Maktab ta’limida so‘zlarni shakl va ma’no munosabatiga ko‘ra turlarini yangi darsliklar asosida o‘qitishning ahamiyati

 
1 Maktab ta’limida so‘zlarni shakl va ma’no munosabatiga ko‘ra turlarini
yangi darsliklar asosida o‘qitishning ahamiyati
MUNDARIJA
KIRISH
I   Bob.  Leksikologiya, o‘rganish manbai va   predmeti.
1.1  Tilshunoslikning leksikologiya bo‘limi va uning taraqqiyoti.
1.2  Leksikologiya so‘z ha q idagi ta’limot . Til qurilishida so‘zning o‘rni.
II Bob.  So‘z ma’nolari o‘rtasidagi munosabatlar.
2.1.   Omonim,   uning   turlari ,   ko‘p   ma’noli   so‘zlardan   farqi,   yuzaga   kelishi,
qo‘llanilishi.
2.2. Sinonim qator, dominanti, turlari, yuzaga kelishi, stilistik qo‘llanilishi.
2.3. Antonim,   antonimik juft , turlari va stilistik qo‘llanilishi.
 
III Bob. Bitiruv malakaviy ishining amaliyotga joriylanishi.
3.1 Darsliklar bilan ishlash
3.2 Ona tili darsliklarining qiyosiy tahlili
 
Xulosa.
Foydalanilgan adabiyotlar .
2 Kirish.
Mavzuning   dolzarbligi.   Prezidentimiz   Sh.Mirziyoyev   ”Ma’rifatparvar
bobomiz   Abdulla   Avloniyning   "Har   bir   millatning   dunyoda   borlig‘ini
ko‘rsatadurgan   oyinai   hayoti   til   va   adabiyotidur.   Milliy   tilni   yo‘qotmak   -
millatning   ruhini   yo‘qotmakdur",   degan   hikmatli   so‘zlari   ham   bu   fikrni   yaqqol
tasdiqlaydi.”,-   deb   aytganlar. 1
  Bunday   fikrlarni       tasdiqlash   uchun,   avvalo,
bilimdon, aqlli, dunyoqarashi keng, milliy istiqlol g‘oyalariga sodiq,o‘z navbatida,
xarakatchan insonlarni yoshligidan shakllantirishimiz lozim. Buning uchun ta’lim
jarayonida o‘quvchidan mustaqil bilim  olishga ehtiyojini shakllantirish, chuqur va
asosli   bilim   olish   bilan   birga   keng   qamrovli   fikrlashga   o‘rgatmog‘imiz
zarur. Yunon   faylasufi   Suqrot     o‘quvchi   tafakkuri   rivojlanishini   faqat   uning
mustaqil   ravishda   ishlashini   ta’minlash   bilan,   shaxsning   kamolati   va   qobiliyatini
rivojlantirishni     esa   o‘z-o‘zini   anglash   bilan   o‘stirish   mumkin   ekanligini   aytadi.
O‘quvchi shaxsiga bunday yondashuv ta’lim  amaliyotiga tadbiq etilsa, o‘quvchiga
huzur   va   qoniqish   bag‘ishlashi,   uning   bilimlarni   egallashdagi   sustkashligini
yo‘qotishi tayin bo‘ladi.
Fan sohasining muhim yo‘nalishlaridan biri hisoblanmish tilshunoslik sohasi
ham   turli   ta’lim   maskanlarida   chuqur   o‘rgatiladi.   O‘z   ichki   tuzilishining   o‘ta
murakkabligi jihatidan tilshunoslik sohasi ham mulohazali vaziyatlarga boy bo‘lib,
o‘quvchilarda bu fan haqidagi bilim, malaka va ko‘nikmalarni shakllantirish ancha
1
 Ўзбекистон Республикаси Президенти Шавкат Мирзиёевнинг Олий
Мажлисга Мурожаатномаси. - Тошкент: Ўзбекистон, 2018. - 80 б.
3 mushkul   vazifa   hisoblanadi.   Ayniqsa,   bir   qo‘llanma   va   darsliklarda   keltirilgan
ma’lumotlar   ikkinchi   bir   darsliklarda   keltirilgan   ma’lumotlarga   mutanosib
kelmasligi   holatlari   ham   ko‘plab   kuzatiladi.   Ushbu   BMI   da   ham   tilshunoslikning
asosiy   bo‘limi   hisoblanmish   grammatikaning   bir   qismi   –   morfemikada     ko‘plab
uchraydigan   muammoli   vaziyatlarni   yoritishga   harakat   qildim.   Ularning
muammoli ekanligi, keng qamrovda aytilganda, oliy ta’lim muassasalaridagi ayrim
ma’lumotlarning   o‘rta   maktab,   lisey   va   kollej   darsliklaridagi   ilmiy   asoslangan
qoidalarga   muvofiq   kelmasligi   va,   ayni   damda,   tushuntirilishi   zarur   bo‘lgan
ma’lumotlarning   umuman   keltirilmasligi   yoki   o‘ta   tor   tushunchalarning   o‘ta
notugal   holatda   keltirilishi   orqali   belgilanadi.   Misol   qilib   quyidagilarni
keltirishimiz   mumkin:   undosh   bilan   ismlarga   qo‘shiluvchi   egalik
qo‘shimchalarining   fe’llarni   tuslovchi   shaxs-son   qo‘shimchalariga   omonim   yoki
omonim emasligi; ot yasovchi affiks va sifat yasovchi affiks doirasida omonimlik
hosil   qiluvchi   –lik   qo‘shimchasi   joy   nomlariga   qo‘shilib   so‘z   yasaganda   yasalma
qaysi   so‘z   turkumida   turadi;   so‘roq   olmoshlariga   qo‘shilib,   olmoshning   yangi
ma’no turi –  gumon olmoshlari ni hosil qiluvchi   alla- va –dir   qo‘shimchalari shakl
yasovchimi   yoki  so‘z  yasovchimi?   Aniqrog‘i  allakim,  qaysidir  gumon  olmoshlari
sodda tubmi, sodda yasamami?   Shu kabi vaziyatlarning tez-tez uchrashi  va, ayni
damda,   ushbu   muammolarni   yechish   yoki   ularga   oydinlik   kiritish   masalalarini
aniqlashtirish ushbu ishimning dolzarbligini belgilaydi. 
    Mavzuning   o‘rganilganlik   darajasi.   Shu   va   shu   kabi   muammolar
tilshunoslar   tomonidan   turlicha   o‘rganilib   kelinmoqda.   Ayrim   tilshunoslar
muallifligida   chiqarilayotgan   grammatikaga   oid   kitoblarda   so‘z   tarkibi   haqida
aytarli   ma’lumot   berilmagan.   Masalan,   G .   Abdurahmonov,   Q.   Ahmedovʻ
muallifligida chiqarilgan “O‘zbek tili va adabiyoti” darsligida ham, 1992-yilda G .	
ʻ
Abdurahmonov,                       A. Rafiyev, D. Shodmonqulovlar muallifligi ostida nashr
4 qilingan “O‘zbek tilining amaliy grammatikasi” kitobida ham qoniqarli  ma’lumot
berilmagan. Ma’lumotlarning izchilligi va tizimliligi jihatidan 2009-yilda Qalandar
Sapayev   muallifligi   ostida   nashr   qilingan   “Hozirgi   o‘zbek   tili”   kitobidagi
ma’lumotlar   o‘rinli   va   tushunarlidir.   Bu   darslik   1997-yilda   nashr   qilingan
A.G ulomov,           A. I. Tixonov, R. Qo‘ng‘urovlar muallifligi ostida chiqarilganʻ
“O‘zbek tili morfem lug‘ati” kitobidagi ayrim kamchiliklarni bartaraf qildi. 
    Ushbu bo‘limda uchraydigan mulohazali vaziyatlarga nafaqat tilshunoslar, kitob
mualliflari, balki shu darsliklar asosida dars beruvchi muallimlar ham ko‘plab fikr-
mulohazalar   bildirgan.   Bunga   misol   qilib   “Ma’rifat”   gazetasining   2013-yil   aprel
sonida  Xoljo‘rayev  To‘lqin muallifligi   ostida  nashr   qilingan  “Muallif   va muallim
munozarasi” maqolasini keltirishimiz mumkin. Ushbu maqolada ko‘tarilgan 18 ta
muammoning asosiy qismini morfemika bo‘limiga oid tushunmovchiliklar tashkil
etadi.   Darsliklarimiz   muallifi   bo‘lgan   professor   N.   Mahmudov   va   muallim
T.   Xoljo‘rayev   o‘rtasidagi   munozaraga   Buxoro   viloyati   Qorako‘l   tumani   maktab
o‘qituvchisi   o‘zining   “O‘n   sakkiz   ming   dardga   o‘n   sakkiz   ming   davo   topdik”
nomli   maqolasi   bilan   fikr   bildiradi.   Tilshunoslikdagi   shunday   muammolarga
bildirilayotgan   yuqoridagi   fikr   va   qarashlar   muammoning   qay   darajada
o‘rganilganligini belgilaydi. 
Bitiruv   malakaviy   ishining   maqsadi.   Ushbu   ish   tilshunoslikning   asosiy   bo‘limi
hisoblanmish   grammatikaning   bir   qismi   –   morfemika   haqidagi   ilmiy-nazariy
bilimlarni   o‘rgatish,   bilimlarni   mustahkamlash,   turli   tomondan   tasnif   qilish   va
kuzatishlar   natijasida   umumlashgan   xulosalar   chiqarish   maqsad   qilib   olingan.
Ishning   oldiga   qo‘yilgan   vazifalar.   Yuqorida   aytilgan   maqsadni   ro‘yobga
chiqarish uchun quyidagi vazifalarni bajarish ko‘zda tutilgan:
- turli adabiyotlardan morfemika haqidagi fikrlarni to‘plash va tahlil qilish;
5 - adabiyotlardan morfemika, so‘z yasalishining barcha ko‘rinishlariga misollar
to‘plash;
- to‘plangan misollarni tahlil qilish;
- to‘plangan   misollar,   o‘rganilgan   ilmiy   asarlardan   olingan   fikrlar   asosida
umumiy  xulosalar chiqarish.
      Bitiruv   malakaviy   ishining   obekti   sifatida   qayta   bo‘lakka
bo‘linmaydigan, so‘zning eng kichik ma’noli qismini tashkil etuvchi morfemalarni
ko‘rsatishimiz mumkin. 
      Ishning metodologik asosi   sifatida morfemalarning nutqiy faoliyatimizda
qaysi o‘rinlarda va qay tarzda ishlatilishi, ularning qo‘llanilishidagi asosiy maqsad
va   vazifalar   va   bu   maqsad   va   vazifalarning   o‘quvchilar   ongiga   qay   tarzda
singdirilishi belgilandi. 
    Bitiruv   malakaviy   ishimning   tuzilishi   kirish,   uch   asosiy   bob,   xulosa   va
adabiyotlar ro‘yxatidan tashkil topgan.   
6 I BOB.  LEKSIKOLOGIYA, UNING TURLARI, O‘RGANISH MANBAI VA
PREDMET I.
1.1 Tilshunosl
ikning leksikologiya bo‘limi va uning taraqqiyoti.
      O‘zbek   (qadimgi   turkiy)   tilini   o‘rganish   Mahmud   Qoshg‘ariydan
boshlanadi.   Bu   alloma   eng   birinchi   turkiy   tilshunosi,   adabiyotshunosi,   elshunosi
sifatida   nom   chiqargan   olimdir.   U   o‘zining   “Devonu   lug‘otit-turk”   asarida   turkiy
tilda mavjud bo‘lgan so‘zlarni ma’lum turkumlarga (ot, fe’l, yordamchi so‘zlarga)
ajratgan.   Buyuk   vatandoshimiz   Abudqosim   Mahmud   az-Zamahshariy   ham
o‘zining   “Muqaddimat   ul-adab”   asarida   otlar,   fe’llar,   bog‘lovchilar   haqida
ma’lumot bergan (Bu asarini keyinchalik o‘zi chig‘atoy, ya’ni o‘zbek tiliga tarjima
qilgan).   O‘zbek   tili   fan   sifatida   maktablarda   XX   asrning   boshlarida   o‘qitila
boshlandi.   Ana   shu   davrdan   boshlab   tilimizni   tizimli   (sistemali)   tarzda   o‘rganish
boshlangan. 2
       O‘zbek  tilshunosligi  fanining poydevoriga dastlabki  g‘ishtlarni  qo‘yishda
Abdurauf   Fitrat,   Elbek,   A.   Zoiriy,   Muhammadamin   Muhammadkarimov
(Faxriddinov) (1894 – 1941), Munavvarqori Abdurashidxonov (1873 – 1931), Ye.
D. Polivanov (1891 – 1938), Qayum Ramazonov (1897 – 1942), A. K. Borovkov
(1904   –   1962),   F.   Kamolov   (1907   –   1966),   X.   Komilova   (1912   –   1961),   Ayub
G ulomov (1914 – 1982), F. Abdullayev, H. G oziyev, G . Yusupov, H. Ma’rufov,ʻ ʻ ʻ
U. Tursunov, T. Ibrohimov va boshqa olimlarning xizmatlari katta bo‘ldi. Hozirgi
davrda   tilimizni   tadqiq   qilishda   faol   ishtirok   etayotgan   M.   Asqarova,   Sh.
2
 А.Баскаков, А. Содиков, А.Абдуазизов Умумий тилшунослик. Т., «Укитувчи» 1981. 
7 Shoabdurahmonova,   A.   Hojiyev,   A.   Rustamov,   N.   Mahmudov,   A.   Nurmonov   va
boshqa o‘nlab yirik tilshunos olimlarni hurmat bilan tilga olishimiz mumkin. 3
        XX   asrning   boshlarida   shakllana   boshlagan   o‘zbek   nazariy   tilshunosligi
bugungi   kunga   kelib,   zamonaviy   tilshunoslikning   tarkibiy   qismiga   aylandi.
Umumturkiy   tilshunoslik   uchun   ham   nazariy,   ham   amaliy   manba   bo‘lgan
M.Koshg‘ariy,   Alisher   Navoiy,   Mahmud   Zamaxshariy,   Abu   Hayyon   kabi
zabardast olimlar ilmiy ishlarini eslamaslik mumkin emas. 
      Zamonaviy o‘zbek tilshunosligi haqida fikr bildirilganda esa Fitrat, Elbek,
G ozi Olim Yunusov, Ashurali Zohiriy, Abdulla Avloniy, Shorasul Zunnun kabi tilʻ
ilmining   nazariy   rivojiga   ma’lum   darajada   hissa   qo‘shgan   ko‘plab   o‘zbek   fidoyi
olimlar   bilan   bir   qatorda   E.D.Polivanov,   A.K.Borovkov,   N.Kononov,
V.V.Reshetov,   S.N.Ivanov   kabi   rus   olimlarining   nomlarini   ham   tilga   olib   o‘tish
zarur. XX asrning 20-30-yillarida ijod qilgan o‘zbek adiblarining badiiy, ilmiy va
publisistik asarlarini tadqiq qilish bo‘yicha bir qator ishlar amalga oshirildi. Bunga
M.Qurbonova,   B.To‘ychiboyev,   M.Yo‘ldoshev,   Yo.Sayidov,   F.Bobojonov,
D.Ne’matova,   T.Tog‘ayev,   Z.Choriyeva,   L.Jalolova   va   boshqalarning   ishlarini
ko‘rsatish mumkin.
        O‘zbek  tilshunosligi  turkiy tilshunoslik  sirasidagi  eng  peshqadam,   o‘ziga
xos   yo‘nalishlarga,   ta’limotlarga,   ilmiy   -nazariy   va   amaliyot   bilan   bog‘liq
tadqiqotlarga   ega   bo‘lgan   yetakchi   tilshunoslikdir.   O‘zbek   tilshunosligidagi
yechimini topmayotgan muammolar xususida olimlarimiz tunu kun izlanishlar olib
bormoqdalar.   Jumladan,   tilshunos   olimlaridan   biri   B.To‘ychiboyev   o‘zining
«O‘zbek nazariy tilshunosligi asoschisi yoxud «Ayyubona tadqiq» xususida so‘z»
3
  М.Ирскулов Тилшуносликка кириш. Т., «Укитувчи» 1992. 
8 maqolasida   «...barcha   fanlar   kabi   tilshunoslikka   ham   har   bir   davr   o‘z   talabini
qo‘ygan.   Shuning   uchun   tilshunoslik   tarixini   o‘z   tarixi   bilan   bog‘lab   kuzatish
maqsadga   muvofiqdir»   -   deb   aytib   o‘tgan.   Masalaga   shu   nuqtai   nazar   bilan
yondashadigan   bo‘lsak,   o‘tgan   asrning   qirqinchi   yillaridan   boshlab   o‘zbek   tilini
nazariy jihatdan o‘rganish davr talabiga aylandi. 4
        O‘zbek   tili   ilmiy   grammatikasining   nazariy   asoslarini   yaratish   uchun  esa
Sharq va G arb filologiyasining ilg‘or g‘oyalari bilan qurollangan, mumtoz til, xalqʻ
tili,   xalq   og‘zaki   ijodi   namunalari   tili   va   adabiy   tilning   ichki   imkoniyatlarini,
shuningdek, taraqqiyot qonuniyatlarini chuqur his qiluvchi hamda yaxshi biluvchi
zabardast   olim   zarur   edi»,   -   deyar   ekan,   to‘la   haqli   edi.   «40-yillardan   o‘zbek   tili
ilmiy  jihatdan   atroflicha,  chuqur   o‘rganila  boshlandi.   Tilshunoslikning   tildagi  har
bir   sath   birliklarini   o‘rganishga   qaratilgan   fonetika,     morfemika,   so‘z
yasalishi,leksikologiya, morfologiya, sintaksis kabi bo‘limlari shakllana boshladi. 
        1940-yilda   bu   davrni   Ayub   G ulomov   o‘zining   «O‘zbek   tilida	
ʻ
aniqlovchilar»   mavzusidagi   nomzodlik   dissertatsiyasi   bilan   boshlab   berdi»   degan
fikri   ayni   haqiqatdir.   Olimning   Ayub   G ulomov   haqida   aytgan   bu   fikrlari	
ʻ
ko‘pchilik tomonidan e’tirof etilgan. XX asrning 40-80-yillari o‘zbek tilshunosligi
taraqqiyoti   haqidagi   ishlarda,   aynan   shu   fikrlarning   qanchalik   to‘g‘ri   ekanligini
ta’kidlovchi dalillar bilan to‘qnashganmiz, haqiqatan ham, Ayub G ulomov o‘zbek	
ʻ
nazariy tilshunosligining poydevorini qo‘ygan, favqulodda iste’dodga ega bo‘lgan
betakror tilshunos edi.  Shu sababli ham filologiya fanlari doktori, professor Ayub
G ulomov ramziy ma’noda ,,O‘zbek tilshunosligining otasi’’ deb e’tirof etiladi.	
ʻ 5
4
  Rafiyev   A .  G ’ ulomova   N .  Ona   tili   va   adabiyot .  Toshkent, “Sharq”, 2009. 
5
  Rafiyev A. G’ulomova N. Ona tili va adabiyot. Toshkent, “Sharq”, 2009. 
9         XX   asrning     40-yillaridan   o‘zbek   tili   ilmiy   jihatdan   atroflicha   chuqur
o‘rganila   boshlandi.   O‘zbek   tilshunosligining   o‘zbek   tilidagi   har   qaysi   sath
birliklarini   o‘rganishga   qaratilgan   fonetika   ,   morfemika,   so‘z   yasalishi,
leksikologiya , morfologiya ,sintaksis kabi bo‘limlari shakllana boshladi.
       Leksikologiya o‘zbek tilshunosligining tarkibiy qismi sifatida XX asrning
o‘rtalaridan   boshlab   shakllandi.   Ozbek   leksikologiyasining   shakllanishida   50-
yillarda   nashr   etilgan   F.Kamolovning     ,,O‘zbek   tili   leksikasi’’   ,
Y.R.Pinxasovning     ,,   Hozirgi   o‘zbek   tili   leksikasi’’   risolalari   hamda   mualliflar
jamoasi tomonidan tuzilgan ,, Hozirgi zamon o‘zbek tili’’ (1957) deb   nomlangan
asar katta ahamiyatga ega. 
        Leksikologiya  bo‘yicha  ham  o‘zbek  tilshunosligida   qator  tadqiqotlar  olib
borilgan. O‘zbek tili leksikologiyasining rivojiga Azim Hojiyev , Ernst Begmatov
kabi   olimlar   tomonidan   yozilgan     ,,O‘zbek   tili   leksiklogiyasi’’   (1981),   Iristoy
Qo‘chqortoyevning     ,,So‘z   ma’nosi   va   uning   valentligi’’   (197)   ,   Ernst
Begmatovning     ,,Hozirgi   o‘zbek   tilining   leksik   qatlamlari   (1985)   ,
G.Muhammadjonovning     ,,   O‘zbek   tili   leksikasining   ba’zi   masalalari’’   (1982)
monografiyalari   ,   T.Aliqulov,   M.Mirtojiyev,   I.Qo‘chqortoyev,   S.Iskandarova   ,
H.Shamsiddinov   va   boshqalarning   tadqiqotlari   leksikologiya   sohasini   yanada
rivojlantirdi . 6
       O‘zbek tili leksikologiyasining qatlamlari va har bir qatlamni o‘rganishga
bag‘ishlangan   maxsus   tadqiqotning   vujudga   kelishi   o‘zbek   leksikologiyasi
takomillashuvida   katta   ahamiyatga   ega   bo‘ldi.   Shuningdek,   Faxri   Kamol
so‘zlarning   ko‘chma   ma’nolari   haqida   boshlang‘ich   ma’lumot   bergan   esada,
6
  Rafiyev A. G’ulomova N. Ona tili va adabiyot. Toshkent, “Sharq”, 2009. 
10 ko‘chma   ma’no   turlari,   ularning   hosil   bo‘lish   yo‘llari   yoritilmagandi.   Ana   shu
muammoni yoritishga M. Mirtojev va T.Aliqulov bel bog‘ladi.
    M. Mirtojiyevning «O‘zbek tilida polisemiya» va I. Shukurovning «O‘zbek
tilida   troplar’’   asarlarining   yaratilishi   mazkur   muammoni   yoritishda   katta   voqea
bo‘ldi.   Ko‘chimlarning   u   yoki   bu   turlarini   tadqiq   etishga   bag‘ishlangan   alohida
tadqiqotlarning   dunyoga   kelishi   o‘zbek   tili   leksemalarining   ko‘chma   ma’nolarini
chuqurroq   o‘rganish,   metafora,   metonimiya   kabi   hodisalarning   lingvistik
mohiyatini ochib berishda katta xizmat  qildi. O‘zbek tili leksikologiyası  bo‘yicha
erishilgan   yutuqlar   sintezi   sifatid.   «O‘zbek   tili   leksikologiyası»   kitobi   (1991)
maydonga keldi. 7
        Xususan,   U   Tursunov,   J.Muxtorov,   Sh   Rahmatullayev   tomonidan
yozilgan   ,,Hozirgi   o‘zbek   adabiy   tili’’   kitobining   leksikologiya   qismi   o‘zbek
tavsifiy   leksikologiyasidan   sistemaviy   leksikologiyaga   o‘tish   davri,
leksikologiyaning mazkur ikki yo‘nalishi o‘rtasidagi ko‘prik sanaladi. Chunki unda
tavsifiy   leksikologiya   an’analari   davom   ettirilgan   va   takomillashtirilgan     bo‘lishi
bilan   birga   sistemaviy   leksikologiyaning     asosiy   belgilaridan   hisoblangan   uzviy
tahlil   uslubi   joriy   etildi.   Bu   jihatdan   kitobning   2-nashri   bilan   3-nashri   o‘rtasida
ham   farq   mavjud.   2-nashrida   so‘zning   mazmuniy   tuzilishi,   leksik   ma’no   turlari
izohida   o‘zbek   tili   leksikologiyasida   leksik   dubletlar   haqida   ma’lumot   berishi
keyinchalik   M.   Mirtojiyev   ,I.   Qo‘chqortoyev,   A.   Hojiyev,   B.   Isabekov,   R.
Shukurovning   leksik   omonim,   sinonim,   antonimlar   mavzusiga   bag‘ishlangan
maxsus asarlari maydonga keldi. Bu asarlar o‘zbek tili leksikologiyasining  yanada
takomillashuvi uchun
7
  Sh.Shoabdurahmonov,   M.Asqarova,   A.Hojiev.   Hozirgi   o’zbek   adabiy   tili.   I   qism.   II   qism.   Toshkent.   «O’qituvchi»
nashriyoti. 1980 yil. 
11  xizmat qildi.
       Faxri Kamol o‘zbek tili leksikasining rivoji, uning tarixi qatlamlari, unda
umumturkiy, o‘zbek, fors, tojik, arab, rus va boshqa tillarga doir so‘zlarning o‘rni
haqida   dastlabki   ma’lumotni   bergan   bo‘lsa,   o‘zbek   tili   leksikasining   tarixiy
qatlamlari   va   har   bir   qatlamini   o‘rganishga   bag‘ishlangan   maxsus   tadqiqotning
vujudga   kelishi   o‘zbek   leksikologiyasini   takomillashluva   katta   ahamiyatga   ega
bo‘ldi.   Shuningdek,   Faxri   Kamol   so‘zlarining   ko‘chma   ma’nolari   haqida
boshlang‘ich ma’lumot bergan bo‘lsa  ham, lekin ko‘chma ma’no turlari, ularning
hosil   bo‘lish   masalalari   yoritilmagan   edi.   Ana   shu   muammoni   yoritishga     M.
Mirtojiyev   va   T.   Aliqulovlar   bel   bog‘ladilar.   M.   Mirtojiyevning   ,,O‘zbek   tilida
polisemiya’’  N. I.Shukurovning ,,O‘zbek tilida trolar’’ kitoblarining yaratilishi bu
muammoni yoritishda muhim manba bo‘lib xizmat qiladi.
           O‘zbek leksikografiyasi 50-yillarda ko‘zga ko‘rinarli natijalarga erishdi.
R.Abdurahmonov   rahbarligida   nashr   etilgan   “russko-o‘zbekskiy   slovar”(1954),
shuningdek,   besh   tomlik   “russko-o‘zbeksiy   slovar’’   (1950-1955),   A.K.Borokov
tahririda   nashr   etilgan   ”O‘zbekcha-ruscha   lug‘at”   (1959)da   o‘zbek   tili   so‘z
boyligini   deyarli   qamrab   olindi,   o‘zbek   tilining   turg‘un   birikmalari   kengroq
izohlandi 8
.   O‘zbek   leksikografiyasining   ilmiy   prinsiplarini   yaratish   bo‘yicha   ham
birmuncha   ishlar   qilindi.   Bu   sohada   O.Usmonov,   Z.Ma’rufov,   S.Akobirov,
A.Xo‘jaxonov kabi olimlarning xizmatlari katta bo‘ldi.
       O‘zbek tilida sinonim so‘zlar lug‘ati  (A.Hojiyev), antonim so‘zlar  lug‘ati
(Sh.Rahmatullayev,   N.Mamatov,   R.Shukurov),   frazeologik   iboralar   lug‘ati
(Sh.Raxmatullayev),   ijtimoiy-siyosiy   terminlar   lug‘ati   (O.Usmonov)   va   boshqa
8
  Sh.Shoabdurahmonov,   M.Asqarova,   A.Hojiev.   Hozirgi   o’zbek   adabiy   tili.   I   qism.   II   qism.   Toshkent.   «O’qituvchi»
nashriyoti. 1980 yil. 
12 maxsus   lug‘atlar   yaratildi.   O‘zbek   leksikografiyasi   erishgan   yutuqlarning   natijasi
sifatida   1981-yilda   60000   so‘z   va   so‘z   birikmasini   o‘z   ichiga   olgan   ikki   tomlik
“O‘zbek tilining izohlilug‘ati” nashr etildi.
        O‘zbekiston   Fanlar   Akademiyasining   O‘zbek   tili,   adabiyoti   va   folklori
instituti   tilshunoslari   bugun   o‘zbek   tilini   keng   targ‘ib   qilish,   ta’lim   tizimi   va   ish
yuritishda   o‘zbek   tili   imkoniyatlaridan   to‘la   foydalanishga   xizmat   qiladigan
lug‘atlarni, o‘quv-amaliy tadqiqotlarni yaratish ustida ish olib bormoqda. Masalan,
2020-yilda   “O‘zbek   tilining   izohli   lug‘ati”   2-nashri,     “Davlat   tilida   ish   yuritish”
amaliy qo‘llanmasi (kirill va lotin yozuvlarida), 2021-yilda “O‘zbek tili me’yorlari.
Punktuatsiya”, “Ijtimoiy-siyosiy terminlarning izohli-illyustrativ lug‘ati”, “Yuridik
terminlarning ruscha-o‘zbekcha izohli lug‘ati” tuzildi va ular Ma’naviyat va davlat
tilini rivojlantirish departamenti tashabbusi va moliyaviy ko‘magi bilan chop etildi.
       Savodxonlik ta’limning bosh masalalaridan biridir. Bugun ta’limning turli
bosqichlarida   o‘qiyotgan   o‘quvchi-talabalarning   savodxonligi   talab   darajasida
emasligi   ona   tili   ta’limining   asosiy   muammosi   sifatida   tilga   olinmoqda.   Albatta,
savodxonlik   masalasini   ko‘tarishda   darslik   va   o‘quv   qo‘llanmalari   bilan   birga,
lug‘atlarning ham o‘rni muhim. Chunki ta’lim oluvchi so‘zlarning imlo qoidalariga
muvofiq,   xatosiz   yozilishini   imlo   lug‘atlari   yordamida   o‘rganadi.   Tildagi
so‘zlarning   ma’nolarini   esa   izohli   lug‘atlar   orqali   bilib   oladi.   Ana   shu   hayotiy
zarurat va ta’limiy ehtiyojni teran anglagan holda institutda maktab o‘quvchilari va
talabalar   uchun   “O‘zbek   tilining   o‘quv   imlo   lug‘ati”   nashrga   tayyorlandi.   25
000dan   ortiq   so‘zning   to‘g‘ri   yozilishini   ko‘rsatishga   mo‘ljallangan   mazkur
lug‘atda   kundalik   hayotda   faol   qo‘llanadigan,   ta’lim   jarayonida   ishlatiladigan
so‘zlar   qamrab   olindi.   Imloviy   savodxonlik   borasidagi   ishlarni   umummilliy
miqyosda   yaxshilash   maqsadida   institut   xodimlari   tomonidan   “O‘zbek   tilining
13 katta   imlo   lug‘ati”   qayta   nashrga   tayyorlandi   va   unda   o‘zbek   tilidagi   90   000   ga
yaqin   so‘zning   imlo   qoidalariga   muvofiq   shakllari   berilgan.   Ushbu   imlo   lug‘ati
2013   yilda   kirill   va   lotin   yozuvida   chop   qilingan   lug‘atning   to‘ldirilgan,
takomillashtirilgan varianti bo‘lib, unda o‘zbek tilining o‘z so‘zlari ham, tilimizga
yangi   kirib   kelgan   va   o‘rnashgan   so‘zlar   ham   qamrab   olingan,   o‘tgan   muddat
davomida   to‘plangan   tajribalardan   foydalanilgan 9
.   Albatta,   o‘zbek-lotin   alifbosini
takomillashtirish   bo‘yicha   ishlar   hali   nihoyasiga   etmaganligi   sababli   ushbu
lug‘atlar  nashr  qilingani  yo‘q. Bizningcha, mazkur  imlo lug‘atlarini  bu jarayonlar
nihoyasiga etgandan so‘ng chop maqsadga muvofiq.
        Hozirgi   kunda   institut   tilshunoslari   “O‘zbek   tilining   izohli   lug‘ati”ni
o‘zbek-lotin   yozuvida   takomillashtirishdek   katta   loyixa   ustida   mehnat   qilmoqda.
Tabiiyki, ushbu lug‘at avvalgi nashrlarni takrorlamaydi. 
Shuningdek,   keyingi   yillarda   tilimizga   kirib   kelgan   yangi   o‘zlashma   so‘zlar
lingvistik ekspertizadan o‘tkazilib, leksikografik izoh berilmoqda. Lug‘at so‘zligini
kengaytirishda   sheva   materiallaridan,   etnografizm   va   folklorizmlardan   ham
foydalanilmoqda.   Albatta,   sheva   so‘zlarini   izohli   lug‘atga   kiritishning
leksikografik tartiblari, taomillari bor. Xususan, izohli lug‘atga qabul qilinayotgan
sheva   so‘zi   bir-   ikki   hudud   shevasi   bo‘lmasligi,   juda   tor   doirada   qo‘llanmasligi,
aksincha,   aksar   shevalarda   mavjud   bo‘lishi   hamda   yozma   manbalarda   uchrashi
kerak.   Lug‘atga   kiritilayotgan   so‘zlarni   ikkiga   ajratish   mumkin:   tilimizda   avval
ham   bor   bo‘lgan,   biroq   lug‘atga   kirmay   qolgan   so‘zlar;   tilimizda   yangi   paydo
bo‘lgan so‘zlar.
      O‘zbek   tilshunosligida   tarixiy   tematika,   asosan,   o‘tmish   yozma
yodgorliklari   tilini   ayrim   grammatik   kategoriyalarining   rivojlanish   tarixini   va
9
  U.Tursunov, N.Muxtorov, Sh.Rahmatullaev. Hozirgi o’zbek adabiy tili. 1992 yil.
14 o‘zbek adabiy tili taraqqiyotining o‘ziga xos xususiyatlarini o‘rganish bilan bog‘liq
bo‘ldi.   Bir   guruh   tilshunoslar   XI-XIII   asrlarda   yaratilgan   yozma   yodgorliklarni
lingvistik   o‘rganish   bilan   shug‘ullandi.   Yusuf   Xos   Hojib   «Qutadg‘u   bilig»
asarining   tili,   Ahmad   Yugnakiy   «Hibbat-ul-haqoyiq»   asarining   tili   bo‘yicha
nomzodlik dissertatsiyasi himoya qildi. O‘zbek tilshunoslaridan bir guruhi XIV asr
yozma yodgorliklarining tilini o‘rgandi. 10
     Klassik o‘zbek adabiy tili ancha mukammal o‘rganildi. A.Navoiy asarlari tilida
qo‘shma so‘zlar, sinonim so‘zlar, Navoiy prozasining leksik-stilistik  xususiyatlari
«Farhod   va   Shirin»   dostonining   tili,     «Majolis   un-nafois»   asarining   leksikasi,
«Qissas-ul-Rabg‘uziy»   tili   bo‘yicha   nomzodlik   dissertatsiyalari   himoya   qilindi 11
.
O‘zbek   tilshunosligida   tarixiy   tematikaning   umumiy   yo‘nalishlaridan   biri
grammatik kategoriyalar taraqqiyotini o‘rganish bilan bog‘liq bo‘ldi. 
1.2  Leksikologiya so‘z ha q idagi ta’limot . Til qurilishida so‘zning o‘rni.
        Leksikologiya   o‘zbek   tili   kursining   lug‘at   tarkibi   (leksikasi)ni   o‘rganadigan
bo‘limidir.   Tilda   mavjud   bo‘lgan   barcha   so‘zlar   va   iboralar   yig‘indisi   leksika
deyiladi. Bu so‘zlar shu tilning lug‘at boyligini tashkil etadi. Leksikologiya tilning
lug‘at tarkibini ikki tomonlama: 1)  ichki  va 2)  tashqi  tomondan tekshiradi. Tilning
lug‘at   tarkibini   ichki   tomondan   o‘rganadigan   sohasi   semasiologiya  
deb   yuritiladi.
Unda   so‘z   va   iboralarning   nutqda   ma’no   ifodalash   xususiyati   o‘rganiladi.   Har
qanday   so‘z   tilda   paydo   bo‘lishi   bilan   o‘zining   shakli   va   ma’nosiga   ega   bo‘ladi,
borliqdagi   predmet,   hodisa,   belgi,   harakatlarni   ifodaslaydi.   So‘zdagi   ma’no   turli
ta’sir   va   talablar   asosida   taraqqiy   etib   boradi.   Demak,   semasiologiya   so‘z   hamda
10
  Uluqov Nosirjon. Turkiy filologiyaga kirish /o`quv qo`llanma/ Toshkent: ,,Namangan’’ nashriyoti, 2018.-170 b.
11
  Uluqov Nosirjon. Turkiy filologiyaga kirish /o`quv qo`llanma/ Toshkent: ,,Namangan’’ nashriyoti, 2018.-170 b.
15 turg‘un iboralarning ma’no xususiyatlarini tekshiradi 12
. Leksikologiyaning yana bir
sohasi   etimologiya   deb yuritiladi. U tilning lug‘at tarkibidagi so‘z va iboralarning
tarixan kelib chiqishini, yasama so‘zlarning va boshqa tillardan kirgan so‘zlarning
ma’noli   qismlarini   izohslaydi.   Demak,   etimologiya   so‘zning   ikki   tomonini   ham,
ya’ni ichki – ma’no tomonini hamda tashqi – tovush tomonini ham tahlil qiladi.
          Leksikologiyaning   yana   bir   sohasi   leksikografiya   deb   yuritiladi.
Leksikografiyaning   vazifasi   tildagi   so‘zlarni   yozma   ravishda   to‘plashdir.
Leksikografiya   so‘z   va   iboralarni   ma’lum   bir   sohalar   bo‘yicha   to‘plab,   muayyan
tartibda   keltiradi   (alifbo   tartibiga   soladi)   va   lug‘at   kitoblari   shaklida   nashr   etadi.
Ma’lumki,   so‘zlovchi   tilning   lug‘at   tarkibidan   maqsadiga   muvofiq   tarzda
foydalanadi. 13
  Bu   leksikologiyaning   uslubiyat   bilan   o‘zaro   bog‘liq   ekanini
bildiradi.   Lug‘at   tarkibi   shu   tilda   so‘zlashuvchi   xalqlarning   moddiy   va   ma’naviy
madaniyat   tarixi   bilan   bog‘liq.   Shuning   uchun   leksikologiya   tarix,   arxeologiya,
adabiyot, falsafa kabi ijtimoiy fanlar bilan ham yaqindan aloqadadir.  
          So‘z   nutq   tovushlarining   muayyan   tartibda   birikishidan   hosil   bo‘lib,   ma’no
anglatuvchi   til   birligidir.   So‘zning   tovush   tomoni   fonetikada,   grammatik   tomoni
grammatikada,   ma’no   tomoni   leksikologiyada   o‘rganiladi.   So‘zning   barcha
tomonlari nazarda tutilsa, u til va nutqning eng muhim elementlaridan biri ekanligi
anglashiladi.   So‘z   til   birligi   sifatida   ma’no   ifodalash   xususiyatiga   ega.   So‘zning
ma’nosi narsa-hodisalar bilan bog‘lanishidan kelib chiqadi, bu bevosita bog‘lanish
bo‘lmay,   borliqning   inson   ongida   aks   etishi   orqali   yuzaga   keladi.   Insonning
borliqni   anglashi,   ongida   aks   ettirishi   so‘z   ma’nosida   o‘z   aksini   topadi.   Borliqni
bilish   narsa-hodisa   haqida   tushunchaga   ega   bo‘lishdir.   Tushunchada   so‘zning
12
  M.Mirzayev va b. O`zbek tili, T.O`qituvchi, 1978. 
13
  M.Hamroyev,   D.Muhamedova,   D.Shodmonqulova,   X.   G‘ulomova,   Sh.   Yo‘ldosheva.   Ona   tili   (darslik)   MOLIYA-
IQTISOD, Toshkent,2007-yil.
16 umumiy   va   muhim   belgilari   mujassamlashadi.   Bu   belgilar   uni   boshqa
predmetlardan ajratib turadi.
       Inson ma’lum bir predmet, belgi, harakat, holat kabilarning umumiy va o‘ziga
xos muhim xususiyati asosida ularni boshqa shu kabi predmet, belgi, harakatlardan
ajratadi.   Demak,   so‘z   tushunchaning   nomi,   tushunchaga   ega   so‘z   ma’nosining
asosini   tashkil   etadi.   So‘z   asosida   yotgan   tushuncha   so‘zning   leksik   ma’nosi
sanaladi. Demak, so‘zning leksik ma’nosi uning material ma’nosi bo‘lib, so‘z ifoda
etgan   aniq   bir   predmet   belgi,   harakat,   miqdor   kabilardan   iborat   bo‘ladi:   anor,
daraxt  – predmet tushunchasini,  ekdi  - harakat,  qizil  – belgi,  o‘nta ,  ko‘p  - miqdorga
ko‘ra   belgi,   men ,   sen   –   shaxs   tushunchasini   ifodaslaydi.   Demak,   ot,   sifat,   son,
olmosh, fe’l, ravish so‘z turkumlari lug‘aviy ma’no bildiradi. So‘zlarning lug‘aviy
ma’nodan   tashqari,   grammatik   ma’nolarga   ham   ega   bo‘ladi.   So‘zning   lug‘aviy
ma’nosi leksikologiyada o‘rganiladi. Grammatik ma’no grammatikada o‘rganiladi.
Yordamchi   so‘z   turkumlari   lug‘aviy   ma’no   ifodalamaydi,   ular   grammatik   ma’no
ifodalashga xizmat qiladi.
        So‘z   lug‘aviy   ma’no-tushunchadan   tashqari,   insonning   narsa   va   hodisaga
bo‘lgan ijobiy yoki  salbiy munosabatini  ham  bildiradi. Insonning ijobiy va salbiy
munosabati so‘z hissiy-ta’siriy bo‘yog‘i deb yuritiladi. Masalan,   yuz, aft, bashara,
turq, chehra, oraz, chiroy   kabi sinonimlar qatorida   yuz   so‘zi odam a’zosining biri
haqidagi   tushunchani   anglatadi,   bu   ijobiy   yoki   salbiy   ma’no   ottenkasiga   ega
bo‘lmagan   betaraf   so‘z.   Aft,   bashara,   turq   so‘zlarida   so‘zlovchining   asosiy-bosh
tushunchaga   qo‘shimcha   salbiy   munosabatini   ifoda   etuvchi   ma’no   ham   mavjud.
Chiroy,   chehra,   oraz,   ruxsor   so‘zlariga   so‘zlovchining   ijobiy   (hayrixoxligi,
yoqimli,   go‘zal   kabi   ma’no)   munosabati   ham   yuklatilgan.   Bunday   qo‘shimcha
ma’no   ottenkalar   kishilarning   hissiyotiga   o‘z   ta’sirini   o‘tkazadi.   So‘zdagi   salbiy
hissiy-ta’siriy   bo‘yoq   muayyan   matn   tarkibida   oydinlashadi.   Bet   so‘zi   «Beti
17 qursin»   gapida   salbiy   ma’no,   «Beti-betiga   tushsa   nima   deydi»   gapida   bu   salbiy
ma’no   kuchsizlanadi.   Kitobning   beti   birikmasidagi   beti   so‘zida   salbiy   ma’no
umuman   yo‘q.   Hissiy-ta’siriy   bo‘yoq   tildagi   hamma   so‘zlarda   bo‘lavermaydi.
Masalan, ilm-fan, texnikaga oid atamalarda hissiy-ta’siriy bo‘yoq bo‘lmaydi.
          So‘zlar   og‘zaki   va   yozma   nutqda   qo‘llanishiga   ko‘ra   ham   farq   qiladi.   Aft,
bashara, turq   so‘zlari ko‘proq og‘zaki nutqda,   chiroy, oraz, ruxsor   ko‘proq yozma
nutqda,   yuz   so‘zi   har   ikkala   nutqda   qo‘llanadi.   Ko‘rinib   turibdiki,   so‘zlar   biror
nutq   uslubida   qo‘llanishga   moslashgan   bo‘ladi,   bu   ulardagi   uslubiy   belgi   deb
yuritiladi. Uslubiy belgi-so‘zning ma’lum uslubga mansubligini ko‘rsatuvchi belgi.
Masalan,   metro   –   so‘zlashuv   uslubida   metropoliten   kitobiy   uslubda   qo‘llaniladi.
Leksik   ma’no   deganda   so‘z   ifoda   etadigan   tushuncha,   hissiy-ta’siriy   bo‘yoq   va
uslubiy   belgilar   yig‘indisi   tushuniladi.   Demak,   tushuncha,   hissiy-ta’siriy   bo‘yoq,
uslubiy belgi leksik ma’no komponentlari deyiladi.
         Tildagi  so‘zlar  bir  ma’noli  va ko‘p ma’noli  bo‘ladi. Gap ichida ham, gapdan
tashqarida   ham   aynan   bir   ma’noni   ifoda   etuvchi   o‘zlar   bir   ma’noli   so‘zlar 5
deyiladi.   Masalan,   kompas,   marmar,   morfologiya,   taassurot,   xulosa,   gigiyena,   g‘
oya,   mimika,   qobiliyat,   fonema   va   b.   So‘zlar   ba’zan   alohida   holatda,   nutqdan
tashqarida bir xil ma’noni, gap tarkibida boshqa so‘zlar bilan bog‘liq holda boshqa
bir   ma’no   anglatishi   mumkin.   Masalan,   pasaymoq   so‘zi   gapdan   tashqarida
olinganda erga tomon yaqinlashmoq ma’nosini bildiradi. Gap tarkibida esa   bilimi
pasaydi,   ko‘rish   sezgisi   pasaydi   kabi   boshqa   ma’nolarni   bildiradi.   Bu   so‘zlar
birdan ortiq leksik ma’no ifodalayotgani uchun ko‘p ma’noli so‘z sanaladi. Demak,
nutqdan   tashqarida   bir   ma’no,   nutq   tarkibida   boshqa   so‘zlar   bilan   bog‘liq   holda
yana boshqa ma’no ifodalovchi so‘zlar  ko‘p ma’noli so‘zlar  deyiladi. 
     Ko‘p ma’nolilik til taraqqiyoti davomida kelib chiqadi. Tildagi har qanday so‘z,
avvalo biror narsa yoki hodisani atash tufayli paydo bo‘ladi, ya’ni bir ma’nonigina
18 ifodaslaydi.   Keyinchalik   esa   shu   so‘z   taraqqiyoti   ma’no   tufayli   ko‘p   ma’noli
so‘zga aylanishi mumkin. Ko‘p ma’noli so‘zlarda 2 xil ma’no farqlanadi: 1) bosh
(asl,   o‘z)   ma’no;   2)   yasama   (ko‘chma)   ma’no.   Bosh   ma’no   so‘zning   nutqdan
tashqarida ifodalagan ma’nosi bo‘lib, u boshqa ma’nolarning kelib chiqishiga asos
bo‘ladi. Yasama ma’no bosh ma’noning taraqqiyoti bilan yuzaga keladi. Masalan,
og‘iz  so‘zining bosh ma’nosi insonning tana a’zosi,  g‘ orning og‘zi, qopning og‘zi
yasama   ma’no.   So‘zning   yasama   ma’nosi   gapdagi   boshqa   so‘zlar   bilan   bog‘liq
holda anglashiladi.
      Leksikologiya (ot. grek.  lexikos  – so‘zga oid va  logos  – ta’limot) tilning lug‘at
tarkibini, leksikasini o‘rganuvchi tilshunoslik bo‘limi. Leksikologiyaning o‘rganish
manbai so‘z bo‘lsa, o‘rganish predmeti uning quyidagi jihatlari:
a)   lisonning   asosiy   lug‘aviy   birligi   sifatidagi   leksema   muammosi,   leksik   birlik
tiplari;
b) til lug‘at tarkibi strukturasi;
d) lug‘aviy birliklarning qo‘llanilishi;
e) lug‘at tarkibining boyishi va taraqqiyoti;
f) leksik birliklarning tildan tashqaridagi borliq bilan o‘zaro munosabati.
          So‘z   umumlingvistik   muammo,   shu   boisdan   u   umumiy   so‘z   nazariyasi
doirasida   ham   o‘rganiladi.   Leksik   birlik   doirasiga   nafaqat   alohida   so‘z   (tugal
shakllangan   birliklar),   balki   so‘zga   teng   barqaror   birlik,   murakkab,   tarkibli   so‘z
ham   kiritiladi.   Lekin   so‘z   asosiy   lug‘aviy   birlik   sanaladi.   Shakl   va   mazmun
birligidan iborat so‘z til birligi sifatida uch yo‘nalishda o‘rganiladi: 
a) struktura jihatdan (so‘zning qurilish xususiyatlari);
b) semantik jihatdan (so‘zning lug‘aviy ma’nosi);
d) funsional jihatdan (so‘zning lison va nutq strukturasida tutgan o‘rni).
19        Struktural yondashuvda so‘z leksikologik nazariyasining asosiy vazifasi, uning
alohidaligi   va   o‘ziga   xosligi   mezonini   tiklashdir.   Birinchi   holatda   so‘z   so‘z
birikmasi   bilan   qiyoslanib,   uning   tugal   shakllanganlik   va   alohidalik   belgilari
ochiladi.   So‘zning   nutqdagi   analitik   shaklining   lisoniy   asosi   yoritiladi.   Ikkinchi
holatda so‘zning turli grammatik shaklidan hosil qilingan lisoniy variantini tiklash
xususida so‘z boradi. Shu munosabat bilan grammatik shakl olgan leksema – so‘z
shakl   tushunchasi   muayyanlashtiriladi.   Shuningdek,   leksemaning   turli   nutqiy   –
fonetik, morfologik, leksik-semantik variantlari o‘rganiladi. 14
    Lug‘aviy birlikning semantik tahlilida, ular (lug‘aviy birliklar) leksik semantika
– semasiologiya tadqiq manbaiga aylanadi. Bunda so‘zning tushuncha (signifikat)
va   borliqdagi   atalmish   (denotat)ga   munosabati   o‘rganiladi.   Semasiologiyada
so‘zning   semantik   xususiyati   –   bir   ma’nolilik   va   ko‘p   ma’nolilik,   umumiy   va
xususiy,   mavhum   va   muayyan,   bosh   va   hosila,   to‘g‘ri   va   ko‘chma   ma’nolari
tekshiriladi.  Bunda  asosiy  e’tibor   so‘zning  semantik  strukturasiga,   so‘z  ma’nolari
tipi   va   ularni   ajratish   mezoniga,   so‘z   ma’nolarining   o‘zgarishi   va   taraqqiyoti,
so‘zning   ma’nosini   yo‘qotishi   va   grammatik   formantga   aylanishi   –
desemantizatsiya hodisasiga qaratiladi.
        Funsional   yondashuvda   so‘zning   nutqda   voqelanish   jarayonidagi   roli,
shuningdek,   sath   birliklari   voqelanishiga,   ular   umumiy   ma’nolarining
parchalanishiga   qo‘shgan   «hissasi»   tekshiriladi.   Masalan,   odamcha   so‘zida   odam
leksemasi   - cha   morfemasining   «kichraytirish-kamsitish»   ma’nosini   qizcha
so‘zidagi   «kichraytirish-erkalash»   ma’nosidan   farqlagan,   morfologik   sath   birligi
bo‘lgan   -cha   morfemasining   «kichraytirish»   umumiy   ma’nosini   parchalab,   uning
birini ikkinchisidan ajratgan.
14
  Mahmudov N, Nurmonov  А ,   Sobirov A. Ona tili.  Umumiy o‘rta ta’lim maktablarining 9-sinfi uchun darslik. – Toshkent:
Tasvir, 2006. –126 b.
20         Leksikologiya   leksikaga   til   tizimidagi   ichki   sistema   sifatida   qaraydi.
Shuningdek,   o‘zaro   ma’noviy   umumiylikka   ega   bo‘lgan   lug‘aviy   birlik   yanada
kichik,   ichki   tizimcha   sifatida   qaraladi.   Shu   asosda   katta   va   kichik,   ichki
tizimlarning pog‘onali, bir-birini  tashkil  etuvchilik munosabati  ochiladi. Masalan,
olma,   o‘rik,   nok   kabi   ho‘l   meva   nomi   bir   tizimni   tashkil   etadi.   Sabzavot   nomi
boshqa   bir   tizimni   tashkil   qiladi.   Ular   yuqoriroqda   yana   birlashadi   –   kichik
tizimchalardan   tashkil   topgan   «meva-sabzavot   nomi»   tizimini   tashkil   qiladi   va
umumlashtirish yuqoriga qarab davom etaveradi. 
      Tilning lug‘aviy tarkibi bir xil emas. So‘zlar turli asosga ko‘ra ko‘plab turlarga
ajratiladi. Masalan, qo‘llanish darajasiga ko‘ra umumiy iste’mol va chegaralangan
(yoki xususiy) leksika, qo‘llanish davriga ko‘ra eskirgan so‘z, zamonaviy so‘z va
neologizm,   qo‘llanish   doirasiga   ko‘ra   dialektizm,   professionalizm,   jargon   kabi
turlarga bo‘linadi.
   Leksikologiya til lug‘at tarkibining boyishini o‘rganganda uning 3 tipini ajratadi.
Bulardan   2   tasi   (yangi   so‘z   yasash,   so‘zni   yangi   ma’noda   qo‘llash)   ichki   boyish
imkoniyati   bo‘lsa,   bittasi   tashqi   (so‘z   o‘zlashtirish)   imkoniyatdir.   Lug‘aviy
birlikning borliqqa munosabatini o‘rganish – leksikologiyaning muhim aspektidan
biri.  Bunda   ularning  kishi   hayotiga,  amal  qilayotgan  davrga  munosabati   ochiladi.
Masalan, yaqin o‘tmishda  savdogar  so‘zida salbiy ottenka bo‘lgan bo‘lsa, bugungi
kunda   ijobiy   bo‘yoqli   so‘z   sifatida   keng   iste’molda.   Leksikologiyaning   umumiy,
xususiy, tarixiy, qiyosiy, nazariy, amaliy leksikologiya kabi turi mavjud. Umumiy
leksikologiya   leksikaning   qurilish,   amal   qilish   va   taraqqiy   etishining   umumiy
qonuniyatini   ochsa,   xususiy   leksikologiya   ma’lum   bir   tilning   lug‘at   tarkibini
o‘rganadi.   Tarixiy   leksikologiya   so‘zning   tarixiy   shakliy   va   ma’noviy   holatini,
taraqqiyotini  tekshiradi. Qiyosiy leksikologiya qarindosh va qarindosh bo‘lmagan
tillarning   leksik   birliklarini   taqqoslash   bilan   shug‘ullanadi.   Masalan,   qalqimoq
21 so‘zi o‘zbek tilida narsalarning yuzaga chiqishini ifodalaydi va uning turk tilidagi
varianti   ma’nosi   («kishining   o‘rnidan   turishi»)   farqlanadi   (Saat   kachda
kalkiyursunuz? – Qachon uyqudan turasiz?) Yoki qarindosh bo‘lmagan o‘zbek va
rus   tillaridagi   yabloko   (meva)   va   olma   (meva   va   daraxt)   leksemalarining   lisoniy
qiymatlari   har   xil.   Amaliy   leksikologiya   leksikografiya   (lug‘atchilik),   tarjima,
lingvopoyetika   va   nutq   madaniyatini   o‘z   ichiga   oladi.   Ularning   har   biri
leksikologik   nazariyani   boyitadi.   Masalan,   tarjima   qiyosiy   leksikologiya   uchun
qimmatli   materiallar   beradi.   Nazariy   leksikologiya   leksikada   lisoniy   va   nutqiy
jihatlarni farqlab, ularning tizimiy munosabatlarini tadqiq qiladi.
      Leksikologiya   o‘z   o‘rganish   predmeti   tadqiqida   umumlingvistik   tadqiq   usul   –
distributiv   (so‘zning   chegarasini   belgilash,   morfologik   strukturasini   aniqlash),
substitusiya   (so‘zlar   ma’noviy   xususiyatlarini   tahlil   etish),   komponent   tahlil
(leksema   va   so‘zlar   ma’noviy   tarkibini   aniqlash),   transformasion   va   statistik
metodlaridan   foydalanadi.   Tilning   asosiy   lug‘at   fondi   til   leksikasining   yadrosi
bo‘lib, tilning umumiy lug‘at tarkibining mag‘zini tashkil   q iladi. Tilning umumiy
lug‘at tarkibi umumxal q   tilidagi so‘zlarning ja’midir. Bu jihatdan u tildagi barcha
so‘zlar bilan bir   q atorda tilning asosiy lug‘at fondini ham o‘z ichiga oladi. Tilning
umumiy   lug‘at   tarkibi   tilning   ahvoli   q anday   ekanligini   ko‘rsatadi,   lekin   tilning
ahvoli,   uning   leksika   sohasidagi   rivojlanish   darajasi   so‘zlarning   umumiy   mi q dori
bilan emas, balki ularning xilma-xil ma’noga ega bo‘lishi, so‘z ma’nolarining turli
tushunchalarni   ifodalay   olishi,   boy   uslubiy   imkoniyatdorlik   va   rang   barangligi
bilan belgilanadi.
          Tilning   lug‘at   tarkibi   konkret   ma’no   bildiruvchi   so‘zlar   bilan   bir   q atorda
mavhum   ma’noga   ega   bo‘lgan   ko‘pgina   so‘zlarni   ham   o‘z   ichiga   oladi.   Xal q
orasidagi   keng   tar q almagan,   ayrim   kasb-hunarga   doir   so‘z   va   iboralar:   xal q
xo‘jaligida,   xal q   maorifi   va   madaniyatining   ayrim   sohalarida,   ilm-fanning   turli
22 tarmo q larida   q o‘llaniladigan   hamma   uchun   umumiy   bo‘lmagan   so‘z   va   atamalar
ham tilning lug‘at tarkibida mavjud bo‘ladi.Tilning asosiy lug‘at fondi tarkibidagi
so‘zlar   kishilarning   kundalik   turmushida   keng   q o‘llaniladigan,   shu   tilda
so‘zlashuvchi   jamoaning   istemoldagi   so‘zlaridir.   Asosiy   lug‘at   fondi   tarkibidagi
kundalik muomaladagi oddiy so‘zlardan tash q ari,  q arindoshlik bildiruvchi, jonivor
va o‘simliklarning nomlari va a’zolarini anglatuvchi, ishlab chi q arish  q urollari, uy-
joy   va   ro‘zg‘or   asboblari   nomlarini   ifodalovchi,   ozi q -ov q at   va   ularning   turlarini
nomlovchi   otlar;   rang-tus,   ma’za-ta’m,   hajm-shakl,   masofa   anglatuvchi   sifat   va
ravishlar; barcha tub sonlar; harakat va holat bildiruvchi tub fe’llar kiradi. Bundan
ko‘rinadiki,   tilning   umumiy   lug‘at   tarkibi   bilan   asosiy   lug‘at   fondi   bir-biridan
far q li. Bu far q lar asosan  q uyidagilar:
a)   asosiy   lug‘at   fondi   tilning   tarixiy   tara qq iyotida  bar q aror   va  uning   rivoji   uchun
so‘z   yasash   bazasidir.   Lug‘at   tarkibi   tilning   umumiy   ahvolini   bildiruvchi,   hatto
asosiy lug‘at fondini ham o‘z ichiga oluvchi eng muhim til elementidir;
b)   asosiy   lug‘at   fondining   doirasi   tor,   u   kishilarning   kundalik   turmushida   faol
q o‘llanadigan   so‘zlarni   o‘z   ichiga  oladi.   Umumiy  lug‘at   tarkibining  doirasi   keng,
chunki   ani q   tushunchalarni   anglatuvchi   so‘zlardan   tash q ari,   shu   til   doirasidagi
barcha mavhum tushunchalarni anglatuvchi so‘zlarni ham o‘z ichiga oladi; 
d)   asosiy   lug‘at   fondi   so‘z   yasash   bazasi   hisoblanadi,   umumiy   lug‘at   tarkibi   esa
shu hisobga doim o‘sib, o‘zgarib, boyib boradi.
      Tilning   asosiy   lug‘at   fondi   va   umumiy   lug‘at   tarkibi   o‘rtasida   ana   shunday
far q lar   bo‘lishiga   q aramasdan,   ular   bir-biri   bilan   chambarchas   bog‘li q .   Sababi
doimiy   ravishda   asosiy   lug‘at   fondi   doirasidagi   so‘zlar   umumiy   lug‘at   tarkibi
doirasidan   mustahkam   o‘rin   olib,   umumistemoldagi   so‘zga   aylangach,   asosiy
lug‘at   fondi   doirasiga   o‘tib   yana   yangi   so‘zlarning   yasalishiga   asos   bo‘lishi
mumkin.   Leksikologiyaning   obekti   tilning   lug‘at   boyligidir.   Bu   boylik
23 tilshunoslikda   leksika   deb   ataladi,   u   muayyan   tildagi   barcha   so‘zlarni   va   shu
so‘zlar   boІlanishidan   tarkib   topgan   ko‘chma   ma’noli   turІun   birikmalarni
(frazemalarni)   o‘z   ichiga   oladi.   Leksika   atamasi   ba’zan   tor   ma’nolarda   ham
qo‘llanadi:   dialektal   leksika,   kasb-hunar   leksikasi,   ilmiy   leksika,   vulgar   leksika,
Tohir Malik asarlari leksikasi kabi. 
          Leksikologiyaning   predmeti   –   lug‘at   boyligining   strukturaviy   va   sistemaviy
xususiyatlarini,   taraqqiyot   qonuniyatlarini,   tilning   boshqa   sathlari   (fonetik   sath,
grammatik sath) bilan aloqasini tadqiq qilish. 15
          Leksikologiyaning   vazifalari;   a)   muayyan   til   lug‘at   boyligidagi   eskirish   va
yangilanish jarayonlarini, bu jarayonlarda lisoniy va nolisoniy (lingvistik va ekstra-
lingvistik)   omillarning   ishtirokini   o‘rganish;   b)   lug‘aviy   birliklarning   funsional-
semantik   tavsifini   berish,   eskirgan,   yangi   va   zamonaviy   qatlamlarini,   tematik
guruhlari   va   mikrosistemalarini   aniqlash,   lisoniy   va   uslubiy   xususiyatlarini
yoritish;   d)   talabalarni   leksikaga   oid   nazariy   bilimlar   bilan   qurollantirish,   ularda
leksik-semantik tahlil ko‘nikmalarini shakllantirish.
        Leksikologiyaning boshqa fanlar bilan aloqasi. Leksikologiya tilshunoslikning
semasiologiya, onomasiologiya, etimologiya va frazeologiya kabi bo‘limlari bilan
hamkorlikda   ish   ko‘radi,   bunday   hamkorliksiz   tilning   lu І at   boyligidagi   leksik-
semantik   hodisalarni,   lu І at   tarkibi   taraqqiyotiga   oid   til   faktlarini   to‘ І ri   yoritib
bo‘lmaydi: semasiologiyada lu І aviy birliklarning mazmun plani – semantik tarkibi
va shu bilan bo І liq masalalar  tadqiq qilinadi;  onomasiologiyada  narsa-hodisalarni
yoki   tushunchalarni   nomlash   prinsiplari   o‘rganiladi;   etimologiyada   so‘zlarning
kelib chiqishi aniqlanadi; frazeologiyada tilning lu І at boyligidagi ko‘chma ma’noli
tur І un birikmalar – frazemalar xususida bahs yuritiladi.
15
  Mahmudov   N.,   Nurmonov   A.,   Sobirov   A.,   Nabiyeva   D.   Ona   tili.   Umumiy   o‘rta   ta’lim   maktablarining   6-sinfi   uchun
darslik. To‘ldirilgan 4-nashri.  –  Toshkent :  Tasvir, 2017. – 208 b.
24           Tilning   leksik,   fonetik   va   grammatik   sathlari   ham   o‘zaro   bo І liqdir:   fonetik
birliklar   so‘zni   borliq   tusiga   kiritadi,   morfemalar   yasama   so‘zlarni   shakllantiradi,
so‘zlarning   birikuvchanlik   imkoniyatlari,   uslubiy   vosita   sifatidagi   xususiyatlari
ularning   leksik   va   grammatik   ma’nolariga   hamda   uslubiy   semalariga   tayanadi.
Bular   leksikologiyaning   fonetika,   morfemika,   so‘z   yasalishi,   grammatika   va
uslubshunoslik   (stilistika)   bilan   aloqada   bo‘lishini   taqozo   qiladi.   Leksikologiyada
tilning   lu І at   boyligi   sistema   sifatida   tadqiq   qilinadi,   chunki   bu   boylik   so‘zlar   va
iboralarning oddiy, mexanik yi І indisi emas, balki o‘zaro aloqada bo‘lgan, birining
bo‘lishi   ikkinchisining   bo‘lishini   taqozo   qiladigan   lu І aviy   birliklar   va   elementlar
tizimidir, bu tizimdagi so‘z va elementlar  yaxlit  bir "organizm"ning "to‘qimalari"
va   "hujayralari"   munosabatida   bo‘ladi:   so‘zlarning   ifoda   va   mazmun   tomonlari
orasidagi   aloqalar,   leksik   ma’no   va   uning   semalari   o‘rtasidagi   butun   va   qism
munosabatlari,   so‘z   ma’nolarining   paradigmatik   va   sintagmatik   xususiyatlari
shundan dalolat  beradi. Bu  tizimning asosiy  birligi  so‘z ekanligini  hisobga  olsak,
leksikologiyada   bevosita   so‘zning   o‘zi   bilan   bo І liq   masalalar   ham   ko‘riladi:
so‘zning til birligi sifatidagi mohiyati, so‘z strukturasi (ifoda va mazmun planlari,
semantik tarkibi), leksik ma’no va uslubiy semalar, leksik ma’no va etimon, leksik
ma’no taraqqiyoti, uzual va okkazional ma’nolar shular jumlasidandir. 
25 II BOB.  SO‘Z MA’NOLARI O‘RTASIDAGI MUNOSABATLAR.
2.1. Omonim,   uning turlari , ko‘p ma’noli so‘zlardan farqi, yuzaga
kelishi,  qo‘llanilishi.
        Tildagi   so‘zlarning   ma’lum   qismi   shakl   yoki   ma’nosiga   ko‘ra   o‘zaro
aloqador   butunliklarni   tashkil   etadi.   Bunday   butunliklardagi   so‘zlar   ana   shu
xususiyatlariga   ko‘ra   ikki   guruhni   tashkil   qiladi:   1)   omonimlar,   omoshakllar,
omofonlar, omograflar va paronimlar shakliga ko‘ra; 2) sinonimlar, antonimlar esa
o‘zaro   mazmun   uzviyligi   yoki   zidligiga   ko‘ra   alohida   guruhga   mansub   bo‘ladi.
Shakli   (yozilishi   va   aytilishi)   bir   xil,   ma’nosi   har   xil   so‘zlar   omonimlar   deyiladi.
Omonim so‘zi grekcha «bir xil» degan ma’noni ifodalaydi. Masalan: ot - hayvon,
ot - uloqtirmoq, ot - ism; og‘iz - insonning tana a’zosi, og‘iz - yangi tuqqan sigir
sutidan tayyorlanadigan taom; chang - to‘zon, gard, g‘ubor, chang – to‘rtburchak,
yassi quti shaklidagi torlar tortilgan qo‘sh cho‘p bilan chalinadigan musiqa asbobi;
qovoq   -   insonning   tana   a’zosi,   ot,   qovoq   -   poliz   ekini,   ot.   Omonim   so‘zlar
turkumiga   (yuz   –   insonning   tana   a’zosi,   ot;   yuz   -   miqdor   bildiruvchi   son)   oid
bo‘ladi.
     Shakldosh so‘zlar  aytilishi va yozilishi bir xil, ammo ma’nolari har xil 
bo‘lgan so‘zlardir.Masalan: 1) so‘z-puxta, ma’qul; 2. soz – cholg‘u asbobi; 3. soz –
inoq, o‘zaro yaqin. Shakldosh so‘zlarni ko‘p ma’noli so‘zlardan farqlash lozim. 
Ular aytilishi va yozilishi bir xilligi jihatidan o‘xshash bo‘lsa-da, shakldosh so‘zlar 
ma’nosida ichki bog‘lanish bo‘lmaydi, ularning har biri alohida ma’noga ega 
bo‘lgan so‘zlardir. Yuqorida keltirilgan  soz  so‘zining har biri alohida so‘z 
hisoblanadi. Ko‘p ma’noli so‘z esa, o‘z nomidan anglashilayotganidek, bir necha 
ma’nosi bo‘lgan bir so‘zdir. Ko‘p ma’noli so‘zlar anglatgan ma’nolarda ichki 
bog‘lanish bo‘ladi. 
    Shakldosh so‘zlardan uslubiy maqsadlarda keng foydalaniladi, ular badiiy 
26 adabiyot va so‘z san’atida muhim ta’sirchan vosita sanaladi 16
. Shakldosh so‘zlarni 
qo‘llash bilan turli so‘z o‘yinlari, askiya, payrov, hazillar kelib chiqadi, she’riyatda
tuyuq janri tuziladi. Masalan: 
Har qancha bilsang ham, o‘qi erta- kech,  
Bilim tog‘iga chiq, dengizidan  kech.  
Quruq savlatingga mahliyo bo‘lma, 
Mehnat mashaqqasiz halovatdan  kech.  ( Habibiy) 
    Matn mazmunini ochuvchi shakldosh so‘zlarning ma’nosini to‘g‘ri farqlay bilish
muhimdir. Ma’noni to‘g‘ri anglay olmaslik nutqda noaniqlikka, ba’zan qo‘pol 
xatoga yo‘l qo‘yish hollariga olib keladi. Bu hol, ayniqsa, shakldoshlarning boshqa
ko‘rinishi – paronimlar (tovush jihatdan farqli, ammo aytilishi o‘xshash so‘zlar)da 
ayniqsa yaqqol ko‘rinadi.Masalan: ahil-ahl, asir-asr, diplomat-diplomant, yonilg‘i-
yoqilgi, asil-asr, adib-adip. 
      Omonimlar 2 turga ajratiladi: 1) lug‘aviy omonimlar; 2) grammatik omonimlar. 
Lug‘aviy omonimlar: 1) so‘zlar doirasida; 2) iboralar doirasida bo‘ladi.
1.   Omonimlik   hodisasi   so‘z   bilan   so‘z   doirasida   bo‘lsa,   leksik   omonim
deyiladi.   Masalan:   kul   (ot)   –   biror   narsaning   yonishi   natijasida   hosil   bo‘ladigan
kukun. U oshxona oldida turgan kul chelakni olishga buyurdi. (P.Tursun) Kul (fe’l)
-   zavq   shovqini,   xursandchilik   bildiruvchi   tovushlar   chiqarmoq.   Nega   Aziz   bu
qadar shod: yuzi kuladi, ko‘zlari yonadi? (H.G ulom) ʻ
2. Omonimlik hodisasi ibora bilan ibora doirasida bo‘lsa, frazeologik omonim
deyiladi. Masalan: bosh ko‘tarmoq - qarshi qo‘zg‘olon ko‘tarmoq, bosh ko‘tarmoq
- tuzalmoq, sog‘aya boshlamoq.
16
  Қодирова Б.И.   Ўзбек ва қозоқ тилшунослик терминларининг  қиёсий-типологик  таҳлили   (ўзбек ва қозоқ мактаб
дарсликлари асосида).  Фалсафа доктори. ... дисс. автореф. –  Самарқанд , 20 21 .  – 48 б.
27     Grammatik omonimlar qo‘shimchalar doirasidagi shakliy tenglikdir. Shakli
bir xil, ma’nosi har xil qo‘shimchalarga grammatik omonimlar deyiladi. Masalan: -
im qo‘shimchasi  bilim – ot yasovchi  qo‘shimcha, fe’ldan ot yasaydi. Kitobim – I
shaxs,   birlik   qo‘shimchasi;   -ki   (tepki)   –   ot   yasovchi   qo‘shimcha,   -ki   (kechki)   –
sifat yasovchi qo‘shimcha. 
        Ba’zi   omonim   so‘zlar   qo‘shimchalar   olganda   ham   omonimlik   shaklini
saqlab   qoladi.   Masalan,   ter+im,   ter+im.   Birinchi   so‘z   –ter   ot   turkumiga   oid   so‘z
bo‘lib,   I   shaxs,   birlik   egalik   qo‘shimchasini   olgan,   ikkinchisi   fe’l   turkumiga   oid
so‘z   ot   yasovchi   –im   qo‘shimchasini   olgan.   Bu   so‘zlar   bir   xil   shaklini   saqlab
qolgan.
        Qo‘shimchalar   qo‘shilganda   ham   omonimlik   shaklini   saqlab   qoladigan
so‘zlar   omoformalar   deyiladi.   Omoformalar   bir   xil   so‘z   turkumiga   ham,   boshqa-
boshqa so‘z turkumiga ham oid bo‘ladi. Masalan, 1) bog‘ - mevazor (ot); 2) bog‘ -
bog‘ich (ot). Ularning qo‘shimcha olgandan keyingi grammatik shakllari: 
1) bog‘ni, bog‘ning, bog‘dan;
2) bog‘ni, bog‘ning,bog‘dan. 
Qiyoslang: oq (sifat)+ar – fe’l yasovchi qo‘shimcha;
oq (fe’l)+ar – sifatdosh hosil qiluvchi qo‘shimcha. 
Omonimlar badiiy adabiyotda tuyuq janrida, og‘zaki so‘zlashuv nutqida so‘z
o‘yinlari,   askiyalarda   qo‘llanadi.   Omonimlar   ko‘p   ma’noli   so‘zlar   ma’nosidagi
bog‘lanishning   yo‘qolishi,   so‘zlardagi   fonetik   o‘zgarishlar   va   boshqa   tildan   so‘z
o‘zlashishi   jarayonida   yuzaga   keladi.   Masalan:   1)   bog‘   (mevazor)   tojik   tilidan
kirgan, bog‘ (bog‘ich) o‘zbekcha so‘z; 2) dam – nafas (o‘z ma’nosi), dam - bosqon
(ko‘chma ma’no), dam  - xordiq (ko‘chma ma’no). 2-misolda polisemiya hodisasi
yo‘qolib   ketishi   natijasida,   boshqa   hodisa   -   omonimiya   hodisasi   yuzaga   keldi.  
          Omonimlar   yunoncha   homos-bir   xil,   onoma-nom   so‘zlaridan   olingan   bo‘lib,
28 talaffuzi   va   yozilishi   bir   xil,   ammo   alohida   ma’nolarga   ega   bo‘lgan   so‘zlardir 17
.
Bunday   so‘zlar   leksik   omonimlar   deyiladi.   Masalan:   kuya   -   hasharot,   kuya   -
qozonning kuyasi. Omonimlar bir va bir necha turkumga mansub bo‘lishi mumkin.
Masalan:  chang  - gard va cholg‘u asbobi ma’nolari bilan ot turkumiga mansub;  o‘t-
olov, ko‘kat kabi ma’nolari bilan ot so‘z turkumiga mansub,  o‘t  - fe’lining buyruq-
istak mayli ekanligi kabilar shular jumlasidandir. 
       Bir xil so‘z turkumiga mansub omonimlar turli grammatik qo‘shimchalar
bilan shakllanganda  ham ularda omonimlik saqlanib qoladi. Masalan:   ot   - ism  va
uy   hayvoni   ma’nolaridagi   omonim   so‘zlarga   egalik,   kelishik,   ko‘plik
qo‘shimchalarini   qo‘shish   bilan   omonimlikning   saqlanib   qolganini   ko‘rish
mumkin:   otlar,  otning,  otlarim.   Bunday  omonimlarni   mutlaq   omonim  so‘zlar  deb
atash mumkin.
Omonimlarni   vujudgaga   keltiruvchi   hodisalar   turlicha   bo‘lib,   ularning
asosiylari qo‘yidagilardir: 
1. O‘z qatlamga mansub bo‘lgan ba’zi so‘zlar tarixan fonetik tuzilishi har xil
bo‘lsa   ham   talaffuzda   shakldoshlik   kasb   etishi   asosida   omonimlarga   aylanadi:   ot
(ism)   -   ot   (hayvon)   -   ot   (harakat);   o‘t   (o‘t-o‘lan)   -   o‘t   (olov)   -   o‘t   (harakat)   kabi
omonim so‘zlardagi   o   va   o‘   unlilari tarixan o‘zining til oldi va til orqa shakllariga
(allafonlariga) ega bo‘lgan. Biroq, hozirgi adabiy tilda ular farqlanmaydi. 
2. Ko‘p ma’noli so‘zlar o‘rtasidagi ma’no bog‘lanishning uzilishi, zaiflashishi
asosida ham omonimlar shakllanadi. Masalan,  ko‘k  so‘zi, dastlab,  ko‘k  rang (sifat)
tushunchasiga   ega   bo‘lgan.   Keyinchalik   bu   so‘z   metafora   (o‘xshashlik)   asosida
osmon   tushunchasiga   nisbatan   ham   ishlatila   boshlagan.   Hozir   ular   o‘rtasidagi
bunday   ma’no   bog‘lanish   yo‘qolib,   omonim   so‘z   hosil   bo‘lgan.   Xuddi   shunday
17
  Қодирова Б.И.   Ўзбек ва қозоқ тилшунослик терминларининг  қиёсий-типологик  таҳлили   (ўзбек ва қозоқ мактаб
дарсликлари асосида).  Фалсафа доктори. ... дисс. автореф. –  Самарқанд , 20 21 .  – 48 б.
29 holatni   dam   so‘zining   nafas,   hordiq,   harorat,   bosqon   ma’nolarida   ishlatilishi
misolida ham kuzatish mumkin. 
3.Umumturkiy   yoki   asl   o‘zbekcha   so‘zlar   o‘zga   tillardan   so‘z   o‘zlashtirish
asosida  ham  shakldoshlikka  ega bo‘lib qolishi  mumkin. Masalan,   bog‘   (mevazor)
va   bog‘   (bog‘langan narsa, beda bog‘i);   tok   (uzum novdasi) va   tok   (elektor toki),
tom  (uy tomi) va  tom  (kitob jildi) so‘zlari o‘zbekcha-tojikcha hamda o‘zbekcha-rus
va   yevropa   tillaridan   o‘zlashgan   so‘zlarning   o‘xshash   fonetik   qiyofasi   asosida
yuzaga kelgan omonim so‘zlardir.
4.   Ma’lum   bir   so‘zning   o‘zak-negizidan   qo‘shimchalar   orqali   yangi   so‘zlar
yasalishi   natijasida   shakldosh   so‘zlar   hosil   bo‘ladi.   Masalan:   oylik   olmoq ,   oylik
reja   birikmalaridagi oylik so‘ziga qo‘shilgan –lik qo‘shimchasi  asosida shakldosh
so‘z hosil bo‘lgan. 
        Ba’zan   shakldoshlik   nisbiy   bo‘lib,   so‘zlarning  ma’nolari   har   xil   bo‘lgani
holda   aytilishi   bir   xil,   ammo   yozilishida   bir   oz   farq   bo‘lishi   yoki   ba’zan   ma’noli
qismlarigina shakldosh bo‘lsa ham, grammatik ma’nosi o‘zgacha bo‘lishi mumkin.
Shunga   ko‘ra   shakldosh   so‘zlarning   uch   xil   turi   farqlanadi:   1)   omoshakllar,   2)
omofonlar,3) omograflar. 
          Omoformalar   ma’nolari har xil bo‘lib, ba’zi grammatik shakllariga ko‘ra
bir xillikka ega bo‘ladigan shakldosh so‘zdir. Omoformalar ayni bir so‘z turkumiga
ham,   boshqa-boshqa   so‘z   turkumlariga   ham   mansub   bo‘lishi   mumkin. 18
  Masalan,
oqar  (oq tusga kir) - buyruq fe’li, II shaxs birlik;   oqar  ("oqadigan") fe’lning kelasi
zamon sifatdosh shakli;   yoz   - ot, bosh kelishik shaklida,   yoz   - II shaxs birlikdagi
buyruq fe’li va boshqalar. 
18
  М.Мирзаев, С.Усмонов, И.Расулов Узбек тили. Т., «Укитувчи» 1978. 
30      Bu so‘zlarga boshqa grammatik qo‘shimchalar qo‘shilganda bir-birlaridan
tamomila   ajralib,   omonimlik   yo‘qoladi.   Masalan:   oqaray,   oqarsin   -   oqaradi,
oqarsan;   yozning,   yozni,   yozga,   yozda,   yozdan   -   yozay,   yozgin,   yozsin   kabi
holatlarda   omonimlik   mavjud   emas.   Omofonlar   fonetik   tarkibi   ma’lum   tovush
bilan   farqlanadigan,   lekin   talaffuzda   shakldosh   bo‘lib   qoladigan   so‘zlardir.
Omofonlardagi o‘zaro farq ular tarkibidagi bitta fonemada bo‘ladi va ular, asosan,
jarangli   va   jarangsiz   juftliklar   va   hosil   bo‘lish   o‘rniga   ko‘ra   yaqin   bo‘lgan
tovushlarning talaffuzda bir xillik kasb etishida ko‘zga tashlanadi. Masalan,   sud -
sut, tanbur - tambur, tub-tup, yetdi - yetti  kabi so‘zlar talaffuzi omofonlarni yuzaga
keltiradi.  
          Omograflar   yozilishi bir xil bo‘lgan shakldosh so‘zlardir. Omograflar ma’nosi
va fonetik tarkibi, talaffuzi jihatidan boshqa - boshqa, faqat yozilish shakli jihatdan
bir xil bo‘lgan so‘zlardir. Masalan,  tol  - daraxt, qurilish jihozi,  tok  - elektr quvvati,
uzum   novdasi,   to‘r -xonaning   yuqori   qismi,   parda   kabi   ma’nolarga   ega   bo‘lgan
so‘zlardagi  o, o‘  tovushlari talaffuzda qattiq va yumshoqligi bilan farqlanadi, biroq
yozilishiga   ko‘ra   shakldoshlikka   ega   bo‘ladi.   Xullas,   talaffuzi   va   yozilishi   bir   xil
bo‘lgan   bunday   shakldosh   so‘zlarni   o‘zak   va   grammatik   qo‘shimchalarining   bir
xilligi,   bir   turkumga   mansubligi   e’tibori   bilan   omograflar   qatoriga   qo‘shish
mumkin.   Tildagi   bu   kabi   shakldoshliklar   so‘z   o‘yini   sifatida   tuyuq,   askiya
san’atlarida   asosiy   o‘rin   tutadi.   Qo‘shimchalar   qo‘shilganda   ham   omonimlik
shaklini saqlab qoladigan so‘zlar omoformalar deyiladi. Omoformalar bir xil so‘z
turkumiga ham, boshqa-boshqa so‘z turkumiga ham oid bo‘ladi. Masalan, 1) bog‘ -
mevazor   (ot);   2)   bog‘   -   bog‘ich   (ot).   Ularning   qo‘shimcha   olgandan   keyingi
grammatik shakllari: 
1) bog‘ ni, bog‘ ning, bog‘ dan;
2) bog‘ ni, bog‘ ning,bog‘ dan. 
31 Qiyoslang: oq (sifat)+ar – fe’l yasovchi qo‘shimcha;
oq (fe’l)+ar – sifatdosh hosil qiluvchi qo‘shimcha. 
      19
Omonimlar   badiiy   adabiyotda   tuyuq   janrida,   og‘zaki   so‘zlashuv   nutqida
so‘z   o‘yinlari,   askiyalarda   qo‘llanadi.   Omonimlar   ko‘p   ma’noli   so‘zlar
ma’nosidagi bog‘lanishning yo‘qolishi, so‘zlardagi fonetik o‘zgarishlar va boshqa
tildan so‘z o‘zlashishi jarayonida yuzaga keladi. Masalan: 1) bog‘ (mevazor) tojik
tilidan kirgan, bog‘ (bog‘ich) o‘zbekcha so‘z; 2) dam – nafas (o‘z ma’nosi), dam -
bosqon   (ko‘chma   ma’no),   dam   -   xordiq   (ko‘chma   ma’no).   2-misolda   polisemiya
hodisasi yo‘qolib, omonimiya hodisasi yuzaga keldi. 
2.2.   Sinonim   qator,   dominanti,   turlari,   yuzaga   kelishi,   stilistik
qo‘llanilishi.
        Sinonimlar( yunoncha   synonimon-bir   xil   nomli   so‘zidan   olingan )   fonetik
tarkibi   har   xil,   ma’nolari   bir   xil   yoki   bir-biriga   yaqin   bo‘lgan   so‘zlardir.
Ma’nodoshlikning so‘zlar  asosida  yuzaga  kelgan turi  leksik (lug‘aviy)  sinonimlar
deyiladi. Masalan,   nomus - vijdon, dangasa - yalqov - ishyoqmas – tanbal  so‘zlari
leksik   sinonimlardir .   Bunday   so‘zlar,   odatda,   bir   xil   so‘z   turkumiga   mansub
bo‘ladi. Ularning bir umumiy ma’no doirasida bog‘lanishi esa,  sinonimik qator  deb
yuritiladi.   Masalan,   vaqt   -   payt   -zamon   -   fursat   -   mahal   -   chog‘   -   kez   -   mavrid   -
palla  -   muddat   -   dam   so‘zlari   o‘zaro   sinonimik  qator   hosil   qilgan.   Sinonim   qator
tuzishda   asos   qilib   olingan  so‘z   dominanta   (bosh   so‘z)   deb   yuritiladi.   Dominanta
odatda   uslubiy   jihatdan   betaraf   va   umumiste’mol   so‘zlaridan   bo‘lib,   sinonim
so‘zlar lug‘atida birinchi o‘rinda beriladi. Masalan,  yuz - bet - aft - bashara - turq -
chehra   -   oraz   -   ruxsor   sinonimik   qatoridagi   yuz   so‘zi   betaraf   -   dominanta   bo‘lib,
19
  N. Turniyozov A.Rahimov O‘zbek tili (ma’ruzalar matni)
32 aft, bashara turq  salbiy,  oraz, chehra, ruxsor  esa ijobiy munosabat ifodalash uchun
xizmat qiladi. 
        Sinonimlarni   yuzaga   kelishida   polisemantik   so‘zlarning   ishtiroki   ham
alohida ahamiyat kasb etadi. Xususan, polisemantik so‘z o‘zining har bir ma’nosi
bilan boshqa - boshqa sinonim qatorda ishtirok etib, uni boyitadi. Masalan:   balo -
falokat - ofat; balo - uddaburon - bilog‘on- ishbilarmon  kabi ma’nodoshlik qatorida
balo   so‘zi   o‘z   va   ko‘chma   ma’nosi   bilan   ishtirok   etgan.   Sinonim   so‘zlar   bir
predmet   hodisaning   (taom,   ovqat;   baxt,   iqbol,   tole,   saodat),   belgining   (sezgir,
ziyrak,   tuyg‘un;   aniq,   ochiq-ravshan,   yorqin,   oydin,   ayon),   harakatning
(yordamlashmoq,   ko‘maklashmoq)   bir   necha   nomi.   Sinonim   so‘zi   grekcha   «bir
nomli»   degan   ma’noni   ifodalaydi.   Shuning   uchun   sinonimik   hodisa   bir   so‘z
turkumi doirasida yuzaga keladi. 
        Sinonimlar   (yunoncha  synonimon-bir   xil  nomli  so‘zidan  olingan)  fonetik
tarkibi   har   xil,   ma’nolari   bir   xil   yoki   bir-biriga   yaqin   bo‘lgan   so‘zlardir.
Ma’nodoshlikning so‘zlar  asosida  yuzaga  kelgan turi  leksik (lug‘aviy)  sinonimlar
deyiladi. Masalan, nomus - vijdon, dangasa - yalqov - ishyoqmas – tanbal so‘zlari
leksik   sinonimlardir.   Bunday   so‘zlar,   odatda,   bir   xil   so‘z   turkumiga   mansub
bo‘ladi. Ularning bir umumiy ma’no doirasida bog‘lanishi esa, sinonimik qator deb
yuritiladi.   Masalan,   vaqt-payt-zamon-fursat-mahal-chog‘-kez-mavrid-palla-
muddat-dam   so‘zlari   o‘zaro   sinonimik   qator   hosil   qilgan.   Sinonim   qator   tuzishda
asos   qilib   olingan   so‘z   dominanta   (bosh   so‘z)   deb   yuritiladi.   Dominanta   odatda
uslubiy   jihatdan   betaraf   va   umumiste’mol   so‘zlaridan   bo‘lib,   sinonim   so‘zlar
lug‘atida   birinchi   o‘rinda   beriladi. 20
  Masalan,   yuz   -   bet   -   aft   -   bashara   -   turq   -
chehra   -   oraz   -   ruxsor   sinonimik   qatoridagi   yuz   so‘zi   betaraf   -   dominanta   bo‘lib,
20
  Sh.Rahmatullayev. Hozirgi adabiy o‘zbek tili. 2006, “Universitet” nashriyoti 
33 aft, bashara turq salbiy, oraz, chehra, ruxsor esa ijobiy munosabat ifodalash uchun
xizmat   qiladi.   Sinonimlarni   yuzaga   kelishida   polisemantik   so‘zlarning   ishtiroki
ham   alohida   ahamiyat   kasb   etadi.   Xususan,   polisemantik   so‘z   o‘zining   har   bir
ma’nosi bilan boshqa-boshqa sinonim qatorda ishtirok etib, uni boyitadi. Masalan:
balo-falokat-ofat;   balo-uddaburon-bilog‘on-ishbilarmon   kabi   ma’nodoshlik
qatorida   balo   so‘zi   o‘z   va   ko‘chma   ma’nosi   bilan   ishtirok   etgan.  
Sinonim   qatordagi   so‘zlar   quyidagi   xususiyatlariga   ko‘ra   o‘zaro  
farqlanadi:  
1.   Sinonim   qatordagi   so‘zlar   nutqning   biror   uslubiga   xoslanganligi   bilan   ham
o‘zaro   farqlanadi.   Masalan,   doim,   hamisha,   nuqul,   birday   so‘zlari   ko‘pincha
so‘zlashuv   uslubida,   mazkur   sinonim   qatorga   mansub   bo‘lgan   yakkash,   mudom
so‘zlari   esa   kitobiy   uslubda   ko‘proq   ishlatilishi   bilan   boshqa   ma’nodoshlardan
farqlanadi.  
2.   Sinonimik   qatordagi   ba’zi   so‘zlar   hozirgi   tilga   nisbatan   eskirgan   bo‘lishi   ham
mumkin. Shuningdek, ulardan ba’zilari shevalarga xosligi bilan ham ajralib turadi.
Masalan:   mard,   jasur,   botir,   yovqur,   jaysan .   Bu   sinonimlardan   yovqur   so‘zi
eskirganligi ,   jaysan   esa   tarixiy   –   dialektalligi   bilan   farqlanadi.  
3.   Sinonimik   qatordagi   so‘zlar   o‘zaro   adabiy   tilga   yoki   shevaga   xosligi   bilan
farqlanishi   mumkin.   Masalan,   qidirmoq,   axtarmoq,   izlamoq,   istamoq   sinonimik
qatoridagi  istamoq  so‘zi shevaga xosdir. 
        Sinonimlar   fikrni   aniq,   maqsadga   muvofiq   tarzda   ifodalash   vositalari
bo‘lib,   xuddi   mana   shu   omil   ularni   yuzaga   kelishiga   sabab   bo‘ladi.   Sinonimlar
yuzaga kelishi va ma’nolariga ko‘ra quyidagi turlarni tashkil qiladi: 
1. To‘liq   (sof)   sinonimlar .   Aynan   bir   tushunchani   anglatish   va   nutq
jarayonida   biri   o‘rnida   ikkinchisini   ishlatish   mumkinligi   bilan   ajralib   turadi.   Ular
ko‘pincha   boshqa   tillardan   kirib   kelgan   o‘zlashma   so‘zlarning   o‘zbekcha   so‘zlar
34 bilan  ma’nodoshligi   asosida   hosil   bo‘ladi:   kuch   (o‘zb.)   -   qudrat   (ar.),  ot   (o‘zb.)   -
ism   (ar.),   ko‘klam   (o‘zb.)-bahor   (toj.),   tuman   (o‘zb.)-rayon   (rus).   Shuningdek,
fazo-kosmos,   muharrir-redaktor   kabi   faqat   o‘zlashma   so‘zlardan   tuzilgan
sinonimlar ham to‘liq sinonimlardir. 
2.   Ma’noviy   sinonimlar .   Bir-biridan   nozik   ma’nolari   ya’ni   ijobiy,
salbiyligi   yoki   uslubiy   va   boshqa   jihatdan   farqlanuvchi   ma’nodosh   so‘zlardan
tashkil topadi. Masalan, kuldi, jilmaydi, tirjaydi, iljaydi, ishshaydi kabi ma’nodosh
so‘zlar kulish harakatining darajasiga hamda ijobiy va salbiy bo‘yoqdorligiga ko‘ra
chiroyli, go‘zal, xushro‘y, ko‘hli, ko‘rkam, barno, suluv, zebo,  latif kabi sinonimlar
esa ijobiy bo‘yog‘ining darajasiga ko‘ra farqlanadi. 
3. Shartli   sinonimlar .   Muayyan   matndagina   ma’nodoshlikka   ega
bo‘ladigan   sinonim   so‘zlardir.   Ular   ko‘pincha   she’riyatda   kuchli   his-tuyg‘u
ifodalovchi   vositalar   sifatida   qo‘llaniladi:   Nega   kerak   shu   chiroy,   shu   o‘t,   Shu
yoniq   yulduzni   ko‘zga   yashirmoq   (H.O.)   Parchadagi   chiroy,   o‘t,   yoniq   yulduz
o‘zaro   ma’nodosh   so‘zlar   sifatida   ishlatilgan   shartli   sinonimlardir.   Bunday
sinonimlar   mumtoz   adabiyotda   qad-sarv,   lab-la’l,   yuz-oy,   hilol   kabi   tashbehlar
asosida ham keng qo‘llaniladi. 
          Sinonimlar   tuzilishiga   ko‘ra   a)   sodda:   tez-chaqqon-ildam;   b)   juft:   sog‘-
salomat,   el-yurt;   v)   birikmali:   yuzi   qora-beti   qora-ori   yo‘q   shaklida   uchraydi.  
Ayni   paytda   so‘zlar   fraziologik   birikmalar   bilan   ham   ma’nodoshlik   hosil   qilishi
mumkin.   Masalan:   sevindi,   boshi   ko‘kka   yetdi;   xotirjam,   ko‘ngli   to‘q.   Bunday
ma’nodoshlik  leksik-fraziologik  sinonim deyiladi. Sinonimlarni deyarli barcha so‘z
turkumlarida uchratish mumkin. Masalan 1) ot sinonimlar: baxt, saodat, tole, iqbol;
2) sifat sinonimlar: go‘zal, chiroyli, ko‘rkam, ko‘hlik, suluv; 3) olmosh sinonimlar:
barcha,   bari,   hamma,   butun;   4)   fe’l   sinonimlar:   o‘smoq,   ulg‘aymoq,   voyaga
yetmoq; 5) ravish sinonimlar: tez,chaqqon, ildam; 6) aralash sinonimlar: besh, a’lo,
35 muvaffaqiyatli   (son   va   sifat   turkumlari   asosida);   7)   ko‘makchi   sinonimlar:
kabi,singari;   8)   bog‘lovchi   sinonimlar:   ammo,   lekin,   biroq;   9)   modal   so‘zli
sinonimlar: shubhasiz, shaksiz, so‘zsiz. 
          Xullas,   sinonimlar   tilning   lug‘aviy   boyligini,   ko‘rkamligini   belgilovchi
vositalardan   biri   bo‘lib,   ular   nutq   jarayonida   o‘rinsiz   takrordan,   uslubiy
g‘alizliklardan saqlanishda muhim ahamiyatga ega bo‘ladi.   Sinonim so‘zlar bir xil
predmetlarni   (ovqat,   osh,   taom),   predmetning   bir   xil   belgisini   (ishchan,
harakatchan,   tirishqoq),   bir   xildagi   harakatni   (asramoq,   saqlamoq)   bildiradi.
Ma’nodosh so‘zlarda umumiy va xususiy ma’nolar farqlanadi. Umumiy ma’no bir
necha   so‘zni   birlashtiruvchi   ma’no:   taom,   yemish,   xo‘rak   so‘zlarining   umumiy
ma’nosi   “ovqat”dir.   Lekin   har   bir   so‘zda   xususiy   ma’no   ham   mavjud.   Taom
insonga   nisbatan   ishlatilsa,   ye mish   va   xo‘rak   ko‘proq   hayvonlarga   nisbatan
qo‘llanadi. 
     Ma’nodosh so‘zlar ikki yoki undan ortiq so‘zdan iborat bo‘lgan  sinonimik
qatorni   tashkil   etadi.   Bu   qatordagi   ma’nosi   betaraf   bo‘lgan,   ko‘p   qo‘llanadigan
so‘z  asosiy so‘z (dominanta, bosh so‘z)  deb ataladi:  chiroyli ,  go‘zal ,  ko‘hlik . Ko‘p
ma’noli so‘zlar ko‘chma ma’nosida boshqa so‘zlar bilan sinonim bo‘lishi mumkin:
o‘qishni   bitirmoq   –   o‘qishni   tugatmoq;   ishni   bitirmoq   –   ishni   bajarmoq;   sotib
bitirmoq   –   sotib   yo‘qotmoq .   Sinonim   so‘zlar   nutqning   ta’sirli   bo‘lishiga   yordam
beradi.   Ular   bir   xil   so‘z   turkumiga   oid   bo‘ladi:   hayoli,   andishali,   oriyatli,   iboli
(sifat);  yuz, bet, aft, bashara, turq, chehra, oraz, jamol  (ot);  gapirdi, so‘zladi  (fe’l).
        Tildagi   o‘zlashma   (boshqa   tildan   kirgan)   so‘zlar   o‘zbekcha   so‘zlar
bilangina   emas,   balki   o‘zaro   ham   sinonim   bo‘lishi   mumkin:   respublika   –
jumhuriyat.  Tub so‘zlar yasama so‘zlar bilan sinonim bo‘lishi mumkin:  his  (tub) –
sez gi   (yasama),   savol   (tub)   –   so‘ro q   (yasama).   Sinonimik   qatordagi   so‘zlar
36 eskirishi mumkin:  odat ,  rasm ,  urf ,  fan (rasm, odat) ; iltimos, o‘tinch,  tavallo ; oqsoq,
cho‘loq,  lang .  
Sinonimlarning quyidagi turlari mavjud: 
1)   leksik   (lug‘aviy)   sinonimlar.   Bular   ham   ikki   xil   bo‘ladi:  
a)   to‘liq   sinonimlar har jihatdan teng keladigan, o‘zaro farq qilmaydigan, birining
o‘rnida   ikkinchisini   bemalol   qo‘llash   mumkin   bo‘lgan   sinonimlardir   (   bular   yana
leksik   dubletlar   deb   ham   yuritiladi,   kosmos   –   fazo,   respublika   –   jumhuriyat;   b)
ma’noviy   sinonimlar   ayrim   ma’no   nozikliklari   bilan   farq   qiladigan,   birini
ikkinchisining   o‘rnida   har   doim   ham   qo‘llab   bo‘lmaydigan   sinonimlardir:   ovqat,
taom,   yemish,   xo‘rak;   kuldi,   jilmaydi,   tirjaydi,   irjaydi,   ishshaydi,   irshaydi,
xoxoladi;  
2)   frazeologik sinonimlar :   boshi  osmonda - og‘zi  qulog‘ida - do‘ppisini  osmonga
otmoq   (o‘ta   xursand) .   3)   leksik-frazeologik   sinonimlar   so‘z   va   ibora   o‘rtasidagi
ma’nodoshlikdir:  yuvosh – qo‘y og‘zidan cho‘p olmagan.  4)  grammatik sinonimlar
ikki xil bo‘ladi: a)  morfologik  sinonimlar:  adabiyotchi – adabiyotshunos, keldilar –
kelishdi.   b)   sintaktik   sinonimlar   erkin   so‘z   birikmalari   yoki   gaplar   o‘rtasidagi
sinonimlikdir:   dala   ishlari   –   daladagi   ishlar.   Kitobni   o‘qidi   –   Kitob   o‘qildi.   4)
shartli   sinonimlar   ma’lum   gap   yoki   matn   ichidagina   o‘zaro   sinonim   bo‘lgan
so‘zlardir:   Nega   kerak   edi   shu   chiroy ,   shu   o‘t ?   Shu   yoniq   yulduzni   ko‘zga
yashirmoq? (H.O.).  Bu misoldagi  chiroy ,  o‘t  va  yoniq   yulduz  so‘zlari o‘zaro shartli
sinonimlar   hisoblanadi.  
          Sinonim   so‘zlar   aynan   bir   predmet,   belgi,   harakat   tushunchasini   ham,
qo‘shimcha   ma’no   ottenkalari   bilan   farqlanadigan   predmet,   belgi,   harakat
tushunchalarini ham anglatadi. Masalan, tilshunoslik – lingvistika sinonimlarining
ma’nosi aynan bir xil. Yig‘lamoq, yig‘lamsiramoq sinonimlarining ma’nosida farq
mavjud.   Bir   ma’no   atrofida   birlashgan   so‘zlar   guruhi   sinonimik   qatorni   tashkil
37 etadi.   Masalan:   odam   –   kishi   –   inson   –   bashar;   davolamoq,   tuzatmoq;   yorug‘   -
nurli - charog‘on, yorqin – munavvar. 
        Sinonimik   qatorni   tuzishda   ma’nodosh   so‘zlar   uchun   asos   qilib   olingan
so‘z   bosh   so‘z   (dominanta)   deyiladi.   Sinonimik   guruhdagi   ma’noli,   barcha   nutq
uslublarida   qo‘llanadigan,   adabiy   tilga   mansub,   ma’no   doirasi   keng   bo‘lgan   so‘z
bosh so‘z sifatida tanlab olinadi: botir - qahramon – dov yurak - qo‘rqmas – jasur.
Sinonimik   qatorni   belgilashda   so‘zlarning   yagona   umumiy   belgisiga   asoslanadi.
Masalan:  uy va bino so‘zlari  bir-biriga yaqin ma’noli  bo‘lsa ham,  uy so‘ziga xos
asosiy   tushuncha   bilan   (odam   yashaydigan   joy)   «bino»   so‘zi   ifodalaydigan
tushuncha   (imorat)   o‘rtasida   umumiylik   yo‘qligi   uchun   ular   sinonim   bo‘la
olmaydi. 
        Jins   va   tur   munosabatidagi   (daraxt   –   jins,   olma   –   tur),   predmet   yoki
harakatning   bir   tomonini   obrazli   qilib,   bo‘rttirib   ifodalaydigan   so‘zlar   o‘sha
predmet yoki harakat tushunchasiga kirishi mumkin bo‘lgan tushunchani ifodalasa
ham,   predmet   yoki   harakatni   to‘laligicha   anglatmaganligi,   obrazlilik   asosiy
tushunchaga   nisbatan   kuchli   bo‘lsa   (chuldiramoq,   ping‘illamoq,   pichirlamoq,
shipshitmoq,   to‘ng‘illamoq,   vag‘illamoq   so‘zlari   gapirmoq   so‘ziga   sinonim
bo‘lmaydi),   mohiyat   jihatdan   bir-biridan   keskin   farq   qiladigan   sosial   tuzumlarga
xos   bo‘lgan   tushunchalarni   ifodalasa   (mirshab   –   milisioner)   ular   o‘zaro   sinonim
bo‘la olmaydi.
         Sinonimlarning quyidagi turlari mavjud: 1) lug‘aviy sinonimlar; 2) grammatik
sinonimlar. 
1.   Lug‘aviy   sinonimlar:   1)   so‘zlar   doirasida   (bezak,   ziynat,   hasham);   2)   so‘z   va
iboralar  doirasida (ayyor - mug‘ambir  – pixini  yorgan, ilonning yog‘ini  yalagan);
3) iboralar doirasida (og‘ziga talqon solmoq - og‘zida qatiq ivitmoq) bo‘ladi.
2. Grammatik sinonimlar qo‘shimchalar doirasida bo‘ladi. 
38         Sinonim   so‘zlar   o‘zbek   tilining   ichki   taraqqiyoti   asosida   (kun  -   quyosh,   ish   –
yumush,   qari   –  keksa)   va   boshqa   tildan   so‘z  olish   natijasida   (shox   (o‘zbekcha)   –
muguz (tojikcha), orzu (tojikcha) – tilak (o‘zbekcha), buloq (o‘zbekcha) – chashma
(tojikcha), adabiy tilga xos so‘z bilan shevaga xos so‘zlar (go‘zal – suluv – ko‘xlik
–   xushro‘y)   yoki   shevaga   oid   bir   necha   so‘zlar   doirasida   (chelak   –   satil   -   paqir)
yuzaga keladi.
    Sinonim qatordagi so‘zlar quyidagi xususiyatlariga ko‘ra o‘zaro farqlanadi:
1.Sinonim   qatordagi   so‘zlar   nutqning   biror   uslubiga   xoslanganligi   bilan   ham
o‘zaro   farqlanadi. 21
  Masalan,   doim,   hamisha,   nuqul,   birday   so‘zlari   ko‘pincha
so‘zlashuv   uslubida,   mazkur   sinonim   qatorga   mansub   bo‘lgan   yakkash,   mudom
so‘zlari   esa   kitobiy   uslubda   ko‘proq   ishlatilishi   bilan   boshqa   ma’nodoshlardan
farqlanadi. 
2.Sinonimik   qatordagi   ba’zi   so‘zlar   hozirgi   tilga   nisbatan   eskirgan   bo‘lishi   ham
mumkin. Shuningdek, ulardan ba’zilari shevalarga xosligi bilan ham ajralib turadi.
Masalan:   mard,   jasur,   botir,   yovqur,   jaysan.   Bu   sinonimlardan   yovqur   so‘zi
eskirganligi,  jaysan  esa tarixiy – dialektalligi bilan farqlanadi.
3.Sinonimik   qatordagi   so‘zlar   o‘zaro   adabiy   tilga   yoki   shevaga   xosligi   bilan
farqlanishi   mumkin.   Masalan,   qidirmoq,   axtarmoq,   izlamoq,   istamoq   sinonimik
qatoridagi istamoq so‘zi shevaga xosdir. 
        Sinonimlar   fikrni   aniq,   maqsadga   muvofiq   tarzda   ifodalash   vositalari   bo‘lib,
xuddi   mana   shu   omil   ularni   yuzaga   kelishiga   sabab   bo‘ladi.   Sinonimlar   yuzaga
kelishi va ma’nolariga ko‘ra quyidagi turlarni tashkil qiladi: 
1. To‘liq (sof) sinonimlar.   Aynan bir tushunchani anglatish va nutq jarayonida biri
o‘rnida   ikkinchisini   ishlatish   mumkinligi   bilan   ajralib   turadi.   Ular   ko‘pincha
21
  Эрматов   И.Р.   Ўзбек   тилшунослик   терминларининг   шаклланиши   ва   тараққиёти   (умумий   ўрта   таълим
мактабларининг дарсликлари асосида). Фалсафа доктори. ... дисс. автореф. – Т ошкент , 2019.  – 52 б.
39 boshqa   tillardan   kirib   kelgan   o‘zlashma   so‘zlarning   o‘zbekcha   so‘zlar   bilan
ma’nodoshligi   asosida   hosil   bo‘ladi :   kuch   (o‘zb.)   -   qudrat   (ar.),   ot   (o‘zb.)   -   ism
(ar.),   ko‘klam   (o‘zb.)- bahor   (toj.),   tuman   (o‘zb.)- rayon   (rus).   Shuningdek,   fazo-
kosmos,   muharrir-redaktor   kabi   faqat   o‘zlashma   so‘zlardan   tuzilgan   sinonimlar
ham to‘liq sinonimlardir. 
2.Ma’noviy   sinonimlar .   Bir-biridan   nozik   ma’nolari   ya’ni   ijobiy,   salbiyligi   yoki
uslubiy   va   boshqa   jihatdan   farqlanuvchi   ma’nodosh   so‘zlardan   tashkil   topadi.
Masalan,   kuldi, jilmaydi, tirjaydi, iljaydi, ishshaydi   kabi ma’nodosh so‘zlar kulish
harakatining   darajasiga   hamda   ijobiy   va   salbiy   bo‘yoqdorligiga   ko‘ra   chiroyli,
go‘zal,   xushro‘y,   ko‘hli,   ko‘rkam,   barno,   suluv,   zebo,   latif   kabi   sinonimlar   esa
ijobiy bo‘yog‘ining darajasiga ko‘ra farqlanadi. 
3.Shartli   sinonimlar.   Muayyan   matndagina   ma’nodoshlikka   ega   bo‘ladigan
sinonim   so‘zlardir.   Ular   ko‘pincha   she’riyatda   kuchli   his-tuyg‘u   ifodalovchi
vositalar sifatida qo‘llaniladi:   Nega kerak shu chiroy, shu o‘t, Shu yoniq yulduzni
ko‘zga   yashirmoq   (H.O.)   Parchadagi   chiroy,   o‘t,   yoniq  yulduz   o‘zaro  ma’nodosh
so‘zlar   sifatida   ishlatilgan   shartli   sinonimlardir.   Bunday   sinonimlar   mumtoz
adabiyotda   qad-sarv,   lab-la’l,   yuz-oy,   hilol   kabi   tashbehlar   asosida   ham   keng
qo‘llaniladi. 22
 
     Sinonimlar tuzilishiga ko‘ra a) sodda:   tez-chaqqon-ildam ; b) juft:   sog‘-salomat,
el-yurt ;  v)  birikmali:   yuzi  qora-beti  qora-ori   yo‘q   shaklida  uchraydi.  Ayni  paytda
so‘zlar   fraziologik   birikmalar   bilan   ham   ma’nodoshlik   hosil   qilishi   mumkin.
Masalan:  sevindi, boshi ko‘kka yetdi; xotirjam, ko‘ngli to‘q . Bunday ma’nodoshlik
leksik-fraziologik sinonim  deyiladi. 
22
  Ҳожиев А. Ўзбек тили синонимларининг изоҳли луғати. Тошкент, “Ўқитувчи”, 1974. 
40     Sinonimlarni deyarli barcha so‘z turkumlarida uchratish mumkin. Masalan 1) ot
sinonimlar:   baxt, saodat, tole, iqbol ; 2) sifat sinonimlar:   go‘zal, chiroyli, ko‘rkam,
ko‘hlik,   suluv ;   3)   olmosh   sinonimlar:   barcha,   bari,   hamma,   butun ;   4)   fe’l
sinonimlar:   o‘smoq,   ulg‘aymoq,   voyaga   yetmoq;   5)   ravish   sinonimlar:
tez,chaqqon, ildam;   6) aralash sinonimlar:   besh, a’lo, muvaffaqiyatli   (son va sifat
turkumlari   asosida);   7)   ko‘makchi   sinonimlar:   kabi,singari;   8)   bog‘lovchi
sinonimlar:   ammo,   lekin,   biroq;   9)   modal   so‘zli   sinonimlar:   shubhasiz,   shaksiz,
so‘zsiz.
      Xullas,   sinonimlar   tilning   lug‘aviy   boyligini,   ko‘rkamligini   belgilovchi
vositalardan   biri   bo‘lib,   ular   nutq   jarayonida   o‘rinsiz   takrordan,   uslubiy
g‘alizliklardan   saqlanishda   muhim   ahamiyatga   ega   bo‘ladi.   Bir   necha   til   birligi
(so‘z,  ibora, qo‘shimcha)ning bir  ma’no doirasida o‘zaro birlashuviga   sinonimiya
(ma’nodoshlik)   deyiladi.   Sinonimiya,   asosan,   so‘zlar   doirasida   ko‘p   uchraydi.
Yunoncha  “synonymos yoki synonymon” – “bir nomli”  degan ma’noni bildirib, bir
umumiy ma’noni ifodalaydigan kamida ikkita so‘zdir. Ma’nodosh so‘zlar ikki yoki
undan   ortiq   so‘zdan   iborat   bo‘lgan   sinonimik   qatorni   tashkil   etadi.   Bu   qatordagi
ma’nosi   betaraf   bo‘lgan,   ko‘p   qo‘llanadigan   so‘z   asosiy   so‘z   (dominanta,   bosh
so‘z)   deb ataladi. Bosh so‘z  qo‘llanilish doirasining kengligi, zamonaviy qatlamga
oidligi, uslubiy betarafligi  kabi xususiyatlari bilan sinonimik qatorda ajralib turadi.
Sinonimlar   lug‘atida   bosh   so‘z   birinchi   bo‘lib   keltiriladi.   Masalan:   jilmaydi,
iljaydi, irjaydi, ishshaydi, tirjaydi; yuz, bet, aft, bashara, turq, oraz. 
2.3. Antonim,   antonimik juft , turlari va stilistik qo‘llanilishi.
      Antonimlar  (yunoncha anti-zid, onoma-nom so‘zidan olingan bo‘lib) o‘zaro zid
tushunchalarni ifodalaydigan so‘zlardir. So‘zlarning zid ma’noligi boshqa shu kabi
hodisadan farqli ravishda leksik (lug‘aviy) antonimlar deyiladi Masalan:  oq - qora,
kun - tun . Antonimlar ham odatda bir so‘z turkumi doirasida yuzaga keladi va zid
41 ma’nolilik,   odatda,   faqat   ikkita   so‘z   doirasida   sodir   bo‘ladi:   uzun   -   qisqa   (sifat),
kelmoq - ketmoq  (fe’l) kabi. 23
 Antonimlar bir xil va har xil o‘zakli so‘zlardan ham
tarkib   topishi   mumkin.   O‘zakdosh   so‘zlarning   antonimligi,   asosan,   zid   ma’noli
so‘z   yasovchi   qo‘shimchalar   vositasida   yuzaga   keladi:   suv li   -   suv siz ,   xabar dor   -
be xabar kabi. Har xil  o‘zakli  so‘zlardan tarkib topgan antonimlar esa tub shaklda
bo‘ladi:  katta - kichik, rost - yolg‘on . 
Qarama-qarshi   ma’no   ifodalovchi   birliklar   antonimlar   deyiladi.     Yunoncha
“anti”   –   “zid”,   “qarama-qarshi”,   “onoma   yoki   onyma”   –   “nom”   degani   bo‘lib,
qarama-qarshi   tushunchalarni   ifodalaydigan     so‘zlardir.   Antonimik   juftlikdagi
so‘zlar   faqat   bir   xil   so‘z   turkumlariga   oid   bo‘ladi :   yer-osmon   (ot),   uzun-qisqa
(sifat),   ko‘p-oz   (ravish),   keldi-ketdi   (fe’l).   Antonimik   juftlik   hosil   bo‘lishi   uchun
ikkita   mustaqil   tushuncha   ma’no   jihatdan   o‘zaro   qarama-qarshi   bo‘lishi   kerak.
Fe’llardagi   bo‘lishli-bo‘lishsizlik   xususiyati   antonimlikni   vujudga   keltirmaydi.
Masalan:  keldi-kelmadi; bordi-bormadi  bular antonim emas.
Ko‘p   ma’noli   so‘zlar   har   bir   ma’nosi   bilan   ayrim-ayrim   so‘zlarga   antonim
bo‘lishi   mumkin :   qattiq   yer   –   yumshoq   yer;   qattiq   (xasis)   odam   –   saxiy   odam.
Antonimik   juftlar   ko‘chma   ma’no   ifodalab,   yangi   so‘zlar   hosil   qilishi   mumkin:
tun-u   kun   –   “hamma   vaqt”   ma’nosida;   achchiq-chuchuk     –   “salat”   ma’nosida;
yosh-u qari – “hamma” ma’nosida; uzoq-yaqin – “hamma yoqdan” ma’nosida.
Antonimlar quyidagi turlarga ajratiladi:
1. Lug‘aviy antonimlar. 
kuldi – yig‘ladi; keng – tor, past – baland.
2,   frazeologik   antonimlar   –   bunda   iboralar   o‘zaro   antonim   bo‘lib   keladi:
Aravani quruq olib qochdi – Qo‘ynini puch yong‘oqqa to‘ldirdi. 
23
  Раҳматуллаев Ш. Шукуров Р. Ўзбек тили антонимларининг изоҳли луғати. Тошкент, “Ўқитувчи”, 1980. 
42 3.   Grammatik   antonimlar,   asosan,   qo‘shimchalarning   zid   ma’noli   bo‘lib
kelishidir:  aqlli – aqlsiz (-li,-siz); noo‘rin – o‘rinli (no-, -li); be-bo, ser-siz, dor-siz.
Antonim qo‘shimchalar asosan sifat so‘z turkumida ko‘p uchraydi. 
          So‘zlarning   zid   ma’noligi   boshqa   shu   kabi   hodisadan   farqli   ravishda   leksik
(lug‘aviy)   antonimlar   deyiladi   Masalan:   oq   -   qora,   kun   -   tun.   Antonimlar   ham
odatda   bir   so‘z   turkumi   doirasida   yuzaga   keladi   va   zid   ma’nolilik,   odatda,   faqat
ikkita so‘z doirasida sodir bo‘ladi: uzun - qisqa (sifat), kelmoq - ketmoq (fe’l) kabi.
Antonimlar   bir   xil   va   har   xil   o‘zakli   so‘zlardan   ham   tarkib   topishi   mumkin.
O‘zakdosh   so‘zlarning   antonimligi,   asosan,   zid   ma’noli   so‘z   yasovchi
qo‘shimchalar   vositasida   yuzaga   keladi:   suvli   -   suvsiz,   xabardor   -   bexabar   kabi.
Har xil o‘zakli so‘zlardan tarkib topgan antonimlar esa tub shaklda bo‘ladi:  katta -
kichik,   rost   -   yolg‘on .   Ko‘p   ma’noli   so‘zlar   o‘z   va   ko‘chma   ma’nolari   bilan   bir
necha  antonim  juftliklar   tarkibida  ishtirok etishi  mumkin:  og‘ir   yuk -  yengil   yuk,
og‘ir   masala   -   oson   masala   kabi.  
Bir   so‘z   o‘zaro   sinonim   so‘zlar   bilan   yoki   o‘zaro   sinonim   so‘zlar   boshqa
sinonimlar   bilan   ham   antonimik   munosabat   hosil   qilishi   mumkin.   Masalan,   xafa
so‘zi   xursand,   shod   xushnud   kabi   so‘zlar   bilan   o‘zaro   antonim   munosabatga
kirisha   oladi.   Antonimlar   nutqda   belgi-xususiyat,   miqdor,   o‘rin,   payt   ifodolovchi
so‘zlarda   ko‘p   bo‘lib,   aniq   tushuncha   ifodalaydigan   lug‘aviy   birliklarda   kam
uchraydi.   Bu   hol   antonimlarning   asosan   belgi,   xususiyat   negizida   (sifat   va
ravishlarda)  paydo bo‘lishidan darak beradi. Antonimlarga so‘z turkumlari nuqtai
nazaridan qaralganda ularning quyidagi turkumlarda uchrashini kuzatish mumkin:
1)   ot   antonimlar:   ota-ona,   yigit-qiz,   kelin-kuyov;   2)   sifat   antonimlar:   shirin-
achchiq, katta-kichik, baland-past; 3) fe’l antonimlar: kulmoq-yig‘lamoq, turmoq-
o‘tirmoq;   4)   ravish   antonimlar:   uzoq-yaqin,   oz-ko‘p,   sekin-tez;   5)   ba’zan   nutqda
baho me’zoni bo‘lgan besh va ikki sonlari ham zidlikka ega bo‘ladi. 
43           Antonimlar   nutqda   juft   holda   qo‘llanilib,   ma’no   ko‘chgan   holda   yangi
tushuncha ifodalash vositasi bo‘ladi. Masalan: bordi - keldi, keldi - ketdi, yaxshi -
yomon,   oq   -   qora   kabi   antonimik   juftliklar   aslida   fe’l   va   sifatlar   bo‘lib,   nutq
jarayonida otga ko‘chishi  mumkin: bordi-keldi uzildi, keldi-ketdi ko‘p bo‘ldi, oq-
qorani   tanigan   kabi.   Antonimlar   asosida   anglashilgan   ma’no   zidligi   kuchli   va
kuchsizligi   bilan   ham   farqlanadi.   Masalan,   oq-qora,   issiq-sovuq   kabi   belgi
anglatuvchi   so‘zlarga   nisbatan   ota-ona,   chol-kampir   singari   nom   bildiruvchi
so‘zlarda ma’no zidligi kuchsizroqdir. Shunga ko‘ra ularni sof va yarim antonimlar
sifatida   ajratish   mumkin.   Bulardan   tashqari,   muayyan   matndagina   o‘zaro   zidlik
kasb   etuvchi   o‘t   (olov)-suv,   it-mushuk,   mushuk-sichqon   kabi   matniy   antonimlar
ham mavjud. Zidlik munosabati faqat so‘zlar doirasida mavjud bo‘lmay, so‘z bilan
iboralar   o‘rtasida   ham   uchraydi:   qo‘rqoq-yuragida   yoli   bor ,   botir-chumchuq   pirr
etsa, yuragi shirr etadigan  kabilar shular jumlasidandir. Budnay antonimlar leksik-
fraziologik antonimlar deyiladi. Antonimlar tildagi kuchli uslubiy vositalardan biri
bo‘lib, badiiy ijodda tazod san’atini vujudga keltiradi. 
          Ko‘p   ma’noli   so‘zlar   o‘z   va   ko‘chma   ma’nolari   bilan   bir   necha   antonim
juftliklar   tarkibida   ishtirok   etishi   mumkin:   og‘ir   yuk   -   yengil   yuk,   og‘ir   masala   -
oson masala  kabi. Bir so‘z o‘zaro sinonim so‘zlar bilan yoki o‘zaro sinonim so‘zlar
boshqa sinonimlar bilan ham antonimik munosabat hosil qilishi mumkin. Masalan,
xafa   so‘zi   xursand,  shod  xushnud   kabi  so‘zlar  bilan o‘zaro antonim  munosabatga
kirisha   oladi.   Bir   sinonimik   qatordagi   antonim   so‘z   sinonimik   qatordagi   barcha
so‘zlarga   antonim   bo‘ladi:   chiroyli   –   go‘zal   –   xushro‘y   –   ko‘hlik   =   xunuk   –
badbashara – badburush – ta’viya.
        Antonimlikda   uchta   belgi   bor:   1)   shakliy   jihatdan   har   xillik;   Antonimlar   (zid
ma’noli   so‘zlar)   -   grekcha   anti   –   “zid”,   “qarama-qarshi”   ,   onoma   yoki   onyma
44 “nom”   degani   bo‘lib,   qarama-qarshi   tushunchalarni   ifodaslaydigan   so‘zlardir.
Antonimik juftlikdagi so‘zlar faqat bir xil so‘z turkumlariga oid bo‘ladi:  yaxshilik -
yomonlik  (ot),  uzun-qisqa  (sifat),  ko‘p - oz  (ravish),  keldi - ketdi  (fe’l). Antonimik
juft hosil bo‘lishi uchun ikkita mustaqil tushuncha ma’no jihatdan o‘zaro qarama-
qarshi   bo‘lishi   kerak. 24
  Fe’llardagi   bo‘lishli-bo‘lishsizlik   xususiyati   antonimlikni
vujudga keltirmaydi.
        Ko‘p   ma’noli   so‘zlar   har   bir   ma’nosi   bilan   ayrim-ayrim   so‘zlarga   antonim
bo‘lishi   mumkin:   qattiq   ye r   –   yumshoq   ye r;   qattiq   (xasis)   odam   –   saxiy   odam .
Antonimik   juftlar   ko‘chma   ma’no   ifodalashi   mumkin:   achchiq - chuchuk   (ya’ni,
salat :   otga   ko‘chgan),   yoshu   qari   (ya’ni,   hammasi :   olmoshga   ko‘chgan)   uzoq-
yaqindan   –   hamma   yerdan ,   tunu   kun   -   doim:   ravishga   ko‘chgan).   Antonimlar
nutqda belgi-xususiyat, miqdor, o‘rin, payt ifodolovchi so‘zlarda ko‘p bo‘lib, aniq
tushuncha ifodalaydigan lug‘aviy birliklarda kam uchraydi. Bu hol antonimlarning
asosan   belgi,   xususiyat   negizida   (sifat   va   ravishlarda)   paydo   bo‘lishidan   darak
beradi.   Antonimlarga   so‘z   turkumlari   nuqtai   nazaridan   qaralganda   ularning
quyidagi turkumlarda uchrashini kuzatish mumkin: 1) ot antonimlar: ota-ona, yigit-
qiz,   kelin-kuyov;   2)   sifat   antonimlar:   shirin-achchiq,   katta-kichik,   baland-past;   3)
fe’l  antonimlar:   kulmoq-yig‘lamoq,  turmoq-o‘tirmoq;  4)   ravish  antonimlar:   uzoq-
yaqin,   oz-ko‘p,   sekin-tez;   5)   ba’zan   nutqda   baho   me’zoni   bo‘lgan   besh   va   ikki
sonlari ham zidlikka ega bo‘ladi. 
    Antonimlar nutqda juft holda qo‘llanilib, ma’no ko‘chgan holda yangi tushuncha
ifodalash vositasi bo‘ladi. Masalan:  bordi - keldi, keldi - ketdi, yaxshi - yomon, oq
- qora   kabi  antonimik juftliklar  aslida fe’l  va sifatlar  bo‘lib, nutq jarayonida  otga
24
  Раҳматуллаев Ш. Шукуров Р. Ўзбек тили антонимларининг изоҳли луғати. Тошкент, “Ўқитувчи”, 1980. 
45 ko‘chishi   mumkin:   bordi-keldi   uzildi,   keldi-ketdi   ko‘p   bo‘ldi,   oq-qorani   tanigan
kabi.   Antonimlar   asosida   anglashilgan   ma’no   zidligi   kuchli   va   kuchsizligi   bilan
ham   farqlanadi.   Masalan,   oq-qora,   issiq-sovuq   kabi   belgi   anglatuvchi   so‘zlarga
nisbatan   ota-ona,   chol-kampir   singari   nom   bildiruvchi   so‘zlarda   ma’no   zidligi
kuchsizroqdir.   Shunga   ko‘ra   ularni   sof   va   yarim   antonimlar   sifatida   ajratish
mumkin.   Bulardan   tashqari,   muayyan   matndagina   o‘zaro   zidlik   kasb   etuvchi   o‘t
(olov)-suv,   it-mushuk,   mushuk-sichqon   kabi   matniy   antonimlar   ham   mavjud.
Zidlik   munosabati   faqat   so‘zlar   doirasida   mavjud   bo‘lmay,   so‘z   bilan   iboralar
o‘rtasida   ham   uchraydi:   qo‘rqoq-yuragida   yoli   bor,   botir-chumchuq   pirr   etsa,
yuragi   shirr   etadigan   kabilar   shular   jumlasidandir.   Budnay   antonimlar   leksik-
fraziologik antonimlar  deyiladi. Antonimlar tildagi kuchli uslubiy vositalardan biri
bo‘lib, badiiy ijodda tazod san’atini vujudga keltiradi. 
46 III BOB. BITIRUV MALAKAVIY ISHINING AMALIYOTGA
JORIYLANISHI .
3.1 Darsliklar bilan ishlash
       “ So‘zlarning shakl  va ma’no munosabatiga ko‘ra turlari” mavzusida 1 soatlik
dars ishlanmasi  (5-sinf ona tili darsligi asosida)
I.Mavzu :   Darsning   mavzusi :   So‘zlarning   shakl   va   ma’no   munosabatiga   ko‘ra
turlari.  
Darsning maqsadi: 
1. Talimiy:   O‘quvchilarga   tilshunoslikning   leksikologiya   bo‘limi   haqida
dastlabki   tushunchalarni   berish,   so‘zlarning   shakl   va   ma’no   munosabatiga
ko‘ra turlari bilan tanishtirish. 
2. Tarbiyaviy:   O‘quvchilarni   adabiy   tilda   to‘g‘ri   va   ravon   so‘zlashishga,
so‘zlarni o‘z o‘rnida qo‘llashga o‘rgatish. 
3. Rivojlantirish:   O‘quvchilarning   og‘zaki   nutqini   o‘stirish,o‘z   fikrini   izchil
bayon qilishga yo‘naltirish 
        Darsning   shiori:   “Beshikdan   to   qabrgacha   ilm   izla”  
Darsning borishi  
47 1. Tashkiliy qism.  
Darsga tayyorgarlikni tekshirish. 
2. O‘tgan  mavzuni   so‘rash:   O‘quvchilarga o‘tilgan mavzu  yuzasidan   savollar
berish   va   o‘tilgan   mavzuni   mustahkamlash.   Uyga   vazifa   sifatida   berilgan
mashqni tekshirib baholash. 
    (Aqliy hujum.) O‘quvchilarga quyidagi savollar beriladi. 
1. O‘zbek tilining lug‘at boyligi deganda nima tushunasiz? 
2. Leksikologiya qanday bo‘lim va nimalarni o‘rganiladi? 
3. Leksikologiya so‘zining ma’nosi? 
         O‘tgan  mavzuni  yakunlash:   Quyidagi  O‘qituvchi  o‘quvchilarni  tezkor  savol-
javoblar   bila   baholash   orqali   o‘tgan   mavzuni   mustahkamlashni   yakuniga
yetkazadi. 
        Yangi   mavzuning   bayoni:   O‘qituvchi   o‘quvchilarga   yangi   mavzuni   nazariy
qismini   bayon   qilib   beradi.   O‘qituvchi   darslikda   berilgan   materiallar   va
qo‘shimcha   ma’lumotlar   bilan   yangi   mavzuni   tushuntirib   beradi.   Shuningdek,
o‘quvchilarni sinonim, antonim, paronim va omonim so‘zlar bilan tanishtiradi. 
      Yangi mavzuni mustahkamlash:  O‘qituvchi bunda o‘yin mashg‘ulot o‘tkazadi.
O‘quvchilar   4   ta   kichik   guruhga   bo‘linadi.   1-guruh   sinonim   so‘zlarga,   2-guruh
omonim   so‘zlarga,   3-guruh   antonim   va   4-guruh   esa   paronim   so‘zlarga   misollar
yozadi va yozilgan misollari asosida gaplar tuzishadi. 
48 1-guruh  
(sinonim)   2-guruh  
(omonim)   3-guruh 
(antonim)   4-guruh  
(paronim)  
Chiroyli  
go‘zal  
ko‘rkam   Suzma  
olma  
tut  
uch   Baland-past  
Uzoq-qisqa  
Issiq-sovuq  
Och-to‘q   Ganch-   ganj
Lahm-   lahim
Qisim-   qism
Xirs- hirs  
    Darsda faol qatnashgan o‘quvchilarni baholash va rag‘batlantirish. 
        Uyga   vazifa   beriladi:   Yangi   mavzuni   takrorlash   va   darslikda   berilgan   263-
mashqni shartiga ko‘ra bajarish.
     Zamonaviy ta’limning tashkil etilishida qo‘yiluvchi eng katta talab - qisqa vaqt
va   aniq   natija.   Nazariy   bilimlarni   o‘quvchiga   qulay   va   qiziq,   eng   muhimi   oson
tushuntiruvchi   usullarda   yetkazib   berish   va   shu   asosda   ma’lum   ko‘nikma   va
malakalarni shakllantirish. Ta’lim- tarbiya jarayonining samaradorligini oshirishda
interfaol usullarning roli beqiyos. 
Leksikologiya   bo‘limini   o‘qitishda   kichik   guruh   va   jamoalarda   ishlash,
o‘rganilayotgan   mavzu   muammolar   bo‘yicha   shaxsiy   qarashlarni   dalillash,   erkin
ifodalash,  tengdoshlarini  tinglash   g‘oyalarini   yanada  boyitish,   eng  muhim  fikrini
tanlash kabi  ko‘nikmalarni  shakllantirishda eng  maqbul  interfaol  usullarni  topish
maqolaning asosiy vazifasi sanaladi. 
Leksikologiya   o‘zbek   tili   kursining   lug‘at   tarkibi   (leksikasi)ni   o‘rganadigan
bo‘limidir.   Tilda   mavjud   bo‘lgan   barcha   so‘zlar   va   iboralar   yig‘indisi   leksika
deyiladi. Ular shu tilning lug‘at boyligini tashkil etadi. 1 Leksikologiya fani so‘z
49 ma’nosining   o‘zgarishi,   ya’ni   so‘z   ma’nosining   kengayishi   va   torayishi,
so‘zlarning   shakli   va   ma’no   munosabatlariga   ko‘ra   turlari,   ularning   hududiy   va
ijtimoiy   qatlamlari,   yangi   so‘zlarning   paydo   bo‘lishi   kabi   qator   masalalami   o‘z
ichiga   oladi.   2   Leksikologiya   bo‘limining   til   jozibasini   oshirishda   muhim   o‘rin
tutuvchi   mavzularidan   biri   so‘zlarning   shakl   va   ma’no   -   munosabatiga   ko‘ra
turlaridir.   Til   tarkibidagi   leksik   ma’nolar   doimo   o‘zaro   ma’lum   munosabatda
bo‘ladi.   Ayrim   so‘zlar   anglatgan   ma’nolariga   ko‘ra   bir-biriga   yaqin,   boshqalari
esa,   bir-birini   inkor   qiladi,   qarama-qarshi   ma’no   anglatadi.   Bu   nuqtai   nazardan
sinonim va antonim so‘zlar farqlanadi. So‘zlar shakl nuqtai nazardan ham ma’lum
munosabatda   bo‘ladi.   Ba’zan   tillarda   shakli   bir-biriga   o‘xshash,   ya’ni   shakldosh
so‘zlar   uchraydi.   Tilshunoslikda   bunday   so‘zlarni   ikki   turga   ajratib   o‘rganish
qabul   qilingan:   omonimlar   va   polisemantik   so‘zlar.   Bu   mavzuni   5-11-sinflarda
interfaol   usullarda   o‘tish   texnologiyalari,   albatta,   bolaning   yoshi   va
psixologiyasidan kelib chiqqan holda o‘zgacha tarzda olib boriladi. 
    5-sinflarda omonimlar ma’nosini topish uchun “Ma’nosini top” o‘yinini tashkil
qilishimiz   mumkin.   O‘yin   kichik   guruhlarga   bo‘lingan   holda   ikki   bosqichda
bajariladi.   Birinchi   bosqichda   so‘z   ma’nosi   aniqlanadi.   So‘z   turkumlari
tekshiriladi.   Ikkinchi   bosqichda   esa   o‘quvchi   so‘zning   ma’nosida   kelib   chiqqan
holda gapda qo‘llay olish mahoratini ishga soladi. 
Bu   o‘yinni   kichik   sinflar   uchun   mo‘ljallangan   deyish   mumkin.   O‘yinda
guruhlarga   bo‘lishda   so‘zning   omonimlar   lug‘atidagi   soniga   qarab   ajratish
maqsadga  muvofiq bo‘ladi. O‘yin yakunlangach  o‘qituvchi  o‘  harfining talaffuzi
bo‘yicha  qo‘shimcha  fikrlar  berib o‘tishi  ham  mumkin. Shu mavzu bo‘yicha 11-
sinf   o‘quvchilariga   esa   “Dumaloq   stol”   metodini   qo‘llash   mumkin.   Topshiriq
yozib qo‘yilgan qog‘oz varag‘i  davra  stoli  bo‘ylab ko‘rsatiladi. Har  bir  o‘quvchi
o‘zining   javob   variantini   yozib   qo‘yadi   va   varaqni   boshqa   o‘quvchiga   uzatadi.
50 Javoblar   tugagach   muhokama   bo‘ladi.   Noto‘g‘ri   javoblar   o‘chiriladi,   to‘g‘ri
javoblar soniga qarab o‘quvchilar baholanadi. 
Masalan: 
1. Omonimlar haqida nima bilasiz?
2. Soch so‘zining omonimlarini sanang.
3. Omonimlarni o‘z o‘rnida ishlatgan holda 4 ta gap tuzing. 
4. Leksik omonim va affiks omonim tushunchasini izohlang. 
     Sinonimlar mavzusi bo‘yicha 5-11-sinflarda “Uch bosqichli intervyu” usulidan
ham   foydalanish   mumkin.   Uch   guruhga   bo‘lingan   holda   o‘yin   topshiriqlari
bajariladi. 
-Nimalar to‘g‘ri qilindi? 
-Nimalar noto‘g‘ri qilindi? 
-Qanday qilish kerak? 
        Bu   talabalarda   so‘rab-   surishtirish,   pedagogik   muloqot   olib   borish,   bilim   va
malakalarni tekshirish va baholashni o‘rgatadi. 
        11-sinflar   uchun:   Bu   o‘yinni   guruh   nomlari   almashtirilgan   holda   davom
ettiriladi.   Bu   davom   ettirish   orqali   har   bir   o‘quvchi   pedagog,   o‘quvchi,   ekspert
nuqtai   nazaridan   darsga   yondasha   oladi.   Paronim   so‘zlarni   o‘rganishda   esa
“Ruchka   stol   o‘rtasida”   qiziqarli   o‘yinini   o‘tkazish   mumkin.   Guruhga   topshiriq
beriladi. Har bir o‘quvchi o‘z javob variantini varaq qog‘ozga yozib, uni yonidagi
sherigiga uzatadi. O‘z ruchkasini stol o‘rtasiga surib qo‘yadi. Javobni bilmaydigan
o‘quvchi   qog‘ozni   boshqa   o‘quvchiga   uzatadiyu,   lekin   ruchkasini   qo‘lida   olib
qoladi.   Bir   marta   yozilgan   so‘zni   qayta   qo‘llash   mumkin   emas.   O‘yin   oxirgi
o‘quvchigacha   davom   etadi.   Topshiriq   bajarilgach,   javob   variantlari   yozilgan
qog‘oz   o‘qituvchiga   beriladi.   So‘zlar   tekshirilgach,   undoshlarning   talaffuziga,
51 tasnifiga   oid   ham   so‘rov   o‘tkazilsa,   5-sinf   uchun   o‘tilgan   mavzular   takrorlanadi.
Yuqori   sinflarda   test   sinovlarda   fonetik   tahlil   qayta   o‘zlashtirilib,
mustahkamlanadi. 
Mavzuni o‘tishda metodning afzalligi: 
 O‘qituvchi o‘quvchining mavzuga tayyor yoki tayyor emasligini aniqlaydi. 
 Tayyor bo‘lmagan o‘quvchi og‘zaki muhokamada mavzu yuzasidan kerakli
ma’lumotni olishlari mumkin. 
 Jamoa jipslashadi. Jamoadagi har bir o‘quvchi vaqtdan to‘g‘ri foydalanishi
kerak. 
          Tildagi   bir   ma’noli   va   ko‘p   ma’noli   so‘zlarni   o‘rgatishda   “klaster”   usulidan
foydalanish   dars   jarayonini   bir   butun   holatda   amalga   oshirishda,   muammolarni
to‘g‘ri   yechishda,   dars   jarayonini   a’lo   darajada   tashkil   etishda,   qiziqishlarni
orttirishga,   o‘quv   materiallarini   kichik   qismlarga   bo‘lib,   mazmunini   to‘liq
ochishga,   amaliy   yordam   qiladi.   “Klaster”   metodida   o‘quvchi   nimani   o‘ylasa
shuni qog‘ozga yozadi.
Klaster metodining leksikologiya bo‘limini o‘zlashtirishdagi afzalliklari: 
 Fikrni kengaytirish, so‘z boyligidan yetarlicha foydalanish; 
 Mavzuga chuqurroq yondashish; 
 Shaxsiy tashabbus; 
 Ko‘nikma, malaka; 
 Ijodkorlik; 
 Nazariy bilimlarni amalda qo‘llay bilish 
     11-sinf o‘quvchilariga o‘z qatlam va o‘zlashgan qatlam mavzularini o‘qitishda
“Bumerang” metodidan foydalanilsa maqsadga muvofiq bo‘ladi. O‘quvchilar 4-5
ta   kichik   guruhlarga   o‘qituvchi   tomonidan   bo‘linadi.   Faoliyat   samarali   bo‘lishi
52 uchun,   guruh   a’zolariga   o‘z   va   o‘zlashgan   qatlamga   oid   so‘zlardan   iborat   matn
taqdim   etiladi.   Shunday   qilib   to‘rtta   guruh   umumiy   mavzu   asosida   4   xil   matnga
ega.   Har   bir   guruh   a’zosi   esa   o‘z   guruhiga   tushgan   matnga   ega.   Guruhlarga
berilgan   matnni,   har   bir   ovquvchi   o‘zi   alohida   o‘rganadi.   Matn   o‘quvchi
tomonidan   eslab   qolishi   tushuntiriladi.   Matnning   hajmiga   qarab   o‘qitivchi
tomonidan   belgilanadi.   O‘qituvchi   o‘quvchilar   guruhini   kuzatib   boradi.   Keyingi
bosqichda,   o‘qituvchi   raqam   tarqatadi.   Raqamlar   bo‘yicha   yangi   guruhlar
tuzilganda har bir yangi guruh avvalgi guruhlardan bittadan o‘quvchini o‘z ichiga
oladi.   Natijada,   guruhda   to‘rt   xil   matn   paydo   bo‘ladi.   Umumiy   mavzu   bo‘yicha
to‘rt xil matn va to‘rt o‘quvchi to‘planadi. Keyingi bosqichda yangi guruh a’zolari
2 ta vazifani bajaradi: o‘quvchi va o‘qituvchi. 
–   O‘quvchi   o‘qituvchi   sifatida   faoliyat   yuritadi.   O‘zi   o‘rgangan   materialni
tushuntiradi.   Asosiy   o‘rganilgan   joylariga   diqqat   qaratishlarini   so‘raydi.   Guruh
a’zolarini tushunish qobiliyatlarini tekshiradi. 
–   O‘quvchi   boshqa   bir   o‘quvchi   so‘zlayotgan   matnlarni   eshitadi,   tahlil   qiladi   va
yodda   saqlab   qoladi.   Bu   bosqichda   matnning   qiyinlik   darajasiga   ko‘ra   vaqt
beriladi. 
–   Keyingi   bosqichda   hamma   o‘quvchi   o‘z   guruhlariga   qaytadi.   Demak,   hamma
o‘quvchi   deyarli   hamma   matn   bilan   tanish   bo‘ladi.   O‘qituvchi   xohlagan
o‘quvchidan istalgan matnni so‘rashi mumkin. Maxsus opponentlar guruhi tuzilib,
o‘quvchilarning reyting ballari aniqlanadi. 
1. Savollarga to‘liq javob uchun besh ball beriladi. 
2. Qo‘shimcha uchun to‘rt ball beriladi. 
3. Luqma tashlasa uch ball beriladi. 
4. Javob bermasa nol ball beriladi. 
          Shu   asosida   tarqatma   materialdagi   savollarga   javob   olinadi   va   xattaxtaga
53 guruhlar tomonidan to‘plangan ballar yoziladi va guruh a’zolariga teng bo‘linadi.
Shunday qilib, metod tugatiladi. Rasmli matnlar bugungi shiddatli taraqqiyotni va
kelajakni, shu bilan birga tarixni va uzoq o‘tmishni aks ettirishga yordam berishi
mumkin.   “Qalin   va   ingichka”   savollar   metodi.   Qalin   savollar   bir   muncha   qiyin
savollar bo‘lib, o‘quvchidan vaqt va malaka talab qiladi. Lug‘at va lug‘atshunoslik
darslarida   ayniqsa,   11-sinf   ona   tili   kitobidagi   frazeologik   lug‘atlardan   so‘z   va
ibora   ma’nolarini   so‘rash   yoki   o‘ninchi   sinf   darsliklarida   olingan   leksikologik
bo‘limlarga oid savollar bilan murojaat qilish mumkin. “Ingichka” savollarda esa
nisbatan   oson   savollar   bo‘lib,   so‘zning   morfologik   ma’nosini   aniqlashda
foydalanish mumkin. 
        Xulosa   sifatida   shuni   ta’kidlash   kerakki,   ta’lim   jarayonida   o‘quvchi   o‘z
qobiliyatini to‘liq namoyon etishi uchun uning og‘zaki nutq malakalarini o‘stirish
lozim.   Buning   uchun   albatta,   qiziqarli   metodlardan   va   fikrlashga   chorlovchi
o‘yinlardan   foydalanish   lozim.   Shundagina   dars   maroqli,   o‘z   oldiga   qo‘yilgan
maqsadini to‘liq bajara oladigan dars bo‘ladi. Shunday ekan, har bir o‘qituvchi o‘z
ustida ish olib borgan holda, darslarda interfaol metodlardan foydalanishi  zamon
talabi hisoblanadi.
3.2 Ona tili darsliklarining qiyosiy tahlili
  XX   asrning   boshlarida   Turkistonda   yaratilgan   ilk   darslik   va   qo‘llanmalar
sifatida   Sh.Bekto‘raning   “Tatarcha   sarf,   nahv”   ,   M.Abdulqodirning   “Qavoidi
lisoni turkiy” (Turk tili qoidalari), “Sarf-i tyurkiy” (Turk tili grammatikasi), Bekir
Cho‘ponzodaning   “K’ыrыmtatar   il’miy   sarfы”   (Qrimtatar   tilining   ilmiy
grammatiksi)   kabi   asarlar   ona   tili   o‘qitishdagi   dastlabki   manbalar   edi.   Chorizm
istilosining   ilk   davrlarida   amaliy   xarakterdagi   qator   asarlar,   jumladan,
M.M.Faxriddinovning “Turkcha qoida” (T.,1913), Elbekning “Bitik yo‘llari” (T.,
1919),   “Yozuv   yo‘llari”   (T.,   1921),   Shorasul   Zunnun ning   “O‘zbekcha   til
54 qoidalari”   (T.,   1925),   Munavvarqori,   Qayum   Ramazon   va   Shorasul   Zunnunning
“O‘zbekcha   til   saboqlig‘i”   (T.,   1925)   darslik   va   qo‘llanmalari   yaratildi.   Lekin
Fitratning   “O‘zbek   tili   qoidalari   to‘g‘risida   bir   tajriba”   kitobi   o‘zbek   tilining
fonetikasi, morfologiya va sintaksisi  izchil yoritilgan grammatika sifatida yuzaga
keldi.   Ona   tili   darsliklarining   milliy   xarakterga   ega   emasligi,   o‘qitishdagi
noqulayliklar   sababli   20-yillarga   kelib,   matbuotda   Elbek,   Qayum   Ramazon,
Shokirjon   Rahimiy,   Shorasul   Zunnunlarning   o‘zbek   tilining   tovushlar   tizimi,
morfo-sintaktik   hodisalar   yuzasidan   maqolalari   e’lon   qilindi.   Bu   maqolalarni
o‘zbek   tili   tabiatini   yoritishga   bag‘ishlangan   dastlabki   tilshunoslik   tadqiqotlari
deyish mumkin.  Jumladan, Fitrat va Q.Ramazonning “Bitim yo‘llari” qo‘llanmasi
ham o‘zbek tilshunosligining nazariy masalalariga bag‘ishlangan edi. 
O‘zbek   tili   bo‘yicha   tuzilgan   ilk   darsliklarni   boshqa   til   vakillari   yozgani
uchun   ularda   o‘zbek   tiliga   xos   hodisalar   o‘zga   tillar   qonuniyatlari   asosida
izohlangan   hamda   arab,   tatar,   turk   va   rus   tillari   grammatikalaridan   foydalangan.
O‘zbek   tilini   ilmiy   o‘rganish   Fitratning   “Sarf”   va   “Nahv”   asari   va   u
boshchiligidagi   “Chig‘atoy   gurungi”   faoliyatidan   boshlangan.   Bu   davrda   ham
tilshunoslik   terminlari   borasida   bahslar   bo‘lgan.   Ba’zi   mutaxassislar   arabcha,
forscha   va   ruscha   terminlarni   qo‘llash   tarafdori   bo‘lsa,   boshqalar   bunday
terminlarni o‘zbekchalashtirishni yoqlaganlar. Ushbu masalaning yechimida Fitrat
va Elbekning faoliyati alohida ahamiyatga ega.  Hozirgi o‘zbek tilshunosligida unli
tovushlar   deb   yuritiladigan   “unli”   Fitrat   ishlarida   cho‘zg‘i   termini   bilan
ifodalangan.  Tadqiqotchilar unlilarning cho‘ziqlik belgisiga diqqat qaratgan holda
cho‘zg‘i   terminini   qo‘llaganlar.   Bundan   tashqari,   Elbekning   ilmiy   kuzatishlarida
tovush   harfi,   tovushliq   terminlari   ham   ishlatilgan.   1926-yilga   kelib   hozir   ham
ishlatilayotgan  unli  terminini  ishlatish  rasmiy  tus   olgan.  Ayni   paytda,  o‘zbek  tili
ichki   imkoniyatlari   asosida   ham   termin   yaratishga   harakat   qilingan.   Jumladan,
55 tovushli   (tovishli),  unsiz   (tovushsiz)   terminlari   keyinchalik  o‘zgartirilgan   unli   va
undosh terminlarining dastlabki muqobillari edi. Bu davr terminologiyasida bosim
termini   ham   bo‘lib,   «so‘zning   bir   bo‘g‘inini   qattiqroq   cho‘zib   aytilishidan
iboratdir.   Bu   bizning   tilda   ko‘proq   so‘zning   oxirida   voqe   bo‘ladi».
Anglashilganidek,   bosim   termini   ostida   hozirgi   paytda   urg‘u   deb   yuritilayotgan
hodisa ta’riflagan. Bu vaqtda grammatikaning bir bo‘limi bo‘lgan sintaksis termini
ham   yo‘q   edi.   «Nahv»   grammatikaning   bir   bo‘limi   nomi   sifatidagi   ilk
terminlardan biridir, unda gap, kesim, ega, aniqlovchi, kirish so‘z, qo‘sh nuqta va
boshqalar qo‘llangan.
Bu   darslikda   hozir   foydalanilmayotgan   nahv   (sintaksis),   kelishkanlik
(moslashuv), eksik gap (atov gap) terminlari ham bor. O‘tgan asrning 30-yillarida
ta’lim   ehtiyojiga   ko‘ra   yaratilgan   ona   tili   darsliklari,   qo‘llanmalari   va   lug‘atlar
orqali   o‘zbek   tilshunosligi   terminlari   paydo   bo‘la   boshladi,   bunda   Fitrat,   Elbek,
O.Usmon,   B.Avizov,   A.G ulom   kabilar   professional   mutaxassis   sifatida   ish   olibʻ
bordilar.   O‘zbek   tilshunoslik   terminlarining   taraqqiyot   bosqichlarini   shartli
ravishda uchga bo‘lish mumkin: 
1.   Ilk   taraqqiyot   bosqichi.   Bu   davr   isloh   qilingan   arab   hamda   lotin
grafikalariga   asoslangan   yozuv   davri   1920-1940-yillarni   o‘z   ichiga   oladi   va   ona
tilidan bir qadar sodda darslik va qo‘llanmalarning yaratilishi hamda tilshunoslik
terminlarining hali to‘liq barqarorlashmaganligi bilan xarakterlanadi. 
2.  Sho‘rolar  davri  bosqichi   –  kirill   yozuviga  o‘tilishi   munosabati  bilan  rus
grammatikalariga   asoslanib   milliy   grammatikalar   yaratilgan,   terminologiya
nisbatan barqarorlashgan va 1940-1990-yillarni qamrab olgan davr. 
3. Mustaqillik davridagi taraqqiyot bosqichi. 
Tilshunoslik terminlari shakllanishining ilk bosqichida qo‘llangan terminlar
evolyusiyasida   turli   holatlarni   kuzatish   mumkin.   Ba’zi   terminlar   til   hodisasining
56 mohiyatini   to‘la   va   to‘g‘ri   qayd   eta   olmaganligi   tufayli   iste’moldan   chiqqan
bo‘lsa,   ba’zilari   keyinchalik   muqobillarining   yaratilishida   asos   bo‘lib   xizmat
qilgan 25
.   Masalan,   kelishiklarning   alohida   kategoriya   ekanligi   haqida   20-yillar
o‘zbek   tilshunosligida   aniq   shakllangan   tasavvur   bo‘lmagan.   Shu   sababli   ular
maxsus   yoritilmay,   «belgilar»   turkumi   ichida   sanab   o‘tilavergan.   Hozirgi   o‘zbek
tilshunosligi   terminologiyasida   mavjud   bo‘lgan   kelishiklar   deb   yuritiluvchi
paradigma   «Sarf»da   qarash   belgisi   (qaratqich   kelishigi),   tushma   belgisi   (tushum
kelishigi),   borish   belgisi   (jo‘nalish   kelishigi),   chiqish   belgisi   (chiqish   kelishigi),
o‘rin belgisi (o‘rin-payt kelishigi) terminlari asosida shakllanganiga shubha yo‘q.
Bu   terminlar   hozirgi   kunda   bir   oz   o‘zgarishga   uchragan   bo‘lsa   ham,   umuman,
lisoniy   tushuncha   mohiyatiga   to‘la   mos   keladi.   Ularning   quyidan   yuqoriga,
oddiydan   murakkabga,   mukammallikka   prinsipi   asosida   shakllanishini   nazarda
tutadigan   bo‘lsak,   lisoniy   tushunchalarni   anglata   olish   darajasiga   ko‘ra
tilshunoslik   terminlari   asta-sekin   barqarorlashib   borgan.   Har   bir   termin
tushunchani   nechog‘li   ifodalashidan   kelib   chiqib,   dastlab   variant   sifatida   paydo
bo‘lgan.   Keyinchalik   tushunchani   to‘liq   va   aniq   anglata   olgan   terminlar   ilmiy
muomalada   qolgan,   boshqalari   iste’moldan   chiqib   ketgan.   Buni   suffiks   –
qo‘shimcha,   fonema   –   tovush,   so‘z   organlari   –   nutq   a’zolari,   logik   urg‘u   –   so‘z
urg‘usi,   egalik   kelishigi   –   qaratqich   kelishigi   kabi   terminlar   juftligida   ko‘rish
mumkin. Tilshunoslik terminlarining shakllanishini kuzatishdan ma’lum bo‘ldiki,
morfemika   terminlari   ham   dastlab   o‘zlashma   terminlar   hisobiga   shakllangan,
keyinroq   milliy   tilga   oid   variantlari   yuzaga   kelgan.   Masalan,   30-yillar
grammatikalarida so‘z tarkibi tushunchasi  so‘z tuzilishi termini bilan ifodalangan
va   bu   termin   ostida   o‘zak,   negiz,   qo‘shimcha   (pristavka)   anglangan.   O.Usmon,
25
  Х.Неъматов, О.Бозоров Тил ва нутк. Т., «Укитувчи» 1993. 
57 B.Avizovlar   darsligida   shu   tushunchaga   o‘zak,   negiz,   suffiks,   prefiks   hodisasi
biriktirilgan.   1943-yildan   boshlab   so‘z   tuzumi   termini   so‘z   sostavi   termini   bilan
almashtirildi   va   bu   doiraga   o‘zak,   negiz   tushunchalari   kiritildi,   qo‘shimcha
terminiga   yondosh   atama   –   suffiks   ham   saqlandi.   So‘z   sostavi,   suffiks,   prefiks
terminlari   60-yillargacha   qo‘llandi   Tilshunoslik   terminlarining   shakllanishini
kuzatishdan   ma’lum   bo‘ldiki,   morfemika   terminlari   ham   dastlab   o‘zlashma
terminlar   hisobiga   shakllangan,   keyinroq   milliy   tilga   oid   variantlari   yuzaga
kelgan. Masalan, 30-yillar grammatikalarida so‘z tarkibi tushunchasi so‘z tuzilishi
termini bilan ifodalangan va bu termin ostida o‘zak, negiz, qo‘shimcha (pristavka)
anglangan.   O.Usmon,   B.Avizovlar   darsligida   shu   tushunchaga   o‘zak,   negiz,
suffiks,   prefiks   hodisasi   biriktirilgan.   1943-yildan   boshlab   so‘z   tuzumi   termini
so‘z   sostavi   termini   bilan   almashtirildi   va   bu   doiraga   o‘zak,   negiz   tushunchalari
kiritildi,   qo‘shimcha   terminiga   yondosh   atama   –   suffiks   ham   saqlandi.   So‘z
sostavi,   suffiks,   prefiks   terminlari   60-yillargacha   qo‘llandi.   H.Qayumiylarning
ham «Sarf» asari chop etildi. Bir yil o‘tib, O.Usmon va B.Avizovlarning darsligi
yuzaga   keldi   va   u   1939-yilda   qayta   nashr   qilindi.   Umuman,   o‘tgan   asrning   40-
yillarigacha   nashr   etilgan   darsliklarda   morfologiya   alohida   fan   sohasi   sifatida
o‘rganildi,   shu   orqali   grammatik   terminlar   tizimi   shakllandi 26
.   O‘sha   paytda
yaratilgan terminlarning barchasi  hozir to‘liq qo‘llanmasa ham, ular keyingi davr
terminologik   tizimining   taraqqiyoti   uchun   ta’sir   ko‘rsatdi.   Morfologiyaga   oid
terminlarning   taraqqiyoti   va   bu   yo‘nalishdagi   izlanishlar   o‘tgan   asrning   50-
yillaridan  boshlandi.   X.Komilova,  S.Fuzailov,  A.G ulomov  kabi  tilshunoslarningʻ
dastlabki   tadqiqotlari   morfologiyaga   bag‘ishlangani   bilan   ahamiyatlidir.   Buning
natijasida   «Hozirgi   zamon   o‘zbek   adabiy   tili»   kitobi   yaratildi.   A.Hojiyevning
26
  Ш.   Шоабдурахмонов,   М.Аскарова,   А.Хожиев,   И.Расулов,   ,   Х.Дониёров   Хозирги   њзбек   адабий   тили.   Т.,
«Укитувчи» 1980. 
58 «Lingvistik   terminlarning   izohli   lug‘ati»   yuzaga   keldi.   Fitrat   birinchi   bo‘lib,
«tilimizning   belgili   qoidalarini»   ishlab   chiqdi   va   o‘zbek   tili   fonetikasi,
morfologiyasi   hamda   sintaksisiga   oid   tushunchalarni   ifodalovchi   terminlarni
yaratdi.   Uning   ot   so‘z   turkumi   haqidagi   fikrlari   tasnif   sifatida   emas,   balki   til
hodisalari sifatida qayd qilinadi. O‘sha vaqtda ishlatilgan ayrim terminlar hozirgi
variantlari   bilan   taqqoslanganda,   tugal   gap   hozirgi   to‘liq   gaplarga,   eksik   gap
to‘liqsiz   gaplarga,   so‘rash   gapi   –   so‘roq   gapga,   xabar   gapi   –   darak   gapga,   tilak
gap, qayg‘urishli gap va undashli gap esa buyruq gaplarga teng keladi. «Nahv»da
o‘nta   tinish   belgisi   ko‘rsatilgan.   Ularning   qo‘llanishi   haqidagi   fikrlarda   katta
tafovut yo‘q. Elbek o‘zbek tilshunosligi terminlarini tartibga solishga kirishgan ilk
tadqiqotchilardan   biridir.   U   imloq   (taqlidiy   so‘zlar),   yolg‘ov   (affiks),   atama,
jo‘rnoq   (so‘z   yaosvchi   qo‘shimcha),   tirkalgich   (qo‘shimcha)   kabi   terminlarni
iste’molga olib kirdi 27
. 
Mustaqillik   yillarida   “Davlat   tili   haqida”gi   qonun   va   uning   mazmun-
mohiyatidan   kelib   chiqib   “Ona   tili”   darsliklari   yaratilgan.   Ma’lum   bir   ijtimoiy-
iqtisodiy   sharoitdan   boshqa   ijtimoiy-iqtisodiy   sharoitga   o‘tishda   va   undan   keyin
jamiyat hayotida katta o‘zgarishlar yuz beradi. Bunday o‘zgarishlar tilda ham aks
etadi,   chunki   til   jamiyat   bilan   birga   rivojlanadi.   Shunisi   ham   borki,   jamiyat
qanchalik   taraqqiy   etmasin,   tildagi   narsa-hodisalar   nomi   ma’lum   muddatgacha
o‘zgarishsiz saqlanadi. Tushunchalar yo‘qolishi yoki boshqa nomda atalishi bilan
oldingi   so‘zlar   ham   yo‘qola   boshlaydi.   Shuning   uchun   ham   tilda   birdaniga
uzilishlar ro‘y bermaydi. Shu ma’noda mustaqillikning dastlabki yillari va hozirgi
davr   darsliklarida   ham   yuqorida   aytilgan   yangilanish   va   eski   terminlarning
ma’lum   muddat   saqlanishini   kuzatish   mumkin.   Buni   M.Asqarova,
27
  Эрматов   И.Р.   Ўзбек   тилшунослик   терминларининг   шаклланиши   ва   тараққиёти   (умумий   ўрта   таълим
мактабларининг дарсликлари асосида). Фалсафа доктори. ... дисс. автореф. – Т ошкент , 2019.  – 52 б.
59 K.Qosimovalarning   1995-yilda   chop   etilgan   ona   tili   darsligida   ko‘rish   mumkin .
Masalan,   so‘z   o‘zgartuvchi   qo‘shimchalar,   grammatik   bog‘lanish   terminlari
mustaqillikdan   oldin   yaratilgan   darsliklardan   o‘tgan   bo‘lib,   keyin   ham   ma’lum
muddat saqlangan, ammo hozirgi davr darsliklarida uchramaydi. Bu terminlarning
birinchisi   sintaktik   shakl   yasovchi   qo‘shimchalar ,   ikkinchisi   esa   tobe   so‘z
terminlariga   almashtirildi.   2010 - 2018-yillarda   yaratilgan   «Ona   tili»   darsliklarida
terminlar lingvistik tushunchalarni to‘liq anglata olishiga, imkon qadar o‘zbekcha
bo‘lishiga   e’tibor   bergan   holda   o‘zgartirildi.   Ayniqsa,   buni   N.Mahmudov
boshchiligida yaratilgan 10 - 11-sinf darsliklarida ko‘rish mumkin. Ayrim terminlar
iste’moldan   chiqarildi,   ayrimlari   almashtirildi.   Masalan,   avtor   gapi   terminidagi
avtor ,   nutq organlari   terminidagi   organ, alfavit   termini o‘zbek tilida avvaldan bor
bo‘lgan   muallif, a’zo   va   alifbo   so‘zlari bilan almashtirildi, bu bilan ham  «Davlat
tili haqida»gi qonun talablariga rioya qilindi, ham tilimizning ichki imkoniyatlari
kengaytirildi.   O‘zak   tushunchasi   o‘rniga   asos   tushunchasi   tatbiq   qilindi,   asos   va
so‘z yasalish asosi   tushunchalari kiritildi. Natijada   o‘zakdosh so‘zlar   termini ham
iste’moldan chiqdi.   Gap asosi, grammatik asos   tushunchalari o‘zbek tili tabiatiga
mos   emasligi   sababli   qabul   qilinmadi.   Negiz,   so‘z   o‘zgartuvchi   qo‘shimchalar,
gap   asosi,   grammatik   asos,   o‘zak,   o‘zakdosh   so‘zlar,   harakat-holat   nomlari
terminlari   iste’moldan   chiqarilgan   bo‘lsa,   o‘zakdosh   so‘zlar   asosdosh   so‘zlar ga ,
omonimlar   shakldosh   so‘zlar ga,   sinonimlar   ma’nodosh   so‘zlar ga,   antonimlar   zid
ma’noli so‘zlar ga almashtirildi. 
Mustaqillik yillarida yana bir sinov darsligi yaratildi. Bu darslikda jami 108
ta   lingvistik   termin   qo‘llangan   bo‘lib,   undan   24   tasi   ( ixcham   gap,   gap   qoliplari,
kengayuvchi   so‘z,   kengaytiruvchi   so‘z,   yarim   to‘xtam(vergul),   o‘zak,   o‘zakdosh
so‘zlar,   so‘z   o‘zgartuvchi   qo‘shimcha,   so‘zlar   tizmasi,   gaplar   tizmasi,   nutq
uzvlari,   so‘zshunoslik,   umumiy   so‘zlar,   xususiy   so‘zlar,   mahalliy   so‘zlar
60 kabi)lardan  amaldagi   ona tili  darsliklarida  foydalanilmagan. 28
  Lekin bu  darslikda
ilk   qo‘llangan   uyadosh   so‘zlar   termini   tushuncha   mohiyatini   to‘la   anglatgani
uchun amaldagi darsliklarda ham barqaror bo‘lib qoldi. 
XX asrning  20-yillarida  yaratilgan  darsliklarda   yarim   tinish   nomi   bilan  ilk
bor   qo‘llangan   vergul   (,)   atamasi   yarim   to‘xtam   nomi   bilan   90-yillardagi
darsliklarda   qayta   paydo   bo‘ldi.   Lingvistik   tushunchani   to‘liq   ifoda   eta
olmaganligi   sababli   ommalashmadi,   yashab   qolmadi.   Ikkinchi   bo‘lim   termin   va
tushuncha   munosabatini   o‘rganishga   bag‘ishlangan.   Dastlabki   yaratilgan   ona   tili
darsliklaridagi  barcha terminlar ham lingvistik tushuncha mohiyatini  to‘liq ochib
berolmagan,   faqat   tushuncha   mohiyatini   to‘liq   anglata   olgan   terminlar   yashab
qolgan.   O.Usmon   va   B.Avizovlarning   1939-yilda   qayta   nashr   etilgan   darsligida,
garchi u “Fonetika va morfologiya”dan iborat ekanligi uqtirilgan bo‘lsa-da, ba’zi
sintaktik   tushunchalar   va   ularni   ifodalovchi   terminlar,   masalan,   sintaksis,   gap,
so‘roq   gap,   undov   gap,   darak   gap,   gap   bo‘laklari,   ega,   kesim,   yig‘iq   gap,   yoyiq
gap, aniqlovchi, to‘ldiruvchi, hol   ham kiritilgan edi. Mazkur terminlar 1941-yilda
H.G oziyev   muallifligida   chop   etilgan   darslikka   ham   kiritilgan   (ʻ sintaksis,   ega,
kesim   terminlari   bundan   mustasno).   Har   ikki   darslikda   keltirilgan   lingvistik
tushunchalarni   anglatuvchi   terminlar   bir   xil   bo‘lsa   ham,   ularning   ta’riflarida
muayyan   farqlar   bor.   O.Usmon   va   B.Avizovlar   darsligida   so‘zlar   yoki   gaplarni
bir-biri bilan bog‘lash uchun xizmat qiladigan so‘z turkumi  bog‘lovchi  deb atalsa,
H.G oziyev darsligida ayrim so‘z va gaplarni  bir-biriga bog‘laydigan  
ʻ va, hamda,
yoki,   lekin,   biroq,   balki,   agar,   basharti   kabi   so‘zlar   bog‘lovchi   deyilgan.
Bog‘lovchi   terminiga   berilgan   bu   ikki   ta’rifning   to‘liq   emasligini   30-40-yillarda
sintaksis   muammolari   endi   ilmiy   o‘rganila   boshlagani   bilan   izohlanadi.
28
  Эрматов   И.Р.   Ўзбек   тилшунослик   терминларининг   шаклланиши   ва   тараққиёти   (умумий   ўрта   таълим
мактабларининг дарсликлари асосида). Фалсафа доктори. ... дисс. автореф. – Т ошкент , 2019.  – 52 б.
61 Tilshunoslikning   boshqa   bo‘limlari   singari   morfologiya   va   sintaksis   ham   chuqur
o‘rganilgan hozirgi  davrning mahsuli  bo‘lgan «Ona  tili» darsliklarida   bog‘lovchi
termini   mohiyati   to‘liq   ochib   berilgan:   «Ikki   yoki   undan   ortiq   gap   bo‘lagi   yoki
qo‘shma   gap   tarkibidagi   sodda   gaplarni   o‘zaro   bog‘lash   uchun   xizmat   qiluvchi
yordamchi   so‘zlarga   bog‘lovchi   deyiladi».   Ta’riflarning   to‘liq   yoki   to‘liq
emasligidan   qat’i   nazar,   barcha   davr   darsliklarida   tilshunoslik   terminlariga
berilgan   ta’riflarning   maktab   o‘quvchilari   yoshi   va   bilim   darajasiga   muvofiq
bo‘lishiga diqqat qilingan. 
Shuningdek,   “Ona   tili”   (1-,   2-,   3-,   4-,   5-nashr)   maktab   darsliklari
qiyoslanganda quyidagi kamchiliklar aniqlandi:
“Ona   tili”   darsliklari da   so‘z   turkumlarini   turlarga   ajratishda   har   xillikni
ko‘rish   mumkin.   Masalan,   6-sinf   “Ona   tili”   darsligining   2013-yilda   chop   etilgan
3-nashrida  so‘z turkumlari ma’no va vazifasiga ko‘ra besh turga ajratilib, mustaqil
so‘zlar, yordamchi so‘zlar, undov so‘zlar, taqlid so‘zlar, modal so‘zlar terminlari
bilan   nomlangan.   2017-yilda   nashr   etilgan   4-nashrida   esa   uch   guruhga   bo‘linib ,
mustaqil   so‘zlar   (fe’l,   ot,   sifat,   son,   olmosh,   ravish),   yordamchi   so‘zlar
(ko‘makchi,   bog‘lovchi,   yuklama)   va   alohida   olingan   so‘zlar   (undov   so‘zlar,
taqlid   so‘zlar,   modal   so‘zlar)   terminlari   bilan   atalgan.   7-sinf   “Ona   tili”
darsligining   2017-yilda   chop   etilgan   4-nashrida   so‘zlar   ma’lum   so‘roqqa   javob
bo‘lishi  yoki bo‘lmasligi, atash  ma’nosining mavjudligi yoki mavjud emasligiga,
gapda   ma’lum   gap   bo‘lagi   vazifasida   kelish-kelmasligiga   ko‘ra   ikki   turga
bo‘lingan va mustaqil  so‘zlar,  yordamchi so‘zlar terminlari bilan berilgan. Bu kabi
holatlar   8-snif   “Ona   tili”   darsliklarida   ham   kuzatiladi.   Sodda   gapning   tarkibida
bo‘lgan   atov   gap   termini   2014-yil   nashr   etilgan   (3-nashri)   “Ona   tili”   8-sinf
darsligida   egasi   ishtirok   etmagan   gaplarning   turi ,   2019-yilda   nashr   etilgan   (4-
nashri)   “Ona   tili”   8-sinf   darsligida   shaxsi   noma’lum   gaplardan   biri   sifatida
62 berilgan.   So‘z   turkumlari   va   sodda   gap   turlari   bilan   bog‘liq   bu   kabi   tasniflar
o‘quvchilarni   chalg‘itishi,   yakdil   bir   fikrga   kelmasligiga   xizmat   qilishi   mumkin.
Kelgusida tuziladigan darsliklarda bu kabi holatlarni bartaraf etish lozim.
5-sinf   “Ona   tili”   darsliklarining   3-,   4-   va   yangilangan   5-nashrlarida
tilshunoslik terminlari bir necha variantda berilgan. Masalan, omonim, shakldosh
so‘zlar;   sinonim,   ma’nodosh   so‘zlar   kabi.   Boshqa   tillardan   olingan   ilmiy
terminlarning   qaysi   tildan   olinganligi   darsliklarda   ko‘rsatilmagan.   Bu   haqidagi
ma’lumotlar   kiritilsa,   o‘quvchilarning   til   borasidagi   bilimlarini   yanada
rivojlantirish uchun xizmat qiladi.
63 Xulosa.
                        Bugungi   kunda   o‘zbek   tilining   ona   tili   sifatidagi   nufuzi   va   mavqeini
oshirish,   zamonaviy   o‘qitish   metodikasini   joriy   etish   bo‘yicha   tizimli   ishlar
amalga   oshirilmoqda.   Mamlakatda   shakllangan   yangi   til   siyosati   uning   ta’limiga
ham  zarur  talablarni   qo‘ymoqda.  Ona  tilidan  bilimlarni   tanlashning  bosh  mezoni
uning   foydalilik   va   amalda   qo‘llanila   olish   darajasidir.   Biz   ona   tilidan   foydali
bilimlar   deb   bolalarning   savodli   yozish,   ijodiy   fikrlash,   fikr   mahsulini   nutq
sharoitiga   mos   ravishda   og‘zaki   va   yozma   shakllarda   to‘g‘ri,   ravon   ifodalash
ko‘nikmalarini shakllantirish uchun xizmat qiladigan, uni yuksak insoniy fazilatlar
ruhida tarbiyalash va rivojlantirishni ta’minlaydigan bilimlarni tushunamiz. 
        Modomiki   shunday   ekan,   ona   tili   darsliklariga   kiritilgan   mashqlar   va   o‘quv
topshiriqlari   o‘quvchilarda   ona   tili   bo‘yicha   bir   qator   lingvistik   bilimlarni
rivojlantirishga xizmat qilishi lozim. O‘quv topshiriqlarini tuzishga asos bo‘luvchi
o‘quv   materiallarini   tanlash,   ona   tili   ta’limi   maqsadini,   mazmunini   belgilash
borasida mustaqillikning dastlabki yillarida tizimli tadqiqotlar olib borildi. 
    Darhaqiqat, ona tili, milliy so‘zlar aqliy rivojlanish hamda dunyoni anglashning
asosidir.   O‘quvchi   nutqining   o‘z   vaqtida   rivojlanishiga   g‘amxo‘rlik   qilish,
savodxonligiga   e’tibor   berish   juda   muhimdir.   O‘quvchining   nutqi   qanchalik   boy
va mantiqli bo‘lsa, uning o‘z fikrlarini ifodalashi shunchalik oson kechadi, olamni,
borliqni   anglash   qobiliyati   qanchalik   keng   bo‘lsa,   o‘quvchilar   turli   nutq
vaziyatlarida   tengdoshlar   yoki   kattalar   bilan   mazmunli   va   to‘laqonli   muloqotga
kirisha   oladi,   tafakkuri   ham   shunchalik   faol   rivojlanishda   bo‘ladi.   Bularning
64 barchasi   dars   mashg‘ulotlarida   o‘quvchini   o‘quv   topshiriqlari   orqali   to‘g‘ri
yo‘naltirish, to‘g‘ri savol berish, mazmunli va mantiqli javob berishiga bog‘liqdir.
O‘quvchi uyda, sinfda va ko‘chada foydalanadigan ona tili orqali atrofidagi olam
va   inson   faoliyati   haqida   dastlabki   ma’lumotlarni   oladi.   Shuning   uchun   ham
maktabning   birinchi   vazifasi   bolalarni   o‘z   ona   tilida   ravon,   mantiqan   izchil
gapirishga   o‘rgatishdir.   O‘quvchilar   o‘z   ona   tilida   qanchalik   yaxshi   nutq   so‘zlay
olsalar, o‘z fikrlarini og‘zaki va yozma shaklda shunchalik yorqinroq, chiroyli va
sermazmun ifodalay oladilar. Demak, bugungi kunning eng muhim masalasi – ona
tili  ta’limini hayotga yaqinlashtirish, amaliy ahamiyatini kuchaytirishdir. Ona tili
orqali   o‘quvchi   tafakkurida   olamning   lisoniy   manzarasi,   milliy   madaniyatlar
shakllanadi. 
        Ona   tili   orqali   o‘quvchilar   milliy   mentalitetni,   hayotni,   xalqning   madaniy
merosini   o‘rganishlari   kerak.   Albatta,   bu   pragmatik   xarakterdagi   o‘quv
topshiriqlari   ishlab   chiqish   orqali   amalga   oshadi.   Ona   tili   mashg‘ulotlarida
o‘quvchilar   savol   va   topshiriqlar   asosida   tilning   amal   qilish   qoidalarini
o‘rganadilar.   Mashq   tarkibida   berilgan   gaplar,   matnlar   o‘quvchining   lug‘at
boyligini   oshirishga   xizmat   qiladi,   biroq   ular   ustida   qanday   ish   olib   borish   hali
muammoligicha qolmoqda. Ona tili darslarida anglash, fahmlash, nutq so‘zlashni
o‘rgatibgina   qolmay,   balki   topshiriqlar   orqali   o‘quv   adabiyotlariga   yo‘naltirilsa,
ona tilining jonli va tabiiy til ekanligiga ham ishonch hosil qilishadi.
65 Foydalanilgan adabiyotlar.
1. Abdurahmonov G . Rustamova N. Ona tili. 11-sinf uchun darslik. Toshkentʻ
“O‘qituvchi”, 2004. 
2. M.Asqarova.   Hozirgi   o‘zbek   adabiy   tilidan   ma’ruza   matnlari   (Sintaksis).
Toshkent, 2000-yil.
3. M.Hamroyev,   D.Muhamedova,   D.Shodmonqulova,   X.   G ulomova,   Sh.	
ʻ
Yo‘ldosheva. Ona tili (darslik) MOLIYA- IQTISOD, Toshkent,2007-yil.
4. M.Hamroyev.   Ona   tilidan   jadvalli   mashqlar   to‘plami.   Nizomiy   nomidagi
TDPU, T., 2019-yil. 
5.  M.Mirzayev va b. O‘zbek tili, T.O‘qituvchi, 1978. 
6. Mahmudov   N,   Nurmonov   A ,   Sobirov   A.   Ona   tili.   Umumiy   o‘rta   ta’lim
maktablarining 9-sinfi uchun darslik. – Toshkent: Tasvir, 2006. –126 b.
66 7. Mahmudov   N.,   Nurmonov   A.,   Sobirov   A.,   Nabiyeva   D.   Ona   tili.   Umumiy
o‘rta   ta’lim   maktablarining   6-sinfi   uchun   darslik.   To‘ldirilgan   4-nashri.   –
Toshkent :  Tasvir, 2017. – 208 b.
8. Mahmudov N., Nurmonov A., Sobirov A., Nabiyeva D., Mirzaahmedov A.
Ona   tili.   Umumta’lim   maktablarining   7-sinfi   uchun   darslik.   2-nashri   –
Toshkent: Ma’naviyat, 2009 . – 128 b.
9. Mahmudov N., Nurmonov A., Sobirov A., Qodirov V., Jo‘raboyeva Z. Ona
tili. Umumiy o‘rta ta’lim maktablarining 5-sinfi   uchun darslik. To‘ldirilgan
4-nashri. – T o shkent: Ma’naviyat, 201 5.  – 224 b.
10. N. Turniyozov A.Rahimov O‘zbek tili (ma’ruzalar matni)
11. O‘zbek tilining imlo lug‘ati. Toshkent.  O‘qituvchi. 1995 yil.
12. R . Ikromova   D . Muhamedova ,   D . Shodmonqulova ,   X .   G ’ ulomova .   Hozirgi
o‘zbek adabiy tilidan ma’ruza matnlari (Sintaksis).  Toshkent, 2001-yil.
13. R . Ikromova ,   D . Muhamedova ,   M . Hamrayev   Ona   tilidan   mashqlar   to ’ plami
( o ’ quv   qo ’ llanma )  TDPU ,  Toshkent , 2009- yil .
14. Rafiyev A. G ulomova N. Ona tili va adabiyot. Toshkent, “Sharq”, 2009. ʻ
15. Sh.Rahmatullayev. Hozirgi adabiy o‘zbek tili. 2006, “Universitet” nashriyoti
16. Sh.Shoabdurahmonov, M.Asqarova, A.Hojiyev. Hozirgi o‘zbek adabiy tili. I
qism. II qism. Toshkent. «O‘qituvchi» nashriyoti. 1980 yil. 
17. U.Tursunov,   N.Muxtorov,   Sh.Rahmatullayev.   Hozirgi   o‘zbek   adabiy   tili.
1992 yil.
18. Uluqov   Nosirjon.   Turkiy   filologiyaga   kirish   /o‘quv   qo‘llanma/
Toshkent: ,,Namangan’’ nashriyoti, 2018.-170 b.
67 19. A.Baskakov,   A.   Sodikov,   A.Abduazizov   Umumiy   tilshunoslik.   T.,
«Ukituvchi» 1981. 
20. Baxtiyor Isabek Turkologiyaga kirish.-Toshkent .Akademnashr, 2015-128 b.
21. Karimov   I.A.   Yuksak   ma’naviyat-   yengilmas   kuch.-T.:Ma’naviyat     2008.-
173 b.
22. Qodirova B.I.  O‘zbek va qozoq tilshunoslik terminlarining qiyosiy-tipologik
tahlili  (o‘zbek va qozoq maktab darsliklari asosida).  Falsafa doktori. ... diss.
avtoref. –  Samarqand , 20 21 .  – 48 b.
23.  M.Irskulov Tilshunoslikka kirish. T., «Ukituvchi» 1992. 
24. M.Mirzayev, S.Usmonov, I.Rasulov Uzbek tili.  T., «Ukituvchi» 1978. 
25. Ma ь rupov   Z.   Paronim   so‘zlarning   izohli   lug‘ati.   Toshkent,   “O‘qituvchi”
1974. 
26. Rahmatullayev   Sh.   O‘zbek   tili   omonimlarining   izohli   lug‘ati.   Toshkent,
“O‘kituvchi”, 1984. 
27. Rahmatullayev   Sh.   Shukurov   R.   O‘zbek   tili   antonimlarining   izohli   lug‘ati.
Toshkent, “O‘qituvchi”, 1980. 
28. U.Tursunov,   J.Muxtorov,   Sh.Raxmatullayev   Xozirgi   њzbek   adabiy   tili..   1-
kism. T., «Ukituvchi» 1979. 
29. Uzbek     tilshunosligi       //       Uzbekiston   milliy   yensiklopediyasi.   –  Toshkent,
y2005. -12.-jild.B. 494-501.
30. X.Ne’matov, O.Bozorov Til va nutk.  T., «Ukituvchi» 1993. 
31. Hojiyev   A.   O‘zbek   tili   sinonimlarining   izohli   lug‘ati.   Toshkent,
“O‘qituvchi”, 1974. 
32. Sh.   Shoabduraxmonov,   M.Askarova,   A.Xojiyev,   I.Rasulov,   ,   X.Doniyorov
Xozirgi њzbek adabiy tili. T., «Ukituvchi» 1980. 
68 33. Ermatov  I.R.   O‘zbek  tilshunoslik  terminlarining  shakllanishi  va   taraqqiyoti
(umumiy o‘rta ta’lim maktablarining darsliklari asosida). Falsafa doktori. ...
diss. avtoref. – T oshkent , 2019.  – 52 b.
69

 

Maktab ta’limida so‘zlarni shakl va ma’no munosabatiga ko‘ra turlarini yangi darsliklar asosida o‘qitishning ahamiyati

 

MUNDARIJA

 

KIRISH

 

I Bob. Leksikologiya, o‘rganish manbai va predmeti.

1.1 Tilshunoslikning leksikologiya bo‘limi va uning taraqqiyoti.

1.2 Leksikologiya so‘z haqidagi ta’limot. Til qurilishida so‘zning o‘rni.

 

II Bob. So‘z ma’nolari o‘rtasidagi munosabatlar.

2.1. Omonim, uning turlari, ko‘p ma’noli so‘zlardan farqi, yuzaga kelishi,     qo‘llanilishi.

2.2. Sinonim qator, dominanti, turlari, yuzaga kelishi, stilistik qo‘llanilishi.

2.3. Antonim, antonimik juft, turlari va stilistik qo‘llanilishi.

 

III Bob. Bitiruv malakaviy ishining amaliyotga joriylanishi.        

3.1 Darsliklar bilan ishlash

3.2 Ona tili darsliklarining qiyosiy tahlili

 

 

Xulosa.

 

Foydalanilgan adabiyotlar.

 

 

 

 

 

Kirish.

Mavzuning dolzarbligi. Prezidentimiz Sh.Mirziyoyev ”Ma’rifatparvar bobomiz Abdulla Avloniyning "Har bir millatning dunyoda borlig‘ini ko‘rsatadurgan oyinai hayoti til va adabiyotidur. Milliy tilni yo‘qotmak - millatning ruhini yo‘qotmakdur", degan hikmatli so‘zlari ham bu fikrni yaqqol tasdiqlaydi.”,- deb aytganlar.[1] Bunday fikrlarni   tasdiqlash uchun, avvalo, bilimdon, aqlli, dunyoqarashi keng, milliy istiqlol g‘oyalariga sodiq,o‘z navbatida, xarakatchan insonlarni yoshligidan shakllantirishimiz lozim. Buning uchun ta’lim jarayonida o‘quvchidan mustaqil bilim  olishga ehtiyojini shakllantirish, chuqur va asosli bilim olish bilan birga keng qamrovli fikrlashga o‘rgatmog‘imiz zarur.Yunon faylasufi Suqrot o‘quvchi tafakkuri rivojlanishini faqat uning mustaqil ravishda ishlashini ta’minlash bilan, shaxsning kamolati va qobiliyatini rivojlantirishni  esa o‘z-o‘zini anglash bilan o‘stirish mumkin ekanligini aytadi. O‘quvchi shaxsiga bunday yondashuv ta’lim  amaliyotiga tadbiq etilsa, o‘quvchiga huzur va qoniqish bag‘ishlashi, uning bilimlarni egallashdagi sustkashligini yo‘qotishi tayin bo‘ladi.

Fan sohasining muhim yo‘nalishlaridan biri hisoblanmish tilshunoslik sohasi ham turli ta’lim maskanlarida chuqur o‘rgatiladi. O‘z ichki tuzilishining o‘ta murakkabligi jihatidan tilshunoslik sohasi ham mulohazali vaziyatlarga boy bo‘lib, o‘quvchilarda bu fan haqidagi bilim, malaka va ko‘nikmalarni shakllantirish ancha mushkul vazifa hisoblanadi. Ayniqsa, bir qo‘llanma va darsliklarda keltirilgan ma’lumotlar ikkinchi bir darsliklarda keltirilgan ma’lumotlarga mutanosib kelmasligi holatlari ham ko‘plab kuzatiladi. Ushbu BMI da ham tilshunoslikning asosiy bo‘limi hisoblanmish grammatikaning bir qismi – morfemikada ko‘plab uchraydigan muammoli vaziyatlarni yoritishga harakat qildim. Ularning muammoli ekanligi, keng qamrovda aytilganda, oliy ta’lim muassasalaridagi ayrim ma’lumotlarning o‘rta maktab, lisey va kollej darsliklaridagi ilmiy asoslangan qoidalarga muvofiq kelmasligi va, ayni damda, tushuntirilishi zarur bo‘lgan ma’lumotlarning umuman keltirilmasligi yoki o‘ta tor tushunchalarning o‘ta notugal holatda keltirilishi orqali belgilanadi. Misol qilib quyidagilarni keltirishimiz mumkin: undosh bilan ismlarga qo‘shiluvchi egalik qo‘shimchalarining fe’llarni tuslovchi shaxs-son qo‘shimchalariga omonim yoki omonim emasligi; ot yasovchi affiks va sifat yasovchi affiks doirasida omonimlik hosil qiluvchi –lik qo‘shimchasi joy nomlariga qo‘shilib so‘z yasaganda yasalma qaysi so‘z turkumida turadi; so‘roq olmoshlariga qo‘shilib, olmoshning yangi ma’no turi – gumon olmoshlarini hosil qiluvchi alla- va –dir qo‘shimchalari shakl yasovchimi yoki so‘z yasovchimi? Aniqrog‘i allakim, qaysidir gumon olmoshlari sodda tubmi, sodda yasamami?  Shu kabi vaziyatlarning tez-tez uchrashi va, ayni damda, ushbu muammolarni yechish yoki ularga oydinlik kiritish masalalarini aniqlashtirish ushbu ishimning dolzarbligini belgilaydi. 

          Mavzuning o‘rganilganlik darajasi. Shu va shu kabi muammolar tilshunoslar tomonidan turlicha o‘rganilib kelinmoqda. Ayrim tilshunoslar muallifligida chiqarilayotgan grammatikaga oid kitoblarda so‘z tarkibi haqida aytarli ma’lumot berilmagan. Masalan, Gʻ. Abdurahmonov, Q. Ahmedov muallifligida chiqarilgan “O‘zbek tili va adabiyoti” darsligida ham, 1992-yilda Gʻ. Abdurahmonov,            A. Rafiyev, D. Shodmonqulovlar muallifligi ostida nashr qilingan “O‘zbek tilining amaliy grammatikasi” kitobida ham qoniqarli ma’lumot berilmagan. Ma’lumotlarning izchilligi va tizimliligi jihatidan 2009-yilda Qalandar Sapayev muallifligi ostida nashr qilingan “Hozirgi o‘zbek tili” kitobidagi ma’lumotlar o‘rinli va tushunarlidir. Bu darslik 1997-yilda nashr qilingan A.Gʻulomov,           A. I. Tixonov, R. Qo‘ng‘urovlar muallifligi ostida chiqarilgan “O‘zbek tili morfem lug‘ati” kitobidagi ayrim kamchiliklarni bartaraf qildi. 

   Ushbu bo‘limda uchraydigan mulohazali vaziyatlarga nafaqat tilshunoslar, kitob mualliflari, balki shu darsliklar asosida dars beruvchi muallimlar ham ko‘plab fikr-mulohazalar bildirgan. Bunga misol qilib “Ma’rifat” gazetasining 2013-yil aprel sonida Xoljo‘rayev To‘lqin muallifligi ostida nashr qilingan “Muallif va muallim munozarasi” maqolasini keltirishimiz mumkin. Ushbu maqolada ko‘tarilgan 18 ta muammoning asosiy qismini morfemika bo‘limiga oid tushunmovchiliklar tashkil etadi. Darsliklarimiz muallifi bo‘lgan professor N. Mahmudov va muallim            T. Xoljo‘rayev o‘rtasidagi munozaraga Buxoro viloyati Qorako‘l tumani maktab o‘qituvchisi o‘zining “O‘n sakkiz ming dardga o‘n sakkiz ming davo topdik” nomli maqolasi bilan fikr bildiradi. Tilshunoslikdagi shunday muammolarga bildirilayotgan yuqoridagi fikr va qarashlar muammoning qay darajada o‘rganilganligini belgilaydi. 

Bitiruv malakaviy ishining maqsadi. Ushbu ish tilshunoslikning asosiy bo‘limi hisoblanmish grammatikaning bir qismi – morfemika haqidagi ilmiy-nazariy bilimlarni o‘rgatish, bilimlarni mustahkamlash, turli tomondan tasnif qilish va kuzatishlar natijasida umumlashgan xulosalar chiqarish maqsad qilib olingan. Ishning oldiga qo‘yilgan vazifalar. Yuqorida aytilgan maqsadni ro‘yobga chiqarish uchun quyidagi vazifalarni bajarish ko‘zda tutilgan:

-        turli adabiyotlardan morfemika haqidagi fikrlarni to‘plash va tahlil qilish;

-        adabiyotlardan morfemika, so‘z yasalishining barcha ko‘rinishlariga misollar to‘plash;

-        to‘plangan misollarni tahlil qilish;

-        to‘plangan misollar, o‘rganilgan ilmiy asarlardan olingan fikrlar asosida umumiy xulosalar chiqarish.

   Bitiruv malakaviy ishining obekti sifatida qayta bo‘lakka bo‘linmaydigan, so‘zning eng kichik ma’noli qismini tashkil etuvchi morfemalarni ko‘rsatishimiz mumkin. 

           Ishning metodologik asosi sifatida morfemalarning nutqiy faoliyatimizda qaysi o‘rinlarda va qay tarzda ishlatilishi, ularning qo‘llanilishidagi asosiy maqsad va vazifalar va bu maqsad va vazifalarning o‘quvchilar ongiga qay tarzda singdirilishi belgilandi. 

          Bitiruv malakaviy ishimning tuzilishi kirish, uch asosiy bob, xulosa va adabiyotlar ro‘yxatidan tashkil topgan.   


 

 


 

[1] Ўзбекистон Республикаси Президенти Шавкат Мирзиёевнинг Олий

Мажлисга Мурожаатномаси. - Тошкент: Ўзбекистон, 2018. - 80 б.