotirasi     bebaho
manba   sifatida   bir   qancha   tarixchilar     tomonidan   boshqa     tillarga   ham   tarjima
qilingan.   Shu jumladan, o‘zbek tiliga ham. Akademik V. V. Bartold “Kundalik”
musulmon     olamida     yozilgan   asarlar   ichida   eng   to‘la   va   e’tiborlisidir”,   deb
yozganligi   ham   bejiz   emas.   Afsuski,   safarnomaning   muallif   tomonidan   yozilgan
qo‘lyozmasi   saqlanmagan.   Bugungi   kunda     bizgacha   yetib   kelgani   Hofizi
Abruning   “Zubdat   at-tavorixi   Boysung‘uriy”   nomli   asariga   ma’lum   tahrirdan
30 o‘tkazib   kiritgan   shakligina   xolos.   Safarnoma   Hofizi   Abruning   mazkur   asarida
825 (1422) yil voqyealari bayonida “Xitoyga ketgan   elchilarning qaytib kelganligi
va   xitoyliklar   urf-odatlari   haqida   so‘z”   sarlavha   bilan   berilgan.   G‘iyosiddin
Naqqoshning Xitoy safarnomasi  o‘z  davridayoq tarixchilar  e’tiborini  tortgan edi.
“Kundalik”ni   dastlab   Hofizi   Abru   asaridan,   uning   zamondoshi   tarixchi   Musaviy
o‘zining   “Tarixi   xayrot”   (“Ezgu   ishlar   solnomasi”)   asariga   qisqartirilgan   holda
kiritgan. Temuriylar davrining mashxur tarixchisi Abdurazzoq Samarqandiy ushbu
safarnoma   matnini   Hofizi   Abruning   “Zubdat   at-tavorixi   Boysung‘uriy”   asarida
yozilgan 1427-yilgacha kechgan tarixiy voqyealar bilan birga “Matlai sa’dayn va
majmai   baxrayn”   asariga   kiritgan.   Aytish   joizki,   G‘iyosiddin   Naqqosh   Xitoy
safarnomasining Abdurazzoq Samarqandiyning “Matlan sa’dayn” asarida berilgan
matni   keng   tarqalgan,   uni   dastlab   Mirxond   o‘zining     “Ravzat   us-safo”   asarida
keltirib o’tgan. G‘iyosiddin   Naqqosh “Kundaligi” Abdurazzoq Samarqandiyning
“Matlai   sa’dayn”   asaridagi   matni   orqali   tarqalgan.   “Kundalik”   shu   asosda   XV
asrdan   boshlab   turk   tiliga   tarjima   qilingan.   Uning   turk   tiliga   dastlabki   tarjimasi
900   (1494-1495)-yili   Hoji   ibn   Muxammad   Ardistoniy   tomonidan   amalga
oshirilganligi   va   u   o‘z   tarjimasini   “Tarixi   Xitoy”   yoki   “Ro‘znomai   mavlono
G‘iyosiddin   naqqosh   elchiyi   Xitoy”   deb   nomlaganligini   ustoz-olim   Omonulla
Bo’riyev ta’kidlab o’tganlar. Keyingi turk tiliga tarjima Kotib Chalabiy qalamiga
mansub   va   uning   “Jahonnomo”   nomli   kitobida   “Qonunomai   Chinu   Xitoy”   nomi
bilan berilgan (2: 30-31). Ismoil Osim Chalabiyzoda ham “Kundalik”ni turk tiliga
tarjima qilgan va uni Ali Amiriy 1893-yili Istanbulda “Ajoyib al latoif” nomi bilan
nashr   etgan.   Maqolada,   Safarnomadagi   ma’lumotlarni   qiyosiy   tahlil   qilishda
A.O’rinboyevning     fors   tilidan   tarjimasidan   foydalandik.   Qolaversa   Omonulla
Bo’riyevning   “G’iyosiddin   Naqqosh   “Safarnomasi”   manbalar   va   tadqiqotlarda”
deb   nomlangan     ilmiy   maqolasidan   ma’lumotlar   oldik.   Xitoy   haqida   yozma
ma’lumotlarning kamligi hamda G‘iyosiddin   safarnomasida yozilganlar bevosita
mushohada   natijasi   ekanligi   tufayli   kundalik   o‘z   davrida   ham,   keyinchalik   ham
doimiy e’tiborda bo‘ldi. G‘iyosiddin kundaligi Yevropa tillariga (fransuz,   Ingliz,
31 golland)   uning   turkcha   tarjimalari   va   “Matlai   sa’dayn”dagi   forscha   matni   orqali
faqat XVIII asrdan boshlab tarqaldi va XX asrgacha, undan keyin ham bir necha
marta   nashr   etildi.   Sababi,   o‘sha   kezlarda   Yevropa   Xitoy   bilan   bevosita   savdo-
sotiq aloqalari o‘rnatgan edi va tabiiyki, yevropaliklarda bu mamlakatga nisbatan
qiziqish ham katta bo‘lgan.   Kundalikning Hofizi Abru “Zubdat at-tavorix” idagi
matniga   kelsak,   undan   hozirgi   zamon   tadqiqotchilaridan   sharqshunoslar
Muxammad   Shafi’   (1933),   K.   M.   Maytra   (1934),   A.O‘rinboyev   foydalanganlar.
Umuman olganda, sayohatnoma ma’lumotlaridan juda ko‘p hozirgi tadqiqotchilar
(V.   V.   Bartold,   R.   Xenning,   I.   Yu.   Krachkovskiy,   X.Hasanov,   Donish   Pajuh   va
boshqalar)   o‘z   ishlariga   ishonchli   dalil   sifatida   kiritganlar.   (5:54.)   Aytmoqchi,
“Zubdat   at-tavorix”ning   safarnoma   matni   bor   nusxalaridan   hozircha   ikki
nusxagina   bizgacha   yetib   kelgan.  Ulardan   biri   Istanbuldagi   Fotix   kutubxonasida,
ikkinchisi   esa   Oksford   universiteti   (Bodleyan)   kutubxonasida   saqlanmoqda.
Shuningdek,   1785-yili   bu   manbani   V.Chambers   forscha   matni   va   ingliz   tiliga
tarjimasini   amalga   oshirdi.   Ushbu   inglizcha   tarjimasini   “Kundalik”   Langle
tomonidan   fransuz   tiliga   tarjima   qilingan.   1843-yili   M.Katrmer   “Matla   as-
sa’dayn”   2-jildidan   tarjimaga   qo‘shimcha   qilib,   Xitoy   safarnomasining   forscha
matni   va   fransuz   tiliga   tarjimasini   berdi.   Mazkur   nashr   fanda   ancha   shuhrat
qozondi. Shunga qaramasdan, keyinroq (1910 y.), Bloshe “Kundalik” ning forscha
matni va fransuz tiliga tarjimasini chop qilgani ham ma’lum. G‘iyosiddin Naqqosh
“Kundaligi”ning   matni   va   ingliz   tiliga   tarjimasi   1785-yili   Hindistonda   e’lon
qilingan   (1:19).   G‘iyosiddin   Naqqosh   “Kundaligi”   Eronda   turli   yillarda   nashr
etilgan Temuriylar saltanati tarixiga oid asarlar tarkibida bor. Bunga Hofizi Abru
“Zubdat   at-tavorix”,   2-jild   (Tehron,   1985),   Abdurazzoq   Samarkandiy   “Matlai
sa’dayn”   (Tehron,1974),   Mirxond   “Ravzat   as-safo”   (Tehron,   1891;1959).
Xondamir   “Habib   as-siyar”(Texron,1983)   asarlarini   ko‘rsatish   mumkin.
G‘iyosiddin   Naqqosh   “Kundaligi”   Markaziy   Osiyoda   bajarilgan   tarjimalar   va
tadqiqotlardan   ham   o‘rin   olgan.1960-yili   A.O‘rinboyev   tomonidan   Abdurazzoq
Samarqandiy “Matlai  sa’dayn” asarining 2-qism 1-kitobi Hofizi Abru “Zubdat at
32 tavorix”   asari   bilan   qiyoslangan   holda   o‘zbek   tiliga   o‘girilib   chop   etildi   va   unda
G‘iyosiddin Naqqosh safarnomasi xam berilgan. Shuningdek, mazkur “Kundalik”
Abdurazzoq   Samarqandiy   “Matlai   sa’dayn”   va   Hofizi   Abru   “Zubdat   at-tavorix”
matnlari   qiyoslangan   holda   forschadan   o‘zbek   tiliga   tarjima   qilinib   1991-yili
alohida   risola   shaklida   ham   chop   qilindi.   G‘iyosiddin   Naqqoshning   Xitoy
safarnomasi O.Bo‘riyev (3:13) tomonidan   Hofizi Abru “Zubdat at-tavorix” asari
asosida,   Abdurazzoq   Samarqandiy   “Matlai   sa’dayn”   asaridagi   matn   bilan
qiyoslangan   holda,   rus   tiliga   tarjima   qilinib,   ilmiy   izohlar   bilan   chop   etilgan.
G‘iyosiddin   Naqqoshning   Xitoy   safarnomasi   haqida   ma’lumotlar   tadqiqotlarda
ham   aks   etgan.   H.Hasanov   (11:18-182)   O‘rta   Osiyolik   geograf   olimlar   va
sayyohlarga   bag‘ishlangan   kitobida   Giyosiddin   Naqqoshning   Xitoyga   safari
to‘g‘risida   ham   yozgan..Ayrim   tadqiqotlarda   chalkashliklar   ham   ko‘zga
tashlanadi. Masalan, Ali Qushchi tarjimai holiga bag‘ishlangan bir risolada 1419–
1422-yillarda   G‘iyosiddin   Naqqosh   boshchiligida   Xitoyga   elchilar   borgan,
ularning tarkibida Ali Qushchi bo‘lgan va u Xitoy safarnomasini yozgan, deyiladi.
Bu   xato.   Aslida   mazkur   elchilarga   Mirzo   Shohruxning   elchisi   Shodixo‘ja
boshchilik   qilgani   va   G‘iyosiddin   Naqqosh   safar   xotiralarini   yozib   borgani
“Kundalik”ning o‘zida qayd etilgan.
Tadqiqotning   nazariy-uslubiy   asoslari   bo lib,   tarix   fanida   shu   paytgachaʻ
ma’lum   bo lgan   tarixiylik,   ilmiy   xolislik,   tizimlilik   (sistemalilik),   determinizm	
ʻ
tamoyillari,xronologik   uslub,   tarixiy   taqqoslash   uslubi,   tarixiy-tizimlilik   uslubi,
induksiya-deduksiy  usullari qo llanildi.	
ʻ
Tahlil   va   natijalar:   “Xitoy   mamlakatiga   ketgan   elchilarning   qaytib
kelganligi   zikri   va   u   diyorning   ajoyib   garoyiblari   sharxi”   nomli   sarlavha     bilan
boshlanuvchi ushbu  manbada   aytilishicha :” Sakkiz yuz yigirma ikkinchi 1410-
yil   orasida   Xazrat   xoqon   sayd   Shohrux   Shodixoja   bosh   voqyealari   Nigidagi
elchilar   Xitoy   mamlakatiga   borishga   tayin   qilgan     edi.   Mirzo   Boysung‘ur   o‘z
nomidan   Sulton   Ahmad   bilan   G‘iyosiddin   Naqqosh   elchilarga   qo‘shib   yuborar
ekan, Xoja G‘iyosiddinga dorussaltanat Xirotdan chiqish kunidan to qaytib kelish
33 kunigacha   xar   bir   shahar   va   viloyatda   yo‘llarning   qandayligi,   viloyat   va
moratlarning   sifati,   shaharlarning   qonun-qoidalari,   podshohlarning   kuch-qudrati
va  ularning  davlatni   boshqarish  hamda   siyosat   uslubi,    u  shahar  va  diyorlarning
ajoyibotlari     va     nomdor   mamlakatlarining   fe’l-atvoriga     oid     nimanki     ko‘rib
bilsa,   hammasini   kundalik   tarzida kunma-kun yozib borishi lozimligini g‘oyat
ta’kidlagan   edi.     Bu   yili,     ya’ni       sakkiz   yuz   yigirma   besh   yil   o‘n   birinchi
ramazonda  1422-yil 29-avgust a’lo hazrat  Shohrux  farmoni bilan Shodixo‘ja va
Ko‘kcha  boshchiligida" shahzoda    Boysung‘ur  nomidan    Sulton Ahmad va  xoja
G‘iyosiddin     Naqqosh   boshchiligida     Xitoyga   borgan   elchilar   poytaxt   Hirotga
qaytib keldilar(1:141, 11:123.). Ularning Xirotdan safarga  chiqqan vaqti -oltinchi
zulqa’da     sakkiz   yuz   yigirma   ikkinchi   yil     ,   1419-yil   24-noyabr   qaytib   kelgan
vaqti     o‘n   beshinchi   ramazondir     va   xammasi   bo‘lib   ikki     yilu   o‘n     oy   va   besh
kunni tashkil etadi(1:242.). Elchilar Xitoy podshohining sovg‘a-tortiqlarini  arzga
yetkazdilar:  u mamlakatlar avzoyi, rasm-rusumlari  haqida  ajoyib  hikoyalar  va
g‘aroyib   so‘zlarni   bayon   qildilar.   Xoja   G‘iyosiddin   u hikoyatlar mazmunini
beg‘arazu     betaassub   yozganligi     tufayli     u     so‘zlarning     saralangan   va
tanlanganlari   bu   yerda   keltirildi,   javobgarligi   esa   rivoyat   qilguvchi
Giyosiddinning bo‘yniga”-( 11:14) deyiladi manbada.
Sakkiz yuz yigirma ikkinchi yil oltinchi  zu-l-qa’dada 1419-yil 24-noyabr elchilar
dorussaltana   Xirotdan   ravona   bo‘ldilar   va   to‘qqizinchi   zul-Xijjada   27-dekabr,
1419-yil Balxga yetdilar. U yerda yog‘ingarchilik va sovuq  tufayli to sakkiz yuz
yigirma uchinchi yil muharram oyining boshigacha 1420-yil yanvar Balxda turib
qoldilar.  So‘ng  bu  yerdan   jo‘nab  Kelif     kechuvidan  o‘tdilar  va   yigirma  ikkinchi
muharram   1420-yil   fevralda   Samarqandga   yetdilar.   Ulug‘   amirzoda   Mirzo
Ulug‘bek   ko‘ragon   ilgariroq     o‘z   elchilari   Sultonshoh   va   Muhammad
Baxshiylarni   tortlariga   qaytib   ketayotga   bir   guruh   Xitoyliklar   bilan   jo‘natib
yuborgan edi. Mirzo Suyurg‘atm і shning, - uning xoqiga Olloxning nuri bo‘lsin", -
elchisi Urduvon, amir Shoxmalikning elchisi O‘rduvon va Badaxshon Shohining
elchisi xoja   Tojiddinlar kel і b yig‘ilgunlarigacha Xuroson elchilari Samarqandda
34 kutib turdilar. So‘ng o‘ninchi safarda   1420-yil 25-fevralda  Xitoy elchilari  bilan
birga Samarqanddan jo‘nab ketdilar(4:14). Elchilar 1420-yil 19-mart Toshkandga,
1420-yil    27- mart Sayromga, Oshparaga   ketdilar, 1420-yil 25-aprelda Mo‘g‘ul
eliga   qadam   qo‘ydilar(4:14.)   Temuriylar   davri   ilk   yillarining   tarixchilari   Hofizi
Abru,   Abdurazzoq   Samarqandiy(1:   468-473)   va   bularning   ma'lumotlaridan
foydalangan   XV   asr   ikkinchi   yarimi   tarixchilari   Mirxond   va
Xondamirlarning( Ғиёсиддин   ибн   Ҳумомиддин   Хондамир .  Ҳабиб   ус - сийар   фи
ахбори   афроди   башар   ( Башар   аҳли   сийратидан   хабар   берувчи   дўст ). (9:277)
asarlarida   Shohrux   hukmronligi   yillarida   (1409-1447)   temuriylarga   qo'shni
mamlakatlar:   Xitoy,   Hindiston,   Misrlar   bilan   do'stona     siyosiy   va   iqtisodiy
(savdo)  aloqalar  mavjud ekanligi haqida anchagina faktlar keltirilgan. 
  Xitoy   bilan   savdo-elchilik   aloqalarini   rivojlantirish   an'anasi   Amir   Temur
o'limidan so'ng   Shohrux (1405 -1447) va Ulug'bek saltanati davrida ham davom
etdi(8:123.   ).   Jumladan,   Hofizi   Abruning   tarixiy-   geografik   (“Geografiya”)
asarida Xitoydan 1409, 1412 va 1417-yillarda Xirotga elchilar kelganligi xaqida
xabar   beriladi.   Bu   asar   1417-yil     voqealari   bayoni   bilan   tugaganligi   sababli,
Hirotga   1419-yili   kelgan     Xitoy     elchilari     haqidagi   xabar   ushbu   tarixchining
keyinroq   yozgan   “Zubdat   at-tavorixi   Boysung'uriy”   (8:123)   (“Boysung'urga
bag'ishlangan   sara   tarix”)   asaridan   o'rin   olgan.     XIV   asr   ikkinchi   “armining
dastlabki   ikki   o'n   yilligi   davomida   musulmon   manbalarida   xam,       Xitoy
manbalarida   xam   savdo-elchilik   a'loqalari   bo'lganligi   kayd   etilmagan.   Amir
Temur 1389-yili Mog'ulistonni uzil-kesil o'z tasarrufiga kiritgach(7:44-45), Xitoy
bilan savdo-elchilik a'loqalari tiklandi. O'sha davr Xitoy manbalaridan biri “Min
shi lu”da 1389-1398-yillar oraligida Xitoyga Amir Temur nomidan to'qqiz marta
elchi   kelganligi   qayd   etilgan.Xitoydan,   o'z   navbatida,   1395-yili   Fu   An
boshchiligida   Samarqandga   -   Amir   Temur   xuzuriga   elchilar   yuborilgan:   u
Xitoydan   qaytgan   Amir   Temur   elchilari   bilan   yo'lga   chikkan   edi.Xitoy
solnomalarida   1403-1449-yillar   davomida   Xitoyga   Samarqanddan   o'ttiz   uch
marta   va   Xirotdan   o'n   to'rt   marta,   shuningdek,   Temuriylar   davlatining   boshqa
35 viloyatlaridan xam  bir  qancha  elchilar  kelganligi  kayd  etilgan.  “Shohrux   Mirzo
saltanatdagi  ichki  nizolarni  nisbatan  bartaraf  etgach,  chet  davlatlar  bilan  olib
borilgan     xalqaro     munosabatlar     ham     qayta     tiklana     boshladi.     Saltanatning
yangi poytaxti  bo‘lgan  Xirotga  jahonning  turli  mamlakatlaridan  elchilar  kela
boshlagan  bo‘lsa,  o‘z  navbatida, Shohrux  tomonidan  ham  dunyoning  turli
mamlakatlariga     elchilar     jo‘natildi”-   deydi(6:95.),   o‘z     tadqiqotida   Xurshid
Fayziyev.   Albatta     Shohrux   mirzoning     faol     diplomatik     faoliyatini     ko‘plab
manbalarning  guvohligida  ko‘rishimiz  mumkin.
  Shohruxning xalqaro   maydondagi  faoliyatini  tahlil  etishda  avvalambor uning
Xitoy,  Hindiston,  Misr,   Kichik    Osiyo  davlatlari     bilan    olib    borgan    siyosatini
alohida   ta’kidlab   o‘tish   joiz.   Xitoy imperatori Chyaku-di (1404-1424) Hirotga
o'z   elchilarini   yuborib,   Amir   Temur   vafoti     munosabati   bilan   Shohrux   Mirzoga
ta'ziya izhor etgan. Shohrux Mirzo Xitoy elchilariga yuqori izzat ikrom ko'rsatib,
o'z yurtiga qaytishlariga ijozat bergan. Afsuski, Abdurazzoq Samarqandiy mazkur
elchilik faoliyati haqida to'liq ma'lumot bermaydi, faqat “Hazrat xoqoni Said ular
borasida   marhamat   va   inoyatlar   ko'rsatib,   qaytib   ketishiga   ijozat   buyurdi”,deb
yozadi(1:124.). 1412-1413 yillarda Xitoydan Hirotga navbatdagi elchilik   tashrif
buyuradi.   Bu   galdagi   elchilik   Shohrux   Mirzo   tomonidan   Bog'i   Zakonda   qabul
qilindi.   Elchilarni   qabul   qilish   marosimi   o'tgach,   elchi   Xitoy   imperatorining   har
ikkala mamlakat o'rtasida davom etib kelayotgan do'stlik a'loqalarini kuchaytirish
haqidagi maktubini topshirdi. Abdurazzoq Samarqandiy o'zining “Matlai sa'dayn
va   majmai   baxrayin”   asarida   (1:124.).   Xitoy   podshohidan   Shohrux   Mirzoga
yuborilgan   maktubning   mazmunini   keltiradi.   Jumladan,   ushbu   maktubda   Xitoy
elchilarini   samimiy   va   iliq   kutib   olganligi   uchun   Shohrux   Mirzoga
minnatdorchilik bildirilib, bu  kabi  samimiy do'stlik aloqalari Shohrux Mirzoning
otasi   Amir   Temur   va   o'sha   davrdagi   Xitoy   imperatori   o'rtasida   ham   bo'lganligi
alohida   ta'kidlangan.   Elchilik   orqali   ikki   davlat   o'rtasida     savdo-tijorat   ishlari
rivojlanishi   uchun bundan buyon ikki tomonlama a'loqalarni rivojlantirib borish
taklifi beriladi.
36   Shuningdek, maktub bilan birga, Xitoy tomonidan yuborilgan tuxfalarning
ro'yxati   va   “yo'l     xati”   ham   alohida-alohida   maktub   shaklida   yuborilgan   bo'lib,
ular   elchilar   uchun   maxsus   bitilgan   edi.   Uchala   maktub   xam   fors   tilida   bo'lib,
aynan shu maktublarning o‘zida   maktub mazmuni mo'g'ul xati bilan turkiyda va
xitoy tilida bitilgan. Shuni ham ta'kidlab o'tish joizki, Xitoy podshosi tomonidan
yuborilgan   maktub   mazmunida   siyosiy   masalalar   ham   qisman   o'rin   olgan.
Chunonchi,   maktubda   Amir   Temur   ham   o'sha   davrdagi   Xitoy   podshosi   bilan
do'stona   munosabatda   almashinib   turganligi,   shu   sababli   Xitoydagi   g'arbliklarga
yaxshi   munosabatda   bo'linganligi   aloxida   ta'kidlab   o'tilgan.   Maktub   davomida
mag'lub   bo'lgan   Xalil   Sultonga   shafqat   va   marhamat   ko'rsatish   taklifi   ilgari
suriladi.   Abdurazzoq   Samarqandiyning   ma'lumotiga   ko'ra,   Shohrux   Mirzo
maktubni   o'qitib   eshitgandan   so'ng,   uning   “Nozik”   mazmunini   o'tkir   fikr   bilan
mulohaza qilgan. Shohrux Mirzo ham Xitoy imperatorining murojaatiga javoban
Xitoyga navbatdagi elchilikni Shayx
Muhammad   Baxshiy   boshchiligida   yuborgan.   Elchilar   orkali   Xitoy   podshosiga
Shohrux   Mirzoning   arab   va   fors   tillarida   bitilgan   ikkita   maktubi   taqdim   etildi.
Abdurazzoq   Samarqandiy   asarida   mazmuni   o'rin   olgan   mazkur   maktublarda
Ollohning   buyukligi,   u   tomondan   insonning   yaratilishi,   payg'ambar   Muhammad
Mustafo   salollohu   alayhi   vassallamning   insonlarga   haq   dinni   o'rgatishi   uchun
yuborilganligi   kabi   so'zlar   bilan   birga,   ikki   orada   do'stlik   va   hamjihatlik
o'rnatilishi,   sayyoh   va  savdogarlar   uchun  yo'llar   ochik  turishi   lozimligi  haqidagi
jumlalar o'rin olgandi.Mazkur elchilikdan kuzatilgan maqsad Amir Temur davrida
bo'lgani   kabi   o'zaro   savdo-iqtisodiy   masalalarni   rivojlantirish   va   Xitoyda
yashayotgan   musulmonlarni   qo'llab-quvvatlash   edi.   1417-   yili   Hirotga   Xitoydan
navbatdagi elchilik tashrif buyuradi.
Abdurazzoq Samarqandiyning ma'lumotiga ko'ra, mazkur elchilikka Bi-Bochin va
Tu  Bochinlar  boshchilik   qilgan.  Ular   Xitoy  podshosi  tomonidan  Shohrux  Mirzo
nomiga   bitilgan   maktubni   keltirib,   unda   xar   ikki   davlat   o'rtasida   savdo-elchilik
munosabatlarini   rivojlantirish,   yo'llar   bexatarligini   ta'minlashda   hamkorlikka
37 chaqirilgan   edi.   Xitoy   tomonidan   bildirilgan   do'stlik   va   hamjihatlik   taklifiga
javoban Shohrux Mirzo elchilarga qo'shib, o'z elchisi Ardasher tavochini Xitoyga
yuboradi.   Yuklatilgan     vazifani     ado   etgan   Ardasher     tavochi   1419-yili   Xirotga
qaytib   keladi.   Mazkur   elchi   Xitoy   mamlakatlarining     ahvoli,     ko‘rgan   –
kechirganlari   haqida Shohrux   Mirzoga axborot   berib, o‘zi   bilan   birga   Xitoy
elchilari   ham   kelganligi haqida   habar   beradi. Afsuski, Ardasher   Tavochining
Xitoy     podshosi     bilan   muloqoti     haqida     ma’lumotlar     saqlanib     qolmagan.
Temuriylar   hukmronligi   davrida   Xitoy   bilan   diplomatik   aloqalar   yanada
mustahkamlangan. 1419- yilning 4 dekabrida Hirotdan Shohrux Mirzoning amir
Shodixo’ja va Ko’kcha boshchiligidagi  elchilari yo’lga tushadilar. Ularga Mirzo
Boysung’urning Sulton Ahmad va G’iyosiddin Naqqosh boshchiligidagi elchilari
ham   qo’shiladi.   Boysung’ur   Mirzo   Xoja   G’iyosiddinga   barcha   ko’rgan-
kechirganlarini   qayd   etib   yozib   berishni   buyuradi.   1422   -yilning   bahorida   uch
yildan uzoqroq davom etgan safardan qaytgan G’iyosiddin Naqqosh o’z ko’rgan-
kechirganlarini qog’ozga tushirib, hukmdorga taqdim etadi. Fors tilida bitilgan bu
asar “Ajoyibul-latoyif” yoxud Xitoy sayohatnomasi deb nomlangan.  O’z davrida
Abdurazzoq   Samarqandiy,   Mirxond   ,   Hofizi   Abro’   singari   tarixchilar   ushbu
sayohatnomadan   o’z   asarlarida   iqtiboslar   keltirib   o’tadilar.   Xurosonlik   elchilar
Balx   orqali   Samarqandga   etib   keladilar.   Bu   erda   ularga   boshqa   viloyatlardan
yuborilgan   elchilar   ham   kelib   qo’shiladi.   1420-yilning   25-fevralida   barcha
elchilar   birlashib,   yana   Xitoy   tomon   yo’l   oladilar   va   24-avgust   kuni   Xitoy
hududiga   kiradilar.   Naqqoshning   yozishicha,   Xitoyga   qarashli   birinchi   katta
shahar  So’kjuda imperatorning xos nadimlari elchilarni  katta tantana va ehtirom
bilan kutib olganlar va katta dasturxon yozib ziyofat beradilar. 
38 2.3.Xulosa
Ma’lumotlarga ko’ra, mazkur karvon tarkibida 500 dan ortiq odam bo’lgan.
Elchilarning   poytaxtga   bexatar   kirishlari   uchun   har   bir   bekatda   maxsus
xizmatchilar   kutib   olishib,   ularni   joy,   oziq-ovqat   bilan   ta’minlashgan,   keyingi
bekatgacha   kuzatib   borishgan.   Naqqosh   Pekin   shahridagi   imperator   saroyi   va
undagi   qabul   marosimlarini   to’liq   tafsilotlar   bilan   bayon   etadi.   Saroyda   yuz
mingdan   ortiq   odam   imperatorga   salom   berish   uchun   peshonasini   erga   qo’yib,
kutib   turishi   yoziladi.   Ma’lumki,   1420-yilda   Min   sulolasi   vakili   imperator   Chju
Di   o’zi   uchun   qurilgan   yangi   saroyga   ko’chib   o’tadi.   Ayni   paytda   ham   mazkur
inshootlar   Yer   yuzidagi   hukmdorlar   saroylari   orasida   eng   kattasi   sanaladi.
Temuriylar saltanatining elchilari ana shu tarixiy voqeaning guvohi bo’lishadi va
shu   munosabat   bilan   o’tkazilgan   bayram   tantanalarida   ham   ishtirok   etishadi.
Pekinda   elchilar   sharafiga   shohona   dasturxonlar   tuzatiladi.   Ular   16-fevraldagi
Xitoy   yangi   yilining   kirishi,   bayram   kunlarida   poytaxt   ko’chalaridagi
mushakbozliklar, kechalari fonarlar bilan yoritilgan ko’chalar, turli xil janglyorlik
tomoshalari,   alohida   did-e’tibor   bilan   bezatilgan   dasturxonlar,   xitoy   taomlari
elchilarda   zo’r   taassurot   qoldirgan.   Imperator   tomonidan   elchilarga   ov   qushlari,
tilla va kumush buyumlar, ipak matolar va boshqa sovg’a-salomlar hadya etiladi.
Ushbu   manba   haqida   xulosa   qilinganda   avvalombor   uning   temuriylar   davri
dilomatiyasini o‘rganishda naqadar muhim ekanlgini uning ushbu “Kundaligi” ni
o‘z   ko‘rgan   kechirganlarini   yozganligidadir.     Tarixchi   Xofizi   Abru   Shohrux
Mirzo saltanatida Hirotga birinchi bor Xitoy elchilari 811/1409-yili Temur vafoti
munosabati bilan ta’ziya bildirish uchun kelganlarini ta’kidlaydi. Shundan so‘ng ,
elchilik   munosabatlari     muntazam   davom   etganligi   qayd   etiladi.     822/1419-yili
Xitoy   xoqonining     taklifiga     binoan   O‘rta   Osiyo   va   Xurosondan   katta   elchilar
guruhi   Xitoyga   borib   kelganlar(3:46.).   Bu   haqida   ushbu   safar   qatnashchisi
G‘iyosiddin   Naqqosh  kundaligining  o‘zida  batafsil  yozilgan.  1419-1422  yillarda
Xitoy imperatorining taklifiga ko‘ra, Temuriylar  davlatidan katta elchilik guruhi
Xitoyga   borib   kelgani   ma’lum.   Ushbu   safarda   xoja   G‘iyosiddin   Naqqosh   ham
qatnashgan.
39 Xulosa
Mirzo Ulug’bek tomonidan Samarqand shahridagi madrasasida o’ziga xos
akademiya   bundoy   etildi.   Unda   ushbu   davrning   yetuk   ilm-fan   sohiblari   faoliyat
yuritishdi.   Natijada   aniq   fanlar   sohasi   juda   katta   taraqqiy   qildi.   Ushbu   davrda
Mirzo   Ulug’bek   tomonidan   qurilgan   Rasadxonaning   faoliyatini   ham   ushbu   davr
ilm-faniga   katta   hissa   qo’shgan   deyishimiz   mumkin.   Ayniqsa   unda   o’rnatilgan
sekstan   ushbu   davrda   kattaligi   jihatidan   dunyoda   ikkinchi   o’rinda   turganinidan
ham   bilib   olishimiz   mumkin.   Hatto   Mirzo   Ulug’bek   bir   yilning   qancha   vaqtdan
iborat   ekanligini   hisoblab   chiqadi   va   hozirgi   kundagiga   nisbatan   bor   yog’i   1
minut-u   2   sekundgagina   adashganidan   ham   ushbu   davr   madaniy   hayotida   ilm-
fanning taraqqiy etganini bilib olishimiz mumkin.
Temuriy   shahzoda   Mirzo   Ulug’bek   Samarqand   va   Buxoro   ilmu   ma rifat‟
dargohiga   aylantirdi.   O’z   zamonasining   dorilfununi   hisoblangan   Samarqand,
Buxoro,   G’ijduvon   madrasalarida   diniy   va   dunyoviy   fanlardan   ta lim   berildi,	
‟
Shamsuddin   Havofiy,   Qozizoda   Rumiy,   G’iyosiddin   Jamshid,   Ulug’bek,   Ali
Qushchi   kabi   yetuk   olimlar   Samarqand   akademiyasiga   ilmu   toliblarga   saboq
berishdi   va   bu   davrdagi   Markaziy   Osiyo   xalqlarining   jahon   sivilizatsiyasiga   o’z
xissasini qo’shdi.
Amir   Temur   va   Temuriylar   davrida   badiiy   uslub   jihatdan   adabiyot
nihoyatda takomillashib,  yangi   pog’onaga  ko’tarildi.  Zamonaning  yetuk  shoirlari
Sakkokiy, Lutfiy, Abdurahmon Jomiy, Alisher Navoiy, Atoiy, Durbeklar nasr  va
nazmda   ko’plab   nodir   asarlar   yaratishdi.   Bu   davrda   Markaziy   Osiyoda   kitobot,
xattotlik,   musavvirlik,   lavvohlik   (lavha   chizish)   va   sahhoflik   (muqovasozlik)
san ati nihoyatda taraqqiy etdi. Mir Ali Tabriziy, Sulton Ali Mashhadiy, Mir Ali	
‟
Kitob,   Mirak   Naqqosh,   Qosim   Ali   kabi   xattot,   musavvvir,   lavvohlar   o’z
sohasining jonkuyarlari bo’lishdi. Ayniqsa, Kamoliddin Behzod asos solgan Hirot
musavvirlik maktabi ulkan yutuqlarga erishdi.
Xullas,   XIV   asrning   oxiri   XV   asr   Markaziy   Osiyo,   aniqrog’i,
Movarounnahr   va   Xuroson   tarixida   o’rta   asr   uchun   oliy   darajadagi   madaniy   –
manaviy   yuksalish   davri   bo’ldi.   Bu   yuksalish   Markaziy   Osiyoda   uyg’onish
40 davrining tiklanishi va oliy darajadagi sivilizatsiyaga qo’shgan hissasi bilan atash
mumkin.   Bu   yuksalishlar   xalqimizning   keyingi   madaniy   rivojlanishiga   katta
zamin yaratdi.
41 Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati
1. Prezident Shavkat Mirziyoyevning O‘zbekiston ijodkor ziyolilari vakillari bilan
uchrashuvdagi ma’ruzasidan // Xalq so‘zi 2017-yil 4-avgust).
2. Karimov I. “Yuksak ma’naviyat - yengilmas kuch”.  T.: “Ma’naviyat”. 2008-yil, 
28-bet.
3.   Собрание   восточных   рукопией   Академии   наук   Узбекистана.   Т.   I–XI.   –
Ташкент,   1952-1987;   Собрание   восточных   рукопией   Академии   наук
Узбекистана.   История.   Составители:   Д.Ю.Юсупова,   Р.П.Жалилова.   –
Ташкент, Фан, 1998. – 536
4. Gibbon Eduard. Istoriya upadka I razrusheneniya Rimskoy Imperii // Perevod s
angliykogo   V.N.Nevedomskogo.   Chast   VII.   –   M.,   izd.   K.T.Soldatenkova,   1983:
Shloser   F.   Vsemirnaya   istoriya.   Tom   III,   -   SPb.,1876:   Veber   G   Vseobshaya
istoriya. Tom VII. – M., 1887.
5. Xolbekov M. Sohiqiron Amir Temurning Yevropa qirollari bilan yozishmalari. 
Jahon adabiyoti, №(104), 2006-yil, 131-133-betlar.
6.   Marino   Sanudo   “Venetsiya   dojlarining   hayoti”,   Luys’en   Keren   “Temuerlan
davrida Samarqand yo’li” (1990), Flossan “Fransiya davlati tashkil topganidan to
qirol   Lyudovik   XVI   hukumronlik   qilgan   davrga   qadar   fransuz   diplomatiyasi
tarixi”   (1811),   Sil’vestr   de   Sasi   “Amir   Temur   va   qirol   Karl   VI   o’rtasidagi
yozishmalar tarixi xususida”(1822)
7.   “Samarqandga   Temur   davriga   sayohat”,   Zarafshon,   2006-yil   7-oktabr,   №   126
(21.179);   Ravshanoy   Tursunova.   G’arbiy   Yevropa   mualliflari   sahna   asarlarida
Amir Temur obrazi//San’at, 2006-yila, №2-son, 37-38-betlar.
Internet saytlari.
1. http://Zivonet.uz
2. http://edu.uz
3. www.nadlib.uz
4.  http://teoriya.ru
42

Temuriylar davri tarixiy manbalari

Купить
  • Похожие документы

  • Sovet ittifoqida siyosiy mojarolar
  • O'rta asrlarda yer-suv munosabatlari
  • Koreya Choson XVIII- XIX asrlarda
  • Somoniylar davlati va oʻrta Osiyoda tutgan oʻrni
  • Abdullaxon II davrida Buxoro xonligi

Подтвердить покупку

Да Нет

© Copyright 2019-2025. Created by Foreach.Soft

  • Инструкция по снятию с баланса
  • Контакты
  • Инструкция использования сайта
  • Инструкция загрузки документов
  • O'zbekcha